ΗΛ ΙΚ
ΕΝ
Ο
ΜΟ Ρ
ΟΥ
ΧΙ
Τέυχος
#2 ΜΑΗΣ 2009 Διανέμεται Δωρεάν Ερασιτεχνική περιοδική έκδοση
ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ .ΤΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΟΛΑ!
ΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΗΜΗΟΥΡΓΕΙΑ ΤΟΥ
ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΚΑΚΟ-
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΛΑΖΑΡΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΙΑΣΟΝΑΣ
EDITORIAL 2
+
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!
Το
προηγούμενο
τεύχος
μίλησε
στις
καρδιές
όλων
σας.
Έγινε
ανάρπαστο. Η σεξουαλική μας ζωή άλλαξε ριζικά από τότε. Τώρα δεν μας κάθεται ούτε ετοιμοθάνατη, γριά κατσίκα με αλτσχάιμερ! Ο οίστρος της δημιουργίας που μας είχε χτυπήσει, απέδωσε καρπούς. Οι κόποι μας ανταμείφθηκαν. Δεκάδες δάκτυλα βάφτηκαν από το μελάνι του. Εκατοντάδες ζευγάρια μάτια χόρεψαν το γλυκό χορό του Μορφέα διαβάζοντάς το. Χιλιάδες κώλοι σκουπίστηκαν με τις σελίδες του. Με την βοήθεια της ανακύκλωσης σας προσφέρουμε τώρα και το δεύτερο μέρος. Ανανεωμένοι, πιο ώριμοι, όμορφοι, έξυπνοι και σοφότεροι από ποτέ ζητάμε μία γλυκιά ύπαρξη να ζεστάνει τα κρύα βράδια μας (εκεί που έφτασε το πετρέλαιο...). Όποια γουστάρει να παραστήσει το τζάκι ας επικοινωνήσει στο tzoutzou_zin@yahoo.gr. Σας ευχαριστούμε. Ψηφίστε μας!
ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΒΡΑΚΑΚΙ – ΣΤΡΩΣΕ ΚΩΛΑΡΑΚΙ Εαν ακούσω έναν ακόμα να ξεστομίζει την τρανή δήλωση τουρλοκωλιάς «αφού έτσι είναι τα πράγματα...» για οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει σε τούτη τη χώρα (κατα συνέπεια και στον ίδιο) η οποία συνοδεύεται εξίσου από την επίσης φοβερή παραδοχή δουλοπρέπειας «...δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι», θα τον δέσω και θα τον αναγκάσω να δει εκπομπές ¨κοινωνικού¨ περιεχομένου, μεσημεριανής ζώνης, μέχρι να βγάλει αίμα από τα αυτιά. Τί ¨έτσι είναι¨ ρε ανάπηρε; Έτσι τους αφήνεις να είναι κάθε φορά που βρίσκεσαι μπροστά σε κάλπη και στην τελική εφόσον πιστεύεις ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση σήψης όπου όλα έχουν περιέλθει, τράβα στην τράπεζα, βγάλε όλα τα λεφτά σου και πήγαινε ακούμπησέ τα στου Μαξίμου για να μην τους κουράζεις να στα παίρνουν λίγα - λίγα. Άντε μπράβο Ρούλη παπαρούλη!
VVVV
ΜΕ ΒΥΣΜΑ ΤΟΝ
ΑΓΙΟ ΠΕΤΡΟ
Μέρα μεση μέρι, έξω α π θυρα του λ εωφορείου ό τα παράο ήλιος λά μπει, λουλ ούδια ανθίζ ουν, πουλά χέζουν του κια ς περαστικ ούς και άλ τέτοια ρομ λα αντικά συμ βαίνουν κα μέσα μια γ ι ιαγιά βαρυ γκομ έχει ρίξει σ τις μετάνοιε άει και το ς και τις πρ σευχές. Πρ οοσπερνάει το λεωφορ μία εκκλησ είο ία και με σ τρατιωτική θαρχία η γ πε ερόντισα σ ταυροκοπιέ ιΠροσπερνά ται. ει και δεύτε ρη, το ίδιο Προσπερνά . ει κι άλλες εκκλησίες, εκκλησάκια , νεκροταφ εία, παπάδ και το χέρι ες της γριάς δ ουλεύει υπ ρωρίες ασ εταμάτητα. Κ αι σε κουρ επάνω εαν άδα έβαζες στα υρό, θα πρ σκηνούσε. οΤελικά και στον παρά σο για να μ δειπείς, γλείψ ιμο θέλει!
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ
VVVVVVVVVVVV
Ειναι πάντοτε ωραίο να εφευρήσκεις πρωτότυπες δικαιολογίες. Όπως για παράδειγμα ότι δεν φταίς εσύ που έριξες κάτω το ποτήρι αλλά ο Νεύτωνας που ανακάλυψε τη βαρύτητα. Όπως για τα φακελάκια στα νοσοκομεία φταίει η αγάπη μας στην αλληλογραφία. Ή για την ανεργία φταίει η χαμένη τέχνη του τσαγκάρη. Για την λειψυδρία φταίει ξεκάθαρα η Σοφία που έβαλε πλυντήριο τα βρακιά της και για τα καμμένα δάση φταίνε οι κλανιές των κυνηγών ορεινής μπουρμπουτσοφλιάς. Και αν τώρα δεν σας αρέσει τούτο το κείμενο, δεν φταίω εγώ αλλά η κουταμάρα και η ανικανότητά σας να αντιληφθείτε το αριστούργημα. Χεχε, είναι υπέροχο να δίνεις ένα καλό μάθημα επίρριψης ευθυνών σε τρίτους! Και μετά σου λένε ότι η δουλειά των πολιτικών είναι δύσκολη. Μπούρδες! ¨Για τις μειωμένες συντάξεις και τους μισθούς πείνας δεν φταίει η κυβερνητική πολιτική αλλά ο χαμηλός κρατικός προϋπολογισμός¨ (που είναι αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πολιτικής). Σαν να σκουπίζεις δηλαδή στο πάτωμα τα σκατά από τον κώλο σου, χωρίς καν να λερώσεις την υπόληψή σου. Πανεύκολο. Ρίξε το φταίξιμο στο ρακούν! Ποια πολιτική που προωθεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου; Για όλα φταίει αυτό το γαμημένο το ρακούν. Μέχρι και άλλα κράτη θα αποικιοποιήσουμε για να βρούμε σε ποιά σπηλιά χέζει!
ΦΥΓΕ ΚΑΚΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ Κείμενο Ιάσονας
Καθόταν ένας μουστακαλής έξω από το σπίτι του, έξυνε η πλάτη του τον τοίχο, έβριζε τις μύγες επειδή του χαλούσαν τη θέα όταν κωλοκάθονταν επάνω στη μύτη του και χάζευε τις κοτούλες οι οποίες τσιμπούσαν βαριεστημένα τα σπόρια και θυμιόντουσαν πότε-πότε να ξαμολήσουν μερικά αυγά για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και να μη βρεθούν ξαφνικά στο φούρνο να κάνουν παρέα στις πατάτες. Η αγελάδα παραπέρα μασουλούσε αμέριμνη το χορταράκι έχοντας αυτό το ύφος που έχουν οι αγελάδες όταν μασουλάνε αμέριμνες το χορταράκι και ένας σκύλος θεωρούσε εξαιρετικά έξυπνο το να κυνηγάει την ουρά του και λόγος περί τούτου δεν μας πέφτει. Ο καθείς όπως τη βρίσκει. Πολύ έγνοια όλοι αυτοί για τα πετρέλαια, όπου αναβλίζουν στα εδάφη της χώρας τους, δεν είχαν και εδώ που τα λέμε ποιό ενδιαφέρον να βρεί ένα τετράποδο (που χέζει τη στιγμή που τρώει το χορτάρι το οποίο είχε χέσει προηγουμένως) σ’ένα μαύρο, πυχτό υγρό που άμα το πιεί θα του ξαναφέρει χέσιμο; Όλα αυτά τα ωραία τα είδαν κάτι εκ Δύσεως μεταξιτασταίοι στο τεστ νοημοσύνης, ευκαιρία για διακοπές ψάχνανε, τεμπέληδες ήτανε, γουστάρανε να τρώνε και άμμο στη μούρη κάθε φορά που φύσαγε αέρας, έτσι αποφάσισαν να πακετάρουν μια αλλαξιά σώβρακα και να τους κάνουν μιαν επίσκεψη για να μάθουν με τί σόι βούρτσα χτενίζουν τα μουστάκια τους. Φόρεσανε λοιπόν τα καλά τους, στολιστήκανε, γραβατοθήκανε, πήραν και τα σοκολατάκια ανα
χείρας, μη πάνε και με άδεια χέρια οι άνθρωποι, ντροπής πράματα, και τους χτυπήσανε τη πόρτα. «Γεια σας», «γεια σας και σας», ανταλλάξανε χειραψίες, ¨ματς-μουτς¨ σάλιωσε ο ένας τον άλλο, τους τρατάρανε και οι οικοδεσπότες ένα αψέντι να καρδαμώσουν, να έρθουν στα ίσια τους, τόσο δρόμο κάνανε τα παιδιά, ώσπου ποτάκι στο ποτάκι αναφέρθηκε ένας μεθυσμένος στα πετρέλαια. «Τί τα πετρέλαια, μεσιε;» «Να, πολύ μου αρέσουν.» «Βρίσκω το γούστο σας αρκετά κομψό, αλλά κολιέ τα πετρέλαια δεν γίνονται. Άμε στο καλό τώρα γιατί μας ήπιατε και όλη τη κάβα.» Κάτι η υπεροψία των δυτικών, κάτι τα πετρέλαια που τους γυαλίσανε, κάτι που είναι και μόρτες και δεν σηκώνουν αντιρρήσεις, κάτι και τα ποτάκια, ανάψανε τα αίματα και δεν σβηνόντουσαν μήτε με συντονισμένο κατούρημα ντοπαρισμένων ολυμπιονικών. «Εγώ θέλω τα πετρέλαια.» «Φύγε εσύ και σου στέλνω εγώ ένα μπητονάκι να έχεις να ανάβεις το καντίλι της μάνας σου.» Έκανε πως προσβλήθηκε ο ξένος, καλά αγγλικά οι ντόπιοι, για να συννενοηθούν σωστά, δεν ξέρανε, έγινε μπέρδεμα και, πολύ δεν ήθελε, πιαστήκανε στα χέρια. «Πάρε αυτή και πάρε και τούτη», μέσα στην έδρα τους παίζανε οι μουστακαλήδες, έφυγαν με μαυρισμένα μάτια οι άλλοι. «Θα το πούμε του μπαμπά μας ρε, να έρθει να σας δείξει αυτός.»
«Πείτε του να φέρει και πατερίτσες καθώς έρχεται γιατί θα τις χρειαστεί φεύγοντας» Ο αξιότιμος μπαμπάς δεν έκανε την εμφανισή του ποτέ, αντ’αυτού ήρθαν μερικές βομβίτσες να απελευθερώσουν, λέει, το λαό της χώρας από τους ¨άξεστους βαρβάρους¨, απελευθερώνοντάς τους παράλληλα και από τα πετρέλαια. Πάει λοιπόν το σπίτι του μουστακαλή, απελευθερώθηκε, πάει και η αγελάδα, αποδήμησε εις Κύριον (απελευθερωμένη πλέον), να την αρμέγουν τα αγγελάκια τα πεινασμένα, πάει και η ουρά του σκύλου, αφήνοντας το ζωντανό χωρίς ευφυή ενδιαφέροντα, πάνε και οι κοτούλες να συνταντήσουν την αγελάδα και την ουρά του σκύλου, μάζεψαν και οι εναπομείναντες, τρομαγμένοι χωρικοί ό,τι πρόλαβαν, πήραν τα παιδιά τους και με κίνδυνο της ζωής τους, βρέθηκαν στην Ελλάδα, όχι για
να δοκιμάσουν μουσακά, ούτε για να δούν πόσο γρήγορα καίγονται τα δάση εδώ το καλοκαίρι. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται σε ορισμένους ¨γκρίκουλες¨, δεν μετανάστευσαν για να θαυμάσουν από κοντά την ακρόπολη, μήτε επειδή βαρέθηκαν την καλοπέραση στην πατρίδα τους, αλλά για να μην τους μείνει ενθύμιο καμια σφαίρα στο κεφάλι και όσοι δεν έκατσαν πίσω να προσεύχονται τα πυρά να μεταμορφωθούν σε μακαρόνια κρατόντας ένα μπουκάλι κέτσαπ στο χέρι, γνώρισαν από κοντά την καταπίεση και εκμετάλλευση της ελληνικής πραγματικότητας στη δούλεψη του κάθε τυχάρπαστου εργοδοτάκου και βίωσαν τον ρατσισμό των κατα τ’άλλα πολιτισμένων ευρωπαίων. Σκατά έγινε η χώρα τους, σκατά βρήκαν κι εδώ. Bόθρος από βόθρο δεν διαφέρει. Και οι δύο το ίδιο μυρίζουν.
ΤΟΥ ΙΑΣΟΝΑ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΙΣ ΣΤΡΟΦΕΣ...
Ήτανε ο Χριστοφοράκος - Κολόμβος έγραφε το κουδούνι του - καλό ναυτάκι, πλατσούριζε επιδέξια στις θάλασσες με τα καράβια του και έπιανε που και που κανά ψαράκι, να το πάει στη κυρά, να το τηγανίσει, να πάθουν χοληστερίνη από τα λάδια και να το ρίξουν μετά στις δίαιτες και τις σαλάτες. Η πολλή νηστεία όμως του θόλωσε το μυαλό, πόσες πρασινάδες να φάει ο άνθρωπος, γελάδι δεν ήτανε, έστειλε εντέλει τελεσίφραφο στη γυναίκα του: «Μουουού!» «Παρδόν;» «¨Μου¨ το οποίο σημαίνει τέρμα η βοσκή και τα μαρουλόφυλλα. Εγώ πάω για ινδικό» και σαλπάρησε κατα Ινδία μεριά, με τα σάλια να του μουσκεύουν το γιακά από τη πείνα, να φάει βόδι, να αναστενάξουν τα καζανάκια. ¨Μέγας εξερευνητής¨ τώρα δήλωνε στην φορολογική του δήλωση αυτός, πώς την έκανε τη μπούρδα και σκόνταψε πάνω στην Αμερική, μόνο ο ένοικος μέσα στο κεφάλι του το ξέρει και για ινδικό πήγαινε, σφαλιάρες έφαγε στο τέλος. «Πού πάτε κύριε αγκαζέ με τα μαχαιροπήρουνα;» «Στρώσε γρήγορα το τραπέζι και κουβέρ μη χρεώσεις. Έχω φέρει απ’ το σπίτι.» Δεν κατάλαβαν και πολύ οι ιθαγενείς αλλά του έβαλαν μια ομελέτα να φάει, να μπουκώσει το στόμα, να σταματήσουν να τρέχουν τα σάλια του που έκαναν παρκέ το πάτωμα. Αφού έφαγε τα αυγά και ρεύτηκε, έδωσε συγχαρητήρια στον εαυτό του επειδή νόμιζε ότι έφτασε τόσο γρήγορα στην Ινδία, «βρε, τι μικρός που είναι ο κόσμος!», και αποφάσισε να βαπτίσει με το ζόρι ¨Ινδιάνους¨ τους εκεί κατοίκους. «Μα, η Ινδία είναι πιο πέρα σας λέμε!» «Ή αυτό ή Τζατζαφλιάμπουρες. Διαλέχτε!» Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Κολόμβος αφού έκανε τη βλακεία του, άφησε το ματαίο τούτο κόσμο, οι Ινδιάνοι εξοντώθηκαν γιατί έπιαναν χώρο και η γή της ελευθερίας όταν σταμάτησε το μεταξύ της φάγωμα με ανεξαρτησίες και εμφυλίους, κάθησε και το συλλογίστηκε το θέμα. «Ρε, σεις», πετάχτηκε ένας έξυπνος «αντί να μαλλιοτραβιόμαστε μεταξύ μας σαν τις γκόμενες, γιατί
δεν πάμε να πολεμήσουμε άλλους λαούς που δεν γνωρίζουμε και προσωπικά, να αποφύγουμε και τις παρεξηγήσεις;» «Όου, γουάτ ντού γιού μήν;» απόρρησε κάποιος, που μεταφράζεται «κάν το μας λιανά γρήγορα για να μην σε αρχίσουμε στις ανάποδες και πάς για σφραγίσματα.» «Να, ρε παιδιά. Κόσμο έχουμε;» «Έχουμε.» «Όπλα έχουμε;» «Εμ, με τί σκοτωνόμαστε τόσο καιρό; Με οδοντόβουρτσες;» «Δύναμη έχουμε;» «Βεβαίως.» «Όπερ και δολοφονούμε λαούς ανάλογα με τα συμφέροντά μας, εξαπλωνόμαστε στον κόσμο σαν κατσαρίδες, τα ανακατεύουμε όλα κατα πώς μας βολεύει, υποδουλώνουμε, βουτάμε ό,τι μας χρειάζεται και βαφτίζουμε την όλη φτιάξη ¨απελευθέρωση¨, ¨αντιτρομοκρατική επιχείρηση¨ και άλλα τέτοια σάπια, για να μην μας πάρουν με τα καδρόνια οι πονηρεμένοι, και ζούμε εμείς πασαλίδικα και άσε τους άλλους να τραβιούνται.» «Και θα το χάψουν ρε;» «Κορόιδα είναι, θα τους πετάξουμε και από τα Μ.Μ.Ε. μπόλικη προπαγάνδα ¨υπέρ του δίκαιου αγώνα της πατρίδος¨ για να χαίρονται και ξεμπερδεύουμε.» «Όπως έκαναν και οι άλλοι με τις σταυροφορίες δηλαδή.» «Μπράβο σου που το βρήκες και δώσε ρεπό στο μυαλό σου για σήμερα, μην πάθει υπερφόρτωση και σου πληρώνουμε ανταλλακτικά.» Και ρε άτιμε Χριστοφοράκο που με μια στραβοτιμονιά βασανίζεις λαούς ολόκληρους, γέλασε τώρα με τους Αμερικάνους ψηφοφόρους που άθελά σου ανακάλυψες, οι οποίοι όταν αισθάνονται λίγο επαναστάτες, πάνε και ψηφίζουν τους δημοκρατικούς (που εφαρμόζουν την ίδια πολιτική με τους προηγούμενους ρεπουμπλικάνους) και αισθάνονται ότι έκαναν σημαντική αλλαγή στο πολιτικό τοπίο. Η μόνη αλλαγή που έγινε είναι στον καναπέ τους που βούλιαξε κι’ άλλο από το βάρος του κώλου τους.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
SURREAL
ΤΩΝ ΛΑΖΑΡΟΥ & ΙΑΚΩΒΟΥ
SURREAL
- ΜΑΓΕΙΡΑ ! ΜΑΓΕΙΡΑ ! ΤΟ ΦΑΪ ΕΦΑΓΕ ΤΟΝ ΕΠΙΛΟΧΙΑ ! - ΦΤΟΥ ! ΙΣΩΣ ΗΘΕΛΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΡΙΓΑΝΗ...
SURREAL
- ΑΧ ΤΡΕΧΤΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΤΕ! ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΒΙΚΙΝΓΚΣ - ΒΙΚΙΝΓΚΣ ? ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΒΙΚΙΝΓΚΣ! ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΜΟΥΣΑΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ
SURREAL
- ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ... - ΜΑ ΜΠΑΜΠΑ, ΕΧΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ...
SURREAL Ο ΙΣΚΙΟΣ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ του Λάζαρου Non-stop διαδήλωση ξεφάντωνε με στοιχήματα. Κόμπιασα ξεπαστρέβοντας ένα τσιμεντότουβλο από μασίφ ξυνόγαλο και λέρωσε τον ίσκιο μου, καθώς σήκωσα χάμω μια επικερδή σούστα. Ο ίσκιος μου χαμήλωσε τα φώτα ομίχλης και καμπανοκρουσίες ρεύτηκαν την κυλότα του πρωτομάστορα. Όλα ήταν γκέι. Εγώ ξεκίνησα για το χωριό και μόλις ξεδόντιασα έναν κοκορόμυαλο με παντόφλες από ροκοκό βεράντα, έξυσα τη φτέρνα της γιαγιάς που περνούσε για τάρανδος. Ο ίσκιος μου συνέχιζε να αμολάει τυρόγαλο για δέσιμο κι ήταν ο μόνος που ξενύχιαζε τα βράδια βαλτόσαυρους Mucotheol σε σπιρτόκουτα για ούζα. Βέβαια ήταν η εποχή των string αλλά δε φοβήθηκα ούτε για έναν κουμπάρο. Λόγιος καθώς ήμουν, ακούμπησα τη μασχάλη μου πάνω στους κοιτώνες και μεταλλικά κάτοπτρα καταλάγιασαν πάγο, ενώ κυκλώνες του Elvis Presley ενεπλάκησαν σε καμβά με άλλα πετούμενα. Τέλος έφριξα με αμόλυβδη υψηλής κουλτούρας και κούρασα το σήμα της ειρήνης πετώντας ρέιβερς με γυαλιά μυωπίας. Καθώς ολοκλήρωνα την τελευταία μου κίνηση, ο ίσκιος μου υψώθηκε σε μανιώδες καλαθοσφαιριστικό σφύριγμα και περάτωσε με μαριχουάνα επεξεργασμένη σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, όλους τους ονειρικούς σκληρούς δίσκους του Bob Marley, από το τέλος έως την αρχή του χρόνου πατέρα. Έπειτα από το ξεκλήρισμα τούτο, ποτέ πια δε βαρέθηκα ν’αλοίψω με χέλια τ’απαυτά της Χιονάτης και οι 7 νάνοι νευροχειρούργοι αρνήθηκαν να παραλλάξουν τη βέρα μου, κι έτσι στο θέατρο μείναμε μόνοι μας, ο ίσκιος μου κι εγώ.
ΣΧΑΕ∆ΙΟ ΙΑΚΩΒΟΣ
ΜΕΡΟΣ 2ο
ΣΕΝΑΡΙΟ ΙΑΚΩΒΟΣ Κ ΛΑΖΑΡΟΣ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΕΙΧΕ ΣΤΡΙΜΩΞΕΙ ΤΟΝ ΑΤΙΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΛΛΑΒΕΙ! Ο ΑΤΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΗ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΣΤΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. ΝΑ ∆ΙΑ∆ΩΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΜΠΑΤΣΟΣ. Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΟΜΩΣ ΖΗΤΗΣΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΤΙΑ. Ο ΑΤΙΑ ΟΜΩΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ∆ΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ! ΤΟΤΕ Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝΕ ΚΑΙ ΚΑΒΑΛΗΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ. Ο ΛΑΜΠΗΣ ΚΑΙ Η ΛΟΥΚΙΑ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΑΕΡΙΩΘΟΥΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΨΑΧΝΑΝ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΜΕΡΟΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥΣ. ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΚΑΚΗ ΤΟΥΣ ΤΥΧΗ, Ο ΑΤΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΡΙΩΘΟΥΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΜΠΗ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ. Ο ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΤΟΝ, ∆ΥΟ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ ΦΥΣΙΟ∆ΙΦΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΟΥΓΑ∆Α ΤΟΥΣ. ΟΠΩΣ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΚΟ, Ο ΑΤΙΑ, Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ, Η ΛΟΥΚΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΜΠΗΣ, ΕΠΕΣΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ . ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΚΙ∆ΙΟ ΤΟΥ ΕΛΤΟΝ ΤΟΥ ΖΗΤΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ. Ο ΕΛΤΟΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ. ΜΑ Η ΦΩΝΗ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ..
Η συνέχεια
Óõíå÷ßæåôáé....
Και τώρα που έφτασες στο τέλος του fanzine, νομίζεις ότι δεν ξέρω πως απλώς ξεφύλλισες τις σελίδες χαζεύοντας μόνο τις εικόνες; Ε; Τεμπέλη! Δείξε ότι είσαι κι εσύ κατα βάθος κουλτουριάρης. Άνοιξε ένα μπουκάλι σαμπουάν του 32, κάτσε δίπλα στο τζάκι, γύρνα στην πρώτη σελίδα και ξεκίνα το δικό σου ταξίδι στο μαγικό κόσμο των λέξεων: Λόλα - να - ένα - μήλο. Λόλα - τα - βυζιά - σου - είναι - σαν - μήλα. Θες - μπανάνα; ε? .....Οχι?
....Καλά....