H Χωχαρούπα και η Χωλυπήπα
eTwinning «Σταματώ τις διακρίσεις, αποδέχομαι τον άλλο» ΣΧ. ΕΤΟΣ: 2021-2022
Ένα συνεργατικό παραμύθι, στα πλαίσια του προγράμματος eTwinning: «Σταματώ τις διακρίσεις, αποδέχομαι τον άλλο», με αναφορές στη διαφορετικότητα, την ισότητα και τον αλληλοσεβασμό.
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ 5ο Δ.ΣΧ. ΑΧΑΡΝΩΝ 2ο Δ.Σ. ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ «ΑΛΕΞΑΝΡΕΙΟ» 4Ο Δ.Σ. ΙΛΙΟΥ 2ο Δ.Σ. ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ Δ.Σ. ΠΟΛΥΔΕΝΔΡΙΟΥ Δ.Σ. ΠΥΛΙΟΥ ΚΩ
2
Υπήρχε κάποτε μια όμορφη και χαρούμενη χώρα, που την έλεγαν Χωχαρούπα. Ήταν η χώρα των χαρούμενων παιδιών. Στη χώρα αυτή ζούσαν παιδιά που μιλούσαν διάφορες γλώσσες, πίστευαν σε διάφορες θρησκείες του κόσμου, ανήκαν σε διαφορετικές φυλές, είχαν διαφορετικό χρώμα δέρματος, παιδιά φτωχά, παιδιά πλούσια, παιδιά με κάποια σωματική αναπηρία. Στη χώρα αυτή τα παιδιά ήταν πολύ ευτυχισμένα! Η χώρα τους ήταν στολισμένη με πάρκα,συντριβάνια, παιδικές χαρές και περικυκλωμένη από ένα πυκνό δάσος με πανύψηλα δέντρα και σπάνια ζώα και φυτά. Το φυσικό περιβάλλον που μεγάλωναν τα παιδιά ήταν απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και βοηθούσε στο να έχουν καλή ψυχική και σωματική υγεία. Ο κόσμος τους ήταν δίκαιος, ειρηνικός, χαρούμενος και ανθρώπινος.
Δίπλα στη Χωχαρούπα υπήρχε μια άλλη χώρα που λέγονταν Χωλυπήπα. Ήταν η χώρα των λυπημένων παιδιών. Στη χώρα αυτή τα παιδιά ήταν πολύ δυστυχισμένα! Η χώρα τους ήταν γυμνή από δέντρα και λουλούδια. Χρώμα δεν υπήρχε πουθενά. Ο ήλιος λες και είχε θυμώσει και δεν φώτιζε αυτή τη χώρα. Παντού υπήρχε ένα ατέλειωτο γκρι. Βρωμιά και σκουπίδια περικύκλωναν την άχαρη πόλη. Τα παιδιά δεν επιτρέπονταν να παίζουν, παρά μόνο να δουλεύουν και αυτά που είχαν κάποια σωματική αναπηρία έμεναν για πάντα μέσα στο σπίτι. Σχολεία δεν υπήρχαν παρά μόνο ένα μεγάλο ορφανοτροφείο για τα ορφανά παιδιά. Όλα ήταν υποχρεωμένα να πιστεύουν στο θεό της χώρας, το Χωλυπήθεο. Τα παιδιά που είχαν 3
σκούρο χρώμα στο δέρμα τους τα κορόιδευαν και τα χτυπούσαν. Επίσης και εκείνα που ανήκαν σε διαφορετικές φυλές. Ο κόσμος τους ήταν βασανιστικός, δυστυχισμένος και άχαρος.
(2ο Δ.Σ. Καρπενησίου)
Η Χαρένια ζούσε στην Χωχαρούπα, ήταν πολύ χαρούμενη, ευτυχισμένη και αγαπούσε τα ταξίδια. Ήθελε πολύ να επισκεφτεί την άλλη πολιτεία, τη Χωλυπήπα, για να γνωρίσει νέους φίλους και νέους τόπους. Ένα βράδυ φόρεσε τα πιο ωραία χρωματιστά ρούχα που είχε, έβαλε κι ένα κοκαλάκι στα μαλλιά με μια πελώρια πεταλούδα και βγήκε ακροπατώντας στον μεγάλο δρόμο. Η Χαρένια είχε μαγικές ιδιότητες κι έτσι με το ραβδάκι της κατέβασε το πιο απαλό σύννεφο, σκαρφάλωσε πάνω του και ξεκίνησαν. Το πρωί είδε από ψηλά τη Χωλυπήπα και κατέβηκε αργά με το σύννεφο-αμαξάκι της. Βρέθηκε σε ένα μεγάλο ανοιχτό οικόπεδο που έμοιαζε με πάρκο αλλά δεν είχε ούτε δέντρα, ούτε ζωάκια αλλά ούτε και παιδιά! ̄
Τι παράξενο! Σκέφτηκε η Χαρένια ενώ περπατούσε ολομόναχη. Ένας άνθρωπος την πλησιάζει και τη ρωτά: ̄
-Εσύ ποια είσαι; Γιατί δεν είσαι στο σπίτι σου;
4
̄
Εμμμμ.. Μάλλον χάθηκα.. του απάντησε φοβισμένη ̄
Εδώ απαγορεύεται να κυκλοφορούν έξω τα παιδιά. Της είπε ενώ εκείνη την ώρα η Χαρένια πρόσεξε μια μαύρη κορόνα στο κεφάλι του. Τώρα η Χαρένια τρόμαξε ακόμη περισσότερο. ̄
Θα πω στους υπηκόους μου να σε στείλουν στο ορφανοτροφείο της πόλης, είπε ο βασιλιάς της Χωλυπήπας.
Σε λίγο βρέθηκε σε ένα μεγάλο αφιλόξενο χώρο με πολλά παιδιά διαφόρων ηλικιών που ήταν όλα περίλυπα και δυστυχισμένα. Παρατήρησε ότι όλοι την κοίταζαν περίεργα γιατί ήταν η μόνη που φορούσε ρούχα με τόσο ζωηρά χρώματα. Για το μόνο που στενοχωριόταν ήταν ότι όταν ήταν λυπημένη έχανε τις μαγικές της ιδιότητες! Αυτές ενεργοποιούνταν μόνο όταν ήταν χαρούμενη.
Ένα αγόρι περίπου στην ηλικία της την πλησιάζει και της λέει: ̄
Μάλλον αυτό είναι δικό σου, και της δείχνει το κοκαλάκι με την πεταλούδα. Μόνο εσύ θα μπορούσες να το έχεις γιατί ταιριάζει με τα ρούχα που φοράς! ̄
Ναι είναι! Σε ευχαριστώ.. ̄
Αγησίλαος! Της λέει σοβαρά. ̄
Εμένα με λένε Χαρένια! (5ο Δ.Σ. Αχαρνών).......Γιατί είστε εδώ;
5
̄
Ο βασιλιάς της Χωλυπήπας με ανάγκασε εμένα και τα υπόλοιπα παιδιά να ζήσουμε εδώ. ̄
Γιατί η χώρα σας είναι τόσο σκοτεινή και λυπητερή, χωρίς δέντρα και λουλούδια; ̄
Όλοι εδώ είναι δυστυχισμένοι, όλα τα παιδιά δουλεύουν και υπάρχει και σωματική και ψυχική βία.Ωστόσο, κανείς δεν χαίρεται και ο ήλιος δεν εμφανίζεται ποτέ.Κανείς δεν έχει τον χρόνο και τη διάθεση να φυτέψει λουλούδια, για να ομορφύνει η χώρα μας. ̄
Είναι πολύ λυπηρό να αισθάνεστε τόσο δυστυχισμένοι και να μην μπορείτε να ζείτε όπως εσείς θέλετε.
Το βράδυ η Χαρένια ανέβηκε στο συννεφάκι της και γύρισε πίσω στην Χωχαρούπα.Όταν έφτασε πήγε κατευθείαν στο παλάτι για να πει τα νέα της Χωλυπήπας και φυσικά πρότεινε οτι πρέπει να τους βοηθήσουν.Ο βασιλιάς συμφώνησε και αμέσως την επόμενη μέρα το ανακοίνωσε στον λαό. Η Χαρένια χάρηκε που η πρότασή της έγινε δεκτή και θα μπορούσε έτσι να βοηθήσει τα παιδιά της Χωλυπήπας αλλά και τον φίλο της τον Αγησίλαο. Η οικογένειά της ένιωσε τόσο περήφανη που η κόρη τους ήταν πρόθυμη να προσφέρει τη βοήθειά της.(2o Δημοτικό Σχολείο Γιαννιτσών) Ο λαός όταν του ανακοίνωσαν τη νέα του αποστολή, με περίσσεια χαρά δέχτηκε να βοηθήσει. Ωστόσο, πολλές απορίες τριγυρνούσαν στα κεφάλια τους. Ένας υπήκοος, ο οποίος ποτέ του δεν είχε ξανακούσει αυτή τη λέξη, ρώτησε τον βασιλιά και τη Χαρένια που βρισκόντουσαν στο μπαλκόνι της κατοικίας του βασιλιά. -
-
Καλά όλα αυτά που μας λες,βασιλιά μου, αλλά τι είναι η λύπη; Δε γνωρίζω ούτε εγώ. Η Χαρένια που γνώρισε τη λύπη ξέρει κάτι παραπάνω. Μπορείς να μας εξηγήσεις, Χαρένια; Τι είναι η λύπη; Η λύπη είναι ένα συναίσθημα, όπως η χαρά και η αγάπη, που εμείς εδώ στη Χωχαρούπα, δεν το έχουμε νιώσει ποτέ. Εγώ που το αισθάνθηκα, ένιωσα πολύ άσχημα και σε μια στιγμή δημιουργήθηκαν κάποια σταγονίδια μέσα στα μάτια μου, τα οποία κύλησαν στο πρόσωπό μου και με έκαναν να βιώσω μια απαίσια εμπειρία. Πω,πω! άρχισε να φωνάζει ο λαός. Αυτό είναι τρομερό! Φοβόμαστε να έρθουμε στη Χωλυπήπα. Δε θελουμε να αισθανθούμε κι εμείς αυτό το αρνητικό συναίσθημα. (Ε1 ΔΣ ΠΥΛΙΟΥ ΚΩ)
Η Χαρένια μετά από ένα δύσκολο αγώνα κατάφερε να πείσει τον λαό λέγοντάς τους ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη χαρά και πρέπει να τους βοηθήσουν. Το επόμενο πρωί χωρίς δεύτερη σκέψη οι πολίτες της Χωχαρούπας επιβιβάστηκαν στο αμαξοσύννεφο και μέσα σε λίγη ώρα προσγειώθηκαν στη Χωλυπήπα.
6
Εκεί με τη βοήθεια του Αγησίλαου έφτασαν στο παλάτι του βασιλιά.
Ο βασιλιάς βλέποντας το πλήθος να πλησιάζει τρόμαξε και διέταξε τους φρουρούς του να τους εμποδίσουν να μπουν στο παλάτι, αλλά δεν τα κατάφεραν. Έτσι κατόρθωσαν να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στη φυλακή. (Δ.Σ. ΠΟΛΥΔΕΝΔΡΙΟΥ)
7
(ζωγραφιά από Ζωή ,Παναγιώτη Δ.,Παναγιώτη Β., Έμιλυ) Οι κάτοικοι της Χωχαρούπας αγαπούσαν πολύ τη μουσική και το χορό. Είχαν φτιάξει μια μεγάλη ορχήστρα ,είχαν διάφορα μουσικά όργανα και έπαιζαν και χόρευαν ώρες ατέλειωτες με όμορφα τραγούδια. Τραγούδια από όλες τις γωνιές της γης. Πίστευαν ότι η μουσική δεν έχει σύνορα. Η μουσική ενώνει όλους τους ανθρώπους . Μικρούς ,μεγάλους, Άγγλους , Γάλλους, Αφρικάνους και πολύχρωμους Τσιγγάνους ,Ρώσους και Αμερικάνους . Άρχισαν λοιπόν να τραγουδάνε και τους κατοίκους της Χωλυπήπα, να διασκεδάζουν. Εκείνοι στην αρχή τους κοιτούσαν φοβισμένα ,αλλά δεν άργησε η στιγμή που η δύναμη της μουσικής τους ένωσε όλους σε μια μεγάλη συντροφιά.
8
(ζωγραφιά από τη Θωμαή) Γιατί είναι μια τέχνη μαγική η μουσική, που γαληνεύει την ψυχή, στέλνει μηνύματα αγάπης ,φιλίας και όμορφης ζωής σε όλα τα σημεία της γης.
9
(ζωγραφιά από τη Δανάη) Ε. τώρα αν αναρωτιέστε τι έγινε ο κακός βασιλιάς της Χωλυπήπας…εκεί στη φυλακή τον υποχρέωσαν να μάθει να παίζει ένα μελωδικό βιολί …
Γ1 τάξη 4ο δημοτικό σχολείο ΙΛΙΟΥ
10