Τα βασίλεια της τροφής και η μάχη της καταστροφής. 1ο Νηπιαγωγείο Λητής.
Μια φορά κι έναν καιρό… σε έναν απλό,καθημερινό πλανήτη υπήρχαν δύο βασίλεια. Το ένα βασίλειο είχε το κάστρο του φτιαγμένο από μπέικον και ονομάζονταν το «Κάστρο του Χοτ ντογκ» και το άλλο που ήταν φτιαγμένο από όσπρια, ονομάζονταν «Κάστρο της φασολιάς» .
Ανάμεσα από τα σπίτια στο βασίλειο του Χοτ-ντογκ κυλούσε ένα ποτάμι από σοκολατένιο γάλα.
Κάθε βασίλειο είχε τη δική του σημαία, μια σοκολατένια και μια φτιαγμένη από μέλι και φρούτα…
Στα βασίλεια έμπαινε κανείς από τη σοκολατοκαραμελοπύλη και από τη φρουτοπύλη κι έτσι όλοι γνώριζαν καλά σε ποια χώρα βρίσκονται….
Στο ένα βασίλειο βασίλευε ο βασιλιάς Λεμόνης με τη βασίλισσα Κρεμύδω γνωστή και ονομαστή για το άρωμά της και τη βοήθεια που πρόσφερε σε όλες τις νοικοκυρές και τη νοστιμιά που γέμιζε όλες τις κουζίνες. Είχαν και ένα ολόγλυκο κοριτσάκι, την πριγκίπισσα Μέλι. Όλοι ήταν πολύ ευτυχισμένοι και η ζωή κυλούσε μέλι-γάλα.
Στο άλλο βασίλειο βασίλευε ο βασιλιάς Πατατάκης με τη βασίλισσα Κρουασάν-βανίλια-σοκολάτα.
Το κοριτσάκι τους…
η πριγκίπισσα Μερσεντές… μη νομίσετε πως ήταν λίγο κακομαθημένη και έπαιρνε ό,τι ζητούσε… όπως και ο μπαμπάς της που μια μέρα σκέφτηκε να κλέψει τη βασίλισσα Κρεμύδω επειδή όλοι μιλούσαν γι’ αυτήν.
Και όπως γίνεται από παλιά στα παραμύθια, πήγε και έκλεψε τη βασίλισσα.
Την οδήγησε λοιπόν στο δικό του κάστρο…
Στις δύο χώρες σήμανε συναγερμός. Κάποιοι είπαν να κλέψει και ο Λεμόνης την Βασίλισσακρουσάνκάτι αλλά ο βασιλιάς αποφάσισε να μιλήσουν οι τροφές με τα όπλα τους.
Τα σοκολατάκια ετοιμάστηκαν να επιτεθούν στα φρούτα…
Άρχισε λοιπόν ένας πόλεμος τεράστιος και καταστροφικός (όπως άλλωστε όλοι οι πόλεμοι). Ο βασιλιάς Λεμόνης φώναξε στους ιππότες του: Ετοιμαστείτε για πόλεμο
Για να βρεθούν στο πεδίο της μάχης οι στρατιώτες του Χοτ-ντογκ πέρασαν από την καραμελένια γέφυρα που από κάτω κυλούσε ο ποταμός γάλα-κακάο που λίγο έλειψε γκρεμοτσακιστεί από το βάρος τους. Από την άλλη οι στρατιώτες της Φασολιάς πέρασαν ασφαλείς απέναντι επειδή η δική τους γέφυρα ήταν φτιαγμένη από παστέλι και κάτω κυλούσε ποτάμι άσπρο γάλα.
Στο πεδίο της μάχης οι τοξοβόλοι μπρόκολα επιτέθηκαν πρώτοι στο βασίλειο του Χοτ-ντογκ.
Τα πράσα πετούσαν λαχανάκια και τοματίνια στους αντιπάλους…
Όμως και τανκς από σάντουιτς πετούσαν μπριζόλες μαζί με τριμμένα μπισκότα για να μπαίνουνε στα μάτια.
Έπειτα έφτασαν οι δράκοι λουκάνικα…
Και άρχισαν να βομβαρδίζουν με μουστάρδα μαγιονέζα και κέτσαπ…
Πέταξαν όμως στη μάχη οι δρακοπεταλούδες που πετούσαν χυμό σταφύλι, χυμό φράουλα και χυμό πορτοκάλι …
Και έδωσαν μήνυμα στην Κρεμύδω ότι θα τη σώσουν.
Ότι όλο το βασίλειο είναι στο πόδι και πολεμούν σε στεριά και αέρα αλλά και θάλασσα γιατί ξέχασα να σας πω πως και τα πλοία από πατάτες τηγανιτές πολεμούσαν ρίχνοντας καραμέλες αλλά τα πλοία από μπρόκολο πετούσαν σπανακόρυζο γεμάτο σίδηρο που έπεφτε σαν βαριές οβίδες στα πλοία του Χοτ-ντογκ που όμως βοηθούσαν οι πειρατές με σπαθιά από λουκάνικα.
Κι έτσι η μάχη της τροφής έγινε η μάχη της καταστροφής για το βασίλειο του Χοτ-ντογκ που ήταν πολύ βαρύ για να αντέξει στις δυσκολίες.
Έτσι ο Βασιλιάς αναγκάστηκε να αναγνωρίσει το λάθος του και να ζητήσει έλεος. Αν και η Κρεμύδω ήταν –και με το δίκιο της – πολύ θυμωμένη, αποφάσισε να τους δώσει μια ευκαιρία.
Φώναξε τους χαρταετούς μαρούλια (που τους χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για πετούν πιο γρήγορα) να την πάρουν πίσω. Ο βασιλιάς Χοτ-ντογκ υποσχέθηκε ότι θα κρατάει τη θέση που του αξίζει και δεν θα τα θέλει όλα δικά του.
Και για να είναι σίγουρη ότι δεν θα παραβιάσει κανείς του όρους της ειρήνης άφησε φύλακα τη δρακοπεταλούδα λεμόνι για να είναι σίγουρη ότι ποτέ δεν θα μας κατακτήσει το βασίλειο της ανθυγιεινής τροφής. Είναι στο χέρι μας τι λέτε κι εσείς;