Daar vind je planten en dieren die meer naar het noorden niet meer voorkomen, maar het hier nog net kunnen uithouden. Voeg daar nog eens bij dat de ondergrond op vele plaatsen in de Voerstreek erg kalkrijk is - een materiaal dat elders in Vlaanderen of Nederland maar op heel grote diepten aanwezig is - en je hebt alle factoren die ertoe bijdragen dat fauna en flora hier een aantal aparte trekjes vertonen.
Vooral op de steile, naar het zuiden gekeerde dalhellingen zijn de noodzakelijke voorwaarden aanwezig om een rijk en gevarieerd natuurschoon te kunnen herbergen. Boven op de helling is de bodem zuur en voedselarm. Het ‘Eiken-BerkenBos’, dat zich hier van nature ontwikkelt, werd op sommige plaatsen vervangen door aanplantingen van beuken, lorken of sparren. Men kan het herkennen aan het voorkomen van adelaarsvaren en kamperfoelie. Mispel en bergvlier zijn eveneens voor dit bos typische soorten met een continentaal karakter. Lager op de helling, waar kalklagen dagzomen, komen we in het ‘Eiken-Haagbeukenbos’ met veel es en boskriek (of wilde kers). Ook de aanwezigheid van bosrank, die als lianen in de bomen klimt, en een overvloed aan klimop zijn kenmerkend voor dit bos. Langs bosranden en wegbermen bloeien in de zomer marjolein en kruidvlier, van die ‘zuiderlingen’ die het hier nog net doen. Dat is ook het milieu bij uitstek van de wijngaardslak, de ‘escargot de Bourgogne’.
6