Kans #3 2021 - 'Ik voelde me als kind thuis onveilig' by Leger des Heils

SHOPPEN BIJ RESHARE

MICHAEL GROOTHOF (25)

‘ Ik voelde me als kind thuis onveilig’

‘Het gaat om de mens achter de klant’ ZO KREEG DANNY BIJNA

€ 3.000

IN ZIJN ONLINE COLLECTEBUS

KANS OKTOBER 2021

KANS NR.3 oktober 2021

COVER Michael Groothof

Marlies en Pleunie shoppen bij ReShare

Michael (25) was weer even terug. Hij trad op tijdens het Leger des Heils Gala, samen met zijn begeleider die hem als 11-jarige veiligheid bood en aandacht gaf. Nu begeleidt hij zelf jongeren bij het zelfstandig wonen.

Liefde ‘Het was een veilige plek. Ik kreeg aandacht. En wat zijn ze hier lief voor me, dacht ik. Dat kende ik niet, liefde. Ik ging naar school, we deden leuke dingen, zoals sporten met elkaar.’ Met Martijn maakte Michael graag muziek. ‘Ik schreef een rap over mijn leven op de Sont, hoe het was om niet meer thuis te wonen. Martijn zette op

‘Iets goeds doen met wat ik straks achterlaat’

de computer een beat eronder. Samen traden we op in Veendam en in de Oosterpoort Groningen. Tot we werden gevraagd voor het gala in Carré, dat was geweldig.’

Jongeren begeleiden Op zijn achttiende kwam Michael in aanraking met het geloof. Het gastgezin waar hij woonde, nam hem mee naar de evangelische kerk. ‘Die dienst vergeet ik nooit meer, dit verhaal ging over mij! Op de vraag wie zijn leven aan Jezus wilde geven, riep ik volmondig “ja”. Ik had niets te verliezen.’ Vanaf dat moment veranderde er iets. ‘Ik ging nadenken over mijn leven. Kinderen en jongeren begeleiden, zoals Martijn mij hielp, dat wilde ik. Ik deed de opleiding en inmiddels werk ik als groepsleider, ik begeleid jongeren bij het zelfstandig wonen.’ Via de kerk ontmoette Michael zijn grote liefde Jiska. Ze zijn twee jaar getrouwd. ‘In oktober verwachten we ons eerste kind. Ik voel me een gelukkig en gezegend mens van 25. Hoe ik nu leef, lijkt soms een droom. Dankzij het Leger des Heils sta ik waar ik nu sta. Dat anderen dat ook mogen ervaren, is mijn grootste doel.’

Dagopvang Maastricht blijft open. ‘Door de rust hier voel ik me beter’

Ode aan de medewerker: Amely

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD COVER LINELLE DEUNK

Eenzaamheid en verdriet: gevoelens uit de rap van Michael Groothof op 11-jarige leeftijd. Destijds stond hij, samen met zijn persoonlijk begeleider Martijn van der Zande, op het grote podium van het Leger des Heils Kunst & Theater Gala in Carré. ‘Je hoort de schreeuw van de jongen die ik toen was terug in dit lied.’ Dit jaar traden Michael en Martijn weer samen op. ‘Uit dankbaarheid. Ik kan laten zien wie ik geworden ben.’ In de jeugdopvang van het Leger des Heils en bij begeleider Martijn vond de jonge Michael voor het eerst veiligheid. Zijn leven thuis was onveilig en voelde als een gevangenis, vertelt Michael. Op zijn negende werd Michael uit huis geplaatst. Eerst kwam hij in de crisisopvang in Groningen, daarna in Jeugdhuis de Sont van het Leger des Heils.

Collecteren? ‘Ik maak er een wedstrijdje van!’

Woensdagochtend in de tuin, daar word ik vrolijk van

Verder: P24 Het Leger helpt arbeidsmigranten in Mumbai P29 Hoe is het met Hajer? P31 Column Arie van Dijk P32 Rennen voor het Leger

KANS OKTOBER 2021

Klaar voor de herfst

KANS OKTOBER 2021

Nieuwe gympen en een nepbontsjaal met panterprint. En nog meer moois. Vaste klant Marlies Janse shopt een ochtendje bij ReShare Breda, samen met haar vrolijke achtjarige dochter Pleunie. TEKST CAROLINE TOGNI BEELD ILVY NJIOKIKTJIEN

‘P

leunie? Waar zit je?’ Een schreeuw achter uit de winkel. ‘Zoek me maar, ik ben ergens bij de kleren. Ik kijk in de spiegel nu.’

De hippe kledingwinkel ReShare Store aan de Markendaalseweg in Breda voelt als een thuis voor moeder Marlies en dochter Pleunie. Geregeld gaan ze samen ‘langs het winkeltje’. Lekker scharrelen tussen de rekken, kletsen met shopmana ger Miranda en de andere medewerkers. Of ze rusten uit op de gezellige bank bij de entree. Even langs ReShare is een waardevolle afleiding als het niet zo lekker gaat met Pleunie. De achtjarige heeft jeugd reuma. Na lang dokteren kwam de boodschap, sindsdien loopt de medicijnkast vol. ‘Maar vandaag gaat het goed hoor’, ver telt Marlies Janse (45). Ze wijst naar Pleunies rolstoel die geparkeerd staat tussen de rekken. ‘Daar hoeft ze nu niet in. Mis schien straks als we nog even naar de cupcake-winkel gaan.’

KANS OKTOBER 2021

‘Je kunt veel doen voor weinig geld. Dat wist ik vroeger al’ eigen stijl. ‘Liefst struinde ik twee dehandszaakjes af, op zoek naar iets anders. Ik was punk en grunge, had roze en soms paars haar. Dat was mijn identiteit en daar paste de aparte kle ding uit vintagewinkels het beste bij.’ Zo ook hier in Breda, sinds de opening in 2015 is ze vaste klant.

De kledingwinkel van het Leger des Heils is al langer favoriet bij de Bredase. Marlies is van origine activiteitenbegeleidster van mensen met een verstandelijke beperking. Door gezondheidsproblemen moest zij stoppen met dat werk. ‘Gelukkig heb ik sinds kort een nieuwe baan waarin ik mensen met een beperking ondersteun bij het zelfstandig wonen. Nu alles onder controle is, én het met Pleunie stukken beter gaat, kan ik zestien uur aan het werk.’ Veel doen voor weinig geld Van jongs af aan heeft Marlies haar

Iedere maand? ‘Zeker iedere maand. Of vaker! Kijk nou hier, deze glitter sneakers. Voor 5 euro en ze zijn nog als nieuw.’ Zuinig kopen én tegelijkertijd goed doen zijn voor Marlies belang rijke redenen om bij ReShare te kopen. ‘Je kunt veel doen voor weinig geld. Dat wist ik vroeger al. Ik ging al jong op kamers, kwam net uit een kibboets in Israël. Toevallig ontdekte ik in Rotterdam een winkel van ReShare, ze hadden er zulke leuke dingen. Het rook niet muf en alles was goed gesorteerd. Ik was heel blij met de komst van een vestiging hier in Breda.’ Stippelbroek Ook dochter Pleunie heeft de smaak voor tweedehandswinkels en rommel markten te pakken, vertelt Marlies.

Miranda Overbeeke (midden) en haar collega’s

Marlies Janse en Pleunie (8)

KANS OKTOBER 2021

‘ Hier gaat het om de mens achter de klant’ ‘Ze leert zo wat de waarde is van dingen. Ik leg haar uit dat we door hier te kopen, het werk van het Leger des Heils steunen. Dat we door deze sjaal en leuke handschoenen te kopen, dakloze mensen helpen. Dat begrijpt ze heel goed en ze vertelt het ook aan anderen, zo leuk.’ Daar komt Pleunie net lachend aanlopen met een kleurig baseballvest. ‘Past-ie denk je?’ Met nog een mooie stippelbroek en net als mama een paar stoere sneakers in haar mandje, gaat ze naar de kassa. ‘Dit neem ik vandaag.’ De giraffeknuffel krijgt ze van Miranda. Shopmanager Miranda Overbeeke is blij met de winkel. ‘Het is mijn vierde kind zeg ik altijd.’ De ervaren verkoopster en manager werkte bij modezaken als Esprit en Benetton. ‘Tot ik op een punt kwam van “is dit het nou”? Ik zocht meer diepgang, in plaats van die focus op omzet en geld.’ Diezelfde avond kwam haar de vaca ture voor de ReShare-vestiging Breda onder ogen, met het verhaal van de aanpak van het Leger des Heils. ‘Alles moet lopen zoals het moet lopen, pre cies hiernaar was ik op zoek. Hier gaat het om de mens achter de klant. En de mens achter de medewerker. Dit is een winkel-plus!’ Voetbalkleding Miranda wijst naar de bank in de winkel. ‘Deze bank staat voor heel wat gezellige momenten. Allerlei mensen ontmoeten elkaar rondom de bank en drinken koffie samen. Een buurt bewoner brengt iedere week eten, dan genieten we er gezellig samen van. Onze klanten en medewerkers komen

uit alle windstreken.’ Zoals de familie met Koerdische wortels die net de winkel inloopt, vader en twee zoons. ‘We kijken even tussen de kleding’, vertelt de oudste jongen, Salam (9), ‘terwijl mijn moeder en zussen hier om de hoek bij de orthodontist zit ten. Wij vinden het leuk om hier te wachten.’ Vader Hazim past een colbert en bekijkt zichzelf in de grote spiegel. Hij glimlacht verlegen, de jongens moeten lachen. Dit gaat hij toch niet echt kopen…? Salam vertelt dat ze hier al van alles kochten. ‘Zoals kleren voor voetbaltraining, voetbalschoenen, broekjes. Maar ook een spijkerbroek en een jas.’ Zijn vader vult aan: ‘Het zijn mooie kleren en heel betaalbaar.’

ReShare Stores

De ReShare Store is de tweedehands en vintage kledingwinkel van het Leger des Heils. Bij ReShare is 'opnieuw delen' belangrijk. Wat jij overhebt aan kleding kan iemand anders opnieuw dragen. Het milieu heeft er ook wat aan: minder nieuwe kleding betekent minder productie. De opbrengst van de kledingverkoop komt volledig ten goede aan het hulpaanbod van het Leger des Heils, bijvoorbeeld aan projecten met tienermoeders, jeugdzorg of arbeidsreïntegratie. De ReShare Stores zijn te vinden in Alkmaar, Arnhem, Breda, Den Haag, Deventer, Dordrecht, Groningen, Nijmegen, Rotterdam en Tilburg. resharestore.nl

Op veel plekken kun je jouw tweedehands kleding doneren aan het Leger des Heils, bijvoorbeeld bij de ReShare Stores of in een van de textielcontainers. Kijk op reshare.nl/ kledingdoneren voor de inleverpunten.

> Fatima Kamara en S. Diallo shoppen samen.

>> Broers: Salam (9) en Saeed (6)

10 10

KANS OKTOBER 2021

De eigenzinnige Rob Verschoor (79) deed als kind al niet wat zijn moeder van hem verlangde. Ook over zijn volwassen leven nam hij zelf de regie, vaak tegen de verwachtingen in. Daar past ook bij dat hij zijn huis en inboedel nalaat aan het Leger des Heils. ‘Steun had ik gelukkig nooit nodig, maar dat had zomaar anders kunnen lopen.’ TEKST MAUREEN LAND BEELD CHRIS DE BODE

ls mijn ouders weg waren, had ik de boekenkast voor mij alleen. Mijn vader was een literatuurliefhebber, hij hield van Vestdijk en las grote schrij vers van die tijd. Als kind las ik veel, ook boeken waarvan mijn ouders niet wilden dat ik ze las.’ Er was meer dat de jonge Rob Verschoor deed wat zijn ouders niet konden waarderen. Zoals blijven zitten op school. ‘Mijn moeder was heel dominant. Ik voldeed niet aan haar verwach tingen en was in tegenstelling tot mijn broer geen braaf jongetje.’ Rob kijkt terug op een nare jeugd. Hij kon niet het kind zijn dat hij eigenlijk was. Een gevoelig en creatief kind dat van tekenen en lezen hield. ‘Na de mulo wilde ik naar de kunst academie. Dat mocht niet. De kunstacademie, dat was iets voor figuren met baarden, vond mijn moeder.’ Rob moest zijn vader achterna, die procuratiehouder was bij een groot Rotterdams verzekeringskantoor. Leermeester Het verzekeringswerk paste hem totaal niet. Rob was 23 toen hij instortte. ‘Ik kreeg paniek aanvallen en durfde soms weken de straat niet op.’ Wat volgde was een zoektocht naar hulp, bezoeken aan psychologen die hem van zijn

angsten konden afhelpen. ‘Alleen waren de mees ten niet zo kundig als nu.’ Intussen trouwde Rob. ‘Met een hele lieve vrouw, maar in zekere zin was mijn huwelijk ook een vlucht uit het ouderlijk huis.’ Hij rolde van het ene baantje in het andere, van pompbediende tot hotelreceptionist. Nergens werkte hij lang, tot hij conciërge werd op een mts. Die baan bracht hem rust en tijd om zich te ontwikkelen. Rob ging de opleiding ‘Estheti sche vorming’ volgen, met vakken als tekenen en boetseren. Nog steeds is hij zijn leermeester, de heer Spuybroek, ontzettend dankbaar. ‘Hij gaf me mijn zelfvertrouwen terug. “Je hebt talenten,” zei hij, “daar moet je iets mee doen”.’ Op zijn advies behaalde Rob zijn onderwijsakte tekenen, daarna haalde hij ook nog handvaardigheidsakten. Hij werd leraar tekenen en handvaardigheid, zette creatieve cursussen op in Rotterdam en jarenlang gaf hij les in buurthuizen. Kruip-door-sluip-door Inmiddels had Rob gebroken met zijn moeder en was hij zelf vader geworden van een zoon, Anko. Doordat Rob zich steeds meer ontwik kelde, groeiden zijn vrouw en hij uit elkaar. Een scheiding volgde, op zijn veertigste koos Rob zijn eigen weg. ‘Begin jaren tachtig kocht ik dit

KANS OKTOBER 2021

pand in Rotterdam-Noord, een oude sigarenwinkel met bovenwoning. Beneden maakte ik een werkplaats voor mijn studieopdrachten. In de straat noemden ze me wel eens “die gekke kunstenaar”.’ Toen Rob met pensioen ging, werd de werkplaats een boekhandel. Als kind al wilde Rob boekhandelaar worden. Hij koestert mooie herin neringen aan de boekhandel in Dordrecht waar hij met zijn vader naartoe ging. ‘Een pand met trappetjes en kruip-door-sluip-door-paden langs kasten vol boeken.’

KANS KANS OKTOBER MAART 2021 2021

ik niet. Ook ik was altijd op mezelf aangewezen. Steun had ik gelukkig nooit nodig, maar dat had zomaar anders kunnen lopen.’

Buddy Holly Zijn blik en geest zijn nog jong, zijn lijf en leden wat minder. ‘Het is de leeftijd. Moet je me ’s ochtends zien als ik uit bed stap’, lacht Rob. Hij heeft zijn pensioen, genoeg om van te leven. En hij zorgt goed voor zijn vriendin, ook als hij er straks niet meer is. Dat legde hij vast in zijn testament. Zijn huis, winkel en inboedel gaan naar het Leger des Heils. Mensen helpen De boekhandel heeft hij tijdelijk moeten sluiten. Rob woont nu veertig jaar boven zijn winkel in Na een ongelukkige val met zijn scooter brak Rob Rotterdam. Zolang heeft hij ook een latrelatie zijn voet en enkel. Kort daarop kwam de lock met zijn vriendin Jannie. Zijn zoon Anko leeft down. Nu, ruim anderhalf jaar later, is Rob weer niet meer. Na een val tijdens het werk op een dak, toe aan zijn leven van voor corona. De tekenclub overleed hij op 22-jarige leeftijd. Rob praat er komt straks weer bij elkaar, hij gaat weer les niet graag over, maar denkt veel geven. En hij is druk met een aan hem. ‘Mensen zeggen dat de Buddy Holly-pagina op pijn overgaat, maar het gaat nooit Facebook – een liefde uit zijn over. Het zit altijd ergens.’ jonge jaren. Creëren en anderen Net als Rob Verschoor nam Misschien is het omdat hij zijn iets leren, een mooie levensver ook Jan van der Brugge het zoon heeft verloren en verder vulling. Leger des Heils op in zijn geen contact met zijn familie testament. SBS6-programma heeft. Misschien is het zijn eigen De Nalatenschap vertelt het gereidheid of zijn nare jeugd, hoe verhaal over deze bijzondere dan ook wil Rob iets goeds doen verzamelaar. Een aantal met wat hij straks achterlaat. Via Meer weten over maanden voor zijn dood nalaten? een collega en de kerstviering in besloot Jan na te laten aan Wil je net als Rob kwetshet verzorgingshuis waar hij als het Leger des Heils. bare mensen steunen activiteitenbegeleider werkte, De uitzending is te zien op als je er zelf niet meer kwam hij in aanraking met het bent? Met hulp van zaterdag 6 november om Leger des Heils. jouw nalatenschap kun 16.30 uur bij SBS6. Herhalinje mensen helpen die ‘Het Leger heb ik hoog zitten, om gen volgen op zondag anders niet gezien worde doodeenvoudige reden dat ze 14 november om 11.30 uur den. Vraag de brochure mensen helpen die ongewild op en zaterdag 22 januari om aan via legerdesheils.nl/ straat terechtkomen. Daar zijn 10 uur. brochure-nalaten. vaak redenen voor, die veroordeel

Een opvang als deze blijft altijd nodig De dagopvang in Maastricht kon na een dreigende sluiting openblijven doordat het Leger des Heils net op tijd een oplossing vond voor de financiering. Wat betekent dit voor de mensen die hier geholpen worden? Kans mengt zich onder begeleiders en bewoners die vanwege coronamaatregelen tijdelijk worden opgevangen in de Passage in het voormalige gevangeniscomplex Overmaze, net buiten het centrum van Maastricht. TEKST CAROLINE TOGNI BEELD MILAN VERMEULEN

KANS OKTOBER 2021

Een vreemde ervaring om plots in een daklozenopvang te wonen? ‘De eerste maanden waren vreselijk. Op één kamer met twee anderen, terwijl ik mijn hele leven alleen woonde. Inmiddels heb ik gelukkig een eigen kamer. Laat duidelijk zijn: ik ben ontzettend dankbaar dat het Leger des Heils mij helpt. Ik wist wel dat er ergens een opvang moest zijn voor daklozen, maar dat ze je direct verder helpen is heel bijzonder. Contacten met instanties, met medische problemen. Ze helpen me ook met mijn schulden, mijn begeleider hier regelde dat ik onder bewind sta. In kleine stappen betaal ik mijn schulden af.’

‘Belangrijk dat ik bezig blijf’

Paul Kuijlaars (61) had pech. Vette pech. Na een leven lang werken als chef-kok in de beste restaurants kwam hij op straat te staan. De bistro waar hij werkte, moest sluiten. Paul beleefde een tumultueus jaar waarin hij al zijn spaargeld erdoor joeg. Hij werd dakloos.

oe kon het gebeuren dat je je huis uit moest? ‘Na mijn ontslag wilde ik lekker een jaartje niksen. Ik leefde van mijn spaargeld. Toen dat opraakte en ik weer aan de slag wilde, kwam corona. Restaurants gingen dicht, ik vond geen werk en kon de huur niet meer beta-

Hoe gaat het nu met je? ‘Als ik bezig ben, gaat het. Dat is mijn geluk: ik mag hier koken! Twee dagen bereid ik het avondeten, ik doe boodschappen en verzorg dagelijks de lunch. Dit maakt dat ik met de meeste mensen hier goede contacten heb. De kok moet je te vriend houden’, grapt Paul. ‘Ook mentaal bezig zijn vind ik belangrijk. En dat kan hier. In gesprek gaan met andere bewoners en begeleiders, dingen doen, van je kamer af.’ len. Op een ochtend stond de politie voor mijn deur. Met twee boodschappentassen vol kleren vertrok ik. Waarheen? Ik had geen idee. De politie was zo vriendelijk om me naar de sociale dienst te brengen. Twee uur later was ik hier, het Leger des Heils had een plek voor mij.’

Waar hoop je op voor de toekomst? ‘Een studio voor mezelf, liefst hier in Maastricht. Dan uiteraard een baan vinden, weer de keuken in. En keihard doorwerken tot mijn pensioen. Ik hoop nooit meer in zo’n situatie te komen.’

Minder middelen

HARRIE DE HEER:

‘Hopelijk kunnen we de 24-uurs opvang handhaven’

Het Leger des Heils in Maastricht kreeg in 2021 minder middelen om de dagen nachtopvang te financieren. Sluiting van de dagopvang dreigde eind vorig jaar. ‘Gelukkig konden we net op tijd een oplossing vinden’, licht Harrie de Heer (regiodirecteur Leger des Heils Zuidoost) toe. ‘Wij vinden het onverantwoord om de 24-uurs-opvang teniet te doen door de dagopvang te sluiten. Dit leidt onherroepelijk tot meer mensen op straat en werkt belemmerend in het herstel van mensen.’ De opvanglocatie in de voormalige penitentiaire inrichting Overmaze is tijdelijk vanwege coronamaatregelen. ‘We zitten er nu anderhalf jaar. De praktijk leert dat deze locatie voor mensen met deze achtergrond een veel betere opvangplaats is: veel eigen kamers, meer rust en stabiliteit.’ Intussen werken de gemeente Maastricht en het Leger des Heils samen aan een nieuwe vorm van opvang en als onderdeel hiervan huisvesting voor de dagen nachtopvang. Harrie de Heer: ‘Tot het zover is, hopen we het huidige concept met 24-uursopvang te kunnen handhaven. Om dit te realiseren komen we jaarlijks 100.000 tot 150.000 euro tekort. Samen met de gemeente zoeken we naar een structurele oplossing. Voor 2022 wil het Leger des Heils met donaties een bijdrage leveren om de opvang open te houden. Van een oude dagen nachtopvang gaan we naar een nieuwe. Laten we ervoor zorgen dat die overbruggingsperiode een menselijke is. Daar gaat het ons om.’

KANS OKTOBER 2021

quarantaineregels verhuisde de opvang vanuit de binnenstad naar deze leegstaande gevangenis buiten het centrum. Hier is het beter georganiseerd. Je kunt goed slapen, de meesten hebben hier een eigen kamer, een enkeling slaapt in een twee- of driepersoonskamer. En het belangrijkste: er is rust en ruimte. Dit maakt dat ik me beter voel. We zitten hier niet opgepropt als een stelletje varkens bij elkaar. Ik heb mijn eigen kamer die ik graag netjes houd. Daar kan ik dagelijks skypen met mijn gezin in Thailand.’ Hoe is het contact met je medebewoners en begeleiders? ‘Mijn ervaringen zijn goed, totaal anders dan in de oude opvang. Hier zit ik niet tussen die extreme drugsgebruikers, over het algemeen zijn het rustige mensen. De begeleiding is er als je ze nodig hebt. Ik red me wel en help graag met allerhande klusjes zoals de was en de eetzaal opruimen.’

‘ Door de rust hier voel ik me beter’ Thorsten Giepen (51) is dakloos. Hij is in Nederland omdat het slecht gaat met zijn moeder. Zij kreeg drie keer een hersenbloeding en verblijft in een verpleegtehuis. Thorstens vrouw en twee kinderen wonen in Thailand.

e verblijft ‘vrijwillig’ in deze opvang. Kun je niet bij familie terecht? ‘Korte tijd kon ik bij mijn zus wonen. Maar toen mijn verblijf in Nederland langer ging duren, kwam ik op straat te staan. Ik blijf hier zolang mijn moeder leeft, zo kan ik dicht bij haar zijn. Mijn vrouw pushte me, zij vindt dat ik in deze laatste fase voor mijn moeder moet zorgen.’

Hoe is het om de dagen hier in De Passage – voorheen een gevangenis – door te brengen? ‘Eerder al woonde ik drie jaar in de opvang aan de Statensingel, hier in Maastricht. In die periode was ik Thailand uitgezet omdat ik volgens de autoriteiten illegaal aan het werk was. Je mag er niet werken als buitenlander, ook geen klusje doen om je vrouw te helpen,

zoals ik deed. Na die uitzetting woonde ik noodgedwongen in de daklozenopvang, een beroerde plek. Op een kluitje met andere daklozen, veelal verslaafden. Vaak waren er irritaties en ruzies.’ Terug in Maastricht stond je weer op straat, tot je in deze tijdelijke opvang kwam. Hoe gaat het hier? ‘Vanwege de anderhalve-meter- en

Heb je uitzicht op doorstroom naar een woning of is dat niet je doel? ‘Ik probeer hier verder te komen. Ik zit nu in het traject Housing. Begeleiders van het Leger des Heils zoeken een woning voor mij en regelen de formaliteiten. Mocht er een flatje komen, dan krijg ik ambulante begeleiding. Voorlopig stokt de doorstroom. Iedereen, ook ik, zit hier veel te lang.’ Hoe kijk je naar de toekomst? ‘Als het goed is, heb ik vóór maart volgend jaar een eigen plek en woon ik op mezelf. In een klein appartement waar ik mijn gezin kan ontvangen. Mocht mijn moeder er niet meer zijn, dan ga ik terug naar Thailand.’

‘ Elke dag check ik of het goed met ze gaat’ Sociaalpedagogisch medewerker Piet Daleweij (58) werkt ruim een jaar bij het Leger des Heils in de dagen nachtopvang van daklozen. De oude opvang op de Statensingel kent hij van zijn vorige baan als beveiliger.

oe ervaar jij het werken op deze locatie net buiten de stad? ‘Het belangrijkste is de ruimte en de rust. Hier krijgen dak- en thuislozen die vrijwel altijd uit een situatie van onzekerheid komen, regelmaat en structuur. Aan de Statensingel was het onrustiger, de mensen kregen veel prikkels, ook door de aanzuigende werking van de binnenstad.’ Stel dat jullie moeten terugverhuizen naar de Singel? ‘Wat mij betreft zou dat terug naar af zijn. De situatie van mensen op zalen, soms wel met z’n tienen. Vaak waren er conflicten en vechtpartijen. Daar moet je niet naar terug willen. Ik hoop dat we voorlopig hier kunnen blijven of dat we verhuizen naar een pand waar ook voldoende ruimte en privacy is.’ Wat is jouw rol als sociaalpedagogisch medewerker? ‘Die is breed: ik begeleid de tijdelijke bewoners met hun dagelijkse vragen. Denk aan: wakker maken, medicatie, eten verstrekken en helpen met bellen naar instanties. Ik voer gesprekken met traject managers die in verbinding staan met zorgpartners en ik heb veel contact met allerhande instanties, zoals de sociale dienst, bijvoorbeeld over nieuwe aanmeldingen. De mensen die we hier opvangen weten dat het doel is dat ze doorstromen naar een passende vervolgplek. We maken samen met ze een plan, en helpen ze verder. Als mentor heb ik vijf mensen onder mijn hoede. Met hen voer ik geregeld mentorgesprekken om te horen hoe het met ze gaat, met een praatje, maar ook als ze problemen hebben, bijvoorbeeld met alcohol of bij spanningen met andere bewoners.’ Hoe ziet de toekomst eruit voor dak- en thuislozen in Maastricht? ‘Een dagen nachtopvang als deze zal altijd nodig blijven voor een bepaalde groep mensen. Dit is en blijft een taak voor het Leger des Heils: klaarstaan voor deze mensen, en ervoor gaan!’

KANS KANS OKTOBER OKTOBER 2021 2021

KANS OKTOBER 2021

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD PETER DE KROM

‘Oké Daan, kom op, blijven slaan tegen die ballon.’ Een uitgelaten stemming in woongroep ‘De Amethist’ in Hilversum. Vrolijke vlaggen vertellen: er is vandaag een jarige. De taart is net op, cadeautjes zijn uitgepakt. Samen met medebewoners Filip en Kees speelt jarige Daniëlle ‘ballonvolley’. En natuurlijk moet medewerker Amely ook meedoen. In dit huis waar uithuisgeplaatste jongeren tussen de 11 en 18 jaar samenwonen, werkt Amely Bechir als gedragswetenschapper. ‘Naast gesprekken en behandeling hoort daar ook samen eten bij, om de groepsdynamiek te observeren. En af en toe even dollen met elkaar.’ Dat gaat haar goed af. ‘Nou lukt ie wel in één keer’, roept Kees (bijna 16) na zijn salto op de trampoline. Complimenten van Amely. ‘Hoe laat gaan we eten?’ Iris komt de trap afglijden en werpt een blik op tafel. Ze moet nog even geduld hebben. De jarige koos voor gourmetten, die apparaten moeten eerst warm worden en de keukenploeg is nog druk met hakken en snijden. Even later zit dit bijzondere gezin aan tafel, drie meisjes, vier jongens, hun begeleiders en gasten. ‘Smakelijk eten allemaal.’

Voor haar zorglocaties op verschillende plekken in het land is het Leger des Heils op zoek naar deskundige, betrokken medewerkers. Ook naar ervaren gedragswetenschappers en -therapeuten zoals Amely. Heb je interesse in zo’n functie in een van de jeugdzorg instellingen van het Leger? Of ken je iemand die op zoek is naar een leuke baan? Kijk op legerdesheils.nl/vacatures voor alle informatie.

19 19

Theo gaat met een bus langs de deuren, Danny stuurt zijn collectebus digitaal rond en coördinator Anneke zorgt goed voor ‘haar’ collectanten tijdens de jaarlijkse collecteweek van het Leger des Heils. Ze halen ieder jaar meer op, maar zijn blij met elke euro waar het Leger mensen mee kan helpen. ‘Zo geef ik ook mijn zoon mee dat niet iedereen het even goed heeft.’

KANS OKTOBER 2021

• Neem je kinderen of kleinkinderen mee • Laat pubers zelf collecteren • Zijn mensen niet thuis? Probeer het later nog eens

• Elke euro telt, elke 10 eurocent ook • Leg wat kleingeld bij de voordeur klaar • Geven kan ook door te pinnen

• Maak je bericht persoonlijk: waarom collecteer je? • Pas je bericht aan aan de doelgroep • Zorg dat zoveel mogelijk mensen je digitale-collectebus verspreiden

TEKST MAUREEN LAND BEELD FOLKERT KOELEWIJN

en aantal jaar geleden was ik op collecte-coördinator een vrijdagmiddag Voorschoten vrij en klaar met al mijn klusjes, ik had zelfs het gras gemaaid. Terwijl ik zo tevreden was, belde een meneer aan. Voor ik het wist zaten we thee te drinken en was ik collecte-coördinator van het Leger des Heils. Wat heb ik toegezegd? dacht ik, daar heb ik toch helemaal geen tijd voor? Inmiddels doe ik dit alweer vijf jaar. Ik ben medisch specialist, ik vind het belangrijk om zieke mensen beter te maken. Maar wat het Leger doet, mensen een dak boven hun hoofd bieden, is op zijn minst net zo belangrijk. Ik ben gelovig opgevoed en kende het Leger des Heils zoals iedereen. Nu ik steeds meer schrijnende verhalen hoor, vind ik het belangrijk om zoveel mogelijk geld op te halen. In een collectebus zit snel 80 tot 100 euro, elke euro daarvan kan het Leger goed gebruiken. Met dit vrijwilligerswerk geef ik ook mijn zoon van achttien mee dat niet iedereen het even goed heeft. Ik betrek hem erbij, hij gaat ook soms op pad met de collectebus. Dat doet hij graag en hij haalt altijd veel geld op. Daarnaast denkt hij met me

mee en gaan we samen naar de bank om alle munten en briefgeld te storten. Waarom mensen geld geven weet je niet altijd, soms is het omdat ze zelf een familielid of bekende hebben die met het Leger des Heils in aanraking is gekomen. Het kan hard gaan: er gaat één ding mis, ineens staat alles op losse schroeven en ben je in korte tijd alles kwijt. Voor mijn wijkhoofden heb ik een whatsapp-groep aangemaakt voor de communicatie onderling en om eventueel ervaringen uit te wisselen. Als ze bij mij thuis de bussen komen halen, maak ik er een leuke middag van. Ik zorg voor thee en iets lekkers. Door corona liep dat de afgelopen tijd iets anders. Met elkaar proberen we de opbrengst ieder jaar zo hoog mogelijk te krijgen, daarvoor is het belangrijk dat collectanten gedreven zijn. We hebben meer jongeren nodig; veel van onze collectanten zijn op leeftijd.’

(digitaal) collectant in Zeist

ls vastgoedadviseur van het Leger des Heils weet ik maar al te goed welke projecten niet kunnen worden bekostigd zonder donaties. Zoals de inloophuizen in de buurt, waar het Leger de eerste laagdrempelige contacten legt en hulp biedt aan daklozen, aan mensen met schulden of psychische problemen. Een belangrijke functie, toch moeten inloophuizen vrijwel volledig uit collectes en giften betaald worden. Dat is ook de reden dat ik zeven jaar geleden voor het eerst de straat op ging om te collecteren. Bij hele grote huizen wordt juist niet aan de deur gegeven, bij middelgrote wel. Mensen die mij kennen, geven altijd wel. Door corona ben ik online gaan collecteren. Bijna drieduizend euro haalde ik vorig jaar op. Eerst deelde ik mijn netwerk op in kerk, sportvereniging, buren, vrienden, familie en zakelijke relaties. Bij elke groep gaf ik mijn persoonlijke beweegreden aan om te collecteren voor het Leger des Heils. En dat elke euro welkom is en rechtstreeks naar hulpverlening gaat. Familieleden of vrienden kregen verschillende berichten van mij, in een stijl die bij mij past. In

KANS OKTOBER 2021

Heb jij een paar uur over voor kwetsbare mensen in jouw buurt? Word collectant tijdens onze jaarlijkse collecteweek van 28 november tot en met 4 december. Elke euro die jij ophaalt, gaat rechtstreeks naar onze hulpverlening. Help mee en meld je aan als collectant via: ldh.nl/wordcollectant. Of maak online een collectebus aan op: ldh.nl/collecteeronline.

BEELD VINCENT BOON

collectant in Dordrecht

de buurt-app “dreigde” ik mijn buren dat ze geld moesten overmaken als ze niet wilden dat ik bij ze langs zou komen. Een appje met een beetje humor, zo zit ik in elkaar. Bij zakelijke relaties was de toon natuurlijk anders. Ook op Facebook en Instagram heb ik gecollecteerd en via LinkedIn. Daar bereikte ik met één bericht 2.500 connecties. Aan bedrijven liet ik weten dat ze ook de collecte-link konden doorsturen, dat zorgde voor een sneeuwbaleffect. Een makelaarskantoor in Rotterdam leverde zo’n twaalf collectebussen op. Natuurlijk hielp corona mee, het ontbrak aan noodopvang en daar wilden mensen graag voor geven. Het was geen twee uurtjes werk, maar dat is niet erg. Ik ben wel een mannetje, ik vind het leuk om van de collecte een wedstrijdje te maken. Daarom heb ik bijgehouden wie de grote gevers waren. Hen ga ik dit jaar weer benaderen.’

e collecteweek van het Leger staat al vroeg in mijn agenda. Ik houd er rekening mee dat ik in die week elke avond de straat op ga, langs zo’n vierhonderd huizen in mijn eigen buurt. Rond een uur of half zeven is het beste tijdstip, dan zijn de meeste mensen thuis en net klaar met eten. Alleen op donderdag loop ik om vier uur, vanwege de koopavond. Is iemand niet thuis dan ga ik de volgende dag terug. Dat houd ik bij. Na tien jaar collecteren weet ik precies wie wel of niet geeft. Ik bel elk jaar toch opnieuw bij iedereen aan, iemand kan zomaar veranderen. De meest gehoorde argumenten om niet te geven? Sorry geen kleingeld, mijn vrouw heeft de pinpas, ik geef alleen voor dieren, noem maar op. Maar er zijn gelukkig ook veel mensen die gul geven. Mijn buurman werkt bij het Leger des Heils, hij heeft me gevraagd. Ik ken het Leger goed, ik had er veel mee te maken omdat ik 48 jaar bij de politie werkte. Als oudagent in uniform ben ik gewend de straat op te gaan. Nee, een saaie collectant kun je me niet noemen, ik houd wel van een praatje aan de deur. Collecteren is leuk en dat ik daar anderen mee help, geeft me een goed gevoel. Sinds mijn eerste vrouw vijftien jaar geleden aan kanker overleed, zet ik me in voor goede doelen. Al heel wat jaren ben ik samen met (oud-)collega’s betrokken bij de Pyreneeën-challenge, om geld in te zamelen voor kinderen met een stofwisselingsziekte. Op de motor begeleiden we lopers en fietsers bij het beklimmen van bergpassen als de Aubisque en de Tourmalet. Soms rijd ik wel dertig keer op een dag naar de top met een cameraman achterop. En weet je wat nou zo mooi is? Afgelopen september was ik weer in de Pyreneeën en mijn Leger des Heils-buurman was er ook. Maandenlang trainde hij om met zijn racefiets de zware Tour de France-bergpassen te kunnen beklimmen. Hij fietste voor “mijn” zieke kinderen, ik loop straks weer voor “zijn” Leger des Heils.’

KANS OKTOBER 2021

arbeidsmigranten in Mumbai Werken als dagloner

Een baan vinden in Mumbai is lastig. Zonder diploma of opleiding zit er niets anders op dan dagloner worden, bijvoorbeeld in het huishouden van rijke mensen of in de bouw, zware zakken tillen. Baantjes zonder enige zekerheid. Met geluk verdien je net genoeg om van golf platen een huisje van een paar vierkante meter te bouwen. Daar woon je met je gezin tussen families die in hetzelfde schuitje zitten. Elke dag is het weer een kwestie van overleven.

Cursussen en kinderopvang

Tussen de sloppenwijken van Mumbai staat het Social Service Centre van het Leger des Heils en daarnaast is het Leger aanwezig op andere locaties in de miljoenenstad. In het servicecentrum is een kinderopvang, een hostel voor jonge vrouwen en een tehuis voor ouderen. Mensen kunnen er cursussen volgen. Tijdens een bezoek aan de wijk ontmoetten Leger des Heils-medewerkers Sangita Chavan (17). Ze kregen haar enthousiast voor een opleiding tot schoonheidsspecialiste. Die opleiding rondde ze af, ze had haar eigen inkomen en kon haar familie steunen. Begin dit jaar begon ze met een saloncursus. Tot het noodlot toesloeg: haar vader stierf en India ging op slot vanwege de pandemie. Met een hele familie op een paar vierkante meters leven werd onmogelijk. Samen met vele arbeidsmigranten keerde de familie terug naar haar geboortedorp.

Veilige plek om te spelen

India telt zo’n 140 miljoen arbeidsmigranten die vanuit het platteland naar de stad trekken, op zoek naar werk. Zoals naar Mumbai, The City of Dreams. Helaas eindigt de lange reis naar de droomstad voor veel mensen op straat. Het Leger des Heils biedt scholing en kinderopvang.

HELP MEE,

zodat kinderen in Mumbai naar de opvang van het Leger des Heils kunnen? Steun dit project met je gift op bankrekening NL27RABO0119683989 onder vermelding van: Mumbai, Kans 3 2021.

De situatie rondom corona in India is schrijnend. Mensen uit de laagste kaste hebben vaak geen ruimte om in quarantaine te gaan. Het werk ligt stil, dagloners hebben geen inkomen. Voor de kinderen uit de laagste kaste is naar school gaan niet vanzelfsprekend: school uniformen kosten geld en op school worden ze gepest. Het Leger des Heils biedt de kinderen een veilige plek om te spelen. De oudere kinderen krijgen basisonderwijs en worden gestimuleerd om toch naar school te gaan. Door de hulp van het Leger des Heils hebben de kinderen toekomstperspectief, zijn ze minder vatbaar voor verslavingen en is de kans kleiner dat ze slachtoffer worden van mensenhandel. Ook voor Sangita is er perspectief: zij keert binnenkort terug naar Mumbai om haar opleiding af te maken.

KANS KANS OKTOBER OKTOBER 2021 2021

BEELD ARNOLD REYNEVELD

Buurman Pierre nam Trudie die eerste keer mee naar de tuin. ‘Daar vrolijk je van op joh’ zei hij toen zij een bakkie bij hem deed. Vanaf haar flat op negenhoog kijkt Trudie uit op de tuin. ‘Een leuk gezicht en lekker groen. Hopelijk laat de jeugd de plantjes staan.’

Het plein voor multifunctioneel centrum De Dreef in Utrecht. Begin dit jaar nog een kale, stenige vlakte. Nu steeds meer een groene oase in de buurt. Dankzij de inzet van buurtbewoners die onder de enthousiaste leiding van missionair werker Myriam Braakhuis van het Leger des Heils op woensdagochtend en vrijdagmiddag de tuinhandschoenen aantrekken om in de tuin te gaan werken. Myriam straalt als ze ‘haar’ mensen in de stadstuin in Overvecht bezig ziet. ‘Van het prille begin doen we het samen’, vertelt ze. ‘Wat begon met het tekenen van ieders droom, mondde uit tot een creatief tuinontwerp.’ Na een paar buurtwerkdagen – tegels eruit, aarde en compost erin – transformeerde dit voorjaar het plein in een tuin. Myriam: ‘Een mooie en veilige plek, waar iedereen welkom is en waar ruimte is voor activiteiten. Een plek voor ontmoeting.’

GROENE VRIJWILLIGERS GEZOCHT Woon je in Utrecht en heb je ook zin om mee te tuinieren? Je bent van harte welkom in Buurttuin De Dreef. Elke woensdag (10 tot 13 uur) en vrijdagmiddag (13 tot 16 uur) wordt er gezamenlijk getuinierd. Als vrijwilliger in de buurttuin

zorg je er samen met de missionair werker voor dat alles klaarstaat, je doet mee in de tuin en je legt mensen uit wat zij kunnen doen. Meer info bij Myriam Braakhuis, myriam.braakhuis@ legerdesheils.nl, 06-11451568.

Vriendinnen Nadia uit Marokko en Hanen uit Tunesië wonen pas sinds kort in Nederland, in de buurt van De Dreef. En nu al zijn ze elke woensdag in de tuin te vinden. ‘We houden van natuur, deze plek is toch heel leuk.’ Lachend. ‘Een uurtje per week is genoeg hoor.’

Hij komt twee keer per week. ‘Liefst zou ik in de moestuin werken, maar met mijn rolstoel kan ik daar nog niet komen. Gelukkig duurt dat pad niet lang meer.’ Paul maakte de tuintransformatie van dichtbij mee, hij reageerde op Myriams oproep in de appgroep van Overvechters. ‘In hooguit drie maanden maakten we van een steenvlakte een mooie tuin.’ Met een leuke groep, stelt hij, ‘allerlei mensen door elkaar, ook mensen die hier net wonen en nog nauwelijks Nederlands spreken. Mooi toch?’

KANS OKTOBER 2021

UITGELICHT

KANS OKTOBER 2021

UIT DE REGIO

Opa Adam neemt elke woensdag zijn tweejarige kleinzoon Lucien mee naar De Dreef. ‘Ik woon hier op zevenhoog. Tijdens het sporten in de sportschool aan het plein zag ik dat de tuin werd aangelegd.’ Adam ging een keer koffiedrinken in de tuin en sloot zich al spoedig aan bij de tuingroep. Helpen met bollen en planten in de grond zetten, onkruid wieden, Adam doet mee. Net als kleinzoon Lucien die van het ene naar het andere klusje rent.

HOE IS HET MET

Noordwest

We zijn trots op deelnemer Abdul die vanwege zijn inzet voor dakloze jongeren het Haagse jeugdlintje ontving. Mede dankzij hem werd een droom werkelijkheid: een 24-uursopvang voor dakloze jongens in Den Haag.

Hajer

Midden

Een rollator in goede staat is heel wat waard. Woonzorgcentrum Merenhoef in Maarssen organiseerde een Rollator APK. Naast een schoonmaakbeurt in de wasstraat zijn alle rollators gecontroleerd. Bewoners kunnen weer veilig op stap.

Oost

Bij de Ontmoetingswinkel van het Leger des Heils in Wageningen hangt sinds kort een kastje bestemd voor het delen van hygiënemiddelen voor meisjes en vrouwen. #samenstrijdentegenarmoede

Pek Lan vindt het leuk dat ze van alles kan doen. ‘Ik neem plantjes mee en bloembollen die ik gratis kreeg van het tuincentrum.’ Pek Lan kwam hier via Enny van het Leger des Heils-korps. ‘Met planten is het soms worstelen, overleven ze het? Stekjes gaan goed, die neem ik vaak mee uit m’n eigen tuin.’

Willem is op zijn scootmobiel gekomen, ‘helemaal uit Lunetten’. ‘Als oud-hovenier voel ik me hier prima thuis.’ Paden in de tuin ontbreken nog. ‘Daar ga ik, op wielen’, lacht Willem, ‘dat lukt dus niet.’ Hij verzorgt vanochtend de heg en de struiken langs de buitenrand.

Noordoost

Sinds half september staan er drie Tiny Houses op het terrein van de beschermd-wonen-boerderij in Engwierum, een eigen plek voor bewoners in de nabijheid van bege leiding. De huisjes zijn gemaakt in het 50|50 Workcenter van het Leger des Heils.

Rijnmond Zuidwest

Derde kerstdag, maandag 27 december, is er voor bezoekers van de soepbus bij RotterdamBlaak een verrassing: een kerstdiner op straat.

Een jaar geleden stond ze in Kans met haar verhaal, Hajer, 21 jaar oud en dakloos. Noodgedwongen sliep ze maandenlang bij de meidenopvang. Hoe gaat het nu met haar? ‘Goed hoor, ik ben blij’, vertelt Hajer als we haar bellen. ‘Ik heb een eigen woning in Den Haag en krijg begelei ding bij bijvoorbeeld papierwerk. Maar, ik moet zeggen: ik heb het wel iets te druk.’ Dat is niet zo gek, als hbo-student verpleegkunde met ook nog eens drie banen. ‘Ik pendel van de coronatest straat naar mijn baan bij de Action. Daarnaast werk ik als medisch student in een Haags ziekenhuis.’ Studeren was vorig jaar lastig, daarom doet ze het eerste studie jaar opnieuw. ‘Dit is wat ik echt wil, ik heb nooit iets anders gewild. Maar ik wil het ook goed doen.’ Haar familie ziet ze geregeld, iedere dag eet ze bij haar moeder. ‘Zo kan ze toch voor me zorgen.’ Nadenken over haar toekomst doet ze niet vaak. ‘Van daag telt, ik red me en heb gelukkig vrienden. Dankbaar kijk ik terug op mijn tijd in de opvang. Fijn dat ik bij het Leger des Heils terechtkon.’

COLOFON Kans is een uitgave van Stichting Leger des Heils Fondsenwerving, bestemd voor donateurs en andere betrokken gevers. Onze activiteiten worden voor circa 90 procent bekostigd via overheids regelingen. De gelden kunnen alleen worden besteed aan doelen die de overheid aanwijst. Verder betaalt een aantal cliënten een eigen bijdrage. Er zijn echter nog steeds mensen die buiten de boot vallen. Het Leger des Heils blijft daarom zoeken naar nieuwe vormen van hulpverlening, in aanvul ling op het Nederlandse zorgstelsel. Omdat deze projecten (nog) niet binnen de subsidieregels vallen, zijn wij afhankelijk van donaties, giften en nalatenschappen. Dit magazine geeft donateurs en relaties die de organisatie steunen een gevarieerd, maatschappelijk relevant, hedendaags en zinvol beeld van het Leger des Heils. Het blad wil een kennisbron zijn over maatschappelijke issues waarmee het Leger zich bezig houdt. Het laat ook zien dat het Leger zijn beloften inlost: er onvoorwaarde lijk zijn voor mensen zonder vangnet, geïnspireerd door het christelijk geloof.

TERRITORIAAL COMMANDANT Hannelise Tvedt

HOOFDREDACTIE Will van Heugten

COÖRDINATIE/EINDREDACTIE

UITGELICHT

Hulp aan Haiti Haïti is in augustus getroffen door een hevige aardbeving, waarbij duizenden mensen om het leven kwamen en vele Haïtianen dakloos werden. Het Leger des Heils biedt noodhulp: drinkwater, hygiëneproducten en tenten. Wil je de noodhulp steunen? Stort je gift op NL27RABO0119683989, onder vermelding van IOS/Noodhulp.

775 CIJFER

mensen werden in de piek van de corona pandemie opgevangen in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag. Na sluiting van de noodopvang kwamen zij weer op straat. Het Leger des Heils lobbyed voor extra plekken voor daklozen.

Pleegkinderen krijgen steun van kans-lezers

Erika Haisma

REDACTIE Esther Grit, Janneke de Kruijf, Rien Timmer, Trientsje Aukema, Willemijn de Jong

CONCEPT/EINDREDACTIE Maters en Hermsen: Caroline Togni, Kaisa Pohjola

TEKST/VORMGEVING Maters en Hermsen Journalistiek en Vormgeving

LITHOGRAFIE/DRUK Studio Boon, Senefelder Misset

DRUKWERKBEGELEIDING Regalis, Zeist

REAGEREN? Leger des Heils, t.a.v. redactie Kans postbus 3006, 1300 EH, Almere. kans@legerdesheils.nl

Bosshardtprijs naar corona vrijwilligers De Majoor Bosshardtprijs ging dit jaar naar alle mensen die zich tijdens de coronapandemie in Nederland vrijwillig hebben ingezet in hulpverlening en (mantel)zorg aan naasten.

STEUN ONS Wil je een kwetsbaar iemand structureel helpen? Steun ons met een machtiging:

IBAN NL72RABO0707070171

Wij worden ondersteund door:

Watersnood Tijdens de watersnood deze zomer in Limburg kwamen Leger des Heilsmedewerkers uit het hele land naar het getroffen gebied om te helpen met opruimen. Ze hebben een mobiele buurthuiskamer opgezet. Dat werd een ontmoetingsplek in de wijk.

KANS OKTOBER 2021

Dit voorjaar deden we in Kans een oproep om pleegkinderen in de gezinshuizen van het Leger des Heils te steunen. Vele lezers gaven hieraan gehoor; dit leverde een totaalbedrag op van 2.415 euro. Dat geld kunnen gezinshuisouders inzetten voor uiteenlopende benodigdheden voor de kinderen en jongeren die zij opvangen. Zoals een fiets voor de 12-jarige Sem, en een verzwaringsdeken voor Lisa (16), waardoor ze veel beter slaapt. Bij haar weekendgezin sliep ze al onder zo’n speciale deken, nu heeft ze er ook een in het gezinshuis. Met de rest van het geld kunnen we iets betekenen voor andere kinderen in de gezins huizen. Namens de kinderen: dankjewel Kans-lezers voor deze Kans!

- Column -

Stralend kerstfeest

Deze Kerst komen de EO en het Leger des Heils vanaf de hei in Blaricum met een hartverwarmende en verrassende show. Onder begeleiding van Eric van Tijn, bekende zangers en een bijzondere verteller presenteren Anne-Mar Zwart en Bert van Leeuwen op eerste kerstdag een kerstshow vol bijzondere verhalen. Bert gaat mensen uit het hele land op een bijzondere manier verrassen, mensen die ondersteund

Spiegel Vier je mee? Stralend Kerstfeest, 25 december, 20.30 uur bij NPO1.

worden door het Leger des Heils en helpers die in het zonnetje worden gezet. Op de hei is het straks warm en gezellig. Naast de schaapskooi staan tenten, een grote lichtgevende ster en een knapperend kampvuur. De muziek is een mix van akoestisch, Iers en een beetje rock. Met jonge en oude muzikanten, gemêleerde gasten en een chef-kok die het kerstdiner verzorgt. Een avond om voor thuis te blijven!

LIFE GOALS GAMES Afgelopen september vonden de European Life Goals Games 2021 plaats. Het sportevenement, een initiatief van Stichting Life Goals Nederland in samenwerking met de Europese Commissie, de gemeente Utrecht en het Leger des Heils, bracht 400 deelnemers uit 13 landen in beweging via sport en spel. Voetbal was de hoofdmoot, maar er waren ook wedstrijden basketbal, kickboksen en tafeltennis.

Plotseling stopt een scooter met daarop twee jonge vrouwen. De vrouw achterop pakt haar telefoon. Ik kom op mijn fiets steeds dichter bij, zie dat ze met haar telefoon in de ‘selfiestand’ kijkt hoe haar haar zit. De telefoon als spiegel, ik had het nog niet bedacht. Ik fiets verder en bijna automatisch herinner ik me de woorden uit het sprookje: ‘Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de schoonste van het land?’ Ik snap dat het voor deze vrouw belangrijk is hoe ze eruitziet, en eerlijk gezegd zag ze er best knap uit. Volgens mij had ze haar ‘selfie spiegel’ niet nodig. In mijn werk heb ik in veel ogen gekeken: blij, stralend, verdrietig, wanhopig, leeg, ondoorgrondelijk. Vaak kreeg ik de kans om in de spiegel van de ziel te kijken, werd mij een blik gegund in iemands gemoedstoestand. Daarbij kwa men innerlijk en uiterlijk lang niet altijd overeen. Verdriet in de ogen van een ogenschijnlijk blij gezicht, of schoonheid in de ogen van een misvormd gezicht. Is de schoonste van het land te zien in de spiegel of in de ogen? Kijk er eens diep in. Grijp je kans.

Arie van Dijk geniet van zijn pensioen, na 37 jaar bij het Leger des Heils

‘Sponsors zijn mijn stok achter de deur, dan moet ik wel lopen’

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD ERIK BUIS

E mm a

Ze deed 2 uur en een kwartier over haar hardloopparcours van 16 kilometer. Met, dankzij haar sponsors, een prachtige opbrengst van 950 euro voor het Leger des Heils. Emma Rehbock (35) kan trots zijn. ‘Dat ben ik ook, heel trots. Want eigenlijk was het geen doen. Het was loeiheet, ik had niet getraind, dan is 16 kilometer ont-zet-tend ver. Maar mijn familie en vrienden sleepten me erdoorheen.’ Omdat de Dam-tot-Damloop vorig jaar niet doorging en die opbrengst altijd voor een goed doel is, bedacht Emma haar eigen loop, en liet zich sponsoren. Emma: ‘Dat is mijn stok achter de deur, dan moet je wel lopen.’ Het werd een run down memory lane: van haar woonplaats Bussum naar het ouderlijk huis in Nigtevecht, een route die ze vroeger altijd fietste met haar beste

DONATEUR IN BEELD

vriendinnetje. ‘Zij liep ook mee, en ze moedigde me steeds aan weer te rennen als ik bleef wandelen.’ Emma heeft een speciale band met het Leger des Heils. Als baby woonde zij vijf maanden in kinder tehuis Trompendaal van het Leger des Heils in Hilversum, totdat haar ouders haar adopteerden. ‘Zeer waardevol vind ik het babyboek dat het kindertehuis bijhield en wat mijn ouders meekregen bij de adoptie. Met foto’s, mijlpalen en dagboeknotities als: “Vandaag ontmoette ik voor het eerst mijn ouders en mijn zusje Roos.” Emma vindt het belangrijk dat mensen weten dat het Leger des Heils meer doet dan soep uitdelen en daklozenopvang. ‘Dat het een belangrijke zorgen welzijnsorganisatie is, en dat het Leger er is voor iedereen. Die boodschap wil ik met mijn actie overbrengen.’