Γιάννης Παπακωνσταντίνου
Βιογραφία μιας στιγμής Ποίηση
Ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα.
Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος και παρά την επιτυχή εισαγωγή του σε ΑΕΙ στην Ελλάδα αποφάσισε να ακολουθήσει την επιθυμία του για σπουδές στην Ιατρική.
Μετά από επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις είναι από το 2008 φοιτητής στο τμήμα Ιατρικής του δημόσιου Πανεπιστημίου Carol Davila στο Βουκουρέστι.
Γνωρίζει τρεις ξένες γλώσσες (Γερμανικά, Αγγλικά, Ρουμανικά) και παράλληλα με τις σπουδές του ασχολείται με τη συγγραφή. Η παρούσα έκδοση με τίτλο «Βιογραφία μιας στιγμής» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ Γιάννης Παπακωνσταντίνου Διορθώσεις: Δανάη Αλεξοπούλου Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Μακέτα εξωφύλλου: Κατερίνα Φωτιάδη © Copyright: Εκδόσεις «Ιωλκός» & Γιάννης Παπακωνσταντίνου Ιούνιος 2010 Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΩΛΚΟΣ»
• Ανδρέου Μεταξά 12 & Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, Fax: 210-3304211 E-mail: iolkos@otenet.gr
www.iolcos.gr ISBN 978-960-426-579-4
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Β ΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ Σ ΤΙΓΜΗΣ
Ποίηση
ΙΩΛΚΟΣ
Γι’ αυτήν...
Ι
Λέξεις στο κουφάρι του κορμιού μου ταλαντεύονται, στη στάλα της στιγμής που ονειρευόμαστε ξαπλωτοί στα φυλλώματα του κόσμου.
Θεοί ηχούν μέσα μου στο άγγιγμά της σαν χάδι τού ηλιοβασιλέματος στο πέπλο των πονεμένων ουρανών. Νιώθω τη φωνή της να ξεδιπλώνει τα άστρα τής καρδιάς μου και μένα να χάνομαι στο άσμα τους, προσπαθώντας να αγγίξω τη μελωδία της ψυχής της. Περπατώ στους στίχους της, καθώς φεγγοβολούν στους πόνους και στις απολαύσεις του αγέρα.
Την κοιτώ… Τόσο γλυκιά, τόσο όμορφη σαν άγγελος κρυμμένος σ’ έναν κίβδηλο ίσκιο. 11
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δεν της αξίζει η φθορά των σαρκών. Θέλω στην αιωνιότητα να τη ζωγραφίσω, με χρώματα ανεξίτηλα, μακριά από την πλάνη των δαιμόνων μας. Και στο απαλό δειλινό το φεγγάρι μου τ’ αστέρια της να φωτίζει.
Τα μάτια της τα βάθη των καρπών μου καθρεφτίζουν και στο περιβόλι του ηλίου μου περπατούν. Μα μονάχα εσένα ηλιαχτίδα μου αντικρίζουν. Δάκρυ της ευτυχίας μου και χαμόγελο του πόνου μου.
Αισθάνομαι τις ώρες ανεμπόδιστα να σαλεύουν. Ο χρόνος θάβεται στην αγκαλιά σου, ενώ ταυτοχρόνως κυλά απρόσιτος στη στιγμή μας. Ήχους να ξεκλέψουμε χυμένοι στα βλέμματα των ρολογιών τους.
Να συρθούμε στη φωλιά μας και στο δέντρο, που την αγάπη μας παντοτινά σκαλίσαμε, να κρυφτούμε. Η γη στο πέλαγο βυθίζεται. Αγκαλιασμένοι βιώνουμε την τρικυμία των λουλουδιών μας.
12
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
Στα χείλη της ακουμπώ και όλα σωπαίνουν. Αφουγκράζομαι πλέον μόνο το σάλπισμα της ψυχής της και στην πλημμύρα της Ευτυχίας παραδίδομαι.
Ένα χέρι όμως να με εμποδίσει επιδιώκει. Σαν πέταλο με φυσάει να με απομακρύνει από το χώμα σου, αγαπημένη μου, από το άρωμά σου, ω ευωδιά της ψυχής μου.
Ακούω την ανάσα της να τρέμει και της χαμογελώ με δάκρυα στα μάτια αναζητώντας την παρηγοριά της. «Μη φοβάσαι, καρδιά μου» της ψιθυρίζω «δε σ’ αφήνω» ενώ με σκεπάζουν οι φωνές τους. Πονάω στο σύντομο τούτο διάβα και θυμούμαι το αέναο φιλί της.
Τη στιγμή που φτερουγίζουμε στο όνειρο σαν παιδιά αθώα, αγνά από των γραφών τους τη ζάλη. Τη στιγμή που ανίσχυρος βουλιάζω στην άρπα τής καρδιάς της και κυματιστά ταξιδεύω στη θάλασσά της.
13
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Παρόλο τις αλυσίδες μια θύμησή της αρκεί να ίπταμαι στο αφανέρωτο των όψεων, όπου εκεί τις αισθήσεις οι ιερείς αδυνατούν να φυλακίσουν.
Ίπταμαι στην ελευθερία των αδόξαστων ουρανών, των αλόγιστων θαλασσών και των αβάσταχτων κήπων.
Ασάλευτος γαληνεύω μέσα σου, στον απάτητο ναό μας, καθώς ο πόθος γλιστρά στα φώτα των σκιών και εκχέεται μες στις πνοές μας. Εκεί είναι ο μόνος τόπος τώρα που δύναμαι να σε ακουμπώ θεά της χαραυγής μου.
Μα μην κλαις άνθος της φωτιάς μου, γοργόνα των δακρύων μου. Μην κλαις αγάπη της αθανασίας μου. Κι ας μη φαίνομαι θα είμαι εκεί στο υπόσχομαι, μέσα σου σαν τεντώνουν οι φόβοι σου μ’ ένα φιλί να τους απαλύνω και τους πόνους σου στην ψυχή μου να σφραγίζω.
14
ΙΙ
Το εξώφυλλο κοσμεί έργο του Πάουλ Κλέε (1879-1940).