[ 172 ] Biodiversiteit als basis voor ecosysteemdiensten > Klimaatregulatie
n
De C-voorraad in akkerland kan opnieuw stijgen door beheermaatregelen die het organische stofgehalte doen toenemen of verliezen van organische stof beperken. Hieronder vallen onder andere minimale of niet-kerende grondbewerking, erosiepreventie door evenwijdig met de hoogtelijnen te ploegen of hagen en kleine landschapselementen aan te leggen, het land zo kort mogelijk braak laten liggen in de zomer (na het oogsten van wintergraan) en vermindering van de N-bemesting. Teeltkeuze is uiteraard ook belangrijk. Teelten van meerjarige gewassen slaan meer koolstof op in hun beter ontwikkelde ondergrondse wortels en bovengrondse biomassa en bedekken de bodem gedurende een langere periode. In bossen kan een langere rotatietijd en een aangepaste boomsoortenkeuze leiden tot grotere hoeveelheden biomassa op stam en dus een grotere C-opslag. Dit leidt ook tot meer strooisel en tot een grotere wortelbiomassa. Ook het achterlaten van houtresten na exploitatie en stormen leidt tot een hogere koolstofopslag en meer mogelijkheden voor soortendiversiteit.
Neveneffecten van maatregelen op andere ecosysteemdiensten Sommige maatregelen om de koolstofvastlegging te verhogen, kunnen conflicten oproepen: n
Zoals het stimuleren van een verhoogd gebruik van stalmest en de invloed daarvan op vermesting en eutrofiĂŤring
n
Zoals de afbouw van akkerareaal ten bate van grasland, natuurgebied en bos en de daaraan gekoppelde socio-economische gevolgen
n
Zoals het beperken of stopzetten van drainage in de landbouw- en bosbouwproductie
n
No-till systemen kunnen een verhoogd gebruik van pesticiden noodzakelijk maken
n
Eutrofiering (N) in graslanden/bossen zorgt voor meer productie (en C-opslag), maar doorgaans voor lagere soortendiversiteit.
[ www.inbo.be ]