Με τα συγχαρητήριά μου Σκέψεις για την καλοσύνη
Τίτλος πρωτοτύπου: Congratulations, by the way © George Saunders 2014
© για την ελληνική έκδοση Εκδόσεις Ίκαρος, 2015 Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης Τυπογραφική Επιμέλεια: Ελευθερία Κοψιδά Σχεδιασμός εξωφύλλου: Ευτυχία Λιάπη
Στοιχειοθεσία - Σελιδοποίηση: Εκδόσεις Ίκαρος
Εκτύπωση: Φωτόλιο & Τύπικον Γραφικές Τέχνες Α.Ε.
Βιβλιοδεσία: Ι. Μπουντάς - Π. Βασιλειάδης Ο.Ε. Πρώτη έκδοση: Μάιος 2015 ISBN 978-960-572-060-5
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαρα-
γωγής έργου λόγου τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975.
Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, της σελιδοποίησης, του εξωφύλλου και γενικότερα όλης της αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν.2121/1993.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ • ΒΟΥΛΗΣ 4, 105 62 ΑΘΗΝΑ • Τ: 210 3225152 www.ikarosbooks.gr
GEORGE SAUNDers
Με τα συγχαρητήριά μου Σκέψεις για την καλοσύνη Μετάφραση:
Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης
ΙΚΑΡΟΣ
Στη μνήμη των αγαπημένων μου παππούδων
Τζον και Τζέιν Κλαρκ
Τζορτζ Α. και Μαίρη (Μέι) Σόντερς
Αιώνες τώρα, προχωρεί και εξελίσσεται μια πα-
ράδοση για τούτο το είδος διάλεξης: κάποιος γεροξούρας, που έχουν παρέλθει τα καλύτερά του χρόνια, και που στο διάβα της ζωής έκανε
ένα σωρό λάθη φοβερά (αυτός είναι η αφεντιά μου), προσφέρει συγκινητικές συμβουλές σ’ έναν εσμό απαστράπτοντες, δραστήριους νεαρούς, σφύζοντες από ζωή, και που έχουν μπροστά τους τα καλύτερά τους χρόνια (αυτοί είστε εσείς).
Σκοπεύω να την σεβαστώ την παράδοση αυτή.
9
Πάμε, λοιπόν! Κάτι επωφελές που μπορείτε να
κάνετε με τους παλαιούς, εκτός από το να δανείζεστε χρήματα από δαύτους ή να τους βάζετε να κάνουν κάποιαν από κείνες τις πάλαι πο-
τέ χορευτικές «φιγούρες», για να τους βλέπετε και να γελάτε, είναι να τους ρωτάτε, «Απ’ όσα
κάνατε, για ποια μετανιώνετε, για ποια λυπάστε;» Κι αυτοί, το δίχως άλλο, θα σας πουν. Μερικές φορές, όπως θα ξέρετε ήδη, θα σας πουν
ακόμα κι αν δεν τους ρωτήσετε. Μερικές φορές
θα σας πουν, ακόμη κι αν επιμόνως τους ζητήσετε να μην το κάνουν. Απαντώ κι εγώ, τώρα, χωρίς να με ρωτήσετε: Για τι πράγμα λυπάμαι;
Λυπάμαι για το ότι κατά καιρούς ήμουν ενδεής;
Μπα, όχι. Για το ότι έκανα φριχτές δουλειές, ό-
πως «αλυσιδάς σε σφαγείο;» (Και μην τυχόν με ρωτήσετε τι σημαίνει να είσαι αλυσιδάς!) Όχι, πάντως, δεν λυπάμαι ούτε γι’ αυτό.
11
Για το ότι κολυμπούσα όπως με γέννησε η μάνα μου σ’ ένα ποτάμι στη Σουμάτρα, και ήμουνα
κομμάτι μεθυσμένος, και σήκωσα κάποια στιγμή το βλέμμα και είδα καμιά τρακοσαριά μαϊμούδες, καθισμένες σ’ έναν αγωγό, να τα κάνουν στο ποτάμι, ναι, σας λέω, στο ποτάμι όπου
κολυμπούσα με το στόμα ανοιχτό, γυμνός; Και
για το ότι μετά αρρώστησα του θανατά κι έμεινα με κλονισμένη την υγεία μου τους επόμενους
εφτά μήνες; Με το χέρι στην καρδιά, όχι. Μήπως λυπάμαι για κάποιες περιστασιακές ταπει-
νώσεις; Όπως εκείνη τη φορά που έπαιζα χόκεϊ ενώπιον πολυπληθούς κοινού, παρούσης και της
κοπέλας που τότε ήθελα πολύ, και κατόρθωσα,
σαν άθλιος ατζαμής, να φάω μια τούμπα και καθώς έπεφτα να βγάλω έναν απαίσιο άναρθρο ήχο αλλά να βάλω και αυτογκόλ στην ομάδα μου.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, να στείλω και το μπαστούνι μου καταπάνω στους θεατές, έτσι
που λίγο έλειψε να χτυπήσει κατακούτελα εκείνη
την κοπέλα; Όχι. Ό χι, δεν λυπάμαι ούτε γι’ αυτό. 13
Να όμως κάτι για το οποίο λυπάμαι: Στην πρώτη γυμνασίου, ήρθε ένα καινούργιο
παιδί στην τάξη. Μια κοπελίτσα. Ας την πούμε, για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων, Έλεν. Η εν λόγω Έλεν, λοιπόν, ήταν μικροκαμωμένη, συνεσταλμένη. Φορούσε εκεί-
να τα γαλάζια γυαλιά πεταλούδα που τότε τα φορούσαν μόνο οι γιαγιάδες. Όταν την έπια-
νε εκνευρισμός, κι ήταν πολύ συχνά, έπαιρνε μια τούφα από τα μαλλιά της και την έφερνε στα χείλη της και τη μασουλούσε.
15