ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» τιμά τους Δασκάλους της και παραμένει πιστή στην διδασκαλία τους αλλά θυμάται πάντοτε την προτροπή του Kassai Lajos για την υποχρέωσή μας να βελτιώνουμε, ή, ακόμη και να διορθώνουμε τους Δασκάλους μας όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο, ώστε να υπηρετούμε σωστά την Έφιππη Τοξοβολία. Εν προκειμένω, θεωρήσαμε σκόπιμο να προβούμε σε μία συνεισφορά έναντι της εκρηκτικότητος η οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζει το σκέλος της Τοξοβολίας της Πολεμικής Τέχνης μας το οποίο πιστώνεται με την ανάλογη μαχητικότητα της Έφιππης Τοξοβολίας. Η Σχολή μας παραμένει ένα διαρκές εργαστήριο εφαρμογής υψηλών διδασκαλιών αλλά και βελτιώσεώς τους με μία διαρκή πειραματικότητα η οποία ανοίγει νέους ορίζοντες στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά και στις έφιππες Πολεμικές Τέχνες τις οποίες, επί δεκαπενταετία, υπηρετούν με επιτυχία οι «Έλληνες Κένταυροι».
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ Η ίδια η Έφιππη Τοξοβολία δεν είναι παρά η σύνθεση δύο ξεχωριστών "ατραπών" (semitae), της Ιππασίας και της Τοξοβολίας, οι οποίες διασυνδέονται, σταυροδρομούν, προς επίτευξη κοινής δράσεως. Και η εκμάθηση της Έφιππης Τοξοβολίας, όπως και η εξάσκηση σ΄ αυτήν, κινείται επί δύο αξόνων, της κεχωρισμένης διδασκαλίας της Ιππασίας και της Τοξοβολίας πριν ή οι δύο αυτές τέχνες διασυνδεθούν ώστε να σταυροδρομήσουν και να επιτύχουν κοινό αποτέλεσμα. Και όλη αυτή η διαδικασία αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της αναλύσεως και της συνθέσεως και κατά τις "ατραπούς" (semitae) και κατά τις, επί μέρους, συνιστώσες τους. Και, τούτη η
ανάλυση και σύνθεση άγει σε μία διαρκώς ανελίσσουσα αμφιδρομία η οποία καθορίζει και την ουσία μιας (κάθε) πολεμικής τέχνης. Aς εντρυφήσουμε σε μια παλιά πραγματεία που συνέγραψε ο εμβληματικός ιατρός και αλχημιστής Arnoldi Villanovani, περί του οποίου μαθαίνουμε τα όσα διαλαμβάνονται στο παρατιθέμενο βιογραφικό του.
Η εν λόγω πραγματεία, υπό τον τίτλο "Semita Semitae" (Η ατραπός των ατραπών) την οποία απηύθυνε (1303) στον, τότε, πάπα Benoit XI, περιλαμβάνεται σε μία σπάνια έκδοση που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της «Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας», τιτλοφορούμενη «Τα Μυστήρια της Αλχημείας» την οποία συνέγραψε κι
εξέδωσε το 1907 ο σπουδαίος Καθηγητής της Φυσικής και Χημείας Σπ. Ν. Παπανικολάου, περιέχουσα και την ακόλουθη διατύπωση:
"...ημείς δε τι ποιούμεν; Το λεπτόν από του πυκνού χωρίζομεν, το πνεύμα από του σώματος, τέλος δε το ξηρόν από του υγρού, την γην δηλονότι από του ύδατος. Τα κάτω άνω τίθεμεν, ούτω δε το μεν πνεύμα σώμα γίνεται, το σώμα δε πνεύμα! Aυτή η ανελίσσουσα αμφιδρομία η οποία εξικνείται από την ανάλυση και καταλήγει στην σύνθεση, ανατέμνουσα τις συνιστώσες των αναλυομένων και συντιθεμένων, διέπει και την εκπαιδευτική "φιλοσοφία" της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" καθ΄ όλη της την διδασκαλία. Ούτω πως, βασική συνιστώσα της "ατραπού" της Τοξοβολίας είναι και η ε κ ρ η κ τ ι κ ό τ η τ α του Τοξότη (Εφιπποτοξότη) περί της οποίας κήδεται, ή μάλλον πρέπει να κήδεται, κάθε συνειδητός Εκπαιδευτής. Και η υπηρέτηση αυτής της "ατραπού" εμπνέεται από την "οδό" των αλχημιστών, όχι εκείνη την "Οδό των Αλχημιστών" της ιστορικής Πράγας, αλλά εξ εκείνης όπως την περιγράφει, παραπάνω, ο ιατρός και αλχημιστής Arnoldi Villanovani. Kαι εμείς, κηδόμενοι κατά πολύ τολμηρότερον του αντικειμένου μας, αποτολμούμε την διείσδυση σε μία πανάρχαιη και σημαντικότατη, επιπλέον, πολεμική τέχνη, το Κουνγκ Φου εκ του οποίου αντλούμε ένα δραστικό «κλειδί»: Την «Στάση του Τόξου», μία «φόρμα» η οποία, όπως εν συνεχεία θα διαπιστώσουμε, μεγεθύνει την εκρηκτικότητα του μαχητή!
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ Η Τοξοβολία, από καταβολής της, ουδέποτε υπήρξε «άθλημα», αλλά τέχνη μάχης, είτε εναντίον ζώων (θήρα) είτε εναντίον ανθρώπων (πόλεμος)! Με τον θάνατο ως καταληκτικό έργο του Τόξου (Ηράκλειτος ο Εφέσιος: «Τω ουν Τόξω όνομα βίος, έργον δε θάνατος») σε καμία περίπτωση η Τοξοβολία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «άθλημα» του οποίου ο σκοπός είναι η βελτίωση του αθλουμένου και όχι ο θάνατος του οιουδήποτε από την δράση του τοξότη! Ως εκ τούτου, η Τοξοβολία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα «στατικό άθλημα» αλλά μία πολεμική τέχνη η οποία, ως μορφή πολέμου, εμπεριέχει τις συνιστώσες του π υ ρ ό ς και της κ ι ν ή σ ε ω ς. Εν αντιθέσει με τις εκφυλιστικές «αθλητικές» μεταλλάξεις της («ολυμπιακή» κλπ) η Τοξοβολία παραμένει μια μαχητική δράση δομημένη επάνω στην «σπονδυλική στήλη» της δ υ ν α μ ο τ α χ ύ τ η τ ο ς η οποία αποτελεί και την ερειστικήν υποδομή κάθε τέχνης πολέμου. Και «μέτρο» της δυναμοταχύτητος είναι η ε κ ρ η κ τ ι κ ό τ η τ α η οποία, τελικώς, θα βαθμολογήσει και το αποτέλεσμα. Και τα όσα εν συνεχεία διαλαμβάνονται αφορούν στην πρώτη παρουσίαση μιας «φόρμας» για την ενίσχυση της εκρηκτικότητος του Τοξότη. Ποιο, όμως, υπήρξε το σημείο αφετηρίας αυτής της τολμηρής συζεύξεως δύο εντελώς διαφορετικών πολεμικών τεχνών, αντλώντας εκ της μιας πολεμικής τέχνης (Κουνγκ Φου) μια κρίσιμη συνιστώσα με την οποία ενισχύσαμε την άλλη πολεμική τέχνη (Τοξοβολία); Ο Λάο Τσε μας λέει ότι το να γνωρίζεις τους άλλους είναι σοφία ενώ, το να γνωρίζεις τον εαυτό σου είναι φώτιση και θεωρητικά, αν, εν προκειμένω, ο «εαυτός» μας είναι η Τοξοβολία, τύχη αγαθή η προσφορά των
Δασκάλων μας, μας έδωσε την δυνατότητα να νιώθουμε «φωτισμένοι» γνωρίζοντάς την αρκετά καλά, χωρίς ωστόσο και σε καμία περίπτωση, να δηλώνουμε «κάτοχοι» της πλήρους διαστάσεώς της! Αφ΄ ετέρου, το διαρκές χρέος μας να τείνουμε προς την σοφία, μας έφερε σε επαφή με το Κουνγκ Φου (=σκληρό έργο, επιδέξια προσπάθεια), αυτή την πολεμική τέχνη της οποίας η βάση είναι η διδασκαλία του ίδιου του Μποντιντάρμα, θεμελιωτή του Βουδισμού ο οποίος σχετίζεται στενά με τις πολεμικές τέχνες. Πολύ στενή η σχέση του Κουνγκ Φου με την Έφιππη Τοξοβολία όσο κι αν αυτό παροράται από πολλούς στο σύγχρονο κόσμο και είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια της δυναστείας Zhou (c. 1046 – 256 π.χ.χ.) η Τοξοβολία και η Ιππασία κυριαρχούσαν στο Κουνγκ Φου το οποίο τότε λέγονταν Τζι-τζι (Wong Kiew Kit: “The Art of Shaolin Kung Fu”.) Aυτή η «φόρμα» που παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία αποτελεί την «μεταγραφή» στην ενστικτώδη Τοξοβολία, αλλά και την ανέλιξη, μιας αντίστοιχης «φόρμας» που περιέχεται στο ασκησιολόγιο Κουνγκ Φου των Σαολίν και τιτλοφορείται «Η στάση του Τόξου». Η «μεταγραφή» αυτή, δοκιμάσθηκε προσωπικά από τον Ιδρυτή των «Ελλήνων Κενταύρων» κατά την τελευταία τριετία και «βαθμολογήθηκε» με θετικότατο πρόσημο! Άλλωστε, η «τόλμη» του μεταγραφικού εγχειρήματος βασίσθηκε σε μία παράγραφο του σπουδαίου εγχειριδίου του Wong Kiew Kit (βλ. παραπάνω) και έχει ως εξής: «Μια βασική δοξασία της διδασκαλίας των Σαολίν, που αποτελεί έναν απόηχο της συμβουλής του Βούδα προς τους μαθητές του, είναι ότι δεν πρέπει κανείς να δέχεται τίποτε με βάση την πίστη, ούτε με βάση την φήμη των δασκάλων, αλλά να ασκεί την τέχνη με επιμέλεια για ένα λογικό χρονικό διάστημα και ύστερα να κρίνει τα αποτελέσματα
σύμφωνα με τη δική του κατανόηση και εμπειρία» (εκδ. «Πύρινος Κόσμος», 1998, σελ. 20). Πως, όμως, «νομιμοποιείται» μια τέτοια «μεταγραφή φόρμας» από το Κουνγκ Φου στην Τοξοβολία; Eν αρχή, θα πρέπει να επισημανθεί ότι το θεμέλιο όλων των πολεμικών τεχνών, όπως και της ίδιας της ζωής, είναι το Ζεν το οποίο εντάσσεται στη βουδιστική παράδοση της Μαχαγιάννα την οποία εκτιμά και η Σχολή μας, θεωρώντας ότι όλοι, εμπεριέχοντας την φύση του Βούδα, έχουμε την ίδια πρόσβαση στη φώτιση και μόνον η αχλύς των ψευδαισθήσεών μας ορθώνει ένα απροσπέλαστο τείχος ώστε να το αντιληφθούμε… Παρά ταύτα: «Ο ρόλος του Ζεν στις πολεμικές τέχνες δεν είναι εύκολο να προσδιορισθεί διότι το Ζεν δεν διέπεται από θεωρία. Αποτελεί εσωτερική επίγνωση για την οποία δεν υπάρχει ένα σαφές γραπτό δόγμα. Το Ζεν των πολεμικών τεχνών υποβαθμίζει την δύναμη της διανοήσεως και εξαίρει την δύναμη της διαισθητικής δράσεως.» (Joe Hyams: “Zen in the Martial Arts”). Η διαισθητική πρακτική, λοιπόν, ως κοινή έδραση τόσο του Κουνγκ Φου όσο και της Τοξοβολίας με θεμέλιο το ίδιο το Ζεν δείχνει έναν πρώτο «δεσμό» των δύο, αυτών, πολεμικών τεχνών και αυτή καθαυτή η ζενική προσέγγιση θα άξιζε να διερευνηθεί και προς τις δύο «κατευθύνσεις» τούτων των τεχνών, με το ερώτημα της, πιθανής υπάρξεως «κοινών μονοπατιών» προς εκατέρωθεν αξιοποίηση. Και πράγματι, κατά την έρευνα της Στάσεως του Τόξου απεκαλύφθη ότι η κοινή συνισταμένη της εκρηκτικότητος που χαρακτηρίζει και το Κουνγκ Φου και την Τοξοβολία θα μπορούσε να «μεταφερθεί» προς ενίσχυση της Τοξοβολίας από τις παρακαταθήκες διαισθητικής πρακτικής του Κουνγκ Φου, οπότε άρχισαν και οι πειραματισμοί της «φόρμας» από την Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων».
Κι έτσι, αφού «…Η φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών δεν εννοείται στην φαντασία ή στη διανόηση. Εννοείται μόνον όταν προχωρήσει στην άμεση εμπειρία.» (βλ. παραπάνω: Joe Hyams) αμέσως μετά την πλήρη συγκρότηση του αρχικού «σκεπτικού», ο πειραματισμός τέθηκε σε λειτουργία και μέσα από συστηματική, τακτική, πειραματική δοκιμασία το «σκεπτικό», επαληθευόμενο, έδειξε εγκαίρως την ορθότητα του ωφελιμιστικού προσανατολισμού του.
ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΤΗΤΑ
Αναφερόμενοι στην «εκρηκτικότητα» του πολεμιστή, θα πρέπει να συνοψίσουμε σε αυτήν, τις παρακάτω συνιστώσες: (α) Αποφασιστικότητα, (β) Ευστάθεια, (γ) Ισχύ και (δ) Ταχύτητα. α. Αποφασιστικότητα Αυτή η συνιστώσα είναι φυσικό να προϋπάρχει π ρ ο της οιασδήποτε δράσεως του πολεμιστή και δεν είναι νοητό να την αναμένει ο πολεμιστής ως αποτέλεσμα της όποιας δράσεώς του. Παρά ταύτα, η εξάσκηση στη Στάση του Τόξου η οποία συντελεί στην καλύτερη οξυγόνωση του οργανισμού κι έτσι στην ανετότερη εκτέλεση μαχητικών χειρισμών, νοείται ως μία σημαντική επικουρική συνεισφορά στην ανάπτυξη κι ενίσχυση της αποφασιστικότητος. β. Ευστάθεια Η Στάση του Τόξου, αναγκαστικώς, χαμηλώνει το κέντρο βάρους του σώματος του πολεμιστή κι έτσι ενισχύει την ισορροπία και την ευστάθειά του. Και όχι μόνον το χαμήλωμα του κέντρου βάρους αλλά και η γεωμετρία της Στάσεως του Τόξου επαυξάνει την ισορροπία και την ευστάθεια του πολεμιστή με σημείο εστιάσεως την γωνία των 45 μοιρών προβολής του τεταμένου ποδιού. Αυτό το σημαντικό όφελος που ευνοεί την στοχαστική διαδικασία την τοσο σημαντική στην Τοξοβολία θα μπορούσε να θεωρηθεί και το μεγάλο πλεονέκτημα της Στάσεως του Τόξου.
γ. Ισχύς Η διαρκής άσκηση στη Στάση του Τόξου ενδυναμώνει πολλά σημεία του σώματος του ασκουμένου και, ιδιαιτέρως, τους τένοντες, την οσφύ και τα ισχία. Η συνεχής, επαναληπτική εκγύμναση αυτών των σημείων τα οποία είναι ζωτικά όχι μόνον για την Τοξοβολία αλλά και για όλη ευστάθεια και ισορροπία του ανθρωπίνου σώματα είναι αυτονόητο κατά πόσο συμβάλλει, συν τω χρόνω, στην επαύξηση της όλης σωματικής ισχύος του πολεμιστή ενδυναμώνοντας το «θεμέλιο» (κάτω ήμισυ) του σώματος. δ. Ταχύτητα Η Στάση του Τόξου δεν είναι παρά μια διαρκής και ολοένα βελτιούμενη επανάληψη μιας φόρμας η οποία, κάθε φορά που επαναλαμβάνεται ευνοεί όχι, απλώς, την βελτίωση του χρόνου ολοκληρώσεώς της, αλλά και την συνειδητοποίηση από τον ασκούμενο, του πλεονεκτήματος της ταχύτητος ως πλεονεκτήματος αντιδράσεων μάχης. Έτσι, η Στάση του Τόξου συνεισφέρει δραστικά στην βελτίωση του χρόνου αντιδράσεως (ταχύτητα) του μαχητή.
Tην Στάση του Τόξου έχουμε την ευκαιρία να την μελετήσουμε σε ένα εξαιρετικό βιβλίο το οποίο εκδόθηκε στην Ελληνική γλώσσα το 2008 και το οποίο υπογράφει ο σεβαστός μάχιμος μοναχός Shi Miao Dian (Χρήστος Κουρής, 36η γενεά Shao Lin) με τίτλο: «Η ιστορία και ο θρύλος του Shaolin Gong Fu».
Στο τέλος αυτού του πληροφοριακότατου τεκμηρίου, περιλαμβάνονται τρεις ενότητες με φόρμες μεταξύ των οποίων και την Στάση του Τόξου:
Α.
Β.
Γ.
Α. Ενότητα WU BU QUAN «Η γροθιά των πέντε στάσεων» Β. Ενότητα XIAO HONG QUAN «Η μικρή κόκκινη γροθιά» Γ. Ενότητα TONG BI QUAN «Η γροθιά ανάμεσα στα χέρια» ή «Η γροθιά της σκιάς». Και η «εικόνα» της Στάσεως του Τόξου είναι η ιδία, ενδεικτική όσο και σαφέστατη, εν μέσω των εικόνων που εμφανίζουν όλες τις στάσεις και των τριών ενοτήτων, όπως εμφανίζεται στην φωτογραφία που ακολουθεί, εκτελεσμένη είτε με προβαλλόμενη την αριστερή πυγμή (Τόξο σε κράτημα δεξιόχειρος), είτε με προβαλλόμενη την δεξιά πυγμή (Τόξο σε κράτημα αριστερόχειρος):
ΓΙΑΤΙ, «ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ»; Η Στάση του Τόξου, στην Τοξοβολία ενισχύει και εκγυμνάζει: 1. Την ισορροπιστικήν αντίληψη. 2. Την κιναισθητικήν αντίληψη. 3. Την στοχαστικήν αντίληψη. 4. Τον αυχένα. 5. Τα άνω άκρα. 6. Τον κορμό. 7. Την οσφύ. 8. Τα ισχία. 9. Τα κάτω άκρα. 10. Την διαλογιστικήν αυτοσυγκέντρωση. και επιφέρει τον πληρέστερο, γενικό συντονισμό σε όλο το σώμα του Τοξότη, αναπτύσσοντας την εκρηκτικότητά του, οξυγονώνοντάς τον κατά τον καλύτερο τρόπο, με κατάληξη στην επαύξηση της φυσικής αντοχής και ευκαμψίας, αλλά και της ευφορίας του. Η άσκηση αυτή στο πλαίσιο της Ενστικτώδους Τοξοβολίας καθίσταται πολύ σημαντικότερη αλλά και καταπονητικότερη απ΄ ό,τι η ίδια άσκηση-φόρμα λειτουργεί στο πλαίσιο του Kung Fu διότι στην Ενστικτώδη Τοξοβολία δεν προκαλεί την σύμπραξη, απλώς, του σώματος αλλά απαιτεί και την διαχείριση/χρήση του Τόξου η οποία αναπτύσσει επιπρόσθετες σωμασκητικές και ψυχοπνευματικές παραμέτρους. Ως ιδιαιτέρως καταπονητική απαιτεί πολύ καλή προπονητική σχεδίαση και εκτελούμενη με την προβολή του ποδιού σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερην έκταση (με τον μηρό του σχεδόν παράλληλο προς το έδαφος) κουράζει πολύ γρήγορα μη εξασκημένα σώματα, κάτι που θα πρέπει να λαμβάνεται υπ όψη εκ των προτέρων.
Η ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ Η Στάση του Τόξου διαρθρώνεται από τέσσερα αλληλοδιαδεχόμενα μέρη: (α) Α κ ρ ο σ τ α σ ί α, (β) Π ρ ο β ο λ ή,, (γ) Ε δ ρ α ί ω σ η και (δ) Τ ό ξ ε υ σ η. α. Ακροστασία Η ακροστασία, δηλαδή, η ανόρθωση του σώματος με διατηρούμενη την ακριβή καθετότητά του στις άκρες των δακτύλων και των δύο ποδιών με τις φτέρνες σε, σχεδόν, επαφή, αρχίζει πριν καν …αρχίσει και αυτή η παραδοξολογία επισημαίνει κάτι πολύ ουσιώδες: Ήδη, από την στάση της χαλαρής προσοχής η οποία προηγείται της ακροστασίας, ο ασκούμενος θα πρέπει να εστιάζεται αυτοσυγκεντρωτικώς στην διαδικασία που θα επακολουθήσει ξεκινώντας έναν βαθύ διαλογισμό με τον τόπο, τον χρόνο και τον στόχο και, μετά ταύτα, επιχειρεί την ακροστασία του! Αλλά, τι ακριβώς είναι η ακροστασία; Η ακροστασία, δηλαδή, η αμφιμερής (επί των δύο ποδιών ταυτοχρόνως, όπως στην άσκησή μας) ή και ετερομερής (επί του ενός, μόνον, ποδιού) ανόρθωση, εντάσσεται στο πλαίσιο των, από αρχαιοτάτων χρόνων, παραδεδεγμένων ασκήσεων ειδικής κινησιολογίας με εκτενείς αναφορές στο σύγγραμμα του Ι. Ε. Χρυσάφη «Γυμναστική» (1928) από το οποίο αντλούμε μία σημαντική παράγραφο (σ. 214): «Κατά την ανόρθωσιν επί των δακτύλων, ελαττουμένης της βάσεως του σώματος, καθίσταται δύσκολος η διατήρησις της ισορροπίας επειδή δε εξ ενστίκτου πας άνθρωπος προτιμά να πέση πρηνής και όχι ύπτιος, δια τούτο ο κρομός κλίνει εμπρός, κάμπτεται η ράχις και καταστρέφεται το καλόν σχήμα του σώματος. Ο γυμναστής όμως, οφείλει με επανειλημμένας υπομνήσεις να συνιστά εις τους ασκουμένους να διατηρούν το σώμα όσον το δυνατόν ευθυτενέστερον ‘
ούτω η ανόρθωσις επί των δακτύλων αποβαίνει άσκησις όλων σχεδόν των εκτεινόντων του σώματος μυών, οι οποίοι κυρίως συντελούν εις το καλόν παράστημα, δια τούτο δε χρησιμεύει και ως άσκησις διορθωτική της προσοχής.». Και, πράγματι, σε αυτή την σύντομη παράγραφο, ο διακεκριμένος Έλληνας γυμναστής μας δίνει την ουσία της ακροστασίας και την αποφυγή των λαθών της κατά τον πληρέστερο τρόπο, αποτρέποντας λάθη τα οποία θα μετρίαζαν ή και θα ακύρωναν τα οφέλη της ακροστασίας τα οποία, όπως αναφέρει ο Ι. Ε. Χρυσάφης επηρεάζουν θετικά όλους τους εκτείνοντες του σώματος με ό,τι τούτο συνεπάγεται για την ορθοπεδική φυσιολογία του ασκουμένου.
Η ακροστασία έχει μεγάλη σημασία για την Στάση του Τόξου, κυρίαρχη θα λέγαμε, διότι αποτελεί το θεμέλιο της επιτυχούς εκτελέσεως της όλης ασκήσεως. Ορίζει το σημείο επιτεύξεως της αρχικής διαλογιστικής αυτοσυγκεντρώσεως η οποία συνιστά τον «πνευματικό άξονα» της εκτελέσεως της ασκήσεως με πρώτην επικέντρωση στον στόχο.
Και η ακροστασία, εν προκειμένω, είναι ένα «τοπόσημο» που ορίζει τον τόπο εκτελέσεως της ασκήσεως με το άκρο του εκτεινόμενου ποδιού να ορίζει την αφετηρία και την άκρη των δακτύλων του προβεβλημένου ποδιού να ορίζει την όλην έκταση καθίσματος, μία «άφεση» για την κίνηση της προβολής κάτι που σηματοδοτεί (χρόνος) και την έναρξη της ασκήσεως.
Ορίζοντας, λοιπόν, τον τόπο και τον χρόνο καθώς και την πνευματική κατάσταση, αντιλαμβανόμεθα ότι η ακροστασία είναι το πραγματικό «ορόσημο» της Στάσεως του Τόξου. Σημειωτέον ότι κατά την ατενή στάση προ της ενάρξεως της ακροστασίας εγκαθιδρύεται το βέλος. β. Προβολή Από την αμφιμερή ακροστασία προβάλλεται το αριστερό πόδι με διασκελισμό αρμονικής εκτάσεως η οποία διατηρείται μέχρι την εδραίωση του άκρου του ποδός (πέλματος) επί του εδάφους, ενώ, κατά την διάρκεια της προβολής αρχίζει και η έλξη της χορδής η οποία ολοκληρώνεται με την επαφή του προβεβλημένου ποδιού με το έδαφος (εδραίωση).
Αυτή η ιδιότυπη διασκελιστική «τροχιά» θα πρέπει να εκτελείται με επιθετικήν αυτοπεποίθηση (άλλως, απομειώνει την άσκηση) και, ακριβώς, εξ αυτής αφορμάται η ανάπτυξη της εκρηκτικότητος ως προσδοκίμου οφέλους. Καθ’ όλη την διάρκειά της έλκεται η χορδή ενώ το βλέμμα διατηρείται επί του στόχου επιτυγχάνοντας καλή στοχαστικήν αντίληψη, επίσης, το άκρο του προς τα πίσω εκτεινόμενου ποδιού βαθμιαίως σχηματίζει την γωνία, τουλάχιστον, των 45 μοιρών και, αναλόγως της ευκαμψίας της αρθρώσεως μπορεί να σχηματίσει στην καλύτερη περίπτωση και 90 μοίρες παρέχοντας καλύτερην ευστάθεια κατά την εδραίωση. γ. Εδραίωση Η εδραίωση ολοκληρώνεται όταν το προβεβλημένο πόδι έρθει σε σταθερήν επαφή με το έδαφος και ισορροπήσει ο Τοξότης στο βαθύτερο, δυνατό, «κάθισμα» (έκταση «καθίσματος») και με την χορδή στο μέγιστο, απαραίτητο, άνοιγμά της, με το βλέμμα πάντοτε επί του στόχου!
Εδώ, τα δάκτυλα του άκρου του προβεβλημένου ποδιού διευθύνονται προς τα εμπρός, τα δάκτυλα του προς τα πίσω εκτεινομένου ποδιού σε μία γωνία 45 μοιρών (ή, εάν δυνατόν, 90 μοιρών) με ισορροπημένο τον Τοξότη χωρίς να εμφανίζει ταλαντώσεις ασταθούς ισορροπίας και, σταθερό το βλέμμα επί του στόχου με μαχητική ψυχολογία κυνηγού προ θηράματος.
δ. Τόξευση Επέκεινα των προηγουμένων, ακολουθεί η τόξευση (άφεση της χορδής) όπως ισχύει, γενικώς, στην Τοξοβολία υπό στοχαστικές προϋποθέσεις.
Προσοχή: Aν και απεφεύχθη κάθε αναφορά στον παράγοντα «αναπνοή» θα πρέπει να σημειωθεί ότι και εν προκειμένω, αυτη νοείται ως συνεχής, αρμονική και αδιατάρακτη από την έναρξη έως και την ολοκλήρωση της ασκήσεως, όπως άλλωστε ισχύει, γενικώς, στη Τοξοβολία καθ’ όλη την έκταση της οποίας αυτός ο παράγων είναι πρωταρχικός!
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ Η Στάση του Τόξου συνιστά μιαν εντονότατη διατατική άσκηση όλων των εκτεινόντων μυών του σώματος, ιδιαιτέρως καταπονητική αλλά κορυφαίας σωμασκητικής σημασίας. Εκγυμνάζει μυικές ομάδες οι οποίες παραμένουν σε «σκωρία» για τον σύγχρονο, καθημερινό, άνθρωπο και ο Ιδρυτής της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων», έχοντάς την εισαγάγει στο προσωπικό του προπονητικό πρόγραμμα κατά τα τελευταία χρόνια και διαπιστώνοντας τα οφέλη της, την συνιστά διαπρυσίως σε όλους τους Συνασκουμένους. Δεν είναι δε τυχαίο ότι η Στάση του Τόξου εντοπίζεται αυτοτελώς ή και σε παραλλαγές σε πολλές πολεμικές τέχνες από την αρχαιότατη Kalaripayattu έως και στο προπονητικό πρόγραμμα του Οργανισμού «Kassai».
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Kαι ο καιρός πέρασε, συγκεκριμένα, κάποια χρόνια, με την Στάση του Τόξου να δοκιμάζεται και να αξιολογείται μέσα από μία, σχεδόν, καθημερινή εφαρμοσμένη έρευνα και όχι μόνον κατά την διάρκεια της, κυρίως, τοξευτικής δραστηριότητος, ώσπου έφθασε η ώρα της αποτιμήσεως των παρατηρήσεων οι οποίες, ήδη, παρουσιάσθηκαν. Εκείνο, το τελευταίο βράδυ των ερευνών, προς το ξημέρωμα, τα βλέφαρα έκλειναν κι ο λιγοστός ύπνος ήταν απαραίτητος γιατί σε λίγη ώρα θα έπρεπε να ξεκινήσουν τα μαθήματα Ιππευτηρίου της Σχολής μας κι ο χρόνος που απέμενε ήταν ελάχιστος. Το πρωί στο Ιππευτήριο όλοι και όλα ήσαν στη θέση τους!
Αλλά όταν τα μαθήματα ξεκίνησαν, ένας φτερωτός, καταπράσινος, «μάντις» φτερούγισε πάνω από τη μαθήτρια που ίππευε προκαλώντας έναν αιφνιδιασμό πριν
προσγειωθεί στο εμπρόσθιο δεξί του Ίππου. Συμβουλευθήκαμε την πρέπουσα «πηγή» και μάθαμε…:
Για άλλη μια φορά ο νόμος της αιτιοκρατίας νίκησε την «τυχαιότητα» και ο καταπράσινος μάντις έβαλε την «υπογραφή» του στην έρευνά μας για την Στάση του Τόξου. Είθε οι «Έλληνες Κένταυροι» να κατανοήσουν και να ωφεληθούν από την εξάσκησή τους στη Στάση του Τόξου, μια ευχή που ακολουθεί και όποιον άλλον επιθυμεί την ιδιωφέλειά του πατώντας με το ένα «πόδι»στην Τοξοβολία και με το άλλο στο Κουνγκ Φου, δυο κορυφαίες πολεμικές τέχνες οι οποίες αναπτύχθηκαν για να ανελίξουν τον ανθρώπινο ψυχισμό. Α. Η. Κ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Πλάτωνος: ”Θεαίτητος” η’ – θ’ Πλάτωνος: “Πολιτεία” Γ’ 404 Πλάτωνος: “Νόμοι” ς’, 495 Αριστοτέλους: “Πολιτικά” Ε, 2’, 1337 β, Η’2 Γαληνού: “Υγιεινών Παραγγελμάτων” Β. β και ιβ’ Φιλοστράτου: “Περί Γυμναστικής” Γεωργίου Θ. Παγώνος: “Περίληψις της Γυμναστικής” (1836) Ιουλίου Ένιγγ: “Εγχειρίδιον της Υγιεινής Σωμασκίας” (1872) Nικολάου Πύργου: “Παιδαγωγική Ανόργανος Γυμναστική” (1880) Χριστοφόρου Νέζερ: “Εγχειρίδιον Διαιτητικής και άνευ Οργάνων Σωμασκίας” (1879) Ιωάννου Φωκιανού: “Εγχειρίδιον Γυμναστικής” (1883) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη:: “H Γυμναστική” (1928) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη: “H Γυμναστική εν τη Πολιτική Φιλοσοφία του Πλάτωνος” (1910) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη: “Αι περί Γυμναστικής δοξασίαι του Γαληνού” (1910) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη: “Η Σωματική Αγωγή και η Στρατιωτική Προπαίδευσις της Νεότητος” (1925) Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη: “Εκπαίδευση στην Έφιππη Τοξοβολία και στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες» (2013). Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη: “Προθέρμανση Ενστικτώδους Τοξοβολίας» (2012) Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη: “Διαλογισμός και Τοξοβολία” (2020) Σπ. Ν. Παπανικολάου: “Τα Μυστήρια της Αλχημείας” (1907) Koμφουκίου: “Ανάλεκτα” Guts Muths: “Gymnastik fuer die Jugend” (1793) Guts Muths: “Turnbuch fuer die Soehne des Vaterlandes” (1817) Fuller Francis: “Medicina Gymnastica” (1750) Wong Kiew Kit:: “The Art of Shaolin Kung Fu”.(ελλ. έκδ. 1998) Joe Hyams: “Zen in the Martial Arts”¨(1989) Shi Miao Dian (Χρήστος Κουρής): “Η ιστορία και ο θρύλος του Shaolin Gong Fu” (2008). Bernard Faure: “Ο Βουδισμός” (1996)