ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Σε μιαν εποχή κατά την οποία οι μεταπολεμικοί «νικητές» και, κατά τεκμήριο πλέον, εχθροί της Ανθρωπότητος «επικαιροποιούν» την ακατασίγαστη δίψα κυριαρχίας τους επί των ανοήτων κοινωνιών οι οποίες τους ανέχονται, καταλύοντας ακόμη και το δικαίωμα της ζωής των Πολιτών, έχουμε καθήκον δυναμικής αντιμετωπίσεώς τους με πρόταγμα την διατήρηση των υπάρξεών μας, των ζωών και της υγείας μας! Με επαληθευόμενο κατά γράμμα και από τα γεγονότα, το μήνυμα το οποίο, κατά την έναρξη της «κρίσεως» του κοροϊδοϊού, είχε απευθύνει προς τα Μέλη των «Ελλήνων Κενταύρων» ο υπογράφων Ιδρυτής της Ομάδος, αναδύεται επιτακτικό το καθήκον της ανατροπής των εφιαλτικών οργουελιανών σχεδίων των πραγματικών συνωμοτών που απεργάζονται την «νοσοποίηση» της Ανθρωπότητος προς ευχερέστερον έλεγχό της και την, εν τέλει, κυριαρχία τους. Και στο πλαίσιο της υγιούς αντιδράσεώς μας, η σωμασκία είναι το μεγάλο όπλο κατά των επιβούλων μας οι οποίοι προωθούν τις τοξικοεξαρτήσεις επιχειρώντας την πνευματικήν υποδούλωσή μας, όσο εμείς παραμένουμε υγιείς και ακμαίοι με την φυσικήν οξυγόνωση των κυττάρων μας. Για τον λόγο αυτό καλούμε τους «Έλληνες Κενταύρους» σε ε γ ρ ή γ ο ρ σ η ε π ι β ι ώ σ ε ω ς εν μέσω θυέλλης συγκυριών και, ανεξαρτήτως πρακτικοτέρων αντιδράσεων τις οποίες απαιτεί η συγκροτημένη αντιμετώπιση των απειλών, αναπροσαρμόζουμε το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα εντός πλαισίου ουσιαστικότερης σωμασκίας και οξυγονώσεως, όπως πρέπει να αναπροσαρμόζεται κάθε δραστηριότητα αναλόγως των επικρατουσών συνθηκών.
Ευτυχώς, με την έγκαιρη πρόβλεψη των δεινών εξελίξεων από το επιτελείο των «Ελλήνων Κενταύρων» ήδη έχει εκπονηθεί ένα εμπλουτισμένο ασκησιολόγιο το οποίο θα συντελέσει στην επίταση της σωμασκίας και της οξυγονώσεως που απαιτούν οι «καιροί», έχει ήδη δοκιμασθεί και έχει κριθεί αποτελεσματικό και, όπως έχουν παρατηρήσει οι παρακολουθούντες την δράση της Ομάδος μας, αρχίζει να εφαρμόζεται βαθμιαίως στο προπονητικό μας πρόγραμμα. Έτσι, μετά την εισαγωγή στο ασκησιολόγιό μας της Στάσεως του Τόξου η οποία δημοσιεύεται σε ξεχωριστό εγχειρίδιο, δημοσιεύεται και η Στάση του Ίππου η οποία είναι και η βασικότερη άσκηση όχι απλώς ευσταθείας αλλά ε δ ρ ά σ ε ω ς η οποία θεμελιώνει ένα περαιτέρω υγιές όσο και ισχυρό «κτίσμα» ανθρωπίνου σώματος. Όσοι, λοιπόν παρακολουθήσουν εφεξής τις Προπονήσεις Τοξοβολίας, παραλλήλως προς όλη την άλλη, αδιαλείπτως συνεχιζόμενη, δραστηριότητα των «Ελλήνων Κενταύρων» θα διαπιστώσουν την μεγάλην ωφέλεια, ήδη, από τη πρώτη συμμετοχή!
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
TO YIN-YANG ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
Θα απορήσει κάποιος: Τι σχέση έχει η Τοξοβολία με το Σαολίν Κουνγκ Φου; Και η απάντηση είναι: Την σχέση που έχουν ο ουρανός με την γη! Αλήθεια, τι σχέση έχουν ο ουρανός με την γη; Για κάποιον που έχει γνώση της σημασίας του γιν-γιανγκ η απάντηση είναι απλή, αλλά δυστυχώς, ακόμη και πολλοί «ειδικοί», ακόμη και Κινέζοι, έχουν μία συγκεχυμένη άποψη για την ερμηνεία αυτού του όρου. Στρέφοντας προς τα «επάνω» το βλέμμα θα δούμε τον ουρανό, όμως αυτό το «επάνω» νοηματοδοτείται μόνον όταν υπάρχει το … «κάτω», δηλαδή η γη. Αν δεν ήταν διακριτή αυτή η διαφορά του «επάνω» και του «κάτω» δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, εν τέλει, για την καταληκτική ολότητα που λέγεται «περιβάλλον». Εν προκειμένω, σημειολογικώς, θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως «γιν» τον ουρανό και ως «γιανγκ» την γη. Όμως, ο ίδιος ο ουρανός,
ως ολότητα, μπορεί να θεωρηθεί ως «γιν» εάν είναι ηλιόλουστος πρωινός, ή ως «γιανγκ» εάν είναι σκοτεινός νυκτερινός. Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι το «γιν» και το «γιανγκ» αποτελούν τις δύο αντιθετικές συνιστώσες μιας ολότητος, τα δύο αντίθετα συστατικά του ενός και όλου και όχι, απλώς, δύο ίσα μέρη όπως νομίζουν πολλοί. Αντιστοίχως, το «γιν» και «γιανγκ» εντοπίζεται και στις πολεμικές τέχνες των οποίων την ολότητα συναποτελούν ισότιμα μέρη τα οποία συντίθενται, ή μπορεί να συντεθούν, για την διαμόρφωση ενός καταληκτικού αποτελέσματος. Η Τοξοβολία αφ΄ εαυτής της μπορεί να είναι μία μηχανική διαδικασία εγκαθιδρύσεως ενός βέλους στο στόχο. Σε μια τέτοια περίπτωση αρκεί ένα καλοσχεδιασμένο, hi-tech, Τόξο, με σκοπευτικά και αντισταθμιστικά βοηθήματα κι ένας Άνθρωπος για να φέρουν αποτέλεσμα, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει η τεχνολογία πρωταγωνιστεί και άνευ ταύτης …ουδέν. Όμως, παραμερίζοντας την τεχνολογία, ο Άνθρωπος, ως «γιν», για να τοξεύσει επιτυχώς χρειάζεται το … «γιανγκ» του, δηλαδή, ένα δραστικό υποστύλωμα της προσπαθείας του. Και αυτό το υποστύλωμα μπορεί να έχει πολλές μορφές, διαμορφώνοντας πολλούς συνδυασμούς, όπως εδώ επιλέγουμε ως υποστύλωμα το Σαολίν Κουνγκ Φου, δανειζόμενοι από αυτό την Στάση του Ίππου προκειμένου να αναπτύξουμε την ισχύ εδράσεως του Τοξότη η οποία είναι χρησιμότατη στην ευστοχία του. Ένα αμάλγαμα, λοιπόν, Τοξοβολίας («γιν») και Σαολίν Κουνγκ Φου, Στάση του Ίππου («γιανγκ») για την επίτευξη της ολότητος που θα την ονομάζαμε «αποτελεσματικότητα», η οποία, επίσης, συντίθεται από την ευστοχία («γιν») και τον χρόνο («γιανγκ»).
ΓΙΑΤΙ, ΣΑΟΛΙΝ ΚΟΥΝΓΚ ΦΟΥ;… Το Κουνγκ Φου κατάγεται από τον βεδικόν Ινδουισμό η οποία είναι η μόνη θρησκεία η οποία θεωρεί τις πολεμικές τέχνες συνυφασμένες με την ιερή διδασκαλία της. Και ο Ινδουισμός δεν αποτελεί, απλώς, μια θρησκεία, αλλά εμπεριέχει και γιόγκα (σωμασκία), αυτοάμυνα, επιστήμη, φιλοσοφία, διαλογισμό, συνειδητότητα του θείου και βοτανοθεραπεία, δηλαδή, αποτελεί ένα ολοκλήρωμα τρόπου ζωής. Η διδασκαλία «Dhanurved» διδάχθηκε από τον ίδιο τον Bodhidharma στους Κινέζους και, «Dhanurved», στην γλώσσα των Ταμίλ, σημαίνει «τέχνη αυτοάμυνας». Μέσα σε αυτό, λοιπόν, το πλαίσιο, το Σαολίν Κούνγκ Φου συνιστά ολότητα ζωής και προσφέρει πρακτικές λύσεις στα ζητήματα που αγγίζει ως πολεμική τέχνη, ένα από τα οποία είναι και η «διάνοιξη ισχυρών θεμελίων» για τον πολεμιστή. Τι εννοούμε, προκειμένω;
όμως
ως
«ισχυρά
θεμέλια»
εν
Ασφαλώς, τα ισχυρά θεμέλια στη περίπτωσή μας είναι τα πόδια και το σημείο της “συμφύσεώς” τους στον μαχητή. Επάνω σε αυτά ο πολεμιστής εδράζεται και πολεμά κι αν αυτά είναι ισχυρά τότε και μόνον θα μπορέσει να διεξαγάγει την μάχη του επί του ασφαλούς. Δυστυχώς, όμως… Η, κατά κανόνα, ασθενής συνδυαστική μνήμη του Ανθρώπου δεν συνηγορεί διόλου στην αναγνώριση της οιασδήποτε διανοητικής υπεροχής του έναντι των άλλων πλασμάτων του οικοσυστήματος. Ο Ίππος, π.χ., μετά μια πρώτη δυσάρεστη εμπειρία, κατά κανόνα, θα αποφύγει να επαναλάβει τα όσα τον οδήγησαν σε αυτή, ενώ ο
μειονεκτών Άνθρωπος, παρά τα όσα άφησαν ως παρακαταθήκη σοφοί προϋπάρξαντες, θα εξακολουθήσει ανοήτως επί της τραγικής πεπατημένης της δημοκρατίας και της στομίδος, πεπατημένη η οποία απεδείχθη καταστρεπτική, επί αιώνες εφαρμογής της. Στο πλαίσιο αυτών των επαναλαμβανομένων λαθών που προκαλεί η ασθενής συνδυαστική μνήμη του Ανθρώπου εμπεριέχεται και η λάθος σωμασκητική του προσέγγιση η οποία κατά κανόνα τον οδηγεί στο «σκεπτικό» ενός εντυπωσιακού σωματοτύπου με «εκτυφλωτικό» μυϊκό όγκο κορμού και άνω άκρων, αφήνοντας εν υστερήσει τα κάτω άκρα επί των οποίων, όμως, εδράζεται ολόκληρο το άνω, σωματικό, «οικοδόμημα». Κατά κανόνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι γυμναζόμενοι εφορμούν μανιακώς επί των «βαρών» επιδιδόμενοι σε αλόγιστες άρσεις, νομίζοντας ότι «φουσκώνοντας» τα άνω άκρα και τον κορμό τους θα κυριαρχούν επί των αντιπάλων τους σε καβγάδες πεζοδρομίων παραγνωρίζοντας ότι το γυμνασμένο πόδι και το σώμα στηρίζει στο «κτίσιμό» του και όπλο σοβαρότατο αποτελεί πλήττοντας κάθε αντίπαλο τον οποίο, μάλιστα, ταυτοχρόνως διατηρεί και σε απόσταση. Ευτυχώς, παρατηρούμε με αισιοδοξία την προτίμηση αρκετών ασκουμένων σε πολεμικές τέχνες βασιζόμενες σε λακτίσματα, αλλά η πρόθεση της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» είναι επικεντρωμένη (και όχι απλώς «αρέσκουσα») στα «δυνατά πόδια» τα οποία είναι απαραίτητα τόσο στην Ιππασία, όσο και στην Ενστικτώδη Τοξοβολία, όπως και σε όλη την καθημερινότητα του Ανθρώπου. Κατά μία γενικότερη θέαση, το Κουνγκ Φου πιστώνεται ως τέχνη αυτοάμυνας, ως πηγή υγείας και αντοχής και ως
“σχολείο” καλλιεργείας χαρακτήρος, ειδικώς δε το Σαολίν Κουνγκ Φου αναγνωρίζεται και ως μία ατραπός νοητικής διευρύνσεως αλλά και πνευματικής αναπτύξεως. Στην δική μας περίπτωση, μπορεί το “δάνειό” μας από το Σαολίν Κουνγκ Φου να εντοπίζεται στην Στάση του Ίππου (αλλά και εκείνη του Τόξου) προς “μεταγραφή” στην δική μας, Ενστικτώδη Τοξοβολία όμως, κατά την διάρκεια της μακροχρόνιας μελέτης μας και των συνεπαγόμενων πειραματισμών μας διαπιστώσαμε τεράστια παρεπόμενα οφέλη, λόγος για τον οποίο συνιστούμε την συστηματική άσκηση των Συνασκουμένων μας σε αυτές τις δύο Στάσεις.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ Το ρήμα είναι "ίΣΤημι" (στέκομαι) και το ουσιαστικό "ΣΤAση", στα Αγγλικά "STAnce", έτσι και για να δικαιώσουμε την Ινδοευρωπαϊκή Ομογλωσσία και τον Γερμανό θεμελιωτή της Franz Bopp. Η Στάση του Ίππου, λοιπόν (Stance of Horse) ή mǎbù (馬步) στα Κινεζικά, kiba-dachi (騎馬立ち) στα Ιαπωνικά, και juchum seogi (주춤 서기) στα Κορεατικά. Η στάση που "στεριώνει" κατά τον ευσταθέστερο τρόπο ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα και θεμελιώνει βαθύτερα την κινητική αρμονία του, αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν σώματα που ποτέ κατά την διάρκεια της ζωής τους δεν την απόλαυσαν όπως πρέπει, ίσως-ίσως και ποτέ δεν "διασταυρώθηκαν" μαζύ της διότι είναι πραγματικά επίπονη έως και εξοντωτική στην αρχή της.
Αποτελεί την βασικότερη φόρμα του Σαολίν Κουνγκ Φου (ειδικώς, του Νοτίου) και, σύμφωνα με έναν παμπάλαιο κανόνα, στους μαθητές που προτίθενται να ξεκινήσουν σοβαρή εκπαίδευση στη τέχνη των Σαολίν προτείνεται να ξεκινήσουν αρκετούς μήνες πριν την κυρίως διδασκαλία με αυτή την άσκηση.
Αυτή η "μητέρα" των ασκήσεων, αντικαθιστά την ήδη υπάρχουσα μυική δύναμη των κάτω άκρων με μία πολύ ποιοτικότερη, αυξάνοντας γεωμετρικά την αντοχή τους ώστε, μετά από πολύ μεγαλύτερη από την έως τώρα καταπόνησή τους αυτά να μην αισθάνονται κούραση.
Δεν έχει σχέση με το γνωστό μας "βαθύ κάθισμα" αν και κατά ένα μέρος το προσεγγίζει. Όμως η ακραία διάσταση των ποδών η (αρχική, τουλάχιστον) καθετότητα των κνημών και η θέση της έδρας την καθιστούν πραγματική "δοκιμασία"!
Στην τέχνη Σαολίν Κουνγκ Φου, μαζύ με την Στάση του Τόξου αποτελεί τον συνδυασμό βασικού ασκησιολογίου και όχι τυχαία διότι με την Στάση του Ίππου το σώμα εδράζεται ακλόνητο επί της γης και, εν προεκτάσει, δ ι α τ ε ί ν ε τ α ι με την Στάση του Τόξου. Και, αυτή η καταληκτική δ ι ά τ α σ η του σώματος αποτελεί και διάταση της ψ υ χ ή ς όπως και του π ν ε ύ μ α τ ο ς προς τις οποίες προσβλέπει κάθε σοβαρή πολεμική τέχνη.
Η "μεταγραφή" της Στάσεως του Ίππου στην Ενστικτώδη Τοξοβολία είναι μοναδικής αξίας διότι παρέχει στον Τοξότη ευστάθεια η οποία "αντικατοπτρίζεται" στην ακρίβεια του στοχαστικού αποτελέσματος, γυμνάζοντας δραστικότατα τα κάτω άκρα επί των οποίων μπορεί να "κτισθεί" ένα πλήρως ισορροπούν σώμα!
Κατά την εφαρμογή της Στάσεως του Ίππου στην Ενστικτώδη Τοξοβολία δεν επιδιώκουμε την βύθιση του “καθίσματος” στο επίπεδο που απαιτεί το Σαολίν Κουνγκ Φου αλλά σταθμίζουμε πιθανά επάρματα στο ανάγλυφο του εδάφους επί των οποίων δεν πρέπει να προσκρούσει το κάτω κέρας του Τόξου κι έτσι επιλέγουμε μιαν ελαφρώς μικρότερη βύθιση χωρίς όμως να αποκλίνει σημαντικά. Και η επιλογή του βάθους του “καθίσματος”, για τη Σχολή μας, είχε ένα συγκριτικό σκεπτικό.
Για όσους έχουν παρατηρήσει το εκπαιδευτικό πνεύμα του Kassai Lajos και της Σχολής του, είναι γνωστή η ιδιαίτερη σημασία που αποδίδει στην άριστη φυσική κατάσταση του Εφιπποτοξότη με ιδιαίτερην έμφαση στην ικανότητα αντοχής του. Και η αντοχή έχει τη βάση της στα κάτω άκρα τα οποία θα πρέπει να διατηρούνται γυμνασμένα λόγος για τον οποίο, στις βασικές εξετάσεις της η Σχολή "Kassai" απαιτεί από τους μαθητές της ικανότητα δρόμου τροχάδην σε συγκεκριμένο χρόνο, μήκους 10 χιλιομέτρων.
Εκτός αυτών, μια σειρά ασκήσεων Τοξοβολίας έχουν την βάση τους στην Στάση του Ίππου και, μάλιστα, στην κινητικήν εκδοχή της.
Βεβαίως, στο λαμπρό εκπαιδευτικό σύστημα "Kassai" το οποίο προέρχεται απευθείας από την διδασκαλία της Kamakura, εκλαμβάνει την Στάση του Ίππου, σοφότατα, σε συνάρτηση με την χρήση του Τόξου με αποτέλεσμα το "κάθισμα", εν προκειμένω και δι΄ ευνοήτους λόγους, να μην είναι τόσο βαθύ όσο προβλέπεται στη Στάση του Ίππου των ανατολικών πολεμικών τεχνών.
Κι εμείς, μελετήσαμε συγκριτικώς την "γεωμετρία" της Στάσεως του Ίππου τόσο στις ανατολικές πολεμικές τέχνες όσο και στο, οικείο μας, σύστημα "Kassai" πριν καταλήξουμε στο ...μέσο δρόμο της καμήλας.
Έτσι, επιλέξαμε για τους μαθητές μας μιαν ενδιάμεση κατάσταση βάθους "καθίσματος" ως την πλέον ωφέλιμη, σταθμίζοντας πάντοτε την σοφία της μητρικής μας Σχολής "Kassai" αλλά και των μητρικών της, ανατολικών διδασκαλιών, καταλήγοντας στην υιοθεσία ενός "καθίσματος" το οποίο και να εκγυμνάζει αλλά και να επιτρέπει την απρόσκοπτη χρήση του Τόξου προστατεύοντας το κάτω κέρας του από, ανεπιθύμητες, τραυματικές προσκρούσεις σε επάρματα της επιφανείας του υποκειμένου εδάφους.
Σε κάθε περίπτωση ο Τοξότης ο οποίος θα ασκηθεί στη Στάση του Ίππου θα πρέπει να το κάνει, αρχικώς, άοπλος και κατόπιν, βαθμιαίως, με ένα λογχοφόρο ακόντιο και με έναν ακόμη βαρύτερο δορυπέλεκυ (αλεβάρδα) κρατώντας τα οριζοντίως. Τόσο ο χρόνος διατηρήσεως στη στάση όσο και το βάθος του “καθίσματος” θα πρέπει να αυξάνονται συν τω χρόνω.
Όλα τούτα, προκειμένου να συνηθίσει βήμα προς βήμα την προσαρμογή στην άσκηση με διαρκώς αυξανόμενη δυσκολία εκτελέσεως οριζοντίως τηρουμένου όπλου προοδευτικού βάρους, το οποίο τον κρατά "ζυγισμένο" ώστε να μπορεί να καταλήγει στο σωστό “κάθισμα” με προοδευτική και σ΄ αυτή την περίπτωση, βαθύτητα.
H εξάσκηση στη Στάση του Ίππου, όπως είναι φυσικό, χαμηλώνει το κέντρο βάρους από τη περιοχή του στήθους προς την κοιλιά, επιτρέποντας την εγρήγορση με την παράλληλη καλή ισορροπία, τόσο σωματικά όσο και νοητικά, ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τον προχωρημένο σε μια πολεμική τέχνη. Και, βεβαίως, μια τέτοια εξάσκηση αναπτύσσει μια "σφαίρα" ζωτικής ενεργείας στο υπογάστριο, ένα ιδιαίτερο ενεργειακό πεδίο το οποίο ονομάζεται νταν-τιάν (Kινεζικά Dāntián 丹田, Ιαπωνικά Tanden 丹田, Κορεατικά 단전 DanJeon 丹田) και όταν ένας οργανισμός διαθέτει ένα ισχυρό ενεργειακό πεδίο (νταν-τιάν) αναπτύσσει ανάλογη εσωτερική δύναμη.
Σ΄ αυτή την άσκηση, αναφερόμενοι πάντοτε στο πλαίσιο του Σαολίν Κουνγκ Φου, ο κορμός πρέπει να είναι κάθετος (εφ' όσον δεν μας επηρεάζει η θέση ενός έκκεντρου ή και κινούμενου στόχου, στο πλαίσιο της Ενστικτώδους Τοξοβολίας) και οι μηροί σχεδόν παράλληλοι προς το έδαφος, ενώ οι μηροί στην "μεταγραφή" της ασκήσεως στην Ενστικτώδη Τοξοβολία μπορούν να είναι υπό γωνία που να προστατεύει το κάτω κέρας του Τόξου από βλαπτικές προσκρούσεις με επάρματα του εδάφους, όπως προείπαμε. όσο παραμένουμε στο βαθύτερο, δυνατόν, “κάθισμα” είναι φυσικό να κουραζόμαστε και να ανασηκωνόμαστε, ενστικτωδώς, ώστε να υπερβούμε την ένταση, όμως, αυτό είναι λάθος και θα πρέπει να επιμένουμε στη διατήρηση του βαθέος “καθίσματος”, εστιαζόμενοι στο υπογάστριο και διατηρώντας κενό τον νου, με χαλαρό βλέμμα (ή και κλειστά μάτια) επιδιώκοντας, στην αρχή, να παραμείνουμε σε αυτή τη στάση τουλάχιστον για ένα λεπτό, ενώ, βαθμιαίως, όσο προχωρούμε στην επανάληψη της ασκήσεως ο χρόνος παραμονής στο βαθύ “κάθισμα” θα αυξάνεται, ώσπου να καταφέρουμε να παραμένουμε συνεχώς επί ένα δεκάλεπτο. Ένας καλός τρόπος ανακουφίσεως της εξοντωτικής καταπονήσεως που προκαλεί η Στάση του Ίππου είναι η εναλλαγή της με την Στάση του Τόξου και στην ακόλουθη αλληλουχία από τα σχετικά καρέ ενός εκπαιδευτικού βίντεο, βλέπουμε τον τρόπο:
Βεβαίως, το γαλακτικό οξύ θα συνεισφέρει σε όσα, συνήθως, ενέχεται (κόπωση, άλγος κλπ) αλλά ένα ζεστό χαλαρωτικό λουτρό θα είναι ό,τι πρέπει, μετά την ολοκλήρωση της πρακτικής. Υπολογίζεται ότι η επίτευξη ενός σωστού αρχικού καθίσματος θα απαιτήσει μια τρίμηνη, τουλάχιστον, συνεχή εξάσκηση. Κατά την Στάση του Ίππου, ασφαλώς, μπορούμε να τοξεύσουμε, ιδανικά, τόσο σε προσθία (ειδικώς, ανυψούμενη), σε πλαγία, όσο και σε παρθία βολή, έχοντας κατά νου την στιγμή που το Τόξο θα πρέπει να διέλθει υπεράνω του γόνατος πριν στραφεί ο κορμός μας προς τα πίσω, ώστε να μη προσκρούσει επάνω σε αυτό.
Αυτό επιτυγχάνεται δια της συνεχούς ασκήσεως, υψώνοντας κατ΄ οικονομία την τοξοφόρο χείρα και είναι υπόθεση εξασκήσεως η οποία, δια της επαναλήψεως φέρνει αποτέλεσμα. Ένα σύνηθες σφάλμα είναι και η «καμπούρα» στην ωμοπλάτη, και/ή η απόκλιση του αυχένος από την καθετότητά του, όπως επισημαίνεται στην φωτογραφία που ακολουθεί. Το σφάλμα αυτό καταστρέφει την ευεργεσία της ασκήσεως και θα πρέπει να αποφεύγεται, άλλως, καταστρέφεται η άσκηση.
Εν τινι μέτρω, η απόκλιση του αυχένος από την καθετότητα λόγω της αναγκαιότητος παρακολουθήσεως της στοχαστικής ευθείας προς τον στόχο μπορεί να είναι αναμενόμενη, αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει κάθε απόκλιση θα πρέπει να είναι ελεγχόμενη και όχι υπερβολική διότι η Στάση του Ίππου είναι ρυθμιστική και της ευθειάσεως όλου του σώματος με αποτέλεσμα κάθε υπερβολή εν προκειμένω είναι καταστρεπτική.
Κατά την παρθία τόξευση παρατηρείται μία παραμόρφωση της σωστής στάσεως του εξωτερικού ποδιού το οποίο εξωλισθαίνει και ευθυγραμμίζεται λόγω της αντίθετης στροφής του σώματος, όπως επισημαίνεται με την κόκκινη ευθεία στην φωτογραφία που ακολουθεί. Ως ένα σημείο αυτή η εικόνα θεωρείται ανεκτή λόγω του κρατήματος αι της χρήσεως του Τόξου, όμως, θα πρέπει να αποφεύγεται η υπερβολική ευθυγράμμιση και η υπερβολική έκπτωση του εξωτερικού ποδιού με συνεχή εξάσκηση και προσοχή.
Προσοχή: Αν και απεφεύχθη κάθε αναφορά στον παράγοντα «αναπνοή» θα πρέπει να σημειωθεί ότι και εν προκειμένω, αυτή νοείται ως συνεχής, αρμονική και αδιατάρακτη από την έναρξη έως και την ολοκλήρωση της ασκήσεως, όπως άλλωστε ισχύει, γενικώς, στη Τοξοβολία καθ’ όλη την έκταση της οποίας αυτός ο παράγων είναι πρωταρχικός.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Στη Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» πάντοτε και με μεγάλη προσοχή, επιλέγουμε τους καλύτερους Δασκάλους και τις καλύτερες πηγές ώστε, πράγματι, να προοδεύουμε.
Κι αυτή τη φορά ανατρέξαμε σε «πηγές» με … «λάλον ύδωρ» ώστε να μεταγράψουμε με ακρίβεια μιαν άσκηση από μια μακραίωνα, ξένη, πολεμική τέχνη στο δικό μας ασκησιολόγιο της Ενστικτώδους Τοξοβολίας, επ΄ αγαθώ των Συνασκουμένων μας.
Αντλήσαμε όχι «μυστικά», όπως συνηθίζεται στην εμπορική ρητορική των δήθεν πολεμικών τεχνών, αλλά …ολοφάνερα διδάγματα σοφίας αιώνων, μεταφέροντάς τα στην καθημερινή πρακτική μας προς ωφέλεια όσων θέλουν να ωφεληθούν.
Διότι, η ανιδιοτελής και επίμοχθη προσπάθειά μας δεν έχει ως σκοπό της, παρά την ωφέλεια όσων επιλέγουν την Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» ως «όχημα» ανελίξεως αλλά και επαυξήσεως του υπαρξιακού τους «ειδικού βάρους». Α.Η.Κ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Πλάτωνος: ”Θεαίτητος” η’ – θ’ Πλάτωνος: “Πολιτεία” Γ’ 404 Πλάτωνος: “Νόμοι” ς’, 495 Αριστοτέλους: “Πολιτικά” Ε, 2’, 1337 β, Η’2 Γαληνού: “Υγιεινών Παραγγελμάτων” Β. β και ιβ’ Φιλοστράτου: “Περί Γυμναστικής” Γεωργίου Θ. Παγώνος: “Περίληψις της Γυμναστικής” (1836) Ιουλίου Ένιγγ: “Εγχειρίδιον της Υγιεινής Σωμασκίας” (1872) Nικολάου Πύργου: “Παιδαγωγική Ανόργανος Γυμναστική” (1880) Χριστοφόρου Νέζερ: “Εγχειρίδιον Διαιτητικής και άνευ Οργάνων Σωμασκίας” (1879) Ιωάννου Φωκιανού: “Εγχειρίδιον Γυμναστικής” (1883) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη:: “H Γυμναστική” (1928) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη: “H Γυμναστική εν τη Πολιτική Φιλοσοφία του Πλάτωνος” (1910) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη: “Αι περί Γυμναστικής δοξασίαι του Γαληνού” (1910) Ιωάννου Ε. Χρυσάφη: “Η Σωματική Αγωγή και η Στρατιωτική Προπαίδευσις της Νεότητος” (1925) Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη: “Εκπαίδευση στην Έφιππη Τοξοβολία και στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες» (2013). Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη: “Προθέρμανση Ενστικτώδους Τοξοβολίας» (2012) Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη: “Διαλογισμός και Τοξοβολία” (2020) Σπ. Ν. Παπανικολάου: “Τα Μυστήρια της Αλχημείας” (1907) Koμφουκίου: “Ανάλεκτα” Guts Muths: “Gymnastik fuer die Jugend” (1793) Guts Muths: “Turnbuch fuer die Soehne des Vaterlandes” (1817) Fuller Francis: “Medicina Gymnastica” (1750) Joseph Lauterer: Dr. “China, das Reich der Mitte” (1910) Order of Shaolin Chan: “The Shaolin Grandmaster’s Text” (2004) W.T. de Barry: “The Buddhist Tradition in India, China and Japan” (1972) A. Hiroyama: “A History of Chinese Secret Societies” (1935) Lee Bruce: “Chinese Gung Fu” (1963) J. Y. Lee: “Wing Chun Kung Fu” (1972) Huai-chin Nan: “The Story of Chinese Zen” (1995) J. Yee:”Inside Techniques: Yow Kueng Moon” (1974) Wong Kiew Kit:: “The Art of Shaolin Kung Fu”.(ελλ. έκδ. 1998) Joe Hyams: “Zen in the Martial Arts”¨(1989) Bernard Faure: “Ο Βουδισμός” (1996) Shi Miao Dian (Χρήστος Κουρής): “Η ιστορία και ο θρύλος του Shaolin Gong Fu” (2008).