Loading, czyli najcenniejsze teksty blogowej kariery Morpheusa
Co z tą Polską? | cz. 3: reformy w myśleniu (socjalne) i w działaniu (gospodarcze) Tekst w dużym stopniu zahacza o tematykę poruszoną w “21 powodach, dla których
zarabiamy 4 razy mniej, niż w bogatych krajach Europy Zachodniej i przestaliśmy się do nich zbliżać?“. To doskonała lektura na temat mechanizmów działania gospodarki wolnorynkowej. W zasadzie jedyne, w czym nie podzielam myśli autorów – to nawoływania do konkurowania w gospodarczych mistrzostwach świata (w domyśle, kapitalistycznych). Bo to trochę tak, jakby nawoływać Maćka z Klanu, żeby walczył w zawodach lekkoatletycznych z Usainem Boltem. My potrzebujemy pójść w nowym kierunku i zamiast walczyć w grze, w której jesteśmy skazani z góry na porażkę – poszukać nowych, alternatywnych gier i rozwiązań. Co notabene bardzo dobrze współgra z diagnozą i koncepcjami zawartymi w publikacji, jednak wymaga uzupełnienia. Bowiem jesteśmy jedną drużyną zarówno w gospodarczych mistrzostwach świata, jak i po prostu w życiu. Wszyscy skorzystamy na graniu do jednej bramki. Drodzy, fakty są takie, że Polska ma za sobą 200 lat zaborów i 50 lat komuny. To oznacza, że jesteśmy 250 lat wyniszczającej dla Narodu historii w plecy i tego ani w dekadę, ani dwie nie nadrobimy. Nie da się. Zwyczajnie się nie da i to jest rzucanie się z motyką na słońce – jeśli byśmy chcieli być lepsi w tą grę od tych, którzy mają 250 lat lepszego doświadczenia w niej. Mamy natomiast bazę pod to, żeby odnaleźć się w nowej grze, w nowej rzeczywistości, w której człowiek może po prostu godnie żyć. Dzisiaj tkwimy mentalnie w epoce szeroko rozumianego kapitalizmu. Kapitalizm to dość głupia gra, w której nagrodami za efektywność są domy, samochody i inne przymioty bogactwa – zaś słaba jakość gry w ów, prowadzi do biedy, utraty zdrowia i coraz gorszej sytuacji życiowej. Jeżeli są ludzie, którzy chcą w nią grać? Spoko, niech grają. Ale to nie oznacza, że Ty także jesteś zmuszony w nią grać. To nie oznacza, że musisz wobec niej iść samotnie przez życie. Bo możesz inaczej. Ale do tego ostatniego potrzebne jest zaufanie. Tam, gdzie Narody wykazują się wysokim zaufaniem – panuje także dobrobyt. Jednak w Polsce, gdzie chociażby przez 50 ostatnich lat mieliśmy konfidentów, UBeków i resztę tego łajtajstwa – zaufanie społeczne spadło do krytycznych wartości (zaledwie 10%). I starych już się nie nauczy zaufania ani postaw je uzasadniających. Ale mamy Młode Pokolenia i to na nas leży obecnie olbrzymi ciężar. Dlatego, że te pokolenia mają teraz na swoich barkach przyszłość tego Narodu i nie ma już nikogo poza nami, kto może ten ciężar dźwignąć i przenieść do lepszego świata… Ale też my, jako te Młode Pokolenia – nie możemy czekać, aż ktoś coś za nas zrobi, da nam pracę, nauczy nas czegoś. My potrzebujemy maksymalnie szybko i skutecznie wejść w życie, w alternatywne rozwiązania gospodarcze, zacząć napędzać zmiany w tym kraju i w sposób dosłownie fizyczny – zmieniać krajobraz miast i miejsc, w których żyjemy i jesteśmy. Potrzebujemy zacząć wychodzić poza system, którego nas uczono i który nam wkładano do głów. Starzy robią nam w tej chwili krzywdę. I sobie przy okazji też. My potrzebujemy wyjść poza i ponad to, czym nas próbują obecnie karmić. Zarówno w sensie metaforycznym, jak i dosłownym. Konkrety, co jest do zrobienia? Przede wszystkim – o czym wspomina diagnoza 21 powodów – nie mamy społeczeństwa kompatybilnego z kapitalizmem i wolnym rynkiem. Więc albo będziemy naginać ludzi do systemu, albo nagniemy system do ludzi. Że to pierwsze zwykle kończy się totalitaryzmem, to już z historii powinniśmy wiedzieć. Ale jak zatem nagiąć system do ludzi? 153 | 242