Κύρ ρου Ποιήµατα
ΠΗΓΑΣΟΣ
Εκδόσ σεις Gyro
Λάρ ρισα, ΜΑΪΟ ΟΣ 2012
Εισαγωγικό σηµείωµα του συγγραφέα Σε αυτή τη 4η συλλογή µου µε τίτλο ΠΗΓΑΣΟΣ θα διαβάσετε µερικά ποιήµατα τα οποία συµπληρώνουν τις προηγούµενες συλλογές και τα οποία γράφτηκαν όλα τους το έτος 2012 (µε εξαίρεση το «ΚΟΙΜΗΣΟΥ» το οποίο ανασύρθηκε από κάποια χειρόγραφά µου τα οποία γράφηκαν είκοσι χρόνια πριν) , αρχικά δε δηµοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο. Όποιος επιθυµεί να τα χρησιµοποιήσει για οποιοδήποτε λόγο ας µου στείλει πρωτίστως ένα e-mail ( blogcommonsense@yahoo.com ) . Λάρισα, 20 Μαΐου 2012
ΠΗΓΑΣΟΣ Έστειλα τον Πήγασό µου να σε βρει και να σε φέρει πίσω. Και αυτός πέταξε ψηλά, πάνω από ποτάµια και βουνά. Από τον κάµπο έφυγε, κοιτώντας τον Πηνειό κάτω που κυλούσε ήρεµα. Αυτός θα βρει τη θάλασσά του, στα σίγουρα. Μη νοιάζεσαι για αυτόν. Πάνω στον Όλυµπο είδε τους Θεούς που πίνανε αµέριµνοι, όπως πάντα, το νέκταρ τους, µε πάγο του βουνού, από χιόνια καµωµένο, αδιαφορώντας για χαµένες αγάπες και ανθρώπινες έγνοιες. Βγήκε πάνω από την ανοικτή θάλασσα, πάνω απ’ το Αιγαίο πέλαγος. Μπροστά του τα πόδια της Χαλκιδικής, το Άγιο Όρος, τα Μουδανιά και η Αρναία. Έψαξε παντού για να σε βρει. Πάνω στη Θεσσαλονίκη στάθηκε, αιωρήθηκε, σα να µύρισε κάτι όµορφο. Ήταν το άρωµά σου απ’ το φουλάρι που του’ δωσα να µυρίσει φεύγοντας ο Πήγασος. Είναι το φουλάρι που ξέχασες σαν έφυγες βιαστικά.
3
Όρµησε προς τη γη για να σε κλέψει ακολουθώντας τις εντολές µου. Σε έφερε πίσω µε ασφάλεια. Όταν ήρθες σε κοίταξα στα µάτια περιµένοντας να φωνάξεις, να βρίσεις, να µε µισήσεις. Είχες καλό ταξίδι πάνω στον φτερωτό µου φίλο; Μείνε µαζί µου και θα σου δώσω εγώ φτερά, θα σου χαρίσω τον Πήγασό µου για να ταξιδεύεις µαζί του όπου θες. Μόνο πίσω σε µένα να γυρνάς κάθε φορά που σε πληγώνω.
4
ΕΚΣΤΑΣΗ Σε γδύνω. Με τα µάτια στην αρχή, µε τα φιλιά µου στη συνέχεια, µε τα χέρια µου, επιτέλους. Κάθε ρούχο που σου αφαιρώ Είναι µια σταγόνα στο γεµάτο ποτήρι της προσµονής µου για το θανατηφόρο κορµί σου. ∆εν µπορώ να κρατηθώ….. Τα χέρια µου ταξιδεύουν….. Πρώτα στους ώµους σου, στην πλάτη σου, στη µέση σου, στο στήθος σου Αχ, αυτό το στήθος σου……. Τα χείλη µου σαρώνουν ότι βρουν µπροστά στο διάβα τους. ∆εν βλέπουν, δεν ακούν. Μόνο αγγίζουν και φιλούν κάθε κύτταρο και πόρο αυτού του παραδείσου. ∆εν µπορώ να κρατηθώ…. Κατεβαίνω πιο κάτω….. Θωπεύω τους γλουτούς σου, 5
µε δύναµη, αλλά και όχι. Οι χτύποι ανεβαίνουν απότοµα στη θέα τους και τότε… λέξεις και εικόνες ανακατεύονται στο ανταριασµένο µου µυαλό, κύµατα σηκώνονται µε βία κάτω µου. Σεισµός. ∆εν είµαι δω. Χαϊδεύω τους υπέροχους µηρούς σου, τις γάµπες σου και το λαιµό. Καθυστερώ όσο µπορώ…… Λίγες περιπτύξεις ακόµα αντέχω. Μάνα φύση δεν κρατιέµαι. Μπαίνω µέσα σου και αφήνοµαι να χαθώ. ∆εν µπορώ να κρατηθώ…….
6
ΑΙΓΙΝΑ
Γεµάτα πάνε κι έρχονται τα πλοία το καλοκαίρι. Φέρνουν µαζί τους τάµατα κι υποσχέσεις σε αυτό το άγιο νησί. Στην Αίγινα…. Βαθιά στην ενδοχώρα, στην κορυφή του λόφου τραβούν µε κάθε µέσο, εκεί που έζησε ο Άγιος Νεκτάριος. Στην Αίγινα…. Προσκυνούν, παρακαλούν, προσεύχονται, ηρεµούν και γαληνεύουν όταν διαβαίνουν το σπίτι του, όταν αγγίζουν το ίδιο του το κρεβάτι. Κατηφορίζουν κατόπιν στο λιµάνι αγναντεύοντας τα πλοία που πάνε κι έρχονται. Χαζεύουν τα ιππήλατα αµάξια µε τα κουδουνάκια τους. Σβήνουν την υγρή συνήθως ζέστη του νησιού στα παραλιακά καφενεία του λιµανιού. Στην Αίγινα…. Αν ποτέ εκεί βρεθείς, πήγαινε στο µοναστήρι του Αγίου και άγγιξε το νεκροκρέβατό του. Μια ευχή κάνε για µένα για σένα και για τα παιδιά µας που θα κάνουµε µαζί. Αν ποτέ βρεθείς εκεί θυµήσου το τάµα σου στον Άγιο «µα τον όσιο Νεκτάριο, αν σ’ αγαπήσω ποτές µου» 7
είπες. Μα τώρα που µ’ αγάπησες πρέπει εκεί να πας. Στην Αίγινα…..
8
ΓΙΑ Α∆ΥΝΑΜΟΥΣ ΛΥΤΕΣ Μια λέξη λείπει µόνο και το τελειώνω. Το σταυρόλεξο που λέει τη ζωή µου. Μια λέξη έµεινε. Το 1 καθέτως, λέξη µε πέντε γράµµατα το τρίτο Α, το πέµπτο επίσης Α. Bοήθεια: Είναι η ζωή µου χωρίς εσένα. Πρέπει να βρω τις οριζόντιες Γράµµα πρώτο λέξη µε γράµµατα εννέα Βοήθεια: Γίνεται η ζωή µου µετά α ό κάθε έρωτα Α, αυτό είναι εύκολο, Σµπαράλια Γράµµα δεύτερο. Λέξη µε γράµµατα οκτώ. Βοήθεια: Παίρνει η ζωή µου µετά α ό κάθε α ογοήτευση Και αυτό εύκολο, Κατηφόρα. Γράµµα τρίτο, είναι γνωστό Α. Γράµµα τέταρτο, Λέξη µε γράµµατα πέντε Βοήθεια: Λένε και αλλιώς το άτοµο ου εισχωρεί σε µια σχέση Τρίτο. Γράµµα πέµπτο Α. 9
Η λέξη που βγαίνει ΣΚΑΤΑ. ∆ε µπορεί, κάποιο λάθος θα' γινε. Θα το κάνω από την αρχή
10
ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ
Είπες θα πάρεις, µα δεν πήρες. Πήρες και µου είπες να σε πάρω σε δέκα. Σε πήρα σε δέκα και µου το΄κλεισες. Μου ξανάπες θα µε πάρεις µα δεν, ξανά. Όλα στραβά και ανάποδα στη σχέση µας, όλα καµπυλωµένα από του χρόνου την στρέβλωση. Γύρω από µαύρη τρύπα γυρνάµε, µε το τηλέφωνο στο χέρι και την καρδιά να σταµατά όταν αυτό χτυπά. Πάρε µε τώρα αλλιώς θα πέσω µέσα…. στη µαύρη τη τρύπα του εσωτερικού µου σύµπαντος. Εκεί που θα πέσεις και συ αν µε πάρεις. Πάρε µε και θα σου εξηγήσω τα υπόλοιπα.
11
ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗ Να γίνεις αψηλός, ευχόταν η µάνα µου. Να γίνεις αψηλός, ευχόταν η γιαγιά µου. Και έγινα αψηλός ρε µάνα, και έγινα αψηλός βρε γιαγιά. Και µυαλό δεν έβαλα και κοντούς ανθρώπους υπηρετώ. Ξύπνιους πιότερο από µένα θαρρούν πως είναι και µαζεύουν τα λεφτά τους σαν τους µέρµηγκες, µήπως και µπορέσουν να τεντώσουν το κορµί τους στο κρεβάτι του µελλοντικού Προκρούστη πληρώνοντάς τον αδρά, ώστε να ψηλώσουν και αυτοί. Μετά θα τα έχουν όλα στη ζωή.
Και συ µάνα καµαρώνεις για το γιό σου Για δέτε πόσο ψήλωσε το καµάρι µου, για δέτε πόσο όµορφος είναι το µανάρι µου.
Αµ οι γυναίκες; πόσο αρέσω στις γυναίκες! Να χαρείς το µπόι σου καλέ µου, αψηλέ µου. Έλα µου κοντά µου, γεύσου τα φιλιά µου, γείρε αγκαλιά µου
12
µου λένε σαν µε βλέπουν.
Και µετά, το µαρτύριο αρχίζει. Αχ φτάσε µου αυτό, αχ φτάσε µου εκείνο. Τέντωσε το χέρι σου και φέρε µου το από πάνω, που δεν πιάνω. Κρέµασε αυτό, πιάσε την κουρτίνα από πάνω Σήκωσέ µε ψηλά να βλέπω που δεν φτάνω.
Στο παλιό σινεµά µε την µικρή κλίση στο πάτωµα πάντα στις πίσω θέσεις να κάθοµαι µε τα κιάλια µου. Συγγνώµη κύριε δεν βλέπω, λίγο δεξιά Συγγνώµη κύριε δε βλέπω, λίγο κάτω, µου λένε. Και στους φωτογράφους λέω τούτο Αν µου κόψεις το κεφάλι θα σου κόψω τον τιούτο
Ψηλός και άµυαλος λέει το ρητό. Μα είµαι η εξαίρεση, αφού ξέρω και αφαίρεση.
13
ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΜΑΣ Όταν θα µάθεις τον χαµό µου θα είναι αργά για µας. ∆εν θα µπορείς να µε αγγίξεις, να µου µιλήσεις και να µε πας στα ίδια µέρη τα παλιά. Θα έχω φύγει καρδιά µου, ψηλά στους ουρανούς. Τα νέα θα τα µάθεις από κάποιον νυχτερινό εφιάλτη που θα σε ξυπνήσει βαθιά µέσα στη νύχτα. Περνά ο καιρός µα εσύ δεν καταδέχεσαι να µάθεις νέα µου, να µου τηλεφωνήσεις και να µου πεις τι κάνεις. Αδιαφορείς χωρίς τύψεις και ο καιρός περνά Θα σου λείψω µόνον όταν στην κηδεία µου θα έρθεις. Μα δεν θα είµαι εκεί να σε δω να κλαις για µένα. Θα κλάψεις; Θα το αντέξεις; ∆εν έχει σηµασία πια, γιατί µόλις πέθανα για σένα.
14
ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΗΣ ∆εν υπάρχει γιατρειά για τούτο το έθνος. Αφήστε το µονάχο του να υποφέρει, γιατί ακόµα και αν το σώσετε τώρα, σύντοµα θα κυλήσει στο βούρκο της ιστορίας, ξανά και ξανά. Πιο εύκολη η κατηφόρα παρά η ανηφόρα.
15
ΣΚΑΣΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ Για δες εκείνο το φαντάρο που κοιτά δεξιά και αριστερά, χαµπάρι µην τον πάρει ο φύλακας του στρατοπέδου. ∆εν νοιάζεται παρά µόνο για κείνη, Να, αυτήν την κοπελίτσα στη γωνιά. Σαν τη βλέπει, χαρά και έξαψη χορεύουν µαζί στο πεζοδρόµιο. Ξεχνάει σκοπιές και αγγαρείες, ξενύχτια και κλάµατα. Ζει µόνο για αυτά τα πέντε λεπτά που θα την σφίξει πάνω του που θα την φιλά συνέχεια, χωρίς λόγια. Μόλις περάσει ο χρόνος όλα σκοτεινιάζουν πάλι. Πίσω στο κελί του ξαπλώνει και δακρύζει. Σκέφτεται και µετρά τους µήνες που αποµένουν. ∆υο, τρεις, δεκατρείς, µια µικρή ζωή χωρίς αυτήν. Θα τρελαθώ Θεέ µου. Κύριε διοικητά, Την άδειά µου δώσ’ µου. Αντί για σκοπιές στο προσκεφάλι της απάνω να φυλώ αντί για αγγαρείες τα χείλη να φιλώ τα σµαραγδένια της. Αντί για πορείες το χέρι να κρατώ το πουπουλένιο της. Αντί για παραγγέλµατα το όνοµά της να φωνάζω δυνατά 16
και το κορµί της να θωπεύω τα απογεύµατα.
17
ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΣΟΥ Σε ψάχνω..... σε δρόµους, σε σοκάκια, σε σκοτεινά σπιτάκια. Τριγυρνώ µονάχος..... σαν κατάρα που δεν βρήκε αποδέκτη. Σαρώνω µε το βλέµµα µου το χώρο, να πιάσω τα σήµατά σου. Σε κάθε γωνιά και κόχη, σε κάθε κρυψώνα. Στην παραλία της Αρετσούς κατέβηκα τελευταία µου ελπίδα να σε βρω εκεί. Εκεί που συνηθίζεις να συγχρωτίζεσαι µε νεαρούς βλαστούς, ανώριµους ακόµα για τον µεγάλο έρωτα, που χασκογελάς µε ψεύτικη φιλαρέσκεια ανάµεσά τους. ∆ε σε βρίσκω ούτε κει. Πού είσαι ; Ανηφορίζω στην Καλαµαριά, στη γειτονιά σου, εκεί που συνυπάρχεις απλώς µε κάποιον άλλον. Σε ψάχνω να σου πω πως δεν σ’ αγαπώ, για να δω αν θα πονέσεις. Από καθαρή περιέργεια και µόνον. Ξέρω µέσα µου ότι θα µε κοιτάξεις µε απορία. Αδιαφορία….. και ίσως ένα µειδίαµα. 18
Έτσι θα τελειώσει και τυπικά άλλος ένας έρωτας. Το Σύµπαν αλλάζει συνεχώς αγαπητή µου. Γιατί ο έρωτάς µας πρέπει να µείνει ο ίδιος;
19
ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ Ξηµερώνει, και καθώς η αυγή απλώνει τα γλυκά της χρώµατα πάνω στον κάµπο και το αηδόνι ξυπνά από τον ελαφρύ του ύπνο, η φύση κερνά τη γη µας άλλη µια όµορφη µέρα, µε το φως του ήλιου που δεν είναι παρά άλλη µια µικρή πυγολαµπίδα στη σκοτεινιά του Κόσµου. Ξυπνώ κάτω από το µεγάλο πλατύφυλλο δέντρο, µετά από µια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα µε φεγγάρι. Ένα αεράκι φυσά απαλά, τόσο που θα’ λεγες µην τυχόν ενοχλήσει τα φύλλα των δέντρων που µόλις ξύπνησαν και αυτά και χασµουριούνται θαρρείς, ανοίγοντας τους πόρους τους να δεχτούν το θείο φως της πλάσης. Έτσι είναι η ζωή, απλή, όµορφη, µα σύντοµη και φευγαλέα. Σαν το κλικ µιας τεράστιας ουράνιας φωτογραφίας. Ένας Θεός ξέρει ποιος, το σύµπαν, ή ένα από τα σύµπαντα την τράβηξε; Εµείς, εδώ, στον µικρόκοσµο της µίζερης, κατά τα άλλα, ζωής µας µοιρολογούµε δίχως νόηµα και σκοπό για αστεία πράγµατα και αστείους ανθρώπους, πάνω σε έναν τόσο δα πλανήτη. Φωτογράφε, όποιος και αν είσαι κάνε να κρατήσει για πάντα αυτή η φωτογραφία.
20
ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΒΛΕΜΜΑ
Νευρώνες, κλειδώσεις, αρθρώσεις και ενώσεις όλα διαλύθηκαν µε µιας όταν µε κοίταξες απαξιωτικά. Ανίκανος να πω, να αντιδράσω, να αναπνεύσω. Στέκοµαι ωσάν άγαλµα µπροστά σου, όπως το µικρό παιδί που περιµένει να το µαλώσουν για κάτι που δεν έκανε. Αυτό που δεν έκανα εγώ είναι να µ΄αγαπήσεις. Για αυτό δε µε µαλώνεις µε το βλέµµα σου το πέτρινο; Έπειτα έφυγες πάλι. Σταµάτησε η βροντή και οι αστραπές, και τα κοµµάτια έρχονται στη θέση τους ξανά. Πρώτα οι ενώσεις, µετά οι αρθρώσεις µετά οι κλειδώσεις. Μα κείνο που δεν θα έρθει ποτέ στη θέση του είναι οι νευρώνες. Αυτούς τους πήρες µαζί σου, µέχρι τα βαθιά γεράµατα, εκτός από αυτόν της ελπίδας. Εν τέλει, δεν τους θέλω πίσω. Είναι το δώρο µου για σένα. Μια χαρά είµαι και τώρα στη τρέλα της απουσίας σου. 21
ΤΡΑΒΑ ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΣΟΥ Όταν κάτι τελειώνει τελειώνει. Ο χρόνος πίσω δεν γυρνά. Πώς να µικρύνεις το σύµπαν από κει που άρχισε και να σβήσεις τον ήλιο σε ένα απλό νεφέλωµα; Μόνο να µε θυµάσαι µπορείς από δω και πέρα. Να κρατήσεις τις καλές στιγµές µας. Έτσι λοιπόν φύγε και κοίταγε µπροστά σου. Πήγαινε στον δρόµο σου. Λίγο λίγο θα µε ξεχάσεις. Άφησέ µε και τίποτ’ άλλο πια. Τροµάζω στη σκέψη πως δεν θα µε ξεχάσεις ποτέ σου. Με φοβίζει αυτό. Τι πρέπει λοιπόν να κάνω, για να µε µισήσεις και να µε σβήσεις; Φεύγω και έτσι πρέπει και το ξέρεις. ∆άκρυα λύπης σου δεν µε λυγίζουν πλέον. Αντιθέτως, ξεπλένουν από πάνω µου τον έρωτα που σού’ χα. Για αυτό κράτησέ τα για την επόµενη στάση στη ζωή σου Εγώ δεν τα αξίζω. ∆εν αξίζω και τόσο τελικά. Πάρε το επόµενο µονοπάτι που βλέπεις µπρος σου, να εκεί. Φωτεινό θα’ ναι, το νιώθω. 22
Θα ρίξω λίγο από το φως µου πάνω του, ώσπου να βγεις ασφαλής στη µεγάλη λεωφόρο της ζωής, ξανά. Μόνη σου όπως και πρώτα. Εκεί περίµενε. Κάποιος θα σταθεί και θα σε πάρει µαζί του. Μια νέα αρχή, µια νέα αγάπη θα φανεί, πιο δυνατή από τη δική µου. Θα το δεις.
23
∆ΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ «Ποιητές» µε ακαταλαβίστικα και ασυνάρτητα λόγια διαλαλούν καθηµερινά την λογοτεχνική τους πραµάτεια στο διαδίκτυο. Το κακόµοιρο κι αυτό. Αν είχε ζωή θα έκλεινε. Θα δήλωνε στάση δηµοσιεύσεων. Με τόσες αρλούµπες και ανοησίες που µόνο αυτοί που τα γράφουν κατανοούν Μήπως ούτε και αυτοί οι ίδιοι; ∆ήθεν κουλτουριάρηδες, µε άφθονο χρόνο να σκεφτούν. Μόνο που όταν σκέφτονται, οι λέξεις τους µπερδεύονται και ασυνάρτητες µπαίνουν η µια δίπλα στην άλλη. ∆ηµιουργώντας µια εικόνα δήθεν µυστηριακή και ακατανόητη για τους πολλούς, τους µη έχοντες φαντασία. Σε µια αναγούλα αναδεύονται. Ο λόγος βέβαια είναι απλός. Το ίδιο και η ποίηση, όπως και τα συναισθήµατα της καρδιάς Όχι κατ’ ανάγκη και οι επίδοξοι λογοποιητές. Φράσεις και λόγια άχρηστα από το λεξικό ανασύρθηκαν µα στο ποίηµα γκρεµίστηκαν προσπαθώντας να βγάλουν νόηµα Μα η ποίηση δεν έχει ρηχά νοήµατα. Μήπως απευθύνονται µόνο σε έξυπνους ανθρώπους; Γιατί άραγε δεν εκδίδονται τα «ποιήµατά» τους; ∆εν µε ενδιαφέρει θα σου απαντήσουν. Γράφω για το κέφι µου. Για να ξεδίνω. 24
Είναι έτσι άραγε; Υπεράνω της δόξης του πεδίου είναι, λένε. Την ανικανότητά τους να γίνουν Ελύτηδες και Σεφέρηδες όµως κρύβουν µέσα στο διαδίκτυο. Τρέφονται µε ανούσια σχόλια «θαυµαστών» και «φίλων». Μια τεράστια αυταπάτη, Έτσι για να γεµίζει ο χρόνος τους µε επιπλέον κενό. Πόσοι από αυτούς τους «φίλους» βρεθήκαν να τα πουν ένα χεράκι βλέποντας τα πρόσωπά τους στα µάτια των άλλων; Μπούχτησα και στα σοβαρά πια δεν τους παίρνω. Ούτε και αυτοί εµένα θέλω. ∆εν µπορώ να διαβάσω τα «ποιήµατά τους». Γιατί είµαι µπούφος και δεν τα καταλαβαίνω. Είναι καλύτερα έτσι. Ο καθείς στο δρόµο του. Και η ζωή συνεχίζεται. Αυτή είναι άλλωστε και η πραγµατική ποίηση.
25
Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ Πρώτη µας συνάντηση πρώτη µας φορά, πρώτα χάδια και φιλιά ∆ε νιώθω τα πόδια µου. ∆ε νιώθω το µυαλό µου. Παγώνει η σκέψη µου. Ο χρόνος σταµατά εδώ. Πάω να σε αγγίξω. 'Ισα που κρατιέµαι µη και καταρρεύσω. Μάγια ανεξήγητα ο έρωτας αυτός. Τα λόγια δεν τολµούν να βγουν προς τα έξω. Καρδιά µου χτύπα δυνατά Χτύπα ώσπου να σπάσεις σε χίλια κοµµάτια. Μόνο εσύ µπορείς µετά από χάµω να τα µαζέψεις. Κράτησέ τα, είναι δικά σου τώρα πια.
26
ΚΟΙΜΗΣΟΥ Κοιµήσου κοριτσάκι µου Κοιµήσου µωρουλάκι Στον ύπνο άνοιξε πανιά Με πρίµο αεράκι. Κοιµήσου αστεράκι µου και το µυαλό σου άσε στον κόσµο των ονείρων σου να πας και µη φοβάσαι. Να κοιµηθείς πουλάκι µου να κλείσεις τα µατάκια τα δυό σου χέρια θα κρατώ στα άσπρα σεντονάκια. Κοιµήσου αηδονάκι µου τα φόβο σου θα διώξω και το φεγγάρι εκεί ψηλά θα βγω να το φωνάξω. Να σου κρατάει συντροφιά ποτέ να µη δακρύσεις και αύριο µε χαµόγελο τον ήλιο να αντικρύσεις.
27
ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδόσ σεις Gyro Λάρ ρισα, ΜΑΪΟ ΟΣ 2012
28