Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Albay Büendia'nın hükümete verdiği yanıt kesindi. Üç ay içinde Macondo'da karargah kurmayı umuyordu. Albay Gerinaldo Marquez'i sağ bulmazsa, o an elinde tutsak bulunan bütün subayları, generallerinden başlayarak kurşuna dizecek ve astlarına da savaş boyunca aynı şeyi yapmaları emrini verecekti. Üç ay sonra, zafer havası içinde Macondo'ya girdiğinde, yolda kendisini ilk karşılayıp kucaklayan Albay Gerinaldo Marquez oldu. Ev çocuk doluydu. Ursula, Santa Sofia de la Piedad'la büyük kızını ve Arcadio'nun kurşuna dizilmesinden beş ay sonra doğan ikizleri eve almıştı. Pisi pisine kurban giden delikanlının son dileğine uymayan Ursula, kıza Remedios adını koymuştu. -Arcadio'nun da böyle demek istediğine inanıyorum, diye kestirip atmıştı.
-Adını Ursula koymayacağız, çünkü bu adı taşıyanlar ömür boyu acı çekmekten kurtulamıyorlar. İkizlere de Jose Segundo ve Aureliano adları takıldı. Hepsine Amaranta bakıyordu. Oturma odasına ufak tahta sandalyeler sıralandı ve komşuların çocuklarını da toplayıp anaokulu kurdu. Albay Aureliano Buendia, çın-çın çan sesleri ve çatapat gürültüleri arasında köye girdiğinde, evin kapısında bir çocuk korosu karşıladı onu. Dedesi gibi uzun boylu olan Aureliano Jose, sırtında devrimci subay üniformasıyla askerce selamladı kendisini. Haberlerin hepsi de iyi değildi. Albay Aureliano Buendia'nın kaçışından bir yıl sonra, Jose Arcadio ile Rebeca, Arcadio'nun yaptırdığı eve yerleştiler. Jose Arcadio'nun infazı durdurduğundan kimsenin haberi yoktu. Alanın en güzel köşesinde, nar bülbüllerinin yuvalandığı badem ağacının gölgesindeki kapısı konuklara, dört penceresi güneşe açık yeni evlerinde Rebeca ile Jose Arcadio dostlarını ağırlamaya başladılar. Aralarında Moscote'nin daha evlenmemiş dört kızı da bulunan Rebeca'nın eski arkadaşları, nakış işleme alemlerine bir zamanlar begonyalı terasta bıraktıkları yerden başladılar. Jose Arcadio, elkoyduğu toprakların gelirini almaya devam ediyordu. Muhafazakar hükümet de onun mülkiyet hakkını tanımıştı. Her akşamüstü, av köpekleri ve çiftesiyle, eğerinden ipe dizili tavşanlar sarkarak atının üstünde eve dönüyordu. Bir Eylül günü, fırtına kopacağını sezerek, eve her zamankinden önce geldi. Yemek odasında Rebeca'yı selamladı, köpekleri bahçeye bağladı, tavşanları sonradan tuzlanmak üzere mutfağa astı ve üstünü değiştirmek için yatak odasına girdi. Rebeca daha sonraları, kocası yatak odasına girdiğinde kendisinin banyoda olduğunu ve hiçbir şey duymadığını söyledi. Bu pek inanılır gibi değildi. Ne var ki, daha tutarlı bir kanıt yoktu ve Rebeca'nın kendisini mutlu kılan adamı öldürmesi için de kimse bir neden göremiyordu. Belki de Macondo'da hiçbir zaman çözülemeyen tek sır bu oldu. Jose Arcadio yatak odasının kapısını kapar kapamaz, evde bir silah sesi çınladı. Kan, kapının altından süzüldü, oturma odasına geçti, sokağa çıktı, inişli çıkışlı yoldan karşıya ulaştı, kaldırımları indi çıktı, Türkler Sokağı'nı geçti, önce sağa, sonra sola saptı, Buendia'ların evinin tam karşısına geldi, kapalı kapının altından sızdı, halıları kirletmemek için duvar diplerinden dolanarak salonu geçti, oturma odasına girdi, yemek masasının çevresinde geniş bir kavis çizdi, begonyalı terasa uzandı, Aureliano Jose'ye matematik dersi veren Amaranta'nın sandalyesinin altından görünmeden süzüldü, kileri geçti, ekmek pişirmek için tam otuz altı yumurta kırmak üzere olan Ursula'nın bulunduğu mutfağa girdi. Ursula, -Aman Tanrım! Vay anacığım! diye haykırdı. Kanın geçtiği yolları ters yüzüne izleyerek kilerden geçti, Aureliano Jose'nin üç artı üç artı üçün dokuz ettiğini söylediği Begonyalı terastan uzandı, yemek odasını ve oturma odalarını geçip sokağa fırladı, önce sağa, oradan da sola Türkler Sokağı'na saptı, önünde önlük, ayağında terlik olduğunu unutup alana vardı, hiç uğramadığı evin kapısından girdi, yatak odasının kapısını itip açtı, yanmış barut kokusundan soluğu kesilecek gibi oldu, ayağından çıkardığı tozlukların üzerinde yüzükoyun yatan Jose Arcadio'yu buldu ve
Page 60