Κατά των “αντιμνημονιακών”
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Από την αρχή τάχθηκα κατά του διχαστικού, για τον λαό και το έθνος, δίπολου “μνημονιακοί -αντιμνημονιακοί”. Θεωρούσα και θεωρώ ότι κανένας Έλληνας δεν θέλει το μνημόνιο. Ότι απλούστατα υπάρχουν δύο κύριοι δρόμοι αντίληψης και αντιμετώπισης του προβλήματος. Κι αν κάποιοι θέλουν το μνημόνιο από βίτσιο, διαστροφή, “ταξικό συμφέρον”, “πρακτοριλίκι” κλπ. εμείς δεν πρέπει να τους περιχαρακώσουμε, να τους γκετοποιήσουμε, να συμβάλλουμε στον ετεροκαθορισμό τους και τελικά στη συσπείρωσή τους υπό την ηγεσία μάλιστα πολιτικών ανδρών που όλοι, δίκαιοι και άδικοι -οψίμως βέβαια- κατηγορούν, ως φαύλους, ενδοτικούς και γενικότερα πατριδοφάγους. Από την αρχή επίσης πήρα θέση, με μια σειρά μακροσκελή κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίφωνο1, οπού εξηγούσα την κατά την άποψή μου στρατηγική που έπρεπε ν' ακολουθήσουμε. Η στρατηγική αυτή είχε τα εξής χαρακτηριστικά: 1) Λάμβανε υπόψη ότι ο εχθρός- η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλεδεν είναι μόνο κακός αλλά είναι και πανίσχυρος. Μπροστά του δεν μπορούν να αντιπαραταχθούν, ούτε μόνες τους ούτε όλες μαζί, χώρες σαν την Ιταλία, την Ισπανία, την Αγγλία. Ούτε, βέβαια, και η Γαλλία του Ολάντ, αν και η ήττα του Σαρκοζί αφαίρεσε δύναμη από τον “Άξονα”. 2) Λάμβανε υπόψη την ανυπαρξία, ουσιαστικά, παραγωγικής βάσης της χώρας γεγονός που οφείλεται στην τύφλα όλων των πολιτικών και πνευματικών ανθρώπων, όλων των παρατάξεων τα τελευταία εξήντα, τουλάχιστον, χρόνια. Όλοι, ακόμα και η αντιιμπεριαλιστική και εθνικοεπελευθερωτική Αριστερά, υποστήριζαν ότι η Ελλάδα από χώρα αγροτική- βιομηχανική έπρεπε να γίνει βιομηχανικήαγροτική λες και μπορούσε ποτέ να προφτάσει και να ανταγωνιστεί τη Γερμανία, την Αγγλία, την Γαλλία, την Ιταλία, για να μην πω τις ΗΠΑ. Έχασε έτσι το τρομακτικό της πλεονέκτημα που ήταν η παραγωγή ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων. Έχασε, δηλαδή, την ικανότητά της να παρεμβαίνει στο παιγνίδι σαν να ήταν-λίγο πολύ...πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Γιατί αποδεικνύεται, στις αρχές κιόλας του 21ου αιώνα, 1 http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2599-Ακριβοι-στα-πιτουρα-καιφθηνοι-στ-αλευρι.html http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2672-Να-τουςυπερφαλαγγίσουμε.html http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2932-Από-τον-Ισοκράτη-στονΑλέξανδρο-από-το-Τότε-στο-Τώρα.html
ότι όπως είναι το πετρέλαιο για τα μηχανήματα είναι τα τρόφιμα για τους ανθρώπους που δουλεύουν – με όλους τους τρόπους- πάνω στα μηχανήματα και στη διοχέτευση της βιομηχανικής παραγωγής στην κοινωνία. 3) Καθόριζε τον χαρακτήρα του πολέμου- ότι είναι πόλεμος με άλλα μέσα τούτη η κρίση- καθόριζε τον κύριο εχθρό, τους συμμάχους ( κύριους και δευτερεύοντες), τον τρόπο διεξαγωγής τους πολέμου. Συγκεκριμένα έλεγε ότι σε επίπεδο οικονομίας ο αγώνας είναι αμυντικός. Ότι πρέπει να οχυρωθούμε στα χωριά για να αντέξουμε τα πρώτα χρόνια. Να ανασυντάξουμε τις νέες παραγωγικές δυνάμεις κι απέ ν' αντεπιτεθούμε στην καρδιά του Ευρωπαϊκού προβλήματος που είναι τα τρόφιμα. Τη φάση αυτή την προσδιόριζε σύντομη, μεσοπρόθεσμη θα έλεγα, και υπεδείκνυε πώς μπορεί να γίνει αυτό. Καθόριζε “τον κατά θάλασσα αγώνα” ως την αιχμή του δόρατος και την κύρια δύναμη κρούσης. Αυτό το μέρος του αγώνα το ονόμαζε “Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Πατρίδας” και τον θεωρούσε – κι ακόμα τον θεωρεί- τον μόνο οικονομικό στόχο όπου πραγματικά το έθνος μπορεί, όλο μαζί, να συμπαραταχθεί. 4) Ταυτόχρονα αναδείκνυε τον αγώνα στο επίπεδο του Πνεύματος και ξεκαθάριζε ότι οι θυσίες και οι παρακαταθήκες όλων των προηγούμενων γενεών των Ελλήνων μας επιτρέπουν να διεξάγουμε πόλεμο επιθετικό, πόλεμο απελευθερωτικό, πόλεμο μάλιστα προς όφελος και των λαών όλου του κόσμου αφού θα μπορούσαμε να δείξουμε σ' αυτούς πώς οι Έλληνες εξακολουθούν να πολεμούν σαν ήρωες και στον αιώνα του μηδενισμού και στον καιρό της “ξαπλώστρας”. Τον ξεχωριστό αυτό αναιμάκτως επιθετικό πόλεμο τον ονόμασα Πνευματική Ανασυγκρότηση του Έθνους. Μην ξεχνάτε ότι το ΕΑΜ, πριν απ' όλα και κυρίως νίκησε τον φασισμό πνευματικά. Μόνο ελεύθεροι πνευματικά άνθρωποι παίρνουν τα όπλα ή στέκονται μπροστά στα αποσπάσματα. 5) Κοντολογίς, ισχυριζόμουν και ισχυρίζομαι, ότι η κατάσταση είναι όπως τότε στο Φάληρο. Ο Καραϊσκάκης θέλει να σφύξει τον κλοιό σιγά σιγά με αντάρτικη τακτική, αποφεύγοντας την κατά μέτωπο σύγκρουση, αποφεύγοντας τη σύγκρουση στον κάμπο όπου υπερτερεί το ιππικό του εχθρού, αποφεύγοντας τη σπατάλη δυνάμεων, αποφεύγοντας την υπονόμευση του ηθικού με άσκοπες και αιματηρές ενέργειες. Κι απ' την άλλη μεριά ο Κόχραν θέλει κατά μέτωπο επίθεση, ανοιχτή σύγκρουση στην πεδιάδα, γιουρούσια και ραγδαία προέλαση του στρατού που όπως λέει ο Ράμφος, μαζί με τον Τατσόπουλο, πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του άλλου και να πολεμήσει όρθιος(!) Κι επειδή ο Καραϊσκάκης δεν συναινεί βρίζει τους πάντες κιοτίδες και προδότες, απειλεί ότι θα πάρει τα καράβια του και θα φύγει, ότι αυτός δεν καταδέχεται να είναι αρχιστράτηγος τέτοιου στρατού “ατάκτων”(!) 6) Τέλος, ακόμα νωρίτερα, με δύο απανωτά κείμενα επισήμαινα ότι η πολιτική ζωή της χώρας κινείται και ταλαντεύεται, από το 1940 και μετά, ανάμεσα σε δύο στρατηγικές: Αυτή που ονομάζω “Ζαχαριαδική” και πατριωτική από τη μια και αυτή που ονομάζω “Πλουμπιδική” και εθνομηδενιστική, από την άλλη2. 2 http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2462-ΝείκοςΖαχαριάδης-Νείκος-Πλουμπίδης-Νίκος-Μπελογιάννης-Έλλη-Παππά.html
Αυτά τα λόγια, δικά μου και λίγων άλλων, δεν εισακούστηκαν. Αυτή η στρατηγική, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλοι πια την προσεγγίζουμε δεν επεξεργάστηκε και, κυρίως, δεν υιοθετήθηκε από ευρύτερες δυνάμεις. Δεν την προέβαλε, βλέπετε, ένας μεγαλοδημοσιογράφος σαν τον Γ. Μαλούχο ή ένας μικρομέγαλος δημοσιογράφος σαν τον Κ. Βαξεβάνη. Ούτε καν ένας μικρομέγαλος “Καραμπελιάς”. Πρωτίστως οι απόψεις αυτές αγνοήθηκαν από τους ταμαχιάριδες “αντιμνημονιακούς”, εκείνους δηλαδή που είχαν, περισσότερο από όλους τους άλλους, κάθε λόγο να θέλουν να οδηγήσουν πιο γρήγορα και πιο ολοκληρωτικά τη χώρα στην ανεξαρτησία της. Οπότε προέκυψε το εξής χάλι των “αντιμνημονιακών”: Ενώ διαμαρτύρονται για τρομοκρατία οι ίδιοι τρομοκρατούν προβάλλοντας το μνημόνιο ως το απόλυτο κακό, το κακό χωρίς γιατρικό! Όλοι ξέρουμε όμως ότι ακόμα κι όταν όντως κατακτήθηκε η χώρα μετά απελευθερώθηκε. Αυτό σημαίνει ότι εργάζονται υπέρ εκείνων που θέλουν τους Έλληνες υποταγμένους: (α) γιατί έτσι και επιβληθεί το μνημόνιο - και θα επιβληθεί γι' αυτό και ο Τσίπρας κλείνεται στο Κούγκι(!)- ο λαός θα είναι “από καιρό έτοιμος” να παραδώσει τα όπλα και οι ηγέτες του “αντιμνημονιακού” αγώνα θα μοιάζουν με τους ηγέτες εκείνους που έλεγαν ότι οι γερμανικές μεραρχίες δεν μπορούν να νικηθούν με αντάρτικο στα βουνά της Ελλάδας και “διέφυγαν” στην Μέση Ανατολή με το καΐκι “Άγια Κυριακή” ξέρετε... “Αλεξάνδρεια Αθήνα έκανε τα χρόνια εκείνα...” (β) γιατί καλλιεργούν συστηματικά στο λαό την ιδέα ότι η κατάργηση του μνημονίου, η υπέρβαση της λιτότητας και όλων των δεινών, είναι ζητήματα που λύνονται “από τα πάνω”, με πλειοψηφίες και αποφάσεις της Βουλής, με κινήσεις, μαγκιές, εξυπνάδες, καουμποϊλίκια των όποιων πολιτικών αρχηγών, το κοκαλάκι της νυχτερίδας όρισε, να είναι γνήσιοι εκφραστές του λαϊκού συμφέροντος και “καθαροί”, “αμόλυντοι”, “άσπιλοι” από λάθη, βλακείες, ολιγωρίες, προδοσίες. Ακόμα κι όταν μιλάνε για κινητοποίηση του λαού, ακόμα κι όταν τον κατεβάζουν στο δρόμο, δεν τον προετοιμάζουν, επ' ουδενί, να χωνέψει ότι το δίκιο, αυτή τη φορά, δεν θα κριθεί στο δρόμο αλλά στο χωράφι και στη βιοτεχνία. Δεν τον προετοιμάζουν να γίνει αυτός ο ίδιος ο Λαός, όπως πάντα, “Αντάρτης – Κλέφτης Παλληκάρι” στον αγώνα για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Πατρίδας και για την Πνευματική Ανασυγκρότηση του Έθνους. Η ταχτική αυτή, να έχουμε το λαό “διεκδικητή” (και κάμποσο “εκδικητή” για να μην καταλαβαίνει την παγίδα) και όχι “παραγωγό” προϊόντων, και ως εκ τούτου και Αναγεννητή της Νέας Ελλάδας, δεν είναι μόνο μια καταστροφική πολιτική αλλά και μια βαθιά αντιδημοκρατική πολιτική αφού δεν στρέφει το λαό στην απόκτηση της πραγματικής δύναμης, ήγουν στην παραγωγή του Ζην του. Όταν, ο λαός, δεν μπορεί να παράγει απευθείας το Ζην του αλλά μπορεί να το παράγει μέσα από το γερμανοτσολιάδικο κράτος, τότε -μετά το μνημόνιο- αυτό το χειρότερο γερμανοτσολιάδικο κράτος θα καθορίσει και πάλι το Ευ Ζην του. Κι επειδή το κράτος είναι ένας μηχανισμός μην έχετε αμφιβολία ότι το Ζην και το Ευ Ζην του λαού θα το http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2511-Δύο-θύτεςτέσσερα-θύματα-ένας-ήρωας-.html
καθορίσουν τελικά εκείνοι οι “μπαρουτοκαπνισμένοι αντιμνημονιακοί” που ήδη έχουν τα χαρακτηριστικά νομενκλατούρας. Να γιατί έχουν ήδη τα χαρακτηριστικά νομενκλατούρας: Αν και τρομοκρατούν τους άλλους για το μεγάλο κακό και το αναπόδραστο του μνημονίου οι ίδιοι είναι κουλ, χαλαροί και λάιτ! Είκοσι πέντε περίπου κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές “καταγγέλοντας” τον “μονόδρομο του μνημονίου” με είκοσι πέντε ξεχωριστούς...μονόδρομους(!!!) Εφόσον είναι τα πράγματα τόσο άσχημα και το μνημόνιο είναι όλεθρος -δεν αμφιβάλλω γιατί είμαι σε χειρότερη θέση από εκείνους που ηγούνται του “αντιμνημονιακού” αγώνα 3- και δεν είναι “μονόδρομος” δεν θα έπρεπε να ενωθούν όλοι αυτοί ΑΝΕΥ ΌΡΩΝ και να συγκροτήσουν έναν άλλο δρόμο στο “μονόδρομο του μνημονίου”; Δεν θα έπρεπε να έχουν ήδη ενωθεί και να “πίνει ο ένας το κάτουρο του αλλουνού” όπως ήταν διατεθειμένος να κάνει ο Μακρυγιάννης για το καλό της Πατρίδας; Γιατί δεν το κάνουν; Είτε δεν είναι τα πράγματα τόσο άσχημα οπότε και μας τρομοκρατούν κοροϊδεύοντάς μας είτε είναι τα πράγματα τόσο άσχημα και παρόλα αυτά εκείνοι κοιτάνε να κερδοσκοπίσουν (κομματικά και “άλλα” οφέλη) πάνω στην καταστροφή της χώρας. Αργήσανε να σώσουν την Γκούρενα, όταν μια οβίδα γκρέμισε το Ερεχθείο, και πέθανε γιατί μαλώνανε ποιος θα την σώσει. Αυτός θα έβρισκε και το κεμέρι του Γκούρα! Να τι λέει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία για την ανάλογη φαυλότητα: “... οι δίκαιοι φαίνονται σοφότεροι και ανώτεροι και δυνατότεροι να πράξουν κάτι, ενώ οι άδικοι δεν έχουν τη δύναμη να κάνουν μεταξύ τους τίποτα. Αλλά όμως δεν λέμε ολόκληρη την αλήθεια γι' αυτούς που ισχυριστήκαμε πως με συνεργασία μεταξύ τους πέτυχαν κάτι σπουδαίο, παρ' ότι ήταν άδικοι γιατί αν ήταν καθ' ολοκληρίαν άδικοι δεν θα μπορούσαν να κρατηθούν μακριά ο ένας από τον άλλο, αλλά είναι φανερό ότι απόμενε σ' αυτούς κάποια δικαιοσύνη, που τους έκανε να μην αδικούν τους συντρόφους τους, καθώς στρέφονταν εναντίον άλλων, και λόγω αυτής έπραξαν όσα έπραξαν. Επιδόθηκαν, μάλιστα, με ορμή στα αδικήματα, ενώ ήταν μόνο κατά το ήμισυ άδικοι, γιατί οι τελείως κακοί και οι τελείως άδικοι είναι και εντελώς ανήμποροι νa πράξουν κάτι...”4 Αφού λοιπόν, καλοί μου “αντιμνημονιακοί” άνθρωποι διαιρέσατε το όποιο αντιμνημονιακό ΌΧΙ του λαού σε όσα κομματάκια και κόμματα άντεχε η ψυχή σας τώρα σείεται το “μήνυμα του λαού”! Μα όταν κάτι μοιράζεται μετά δεν προστίθεται! Όταν θυσιάσουμε τον αμνό, 3 Είμαι σε χειρότερη θέση από σας γιατί δεν έχω χρήματα που έχετε εσείς ή οι αρχηγοί σας για να κάνετε προεκλογικό αγώνα. Και προτιμώ να είναι φτωχός και “μνημονιακός” παρά πλούσιος κι “αντιμνημονιακός”, σαν τον Καμμένο ή τους άλλους “αντιμνημονιακούς” βουλευτές που εν μέσω πλήρους καταστροφής με ευφυή, όντως, τρόπο όχι μόνο επιβίωσαν αλλά εξασφάλισαν και βουλευτικό μισθό και “αντιμνημονιακές” δάφνες. 4 Πλάτων Πολιτεία βιβλίο Α΄
τον τεμαχίσουμε, τον ψήσουμε και τον φάμε, μετά δεν μπορούμε να προσθέσουμε τα κομμάτια του όπως έκαναν οι θεοί με τον αρχαίο υμών πρόγονο... τον Τάνταλο. Πολλώ δε μάλλον να τον αναστήσουμε... από την κοπριά που...παρήχθη από το εκλογικό τσιμπούσι. Και καθόλου μην παραπονιόσαστε για τα κοψίδια που σας άρπαξαν τα χρυσαυγήτικα “αντιμνημονιακά” σκυλιά. Ούτε τόσο δίκαιοι είσαστε λοιπόν όσο ισχυρίζεστε, αφού μόνο στους δικούς σας ανθρώπους φερόσαστε δίκαια και αυτό όχι πάντα και όχι τόσο όσο να προκάμει να βγει το αποτέλεσμα από την κάλπη. Ούτε τόσο ανιδιοτελείς είσαστε αφού ούτε καν με δικούς σας ανθρώπους δεν μπορείτε να πορευτείτε τόσο όσο να προκάμει να βγει το αποτέλεσμα της κάλπης. Ούτε τόσο κατεστραμμένοι είσαστε από το μνημόνιο αφού έχετε χρήματα και χρόνο και “ψυχή” να κάνετε τέτοιου είδους προεκλογικό και τάχα μου τάχα μου “αντιμνημονιακό”αγώνα. Μαζευτείτε λοιπόν και ανανοηθείτε. Γιατί ο λαός, μετά τον Ανάλατο φευ, μη μπορώντας να εννοήσει το μέγεθος της ανοησίας σας θα θεωρήσει ευλόγως ότι πρόκειται για....προδοσία. Θα πει: “Θεέ μου, δεν μπορεί να ήταν τόσο ανόητοι! Προδότες είναι!” Θα κάνει ό,τι ακριβώς τον διδάσκετε εσείς τώρα. Τότε που θα έχει σημάνει δώδεκα και πέντε το εκκρεμές θα δείχνει εσάς “στη φούρκα” της Πλατείας Συντάγματος.
14η Μαΐου 2012