ΙΝΜΟΤΙΟΝEDITORIAL Πώς ερωτεύθηκα έναν κάκτο!
Παίρνουν και δίνουν τα βραβεία για τα καλύτερα αυτοκίνητα της χρονιάς. Ξεχωριστή θέση έχει πάντως ανάμεσά τους το βραβείο ‘’Car Of The Year’’, όπου η ελληνική ψήφος προέρχεται εδώ και πολλά χρόνια από τον Στράτη Χατζηπαναγιώτου, διευθυντή του περιοδικού ‘’4ΤΡΟΧΟΙ’’. Κάθε χρόνο ψηφίζω πάντως και εγώ νοερά μαζί με τον Στράτη και τους υπόλοιπους συναδέλφους της επιτροπής COTY και –δεν το κρύβω- ότι συνήθως σπαζοκεφαλιάζω και ταλαντεύομαι ανάμεσα σε πολλά ισάξια μοντέλα. Εφέτος όμως δεν είχα κανέναν δισταγμό. Η εικονική ψήφος μου πήγε δαγκωτή στο Citroen C4 Cactus, γιατί είναι ό,τι πιο διαφορετικό και ξεχωριστό κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια στους δρόμους μας και μπορεί να το αποκτήσει ένας κοινός θνητός. Οι επτά φιναλίστ του εφετινού θεσμού είναι πολύ καλά αυτοκίνητα και έχουν τις προϋποθέσεις, για να διαγράψουν μία πετυχημένη εμπορική καριέρα. Με το χέρι στην καρδιά ωστόσο, κανένας από αυτούς τους φιναλίστ δεν πρόκειται να μείνει χαραγμένος στη μνήμη μας σαν κομβικό μοντέλο, όσο καλά και να πάνε οι πωλήσεις του. Όχι όμως και το ανατρεπτικό Cactus, το οποίο τολμά και ακολουθεί έναν αιρετικό δρόμο σε μία μαζική κατηγορία, όπου οι περισσότεροι κατασκευαστές ‘’στρογγυλεύουν’’ τα μοντέλα τους. Ετσι προκύπτει συχνά ένα άνοστο τουρλού στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, ώστε να αρέσει το ‘’παγκόσμιο αυτοκίνητο’’ σε ένα αγοραστικό κοινό από το Βιετνάμ έως την Καλιφόρνια και από τη Νότια Αφρική έως τη Φινλανδία. Το Cactus διαφέρει όμως, επειδή προσφέρει γαλλική nouvelle cuisine σε τιμές φαστφουντάδικου και σε επαναφέρει στις βασικές αξίες του αυτοκινήτου. Χωρίς περιττά παχάκια, χωρίς υπερβολές στον εξοπλισμό, χωρίς σούπερ επιδόσεις, χωρίς περίπλοκες γραμμές στο αμάξωμά του, χωρίς κλασική μάσκα με γρίλιες, χωρίς, χωρίς, χωρίς… Παρόλα τα ‘’χωρίς’’ σε γοητεύει με μία –ξεχασμένη πλέον- απλότητα, αλλά και με λεπτομέρειες όπως τα προστατευτικά μαξιλαράκια στα πλευρά του, που αποτελούν και το σήμα κατατεθέν του. Με το Cactus απέδειξε η Citroen, ότι τέλειωσαν τα άγονα
χρόνια που απαρνιόταν τον εαυτό της και λανσάριζε συμβατικής λογικής αυτοκίνητα, όπως τα ΑΧ, ΒΧ, Saxo, Xsara, κλπ. Αυτοκίνητα διεκπεραιωτικά χωρίς το σκίρτημα, που σου προκαλούσαν το 2CV, η CX, η θεϊκή DS, ακόμη και η εξτρεμιστική Citroen-Maserati. Κάνω βουντού, ώστε ‘’να πιάσει’’ στην αγορά αυτό το μοντέλο, αν και ούτε εγώ προσωπικά ούτε και το gazzetta.gr θα έχουμε κάποιο όφελος. Αν αποδείξει όμως ο κάκτος της Citroen, ότι τα αγκάθια του τσίμπησαν τις ευαίσθητες χορδές μας, τότε είναι πιθανόν να μιμηθούν τους Γάλλους και άλλες εταιρείες. Όχι μεταλλάσσοντας αγαπημένα μοντέλα του παρελθόντος σε σύγχρονα οχήματα, όπως έγινε με το Mini και το VW Beetle, αλλά δημιουργώντας εντελώς νέα αυτοκίνητα με την παιδική αθωότητα και την έντονη προσωπικότητα ενός Cactus. Φανταστείτε τις μελλοντικές Alfa Romeo με πραγματικό Cuore Sportivo, τα ισπανικά Seat να ξυπνούν μέσα μας Emocion, τη Lancia να επιστρέφει με μία δυνατή Delta και με κάποια στυλάτη μπερλίνα, τη Volkswagen να φτιάχνει και πάλι αυτοκίνητα για τον λαό, κλπ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα χρωστάμε όλοι οι φίλοι του αυτοκινήτου στο Cactus μία μεγάλη χάρη! www.gazzetta.gr/inmotion