1984 1984? Een makkie voor quizfanaten en literatuurkenners. Jaartal als titel van de beroemde SF-roman (Big Brother, weet je wel) van de Britse auteur George Orwell. Maar daarover is het ons hier niet te doen. Deze dorpskrant bestaat op de kop af dertig jaar. In 1984 begon een vermetel avontuur dat niemand toen een lang leven had durven voorspellen. Ook de bevlogen pioniers niet. Dorpskranten worden doorgaans niet oud.
AALBEKE WANDELDORP De vier ‘reminiscentiewandelingen’ die het woonzorgcentrum De Weister, samen met de Aalbeekse dorpsgemeenschap, heeft uitgestippeld hebben blijkbaar in Europa indruk gemaakt. Uit een imposante reeks van 52 inzendingen uit acht verschillende landen werd het Aalbeeks initiatief Levend Geheugen bekroond met een prijs van 10.000 euro. ’t Aaltje vond het gepast om deze onderscheiding op de eerste bladzijde van onze dorpskrant te zetten.
Dertig jaar: 180 nummers, in totaal 2.750 pagina’s, gratis bedeeld in alle bussen van Aalbeke en de Steert. Een stapel van om en bij de 125.000 Aaltjes of 7,5 ton dorpsnieuws. Het krantje heeft zijn dorp in drie decennia geleidelijk, op het randje af onherkenbaar, weten veranderen. Niet per se beter en mooier. Stedelijker, dat wel. Ook het doelpubliek, dorpsgenoten en verenigingen, evolueerde. De Kroniek vermeldde 720 overlijdens, maar ook 840 geboorten. Wie leeft nog levenslang in zijn geboortedorp? Verenigingen en organisaties zijn evengoed levende wezens die ooit in ultieme ademnood raken. Zo ook een dorpskrant. Onze toekomst? Papierloze dorpskranten bestaan reeds. Ons favoriet verplaatsingsmiddel noemen we ook nog steevast ‘wagen’ of ‘rijtuig’. Een prettig en ontspannen verder voorjaar gewenst. Zomer en vakantie wenken.
1 ‘t Aaltje
mei—juni 2014
31ste jaargang nr. 180
Leven met dementie in eigen dorp
heeft dit Aalbeeks initiatief dus nu bekroond.
In Aalbeke hebben we sinds 2010 het geluk een goed werkend woonzorgcentrum te hebben waar zowel dementerende als fysisch zorgbehoevende ouderen in een kleinschalige woonvorm verblijven. Mensen leven langer dan vroeger, maar die vergrijzing van onze samenleving heeft haar keerzijde. Het aantal personen dat met dementie te maken krijgt groeit snel. Dementie is een, helaas blijvende, aftakeling van de geestelijke vermogens waardoor het verstandelijke en emotionele contact met de naastbestaanden en de leefomgeving geleidelijk teloorgaat. Daardoor dreigen deze ouderen in een isolement terecht te komen. Veel mensen staan ook nog onwennig tegenover deze problematiek. Daarom lanceerden zowel de Koning Boudewijnstichting, de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten, en enkele grote Europese stichtingen oproepen om initiatieven te nemen die het samenleven van dementerende ouderen en de inwoners van een gemeente kunnen bevorderen. Het is op die oproepen dat De Weister heeft ingepikt met het initiatief Levend Geheugen. En het European Foundations’ Initiative on Dementia
Wandelen in heden en verleden De vier wandelingen die intussen in Aalbeke en op de Markesteert gerealiseerd zijn, dragen samen de naam Levend Geheugen. Elke aparte wandeling heeft een eigen naam en een eigen kleur. Zo is er een Steertwandeling (bruin), een Talpenhoekwandeling (blauw), een Sterrewandeling (groen) en een Preshoekwandeling (rood). Wie de vier wandelingen van elk 4 à 5 kilometer doet heeft zowat het hele dorp gezien en heeft genoten van prachtige vergezichten. Zoals onze lezers intussen in het straatbeeld al hebben kunnen zien zijn de wandelingen over het hele traject bewegwijzerd met kleine zeshoekige bordjes met pijltjes en gekleurde bolletjes. Op een twaalftal plaatsen staan ook grotere informatieborden met een foto en meer uitleg over de plaats waar men zich bevindt. Een uitgebreide brochure van niet minder dan 36 bladzijden is ter beschikking in De Weister, in ’t Krantenhuisje en de cafés De Labberleute, De Smisse, Den Batteur, ’t Beenhouwerijtje en De Melkerij en bij de dienst Toerisme van de stad Kortrijk. In de brochure staat een kaart van elke wandeling. Een uitgebreide
beschrijving gidst de wandelaar feilloos over het uitgestippelde parcours. Alle wandelingen starten aan De Weister. De wegen zijn goed bewandelbaar, ook voor rolstoelgebruikers. U moet er wel rekening mee houden dat de landelijke wegen in Aalbeke en op de Markesteert lichtjes heuvelen.
Aalbeke wandeldorp Vorig jaar werd al een interessante wandeling geopend naar aanleiding van de volledige heraanleg van het dorpscentrum. Ook dat was een initiatief van de Aalbeekse gemeenschap. Daarbij verscheen toen een lezenswaardige brochure Aalbeke Dorp van Passage waarin de twaalf keramiektegels van Peter de Graaff, die over een afstand van ruim een kilometer in het centrum en langs de Moeskroensesteenweg liggen, uitgebreid beschreven worden. Af en toe zien we dan ook bezoekers met de brochure in de hand langs de twee kanten van de Moeskroensesteenweg wandelen en het dorpscentrum verkennen. Door de realisatie van de vier nieuwe wandelingen Levend Geheugen is Aalbeke een uitnodigend wandeldorp geworden. Het zal de inwoners van Aalbeke en de Markesteert niet verbazen als ze vanaf nu geregeld bewoners en bezoekers van de Weister een van de wandelingen zien maken. Misschien zal de verdere uitwerking van het project Trage Wegen aanleiding zijn om nog meer wandelwegen te promoten. Het kan mensen die in deze drukke tijden op zoek zijn naar wat rust en naar herinneringen alleen maar ten goede komen.
Op een twaalftal plaatsen staan ook grotere informatieborden met een foto en meer uitleg over de plaats waar men zich bevindt. 2
‘t Aaltje
mei– juni 2014
31ste jaargang nr. 180
STEUNERS
RECHTZETTING
Dit is de tweede lijst van particulieren en verenigingen die ’t Aaltje financieel steunden.
Het gebeurt niet zo vaak dat de ‘zetduivel’ toeslaat in het Aaltje. Maar, als hij het doet, dan zelfs twee keer in hetzelfde nummer!
John Bonneel, Fernande Kerkhove, Jean-Paul Mertens, Karel Francois, Johan Vanraes, Joël Delputte, Hervé Naessens, Mariette Houtekier,
Verenigingen Gezinsbond Aalbeke, V.A.L.K., KVLV, Landelijke Gilde.
Abonnementen Betty Pouleyn, Provincie WestVlaanderen, Sander Cornelus, Bart Caron, Martine Millecamps, Mieke Haegeman, Eric Declercq. Hartelijke dank aan iedereen. Wie de lijst nog wil aanvullen kan nog steeds een bijdrage overmaken op ons rekeningnummer BE 57 4616-5227-8135.
Maanden in de knoop Opmerkzame geesten hebben het gezien: in het vorige nummer klopte het volgnummer 179 wel, maar niet de maanden. In plaats van januarifebruari moest er natuurlijk staan: maart-april.
Verkeerde familienaam Ook in het artikel over de vlaggen van de harmonie sloop er een fout. De vaandrig van de harmonie op de foto hiernaast en in de tekst was natuurlijk Michel Cosaert (i.p.v. Santy).
Alvast onze dank. 3 ‘t Aaltje
mei—juni 2014
31ste jaargang nr. 180
In november 1960 overhandigde burgemeester René Vanhoenackere, als peter, de vlag aan Michel Cosaert Uiterst links: meter Noëlla Lemey.
AALBEEKSE VLAGGEN: LANDBOUWVERENIGINGEN Daar waar in de vorige twee artikels geput kon worden uit een goed bijgehouden archief is dit voor de hierna volgende verenigingen niet meer het geval. Daardoor moeten we het stellen met de eerdere schaarse gegevens en foto. Al bij al kunnen we nog met een viertal vlaggen voor de dag komen. Wel is het nog zo dat die vlaggen door de moederorganisatie in Leuven ter beschikking van de afdelingen werden gesteld.
Voor de goede orde Aalbeke heeft indertijd en nu nog verscheidene soorten landbouwersverenigingen gekend: de Boerenbond, de Boerinnenbond, de Boerenjeugdbond en de Boerinnenjeugdbond. Mettertijd zijn deze benamingen gewijzigd zodat we het nu hebben over: de Landelijke Gilde, de KVLV Vrouwen met Vaart, en voor de jongeren KLJ Aroma. Voor de goede orde en het bestaan van hun vlaggen worden de oudere benamingen nog aangehaald.
De Boerenbond Die werd in Aalbeke gesticht in het jaar 1902, al een tijdje een eeuweling dus en het was onderpastoor Hoflack die mee aan de basis lag. Of de Boerenbond ooit een eigen vlag had, kon niet meer achterhaald worden. Vermoedelijk was dit niet het geval want er was niemand die zich dit kon herinneren en er waren evenmin foto’s met de vlag erop. Op de nationale vlag van de Boerenbond stond de kenspreuk vermeld: Ieder voor allen, Allen voor ieder.
De Boerinnenbond
In de mate dat Aalbeke er een moet gehad hebben, werd die dus in Leuven gemaakt. Navraag bij de diensten in Leuven bleven evenwel onbeantwoord. De Boerenbond is ondertussen van naam veranderd in Landelijke Gilde en de vereniging bestaat niet meer uitsluitend uit landbouwers maar staat ook open voor eenieder die zich wil aansluiten. Zo heeft de vereniging nu haar eigen vlag. Er zijn er zelfs twee. De ene in een groen-witte kleur met de tekst Aalbeke landelijke gilde. De tweede in een rood-witte kleur met de tekst Landelijke Gilde samen beleef je meer in Aalbeke (zie foto’s).
De vrouwelijke vereniging ontstond hier in Aalbeke heel wat later, meer bepaald in 1927 en initiatiefnemer was nogmaals onderpastoor Karel Hoflack. Ook hier beschikken we nergens over een foto waaruit zou blijken dat de vereniging in die tijd een eigen vlag had. Sedert 1970 is de vereniging van naam veranderd in KVLV, de Katholieke Vereniging van Landelijke Vrouwen, en nu met een eigen vlag waarvan onderstaande foto.
Vanaf 2005 luidt de benaming KVLV Vrouwen met Vaart. En uiteraard werd ook voor een nieuwe vlag gezorgd.
4
‘t Aaltje
mei– juni 2014
31ste jaargang nr. 180
Inwijding van de nieuwe BJB-vlag (1945). V.l.n.r. eerste rij zittend: Raphaël Vermeulen, Gerard Lenoir, E.H. Vermandere, E.H. Lecluyse, Norbert Demuynck, René Vanhoenackere, ir. Lecluyse, Georges Coghe. Tweede rij: André Mercier, Henri Delcroix, André Demuynck, Raphaël Moulin, Emmanuel Vermeulen, Michel Vermeulen, Eugène Wyseur, Georges Demuynck, Marcel Castel, Joseph Soenen, Aimé Demeulemeester, Marcel Defossez, André Desmet, Antoine Christiaens, André Defossez, Michel Vanderstichele en Raymond Vanhoenackere.
De Boerenjeugdbond
De Boerinnenjeugdbond
In Aalbeke begonnen in 1936 als onderafdeling van de volwassenenorganisatie moet die al een eigen vlag gehad hebben. Niets is hiervan overgebleven. In het boek ‘Landelijk Leven en Hoevengids Groot Kortrijk’ deel 7 Aalbeke wordt melding gemaakt van de inwijding in 1945 van een nieuwe(?) vlag (zie foto) maar over de inwijding zelf zijn geen gegevens meer terug te vinden. De vlag beeldt een stralenkrans uit met in het midden BJB en onderaan de benaming Aalbeke. Dit was voor alle afdelingen dezelfde vlag, Alleen de naam van de gemeente verschilde.
Als jeugdafdeling van de Boerinnenbond had die, volgens dezelfde uitgave, al in 1936 een eigen vlag en zelfs een eigen uniform. Maar ook hier is bij gebrek aan archief alle informatie verloren gegaan. Die moet er ongeveer gelijkaardig als bij de BJB-vlag uitgezien hebben. Ondertussen is de benaming ook KLJ geworden. Voor de beide afdelingen werd de naam uitgebreid tot AROMA, een samensmelting van Aalbeke, Rollegem en Marke.
Ook die afdeling veranderde van naam en werd KLJ, de Katholieke Landelijke Jeugd. Maar een vlag met de nieuwe benaming is er niet gekomen.
5 ‘t Aaltje
mei—juni 2014
31ste jaargang nr. 180
‘K WEET ‘S WONDER ☺ ‘K WEET ’S WONDER of er naar aanleiding van de uitbaterswissel niet meteen ook gedacht werd aan een naamsverandering voor de populaire drankgelegenheid op de hoek van de Lauwsestraat. Iets als ‘Leeuwenleute’ of ‘Labberleeuw’. Beide bekken best. De stamgasten zullen er niet wakker van liggen, als de pintjes maar fris blijven.
DE MONNIK (3) De bisschop van Brugge heeft bij het begin van een zaterdagse misviering in Aalbeke aan de parochianen de vervangende pastoor voorgesteld. Het is een monnik uit een Normandisch klooster maar van Vlaamse afkomst. In het dorp is ook een onbekende zwerver opgedoken. Voor de oriëntatie van de trouwe lezers van onze dorpskrant zijn de bestaande Aalbeekse straatnamen en namen van gebouwen behouden. De gebeurtenissen en de personages daarentegen zijn totaal verzonnen. Echt bestaande personages zijn door de verteller fictief gebruikt.
9. Vissen “Ik ga vandaag nog eens vissen in het kanaal Bossuit-Kortrijk” zei Ludovic terwijl hij zijn jonge echtgenote Ganaëlle zachtjes de schouderbladen masseerde. Zij stond dromerig uit het keukenraam te kijken naar het groene glooiende landschap met heel in de verte De Sjouwer. De hele nacht hadden ze met elkaar gespeeld en ze hoopten vurig dat ze spoedig een kindje zouden krijgen. “Ben je thuis tegen de middag of wil je daar picknicken?” vroeg ze, terwijl ze haar hand op zijn strelende hand legde. “Ik smeer me wel een paar boterhammen,” zei hij en kuste haar op haar rechter oorlelletje, “maar ik breng een paar malse brasems mee voor het avondeten. Dan kun jij die lekker grillen.”
Het was een mooie vroege voorjaarsdag en er was nauwelijks enige rimpeling op het water. Zijn telescopische hengel stak vast in de oeverbodem en vanop zijn zitmand tuurde hij naar de rood-witte dobber. Soms had hij dit nodig. Alleen en van geen mens gestoord. Weg zijn van de wereld. Proberen niet te denken aan wat er jaren geleden gebeurd was. Hij alleen met de zwijgzame vissen en het kalmerende water. Diep inademen en ontspannen. Hij zag niet dat op de beboste helling een man naar hem stond te kijken. Hij droeg een vaalbruine winterjas van dierenhuiden gemaakt en op zijn hoofd stond een vilten hoedje. De man stond roerloos in het dichte struikgewas en leunde op een stevige wandelstok. Zijn ogen lagen verborgen onder zware wenkbrauwen. Op zijn rug hing een
Soms had hij dit nodig. Alleen en van geen mens gestoord. Weg zijn van de wereld. Proberen niet te denken aan wat er jaren geleden gebeurd was. 6
‘t Aaltje
mei– juni 2014
31ste jaargang nr. 180
brede gehavende lederen tas die blijkbaar goed gevuld was. Hij kauwde op een pijpenstrootje en verloor de jonge man met de vishengel geen ogenblik uit het oog. Maar de visser zag hem niet.
10. Een uitnodiging Mauricette Verminderen, de parochieassistente, drukte kort en krachtig op de bel naast het bordje ‘Amour toujours’. Het duurde eventjes vooraleer Ganaëlle de deur opende. “Kom binnen Mauricette, kom binnen,” zei ze opgewekt. “Heel kort maar,” antwoordde die, “ik moet nog naar de kerk om een en ander klaar te zetten voor een doopplechtigheid vanmiddag. Maar ik kom jou en Ludovic uitnodigen om eens bij mij te komen eten. Ik zou het echt gezellig vinden als jullie eens bij mij thuis een beetje kwamen babbelen. En ik ben wel geen grote kok maar een lekkere visschotel kan ik wel klaarmaken.” Ganaëlle keek verrast. “Dat is erg vriendelijk,” antwoordde ze. “Maar ik weet niet of Ludovic wel zal willen. Hij heeft het soms moeilijk om onder de mensen te komen. Hij is gaan vissen en zou voor vanavond een paar brasems meebrengen. Als hij thuiskomt zal ik hem vragen die vissen tot bij jou te brengen. Dat zou plezant kunnen zijn, eten van wat hij gevangen heeft.” “Prachtig,” antwoordde de parochieassistente opgewekt. “Ik zal mijn nieuw mes, mijn Beckleyfileermes, al klaarleggen. Het mag wel eens gebruikt worden. Tot vanavond!” Ze stapte in haar felgele sportwagen en stoof de steile helling van de Luingnestraat af. Aan De Smisse ging ze kort in de
remmen, wuifde even door het raam naar Prunella en nam dan nogal roekeloos haar bocht richting kerk.
11. In de sacristie Toen de parochieassistente de sleutel van de winterkapel wou omdraaien stelde ze tot haar verbazing vast dat de deur niet op slot was. Er kwam een diepe rimpel in haar voorhoofd en een beetje aarzelend ging ze de sacristie binnen. Wie kon hier op dit uur aanwezig zijn? Diep voorovergebogen en volkomen onbeweeglijk zat frater Penitentius op de bidbank geknield. Met fluisterende stem wenste de parochieassistente hem een goedemorgen. De monnik ontwaakte als uit een diepe trance. Over zijn gezicht schoof een donkere ontevreden trek en hij gromde goed hoorbaar: “Vrouwen!” Mauricette keek verrast en zei schuchter: “Ik kom alles klaar zetten voor de doopplechtigheid van straks, eerwaarde.” Zonder haar aan te kijken en zonder verder nog één woord te spreken nam hij zijn brevier en verliet met vaste stap de sacristie. “Wat zullen we nu hebben?” mompelde Mauricette Verminderen. “Een vrouwenhater? Dat belooft. Daar heeft de bisschop mij wel niets over gezegd.” Ze trok even haar schouders op en begon alles klaar te leggen. Enkele ogenblikken later galmde haar klare stem door de lege kerk: Waar men gaat langs Vlaamse wegen…
Wijkinspecteur Anke Smets las verwonderd het mooi versierde naamschildje ‘Amour toujours’
Het was bijna middag. Wijkinspecteur Anke Smets las verwonderd het mooi versierde naamschildje ‘Amour toujours’. Ze glimlachte en drukte krachtig op de bel van het nieuwe huis vlakbij de Hoogmolen in de Luingnestraat. Ganaëlle kwam opendoen en begroette de agente vriendelijk. “Ik heb wel veel bezoek vandaag,” zei ze. “Kom binnen, mevrouw de politieagent.” Anke Smets nam haar papieren uit de zadeltas van haar
scooter en volgde de jonge vrouw de woonkamer in. “Ik kom voor de inschrijving in het vreemdelingenregister,” zei de wijkinspecteur. “Uw man is gaan werken?” Ganaëlle schudde het hoofd. “Neen, hij is een dagje gaan vissen in het kanaal Bossuit-Kortrijk. Maar tegen de vooravond is hij zeker terug. Hebt u hem nodig?” “Neen,” zei de wijkinspecteur,”ik kom alleen vaststellen of jullie hier ook daadwerkelijk wonen. In elk geval, welkom in Kortrijk. Jullie komen uit Frankrijk?” “Ja,” zei de jonge vrouw, en ze bloosde licht, “we komen uit Normandië. Mijn man wou daar absoluut weg. Hij wou niet langer in Frankrijk blijven, hoewel hij daar
7 ‘t Aaltje
31ste jaargang nr. 180
12. Inschrijving
mei—juni 2014
geboren en getogen is. Zijn vader was een Noordzeevisser en ik had gedacht dat Ludovic in zijn voetsporen zou treden. Maar kort nadat we elkaar hadden leren kennen begon hij plots te spreken over verhuizen. En zo zijn we hier terechtgekomen." “En bevalt het hier, in Aalbeke?” vroeg Anke Smets, die een beetje verbaasd was over de openhartigheid van de jonge vrouw. “O ja. Vriendelijke mensen. Een mooie streek. Hier kan er niets gebeuren zegt Ludovic. En we leren allebei Nederlands.” Wijkinspecteur Anke Smets moest inwendig glimlachen bij die woorden ‘hier kan er niets gebeuren’. “Commissaris Vriendelyckx zou het
daar niet mee eens zijn,” dacht ze en in haar herinnering zag ze in de kleigroeve de verminkte lijken van de grafelijke tweeling Angélique en Béatrice de Hemptinne die een paar maanden geleden voor de nodige beroering in het dorp hadden gezorgd. “Kijk,” zei de wijkinspecteur, “als u hier even wilt tekenen? En ik heb nog wat informatie meegebracht over Kortrijk en de diensten waar u een beroep kunt op doen. Leg die brochures bij de telefoon. U kan mij altijd bereiken op 056 430952 in het Oudgemeentehuis. Zoals wij hier in Vlaanderen zeggen: ‘Als er wat is, laat het weten’. Nog een prettige dag gewenst en tot ziens.” Ganaëlle knikte, blij dat alles zo vlot verliep, en ging de wijkinspecteur voor tot aan de deur. “Voor u ook nog een mooie dag,” zei ze en ze keek de agente na die op de scooter naar beneden reed.
8
‘t Aaltje
mei– juni 2014
13. Een beetje giswerk Anke Smets reed niet direct naar haar bureau in het Oudgemeentehuis, maar trok de remmen dicht aan café De Smisse. Ze had Felix Akers gezien en ze wou hem wat vragen. Toen ze binnenkwam was Felix net aan het hoektafeltje gaan zitten waar de plaatselijke heemkundige Marcellus Slots in een brochure over de Eerste Wereldoorlog aan het bladeren was. “Aha,” zei Victor Sansen, “we mogen weer een moord verwachten Prunella. Daar is de lokale recherche al!” “Geen griezelige grapjes Victor,” antwoordde Prunella. “Wat zal het zijn, Anke?” “Een koffietje, Prunella. Geen bezwaar als ik er even bij kom zitten, Marcelllus en Felix?” “Natuurlijk niet. Is er nieuws te melden in Aalbeke of op de Markesteert?” vroeg Felix Akers. Marcellus Slots schudde het hoofd: ”De wijkinspecteur is niet bevoegd voor de Markesteert, Felix. Niemand die dat begrijpt, maar in Kortrijk
31ste jaargang nr. 180
willen ze nu eenmaal niet inzien dat het te gek voor woorden is dat de Markesteerters vijf kilometer verder moeten aankloppen in plaats van vlak bij de deur bediend te worden." Wijkinspecteur Anke Smets liet de sneer over zich heen gaan en vroeg belangstellend: “Felix, Marcellus, hebben jullie de voorbije dagen geen vreemde figuur gezien? Een soort zwerver. Ergens in de buurt van De Sjouwer. Ik heb een ongerust telefoontje gekregen. Met al die inbraken van de voorbije maanden zijn de mensen meer op hun hoede.” De beide mannen schudden ontkennend het hoofd. “Ik denk dat ze die vreemde nieuwe pastoor bedoelt,” grapte Victor Sansen. “Die zwerft nogal rond op de parochie, hoor ik.” “Niet naar luisteren, Anke,” zei Prunella. “Maar ik heb ook niets gezien of gehoord.” (wordt vervolgd)
KWARTEEUW Een kwarteeuw geleden verscheen het dertigste nummer van deze dorpskrant. ’t Aaltje bestond vijf jaar. In het nummer van mei-juni 1989 wordt geen gewag gemaakt van dit eerste lustrum. Uit bescheidenheid of gewoon over het hoofd gezien? Het was trouwens een ultra slank nummer, amper zes pagina’s. Hoofdbrok was een kennismaking met de lokale afdeling van het Korps Burgerlijke Bescherming, beginnend met een stukje geschiedenis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bestond in ons land een dienst Passieve Bescherming van de Bevolking bij luchtaanvallen. Tijdens de Koreacrisis in 1951 werd een korps Burgerlijke Veiligheid opgericht om ook bij ons de bevolking tegen een mogelijke Derde Wereldoorlog te beschermen. In 1953 werd de naam gewijzigd in Korps Burgerlijke (of Civiele) Bescherming, waarbij mogelijke rampen in vredestijd voor ogen stonden. In 1985 kwam het Korps onder de bevoegdheid van Binnenlandse Zaken en in 1983 werden doel en draagwijdte in een wet vastgelegd. Aalbeke mocht fier zijn op zijn plaatselijke korps, een van de weinige nog overblijvende in de omgeving, naast Kortrijk-stad, Lauwe en Harelbeke, vertelden de woordvoerders. “De afdeling werd in 1960 opgericht, onder impuls van
Jozef Declercq, die het tot instructeur bracht. Het korps telt twintig ledenvrijwilligers, opgedeeld in twee ploegen onder de leiding van Richard Vanwijnsberghe en Norbert Roesbeke. Iedereen, man of vrouw ouder dan 18, kan lid worden. Met vaste regelmaat worden theoretische lessen en praktische oefeningen georganiseerd in het OC. Daar is ook een klein materiaaldepot. Een interventie van de Burgerlijke Bescherming bij ramp of catastrofe dient door de burgemeester via de provinciegouverneur aangevraagd.” De woordvoerders beklemtoonden verder nog de goede verstandhouding met de brandweer. Er bleken ook wel problemen te bestaan: gebrek aan een eigen vast lokaal met opslagruimte en het wegvallen, sedert de fusie, van elke gemeentelijke subsidie. Uit stil protest daartegen werd er niet meer opgestapt in de jaarlijkse 11 novemberoptocht. Vandaag de dag is de Civiele Bescherming een professionele, goed uitgeruste tweedelijns hulpdienst die in actie komt bij zware verkeersongevallen, treinrampen,
ALLARTBOSWEG In ‘t Aaltje 170 van septemberoktober 2012 besteedden we aandacht aan de beslissing van het stadsbestuur om de beschermde Allartbosweg te renoveren. De werken werden recent uitgevoerd . Een deel van de weg werd in kasseien gelegd en ook de afwatering werd aangepakt. Aalbeke is er weer wat mooier op geworden.
9 ‘t Aaltje
mei—juni 2014
31ste jaargang nr. 180
verlies van ladingen, overstromingen, en andere grote calamiteiten. Het land telt zes operationele eenheden, waarvan drie in Vlaanderen: Brasschaat, Liedekerke (de grootste en bekendste) en Jabbeke. Daar staan beroepskrachten en materiaal dag en nacht paraat. Er zijn nog een beperkt aantal voorposten met vrijwilligers. In onze provincie te Koekelare, Harelbeke en Menen. En wat met de kleine, moedige Aalbeekse afdeling? Daar ging het artikel in 1989 toch over. Die afdeling bestaat al lang niet meer. Zonder veel tamtam stopgezet, wegens niet meer erkend en tekort aan manschappen en middelen, ergens midden de jaren negentig. Niemand van de geraadpleegde oudleden kan zich nog het precieze jaartal herinneren. Wat wel in de herinnering blijft is het laatste en enige optreden van het plaatselijke korps, na een uitzonderlijke wolkbreuk, waarbij onder meer de school onder water liep. Die dateert van 1963. Dat is geen kwarteeuw, maar reeds meer dan een halve eeuw geleden.
80 BEDDEN TUSSEN AALBEKE EN COMPOSTELA (3) In het vorige Aaltje kon je lezen dat we, ondanks een noodzakelijke terugkeer naar huis voor een kleine chirurgische ingreep, de voet van de Pyreneeën bereikt hadden in Saint-Jean-Pied-de-Port. Dat was op zaterdag 14 september. Vanaf daar werden we deel van een menigte van duizenden pelgrims die als het ware één lange stoet vormen tussen die plaats en het einddoel van de tocht: de kathedraal van Santiago de Compostela.
Aanpassingen In Saint-Jean-Pied-de Port logeren we in een pelgrimsherberg die door een Nederlands koppel gerund wordt. Mensen op wie de Camino zulk een uitwerking gehad heeft, dat ze hun leven compleet omgegooid hebben. De herberg biedt plaats aan een dertigtal logés en zit elke dag afgeladen vol met pelgrims, zoals haast alle herbergen in het stadje. We nemen er afscheid van Huguette en Marie-Béatrice, de twee dames met wie we de tocht sinds La Coquille gedeeld hebben. Zij stappen het Spaanse deel volgend jaar. Omdat er in Spanje geen problemen zijn om een slaapplaats te vinden, geven we hier onze slaapmatjes in bewaring. Ook de carrix, mijn rugzakkarretje, en het gasvuurtje met toebehoren blijven achter in de bergruimte van de Compostela-vrienden in SaintJean-Pied-de-Port. Het plan is dat ik mijn broer met zijn gezin in Burgos ontmoet. Zij hebben nog uitgebreidere avonturenplannen in Spanje en Marokko en komen daartoe met onze auto tot in de Spaanse stad. Wij hebben dan ook meteen een middel om op eigen ritme naar België terug te keren. Bovendien zouden we zo dan ook het
Pelgrimsherberg ‘L’Esprit du Chemin’ in Saint-Jean-Pied-dePort. achtergelaten materiaal kunnen ophalen.
Een pelgrimsfabriek Op zondag 15 september steken we om 8 uur ‘s morgens de legendarische houten brug in SaintJean-Pied-de-Port over, om van daar een klimtocht van een twintigtal kilometer aan te vatten. Op vijftig kilometer van de Atlantische oceaan, is de pas waar we de Pyreneeën oversteken nog 1425m hoog. Honderden andere pelgrims doen net hetzelfde, maar de meesten van hen
beleven nu de eerste dag van hun queeste. Het gezelschap kan haast niet internationaler. We ontmoeten mensen van Canada tot NieuwZeeland en van Zuid-Korea tot Chili, maar geen Belgen, laat staan Vlamingen. Wanneer we die avond, na een afdaling van nog eens zeven kilometer, aankomen in het klooster van Roncesvalles, dringt het gigantisch succes van de Weg naar Santiago pas echt goed door. We delen een chambrette met twee Duitsers. In de slaapzaal zijn zo’n dertig chambrettes en het klooster beschikt over vijf dergelijke slaapzalen. Die liggen allemaal vol, want laatkomers moeten nog uitwijken naar hotels of naar een nog niet ingericht deel van de kloostergebouwen… Dit lijkt wel een soort massatoerisme, een pelgrimsfabriek. Om tien uur stipt gaan de lichten uit en om zes uur stipt gaan ze terug aan, maar om vijf uur zijn de meesten al in de weer met hun rugzakken. Stil weliswaar, maar je wordt er toch wakker van. We staan dan ook maar op, zoeken een ontbijt in het nabijgelegen hotel en trekken op. Het is halfzeven in de morgen, pikdonker en vijf graden warm.
Een kunstwerk ter ere van de pelgrims op de Alto del Perdon. 10 ‘t Aaltje
mei– juni 2014
31ste jaargang nr. 180
De rat-race Spanje is helemaal anders. Vooreerst is er natuurlijk de taal, die we nagenoeg niet begrijpen, ook het dagritme dient aangepast: voor een ontbijt moeten we naar een café of een hotel, het middageten kan pas vanaf één uur ’s middags en bakkerijen vind je er haast niet: bakkerijproducten zijn altijd industrieel gemaakt. Bovendien is de sfeer onder de pelgrims totaal verschillend: het is nu veel meer elk voor zich. We krijgen de indruk dat voor velen het belangrijkste doel van een stapdag erin bestaat om zich zo vlug mogelijk te verzekeren van een bed. Daarom vertrekken velen haast in het holst van de nacht. ze komen dan tegen de middag op hun dagbestemming aan. Een rat-race. De tweede nacht op Spaanse bodem hebben we al een probleem om een bed te vinden. Uiteindelijk slapen we in een particuliere woning: een man op leeftijd, die zijn huis helemaal volgepropt heeft met bedden. Wij delen een kamer met een Spanjaard en een Canadese. De dag nadien komen we in Pamplona, waar we een rustdag nemen, een beetje weg van de route. We bezoeken rustig de stad, bekend om zijn stierenloop, de Encierro, en om zijn band met Ernest Hemingway. We brengen er ook een bezoek aan het ziekenhuis, waar ik met veel handen- en voeten-gedoe uitleg dat mijn poortcatheder even gespoeld moet worden. Vanuit Pamplona gaat het alweer omhoog naar de ‘Alto del Perdon’, een heuvelrug met een majestueus uitzicht op de omgeving en meer nog: met een schitterend monument ter ere van de vele pelgrims die er voorbijkomen. We slapen in Puenta la Reina, alweer in een refugio voor honderden pelgrims. Onze tafelgenoten zijn dit keer mensen uit Australië, uit Nieuw-Zeeland, Zwitserland en ook Inge uit Bertem, de enige Vlaamse pelgrim die we ontmoet hebben. Het landschap wordt droger, de dorpen zien er armer uit en de enige economie die ze kennen lijkt gericht te zijn op de 11 ‘t Aaltje
mei—juni 2014
Passsage door het stadje Villatuerta. Linksonder lopen Irn en Emily toevallig in beeld. honderden pelgrims die er dagelijks voorbijtrekken. We zien heel vrome en devote Sint-Jacobsbeelden, maar ook heel erg kitscherige souvenirswinkeltjes met schijnbaar echte pelgrimshoeden, -stokken, -capes of –gourdes. Emily en Irn De volgende dag hebben we er tegen de middag al de 22 kilometer naar
Het retabel in Navarrete is minstens twintig meter hoog. 31ste jaargang nr. 180
Estella op zitten en besluiten om nog een zestal kilometer te wandelen naar de volgende overnachtingsplaats, maar die valt zo erg tegen, dat we er nog vijf kilometer verder stappen naar Villamayor de Monjardin. Daar blijken alle beschikbare bedden bezet en het is nog twaalf kilometer tot Los Arcos, het volgende stadje. Probleem dus. Het is warm, we zijn bezweet en moe. Wat moedeloos blijven we op een muurtje bij de pakken zitten. En dan komt Emily op de proppen. We kennen haar niet, maar herkennen haar omdat ze wat opvalt: het kleine Chinese dametje dat op stap is met een wat ruige man: Irn de Ier. Zij hebben hetzelfde probleem als wij, maar het verschil is dat Emily de moed niet verloren heeft. Ze heeft al een taxi geregeld naar Los Arcos en als we meewillen, dan is dat ok. Het is één van de momenten die we nooit meer vergeten. “Ici, il n’y pas de problèmes, il n’y a que des solutions”, zei Monique Richard toen we halverwege Frankrijk in de knoei zaten. Vrij vertaald: “Als de nood het hoogste is, is de redding nabij.” En – o ja- die dag dronken we van de ‘Fuente del vino’, de wijnfontein, maar die ervaring verbleekt bij de levensles die we van Emily en Irn kregen.
Overweldigende natuur en cultuur De dagen rijgen zich aaneen. We passen ons aan de nieuwe omstandigheden aan, hoewel we vanaf de ervaring in Villamayor de Monjardin toch iets alerter worden om tegen de vroege namiddag een slaapplaats te bemachtigen. Bovendien lijkt het belang van een stevig middagmaal en een licht avondmaal zich meer op te dringen. Ik ondervind dat een maaltijd na vijf uur mijn nachtrust hypothekeert. En die is sowieso ondermaats. Ondanks de druk van de oververzadiging en de buikproblemen kunnen we toch genieten van het schitterende landschap van de Rioja wijnstreek. Vooral het stadje Navarrete bekoort ons. Het ligt midden een uitgestrekt vallei op een heuveltop , vanwaar het uitzicht weergaloos mooi is. Maar niet enkel de natuur biedt spektakel. Ook de menselijke geschiedenis heeft schitterende sporen nagelaten in dit minder bekende deel van Spanje. De kerken lijken met elkaar te wedijveren om het grootste, mooiste en meest majestueuze altaarretabel. Absoluut winnaar van deze vermeende wedstrijd is Navarrete. Het altaarstuk is er minstens twintig meter hoog, even breed en helemaal belegd met bladgoud. Maar het belangrijkste cultuurgegeven langs deze Camino Francès is uiteraard de Camino zelf. De volle achthonderd kilometer pelgrimsroute in Spanje is bezaaid met gebouwen, standbeelden, manifestaties en legendes die betrekking hebben op dit legendarische erfgoed. Zo zien we ons in Santo Domingo de la Calzada (te vertalen als ‘De Heilige Dominiek van de Steenweg’) plots omgeven door beeldjes van kippen en hanen. Er is immers een legende die ons wil laten geloven dat deze heilige op miraculeuze manier twee stuks gebraden pluimvee weer tot leven heeft gewekt. Dit om de 12 ‘t Aaltje
mei– juni 2014
Regen en wind in de Meseta’s woorden van twee devote pelgrims kracht bij te zetten in hun betoog tegen een lokale machthebber, die de arme dieren net wou verorberen. In de kathedraal van het stadje wordt sinds jaar en dag een hoenderhok ondergebracht om deze legende levendig te houden.
Een vervroegd einde. We naderen Burgos, plaats van afspraak met broer Toon. De streek verandert van bergachtig in vrij plat: de Meseta’s, droog en winderig. De laatste avond voor Burgos slapen we in Agès, een piepklein dorpje waar de economie volledig op de Camino geënt is. Raùl is er onze gastheer hospitallero en we ontmoeten er onze Duitse vriend Andreas nog eens, met wie we een gezellige avond beleven. Hij is met stip de pelgrim met wie we nu al het langst optrekken: we zagen hem voor het eerst in Crozant (Midden-Frankrijk). We nemen er ook afscheid van Inge uit Bertem, want zij stopt in Burgos, om volgend jaar van daaruit de tocht verder te zetten. Minder leuk is de nacht in Agès. Ik word midden in de nacht wakker met haast ondraaglijke buikkrampen. Het ziet ernaar uit dat de tocht ten einde zal lopen. In ieder geval stappen we nog tot Burgos en dan zien we wel.
we maar een paar uur hebben om zoveel mogelijk indrukken op te doen. De dag erop hebben we immers afspraak met Toon en Katrien in camping Fuentes Blancas en dan wil je natuurlijk tijd om van het gezelschap te genieten en nieuwtjes uit te wisselen. Ook een Skype-sessie met het thuisfront staat op het programma. Alles verloopt volgens plan, alleen de buik wil alweer niet mee. Toch vertrekken we op zondagmorgen 29 september te voet uit Burgos voor een wandeling van 26 kilometer naar Hornillos del Camino. Het weer is intussen omgeslagen: regen en wind zijn ons deel op de lange rechte paden door de eenzame vlakte. De tweede dag na Burgos wordt het duidelijk dat het
Burgos is adembenemend mooi. De kathedraal lijkt wel uit stenen kantwerk opgetrokken. Jammer dat Bij de kathedraal in Compostela. 31ste jaargang nr. 180
kankergezwel in de weg zit voor de rest van de tocht. In Castrojeriz besluiten we om met de bus terug naar Burgos te reizen en van daaruit met de auto toch nog Santiago te bezoeken. Op 2 oktober staan we uiteindelijk op het plein bij de kathedraal in Santiago de Compostela, niet geheel volgens de normale gang van zaken, maar we zijn toch dolblij dat we dit kunnen meemaken. Het heeft iets magisch na een tocht van drie maanden. We krijgen probleemloos onze Compostela, een soort diploma, en voelen ons één met de miljoenen die het ons voordeden, bezoeken het graf van de apostel Jacob en slaan de overwinningstafereeltjes gade op het plein. Een soort onwereldse rust daalt neer… Dankbaar en bijna als herboren kunnen we terug naar huis.
SOFIE STROBBE NIEUWE GEBIEDSWERKER Het stadsbestuur heeft besloten tot een grondige herschikking van de gebiedswerking. De stad en de deelgemeenten zijn ingedeeld in veertien deelgebieden waarvoor vijf gebiedswerkers verantwoordelijk zijn. Aalbeke valt onder het deelgebied Aalbeke, Marke, Rollegem en Kortrijk -West. Onze gebiedswerker is Sofie Strobbe.
Geboren en getogen in Kortrijk
GEZOCHT… M/V
De redactie van ’t Aaltje zoekt dringend nieuwe medewerkers met interesse voor: •
alles wat leeft en leefde in Aalbeke en op de Markesteert
•
interesse voor de jeugd en
•
een vlotte pen zijn een extra aanbeveling
Onze nieuwe gebiedswerker is weliswaar niet van Aalbeke afkomstig maar ze is evenmin ‘geïmporteerd’ uit een of andere verre provincie. Als geboren en getogen Kortrijkse liep ze school in Ten Broele en was ze lid van de Scouts Groeninghe, waar ze onder meer actief was in Pallieter, een afdeling van de scouts voor mensen met een handicap. Ze was ook betrokken bij de werking van het jeugdhuis Reflex. Door haar grote liefde voor de wiskunde en het tekenen volgde ze de architectuuropleiding aan de Universiteit Gent. Voor haar stage trok ze in 2010 zes maanden naar Ecuador. Toch oefende ze het beroep van architect niet uit. Op 1 januari 2011 begon ze te werken bij de stad Kortrijk. De eerste jaren was ze actief bij de jeugddienst en nu is ze dus gebiedswerker voor een groot gebied in het zuiden van Kortrijk.
Mail uw interesse en uw vragen naar frans.destoop@telenet.be of bel 0473 72 92 35
Aalbeke ontdekken
13 ‘t Aaltje
31ste jaargang nr. 180
mei—juni 2014
Sofie is nu volop Aalbeke en de Markesteert aan het ontdekken. Het dorp blijkt wel wat meer te zijn dan
één grote straat met enkele tientallen huizen langs een drukke steenweg… Ze is verrast door het vele groen en het netwerk van landelijke wegen, maar ook door nogal wat historische elementen. Haar eerste gesprekken en bezoeken vallen ‘geweldig mee’. Maar door de nieuwe organisatie is zij niet meer vast verbonden aan het Ontmoetingscentrum van Aalbeke en evenmin verantwoordelijk voor de programmatie. Zij heeft dus een andere taak dan Nicolas Vanlerberghe vroeger had. Zoals al in een vorig nummer van ’t Aaltje meegedeeld zijn het de vrijwilligers die nu het beheer en de programmatie verzorgen terwijl de dagelijkse werking in de goede handen is van Véronique De Waele, Philippe Delrue en Carol Da Silva.
Signaalfunctie Onze nieuwe gebiedswerker maakt deel uit van een gebiedsteam dat bestaat uit mensen van de stad, van het OCMW en van de politie. Haar taak is onder andere het doorspelen van signalen vanuit Aalbeke naar het stadsbestuur. Daarbij, zo zei Sofie aan de redactie, wenst de stad zoveel mogelijk rekening te houden met wat de inwoners van Aalbeke en de Markesteert vragen. De opvolging van ‘Aalbeke spreekt’, de budget games en de patrimoniumstudie waarover onze dorpskrant al herhaaldelijk berichtte, staan hierbij op de eerste plaats. Zij moet ook werken aan een ‘wijkverwachtingsplan’. Sofie Strobbe is te bereiken op sofie.strobbe@kortrijk.be en telefonisch op 0473 86 29 66.
AANVRAAG KLEIONTGINNING Tijdens een informatievergadering op 15 april in het Ontmoetingscentrum gaf de Kortrijkse firma Bosschaert toelichting bij de milieuvergunningsaanvraag die ze op 27 maart heeft ingediend om in Aalbeke een kleiontginning uit te baten. De redactie ging mee luisteren.
Procedure In de uitnodigingsbrief voor de omwonenden stelt de firma Bosschaert dat ze dit initiatief spontaan genomen heeft omdat ‘een goed nabuurschap ons nauw aan het hart ligt’ en omdat ze hoopt dat ‘eventuele bezorgdheden of problemen reeds in deze fase van het project verholpen kunnen worden’. Een vijfentwintigtal belangstellenden waren opgedaagd om meer te vernemen over de plannen. Om een uitbatingsvergunning te verkrijgen moet de klassieke procedure van milieuvergunningsaanvraag en bouwvergunningsaanvraag gevolgd worden. Na de indiening van de aanvraag moet eerst gewacht worden op de volledigheids- en ontvankelijkheidsverklaring. Dan wordt gedurende dertig dagen het openbaar geopend. Opmerkingen, bezwaren, suggesties kunnen tijdens die periode aan de stad Kortrijk worden meegedeeld. Dan loopt er een adviestermijn van zestig dagen voor allerlei Vlaamse instanties. Een algemeen advies wordt dan geformuleerd door de provinciale vergunningscommissie, waarna de Bestendige Deputatie een beslissing neemt. Men mag ervan uit gaan dat het zeker einde zomer wordt vooraleer alles rond is.
Werkwijze
Het nu nog maagdelijke terrein aan de Doomanstraat, waarvoor de ontginningsaanvraag loopt.
Uit de toelichting bleek dat de aanpak van een dergelijke ontginning een hele klus is. Alleen al de tijdhorizon is indrukwekkend. Men rekent voor de volledige ontginning op vijf à zes jaar. Vooraleer de put weer opgevuld zal zijn mogen we tien à dertien jaar rekenen...
Eerst worden veiligheidsmaatregelen genomen zoals de afsluiting van het terrein. Er moet een afstand gerespecteerd worden van vijftien meter van de Papeyeweg en dertig meter van de Doomanstraat. Omwille van de geluidsnormen worden daar drie meter hoge taluds aangelegd. De ontginning gebeurt in trappen. Over een afstand van tien meter gaat men
14 ‘t Aaltje
31ste jaargang nr. 180
mei– juni 2014
telkens vier meter dieper. Eerst wordt de teelaarde weggenomen, daarna de gele klei (niet bruikbaar voor pannen) en tenslotte de fameuze Aalbeekse grijze klei. Na de opvulling wordt het gebied agrarisch en is dan ter beschikking van de landbouw. Nu is het bewuste perceel 75b volgens het Gewestplan
ontginningsgebied met nabestemming agrarisch gebied.
JOZEF LAGAST OVERLEDEN
Er worden ook een aantal preventieve maatregelen genomen om de hinder te beperken, zoals semi -verharde wegen voor de machines en vrachtwagens en een wielwas. Er wordt in het weekeinde niet gewerkt. Volgens de firma Bosschaert zal niet ononderbroken gewerkt worden maar in zgn. campagnes. Zo zal de grondlaag (gele klei) afgevoerd worden, afhankelijk van vraag en aanbod bij grote infrastructuurwerken. De firma voert ook gesprekken met de nabijgelegen pannenfabriek om na te gaan of zij een deel van de klei zouden kunnen gebruiken. Dit is nog in onderzoek. Het zou wel de verkeersdruk kunnen ontlasten. Het verkeer van de vrachtwagens zal via de Doomanstraat over een afstand van ongeveer zeshonderd meter naar de Moeskroensesteenweg verlopen en vandaar over de spoorweg naar de Geallieerdenlaan en zo naar de snelweg E17.
Terwijl de redactie van ’t Aaltje de laatste hand legde aan het nummer van mei-juni bereikte haar het bericht dat E.H. Jozef Lagast overleden was.
Verkeer Tijdens het vragenuurtje bleek juist dat de verkeersafwikkeling voor vele aanwezigen een groot probleem is. Er werd openlijk betwijfeld of kruisen van veertigtonners in de Doomanstraat wel mogelijk zal zijn. De bestaande uitwijkstroken zijn volgens de omwonenden daartoe niet geschikt. Ook wordt er gevreesd voor de kwaliteit van het wegdek.
Hij is ruim drieënnegentig jaar geworden. In Aalbeke was hij gedurende bijna dertig jaar een bekend figuur. In het nieuwjaarsnummer van 2011 had onze dorpskrant nog zijn negentigste verjaardag gemeld. Jozef Lagast verbleef sinds het begin van de jaren tachtig in Aalbeke en was er lange tijd actief als hulppriester, als geestelijk directeur van de zustergemeenschap, als proost van OKRA en van het Gemengd Koor. Hij was voordien het laatst pastoor in Bellegem. Jozef Lagast werd priester gewijd in 1945. Hij was toen vierentwintig jaar. In zijn loopbaan was hij een tijdlang leraar en in verscheidene opeenvolgende parochies onderpastoor en pastoor. Naar aanleiding van het schandaal rond de Brugse bisschop Roger Vangheluwe raakte bekend dat hij zijn biechtvader was. De bericht-
mei—juni 2014
Sinds een aantal maanden verbleef Jozef Lagast niet meer in Aalbeke, maar omwille van gezondheidsproblemen in het woonen zorgcentrum Sint-Carolus in Kortrijk.
VROEGER EN NU...
Er waren ook vragen over de groenbuffering, de beveiliging en afspanning van de site, de eventuele waterproblematiek, de mogelijke geluidshinder, enz. De firma verklaarde zich bereid om, naast de nu gegeven mondelinge antwoorden, ook de gebundelde vragen van de omwonenden schriftelijk te beantwoorden.
15 ‘t Aaltje
geving daarover in de pers trof hem bijzonder diep.
31ste jaargang nr. 180
VERENIGINGSNIEUWS V.A.L.K.
Harmonie
Leden gezocht
Vrijdag 9 mei, 20 u., OC De Steiger Menen
Na een wat onzekere periode waait er een nieuwe wind door de vereniging van de Aalbeekse amateurkunstenaars. De werking van het wekelijkse schilder- en kleiatelier blijft bestaan mits een paar kleine wijzigingen. Het schildersatelier vindt vanaf nu plaats op woensdagnamiddag van 16 u tot 18.30 u. Het kleiatelier gaat door op dinsdagnamiddag van 16.15 u tot 19 u. Deze uurregeling is bespreekbaar en kan in principe elke dag van de week. Hebt u zin om creatief bezig te zijn maar u hebt er de ruimte niet voor? Hebt u zin om creatief bezig te zijn maar liever niet alleen? Hebt u zin om creatief bezig te zijn maar kunt u af en toe wel wat hulp gebruiken? Geen probleem: in het atelier van de V.A.L.K. is er plaats, bent u onder vrienden en deelt men ervaring en kennis. U kunt gratis in het atelier komen werken maar u moet wel voor uw eigen materiaal zorgen. Er zit in Aalbeke nog heel wat artistiek talent verborgen. Hierbij een warme oproep aan deze schilders, beeldhouwers, keramisten… kunstenaars: sluit aan bij de V.A.L.K. en neem gratis deel aan de jaarlijkse tentoonstelling. Voor €15 per jaar kunt u zich inschrijven en genieten van een groepsverzekering, deelnemen aan de jaarlijkse tentoonstelling en aan andere activiteiten. Voor meer info over het kleiatelier kunt u terecht bij Mieke Nottebaere 056 32 04 48 mie.nottebaere@telenet.be. Voor het schildersatelier kunt u terecht bij Ronny Vanhee 056 41 14 59 of remi.gistelinck@telenet.be. Inschrijven kan op nieuw reknr. BE75 0688 9906 6351 met vermelding ’lidgeld V.A.L.K. 2014’.
16 ‘t Aaltje
mei– juni 2014
Evelien Millecamp, sopraansax, legt haar eindexamen af in de muziekacademie van Menen. De Eendracht begeleidt haar in het werk Sax de Voyage van Jérôme Naulais. Zaterdag 10 mei, schoolfeest De jeugdharmonie werkt mee aan het schoolfeest van de basisschool, dit jaar in het thema “Doremifasollasidoos”. Zaterdag 14 juni, 17 u, De Weister Jaarlijks concertje van het instaporkest de Mini’s. Iedereen van harte welkom om de puike prestaties van onze allerjongste muzikantjes te beluisteren.
Oldtimerrit St.-Cornil Op zondag 11 mei, op moederdag, wordt voor de vijftiende maal in Aalbeke een oldtimerrit georganiseerd.
Maak er een leuke familieuitstap van! Voor meer inlichtingen en inschrijvingen: 0475 70 72 58.
Seniornet-Vlaanderen Hoe belangrijke gegevens veilig bewaren? Maandag 12 mei 2014, 19.30 u., OC. Anything that can go wrong, once will go wrong* Uit het leven gegrepen… u bent volop aan het werk op uw computer en plots niets meer! Weg gegevens, weg foto’s, weg muziek, weg paswoorden en pincodes… Had u maar op een of andere manier een back-up genomen! Of erger nog: u geniet in het zonnige zuiden van een welverdiende vakantie maar dan slaat het noodlot toe. Ongenode gasten gingen aan de haal met al uw reisdocumenten. Had u maar op een of andere manier voor kopieën gezorgd… In deze sessie wordt haarfijn uitgelegd hoe u computerbestanden veilig kunt wegschrijven naar een stick of een externe harde schijf, hoe u een cd brandt en hoe u een duplicaat van uw reisdocumenten, via Dropbox, online kunt bewaren. Beter voorkomen dan genezen! *Als iets fout kan gaan, dan gaat het ook eens fout! Murphy (1918-1990).
Vanaf 8 uur komen de wagens aan op Aalbekeplaats. Na het ontbijt vertrekken ze, om 9 uur, voor een speurtocht over de Vlaamse en Waalse wegen. Enkele stops zijn ingelast en de magen worden ruim voorzien van spijs en drank. Deze mooie wagens worden terug verwacht rond 17.30 uur op Aalbekeplaats en er wordt nagekaart in café ’t Beenhouwerijtje. De organisatoren hopen dat de Aalbeekse bevolking massaal naar deze prachtige wagens komt kijken. 31ste jaargang nr. 180
Femma Vreemd koken Dinsdag 6 mei om 19.30 in het OC. We maken kennis met een vreemde keuken, een andere cultuur. We mogen helpen klaarmaken en natuurlijk proeven van een heerlijk stoofpotje. Interesse ? Kom gerust af en proef met ons mee. Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16 25 of 056 40 31 71
Info en inschrijving bij Bea Loncke 056 40 33 37, 0485 98 75 52, bealoncke@hotmail.com
Kruidenverwennerij voor het lichaam Donderdag 22 mei, 19.30 u., OC.
Crea salon Woensdag 7 mei en 4 juni,19.30 u., OC. Maandag 26 mei en 23 juni, 13.30 u., OC. Breien, haken, allerhande borduurtechnieken, verschillende hobby’s… Vanaf nu werken we zonder begeleiding. Iedereen helpt elkaar. U bent er welkom. Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16 25 of 056 40 31 71
Een leuke avond waar we kennis maken met kruiden die ons heerlijk kunnen verwennen. Een mooie en gezonde huid vindt iedereen toch belangrijk ! Ook de natuur kan ons daar een handje bij helpen. Tijdens deze workshop maken we een versterkende haarlotion en een herstellende voetengel. De wereld van de kruiden is toegankelijk voor iedereen. Welkom! Info bij Lieve Devolder, 056 41 09 89 of 0472 28 56 57
Koken : confituur, chutneys en fruit Dinsdag 27 mei om 19.30 in het OC.
gedaan hebben. Nu en dan houden we halt om eens stil te staan bij het leven. Nadien is er mogelijkheid voor een natje en hapje. Info bij Regina Bethune 0477 41 23 87 of 056 41 02 64, rbethune@telenet.be
Crea : vrij juwelen maken Dinsdag 10 juni, 19.30 u., OC. Een avond waar je vrij kunt verder werken aan je juwelen. Een nieuwe creatie starten kan ook. Info bij Valérie Vandenbussche 0473 36 27 95 of 056 299 605, valerievandenbussche@telenet.be
Crea : vrije scrappy avond Woensdag 18 juni, 19.30 u., OC. Een avond waar je verder kunt werken aan je scrapcreaties. Je wilt iets nieuws starten? Hier heb je de mogelijkheid. Iedereen helpt elkaar.
Tijdens deze kookactiviteit zullen we werken met fruit en groenten. We ontdekken lekkere combinaties van confituren, chutneys en fruitsmaken. Een aanrader voor iedereen. Kom mee proeven !
Info bij Bea Loncke 056 40 33 37 of 0485 98 75 52
Enkele lengtes zwemmen en genieten van een tof samenzijn onder vrouwen. Dat is onze formule voor een leuke zwemavond.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16 25 of 056 40 31 71
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16 25 of 056 40 31 71
Dinsdag 3 juni, 19 u., aan het OC.
Dit jaar fietsen we via fietsknooppunten naar de volkstuinen op de Venning. Als het kan bezoeken we de vlindertuin. Zin om mee te fietsen? Zeker afkomen, ambiance verzekerd.
Zwemmen Donderdag 8 mei en 5 juni, 19.45 u., oud gemeentehuis.
Ledenreis : omstreken van Canterbury
Vriendinnenwandeling We ontdekken een nieuw brokje natuur. Een plekje dat we nog niet
Info bij Lieve Devolder, 056 41 09 89 of 0472 28 56 57
Congo-avond met Jeroen Folens
Vertrek met de shuttle naar Engeland, stadswandeling met gids door Canterbury, middagmaal in Chilham, bezoek aan Godinton House en zijn tuinen, terugreis met de ferry.
Woensdag 21 mei, 19.30u, OC. Geregeld gaan mensen van het ACW en Wereldsolidariteit op ervaringsreis naar landen in ontwikkeling. Jeroen Folens trok in 2012 met zeventien medereizigers naar Congo om er projecten te bezoeken van ACW, KAJ, Femma, ACV en CM in Kinshasa, Kikwit en Lumumbashi. Hij komt ons vertellen
Een heel leuk en tof programma. De reis staat open voor iedereen, zelfs onze mannen mogen mee. Reageer snel en schrijf je in. We maken er opnieuw een prachtige dag van. mei—juni 2014
Donderdag 19 juni,;19 u., aan het OC.
ACW
Dinsdag 20 mei, 6.45 u. aan de kerk.
17 ‘t Aaltje
Fietstocht met bezoek tuinen
31ste jaargang nr. 180
en beelden tonen over de nood en de hoop van vooral de jeugd in Congo. Zijn motto is: ‘kleine vlammetjes kunnen grote vuren doen ontstaan’. De toegang is gratis.
Eerste fietstocht van het nieuwe werkjaar. We fietsen zo 20 à 25 km met een tussenstop voor een verfrissing. Niet-leden zijn niet verzekerd.
Davidsfonds
Petanque
Wandeling Davidsfonds verplaatst zijn natuurwandeling van 25 mei naar zondagvoormiddag 18 mei, wegens de verkiezingen. Gelieve de affiches en folders in het oog te houden om plaats en uur van de afspraak te weten. De wandeling heeft plaats in Moen langs een oude spoorwegberm en de gids zal ons laten kennis maken met wilde orchideeën.
Op vrijdag 9 mei en 30 mei en vrijdag 13 juni en vrijdag 27 juni. Bij André Tomme, Bergstraat 136 om 14.30 u. Petanqueballen zijn te plaatse te verkrijgen. Deelname € 2, sportleden zijn verzekerd.
Meifeest Maandag 12 mei, 14 u., OC
De avond met Kurt van Eeghem op vrijdag 16 mei gaat niet door.
Fietsen Vrijdag 2 mei en vrijdag 6 juni, 14 u., OC.
Wij nodigen alle senioren uit op ons jaarlijkse seniorenfeest. Wij starten met een geurige koffie en daarna brengen wij u de “Chris en Chris” show, een komisch programma met als thema “ Lachen is gezond”. Korte sketches en typetjes worden ten tonele gebracht afwisselend met
KWB De voordrachtavond met Pieter Hanssens en Mieke Nottebaere over hun tocht naar Compostela was een groot succes. Niet minder dan honderdzestig aanwezigen luisterden ruim twee uur geboeid naar hun verhaal. De KWB wenst alle Aalbeekse verenigingen die hun schouder onder dit initiatief hebben gezet nog eens van harte te danken.
18 ‘t Aaltje
mei– juni 2014
Iedereen is welkom, inschrijven bij een wijkverantwoordelijke of op tel. 056 41 79 36.
Koninklijke Sportclub Aalbeke Wielerwedstrijd Elite z/c en beloften Dinsdag 13 mei 7de grote prijs André Losfeld. Ereprijs café De Lampe
Aankomst in de Bergstraat nr 72 omstreeks 17.35 u.
Sint-Lutgardis
OKRA
Leden OKRA betalen 6 euro, niet-leden 10 euro.
Start in de Bergstraat om 15 uur voor 104,5 km, 11 ronden van 9,5 km op een open omloop.
Voordracht
Op zaterdag 14 juni is er een eucharistieviering voor de heilige Lutgardis, de patroonheilige van het Davidsfonds in de kerk om 18.30 u. Pierre Cosaert en Mieke Snauwaert luisteren de viering op.
zang en humor. Een show waarbij een lachkramp nooit ver weg is. Er is een pauze voorzien en de bar is dan open.
31ste jaargang nr. 180
Parcours: Start Bergstraat – Lampestraat – Kleine Lampestraat – Luingnestraat – Schorbeekstraat – Doomanstraat – Burg. Margostraat – Lauwsestraat – Preisbergstraat – Kapelhoekstraat – Moeskroensesteenweg – Knokstraat en terug Bergstraat.
Wielerwedstrijd voor nieuwelingen Zaterdag 17 mei, 11de grote prijs De Sjouwer – Café De Melkerij, om 15 uur voor 65 km,
16 ronden van 4,1 km op open omloop. Aankomst in de Lauwsestraat aan café De Melkerij omstreeks 16.45 u. Parcours: Start Burg. Margostraat – Doomanstraat – Blauwkasteelstraat – Brumierstraat – Kobbestraat – Lauwsestraat en terug Burg. Margostraat. Parkeerverbod in de vermelde straten. De wegbewijzering en de rijrichting van de renners volgen.
ACTIVITEITENKALENDER MEI do
1
vr di wo
2 6 7
do vr za
8 9 10
ma di
12 13
do
15
za zo Wo do za zo ma di wo do vr
17 18 21 22 24 25 26 27 28 29 30
Jeugdcomité Corneel War comes to Aalbeke Zaterdag 10 mei, 17.30—22 u., OC X-box of Playstationspelletjes zijn leuk, maar wat als je nu eens echt oorlog kon voeren met jouw vrienden, in je eigen dorp? Daarom organiseert Jeugdcomité Corneel een grote laserbattle in een unieke locatie, het OC van Aalbeke. Voorzien van verschillende lasergame wapens strijden acht ploegen tegen elkaar. Maar geen paniek, er worden enkel pijnloze infraroodstralen afgevuurd! Door de geluidseffecten weet je wanneer je onder vuur genomen wordt. Eens je levens op zijn, wordt verder spelen onmogelijk. Toch kan je zo weer terug naar het hart van de actie. Munitie is ongelimiteerd. Inschrijven via jeugdcomitecorneel@gmail.com Meer info op ons facebook-event.
‘K WEET ‘S WONDER ☺ ‘K WEET ’S WONDER of het basketters waren die het wandelbordje langs de Dooman met uitleg over de Sjouwer, op die hoogte hebben geplaatst. Misschien dachten ze dat de Aalbekenaren, in tegenstelling tot de Kortrijkzanen, ‘lange nekken’ zijn. 19 ‘t Aaltje
mei—juni 2014
Bedevaart naar Dadizele, KWB, voetgangers 7 u., fietsers 8.30 u., vertrek aan oud-gemeentehuis 1-meiviering, Splus, 15 u., OC Fietsen, Okra, 14 u., start aan OC Columbiaans koken, feMma, 19.30 u., OC Kaarting, Okra, 14 u., OC Creasalon, feMma, 19.30 u., OC Hobby, Ziekenzorg, 14 u., OC Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme Lasershooting, JCC, 13.30 u., OC Schoolfeest, basisschool Biekorfje Meifeest, Okra, 14 u., OC Klassiekers uit ons kookboek. KVLV,13.30 u. OC Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC Wielerwedstrijd, 15 u., Bergstraat Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC Wielerwedstrijd, 15 u., De Melkerij Wandeling Moen, Davidsfonds Congo-avond, ACW, 19.30 u., OC Kruidenverwennerij voor het lichaam, feMma, 19.30 u., OC Familie-uitstap minigolf, KWB, Gezinsbond, feMma Verkiezingen, OC Creasalon, feMma, 19.30 u., OC Confituren en chutneys, feMma, 19.30 u., OC Naaiproject voor starters (5), feMma, 19.30 u., OC Rerum Novarum, 11 u., ACW, OC Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
JUNI wo
4
vr
6
di do
10 12
vr za
13 14
di wo do zo do vr
17 18 19 22 26 27
Kaarting, Okra, 14 u., OC Creasalon, feMma, 19.30 u., OC. Fietsen, Okra, 14 u., start aan OC Gps-wandeling, KWB, 19 u., start aan OC Vrij juwelen maken, feMma, 19.30 u., OC Hobby, Ziekenzorg, 14 u., OC Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme Mini-concertje, jeugdharmonie, De Weister, 17 u. Eucharistieviering, Davidsfonds, 18.30 u., Sint-Corneliuskerk Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC Vrije scrappy, feMma, 19.30 u ., OC Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC Speelstraat, KWB, Gezinsbond, feMma, hele dag, Aalbekeplaats Kookles, KVLV, 19.30 u., OC Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
31ste jaargang nr. 180
KRONIEK De wet op de privacy bepaalt dat eenieder de publicatie van gegevens van de burgerlijke stand over zichzelf kan verhinderen door een seintje te geven aan het stadsbestuur. Dat wil onder meer zeggen dat wie niet wil dat geboorte, huwelijk, jubileum of overlijden in het Aaltje wordt vermeld, dit ook aan de stad moet laten weten.
Proficiat aan de honderdjarige Julia Renard, weduwe van André Lavaert en geboren op 17 februari 1914, werd 100 jaar. Ze woonde tot 2003 in de Luingnestraat 270 en verblijft nu in het rusthuis in Marke.
REDACTIE Frank Claerhout, Firmin Cornelus Boudewijn Deschamps, Frans Destoop Pieter Hanssens, Etienne Lachat Filip Santy, Alain Vandeputte, Ginette Vermeeren REDACTIEADRES Ontmoetingscentrum, Aalbekeplaats, 8511 Aalbeke, tel. 056 40 18 92 frans.destoop@telenet.be Rek. nr. BE57 4616 5227 8135 'T AALTJE is een uitgave van de Aalbeekse verenigingsraad ARKO
Geboorten 1 maart: Ella-Marie Opbrouck
GRATIS VERSPREIDING Jaarabonnement buiten Aalbeke en Markesteert: € 12.
12 maart: Theo Vandemeulebroucke
Overlijdens
AFHUREN: 1 pag: € 50 - ½ pag: € 30
16 februari: Denise Kinds, 86 jaar, weduwe van André Vanhoucke
SPONSORING: € 40 per nummer.
18 februari: Gaston Vandevoorde, 73 jaar, echtgenoot van Marie Thérèse Vanhove
Frans Destoop, Steertstraat 93, 8510 Marke
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER
23 februari: Joseph Neirynck, 78 jaar, weduwnaar van Jacqueline Vandendriessche
Julia op haar verjaardag op 17 februari 2014
15 juni 2014.
Huwelijken
Dit Aaltje kwam tot stand met de financiële steun van:
8 maart: Freddy Schreers en Lucrèce Lobbens 15 maart: Pieter Knockaert en Els Pauwels 15 maart: Simon Libeer en Sharon Cagnard 26 maart: Freddy Vandecaveye en Veronique Blouwe
20 ‘t Aaltje
mei– juni 2014
Artikels en aankondigingen van activiteiten voor het volgend nummer worden op het redactieadres verwacht vóór
31ste jaargang nr. 180