Riina Vuorikari
Mobilność wirtualna a sieci współpracy nauczycieli
W niniejszym opracowaniu omawiam kwestię wirtualnej mobilności i sieci współpracy nauczycieli. Pojęcie wirtualnej mobilności w kontekście edukacyjnym: z jednej strony dotyczy interakcji, które nie obejmują rzeczywistego kontaktu, lecz są realne dzięki oprogramowaniu i Internetowi. W tym sensie przykładem mobilności wirtualnej jest współpraca nauczycieli, do której dochodzi za pośrednictwem technologii komunikacyjno-informacyjnych (TIK). W prezentowanym tekście będzie mowa właśnie o tym aspekcie mobilności wirtualnej. Z drugiej strony – mobilność wirtualna może odnosić się do narzędzi informatycznych lub technologii kształcenia, które są pomocne w okresach mobilności fizycznej. Sieci współpracy, podobnie jak sieci uczenia się, to wspólnoty korzystające z technologii, za pośrednictwem których ich uczestnicy dzielą się wiedzą i wspólnie opracowują nowe pomysły. Sieci uczenia się potencjalnie wzbogacają doświadczenie i tworzą otoczenie sprzyjające rozwojowi zawodowemu i uczeniu się przez całe życie. Przykładem sieci uczenia się na rzecz rozwoju zawodowego są wspólnoty, które doskonalą swoją działalność poprzez wymianę doświadczeń i współpracę. Pokrótce zaprezentuję dwie sieci uczenia się jako przykłady mobilności wirtualnej. Opisując ich znaczenie dla poszczególnych uczestników, użyto określenia kapitał społeczny. Omówione zostały również wybrane trudności, które mogą się pojawiać w tych sieciach, a które należy uwzględnić w rozważaniach nad zrównoważoną mobilnością wirtualną w otoczeniu edukacyjnym.
Mobilność sposobem zdoby wania i rozwijania kompetenc ji – od junior a do senior a
115