lunchen met...
Nog veel te veel aan het leren Hij tekent en maakt films, maar is eigenlijk student literatuurwetenschap: Giuseppe de Bruijn. ‘Vorige week gooide een jongen een ei tijdens het college’ tekst en foto’s Mina Etemad Giuseppe de Bruijn (24) Literatuurwetenschap Bungehuis, woensdag 24 september, 13.00-14.00 uur
I
ets met rucola, daar heeft Giuseppe wel zin in. Hij bestudeert de broodjes, ontwaart op een ervan iets groens en kiest voor dat broodje: met geitenkaas. Zojuist was Giuseppe in de bieb eigenlijk van alles tegelijk aan het doen. Les heeft hij vandaag niet; dit semester volgt hij het vak ‘Against culture’ en schrijft hij zijn scriptie. Het vak gaat over de situationisten, een groep mensen uit de jaren vijftig en zestig die zich verzette tegen het idee van kunst en cultuur als iets wat zich buiten de gewone wereld afspeelt. Vorige week gooide een jongen een ei tijdens het college en hield een relaas waarin hij betoogde dat het gedachtegoed van die stroming
10
FoliaMagazine
nog erg belangrijk is. Giuseppe lijkt het wel een vermakelijke actie te hebben gevonden, maar ziet het punt er niet echt van in. ‘Ik zit
‘Laatst had ik bijna ook een betaalde opdracht’ hier om te leren. Als ik het ergens niet mee eens ben, zorg ik dat mijn omstandigheden veranderen. Je kiest zelf met wat voor mensen of dingen je je omringt. Een van de redenen waarom ik zo lang over mijn studie doe, is dat ik me sowieso bezighoud met dat wat ik inte-
ressant vind. Ook al is dat niet altijd productief voor mijn studie.’ Officieel zit hij in zijn vijfde inschrijvingsjaar, maar hij hoopt in december zijn scriptie af te ronden. Pulkend aan zijn grapefruit en slurpend van zijn sinaasappelsap vertelt Giuseppe dat hij momenteel bezig is met het maken van illustraties. Bijvoorbeeld voor Heroïne, het tijdschrift van zijn studie. ‘Laatst had ik bijna ook een betaalde opdracht. Verder heb ik wat copywriting gedaan en werk ik samen met een goede vriend van mij aan videowerk, zowel commercieel als vrij. Soms ben ik wel een aantal weken uit de running, omdat ik bij god niet meer weet wat ik moet doen. Maar als ik daar weer een soort van vrijheid in vind en me bedenk dat ik nog een heel leven heb om van alles te doen, dan vind ik het ook prima. Alleen kan het financieel misschien een beetje moeilijk zijn.’ Giuseppes notitieboekjes staan vol met schetsen, maar hij durft niet zo gauw een van zijn