Gül Şehri DİYARBAKIR Böle bağlar Yar başın böyle bağlar Gül açmaz bülbil ötmez Yıhılsın böle bağlar Başta yazma yemeni Ucunda gül dügimi Ah felek çok gördin zar Bir kırtik güldigımı Gülmenem Bülbül menem gül menem Gönli şad olan gülsin Ben dertliyem gülmenem Güle ser Bülbıl eser gül eser Bağbanci heyranınam yar yatağın güle ser Güle naz Bülbül eyler güle naz Girdim dost bahçasına Ağlayan çoh gülen az
162
Gece gündiz ismi olmiş ezberim Cani nedım cananımdan olmişam Benim nazlım kemer bağlı beline Mailem ben şeker kimi diline Bin naz ile bir gül verdim eline Candan oldım ta elimden alınca Bir gül için bülbıl geymiş karalar Bu dert beni iflah etmez paralar Göz göz olmiş sinemdeki yaralar Neşter urıp deldiren yoh sinemi Dost bağında ne bülbılım ne gülım Felek konmaz ne şad olım ne gülım Alem bilir öz halimde değilim Urulmişam bir esmere ağlaram Diyarbakır Mayası" Kaynağı Bilinmiyor
Kısmet kalktı ben bu yerden gidersem Namert olayım ikrarımdan dönersem Son akibet bu hasretle ölürsem Şehit yazın beni kabir taşıma
Gül bağlar Gül bağında gül bağlar Gül oturmuş gül bağlar Elinde bir deste gül Gülü gene gül bağlar
Bağban oldum bir gül diktim gülşene Gün devranda gül damlası düşene Güzellikte üç şey vardır nişana Biri işve biri cilve biri naz
MAYALAR Ben dervişem var elimde teberim Hayli demdir yoh gülimden haberim
Bir kara kaş bir kara göz kimde var Bir tükenmez deli gönül bende var Yedi yıl derdime derman aradım