φιλμ νουάρ
Έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη Έτος 2ο / Τεύχος 66 / Διανέμεται δωρεάν
Του ‘παν θα βάλεις το χακί Σε μια τόσο έντονη εποχή, όπου παίζονται πολλά, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι ο κόσμος είναι μπερδεμένος. Τέλος οι βεβαιότητες. Τέλος οι σκέψεις, τα σχέδια, τα όνειρα για το αύριο. Πώς θα τη βγάλουμε καθαρή σήμερα: αυτό απασχολεί τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και όσων δύσμοιρων τυχαίνει να ζουν αυτήν την περίοδο στη χώρα μας. Αυτήν τη σύγχυση τη διαπιστώνει κανείς και στα κείμενα που δημοσιεύονται είτε σε εφημερίδες και free press είτε στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Προσοχή: μιλώ για τα μη κατευθυνόμενα κείμενα – γιατί υπάρχουν μπόλικα και από δαύτα, που προσπαθούν - έμμεσα ή ακόμα και χωρίς αιδώ - να πάρουν θέση υπέρ των συμφερόντων των ισχυρών. Ναι, είναι εκείνα τα κείμενα που λένε πως η ανάπτυξη πλησιάζει, πως βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ, πως όλα πάνε καλά στο Ελλαδιστάν. Το παράξενο (χμ...) είναι πως υπάρχουν συμπατριώτες μας που τα πιστεύουν! Είναι τόσος μεγάλος ο όγκος πληροφορίας, είναι τόσο έντονη η πλύση εγκεφάλου, μας ψεκάζουν κιόλας, οπότε... καμία αντίστασις! Μοιρολατρία. Να τη βγάλουμε καθαρή εμείς κι ας καεί το σύμπαν δίπλα μας. Όχι μόνον δεν υπάρχει καμία αντίσταση, αλλά και όποτε εμφανίζεται κάτι που αντιδρά στον κυβερνητικό οδοστρωτήρα η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αντί να συμμαχήσει ή έστω, να δει με συμπάθεια την αντίδραση, βρίσκεται στο στρατόπεδο του... οδοστρωτήρα! Τα παραδείγματα είναι μπόλικα και συνεχόμενα. Αν δει κανείς ειδήσεις στα καθεστωτικά τηλεοπτικά κανάλια θα πιστέψει πως στις Σκουριές π.χ. μια χούφτα βλαμμένων εμποδίζει μια επένδυση που θα φέρει πρόοδο! Επίσης, η απόφαση των καθηγητών να απεργήσουν κατά την περίοδο των πανελλήνιων εξετάσεων γίνεται αντικείμενο χλεύης. Τέσσερις μήνες διακοπές το χρόνο κάνουν, τα συντεχνιακά τους συμφέροντα υποστηρίζουν, καλόμαθαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας! Καλά, ιδίως αυτό το τελευταίο θα είχε πολύ πλάκα αν δεν ήταν τραγικό! Οι γονείς των οποίων τα τέκνα καλούνται να δώσουν εξετάσεις αυτήν την εποχή πιστεύουν πως τα πράγματα είναι ίδια με είκοσι χρόνια πριν. Τα βλαστάρια τους θα μπουν στα πανεπιστήμια, θα μάθουν γράμματα και θα διασφαλίσουν μια θέση στην αγορά εργασίας που θα τους εξασφαλίσει το μέλλον! Ποιο μέλλον ρε; Των 400 ευρώ και βγάλε; Μία με δύο δεκαετίες μάθησης και εξειδίκευσης για να γίνεις σερβιτόρος; Και δεν το λέω υποτιμητικά – εξάλλου σερβιτόρους της Ευρώπης μας θέλουν...
Το χιούμορ... επιστρατεύεται ως όπλο αλλά δεν είναι αρκετό: «Αποφασίστηκε τελικά οι επιστρατεύσεις να στέλνονται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ», που λέει και το Stickers for the Masses! Η τρικομματική μας κυβέρνηση βρήκε τον τρόπο να χτυπάει την αντίσταση όταν η μαζική πλύση εγκεφάλου αποτυγχάνει: επιστράτευση. Έτσι κατέστειλε τις κινητοποιήσεις στο χώρο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα. Έτσι αποφάσισε να σταματήσει την απεργία των εκπαιδευτικών. Τα μηνύματα εδώ όμως είναι διαφορετικά από αυτά που περίμενε: οι εκπαιδευτικοί θα απεργήσουν κατά πώς φαίνεται! Παρά το γεγονός ότι κινδυνεύουν με φυλάκιση και απόλυση! Προφανώς αν δεν διακινδυνεύσεις να χάσεις τίποτε, δεν μπορείς να διεκδικήσεις τα πάντα! Αν φοβάσαι (ψέματα: αν δεν μπορείς να ξεπεράσεις το φόβο σου), τότε μια ζωή δούλος θα είσαι. Υποτακτικός. Έρμαιο στις διαθέσεις των εξουσιαστών. Που, αν δεν βλέπουν αντίσταση, γιατί να μη συνεχίσουν αμέριμνοι τον βιασμό σου; Αν θέλουμε να δούμε κάτι να αλλάζει προς το καλύτερο στη χώρα μας πρέπει να σταθούμε δίπλα στον αγώνα των εκπαιδευτικών. Ακόμα όμως κι αν αυτή αποτύχει η κατάσταση θα συνεχίσει να είναι εκρηκτική. Κι αν όσοι περνούν καλά με το υπάρχον status quo, πιστεύουν ότι ελέγχουν την κατάσταση (έτσι φαίνεται) να ξέρουν πως ένα τσακ χρειάζεται για να ανατραπούν τα πάντα. Και τότε... γαία πυρί μειχθήτω! ΥΓ: Δεν σας φαίνεται παράξενο πως όταν φίλαθλοι πανηγυρίζουν την κατάκτηση ενός τίτλου καμία αστυνομία δεν επεμβαίνει για τη ομαλή λειτουργία της κυκλοφορίας, ενώ όταν βγαίνουν στους δρόμους άνθρωποι για να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν γίνονται επεισόδια και συλλήψεις; Ας μη χαίρονται όμως οι κυβερνώντες: θα τη βρουν από εκεί που δεν το περιμένουν! Από τους απολιτίκ οπαδούς, που τους νιώθουν δικούς τους. Από αυτούς όμως που δεν δέχονται την αδικία, όπως φάνηκε στον πρόσφατο τελικό κυπέλλου Ολυμπιακού – Αστέρα Τρίπολης. Είπαμε: ένα τσακ χρειάζεται...
16.05.2013
Θόδωρος Γιαχουστίδης
Συνεντεύξεις Τhe Vipervikings (σελ.4) Έρση Σωτηροπούλου (σελ. 6) Δημήτρης Νόλλας (σελ. 7) Μαργαρίτα Μαντά (σελ. 8) Σινεμά Τα παιδιά του πολέμου (σελ.9) Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (σελ. 10) Η πέτρα της υπομονής (σελ. 10)
filmnoir 66.indd 1
5/16/13 12:04 AM
απόψεις
Η ατζέντα της εβδομάδας Παρασκευή 17 Μαΐου
Σάββατο 18 Μαΐου
Κυριακή 19 Μαΐου
Δευτέρα 20 Μαΐου
Τρίτη 21 Μαΐου
Τετάρτη 22 Μαΐου
Πέμπτη 23 Μαΐου
Πεθαίνω Σαν Χώρα στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ από την Ομάδα Θεάτρου Ars Moriendi. Ο τίτλος τα λέει όλα, δεν νομίζετε;
Ο Γιάννης Μήτρου και η ομάδα Alma Kalma με την performance Έρωτας και Επανάσταση στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.
Τελειώνει σήμερα το απολαυστικό για τον ουρανίσκο Sani Gourmet του 2013, με τους σεφ Νίκο Καραθάνο, Γιάννη Λουκάκο, Γιώργο Βενιέρη και Νίκο Κοντοσώρο να μας περιμένουν!
Παρουσίαση βιβλίου της Γεωργίας Αλεξίου, με τίτλο Η χλωμή Βασίλισσα, στην Αίθουσα Πολιτιστικών Εκδηλώσεων του 4ου ορόφου στο ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ.
Εξαιρετικά σημαντική είναι η έκθεση έργων χαρακτικής που διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης, έως και την Παρασκευή 30 Μαΐου, στη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ (CASA BIANCA).
Για την εκατονταετία από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το Μ.Ι.Ε.Τ. παρουσιάζει την έκθεση Η Δύση της Ανατολής: ο αιώνας που διαμόρφωσε τη Θεσσαλονίκη του 1912.
Σήμερα στο ΚΑΦΩΔΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ Γιάννης Μήτσης, Ευγένιος Δερμιτάσογλου, Νόμικ, Κωνσταντίνος Saos, Λίνα Σωπιάδου, Μπάμπης Πετσίνης, Σάκης Αμπατζίδης. Για γούστα!
Προς Θεσσαλονικείς με΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου Αδελφοί Ως επιφορτισμένοι ουχί μόνον με την ιερά υποχρέωση της διασκεδάσεως, αλλά και με αυτή ταύτη της εξημερώσεως, θα σας γνωρίσομε ή θα επισημάνομε ή έστω θα θυμίσομε δύο σημαντικά στοιχεία που καλό θα ήτο να έχομε κατά νου, όσοι τουλάχιστον διαθέτουν ακόμη… Λοιπόν, δι’ όσους δεν το γνωρίζουν και δι’ όσους αναρωτώνται «πού είναι και τι κάνει ο κόσμος», ιδού: Εις στους έξι αναγνώστας ημερησίων εφημερίδων «ενημερώνεται» από την «Espresso»! Ήτις πωλεί κατά μέσο όρο 16.603 φύλλα καθημερινώς, τέσσερις χιλιάδας περισσότερα από όσα πωλούν ο «Ριζοσπάστης» (4.593), η «Αυγή» (1.723) και η «Ελευθεροτυπία» (6.350) μαζί! Περιττεύει κάθε σχόλιον παρ’ ημών βεβαίως… Υπόμνησις ή επισήμανσις δευτέρα: Κάθε 51,5 χιλιόμετρα θα υπάρχουν και διόδια στη via Egnatia. Δι’ όσους οι αισθητήρες φρίκης έχουν εξασθενήσει με τόσα που βλέπουν πια τα όμματά μας, τούτο σημαίνει ότι θα «προσκρούομε» εις διόδια κάθε 20 λεπτά διαδρομής, άντε ημίωρο δια τους λιγότερο βιαστικούς! Τόσον εξάγεται (πηλίκον) εάν -σαν καλά και επιμελή τέκνα και τεκνά της δια βίου και δια βίας μαθήσεως- διαιρέσομε το συνολικό μήκος της Εγνατίας των 670 χιλιομέτρων (διαιρετέος) με τους 13 σταθμούς διοδίων (διαιρέτης) που είναι προς το παρόν σίγουρο ότι θα γίνουν (βεβαίως, όταν οι καπιταληστρικές ανάγκες απαιτήσουν περισσοτέρους, η καλή Μπανανία δεν θα αδιαφορήσει). Ζούμε εις καιρούς ευελφάλειας (ευελιξίας-ασφάλειας) και καθ’ αρμάτων, αλλά μάλλον δεν βελτιώθηκαν και πολύ –αντίθετα επιδεινώθηκαν- τα πράγματα από τον καιρό του Θησέα. Εκείνος, δια μία διαδρομή από Τροιζήνα μέχρι Αθήνα, συνάντησε πέντε ληστάς. Πλησίον της Επιδαύρου τον Περιφήτη, εις τον ισθμό της Κορίνθου τον Σίνη τον Πιτυοκάμπτη, εις Κακιά Σκάλα τον Σκίρωνα, εις Ελευσίνα τον Κερκύονα και εις τον Κηφισό τον Προκρούστη. Επειδή η μυθολογία είναι σχηματική, ευκόλως αντιλαμβανόμαστε τον συμβολισμό και τα ρέστα και δεν χρειάζονται πλείονα σχόλια ούτε εδώ, ούτε αιδώ…
Β΄ εξώστης Η πόλη μαζεύει τα κομμάτια της Κόκκινο της φωτιάς το φόρεμα που ανεμίζει στον διαφημιστικό ιστό, αλλά τα μάτια καρφώνονται στα ξεχυλίζοντα βυζιά της Κοκκίνου. Άντρας γαρ ακόμη... Ποιος γαμεί το πού τραγουδάει! Ακριβά καύσιμα και Δευτέρα απόγευμα, μα η πόλη δεν λέει να αδειάσει από τις ακριβές λαμαρίνες των τροχοφόρων, που καλύπτουν οδοστρώματα και πεζοδρόμια. Για ό,τι υπόλοιπο πεζοδρομίου, υπάρχουν και τα τραπεζάκια! Τώρα ποιος θα τα γεμίσει, αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα. Από το ωδείο της Φράγκων, πρώην ΙΚΑ, ακούγονται μουσικές αλλόκοτες από τους ασκούμενους και επίδοξους μουσικούς. Το «Γαλλικό Νοσοκομείο», πάλαι ποτέ, με τις Καλόγριες -και μετέπειτα νοσοκομείο «Άγιος Παύλος»- ερημωμένο. Τα ΜΑΤ ξαπόστειλαν τους άστεγους που το είχαν καταλάβει. Δικό τους είναι... ό,τι θέλουν το κάνουν! Δίπλα η εκκλησία των Καθολικών κάνει κι αυτή το κομμάτι της. Ορθοδοξία όμως δεν είναι. Ευτυχώς οι νεραντζιές ανθίσανε και φέτος και κοντράρουν την κακοσμία της πόλης. Αναρωτιέμαι τι γίνανε οι δεσμεύσεις του Μπουτάρη, πάνε δυόμιση χρόνια τώρα... Με την παράταση για το 2015, έχει άλλο τόσο χρόνο. Το τελευταίο πλάνο του Αθυρίδη («Ένα Βήμα Μπροστά») δείχνει σκουπίδια ξεχυλίζοντα απ’ τους κάδους. Δεν αλλάζουν τα πράγματα εύκολα. Αυτό το γαμημένο κουβάρι της εξουσίας θέλει απαιτητικούς πολίτες και μεις μπήκαμε στην εφεδρεία με τα λόγια τα μεγάλα. Ο άλλος πόλος, της θρησκευτικής εξουσίας, παραμένει αλώβητος: ο Άνθιμος αγέρωχος και το ποίμνιό του να βελάζει ικευτικά, για καλύτερες συνθήκες σφαγής και στην εσχάτη για την ταχεία έλευση της βασιλείας των ουρανών! Νύχτωσε για τα καλά, δεν είναι μόνον οι άνθρωποι σκυθρωποί, είναι μουντή και η οχλαγωγή της πόλης. Κάτι μαθητές από εκδρομές δείχνουν μια νότα του χαρούμενου. Τα μαγαζιά έχουν κλείσει, κάποια όμως ανοίγουν κόντρα στην παράδοση της απογευματινής σχόλης της Δευτέρας. Ήδη δρομολογείται άνοιγμα και την Κυριακή! Εδώ ευτυχώς κοντράρει ένα μεγαλομάγαζο, αυτό των αντιπροσώπων του Θεού. Η μέρα μας τελείωσε, η πόλη μαζεύει τα κομμάτια της. Μόνο ο αρωματοπώλης στη Φράγκων είναι εκεί ακόμη, σαν να πασχίζει για το τέλειο άρωμα, όπως ο ήρωας του Πάτρικ Ζίσκιντ (Το άρωμα). Αλλά όσα αρώματα κι αν βάλουμε, ίσως να διώξουμε την κακοσμία, τη θλίψη όμως ποτέ! Μόνο οι οσμές των παιδικών μας χρόνων μας στέλνουν στο αυτοσχέδιο καταφύγιό τους... Γιάννης Ν. Γκακίδης Γιάννης Ν. Γκακίδης
φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr
Θοδωρής Μπακάλης Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη Τεύχος 66 16 Μαΐου 2013 Διανέμεται δωρεάν
Διεύθυνση Λώρη Μαργαρίτη 6 Τηλέφωνο 2310 267484 e-mail contact@filmnoir. gr facebook https://www. facebook.com/ filmnoirmag twitter @filmnoirmag issuu issuu.com/filmnoir
Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισης Χριστίνα Μυλωνοπούλου Αρχισυντάκτες Θόδωρος Γιαχουστίδης Δημοσθένης Ξιφιλίνος Σχεδιασμός εντύπου Θάνος Πάππας Εκτύπωση Μιχάλης Γαλανόπουλος
Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάν Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.
Στο τεύχος 66 γράφουν Μαριάννα Βασιλείου, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Τάκης Γκαρής, Δημήτρης Δρένος, Γιώργος Ευθυμίου, Πέτρος Θεοδωρίδης, Πέτρος Καλογεράς, Κώστας Γ. Καρδερίνης, Εύα Κουσιοπούλου, Σοφία Μελικίδου, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Θοδωρής Μπακάλης, Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Νέστορας Πουλάκος, Έλσα Σπυριδοπούλου, Θοδωρής Τσομίδης
φιλμ νουάρ 2
filmnoir 66.indd 2
5/16/13 12:04 AM
μουσική
Συναυλίες – Μουσικές Εκδηλώσεις Ξένα Διάφορα
Ρότζερ Μόλς
Ιγιόκα
Η Ιγιόκα έγινε γνωστή στη χώρα μας από την τεράστια επιτυχία της Simply Falling. Αμερικάνα, Νιγηριανής καταγωγής, έχει διακριθεί όχι μόνο για τις φωνητικές της ικανότητες, αλλά και για την ποιητική της δεινότητα. Έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας και θα τη δούμε στο CLUB του ΜΥΛΟΥ την Παρασκευή 17/5. Ενδιαφέρουσα επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη από τον Ρότζερ Μολς με τη μπάντα του. Με Breakbeats, χιπ-χοπ φωνητικά και απρόσμενα σάμπλιν, ο Γάλλος Μολς θα βρίσκεται στο GAIALIVE το Σάββατο 18/5. Ο φίλος μας από την Αυστρία Πάροφ Στέλαρ και η μπάντα του έχουν κατακτήσει εδώ και καιρό το κοινό της Ελλάδας. Σουίνγκ ανακατεμένη με μπιτ σε σωστές δόσεις και η επιτυχία δεν άργησε να έρθει! Μόλις κυκλοφόρησε ο καινούργιος τους δίσκος Invisible Girl και στο πλαίσιο προώθησής του εμφανίζονται στο ΦΙΞ στις 23/5. Από τις ΗΠΑ μας έρχονται οι Group Rhoda, που δεν είναι γκρουπ, αλλά το σόλο πρότζεκτ της Μάρα Μπέρενμπαουμ. Συνθεσάιζερς, αιθέρια φωνητικά κι απόκοσμη ατμόσφαιρα περιμένουν όσους πάνε στο RESIDENTS την Κυριακή 26/5. Οι θρυλικοί Dream Syndicate είναι ακόμα εδώ. Το συγκρότημα του Στηβ Γουίν, που αγαπήθηκε όσο λίγα στην χώρα μας, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη 30/5 στο PRINCIPAL στον ΜΥΛΟ. 30 χρόνια μετά, οι Μέρες του Κρασιού και των Ρόδων θα θυμίζουν κάτι από τα παλιά... Greek Power Ένας φίλος έρχεται την Παρασκευή 17/5 στο PRINCIPAL του ΜΥΛΟΥ. Ο Παύλος Παυλίδης μπορεί να πήρε μεταγραφή στην Αθήνα, αλλά δεν ξεχνά την πόλη που τον αγάπησε. Με το συγκρότημα του, τους B-Movies, έχουν ένα ρεπερτόριο που φυσικά αναφέρεται στα Ξύλινα Σπαθιά, αλλά και στις προσωπικές του δουλειές. Ο φρεσκότατος τελευταίος του δίσκος Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί μόλις κυκλοφόρησε από την Inner Ear. Η Χάρις Αλεξίου δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Μαζί με τους Nouveau Sextet θα βρίσκεται τις Παρασκευές 17 και 24, καθώς και τα Σάββατα 18 και 25 Μαΐου στο LOVE CASUAL LIVING, παρουσιάζοντας κομμάτια από την καινούργια της δουλειά, αλλά και από την τεράστια ιστορία της στο ελληνικό τραγούδι. Διάσημοι πατέρες του Ελληνικού Πενταγράμμου τιμώνται από τους επίσης διάσημους γιους στην πρωτότυπη παράσταση: Τα τραγούδια του πατέρα μου – a tribute to the legends, που δίνεται την Παρασκευή 17, το Σάββατο 18 και την Παρασκευή 24 Μαΐου από τους Χάρη Βαρθακούρη, Στέλιο Διονυσίου, Δημήτρη Κόκοτα και Γρηγόρη Μπιθικώτση. Στο θέατρο ΒΕΡΓΙΝΑ του HYATT REGENCY CASINO. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές επιστρέφουν στην πόλη τους, για μία και μοναδική συναυλία, μετά από αρκετό καιρό. Το Σάββατο 18 Μαΐου θα βρίσκονται στη σκηνή του BLOCK 33 και... όσοι πιστοί προσέλθετε! J.Kriste, Master of Disguise είναι το όνομα του πρότζεκτ πίσω από το οποίο «κρύβεται» ο Κύπριος μουσικός Λευτέρης Μουμτζής. Η μουσική του είναι κυρίως ψυχεδελική φολκροκ, ενσωματωμένη όμως στα σημερινά δεδομένα. Έχοντας λάβει εξαιρετικές κριτικές για την τελευταία του δουλειά με τίτλο The age of now, επισκέπτεται την πόλη μας για μία συναυλία στο GAIA LIVE το Σάββατο 18/5. Το Κέντρο Στήριξης Κακοποιημένων Γυναικών «Καταφύγιο Γυναίκας» διοργανώνει συναυλία στη ΔΕΘ με καλό σκοπό: Η Μουσική κατά της Βίας, με συμμετοχές από τους Δημήτρη Ζερβουδάκη, Χρήστο Θηβαίο, Φίλιππο Πλιάτσικα, Διονύση Τσακνή και Γιάννη Χαρούλη. Στα γρασίδια της φιλοσοφικής, λίγο πιο πάνω από τη ΔΕΘ, την Τετάρτη 22/5 διεξάγεται το 3ο Φεστιβάλ Προσβασιμότητας ΑΠΘ, με ελεύθερη είσοδο και με τη συμμετοχή των Δημήτρη Ζερβουδάκη, Γιώργου Αετόπουλου και των Εκμέκ. Οι Universal Trilogy είναι από τα πιο ιστορικά σχήματα της electronica στην Ελλάδα. Ηχογραφώντας και δημιουργώντας αδιάκοπα μουσικές και τραγούδια, δίνουν συναυλία με καινούργιο, αλλά και παλαιότερο, υλικό τους την Παρασκευή 24 Μαΐου στο CLUB του ΜΥΛΟΥ. Το ντουέτο της πόλης που μιλάει γι’ αυτό όλος ο κόσμος είναι φυσικά οι Your Hand in Mine. Ολοκληρώνοντας την πρώτη τους περιοδεία στο εξωτερικό, εμφανίζονται για μία συναυλία στο BLOCK 33 την Παρασκευή 24/5 και για ένα dj set στο BORD DE L’ EAU την Κυριακή 26/5.
Ρος Ντέιλι
Τζαζ Την Κυριακή 19/5 θα διεξαχθε ί το 2 ο Djangofest στο χώρο του BLOCK33. Μουσικοί και συγκροτήματα από το χώρο της gipsy jazz συστήνονται και μας συστήνουν σε ένα μουσικό είδος γεμάτο ρυθμό και έντονη χορευτική διάθεση.
Έθνικ Ο Ρος Ντέιλι με το κουαρτέτο του εμφανίζεται στο BURLESQUE το Σάββατο 18/5. Ηχοχρώματα από την Κρήτη, αλλά και έθνικ ήχοι, παρουσιάζονται από τον -πολιτογραφημένο πια Κρητικό- Βρετανό λυράρη. Αργεντίνικο ύφος αποκτά το μπαρ του Μ2 στο ΜΜΘ μιας και εκεί δίνει συναυλία το κουιντέτο Locos de Atar την Παρασκευή 24/5. Djs Δύο ντι-τζέι και παραγωγοί που ξεχωρίζουν στην ελληνική underground/breakbeat σκηνή είναι οι Palov & Panama Cardoon. Επηρεασμένοι από τη μουσική της Λατινικής Αμερικής και σίγουρα από τον Quantic, ίδρυσαν την εταιρία Carnibal Records και το Σάββατο 18/5 θα βρίσκονται στο GAIALIVE, όπου θα παρουσιάσουν την τελευταία τους δουλειά. Την Κυριακή 19/5, ο θρυλικός ντι-τζέι Χοσέ Παντίγια, δημιουργός της ανεπανάληπτης σειράς δίσκων Cafe del Mar, θα βρίσκεται στα ντεκς του ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ, ενώ στην απέναντι πλευρά, στο SHARK, το ίδιο βράδυ 19/5, ο Αλέξανδρος Χριστόπουλος θα κινηθεί σε πιο γκλαμ ύφος. Σοφία Μελικίδου
φιλμ νουάρ 3
filmnoir 66.indd 3
5/16/13 12:04 AM
μουσική
The Vipervikings Η παλιά μορφή δισκογραφικής πρέπει να πεθάνει Συνέντευξη στη Μαριάννα Βασιλείου
Στο πλαίσιο του διαγωνισμού Red Bull Bedroom Jam, ο οποίος σκοπεί στο «να υποστηρίξει νέους καλλιτέχνες και συγκροτήματα…. να κατακτήσουν τη σκηνή του Ejekt Festival, αλλά και να κυκλοφορήσουν ένα digital single και το πρώτο τους επαγγελματικό video-clip» (περισσότερα στο www.redbullbedroomjam.gr/), μιλήσαμε με τους νικητές της πέμπτης εβδομάδας του διαγωνισμού, δηλαδή τους Vipervikings (και πιο συγκεκριμένα μιλήσαμε με τον Βασίλη Παρά και τον Βασίλη Ζλατάνο), για… …το βιογραφικό τους Ξεκινήσαμε ως σχολική μπάντα έξι ατόμων και παίζαμε σε μιούζικαλ και σε φεστιβάλ του σχολείου. Στην πορεία το γυρίσαμε στην electronica, γίναμε πέντε, ανέλαβε ο Βασίλης Παράς τα φωνητικά, βγάλαμε μόνοι μας δυο ep δωρεάν στο διαδίκτυο (Empire of Sleep και Megatronic), γράψαμε τον πρώτο μας δίσκο The Empire of Sleep στο Λος Άντζελες και οσονούπω θα βγάλουμε και τον δεύτερο. Το τρίτο μας μέλος είναι ο Κώστας Κυριάκου. Το όνομά μας προέρχεται από ένα τραγούδι των Red Snapper, του οποίου τον στίχο παρακούσαμε και... το κρατήσαμε! ...την αγγλόφωνη ελληνική σκηνή Δεν υπάρχει σκηνή, αλλά διάσπαρτες μπάντες που κάνουν την προσπάθειά τους. Όχι πως δεν υπάρχει κοινό που ενδιαφέρεται, αλλά δεν υπάρχουν επιχειρηματίες να τις στηρίξουν. Δεν θα επενδύσουν σε κάποιον που παίζει τη δική του μουσική, αλλά σε κάποιο cover band, εκτός και αν ο πρώτος έχει ήδη το δικό του κοινό, που θα πάει στο χ μαγαζί να τον ακούσει. Η λογική τους είναι τελείως ευκαιριακή -το ότι μπορούν να βάλουν ένα συγκρότημα να παίξει live γιατί είναι της μόδας ή γιατί έτσι μπορούν να δικαιολογήσουν τις τιμές τους δεν σημαίνει και ότι το υποστηρίζουν! Επιπλέον, αν η χώρα η ίδια δεν υποστηρίζει το προϊόν της και αν τα ΜΜΕ δεν το προμοτάρουν, δεν γίνεται ένα συγκρότημα να ακουστεί. …το ρόλο των δισκογραφικών Η παλιά μορφή δισκογραφικής εταιρείας στην Ελλάδα, αν δεν έχει πεθάνει ήδη, πρέπει να πεθάνει. Έχει αλλάξει το μοντέλο αυτό, το cd δεν πουλάει πια και σταδιακά και στην Ελλάδα θα αρχίσουν όλοι να αγοράζουν (και να πληρώνουν) τη μουσική σε ψηφιακή μορφή. Επιπλέον, εάν τη χρειάζεσαι γιατί δεν έχεις λεφτά να ηχογραφήσεις το δίσκο σου, πλέον υπάρχει η λύση του home studio. Η προώθηση μέσω διαδικτύου, αν γίνεται από εσένα, σού στερεί χρόνο από τη δημιουργική διαδικασία και σε κουράζει. Για αυτό και η δισκογραφική θα έπρεπε να παίζει το ρόλο του ατζέντη. Κι αν τον έχεις αυτόν, δεν τη χρειάζεσαι καν!
…το διαδίκτυο Το καλό είναι ότι το διαδίκτυο κατάφερε μεγάλο πλήγμα στα νταβατζιλίκια εις βάρος των καλλιτεχνών. Από την άλλη, είναι ένα χάος για μια άγνωστη μπάντα. Οι Radiohead μπορούν να δίνουν το δίσκο τους δωρεάν, όχι όμως ένα άγνωστο συγκρότημα, το οποίο χρειάζεται και άλλου είδους βοήθεια για να ακουστεί. Δεδομένου ότι πλέον μουσική ακούμε από το YouTube, χωρίς να έχουμε την ανάγκη να την αποθηκεύσουμε στον υπολογιστή μας καν, χρειάζεται το οπτικό στοιχείο, το βίντεο που θα τραβήξει τον ακροατή να το δει και που θα τον ιντριγκάρει να σε ακούσει. Είναι κατά πολύ ζήτημα τύχης, συγκυριών και καταστάσεων. …τον ήχο τους Μικροί ακούγαμε πολύ ροκ -και ο τρίτος του συγκροτήματος ακούει πολύ μέταλ. Κοινός παρονομαστής είναι πάντα οι Radiohead. H electronica προέκυψε αρχικά ως guilty pleasure. Πάντα μας ενδιέφερε, απλά έπρεπε να περάσουν χρόνια για να καταλάβουμε τι θέλουμε να κάνουμε και να αποκτήσουμε την τεχνογνωσία για να το κάνουμε. Εξάλλου τότε, με το κλασικό σχήμα μιας μπάντας ηλεκτρονική μουσική δεν μπορεί να παιχτεί. Δεδομένου ότι οι επιρροές μας είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό αγγλόφωνες, αναγκαστικά θα κινούμασταν προς αυτή την κατεύθυνση. Κατά βάθος θεωρούμε ότι η μουσική που παίζουμε είναι ποπ! …τη δημιουργική διαδικασία Ο καθένας μας έχει μικρές ιδέες, τις οποίες και ηχογραφεί μόνος του. Σε κάποια φάση κάνουμε ένα μεγάλο session, όπου ακούμε και δουλεύουμε όσα μας αρέσουν και είτε τα ενώνουμε είτε γράφουμε πάνω από αυτά άλλα πράγματα. Όσον αφορά τους στίχους, ο Βασίλης Παράς συνήθως γράφει έναν οδηγό σαν αίσθηση του κομματιού, για να υπάρχει πάτημα πάνω στη μελωδία. Στη συνέχεια, σκέφτεται ότι «θα ήθελε να πω αυτό» και χτίζει πάνω σε αυτό τον οδηγό. Έχει όμως γράψει και κομμάτια από το μηδέν. …την ηχογράφηση του “The Empire of Sleep” στο Λος Άντζελες Ενώ ξεκινήσαμε για να βγάλουμε εκεί ένα επαγγελματικό ντέμο, καταλήξαμε να κάνουμε ένα ολόκληρο άλμπουμ και βίντεο κλιπ! Κλείσαμε ένα μεγάλο κεφάλαιο, αυτό της σχολικής μπάντας που παίζει ροκ μουσική και αποφασίσαμε ότι πλέον «είμαστε συγκρότημα». Όταν τελειώσαμε εκείνα τα κομμάτια στην Αμερική, με το μεγάλο εύρος στυλ και φάσεων που περνούσαμε, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, κάτι καινούριο: έναν δεύτερο δίσκο, 100% από εμάς. ...το επερχόμενο “Lucifer” Ο τίτλος προέρχεται από τον Εωσφόρο, τον πλανήτη Αφροδίτη που φέρνει την αυγή. Τον επιλέξαμε επειδή συμβολικά είναι μια νέα αρχή και επειδή εκείνες τις ώρες γράφαμε και ακούγαμε τα κομμάτια. Θα κοιτάξουμε να τελειώσει μέσα στο καλοκαίρι, τα τραγούδια είναι κατά 98% έτοιμα και είμαστε στο στάδιο της μίξης.
Λαχταριστά σουτζουκάκια στα κάρβουνα. Διαθέτουμε την μεγαλύτερη ποικιλία μαγειρευτών της πόλης. Κάθε μέρα 40 φαγητά κατσαρόλας, όλα με την υπογραφή της καμμένης γωνιάς.
φιλμ νουάρ 4
filmnoir 66.indd 4
5/16/13 12:04 AM
βιβλίο
ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ 10 χρόνια έντονης ζωής…
Δέκα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (ΔΕΒΘ). Όταν πρωτοοργανώθηκε σε δύο περίπτερα της HELEXPO, ως πρωτοβουλία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία βέβαια με το Υπουργείο Πολιτισμού, δεν ήταν σίγουρη η έκβασή της. Κατά καιρούς ακούστηκαν πολλά για μεταφορά της στην Αθήνα και για δυσκολίες στην οργάνωση (οικονομικές βεβαίως), “έζησε” αλλαγές προσώπων σε κεντρικές θέσεις και συγκρούσεις τους, αλλά άντεξε. Φαίνεται να αντέχει ακόμη και φέτος, που -σύμφωνα με τις προ καιρού ανακοινώσεις του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα- το ΕΚΕΒΙ δεν υπάρχει πλέον (στη λίστα των οργανωτών βέβαια αναφέρεται ακόμη!) και ενώ η μοίρα των υπαλλήλων του Κέντρου είναι στον… αέρα! Αντέχει λοιπόν και γιορτάζει και αυτόν το Μάιο για ένα τετραήμερο, από σήμερα 16 έως και τις 19 του μήνα, στους δύο γνώριμους χώρους των περιπτέρων 13 και 15 στην HELEXPO. Φέτος, τιμώμενη χώρα είναι η Μεγάλη Βρετανία, ενώ το κεντρικό αφιέρωμα της ΔΕΒΘ αφορά τον σπουδαίο ποιητή Κ. Π. Καβάφη, με αφορμή τη συμπλήρωση 150 χρόνων από τη γέννησή του. Τα εγκαίνια έχουν οριστεί για τις 7:30 σήμερα το απόγευμα, στην κεντρική πλατεία της Έκθεσης, συνοδεία συναυλίας της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, με συνθέσεις Άγγλων συνθετών προς τιμήν της Μεγάλης Βρετανίας. Προμηθευτείτε το ενημερωτικό πρόγραμμα με αναλυτικά στοιχεία για όλες τις εκδηλώσεις και ξεκινήστε τη βιβλιο-βόλτα... Τιμή σε μια χώρα… Πέρα από όλα τα αβέβαια που προαναφέραμε, το βέβαιο είναι ότι η ΔΕΒΘ αποτελεί ένα αγαπημένο ετήσιο ραντεβού των βιβλιόφιλων. Στα δύο περίπτερα απλώνεται ένα πλήθος εκδόσεων για όλες τις προτιμήσεις, “σοδειά” που παρουσιάζουν 200 και πλέον Έλληνες εκδότες, αλλά και συνάδελφοί τους από άλλες 18 χώρες. Μάλιστα, αυτόν το διεθνή χαρακτήρα της Έκθεσης ενισχύουν με την παρουσία τους και σημαντικοί ξένοι συγγραφείς (30 στο σύνολό τους), που έρχονται για να παρουσιάσουν το έργο τους. Επιπλέον η τιμώμενη Μεγάλη Βρετανία φέρνει στη Θεσσαλονίκη 10 σημαντικούς εκπροσώπους της σύγχρονης λογοτεχνίας της. Στο περίπτερο 13, όπου βρίσκεται και το σταντ της, θα βρεθούν συγγραφείς όπως ο Τζόναθαν Κόου (θα τον συναντήσετε σήμερα 16 του μήνα στις 6 μ.μ.), ο Άντριου Κρούμι (θα δώσει το παρών του το Σάββατο 18 Μαΐου), η Βικτόρια Χίσλοπ (θα παρουσιάσει το έργο της την Κυριακή 19 Μαΐου στις 12 το μεσημέρι) και άλλοι...
και να δει ταινίες για τον ποιητή ή να ακούσει ηχογραφημένα και μελοποιημένα ποιήματα του. Επιπλέον, στο περίπτερο αυτό θα πραγματοποιηθούν αναγνώσεις, συζητήσεις, παρουσιάσεις παλιότερων και νέων εκδόσεων. Εκδηλώσεων συνέχεια… Πλάι σε όλα αυτά θα πραγματοποιηθεί το 2ο Διαβαλκανικό φεστιβάλ ποίησης με ποιητές και ποιήτριες από 10 βαλκανικές χώρες, η Παιδική γωνιά με 55 εκδηλώσεις, επαγγελματικές ημερίδες και συζητήσεις, εικαστικά και θεατρικά δρώμενα που οργανώνουν το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού κ.α. Υπάρχουν επίσης και οι εκδηλώσεις του δήμου Θεσσαλονίκης (συνδιοργανωτής από φέτος), μεταξύ των οποίων η έκθεση ξενόγλωσσων βιβλίων για την ιστορία της Θεσσαλονίκης, η εικαστική έκθεση με θέμα Κύριλλος και Μεθόδιος κ.ά. 10η ΔΕΒΘ, από τις 16 έως και τις 19 Μαΐου στα περίπτερα 13 και 15 της HELEXPO. Είσοδος ελεύθερη. Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη 3 -9 μ.μ., Παρασκευή και Κυριακή 10 π.μ.-9 μ.μ., Σάββατο 10 π.μ.-10 μ.μ. Έξω-ΔΕΒΘ…ικές εκδηλώσεις Ποίηση στα μπαρ… Από σήμερα έως και τις 20 του μήνα, αναζητήστε σε μπαρ της πόλης απαγγελίες ποιημάτων. Πραγματοποιούνται στις 6-9 μ.μ., στα μπαρ URBAN, DE FACTO, ON THE EDGE, PASTAFLORA, SLUG, DON’T TELL MAMA, RESIDENTS, ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ. Θεατρική ανάγνωση… Στις 17 Μαΐου, στις 10 το βράδυ, το ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (Λεωφ. Στρατού 2), θα φιλοξενήσει θεατρική ανάγνωση ποιημάτων του Καβάφη από τον Νίκο Ναουμίδη. Ταινίες… Στην αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ του κινηματογράφου ΟΛΥΜΠΙΟΝ (πλ. Αριστοτέλους), φιλοξενούνται αυτό το τετραήμερο ταινίες και ντοκιμαντέρ που αφορούν τον Καβάφη. Το αφιέρωμα που διοργανώνει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα φιλμ Καβάφης του Γιάννη Σμαραγδή (1996), Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου (ντοκιμαντέρ, 2008), Εποχές και συγγραφείς: Η παγκοσμιότητα του Κωνσταντίνου Καβάφη του Τάσου Ψαρρά (αρχείο ΕΡΤ, τηλεοπτική παραγωγή, 2001)... Η είσοδος στις προβολές είναι ελεύθερη. Έλσα Σπυριδοπούλου
…και σε έναν ποιητή Δεύτερος ισχυρός πυλώνας της ΔΕΒΘ είναι το αφιέρωμα στον Καβάφη. Σε ένα περίπτερο 150 τ.μ., παρουσιάζονται βιβλία του ποιητή, ελληνικές και μεταφρασμένες εκδόσεις για το πρόσωπο και το έργο του, αρχειακό υλικό σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη. Στον ίδιο χώρο, το κοινό μπορεί μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή να περιηγηθεί στο ψηφιακό αρχείο του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού, καθώς επίσης
φιλμ νουάρ 5
filmnoir 66.indd 5
5/16/13 12:04 AM
βιβλίο
Έρση Σωτηροπούλου Η ζωή των βιβλίων είναι πολύ πιο «πραγματική» από όσο πιστεύουμε Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου
Ένας άνθρωπος γεννιέται συγγραφέας ή γίνεται; Τι πιστεύετε εσείς; Και τα δυο. Χρειάζεται ταλέντο και επιμονή. Χωρίς πειθαρχία το ταλέντο διαχέεται και δεν υπάρχει έργο. Ποια είναι η ανάγκη που κάνει κάποιον να θέλει να γράψει; Για μένα η ανάγκη να κρατήσω μια ισορροπία, να δώσω συνοχή σ’ έναν ασυνάρτητο κόσμο.
Την Παρασκευή 31 Μαΐου, στις 20:00, θα έχουμε τη χαρά να σας δούμε στον πολυχώρο ΟΞΥΓΟΝΟ και να ακούσουμε όσα έχετε να μας πείτε για το βιβλίο σας “Ζιγκ Ζαγκ στις Νεραντζιές”. Πρόκειται για ένα βιβλίο ιδιαίτερο που έχει «περάσει» πολλά. Μιλήστε μου λίγο για την ιστορία του... Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1999, βραβεύτηκε το 2000, ήταν ένας αποχαιρετισμός στον αιώνα που προκάλεσε πολύ θόρυβο και έντονες αντιδράσεις. Πολλοί το αγάπησαν και μερικοί του επιτέθηκαν. Την ίδια εποχή που με κατηγορούσαν για πορνογραφία και διαφθορά ανηλίκων, άλλοι με καλούσαν σε σχολεία στην επαρχία για να μιλήσω. Νομίζω ότι εκείνο που ενόχλησε σε τελική ανάλυση ήταν ότι μια γυναίκα τόλμησε να «ονομάσει» τα πράγματα. Αντίθετα, στο εξωτερικό -όπου το Ζιγκ-ζαγκ μεταφράστηκε- πήγε πολύ καλά και δεν υπήρχαν τέτοια προβλήματα. Αλήθεια, πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας; Άρχισα να γράφω πολύ μικρή, θα ήμουν 8-9 χρονών, κι αμέσως το γράψιμο με συνεπήρε. Αλλά δεν νομίζω πως αποφάσισα ποτέ να γίνω συγγραφέας, δεν είναι σαν ν’ αποφασίζεις να γίνεις γιατρός ή μηχανικός. Η ιδιότητα του συγγραφέα επιβεβαιώνεται κάθε φορά, συχνά μέσα από αγωνίες και αμφιβολίες, δεν είναι κάτι κεκτημένο.
Από τις χιλιάδες ιδέες που υπάρχουν μέσα στο μυαλό σας πώς επιλέγετε αυτήν που θα γίνει τελικώς μυθιστόρημα; Προτιμώ την πιο επίμονη, αυτή που επανέρχεται βασανιστικά. Τα βιβλία που έχετε γράψει υπήρχαν πολύ καιρό προτού τα γράψετε στο μυαλό σας; Ζουν πρώτα στο μυαλό σας και μετά ζωντανεύουν στο χαρτί; Μου παίρνει πολύ καιρό να γράψω ένα βιβλίο, κρατάω σημειώσεις, η αρχική ιδέα διαμορφώνεται, η πλοκή αλλάζει. Αυτό που ζωντανεύει στο χαρτί μπορεί να είναι μακριά από την πρώτη έμπνευση, αλλά πάντα παραμένει ένας κεντρικός πυρήνας, αυτή η πηγή έντασης που ήταν η αφορμή για ν’ αρχίσω να γράφω. Πιστεύετε ότι υπάρχουν δύο κόσμοι; Από τη μία η πραγματικότητα και από την άλλη ο κόσμος της φαντασίας; Αυτοί οι δυο κόσμοι τέμνονται, ο ένας γλιστράει μέσα στον άλλο και κάποια στιγμή αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που θεωρούμε αληθινό δεν είναι κάτι συμπαγές, αλλά είναι διάτρητο, εκτεθειμένο σε φαντασιώσεις και διαψεύσεις. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει περισσότερο όταν γράφετε; Η ίδια η ιστορία ή η ιστορία των προσώπων; Η ιστορία μ’ ενδιαφέρει πάντα, αλλά υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να την πεις. Η πρόκληση είναι όταν τα πρόσωπα «γίνονται» η ιστορία, όταν αυτό που συμβαίνει, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι μπανάλ και καθημερινό, αποκτάει μια μοναδικότητα που μόνο εκείνα τα πρόσωπα μπορούν να την εκφράσουν. Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια της συγγραφής που τα πρόσωπα, οι ήρωες, τραβούν τον δρόμο τους ερήμην σας; Χωρίς να σας ρωτήσουν; Πώς τους χειρίζεστε; Αυτές είναι οι καλές στιγμές της συγγραφής. Όταν ο ήρωας μοιάζει να προχωρεί μόνος του, ανεξάρτητα από τον συγγραφέα. Σημαίνει ότι το βιβλίο βρίσκεται σε καλό δρόμο. Συνέβη με τη Νίνα στο Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές. Στην αρχή ήταν μόνο ένα συνηθισμένο κορίτσι που έμπαινε στην εφηβεία, ένας χαρακτήρας περιθωριακός στην εξέλιξη του βιβλίου, αλλά σιγά σιγά επιβλήθηκε, ήταν σαν να παίρνει τα ηνία της ιστορίας και αυτή οδήγησε το μυθιστόρημα στο τέλος του. Σε τι διαφέρει η ζωή των βιβλίων από την κανονική ζωή που ζούμε; Συχνά συναντάμε ανθρώπους που μοιάζουν κλώνοι, ανδρείκελα, κι από την άλλη υπάρχουν ήρωες βιβλίων που ζουν μέσα μας, πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς. Η ζωή των βιβλίων είναι πολύ πιο «πραγματική» και πολύ πιο κοντά μας από όσο πιστεύουμε. Κρίμα που διαβάζουμε όλο και λιγότερο. Αυτό που δίνει το διάβασμα, τη δυνατότητα ενός εσωτερικού διαλόγου, όχι όμως αυτιστικού, αλλά σε συνάρτηση μ’ έναν κόσμο που πάει πιο πέρα από τη στενή προσωπική ζωή μας, δεν μπορεί να το δώσει η εικόνα, ούτε τα κοινωνικά δίκτυα που συρρικνώνουν το χρόνο μας. Η Έρση Σωτηροπούλου είναι ποιήτρια και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953 και σπούδασε Πολιτιστική Ανθρωπολογία στη Φλωρεντία. Εργάστηκε ως μορφωτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία της Ρώμης, καθώς και στο γραφείο Τύπου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα το 1980, με την ποιητική συλλογή “Μήλο + θάνατος... + ...” και με το μυθιστόρημα “Διακοπές χωρίς πτώμα”. Ακολούθησαν τα έργα “Εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα” (νουβέλα, 1982), “Φάρσα” (1992), “Μεξικό” (νουβέλα, 1988), “Χοιροκάμηλος” (διηγήματα, 1992). Το βιβλίο της “Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές” βραβεύτηκε µε το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος και µε το Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά και τα σουηδικά. Η Έρση Σωτηροπούλου θα βρίσκεται κοντά μας την Παρασκευή 31 Μαΐου στις 20:00 στον πολυχώρο ΟΞΥΓΟΝΟ (Ολύμπου 81), όπου με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου της “Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές” θα συζητήσει γι’ αυτό με την αναπληρώτρια καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. Βενετία Αποστολίδου, τον εκπαιδευτικό Θωμά Λιναρά και τη συγγραφέα Σοφία Νικολαϊδου.
φιλμ νουάρ 6
filmnoir 66.indd 6
5/16/13 12:04 AM
βιβλίο Δημήτρης Νόλλας Κάτι άυλο διαπερνά και συνέχει την κοινωνία μας, δυσκολεύοντάς την να καταποντιστεί Συνέντευξη στην Εύα Κουσιοπούλου
Στo νέο μυθιστόρημα του Δημήτρη Νόλλα «Το ταξίδι στην Ελλάδα» (εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ) ο ήρωας του βιβλίου, ο Αρίστος, επιστρέφοντας στη γενέθλια πόλη, τη Θεσσαλονίκη, βρίσκεται ανάμεσα σε χαφιέδες και τοκογλύφους, ανθρώπους χωρίς ιδεολογία, σχέσεις που βασίζονται στο συμφέρον και συγκρούσεις. Αναζητά μια γυναίκα, η οποία το τελευταίο που του είπε είναι ένα «φεύγε και σώζου». Για να νιώσει εν τέλει πως «καθώς πορευόταν εκεί που ήθελε να είναι… όλα τον οδηγούσαν στη σφυρηλάτηση και όχι στην κατάλυση των δεσμών του με τον τόπο»... Ζούμε σε μιαν αμήχανη, μετέωρη εποχή. Πριν ζούσαμε σε μιαν εσφαλμένη αίσθηση ασφάλειας, σε μια μάχη με την πόζα και το ευτελές. Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να κάνει τους Έλληνες σήμερα να επιστρέψουν σε αυτό που πραγματικά είμαστε; Νομίζω πως αυτό που θα μπορούσε να μας κάνει να επιστρέψουμε σ’ αυτό που πραγματικά είμαστε, είναι να ξεκόψουμε απ’ αυτό που είχαμε αφεθεί να γίνουμε! Να καταλάβουμε κατ’ αρχάς πως μια κρίση όπως η σημερινή, που επανέρχεται περιοδικά στην ανθρώπινη ιστορία, ενώ μοιάζει με βαριά ασθένεια, δεν είναι θανατηφόρα. Και άρα υπάρχει ελπίδα να την ξεπεράσουμε. Αρκεί να έχουμε κατά νου πως προϋπόθεση της Ανάστασης είναι η Σταύρωση. Αν δεν νεκρώσουμε τον προηγούμενό μας εαυτό, του χρόνου πάλι εδώ θα είμαστε, να γκρινιάζουμε για το κακό μας χάλι. Αν δεν αφαιρέσουμε από το κέντρο της ζωής μας τη Χρυσή Εικόνα, το χρήμα που προσκυνούμε πρωί-βράδυ και τα υλικά αγαθά με τα οποία φορτώσαμε τη ζωή μας, δεν πρόκειται τίποτα ν’ αλλάξει. Ας έχουμε ελπίδα! Υπάρχουν σημάδια πως οι άνθρωποι σιγά σιγά συνειδητοποιούν πού τους οδήγησαν οι επιλογές τους και αλλάζουνε μυαλά. Οι ήρωες σας «μοιράζονται την ίδια ανησυχία και δυσκολία να παραμείνουν στα ίδια». Θα λέγατε πως αυτό είναι ένα στοιχείο που σας χαρακτηρίζει και εσάς τον ίδιο; Τα υλικά απ’ τα οποία πλάθονται οι χαρακτήρες ενός μυθιστορήματος, ακόμη και οι πιο διεφθαρμένοι, οι χειρότεροι πτερνιστές, δεν θα μπορούσαν να μη διαθέτουν στοιχεία και του ίδιου του συγγραφέα τους. Η Χρυσάνθη λέει στον Αρίστο “Μην ακούς τι λέει ο κόσμος. Για πόλεμος, για ειρήνη, έντβεντερ όντερ, μόνη σημασία έχει να μπορείς να ζήσεις τη δικιά σου ζωή και να μπορείς να αλλάζεις όταν έρχεται η ώρα. Τη δικιά σου ζωή και να το κάνεις κάθε φορά ριζικά και αποφασιστικά”. Μπορεί κανείς να ξεφύγει, να διαφύγει έστω από το πεπρωμένο και να ζήσει τη δικιά του ζωή; Μα, το πεπρωμένο του σύγχρονου ανθρώπου, εδώ και μερικούς αιώνες, βρίσκεται στα χέρια του. Και το υπαρξιακό του δράμα εδράζεται στην ελευθερία του: στο να είναι κύριος της ζωής του και των επιλογών του. Και είναι αυτό που κάνει την ελευθερία τόσο αφόρητη και συνάμα τόσο γοητευτική! Γι’ αυτό οι δουλόφρονες ψυχές ήταν πάντα έτοιμες να την εκχωρήσουν για μιαν αύξηση μισθού, ενώ οι άριστοι χωρίς αυτήν θα μπορούσαν να πεθάνουν... Αυτό το «να αλλάζεις ριζικά και αποφασιστικά» μου έφερε -χωρίς να το θέλωστο νου τη σύγχρονη Ελλάδα. Έτσι θα βγούμε από την κατάσταση που έχει βρεθεί η χώρα; Μόνο έτσι. Μόνο αλλάζοντας «ριζικά και αποφασιστικά» μπορεί να βγούμε στην αντίπερα όχθη. Αν καταφέρουμε να γυρίσουμε τον εαυτό μας, το μέσα-έξω. Μόνον αν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και τη σχέση μας μ’ αυτόν θα τα καταφέρουμε. Κι αυτό θα γίνει αν η προσπάθειά μας είναι «ριζική και αποφασιστική». Και, πιστέψτε με, μοιάζει με θάνατο μια τέτοια προσπάθεια. Όπως η Σταύρωση, που λέγαμε λίγο πριν. Που φέρνει όμως τον αναγεννημένο άνθρωπο! Μοιάζετε να πιστεύετε πως η ελληνική κοινωνία ξέρει να επιβιώνει. Εν μέσω κρίσης και ενώ «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν» πού βρίσκετε εσείς προσωπικά την ελπίδα; Δεν είναι θέμα πίστης, μας το διδάσκει η ιστορία του τόπου. Φαίνεται πως κάτι άυλο διαπερνά και συνέχει την κοινωνία μας, δυσκολεύοντάς την να καταποντιστεί. Τα μαθήματα της Ιστορίας δεν είναι για να εφησυχάζουμε. Αλλά ας είναι μια παρηγοριά! Μπορεί η πληγή του εμφυλίου να επουλωθεί σήμερα, την ώρα που η ελληνική κοινωνία έχει να παλέψει με πληγές όπως η κοινωνική και οικονομική κρίση ή η άνοδος της ακροδεξιάς και του νεοσυντηρητισμού; Είναι πάντα καιρός. Όλες οι πληγές, ανεξαρτήτως συγκυρίας ή περιρρέουσας ατμόσφαιρας, επανέρχονται, ζητώντας να επουλωθούν. Να μη μείνουν πίσω τραυ-
ματισμένες ψυχές και μνήμες. Καμιά φορά αυτό γίνεται για να χρησιμοποιηθούν ξανά στάχτες νεκρές και να αναζωπυρωθούν αιματηρές συγκρούσεις. Γίνεται με κακό σκοπό. Δεν πειράζει. Όλα θα ιαθούν στον καιρό τους! Αναφέρεστε όμως και στη «μπαγιατίλα» της Θεσσαλονίκης. Δεν θα μπορούσα να μη σας ρωτήσω τι σας γοητεύει και τι σας απογοητεύει στην πόλη μας; «Τι έχει η πόλη;» όπως γράφετε. Είναι μια πόλη –οι άνθρωποί της, εννοείται– ανοιχτή κι εξωστρεφής. Ήδη από τον 18ο αιώνα, για να μην πάμε παραπίσω. Και επιπλέον διαθέτει εξωφρενική αυτοπεποίθηση. Δεν θέλει πολλά για να γοητευτεί ο άνθρωπος... Το βιβλίο αυτό αποτελεί μέρος μιας τριλογίας, όπως είπατε στη διάρκεια της παρουσίασής του στον ΙΑΝΟ. Έχετε ξεκινήσει να δουλεύετε πάνω στο επόμενο; Είναι νωρίς να μιλήσουμε γι’ αυτό...
και αυτό το καλοκαίρι φροντίζουμε για περισσότερο
μ ά ι ο ς
–
ι ο ύ ν ι ο ς
–
ι ο ύ λ ι ο ς
2 0 1 3
Σεμινάρια • Βασικές αρχές συγγραφής και τεκμηρίωσης επιστημονικής εργασίας με την Ίλια Παπαστάθη, Τρίτη 28 Μαΐου και 4 Ιουνίου 2013, 16.30-19.30 • Βιωματικό σεμινάριο αφήγησης «Πες μου ένα παραμύθι» με την Ανθή Θάνου, Τετάρτη 29 Μαΐου, 12, 19 και 26 Ιουνίου 2013, 16.00-18.30 Εκδηλώσεις – Παρουσιάσεις βιβλίων – Αφιερώματα • Τετάρτη 29 Μαΐου 2013, στις 7 το απόγευμα Παρουσίαση των βιβλίων Γυρίζω σελίδα… στο άγχος και Γυρίζω σελίδα… στη διατροφή της Καλλιόπης Εμμανουηλίδου • Παρασκευή 31 Μαΐου 2013, στις 8 το βράδυ Εκδήλωση για το μυθιστόρημα Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές της Έρσης Σωτηροπούλου Χορηγός επικοινωνίας • Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013, στις 8 το βράδυ Μια βραδιά με τον Μπουκόφσκι, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Τοστ ζαμπόν Μουσικό Βιβλιοπωλείο Από τις 21 Μαΐου και κάθε Τρίτη στις 8 το βράδυ • 21 Μαΐου: Διασκευές ροκ σε alternative experimental ύφος με τους μουσικούς Γιάννη Καραθάνο, Νίκο Μωραΐτη, Δημήτρη Χατζηζήση • 28 Μαΐου: Swing και κινηματογραφική μουσική με τους Γιάννη Βακαλούδη, Δημήτρη Χατζηζήση • 4 Ιουνίου: Finger style guitar με τους Κώστα Κωστόπουλο, Τηλέμαχο Ρουδνικλή • 11 Ιουνίου: Ethnic instrumental, ελληνική και ξένη, βασισμένη στον αυτοσχεδιασμό με τους Γιάννη Σακελλάρη, Δημήτρη Χατζηζήση • 18 Ιουνίου: Μουσική για σαξόφωνο, λύρα και νέι βασισμένη στον αυτοσχεδιασμό και στις παραδόσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας με τους James Wylie, Αίγλη Κατσίκη, Πάνο Λαμπρόπουλο Καλοκαιρινό Παζάρι Βιβλίου στο ΟΞΥΓΟΝΟ Από την Πέμπτη 4 Ιουλίου έως το Σάββατο 27 Ιουλίου 2013 Παράλληλα… Εκδηλώσεις για παιδιά με αφορμή βιβλία των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κάθε Σάββατο έως τις 21 Ιουνίου 2013. Για περισσότερες πληροφορίες, εγγραφές στα σεμινάρια και δηλώσεις συμμετοχής στις εκδηλώσεις μας, επικοινωνήστε με το ΟΞΥΓΟΝΟ. ολύμπου 81 54631 θεσσαλονίκη t. 2310 260085 e. info@oxygono-metaixmio.gr
Συνεργάτες
BALD THEATRE
αναζήτησέ μας στα:
www.oxygono-metaixmio.gr
φιλμ νουάρ 7 055_013AK_A/M_8.5x15cm.indd 1
filmnoir 66.indd 7
15/05/2013 9:40 π.μ.
5/16/13 12:04 AM
βιβλίο
Μαργαρίτα Μαντά Έχω υπάρξει αδιανόητα τυχερή που βρέθηκε στη ζωή μου ο Θόδωρος Αγγελόπουλος Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου Θα αρχίσω ρωτώντας το αυτονόητο: πώς αποφασίσατε να κρατήσετε ημερολόγιο; Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ημερολόγιο όμως δεν είχα γράψει ποτέ. Ούτε καν ως έφηβη. Συγκεκριμένα δεν μου άρεσε καθόλου η διαδικασία. Για κάποιο λόγο που ακόμη δεν γνωρίζω, άρχισα να γράφω το συγκεκριμένο ημερολόγιο. Ήταν τόσο δυνατή η εμπειρία από τον Αγγελόπουλο τον ίδιο, ήταν τόσο δυνατή η εμπειρία της συγκεκριμένης ταινίας, που μου γεννήθηκε η ανάγκη να καταγράψω όλα όσα συνέβαιναν. Ένιωθα ότι ήταν σημαντικό να γράφω τα πάντα ώστε να μη χαθούν. Έτσι, έφτασα να γράφω σχεδόν καταναγκαστικά. Για να μη χαθεί η πληροφορία. Δεν κοιμόμουν τη νύχτα, καθόμουν και έγραφα, γιατί φοβόμουν μην ξημερώσει η επόμενη μέρα και δεν θυμάμαι κάτι! Γράφατε συστηματικά δηλαδή; Η αλήθεια είναι ότι έγραφα όπου έβρισκα και συνεχώς. Σε χαρτάκια, σε πακέτα από τσιγάρα, σε χαρτοπετσέτες. Οπουδήποτε! Η Μαργαρίτα Μαντά γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, γαλλική φιλολογία και σκηνοθεσία κινηματογράφου. Συνεργάστηκε με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στις ταινίες: Το Βλέμμα του Οδυσσέα, Μία Αιωνιότητα και μία μέρα, Το Λιβάδι που δακρύζει, Η Σκόνη του Χρόνου. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει ταινίες μυθοπλασίας μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ μεσαίου και μεγάλου μήκους, videos για θεατρικές παραστάσεις, εταιρικά videos. Συνεργάστηκε με τον διεθνούς φήμης φωτογράφο Γιόζεφ Κουντέλκα, γράφοντας το κείμενο στο βιβλίο του “Περιπλανήσεις – Ακολουθώντας το Βλέμμα του Οδυσσέα” (έκδοση Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1995), καθώς επίσης και στην έκθεση “Περίπλους - 12 Φωτογράφοι του Magnum φωτογραφίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα” (Μουσείο Μπενάκη, Ιούνιος 2004). Το μυθιστόρημά της με τίτλο “Η μνήμη ακίνητη” κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ τον Οκτώβριο του 2002, ενώ το βιβλίο της με τίτλο «Το πρώτο πράγμα που’ κανε ο Θεός, είναι το ταξίδι», που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, αποτελεί ένα ημερολόγιο γυρισμάτων της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου “Το βλέμμα του Οδυσσέα”. Αυτό μας δίνει και την αφορμή της συνέντευξης..
Είχατε στο νου σας να δημοσιεύσετε τα κείμενά σας σε δεύτερο χρόνο; Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Έγραφα το ημερολόγιο μόνο για μένα. Πες ότι ήταν ένα είδος ψυχοθεραπείας. Όταν τελείωσε το γύρισμα, αντέγραψα χειρόγραφα ό,τι είχα γράψει σε τρία τετράδια και τα δώρισα στον Θόδωρο. Του είπα μάλιστα πως φοβόμουν ότι θα μου κόψει την καλημέρα, επειδή σχεδόν στο μισό βιβλίο τον βρίζω. Τελικά τι έγινε; Με πήρε ο ίδιος τηλέφωνο μετά από τρεις – τέσσερις μέρες και μου είπε πως θα ήθελε να εκδοθεί. Έκανε ο ίδιος πολλές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Μάλιστα, η έκδοσή του είχε ανακοινωθεί και σε μια συνέντευξη που είχα δώσει τότε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Τελικά η προσπάθεια για διάφορους λόγους ναυάγησε. Από τότε, κάθε τόσο το θυμόταν και έλεγε πόσο κρίμα ήταν να μην έχει εκδοθεί το βιβλίο! Πού βρίσκονται τώρα αυτά τα τετράδια; Τα είχε πάντα δίπλα του, στην καρέκλα του. Ακόμη εκεί βρίσκονται... Εσείς πώς αποφασίσατε να προχωρήσετε στην έκδοση; Μετά το συμβάν, και αφού συνήλθα κάπως, σκέφτηκα πως δεν μου αρέσει να αφήνω μισές δουλειές στη ζωή μου. Συνάντησα τη Φοίβη, της μίλησα για το ημερολόγιο και για την διάθεσή μου να το εκδώσω, εκείνη -αλλά και τα κορίτσια του Θόδωρου- συμφώνησαν και έτσι τώρα το κρατάτε στα χέρια σας... Θα λέγατε ότι αρχίσατε να κρατάτε το ημερολόγιο υπακούοντας σε κάποια διαίσθηση; Νομίζω ότι είχα διαισθανθεί, δίχως να το έχω καταλάβει, ότι αυτό που ζω θα αλλάξει για πάντα τα πάντα. Όπως και συνέβη. Αυτή η ταινία με μάρκαρε. Άλλαξε την οπτική μου πάνω στον κόσμο, πάνω στους ανθρώπους, πάνω στο σινεμά, πάνω στα πάντα. Για αυτό και λέω ότι μεγάλωσα, ενηλικιώθηκα με αυτήν την ταινία. Διαισθανόμουν ότι κάτι πολύ μεγάλο συμβαίνει; Δεν ξέρω. Δεν έχω απάντηση για το πώς αισθάνθηκα αυτή την ανάγκη. Δεν το έκανα σε καμία άλλη ταινία όπου δούλεψα με τον Θόδωρο αργότερα. Μόνο σε αυτήν την ταινία συνέβη αυτό. Σε όλες τι υπόλοιπες, δεν έχω σημειώσει ούτε μια γραμμή. Πώς θα μπορέσετε από εδώ και πέρα να συμβιβαστείτε με κάτι λιγότερο από αυτή τη σχέση, με κάτι λιγότερο από αυτή τη συνεργασία; Δεν είναι θέμα συμβιβασμού. Είναι θέμα έλλειψης. Ο Θόδωρος μου λείπει πολύ προσωπικά, αδιανόητα πολύ. Τη σχέση μας δεν θα μπορούσα να την περιγράψω με λόγια. Με ονόμαζε το τέταρτο παιδί του. Η σχέση δεν υπήρχε μόνο όταν κάναμε ταινία μαζί. Μπορεί για παράδειγμα να με έπαιρνε στις έξι η ώρα το πρωί για να μου διαβάσει ένα ποίημα που έγραψε ή για να κουβεντιάσουμε κάτι που σκέφτηκε. Ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο έχω κάνει τις πιο βαθιές υπαρξιακές συζητήσεις. Όσο περνάει ο καιρός, μου λείπει όλο και περισσότερο. Επίσης μου λείπει πολύ και πολιτικά. Γιατί ήταν από τους ελάχιστους -ίσως ο μόνος μετά τον Χατζηδάκι- πνευματικός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα. Που είχε τοποθέτηση στο τι συμβαίνει στην Ελλάδα και μια διορατικότητα απίστευτη. Λυπάμαι που οι άλλοι, οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι, σιωπούν μπροστά σε όλα όσα συμβαίνουν σήμερα. Στον εκφασισμό της Ελλάδας. Στο ξεπούλημά της. Λυπάμαι πάρα πολύ. Γιατί ο κόσμος, από αυτούς περιμένει κάτι. Οπότε δεν είναι θέμα συμβιβασμού. Έχει να κάνει με το ότι όλοι μας μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό που μας λείπει. Έτσι είναι η ζωή. Από την άλλη μεριά, είναι τόσο δυνατό αυτό που έχω εισπράξει που για μένα είναι κυματοθραύστης. Αυτό που έχω πάρει από αυτόν τον άνθρωπο με έχει δομήσει. Με έχει χτίσει. Και αυτό το έχω. Και θα το έχω μέχρι να πεθάνω. Οπότε ας πούμε ότι κάπως έτσι βρίσκω μια ισορροπία. Έχω υπάρξει αδιανόητα τυχερή που βρέθηκε στη ζωή μου αυτός ο άνθρωπος.
φιλμ νουάρ 8
filmnoir 66.indd 8
Θα ήθελα να μου πείτε δυο λόγια και για τη νέα σας ταινία. Τελείωσα τα γυρίσματα πριν λίγες μέρες. Η ταινία λέγεται Για πάντα και είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μου. Έγινε και πάλι χάρη στη στήριξη των συνεργατών μου, όπως και η πρώτη. Μόνο έτσι γίνεται σινεμά στην Ελλάδα. Η χώρα, η οποία την περίοδο αυτή συναντά την πλήρη απαξίωση στο εξωτερικό, το μοναδικό υγιές πράγμα που βγάζει προς τα έξω είναι το σινεμά. Το σινεμά, που γίνεται με το τίποτα, με το αίμα των Ελλήνων κινηματογραφιστών και με την εγκληματική έως χυδαία περιφρόνηση της ελληνικής Πολιτείας απέναντι σε αυτό που λέγεται Πολιτισμός και Παιδεία.
5/16/13 12:04 AM
ταινίες
φιλμ νουάρ
κινηματογράφος ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ / Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΚΑΤΣΜΠΥ / Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ / ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΥΛΙΟΥ / ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ / ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΡΝΕΣΤΟ /// VIDEODROME /// Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (LORE) Σκηνοθεσία: Κέιτ Σόρτλαντ Παίζουν: Σάσκια Ρόζενταλ, Νέλε Τρεμπς, Κάι Πέτερ Μάλινα, Ούρσινα Λάρντι Διάρκεια: 109’
ΕΛΛΗΝΙΣ, ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ Δεν είναι υπεραπλούστευση το ότι οι φασίστες και ρατσιστές αποτελούν άτομα χαμηλότερης ευφυίας. Για να είσαι μέλος ή να υποστηρίζεις με οποιονδήποτε τρόπο τη Χρυσή Αυγή, που σε χρησιμοποιεί για να σπείρει τον κανόνα του μίσους απέναντι στους αναξιοπαθούντες, αποπροσανατολίζοντάς σε από τον πραγματικό σου εχθρό, τους νομοθέτες, τους τραπεζίτες, τους εξουσιαστές, προϋποθέτει πως η ικανότητά σου αντίληψης και ανάλυσης των πραγμάτων δεν είναι μεγάλη. Για να μη βλέπεις πως σκόπιμα αφέθηκε από το κράτος να μπει στη Βουλή ακριβώς για τους παραπάνω λόγους. Για να θεωρείς πως κάποιοι άνθρωποι διαφορετικού χρώματος και φυλής (ή σεξουαλικού, θρησκευτικού και όποιου άλλου προσανατολισμού) έχουν λιγότερα δικαιώματα από εσένα εντός των εθνικών σου συνόρων δείχνει ξεκάθαρα πως η εγκεφαλική σου δραστηριότητα δε σου επιτρέπει να δεις ότι μια τέτοια πεποίθηση είναι αντίστοιχη της πεποίθησης
ενός Γερμανού απέναντι σε έναν Έλληνα εντός της Γερμανίας για παράδειγμα. Η εγκεφαλική σου δραστηριότητα είναι αρκετά μικρή ώστε να μην αντιλαμβάνεσαι την κοινωνία ως παγκοσμιοποιημένο σύνολο. Να μην αντιλαμβάνεσαι πως αυτή τη στιγμή συντελείται στην Ελλάδα ότι έγινε σε όλες τις χώρες της Δύσης εδώ και δεκάδες χρόνια (στη Γερμανία έχει τριάντα και βάλε). Μέσω δηλαδή των μεταναστευτικών κυμάτων πραγματοποιείται ένα άνοιγμα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που θα σε φέρει ένα βήμα πιο κοντά στον κόσμο και ένα βήμα πιο μακριά από το στενόμυαλο χωριό σου. Οι παραδόσεις, η γλώσσα, οι τέχνες, ο πολιτισμός της χώρας σου όχι απλά δεν θα χαθούν αλλά θα αναπροσαρμοστούν στα δεδομένα του κόσμου, βγαίνοντας από τον αυτιστικό τους αυτοαποκλεισμό. Και φυσικά, πέρα από χαμηλότερη νοημοσύνη, ο φασίστας και ρατσιστής έχει σαφέστατα κι ένα εξαιρετικά περιορισμένο συναισθηματικό βάθος (ή συναισθηματική νοημοσύνη αφού άλλωστε το iq δεν είναι ένα, έχει χρόνια που έχει καταρριφθεί αυτό το συμπέρασμα). Οι άνθρωποι λοιπόν αυτών των αντιληπτικών και συναισθηματικών δυνατοτήτων ταιριάζουν με ομοίους τους, κάνουν ζευγάρια και τεκνοποιούν. Το θαύμα της ζωής, βλέπετε, υπάρχει ως έμφυτη ανάγκη και στον άνθρωπο, όπως σε όλα τα πλάσματα της φύσης, ανεξαρτήτου εγκεφαλικής δραστηριότητας. Το μεγάλωμα των παιδιών όμως απαιτεί αγάπη και ευαισθησία και φυσικά τη στοιχει-
ώδη αντίληψη των κοινωνικών φαινομένων και των παραμέτρων τους ώστε το παιδί να προετοιμαστεί για την κοινωνία που θα αντιμετωπίσει. Ένας κυνικός φορέας ρατσιστικού μίσους είναι ανίκανος να μεταγγίσει αυτά τα πράγματα. Έτσι λοιπόν και το παιδί ενός ναζιστή (νεοναζιστή ή παλαιο-) θα μείνει ακατέργαστο και ανέτοιμο για όσα έρχονται. Πόσο μάλλον όταν αυτό το παιδί ζει στη Γερμανία του 1945, όταν οι σύμμαχοι μπαίνουν στη χώρα και οι ναζιστές κυνηγιούνται όπως κυνηγιόνταν μέχρι τότε οι Εβραίοι, όχι βέβαια με σκοπό την κτηνωδέστατη δολοφονία τους αλλά τη δίκη τους και την απόδοση δικαιοσύνης για τα εγκλήματα πολέμου στα οποία προέβησαν. Τα παιδιά, λοιπόν, ενός συνταγματάρχη των Ες Ες μένουν ορφανά και εγκαταλελειμμένα από τους απάνθρωπους, θρασύδειλους γονείς τους, που ο ένας επιλέγει την αυτοκτονία και ο άλλος την απομόνωση. Τα παιδιά διώκονται από το ίδιο τους το σπίτι, από τους ίδιους τους γονείς τους. Έχουν έναν ακαθόριστο προορισμό, το σπίτι μιας γιαγιάς τους ή κάτι τέτοιο. Το ζήτημα είναι πως θα πρέπει να ζήσουν περιπλανώμενα και χωρίς ταυτότητα αφού η αποκάλυψη της πραγματικής τους ταυτότητας στην πολιορκημένη μετα-ναζιστική Γερμανία θα τα φέρει ενώπιον των ευθυνών των εγκληματιών κηδεμόνων τους. Αμαρτίες γονέων λοιπόν παιδεύουσι τέκνα, στην τραγική ολότητά του όμως. Ένα εξαιρετικό και εξαιρετικά πρωτότυπο θέμα που βλέπει τις συνέπειες του ρατσισμού και της κτηνωδίας στα παιδιά των θυτών και όχι των θυμάτων, που βλέπει δηλαδή το ζήτημα από την άλλη πλευρά, βρίσκει μια λεπτή, διακριτική, ψυχοσυνθετική σεναριακή μεταφορά και μια υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία. Ένα σενάριο ευαίσθητων νοηματολογικών και ψυχολογικών αποχρώσεων, άρτια γραμμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια, ντύνεται με την ποίηση των εικόνων της Σόρτλαντ που δημιουργεί ένα φιλμ ζωγραφιά και κομψοτέχνημα. Η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, το μοντάζ, ο ήχος, όλοι οι κινηματογραφικοί τομείς είναι άψογοι και η θέαση του φιλμ αποτελεί μια αισθαντική, σχεδόν μεταφυσική και απόλυτα λυρική εμπειρία. Τα ζεστά χρώματα της φωτογραφίας συνδυασμένα με τη σημειολογική σημασία των κάδρων της Σόρτλαντ αναδεικνύουν ένα σινεμά υψηλής αισθητικής. Ένα φιλμ που δεν πρέπει να χάσετε και για την καλλιτεχνική του αρετή και για την προβληματισμένη του σκέψη απέναντι σε ένα θέμα που, δυστυχώς, έχει επεκτάσεις στο σήμερα και στο αύριο και στο διηνεκές. Όσο θα υπάρχουν ανόητοι και ασυναίσθητοι. Αξιολόγηση: ***** (5) Αλέξανδρος Μιλκίδης
φιλμ νουάρ 9
filmnoir 66.indd 9
5/16/13 12:04 AM
ταινίες Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΚΑΤΣΜΠΥ (THE GREAT GATSBY)
Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ (THE PATIENCE STONE)
Σκηνοθεσία: Μπαζ Λούρμαν Παίζουν: Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τόμπι Μαγκουάιρ, Τζόελ Έγκερτον, Τομ Μπιουκάναν, Άιλα Φίσερ, Τζέισον Κλαρκ, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι Διάρκεια: 142’
Σκηνοθεσία: Ατίκ Ραχίμι Παίζουν: Γκολσίφτε Φαραχανί, Χαμίντ Τζαβαντάν, Μασί Μροβάτ Διάρκεια: 102’
ΟΛΥΜΠΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&9&10&11, VILLAGE COSMOS 3&4&6&7&9&10
Και που να πεις τον πόνο σου και ποιος θα σε ακούσει. Κι έτσι, κατά την περσική μυθολογία, τα λες σε μια πέτρα, εξομολογείσαι βάσανα και καημούς, μέχρι που κάποτε «εκρήγνυται» αυτή και συ λυτρώνεσαι. Κάπου στο εμπόλεμο Αφγανιστάν μια γυναίκα φροντίζει τον - ευρισκόμενο σε κώμα - άνδρα της. Επιτέλους, είναι η ώρα να μιλήσει κι αυτή, σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος, σαν στερημένη και καταπιεσμένη ψυχή. Είναι η ώρα της εξομολόγησης πρώτα στον ίδιο της τον εαυτό, μετά στον άνδρα της και τέλος στην «πέτρα», έναν ιδιότυπο εξομολογητή. Θα ξεστομίσει ανομολόγητα μυστικά, κρυμμένες επιθυμίες, δυσβάσταχτα βάσανα, θα θέσει ερωτήματα για τον πόλεμο, τον έρωτα, την υποκρισία, την ανελευθερία της γυναίκας - ανθρώπου, για το νόημα της ζωής. Παράξενη ταινία, ιδιότυπη φόρμα, ένας συνεχής μονόλογος με εμβόλιμες εικόνες από την αφόρητη καθημερινότητα με το φόβο, τη συνεχή βία του πολέμου. Η εξομολόγηση μιας γυναίκας χωρίς προσδοκίες, με πενιχρή την ελπίδα για καλύτερη ζωή, που επιζητεί τη ζωτικής σημασίας ελάφρυνση από αυτά που βαραίνουν την ψυχή της, με έναν αναστεναγμό, που ίσως να είναι η αρχή της λύτρωσης. Ο σκηνοθέτης και συγγραφέας του ομώνυμου μπεστ σέλερ μυθιστορήματος Ατίκ Ραχίμι βρήκε τον τρόπο να μεταφράσει σε κινηματογραφικές εικόνες το γραπτό δικό του λόγο κρατώντας το θεατή αιχμάλωτο της οθόνης μέχρι και τους τίτλους τέλους. Ο λόγος είναι χειμαρρώδης μα και οι εικόνες αμείλικτες. Όπως αυτής του ιδιότυπου ψευδο-βιασμού, όπου κάτω από το σαρίκι και τη μαντήλα φανερώνεται ένας έφηβος τρομαγμένος ο οποίος θέλει, όπως κάθε πλάσμα, την ερωτική συνεύρεση. Ή εκείνη όπου η γυναίκα από την κεκτημένη ταχύτητα της συνήθειας, ζητά την άδεια από τον ευρισκόμενο σε κώμα άνδρα της, σε «ρόλο πτώματος ή πέτρας», για να βγει έξω από το σπίτι. Ο κινηματογράφος της απλότητας, γοητευτικός όσο ποτέ.
Έχεις διαβάσει τον «Υπέροχο Γκάτσμπυ» του Ε. Σκοτ Φιτζτζέραλντ; Μια νουβέλα μετά βίας 48.000 λέξεων, εκδοθείσα το 1925, πουλώντας μόλις 20 χιλιάδες αντίτυπα τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας της, παρασάγγες πίσω από τις προηγούμενες δουλειές του, «The Far Side of Paradise» και «The Beautiful and Damned» (που άγγιξαν τις 50.000 αντίστοιχα). Ή δεν μπορεί, κάπου θα έχεις πετύχει μια εκ των προηγουμένων πέντε αποδόσεων στο πανί, τουλάχιστον μία εκ των τριών σημαντικότερων Γκάτσμπηδων, Γουόρνερ Μπάξτερ (1926), Άλαν Λαντ (1949) και (το σιγουράκι) Ρόμπερτ Ρέντφορντ (1974). Ο Τζέι Γκάτσμπυ είναι η ενσάρκωση της γκλιτερίζουσας φαυλεπίφαυλης κενότητας του αμερικανικού ονείρου, η από τ’ αλώνια στα σαλόνια εγκάρσια τομή στο κυνήγι της ευτυχίας, που προσδίδουν τα αχειροποίητα Αγάπη, Αυτοεκπλήρωση, Υστεροφημία καμωμένες με τα χθόνια υλικά του Πλούτου, Πλάνης και Προδοσίας. Ο Μπαζ Λούρμαν, για τους πολυπληθείς επικριτές του, είναι για ακόμη μια φορά συνεπέστατος: Φιλμάρει οργιαστικά, έχοντας 120 εκατομμύρια δολάρια για ξόδεμα για μια ταινία - φαντασμαγορία, όπου τα εξόφθαλμα εστέτ κουστούμια της Miuccia Prada πλημμυρίζουν την οθόνη σε στιλπνά αναχρονιστικό μπερδεγουέι με τα ρετρό χιπχοπίσματα του σύγχρονου Μίδα Jay Z και της Beyonce. Το πιάν’ς; Η γυναίκα του Μπαζ, Κάθριν Μάρτιν, σολάρει ακατάπαυστα σε έναν υπερλουσάτο καμβά, που διακοσμεί μια στιλπνή φωτογραφία κρεμασμένη στον αέρα (του crane shot το ανάγνωσμα - πρόσχωμεν), φιξαρισμένη σε 3D που κολλά τους ερμηνευτές πάνω σου α λα ταπετσαρία - μανεκέν. Άλλη μια κλασική περίπτωση όπου ο Λούρμαν θυσιάζει την αλήθεια των χαρακτήρων στο βωμό της διαστολής του αμφιβληστροειδούς, θα κραυγάσουν οι δυσκοίλιοι. Ή μήπως όχι; Γιατί αυτή-δαύτη είναι η αλήθεια του Φιτζτζέραλντ, η ψευτιά και ανακατωσούρα της τάχα μου υψηλής κενωνίας όπου το διχαστικό παλιό χρήμα απειλείται στα ίσα από το ψευδεπίγραφο χαρτοφυλάκιο του χρηματιστηρίου, εκεί, λίγο πριν την Great Depression. Ο κατά Λούρμαν «Υπέροχος Γκάτσμπυ» θα ξετρελάνει τους νεότερους, χωρίς να απογοητεύσει κανέναν άλλον, πλην των σκληροπυρηνικών πιουρίστας του συγγραφέα. Έχει υπερθετικά production values και τον καλύτερο ΝτιΚάπριο που έχω δει (παντού). Ίσως η διανομή του τον Μάιο, αντί του αρχικά προγραμματισμένου περσινού Δεκέμβρη, να του αφαιρεί κρίσιμο οσκαρικό βεληνεκές, σε κάθε περίπτωση όμως πρόκειται για ότι καλύτερο έχει να μας παρουσιάσει έως τώρα στο ‘13 το mainstream Χόλιγουντ. Το σινεμά του Μπαζ είναι μοντέρνο, χορταστικό, έχει άποψη και κατά συνέπεια είναι άξιο να φέρει τον τίτλο του μπλοκμπάστερ, χωρίς να προσβάλλει την αισθητική του απαιτητικού θεατή. Αξιολόγηση: **** Τάκης Γκαρής (αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική στο www.moviesltd.gr)
ΑΠΟΛΛΩΝ
Αξιολόγηση: **** Γιάννης Ν. Γκακίδης
ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΥΛΙΟΥ Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Λίλα Μπακλέση, Κλεοπάτρα Περάκη, Γιάννης Κομματάς Διάρκεια: 80’
ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ Αυτός δεν έχει χρήματα. Αυτός δεν έχει φαγητό. Δεν έχει που να μείνει. Δεν έχει συναισθηματική υποστήριξη. Έχει όμως μια σπαρακτική φωνή κι ένα καναρίνι. Με το οποίο μοιράζονται κανναβούρι, για να επιβιώσουν και οι δύο. «Ο νέος άνθρωπος δε θα βιώσει τη φθορά, δε θα χρειάζεται καν να σκέφτεται, να αμφιβάλλει», λέει ο Αλέξανδρος Βούλγαρης στο «Χιγκίτα», μια άλλη ελληνική ταινία της φετινής σεζόν. Κι αυτός ο νέος άνθρωπος μοιάζει πολύ με τον εξαιρετικό Γιάννη Παπαδόπουλο, τον πρωταγωνιστή της ταινίας του Έκτορα Λυγίζου. Ο άνθρωπος είναι εκείνο το ον που μπορεί να συνηθίζει τα πάντα. Αρκεί να λειτουργούν τα ζωτικά του όργανα. Ο πρωταγωνιστής έχει φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης. Το συνηθίζει. Συμφιλιώνεται. Ζει αρμονικά μαζί της. Δέχεται. Αποδέχεται. Οι αντοχές είναι σπασμένες. Τα αντανακλαστικά ξεχαρβαλωμένα. Αδύνατη η εναντίωση. Δέχεται, αποδέχεται γιατί δεν ξέρει τι άλλο να κάνει. Δεν είναι μια πράξη ωριμότητας ή υπαρξιακής παραίτησης. Ζει τη φυσικότητα ενός άβουλου όντος στο οποίο έχει εκχωρηθεί η ύπαρξή του. Αυτός και το καναρίνι του μοιάζουν. Είναι και οι δύο άβουλοι. Το καναρίνι ζει μέσα σ’ ένα κλουβί, και η ζωή του είναι συνυφασμένη με τη χρησιμότητά που επιφέρει στον ιδιοκτήτη. Σ’ αυτόν που το ταΐζει. Ο ιδιοκτήτης, με τη σειρά του, ζει κι αυτός σε νοητό κλουβί. Σ’ ένα νοητό κοινωνικό κλουβί. Και ζει ακριβώς, και με τον τρόπο, που είναι χρήσιμος στους κρατικούς και παγκόσμιους μηχανισμούς που διαχειρίζονται το παρόν και το μέλλον του. Μόνο που πλέον, ούτε οι παγκόσμιοι μηχανισμοί ούτε ο ιδιοκτήτης του καναρινιού μπορούν να εγγυηθούν αμφότεροι την επιβίωση. Όλα αυτά εξελίσσονται σε μια Αθήνα της απομόνωσης. Οι εισροές απ’ το περιβάλλον μοιάζουν μολυσμένες. Αδιαφορία έχει περιλάβει τα πάντα, ως μια μορφή ασθένειας. Τα φαινόμενα συντηρούνται. Καμία εναντίωση. Όλα συμβαίνουν επειδή συμβαίνουν. Ο άνθρωπος οδηγείται στη μοναχικότητα. Στη μοναξιά. Ο Έκτορας Λυγίζος κινηματογραφεί ασφυκτικά την οδύσσεια του πρωταγωνιστή του. Σε μια σφικτή, κλειστοφοβική σχεδόν ταινία. Μια ταινία παγκόσμια, η οποία ωστόσο, μοιάζει να μπερδεύεται, όταν ο δημιουργός αποφασίζει να την εντάξει πιο έκδηλα στην Αθήνα του σήμερα. Καταφεύγοντας σε εύκολους συμβολισμούς, μέσα από την παραδοσιακή ελληνική ηθολογία. Ή αχρείαστες απεικονίσεις της σύγχρονης Αθήνας. Αξιολόγηση: *** Γιώργος Ευθυμίου
φιλμ νουάρ 10
filmnoir 66.indd 10
5/16/13 12:04 AM
ταινίες ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (YEK KHANÉVADÉH-E MOHTARAM / A RESPECTABLE FAMILY)
Σκηνοθεσία: Μασούντ Μπακσί Παίζουν: Μπαμπάκ Χαμιντιάν, Μεχρντάντ Σεντιγκιάν, Μεχράν Αχμαντί, Αχού Κεραντμάντ Διάρκεια: 90’
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ O Αράς είναι ένας Ιρανός ακαδημαϊκός που ζει στη Δύση. Επιστρέφει στην πατρίδα του για να διδάξει στο Σιράζ, μια πόλη μακριά από την Τεχεράνη, όπου ζει η μητέρα του. Μπλεγμένος σε οικογενειακά προβλήματα, βρίσκεται σε μια πατρίδα που του είναι ξένη. Μετά τον θάνατο του πατέρα του και την πικρή συνειδητοποίηση του τι είναι τελικά η αξιοσέβαστη οικογένειά του, ο Αράς αναγκάζεται να πάρει μερικές αποφάσεις. Μια δραματική ταινία έρχεται από το ιρανικό σινεμά με σκοπό να διδάξει ότι δεν κατάφερε «Η πέτρα της υπομονής». Ότι δηλαδή παρά τη διαφορετική κουλτούρα και εν γένει την κοσμοθεωρία των κατοίκων της Ανατολής με αυτούς της Δύσης, κάπου τελικά συγκλίνουν. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την ταινία του Μπακσί, στη μια και Αγία Οικογένεια, που πολλές φορές μπορεί να γίνει αυταρχικότερη και καταπιεστικότερη κι από το καθεστώς του ιμάμη του Ιράν. Ανάλογες εικόνες μου έρχονται και από χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, για παράδειγμα. Με πιθανές αυτοβιογραφικές αναφορές, ο Μπακσί μιλάει για έναν πανεπιστημιακό που έχει ζήσει τη μισή ζωή του στο εξωτερικό αλλά τελικά «πέφτει στην παγίδα» και επιστρέφει στο Ιράν: λίγο η νοσταλγία για τη μητέρα του, λίγο οι υποσχέσεις για ένα ίδρυμα που θα φέρει το όνομα του αδικοχαμένου - «μάρτυρα» - αδερφού του, τον πείθουν να γυρίσει έστω και προσωρινά. Στα πατρογονικά εδάφη του, δεν τον περιμένει μόνο το αυταρχικό και λογοκριτικό - θρησκευτικό καθεστώς αλλά και οι κυνικοί, βίαιοι και αιμοδιψείς συγγενείς του, που εποφθαλμιούν την αμύθητη περιουσία που του έχει κληρονομήσει, ερήμην του, ο πατέρας του. Ο σκηνοθέτης μας τοποθετεί σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο αυτομαστιγώματος αναφορικά με το που τελειώνουν τα όρια του άλλου, ακόμη και του συγγενικού μας κύκλου, πάνω μας, γύρω μας, μέσα μας, στην ψυχή μας. Πρέπει να μάθουμε να βάζουμε τα όριά μας, σε όλους γύρω μας, στους ανθρώπους με τους οποίους συνδιαλεγόμαστε αλλά και συντρώγουμε ακόμη και καθημερινά. Μια ταινία - διδαχή, ένα πραγματικό μάθημα εσωτερικής ηθικής και άσκησης, που μπορεί να μην πετυχαίνει πλήρως το στόχο του χάνοντας την υπέρβαση (το σενάριο μπουρδουκλώνεται στον εσωτερικό κόσμο του ήρωα), εντούτοις καταδεικνύει ένα γεγονός προς παραδειγματισμό και αποφυγή για όλους μας. Αξιολόγηση: *** Νέστορας Πουλάκος (www.sevenart.gr)
ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΡΝΕΣΤΟ (INFANCIA CLANDESTINA/ CLANDESTINE CHILDHOOD)
Σκηνοθεσία: Μπενχαμέν Άβιλα Παίζουν: Τέο Γκουτιέρεζ Μορένο, Ναταλία Ορέιρο, Ερνέστο Αλτέριο, Σέζαρ Τρονκόσο, Κριστίνα Μπανέγκας Διάρκεια: 112’
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ TRANCE Σκηνοθεσία: ΝτάνιΜπόιλ Παίζουν: Τζέιμς ΜακΑβόι, Βενσάν Κασέλ, Ροζάριο Ντόσον, Ντάνι Σαπάνι Διάρκεια: 101’
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 5, VILLAGE COSMOS 2 (2η εβδομάδα) Μετά την επιτυχία του «Slumdog Millionaire», τις «127 ώρες» και την αμφιλεγόμενη Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, ο Ντάνι Μπόιλ αποφάσισε να καταπιαστεί και με ένα ψυχολογικό θρίλερ. Το «Trance», το οποίο αποτελεί και την κινηματογραφική μεταφορά ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς, ήρθε καλλιεργώντας μεγάλες προσδοκίες σε κοινό και συντελεστές. Ο Σάιμον, εργαζόμενος σε οίκο δημοπρασίας έργων τέχνης, εμπλέκεται στην κλοπή ενός πίνακα για λογαριασμό ενός παράνομου κυκλώματος. Όταν κατά τη διάρκεια της ληστείας καταλήγει με ένα χτύπημα στο κεφάλι και αμνησία, ο αρχηγός του κυκλώματος, Φρανκ επιστρατεύει κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο προκειμένου να αποσπάσει τις πληροφορίες για την τοποθεσία στην οποία κρύφτηκε ο πίνακας. Σε αυτό το πλαίσιο, μια υπνοθεραπεύτρια καλείται να εξερευνήσει τα βάθη της μνήμης του Σάιμον, ανοίγοντας παράλληλα και το δρόμο σε μια καταιγίδα αποκαλύψεων. Από τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του «Trance», πολλοί μας διαβεβαίωναν πως αποτελεί μια αποστολή στις πιο μύχιες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Αν αυτός ήταν ο στόχος του Ντάνι Μπόιλ, τότε απέτυχε, μιας και στην ταινία του, ο άνθρωπος και ο νους δεν λειτουργούν παρά σαν εφαλτήρια για φασαρία, ρηχή αγωνία και εύκολες ανατροπές, από αυτές που συνηθίζουμε στο Σκούμπι Ντου αλλά όχι στον πραγματικά υπαρξιακό κινηματογράφο (βλ. Μπέργκμαν) ή σοβαρότερα ψυχολογικά θρίλερ που όντως θολώνουν τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας (βλ. «Ντόνι Ντάρκο»). Κατά τ’ άλλα, έχουμε μια επιτυχημένη περιπέτεια με ληστείες, που χάρη στην ιδιαίτερη πλοκή της μας προσφέρει μια ευχάριστη κινηματογραφική εμπειρία. Αξιολόγηση: ** Πέτρος Θεοδωρίδης
ΝΑΤΑΛΙ Στην κούνια το άμορφο μωράκι κλαίει. Μα δε χρειάζεται να βιάζεται. Σιγά σιγά θα αρχίσει να αποκτάει τη μορφή του. Θα ψελλίσει τα πρώτα λόγια, θα σηκωθεί διστακτικά στα δυο του και έπειτα θα περπατήσει, θα τρέξει, θα πάει στο σχολείο, θα πρωτοερωτευθεί και πριν να το καταλάβει θα είναι ήδη μεγάλος. Ο μικρός Ερνέστο αυτή τη διαδρομή ακολουθεί. Που είναι κοινή για όλους μας αν και με παραλλαγές ατέλειωτες. Πρώτες νυχτερινές βόλτες με τους αγαπημένους του γονείς και ξάφνου ο πατέρας γονατίζει πληγωμένος από σφαίρες. Ανταπαντά στους παρακρατικούς - ορθάνοιχτα κοιτούνε τα μάτια του μικρού. Σύντομα θα μάθει να μιλά, να λέει τα ισπανικά με την προφορά της Κούβας. Φυγάς εκεί, πολιτικοί πρόσφυγες οι γονείς, στα έντεκά του θα επιστρέψουν στην Αργεντινή όπου ο δικτάτορας Βιντέλα «εξαφανίζει» κόσμο. Τα παιδιά στα παιδικά δωμάτια έχουνε παιχνίδια. Στου Ερνέστο έχει πολυγραφημένες προκηρύξεις και τα κουτιά με τα σοκολατάκια κρύβουν σφαίρες. Άλλα παιδιά παρακαλούνε να τους χτίσουν ένα δεντρόσπιτο. Για τον Ερνέστο πίσω από τις κούτες βρίσκεται η κρύπτη του αν τυχόν εισβάλλει η αστυνομία. Στο σχολείο τα παιδιά γιορτάζουν τα γενέθλιά του. Και το όμορφο κορίτσι αγαπάει τον Ερνέστο. Όμως ο Ερνέστο δε γιορτάζει τότε. Και τον λένε Χουάν. Η παρανομία τον ακολουθεί, όπως και τους αντάρτες πόλεων γονείς του. Για κάποια παιδιά τα σοκολατάκια δεν είναι γλυκά. Πέφτουν, πέφτουν οι σφαίρες και οι φύλακες άγγελοι της παιδικής ηλικίας ματώνουν και συντρίβονται στο έδαφος. Ο εντεκάχρονος Ερνέστο θα σηκωθεί από την καρέκλα του βασανιστή. Και θα είναι ήδη άντρας, με το όνομα Χουάν και τις γροθιές σφιγμένες. Υπέροχα, πραγματικά υπέροχα, κινηματογραφημένη η ταινία, βασίζεται στις πραγματικές αναμνήσεις του σκηνοθέτη από όταν ήταν παιδί τη δεκαετία του ‘70. Μια ταινία διδακτική για εμάς που μόνο στα πληκτρολόγια φαντασιωνόμαστε επαναστάσεις. Αλλού τα παιδιά μεγαλώνουν πριν την ώρα τους. Ενώ εδώ οι ενήλικες παίζουμε και παίζουμε και συνεχίζουμε να παίζουμε τα παιχνίδια μας με πάθος τέτοιο που αρμόζει μονάχα στα παιδιά. Αξιολόγηση: **** Δημήτρης Δρένος (ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ //www.nibblingthevisible.blogspot.com)
filmnoir 66.indd 11
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΝΑΤΑΛΙ τηλ. 2310 829457 φιλμ νουάρ 11
5/16/13 12:04 AM
ταινίες OBLIVION Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Κοσίνσκι Παίζουν: Τομ Κρουζ, Μόργκαν Φρίμαν, Όλγκα Κουριλένκο, Αντρέα Ράιζμπορο, Νικολάι ΚόστερΒάλνταου, Μελίσα Λίο Διάρκεια: 124’
ΦΑΡΓΚΑΝΗ (3η εβδομάδα) Εν συντομία, η εμμονή μας με την καταστροφολογία και το επικείμενο τέλος του κόσμου σε ακόμα μια παραλλαγή της. Οι μύθοι, οι δεισιδαιμονίες και οι φοβίες μας από τον κατακλυσμό του Νώε μέχρι το ημερολόγιο των Μάγια και τον πυρηνικό όλεθρο βρίσκουν ακόμα ένα πάτημα στον μετα-αποκαλυπτικό κόσμο του «Oblivion». Και πόσο παράξενο είναι, αν το σκεφτείτε, πως χαρακτηρίζουμε ένα genre με έναν όρο βγαλμένο από τα κιτάπια της θρησκείας. Η Γη, λοιπόν, έχει καταστραφεί ολοσχερώς, οι άνθρωποι
ΜΠΟΥΤΙΚ ΓΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ (LE MAGASIN DES SUICIDES/ THE SUICIDE SHOP) Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ Με τις φωνές των: Μπερνάρ Αλάν, Ιζαμπέλ Σπέιντ, Κέισι Μοτ Κλάιν, Ιζαμπέλ Κιαμί, Λοράν Γκεντρόν Διάρκεια: 79’
ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ (3η εβδομάδα) Είναι πάντα ευχάριστο να συναντάς το επίκαιρο σε κάθε μορφή τέχνης. Η συναισθηματική φόρτιση που αυτό προκαλεί είναι συνήθως πολλαπλάσια και καταφέρνει να σε δεσμεύσει σε ένα άλλο επίπεδο, είτε πρόκειται για ένα βιβλίο είτε για ένα τραγούδι είτε για μια ταινία. Ο Πατρίς Λεκόντ μας ξεναγεί σε ένα σινεφιλικό μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων που οι αναφορές του στη σημερινή εποχή και στα συναισθήματα που την περικλείουν, είναι κάτι περισ-
IRON MAN 3 Σκηνοθεσία: Σέιν Μπλακ Παίζουν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Ντον Τσιντλ, Γκουίνεθ Πάλτροου, Γκάι Πιρς, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Τζον Φαβρό, Ρεμπέκα Χολ, Γουίλιαμ Σάντλερ, Μιγκέλ Φερέρ Διάρκεια: 130’
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2&3, VILLAGE COSMOS 5&8 (4η εβδομάδα) Από την πλειάδα ταινιών με υπερήρωες της Marvel που έχουμε παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, αυτές με πρωταγωνιστή τον Iron Man υπήρξαν οι πιο διασκεδαστικές, ίσως γιατί οι συντελεστές πέτυχαν την τέλεια ισορροπία περιπέτειας και κωμικών παρενθέσεων, αποφεύγοντας παράλληλα την παγίδα του μελοδραματισμού και της σοβαροφάνειας, στην οποία έπεσαν πολλές ανάλογες προσπάθειες. Το «Iron Man 3» πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησαν οι εντυπωσιακοί «Εκδικητές». Ο Τόνι Σταρκ, που δεν έχει ξεπεράσει ακόμα το σοκ από την εξω-
έχουν αποικίσει σε άλλον πλανήτη, κι αυτό που έχει απομείνει είναι ατελείωτες άγονες εκτάσεις καλυμμένες από άμμο και δυο επιστήμονες/ στρατιώτες/ πράκτορες που για λόγους ασφαλείας τους έχει διαγραφεί προσωρινά η μνήμη. Ο ρόλος τους στην εγκαταλειμμένη Γη είναι να προστατεύουν την υπερεξελιγμένη τεχνολογία με την οποία συλλέγουν ενέργεια και τη στέλνουν στην αποικία. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, αυτό τουλάχιστον νομίζουν ότι κάνουν, μέχρι που ο Τζακ με την ακόρεστη περιέργειά του και τις θολές αναμνήσεις θα γνωρίσει την Τζούλια, μια γυναίκα που στοιχειώνει τα όνειρά του και θα αναζητήσει απαντήσεις. Οι αληθινά καλές ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας σπανίζουν, διότι συνήθως έχουν τεράστιο μπάτζετ το οποίο αυξάνει και το άγχος της εμπορικής επιτυχίας με αποτέλεσμα να πέφτει ο ποιοτικός πήχης. Μια πολύ καλή ιδέα, λοιπόν, μ’ έναν πρωταγωνιστή που λατρεύουμε να μισούμε ή μισούμε να λατρεύουμε, η οποία όμως, δεν αναπτύσσεται επαρκώς και γρήγορα καταλήγει σε ατελείωτα κυνηγητά, μπόλικα κλισέ και αμπάλωτες τρύπες. Ναι, είναι ταινία για σινεμά και σβησμένα φώτα. Όχι, αν πάτε με ψηλές προσδοκίες, θα απογοητευτείτε. Αξιολόγηση: ** Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος σότερο από εύστοχες. Η θλίψη των σημερινών ανθρώπων αλλά και η άκρατη αβεβαιότητα για το μέλλον, τους προκαλεί μια συναισθηματική φόρτιση που τους ξεπερνά. Και πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί μια τέτοια κατάσταση. Όπως μια μπουτίκ που σε βοηθά να βάλεις ένα οριστικό τέλος σε αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα. Όμως, η ομορφιά της ταινίας δεν βρίσκεται ούτε στην ταύτιση με τη σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, ούτε στα, κάποιες φορές, κουραστικά τραγουδάκια, ούτε στην κινηματογραφική της αντιστοίχιση με την «Οικογένεια Άνταμς» και πολλές άλλες ταινίες. Βρίσκεται στην ανάδειξη του ανθρώπου σε πρωταγωνιστή, που μέσα από την αισιοδοξία και το χιούμορ μπορεί να αφήσει το ρόλο του απλού παρατηρητή και να πάρει ξανά τη θέση του στο πηδάλιο της ίδιας του της ζωής. Οι ουμανιστές Γάλλοι ξαναχτυπούν και μας παροτρύνουν να δίνουμε λιγότερη σημασία στα ερεθίσματα που μας φοβίζουν και να εστιάσουμε στη «φυσική» μας όρεξη για ζωή. Ο Πατρίς Λεκόντ μεταφέρει με μαεστρία το βιβλίο του Ζαν Τουλέ στη μεγάλη οθόνη βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο, δείχνοντάς μας το δρόμο κι όχι μια ουτοπική οριστική λύση... Αξιολόγηση: *** Πέτρος Καλογεράς
γήινη εισβολή, καλείται να αντιμετωπίσει έναν μυστηριώδη τρομοκράτη, ο οποίος με μεθοδικά σχεδιασμένες επιθέσεις θέλει να εκδικηθεί τις ΗΠΑ για το σκοτεινό παρελθόν τους. Η επιτυχημένη συνταγή των προηγούμενων ταινιών διατηρείται απαράλλακτη και παρότι η καινοτομία λείπει, η καλογυρισμένη κομιξάδικη δράση, οι σπιρτόζοι διάλογοι και η ζωντάνια που αποπνέει το φιλμ αρκούν για ένα ευχάριστο δίωρο. Ασφαλώς, το βαρύ χαρτί δεν είναι άλλο από τον πρωταγωνιστή. που χάρη σε ένα σεναριακό εύρημα απαλλάσσεται από τη στολή και μένει στη σκηνή με μοναδικό όπλο τις φαρμακερές ατάκες του, γεγονός που μπορεί να αφήνει λιγότερο χώρο στη δράση, αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει στον Ντάουνι Τζούνιορ να τελειοποιήσει την περσόνα του κυνικού και αλαζόνα υπερήρωα. Πραγματικά, είναι αδύνατο να φανταστείς οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό σε αυτόν το ρόλο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο η ταινία σαρκάζει το κοινό της και το «πατριωτικό» Χόλιγουντ, διακωμωδώντας ανηλεώς τις αμερικανικές εμμονές και φοβίες γύρω από την τρομοκρατία, με τη συμβολή του, ως συνήθως, απολαυστικού Μπεν Κίνγκσλεϊ να είναι καθοριστική. Να σημειωθεί πως η ταινία έκανε το δεύτερο καλύτερο εισπρακτικό άνοιγμα όλων των εποχών στις ΗΠΑ. Αξιολόγηση: *** Θοδωρής Τσομίδης
Παίζονται επίσης... The Call, Το πρόσωπο του κακού, Chinese Zodiac, Κουαρτέτο, Μεγάλες προσδοκίες, Στο τέλος του δρόμου, Ξέχασέ το, Δεν κρατιέμαι, Scary Movie 5, Οι διώκτες του εγκλήματος, Φιλιά εις τα παιδιά, Οι Κρουντς, Tad, ο χαμένος εξερευνητής , Ραλφ, η επόμενη πίστα, Ξενοδοχείο για τέρατα, Σάμμυ 2
φιλμ νουάρ 12
filmnoir 66.indd 12
5/16/13 12:04 AM
σινεμά
«Οι δρόμοι του σινεμά τον 21ο αιώνα» Το νέο κινηματογραφικό αφιέρωμα της ΕΤ3 «Οι δρόμοι του σινεμά τον 21ο αιώνα» είναι ο τίτλος του νέου κινηματογραφικού αφιερώματος της ΕΤ3 στη ζώνη ξένων ταινιών, κάθε Σάββατο στις 23.00, από τις 18 Μαΐου έως τις 15 Ιουνίου. Ξεχωριστοί, σύγχρονοι σκηνοθέτες υπογράφουν πέντε έγχρωμα, διακεκριμένα φιλμ του 21ου αιώνα, που γυρίστηκαν από το 2001 ως το 2003. Τρεις Αμερικανοί, ήτοι οι Γούντι Άλεν, Ρόμπερτ Άλτμαν, Σπάικ Τζόνσι, o Αυστραλός Φίλιπ Νόις και o Βρετανός Ίαν Σόφτλι δημιουργούν πέντε φιλμ διάφορων κινηματογραφικών ειδών. Έτσι δείχνουν - κατά κάποιο τρόπο - τους δρόμους του σινεμά τον 21ο αιώνα. Μία ρομαντική κομεντί, μια άλλη επιστημονικής φαντασίας, ένα πολιτικό νουάρ, μια τοιχογραφία εποχής μυστηρίου και μια δραματική ταινία με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας απαρτίζουν το αφιέρωμα. Οι ταινίες κέρδισαν Όσκαρ και άλλα βραβεία, προτάθηκαν επίσης για πολλά Όσκαρ, αλλά πάνω απ’ όλα συζητήθηκαν, προσέλκυσαν θεατές, τράβηξαν το ενδιαφέρον του κοινού, κέρδισαν πολύ καλές κριτικές. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται όλες μαζί σε ένα ενιαίο αφιέρωμα. Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής: - Σάββατο 18 Μαΐου: «Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ» (Gosford Park, 2001) του Ρόμπερτ Άλτμαν - Σάββατο 25 Μαΐου: «K-PAX» (2001) του Ίαν Σόφτλι - Σάββατο 1 Ιουνίου: «Ο ήσυχος Αμερικανός» (The Quiet American, 2002) του Φίλιπ Νόις - Σάββατο 8 Ιουνίου: «Adaptation» (2002) του Σπάικ Τζόνσι - Σάββατο 15 Ιουνίου: «Έρωτας και τίποτα άλλο» (Anything Else, 2003) του Γούντι Άλεν Το αφιέρωμα προλογίζει πριν από την προβολή της πρώτης ταινίας ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξης Δερμεντζόγλου, ο οποίος εξηγεί το σκεπτικό των επιλογών και αναλύει τις αξίες των ταινιών.
Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης «Επαναστατικές Εικόνες από την Κούβα» Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης συνεχίζει τη δραστηριότητά της παρουσιάζοντας το αφιέρωμα «Επαναστατικές Εικόνες από την Κούβα», που θα πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 16 έως την Κυριακή 19 Μαΐου στην Αίθουσα «Τάκης Κανελλόπουλος» (Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α’, Λιμάνι). Το πρόγραμμα αναλυτικά έχει ως εξής: Πέμπτη 16/5: 19.00: «Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη» (La muerte de un burócrata, 1966) του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα και 21.30: «Μνήμες υπανάπτυξης» (Memorias del subdesarrollo, 1968) του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα Παρασκευή 17/5: 19.00: «Ένας πετυχημένος άνθρωπος» (Un hombre de éxito, 1986) του Ουμπέρτο Σόλας και 21.30: «Λουτσία» (Lucía, 1968) του Ουμπέρτο Σόλας
Νίκη Τριανταφυλλίδη (1942 - 2013) Η άγνωστη Γυναίκα στην Ευριδίκη ΒΑ 2Ο37 Πρώτη εμφάνιση στο Θέατρο Θυμέλη της Θεσσαλονίκης («Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», «Έγκλημα στο νησί των κατσικιών», «Φιλουμένα Μαρτουράνο») και στην ταινία «Ουρανός» (1963) του Τάκη Κανελλόπουλου. Στα διαλείμματα σπουδαίων θιάσων και μεγάλων παραστάσεων ανθολογώ: «Το κανόνι και τ’ αηδόνι» (1968), «Ο Αστραπόγιαννος» (1970), «Άγνωστος Πόλεμος» (1971), «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και μετά… την άγνωστη «Ευριδίκη ΒΑ 2Ο37» (1975). Βραβείο σκηνοθεσίας για τη μικρού μήκους «Συνηθισμένο μου όνειρο» (1970). Τιμητικό βραβείο “Μαρίκα Κοτοπούλη” (1971) από το Κε.Μ.Ε.Ε.Θ. «Γυναίκα από βελούδο» (1985) στη δραματοποιημένη τηλεταινία του Φρέντυ Γερμανού. Τελευταίο πέρασμα στο «Αντίο Βερολίνο» (1994) του Δημήτρη Αθανίτη. Θέατρο Γκραγκάντα (1988-1999), μια λαμπρή διαδρομή και τρία δικά της θεατρικά έργα: «Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π.», «Ηχώ και Νάρκισσος», «Τρελλή Ελένη». Πριν από δύο χρόνια συνομίλησα μαζί της τηλεφωνικά με την ευκαιρία ενός μεγάλου αφιερώματος στον Νίκο Νικολαΐδη. Της ζήτησα να μου πει τι θυμάται από τη συμμετοχή της στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. Για τον Νικολαΐδη: Τον γνώρισα μέσω του Πανουσόπουλου. Τέτοιος παράξενος άνθρωπος!!! Και σκηνοθέτης παράξενος. Δεν ξαναδούλεψα ποτέ έτσι με άλλον. Στην Ευριδίκη: …δημιούργησε ένα παράξενο κλίμα, πολύ αυθεντικό, μαγικό. Το έβγαλε από μένα αυτό, εγώ το είχα μέσα μου και το ‘δωσα στην ταινία. Χωρίς καν να μου δώσει οδηγίες, χωρίς να εξηγεί ποτέ τι ακριβώς ήθελε. Έκανε ένα και μοναδικό γύρισμα και πέτυχε (χωρίς να χρειαστεί επανάληψη). Θυμάται ακόμη: …ήταν πολύ γοητευτικός, μυστηριώδης, αινιγματικός. Δεν εξωτερίκευε παρά ελάχιστα. Δεν έδειχνε… συναισθήματα. Ενώ τα ‘λεγε αυτά η καθηλωμένη Νίκη Τριανταφυλλίδη, ένιωθα να αναδύεται απ’ την άλλη μεριά του τηλεφώνου μια γλυκιά συγκίνηση. Ένιωσα κάτι από τη μαγεία των ανεξίτηλων αναμνήσεων. Ένιωσα τη φρεσκάδα και -στιγμέςεκείνο το κελαρυστό νάζι στη φωνή της… (αναδημοσίευση από το http://kemes.wordpress.com/) Κώστας Γ. Καρδερίνης
Σάββατο 18/5: 19.00: «Μνήμες υπανάπτυξης» (Memorias del subdesarrollo, 1968) του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα και 21.30: «Ένας πετυχημένος άνθρωπος» (Un hombre de éxito, 1986) του Ουμπέρτο Σόλας Κυριακή 19/5: 19.00: «Λουτσία» (Lucía, 1968) του Ουμπέρτο Σόλας και 21.30: «Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη» (La muerte de un burócrata, 1966) του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα Πληροφορίες: 2310 508398Τιμή εισιτηρίου: 4 ευρώ (γενική είσοδος), 3 ευρώ (για τα μέλη).
Next Την Πέμπτη 23 Μαΐου αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Fast & Furious 6» (φωτό) του Τζάστιν Λιν με τους Βιν Ντίζελ, Ντουέιν Τζόνσον και Πολ Γουόκερ, «Νομοταγείς τύποι» (Stand Up Guys) του Φίσερ Στίβενς με τους Αλ Πατσίνο, Άλαν Άρκιν και Κρίστοφερ Γουόκεν και «Almanya - Καλωσήρθατε στην Γερμανία» (Almanya – Willkommen in Deutschland) της Γιασεμίν Σαμντερελί με τους Φαχρί Γιαρντίμ, Πέτρα Σμιντ-Σάλερ, και Ντένις Μοσκίτο. Επίσης, την Πέμπτη 30 Μαΐου αναμένεται να βγουν στη Θεσσαλονίκη οι ταινίες: «The Hangover Part III» του Τοντ Φίλιπς «Ιδιαίτερες αδυναμίες» (Two Mothers) της Αν Φοντέιν «Οι γυναίκες του λεωφορείου 678» (Cairo 678) του Μοχάμεντ Ντιάμπ
Δευτέρες στο Φαργκάνη Τη Δευτέρα 20 Μαΐου στις 21.00 η Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης συνεχίζει τις προβολές της στο «Φαργκάνη» με την ταινία «C.R.A.Z.Y.» (2005) του Ζαν-Μαρκ Βαλέ. 25 Δεκεμβρίου 1960: Ο Ζάκ έρχεται στον κόσμο, το τέταρτο από τα πέντε αγόρια της οικογένειας Μπολιέ. Οι Μπολιέ είναι μια συνηθισμένη μικροαστική οικογένεια που ζει σ’ ένα προάστιο του Μοντρεάλ. Η μητέρα του είναι πολύ στοργική και ο Ζακ είναι ο αγαπημένος γιος τού εξωστρεφή και μουσικόφιλου πατέρα του. Ο Ζακ όμως από πολύ μικρή ηλικία, καταλαβαίνει ότι είναι διαφορετικός από τον χριστιανικό και συντηρητικό περίγυρό του...
filmnoir 66.indd 13
φιλμ νουάρ 13
5/16/13 12:04 AM
σινεμά
Το φεστιβάλ των φεστιβάλ ξεκινάει! Όλα τα βλέμματα στραμμένα στις Κάννες! Ξεκίνησε το φεστιβάλ των φεστιβάλ! Κι εμείς εδώ διαλέγουμε τις 7 ταινίες που πιστεύουμε πως θα ξεχωρίσουν ανάμεσα στις 20 του διαγωνιστικού τμήματος:
«Inside Llewyn Davis» των αδελφών Κοέν: Ο Λιούιν Ντέιβις είναι ένας loser (κατά πως φαίνεται), όχι ιδιαίτερα συμπαθής μουσικός της φολκ, που προσπαθεί να επιβιώσει στην Νέα Υόρκη, να σώσει τη σχέση του με την κοπέλα του, την Τζιν και να προωθήσει όσο μπορεί τη μουσική του καριέρα. Τα τρομερά αδέλφια βασίζονται στο βιβλίο «The Mayor of MacDougal Street», τη βιογραφία του Ντέιβ Βαν Ρονκ, δίνουν το ρόλο του (φανταστικού) κεντρικού ήρωα στον Όσκαρ Άιζακ και τον πλαισιώνουν από τους Κάρεϊ Μάλιγκαν και Τζον Γκούντμαν μέχρι τους Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και Ε. Μάρεϊ Άμπραχαμ. «Jimmy P.» του Αρνό Ντεπλεσάν: Ο Τζίμι Πικάρντ είναι ένας Ινδιάνος που πολεμάει στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Θα οδηγηθεί σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο με παράξενα συμπτώματα. Και μιας που δεν υπάρχουν εξειδικευμένοι γιατροί θα διαγνωστεί ως σχιζοφρενής. Η διεύθυνση του νοσοκομείου, πάντως, θα αναζητήσει τη βοήθεια ενός Γάλλου ανθρωπολόγου και ψυχαναλυτή, του Ζορζ Ντεβερό, που ειδικεύεται στους Αμερικάνους Ιθαγενείς. Για πέμπτη φορά στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ στην πρώτη του διεθνή ταινία, ο Ντεπλεσάν έχει τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο στο ρόλο του Ινδιάνου και τον Ματιέ Αμαλρίκ στο ρόλο του Ντεβερό. Λέτε να τους δούμε και στα Όσκαρ; «La grande bellezza» του Πάολο Σορεντίνο: Η ιστορία ενός συγγραφέα που γερνάει, ο οποίος θυμάται την παθιασμένη, χαμένη του νιότη. Παράλληλη, το πορτρέτο της σημερινής Ρώμης. Και εύκολα μπορεί να βρει κανείς τις συνάφειες – ένα είδος φόρου τιμής – στο σινεμά του Φελίνι και δη της παντοτινής «Dolce Vita» του. Αυτή είναι η 6η μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Σορεντίνο και η 5η που διεκδικεί τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών, όπου έχει πάρει διάφορα βραβεία αλλά όχι το κορυφαίο. Μήπως ήρθε η στιγμή του; «La Vénus à la fourrure» του Ρομάν Πολάνσκι: Μια ηθοποιός προσπαθεί να πείσει έναν θεατρικό σκηνοθέτη πόσο τέλεια είναι για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα παραγωγή που εκείνος ετοιμάζει. Ο Πολάνσκι μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το θεατρικό του Ντέιβιντ Ιβς με πρωταγωνιστές τη γυναίκα του, Εμανουέλ Σενιέ, και τον πανταχού παρόντα Ματιέ Αμαλρίκ. Μάλλον από τις πιο αναμενόμενες ταινίες που θα προβληθούν στο φεστιβάλ.
Το φιλμ νουάρ προσφέρει μια διπλή πρόσκληση για την παράσταση ««Blasted/ Και εσαρώθησαν» στη Σκηνή Σωκράτης Καραντινός της Μονής Λαζαριστών. την Τετάρτη 22/05 στις 19.00. 3 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Τζοκόντα vs Ντα Βίντσι» στο Νέο Υπερώο (ΕΜΣ) για την Παρασκευή 24/05 στις 21.00. 3 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών την Παρασκευή 24/05 στις 21.00. 2 αντίτυπα του βιβλίου «ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ στις ΝΕΡΑΝΤΖΙΕΣ» της Έρσης Σωτηροπούλου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, τα οποία μπορείτε να παραλάβετε από το ΟΞΥΓΟΝΟ (Ολύμπου 81) την ημέρα της εκδήλωσης, την Παρασκευή 31/05.
«La vie d’ Adele» του Αμπντελατίφ Κεσίς: Η Αντέλ είναι μια 15χρονη κοπέλα που ονειρεύεται να ζήσει τον έρωτα της ζωής της. Μόνο που δεν θα αργήσει να αντιληφθεί πως δεν της αρέσουν οι άντρες αλλά οι γυναίκες. Παρά το γεγονός ότι ο Τόμας, ένας όμορφος, σκοτεινός άντρας, την ερωτεύεται παράφορα. Η Αντέλ δεν έχει μυαλό παρά μόνον για ένα κορίτσι με μπλε μαλλιά. Ο σκηνοθέτης του «Κους κους με φρέσκο ψάρι» χρήζει πρωταγωνίστριά του την ελληνικής καταγωγής Αντέλ Εξαρχόπουλος ενώ το ρόλο της κοπέλας με τα μπλε μαλλιά τον κατέχει η Λεά Σεϊντού. «Le passé» του Ασγκάρ Φαραντί: Μια Γαλλίδα που την έχει εγκαταλείψει ο Ιρανός σύζυγός της αποφασίζει να τον καλέσει πίσω από την πατρίδα του μετά από τέσσερα χρόνια προκειμένου να πάρουν διαζύγιο. Όταν εκείνος ανταποκρίνεται στο κάλεσμά της θα δει τη ζωή που άφησε πίσω του και τα παιδιά του να ανήκουν πλέον στο νέο σύντροφο της συζύγου του. Πώς θα αντιδράσει στη νέα, διαμορφωμένη αυτή κατάσταση; Με την προηγούμενη ταινία του «Ένας χωρισμός», ο Φαραντί κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου και το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στην πρώτη του γαλλική παραγωγή λέτε να κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα; Στο ρόλο της συζύγου θα δούμε την Μπερενίς Μπεζό και στο ρόλο του συζύγου τον Ταχάρ Ραχίμ. «Only God Forgives» του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν: Ο Τζούλιαν είναι ένας νεαρός άντρας που αυτοεξορίζεται στη Μπανγκόκ μετά τη δολοφονία ενός αστυνομικού. Διευθύνει ένα γυμναστήριο ταϊλανδέζικου μποξ το οποίο λειτουργεί ως βιτρίνα της πραγματικής επιχείρησης διακίνησης ναρκωτικών που διαχειρίζεται με τον αδελφό του. Όταν ο αδελφός του βρίσκεται δολοφονημένος η μητέρα τους απαιτεί από εκείνον να πάρει εκδίκηση. Μόνο που πίσω από τη δολοφονία βρίσκεται ένας αστυνομικός με το παρατσούκλι «Εκδικητής Άγγελος». Δύο χρόνια μετά τη συνεργασία τους στο «Drive» που τους χάρισε το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες, ο Ρεφν συναντά ξανά τον Ράιαν Γκόσλινγκ, μόνο που αυτήν τη φορά λέγεται πως την παράσταση κλέβει η Κρίστιν Σκοτ Τόμας στο ρόλο της μητέρας του.
Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΑΠΟΛΛΩΝ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, ΝΑΤΑΛΙ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ και άλλα 4 εισιτήρια για το ΟΛΥΜΠΙΟΝ (αίθουσες «Ολύμπιον» και «Παύλος Ζάννας»). Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο contact@filmnoir.gr με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας. - Σε ότι αφορά το «Απόλλων» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Η πέτρα της υπομονής» - Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Μια αξιοπρεπής οικογένεια» - Σε ότι αφορά το «Ναταλί» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Με λένε Ερνέστο»
Θόδωρος Γιαχουστίδης
- Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Oblivion» - Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» (αίθουσα «Ολύμπιον») θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ο υπέροχος Γκάτσμπυ» - Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» (αίθουσα «Παύλος Ζάννας») θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία (τέσσερις σε ότι αφορά το «Ολύμπιον») κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους πέντε κινηματογράφους (6 αίθουσες). Να επισημάνουμε πως δεχόμαστε συμμετοχές από τη στιγμή που κυκλοφορεί το περιοδικό και μετά, όχι πριν. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής.
φιλμ νουάρ 14
filmnoir 66.indd 14
5/16/13 12:04 AM
σινεμά ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΚΟ (SECONDS APART) Σκηνοθεσία: Αντόνιο Νέγκρετ Παίζουν: Ορλάντο Τζόουνς, Έντμουντ Έντιν, Γκάρι Έντιν, Σαμάνθα Ντρόουκ ΗΠΑ: 2011 Διάρκεια: 85’
Υπάρχει κάτι στους ομοζυγωτικούς διδύμους που συνάρπαζε πάντοτε τους κινηματογραφιστές και ιδιαίτερα τους δημιουργούς ταινιών τρόμου. Η απόλυτη ομοιότητα μεταξύ δύο ανθρώπων σε σημείο που να αδυνατεί να τους ξεχωρίσει κι η ίδια τους η μάνα, μπορεί να είναι κάτι ιδιαζόντως ανατριχιαστικό. Το ίδιο και ο ιδιαίτερος, συχνά μυστικός δεσμός που ίσως διατηρούν μεταξύ τους. Οι δίδυμοι παραβιάζουν μια σειρά από ταμπού: πρώταπρώτα την θεμελιώδη ιδέα ότι κάθε άνθρωπος οφείλει να είναι, αλλά και να φαίνεται μοναδικός. Ύστερα, ότι κάθε άνθρωπος οφείλει κάποια στιγμή να σπάει τον ομφάλιο λώρο που τον συνδέει με τους γονείς και τ’ αδέλφια του, να αποκτά τη δική του ιδιαίτερη ταυτότητα και τελικά να ξαναεντάσσεται μέσα στο κοινωνικό σύνολο μέσα από τη δημιουργία ενός νέου δεσμού, ερωτικού αυτή τη φορά, που οδηγεί με τη σειρά του σε μια νέα οικογένεια και ο κύκλος συνεχίζεται. Δεν είναι τυχαίο ότι η στερεοτυπική εικόνα που προώθησε ο κινηματογράφος του τρόμου για τους διδύμους και την οποία αναπαράγει πλήρως και η συγκεκριμένη ταινία, είναι αυτή δύο πανομοιότυπων παιδιών να κρατιούνται χέρι-χέρι. Αρκεί να θυμηθούμε τις ανατριχιαστικές δίδυμες στη «Λάμψη» του Κούμπρικ.
Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
***
****
*****
***
ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΥΛΙΟΥ
***
**
***
**
ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
**
** ***
**
***
**
***
**
**
**
**
**
**
***
***
**
***
**
***
****
***
****
***
*
***
***
****
*
Αχιλλέας Ψαλτόπουλος *
Ηλίας Φραγκούλης * (www.freecinema.gr)
***
Γιάννης Τοτονίδης *
*****
Νέστορας Πουλάκος * (ΤΟ ΧΩΝΙ)
***
Γιώργος Παπαδημητρίου (www.cinedogs.gr)
**
Δημοσθένης Ξιφιλίνος *
****
Αλέξανδρος Μιλκίδης
***
Χρήστος Μήτσης * (ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ)
***
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος (ΕΡΤ)
***
Βασίλης Κεχαγιάς * (www.tvxs.gr)
Κωνσταντίνος Καϊμάκης * (ΗΜΕΡΗΣΙΑ)
***
Στράτος Κερσανίδης * (ΕΠΟΧΗ)
Τάσος Θεοδωρόπουλος (www.iefimerida.gr)
***
Σωτήρης Ζήκος * (CITY)
Αλέξης Δερμεντζόγλου * (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΕΡΤ)
***
Γιώργος Ζερβόπουλος (www.moviesltd.gr)
Γιάννης Ν. Γκακίδης
***
Ρόμπυ Εκσιέλ* (ΕΘΝΟΣ)
Θόδωρος Γιαχουστίδης * (ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ)
(* μέλος της Π.Ε.Κ.Κ.)
Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •
Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΚΑΤΣΜΠΥ
ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΡΝΕΣΤΟ
Είναι παιδιά, ακριβώς γιατί τα δίδυμα δεν ενηλικιώνονται ποτέ, δεν αυτονομούνται ποτέ. Το δε χειροκράτημά τους συμβολίζει έναν άρρηκτο και συνάμα αλλόκοτο δεσμό, κάτι σαν τους σιαμαίους. Στο «Seconds Apart» όλη αυτή η προβληματική επανέρχεται υπό την μορφή ενός ψυχολογικού θρίλερ, πολύ σκοτεινού, επαρκώς ατμοσφαιρικού, που σέβεται τον θεατή, αλλά δεν έχει και να του προσφέρει τίποτε καινούριο. Πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν έχουν προηγηθεί κολοσσοί όπως όχι μόνον ο Κούμπρικ, αλλά και ο Κρόνενμπεργκ με τους θρυλικούς «Διχασμένους» του και ο Ντε Πάλμα, με τις «Αδελφές». Η ιστορία αρχίζει σαν μια τυπική αμερικανική νεανική ταινία τρόμου: σε ένα φοιτητικό πάρτι, μια παρέα γοητευτικών νεαρών παίζει χαρτιά λέγοντας αστεία για γκόμενες. Ξαφνικά, θα βρεθούν υπό την επήρεια μιας μυστηριώδους δύναμης και θα πέσουν νεκροί σε ένα παιχνίδι ρωσικής ρουλέτας. Ο ντετέκτιβ Λάμπκιν, ο αστυνομικός που αναλαμβάνει τις έρευνες, αρχίζει να εγκαταλείπει την προφανή εκδοχή της αυτοκτονίας όταν θα ανακρίνει δύο δίδυμους συμφοιτητές τους, τον Τζόνα και τον Σεθ. Οι δυο τους είναι τελείως αποκομμένοι από τους υπόλοιπους φοιτητές, κάνουν παρέα αποκλειστικά μεταξύ τους, ντύνονται και φέρονται πανομοιότυπα, ενώ κυκλοφορούν διαρκώς με μια βιντεοκάμερα στο χέρι, αναφερόμενοι σε κάποιο «σχέδιο». Παρ’ όλη την αποκοτιά τους, ο Λάμπκιν, που κουβαλά τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες, δεν καταφέρνει να εντοπίσει κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. Ενώ οι μυστήριες «αυτοκτονίες» συνεχίζονται, ο Λάμπκιν αρχίζει να ερευνά στο διαδίκτυο για τις ιδιαιτερότητες και τους δεσμούς των διδύμων... Τα πράγματα συνεχίζονται με σχετικά καλό αφηγηματικό ρυθμό μέσα σε ένα ιδιαίτερα μουντό και καταθλιπτικό περιβάλλον, τα συχνά φλασμπάκ και οι σκηνές ονείρου μας παραπέμπουν στην παλιά καλή ψυχαναλυτική παράδοση του θρίλερ («οι δαίμονες του παρελθόντος μας απελευθερώνονται μέσα από τα όνειρά μας»), οι απολύτως βάσιμες υποψίες μας περί της φύσης των διδύμων επαληθεύονται, ενώ το αρραγές τους μέτωπο έρχεται να διασπάσει το ερωτικό στοιχείο, με την κλασική μορφή της καινούριας, απελευθερωμένης, αλλά και αγαθής συμφοιτήτριας. Όλα κορυφώνονται σε ένα μάλλον υπέρ του δέοντος προβλέψιμο φινάλε, που δεν αφήνει αμφιβολίες κι απορίες να αιωρούνται και οι δίδυμοι ανάγονται έτσι στο κατεξοχήν σύμβολο της συναισθηματικής αναπηρίας και άρνησης ενσωμάτωσης στην κοινωνία. Οι ενοχές μιας ανεύθυνης και επιπόλαιης χρήσης της επιστήμης υποβόσκουν στο παρασκήνιο, μαζί με τις απαραίτητες γονεϊκές ενοχές και τις ενοχές του ντετέκτιβ Λάμπκιν, οι οποίες είναι άσχετες με την υπόθεση, αλλά κάθε μορφή ενοχής είναι δραματουργικά χρήσιμη σε τέτοιες περιπτώσεις. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η παρουσία στον πρωταγωνιστικό ρόλο των πραγματικών διδύμων Έντμουντ και Γκάρι Έντιν, οι οποίοι τόσο με το παρουσιαστικό τους, όσο και με τις λεπτοδουλεμένες ερμηνείες τους προσδίδουν μια επιπρόσθετη διάσταση αληθοφάνειας, αλλά και βάθους στην ταινία. Αξιολόγηση: **** videodrome-filmnoir.blogspot.com
sevenfilmgallery.blogspot.com
Starsystem
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Γράφει ο Άγγελος Γιάννου videodrome@ymail.com
Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185
Μια προσφορά τoυ
ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό
*
** **
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ TRANCE
***
OBLIVION
***
**
*
**
*
ΜΠΟΥΤΙΚ ΓΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ
**
*
***
*
IRON MAN 3
**
**
***
***
*
**
*
**
***
**
***
***
***
***
**
**
•
**
**
*** ***
***
****
**
*****
*
**
**
****
***
*
φιλμ νουάρ 15
filmnoir 66.indd 15
5/16/13 12:04 AM
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL
STOCKHOLM
LOCARNO
ΒΡΑΒΕΙA: ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ
Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ
κινηματογραφική ατζέντα
ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL
BAVARIAN FILM AWARDS
HAMBURG
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΡΙΤΙΚΩΝ
ΜΟΥΣΙΚΗΣ
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL
HAMPTONS
HESSIAN FILM
ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΘΕΡΙΝΟΙ
AWARDS
ΒΡΑΒΕΙA: ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ
ΑΠΟΛΛΩΝ (2310 828642): Η πέτρα της υπομονής (21.00 – 23.00) ΑΛΕΞ (2310 265884): Οι διώκτες του εγκλήματος (Πέμπτη έως Κυριακή: 21.00 – 23.00/ Δευτέρα έως Τετάρτη: 23.00), Δεν κρατιέμαι (Δευτέρα έως Τετάρτη: 21.00) ΕΛΛΗΝΙΣ (2310 292304): Τα παιδιά του πολέμου (20.50 – 23.00) ΝΑΤΑΛΙ (2310 829457): Με λένε Ερνέστο (21.00 – 23.00)
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL
VALLADOLID
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ
LORE
ΟΤΑΝ ΟΛΗ ΣΟυ Η ζωΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ψΕμΑ, ΠΟΙΟΝ μΠΟρΕΙΣ ΝΑ ΕμΠΙΣΤΕυΤΕΙΣ; μΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΚΕιΤ ΣΟρΤΛΑΝΤ
"μΙΑ ΛυρΙΚΗ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ μΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗρΟΝΟμΙΑ ΤΟυ ΟΛΟΚΑυΤωμΑΤΟΣ“ Hollywood RepoRteR
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ:
ΕΛΛΗΝΙΣ
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Θέατρο: Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω (έως Κυριακή 19/5), Τα παιδιά του πολέμου (από Δευτέρα: 20.00), Στο τέλος του δρόμου (από Δευτέρα: 22.00) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Μια αξιοπρεπής οικογένεια (19.00 – 21.00 – 23.00) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης: Επαναστατικές εικόνες από την Κούβα/ Φιλιά εις τα παιδιά (Τετάρτη: 19.00 – 21.30) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (18.45 – 21.30/ Σάββατο και Κυριακή: 17.45 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα «Παύλος Ζάννας»: Αφιέρωμα: «Ο Καβάφης μέσα από τις κινηματογραφικές εικόνες» (Πέμπτη και Παρασκευή: 18.00), Μπουτίκ για αυτόχειρες (18.30 – 20.00/ Πέμπτη και Παρασκευή: 20.00), Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού (21.30 – 23.00) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Κουαρτέτο (20.30/ Κυριακή: 20.45/ Δευτέρα: 19.15), Oblivion (22.30/ Δευτέρα: 23.00), Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης: C.R.A.Z.Y. (Δευτέρα: 21.00)
ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (σε 3D: 19.00 – 22.00), Αίθουσα 2: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: 19.10), Scary Movie 5 (21.30), Αίθουσα 3: Οι Κρουντς (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 18.00), The Call (20.10 – 22.10), Αίθουσα 4: Trance (20.20 – 22.30), Αίθουσα 5: Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (20.00 – 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 17.10 – 20.00 – 23.00), Αίθουσα 6: Ξέχασέ το (18.40), Μεγάλες προσδοκίες (21.00), Αίθουσα 7: Iron Man 3 (18.00 – 20.40 – 23.20), Αίθουσα 8: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 17.20), Το πρόσωπο του κακού (19.30 – 21.30 – 23.30) STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: The Call (18.20 – 20.10/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 16.00 – 18.20 – 20.10), Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (22.00), Αίθουσα 2: Iron Man 3 (18.10 – 21.10/ Παρασκευή: 18.10 – 21.10 – 00.10/ Σάββατο: 15.10 – 18.10 – 21.10 – 00.10/ Κυριακή: 15.10 – 18.10 – 21.10), Αίθουσα 3: Iron Man 3 (19.10 – 22.10/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 16.10 – 19.10 – 22.10), Αίθουσα 4: κλειστή, Αίθουσα 5: Trance (19.00 – 21.30 – 23.40/ Σάββατο και Κυριακή: 14.30 – 16.50 – 19.00 – 21.30 – 23.40), Αίθουσα 6: Το πρόσωπο του κακού (19.20 – 21.20 – 23.20/ Σάββατο και Κυριακή: 13.20 – 15.20 – 17.20 – 19.20 – 21.20 – 23.20), Αίθουσα 7: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 13.50 – 15.50 – 17.50), Chinese Zodiac (19.50 – 22.20), Αίθουσα 8: κλειστή, Αίθουσα 9: Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (19.30 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 16.30 – 19.30 – 22.30), Αίθουσα 10: Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (18.00 – 21.00 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 15.00 – 18.00 – 21.00 – 00.00/ Δευτέρα έως Τετάρτη: 18.00 – 21.00), Αίθουσα 11: Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (20.00 – 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 14.00 – 17.00 – 20.00 – 23.00)
μΕ ΤΗΝ υΠΟΣΤΗρΙΞΗ ΤΗΣ
VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: 16.10 – 18.10/ Κυριακή: 12.00 – 14.10 – 16.10 – 18.10), Scary Movie 5 (20.20), Το πρόσωπο του κακού (22.30 – 00.40), Αίθουσα 2: Σάμμυ 2 (μεταγλωττισμένη/ Κυριακή: 11.50 – 13.50), Chinese Zodiac (16.00 – 18.30), Trance (21.00 – 23.10), Αίθουσα 3: Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (17.50 – 20.40 – 23.40/ Κυριακή: 12.10 – 15.00 – 17.50 – 20.40 – 23.40), Αίθουσα 4: Tad, ο χαμένος εξερευνητής (μεταγλωττισμένη: 17.30/ Κυριακή: 11.30 – 13.30 – 15.30 – 17.30), Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (σε 3D: 19.40 – 22.40), Αίθουσα 5: Iron Man 3 (Τετάρτη: 19.50/ σε 3D: 17.20 – 19.50/ Κυριακή: 12.20 – 14.50 – 17.20 – 19.50/ Τετάρτη: 17.20), The Call (22.20 – 00.30), Αίθουσα 6: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: 16.40/ Κυριακή: 12.40 – 14.40 – 16.40), Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (18.40 – 21.30 – 00.20), Αίθουσα 7: Ξενοδοχείο για τέρατα (μεταγλωττισμένη: 17.10/ Κυριακή: 11.10 – 13.10 – 15.10 – 17.10), Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (19.10 – 22.00), Αίθουσα 8: Ραλφ: Η επόμενη πίστα (μεταγλωττισμένη/ Κυριακή: 12.30 – 14.30), Iron Man 3 (16.30 – 19.00 – 21.40 – 00.10), Αίθουσα 9 (Comfort): Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (19.10 – 22.00), Αίθουσα 10 (Comfort): Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (20.40 – 23.40)
φιλμ νουάρ 16
filmnoir 66.indd 16
kx LORE 1-2 film noir.indd 1
5/16/13 12:04 AM
14/05/2013 5:21 μ.μ.