φιλμ νουάρ
Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη Έτος 2ο / Τεύχος 41 / Διανέμεται δωρεάν
Όταν οι θεοί προκαλούν πολέμους... Υποτίθεται πως δεν κυριαρχούν πια στις μέρες μας, αλλά οι θρησκευτικοί πόλεμοι ήταν, είναι και δυστυχώς θα είναι στην επικαιρότητα, παρότι συνήθως πίσω τους κρύβονται σχεδόν πάντοτε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα -και αντίστοιχες εντολές. Αυτή είναι η δυσάρεστη πραγματικότητα, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, ανεξαρτήτως του πιστεύω του. Άλλωστε, άπαντες οι ηγέτες δεν παραλείπουν να επικαλεστούν πριν από κάθε απρόκλητη επιθετική πράξη τους τη βοήθεια του δικού τους θεού, που οφείλει να αποδείξει ότι υπερέχει του θεού των αλλόθρησκων... Ζούμε σε μιαν εποχή, στη διάρκεια της οποίας θέλαμε όλοι να ελπίζουμε ότι εξέλιπαν οι σοβαρότερες απειλές για την ειρήνη, μια που τερματίστηκε ο Ψυχρός Πόλεμος, αλλά αντιλαμβανόμαστε ολοένα πως πλησιάζουμε σε μια άλλη σύρραξη: της χριστιανικής Δύσης με τη μωαμεθανική Ανατολή! Αφορμή για να εκδηλωθεί η νέα πόλωση υπήρξε αναμφίβολα η κατάρρευση των καθεστώτων στη Βόρεια Αφρική (ίσως και στη Μέση Ανατολή), που σε αρκετά εξ αυτών φέρνει στην εξουσία ισλαμικά κινήματα. Δεκαετίες μετά την άνοδό τους στους θρόνους τους, οι ηγεμόνες των περιοχών αυτών, έγιναν ξάφνου πιο τρωτοί και κατέρρευσαν μαζί με τα οικοδομήματά τους, μη αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών για τη δεδομένη και όχι αγνή χείρα βοηθείας που έτειναν στους αντικαθεστωτικούς πρώτιστα οι ΗΠΑ και δευτερευόντως όλη η Ευρώπη, λησμονώντας (;) με τι διάδοχη κατάσταση θα είχαν να κάνουν στο εξής... Παραφράζοντας την περίφημη ρήση του Βολταίρου για τον Θεό, θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς κίνδυνο λάθους... “αν δεν υπήρχε εχθρός, θα πρέπει να εφεύρουμε έναν εχθρό”, ως νέα κατευθυντήριο των ευρισκομένων στο παρασκήνιο, που νοιάζονται ξεκάθαρα μόνο για τη συντήρηση μιας διεθνούς αναταραχής, που να συνεπάγεται ασταμάτητη αύξηση της τροφοδοσίας των οπλοστασίων, αλλεπάλληλες κρίσεις, εντάσεις. Η έξυπνη πολιτική των αιμοδιψών εμπόρων του πολέμου ξέρει να ελίσσεται: από τις ιδεολογικές διαφορές του καπιταλισμού με τον κομμουνισμό συρόμαστε ξανά στις κόκκινες γραμμές ανάμεσα στους φανατικούς του Χριστού ή του Μωάμεθ, του Θεού ή του Αλλάχ. Οι αθώες
Συνεντεύξεις Γιάννης Μακριδάκης (σελ. 5) Meanwhile in Mexico (σελ. 7) Νίκος Κουτσογιάννης (σελ. 8) Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει αυτή την εβδομάδα 5 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση του ΚΘΒΕ «Έλα απόψε στου Μελά», 3 διπλές για την Τετάρτη 3/10 στις 19:00 και δύο διπλές για την Πέμπτη 4/10 στις 9 μ.μ Το φιλμ νουάρ ππροσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισι-
τήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, ΝΑΤΑΛΙ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο contact@filmnoir.gr με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας. - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Το κορίτσι με τα πορτοκάλια» - Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Στη Ρώμη με αγάπη»
προσευχές των πιστών είθισται να είναι “βούτυρο στο ψωμί” των ραδιούργων, που με τον απλούστερο τρόπο προβαίνουν σε προβοκάτσιες, που δεν είναι απίθανο να έχουν απλά τη μορφή μιας ταινίας, ενός σκίτσου, μιας μεμονωμένης εγκληματικής πράξης από κάποιον φερόμενο ως εκπρόσωπο της “κακής” θρησκείας... Τι ζούμε, αλήθεια, σήμερα; Την αναβίωση του τρόμου για ανηλεείς μάχες με “φωτιά και τσεκούρι”, επειδή ένας τύπος γύρισε ένα φιλμ β’ διαλογής για τον προφήτη των μουσουλμάνων, που κανονικά δεν θα έφτανε ούτε καν στις αίθουσες του λοιπού κόσμου. Ως δια μαγείας, ωστόσο, κάποιος καλοθελητής έφτιαξε ένα trailer, που επίσης ως δια μαγείας έφτασε στα... μάτια ενός άλλου ατόμου, που μέσα από το διαδίκτυο το προώθησε τόσο όσο χρειαζόταν για να μαθευτεί από στόμα σε στόμα. Σάλος, έξαρση μίσους, οργή για τη βλασφημία: τα έχουμε ζήσει και από τη χριστιανική πλευρά, ακόμα και εμφύλια (νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου, διχοτόμηση Ιρλανδίας, ακόμα και επεισόδια στην Ελλαδάρα μας για την προβολή του “Τελευταίου πειρασμού του Χριστού” από το βιβλίο του Καζαντζάκη, ο οποίος είχε αφοριστεί για τον ίδιο λόγο). Κάποιοι κινούν τα νήματα και οι άνθρωποι, σκλάβοι των ιδεών, των θρησκειών, των εθνών τους τρικλίζοντας υπακούουν. Πώς το είπε με τον μοναδικό του τρόπο ο ποιητής; Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί. Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ...
27.9.2012 Δημοσθένης Ξιφιλίνος
Υ.Γ. Χρειάζεται να πούμε ότι οι στίχοι είναι του Νίκου Γκάτσου;
Σινεμά Ο χορός των κατασκόπων (σελ. 9) Cosmopolis (σελ. 10) Φεστιβάλ Δράμας 2012: Τα βραβεία (σελ. 14) - Σε ότι αφορά το «Ναταλί» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Το τελευταίο κύμα» - Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Για όλα φταίει το όνομά σου» Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους τέσσερις κινηματογράφους. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής. Κι επειδή οι συμμετοχές είναι πάρα πολλές δεν έχουμε τη δυνατότητα να ενημερώνουμε και όσους δεν κερδίζουν πρόσκληση - ζητάμε συγνώμη για αυτό. Από τη στιγμή που θα ειδοποιηθούν οι νικητές μέχρι το πέρας της κινηματογραφικής εβδομάδας μπορούν να δουν την ταινία για την οποία κέρδισαν το εισιτήριο με επίδειξη της ταυτότητάς τους στο ταμείο του αντίστοιχου κινηματογράφου. Καλή προβολή!
απόψεις
Η ατζέντα της εβδομάδας Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου
Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου
Τρίτη 2 Οκτωβρίου
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου
In Situ. Κατασκευές ταυτότητας του Νίκου Ευαγγελόπουλου και Εξιλέωση της σκιάς της Μαρίας Μιτζάλη στα ΛΟΥΤΡΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ από το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης...
Η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη μαζί στο Παλαί Ντε Σπορ, στις 21:00, καλωσορίζουν τον κόσμο να περάσει δυόμισι μουσικές ώρες συγκίνησης!
Thessaloniki Urban Downhill: Η Επιστροφή των Πεντάλ, στην πιο θεαματική απόδραση όλων των εποχών, θα γίνει από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ. Φίλοι του ποδηλάτου, να η ευκαιρία!
Θέατρο με Πορείες Τρωάδων (με αφορμή την τραγωδία του Ευριπίδη) από το Σχήμα εκτός Άξονα: Δεν υπάρχει εισιτήριο αλλά ελεύθερη συνεισφορά των θεατών!
Η Θεσσαλονίκη των Συλλεκτών. Ιστορίες της πόλης στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα και έκθεση!
Tο α κ ο ρ ν τ ε ό ν . . . . αλλιώς! Το ντουέτο Βακαρέλης Μόγκενσεν ενώνει τις δυνάμεις του σε πολλά στυλ, παρουσιάζοντας σύγχρονα έργα για ασυνήθιστους συνδυασμούς μουσικών οργάνων!
Στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ παρουσιάζεται το βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη Το ζουμί του πετεινού, εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ,..
Προς Θεσσαλονικείς κα΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου Αδελφοί, Εις αυτή την επιστολή, ας επιστρατεύσομε έναν συνονόματο δια να μας εξηγήσει ορισμένα λίαν διαφωτιστικά πραγματάκια: «Οι Έλληνες ζήτησαν και πήραν από τους Άγγλους, για τις ανάγκες του αγώνα, δυο δάνεια, συνολικού ύψους 2.800.000 λιρών. Το πρώτο συνομολογήθηκε το 1823 για 800.000 λίρες, από τις οποίες οι Έλληνες πήραν στα χέρια τους μόλις 278.700 λίρες. Το δεύτερο συνομολογήθηκε το 1825 για 2.000.000 λίρες και πήραν μόνο 816.000 λίρες. Η διαφορά κρατήθηκε από τους Άγγλους δανειστές αδελφούς Ρικάρντο για προκαταβολές τόκων, έξοδα, προμήθειες και μεσιτείες των διαφόρων επιτήδειων. Τα δάνεια αυτά, καθαρώς τοκογλυφικά και ληστρικά, δεν είχαν προηγούμενο στις διεθνείς συναλλαγές και δεν χρησίμευσαν καθόλου για τους σκοπούς για τους οποίους συνομολογήθηκαν. Το πρώτο κατασπαταλήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο για την εξαγορά των Ρουμελιωτών και την εξόντωση των καπεταναίων του Μοριά και το μεγαλύτερο μέρος του καρπώθηκαν οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες. Το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου δανείου, γράφει ο Τζορτζ Φίνλεϊ, καταναλώθηκε από τους πλοιοκτήτες και τους ναύτες «και η μερίδα του λέοντος έπεσε στους Αρβανίτες της Ύδρας και των Σπετσών». Το δεύτερο δάνειο προοριζόμενο για τη δημιουργία τακτικού στρατού και συγχρόνου πολεμικού ναυτικού, χάθηκε σε κερδοσκοπικές παραγγελίες πλοίων που δεν ήλθαν ποτέ στην Ελλάδα και σε μεσιτείες, αμοιβές και προμήθειες (…) Τι σχόλια να κάνει κανείς. Το άρθρο αυτό (σσ. παρατίθεται άρθρο των “Times” του Λονδίνου) τα λέει όλα. Να μας έλειπε το δάνειο. Έτσι και αλλιώς δεν χρησίμευσε καθόλου στον αγώνα και δεν στήριξε τις πολεμικές επιχειρήσεις. Εμφύλιο και καταστροφές έφερε μόνο. Το αγγλικό δάνειο ήταν ο Δούρειος Ίππος της άλωσης, της κομματικοποίησης, της διαίρεσης και της εξάρτησης από τα αγγλικά συμφέροντα (Θεόδωρος Παναγόπουλος – «Τα ψιλά γράμματα της Ιστορίας»).
Για την αντιγραφή: Θοδωρής Μπακάλης
Β΄ εξώστης Η χαρά της ξεγνοιασιάς Μέτρα, μέτρα, όλο και νέα μέτρα, βάλτε και μία πέτρα. Να κλείσει με ασφάλεια το καπάκι της κατσαρόλας που μας βράζετε. Σε χύτρα μάς ψήνετε, τεράστια χύτρα, και όχι σε κλασικό καζάνι που, μπορεί να πεταχτείς από το κόχλασμα και να τη γλιτώσεις με εγκαύματα. Όλο και κάτι «καινούργιο» μαγειρεύετε, αλλά εμείς σταθερό συστατικό στην κατσαρόλα. Κι αντί να σας ορμήσουμε, στρέφομε το βλέμμα μας αλλού, στο βάθος, κάπου ψηλά, κάπου μακριά, όπου όλα είναι φλουταρισμένα και κρύβουν μιαν ανείπωτη ελπίδα, την ελπίδα του πιστού στην παρέμβαση του Θεού. Αλλά... είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει Θεός, ισχύει η ρήση του αυτοεξόριστου Σόλωνα για τα δεινά της τυραννίας του Πεισίστρατου: «Αθηναίοι δεν σας φταίνε οι θεοί, εσείς αρματώσατε τούτους εδώ και τους τρανέψατε τόσο». Το ξέρω πως, πια δεν είμαστε παιδιά και έχουμε χάσει το προνόμιο της ξεγνοιασιάς. Αλλά να, είχαμε τουλάχιστον κάποια διαλείμματα ξεγνοιασιάς. Και μέσα στο χαμό, οι προστάτες μας αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες βιασμού. «Να αποπληρωθούν σε δόσεις τα χαράτσια, να ανασάνουμε λιγάκι». Άστε το, ρε παλικάρια. Πρώτον, επειδή αντέχουμε ακόμη να μας γ..ε και δεύτερον μπορούμε πιο πολύ να ελπίζουμε σε πιθανή κόπωση του βιαστή μας, παρά σε όποια σπασμωδική τάχα μου αριστερή παρέμβαση. Δεν ξέρω αν μας επιβουλεύονται ως Έλληνες, δεν ξέρω αν είμαστε το σύγχρονο πειραματόζωο του καπιταλισμού, ξέρω πως αργοπεθαίνουμε και αντίσταση δεν υπάρχει. Αν κάποτε για τη μάνα μου ήταν λυτρωτικό το γκαζιεράκι του φωτιστικού πετρελαίου, δώρο της Καλτσίδαινας, ή η καλή τιμή του καπνού έδινε ελπίδα καλυτέρευσης, σήμερα ποιο δώρο να περιμένουμε, από ποιον και τι έχουμε να πουλήσουμε; Από τη γκαζιέρα πηγαίνεις ανακουφιστικά στην πετρογκάζ και στην ηλεκτρική κουζίνα. Πως όμως πας από το παντεσπάνι στο μπαγιάτικο ψωμί μιας εβδομάδας; Πόσοι θα αντέξουν αυτή τη βίαια επιδείνωση; Αλλά ποιον νοιάζουν οι συνέπειες... Ονειρεύομαι τις Κυριακές της σχόλης, με τα διαλείμματα ξεγνοιασιάς τους, και μετά τη μελαγχολία του φευγιού τους. Μας έμεινε η μελαγχολία, που γίνεται όλο και περισσότερο αβάσταχτη θλίψη... Γιάννης Ν. Γκακίδης
φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη Τεύχος 41 27 Σεπτεμβρίου 2012 Διανέμεται δωρεάν
Διεύθυνση Λώρη Μαργαρίτη 6 Τηλέφωνο 2310 267484 e-mail contact@filmnoir.gr facebook https://www. facebook.com/ filmnoirmag twitter @filmnoirmag issuu issuu.com/filmnoir
Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισης Χριστίνα Μυλωνοπούλου Αρχισυντάκτες Θόδωρος Γιαχουστίδης Δημοσθένης Ξιφιλίνος Σχεδιασμός εντύπου Θάνος Πάππας Εκτύπωση Μιχάλης Γαλανόπουλος
Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάν Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.
Στο τεύχος 41 γράφουν Μαριάννα Βασιλείου, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Πέτρος Θεοδωρίδης, Πέτρος Καλογεράς, Κώστας Γ. Καρδερίνης, Εύα Κουσιοπούλου, Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, Ορέστης Μανασής, Σοφία Μελικίδου, Κική Μουστακίδου, Θοδωρής Μπακάλης, Γιώργος Παπαδημητρίου, Ελίζα Πολιτσοπούλου, Βάγια Πολυζωΐδου, Θανάσης Ράπτης, Έλσα Σπυριδοπούλου, Λένα Χασιώτη, Αχιλλέας Ψαλτόπουλος
φιλμ νουάρ 2
φωτογραφία ΛΟΥΤΡΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Νίκος Ευαγγελόπουλος - Μαρία Μιτζάλη
Φεστιβάλ φωτογραφίας με άρωμα Βαλκανίων
Οι δύο καλλιτέχνες μας οδηγούν μέσα από τους διαδρόμους και τα ψηλοτάβανα δωμάτια των λουτρών σε ένα νοσταλγικό ταξίδι, όπου η μυρωδιά της υγρασίας μπλέκεται με τις οσμές του παρελθόντος (τα λουτρά Μπέη Χαμάμ λειτουργούσαν ως δημόσια λουτρά έως το 1968). Οι σκιές του γεμάτου μνήμες χώρου μπερδεύονται με τις προβαλλόμενες στους παλιούς τοίχους εικόνες της Μαρίας Μιτζάλη, κάτω από τις υποβλητικές μουσικές του Σπύρου Μοσχούτη και τα εμμονικά αγαλματάκια, τις εγκαταστάσεις, τα φωτογραφικά έργα και τα βίντεο του Νίκου Ευαγγελόπουλου. Είναι ένας διάλογος παρελθόντος - παρόντος, μια αναζήτηση της ταυτότητας μέσα από τη μνήμη. Οι εκθέσεις εντάσσονται στο πλαίσιο του Παράλληλου Προγράμματος της PhotoBiennale του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και πραγματοποιείται σε συνεργασία με την 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Ο Νίκος Ευαγγελόπουλος γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Είναι οπτικός καλλιτέχνης (visual artist) και ερευνά την “κατασκευασμένη φωτογραφία” ή αλλιώς την πλαστικότητα της εικόνας. Η Μαρία Μιτζάλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε Καλές Τέχνες στην Αγγλία. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ συνεχίζει για 16η χρονιά το θεσμό των συναντήσεων της Βαλκανικής Φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Για φέτος διοργανώνει σειρά παράλληλων εκθέσεων, ημερίδων, διαλέξεων και άλλων εκδηλώσεων στην πόλη, την περίοδο Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου, με τη συμμετοχή φωτογράφων από χώρες της Βαλκανικής, κάτω από τον γενικό τίτλο Aspects of Balkan Photography. Νέα διαδρομή σε καιρούς κρίσης - Θεσσαλονίκη 2012 . Αυτή η σειρά εκδηλώσεων θα είναι και η επίσημη συμμετοχή του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης στους εορτασμούς του Δήμου Θεσσαλονίκης για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης από τους Οθωμανούς -και έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού (Τομέας Πολιτισμού).
Η Μαρία Μιτζάλη απαντά στις ερωτήσεις μας Τι διαπραγματεύεστε με το έργο σας και ποιά η σύνδεσή του με τη φυσική και πνευματική κάθαρση στην οποία παραπέμπει ο χώρος; Η ιδέα του έργου είναι να δημιουργηθεί ένας μικρός προσωρινός ναός στο κέντρο της πόλης αφιερωμένος στο σώμα, προβάλλοντας δημόσια την καθημερινή ιδιωτική “ιεροτελεστία” του πλυσίματος. Μια ωδή για το πεπερασμένο, το εναλλασσόμενο, το ζωντανό, το ανθρώπινο. Το στοιχείο του νερού, η αρχή της ζωής, είναι σύμβολα ρυθμού και μεταβλητότητας. Γι’ αυτό και ο καθαρισμός του σώματος, η διαδικασία της βύθισης και της ανάδυσης, το πέρασμα μέσα από το νερό, συμβολίζει για διάφορες θρησκείες τον θάνατο ενός παλιού εαυτού, τον εξαγνισμό και την αναγέννηση της ψυχής και της συνείδησης, καθώς και το πέρασμα από μια φάση της ζωής στην επόμενη. Σε ποιο βαθμό νομίζετε ότι συμβάλλει η “κατά μόνας” εξερεύνηση του γυμνού μας σώματος στο καθημερινό μπάνιο στη συμφιλίωσή μας με τη φθαρτότητά του; Το καθημερινό μπάνιο είναι μια ώρα της ημέρας που κανείς έχει την ευκαιρία συνήθως να περνάει για λίγο αναπόσπαστα μόνος, γυμνός με το σώμα του, και θεωρώ ότι τότε ίσως συνειρμικά, αναρωτιέται για τα πλέον υπαρξιακά ζητήματα μέσω της παρατήρησης μικροαλλαγών πάνω στο σώμα. Έτσι, κάτω από το ντους έρχεται μια μικρή στιγμή αυτογνωσίας και συμφιλίωσης με τη φθαρτότητά μας. Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε “άυλες” φωτεινές, κινούμενες εικόνες ανθρώπων στο ιδιωτικό λουτρό της κατοικίας τους και όχι “στατικές” φωτογραφίες; Αυτό το έργο είναι έτσι σχεδιασμένο, ώστε να ενσωματώνεται μέσα στο χώρο - ο χώρος ο ίδιος είναι κομμάτι του έργου. Οι προβολές κινουμένων εικόνων πάνω στους τοίχους, που οριοθετούνται από τις αρχιτεκτονικές γραμμές του Χαμάμ, ενισχύει αυτή τη σχέση. In Situ. Κατασκευές ταυτότητας του Νίκου Ευαγγελόπουλου
Εξιλέωση της σκιάς. Site specific installation της Μαρίας Μιτζάλη Τρίτη - Παρασκευή 09:00-14:30 Διάρκεια έως και 15 Οκτωβρίου Χώρος: Μπέη Χαμάμ - Λουτρά Παράδεισος (Εγνατία – Αριστοτέλους, τηλ. 2310 226931)
Ο Βασίλης Καρκατσέλης, επιμελητής της έκθεσης Καθόλου Τυχαία μαζί, απαντά στις ερωτήσεις μας... Με ποιο τρόπο τόσοι πολλοί φωτογράφοι από διάφορες γωνιές των Βαλκανίων βρίσκονται Καθόλου Τυχαία μαζί; Το δίκτυο που στήσαμε στα Βαλκάνια με το Φ.Κ.Θ., 15 χρόνια τώρα, λειτουργεί και αποδίδει. Ίσως είναι το δεκανίκι για να ανταπεξέλθουμε από την κρίση. Σήμερα η φωτογραφία δεν είναι μία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι έκφρασης και δημιουργίας με το συγκεκριμένο μέσον. Και στο επίπεδο του περιεχομένου (τι θέλουμε να πούμε με το έργο μας) και στο επίπεδο της φόρμας (πως το διατυπώνουμε). Αυτά είναι το καθόλου τυχαία. Το μαζί είναι η θέση μας για την εποχή, για την κρίση, για τη δημιουργία, για το διάλογο περί τέχνης και τη θέση της στην κοινωνία. Τι διαπραγματεύεται η έκθεση στο Γενί Τζαμί; Την σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, το ασυνείδητο, τους άλλους και την κοινωνία. Αποτελεί η φωτογραφική παραγωγή των Βαλκανικών χωρών ένα ενιαίο σύνολο, έτσι ώστε να μπορούμε να μιλάμε για Βαλκανική Φωτογραφική Σκηνή; Τα Βαλκάνια είναι μία ενιαία ενότητα χωρών, με πολιτιστικούς παράγοντες οι οποίοι ταυτόχρονα ενοποιούν και διαχωρίζουν. Σαν δένδρο, που αν και ριζωμένο στα βουνά του, στέκει μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Οι ευκολίες στην επικοινωνία και τις μετακινήσεις ομογενοποιούν και ταυτόχρονα κάνουν ορατές τις διαφορές. Η σύγχρονη Ευρωπαϊκή φωτογραφική σκηνή ψάχνει να βρει τον εαυτό της, πέρα από τις κατηγοριοποιήσεις που υπήρχαν και λειτουργούσαν είκοσι χρόνια πριν. Οι παλιές σχολές με το ξεχωριστό και ευδιάκριτο έργο, το ίδιο. Γιατί όχι και η Βαλκανική; Ομαδική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο: Καθόλου Τυχαία μαζί Συμμετέχουν: Μπόρις Κράμαριτς (Κροατία), Ντουμπράβκα Λάζιτς (Σερβία), Ελτσίν Ακούν (Τουρκία), Μουράτ Χανέρ (Τουρκία), Ντέρια Κίλιτς (Τουρκία), Σετσκίν Τερκάν (Τουρκία), Βιβή Δασκαλοπούλου, Δημήτρης Ζωγράφος, Αργύρης Λιαπόπουλος, Μάνος Χρυσοβέργης, Έλενα Γανδά, Ελπίδα Κάτσικα, Ιορδάνης Στυλίδης, Ανδρέας Σκρέλης. Επιμέλεια: Βασίλης Καρκατσέλης Παραγωγή: Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης Διάρκεια: 4-27 Οκτωβρίου (επίσημα εγκαίνια τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, 19:30) Χώρος: Γενί Τζαμί (Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο) Τρίτη έως Κυριακή 10:00 – 18:00 Τη σελίδα γράφει ο Θανάσης Ράπτης
φιλμ νουάρ 3
θέατρο
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Νέες παραγωγές πλάι σε επαναλήψεις
ΘΕΑΤΡΟ «ΑΥΛΑΙΑ» Δάκρυα που εξατμίζουν την απομόνωση
Επαναλήψεις έργων, νέες παραγωγές, παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους, πλαισιώνουν το πρόγραμμα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε.) για την περίοδο 2012-2013. Συγκεκριμένα:
Αν κάποιος σας έλεγε ότι θα ζούσατε αιώνια, ξανά και ξανά ακριβώς την ίδια ζωή που ζείτε τώρα, με τους ίδιους πόνους, τις ίδιες χαρές, ακριβώς τα ίδια στιγμιότυπα, θα δεχόσασταν ή όχι; Μοιάζει εύκολη μία μονολεκτική απάντηση. Δεν είναι όμως, διότι από αυτή την απάντηση προκύπτει κατά πόσο είναι κανείς ισορροπημένος με τον εαυτό του και τους γύρω του. Αυτό το ερώτημα θέτει και ο φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε προς τον γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ, συμπυκνώνοντας σ’αυτή τη στιγμή όλη την ουσία του έργου Όταν έκλαψε ο Νίτσε του Ίρβιν Γιάλομ, το οποίο φιλοξενείται στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ. Το πολυδιαβασμένο βιβλίο του Γιάλομ μεταφέρθηκε στη σκηνή σε θεατρική διασκευή της μεταφράστριας του Γιάλομ στην Ελλάδα, Ευαγγελίας Ανδριτσάνου και σκηνοθεσία των Ακύλλα Καραζήση και Νίκου Χατζόπουλου, οι οποίοι ενσαρκώνουν και τους ρόλους του γιατρού Μπρόιερ και του φιλοσόφου Νίτσε αντίστοιχα, πλάι στον Χάρη Φραγκούλη που ενσαρκώνει τον πατέρα της ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόιντ σε νεαρή ηλικία. Το βιβλίο του Γιάλομ, γεμάτο με έννοιες που απαιτούν εμβάθυνση, δεν αποτελεί εύκολη περίπτωση για σκηνική μεταφορά. Ωστόσο οι δύο ηθοποιοί - σκηνοθέτες έχουν κάνει μια εξαιρετική δουλειά σε όλα της, συμπυκνώνοντας σε τρεις ώρες (με διάλειμμα) έναν λόγο πλούσιο σε φιλοσοφικές αναζητήσεις και διοχετεύοντάς τον στον κόσμο απλά και κατανοητά. Η έναρξη του έργου γίνεται από το φουαγιέ του θεάτρου. Ο Φραγκούλης σε ρόλο πιανίστα αρχίζει να αφηγείται την ιστορία που διαδραματίζεται στη Βιέννη. Μπαίνουμε στο χώρο της παράστασης και ο Καραζήσης ως Μπρόιερ τριγυρνά ανάμεσα στους θεατές, μονολογώντας ασταμάτητα, εκνευρισμένος με το θράσος της Λου Σαλομέ, η οποία του επιβάλλει ουσιαστικά ένα ραντεβού με τον Νίτσε, καθώς φοβάται για την ψυχική του ισορροπία εξαιτίας του παθιασμένου του έρωτα γι’αυτήν. Η συνάντηση γίνεται και εξελίσσεται με αφηγηματικά κομμάτια και από τους τρεις ηθοποιούς, που κατατοπίζουν τον θεατή για την ιστορία που παρακολουθεί. Ενδιάμεσα εμφανίζονται οι ποθητές γυναίκες της ζωής τους, μέσα από τα μάτια και τη φωνή των ανδρών. Ο γιατρός ξεκινά ένα “πείραμα” στον Νίτσε, αλλά αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια διπλή ψυχοθεραπεία. Από τη μια ο Νίτσε κατορθώνει να ξεγυμνώσει τους φόβους του Μπρόιερ, δείχνοντάς του ότι ακόμη και σε μια ζωή γεμάτη με “πρέπει”, υπάρχουν ουσιαστικά στοιχεία τα οποία πρέπει να μάθει να ανακαλύπτει με τα “θέλω” του και από την άλλη ο Μπρόιερ φανερώνει στον Νίτσε πώς όταν μοιράζεσαι την απομόνωση, αυτή εξατμίζεται. Με θεμέλιο λίθο το ασυνείδητο επίπεδο της ψυχής μας, το οποίο θέτει ο Φρόιντ, ο Νίτσε θα κλάψει, ο Μπρόιερ θα ελευθερωθεί και έτσι θα έρθει η λύτρωση … Οι παραστάσεις συνεχίζονται στο ΑΥΛΑΙΑ (ΧΑΝΘ, τηλ: 2310 237700) έως και τις 7 Οκτωβρίου.
ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ -Από τις 28 Σεπτεμβρίου ανεβαίνει η επιθεώρηση Έλα απόψε…στου Μελά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου (επανάληψη). -Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη παρουσιάζεται Το Μεγάλο μας Τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη (επανάληψη). - Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κωνσταντίνου. - Imagine - Ο John Lennon oνειρεύεται από το χοροθέατρο του Κ.Θ.Β.Ε. σε χορογραφία της ομάδας sinequanon. Στην Παιδική σκηνή - Πήτερ Παν του Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου (επανάληψη) - Χίλιες και μία νύχτες, σε σκηνοθεσία και πάλι του Γιάννη Καλατζόπουλου. ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ - Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη (επανάληψη). - Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσσας του Γιάννη Δαλιανίδη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μεταξόπουλου και μουσική Μίμη Πλέσσα. - Ο γύρος του θανάτου, έργο βασισμένο στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Επιπλέον, στο νέο υπερώο της Ε.Μ.Σ. θα παρουσιαστούν - Κοινωνικό Θεατροπωλείο, όπου οι θεατές καλούνται να καταβάλουν αντί εισιτηρίου τρόφιμα μακράς διαρκείας. - Το κύμα του Ρον Τζόουνς σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα. - Blasted της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. - Τζοκόντα vs Ντα Βίντσι της Καρίνας Ιωαννίδου σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι. - O κάτω Παρθενώνας του Μηνά Βιντιάδη σε σκηνοθεσία Ιεροκλή Μιχαηλίδη. ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ Στη λαϊκή σκηνή - Σωκράτης Καραντινός - θα ιδρυθεί η Ποντιακή Σκηνή, στο πλαίσιο της οποίας θα παρουσιαστεί το έργο 100 λογιών ζαντίας, σε σκηνοθεσία Τάσου Παλαντζίδη. - Φεστιβάλ Βαλκανικού Θεάτρου. Στη Νεανική Σκηνή - Ο Μικρός Ήρως, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα. Στην Πειραματική Σκηνή (μικρό θέατρο) - Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών «Χώρος Δράσης», με ομάδες χορού. - Πρώτη Γραφή, με κειμένων νέων συγγραφέων. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2315 200010 και στην ιστοσελίδα www. ntng.gr.
Τη σελίδα γράφει η Έλσα Σπυριδοπούλου
φιλμ νουάρ 4
ΚΟΠΕΡΤΙ Θεατρικό Εργαστήρι Κάθε Σάββατο στο Θεατρικό Εργαστήρι, από τις 11:00 ως τις 13:00, τα παιδιά ηλικίας 5-12 ετών μπορούν να συμμετάσχουν σε θεατρικά παιχνίδια, αυτοσχεδιασμούς, παιχνίδια κλόουν, παντομίμα, ασκήσεις κινησιολογίας, στοιχεία ορθοφωνίας. Με οδηγό τη φαντασία, καλούνται, αναπτύσσοντας τις ιδέες τους, να συνθέσουν τις δικές τους ιστορίες, συμμετέχοντας ενεργά στην παραγωγή και διαμόρφωση γραπτού κειμένου. Οι συναντήσεις της μικρής παρέας ξεκινούν το Σάββατο 6 Οκτωβρίου και ολοκληρώνονται το Μάιο, με την παρουσίαση θεατρικής παράστασης... με αρωγό την ηθοποιόσκηνοθέτη Άρια Αμιλήτου. Ομάδα θεατρικής έκφρασης γονέων και φίλων Κάθε Παρασκευή, από τις 20:00 ως τις 22:00, η ομάδα ενηλίκων ξεκινά και πάλι το θεατρικό της ταξίδι. Για όσους επιθυμούν τη συμμετοχή τους, το ραντεβού για τη νέα σεζόν έχει οριστεί την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου. Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στο ΚΟΠΕΡΤΙ (παιδικός σταθμός – νηπιαγωγείο, Β. Όλγας 71 & 28ης Οκτωβρίου 15, τηλέφωνο: 2310 866123, web: www.koperti.gr, e-mail: koperti@hotmail.com)
συνέντευξη
Γιάννης Μακριδάκης Η ζωή ορίζεται στη φύση Συνέντευξη στην Έλσα Σπυριδοπούλου
νειες που τους προκαλεί η καθιστική ζωή και η κατανάλωση των τροφών μαζικής παραγωγής. Μιλάει για τους ανθρώπους που σε όλη τη ζωή τους δεν είναι τίποτε άλλο από γραβατωμένα γρανάζια κυκλοφορίας χρήματος. Για τους ανθρώπους που ψηφίζουν κυβερνήσεις, οι οποίες βλέπουν τους ανθρώπους μονάχα ως αριθμούς. Όλοι αυτοί οι τεμπέληδες, πολιτικοί και καλομαθημένοι αστοί, προτιμούν να ξεπουλήσουν τη γη των προγόνων μας, προκειμένου να λάβουν δάνεια, να μην παράγουν, να μην δουλέψουν ουσιαστικά.
Ο Παναγής (όνομα διόλου τυχαία επιλεγμένο, αφού εμπεριέχει τη “γη”), ζει κοντά στη φύση. Τη σέβεται, τη φροντίζει, της δίνεται... και αυτή του προσφέρει. Στη μικρή του ταβέρνα ανταμώνει με πολλούς ανθρώπους, μα δεν ασχολείται με όσα συμβαίνουν έξω από το “μούρκι” του. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει κρίση. Μέχρι που ακούει από κάποιους γι’αυτήν και βιώνει ένα τριήμερο παραλήρημα, παρακολουθώντας δελτία ειδήσεων, βρίζοντας και σπάζοντας την τηλεόραση! Αυτό που τον γιατρεύει εντέλει είναι και πάλι η φύση και συγκεκριμένα «το ζουμί του πετεινού»…
Γράφεις κάτι καινούριο; Τώρα φύτεψα λάχανα μπρόκολα και κουνουπίδια, έφτιαξα ξερά σύκα, λιαστές ντομάτες και μελιτζάνες, τουρσιά και σάλτσες για το χειμώνα, ετοιμάζομαι να καζανίσω τη σούμα και να μαζέψω ελιές κι έτσι έχω αρκετή δουλειά τουλάχιστον μέχρι τις γιορτές. Δεν είναι ακόμα εποχή για γράψιμο. Στο χωράφι και στη φύση δεν υπάρχει ανεργία. Έχω όμως έτοιμη μια νουβέλα, το τρίτο μέρος μιας τριλογίας για την κρίση, η οποία τριλογία προέκυψε δίχως να την έχω βάλει στόχο εξαρχής. Έχει τίτλο Του Θεού το μάτι και πρωταγωνιστή έναν συνταξιούχο δημόσιο υπάλληλο, πρώην κομματικό παράγοντα, που βλέπει τους άλλους γύρω του να δυσανασχετούν για τα μέτρα και να καταψηφίζουν τα μέχρι πρότινος κραταιά κόμματα, και αυτός δεν μπορεί να πιστέψει τόση αχαριστία από λόγου τους και τα βάζει με όλους. Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Αριστοτέλους 7). Στις 4 Οκτωβρίου, στις 7 μ.μ., παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Μακριδάκη Το ζουμί του πετεινού.
Στη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη (εκδ. βιβλιοπωλείον της Εστίας), τα πάντα ευωδιάζουν γη. Ο λόγος του κυλάει απνευστί και σου γεννά τη λαχτάρα για επιστροφή στη φύση. Εκεί που ζει και ο συγγραφέας εξάλλου, ένας νέος άνθρωπος, γεννημένος το 1971 στη Χίο και ιδρυτής του Κέντρου Χιακών Μελετών Πελλιναίο. Η γραφή του λειτουργεί αφυπνιστικά για όσα ξεχάσαμε. Αυτά θα μας θυμίσει και όταν έρθει στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει το βιβλίο του. Μέχρι τότε, σας δίνουμε μια γεύση από όσα… γεύεται και δημιουργεί, όπως ξεδιπλώθηκαν μέσα από μια συζήτηση μας. Ζεις κοντά στη γη, οπότε από αυτή σου την αγάπη γεννήθηκε και η ιστορία του Παναγή; Εδώ και μερικά χρόνια η δική μου ζωή είναι μακριά από το χρηματοοικονομικό σύστημα και κοντά στην παραγωγή της ζωής. Δεν εξαγοράζω τη ζωή μου μέσω μισθού, τον οποίον λαμβάνω ενοικιάζοντας τον εαυτό μου σε κάποιον, αλλά προσπαθώ όσο μπορώ να την παράγω εξαρχής. Ζω σε ένα χωριό, ασχολούμαι με τη γη, τρέφομαι με προϊόντα που παράγω προσωπικά, δεν αγοράζω συσκευασίες, ανακυκλώνω τα πάντα επιστρέφοντάς τα στη γη και συζώ με ζωντανά, φυτά και δέντρα όσο πιο αρμονικά μπορώ. Η γραφή σου “μπολιασμένη” με αυτά τα βιώματα λειτουργεί αφυπνιστικά θα έλεγα για όλους τους υπόλοιπους. Σαν προτροπή για να ξεφύγουμε από όσα επίπλαστα βιώσαμε; Ο δρόμος είναι η επιστροφή σε αυτά που ο σύγχρονος άνθρωπος ξέχασε και περιφρόνησε. Όποιος πάλι πίστεψε και παραδόθηκε στην επίπλαστη ευμάρεια των περασμένων χρόνων, τώρα αναπόφευκτα θα υποφέρει περισσότερο από τους άλλους. Νομίζω όμως ότι οι περισσότεροι έχουν τα βιώματα ζωντανά μέσα τους. Δεν έχουν περάσει ούτε δυο γενιές από τότε που οι Έλληνες ζούσαν σαν άνθρωποι και όχι σαν σκλάβοι καταναλωτές. Οπότε και τα παιδιά ή τα εγγόνια τους έχουν βιώματα, έχουν μνήμες, οι περισσότεροι έχουν και τους τόπους για να επιστρέψουν και να ζήσουν ελεύθεροι, σπάζοντας τα δεσμά της σκλαβιάς που τους θέλει να δουλεύουν σε όλη τη ζωή τους και να «αποδρούν» από τη φυλακή 20 μέρες το χρόνο. Αυτό δεν είναι ζωή. Η ζωή ορίζεται στη φύση και είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από αυτό που ζουν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Η ζωή είναι ελευθερία και συνεχής επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Η πεποίθηση του Παναγή ότι στη μεγαλούπολη οι περισσότεροι είναι τεμπέληδες, αποτελεί κριτική στους πολιτικούς που «θέλουν να ξεπουλήσουν τη χώρα»; Ο Παναγής δεν μιλάει μόνο για τους πολιτικούς. Μιλάει περισσότερο για τους γραβατωμένους νεοέλληνες, που είναι τεμπέληδες, διότι μάθανε να νοικιάζουν τον εαυτό τους και να κάθονται σε αποστειρωμένα γραφεία για να παίρνουν μισθό και να τον επιστρέφουν εξολοκλήρου πίσω στο σύστημα για να τους δώσει επιβίωση, αλλά και ίαση από τις ασθέ-
φιλμ νουάρ 5
μουσική Bobby Womack The Bravest Man in the Universe XL RECORDINGS Ο πιο γενναίος άνθρωπος του σύμπαντος ίσως είναι ο Μπόμπι Γουόμακ. Γεννημένος το 1944, παιδί θαύμα στην μουσική, ανακαλύφθηκε μαζί με τα αδέρφια του το ’56 από τον «τεράστιο» Σαμ Κουκ. Ξεδίπλωσε τα φτερά του στην κιθάρα και το τραγούδι, έκανε σόλο δουλειές και δεκάδες συνεργασίες αφήνοντας μας διαμάντια όπως τα Women’s gotta have it, That’s the way I feel about cha, Harry Hippie, καθώς και το πολυακουσμένο κινηματογραφικά Across 110th street. Έζησε μια ζωή γεμάτη σκάνδαλα (παντρεύτηκε την χήρα τού Κουκ 3 μήνες μετά τον «περίεργο» θάνατό του), δράματα (ο γιος του, ο Τρουθ, πέθανε όταν ήταν μωρό, ενώ ο άλλος του γιος Βίνσεντ αυτοκτόνησε στα 21 του χρόνια) και εξαρτήσεις (κυρίως κοκαΐνη) έχοντας ως απόρροια μία εύθραυστη υγεία (διαβήτης, πνευμονία και πρόσφατα καρκίνος). Χρειάζεται να συνεχίσω; Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν ξαναήλθε στο προσκήνιο, μέσα από την επιμονή και το θάρρος κατ’ αρχήν του ιδίου, αλλά κυρίως του Ντέιμον Άλμπαρν (Blur, Gorillaz) που σε συνεργασία με τον παραγωγό και ιδιοκτήτη της XL RECORDINGS Ρίτσαρντ Ράσελ, τον έπεισαν να ηχογραφήσει νέο υλικό. Η ανατροπή δεν βρίσκεται μόνο στη μετά από χρόνια επιστροφή, αλλά στο υλικό αυτό καθ’ αυτό. Ηλεκτρονικοί ήχοι αποκλειστικά, πλήκτρα, μπιτ και τα σαμπλαρίσματα πλαισιώνουν στον καμβά πάνω στον οποίο «ζωγραφίζει» η χαρακτηριστική, «τσακισμένη», αλλά και σοφή φωνή του Γουόμακ. Δεν υπάρχει τίποτα από το ορχηστρικό σόουλ παρελθόν που είχαμε συνηθίσει, τίποτα που να χαϊδεύει τα αυτιά με ρετρό στυλ και ύφος. Αν προσθέσουμε και τις εξαιρετικές συνεργασίες των Λάνα Ντελ Ρέι, Φατουμάτα Ντιαβάρα και του ποιητή Τζιλ ΣκοτΧέρον, τότε μιλάμε για έναν πραγματικό δίσκο με ψυχή από τον πιο γενναίο άνθρωπο του σύμπαντος. Σοφία Μελικίδου
Γιάννης Αγγελάκας Μπορεί κατά καιρούς να γίνεται βορά σχολιασμού ποικίλων «ενημερωτικών» εντύπων, με αφορμή δηλώσεις ή επιστολές του, αλλά η καλλιτεχνική αξία του Γιάννη Αγγελάκα είναι πολύ πιο πάνω και πέρα απ’ όλα αυτά. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί ίσως κι αυτό (το ότι δηλαδή ανήκει στους καλλιτέχνες που με τις κεραίες σηκωμένες στα μηνύματα των καιρών επιθυμεί και αποδεικνύει ότι η ζωή του συνάδει με την τέχνη του) έναν ακόμη λόγο για τον οποίο είναι τόσο αγαπητός. Ο Θεσσαλονικιός μουσικός –αλλά και ποιητής, ηθοποιός και σκιτσογράφος- μαζί με την ομάδα του θα κλείσουν τον κύκλο των καλοκαιρινών τους εμφανίσεων με μία παράσταση που αποτελείται κυρίως από αγαπημένα τραγούδια τους, αλλά και από κάποια κομμάτια («…που περιέχουν έναν καινούριο ήχο και καινούριες αγωνίες…», όπως ο ίδιος ο Αγγελάκας έχει δηλώσει) τα οποία θα βρούμε, μάλιστα, στη δισκογραφική δουλειά του, που αναμένεται να κυκλοφορήσει στο τέλος της χρονιάς. Η παρέα απαρτίζεται συγκεκριμένα από παλαιούς και σύγχρονους συνεργάτες του Αγγελάκα (μα πρώτιστα φίλους του) και συγκεκριμένα: από τους Ντίνο Σαδίκη (δημιουργός του ελληνικού rock συγκροτήματος «Εν Πλω» το 1985 και μετέπειτα μέλος των «Επισκεπτών») στον μπαγλαμά, τον Χρήστο Χαρμπίλα (μέλος των «Επισκεπτών» και των «Λύκων») στα ηλεκτρονικά, το Στάθη Αραμπατζή (ομοίως μέλος των «Επισκεπτών») στην κιθάρα και τον Τίτο Καργιωτάκη στην κονσόλα του ήχου. Τον Γιάννη Αγγελάκα και την παρέα του θα έχετε την ευκαιρία να τους απολαύσετε την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου, στο ΘΕΑΤΡΟ ΚΗΠΟΥ, στις 21:30 (εισιτήριο 13 Ευρώ... η προπώληση συνεχίζεται). Βάγια Πολυζωΐδου
Τα live της εβδομάδας Την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου, η μοναδική ξένη παρουσία στη Θεσσαλονίκη είναι αυτή των Moonspell στο PRINCIPAL. Χαράς ευαγγέλια για τους φαν του μέταλ, καθώς το ίδιο βράδυ θα εμφανιστούν και οι Sorrowful Angels, οι Luna Obscura και οι Sad Dolls. Η συναυλία ξεκινά στις 19:30 και το εισιτήριο κοστίζει 27 ευρώ. Την ίδια μέρα στις 19:00, ολοκληρώνονται οι ανοικτές συναυλίες της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης στις Δημοτικές Κοινότητες, με την εμφάνισή της στον αύλειο χώρο του παλιού 1ου Δημοτικού Σχολείου Τριανδρίας -η είσοδος είναι ελεύθερη. Τέλος, ο σπουδαίος λαϊκός συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος παρουσιάζει στις 21:00 στο Θέατρο ΒΕΡΓΙΝΑ του REGENCY CASINO τα τραγούδια του, ερμηνευμένα από τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και την Ειρήνη Χαρίδου. Το εισιτήριο κοστίζει 15 ευρώ και περιλαμβάνει ποτό και είσοδο στο καζίνο. Το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου, εκτός από τους Νικολόπουλο-Ανδρεάτο-Χαρίδου, για τους οποίους ισχύουν τα προαναφερθέντα, μπορείτε να ακούσετε τις σπουδαίες κυρίες Χαρούλα Αλεξίου και Δήμητρα Γαλάνη στο Παλαί Ντε Σπορ. Το εισιτήριο κοστίζει 10 ευρώ γενικά και 15 στην πλατεία, ενώ η συναυλία αρχίζει στις 21:00. Την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου, στην αίθουσα ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΡΙΑΔΗΣ-Μ2 του ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ο Γιάννης Βακαρέλης στο πιάνο και ο Μπγιάρκε Μόργκενσεν στο ακορντεόν παρουσιάζουν στα πλαίσια των 47ων Δημητρίων την παράσταση Το ακορντεόν… αλλιώς, στις 21:00 και με εισιτήριο 15 ευρώ το κανονικό και 10 το φοιτητικό. Την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου και ώρα 22:00, τέλος, μπορείτε να ακούσετε με δωρεάν είσοδο στο SILVER DOLLAR τους Mother Turtle και τους Lazy Aftershow. Καλή ακρόαση σε όλους σας, ό, τι κι αν επιλέξετε! Μαριάννα Βασιλείου
φιλμ νουάρ 6
συνέντευξη
Meanwhile in Mexico Συνέντευξη στην Εύα Κουσιοπούλου Η συνέντευξη μεταδόθηκε στην εκπομπή «Η ζωή όπως μας αρέσει!» στον 958fm της ΕΡΤ3 παίζουμε αυτό το είδος δεν υπάρχει, πέραν του ότι... όταν σ’ αρέσει κάποιο είδος, προσπαθείς να το παίξεις! Σκέφτεστε να “πειράξετε” και άλλα ελληνικά τραγούδια εκτός από το χιτ Λευτέρη, Λευτέρη; Καταρχάς δεν τα πειράζουμε! Είθισται στο είδος αυτό να γίνονται διασκευές σε μελωδίες γνωστές. Εμείς, ως λάτρεις της ελληνικής μουσικής, διαλέγουμε κάποια ελληνικά και τα μεταφέρουμε σε αυτό το ύφος. Μια γνωστή μας διασκευή είναι στο Εδώ σε θέλω καρδιά μου στην εκτέλεση της Πάολα(ς), σε ένα κομμάτι του Χάρη Κωστόπουλου. Επίσης έχουμε διασκευάσει το Φσσσσσστ μπόινγκ του Μίμη Πλέσσα. Αυτά από ελληνικά. Στο δίσκο θα υπάρχουν διασκευές σε ξένα κομμάτια. Οι Meanwhile in Mexico είναι τρία ευγενέστατα παλικάρια που παίζουν surf και ζουν ανάμεσά μας στα ηλιόλουστα στενά του κέντρου και στις λεωφόρους που συναντιούνται τα αλάνια. Παίζουν χωρίς να ψάχνονται να αποδείξουν τίποτα. Ένα σούσουρο (τι λέξη!) τους ακολουθεί από τότε που κόσμος πολύς τους είδε στο Πικ Νικ Φέστιβαλ, που στήθηκε στη Ρωμαϊκή αγορά. Η ραδιοφωνική μας συνάντηση ήταν αρκετή για να πειστώ ότι αυτά τα παιδιά έχουν μέλλον. Και όχι μόνο μουσικά. Από την πλευρά τους φαίνεται να κατανοούν απόλυτα την εμμονή μου να στηρίζω τα γκρουπ της πόλης. Και κάπως έτσι ξετυλίχθηκε μία κουβέντα που έμελλε να εξελιχθεί σε μία φιλία χρόνων (!). Σημ: Προσπάθησα να μπω στο σουρεάλ κλίμα των Meanwhile in Mexico και ταυτόχρονα να μη ξεφύγει –πολύ- η κουβέντα μας. Στο πρώτο τα κατάφερα. Νομίζω. Όσο για το δεύτερο; έπρεπε να είχε ξεφύγει περισσότερο! Next time...
Ένα κομμάτι σας ακούγεται στον Σούπερ Δημήτριο, μια ταινία για τη Θεσσαλονίκη. Θα θέλατε όμως να είστε μία μπάντα που να έπαιζε σε κάποια σκηνή του Pulp Fiction; Δεν ξέρουμε κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι εφικτό, καθώς μέσα στη σκηνή είναι στενά και κάνει πολύ ζέστη. Ο Κουέντιν Ταραντίνο σαφώς είναι μια μεγάλη επιρροή και οποιοδήποτε τέτοιο σενάριο είναι όνειρο. Το να βάζεις όμως στόχους σε μια σκηνή στην οποία δεν ανήκεις, και δύσκολα μπορείς να αναπαράγεις, είναι κάτι που δε θέλουμε. Καλώς ή κακώς ανήκουμε στην ελληνική σκηνή και παίζοντας surf δεν μπορούμε να πρεσβεύουμε «ηλιοκαμένα αγόρια από την Καλιφόρνια». Είμαστε πιο κοντά σε ηλιοκαμένα αγόρια στις ελληνικές παραλίες, που προσπαθούν να λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα της Γερμανίας. Επομένως ίσως είμαστε πιο κοντά σε κάποιο σενάριο του Γιάννη Δαλιανίδη.
Πότε φτιάχτηκε η μπάντα; Kαι τι απέγιναν τα ιδρυτικά της μέλη, τα οποία εκτοπίσατε; Σοβαρά τώρα, ποιοι απαρτίζουν τους ΜWIM; Kαι αν… εργάζεστε σε άλλες μπάντες θα θέλαμε να μάθουμε λεπτομέρειες (διπλοθεσίτες κτλ.); Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2008. Από τα ιδρυτικά μέλη ένας έμεινε στην μπάντα. Ο πρώτος μπασίστας πήρε τα καράβια να μείνει στην Κρήτη, ενώ ο ντράμερ μετά από χρόνια αποχώρησε, για προσωπικούς λόγους, μετά από τεταμένη ερωτική σχέση με το εναπομείναν μέλος. Τα μέλη της μπάντας πλέον είναι Πάρης Παπαδόπουλος (κιθάρα, φωνή), Γιάννης Παρζιάλης (μπάσο, φωνή), Κώστας Αναγνώστου (ντραμς, κιθάρα). Μιας και η μπάντα έχει επισήμως ξεπουληθεί για το χρήμα, όλοι είναι διπλοθεσίτες σε άλλες μπάντες.
Διαβάζετε Λένο Χρηστίδη, συμπεραίνω από το βιογραφικό σας. Τι άλλο διαβάζετε; Κάθε μέλος της μπάντας έχει τις δικές του λογοτεχνικές αναζητήσεις, οι οποίες δεν ξέρουμε εάν συναντιούνται, επειδή δεν πολυμιλάμε για αυτά. Οι αναφορές σε χαρακτήρες, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπαίνουν κυρίως για να φαινόμαστε ψαγμένοι!
Πότε κυκλοφορεί ο δίσκος; Από ποια εταιρεία; Ο δίσκος, που φέρει τον τίτλο Rosencrantz and Guildenstern are deaf κυκλοφορεί το συντομότερο δυνατό από τη ντόπια ON STAGE RECORDS. Το εξώφυλλο επιμελήθηκε η Ελένη Κεσαπίδου, γνωστή και ως κοπέλα του Γιάννη! Τι σχέση έχουν οι εξωγήινοι με τη μπάντα; Όποια αναφορά γίνεται στα κείμενα της μπάντας σε εξωγήινους, είναι tribute στον Roky Erickson. Στην πραγματικότητα τα μόνα πλάσματα που αμφισβητείται η ύπαρξή τους και σχετιζόμαστε... είναι οι γοργόνες!
Τι ρόλο παίζουν οι γυναίκες στη ζωή σας; Δουλειές του κεφαλιού. Του πάνω. Είτε αυτές είναι παιχνίδια με το μυαλό είτε σφαλιάρες. Αυτά φυσικά δεν ισχύουν για τα δύο παντρεμένα μέλη της μπάντας. Βρείτε ποια είναι και κερδίστε μια λίστα γάμου! Τι άλλο κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας, εκτός από πρόβες; Ρωτώ αν είστε φοιτητές, εργαζόμενοι ή ό,τι άλλο σας φωτίσει ο Θεός... Ο Κώστας και ο Γιάννης ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τη μουσική. Ο Πάρης δεν επιθυμεί να απαντήσει...
Σχέδια για συναυλίες; Το πιο κοντινό κανονισμένο live μας είναι στο Ladoze στις 30 Σεπτεμβρίου. Στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης που κάνει η «Μαρμελάδα». Θα παίξουμε νωρίς, κατά το μεσημεράκι, και θα έχει πολύ ψωμί, καθώς το event περιλαμβάνει και μενού. Πληροφορίες στο facebook μας http://www.facebook.com/meanwhile.in.mexico Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα χρησιμοποιείτε. Σε τι χρησιμεύουν; Χρησιμοποιούμε αρκετά καθώς είναι δωρεάν. Έχουμε facebook στο http://www.facebook.com/meanwhile.in.mexico. Εκεί κανείς μπορεί να βρει και το soundcloud μας, όπου υπάρχουν και κομμάτια. Αν δεν ζούσατε στη Σαλονίκη, πού θα θέλατε να ζείτε; Η Θεσσαλονίκη είναι η καλύτερη πόλη του κόσμου. Έχει Λευκό Πύργο, καλό φαΐ, Σαλονικιές. Οπότε ίσως μια άλλη επιλογή εκτός από Σαλονίκη (και πάλι αν), είναι το Ρέικιαβικ. Άλλα σχέδια για το μέλλον; Να διαλύσουμε!
Εστιατόριο
Καμμένη γωνιά Από το 1960 Βασ. Όλγας 72 τηλ. 2310 835 870 Θεσσαλονίκη
Ουζερί
Ψαρογωνιά του Νικόλα Αγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη)
Πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας; Και γιατί σερφ; Το όνομα της μπάντας θυμίζει αισθητικά παλιά κόμικς με σουπερήρωες, όπου λεγόταν η φράση «meanwhile εκεί», όταν ήθελαν να αλλάξουν τον τόπο που διεξαγόταν κάθε σκηνή. Ταυτόχρονα όμως παραπέμπει και σε καουμπόικα. Λόγος που
τηλ. 2310 815 316 Θεσσαλονίκη
φιλμ νουάρ 7
συνέντευξη
Νίκος Κουτσογιάννης Είμαστε αποφασισμένοι να γράψουμε ιστορία Συνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής, ψυχή τε και σώματι, του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας ανοίγει σε μας τους ορίζοντες της πόλης του.
σιν. Επίσης, τις προβολές των βραδινών κύκλων προβολής αναλαμβάνουν γνωστοί ηθοποιοί. Είναι χρήσιμο ο κόσμος, αλλά και οι νέοι δημιουργοί, να μπορούν να έρχονται σε επαφή με τους διάσημους, να συζητούν μαζί τους, να εκμεταλλεύονται τις εμπειρίες τους. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γραφιστικό μέρος του Φεστιβάλ! Η ανεστραμμένη ΝΙΝΕ σκιά του NIFF. Η λειτουργικότητα και η αισθητική του καταλόγου (περιθώριο για σχόλια στο κάτω μέρος, φωτο-παράθυρο από player που πληροφορεί οπτικά και για το φορμά της ταινίας κι άλλα πολλά)! Δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην οπτική ταυτότητα του Φεστιβάλ. Επιδίωξή μας, μέσα από τη φετινή δουλειά, είναι να δείξουμε πως αυτό που μετράει είναι η δική μας οπτική. Μέσα από αυτή μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω. Και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Να ανατρέψουμε νοοτροπίες, συμπεριφορές και λογικές του παρελθόντος και -απελευθερώνοντας τη δημιουργικότητά μας- να τα αλλάξουμε όλα. Μιας και αναφέρθηκες στον κατάλογο των ταινιών, να επισημάνω πως, δημιουργώντας ένα τόσο υψηλό αισθητικό αποτέλεσμα, επιδιώκουμε να δώσουμε την απαιτούμενη αναγνώριση στο έργο των κινηματογραφιστών, εντάσσοντας τις δικές τους δημιουργίες μέσα σε ένα εξαιρετικό και πρακτικό κατάλογο. Θα πρέπει να δώσω τα εύσημα στη δημιουργική ομάδα της Colibri και στον επικεφαλής γραφίστα Στέφανο Ποταμίδη για την εξαιρετική τους δουλειά.
Ποια ιδιαιτερότητα διακρίνει το Διεθνές Φεστιβάλ Νάουσας από τα άλλα; Μια από τις βασικές διαφορές είναι η υιοθέτηση του ψηφιακού κινηματογράφου. Ως Φεστιβάλ διαγνώσαμε εγκαίρως την τάση στην κινηματογραφική βιομηχανία και προετοιμαστήκαμε κατάλληλα προκειμένου να υποδεχτούμε τη νέα εποχή του σινεμά. Αυτή τη στιγμή το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας είναι το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ με ολοκληρωμένες υποδομές ψηφιακού κινηματογράφου, με δυνατότητα στερεοσκοπικών προβολών. Επιπρόσθετα, ένα άλλο χαρακτηριστικό του Φεστιβάλ της Νάουσας είναι η επιδίωξή μας να μετατρέψουμε τον πολιτισμό σε αναπτυξιακό εργαλείο. Τέλος, μια ακόμη διαφορά είναι η βαρύτητα που δίνουμε στη νεότητα. Το Φεστιβάλ είναι μια εκδήλωση που διοργανώνεται από νέους και προσπαθεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη της νεότητας, υποστηρίζοντας αφενός τους νέους δημιουργούς και αφετέρου διευρύνοντας τους πνευματικούς ορίζοντες του πιο δυναμικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας: των νέων ανθρώπων. .Δημιουργία Τώρα! Δυο λέξεις ανάμεσα σε δυο σημεία στίξης. Είναι ευχή ή είναι διαπίστωση; Στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία για την πατρίδα μας η μοναδική απάντηση στις προκλήσεις των καιρών είναι η δημιουργία. Αυτό κάνουμε κι εμείς. Δημιουργούμε πολιτισμό και ανάπτυξη. Ειδικότερα, το φετινό πρόγραμμα προβολών χαρακτηρίζεται από εξαιρετικές ταινίες όπου αποτυπώνεται η δημιουργικότητα κυρίως νέων σκηνοθετών. Αυτή η δημιουργικότητα μας εμπνέει και μας δίνει κίνητρο να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την πορεία του τόπου. Είμαστε αποφασισμένοι να γράψουμε ιστορία. Γιατί δίνετε βάρος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη; Θεωρούμε πως η Ν.Α. Ευρώπη μπορεί να αποδειχθεί ένας ιδιαίτερα προνομιακός χώρος για τη διοργάνωση. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ των Ελλήνων και των ανθρώπων που προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή και δημιουργούν στον κινηματογραφικό χώρο. Επιδίωξή μας είναι να αποτελέσει το Φεστιβάλ σημείο αναφοράς για την κινηματογραφική δημιουργία στην ευρύτερη περιοχή. Ταυτόχρονα, ευελπιστούμε πως θα καταφέρουμε να αναπτύξουμε ένα ευρύτατο δίκτυο συνεργασιών που θα επιτρέψει στην κινηματογραφική δημιουργία της περιοχής να βγει δυνατά προς τα έξω. Υπάρχει τιμώμενο πρόσωπο φέτος; Ένας διάσημος προσκεκλημένος; Υπάρχει τιμώμένη χώρα, η οποία είναι η Ιταλία, και μέσω του αφιερώματος στον Ιταλικό κινηματογράφο τιμούμε τον μεγάλο Ιταλό δημιουργό Μικελάντζελο Αντονιόνι. Επίσης, προβάλλουμε και τα έργα νέων και ελπιδοφόρων Ιταλών δημιουργών. Ακόμη, υπάρχουν πολλά και σημαντικά πρόσωπα που στελεχώνουν τις κριτικές επιτροπές, όπως ο σκηνοθέτης Πάνος Κοκκινόπουλος, η ηθοποιός Νάντια Κίμπουτ, η συνθέτρια Γιαν Μπρόμπεργκ Κάρτερ, o ιστορικός θεωρητικός και κριτικός Αλεξάντερ Τρό-
φιλμ νουάρ 8
Μετά από 8+1 χρόνια πώς κρίνετε τη μέχρι τώρα πορεία του; Όταν ξεκινούσαμε το 2004 αυτή την προσπάθεια, ελάχιστοι πίστευαν πως το Φεστιβάλ της Νάουσας θα κατόρθωνε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να εξελιχθεί τόσο γρήγορα και να καταξιωθεί στη συνείδηση δημιουργών και κοινού ως μια άκρως ποιοτική εκδήλωση. Είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από το επίπεδο των συμμετεχουσών ταινιών, αλλά και από το πόσο πολύ έχουν αγκαλιάσει οι νέοι άνθρωποι την εκδήλωση. Με την ενίσχυση του ΕΣΠΑ συνεχίζουμε να προωθούμε την πολιτιστική δραστηριότητα, να δημιουργούμε ανάπτυξη στην περιφέρεια και να καθιστούμε τον πολιτισμό αναπτυξιακό εργαλείο, συμβάλλοντας στην παιδεία και την ευημερία των πολιτών. Για την πόλη της Νάουσας και τους ανθρώπους της, το Φεστιβάλ αποτελεί μια όαση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ευρύτερη περιοχή. Είναι συγκλονιστική η συμμετοχή των νέων της πόλης, είτε ως θεατές είτε ως εθελοντές. Για μια πόλη με τεράστια λαογραφική παράδοση, η πραγματοποίηση μιας εκδήλωσης σύγχρονου πολιτισμού έρχεται να συγκεράσει αρμονικά το παλιό με το νέο. Και όπως είπε κάποτε ο Παντελής Βούλγαρης «Δεν θα μπορέσω να ξεχάσω το χαμόγελο και τη ζωντάνια των νέων ανθρώπων που συνάντησα στο Φεστιβάλ». Τι ετοιμάζετε για το επόμενο 10ο και γιορταστικό Φεστιβάλ; Τι οραματίζεστε; Η επόμενη εκδήλωση είναι ιστορική. Φροντίζουμε να αποτελέσει την απαρχή μιας ακόμη μεγαλύτερης προσπάθειας για την εξέλιξη της διοργάνωσης προς όφελος των νέων δημιουργών και της τοπικής κοινωνίας. Ο στρατηγικός μας στόχος για τα επόμενα έτη είναι να καθιερώσουμε την εκδήλωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας ως τη σημαντικότερη στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης. Όσο για το επόμενο 10ο φεστιβάλ σας υπόσχομαι πως θα συνεχίσουμε να καινοτομούμε και να πρωτοπορούμε με στόχο να προσφέρουμε σινεμά στα καλύτερά του!
ταινίες
φιλμ νουάρ
κινηματογράφος ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ / COSMOPOLIS / LOOPER / ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ / ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ / ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΜΑ /// VIDEODROME /// Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ (SHADOW DANCER) Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μαρς Παίζουν: Αντρέα Ράιζμπορο, Κλάιβ Όουεν, Γκίλιαν Άντερσον, Ντόμναλ Γκλίσον, Άινταν Γκίλεν. Διάρκεια: 101’
ΕΛΛΗΝΙΣ, ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ΟΛΥΜΠΙΟΝ Ο Άγγλος Τζέιμς Μαρς μας είχε συστηθεί εμφατικά το 2005 με το υποβλητικό και υπαρξιακά αιχμηρό δράμα «Ο βασιλιάς», το οποίο δυστυχώς πέρασε στα ψιλά. Τρία χρόνια αργότερα, πιστοποίησε ότι θα μας απασχολεί σοβαρά σε σταθερή βάση, χάρη στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Σε τεντωμένο σκοινί», το οποίο εξιστορεί το παράτολμο εγχείρημα του θεοπάλαβου ισορροπιστή Φιλίπ Πετί. Από ένα σκοινί που ένωνε τους –τότε όρθιους– Δίδυμους Πύργους, 450 μέτρα από την επιφάνεια της γης, μεταφερόμαστε τούτη τη φορά στο μουντό και γκρίζο Μπέλφαστ. Πρώτη ύλη το μυθιστόρημα του τηλεοπτικού ρεπόρτερ Τομ Μπράντμπι, ο οποίος κάλυψε δημοσιογραφικά τη σύγκρουση μεταξύ IRA και αγγλικής κυβέρνησης στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και υπογράφει μάλιστα και το σενάριο της ταινίας. Εκτός από
την ηρεμία πριν την καταιγίδα, υπάρχει και η καταιγίδα πριν την ηρεμία. Εν προκειμένω, το τελικό και άγριο κύμα βίας, λίγα χρόνια πριν την ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, η οποία υπογράφηκε το 1998. Σκοτεινή απαρχή το 1973, όταν γεννιούνται οι τύψεις και σφραγίζεται η μοίρα της νεαρής Κολέτ. Είκοσι χρόνια αργότερα, βλέπουμε μία τρεμάμενη και ελάχιστα σίγουρη, τόσο για τον εαυτό της όσο και την επικείμενη πράξη της, μαχήτρια του IRA. Στράτευση ολίγον από οικογενειακή παράδοση, εν πολλοίς από ενοχές, ποτέ δεν θα μάθουμε ακριβώς το πώς και το γιατί αυτή η νεαρή ανύπαντρη μητέρα έχει αναλάβει να τοποθετήσει μία βόμβα στο λονδρέζικο μετρό. Δεν είναι αυτό άλλωστε και το ζητούμενό μας. Σημασία έχει το τώρα, στο οποίο δεσπόζει η βασανιστική φρίκη της αμφιβολίας, μοτίβο που διατρέχει όλη τη ραχοκοκαλιά της ταινίας. Η ελλιπής αποφασιστικότητα προαναγγέλλει την αποτυχία. Μοναδική πλέον διέξοδος η προδοσία, η οποία προσκαλεί νέες Ερινύες στην παρέα. Υπεράνω όλων όμως η κούραση. Η κόπωση, η εξάντληση από μία ζωή αδιάκοπα φορτωμένη με ακραίες συνθήκες. Η ανάγκη για αποστρατεία, για λίγη ηρεμία και «φυσιολογικότητα». Το Μπέλφαστ κινηματογραφείται με τρόπο πνιγηρό, με εικόνες που προκαλούν δυσφορία. Κάθε πλάνο αποπνέει
κατοχή και ανελευθερία. Οι σιωπές είναι δωρικές, τα πρόσωπα σκυθρωπά, οι κουβέντες εύλογα λιγοστές, η καχυποψία και η δυσπιστία κυριαρχούν. Το κόκκινο παλτό της κεντρικής ηρωίδας λειτουργεί ως σημαδούρα που υπενθυμίζει τον διαρκή και αθέατο κίνδυνο. Μία ανοιχτή πληγή αίματος σε ένα θολό και μόνιμα ομιχλώδες τοπίο. Ο αρχικός αντίπαλος της ηρωίδας μας αποδεικνύεται εντέλει ο πιο στενός της σύντροφος, μέσα σε αυτό το εμπόλεμο κλίμα. Ο Μαρς ξετυλίγει ένα κουβάρι από ηθικά διλήμματα και εξάρσεις θλίψης, δίχως να κουνά διδακτικά το δάχτυλό του. Στρατιώτες ταγμένοι σε ένα σκοπό ή απλώς άνθρωποι που μπλέχτηκε ένας σκοπός στο διάβα τους και δεν είχαν τη δύναμη να πουν όχι; Είναι τρομακτικά δύσκολο να απαρνηθείς την ταυτότητά σου και να αποκηρύξεις τα όσα περιμένουν οι πάντες από σένα. Από την άλλη, είναι ακόμη πιο οδυνηρό να αντιταχθείς στα όσα σου επιτάσσει απαιτητικά η συνείδησή σου. Ο πρωτότυπος τίτλος αποδίδει εύστοχα την πορεία των κεντρικών χαρακτήρων, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να χορεύουν στη σκιά, να διαγράφουν την πορεία τους βήμα προς βήμα, δίχως καμία βεβαιότητα. Είναι αληθές πως η υποδόρια ένταση καταλαγιάζει σε κάποια στιγμή, κουρνιάζει στα ατελείωτα σούρτα φέρτα του μυαλού μεταξύ δισταγμών και επιλογών. Η ερωτική έλξη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, παρόλο που εύστοχα προκύπτει περισσότερο ως πράξη αλληλοβοήθειας παρά ως γνήσιο πάθος, δεν παύει να επιφέρει μία –ελεγχόμενη είναι η αλήθεια– δραματουργική αμηχανία, εγείροντας έτσι την υποψία πως θα μπορούσε να έχει παραληφθεί και εξ ολοκλήρου. Οι μικρό-ατέλειες δεν αναιρούν ούτε αλλοιώνουν το γενικό συμπέρασμα. Ο Μαρς, χάρη σε ένα ύφος στιβαρό και πυκνό, δείχνει εμπιστοσύνη στην επιλογή της φτωχής δράσης και αναπληρώνει το έλλειμμά της με ισχυρές δόσεις ανθρωποκεντρικού υπαρξιακού σασπένς. Ένα σύμπαν με ασφυκτικά περιορισμένες διαστάσεις και δυνατότητες, με ένοικους που έχουν στριμωχτεί στις γωνίες του αγκομαχώντας να βρουν μια ανάσα. Το φινάλε, μία τραγωδία που τα σκάγια της θα δεν θα λυπηθούν κανέναν και θα αφήσει τους πάντες χαμένους. Έστω κι έτσι, μία οδυνηρή λύση σε ένα ασφυκτικό αδιέξοδο. Η μόνη δυνατή λύση, έχοντας πρωτύτερα φτάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή. Αξιολόγηση: *** Γιώργος Παπαδημητρίου
φιλμ νουάρ 9
ταινίες COSMOPOLIS
LOOPER
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ Παίζουν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Σάρα Γκάντον, Πολ Τζιαμάτι, Ζιλιέτ Μπινός, Ματιέ Αμαλρίκ Διάρκεια: 109’
Σκηνοθεσία: Ράιαν Τζόνσον Παίζουν: Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Μπρους Γουίλις, Έμιλι Μπλαντ, Πολ Ντάνο, Πάιπερ Περάμπο, Τζεφ Ντάνιελς Διάρκεια: 118’
ΟΛΥΜΠΙΟΝ - «ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ», VILLAGE COSMOS 3
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 10, VILLAGE COSMOS 5&10
«Λογική προέκταση των επιχειρήσεων η δολοφονία». Κυνισμός, αυτογνωσία ή αναγκαία αυτοκριτική του 28άχρονου Πάκερ, μεγιστάνα της Γουόλ Στριτ; Θέλει, λέει, να κουρευτεί στο κουρείο που κουρευόταν από παιδί και πρέπει να διασχίσει όλη την πόλη. Τα πράγματα είναι άγρια στους ουρανοξύστες της πόλης, αλλά ακόμα χειρότερα στις λεωφόρους και τους δρόμους του Μανχάταν. Το τοπίο δείχνει απειλητικό για τους δημιουργούς της μεγάλης φούσκας. Και πώς να μην είναι οι ανίδεοι αποδέκτες της κρίσης. Παράπλευρες απώλειες λένε κάποιοι, άλλοι συνέπειες της καπιταλιστικής ανορθοδοξίας. Ο Πάκερ μέσα στη λιμουζίνα του απολαμβάνει τη χλιδή, με συνευρέσεις γυναικών, επαγγελματικά και προσωπικά ραντεβού, παρακολουθώντας ωστόσο την ισοτιμία του κινέζικου γιουάν. Αυτό ξεπερνάει κάθε πρόβλεψή του. Είναι ένας από τους μεγάλους χαμένους. Μήπως όμως είναι και η απελευθέρωσή του από τον κόσμο ακόρεστης ματαιοδοξίας και του πλούτου, που δείχνει να του παρέχει τα πάντα, αλλά ίσως να είναι ένα τίποτα; Σε τέτοιες στιγμές χρειάζεται κανείς τη θαλπωρή των παιδικών του χρόνων. Είναι το καταφύγιο, νοσταλγικές μνήμες ανεμελιάς, η ασφάλεια ελέω γονικής στοργής, που πάντα όλοι μας εναγώνια αναζητάμε. Ο Πάκερ διανύει τα τελευταία μέτρα του και δείχνει να το ξέρει. Δεν γνωρίζω αν πηγαίνει στο γενέθλιο κουρείο, στην παιδική του γειτονιά για να σωθεί ή απλά για να αποχαιρετήσει και την μεν και τη δε ζωή, αυτή που
Στο κοντινό μέλλον εγώ κι εσύ μπορούμε να είμαστε εκείνος κι εγώ ή εγώ να υπάρχω κι εσύ να μην υπάρχεις ενώ στην ουσία είμαστε οι ίδιοι. Σε μπερδεύω; Ας τα πιάσω από την αρχή... Γουίλις και Λέβιτ πρέπει να προλάβουν μια σχισμή στον χρόνο, να την ξεχειλώσουν και να φτιάξουν ζιπουνάκια περιπέτειας με καλτσάκια φαντασίας και σκουφάκια συγκίνησης για το νεογέννητό τους Μάτριξ. Το (ουδέτερό τους) Μάτριξ, άφυλο, θα ψάχνει την ταυτότητά του και θα βαπτιστεί χωρίς θεό και θρησκεία «Looper». Συνεχίζω να σε μπερδεύω; Αυτή τη φορά το κάνω συνειδητά για να μην σου προδώσω τις εκπλήξεις και βρεθώ με διπλή ταυτότητα και συμβατή προσωπικότητα να σου αφηγούμαι όσα όλοι οι φίλοι σου θα παρερμηνεύσουν... Έλα που για να αποδεχτείς τις συμβάσεις της ταινίας οφείλεις να γίνεις μέρος της σχισμής και να γεννηθείς ξανά με βλέμμα καθαρό. Το πρώτο φως του νεογέννητου σε τυφλώνει, ταράζεσαι όταν σου κόβουν τον ομφάλιο λώρο και στη συνέχεια σε βάζουν να κάνεις τα πρώτα βηματάκια σου μέχρι να τρέξεις. Μέχρι εδώ όσα περιγράφω δεν είναι τα πρώτα χρόνια της ανιψιάς μου αλλά όσα συναισθηματικά και σε ενέσιμη μορφή θα πάρεις από μια γερή δόση «Looper». Αν είσαι «πρεζάκι» και ταξιδέψεις με την ψυχεδέλειά της, θα βγεις μαστουρωμένος από τον φανταστικό και φαντασιακό του κόσμο. Αν δεν είσαι πρεζάκι και πάρεις ακριβώς την ίδια ποσότητα, θα βγεις με τα after effects ενός μέτριου χανγκόβερ που θα σε χαλάσει κάτι στο τέλος. Εγώ έχω κόψει την ηρωίνη πριν μπω στην αίθουσα αλλά και τα χαπάκια μετά τις προβολές. Μπήκα λοιπόν, είδα το φως, το θαύμασα και απείλθα. Ταξίδεψα τα πρώτα 70 λεπτά σε απόλυτη τρανς, μετά έκανε πιο δυναμική εμφάνιση η νέα γενιά και μου θύμισε ότι είμαι μεγάλος για τέτοια παραμύθια. Μπορεί λοιπόν να έχασα κάπου τον δρόμο προς το «φως», σας προτρέπω όμως να μπείτε στις μυστικές ατραπούς αυτού του μικρόκοσμου που μπορεί να πάσχει από παιδικές ασθένειες αλλά ποτέ του δεν του ζητήσατε να σας φέρει πιστοποιητικό υγείας, ορθού λόγου και ISO.
έζησε και νοσταλγεί, αυτήν που ζει και δεν αντέχει. Ο Κρόνεμπεργκ ακολουθεί μιαν ιδιόρρυθμη αφηγηματική διαδρομή στην κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Ντον ΝτεΛίλο, ενίοτε χαώδη, συχνά στα όρια της σύγχυσης για τον θεατή. Αλλά όλο αυτό δείχνει να αντανακλά την σύγχυση του ήρωά του και κατ’ επέκταση της κοινωνίας ολόκληρης. Πολλά ενδιαφέροντα αποφθέγματα ως διαπιστώσεις και ίσως μπούσουλας για αλλαγή ρότας. Η θέαση μήτε ευχάριστη, μήτε εύκολη, ενίοτε αγχωτική.
Αξιολόγηση: *** Γιάννης Ν. Γκακίδης
Αξιολόγηση: *** Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ (APPELSINPIKEN/ ORANGE GIRL) Σκηνοθεσία: Εύα Νταρ Παίζουν: Μίκελ Μπρατ Σιλσέτ, Χάραλντ Ρόσενστρομ, Άνι Νταρ Νιγκάρντ, Έμιλι Μπεκ Διάρκεια: 84’
ΒΑΚΟΥΡΑ 1
Αποκλειστικά στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 233665)
Τι χρώμα έχει η αγάπη; Μια απλοϊκή ερώτηση, με πολλαπλές όμως αποκρίσεις, διαφορετικές ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του καθενός. Για τον πολυαγαπημένο αρχισυντάκτη μου, για παράδειγμα, η απάντηση είναι ασπρόμαυρο, για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας δε, πορτοκαλί. Κι αυτό, γιατί τέτοιο χρώμα είχαν τα φρούτα που κρατούσε το κορίτσι εκείνο που είδε μια φορά τυχαία στο τραμ κι ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Γιατί τέτοιο χρώμα έχει το άστρο με το οποίο την έχει συνδέσει και το οποίο κάθε φορά που θα το βλέπει, θα του την θυμίζει. Τι γίνεται όμως, όταν πέφτει ένα αστέρι; Κάνεις μια ευχή από τη μια, πεθαίνει κάποιος από την άλλη. Δυστυχώς, αυτός ο κάποιος τυχαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση να είναι ο ήρωάς μας, ο οποίος θέλοντας να αποχαιρετήσει τον εξάχρονο γιο του, αποφασίζει να του αφήσει κάποια γράμματα με τα οποία του εξιστορεί τον μεγάλο του αυτόν έρωτα για το κορίτσι με τα πορτοκάλια. Βέβαια, τις επιστολές αυτές θα τις διαβάσει ο μικρός μετά από δέκα χρόνια, όταν πλέον θα είναι σε θέση να τις καταλάβει και να βρει από μόνος του, πως χρωματίζεται για εκείνον η αγάπη. Μια απλή ιστορία που με τρυφερό τρόπο αποτυπώνει τον βασικό ρόλο των συμπτώσεων στο παιχνίδι της αγάπης, καθώς επίσης και τη μοναδικότητα του αληθινού έρωτα. Δεν υπάρχουν δύο όμοια πορτοκάλια κι όπως λένε και οι Κινέζοι, ο κάθε άνθρωπος είναι το μισό ενός πορτοκαλιού που κόπηκε στην κορυφή ενός βουνού και το νόημα της ζωής του είναι να βρει το άλλο του μισό. Πάρτε λοιπόν το έτερόν σας ήμισυ, δείτε την ταινία και τσεκάρετε αν στα μάτια του βλέπετε αστέρια…
Αξιολόγηση: ** Ορέστης Μανασής
φιλμ νουάρ 10
ταινίες ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ (THE COLD LIGHT OF DAY)
KILLER JOE
Σκηνοθεσία: Μαμπρούκ Ελ Μεχρί Παίζουν: Χένρι Κέιβιλ, Μπρους Γουίλις, Σιγκούρνι Γουίβερ, Καρολίν Γκούντολ, Ροσντί Ζεμ Διάρκεια: 93’
Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Φρίντκιν Παίζουν: Μάθιου ΜακΚόναχι, Εμίλ Χερς, Τζούνο Τεμπλ, Τζίνα Γκέρσον, Τόμας Χέιντεν Τσερτς Διάρκεια: 102’
ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2
STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3&4 (2η εβδομάδα)
Ο Γουίλ Σο πηγαίνει στην Ισπανία για να περάσει λίγο χρόνο με την οικογένειά του σε ένα ιστιοφόρο, παρά τις τεταμένες σχέσεις με τον πατέρα του και την αποτυχία της επιχείρησής του που τον απασχολεί. Όταν κάποια στιγμή οι δικοί του πέφτουν θύματα απαγωγής καλείται να βρει λύση καθώς τον κυνηγούν τόσο μυστικές υπηρεσίες Ισραηλινών όσο και η CIA. Ότι ακριβώς θα περίμενα από μία ταινία με τον Μπρους Γουίλις. Έτσι, παρέβλεψα το γεγονός ότι αυτή ξεκινάει αρκετά βαρετά και περίμενα με αγωνία τη δράση, μια αναμονή που εξελίχθηκε σε απογοήτευση. Πολλές σκηνές αφήνουν την αίσθηση του φτηνού, ενώ ο χρόνος κυλάει με το δικό του ιδιόμορφο τρόπο και το σενάριο παραείναι σχηματικό και σε αρκετά σημεία γεμάτο τρύπες, που λύνονται με απλοϊκούς - σχεδόν αφελείς - τρόπους. Οι ερμηνείες είναι το λιγότερο μέτριες, ακόμα και από τους δύο μεγάλους πρωταγωνιστές, τον Μπρους Γούλις (που εμφανίζεται για λίγο και με αδιάφορο αποτέλεσμα) και την Σιγκούρνι Γουίβερ, που παραμένει ατσαλάκωτη καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Παρ’ όλ’ αυτά εξακολούθησα να περιμένω μία ένταση που όμως δεν ήρθε ποτέ ούτε καν στο πρόσωπο του κατατρεγμένου πρωταγωνιστή. Το κυνηγητό αλληλοδιαδέχεται τη βία σε μια γραμμική δράση που τελειώνει και φαίνεται σαν να μην είχε ξεκινήσει ποτέ. Εντέλει, πέφτοντας οι τίτλοι τέλους, με μια δυναμική μουσική υπόκρουση, θα νιώσετε παραπλανημένοι, κουρασμένοι και σίγουρα απογοητευμένοι.
Αξιολόγηση: * Ελίζα Πολιτσοπούλου
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΜΑ (THE LAST WAVE) Σκηνοθεσία: Πίτερ Γουίαρ Παίζουν: Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν, Ολίβια Χάμνετ, Ντέιβιντ Γκούλπιλιλ, Νατζιγουάρα Αμαγκούλα Διάρκεια: 106’
ΝΑΤΑΛΙ Αν είστε από αυτούς που μίσησαν «Το καταφύγιο» (Take Shelter) δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθείτε με «Το τελευταίο κύμα». Αν, όμως, ανήκετε στην ομάδα που αγάπησε το φιλμ του Τζεφ Νίκολς, όπως ο γράφων, τότε επιβάλλεται να δείτε την ταινία – πρόγονό του, που γυρίστηκε 35 ολόκληρα χρόνια πριν, στη μακρινή Αυστραλία. Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα του Πίτερ Γουίαρ, από τα δημιουργήματα που τον ανέδειξαν ως γενάρχη του κινηματογράφου της Ωκεανίας και τον έστειλαν στην αγκαλιά του Χόλιγουντ - με μετριότερα αποτελέσματα, δυστυχώς... Ο κορυφαίος σκηνοθέτης συνεχίζει την προβληματική που ξεκίνησε με το «Πικ νικ στον βράχο των κρεμασμένων». Τον έλκει το άγνωστο, που από καταβολής κόσμου προκαλεί το φόβο, όντας ξένο προς την κρατούσα γνώση. Όταν δυο πολιτισμοί συναντώνται και δεν αγκαλιάζονται, αλλά ο ένας ποδοπατά τον άλλο, τότε είναι ανέφικτη και ουτοπική η ελπίδα ότι μπορεί να τον ενσωματώσει ανώδυνα... Ο Γουίαρ φτιάχνει ένα συγκλονιστικό ατμοσφαιρικό θρίλερ, εκμεταλλευόμενος τους Αβορίγινες, με τις τρομακτικές για τα ήθη και έθιμα του δυτικού ανθρώπου τελετές, αλλά και την ιδιότυπη ομερτά τους, για να θέσει σε αμφισβήτηση τη δυτική επιστημονική προσέγγιση. Όσα λένε είναι άραγε δεισιδαιμονίες ή μήπως τα οράματά τους μπορεί να μετατραπούν στον απόλυτο εφιάλτη μας; Ένα γιγαντιαίο τελευταίο κύμα, όπως το βλέπει στο ρόλο της ζωής του ο Τσάμπερλεϊν, είναι σε θέση να έρθει να πνίξει τους υβριστές πολέμιους της φύσης, καταφθάνοντας σχεδόν από το πουθενά, κόντρα σε κάθε λογική ερμηνεία. Κι εδώ δεν έχει προβλεφθεί καταφύγιο!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Η καταδίκη της εκπαίδευσης, της θρησκείας ή του πολιτικού συστήματος ήταν πάντα εύκολη υπόθεση. Η καταδίκη της οικογένειας όμως; Εδώ έρχεται δυναμικά ο Γουίλιαμ Φρίντκιν και μας σερβίρει
το «Killer Joe», μια ταινία που συνιστά ολοκληρωμένη κοινωνική κριτική ακόμη και των πιο ευαίσθητων ανθρώπινων δεσμών, βάζοντας κυριολεκτικά γυαλιά σε ταινίες – βλ. «Cosmopolis» – που απλά παρέμεναν στα στεγανά μιας μακροσκοπικής ή οικονομικίστικης θεώρησης των πραγμάτων, αγνοώντας όπως θα έλεγε και ο Μαγιακόφσκι «τις σχέσεις στη φαμίλια, την καθημερινή ρουτίνα». Ο Κρις, λοιπόν, χρωστάει χρήματα σε συμμορία ναρκωτικών, καθώς η μητέρα του έκλεψε την ποσότητα ουσιών που αυτός κατείχε. Με τη βοήθεια του πατέρα του αποφασίζει να βάλει χέρι στα χρήματα της ασφάλειάς της. Μόνο εμπόδιο, το γεγονός ότι είναι ακόμη... ζωντανή! Εδώ είναι που εμφανίζεται ο Killer Joe, μπάτσος, γουρούνι και πληρωμένος δολοφόνος, ο οποίος αναλαμβάνει την εκτέλεσή της, ζητώντας όμως μια προκαταβολή την οποία οι πελάτες του αδυνατούν να καταβάλουν. Έτσι, αποφασίζει να πάρει ως ενέχυρο (και σεξουαλικό αντικείμενο), την αδερφή του Κρις και δικαιούχο της ασφάλειας, τη Ντότι. Στο «Killer Joe» η μαυρίλα, η βία, ο θάνατος, αφήνουν τα κάστρα και τους στενούς κορσέδες και καταπιάνονται με το κουρέλιασμα των ιερών και όσιων της αμερικανικής - και όχι μόνο - κοινωνίας. Θεσμοί και έννοιες όπως η οικογένεια ή η πολιτική και κοινωνική ορθότητα κατακρεουργούνται σε μια ταινία, που στο βωμό της τρέλας και με μάχαιρα το σαδισμό, δεν αφήνει τίποτα όρθιο, διατηρώντας συνάμα αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της μαύρης κωμωδίας και της σάτιρας. Πολλές σκηνές σίγουρα θα σοκάρουν – σε αντίθετη περίπτωση, μια επίσκεψη στον ψυχολόγο θα ήταν απαραίτητη – παρ’ όλα αυτά, το «Killer Joe» είναι σε θέση να αφήσει άφωνο με την κοφτερή και ανίερη γλώσσα του, κάθε κοινό.
Αξιολόγηση: *** Πέτρος Θεοδωρίδης
Αξιολόγηση: ***** Δημοσθένης Ξιφιλίνος
φιλμ νουάρ 11
ταινίες BRAVE Σκηνοθεσία: Μαρκ Άντριους, Μπρέντα Τσάπμαν, Στιβ Περσέλ Με τις φωνές (στα ελληνικά) των: Ιωάννα Πηλιχού, Σάκης Μπουλάς, Ελένη Τσαλιγοπούλου Διάρκεια: 100’
ΝΑΤΑΛΙ, ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&5&6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&3, VILLAGE COSMOS 3&4&5&6 ( 2η εβδομάδα) Κινδυνεύω να γίνω βαρετός αλλά θα το γράψω για ακόμα μια φορά. Στο Χόλιγουντ τα έξυπνα σενάρια, το καλόγουστο χιούμορ ισορροπημένο σωστά με το συναίσθημα κι η αίσθηση ότι παρακολουθείς ένα ολοκληρωμένο έργο τέχνης, προ-
ϊόν ώριμων και σκεπτόμενων μυαλών που απευθύνονται ΚΑΙ σε καλλιεργημένους θεατές, ικανούς να πιάσουν μικρολεπτομέρειες στις ταινίες τους, όπου οι δημιουργοί τους κλείνουν πονηρά το μάτι, έχουν πια μετατοπιστεί – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – στα κινούμενα σκίτσα. Μπροστά τους ωχριούν σοβαροφανείς μπουρδολογίες αλά «Σκοτεινός Ιππότης» και «Χιονάτη και ο Κυνηγός». Έτσι, μετά την «Εποχή των Παγετώνων 4» και το «Μαδαγασκάρη 3», η Ντίσνεϊ και η Πίξαρ, με το «Brave» έριξαν το δικό τους βαρύ πυροβολικό για την διεκδίκηση του φετινού Όσκαρ animation. Είναι η πρώτη φορά που η Πίξαρ συγγενεύει τόσο πολύ με τις παραδοσιακές ταινίες της Ντίσνεϊ (ανθρωπόμορφα ως επί το πλείστον καρτούν, με πριγκίπισσες, βασίλεια, μάγισσες, παρελθόντα χρόνο, κ.λπ.), μόνο που εδώ απουσιάζει παντελώς το ειδύλλιο. Η ατίθαση κοκκινομάλλα Σκωτσέζα πριγκίπισσα Μέριντα είναι μια αξιολάτρευτη νέα ηρωίδα, επαναστάτρια, όπως και κάθε έφηβος, η Αυλή και οι υποψήφιοι γαμπροί θυμίζουν κάτι από Αστερίξ, τα τρίδυμα, και η κουβερνάντα Μόντι δίνουν τον εύθυμο τόνο και οι χαρακτηριολογικές μεταμορφώσεις της μαμάς αρκούδας Έλινορ είναι τεχνικό επίτευγμα. Σε στιγμές τα γκαγκς θυμίζουν επιτυχημένο Μπλέικ Έντουαρντς. Μαζί προβάλλεται και η 7λεπτη αριστουργηματική, ποιητική «La Luna», του Ενρίκο Καζαρόζα, υποψήφια πέρσι για Όσκαρ, ταινίας μικρού μήκους με κινούμενα σκίτσα, στην παράδοση του «Μικρού Πρίγκιπα».
Αξιολόγηση: ***** Αχιλλέας Ψαλτόπουλος
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ (LE PRENOM/ WHAT’S IN A NAME) Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ, Ματιέ Ντελαπόρτ Παίζουν: Πατρίκ Μπριέλ, Σαρλ Μπερλέν, Βαλερί Μπενγκουιγκί, Γκιγιόμ ντε Τονκεντέκ, Τζούντιθ Ελ Ζαϊν Διάρκεια: 109’
ΦΑΡΓΚΑΝΗ (3η εβδομάδα) Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Σορβόνης Πιέρ και η γυναίκα του Ελιζαμπέτ καλούν στο σπίτι τους για δείπνο τον αδερφό της Βενσάν, την έγκυο γυναίκα του Άννα και τον παιδικό τους φίλο Κλοντ. Περιμένοντας την αργοπορημένη Άννα, η παρέα ξεκινάει μια ευχάριστη κουβέντα σχετικά με τις χαρές της
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΒΑΛΣ (TAKE THIS WALTZ) Σκηνοθεσία: Σάρα Πόλεϊ Παίζουν: Μισέλ Γουίλιαμς, Σεθ Ρόγκεν, Λιουκ Κέρμπι, Σάρα Σίλβερμαν Διάρκεια: 116’
ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (4η εβδομάδα) Όταν μια γυναίκα σκηνοθετεί μια ταινία για την ίδια τη γυναικεία φύση, τα θηλυκά μάτια ταυτίζονται και τα αρσενικά πασχίζουν (και πάλι) να την καταλάβουν. Η Καναδή Σάρα Πόλεϊ τοποθετεί στην πόλη της, το Τορόντο, τη νεαρή Μάργκο και την άνευρη καθημερινότητά της με τον Λου, σύζυγό της τα τελευταία πέντε χρόνια. Όταν γνωρίζει το νέο της γείτονα,
οικογένειας. Η ατμόσφαιρα όμως αλλάζει όταν ο Βενσάν αποφασίζει να αποκαλύψει τι όνομα θα δώσει στο παιδί. Αυτό θα προκαλέσει μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων και θα φέρει στην επιφάνεια γεγονότα από τη ζωή των ηρώων που προκαλούν απλώς χάος! Η ιστορία ξεκινάει δυναμικά, με τους ήρωες να μας συστήνονται αποτελεσματικά από την αρχή. Όλα μοιάζουν ιδανικά: διασκέδαση, γέλια και μια παρέα που φαίνεται να τη δένουν ισχυροί δεσμοί - με τα κρυμμένα μυστικά όμως μέσα στο πρόγραμμα. Με την ανακοίνωση του ονόματος του παιδιού, το οποίο αποδεικνύεται μόνο η κορυφή του παγόβουνου, θα δοθεί το έναυσμα για να ειπωθούν αλήθειες που δοκιμάζουν τα όρια της φιλίας αλλά και για να προχωρήσει η ιστορία σε πολύ πιο ενδιαφέρουσες περιοχές συζήτησης, δοσμένες πάντα με μια γερή δόση χιούμορ. Οι Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ και Ματιέ Ντελαπόρτ μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη (υπογράφοντας σενάριο και σκηνοθεσία) το πρωτότυπο θεατρικό τους έργο, μια από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες της δεκαετίας στη Γαλλία. Στην ουσία δεν παίρνουν κάποιο ρίσκο, ακολουθούν την ίδια (ομολογουμένως πετυχημένη) συνταγή, ενώ χρησιμοποιούν ακόμη και τους ίδιους ηθοποιούς της παράστασης (εκτός από τον Σαρλ Μπερλέν, ο οποίος είναι νέα προσθήκη στο καστ). Το «Για όλα φταίει το όνομά σου» καταφέρνει να παρουσιάσει με τρόπο χαριτωμένο θέματα της σύγχρονης γαλλικής πραγματικότητας. Και το καταφέρνει με ατάκες που διαδέχονται η μία την άλλη, γρήγορο ρυθμό και πολύ πολύ χιούμορ.
Αξιολόγηση: *** Λένα Χασιώτη
Ντάνιελ, ξεκινά να αναπνέει την ανανέωση που προσφέρει η πλατωνική παρουσία του στη ζωή της, πάντοτε με τύψεις για τον παράνομο χαρακτήρα της συναναστροφής τους. Η τελική πορεία των πραγμάτων είναι ένα σχόλιο της δημιουργού απέναντι στους κύκλους, που είναι συναρπαστικοί στο πρώτο τους ημισφαίριο αλλά γίνονται αναπόφευκτα βαρετοί και επαναλαμβανόμενοι στο κλείσιμό τους, όπως αποδεικνύει η περιστροφική κίνηση της κάμερας σε μία από τις τελευταίες σκηνές της ταινίας. Η αισθητική του «Take This Waltz», από τα χρώματα που το συνοδεύουν μέχρι το γλυκόπικρό του σάουντρακ, είναι σαφώς ανώτερη από την ίδια την πλοκή, που σε στιγμές μπλέκεται μέσα στα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει και στερεί τη δυναμική από τις κορυφώσεις της. Η Μισέλ Γουίλιαμς ενσαρκώνει ιδανικά τη μελαγχολική, σχεδόν καταθλιπτική Μάργκο ενώ από τους δύο άντρες, ο Λιουκ Κέρμπι υποστηρίζει πιο πειστικά το ρόλο του τρίτου προσώπου, που επιλέγει να μείνει πίσω και να υποφέρει εσωτερικά λόγω της κακής χρονικής συγκυρίας. Το νόημα της ταινίας συνοψίζεται σε μια φράση της ηρωίδας, που παραφρασμένη έχει ως εξής: σε κάθε περίπτωση, είσαι εσύ και η σύγκρουσή σου με το γεγονός ότι είσαι ζωντανός.
Αξιολόγηση: *** Κική Μουστακίδου
Παίζονται επίσης... Στη Ρώμη με αγάπη, Σκοτεινός Ιππότης: Η επιστροφή ,Το βαθύ μπλε του έρωτα, Resident Evil: Η τιμωρία, Step Up Revolution, 7 ημέρες στην Αβάνα, Οι αναλώσιμοι 2, Ολική επαναφορά, Γείτονες σε περιπολία, Ένας μεγάλος έρωτας, Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης: 1900-1922, ParaNorman, μια μεταφυσική ιστορία, Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης, Η εποχή των παγετώνων 4: Ο χορός των ηπείρων
φιλμ νουάρ 12
σινεμά Νύχτες Πρεμιέρας Με ένα πιασάρικο αφιέρωμα στο camp, με δυνατά χαρτιά που έγιναν sold out σε κλάσματα δευτερολέπτου (βλέπε «Σώμα με σώμα»), με ειδικά αφιερώματα, πρεμιέρες και ντοκιμαντέρ, οι φετινές «Νύχτες Πρεμιέρας» φιλοδοξούν να είναι μέσα σε όλα. Ιδού μία γεύση από το αθηναϊκό φεστιβάλ:
«Avalon» του Άξελ Πέτερσεν Η κινηματογραφική εμπειρία μου από τις 18ες Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote, ξεκίνησε με την ίδια ακριβώς διάθεση που μου προκάλεσε η απουσία της αίθουσας του «Αττικόν»: άσχημα. Το, βραβευμένο με βραβείο Fipresci στο φεστιβάλ του Τορόντο, «Avalon» είναι μια ανούσια ταινία για έναν αμετανόητο άνθρωπο που πέρασε όλη την ζωή του χωρίς να ανησυχεί για τίποτα: υγεία, λεφτά, ηλικία. Ακόμα και η εξ αμελείας δολοφονία δεν τον ταράζει. Μια σκηνή λυγμού και έξω από την πόρτα. Παντελής απουσία ενδιαφέροντος σε μια ταινία που όπως αρχίζει, έτσι τελειώνει. Πέτρος Καλογεράς
«Safety Not Guaranteed» του Κόλιν Τρεβορόου Το «Safety Not Guaranteed» διόρθωσε κάπως τα πράγματα. Παράξενο, μόνο και μόνο από την ταυτότητα της ρομαντικής κομεντί επιστημονικής φαντασίας που κατέχει, επιτυγχάνει να αναδείξει χαρακτήρες «τσαλακωμένους», που ακολουθούν τα πάθη τους μέχρι το τέλος. Χωρίς να αναλώνεται σε πιασάρικες ατάκες και γλυκανάλατες επαναλήψεις, έχει μυστήριο, έρωτα, συναίσθημα και ένα τέλος τόσο feel-good που θα το ζήλευαν και μεγάλες παραγωγές. Καλές ερμηνείες και απλό σενάριο, το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά αποδεικνύει για άλλη μια φορά την δυνατότητά του να παράγει διαμάντια... Πέτρος Καλογεράς
«Dreams of a Life» της Κάρολ Μόρλεϊ Πριν από έξι χρόνια, ένα περίεργο συμβάν τράνταξε συθέμελα το Δυτικό Λονδίνο. Το πτώμα της Joyce Vincent βρέθηκε στο διαμέρισμά της. Ποιο είναι το παράξενο; Είχε πεθάνει πριν από τρία χρόνια. Με την αφήγηση να βρίσκεται στα χέρια ή μάλλον στα στόματα και τις μνήμες αυτών που την γνώριζαν, το ντοκιμαντέρ «Dreams of a Life» επιχειρεί να ρίξει φως όχι στα αίτια θανάτου της, αλλά στο γεγονός πως κανείς δεν την έψαξε, πως κανείς δεν νοιάστηκε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο επίκεντρο βρίσκεται η σημερινή κοινωνία της αποξένωσης και οι άνθρωποι ως παράγωγά της, οι οποίοι δεν εμπιστεύονται, δεν δένονται, δεν έχουν ουσιαστικές σχέσεις. Θα μπορούσε να είναι και καλύτερο, δεν παύει όμως να είναι εξαιρετικά διεισδυτικό και άκρως ενδιαφέρον... Πέτρος Καλογεράς
Safety Not Guaranteed
«The Shanghai Gesture» του Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ Έχοντας ήδη πέσει σε δυσμένεια στους χολιγουντιανούς κύκλους, ο Φον Στέρνμπεργκ βρίσκει τον τρόπο να παραδώσει ένα κόσμημα γνήσιας και απολαυστικής παρακμής. Βασισμένο σε ένα θεατρικό έργο του 1925 γραμμένο από τον Τζον Κόλτον, το «The Shanghai Gesture» υπέστη πάνω από 30 (!) αναθεωρήσεις εξαιτίας της λογοκρισίας που επέβαλε εκείνα τα χρόνια στο αμερικανικό σινεμά ο διαβόητος Κώδικας Χέιζ. Πυρήνας της ιστορίας το μεγαλοπρεπές μπαρόκ καζίνο, επιβλητικό και ταυτόχρονα απειλητικό. Ο Αυστριακός εμιγκρές και επί της ουσίας άπατρις Φον Στέρνμπεργκ στήνει ένα γαϊτανάκι καταραμένων ηρώων. Ανθρώπων που θέλουν να ξεχάσουν από πού ήρθαν και τι άφησαν πίσω, που δεν φιλοδοξούν ποτέ να εγκαταλείψουν αυτό τον έκλυτο Πύργο της Βαβέλ. Ο μεγάλος δημιουργός μας κλείνει πονηρά το μάτι. Ό,τι παρακολουθούμε δεν είναι παρά η δυτική αντίληψη περί της Κίνας. «Μάλλον συμβαίνουν όντως και κάποιες φρικαλεότητες στην Κίνα, αλλά ακόμη κι αν αυτό ισχύει, σίγουρα δεν είναι αυτές που φαντάζεστε εσείς», μοιάζει να μας λέει ο Φον Στέρνμπεργκ με σοφή και δηκτική ειρωνεία. Γιώργος Παπαδημητρίου
την ψυχή του στον διάβολο για ένα ξεροκόμματο επαγγελματικής ανέλιξης. Ο κίτρινος κόσμος της διαστρέβλωσης και της παραποίησης σε νυχτερινό και υγρό φόντο, με jazz background. Μαζί με αυτά, και ένα ξεπερασμένο ερωτικό μελόδραμα που δυστυχώς ακυρώνει τις νουάρ σφήνες. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή Γιώργος Παπαδημητρίου
«Gimme the Loot» του Άνταμ Λεόν Τι πιο όμορφο από το να φιλοτεχνείς ένα διαμαντάκι από αέρα κοπανιστό; Γεμάτο ευφορία, ζωντάνια και μπρίο, το «Gimme the Loot» μας ξεναγεί σε όλα τα underground νεοϋορκέζικα στέκια και αποτίνει φόρο τιμής στην urban κουλτούρα μιας πόλης γεμάτης μικρές περιπέτειες. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι, κινούμενοι σε μόνιμο καθεστώς μικρό-παρανομίας και παραβατικότητας, καταστρώνουν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο. Διάλογοι εύστροφοι, χιουμοριστικοί και γνήσια αυθεντικοί, δίχως να βρωμάνε επιτήδευση. Σα να βλέπετε πρώιμο και σπιντάτο Σπάικ Λι, χωρίς όμως την οργή, μόνο με τρυφερότητα. Ναι, θα γίνει που και που αυτό-αναφορικό. Ναι, θα αναλωθεί σε κάποια σημεία σε έναν ελαφρύ αυνανισμό για τα όσα αγαπά και λατρεύει. Ναι, δεν θα φέρει οτιδήποτε ριζοσπαστικό ή καινοτόμο στην ιστορία του σινεμά. Μακάρι όμως όλες οι ανεξάρτητες παραγωγές να απέπνεαν τη φρεσκάδα και το πάθος του. Το δίδυμό μας στο τέλος του δρόμου δεν είναι ακόμη ζευγάρι. Αμφότεροι όμως καταλαβαίνουν πως όπου να ‘ναι ερωτεύονται. Και τότε θα είναι ακόμη πιο όμορφο να «ταγκάρουν» παρέα τοίχους, κολώνες και βιτρίνες. Γιώργος Παπαδημητρίου
«Sweet Smell of Success», του Αλεξάντερ Μάκεντρικ Έχοντας θητεύσει με μεγάλη επιτυχία στην αγγλική κωμωδία, ο Αλεξάντερ Μάκεντρικ, μετακομίζει το 1957 στις ΗΠΑ και σκηνοθετεί την πρώτη του αμερικάνικη ταινία. Το αποτέλεσμα ήταν μία παταγώδης εισπρακτική αποτυχία, διανθισμένη με ανελέητο θάψιμο από τους κινηματογραφικούς γραφιάδες της εποχής. Μέσα πάντως από την αίγλη που προσδίδει το πέρασμα του χρόνου, το «Sweet Smell of Success» έχει πλήρως αποκατασταθεί, λαμβάνοντας όχι μόνο τη θέση που δικαιωματικά του αξίζει στην ιστορία του σινεμά, αλλά και λίγα εξτρά γαλόνια για αποζημίωση. Διάλογοι που δεν παύουν να εντυπωσιάζουν με το πνεύμα και την σπιρτάδα τους. Ο Μπαρτ Λάνκαστερ ως μακιαβελικός και εξουσιαστικός μεγαλοεκδότης. Ο Τόνι Κέρτις ως γλοιώδης οπορτουνιστής που θα πουλούσε άνετα
Next Την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου αναμένεται να προβληθούν στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Η κληρονομιά του Μπουρν» (The Bourne Legacy) του Τόνι Γκίλροϊ με τους Τζέρεμι Ρένερ, Ρέιτσελ Βάιζ και Έντουαρτ Νόρτον, «Polisse» της Μαϊγουέν με τους Τζόι Σταρ, Καρίν Βιάρ και Μαρίνα Φουά και «Matching Jack» της Νάντια Τας με τους Ρίτσαρντ Ρόξμπεργκ, Τζασίντα Μπάρετ και Τζέιμς Νέσμπιτ.
Το φιλμ νουάρ αναζητά άτομα με εμπειρία στην διαφήμιση! Και άτομα χωρίς εμπειρία αλλά με επικοινωνιακά χαρίσματα! Με ταλέντο στην πώληση και στην προσωπική επαφή με τον πελάτη-συνεργάτη-φίλο! Επιθυμούμε να δημιουργήσουμε ένα εμπορικό team με ανθρώπους που θέλουν και μπορούν! Οικονομικοί όροι συζητούνται κατ’ ιδίαν... Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2310 267484, 6932 155850 Διεύθυνση: Λώρη Μαργαρίτη 6
Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας, μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.
Εγγραφές όλο το χρόνο Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874 www.kroustophono.gr , email: info@kroustophono.gr
φιλμ νουάρ 13
σινεμά Φεστιβάλ Δράμας 2012: Τα βραβεία Ολοκληρώθηκε το 35ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας με την απονομή των βραβείων του Εθνικού και του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος το περασμένο Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου. Και τα βραβεία έχουν ως εξής: Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα - Χρυσός Διόνυσος - Πρώτο βραβείο μυθοπλασίας: «Χαμομήλι» (φωτο) του Νεριτάν Ζιντζιρία - Αργυρός Διόνυσος - Δεύτερο βραβείο μυθοπλασίας: «Τσέλσι - Μπαρτσελόνα» του Αλέξανδρου Χαντζή - Βραβείο «Έλληνες του Κόσμου-Σωκράτης Δημητριάδης»: «Ghost In The Machine» του Όλιβερ Κρίμπας - Βραβείο Ντοκιμαντέρ: «Καθαρό Ραδιόφωνο» του Γιώργου Τελτζίδη - Βραβείο Σπουδαστικής Ταινίας: «Θόλος» των Νίκου Αποστολόπουλου και Κατερίνας Γεροθανάση - Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη» για την καλύτερη ταινία «Κοινωνικού Προβληματισμού»: «Παγόβουνο» του Κωνσταντίνου Γεραμπίνη - Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης»: Φωκίωνας Μπόγρης για την ταινία «Family Tree» - εδώ μάλλον έγινε ένα μικρό φάουλ καθώς ο Φωκίωνας Μπόγρης έχει σκηνοθετήσει κι άλλες ταινίες, όχι μόνον μικρού αλλά και μεγάλου μήκους! - Τιμητική Διάκριση Φωτογραφίας: Γιώργος Καρβέλας για την ταινία «Der Spiegel Des Lord Patschog» της Ελίνα Πάνικ - Τιμητική Διάκριση Σεναρίου: Αλέξανδρος Χαντζής για την ταινία «Τσέλσι - Μπαρτσελόνα» - Τιμητική Διάκριση Μοντάζ: Στυλιανός Κωνσταντίνου για την ταινία «11.50» - Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας: Τζέσικα Γκάνινγκ για την ταινία «Ghost In The Machine» - Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας: Mάκης Παπαδημητρίου για την ταινία «Τσέλσι - Μπαρτσελόνα» - Τιμητική Διάκριση Ήχου: Λέανδρος Ντούνης για την ταινία «Χαμομήλι» - Τιμητική Διάκριση Μουσικής: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης για την ταινία «Evergreen» - Τιμητική Διάκριση Σκηνικών: Όλγα Λεοντιάδου για την ταινία «Arundel» - Τιμητική Διάκριση Κοστουμιών: Δέσποινα Ησαία και Ιουλία Σταυρίδου για την ταινία «Μακαρισμοί» - Tιμητική Διάκριση Μακιγιάζ : Δήμητρα Προβατάρη για το «Nobody’s Perfect» - Τιμητική Διάκριση Ειδικών Εφέ: «The Summer After» του Βασίλη Τζιώκα - Τιμητική Διάκριση Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων: «Eight-Minute Deadline» της Ζίνας Παπαδοπούλου και του
Νυχτερινές Εικόνες Με άγριες διαθέσεις Η underground πλευρά του σινεμά βγαίνει στην επιφάνεια στη νέα ενότητα του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Νυχτερινές Εικόνες». Ταινίες που καταρρίπτουν ταμπού, εξερευνούν τη σκοτεινή όψη της ανθρώπινης φύσης και επαναστατούν με το δικό τους τρόπο, προκαλούν τους υποψιασμένους θεατές και προσκαλούν τους μη μυημένους να τις ανακαλύψουν. Η καυστική, αιρετική ματιά του Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Ζάπα και το πειραματικό, ανήσυχο βλέμμα του νέου Ισραηλινού δημιουργού Λιόρ Σαμρίζ (Lior Shamriz), θα εγκαινιάσουν στη φετινή διοργάνωση, την «απαγορευμένη» ζώνη του Φεστιβάλ. Κώστας Ζάπας Στο φακό του Ζάπα, η αστική καθημερινότητα ιδωμένη μέσα από την οικογένεια, τη σεξουαλικότητα και την πολιτική, εκτίθενται πρωτόγονα, απαλλαγμένα από καθετί συμβατικό. Οι επιθετικοί διάλογοι, οι γκροτέσκ χαρακτήρες και η «βρώμικη» ατμόσφαιρα των ψηφιακών καρέ του, συνηγορούν στα παραπάνω, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την παγίδα της «πρόκλησης για την πρόκληση». Ο απαγορευμένος ερωτισμός, η αυταρχική βία και η κατάλυση των ηθικών νόμων μέσα στους κόλπους του κλειστοφοβικού ενδοοικογενειακού περιβάλλοντος κυριαρχούν στην τριλογία των ταινιών «Uncut Family» (2004), «The Last Porn Movie» (2006) και «Μικρές ελευθερίες» (2008). Εδώ, ο δημιουργός αποδομεί χωρίς περιστροφές την ελληνική πυρηνική οικογένεια ως παθογενή βάση της γενικευμένης κοινωνικής κρίσης. Στην τελευταία του ταινία «Η ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας» (2010, φωτο), αποκρυσταλλώνεται η άποψη αυτή, υπό πολιτικό πρίσμα αυτή τη φορά, μέσα από ένα πανκ μανιφέστο για την προσωπική επανάσταση δύο αντι-ηρώων, το οποίο, όπως όλη η φιλμογραφία του Κώστα
Πέτρου Παπαδόπουλου - Ειδική Μνεία: «Η Πηγή της Νιότης» του Παναγιώτη Ράππα
Ζάπα, εκφράζει τολμηρά τη μεγαλύτερη ίσως αρετή του σινεμά του: ωμό, ακραίο, αλλά απόλυτα αληθινό, όπως άλλωστε και η πραγματική ζωή.
Δόθηκαν επίσης: Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου: «Χαμομήλι» του Νεριτάν Ζιντζιρία. Βραβείο Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος: «Eight-Minute Deadline» της Ζίνας Παπαδοπούλου και του Πέτρου Παπαδόπουλου
Λιόρ Σαμρίζ Το ανατρεπτικό πνεύμα ορίζει το έργο του Λιόρ Σαμρίζ. Γεννημένος το 1978 στο Ισραήλ, με βάση του το Βερολίνο, ο νεαρός σκηνοθέτης χαράσσει πρωτόγνωρες κινηματογραφικές διαδρομές, με πυξίδα του τον πειραματισμό, τόσο θεματικό όσο και υφολογικό. Ο Σαμρίζ συνθέτει ένα πολυμορφικό σινεμά αναμιγνύοντας επιρροές από το video art και την avant garde σκηνή, δημιουργώντας εν τέλει έναν δικό του κόσμο που προσομοιάζει με ένα ιδιοσυγκρασιακό home movie. Χαρακτηριστικό της ανήσυχης φύσης του δημιουργού είναι και το ημιαυτοβιογραφικό ντεμπούτο του «Japan Japan» (2007), το οποίο κόστισε μόλις 200 ευρώ και βαδίζει μέσα από ένα μωσαϊκό στιλ, στα όρια του DIY κινηματογράφου. Η μοντέρνα πολυπολιτισμικότητα απασχολεί τον σκηνοθέτη και στο «Saturn Returns» (2009), έναν πολιτικά ανορθόδοξο φόρο τιμής στο punk underground σινεμά, ενώ οι δεσμοί μεταξύ γονιών και παιδιών αναδεικνύονται στα «The Magic Desk» (2010) και «Mirrors for Princes» (2011). Αντιπροσωπευτικά δείγματα του σκηνοθετικού ύφους του Λιόρ Σαμρίζ αποτελούν οι μικρού μήκους ταινίες του. Στο 53ο ΦΚΘ θα προβληθεί και η πιο πρόσφατη δημιουργία του σκηνοθέτη με τίτλο «Beyond Love and Companionship» (2012)
Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα - Βραβείο Καλύτερης Ταινίας - Grand Prix Δράμα 2012: «The Garden» του Τσαν Γκάρβιν (Ταϊβάν) - Δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας: «Tastes Like Chicken» του Κουίκο Μειρέγιες (Βραζιλία) - Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων: «Oh Willy…» των Έμα Ντε Σουάεφ και Μαρκ Τζέιμς Ρόελς (Βέλγιο) - Τιμητική Διάκριση Καλύτερου Ντοκιμαντέρ: «Nomadic» των Μολντοσέιτ Μαμπετακούνοφ και Αρτικπάι Σουιουντούκοφ (Κιρτζιστάν) - Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης: «Χαμομήλι» του Νεριτάν Ζιντζιρία - Τιμητική Διάκριση: «Revolution Reykjavik» της Ιζόλντ Ουγκαντότιρ (Ισλανδία) - Τιμητική Διάκριση: «Shirin» του Στίβεν Φίνκγλετον (Μεγάλη Βρετανία) - Ειδικό Βραβείο ΤV5 Monde για την καλύτερη παραγωγή: «Meetings of the Ηalf Μoons» του Εν Τζέι Χο Γιν Κρις (Χονγκ Κονγκ - Κίνα) - Βραβείο EFA (Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου): «Objection VI» του Ρολάντο Κόλα (Ελβετία)
Ταινίες με «Ιστορίες του περιθωρίου» στην ΕΤ3 Σπουδαίους δημιουργούς, όπως τους Σκορσέζε, Βέντερς και Κοντσαλόφσκι, κορυφαίους πρωταγωνιστές, όπως τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μελ Γκίμπσον, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Κέβιν Σπέισι, Μίλα Γιόβοβιτς και Κόλιν Φάρελ σε πέντε βραβευμένες ταινίες, που καλύπτουν την περίοδο 1973- 2000, περιλαμβάνει το νέο κινηματογραφικό αφιέρωμα της ΕΤ3 «Ιστορίες του περιθωρίου» που θα προβάλλεται στη ζώνη ξένων ταινιών κάθε Σάββατο στις 23:00. Η λογική του αφιερώματος είναι να μας μεταφέρει σε καταστάσεις, πρόσωπα και μυθοπλασίες, όπως καταγράφονται έξω από το κοινωνικό πλαίσιο, στο περιθώριο. Άτομα που πασχίζουν να επανενταχθούν, άλλα που βοηθούν ήρωες που παραπαίουν, ορισμένα που ακολουθούν μια μοιραία, τραγική τροχιά… Η πρώτη ταινία του αφιερώματος θα προβληθεί αυτό το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου στις 23.00 και είναι οι «Κακόφημοι δρόμοι» (Mean Streets, 1973) του Μάρτιν Σκορσέζε με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Χάρβεϊ Καϊτέλ και Ρίτσαρντ Ρομάνους. Το φιλμ κέρδισε τέσσερα βραβεία και σύμφωνα με ιστορικές πλέον αναφορές ήταν εκείνο που έπρεπε να κερδίσει τα Όσκαρ της χρονιάς. Είναι η ιστορία μιας ομάδας τεσσάρων φίλων, που ζουν στη Μικρή Ιταλία της Νέας Υόρκης και ασχολούνται με την παρανομία. Εξαιρετική, διεισδυτική καταγραφή, νεορεαλιστική και κοινωνική άποψη, ταινία - σταθμός.
φιλμ νουάρ 14
σινεμά ΑΠΟ ΓΙΑΠΗΔΕΣ… ΧΙΠΗΔΕΣ (WANDERLUST) Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γουέιν Παίζουν: Πολ Ραντ, Τζένιφερ Άνιστον, Τζάστιν Θερό, Άλαν Άλντα ΗΠΑ: 2012 Διάρκεια: 98’
Τα οπτικά γκαγκ που προκαλούν το χονδροειδές, αντανακλαστικό, αυτοματικό γέλιο συνδυάζονται με μια πιο εκλεπτυσμένη, οξυδερκή και ανθρώπινη αίσθηση του χιούμορ στην κατά κοινή ομολογία αρκετά αστεία αμερικάνικη κωμωδία που σας προτείνουμε αυτή τη βδομάδα. Κατά μια έννοια το «Wanderlust» είναι για το είδος της κωμωδίας ό,τι ήταν και το «Young Adult» που σας παρουσιάσαμε την προηγούμενη βδομάδα για το είδος της ρομαντικής κομεντί. Και τα δυο μπορούν να ειδωθούν σαν σετ: ευχάριστες ταινίες, με γρήγορο ρυθμό και χρώματα φωτεινά, που εξελίσσονται μπροστά σε ένα δυσοίωνο φόντο οικονομικής κρίσης. Και στις δυο ταινίες η έμφαση παραμένει στα άτομα και τις σχέσεις τους, ενώ η ευρύτερη κοινωνική διάσταση συγκρατείται στο επίπεδο του υπαινιγμού. Κοινώς, λίγο απ’ όλα για να είναι όλοι κι από λίγο ευχαριστημένοι. Έτσι γίνονται οι μπίζνες! Ο Τζορτζ και η Λίντα είναι ένα ταιριαστό κι αγαπημένο ζευγάρι στα τριαντακάτι, που μόλις έχει αγοράσει ένα μικρό, αλλά πανάκριβο λοφτ στη Νέα Υόρκη, όπου αισιοδοξεί να ζήσει το δικό του American Dream. Αίφνης, ο Τζορτζ απολύεται από την εταιρεία που δούλευε, η Λίντα βλέπει την πρότασή της για την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για τα
**
**
**
**
**
***
***
***
****
***
**
**
LOOPER ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ
**
***
ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ
•
•
**
****
***
*****
****
*** ***
**
***
•
*
**
Αχιλλέας Ψαλτόπουλος *
***
Ηλίας Φραγκούλης * (www.freecinema.gr)
Νέστορας Πουλάκος * (www.sevenart.gr)
***
Γιάννης Τοτονίδης *
Γιώργος Παπαδημητρίου (www.cinedogs.gr)
***
Δημοσθένης Ξιφιλίνος *
***
Αλέξανδρος Μιλκίδης
**
Χρήστος Μήτσης * (ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ)
***
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος (ΕΡΤ)
**
Βασίλης Κεχαγιάς * (www.tvxs.gr)
****
Στράτος Κερσανίδης * (ΕΠΟΧΗ)
***
Σωτήρης Ζήκος * (CITY)
Κωνσταντίνος Καϊμάκης *
***
Τάσος Θεοδωρόπουλος (www.newsbomb.gr)
***
Γιώργος Ζερβόπουλος (www.moviesltd.gr)
COSMOPOLIS
Ρόμπυ Εκσιέλ* (ΕΘΝΟΣ)
***
Αλέξης Δερμεντζόγλου * (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΕΡΤ)
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ
Γιάννης Ν. Γκακίδης
Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •
Θόδωρος Γιαχουστίδης * (ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ)
(* μέλος της Π.Ε.Κ.Κ.)
προβλήματα των πιγκουίνων να απορρίπτεται, ενώ ταυτόχρονα το ζευγάρι διαπιστώνει ότι η αξία του διαμερίσματός του έχει κατακρημνιστεί λόγω της οικονομικής κρίσης. Τρομοκρατημένοι, αποφασίζουν να καταφύγουν στον Ρικ, τον επαρμένο και μόνιμα σαρκαστικό αδελφό του Τζορτζ, που έχει μια πετυχημένη επιχείρηση ενοικίασης φορητών τουαλετών στην Ατλάντα. Στη διαδρομή όμως σταματούν τυχαία για ξεκούραση σε ένα απόμερο πανδοχείο, το οποίο διαπιστώνουν ότι αποτελεί την έδρα ενός χίπικου κοινοβίου. Οι δυο τους γοητεύονται από την χαλαρή και εναλλακτική προσέγγιση στη ζωή των συγκεκριμένων χίπιδων, και ιδιαίτερα του γενειοφόρου επικεφαλής τους Σεθ, και αποφασίζουν να μείνουν μέχρι νεωτέρας εκεί. Η συμβίωση όχι μόνο θα δώσει την αφορμή για διάφορες αστείες καταστάσεις, αλλά θα δράσει διαβρωτικά και στη σχέση του ζευγαριού, που θα δοκιμαστεί σημαντικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο λεπτός και εύστροφος τρόπος με τον οποίο η ταινία σταδιακά μας αποκαλύπτει ότι αυτό που προβάλλεται σαν εναλλακτική διέξοδος φυγής από καταπιεστικές δομές εξουσίας και σαν τρόπος αναζωογόνησης των ανθρώπινων σχέσεων σε μια βάση ισότητας, στην πραγματικότητα δεν αποτελεί παρά έναν ακόμη μηχανισμό επιβολής, που καμουφλάρει με μεγάλη επιτηδειότητα τα κόλπα με τα οποία παρεμβαίνει στις ανθρώπινες σχέσεις και τις διαβρώνει. Στα ατού της ταινίας επίσης η χαριτωμένη αναπαράσταση της σχέσης του ζευγαριού, που συμβάλλει σημαντικά στο ανάλαφρο κλίμα που επικρατεί γενικώς, και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη «χημεία» των δυο πρωταγωνιστών Πολ Ραντ και Τζένιφερ Άνιστον, οι οποίοι είναι παλιοί γνώριμοι από τα «Φιλαράκια» κι όχι μόνον. Οι δυο τους διαθέτουν μεταξύ τους εξαιρετικό «τάιμινγκ», συγχρονίζονται απόλυτα, δεν αφήνουν ούτε δευτερόλεπτο νεκρού χρόνου, και συμβάλλουν, μαζί βεβαίως με το μοντάζ, στη διατήρηση ενός γρήγορου ρυθμού, που οδηγεί τον θεατή σε μια μόνιμη κατάσταση ευθυμίας, η οποία δεν τελειώνει παρά μόνο αφού πέσουν οι τίτλοι του τέλους, ενώ παράλληλα αποσπούν πλήρως την προσοχή από τις αδυναμίες της εν πολλοίς τυποποιημένης πλοκής. Εξαιρετικές και οι σκηνές με τον Ρικ, τον οποίο ενσαρκώνει ο Κεν Μαρίνο, συνσεναριογράφος και μόνιμος συνεργάτης του σκηνοθέτη της ταινίας, και αποτελεί την ενσάρκωση του άξεστου και χοντρόπετσου μέχρι χυδαιότητας ανθρώπινου τύπου που είναι γραφτό να πετυχαίνει επιχειρηματικά στο οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί σήμερα στην Αμερική. Ο παραγωγός του φιλμ Τζαντ Άπατοου έχει τυποποιήσει ένα μοντέλο παραγωγής κι ένα σύνολο μονίμων συνεργατών, κάτι που βγαίνει στην ταινία, που δείχνει εμφανώς καλολαδωμένη, κυλάει με ρυθμό και σιγουριά, κι αν δεν απογειώνεται, το σίγουρο είναι ότι παραδίδει αυτό που υπόσχεται: γέλια, και μάλιστα γέλια επιπέδου, και σε κάποιες περιπτώσεις πολυεπίπεδα. Αξιολόγηση: *** videodrome-filmnoir.blogspot.com
sevenfilmgallery.blogspot.com
Starsystem
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΜΑ
Γράφει ο Άγγελος Γιάννου videodrome@ymail.com
Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185
Μια προσφορά τoυ
ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό
*****
*
**
**
*
**
*
*
**
•
*****
****
****
*****
***
****
***
****
**
**
***
**
**
**
***
**
***
**
*****
* **
***
****
****
*****
*****
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ KILLER JOE BRAVE
***
***
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ
**
****
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΒΑΛΣ
****
***
***
***
**
***
**
***
****
***
**
***
**
**
**
***
****
**
***** ***
**
***** **
****
φιλμ νουάρ 15
E¶I™HMH ™YMMETOXH
º∂™∆πµ∞§
µ∂ƒ√§π¡√À
∫§∞´µ √√À∂¡
ANTPEA ƒA´∑ª¶√ƒ√
κινηματογραφική ατζέντα ΘΕΡΙΝΟΙ ΑΛΕΞ (2310 265884): Το βαθύ μπλε του έρωτα (20.45 – 22.45) ΑΥΡΑ (2310 454525): Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των ηπείρων (Πέμπτη έως Κυριακή/ μεταγλωττισμένη: 19.45) ΕΛΛΗΝΙΣ (2310 292304): Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 19.15), Ο χορός των κατασκόπων (20.45 – 22.30) ΝΑΤΑΛΙ (2310 829457): Brave (μεταγλωττισμένη: 19.30), Το τελευταίο κύμα (21.10 – 23.00)
Colombo
Ιταλικά - Ισπανικά - Πορτογαλικά Εγνατία 128 τηλ.: 2310 240 962 email: info@colombo.edu.gr
www.colombo.edu.gr ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Το κορίτσι με τα πορτοκάλια (19.00 – 20.45 – 22.30), Αίθουσα 2: Το δικό μας βαλς (19.00), Ένας μεγάλος έρωτας (21.00), 7 μέρες στην Αβάνα (23.00) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Brave (μεταγλωττισμένη: 18.10), Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 19.45), Ο χορός των κατασκόπων (21.45) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Στη Ρώμη με αγάπη (19.00 – 21.00 – 23.00) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (19.00 – 20.40 – 22.10/ Τετάρτη: 20.40 – 22.10) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Ο χορός των κατασκόπων (18.45 – 21.00 – 23.00/ Παρασκευή: 21.00 – 23.00), Αίθουσα «Παύλος Ζάννας»: Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (17.45 – 19.20), Cosmopolis (21.00 – 23.00) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Για όλα φταίει το όνομά σου (18.45 – 20.45 – 22.30/ Κυριακή: 20.45 – 22.30)
ª¶∂§º∞™∆ 90’S H ∫√§∂∆ ª∞∫µ∂π ∂π¡∞π ª∏∆∂ƒ∞ ∫∞π ∆ƒ√ª√∫ƒ∞∆∏™
ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Brave (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 16.50/ σε 3D: 18.00/ Σάββατο και Κυριακή: καμία προβολή), Στη Ρώμη με αγάπη (20.10 – 22.40), Αίθουσα 2: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των ηπείρων (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 17.50), Μην εμπιστεύεσαι κανέναν (20.00 – 22.00), Αίθουσα 3: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 17.00), ParaNorman, μια μεταφυσική ιστορία (σε 3D/ με υποτίτλους: 18.30), Step Up Revolution (σε 3D: 20.30 – 22.40), Αίθουσα 4: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 19.30/ Σάββατο και Κυριακή: 17.30 – 19.30), Οι αναλώσιμοι 2 (21.30), Αίθουσα 5: Brave (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 18.10), Resident Evil: Η τιμωρία (σε 3D: 20.20 – 22.30), Αίθουσα 6: Brave (μεταγλωττισμένη: 19.00), Resident Evil: Η τιμωρία (21.10 – 23.20), Αίθουσα 7: Looper: Αντιμέτωποι με τον χρόνο (20.30 – 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 8: Step Up Revolution (20.00 – 22.10/ Σάββατο και Κυριακή: 17.50 – 20.00 – 22.10)
“™∂ ∞πê∞§ø∆π∑∂π” DAILY TELEGRAPH
“∂¡∞ ∂ÀºÀ∂™ £ƒπ§∂ƒ” THE GUARDIAN
√ Ã√ƒ√™
∆ø¡ ∫∞∆∞™∫√¶ø¡ S H A D O W
D A N C E R
A¶O TON BPABEYMENO ME √™∫∞ƒ
∆∑∂´ª™ ª ∞ ƒ ™
™∆√Y™ ∫π¡∏ª∞∆√°ƒ∞º√Y™
O§YM¶IONñ∫√§√™™∞π√¡ E§§HNI™ φιλμ νουάρ 16
STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Brave (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 17.00 – 19.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 15.00 – 17.00 – 19.00), Resident Evil: Η τιμωρία (σε 3D: 21.00 – 23.00), Αίθουσα 2: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 16.30 – 18.30 – 20.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 14.30 – 16.30 – 18.30 – 20.30), Στη Ρώμη με αγάπη (22.30), Αίθουσα 3: Brave (μεταγλωττισμένη: 16.20 – 18.20 – 20.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.20 – 18.20 – 20.20), Killer Joe (22.20/ Παρασκευή και Σάββατο: 22.20 – 00.30), Αίθουσα 4: Killer Joe (17.20 – 19.20 – 21.20 – 23.20/ Σάββατο και Κυριακή: 13.20 – 15.20 – 17.20 – 19.20 – 21.20 – 23.20), Αίθουσα 5: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των ηπείρων (μεταγλωττισμένη: 16.40 – 18.40 – 20.40/ Σάββατο και Κυριακή: 12.40 – 14.40 – 16.40 – 18.40 – 20.40), Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η επιστροφή (22.45), Αίθουσα 6: Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η επιστροφή (18.45 – 21.45/ Σάββατο και Κυριακή: 15.45 – 18.45 – 21.45), Αίθουσα 7: Resident Evil: Η τιμωρία (16.00 – 18.00 – 20.00 – 22.00 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 14.00 – 16.00 – 18.00 – 20.00 – 22.00 – 00.00), Αίθουσα 8: κλειστή, Αίθουσα 9: Στη Ρώμη με αγάπη (18.30 – 21.10 – 23.50/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.50 – 18.30 – 21.10 – 23.50), Αίθουσα 10: Looper: Αντιμέτωποι με τον χρόνο (17.10 – 19.40 – 22.10/ Παρασκευή: 17.10 – 19.40 – 22.10 – 00.40/ Σάββατο: 14.40 – 17.10 – 19.40 – 22.10 – 00.40/ Κυριακή: 14.40 – 17.10 – 19.40 – 22.10), Αίθουσα 11: Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (17.30 – 19.30 – 21.30 – 23.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 15.30 – 17.30 – 19.30 – 21.30 – 23.30) VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 17.10/ Σάββατο και Κυριακή: 11.10 – 13.10 – 15.10 – 17.10), Στη Ρώμη με αγάπη (19.10 – 21.30), Ολική επαναφορά (00.20), Αίθουσα 2: ParaNorman, μια μεταφυσική ιστορία (μεταγλωττισμένη: 16.20 – 18.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.20 – 18.20), Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η επιστροφή (20.20 – 23.30), Αίθουσα 3: Brave (μεταγλωττισμένη: 17.00/ Σάββατο και Κυριακή: 11.00 – 13.00 – 15.00 – 17.00), Cosmopolis (19.30 – 21.40 – 23.50), Αίθουσα 4: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 16.50/ Σάββατο και Κυριακή: 12.50 – 14.50 – 16.50), Step Up Revolution (σε 3D: 18.50 – 21.00/ Σάββατο και Κυριακή: 21.00), Resident Evil: Η τιμωρία (σε 3D: 23.10), Brave (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 23.10), Αίθουσα 5: Brave (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 17.30/ Σάββατο και Κυριακή: 11.30 – 13.30 – 15.30 – 17.30), Looper: Αντιμέτωποι με τον χρόνο (19.50 – 22.20 – 00.40), Αίθουσα 6: Brave (μεταγλωττισμένη/ 16.00 – 18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 14.00 – 16.00 – 18.00), Resident Evil: Η τιμωρία (20.00 – 22.00 – 00.00), Αίθουσα 7: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των ηπείρων (μεταγλωττισμένη: 16.10/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.10 – 16.10), Step Up Revolution (18.10 – 20.10 – 22.10 – 00.10), Αίθουσα 8: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 16.30 – 18.30 – 20.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 14.30 – 16.30 – 18.30 – 20.30), Γείτονες σε περιπολία (22.40 – 00.50), Αίθουσα 9 (Comfort): Στη Ρώμη με αγάπη (19.10 – 21.30 – 23.50), Αίθουσα 10 (Comfort): Looper: Αντιμέτωποι με τον χρόνο (19.50 – 22.20 – 00.40)