Film Noir - Issue 25

φιλμ νουάρ

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη Τεύχος 25 • 8 Μαρτίου 2012 • Διανέμεται δωρεάν

Από τη μυθοπλασία στην πραγματικότητα

πορτογαλικά

ΕΓΝΑΤΙΑ 128 Τηλ. 2310240 962 e-mail: info@colombo. edu.gr www.colombo.edu.gr

Πόσο “στήνονται” οι απλοί άνθρωποι για να προκύψει το φιλμ που προβάλλεται σε μας ως ντοκιμαντέρ; Όταν ακολουθείται επακριβώς ένα σενάριο, πώς μπορεί να καθρεφτίζεται στην οθόνη όντως τι συμβαίνει κάπου, σε κάποιους ανθρώπους, υπό κάποιες συνθήκες; Ερωτήματα για το ντοκιμαντέρ ως είδος που δεν απαντιούνται μονολεκτικά... Τα ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα υπερτερούν κατασκευαστικά των προγόνων τους, αλλά δεν είναι σίγουρο πόσο είναι πιο πιστά στην απεικόνιση της αλήθειας! Η δυναμική του είδους -εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες- έχει ενισχυθεί στο μέγιστο βαθμό, η διεισδυτικότητά του στα πλατιά στρώματα είναι εμφανώς μεγαλύτερη από παλαιότερα. Μάλιστα, επειδή ενίοτε οι διαχωριστικές γραμμές του αληθινού με το φτιαχτό μοιάζουν δυσδιάκριτες, αυξάνονται και πληθύνονται συνάμα και τα υβρίδια, τα αταξινόμητα, τα φιλμ που μπλέκουν αξεδιάλυτα το μύθο με την αλήθεια. Σαφώς είναι καιρός να αφήσουμε κατά μέρος τη γοητεία της μυθοπλασίας και να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας, κάτι στο οποίο μόνο μια ταινία τεκμηρίωσης μπορεί να βοηθήσει, όμως από την άλλη φέτος όλοι μας βιώνουμε τόσο οδυνηρά την πραγματικότητα, ώστε ίσως να μας ήταν χρησιμότερο ένα δεύτερο Φεστιβάλ ταινιών μυθοπλασίας για να αποφύγουμε τα συρματοπλέγματα (επιλογή της αφίσας της φετινής διοργάνωσης) που μας απο-

τρέπουν να πλησιάσουμε τον άλλο, πληγώνοντάς μας όποτε το αποπειραθούμε! Η συγκυρία, λοιπόν, είναι μάλλον κακή για να απολαύσει ο μέσος θεατής ένα ντοκιμαντέρ, αφού η πρώτη ανάγκη του τώρα είναι να ξεφύγει από την καθημερινότητα, όμως αυτό δεν αναιρεί σε καμιά περίπτωση τη σημασία του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, που έρχεται να φωτίσει -πέρα από την υπερφωτισμένη, ώστε να μας θαμπώνει, οικονομική κρίση- και τα τόσα άλλα προβλήματα της εποχής μας (καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μετανάστευση, οικολογικές καταστροφές...). Προφανώς δεν είναι εύκολο να απεικονίσει κανείς κάτι “αντικειμενικά”, αφού ενεδρεύει πάντα ο μέγας κίνδυνος τού να ξεφύγει προβάλλοντας μονοδιάστατα την άποψή του, περνώντας ουσιαστικά από την πραγματικότητα στην προπαγάνδα. Αν προσπεράσουμε τούτο το σκόπελο, αν φανούμε ικανοί να κρίνουμε ποια σενάρια είναι... αληθινά (!), αν αντέξουμε στο να δούμε κατάματα χωρίς πολλά φίλτρα τα κακώς κείμενα... τότε είμαστε έτοιμοι να καλωσορίσουμε στη Θεσσαλονίκη της ανεργίας, της αυξανόμενης φτώχειας κι εγκληματικότητας, της εγκατάλειψης, του κυκλοφοριακού, της ανυπαρξίας πρασίνου... το νέο, υπ’ αριθμόν 14, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Θα δούμε καλές ταινίες, υπάρχει και μεγάλη ελληνική παραγωγή, οπότε σφίγγουμε τα δόντια και μπαίνουμε στις γνωστές σκοτεινές αίθουσες όχι για να ξεσκάσουμε, αλλά για να προβληματιστούμε ακόμα περισσότερο ως προς το πώς θα αλλάξουμε όσα αντικρύζουμε επί της οθόνης!

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει και αυτή την εβδομάδα προσκλήσεις για θεατρικές παραστάσεις. Συγκεκριμένα, μπορείτε να κερδίσετε (οι πρώτοι από εσάς που θα μας στείλετε e-mail με το όνομά σας, τον τίτλο του πρωτοσέλιδου -”Από τη μυθοπλασία στην πραγματικότητα”και την παράσταση που σας ενδιαφέρει) 5 διπλές προσκλήσεις για την Παρασκευή 16 Μαρτίου στο “1843” του Θεάτρου “Έξω από τα τείχη” και άλλες 3 διπλές για την πρεμιέρα την ίδια μέρα (Παρασκευή 16 Μαρτίου) του έργου “Είστε όλοι σας καθάρματα” στο Θέατρο Όρα, από την ομάδα “Angelus Novus”...

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 15 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ για τις ταινίες «Shame», «Albert Nobbs» και «Οι απόγονοι» αντίστοιχα! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο contact@ filmnoir.gr με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας. Περισσότερα στη σελίδα 22!

Εστιατόριο

Καμμένη γωνιά Αγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη) τηλ. 2310 815 31 Θεσσαλονίκη

Από το 1960 Βασ. Όλγας 72 τηλ. 2310 835 870 Θεσσαλονίκη

www.casapapaioannou.wordpress.com www.casapapaioannou.tumblr.com

6, Lori Margariti str. t. 2310 429670

θέατρο

ΘΕΑΤΡΟ “ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ” Ταξίδι στο «1843»

ΘΕΑΤΡΟ «ΕΓΝΑΤΙΑ» Ο «Μαρξ» συνεχίζει να μας αφυπνίζει…

Σε μια εποχή που μοιάζει πολύ μακρινή, μα που δυστυχώς δεν έχει και πολλές διαφορές με τη σημερινή, όσον αφορά στα… αρνητικά της στοιχεία, συνεχίζει να μας μεταφέρει ο Ανδρέας Στάϊκος με το έργο του 1843. Μια παράσταση που συνεχίζεται με επιτυχία στο θέατρο ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ (Πανεπιστημίου 2, Ευαγγελίστρια) κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15. Η επιλογή του έτους δεν είναι τυχαία. Το 1843 είναι μια σημαντική χρονολογία στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και άκρως επίκαιρο βεβαίως, διότι πρόκειται επίσης για χρονιά οικονομικής κρίσης και πτώχευσης της χώρας μας. Επι σκηνής παρακολουθούμε τα μέλη ενός θιάσου, που το 1821 είχαν τάξει ως προορισμό τους την αφύπνιση του σκλαβωμένου γένους και όταν ανταμώνουν και πάλι -22 χρόνια μετά, στη Σύρα- για να εγκαινιάσουν το τοπικό θέατρο και να ξαναπαίξουν τη Θυσία, πατριωτικό δράμα ενός συντρόφου τους, που έπεσε ηρωικά στο Δραγατσάνι, φανερώνουν και τον... πραγματικό τους εαυτό. Όλα μοιάζουν σχετικά. Και ο ηρωισμός και ο θάνατος και η φιλευσπλαχνία και η ευεργεσία και οι φιλίες και οι έρωτες… Οι Καίτη Σαμαρά, Βάλια Μωραϊτοπούλου, Χάρης Δεληνικόπουλος και Σάκης Κολότσιος, υπο τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, ζωντανεύουν μια ολόκληρη εποχή, με πολύ χιούμορ, μπρίο και κέφι, αλλά και έξυπνα τεχνάσματα τόσο ενδυματολογικά (Απόστολος Αποστολίδης), όσο και μουσικά (επιμελούνται οι Δαμιανός Κωνσταντινίδης - Καίτη Σαμαρά). Πληροφορίες για κρατήσεις θέσεων στο τηλέφωνο 2310 210308.

Είχαμε πρωτοδεί το έργο Ο Μαρξ στο Σόχο το 2007, στο δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς, πριν ακόμη φύγει από την ζωή ο συγγραφέας του Χάουαρντ Ζιν (19222010). Ο Άγγελος Αντωνόπουλος ερμήνευε εξαιρετικά έναν απολαυστικότατο μονόλογο, ο οποίος -παρά τον πολιτικό του πυρήνα- κουβαλά πολύ χιούμορ και ανθρωπιά. Πέντε χρόνια μετά, η εμπειρία από την ίδια παράσταση -αυτή τη φορά στο θέατρο «Εγνατία» (Π. Ιωακείμ 1, πίσω από την Αγία Σοφία)- είναι απαράλλαχτη. Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, ο Αντωνόπουλος (και εμείς μαζί του) να μεγαλώσαμε, αλλά η αξία του κειμένου, η ερμηνεία του ηθοποιού και η αντίδραση του κόσμου είναι ακριβώς ίδια! Ενθουσιασμός από την κατάμεστη αίθουσα (τι ευτυχία να βλέπει κανείς τόση νεολαία να αναζητά και να απολαμβάνει το θέατρο!), εξαιρετική ερμηνεία και πάλι από τον Αντωνόπουλο και ο λόγος του Ζιν πιο επίκαιρος απο ποτέ. Ο Μαρξ λοιπόν, συνεχίζει να… κατεβαίνει στη γη. Ο ηθοποιός καθισμένος ανάμεσα στο κοινό, εξηγεί πώς ζήτησε άδεια από τα... ουράνια προκειμένου να επιστρέψει στον πλανήτη και να αποκαταστήσει τη φήμη του. Λόγω γραφειοκρατίας όμως, όπως λέει, αντί για το Σόχο του Λονδίνου όπου έζησε και πέθανε, επιστρέφει στο Σόχο της Νέας Υόρκης και έχει μόλις μία ώρα για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα… Με ζωντάνια εφήβου, σωστή άρθρωση και τονισμό των λέξεων, ο Αντωνόπουλος ξεδιπλώνει την πολιτική σκέψη του Μαρξ, άλλοτε με σαρκασμό και άλλοτε με παράπονο για όσες διαστρεβλώσεις έχουν υποστεί περίφημες ρήσεις του. Γι’αυτό εξάλλου τονίζει και ξανατονίζει «εγώ δεν είμαι… μαρξιστής!». Συνάμα όμως ξετυλίγεται και η ανθρώπινη πλευρά του Μαρξ, η σχέση του με τη γυναίκα και τα παιδιά του, οι εξόριστες περιπλανήσεις του, οι σχέσεις με τους φίλους του Ένγκελς και Μπακούνιν. Τελικά, όπως διαπιστώνει ο ίδιος, τίποτα δεν αλλάζει στον κόσμο. Το να λες την αλήθεια παραμένει «η πιο επαναστατική πράξη», η διαφορετική γνώμη συνεχίζει να διώκεται και η δημοκρατία φορά «μάσκα». Όσο για τη σωτηρία μας; «Ο Χριστός δεν θα ξανακατέβαινε, μου το είπε. Γι’αυτό έστειλε εμένα» ανέφερε ο ηθοποιός και όλο το θέατρο ξέσπασε σε γέλια! Όλα όμως μπορούν να αλλάξουν, επιμένει ο Μαρξ. Αρκεί να μην είμαστε παθητικοί. Αρκεί να δράσουμε… Μετά από όλα αυτά μάλλον δεν απορεί κανείς με το γεγονός ότι το βιβλίο με το κείμενο που πουλιέται στο θέατρο, έγινε ανάρπαστο! Προλαβαίνετε να δείτε την παράσταση για λίγες ακόμη μέρες (πληροφορίες στο τηλέφωνο 2310 225172) και αξίζει να προσθέσουμε ότι ο Άγγελος Αντωνόπουλος έχει κάνει επίσης τη δραματική επεξεργασία του έργου και δίπλα του έχει μια εξαίρετη ομάδα, με την Αθανασία Καραγιαννοπούλου στη σκηνοθεσία και τη μουσική επιμέλεια, τον Άρη Λασκαράτο στη μετάφραση του έργου, τον Γιώργο Ασημακόπουλο στα σκηνικά και κοστούμια και τον Αλέκο Αναστασίου στους φωτισμούς. Έρση Μαυρίδου

Έρση Μαυρίδου

Θεατρικές Προτάσεις Το ΘΕΑΤΡΟ ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ (Πλάτωνος 35, τηλ. 2310 823444) παρουσιάζει κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στις 20:30 την παράσταση Τζούλια του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Νίκου Βουδούρη. Η Τζούλια σε απόλυτη πτώση και μαζί της και όλη η κυρίαρχη τάξη που εκπροσωπεί. Ο Ζαν σε μανιώδη αναζήτηση της εξουσίας. Η Χριστίνα σε αγαθή συνύπαρξη με το σύστημα. Ανάμεσά τους ο έρωτας… Παίζουν οι Αλεξία Σαπρανίδου, Νέλσων Ορφέας Λούκας και Νάντια Δαλκυριάδου. Η πρεμιέρα θα γίνει στις 10 Μαρτίου στις 20:30. Έως και τις 27 Μαρτίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, το ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ (Τσιμισκή 137, τηλ. 2310 237700) φιλοξενεί τη μαύρη κωμωδία Danny’s way του Τζιμ Σουίνι, σε σκηνοθεσία Τάσου Αλατζά. Η παράσταση απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Fringe Festival του Εδιμβούργου το 1999. Ο Μπίλι είναι υδραυλικός. Ο Πάτρικ είναι καθηγητής. Ο Ντάνι είναι νεκρός. Τρεις παιδικοί φίλοι, ο Μπίλι, ο Πάτρικ και ο Ντάνι θα συναντηθούν μετά από χρόνια. Το πρώτο πρόβλημα είναι πως ο Ντάνι δεν ζει πια και το δεύτερο ότι οι άλλοι δύο έχουν χάσει την επαφή μεταξύ τους. Παίζουν ο Σταύρος Καραγιάννης και ο σκηνοθέτης. Την Πέμπτη 8, την Παρασκευή 9 και την Κυριακή 11 Μαρτίου στις 21:00 και το Σάββατο 10 Μαρτίου στις 19:00 και στις 21:00 το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (Εγνατίας 154, τηλ. 2310240002) παρουσιάζει σε συνεργασία με την Εταιρεία Θεάτρου Χορού και άλλων Τεχνών DameBlanche την performance Lulu B’ σχεδίασμα, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη. Η Lulu ως πρόσωπο ενσαρκώνει τον απαγορευμένο καρπό και μυεί τους γύρω της σε μια άνευ όρων παράδοση στην ακολασία. Performers οι Γιάννης Παναγόπουλος, Χριστίνα Ασημακοπούλου, Εύα Γαλογαύρου και Έλενα Κανίδου. Δελίνα Βασιλειάδη

φιλμ νουάρ 2

συνέντευξη

Άγγελος Αντωνόπουλος Όταν έρχομαι εδώ υπάρχει γόνιμο έδαφος Συνέντευξη στον Κώστα Καρδερίνη το νησί της Αφροδίτης

ματισμός για την επιλογή του σκηνοθέτη και πρότεινα (στους παραγωγούς) τον Τάκη. Θεώρησα ότι θα ήταν πολύ τιμητική γι’ αυτόν μια τέτοια πρόταση. Το ποσό που ζήτησε ήταν τεράστιο. Ήταν σαν να ήθελε να αποφύγει την πρόταση. Σχεδόν όσα χρήματα χρειαζόταν η ταινία, άλλα τόσα έκανε η αμοιβή του σκηνοθέτη. Μπορεί να υπερβάλλω τώρα, αλλά θυμάμαι ότι ζήτησε ένα υπέρογκο ποσό... Θυμάστε κάτι από τη σκηνοθεσία του, τι οδηγίες σας έδινε; Ήταν εύστοχος και ήξερε τι ήθελε. Είχε άποψη ακόμη και για την προετοιμασία του ηθοποιού. Όταν υπήρχαν κείμενα δεν μας τα ‘δινε από την προηγούμενη μέρα. Ήθελε να υπάρξει αυτοσχεδιασμός και η έκπληξη της πρώτης φοράς, ένα είδος δημιουργικού πρίμα-βίστα. Θυμάμαι στην Εκδρομή ότι είχα έναν μονόλογο δύσκολο. Ήμουν ακόμα τότε εκκολαπτόμενος ηθοποιός. Είχα την αγωνία του μονολόγου, αλλά εκείνος μου τον έδωσε (ως κείμενο) την ίδια μέρα το πρωί των γυρισμάτων. Και κάθισα και δούλεψα, όσο μπορούσα να δουλέψω σε μια μέρα βέβαια. Και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Ήθελε να εκμεταλλευτεί το πηγαίον του πράγματος. Είχε άποψη και νομίζω ότι είχε δίκιο. Αν και γεννημένος στον Πειραιά, λατρεύει την πόλη μας και παραμένει σκεπτόμενος έφηβος. Χάρηκε πολύ με την επετειακή έκδοση του ΚE.Μ.Ε.Σ. 50 χρόνια Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: οι ταινίες που αγαπήσαμε (Ερωδιός 2009). Μίλησε για ταινίες του παρελθόντος και για τον Μαρξ στο Σόχο του παρόντος, όπως παρουσιάζεται στο Θέατρο Εγνατία. Πώς σας φάνηκε το βιβλίο; Μπράβο σας, έχετε ανατρέξει στο παρελθόν στις πολύ καλές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου, του ανήσυχου κινηματογράφου που εκπροσωπείται από ανθρώπους καλλιεργημένους, ανθρώπους με όραμα. Η σχέση σας με τη Θεσσαλονίκη πότε ξεκινά; Ήρθα στη Θεσσαλονίκη με το Θέατρο Τέχνης όταν ήμουν ακόμη σπουδαστής (1961-62) και ανεβάσαμε την Άνοδο του Αρτούρο Ούι του Μπρεχτ στο Θέατρο Κήπου, κοντά στη Χ.Α.Ν.Θ. Πώς έγινε η γνωριμία σας με τον Τάκη Κανελλόπουλο; Μου τηλεφώνησε ο (ηθοποιός) Σπύρος Φωκάς να πάω στο σπίτι του, όπου ο Τάκης (φιλοξενούμενος) έβλεπε ηθοποιούς για το βασικό ρόλο στην Εκδρομή (1966). Πήγα, μας προσέφερε καφέ η γυναίκα του Σπύρου, κι αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε περί ανέμων και υδάτων. Διάφορα πράγματα, ευχάριστος άνθρωπος άλλωστε ήτανε ο Τάκης. Κάποια στιγμή μου λέει “εντάξει, πήρατε το ρόλο”. Του λέω “ευχαριστώ πάρα πολύ, δεν θα μου κάνετε οντισιόν;” Λέει εκείνος “όλη αυτήν την ώρα αυτό έκανα, οντισιόν σας έκανα”. Και το βρήκα σοφό εκ μέρους του αυτό. Με άφησε να χαλαρώσω, έβλεπε αυτός τις εκφράσεις μου, τις αντιδράσεις μου και συμπέρανε πως ήμουν ό,τι χρειαζότανε για το ρόλο. Το λέω αυτό, γιατί -μετά από πολλά χρόνια που έκανα δάσκαλος στις δραματικές σχολές- αγωνιούσα εγώ πριν από τους υποψηφίους για τη δοκιμασία αυτή που υφίστανται τα παιδιά όταν έρχονται να εισαχθούν. Είναι υποχρεωμένα να πουν ένα ποίημα, ένα μονόλογο κι εμείς καθόμαστε εκεί απέναντι, βαρύγδουποι και πολυσήμαντοι, και ακούμε... Και, βεβαίως, αυτό το βλέπουν οι υποψήφιοι κι έχει στεγνώσει το στόμα τους, τρέμουν τα γονατάκια τους, κι εμείς μέσα σ’ αυτά τα πέντε λεπτά πρέπει να έχουμε άποψη για τις ικανότητές τους!

Να κάνουμε ένα άλμα στο χρόνο και να περάσουμε στον σύγχρονο μονόλογο Ο Μαρξ στο Σόχο, ένα έργο που παίζεται για πέμπτη σεζόν. Δεν το περίμενα αυτό. Είναι ένα έργο που μου άρεσε κι εμένα και της (σκηνοθέτιδας) Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, αλλά δεν περίμενα να έχει τόση και τέτοια απήχηση. Όσο περνά ο καιρός, όσο περνάν τα χρόνια, το θέμα του γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο... Είχα αποφασίσει ότι τελείωσα με αυτό το έργο εδώ και δυο χρόνια, έχοντας κάνει μιαν αξέχαστη παράσταση στο Αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Αθηνών, παρουσία του συγγραφέα Χάουαρντ Ζιν. Με χιλιάδες νέους, τεταμένους και ωραίους, γεμάτη δονήσεις και κραδασμούς. Ήτανε ιδιαίτερα συγκινητική βραδιά. Νόμιζα ότι τότε είχα κλείσει έτσι. Αλλά φέτος, λόγω της περιρρέουσας πολιτικής και κοινωνικής ατμόσφαιρας, επανήλθαμε... γιατί ενδιαφέρει πολύ τον κόσμο! Το κοινό τρέχει διερωτώμενο για την οπτική του Μαρξ στα προβλήματα του κόσμου, τα οποία προβλήματα, όπως λέει στην παράσταση ο Μαρξ, “δεν έχουν αλλάξει, ενώ έχουν περάσει 150 χρόνια”. Απλώς οι άνθρωποι έχουν εφεύρει αεροπλάνα κι αυτοκίνητα που τότε δεν είχαν. Λέει λοιπόν “Τώρα εσείς, επειδή έχετε αεροπλάνα κι αυτοκίνητα, μιλάτε για ευημερία. Κι αυτοί που κοιμούνται στο πεζοδρόμιο;” Είναι οι ίδιοι που κοιμόντουσαν και τότε. Με αυτήν την αφορμή ανεβάσαμε το έργο φέτος. Είχε μεγάλη απήχηση στην Αθήνα και σκέφτηκα τη Θεσσαλονίκη, γιατί την αγαπάω πολύ και το ήθελα πολύ. Όταν έρχομαι εδώ υπάρχει ένα γόνιμο έδαφος, ενδιαφέροντες άνθρωποι, μου αρέσει όλη η ατμόσφαιρα, η εκδηλωτικότητα του κόσμου, ο αυθορμητισμός τους. Η μισή αίθουσα είναι πάντα γεμάτη με νέους ανθρώπους. Κοινό νεανικό, φοιτητικό, από όλη την Ελλάδα. Κι όποτε έπαιξα το έργο σε πανεπιστήμια εκεί πια υπήρχε πάντα γόνιμο έδαφος.

Πώς έγινε η δεύτερη συνεργασία σας, στην Παρένθεση (1968); Είμαστε εδώ στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Χατζώκου (στον ίδιο θίασο με την Αλεξάνδρα Λαδικού) κι ο Τάκης εκμεταλλεύτηκε την περίσταση, αφού θα μέναμε ένα μήνα, ίσως και περισσότερο. Γυρίστηκε σε αυτό το διάστημα των παραστάσεων (υποθέτω ότι αναφέρεται στον θίασο Νέγκα-Λαδικού και στα έργα Μαίρη-Μαίρη και Ένας Ιππότης για τη Βασούλα). Ο Τάκης είχε επιλέξει κάτι δρόμους με νεοκλασικά σπίτια, κάποια παραλιακά σημεία και γοητευτικές γωνιές. Και η μια και η άλλη ιστορία (Εκδρομή και Παρένθεση) είχαν μια ιδιαίτερα γοητευτική προσέγγιση μέσα από τον Τάκη. Πέρασα καλά μαζί του, ήτανε υπέροχος άνθρωπος. Είχε πολύ χιούμορ, κάναμε υπέροχες συζητήσεις. Όταν ερχότανε στην Αθήνα, μου τηλεφωνούσε αμέσως να βρεθούμε, ακόμα κι όταν δεν είχαμε συνεργασία. Γιατί δεν κατέβηκε ποτέ στην Αθήνα; Δεν είχε προτάσεις; Έχω τη γνώμη ότι το απέφυγε έμμεσα. Επρόκειτο να γυρίσω μια ταινία τότε, Το Νησί της Αφροδίτης (1969). Είδα ότι υπήρχε προβλη-

φιλμ νουάρ 3

μουσική Δισκοκριτική Mark Lanegan Blues Funeral

4AD Ο κύριος Λάνεγκαν είναι μία εξαιρετική περίπτωση μουσικού που έχει επηρεάσει όσο λίγοι τη σύγχρονη ροκ σκηνή της Αμερικής. Η φωνή του χαρακτηριστική, πολλοί τον συγκρίνουν με τον Τομ Γουέιτς, αλλά η βραχνάδα δεν είναι προνόμιο κανενός. Η έμπνευση όμως, το ταλέντο, η αδιάκοπη παραγωγικότητα και η “μούσα” είναι για λίγους. Και ο Λάναγκαν είναι ένας από αυτούς. Η καριέρα του ξεκινά από τους Screaming Trees το 1985, συγκρότημα όπου και έμεινε έως το 2000. Μετά ήρθαν οι Queens of the stone age, ένα γκρουπ που ακολούθησε ως το 2005. Παράλληλα με τον φίλο του και «δικό» μας Γκρεγκ Ντούλι (από τους Afghan Whigs) δημιούργησαν το πρότζεκτ Gutter twins. Η συνεργασία του με την Ίζομπελ Κάμπελ (από τους Belle and Sebastian) είναι επίσης καταλυτική, μιας και από αυτήν ακούσαμε το εκπληκτικό άλμπουμ Balland of the broken seas (2004). Ο αεικίνητος αυτός μουσικός επανήλθε τον Φεβρουάριο του 2012, με την κυκλοφορία του 7ου προσωπικού του δίσκου, Blues Funeral. Ηχογραφημένος στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια (πού αλλού!) ο δίσκος είναι μια εξαιρετική συλλογή 12 τραγουδιών που κινούνται στα γνώριμα μουσικά μονοπάτια του Λάνεγκαν: ροκ με ευαισθησία, μοντέρνο μπλουζ ύφος, στιχουργική ωριμότητα. Η μαυρίλα που προδιαθέτει τον ακροατή (από το διάβασμα και μόνο των τίτλων των τραγουδιών) επιβεβαιώνεται μόνο στιχουργικά. Από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το πρώτο σινγκλ The Gravedigger’s Song, του οποίου το βίντεο-κλιπ αξίζει να το ψάξετε μιας και η απόκοσμη αισθητική του είναι εξαιρετική. Το Ode to sad Disco είναι επίσης ευχάριστη έκπληξη, μιας και ο ρυθμός του, αν και απρόσμενος, είναι πολύ πετυχημένος. Με τα “Μπλουζ της Κηδείας” ο Λάνεγκαν θα ικανοποιήσει απόλυτα τους πολλούς φίλους του στην Ελλάδα και σίγουρα θα αποκτήσει ακόμα περισσότερους! Σοφία Μελικίδου

Τα live της εβδομάδας Παρασκευή 9 Μαρτίου: Τι να πρωτοδιαλέDirty Granny Tales ξεις από τα live της Παρασκευής… Χρήστος Θηβαίος (CLUB ΜΥΛΟΥ, 21:00, 12 ευρώ κανονικό και 10 φοιτητικό), Yianneis (ΓΑΙALIVE, 22:30, 10 ευρώ), Theatre of Goddess Fest με Leaves’ Eyes, Elysion και Unsin (BLOCK33, 21:00, 20 ευρώ), Dirty Granny Tales με την παράσταση Rejection (PRINCIPAL, 22:00, 10 ευρώ), Crippled Black Phoenix (EIGHTBALL, 21:00, 15 ευρώ το e-ticket, 18-22 ευρώ στην προπώληση και 22 στο ταμείο), Breathless (SPITIMOU.groundfloor, 22:00), 9West και Νίκος Πλούμης dj set (PICADILLY, 01:30). Σάββατο 10 Μαρτίου: Και το αποψινό πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα πλούσιο. Brown Cashlay για blues και swing καταστάσεις στο SPITIMOU.groundfloor στις 22:00, το τρελοκομείο που λέγεται Άρθουρ Μπράουν στο CLUB ΜΥΛΟΥ στις 21:00 (15 ευρώ το e-ticket, 18 στην προπώληση και 22 στο ταμείο), οι πολυαγαπημένοι και μοναδικοί Your Hand In Mine στο BLOCK33 (22:00, 5 ευρώπροπώληση στο Stereodisc και στον Λωτό), η παράσταση Αυστηρώς Ακατάληπτο των Πάνου Μουζουράκη και Βαγγέλη Ασημάκη στο LOVECASUALLIVING (22:00, 10 ευρώ) και η ανεπιφύλακτα συστημένη παράσταση Ξυπόλητοι στο Πάλκο των Φοίβου Δεληβοριά και Μάρθας Φριντζήλα στο ΜΥΛΟ, στην οποία έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε προηγούμενα τεύχη του «φιλμ νουάρ» (22:30, 12 ευρώ στο μπαρ και 25 στο τραπέζι). Κυριακή 11 Μαρτίου: Εμφανίζονται οι Sunday School στο RESIDENTS και ο dj Radical Guru με τον Kougios στο TOKYO CITY BAR στις 22:00. Μία επίσης πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση αποτελεί η εμφάνιση της Μπάντας του Δρόμου του Κρουστόφωνου στο ΤΕΛΛΟΓΛΕΙΟ στις 17:00 (εισιτήριο 7 ευρώ το κανονικό και 5 το νεανικό), με τα κρουστά κάθε είδους να γεφυρώνουν την απόσταση ανάμεσα στο Μήλο μου κόκκινο και στο Merengue με τον πιο ανατρεπτικό και μελωδικό τρόπο! Τρίτη 13 Μαρτίου: Αυτή την ημέρα μπορείτε να δείτε τους Side Step στο SPITIMOU.groundfloor στις 22:00. Πρόκειται για ένα κουαρτέτο που παρουσιάζει και διασκευάζει συνθέσεις σημαντικών μουσικών από τον Πατ Μέθινι ως και τον Μπίλι Κόμπαμ. Τετάρτη 14 Μαρτίου: Μία πρωτότυπη πρόταση είναι το RadioDaze στο LOVECASUALLIVING στις 22:00, με τιμή εισόδου 5 ευρώ. Πρόκειται για ένα live show στο οποίο θα ακουστούν γνωστές ραδιοφωνικές επιτυχίες από κάθε χώρο της μουσικής. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι μέσω της facebook σελίδας Radiodaze υπάρχει η δυνατότητα να ψηφίσετε εσείς την κατά την κατά τη γνώμη σας μεγαλύτερη ραδιοφωνική επιτυχία και την επόμενη Τετάρτη να την ακούσετε live. Καλή ακρόαση, ό, τι κι αν επιλέξετε! Πέμπτη 15 Μαρτίου: Οι επιλογές ξεκινούν από τη nu jazz των Club de Belugas στο PRINCIPAL, στις 21:30, με εισιτήριο 15 ευρώ στην προπώληση και 20 στο ταμείο. Στις 22:00 στο SPITIMOU. groundfloor μπορείτε να απολαύσετε jazz-blues, swing και rock’n’roll μελωδίες από το Hammond Organ Trio. Ένα άλλο τρίο, και πιο συγκεκριμένα το Riza Trio Band παίζει ακουστική rock στο ULTIMO PIACERE στις 22:00 (μπύρα από 4 ευρώ, κρασί από 5 και ποτό από 7). Τέλος, την ίδια μέρα στο EIGHTBALL λαμβάνει χώρα το αφιέρωμα Ρεμπέτικο… το blues της Ανατολής, με τη συμμετοχή των Who Cares Band και με προβολή σπάνιου οπτικού υλικού. Μαριάννα Βασιλείου

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη Θεσσαλονίκη Τεύχος 25 8 Μαρτίου 2012 Διανέμεται δωρεάν

Διεύθυνση Λώρη Μαργαρίτη 6 Τηλέφωνο 2310 267484 e-mail contact@filmnoir.gr facebook https://www. facebook.com/ filmnoirmag twitter @filmnoirmag issuu issuu.com/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισης Χριστίνα Μυλωνοπούλου Αρχισυντάκτες Θόδωρος Για­χουστίδης Δημοσθένης Ξιφιλίνος Σχεδιασμός εντύπου Θάνος Πάππας Εκτύπωση Παντελής Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάν Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο Στο τεύχος τεύχος 25 19 γράφουν γράφουν Ελένη ΠέτροςΑνδρικοπούλου, Αλμπάνης, Δελίνα Δελίνα Βασιλειάδη, Βασιλειάδη, Μαριάννα Μαριάννα Βασιλείου, Βασιλείου, ΛέναΆγγελος Βρούσια, Γιάννου, Άγγελος Δημήτρης Γιάννου, Δρένος, Γιάννης Ν. Γιώργος Γκακίδης, Ζερβόπουλος, Δημήτρης Δρένος, Κώστας Γ. Γιώργος Καρδερίνης, Ζερβόπουλος, ΟρέστηςΚώστας Μανασής, Καρδερίνης, Έρση Μαυρίδου, Νίκη Κεφαλά, Σοφία Μελικίδου, Έλσα Κουτελοπούλου, ΑλέξανδροςΈρση Μιλκίδης, Μαυρίδου, Θοδωρής Σοφία Μπακάλης, Μελικίδου, Σωτήρης ΓιώργοςΜπαμπατζιμόπουλος, Παπαδημητρίου, Κατερίνα Γιώργος Παπαδημητρίου, Παπαδοπούλου, Βάγια Πολυζωΐδου, Κώστας Τάσος Ρόζος, Ποτακίδης, Ιωάννα Ρωμανός Χατζηκυριάκου Σκλαβενίτης, Γιάννης Τοτονίδης, Γιάννης Φραγκούλης, Αχιλλέας Ψαλτόπουλος

φιλμ νουάρ 4

μουσική

Lucio Dalla: (R)esta (I)n (P)ace Τον τελευταίο καιρό «έγινε η απώλεια συνήθειά μας». Πέρα από σύνορα και αριθμούς, σαν φυγή ή σαν διάλειμμα διαρκείας. Και στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, κάθε απουσία γιγαντώνεται στη συνείδησή μας και -ξεπερνώντας τις μεταφυσικές της διαστάσεις- μας μπολιάζει με μία συγκριτικά μεγαλύτερη νοσταλγία καθώς, μαζί με κάθε καλλιτέχνη που φεύγει, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο το τέλος μιας εποχής. Ο Λούτσιο Ντάλα έφυγε την προηγούμενη εβδομάδα, λίγο προτού γιορτάσει τα 69α γενέθλιά του. Την πορεία του στο ιταλικό μουσικό στερέωμα, αν και δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους δυνατούς οιωνούς, τη διαδέχθηκε η συμμετοχή του σε κωμικούς κινηματογραφικούς ρόλους, αλλά και στους διακεκριμένους Ι Sovversivi των αδελφών Ταβιάνι. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν (’80 και ’90) τα πράγματα εξελίχθηκαν ιδιαίτερα θετικά. Αρχικά η συνεργασία με τον ποιητή Ρομπέρτο Ροβέρσι και οι τρεις ιδιαίτερα σκοτεινοί και συνάμα βαθιά στοχαστικοί δίσκοι που κυκλοφόρησαν και στη συνέχεια μία τριλογία με το συνθετικό ντεμπούτο του, τον μετέτρεψαν σε μία από τις πιο διάσημες μουσικές περσόνες της εποχής, εθνικά και υπερεθνικά, εμπορικά και ποιοτικά. Σταθμός στην καριέρα του ο πολυτραγουδισμένος Caruso (1986), αλλά και πολλά άλλα άσματα, εξίσου γνωστά και αγαπημένα και στη χώρα μας: Anna e Marco, L’ anno che verrà, Attenti al lupo, Piazza grande (από τα πλέον επίκαιρα ειδικά σήμερα)... Το τέλος της καριέρας του, ωστόσο, τον βρήκε παρέα με αμφιλεγόμενα σχόλια για την πορεία του μετά τη δεκαετία του ’90 και για την εν γένει έλλειψη σαφούς πλάνου μουσικής ζωής, ενώ το προτελευταίο χειροκρότημα στον Σαν Ρέμο ήταν αρκετά χλιαρό. Αλλά τώρα πια, πόσο να μετράει κάτι τέτοιο; «… Μα, ναι, είναι η ζωή που τελειώνει αλλά δεν το σκέφτεται και πολύ / αντιθέτως ένιωθε πια ευτυχισμένος και ξανάρχισε το τραγούδι του…» (Caruso). Βάγια Πολυζωΐδου

Νεανική Πειραματική Μουσική Σκηνή Ένας νέος θεσμός, ανοιξιάτικος και ελπιδοφόρος, γεννιέται στην πόλη μας. Το ΒΑΦΟΠΟYΛΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚO ΚEΝΤΡΟ ανοίγει τις πόρτες του για δέκα μέρες (5 - 15 Μαρτίου) προκειμένου να φιλοξενήσει τις μουσικές απόπειρες νέων δημιουργών (σπουδαστών, μαθητών, πολιτιστικών ομάδων και νέων συγκροτημάτων) στο πλαίσιο ενός ολοκαίνουριου μελωδικού εγχειρήματος: της Νεανικής Πειραματικής Μουσικής Σκηνής. Για τις μέρες που έρχονται το πρόγραμμα διαμορφώνεται ως εξής: - Παρασκευή 9/3: Συναυλία με το συγκρότημα Wickermen, καθώς και με το συγκρότημα Decoy των μαθητών του Κολλεγίου Ανατόλια.

Shotgunz - Σάββατο 10/3: Συναυλία των μαθητών του Γ.Ε.Λ. Ρεντίνας, με συμμετοχή της rock μπάντας Reactive, καθώς και συναυλία των μαθητών του 9ου Γ.Ε.Λ. Θεσσαλονίκης, υπό την εποπτεία του καθηγητή τους Θανάση Τσίρου.

- Κυριακή 11/3: Συναυλία σπουδαστών του Αστρινίδειου Ωδείου και του Ωδείου Ε. Σαμαρά, με τη συμμετοχή των σπουδαστών των ανώτερων τάξεων της σχολής Μονωδίας των ωδείων με ARIES, της παιδικής χορωδίας των ωδείων, της μικτής Χορωδίας Νίκος Αστρινίδης και της καμεράτας Σπύρος Σαμάρας.

- Δευτέρα 12/3: Συναυλία των σπουδαστών του Ωδείου Μουσικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης.

- Τρίτη 13/3: Συναυλία της πολιτιστικής ομάδας του 19ου Γ.Ε.Λ. Θεσσαλονίκης και συναυλία των μαθητών του 19ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, υπό τον τίτλο: 19 μελωδίες και Μουσικές στιγμές, αντίστοιχα.

- Τετάρτη 14/3: Συναυλία του alternative / heavy rock συγκροτήματος Radiance.

- Πέμπτη 15/3: Συναυλία με το συγκρότημα Shotgunz. Όλες οι εκδηλώσεις ξεκινούν στις 21:00, ενώ τη Νεανική Πειραματική Μουσική Σκηνή θα ακολουθήσει πλήθος άλλων καλλιτεχνικών δρώμενων τις προσεχείς ημέρες. Ας στηρίξουμε όλοι τη δημιουργική διέξοδο των νέων ανθρώπων που ζουν ανάμεσά μας και ένα χειροκρότημα επιβράβευσης τούς είναι αρκετό για να συνεχίσουν να ονειρεύονται… Βάγια Πολυζωΐδου

Yasou Aida! Η Ελπίδα είναι μία νέα κοπέλα που ψάχνει δουλειά στο εξωτερικό, αφού το εργασιακό τοπίο στην Ελλάδα έχει πάρει την κάτω βόλτα. Ο Ράινερ είναι ο Γερμανός επίτροπος, απεσταλμένος της Τρόικα, για την επιβολή των αναγκαίων μέτρων στην χώρα μας. Οι δυο τους θα μπορούσαν να είναι πρωταγωνιστές σε οποιοδήποτε ρεπορτάζ που προβάλλεται από τα δελτία ειδήσεων τους τελευταίους μήνες. Είναι όμως η Άιντα και ο Ραδάμης, οι γνωστοί ήρωες της όπερας του Τζουζέπε Βέρντι, μεταμορφωμένοι και μετουσιωμένοι στην σύγχρονη, «τραγική» πραγματικότητα. Η πολύ επίκαιρη και άκρως αντισυμβατική παράσταση είναι μια παραγωγή της ΟΠΕΡΑΣ ΝΟΪΚΕΛΝ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, του ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και της εταιρείας μουσικού θεάτρου ΟΙ ΟΠΕΡΕΣ ΤΩΝ ΖΗΤΙΑΝΩΝ, βασισμένη σε μία ιδέα του Αλέξανδρου Ευκλείδη. Πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από λίγο καιρό στο Βερολίνο και, μετά από τις εκεί πετυχημένες παραστάσεις, «κατηφορίζει» στην Ελλάδα, με πρώτη στάση την πόλη μας, όπου και παρουσιάζεται στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Η όπερα του Βέρντι, έργο του 1871, διασκευάζεται από τον Χαράλαμπο Γωγιό και η πολυπληθής ορχήστρα αντικαθίσταται από μελόντικες, αρμόνια, βιολοντσέλα, μπουζούκι, φλογέρες, σαξόφωνο και πιάνο. Οι Αιγύπτιοι και οι Αιθίοπες είναι πλέον οι Βόρειοι και οι Νότιοι της Ευρώπης και η γλώσσα δεν είναι η ιταλική, αλλά η ελληνική και η γερμανική, σε κείμενα που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Δημόπουλος. Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη και η δουλειά του δραματουργού Μπέρνχαρτ Γκλόκζιν διακτινίζουν κυριολεκτικά την γνωστή όπερα στον 21ο αιώνα. Οι παραστάσεις δίνονται την Παρασκευή 9, το Σάββατο 10, την Κυριακή 11 και την Τρίτη (και 13) Μαρτίου, στις 20:30, στο κτίριο Μ2, με ελληνικούς υπέρτιτλους. Τιμές εισιτηρίων: 8 ευρώ (μαθητικά-φοιτητικάά), 10 και 15 ευρώ. Σοφία Μελικίδου

Τι συμβαίνει σε μια ψυχαναλυτική συνεδρία; Ποιος είναι ο μυστηριώδης άνθρωπος που ακούει πίσω από το ντιβάνι; Τι είδους σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στον ψυχαναλυτή και τον ψυχαναλυόμενο; Τα 21 διηγήματα Ψ προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις. Σε όλες τις ιστορίες περίπου το ίδιο σκηνικό: το γραφείο του Νικηφόρου Φωκά. Ένα ντιβάνι, πίσω του η πολυθρόνα, ένα παράθυρο με φιλτραρισμένο φως. Όλα τα πρόσωπα των ιστοριών έχουν να διηγηθούν ένα στιγμιότυπο, μια σκηνή, δραματική, συγκινητική ή αστεία, από την εμπειρία τους πλάι σ’ αυτόν τον άνθρωπο με το τόσο ιδιαίτερο επάγγελμα: είναι ψυχαναλυτής. Οι αναλυόμενοι μιλούν στον Φωκά προσπαθώντας να βάλουν τάξη στην ψυχή και στα αισθήματά τους. Οι ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους, καθώς έχουν τον ίδιο συνομιλητή και τον ίδιο παρονομαστή: τη δίψα για τη ζωή και τον έρωτα. Η ερωτευμένη Έλλη δίνει τη δική της κατάθεση για τον ψυχαναλυτή -σύντροφό της. Εκείνη δεν ξέρει από ψυχανάλυση. Ξέρει όμως ότι ο Φωκάς πριν, μετά και πέρα από ψυχαναλυτής είναι ένας ευαίσθητος και γενναιόδωρος άνθρωπος, φορτωμένος κι εκείνος με τις αδυναμίες και τα πάθη της ανθρώπινης διάστασης.

φιλμ νουάρ 5

βιβλίο Γεωργία Συλλαίου Στο Ακρωτήρι Οδός Πανός, 125 σελ. Μια συλλογή με νουάρ διηγήματα δεν είναι κάτι συνηθισμένο, τουλάχιστον όχι για τα ελληνικά δεδομένα. Το βάφτισμα του πυρός μιας νέας συγγραφέως με μια τέτοια πρώτη προσπάθεια επίσης δεν είναι -ούτε μοιάζει- κάτι συνηθισμένο. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας το πρώτο πόνημα της Γεωργίας Συλλαίου, ιδιόμορφης αβάν-αρτ τραγουδίστριας και αυτοσχεδιάστριας μουσικού, συντρόφου και συνοδοιπόρου τού επίσης πασίγνωστου πιανίστα και συνθέτη Σάκη Παπαδημητρίου. Στις σελίδες του, διαβάζουμε 21 μικρά αφηγήματα σε κλίμα βροχερό, σκοτεινό, μυστηριώδες, κλειστοφοβικό, κάποτε δολοφονικό, αλλά σίγουρα πολύ νουάρ για τα ηλιόλουστα μάτια μας. Το θέμα που κυριαρχεί είναι η απώλεια. Σε κάποια διαφαίνεται από τον τίτλο, σε άλλα αναδύεται σιγά και ύπουλα και κατατρώει την όποια αφέλειά μας με τρόπο οριστικό και αδιαπραγμάτευτο. Ηρωίδα στα περισσότερα είναι μια γυναίκα, η Νίνα, το άλλο εγώ της Γεωργίας. Μια σύγχρονη κοπέλα με παλιές εμμονές, με φαντασιώσεις, με άγχη σημερινά σα βρόγχους, η οποία ασφυκτιά και δραπετεύσει με το αυτοκίνητο, με το τρένο και με τη φαντασία της. Υπάρχουν όμως κι άλλα “εγώ” ηρωικά: ένας αφροαμερικάνος φοιτητής, ένας Κουβανός τυχοδιώκτης, ένας βίρτσουαλ μεφιστοφελής, δυο σκυλιά της βροχής, σινιέ κυρίες λαϊκών αναγνωσμάτων, ο Τομ Γουέιτς που περιμένει σαν άπιστος Θωμάς και... πολύ μυστήριο. Η ατμόσφαιρα μυρίζει θλιμμένα μπλουζ, αργόσυρτη ερεθιστική τζαζ, παλπ λαϊκοπόπ φίξιον, ξεθυμασμένες μποτίλιες, καταστροφικά ταγκό, έρωτα ανέφικτο ή ανεκπλήρωτο ή πληρωμένο με αίμα... Καραδοκούν να μας ριχτούν ταινίες όπως η Ολέθρια Σχέση, η Έξαψη, το Ασανσέρ για Δολοφόνους, ο Άγνωστος του Τρένου, ο Τρίτος κι ο Τέταρτος Άνθρωπος. Είμαστε συνεχώς σε ετοιμότητα, σε υπερένταση καλύτερα, γιατί υποπτευόμαστε διαρκώς τη σκιά μας... ότι από κάπου θα ξεπροβάλλει μια μοιραία φιγούρα, μ’ έναν παγοκόφτη στο χέρι, και θα μας στείλει αδιάβαστους. Υπάρχουν όμως μέσα εδώ κρυμμένες ή φανερές και πάρα πολλές ανθρωποκεντρικές ανησυχίες. Τι είμαστε, προς τα πού τραβάμε, πόσο αλλάζει και πόσο ίδιος μένει ο κόσμος, πόσο φτωχαίνει το συναίσθημα, πώς αδυνατίζει η διάθεση για πραγματική επικοινωνία και επαφή. Κι αυτό φυσικά είναι ο πιο ανομολόγητος φόβος μας. Κώστας Καρδερίνης

Το ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΈΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ―ΕΙΚΌΝΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΏΝΑ και το βιβλιοπωλείο IANOS συνεχίζουν την επιτυχημένη τους συνεργασία, στο πλαίσιο της οποίας όλες οι συνεντεύξεις Τύπου του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθούν από τις 11 έως και τις 17 Μαρτίου στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7). Την Παρασκευή 9 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), ο Δημήτρης Μπούκας (ψυχολόγος, εκπαιδευτής ΝLP και συγγραφέας στο πρωτοποριακό βιβλίο Ξεπετάξτε το διάβασμα!) θα μιλήσει με θέμα: Αποτελεσματικό διάβασμα για να πετύχεις στις εξετάσεις με την «Τέχνη των Νικητών». Παράλληλα θα παρουσιαστεί το βιβλίο Ξεπετάξτε το Διάβασμα!, στο οποίο περιλαμβά νονται και οι τεχνικές που θα αναπτυχθούν. Τη Δευτέρα 12 Μαρτίου, ώρα 19:00, το περιοδικό SOUL και η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS παρουσιάζουν τη Δέσποινα Γερασιμίδου, ένα πρόσωπο που έχει πολλά να μας πει για αυτό το μικρό, μα τόσο σημαντικό, πράγμα που ονομάζουμε «κουλτούρα στην καθημερινότητα». Τη συζήτηση συντονίζουν ο διευθυντής του περιοδικού SOUL Στέφανος Τσιτσόπουλος και ο δημοσιογράφος Δημήτρης Καραθάνος. Την Τρίτη 13 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), η Έλσα Κορνέτη παρουσιάζει το βιβλίο της Κονσέρβα μαργαριτάρι, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ. Θα μιλήσουν Βασίλης Ζηλάκος (εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού Κουκούτσι), Ιωάννα Αβραμίδου (φιλόλογος, μεταφράστρια, Κοινοτική Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης). Ποιήματα απαγγέλλει o Ορέστης Μεσοχωρίτης (ηθοποιός). Την Τετάρτη 14 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), η ομάδα εκπαιδευτικών ΠΡΟΤΑΣΗ και το ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ Γ/ΣΙΟ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ σας καλούν στην εκπαιδευτική πρόταση που θα παρουσιάσει η φιλόλογος Γιούλη Αλεξίου, με θέμα: Δημιουργούμε. Μια προσπάθεια δημιουργικής γραφής στο 1ο Λύκειο Συκεών. Την Πέμπτη 15 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), ο Γιώργος Αρχιμανδρίτης παρουσιάζει το βιβλίο του Μίκης Θεοδωράκης, η ζωη μου, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ. Ο συγγραφέας θα συνομιλήσει με τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη.

φιλμ νουάρ 6

από 27/2 έως και 3/3

1. Το Νήμα της Victoria Hislop, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ 2. Παγκόσμιος Μινώταυρος του Γιάννη Βαρουφάκη, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ 3. Η γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει της Μαρίας Τζιρίτα, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ 4. Το πρόβλημα Σπινόζα του Ίρβιν Γιάλομ, εκδόσεις ΑΓΡΑ 5. Περαίωση του Πέτρου Μάρκαρη, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ 6. Οικογενειακά μυστικά της Καμίλα Λάκμπεργκ, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 7. Ίσλα Μπόα του Χρήστου Αστερίου, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ 8. Ένα κάποιο τέλος του Τζούλιαν Μπαρνς, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 9. Ο γύρος του θανάτου του Θωμά Κοροβίνη, εκδόσεις ΑΓΡΑ 10. Θεσσαλονίκην ου μ’ εθέσπισεν του Ντίνου Χριστιανόπουλου, εκδόσεις IANOS

Κάποιοι έπρεπε να είναι εκεί του Χρήστου Σαμαρά, εκδόσεις ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ. Όλα εκεί πάνω κατά πως έπρεπε και μετά, το πανδοχείο των Βαλκανίων. Ο παππούς Τάκης, ο Βασίλης, ο «Τσιτσάνης», η Μαίρη, ο Ανδροπαίδαρος. Το μαγειρείο, το τας-κεμπάπ Αργεντινής, η φυλακή του κυρίου Σταύρου και η ομηρεία της Τζουμαγιάς. Το τρένο που καπνίζει αταξίδευτο στην παραλία της Βάρνας, η Μαύρη Θάλασσα, η «Ξενούλα». Οι παλιοί εχθροί. Η ηρωική έξοδος του Χρήστου. Των Ελλήνων η έξοδος. Κονσέρβα μαργαριτάρι της Έλσας Κορνέτη, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ. Πώς είναι να διασκεδάζεις αναζητώντας το χαμένο μαργαριτάρι σε απύθμενες αβύσσους και κλειδωμένα όστρακα με τρόπο που αγγίζει τα όρια του κυνικού; Πώς είναι να ταχτοποιείς τα ζευγάρια σε σχέσεις κονσέρβα, σε σχέσεις φυλακή, ξεκρεμώντας τα πορτρέτα από τον τοίχο, εγκαταλείποντας το ψεύδος της επιφάνειας για μια κατάδυση στην επώδυνη ουσία; Ο ύπνος της Αδριανουπόλεως του Θοδωρή Γκόνη, εκδόσεις ΑΓΡΑ. Δεν ήμουν στην ηλικία που μπορούσα να ρωτάω. Άκουγα όμως. Κράταγα. Σημάδευα. Έδενα. - «Πώς κοιμήθηκες απόψε; τι ύπνο είχες;» Άκουγα την απάντηση: - «Της Αδριανουπόλεως !» Δεν καταλάβαινα. Αυτός έφυγε. Μίκης Θεοδωράκης, η ζωή μου του Γιώργου Αρχιμανδρίτη, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ. Το βιβλίο αυτό, που γεννήθηκε μέσα από προσωπικές συνομιλίες του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γιώργο Αρχιμανδρίτη, εκθέτει τις πιο σημαντικές στιγμές της πορείας του Έλληνα συνθέτη και τις αρχές που αποτέλεσαν τη «στάση ζωής» του. Όταν όλα καταρρέουν της Νικόλ Κράους, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Λεπτοδουλεμένο δίχτυ ανθρωπίνων ζωών, που καλύπτει διαφορετικές ηπείρους και πολλές δεκαετίες, το μυθιστόρημα της Νικόλ Κράους αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία για την αγάπη, την απώλεια και τη δύναμη να επιβιώνεις ακόμα κι όταν όλα καταρρέουν.

φιλμ νουάρ 7

Αγορά ντοκιμαντέρ Η Αγορά Ντοκιμαντέρ του 14ου ΦΝΘ πραγματοποιείται από 12 έως 17 Μαρτίου, καθημερινά 10:00 - 20:00, στο ξενoδοχείο Electra Palace (αίθουσα Bυζάντιον). Ακέραιο και πολύτιμο κομμάτι του Φεστιβάλ, η Αγορά έχει πλέον καθιερωθεί ως ένας τόπος όπου δημιουργοί από όλον τον κόσμο συναντούν εκπροσώπους τηλεοπτικών σταθμών (ευρωπαϊκών ως επί το πλείστον, αλλά και αμερικανικών και ασιατικών), με απώτερο σκοπό την προώθηση και πώληση των ταινιών τους. Η προσέλευση χρόνο με το χρόνο αυξάνεται και αποδεικνύει πως η Θεσσαλονίκη έχει πλέον κατοχυρώσει τη θέση της ως ένα σταυροδρόμι παγκόσμιας πολιτιστικής και εμπορικής συναλλαγής. Φέτος, η Αγορά συγκεντρώνει ρεκόρ συμμετοχών σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, καθώς λαμβάνουν μέρος πάνω από 470 ντοκιμαντέρ, ενώ οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές ξεπερνούν τους 60. Ειδικότερα, την Αγορά Ντοκιμαντέρ θα παρακολουθήσουν αγοραστές από 55 κανάλια και εταιρείες, ανάμεσα στους οποίους εκπρόσωποι των RAI (Ιταλία), TV Catalunya (Ισπανία), Films Transit (Καναδάς), Al Jazeera (Μεγάλη Βρετανία), AVRO (Ολλανδία), ZDF (Γερμανία), ARTE (Γαλλία), Canal+(Γαλλία), ITVS (ΗΠΑ), YLE (Φινλανδία), 03 Productions (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), Link TV (ΗΠΑ), TG4 (Ιρλανδία), Estonian TV (Εσθονία), κ.ά. Φέτος θα υπάρχει και κάτι που μπορούμε να το βάλουμε κάτω από τον τίτλο «Καινοτομία Αγοράς / Πρακτικός οδηγός για ντοκιμαντερίστες»: Ποια βήματα πρέπει να ακολουθήσει ένας σκηνοθέτης για μια αποτελεσματική παρουσίαση της δουλειάς του σε ένα φεστιβάλ; Πόσο καθοριστικό είναι το πρώτο 10λέπτο ενός ντοκιμαντέρ για την τελική του επιλογή; Πώς γίνονται οι διαπραγματεύσεις με ένα κανάλι για την αγορά ενός ντοκιμαντέρ; Πώς ανοίγει ο δρόμος για ένα δημιουργό προς τις διεθνείς συμπαραγωγές και τις χρηματοδοτήσεις από τηλεοπτικούς σταθμούς; Η Αγορά του 14ου ΦΝΘ διοργανώνει μια σειρά συζητήσεων, στις οποίες, διακεκριμένοι επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου, θα δώσουν χρηστικές πληροφορίες και πρακτικές συμβουλές στους Έλληνες και ξένους ντοκιμαντερίστες.

Έναρξη για ξεσήκωμα!

Η ταινία με την οποία ανοίγει η αυλαία του 14ου ΦΝΘ είναι το «Indignados» του Τόνι Γκάτλιφ.

Το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ «Indignados» του Τόνι Γκάτλιφ, με θέμα το κίνημα των αγανακτισμένων, ανοίγει την αυλαία του φεστιβάλ. Με έμπνευση από το μπεστ σέλερ «Αγανακτήστε!» του Στεφάν Εσέλ και συνδυάζοντας μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, ο Γκάτλιφ αναδεικνύει την κοινωνική παθογένεια, το οικονομικό αδιέξοδο και το αβέβαιο πεπρωμένο της Ευρώπης. Οδηγός του, ένα σύμβολοθύμα του καπιταλισμού: μια αφρικανή μετανάστρια που περιπλανιέται στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Ισπανία, και συναναστρέφεται με τους «αποκλεισμένους» της ευρωπαϊκής κοινότητας (μετανάστες, άστεγοι), αλλά και με τους αγανακτισμένους κάθε εθνικότητας, που διεκδικούν την ελπίδα για αλλαγή. Η ταινία προβλήθηκε και στην πρόσφατη Μπερλινάλε.

Βραβεία Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα δεν είναι διαγωνιστικό. Απονέμονται Βραβεία Κοινού, καθώς και βραβεία σε συνεργασία με την ΕΡΤ, την ΕΡΤ3, τη Διεθνή Αμνηστία και το WWF. Επιπλέον, απονέμονται τα Βραβεία FIPRESCI στο Καλύτερο Ελληνικό και στο Καλύτερο Ξένο Ντοκιμαντέρ από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου.

Βραβεία Κοινού i. Δύο Βραβεία Κοινού που αφορούν σε ταινίες άνω των 45’ (μία ελληνική και μία ξένη). ii. Δύο Βραβεία Κοινού που αφορούν σε ταινίες κάτω των 45’ (μία ελληνική και μία ξένη). Για τα Βραβεία Κοινού ελληνικής ταινίας έχουν το δικαίωμα να διαγωνιστούν όλες οι ελληνικές ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, είτε παρουσιάζονται στο Διεθνές Πρόγραμμα είτε στο Πανόραμα. Για τα αντίστοιχα Βραβεία Κοινού ξένης ταινίας διαγωνίζονται όλες οι ξένες ταινίες, εκτός από αυτές που παρουσιάζονται στο πλαίσιο των αφιερωμάτων.

Βραβείο ΕΡΤ «Doc on Air» Το Βραβείο «Doc on Air», το οποίο έχει καθιερώσει η ΕΡΤ, απονέμεται στο καλύτερο σχέδιο ντοκιμαντέρ που συμμετέχει στο Pitching Forum του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ντοκιμαντέρ (EDN) του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και αντιστοιχεί στο ποσό των 7.000 ευρώ. Το βραβείο απονέμεται έπειτα από απόφαση κριτικής επιτροπής, η οποία απαρτίζεται από τους ειδικούς που παρακολουθούν τις προτάσεις ντοκιμαντέρ στο Pitching Forum του Docs in Thessaloniki του EDN.

Βραβείο Τηλεοπτικής Προβολής της ΕΡΤ3 σε ταινία του τμήματος «Κοινωνία και Περιβάλλον» Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο αξίας 3.000 ευρώ, ενώ η βραβευμένη ταινία θα προβληθεί μία φορά από την ΕΡΤ3. Η επιλογή της προς βράβευση ταινίας γίνεται από πενταμελή επιτροπή.

Βραβεία FIPRESCI Όπως είναι καθιερωμένο, θα απονεμηθούν και φέτος τα βραβεία FIPRESCI στο Καλύτερο Ελληνικό και στο Καλύτερο Ξένο Ντοκιμαντέρ από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου. Η επιτροπή, η οποία αποτελείται από καταξιωμένους επαγγελματίες στο χώρο της κινηματογραφικής κριτικής, παρακολουθεί αποκλειστικά ταινίες πρώτης προβολής. Μέλος της κριτικής επιτροπής είναι και ο «δικός μας» Στράτος Κερσανίδης ο οποίος δεν δηλώνει απλά κριτικός κινηματογράφου, είναι κριτικός κινηματογράφου.

Βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας σε ταινία του τμήματος «Ανθρώπινα Δικαιώματα». Στο πλαίσιο του 14ου ΦΝΘ, η Διεθνής Αμνηστία θα απονείμει για έκτη χρονιά ένα ειδικό βραβείο στην καλύτερη ταινία του τμήματος «Ανθρώπινα Δικαιώματα». Η επιτροπή που αναλαμβάνει φέτος αυτό το έργο απαρτίζεται από τους εκπροσώπους της Διεθνούς Αμνηστίας Μάρω Σαββοπούλου, Ειρήνη Τσολάκη, Κατερίνα Καλογερά και Ηλία Αναγνωστόπουλο, καθώς και τον δημοσιογράφο Σωτήρη Δανέζη.

Βραβείο της WWF Ελλάς σε ταινία του τμήματος «Κοινωνία και Περιβάλλον»

09-18.3.2012

FASES:AFISSA 24/02/2012 1:13 ΜΜ Page 1 FASES:AFISSA 24/02/2012 1:13 ΜΜ Page 1 FASES:AFISSA 24/02/2012 1:13 ΜΜ Page 1

FASES:AFISSA 24/02/2012 1:13 ΜΜ Page 1

www.filmfestival.gr

Όπως τονίζει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς, η οποία απονέμει και φέτος βραβείο στην καλύτερη ταινία του τμήματος «Κοινωνία και Περιβάλλον»: «Οι δημιουργοί των ντοκιμαντέρ της ενότητας ‘’Κοινωνία και Περιβάλλον’’ συνδυάζουν το ρεαλισμό και την τέχνη και δημιουργούν έργα που ξεπερνούν το πλαίσιο του οικολογικού ντοκιμαντέρ. Πάνω από όλα, όμως, η θεματολογία των ταινιών της ενότητας ‘’Κοινωνία και Περιβάλλον’’, που με τιμή στηρίζει το WWF Ελλάς, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά την άρρηκτη σχέσης του ανθρώπου με τη φύση και την ανάγκη διατήρησης του κόσμου που κληρονομήσαμε και για τις επόμενες γενεές». Την επιτροπή αποτελούν οι εκπρόσωποι του WWF: Γιώργος Βελλίδης, Μαρία Λιβανού και Παναγιώτης Φραντζής.

φιλμ νουάρ 8

4DocFest_FilmNoir_85x150.indd 1

2/24/12 4:54:30 PM

Ντοκιμαντέρ σπουδαίων δημιουργών

Ο Τζαφάρ Παναχί μπροστά από την κάμερα του... iPhone στο «This Is Not a Film»

Σε μια εύθραυστη, οριακή στιγμή της σύγχρονης πραγματικότητας, ντοκιμαντέρ σημαντικών δημιουργών αφυπνίζουν τη σκέψη, γίνονται η κινητήριος δύναμη που μετατρέπει την παθητική στάση, σε δράση. Τα ντοκιμαντέρ των Βέρνερ Χέρτζογκ, Τζαφάρ Παναχί, Πατρίσιο Γκουσμάν, Βίκτορ Κοσακόφσκι, Τζο Μπέρλιντζερ και Μπρους Σινόφσκι προβάλλονται στο 14ο ΦΝΘ.

Έχοντας μια υποψηφιότητα για τα Όσκαρ που δόθηκαν πριν λίγες εβδομάδες, στην κατηγορία Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, αποκαλυπτικές μαρτυρίες και ένα θέμα που κυριαρχεί ακόμη στην επικαιρότητα των αμερικανικών ΜΜΕ, το ντοκιμαντέρ «Paradise Lost 3: Purgatory» (ενότητα Μικρές Αφηγήσεις) αναδεικνύεται απ’ τους Τζο Μπέρλιντζερ και Μπρους Σινόφσκι, σε ένα δυνατό όπλο ακτιβισμού. Το φιλμ, ολοκληρώνει την τριλογία που ξεκίνησε το 1996 με το «Paradise Lost: The Child Murders at Robin Hood Hill», συνεχίστηκε το 2000 με το «Paradise Lost: Revelations» και ρίχνει φως στους αποτρόπαιους φόνους τριών παιδιών στο Ουέστ Μέμφις του Aρκάνσας. Ως εξιλαστήρια θύματα, βρέθηκαν στο εδώλιο, τρεις έφηβοι. Η υπόθεση, που έγινε γνωστή ως «West Memphis Three», πήρε τεράστιες διαστάσεις στα ΜΜΕ, κυρίως εξαιτίας του πρώτου ντοκιμαντέρ των δημιουργών, με αποτέλεσμα να επανεξεταστεί το θέμα, με νέα στοιχεία (βασισμένα σε DNA). Σχεδόν 16 χρόνια μετά, η εμμονή στη φανέρωση της αλήθειας και η ακτιβιστική διάθεση των σκηνοθετών, καταγράφεται στο «Paradise Lost 3: Purgatory», με ένα απροσδόκητο (για τα δεδομένα του δικαστικού συστήματος) φινάλε: οι West Memphis Three αποφυλακίστηκαν στο τέλος του 2011 λόγω έλλειψης στοιχείων και ζουν πλέον ελεύθεροι. Το αμερικανικό δικαστικό σύστημα και άλλη μια υπόθεση δολοφονίας που συγκλόνισε τις ΗΠΑ, καταγράφει με το φακό του και ο Βέρνερ Χέρτζογκ στο ντοκιμαντέρ του «Into the Abyss: A Tale of Death, a Tale of Life» (ενότητα Μικρές Αφηγήσεις). Ο ιδιοφυής σκηνοθέτης, παρακολουθεί την ιστορία του 28χρονου Μάικλ Πέρι που καταδικάστηκε σε θανατική ποινή και του συνεργού του Τζέισον Μπερκέτ που εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Εδώ ο Χέρτζογκ, λόγω των ακράδαντων στοιχείων, δεν αμφισβητεί την ενοχή των κατηγορούμενων, αλλά επικεντρώνεται στον αντίκτυπο της υπόθεσης στα συγγενικά πρόσωπα τόσο των δολοφονημένων, όσο και των καταδικασθέντων. Η ανατρεπτική ματιά του Γερμανού κινηματογραφιστή είναι εμφανής, στον τρόπο με τον οποίον προσεγγίζει τα μοιραία πρόσωπα, αναζητώντας ελπίδα στα πιο σκοτεινά μέρη. Ένα εκ των έσω μανιφέστο ενάντια στο απολυταρχικό ιρανικό καθεστώς, έτσι όπως το βιώνει για ένα 24ωρο από την καθημερινότητά του ο Τζαφάρ Παναχί, διακηρύσσει η ταινία «This Is Not a Film» (ενότητα Ανθρώπινα Δικαιώματα). Εν αναμονή της ετυμηγορίας για την έφεσή του, εγκλωβισμένος σε κατ’ οίκον περιορισμό, ο Παναχί γίνεται πρωταγωνιστής μπροστά στην κάμερα του ομότεχνού του Μοχτάμπα Μιρταχμάσμπ, αλλά και συν-σκηνοθέτης, μέσω του iPhone του, σε μια θαρραλέα πράξη διαμαρτυρίας, αφιερωμένη στους Ιρανούς κινηματογραφιστές. Η απογοήτευση, ο αυτοσαρκασμός, αλλά και η ελπίδα ως ύστατο καταφύγιο, οριοθετούν ένα ντοκιμαντέρ σθεναρό και παραδόξως αισιόδοξο: στην ουσία το πορτρέτο ενός διορατικού, εφευρετικού καλλιτέχνη, που αντιδρά στη φίμωση και τη σιωπή, αναπαριστώντας στο σαλόνι του σπιτιού του το σενάριο της προσεχούς, λογοκριμένης, σχεδόν αυτοβιογραφικής ταινίας του. Ένα ασυνήθιστο πολιτικό σχόλιο για την καταπιεσμένη υπό το καθεστώς Πινοσέτ, Χιλή, επιχειρεί ο Πατρίσιο Γκουσμάν μέσα απ’ την ταινία του «Nostalgia for the Light» (ενότητα Μικρές Αφηγήσεις). Ορμώμενος από το προσωπικό του ενδιαφέρον για την αστρονομία, ο δημιουργός επικεντρώνεται στην έρημο της Ατακάμα, όπου αστρονόμοι, αρχαιολόγοι, αλλά και συγγενείς των «εξαφανισμένων» θυμάτων της δικτατορίας, εξερευνούν το παρελθόν, ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Μέσα από εύστοχες μεταφορές και συμπαντικούς παραλληλισμούς, ο Γκουσμάν ασκεί κριτική στο καθεστώς και ταυτόχρονα δομεί ένα παγκόσμιας απήχησης υπαρξιακό, ποιητικό δοκίμιο για το χρόνο και τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο, το οποίο ελίσσεται με χάρη ανάμεσα στο ουράνιο και το γήινο, το άπιαστο και το απτό. Με ένα συναρπαστικό, πολυπολιτισμικό καλειδοσκόπιο του πλανήτη μας και πυξίδα τη μουσική, ο πολυβραβευμένος δημιουργός Βίκτορ Κοσακόφσκι γοητεύει τις αισθήσεις στο ντοκιμαντέρ «Vivan Las Antipodas!» (ενότητα Κοινωνία και Περιβάλλον). Τέσσερις αντίποδες της Γης (Αργεντινή - Κίνα, Χιλή - Ρωσία, ΗΠΑ - Αφρική, Ισπανία -Νέα Ζηλανδία) καθηλώνουν το θεατή με όλες τις «ηχηρές» αντιθέσεις και ομοιότητές τους. Λιτά πλάνα, απουσία αφηγηματικής δομής και εξαιρετικό μοντάζ μετατρέπουν μια φαινομενικά απλή ιδέα, σε ένα σύνθετο οδοιπορικό κινηματογραφημένο με ξεχωριστή κομψότητα και ευφυΐα.

φιλμ νουάρ 9

Τα επίσημα του ελληνικού τμήματος Άλλο ένα φεστιβάλ ξεκινάει. Πιστό στο ραντεβού του, ακόμη και σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς του γύψου ή μάλλον ειδικά σ’ αυτούς τους καιρούς και μ’ ένα λόγο παραπάνω. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ λοιπόν μαρσάρει τις μηχανές προβολής στις κλασικές αίθουσες του «Ολύμπιον» και του Λιμανιού για να αποδεσμεύσει εικόνες και ήχους, προσωπικές και συλλογικές ιστορίες, κοινωνικά και πολιτικά νοηματολογικά φορτία, συναισθήματα, ανησυχίες, όψεις του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου μας. Για τους λάτρεις του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και της μυθοπλασίας, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ είναι πιο χαλαρό σε ρυθμούς αλλά σαφώς επίσης αγαπημένο με ένα διαφορετικό, δικό του τρόπο. Για του λάτρεις του ντοκιμαντέρ είναι σίγουρα η δική τους γιορτή του σινεμά. Παλιοί και νέοι δημιουργοί έτοιμοι να αναμετρηθούν με το κοινό και κοινό έτοιμο να αναμετρηθεί με την αλήθεια ή τουλάχιστον την προσπάθεια καταγραφής της. Στις σκηνοθετικές καρέκλες γνώριμοι του παρελθόντος και σίγουρα χαρτιά και φυσικά νέα παιδιά που ξεκινούν το μαγικό ταξίδι του κινηματογράφου. Πολλά τα ενδιαφέροντα φιλμ σε όλα τα τμήματα μη εξαιρουμένου του επίσημου ελληνικού που διαθέτει πάντα μια ξεχωριστή δυναμική σε ποσότητα και ποιότητα συμμετοχών. Και για να το διευκρινίσουμε, οι συγκεκριμένες ταινίες συμμετέχουν σε επιμέρους παγιωμένα τμήματα. Εν αρχή είναι το φρέσκο αίμα, η ελπίδα, το νέο και υποσχόμενο. Ο «Τυφλός ψαράς» του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου είναι ένα 37λεπτο πορτρέτο του τυφλού και μονόχειρα ψαρά Γιάννη Κουκούμιαλου που εδώ και 70 χρόνια ασκεί το όμορφο θαλασσινό επάγγελμα με τη βοήθεια, όπως ισχυρίζεται, της διαίσθησης και του Θεού. Η «Σταυρούλα» της Ήρας Ντίκα παρουσιάζει μία ημέρα της ζωής της 86άχρονης γυναίκας φέρνοντας το θεατή σε άμεση συνομιλία με το γήρας, το χρόνο, τη μνήμη.

Ετήσια εργαστήρια κρουστών για ενήλικες αφρικάνικα, latin, παραδοσιακά

Παιδικά εργαστήρια κρουστών από 4 ετών & άνω

Μουσικοπαιδαγωγική επιμόρφωση ετήσιος κύκλος - μεμονωμένα σεμινάρια

Παιδικές παραστάσεις, μουσικά θεάματα, happenings Παιδικό Musical Hip Hop για παιδιά και εφήβους

Εγγραφές όλο το χρόνο Νέα Διεύθυνση Πληροφορίες: Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (στάση Γεωργίου), 546 41 Θεσσαλονίκη τηλ / fax: 2310 861 874, mail: kroustophono@otenet.gr, κιν.: 6944 503542, 6944134525

φιλμ νουάρ 10

Ένας μηχανικός προβολής εδώ στη Θεσσαλονίκη, επί τω έργον, από τους «Αφανείς ήρωες» του Παναγιώτη Κουντουρά

Το «Krisis» των Νίκου Κατσαούνη (μη… πρωτοεμφανιζόμενου) και της Νίνας Μαρίας Πασχαλίδου (πρωτοεμφανιζόμενης) είναι ένα ντοκιμαντέρ για την ελληνική κρίση και τις καθημερινές πρωταγωνιστικές φιγούρες στο τοπίο μιας χώρας που ραγίζει επικίνδυνα. Περνώντας για τα καλά στους παλιούς γνώριμους να σταθούμε στο Στέλιο Κούλογλου που παρουσιάζει τη νέα του ταινία «Ολιγαρχία». Το φιλμ, επίκαιρο όσο τίποτα αλλά δυστυχώς και διαχρονικό, αναφέρεται σε μια χούφτα τραπεζιτών και πολιτικών που κάνουν κουμάντο στον πλανήτη παρακάμπτοντας τη σημασία και τους θεσμικούς κανόνες της δημοκρατίας και επιβάλλοντας μια νέα οικονομικοπολιτική ολιγαρχία στην Ευρώπη με πεδίο δοκιμών τη φτωχομάνα Ελλάδα. Θύματα ενός νέου χουντικού μοντέλου ελέγχου όλοι εμείς που γινόμαστε άθελά μας κομμάτι της επόμενης μαύρης σελίδας της σύγχρονης ιστορίας που γράφεται τούτες τις στιγμές. Η «Κατινούλα» της Μύρνας Τσάπα είναι, μετά τη «Σταυρούλα», ακόμη ένα πορτρέτο μιας ηλικιωμένης γυναίκας, αυτή τη φορά στο Κάιρο, όπου η ηρωίδα μας συνεχίζει να ζει με το βάρος της μνήμης των ανθρώπων που χάνονται γύρω της. Το «Με λένε Στέλιο» του Γιάννη Κασπίρη ακολουθεί την καθημερινότητα, τις πράξεις και τις σκέψεις του 25χρονου Στέλιου και της οικογένειάς του που προσπαθούν να ανταπεξέλθουν - ο καθένας από την πλευρά του - όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπώς σε ένα αφιλόξενο απέναντί τους κράτος. Το «Σαγιόμι» του Νίκου Νταγιαντά είναι άλλο ένα προσωποκεντρικό ντοκιμαντέρ όπου βιώνουμε κι εμείς μαζί με την ηρωίδα του τίτλου το μπαλαντσάρισμά της ανάμεσα σε Ελλάδα και Ιαπωνία με διαφορετικές κάθε φορά, ευχάριστες ή δυσάρεστες αφορμές. Ένα ακόμη πορτρέτο στο «Ξύπνησε ο Σουλτάν Αχμέτ» σκηνοθετημένο από τον Νίκο Λυγγούρη. Αυτή τη φορά του ανθρωπιστή κι ακτιβιστή Κωνσταντίνου Φίσερ. Η ταινία της Φωφώς Τερζίδου «Εκτός Ιστορίας» μιλά για θέματα όπως η μνημοκτονία, το συλλογικό τραύμα και οι κατασκευές της επίσημης Ιστορίας, με αφορμή την εξόντωση της αρχαιότερης εβραϊκής κοινότητας στην Ευρώπη. Αυτή της Θεσσαλονίκης. Το «Encardia, η πέτρα που χορεύει» του Άγγελου Κοβότσου ακολουθεί το ελληνικό συγκρότημα Encardia που διαδίδει και διατηρεί μέσω της μουσικής και των στίχων του τη σπουδαία μα ξεχασμένη μουσική παράδοση των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας και της γλώσσας «γκρίκο», της λεγόμενης «γρεκάνικης», ενός υπέροχου αρχαιοελληνικού ιδιώματος (με προσμίξεις ιταλικών λέξεων) που μιλιέται εκεί. Το «100 (Αλεξάνδρας 173, Αθήνα)» είναι ένα επεισόδιο της σειράς αυτοτελών ντοκιμαντέρ «Docville» της ΕΡΤ όπου παρατηρούνται καθημερινοί άνθρωποι δίχως σχολιασμό. Στο «Αφανείς ήρωες» ο Παναγιώτης Κουντουράς πρόκειται να ερεθίσει την περιέργεια και ίσως να προκαλέσει συγκίνηση σε πολλούς σινεφίλ ακολουθώντας τον αφανή ήρωα μηχανικό προβολής (προβολατζή στην καθομιλουμένη λαϊκή) εντός και εκτός του χώρου εργασίας του. Τέλος, το «Μεταξά, ακούγοντας το χρόνο» του Σταύρου Ψυλλάκη αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού με αφετηρία γιατρούς και προσωπικό του αντικαρκινικού νοσοκομείου «Μεταξά» που πάσχουν οι ίδιοι από καρκίνο αλλά συνεχίζουν να εργάζονται, ειπώνεται η συγκλονιστική ιστορία κάποιων ανθρώπων στους οποίους ο καρκίνος από απειλή θανάτου έγινε δάσκαλος ζωής όχι μόνο προσθέτοντας χρόνια στη ζωή τους αλλά και ζωή στα χρόνια τους. Αναζητήστε και επιλέξτε. Η απόφαση είναι φυσικά δική σας. Και μην ξεχνάτε. Η πρώτη μορφή της κινηματογραφικής τέχνης υπήρξε τεκμηριωτική και όχι μυθοπλαστική. Γι’ αυτό λοιπόν, καλό σινεμά. Αλέξανδρος Μιλκίδης

Ταινίες (κι όχι... τρίγωνα) ελληνικού - Πανοράματος Πολύ ενδιαφέρον και το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα που συμπληρώνει 14 χρόνια παρουσίας στην πολιτιστική ζωή της πόλης. Στην ενότητα «Ελληνικό Πανόραμα» συμμετέχουν, κατόπιν επιλογής, ελληνικά ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής, τα οποία είτε προβάλλονται σε πρεμιέρα είτε έχουν ήδη προβληθεί σε άλλες διοργανώσεις είτε έχουν διανεμηθεί εμπορικά. Στο «155 SOLD» του Γιώργου Παντελεάκη καταγράφονται τα γεγονότα που έλαβαν χώρα γύρω από την Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα στις 28 και 29 Ιουνίου 2011 κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο «25ος μεσημβρινός» της Χρύσας Τζελέπη και της Τάνιας Χατζηγεωργίου μας μεταφέρει στην Ίμβρο και καταγράφει τις ζωές των ανθρώπων που συνεχίζουν να ονειρεύονται μια πατρίδα που τους τη στέρησαν. Το «Ανάμεσα» του Γεώργιου Σαλαμπάνη περιγράφει την ιστορία τριών παιδιών, πολιτικών προσφύγων από την Τασκένδη, ενώ στα «Παιδιά των ταραχών» του Χρίστου Γεωργίου βλέπουμε τις ζωές , τις ελπίδες και τα όνειρα παιδιών που έζησαν από κοντά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, καθώς πορεύονται προς ένα αβέβαιο μέλλον μέσα σε μια εποχή κρίσης. Στα «Οικολογικά Ημερολόγια - Σιγή Ιχθύων» του Χάρη Ραφτογιάννη τίθεται το ζήτημα μιας πιο οικολογικής προσέγγισης στην αλιεία για να μην βουλιάξει εντελώς το επάγγελμα, ενώ στο «Κρέας, ο πόλεμος των πιρουνιών» του Γιάννη Μισουρίδη μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων από ανθρώπους του χώρου, τίθεται τελικά το ερώτημα αν δικαιούμαστε να επιβιώνουμε, καταβροχθίζοντας ζώα. Το πολύ ενδιαφέρον «Έβρος, η άλλη όχθη» εστιάζει στις συναλλαγές και τις διαδικασίες μεταξύ διακινητών και μεταναστών στην ομώνυμη περιοχή, καθώς επίσης ερευνά την παράνομη διακίνηση/ εμπόριο ανθρώπων, μέσω συνεντεύξεων όλων των εμπλεκόμενων πλευρών. Στο «Νουρ – Φως υπάρχει παντού» του Νίκου Σούλη παρακολουθούμε την ζωή ενός αγοριού 8 ετών που ήρθε πρόσφυγας στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν, ενώ στην «Αντίπερα όχθη» της Μορτέζα Τζαφαρί γινόμαστε μάρτυρες της τραγικής ιστορίας μιας οικογένειας από το Ιράν που προσπάθησε μέσω Έβρου να μπει στην Ελλάδα. Ο «Παγωμένος χρόνος» του Ηλία Ιωσηφίδη ασχολείται με μια από τις σκοτεινότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, το Κυπριακό, ενώ «Τα κορίτσια της βροχής» της Αλίντας Δημητρίου αναφέρονται στις γυναίκες που κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της Χούντας. Στο «Εγώ είμαι ένας άλλος, από τη θεραπεία (18 ΑΝΩ) στην κοινωνική ένταξη» του Γιώργου Χρ. Ζέρβα συναντάμε περιπτώσεις ανθρώπων που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα απεξάρτησης και είναι κάποια χρόνια καθαροί, ενώ στο «The Outcasts» του Γιώργου Γεωργόπουλου καταγράφεται η ιστορία χιλίων γυναικών στη Γκάνα, που ζουν εξόριστες σε καταυλισμούς κατηγορούμενες για μαγεία. Πώς και γιατί οι αρχαίες ελληνικές λέξεις , τα αρχαία ελληνικά νοήματα και η αρχαία ελληνική φιλοσοφία καθορίζουν ακόμα και σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια, τη ζωή μας; Αυτά κι άλλα ερωτήματα τίθενται κι απαντιούνται στο «Αρχαίον Όστρακον» του Νίκου Αλευρά, ενώ οι «Μικροπόλεις» είναι μια σειρά ντοκιμαντέρ με θέμα την Αθήνα και θα παρακολουθήσουμε την «Εκάλη: το τείχος» του Γιάννη Γαϊτανίδη, το «Ολυμπιακό χωριό: ο φράχτης» της Περσεφόνης Μήλιου και το «Παλαιό Φάληρο: το παράθυρο» του Θωμά Κιάου. Στο «Λόγο των αποκλεισμένων» του Γιώργου Κεραμιδιώτη, ο αναπληρωτής καθηγητής Ψυχολογίας του ΑΠΘ Κώστας Μπαϊρακτάρης προσπαθεί να κάνει μια διαφορετική παράδοση μαθήματος, δίνοντας το λόγο σε κρατούμενους των φυλακών Διαβατών, ανάπηρους, πρώην τοξικομανείς και μετανάστες, ενώ οι φοιτητές δημιουργούν ομάδες αλληλεγγύης προς αυτούς τους ανθρώπους. Στο «Πάρε τα δώρα» του Λευτέρη Ξανθόπουλου παρακολουθούμε τη συνάντησα της Κικής Δημουλά με τον ομότεχνό της Τίτο Πατρίκιο, ενώ τα «Ανοιχτά μικρόφωνα» του Νίκου Σκαρέντζου ασχολούνται με τους χιπ χοπ μουσικούς της Ελλάδας. Στο «Η επιστροφή του Ε.Χ.Γονατά» η Εύη Στεφανή αποτυπώνει τον ιδιότυπο κόσμο του διηγηματογράφου, ποιητή και μεταφραστή Ε.Χ. Γονατά, καθώς επίσης την αγάπη του για τη φύση, την εμμονή του με το θάνατο και την πεποίθησή του για τη ματαιότητα των πραγμάτων. Τελειώνοντας, αναφέρουμε το «Directing Hell» του Χρήστου Χουλιάρα, ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του σκηνοθέτη και συγγραφέα Νίκου Νικολαϊδη, που σίγουρα αξίζει την προσοχή σας.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας και ο Χρήστος Βαλαβανίδης από ταινία του Νίκου Νικολαϊδη στο «Directing Hell» του Χρήστου Χουλιάρα

Τα υπόλοιπα ντοκιμαντέρ του Ελληνικού Πανοράματος είναι τα εξής: «Αμπελόκηποι» της Ομάδας Ντοκιμαντέρ του Δήμου Αθηναίων 2011 «Χριστίνα» του Χάρη Ξυδιά «Τουρκοκρητικοί στην Αλικαρνασσό» του Κώστα Νταντινάκη «Μέγαρο Εξαρχοπούλου» του Χρήστου Καλλίτση «Ελλάδα, είμαι σε δύσκολη θέση» του Σεραφείμ Ντούσια «Greektown, New England» του Νίκου Πανουτσόπουλου «Ελένη και Χαούμ» του Ευγένιου Ιωάννου «Ο κήπος του βασιλιά» της Φοίβης Φρονίστα «Μαρτυρίες ξεσηκωμού» του Μανώλη Δημελλά «Κλέφτης εικόνων» του Πάνου Α.Θωμαϊδη «Σάκης Παπαδημητρίου - η αναπνοή του Αυτοσχεδιαστή» του Σπύρου Τσιφτσή «Σκαλωσιά» του Ευριπίδη Λασκαρίδη «Καπνίζουν παρελθόν» του Στέφανου Κακαβούλη «Επιζώντες» της Μαρίας Γιαννούλη «Τανγκό-Χασάπικο, ο χορός του λιμανιού» της Κωνσταντίνας Μπούσμπουρα και της Χούλια Μ.Χέιμαν «To be or not to be Bagyeli» του Νίκου Θωμόπουλου «Αύριο θα ήταν μια άλλη μέρα» του Στέφανου Μονδέλου «Toxic Crisis» του Όμηρου Ευαγγελινού «Περιμένοντας τη Ρόζα» του Νίκου Θεοδοσίου «Περιμένοντας τους βαρβάρους» του Κώστα Σταματόπουλου Ορέστης Μανασής

φιλμ νουάρ 11

Balkan Focus Ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής απ’ τη βαλκανική χερσόνησο θα διεκδικήσουν την προσοχή του κινηματογραφόφιλου κοινού. Μέσα απ’ το αφιέρωμα Balkan Focus, το οποίο εντάσσεται στο πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη - Σταυροδρόμι πολιτισμών» του Υπουργείου Πολιτισμού & Τουρισμού, το ΦΝΘ αναδεικνύει τη θεματική και αισθητική ποικιλομορφία του έργου δημιουργών απ’ τη βαλκανική χερσόνησο. Θα δούμε ντοκιμαντέρ απ’ τη Ρουμανία, τη Σερβία, την Κροατία και την Τουρκία. Η Ρουμανία εκπροσωπείται με τρεις ταινίες που ξεδιπλώνουν διαφορετικές πτυχές της έννοιας «αγάπη». Οι Ράντου Μουντεάν και Αλεξάντρου Μπάτσιου στο «Visiting Room» (Ρουμανία, 2011), την ανιχνεύουν πίσω απ’ τα δεσμά της φυλακής, καθώς επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ κρατούμενων, πιθανόν οι ιδιότυπες συζυγικές σχέσεις αποτελούν τη μοναδική τους ελπίδα για μια διαφορετική προοπτική. Στο «Noosfera» (Ρουμανία, 2011), των Ιλεάνα Στανκουλέσκου και Αρτσίλ Χεταγκούρι, ένας καθηγητής κοινωνιολογίας διδάσκει στους φοιτητές του ότι η αληθινή αγάπη είναι πιθανή, ιδέα που έρχεται σε αντίφαση με όσα του έχει διδάξει η ίδια η ζωή Η τρίτη ρουμάνικη ταινία είναι μια δυνατή ιστορία αγάπης και ταυτόχρονα μια χαρτογράφηση της συντηρητικής κοινωνίας της Ρουμανίας, το «Two of Us» (Ρουμανία, 2011) του Κλαούντιου Μίτκου. Θα δούμε πως σε έναν αθέατο πόλεμο ενάντια στις προκαταλήψεις, την άγνοια και την μισαλλοδοξία, η μόνη διεκδίκηση είναι η υπεράσπιση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, σε μια γενιά που διεκδικεί την σεξουαλική της έκφραση. Για να βουτήξουμε λίγο στον αθλητισμό: εδώ θα βρούμε το αθλητικό πνεύμα και την υπέρβαση του εαυτού μας, στις ταινίες «O Gringo» (Σερβία, 2011), του Ντάρκο Μπάζιτς και «The King» (Κροατία, 2011) του Ντέγιαν Ασίμοβιτς. Στην πρώτη ακολουθούμε τη διαδρομή του ποδοσφαιριστή Ντέγιαν Πέτκοβιτς απ’ την επαρχία της Σερβίας στην κορυφή του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος: την αντίστροφη διαδικασία απ’ αυτή που όλοι έχουμε γνωρίσει στο ποδόσφαιρο. Στο δεύτερο ντοκιμαντέρ θα δούμε τη συγκλονιστική ιστορία του Κροάτη πρωταθλητή των Παραολυμπιακών Αγώνων, Ντάρκο Κράλι, του μοναδικού ανθρώπου στην ιστορία του αθλητισμού που έσπασε πέντε φορές στη σειρά το παγκόσμιο ρεκόρ στην κατηγορία του, στο ίδιο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αν και σοβαρά τραυματισμένος στον πόλεμο το 1991, αν και ήταν σχεδόν ετοιμοθάνατος, κατάφερε να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του, γραμμένο με θριάμβους.

Γιάννης Φραγκούλης

Αρκετές ομοιότητες με την ελληνοαλβανική ταινία μυθοπλασίας «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι έχει θεματικά το «Visiting Room» των Ράντου Μουντεάν και Αλεξάντρου Μπάτσιου

Δανέζικα ντοκιμαντέρ Το 14ο ΦΝΘ πραγματοποιεί αφιέρωμα στα δανέζικα ντοκιμαντέρ με ταινίες πρόσφατης παραγωγής, δείγματα μιας κινηματογραφίας που εξακολουθεί να παράγει ταινίες αξιοθαύμαστης ποιότητας και ποικιλίας, γνωρίζοντας παγκόσμια εκτίμηση και αναγνώριση. «Οπλισμένοι» με οικουμενική ματιά και προσανατολισμένοι στην ανθρωποκεντρική διάσταση των θεμάτων τους, οι Δανοί δημιουργοί καταπιάνονται με ακανθώδη ζητήματα. Διαμορφώνουν μια δυναμική θεματική παλέτα, που χαρακτηρίζεται από σκηνοθετική πρωτοτυπία και υφολογικούς πειραματισμούς. Θα αναφερθούμε σε κάποιες από αυτές τις ταινίες. Στον «Πρέσβη» του Μαντς Μπρίγκερ, έχουμε μια ταινία για τα ματωμένα διαμάντια της Κεντρικής Αφρικής όπου αναδεικνύονται οι απόκρυφοι μηχανισμοί διαφθοράς και εξαθλίωσης ενός τόπου σε μετα-αποικιακή παρακμή. Στο «Μισή επανάσταση» των Ομάρ Σαργκαουΐ και Καρίμ Ελ Χακίμ, θα δούμε το φόβο, το χάος, την παράνοια και την ελπίδα να εναλλάσσονται με ωμά ρεαλιστικά πλάνα, μεταδίδοντας εκ των έσω τον παλμό της εξέγερσης, λίγο πριν να πέσει ο Μουμπάρακ, μια ματιά που έρχεται και από την αραβική καταγωγή των σκηνοθετών. Η εύθραυστη σύγχρονη ρωσική δημοκρατία, ο πυρήνας της, το δίλημμα της νεαρής κοπέλας ανάμεσα στο δεσποτισμό του παρελθόντος, που πρεσβεύει ο Πούτιν, και τον φιλελευθερισμό του μέλλοντος, που εκφράζουν οι επικριτές του, είναι ο πυρήνας της ταινίας «Το φιλί του Πούτιν» του Λίσε Μπιρκ Πέντερσεν. Στις «Νταντάδες» των Νικόλ Χοράνιι και Χέιντε Κιμ Άντερσεν, τρεις νεαρές Φιλιππινέζες που ζουν στη Δανία βιώνουν την απόλυτη εκμετάλλευση: αντί μέσω του θεσμού au pair να μάθουν μια ξένη γλώσσα και κουλτούρα, στην πράξη καταλήγουν να μετατρέπονται σε οικονομικές μετανάστριες, βιώνοντας μια μοντέρνα δουλεία. Την ανθρώπινη ψυχή ερευνά η «Υπόθεση σαμουράι» της Εύας Μούλβαντ, μια προσπάθεια ψυχογραφήματος σε μια δίκη για ένα φόνο κατά λάθος που σόκαρε τη δανέζικη κοινωνία. Την απελευθέρωση της ψυχής των βαρυποινιτών θα διερευνήσει η ταινία «Τη νύχτα πετάω» του Μισέλ Βένσερ, όπου μέσα από το πρόγραμμα «Οι τέχνες στο σωφρονισμό» του Νιού Φόλσομ, ανακαλύπτεται από την αρχή το νόημα της λέξης «άνθρωπος». Ο έρωτας εξετάζεται στις ταινίες «Ερωτομανής» της Περνίλ Ρόζε Γκρένκγιερ και «Επάγγελμα: χορευτής» των Κριστιάν Μπόνκε και Αντρέας Κεφέντ. Στην πρώτη έχουμε προσωπικές εξομολογήσεις, φαντασιώσεις, εμμονές, πόθοι και αυτοκαταστροφές με άξονα την αγάπη, όπου το ντοκιμαντέρ «μπλέκεται» με τη μυθοπλασία. Στη δεύτερη, μια ερωτική ιστορία «παίζεται» στα παρασκήνια του επαγγελματικού χορού, εδώ με κύριο εργαλείο τη γλώσσα του σώματος κι έτσι σχεδιάζεται το πορτρέτο ενός άντρα που ρισκάρει τα πάντα στο βωμό της επιτυχίας. Ταινίες που πιάνουν τον παλμό της εποχής, βάζουν στο κέντρο της αφήγησής τους τον άνθρωπο, μιλούν για την ψυχή του και τις δοκιμασίες της. Εκφράζουν τελικά έναν παγκόσμιο ουμανιστικό λόγο. Γιάννης Φραγκούλης

φιλμ νουάρ 12

Εγιάλ Σιβάν

Άγγελος Αμπάζογλου

Το πολυσύνθετο, πολύκροτο , πολύπλοκο και βαθιά πολιτικό και πολιτισμικό θέμα του διχασμού μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης έχει μπει ουκ ολίγες φορές στο φακό κινηματογραφιστών. Ένας εκ των πρωτοπόρων είναι ο 48χρονος Ισραηλινός Εγιάλ Σιβάν, συγγραφέας, διανοούμενος, φωτογράφος και σκηνοθέτης, ο οποίος στην 25χρονη πορεία του δεν έχει διστάσει να θίξει θέματα ταμπού προκαλώντας πολλές φορές την οργή και τη λογοκρισία των συμπατριωτών του. Ο δημιουργός θα παρευρεθεί στο 14ο ΦΝΘ για να παρουσιάσει το πολύπτυχο έργο του αλλά και το τελευταίο του ντοκιμαντέρ «Κοινό κράτος, δυνητική συζήτηση (1)» το οποίο θα προβληθεί στην πόλη μας σε παγκόσμια πρεμιέρα. Σε αυτό δεν διστάζει να πραγματευτεί την ιδέα της συνταγματικής κατοχύρωσης ενός κοινού ισραηλινοπαλιστινιακού κράτους, η οποία ίσως δώσει οριστική λύση σ’ ένα πρόβλημα που ταλανίζει για δεκαετίες τον πολύπαθο παλαιστινιακό λαό. Μέσα από συνεντεύξεις σημαντικών προσωπικοτήτων της σκέψης και της τέχνης των δυο πλευρών, αλλά και προσφύγων και καθημερινών ανθρώπων, ο Εγιάλ Σιβάν αποπειράται να αναλύσει και να παρουσιάσει το σκεπτικό της ιδέας που έρχεται σε ρήξη με την παραδοσιακή διαμάχη γύρω από τη δημιουργία δυο ξεχωριστών κρατών. Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα προβληθούν ακόμα έξι ντοκιμαντέρ του δημιουργού κι αν έπρεπε να επιλέξουμε δυο για να προτείνουμε τότε αυτά είναι: «Εθνική οδός 181: Θραύσματα ενός ταξιδιού Παλαιστίνη-Ισραήλ» και «Ο σπεσιαλίστας: το πορτρέτο ενός σύγχρονου εγκληματία». Στο πρώτο συνυπογράφει με τον Παλαιστίνιο συνάδελφό του Μισέλ Κλεϊφί ένα οδοιπορικό στις περιοχές διαμάχης παρουσιάζοντας τη δυναμική τους μέσα από τις αφηγήσεις ανθρώπων που συναντούν. Στο δεύτερο παρουσιάζεται μια εξαιρετική συρραφή πλάνων αρχείου από τη δίκη του 1962 του Άντολφ Άιχμαν, συνταγματάρχη Ες Ες, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η προσωπικότητα του Άντολφ Άιχμαν προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση αφού παρά τη γενική πεποίθηση, δεν επρόκειτο για έναν ψυχοπαθή εγκληματία, αλλά αντιθέτως για έναν καθημερινό φιλόδοξο άνθρωπο, ο οποίος εκτελούσε εντολές με καθαρή συνείδηση.

Το 14ο ΦΝΘ πραγματοποιεί αφιέρωμα στο έργο του Άγγελου Αμπάζογλου, το οποίο σμιλεύει πολιτισμικά στοιχεία των λαών της Μεσογείου, όπως αυτά έχουν εντυπωθεί στην ψυχοσύνθεση του σκηνοθέτη. Ο Αμπάζογλου ανιχνεύει δεσμούς και εκλεκτικές συγγένειες που υπερβαίνουν την έννοια των «συνόρων». Ακροβατώντας μεταξύ τεκμηρίωσης και μυθοπλασίας, αποσκοπεί στην πολύπλευρη ανάδειξη της εκάστοτε θεματικής του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τελευταία του ταινία «Mustafa’s Sweet Dreams», η οποία προβλήθηκε στο τμήμα «Generation 14plus» της πρόσφατης Μπερλινάλε. Ο σκηνοθέτης καταγράφει με ευαισθησία μια κοινωνία που εξελίσσεται διατηρώντας παράλληλα τις παραδόσεις της. Ανάμεσα στα έργα του Αμπάζογλου που έκαναν αίσθηση στο εξωτερικό, συγκαταλέγεται και το «Έγκλημα στην αρχαία αγορά». Η ταινία ζωντανεύει τα μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη με κεντρικό ήρωα τον αστυνόμο Χαρίτο και απεικονίζει με γλαφυρά χρώματα τις αντιφάσεις της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Η ταινία «Τα δυο αύριο» διερευνά τις διαδικασίες προσαρμογής ανθρώπων που μετακινήθηκαν σε νέους τόπους, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Φόντο η δυτική Θράκη, ένα σταυροδρόμι λαών, πολιτισμών και θρησκειών. Στο ίδιο πνεύμα, το «Ελαιόλαδο, λίγο νερό, μια ξεφλουδισμένη ντομάτα», δημιουργεί ένα ψηφιδωτό της Μεσογείου με κοινό παρονομαστή τις γεύσεις. Γυναίκες από διαφορετικές χώρες εκμυστηρεύονται μυστικά που κληρονόμησαν από την ίδια τους την ιστορία. Στα πλαίσιο του 14ου ΦΝΘ θα προβληθεί και το ντοκιμαντέρ «Βασίλης Ζαχάρωφ, ο Μυστηριώδης Έλληνας της Ευρώπης», το οποίο μας καλωσορίζει στο, βασισμένο στη διαφθορά και σε ένα εκτεταμένο δίκτυο διείσδυσης σε κυβερνητικούς και διπλωματικούς κύκλους, σύστημα πώλησης όπλων που καθιέρωσε ο εν λόγω κύριος. Κλείνοντας, το «Καλημέρα κύριε Μάρσαλ» καταγράφει τις επιπτώσεις του σχέδιου Μάρσαλ στην Ελλάδα, εστιάζοντας στον πολιτιστικό μηχανισμό προπαγάνδας και εμβαθύνοντας στις πολλαπλές του όψεις, οι οποίες στόχευαν στη διαμόρφωση και επιβολή μιας νέας νοοτροπίας.

Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος

Γιώργος Παπαδημητρίου

φιλμ νουάρ 13

Όλα για το κέρδος

Άνθρωπος και περιβάλλον

Τι μπορεί να συμβεί όταν μια κυβέρνηση αποφασίζει να πουλήσει σε ιδιωτικές εταιρείες τον φυσικό πλούτο μιας περιοχής; Η τουρκική ταινία «Μια χούφτα γενναίοι άνθρωποι» αναφέρεται σε μια τέτοια περίπτωση και συγκεκριμένα στις κοιλάδες Σενόζ, Ικίζντερε και Φιντικλί της Μαύρης Θάλασσας, των οποίων τα ποτάμια αποφάσισε να νοικιάσει η τουρκική κυβέρνηση σε ιδιώτες που θα τα εκμεταλλεύονται για τα επόμενα 49 χρόνια. Σύμφωνα με τις αρχές πρόκειται για ένα αναγκαίο μέτρο που θα οδηγήσει Σκοτσέζοι εναντίον Ντόναλντ Τραμπ και φυσική ομορφιά εναντίον στην ανάπτυξη και την ενεργειακή αυτονομία της γηπέδου γκολφ στο «Σας έκαναν τράμπα» Τουρκίας. Οι κάτοικοι όμως του Φιντικλί, βλέποντας την περιβαλλοντική καταστροφή στις δυο άλλες περιοχές, αποφασίζουν να αντισταθούν και η ταινία παρακολουθεί για τρία χρόνια την εκστρατεία των κατοίκων του Φιντικλί ενάντια στο κράτος και τις επιχειρήσεις, τους αγώνες μιας χούφτας γενναίων ανθρώπων που υπερασπίζονται τόσο το δικό τους παρόν όσο και το μέλλον των παιδιών τους. Αρκετές φορές, βέβαια, αντί για το κράτος και την ανάπτυξη της χώρας μπορεί να έρθει κανείς αντιμέτωπος με επιχειρηματίες ή εταιρείες που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος. Έτσι οι κάτοικοι μιας ήρεμης και όμορφης περιοχής της Σκοτίας βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον Αμερικανό εκατομμυριούχο Ντόναλντ Τραμπ, που θέλει να κατασκευάσει ένα πολυτελές γήπεδο γκολφ στην περιοχή τους. Ο Βρετανός σκηνοθέτης Άντονι Μπάξτερ καταγράφει το χάσμα ανάμεσα στον Τραμπ -ένα μέλος του διεθνούς «τζετ σετ», της ομάδας δηλαδή των πλουσίων εκείνων που μετακινούνται αεροπορικώς ανά τον πλανήτη παίζοντας γκολφ ή κάνοντας σκι σε κοσμικά θέρετρα- και στους Σκοτσέζους που αρνούνται να ξεπουλήσουν τον τόπο τους. Κι αυτό παρά τις συνεχείς νομικές απειλές, αλλά και τις παρενοχλήσεις από τις ομάδες ασφαλείας του υπό κατασκευή γηπέδου, οι οποίες φθάνουν ως και τη διακοπή της παροχής νερού και ηλεκτρικού ρεύματος. Όλα αυτά όχι σε κάποια τριτοκοσμική χώρα, αλλά σε μια -κατά τα άλλα- πολιτισμένη και ευνομούμενη Ευρώπη. Ο τίτλος της ταινίας «Σας έκαναν τράμπα» παίζει εμφανώς με το όνομα του εκατομμυριούχου, αλλά και τις λέξεις tramp και trump, που σημαίνουν μεταξύ άλλων πλάνης, αγύρτης και κατασκευασμένη δικαιολογία για εξαπάτηση. Αν, όμως, οι δυο αυτές περιπτώσεις αφορούν σε μικρές κοινότητες, οι «Πικροί σπόροι» του Μιτς Πέλεντ αναφέρονται στο σύνολο σχεδόν των Ινδών χωρικών που βρίσκονται στο επίκεντρο της προσπάθειας εταιρειών, όπως η διαβόητη Monsanto, που επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στην παγκόσμια παραγωγή τροφίμων. Η Monsanto, η οποία κατέχει τις πατέντες γενετικά τροποποιμένων φυτών -και διαθέτει τους σπόρους της μαζί με τα απαραίτητα φυτοφάρμακα- υποστηρίζει ότι θα λύσει το επισιτιστικό πρόβλημα της ανθρωπότητας, αλλά οδηγεί τους αγρότες στην υπερχρέωση και στο θάνατο. Σήμερα, στην Ινδία κάθε μισή ώρα ένας αγρότης βυθισμένος στα χρέη και ανήμπορος να συντηρήσει την οικογένειά του αυτοκτονεί, ενώ κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι και οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες δεν θα έχουν το άδοξο τέλος των ποικιλιών της αλήστου μνήμης «πράσινης επανάστασης», που πριν από 30 περίπου χρόνια υποσχόταν να λύσει το επισιτιστικό πρόβλημα της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα των υπό ανάπτυξη χωρών. Στην πραγματικότητα, η δημιουργία των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών αποτελεί ένα μονοπώλιο που, ενώ εκμεταλλεύεται τους φυτικούς πόρους του πλανήτη και ιδιαίτερα των φτωχών χωρών, υποχρεώνει τους φτωχούς να αγοράζουν κάθε χρόνο τους σπόρους που εν μέρει τους ανήκουν, καταδικάζοντάς τους στην υποτέλεια.

Από την αρχή της εμφάνισής του στον πλανήτη, ο άνθρωπος έδειξε μιαν εντυπωσιακή προσαρμοστικότητα, αλλά και εφευρετικότητα, που όχι μόνο του επέτρεψε να εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη Γη, αλλά και να διαμορφώσει το περιβάλλον προς όφελός του, μια επέμβαση η οποία πολλές φορές αποδείχτηκε καταστροφική με άμεσες συνέπειες για την ανθρώπινη κοινότητα που την προκάλεσε. Οριακό σημείο σ’ αυτή την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον υπήρξε η χρήση των ορυκτών καυσίμων (κάρβουνο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) που βρίσκεται στη βάση του σύγχρονου πολιτισμού. Στην εξόρυξη του άνθρακα αφορούν και δυο ντοκιμαντέρ της ενότητας «Κοινωνία και περιβάλλον», η «Απαλλοτρίωση» του Μάνου Παπαδάκη και «Το τελευταίο βουνό» του Αμερικανού Μπιλ Χέινι. Το πρώτο αναφέρεται στα λιγνιτωρυχεία της Δ.Ε.Η. στη Δυτική Μακεδονία, που έχουν γίνει αφορμή να εκδιωχθούν από τη γη και τα σπίτια τους περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι, ενώ η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης του λιγνίτη στο άμεσο μέλλον επιφυλάσσει την ίδια τύχη σε άλλους 10.000 κατοίκους της περιοχής. Αντίθετα, στην αμερικανική ενδοχώρα, στα Απαλάχια Όρη, μια μικρή κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με έναν μεταλλουργικό κολοσσό, που θέλει να ανατινάξει «Το τελευταίο βουνό» για να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα του άνθρακα που κρύβει μέσα του. Όμως, οι επιπτώσεις της καύσης του άνθρακα δεν περιορίζονται μόνο στις τοπικές κοινότητες, αλλά επηρεάζουν ολόκληρο τον πλανήτη εξαιτίας της αυξημένης περιεκτικότητας της ατμόσφαιρας σε διοξείδιο του άνθρακα, πράγμα που οδηγεί στην εμφάνιση του «φαινομένου του θερμοκηπίου». Το διοξείδιο του άνθρακα, δρώντας όπως το γυάλινο περίβλημα του θερμοκηπίου, εμποδίζει το έδαφος να αποβάλλει θερμότητα κατά τη διάρκεια της νύχτας, με αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας των κατώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας και επακόλουθο τη διαταραχή του κλίματος. Εκτός από την αύξηση της συχνότητας και της σφοδρότητας των ακραίων καιρικών φαινομένων, η υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας έχει ως αποτέλεσμα την τήξη των πολικών πάγων και των παγετώνων, με άμεσο επακόλουθο την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Στην ταινία «Ο Πρόεδρος του νησιού», ο Αμερικανός Τζον Σνεκ παρακολουθεί την προσπάθεια του Μοχάμεντ Νασίντ, Προέδρου των Μαλδίβων, που αγωνίζεται να αποτρέψει τις εξελίξεις, οι οποίες απειλούν να εξαφανίσουν το νησιωτικό σύμπλεγμα που αποτελεί το κράτος του. Αρκεί η ανύψωση της στάθμης της θάλασσας για ένα περίπου μέτρο για να βυθιστούν τα 1200 νησιά των Μαλδίβων, με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπη η ανθρωπότητα με ένα πραγματικό μαζικό κύμα περιβαλλοντικών προσφύγων.

Ελένη Ανδρικοπούλου

10 χρόνια από δυό χωριά

Ελένη Ανδρικοπούλου

φιλμ νουάρ 14

Μουσικοί πλόες Η Μάριαν Άντερσον αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο στο «Ο τελευταίος γύρος του θανάτου: Η ζωή, ο έρωτας και το τέλος μιας πανκ θεότητας» της Ελληνοαμερικανής Λίλυ Σκούρτις Έιερς

Τα μουσικά ντοκιμαντέρ έχουν καταστεί διαχρονική αξία του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το «μουσικό κουτί» του φετινού προγράμματος εστιάζει κυρίως σε προσωπικές ιστορίες και πορτρέτα καλλιτεχνών και λιγότερο σε μουσικές τάσεις όπως αυτές εκφράζονται μέσα από προσωπικές διαδρομές. Για παράδειγμα «Η Σέλι Ράιτ ‘’βγαίνει απ’ τη ντουλάπα’’» του ζεύγους Μπόμπι Μπιρλέφι και Μπέβερλι Κοπφ μας μιλάει για μια κάντρι τραγουδίστρια που έγινε διάσημη στη χώρα της έχοντας κρύψει την ερωτική προτίμησή της για το ίδιο φύλο. «Ο τελευταίος γύρος του θανάτου: Η ζωή, ο έρωτας και το τέλος μιας πανκ θεότητας» της Ελληνοαμερικανής Λίλυ Σκούρτις Έιερς αναφέρεται στην αμφίπλευρη περσόνα της Μάριαν Άντερσον που κάηκε σαν σούπερ νόβα, φανερώνοντας και προκαλώντας ανάλογες ερωτικές επιθυμίες. Η σύντομη πορεία της μπάντας της The Insaints (οι ανίεροι) αφηγείται ο πολυτάλαντος χαρντ ροκ ποστ πανκ περφόρμερ Henry Rollins. «Ο Πολ Γουίλιαμς ζει ακόμα» του Στίβεν Κέσλερ είναι η ιστορία του -και κυριολεκτικά- ζωντανού τραγουδοποιού, συνθέτη, ηθοποιού τραγουδιστή και σόουμαν (The Paul Williams Show), γνωστού από τα τραγούδια του για το Μάπετ Σόου, την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ («Ένα αστέρι γεννιέται») ή τους Carpenters και «Το πλοίο της αγάπης», παλιότερα. Δυο ακόμη πολύ ενδιαφέροντα μουσικά πορτρέτα είναι αυτό του δικού μας μεγάλου τζάζμαν Σάκη Παπαδημητρίου – η «Αναπνοή του Αυτοσχεδιαστή» υπό του Σπύρου Τσιφτσή και της κλασικής πιανίστριας Μαρίκας Μπουρνάκη που διεκδικεί μια θέση στο παγκόσμιο στερέωμα δηλώνοντας «Δεν είμαι Ροκ Σταρ» μπροστά στο φακό της Μπόμπι Τζο Χαρτ. Εδώ χωράει άνετα και το «Directing Hell» του Χρήστου «Manson» Χουλιάρα (για το Νίκο Νικολαΐδη) μόνο και μόνο γιατί ενορχηστρώνει έξοχα τις άγριες κολασμένες εικόνες του Έλληνα Τσουκαμότο με τις μουσικές του Χατζηνάσιου. Μια δεύτερη κατηγορία είναι τα πορτρέτα μουσικών γκρουπ. «Στο ρυθμό των τυμπάνων» της Αϊτής και της ένδοξης μπιγκ μπαντ Septentrional κινείται η σκηνοθέτις Ουΐτνι Ντάου. «Ούτε Κόκαλα Ούτε Πέτσα» (Rodlaust og Beinlaus) είναι το όνομα μιας ροκ μπάντας ψαράδων που απαθανατίζει εν πλω ο Ισλανδός Ίνγκβαρ Α. Θόρισον. Συγκρότημα και μουσική ιστορία της Κάτω Ιταλίας είναι και οι «Encardia, η πέτρα που χορεύει» του Άγγελου Κοβότσου. Τρίτη κατηγορία τα μουσικά κινήματα. «Σε τέτοιους καιρούς», στην ιστορία των μπλουζ που έγινε σήμερα ραπ και χιπ χοπ, που τραγούδησε τους καημούς των μαύρων στο Δέλτα του Μισισιπή, τη σκλαβιά και τους άδικους πολέμους, και τραγουδά ακόμη την οικονομική κρίση και τις προσδοκίες τους απ’ τον Ομπάμα, αναφέρονται με ευλάβεια οι Ολλανδοί σκηνοθέτες Μάαρτεν Σμιτ και Τόμας Ντέμπελε. Για την Κούβα, τους ρυθμούς της, τους χορευταράδες ανθρώπους, τους πλανόδιους ή μη μουσικούς της μιλάει το εμβληματικό και υπαρξιακό «Πατρίδα ή Θάνατος» του Ρώσου οτέρ Βιτάλι Μάνσκι. Πιο κοντά, στη μουσική κουλτούρα ενός ολόκληρου νησιού μας ταξιδεύει ο Πάνος Καρκανεβάτος με το οδοιπορικό του «Μεσόγειος: Σικελία». Μακριά ακόμη πιο κοντά ο Νίκος Σκαρέντζος αποτυπώνει την τοπική χιπ χοπ σκηνή και την οικονομική κρίση που γίνεται δράση και ρίμες μέσα από τα «Ανοιχτά μικρόφωνα». Μελέτη μουσικοκοινωνική είναι και το επεισόδιο της σειράς Docville με τίτλο «Κωνσταντινουπόλεως 280, Θεσσαλονίκη» του Γιάννη «Lost Body» Μισουρίδη που αναφέρεται στο κοσμοπολίτικο κάποτε σκυλάδικο «Ζυγός». Λεόντεια μερίδα διεκδικεί μια ακόμη κατηγορία ταινιών τεκμηρίωσης, αυτή που αναφέρεται στον χορό. Πρωτότυπη και πρωτοποριακή η «ORA» του Καναδού Φιλίπ Μπεϊλόκ που οπτικοποιεί υπερρεαλιστικά τις χορογραφίες του Χοσέ Νάβας με τη μουσική του Robert M. Lepage. Σε ένα ζευγάρι επαγγελματιών λάτιν χορευτών ακουμπάνε οι Δανοί Κρίστιαν Μπόνκε και Αντρέας Κοφόντ απαθανατίζοντας της ύστατη προσπάθειά τους για μια θεαματική επάνοδο στις πίστες («Επάγγελμα: χορευτής»). Το «Τάνγκο-Χασάπικο, ο χορός των λιμανιών» μας παρουσιάζει τις χορογραφίες

και τη διττή ταυτότητα του Ελληνοαργεντινού Χόρχε Δερμιτζάκη ανάμεσα σε δυο λιμάνια και δυο σκηνοθέτισσες (Κωνσταντίνα Μπούσμπουρα & Χούλια Μ. Χέιμαν). Τέλος, ο ευφάνταστος Βρετανός Φίλιπ Κοξ, ζηλεύοντας τη δόξα του συμπατριώτη του Ντάνι Μπόιλ («Slumdog Millionaire»), μας παρουσιάζει την ιστορία μιας ομάδας «Μπενγκάλι» ντετέκτιβ και της όμορφης χορογράφου φίλης τους. Στο χορό των μουσικών ταινιών χωράνε πιστεύω και κάποιες που έχουν ενδιαφέρουσες και αξιοπρόσεκτες ηχητικές επενδύσεις. «Ο χώρος πίσω σου» για την εικαστικό Σουζούσι Χαναγιάγκι υπογράφεται μουσικά από τον David Byrne. «Ο πρόεδρος του νησιού» του Τζον Σενκ συνοδεύεται από τους Radiohead και Stars of the Lid. Οι «Πέντε σπασμένες κάμερες» χορεύουν στους σαγηνευτικούς λαγγεμένους ρυθμούς των Le Trio Joubran. Το «Περιστέρι /Perah Istar» πετάει με τις κιθαρωδίες του Kevin McLeod και το «Μέγαρο Εξαρχόπουλου» ντύνεται με μια σύνθεση του Gabriel Faure. Κώστας Γ. Καρδερίνης

φιλμ νουάρ 15

Παράλληλοι πλόες Στο μπαχτσέ του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ υπάρχουν όλα τα καλά: ειδικές προβολές για παιδιά, γαλλόφωνους, το Docville και τον Καραμαγγιώλη, έκθεση, συναυλία, κουβεντούλες, εργαστήρια και ταυτόχρονη μετάδοση. Ας τα δούμε αναλυτικά: Καταρχάς κάθε πρωί, Δευτέρα 12 με Παρασκευή 16 Μαρτίου, 9 με 11 και 11 με 1 το μεσημέρι, στην αίθουσα «Φρίντα Λιάππα» θα προβάλλονται 16 ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για παιδιά και εφήβους, χωρισμένα σε τρεις θεματικές ενότητες: Το «Παιδί και ο Κόσμος του» βασισμένη στο τρίπτυχο Οικογένεια / Σεξουαλικότητα / Κοινωνία σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε, «Πολιτιστική Κληρονομιά» με θέμα τη μάστιγα της αρχαιοκαπηλίας και «Οικολογία και Περιβάλλον» με ένα ντοκιμαντέρ της WWF για τα θαλάσσια θηλαστικά των ελληνικών θαλασσών. Η Κυριακή 11 Μαρτίου είναι προκαθορισμένη ως Ημέρα Γαλλοφωνίας. Με την υποστήριξη της Γαλλικής Πρεσβείας, του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και του τηλεοπτικού TV5Monde, θα δούμε σε κοινή προβολή δύο μεσαίου μήκους ταινίες, τη βέλγικη «Στο σώμα ενός ξένου» σε πανευρωπαϊκή πρεμιέρα και τη γαλλική «Η γριά απατεώνισσα». Στο πλαίσιο της Εβδομάδας Γαλλοφωνίας προβλέπεται και μια συναυλία της Λίντα Ταλί, αλγερινής έθνικ κοσμοπολίτισσας του Κεμπέκ, στο Ολύμπιον τη Δευτέρα 19 Μαρτίου, με την υποστήριξη του Καναδικού Προξενείου Θεσσαλονίκης. Πολύ ενδιαφέροντα και τα δυο μίνι αφιερώματα. Το πρώτο στον Μενέλαο Καραμαγγιώλη με τέσσερα ωριαία ντοκιμαντέρ της σειράς «Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους». Ντοκιμαντέρ τα οποία συναντάνε τον ανεξάρτητο σκηνοθέτη Πιέρ Ρισιέν, την παραγωγό Μαρί Πιέρ Μασιά, τον εμπνευστή του TransMedia Μισέλ Ρεϊλάκ, τους τέσσερις Έλληνες φωστήρες των μαθηματικών (Νικόλα, Αργύρη, Γιώργο και Α.Κ.) και έναν πιθανό απόγονο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με το ίδιο ονοματεπώνυμο. Το δεύτερο μικρό αφιέρωμα αναφέρεται στη σειρά «εικόνων χωρίς σχόλια» με τίτλο Docville που καταγράφει έναν δρόμο κι ένα ΚΑΠΗ στο Κερατσίνι, την Πλατεία Συντάγματος των αγαναχτισμένων, την πολιτεία των νεκρών και των επαγγελμάτων γύρω από αυτήν και το ιστορικό καλτ σκυλάδικο «Ζυγός» επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως στη Θεσσαλονίκη. Οι Συναντήσεις επενδύονται μουσικά από τον Μίνωα Μάτσα ενώ στο Docville σκοράρουν δυναμιτιστικά οι Έλληνες beatboxers Word of Mouth. Η ατζέντα περιλαμβάνει και τρία κινηματογραφικά εργαστήρια (διεθνώς μάστερκλας). Το πρώτο γίνεται την Πέμπτη 15 Μαρτίου, 10 το πρωί, στο ΙΕΚ Ακμή υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ντοκιμαντέρ (EDN). Το διευθύνει η Άστα Βέλεγιους, διαπλατφορμική παραγωγός TransMedia, που θα μας διαφωτίσει για νέες τεχνολογίες αφήγησης πολυμεσικών ιστοριών, τη χρήση νέων μέσων στην υπηρεσία της τεκμηρίωσης και το πιθανό μέλλον αυτών των υβριδικών μεθόδων. Την ίδια μέρα αμέσως μετά, στην αίθουσα «Τζον Κασσαβέτης», ο Γαλλοϊσραηλινός μάβερικ Εγιάλ Σιβάν ηγείται δεύτερου εργαστηρίου και μας αναλύει πώς καταφέρνει να κρατά ισορροπίες και αποστάσεις παρουσιάζοντας τις σχέσεις Ισραηλιτών και Παλαιστινίων. Πώς χειρίζεται σύμβολα,

Ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Σαμαράς είναι ο νεαρός σκηνοθέτης που παίρνει μαθήματα επιβίωσης από τους Πιέρ Ρισιέν και Μαρί Πιέρ Μασιά σε ένα από τα ντοκιμαντέρ του Μενέλαου Καραμαγγιώλη

συλλογική και ατομική μνήμη, ιδέες και εικόνες. Στη διάρκεια του Φεστιβάλ θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε το έργο του μέσα από 9 ταινίες του που αναζητούν δρόμους συνύπαρξης και κοινοπολιτείας μεταξύ των δύο λαών. Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 16 Μαρτίου, 11 με 1 το μεσημέρι, στην ίδια αίθουσα, έρχεται ο παλιός μας γνώριμος και ρηξικέλευθος Αυστριακός ντοκιμαντερίστας Μίχαελ Γκλάβογκερ. Τον θυμάστε ίσως από το ελεγειακό σπονδυλώδες «Megacities» (1998) ή το σκληροπυρηνικό ομοιοπαθές «Workingman’s Death» (2004). Φέτος, με την ευκαιρία του συνταρακτικού πονήματος «Whores’ Glory» θα δώσει ρεσιτάλ με θέμα «Εταίρων Δόξα: πώς μπορείς να χάσεις την πραγματικότητα ενώ καταγράφεις πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις» στην Ταϊλάνδη, το Μπαγκλαντές και το Μεξικό. Για έβδομη χρονιά συνεχίζεται το φόρουμ επικοινωνίας επαγγελματιών του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Κουβεντιάζοντας». Οι συναντήσεις γίνονται με τον συντονισμό της Λίλυς Παπαγιάννη στην αίθουσα «Excelsior» του ξενοδοχείου «Electra Palace», 4 με 5.30 κάθε απόγευμα. Σε κλίμα χαλαρής συζήτησης Έλληνες και ξένοι συντελεστές μοιράζονται εμπειρίες και ανταλλάσσουν απόψεις. Επαναλαμβάνεται επίσης η πολύ σημαντική καινοτόμα προσπάθεια ταυτόχρονης ψηφιακής μετάδοσης ντοκιμαντέρ μέσω ταχείας ζεύξης στα πανεπιστημιακά ιδρύματα πέντε πόλεων: Κέρκυρας, Πατρών, Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λευκωσίας στην Κύπρο. Επιτυγχάνεται πάλι με την αρωγή του Εργαστηρίου Ηλεκτροακουστικής και Τηλεοπτικών Συστημάτων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Γιώργου Παπανικολάου. Αφορά την ταυτόχρονη προβολή της ταινίας των 20.30 της κεντρικής αίθουσας του «Ολύμπιον», από τη Δευτέρα 12 ως την Παρασκευή 16 Μαρτίου, και την επακολούθηση δημόσιας ζωντανής συζήτησης με το σκηνοθέτη της. Τέλος, 11-18 Μαρτίου, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στο Λιμάνι, παρουσιάζεται η φωτογραφική έκθεση «Urban Survivors» από την ομώνυμη δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (επιβιώνοντας στις παραγκουπόλεις του κόσμου). Όλα αυτά και το πρόγραμμα των προβολών μπορείτε πλέον να τα βλέπετε στο… έξυπνο κινητό σας, κατεβάζοντας τη δωρεάν εφαρμογή ThessFest από το AppStore. Κώστας Γ. Καρδερίνης

φιλμ νουάρ 16

φιλμ νουάρ 17

ταινίες

φιλμ νουάρ

κινηματογράφος

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: JOHN CARTER / ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ / Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

JOHN CARTER Σκηνοθεσία: Άντριου Στάντον Παίζουν: Τέιλορ Κιτς, Λιν Κόλινς, Σαμάνθα Μόρτον, Γουίλεμ Νταφό, Τόμας Χέιντεν Τσορτς, Μαρκ Στρονγκ, Κιάραν Χιντς, Ντόμινικ Γουέστ, Τζέιμς Πιουρεφόι, Μπράιαν Κράνστον Διάρκεια: 132’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&10, VILLAGE COSMOS 5&7 Με το ίχνος της πρόσφατης οσκαρικής κορύφωσης σιγά - σιγά να αργοσβήνει, ο ορκισμένος σινεφίλ, φαντάζομαι, ήδη θα νιώθει χορτασμένος που το μάτι του ταξίδεψε από την βουβή ασπρόμαυρη κλακέτα στην πολύχρωμη και πολύβουη Gare Du Nord και από την μελαγχολική Χαβάη, όπου απατηθείς σύζυγος κλαίει την συμβία του, έως την γραφική Μονμάρτρη, όπου τα στοιχειά του καλλιτεχνικού παρελθόντος βολτάρουν κάπου στα μεσάνυχτα. Και τώρα τι σηκώνει η ψυχή σου κορεσμένε ποιοτικά θεατή μου; Τι θα έλεγες για μια παραμυθένια περιπέτεια καταιγιστικής δράσης, με χωροχρονοτρύπες, δολοπλοκίες, πολέμους ανάμεσα σε ανθρωπόμορφους Αρειανούς και χιλιάδες Τζαρ Τζαρ Μπινγκς, αλλά κι ένα πριγκιπικό ειδύλλιο να σιγοκαίει, ενόσω λαμβάνουν χώρα οι εντυπωσιακές ίντρι-

φιλμ νουάρ 18

γκες; Πες το κι έγινε! Απλά κάνε check in στο διαστημόπλοιο, δέσε ζώνη και φύγαμε για Κόκκινο Πλανήτη. Και μην λησμονήσεις τα γυαλάκια του Real D ε; Απαραίτητο αξεσουάρ ταξιδιού! Τυχοδιώκτης, ατίθασος και ριψοκίνδυνος αξιωματικός του στρατού των Νοτίων, εντελώς αναπάντεχα θα βρεθεί από το ερημικό Φαρ Ουέστ, σε έναν τόπο που σε ελάχιστα σημεία του θυμίζει τον δικό του. Πρόκειται για τον μακρινό πλανήτη Μπαρσούμ, που εδώ και καιρό βρίσκεται σε μια διαρκή εμπόλεμη διαμάχη ανάμεσα στις φυλές που τον κατοικούν, εξαιτίας της διχόνοιας που έχουν σπείρει οι πανίσχυροι και μυστηριώδεις Θερν, που στο όνομα της θεάς Ις, λειτουργούν με ιδιοτελή κίνητρα. Ο Τζον Κάρτερ (αυτός είναι ο Νότιος), αντιλαμβανόμενος πως στο νέο αυτό κόσμο έχει αποκτήσει κάποιες εξωπραγματικές ικανότητες, πολύ σύντομα θα μπλεχτεί στο επίκεντρο του πολέμου, αρχικά έχοντας ως σκοπό να επιστρέψει στην Γη, μα κατοπινά για να βοηθήσει τους ιθαγενείς, να αποτρέψουν τον ολοκληρωτικό αφανισμό του τόπου τους. Αφηγούμενο, τόσο θεωρητικά, αφού σε αυτόν ανήκει η συγγραφή της νουβέλας, όσο και πρακτικά, αφού κατέχει τον υπαρκτό ρόλο του συνδετικού κρίκου στην υπόθεση, από τον Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ, που είναι γνωστός ευρύτερα ως ο πατέρας του θρυλικού Ταρζάν, το «John Carter» είναι μια γνήσια, παλιάς κοπής, αλλά υπερμοντέρ-

νας αναπαραγωγής εφετζίδικη περιπέτεια δράσης, που έχει ως κύριο στόχο της τον εντυπωσιασμό του θεατή της. Και ελέω των εκατομμυρίων, που αφειδώς ξόδεψε η Ντίσνεϊ, βαδίζοντας στην πεπατημένη των «Πειρατών...» και του «Prince of Persia», δύσκολα μπορεί να πει ο φανατικός των εφέ, πως δεν έμεινε ικανοποιημένος. Στην πρώτη του ταινία ζωντανών χαρακτήρων, ο Άντριου Στάντον, δημιουργός των αριστουργηματικών «Ψάχνοντας τον Νέμο» και «Wall-E», ακολουθεί πιστά το animation ένστικτό του και τουλάχιστον απεικονιστικά τα καταφέρνει περίφημα, να αποδώσει τον πλανήτη Άρη τόσο ζωντανό όσο δεν θα μπορούσε και το πιο ευφάνταστο μυαλό να διανοηθεί. Ουσιαστικά, παίρνοντας την σκυτάλη από τον μάγο Λούκας στις πιο πρόσφατες εκδοχές των «Star Wars» φτιάχνει τον δικό του ερημικό Τατουίν ως σκηνικό, που στεγάζει επιλεγμένα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα - φόρο τιμής; - από τις πλέον διάσημες κινηματογραφικές ιστορίες, όπως εκείνες του «Avatar», του «Μονομάχου», της τριλογίας του Ιντιάνα Τζόουνς. Μέχρι και John Ford hommage εντόπισα σε κάποιο πλάνο, αλλά δεν ήμουν έτοιμος να το πιστέψω... Για να είμαι ειλικρινής το «John Carter» δεν είναι αλάνθαστο σεναριακά: αντιθέτως αφήνει πολλά κενά επεξήγησης στο γιατί η μάχη επί αρειανού εδάφους καλά κρατεί και το τι θα συμβεί στ’ αλήθεια αν συνενωθούν οι συνιστώσες δυνάμεις των ηλιακών ακτίνων. Ούτε από λιτότητα χαρακτηρίζεται όταν απαιτείται λεξικό για να θυμάσαι τα δυσανάγνωστα ονόματα όσων παρελαύνουν από το φλεγόμενο πάλκο. Όμως... Στηριζόμενος στο σκεπτικό πως ακόμη και η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα θα καλυφτεί από μια πολύχρωμη έκρηξη, μια θορυβώδη τηλεμεταφορά ή μια σπινθηροβόλα ηλεκτρική εκκένωση, ο ατρόμητος Τζον, παιγμένος από τον όσο περνά η ώρα, όλο και πιο στιβαρό Τέιλορ Κιτς, κτίζει λεπτό με το λεπτό - πάνω από 120 τέτοια βήματα συνολικά - τον δικό του μύθο, που προβλέπω θα έχει και συνέχεια. Και για να ρισκάρω εκ του ασφαλούς, έχοντας εκ νέου στο πλάι του την ιέρεια - βασιλοπούλα - μάγισσα Ντέτζα Θόρις, με την μορφή της αποκάλυψης Λιν Κόλινς, που όσο το έψαξα, η ονειρική απόχρωση των ματιών της, δεν αποτελεί σπέσιαλ εφέ! Αξιολόγηση: *** Γιώργος Ζερβόπουλος (αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα www.moviesltd.gr)

ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ (GONE) Σκηνοθεσία: Έιτορ Ντάλια Παίζουν: Αμάντα Ζάιφριντ, Τζένιφερ Κάρπεντερ, Ντάνιελ Σαντζάτα, Γουές Μπέντλεϊ Διάρκεια: 94’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 8, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 9, VILLAGE COSMOS 1 Ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Έιτορ Ντάλια, με συμπαθητικά και σίγουρα μη συμβατικά διαπιστευτήρια, μετακόμισε στην κινηματογραφική Χαναάν για το πρώτο του χολιγουντιανό πόνημα. Δεν έλαβε τις απαραίτητες προφυλάξεις και προσεβλήθη από τη νόσο που έχει θερίσει τόσους και τόσους σκηνοθέτες πριν από αυτόν. Τα συμπτώματα της νόσου; Βαρετή πλοκή, ανούσια και πλαδαρή ανάπτυξη χαρακτήρων, μηδενική ένταση πέρα από τεχνάσματα της πλάκας. Το αποτέλεσμά μας εν προκειμένω, ένα νερόβραστο θρίλερ, το οποίο ούτε τρομάζει ούτε βασανίζει με τα ερωτηματικά που θέτει. Στην ουσία, πολύ σύντομα αναρωτιέται κανείς προς τι ο λόγος για τόση φασαρία και ανασηκώνοντας τους ώμους καταλήγει σε ένα απλό συμπέρασμα. Πολύ κακό για το τίποτα. Η ομορφούλα Αμάντα Ζάιφριντ βάζει τα δυνατά της να δώσει ορμή και πνοή σε ένα ρόλο ξεψυχισμένο και ανιαρό. Επειδή προσπαθεί λοιπόν τόσο κοπιαστικά, καταλήγει να κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Ο πανικός είναι μία αύρα κακόβουλη που αγκαλιάζει το σώμα, την ψυχή και τον νου. Είναι οξύτερος από οποιονδήποτε πόνο, είναι πιο επίμονος από κάθε εμμονή. Σίγουρα δεν εξαντλείται σε μάτια που πετάγονται γελοιωδώς από τις κόγχες τους, σε ένα επιτηδευμένο τρέμουλο φωνής και σε τούφες ανάκατων μαλλιών. Όσο περνούν τα λεπτά που μοιάζουν με ώρες, οι «αποκαλύψεις» αφήνουν ξεσκέπαστες και έκθετες όλες τις υποθέσεις και τις βάσεις στις οποίες στηρίχτηκε το στόρι. Ένα μέτριο επεισόδιο του «Criminal Minds» είναι σαφώς συναρπαστικότερο. Αξιολόγηση: * Γιώργος Παπαδημητρίου

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (THE RUM DIARY) Σκηνοθεσία: Μπρους Ρόμπινσον Παίζουν: Τζόνι Ντεπ, Άαρον Έκχαρτ, Άμπερ Χερντ, Μάικλ Ρισπόλι, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Τζιοβάνι Ριμπίζι Διάρκεια: 120’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3, VILLAGE COSMOS 2&4 (2η εβδομάδα) Απεχθάνομαι το αλκοόλ όπως ο διάολος το λιβάνι και αποστρέφομαι όσους παραδίνονται αμαχητί στο έλεός του. Ακόμα περισσότερο με δαιμονίζουν τα ημερολόγια και θεωρώ τεράστιο χάσιμο χρόνου να ξοδέψεις έστω και λίγα δευτερόλεπτα για να γράψεις σ’ αυτά τις εντυπώσεις μιας μέρας. Ήμουν επομένως ιδιαίτερα επιφυλακτικός με το «Μεθυσμένο ημερολόγιο», αλλά η ταινία ούτε τόσο μεθυσμένη ήταν τελικά ούτε τόσο ημερολογιακή. Ένας επίδοξος - αλκοολικός - συγγραφέας, ο Κεμπ, αποφασίζει να μαζέψει τα κομμάτια του και να ταξιδέψει μέχρι το Πουέρτο Ρίκο, βρίσκοντας δουλειά ως δημοσιογράφος - αστρολόγος (!) σε μια ετοιμόρροπη, τοπική εφημερίδα. Γρήγορα θα τον προσεγγίσει λαμόγιο αμερικάνικης προέλευσης και θα του ζητήσει να γράψει κολακευτικά άρθρα για τη νέα του επιχειρηματική κίνηση: τη δημιουργία ξενοδοχειακής μονάδας σε διπλανό «παρθένο» νησί. Όταν, όμως, ο Κεμπ γνωρίσει την αρραβωνιαστικιά του επιχειρηματία, τα πράγματα θα πάρουν διαφορετική τροπή... Η συνταγή για το συγκεκριμένο κοκτέιλ φαινόταν ιδανική: Μπρους Ρόμπινσον στη σκηνοθεσία, δημιουργός μιας από τις πιο μεθυσμένες ταινίες όλων των εποχών, του «Withnail and I», Τζόνι Ντεπ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, γνωστός για τα προβλήματα αλκοολισμού και ισορροπώντας πολλές φορές στις ερμηνείες του στο λεπτό νήμα μεταξύ νηφαλιότητας και ντελιριακού κρεσέντο, αυτοβιογραφική ιστορία του Χάντερ Τόμπσον, συγγραφέα και δημοσιογράφου, ταυτισμένου με το ποτό και τις καταχρήσεις και η Άμπερ Χερντ, μια από τις πλέον μεθυστικές υπάρξεις αυτήν τη στιγμή στο Χόλιγουντ. Κάτι στο ρούμι, κάτι στην κόλα, ίσως το λάιμ, η αναλογία πάντως δεν έδεσε κι αυτό που μένει περισσότερο στο τέλος είναι μια εικόνα καρτ ποστάλ με τα φοινικόδεντρα και τις πρασινογάλαζες παραλίες του εξωτικού νησιού. Αξιολόγηση: *** Ορέστης Μανασής

ταινίες

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ (THE DEVIL INSIDE) Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ Παίζουν: Φερνάντα Αντράντε, Σάιμον Κουόρτερμαν, Ίβαν Χέλμουθ, Σούζαν Κρόουλεϊ Διάρκεια: 83’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2, VILLAGE COSMOS 8 Η ταινία ξεκινά μ’ ένα τηλεφώνημα μιας γυναίκας προς την αστυνομία κατά το οποίο υποστηρίζει ότι σκότωσε τρεις ανθρώπους. Η γυναίκα μεταφέρεται από την Αμερική στο Βατικανό καθώς τα τρία θύματά της ήταν (όπως αποκαλύπτεται) εξορκιστές και η ίδια δαιμονισμένη. Όλα αυτά υποτίθεται ότι συμβαίνουν το 1989. 20 χρόνια μετά, η κόρη της εν λόγω γυναίκας ταξιδεύει στη Ρώμη με σκοπό να διαλευκάνει την υπόθεση με τη βοήθεια δυο νεαρών εξορκιστών. Στην παρέα της είναι κι ένας φίλος της με μια ερασιτεχνική κάμερα με σκοπό να καταγράψει ότι συμβεί. Να καταγράψει γεγονότα. Γεγονότα που οι δημιουργοί της ταινίας προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι πραγματικά. Στην προσπάθειά τους συμβάλει και ο «ερασιτεχνικός» τρόπος λήψης αφού η ταινία κινηματογραφείται εξ ολόκληρου με μια ψηφιακή κάμερα στο χέρι. Η γνωστή πετυχημένη συνταγή του «Blair Witch Project» και του ισπανικού «Rec» επαναλαμβάνεται όπως και πριν από δύο χρόνια με τον «Τελευταίο εξορκισμό». Παρ’ ότι, όμως, το έργο το έχουμε ξαναδεί και δεν παρουσιάζει πλέον καμία καινοτομία, η ταινία καταφέρνει να μας τρομάξει αφού όσο και ν’ αντιστέκεσαι, σε παρασύρει στο ρυθμό της και σε πιάνει απροετοίμαστο, βάζοντάς σε σε σκέψεις. Αν και για να είμαι ειλικρινής, κάπου άρχισε να με κουράζει το πράμα με τους εξορκισμούς και την reality παρουσίασή τους επί της οθόνης. Ο σκοπός των παραγωγών της βέβαια επιτεύχθη αφού με ούτε ένα εκατομμύριο δολάρια μπάτζετ μάζεψε στο μποξ όφις ήδη 70 εκατομμύρια δολάρια. Αξιολόγηση: ** Κώστας Ποτακίδης

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ τηλ. 2310 261727 φιλμ νουάρ 19

ταινίες ALBERT NOBBS

THE GREY

Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Γκαρσία Παίζουν: Γκλεν Κλόουζ, Μία Γουασίκοβσκα, Τζάνετ Μακ Τιρ, Μπρένταν Γκλίσον, Άαρον Τζόνσον, Πολίν Κόλινς, Φιλίντα Λο, Τζόναθαν Ρις Μέγιερς Διάρκεια: 113’

Σκηνοθεσία: Τζο Κάρναχαν Παίζουν: Λίαμ Νίσον, Φρανκ Γκρίλο, Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ, Ντάλας Ρόμπερτς, Τζο Άντερσον Διάρκεια: 117’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 8&11, VILLAGE COSMOS 3&9 (3η εβδομάδα)

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (3η εβδομάδα) Η τραγική ιστορία μίας γυναίκας που για να ξεφύγει από την άθλια ζωή που της επιφύλασσε η μοίρα στην Ιρλανδία των τελών του 19ου αιώνα, μεταμφιέζεται σε άντρα. Η/ Ο Άλμπερτ δεν έχει άλλη επιλογή: ή το φτωχοκομείο ή η μεταμόρφωσή του σε υπηρέτη για να ζήσει με αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία. Μετά από 30 σχεδόν χρόνια διαρκούς μεταμφίεσης δεν έχει πλέον καμία αίσθηση θηλυκότητας, πόσο μάλλον γυναικείας σεξουαλικότητας. Οι προτεραιότητές της και οι στόχοι της ζωής του είναι απλοί: επιβίωση. Όλα τα άλλα είναι περιττές πολυτέλειες. Δεν γνώρισε ποτέ κάτι διαφορετικό και γι’ αυτό τα όνειρά του είναι απλοϊκά και χωρίς αισθήματα. Πέρα από την τραγικότητά της, η ιστορία του Άλμπερτ είναι και το μέσο για να κατανοήσουμε το όλο κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται η πλοκή. Το Δουβλίνο στα 1890 είναι ένας μίζερος τόπος όπου το φάντασμα της φτώχειας είναι πάνω από τα κεφάλια των περισσοτέρων. Οι κοινωνικές αντιθέσεις που περιγράφονται μέσα από τους ένοικους του ξενοδοχείου και τους υπαλλήλους είναι αυτές που μας κάνουν να κατανοήσουμε τους λόγους που οι χαρακτήρες αντιδρούν με τον τρόπο που αντιδρούν. Η ερμηνεία της Γκλεν Κλόουζ είναι απόλυτη: δεν έχει καμία διαφορά από αυτή της Μέριλ Στριπ για την «Σιδηρά Κυρία». Ερμηνεύει με οικονομία και χωρίς υπερβολές ένα δύσκολο χαρακτήρα, στηριζόμενη στις εκφράσεις των ματιών και τη χαμηλόφωνη μπάσα ομιλία. Κατά τη γνώμη μου έπρεπε να τον μοιραστούν τον... κύριο Όσκαρ. Ο σκηνοθέτης, ο Κολομβιανός Ροντρίγκο Γκαρσία, γιος του συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, διευθύνει τις πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών του χωρίς να είναι διεκπαιρεωτικός. Αξιολόγηση: *** Σοφία Μελικίδου

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ (THIS MEANS WAR) Σκηνοθεσία: McG Παίζουν: Κρις Πάιν, Τομ Χάρντι, Ρις Γουίδερσπουν, Τσέλσι Χάντλερ, Τιλ Σβάιγκερ, Άμπιγκεϊλ Σπένσερ, Άντζελα Μπάσετ, Ρόζμαρι Χάρις Διάρκεια: 98’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2, VILLAGE COSMOS 2 (3η εβδομάδα) Από τον πόλεμο των φύλων στον πόλεμο των... φίλων; Κοίτα να δεις τι σκαρφίζονται στο Χόλιγουντ, τς, τς, τς... Τα πράγματα είναι απλά. Αρχικά, η ταινία δεν διαθέτει σενάριο. Ούτε που ξέρουμε τι επαγγέλλεται ο Γερμαναράς Χάινριχ (εντάξει, τρομοκράτης; ή μήπως έμπορος όπλων;). Κι αυτό που καταφέρνουν να του πάρουν οι δύο υπερπράκτορες τι στην ευχή είναι; Κι εκεί στην CIA κωλοβαράνε όλη μέρα και πετάνε αμέριμνοι τις τάπες των βαρελιών περιμένοντας το ουίσκι να ωριμάσει; Παρά το γεγονός ότι η ταινία είναι - σαφέστατα - για ευρεία κατανάλωση σεναριογράφοι και σκηνοθέτης και παρά την έλλειψη σεναρίου προσπαθούν να κάνουν και... αναφορές μπας και τσιμπήσει και κάποιος πιο... κουλτουριάρης. Για αυτό ο πίνακας του Κλιμτ (η αλήθεια είναι πως εδώ έχουμε μια από τις πιο αστείες σκηνές της ταινίας με τον υποβολέα «φίλο» να «ταΐζει» πληροφορίες μπερδεύοντας εσκεμμένα το stick με το dick), για αυτό η Sade, για αυτό και μια διάχυτη... κινηματογραφοφιλία γουεσκρεϊβενικού τύπου: μία σκηνή λαμβάνει χώρα σε βιντεοκλάμπ, στις τηλεοράσεις παίζει πάντα κάτι προχώ ενώ γίνεται και ανάλυση για ταινίες του Χίτσκοκ!!! Ο έχων κάνει πολύ προσεκτικά βήματα στην καριέρα του ως τώρα Τομ Χάρντι είπε να το ρίξει έξω βρε αδερφέ, αλλά σαφώς και δεν ταιριάζει με το κλίμα της ταινίας (αν και η αλήθεια είναι πως πολλές νεαρές κορασίδες που τον βλέπουν για πρώτη φορά, θα γουστάρουν την παρουσία του), η Ρις Γουίδερσπουν συνεχίζει να είναι ασκημούλα και σαγονάτη αλλά έχει ένα μπρίο και δεν είναι το χειρότερο στην ταινία και η Τσέλσι Χάντλερ (όσοι έχουν Nova θα την ξέρουν από το «Chelsey Lately») βγαίνει ντεμέκ αθυρόστομη αλλά εντέλει συντηρητική. Ίσως αυτό θα πει πόλεμος αλλά σίγουρα αυτό δεν θα πει καλή ταινία... Αξιολόγηση: * Θόδωρος Γιαχουστίδης

Ταβέρνα Ουζερί Βασ. Ηρακλείου 35 στοά Μοδιάνο τηλ. 2310 279006

φιλμ νουάρ 20

Κάποιες ταινίες είναι καλές, κάποιες κακές, κάποιες μέτριες. Κάποιες ταινίες, όμως, πέρα από την επιφάνεια, αν τις «ξύσεις» λίγο, σου αποκαλύπτουν μιαν άλλη οπτική. Αυτό που είθισται να ονομάζουμε «αλληγορική ταινία». Το συγκεκριμένο φιλμ λοιπόν είναι βαθιά αλληγορικό και άκρως επίκαιρο. Αεροπλάνο (Ελλάδα) που μεταφέρει εργάτες (Λαός) από ένα διυλιστήριο πετρελαίου στην Αλάσκα εξαιτίας μιας τρομακτικής (Οικονομικής) καταιγίδας πέφτει και συντρίβεται στην αρκτική τούνδρα (Παγκοσμιότητα). Οκτώ άντρες επιζούν από το δυστύχημα και προσπαθούν να επιβιώσουν. Εκτός όμως από το αμείλικτο κρύο (Πείνα, Ανεργία, Μειώσεις Μισθών, Συντάξεων, Γενόσημα Φάρμακα, Αβάσταχτοι Φόροι, Μνημόνιο Ι και ΙΙ) έχουν να αντιμετωπίσουν και μια αγέλη τεράστιων άγριων λύκων (Τρόικα, ΔΝΤ, ΣαρκοΜέρκελ, Παγκόσμια Τραπεζικά Συμφέροντα, ΜΑΤ, Έλληνες πολιτικοί) που τους καταδιώκουν. Ο χρόνος είναι εναντίον τους και οι πιθανότητες να επιβιώσουν ελάχιστες... Χωρίς ο Κάρναχαν να εμβάθυνε τόσο τη σκέψη του, ακόμη και στο επιδερμικό επίπεδο, δημιούργησε μια συγκλονιστική ταινία. Μέσα από τον κεντρικό ήρωα αναδύεται ορμητικά το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης συνθλίβοντας την πρότινος αυτοκτονική διάθεσή του. Ο Κίνδυνος, η Απόγνωση, η Στέρηση, η Κακουχία, η Αβεβαιότητα, η Εξαθλίωση αποτελούν τα ισχνά κουρέλια του με τα οποία τυλίγει την Ελπίδα, αναθερμαίνοντας και δίνοντάς της Πνοή. Ταυτόχρονα, μπροστά στην Απειλή, γιγαντώνει την Αλληλεγγύη, θωρακίζει την Ενότητα και φωτίζει τον Άνθρωπο. «Άλλη μια φορά στη μάχη, στην τελευταία καλή μάχη που θα δώσω. Να ζήσω και να πεθάνω σήμερα». Σα λαός δώσαμε πολλές μάχες. Έμελλε κι εμείς με τη σειρά μας να βρεθούμε σε ένα ακόμη πεδίο μάχης. Επαγρυπνείτε και να είστε σε ετοιμότητα. Οι αγέλες των Λύκων είναι πλέον πολύ κοντά. Τόσο κοντά που μυρίζει η δύσοσμη ανάσα τους! Αξιολόγηση: **** Γιάννης Τοτονίδης

SHAME Σκηνοθεσία: Στιβ ΜακΚουίν Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζέιμς Μπαντζ Ντέιλ Διάρκεια: 101’

ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (4η εβδομάδα) Με ευφυΐα η ταινία φέρει έναν αμφίσημο τίτλο. Shame, δηλαδή ντροπή. Στο πολιτισμικό μας πλαίσιο η «ντροπή» έχει δυο κύριες λεκτικές εκφορές: ΝΤΡΟΠΗ! λέει δεικτικά κουνώντας το δάχτυλο ο ηθικολόγος κύριος ή κυρία, ο σίγουρος πως αυτός είναι σεβάσμιος, χρηστός και αναμάρτητος. Νιώθω ντροπή σιγοψιθυρίζει και η κοπελίτσα – ενώ τα μάγουλα της παίρνουν το χρώμα κόκκινου τριαντάφυλλου – όταν ο φίλος της την πρωτοαντικρίζει γυμνή. Και υπάρχει μια τρίτη εκδοχή, αν θεωρήσουμε πως από τον τίτλο λείπει το (it’s a…)

HUGO Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε Παίζουν: Άσα Μπάτερφιλντ, Κλόε Γκρέις Μόρετζ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σάσα Μπάρον Κόεν, Τζουντ Λο, Έμιλι Μόρτιμερ, Κρίστοφερ Λι, Ρέι Γουίνστον Διάρκεια: 125’

ΒΑΚΟΥΡΑ 2, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2&3, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 7, VILLAGE COSMOS 1&5&6&7 (4η εβδομάδα) Είδαμε το «Hugo» εγώ κι οι φίλοι μου όπως διαβάζαμε μικροί τα παραμύθια: ένα αινιγματικό απόγευμα, κρυμμένοι όλοι κάτω από την ίδια κουβέρτα, με περιπετειώδη διάθεση, κοιτώντας τις εικόνες,

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΟ (MAO’S LAST DANCER) Σκηνοθεσία: Μπρους Μπέρεσφορντ Παίζουν: Τσι Κάο, Αμάντα Σουλ, Μπρους Γκρίνγουντ, Κάιλ ΜακΛάχλαν, Τζόαν Τσεν Διάρκεια: 117’

ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (5η εβδομάδα) Ο γεννημένος το 1940 Αυστραλός Μπρους Μπέρεσφορντ ανήκει μαζί με τους Φρεντ Σκεπίσι, Πίτερ Γουέιρ, Τζορτζ Μίλερ και Φίλιπ Νόις στο αποκαλούμενο «Νέο Κύμα» των Αυστραλών σκηνοθετών, που πολύ σύντομα βρέθηκαν να μεταπηδούν στο Χόλιγουντ, όχι απαραίτητα πάντα με καλά αποτελέσματα. Επί πλέον, είδε την πιο διάσημη ταινία του, «Ο σοφέρ της κυρίας

ταινίες

shame. Τότε η ντροπή παύει να είναι ντροπή και γίνεται διάψευση. Είναι κρίμα… Σήμερα ας μην ντραπούμε τις λέξεις. Ο Μπράντον, αυτός ο συμβολικός ήρωας των καιρών μας, ένα πράγμα έχει στο μυαλό του: να γαμά. Γαμάει άλλη το πρωί και άλλη το βράδυ, γαμάει στα όρθια έξω από τα μπαρ, γαμάει κολ γκερλ, γαμάει σε κυριλέ ξενοδοχεία, γαμάει σε παρτούζες, πληρώνει και γαμάει, γοητεύει και γαμάει, γαμάει και ύστερα φεύγει, γαμάει και ύστερα τις διώχνει, θέλει ίσως να γαμήσει ακόμα και την αδερφή του. Ναι, ας μην ντραπούμε τις λέξεις. Στην καθομιλούμενη γλώσσα μας, το γαμάω χρησιμοποιείται ως συνώνυμο των λέξεων εκμετάλλευση και κυριαρχία. Στην ταυτόχρονα ύστερη και πρώιμη νεωτερικότητά μας, η πρώτη έννοια της ντροπής πλέον δεν υπάρχει. Ξέρουμε καλά πως o σεβασμός είναι απλώς μια αντίστροφη ενοχή. Δεν υπάρχει και η δεύτερη. Η θραύση των ανθρώπινων δεσμών που ως αφελείς συλλέκτες εμπειριών πανηγυρίσαμε, μάρανε τα τριανταφυλλάκια. Όσο για την τρίτη εκδοχή, ίσως την ξεστομίσουν οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος, ανακαλύπτοντας αυτό το ηθελημένα αντερωτικό φιλμ στα ερείπια ενός ακόμα πολιτισμού που παρήκμασε μέσα σε όργια ηδονισμού και βίας. Θα είναι όμως κρίμα; Αξιολόγηση: **** Δημήτρης Δρένος ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ // www.nibblingthevisible.blogspot.com

ακούγοντας τις μουσικές. «Η Εφεύρεση του Χιούγκο Καμπρέ», το βιβλίο του Μπράιαν Σέλζνικ, δεν είναι μυθιστόρημα. Πραγματικά, είναι βιβλίο. Μοιάζει με μυθιστόρημα που μοιάζει με βιβλίο εικόνων που μοιάζει με graphic novel που μοιάζει με την ίδια τη φαντασία· τρόπον τινά, το βιβλίο είναι η φαντασία. Κοιτάζω με θαυμασμό τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε ο Μάρτιν (στα σωστά παραμύθια, οι χαρακτήρες δεν έχουν επίθετα) να μεταγγίσει την εξαρτώμενη από την πολυγλωσσία μαγεία στο σινεμά. Το «Hugo» είναι μια ταινία που δεν βλέπεις απλώς, αλλά ακούς, μυρίζεις, γεύεσαι, ψηλαφάς και ονειρεύεσαι: οι πέντε αισθήσεις και η φυσική παραίσθηση. Ξέρω, ακούγεται συνηθισμένο. Λοιπόν, είναι. Είναι ένα σωστό παραμύθι. Συχνότατα, τα παραμύθια έχουν βάθος. Εν προκειμένω, η βυθομέτρηση μάλλον περιττεύει. Τα πράγματα είναι απλά: δίπλα στην ιστορία, υπάρχει η Ιστορία. Η μαλακή, ατελής Ιστορία του Σινεμά. Επίσης, υπάρχει η γοητευτική απογοήτευση, αυτή η ένδειξη δισχιδίας των δημιουργών που, όπως είναι φυσικό, παλιώνουν. Και μαζί τους παλιώνει κι η Ιστορία. Γερνά και καταγράφεται. Μη γελαστείτε: το «Hugo» δεν το έφτιαξε ο Σκορσέζε. Το έφτιαξε ο Μάρτιν. Αξιολόγηση: *** Ρωμανός Σκλαβενίτης

Ντέζι», να προτείνεται για 9 Όσκαρ, να κερδίζει τα 4 (και Καλύτερης Ταινίας της Χρονιάς) και ο ίδιος να μην έχει καν προταθεί για Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Λες και η ταινία έγινε με αυτόματο πιλότο! Στην προτελευταία του ταινία, του 2009, με τον ατυχή μάλλον τίτλο «Ο τελευταίος χορευτής του Μάο», βασίζεται στην αυτοβιογαφία του διάσημου χορευτή Κούνξιν Λι, που αυτομόλησε, λόγω έρωτα, από την Κίνα του Μάο για να γίνει στη συνέχεια πρώτος χορευτής στα Μπαλέτα του Χιούστον και στα Αυστραλιανά Μπαλέτα. Ο Μπέρεσφορντ αφηγείται την ιστορία με την σιγουριά του έμπειρου σκηνοθέτη και παραμυθά, σε στιγμές θυμίζοντας το «Αντίο παλλακίδα μου» και σε στιγμές «Το κόκκινο βιολί». Από την άλλη, κλιμακώνει σταθερά τη συναισθηματική ένταση του θεατή, ενώ η χρόνια ενασχόλησή του με την όπερα, του επιτρέπει να κινηματογραφήσει συναρπαστικές χορογραφίες, εκτελεσμένες άψογα από τον πρωταγωνιστή του, χορευτή του Βασιλικού Μπαλέτου του Μπέρμιγχαμ (προσωπική επιλογή του Λι) Τσι Κάο που επιδεικνύει και υποκριτικές ικανότητες στο ρόλο ενός καλλιτέχνη που βρίσκεται στο επίκεντρο σύγκρουσης δυο διαφορετικών πολιτισμών, ιδεολογιών και πολιτικών συστημάτων. «Ο τελευταίος χορευτής του Μάο» σίγουρα δεν διαθέτει την άγρια δυναμική του «Μαύρου κύκνου» ούτε την κομψή τελειότητα της «Πίνα». Διαθέτει, όμως μια κλασική κι επικεντρωμένη αφήγηση, μια σπουδαία λεπτολόγα ερμηνεία του Μπρους Γκρίνγουντ κι έναν βομβαρδισμό γνήσιας συγκίνησης στις τελευταίες σκηνές του. Αξιολόγηση: *** Αχιλλέας Ψαλτόπουλος

Παίζονται επίσης... Ένας χωρισμός, Κοτόπουλο με δαμάσκηνα, Οι απόγονοι, Έρωτας από την αρχή, Η γυναίκα με τα μαύρα, Το άλογο του πολέμου, Η Σιδηρά Κυρία, The Artist, Star Wars Επεισόδιο 1: Η Αόρατη Απειλή, The Muppets, Happy Feet Two , Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 , Γάτος σπιρουνάτος

φιλμ νουάρ 21

AVANT PREMIERE Ο STAR FM 97,1, σε συνεργασία με την εταιρεία διανομής Odeon, σας προσκαλούν στην πρεμιέρα της ταινίας «Κολλητοί με παιδιά» (Friends with Kids) της Τζένιφερ Γουέστφελντ, με τους Άνταμ Σκοτ, Τζένιφερ Γουέστφελντ και Τζον Χαμ, την Τετάρτη 14 Μαρτίου, στις 20.00, στον πολυκινηματογράφο ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη με προσκλήσεις που μπορείτε να εξασφαλίσετε μέσα από διαγωνισμούς στις εκπομπές του STAR FM 97,1 (2310 220300).

Ελληνικές ταινίες στις αίθουσες Στην Αθήνα ναι - στη Θεσσαλονίκη; Αρκετές είναι οι ελληνικές ταινίες που θα φωτίσουν τις σκοτεινές αίθουσες στο αμέσως προσεχές διάστημα. Το θέμα είναι πως τις περισσότερες από αυτές ή δεν θα τις δούμε καθόλου εδώ στη Θεσσαλονίκη είτε θα τις δούμε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Βλέπετε, αν δεν υπάρχουν εμπορικές προδιαγραφές, το κοινό της Θεσσαλονίκης σνομπάρει τις ελληνικές ταινίες (εντάξει, όλες τις ταινίες τις σνομπάρει αλλά αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση...). Οπότε οι διανομείς (όταν υπάρχουν...) αποφεύγουν να δοκιμάζουν την τύχη τους εν αναμονή 20 και 30 εισιτηρίων... Στις 15 Μαρτίου λοιπόν βγαίνει στην Αθήνα (μπορεί ταυτόχρονα και στη Θεσσαλονίκη) η ταινία «Δεμένη κόκκινη κλωστή» του Κώστα Χαραλάμπους. Επίσης, την ίδια ημερομηνία βγαίνει η ταινία «Κωλόπαιδα» του Στέλιου Καμμίτση (στη Θεσσαλονίκη υποψιαζόμαστε ότι θα την δούμε με κανά δίμηνο καθυστέρηση) όπως και το ντοκιμαντέρ του Χρήστου Καρακέπελη «Πρώτη ύλη» (λογικά δεν θα την δούμε ποτέ στη Θεσσαλονίκη...). Στις 22 Μαρτίου κυκλοφορεί η νέα ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Δεσμά αίματος» (φωτό) που δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά πότε και αν θα προβληθεί στη Θεσσαλονίκη... Βρήκε διανομή και θα προβληθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες η ταινία του Δημήτρη Αθανίτη «Τρεις μέρες ευτυχίας» που σας παρουσιάσαμε τον περασμένο Νοέμβρη σε αβάν πρεμιέρ ως φιλμ νουάρ σε συνεργασία με το Soul και το ΚΕΜΕΣ (και μαζί με τις προβολές της ταινίας στο φεστιβάλ, μάλλον ήταν και οι μοναδικές για τη Θεσσαλονίκη). Τέλος, την Πρωτομαγιά θα δούμε τη νέα ταινία του Χρήστου Δήμα «Poker Face». Ε, αυτήν θα τη δούμε ταυτόχρονα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. 90% δηλαδή...

Next Την ερχόμενη Πέμπτη 15 Μαρτίου, πέρα από την ταινία «Κολλητοί με παιδιά» που θα δούμε σε αβάν πρεμιέρ, τρεις από τις νέες ταινίες που αναμένονται να βγουν στη Θεσσαλονίκη είναι οι εξής: «Η πηγή των γυναικών» (La source des femmes/ The Source) του Ράντου Μιχαϊλεάνου με τους Λέιλα Μπεχτί και Χαφσία Χερζί, «Το τελικό χτύπημα» (Contraband) του Μπαλτάζαρ Κόρμακουρ με τους Μαρκ Γουόλμπεργκ, Κέιτ Μπέκινσεϊλ και Τζιοβάνι Ρίμπιζι και «W.E.» της Μαντόνα με τους Αντρέα Ράισμποροου, Άμπι Κόρνις και Τζέιμς Ντάρσι.

Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας, μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.

Εγγραφές όλο το χρόνο Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874 www.kroustophono.gr , email: info@kroustophono.gr

φιλμ νουάρ 22

Σμαρούλα Γιούλη, βίρα τις άγκυρες... Το όνομά της για πάντα χαϊδευτικό και το επίθετο ένα άνθος μοσχομύριστο όπως και η ίδια. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934 και σπούδασε θέατρο με δάσκαλο τον Δημήτρη Ροντήρη. Ως παιδί θαύμα έκανε πρώτη εμφάνιση στη «Φωνή της καρδιάς» (1943) δίπλα στον Βεάκη, τον Κωνσταντάρα, τον Χορν, τον Αλέκο Λειβαδίτη, την Τσαγανέα, τον Παντελή Ζερβό. Στον κινηματογράφο έζησε όλη τη χρυσή γενιά ηθοποιών με ταινίες όπως «Χαμένοι άγγελοι» (1948), «Έλα στον θείο...» (1950), «Ο Πύργος των Ιπποτών» (1952), «Το κορίτσι της γειτονιάς» (1954), «Το Οργανάκι του Αττίκ» (1955), «Γλέντι λεφτά κι αγάπη» (1955), «Η Καφετζού» (1956), «Ο Λεφτάς» (1958), «Στουρνάρα 288» (1960), «Φτωχαδάκια και Λεφτάδες» (1961), «Ο Θόδωρος και το δίκαννο» (1962). Ξεκίνησε ταυτόχρονα τη μακρόχρονη πορεία της στο θέατρο, από την επιθεώρηση των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου «Άνθρωποι, Άνθρωποι» (1948). Υπήρξε θιασάρχις από το 1958 κι ανέβασε πολλά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου καθώς και ελληνικές κωμωδίες, αρκετές από τις οποίες έγιναν μετά ταινίες. Το 1972 ο θεατρικός επιχειρηματίας και σύζυγός της Βαγγέλης Λιβαδάς έχτισε με δικά του έξοδα το Θέατρο Σμαρούλα στην οδό Ευελπίδων, στο οποίο ανέβασε πολλά ποιοτικά αυθεντικά μιούζικαλ («Σικάγο», «Μάγκες και Κούκλες», «Χέλλο Ντόλυ», «Σουήτ Τσάριτυ») μέχρι το 2008 οπότε και κατεδαφίστηκε, γεμίζοντάς τους θλίψη. Σκηνοθέτησε επίσης αρκετά έργα και μουσικά θεάματα (Καφενείον η Ελλάς, 20 χρόνια Θεοδωράκη). Τελευταία θεατρική εμφάνιση ως Φιλουμένα Μαρτουράνο (1996 - 1997). Στα νιάτα της, από τα 16, υπήρξε και πετυχημένη τραγουδίστρια με ηχογραφήσεις όπως «Βίρα τις άγκυρες», «Θέλω να χορεύω», «Είσαι καράτια εικοσιτέσσερα», «Το Σήμερα» κ.α. Έφυγε στις 7 Μαρτίου από βαριά άνοια μη μπορώντας να αντέξει τον από 100 ημερών φρικτό θάνατο του συζύγου της. Βίρα τις άγκυρες και βάλε πλώρη / μακριά απ’ το έρημο το φτωχοχώρι... Κώστας Γ. Καρδερίνης

Για τις προσκλήσεις: - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Shame» - Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Οι απόγονοι» - Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Albert Nobbs» Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους τρεις κινηματογράφους αλλά προφανώς δεν μπορεί κάποιος να κερδίσει και για τους τρεις - θα κερδίσει μόνο για τον ένα. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το απόγευμα της Παρασκευής. Και από τη στιγμή που θα ειδοποιηθούν μέχρι το πέρας της κινηματογραφικής εβδομάδας μπορούν να δουν την ταινία για την οποία κέρδισαν το εισιτήριο με επίδειξη της ταυτότητάς τους στο ταμείο του αντίστοιχου κινηματογράφου. Καλή προβολή!

σινεμά Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (LE MISSIONNAIRE) Σκηνοθεσία: Ροζέρ Ντελάτρ Παίζουν: Ζαν-Μαρί Μπιγκάρ, Νταβίν Στάσμαστερ, Τιάμ Ασατού, Ζαν Ντελ, Μισέλ Τσεσνό Γαλλία: 2009 Διάρκεια: 91’

Για λόγους μάλλον όχι δύσκολο να φανταστεί κανείς, μια καλή κωμωδία αποτελεί σταθερή αξία για τους φίλους του κινηματογράφου, αλλά και της κατ’ οίκον διασκέδασης, έστω κι αν στη δεύτερη περίπτωση η απόλαυση μειώνεται κάπως, καθότι το γέλιο είναι έκφραση της κοινωνικής διάστασης του ανθρώπου και χάνει μέρος της αξίας του όταν γίνεται κατ’ ιδίαν. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όσο τα προβλήματα, προσωπικά τε και κοινωνικά, επιμένουν, άλλο τόσο θα εντείνεται και η ανάγκη μας για μια ποιοτική, έξυπνη και, πάνω απ’ όλα, αστεία κωμωδία. Με τον «Ιεραπόστολο» βρισκόμαστε μπροστά σε ένα επάξιο δείγμα της, καλώς νοούμενης, εμπορικής γαλλικής σχολής κωμωδίας: ευφάνταστα ανατρεπτικές καταστάσεις, καταιγιστικοί διάλογοι γεμάτοι λογοπαίγνια, γρήγοροι ρυθμοί, ερμηνείες

ενίοτε υπερβολικές, πνεύμα ανθρωπιάς και αισιοδοξίας, σινεφίλ αναφορές. Η ιστορία βασίζεται πάνω σε ένα κλασικό μπέρδεμα ρόλων: ένας αποφυλακισμένος ληστής μεταμφιέζεται σε παπά για να ξεφύγει από τους παλιούς του συνεργάτες. Πάνω σε μια σειρά από αστείες καταστάσεις που εδράζονται πάνω στο οξύμωρο του να προσπαθεί ένας σκληρός εγκληματίας να συμπεριφερθεί σαν παπάς, έρχεται να προστεθεί και μια ευτράπελη ανατροπή της κοινής σοφίας: τελικά, τα ράσα κάνουν τον παπά! Σε αντίθεση με το λογικώς αναμενόμενο, ο ληστής πείθει. Γιατί τελικά – και αυτό είναι ακόμη ένα αστείο στο οποίο οικοδομεί η ταινία – εμείς οι άνθρωποι είμαστε πρόθυμοι να δούμε αυτό που οι ίδιοι θέλουμε, παρά αυτό που πραγματικά υπάρχει. Η ταινία εξελίσσεται σε ένα ειδυλλιακό κι απόμακρο χωριουδάκι των γαλλικών Άλπεων. Εκεί κανείς δεν έχει αυτοκίνητο, το δε ΚΤΕΛ περνά μια φορά τη μέρα. Οι κάτοικοι, απομονωμένοι και βαριεστημένοι, είναι αρκετά φευγάτοι, πίνουν αρειμανίως, επιδίδονται σε διάφορες ακατονόμαστες σεξουαλικές πράξεις τις οποίες σπεύδουν στη συνέχεια να εξομολογηθούν στον παπά, όλ’ αυτά όμως που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το υλικό για ένα ακόμα δράμα αποκάλυψης της ανθρώπινης αθλιότητας δια χειρός φον Τρίερ ή Χάνεκε, αποτελούν εδώ αφορμή για μια ματιά τυπική της κωμωδίας, ανάλαφρη, καρτουνίστικη, με ένα συναίσθημα άφεσης και λύτρωσης να κυριαρχεί. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που χρειαζόμαστε την κωμωδία: για να θυμίζει την αστεία πλευρά των ανθρώπινων ελαττωμάτων, την απλή ή και απλοϊκή διάσταση των προβλημάτων που υπό κανονικές συνθήκες μας φαίνονται ανυπέρβλητα. Η ταινία βασίζει αρκετή από τη δύναμή της στην ερμηνεία του πρωταγωνιστή της Ζαν-Μαρί Μπιγκάρ, μια γαλλική εκδοχή του Τακέσι μπιτ Κιτάνο, ο οποίος καταφέρνει να δημιουργήσει πίσω από το σκληρό κι ανέκφραστο πρόσωπό του έναν πειστικό παπά, δυναμικό, έξυπνο, σε τελική ανάλυση ευαίσθητο κι ανθρώπινο. Διασκεδαστικές οι σκηνές - παρωδία γκαγκστερικών ταινιών και μιούζικαλ, προσθέτουν ένα ακόμα επίπεδο στην παραγωγή νοήματος και χιούμορ. Οι γρήγοροι ρυθμοί κρατούν το θεατή «ζεστό», σε μια διαρκή κατάσταση αναμονής του επόμενου γκαγκ, χωρίς να τον αφήσουν να χαλαρώσει ή να ξεχαστεί. Δυστυχώς, για τους μη γαλλομαθείς ένα ποσοστό των αστείων χάνεται, καθώς πρόκειται για λογοπαίγνια. Η τελική εντύπωση που αφήνει η ταινία είναι ότι πετυχαίνει το σκοπό της, έστω κι αν δεν πρόκειται να μείνει στην ιστορία. Αξιολόγηση: *** videodrome-filmnoir.blogspot.com

sevenfilmgallery.blogspot.com

Starsystem

***

Αχιλλέας Ψαλτόπουλος *

**

****

*

*

***

**

*****

****

***

*

*

•

***

****

•

**

***

**

*

**

*

**

Γιάννης Τοτονίδης *

**

(MOVIES FOR THE MASSES)

**

Ιωσήφ Πρωιμάκης

*

Νέστορας Πουλάκος* (SEVENART.gr)

*

Γιώργος Παπαδημητρίου (CINEDOGS)

•

Δημοσθένης Ξιφιλίνος *

•

Αλέξανδρος Μιλκίδης

**

*

Ηλίας Φραγκούλης * (MAD TV)

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ

Χρήστος Μήτσης * (ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ)

*

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος (ΕΡΤ)

**

Βασίλης Κεχαγιάς * (TVXS)

Κωνσταντίνος Καϊμάκης * (CITY PRESS)

**

***

ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

Στράτος Κερσανίδης * (ΕΠΟΧΗ)

Τάσος Θεοδωρόπουλος (IEFIMERIDA.gr)

*

JOHN CARTER

Σωτήρης Ζήκος * (CITY)

*

Γιώργος Ζερβόπουλος (MOVIES LTD)

**

Αλέξης Δερμεντζόγλου * (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΕΡΤ)

Γιάννης Ν. Γκακίδης

Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

Θόδωρος Γιαχουστίδης * (SUNDAY)

(* μέλος της Π.Ε.Κ.Κ.)

Γράφει ο Άγγελος Γιάννου videodrome@ymail.com

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

Μια προσφορά τoυ

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

*

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

***

***

**

**

**

ALBERT NOBBS

***

**

***

**

**

***

**

THE GREY

***

***

*

***

**

***

***

**

***

**

*

•

*

****

**

* ***

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ

*

SHAME

*

****

****

**

****

***

****

****

****

****

****

*****

HUGO

****

****

****

***

**

*****

****

***

**

****

****

*****

*

***

**

**

**

*

**

•

**

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΟ

**

**

****

***

*****

***** ***** ***** ***

*

***

φιλμ νουάρ 23

κινηματογραφική ατζέντα ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ Υποψηφιοτητες για

Υποψηφιοτητες για

OSCAR® 2012

ΧΡΥςες ςφαιΡες 2012

“H Γκλεν Κλόουζ είναι έτοιμη για το Όσκαρ της!” flix.gr “H Γκλεν Κλοουζ επιδεικνύει ερμηνεία που δύσκολα θα αγνοήσει η Ακαδημία!” ΣΙΝΕΜΑ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 262051): θέατρο: «Η θεία κι εγώ» ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Ο τελευταίος χορευτής του Μάο (18.45), Shame (20.45 – 22.30), Αίθουσα 2: Η Σιδηρά Κυρία (18.45 – 20.45), Hugo (22.30) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 17.15), Κοτόπουλο με δαμάσκηνα (18.45), The Artist (20.20 – 21.50) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Οι απόγονοι (18.45 – 21.00 – 23.00) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Αίθουσα 2 «Παύλος Ζάννας»: Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Ένας χωρισμός (18.30), Albert Nobbs (20.30 – 22.30)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ΓΚΛΕΝ

ΜΙΑ

ΚΛΟΟΥΖ

ΓΟΥΑΣΙΚΟΦΣΚΑ

ΑΑΡΟΝ

ΤΖΟΝΣΟΝ

ALBERT NOBBS ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΟΙ... Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΒΑΚΟΥΡΑ

ΒΑΝΕΣΣΑ ΠΑΡΑΝΤΙ ΚΕΒΙΝ ΠΑΡΕΝΤ ΕΛΕΝ ΦΛΟΡΕΝΤ

AΠΟ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΟΥ

C.R.A.Z.Y.

ΖΑΝ ΜΑΡΚ ΒΑΛΕΕ

ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

φιλμ νουάρ 24

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: The Muppets (Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.20), John Carter (16.30 – 19.30 – 22.30), Αίθουσα 2: Ο διάβολος μέσα της (17.20 – 19.20 – 21.20 – 23.10/ Σάββατο και Κυριακή: 13.20 – 15.20 – 17.20 – 19.20 – 21.20 – 23.10), Αίθουσα 3: Μεθυσμένο ημερολόγιο (16.20 – 18.40 – 21.00 – 23.20/ Σάββατο και Κυριακή: 14.00 – 16.20 – 18.40 – 21.00 – 23.20), Αίθουσα 4: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 16.10 – 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.10 – 16.10 – 18.10), The Artist (20.00 – 22.00 – 00.00), Αίθουσα 5: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 16.40 – 18.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.40 – 14.40 – 16.40 – 18.30), Η γυναίκα με τα μαύρα (20.30 – 22.20/ Παρασκευή και Σάββατο: 20.30 – 22.20 – 00.10), Αίθουσα 6: Το άλογο του πολέμου (17.50/ Σάββατο και Κυριακή: 12.15 – 15.00 – 17.50), Έρωτας από την αρχή (20.40 – 22.45), Αίθουσα 7: Hugo (18.00 – 20.30 – 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 15.30 – 18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 8: The Grey (17.30 – 19.50 – 22.10/ Παρασκευή: 17.30 – 19.50 – 22.10 – 00.30/ Σάββατο: 12.50 – 15.10 – 17.30 – 19.50 – 22.10 – 00.30/ Κυριακή: 12.50 – 15.10 – 17.30 – 19.50 – 22.10), Αίθουσα 9: Μυστηριώδης εξαφάνιση (17.45 – 19.45 – 21.45 – 23.45/ Σάββατο και Κυριακή: 13.45 – 15.45 – 17.45 – 19.45 – 21.45 – 23.45), Αίθουσα 10: John Carter (18.30 – 21.30/ Παρασκευή: 18.30 – 21.30 – 00.20/ Σάββατο: 12.30 – 15.30 – 18.30 – 21.30 – 00.20/ Κυριακή: 12.30 – 15.30 – 18.30 – 21.30), Αίθουσα 11: Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 (μεταγλωττισμένη: 17.30 – 19.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 13.50 – 15.40 – 17.30 – 19.20), The Grey (21.10 – 23.30) VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Hugo (17.40/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 15.00 – 17.40/ Τετάρτη: καμία προβολή), Μυστηριώδης εξαφάνιση (20.10 – 22.10 – 00.10/ Τετάρτη: 18.10 – 20.10 – 22.10 – 00.10), Αίθουσα 2: Happy Feet Two (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 12.50 – 14.50), Αυτό θα πει πόλεμος (16.50 – 18.50 – 21.00), Μεθυσμένο ημερολόγιο (23.00), Αίθουσα 3: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 17.50/ Σάββατο και Κυριακή: 11.30 – 13.30 – 15.50 – 17.50), The Grey (19.50 – 22.20 – 00.50), Αίθουσα 4: Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 (μεταγλωττισμένη: 16.20 – 18.00/ Σάββατο: 11.20 – 13.00 – 14.40 – 16.20 – 18.00/ Κυριακή: 14.40 – 16.20 – 18.00), Μεθυσμένο ημερολόγιο (19.40 – 22.00 – 00.40), Αίθουσα 5: The Muppets (Σάββατο και Κυριακή: 11.40 – 13.50/ Τετάρτη: 16.00), Hugo (σε 3D: 16.10 – 19.00 – 21.30 – 00.00/ Τετάρτη: καμία προβολή), John Carter (σε 3D/ Τετάρτη: 18.10 – 20.50 – 23.30), Αίθουσα 6: Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 (μεταγλωττισμένη: 17.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.00 – 15.40 – 17.20), Hugo (Τετάρτη: 19.10 – 21.50 – 00.30/ σε 3D: 19.10 – 21.50 – 00.30/ Τετάρτη: καμία προβολή), Αίθουσα 7: John Carter (18.10 – 20.50 – 23.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.40 – 15.20 – 18.10 – 20.50 – 23.30/ Τετάρτη: καμία προβολή), Hugo (Τετάρτη: 16.10 – 19.00 – 21.30 – 00.00), Αίθουσα 8: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 16.30 – 18.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 14.30 – 16.30 – 18.30), Ο διάβολος μέσα της (20.30 – 22.30 – 00.20), Αίθουσα 9 (Comfort): The Grey (19.50 – 22.20 – 00.50), Αίθουσα 10 (Comfort): Η Σιδηρά Κυρία (18.30 – 20.50 – 23.10)

Κάπου, κάποιος εκεί έξω προορίζεται μόνο για σένα.

kx Albert Nobbs+cafe de flore film noir.indd 1

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: John Carter (σε 3D: 20.20 – 23.00/ Παρασκευή έως Κυριακή: 17.40 – 20.20 – 23.00), Αίθουσα 2: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 17.10), Hugo (20.10), Αυτό θα πει πόλεμος (22.50), Αίθουσα 3: Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 (μεταγλωττισμένη: Παρασκευή: 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 16.20 – 18.10), Star Wars Επεισόδιο 1: Η Αόρατη Απειλή (σε 3D: 19.50/ Τετάρτη: καμία προβολή), Hugo (σε 3D: 22.40), Αίθουσα 4: John Carter (19.20 – 22.00/ Σάββατο και Κυριακή: 16.40 – 19.20 – 22.00), Αίθουσα 5: The Grey (18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 6: Μεθυσμένο ημερολόγιο (20.00 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 17.30 – 20.00 – 22.30), Αίθουσα 7: Ο διάβολος μέσα της (18.10 – 20.20 – 22.20), Αίθουσα 8: Μυστηριώδης εξαφάνιση (18.20 – 20.40 – 22.50)

07/03/2012 2:43 μ.μ.