3rd Athens Ethnographic Film Festival - Catalogue by Athens Ethnofest

editorial

άθε χρόνο, εκατοντάδες φοιτητές ανθρωπολογίας αλλά και εθνογράφοι ερευνητές ταξιδεύουν με την κάμερα τους σε όλο τον κόσμο με σκοπό να δημιουργήσουν μια ταινία μέσα από την επιτόπια έρευνα τους. Σε μια εποχή όπου η παγκοσμιοποίηση, και μέσω της χρήσης της εικόνας, έχει μεθοδικά ομογενοποιήσει την κοινωνική αντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου «φυλακίζοντας» τη συλλογική του μνήμη, οι κινηματογραφιστές ανθρωπολόγοι χρησιμοποιούν την κάμερα για να καταγράψουν τα χρώματα, τους ήχους και συνολικά τις αισθήσεις τις οποίες κάθε κοινωνία, λαός ή μικρές ομάδες μοιράζονται μεταξύ τους. Παρατηρώντας τις δυσκολίες 200 προσφύγων από την Αφρική με άδεια παραμονής στην Ιταλία, τον παραδοσιακό τρόπο διαχείρισης του νερού στα πηγάδια «που τραγουδάνε» στην πεδιάδα Oromia της Αιθιοπίας, τον Μούσα με τους γιους του στη ζούγκλα σε αποστολή συγκέντρωσης μελιού σε ένα νησί στη θάλασσα Ανταμάν στην Ταϊλάνδη καθώς και άλλες μικρές ιστορίες, είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε ότι η χρήση της κάμερας με «εθνογραφικούς όρους» μπορεί να προάγει και να διαδίδει τον πολιτισμό με ένα διαφορετικό και μάλλον πιο ουσιαστικό τρόπο. Κρατώντας απόσταση από τις μακρο-οικονομικές και μακρο-πολιτικές αναλύσεις, οι μικρές αυτές καθημερινές ιστορίες είναι δυνατό να μας κάνουν να κατανοήσουμε τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τον κόσμο, φέρνοντάς μας πιο κοντά στο διαφορετικό ρυθμό ζωής του κάθε τόπου. Οι υποψήφιες ταινίες για συμμετοχή φέτος ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες μας, ενώ ακόμα πιο ευχάριστη διαπίστωση ήταν η ευρεία θεματολογία τους σε συνδυασμό με την υψηλή ποιότητα της εθνογραφικής έρευνας και της κινηματογράφησης. Ταινίες από την Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική και την Ασία μετέτρεψαν την επιλογή μας σε μια απαιτητική αλλά και συναρπαστικά εποικοδομητική διαδικασία. Φέτος για άλλη μια φορά δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στους νέους δημιουργούς στο τμήμα των Φοιτητικών ταινιών, ενώ παράλληλα ανακαλύπτουμε στο τμήμα Πανόραμα τις πιο πρόσφατες ταινίες των επαγγελματιών του είδους. Το αφιέρωμα μας φέτος δεν «κοιτάζει» το παρελθόν αλλά ανακαλύπτει μερικές από τις πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του σύγχρονου εθνογραφικού κινηματογράφου της Αργεντινής προσπαθώντας ταυτόχρονα να γίνει αφορμή αναζήτησης ενός διαφορετικού τρόπου προσέγγισης και αντίληψης της καθημερινής πραγματικότητας των ανθρώπων αυτής της χώρας. Τέλος, επειδή δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι λέξεις «εθνογραφικό» ή «επιτόπια έρευνα» χρησιμοποιούνται από χώρους έξω από αυτόν της ανθρωπολογίας, ενώ συχνά βρισκόμαστε μπροστά σε παραδείγματα όπου οι αρετές και η προσέγγιση σε ταινίες από νέους φοιτητές και δημιουργούς είναι όχι μόνο ενδιαφέρουσα αλλά ουσιαστική ως προς τους στόχους τους, αποφασίσαμε να εισάγουμε επισήμως το τμήμα Ειδικές Προβολές όπου θα παρουσιάζουμε όχι μόνο ταινίες σε εξέλιξη αλλά και ορισμένες που αναδεικνύουν τις αρετές του εθνογραφικού κινηματογράφου χωρίς να ανήκουν τυπικά σε αυτόν. Το Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου Αθήνας συνεχίζει για 3η χρονιά την παρουσία του σε μια περίοδο όπου η αποκαλούμενη κρίση φαίνεται να καταλαμβάνει ασφυκτικά οποιαδήποτε σκέψη και δραστηριότητα του καθένα μας. Όμως, με χαρά διαπιστώνουμε ότι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, συλλογικές εργασίες, πρωτοβουλίες με ένα κοινό στόχο δεν έχουν εξαφανιστεί από τη καθημερινότητά μας και θέλουμε να πιστεύουμε ότι και αυτό το φεστιβάλ προσθέτει κάτι σε αυτήν την αισιόδοξη ματιά. Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης - Νικόλας Σφακιανάκης

02 03

ach year, hundreds of anthropology students as well as ethnographic researchers travel the world with their cameras in order to create a film through their fieldwork. In a time when globalisation, through the use of the image as well, has methodically homogenized the social perception of the modern man “imprisoning” his collective memory, filmmaking anthropologists use the camera to record the colours, the sounds and the overall senses which every society, people or small groups share among them. By observing the difficulties faced by 200 African legal immigrants in Italy, the traditional way of managing water in the “singing” wells in the Oromia valley in Ethiopia, Musa and his sons in the jungle in a honey-gathering mission in the Andaman sea in Thailand, as well as various small stories, it is an opportunity to discover that the use of the camera in “ethnographic terms” can promote and propagate culture in a different and rather more substantial way. Keeping their distance from macroeconomic and macropolitical analyses, these small everyday stories can make us understand ourselves, those around us and the world itself, by bringing us closer to the different life rhythm of each place. This year’s candidate films far exceeded our expectations, while yet another pleasant realisation was their vast range of topics combined with the high quality of ethnographic research and filmmaking. Films from Europe, America, Africa and Asia transformed our selection process into a demanding, yet excitingly constructive process. This year we once more place great importance to young filmmakers in the Student Film section, while at the same time discover the most recent work by professionals of the field in the Panorama section. This year’s tribute does not “look” to the past, but discovers some of the most representative films of the contemporary ethnographic cinema of Argentina, aiming to become the starting point of looking for a different way of approaching and perceiving the daily reality of this country’s people. Finally, because the terms “ethnographic” or “fieldwork” are often used in fields beyond anthropology, and many times we come across examples where the virtues and the approach in films by young students and creators is not only interesting but essential as to their goals, we decided to introduce the Special Screenings section not only for the works in progress but also to present films that showcase the virtues of ethnographic cinema without their actually belonging to it. The Athens Ethnographic Film Festival continues its third year in a time when the crisis seems to take over any thought and activity in a suffocating way. However, we were happy to realise that even in the most adverse conditions, collective work, initiatives with a common goal have not disappeared from our everyday life, and we want to believe that this festival adds to this optimistic outlook. Konstantinos Aivaliotis - Nikolas Sfakianakis

04 05

ORGANIZED BY Athens Anthropological Society - EthnoFest DIRECTION - PROGRAMME Konstantinos Aivaliotis, Nicholas Sfakianakis ﾎ全SOCIATE (tribute) Konstantina Bousmpoura and Julia M. Heimann PRODUCTION AND COMMUNICATION ASSISTANT Varvara Donou CATALOGUE EDITING and TRANSLATION Christina Liapi CATALOGUE ART DIRECTOR Mikhail Zoupas - www.zoupas.biz POSTER ARTWORK Panagiotis Aggelopoulos LOGO Dimitris Mulonas website: www.colournaming.com

www.ethnofest.gr

[id] ΟΡΓΑΝΩΣΗ Ανθρωπολογική Εταιρία Αθηνών - EthnoFest ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Κωνσταντίνος Αϊβαλιώτης, Νίκος Σφακιανάκης ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ (επιμέλεια αφιερώματος) Κωνσταντίνα Μπούσμπουρα και Χούλια Μ. Χειμανν ΒΟΗΘΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Βαρβάρα Δόνου ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ και ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ Χριστίνα Λιάπη ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ Μιχάλης Ζούπας - www.zoupas.biz ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΑΦΙΣΑΣ Παναγιώτης Αγγελόπουλος ΛΟΓΟΤΥΠΟ Δημήτρης Μυλωνάς website: www.colournaming.com

06 07

24 . 'Day In, Day Out: Selling Food in Bangkok' [ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ: ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΗ ΜΠΑΝΓΚΟΚ ] Pilapa Esara 26 . 'Dimitsana: "Moving Towards the New Century..." ' [ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ: «ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΙΩΝΑ...» ] Yannis N. Drinis & Silas Michalakas 28 . 'Lord of Miracles' [ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ] Christopher Newman & Patricia Alvarez 30 . 'Mary in Times of Crisis' [ Η ΜΑΡΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ ] Sanne Derks 32 . 'Notes From The Underground' [ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ] Lucas Demgenski 34 . 'Other Europe' [ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ] Rossella Schillaci 36 . 'Songs of Memory, Songs of Loss' [ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ] Erminia Colucci 38 . 'Tales and Myths on the Back of the Centaur' [ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ & ΜΥΘΟΙ ΣΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ ΤΗ ΡΑΧΗ ] Dimitris Prousalis & Fotini Stefani 40 . 'The Problem Of Choosing' [ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ] Roberto López & Jose Ríos 42 . 'The Well: Water Voices from Ethiopia' [ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ: ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ ] Riccardo Russo & Paolo Barberi

ταινίες πανοράματος | panorama

45 ειδικές προβολές | special screenings 64 . '(Dis) location – Sampa' [ (DIS) LOCATION – SAMPA ] Sarah Shamash 66 . 'Funeral Season' [ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΗΔΕΙΩΝ ] Matthew Lancit 68 . 'West Edges' [ ΔΥΤΙΚΕΣ ΑΚΡΕΣ ] Luca Di Meo

περιεχόμενα | contents

φοιτητικές ταινίες | student films 12 . '28 Days on the Moon' [ 28 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ] Eda Elif Tibet 14 . 'Looking at Themselves' [ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ] Mihai Andrei Leaha 16 . 'Shooting Freetown' [ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ FREETOWN ] Kieran Hanson 18 . 'Sin Tierra No Somos Shuar' [ ΧΩΡΙΣ ΓΗ, ΔΕΝ ΕIΜΑΣΤΕ ΣΟΥΑΡ ] Stacey Williams 20 . 'The Honey Hunting' [ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ ] Lotta Granbom

23 ταινίες αφιερώματος | tribute 50 . '3 shorts' [ 3 TAINIEΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ] Carlos Masotta 'Fishing with Fija' [ ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΤΖΑ ] 'My name is Teresa [...]' [ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΕΖΑ... ] 'Mazamorra' [ ΜΑΖΑΜΟΡΑ ] 52 . 'Gorri' [ GORRI ] Carmen Guarini 54 . 'Looking for a Treasure in the Backyard' [ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ ] Soledad Torres Aguero & Felipe Rugeles 56 . 'Luis' [ LUIS ] Soledad Torres Aguero & Felipe Rugeles 58 . 'The Rain Memory' [ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ] Paulo Campano 60 . 'Tiles of Buenos Aires' [ ΠΛΑΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ ] Carmen Guarini

08 09

φοιτητικές ταινίες student films 12 . '28 Days on the Moon' [ 28 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ] Eda Elif Tibet 14 . 'Looking at Themselves' [ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ] Mihai Andrei Leaha 16 . 'Shooting Freetown' [ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ FREETOWN ] Kieran Hanson 18 . 'Sin Tierra No Somos Shuar' [ ΧΩΡΙΣ ΓΗ, ΔΕΝ ΕIΜΑΣΤΕ ΣΟΥΑΡ ] Stacey Williams 20 . 'The Honey Hunting' [ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ ] Lotta Granbom

10 11

Η Καππαδοκία, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο από το 1985, είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός για εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, χάρη στο σουρεαλιστικό τοπίο της, που θυμίζει το φεγγάρι, και την αδιαμφισβήτητα πλούσια χριστιανική κληρονομιά της. Στην καρδιά της Ανατολίας στην Τουρκία, το μέρος αυτό κατοικείται ακόμη από τους απομονωμένους, φιλόξενους, αν και συντηρητικούς Μουσουλμάνους κατοίκους της που έχουν βιώσει ριζικές αλλαγές εξαιτίας της παγκόσμιας ανάπτυξης του τουρισμού. Η ταινία αφηγείται την ιστορία τριών διαφορετικών χωριών και εννιά ατόμων. Ενωμένοι αλλά και αποσυνδεδεμένοι από την κοινή πραγματικότητα της ζωής τους, σχολιάζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας και τονίζουν τα σημαντικά θέματα που μπορεί να ενδιαφέρουν όποιον ταξιδεύει, ή ταξίδεψε κάποια στιγμή, από το σπίτι του στο σπίτι κάποιου άλλου.

Cappadocia, a UNESCO World Heritage Site since 1985, is a popular tourist site, visited by millions each year for its surreal-looking moonlike landscape and undeniably rich Christian Heritage. Located in the heartland of Anatolia in Turkey, this place is still inhabited by its own secluded, hospitable yet conservative Muslim people, who have been experiencing radical changes due to the international development of tourism. The film tells the story of three different villages and nine individuals. All interlinked yet unattached from the common realities of each others' lives, they comment on the daily issues and highlight the important themes that may be of interest to everyone who travels, or traveled at some point, from their home to someone else's home.

[ 28 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ]

28 Days on the Moon Τουρκία | Turkey 2012 30' Τούρκικα | Turkish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Eda Elif Tibet Η Εντά Ελίφ Τιμπέτ είναι διδακτορική φοιτήτρια και βοηθός διδασκαλίας στο Τμήμα Ανθρωπολογίας και Παράδοσης στο Πανεπιστήμιο του Κεντ. Διεξάγει έρευνες για τους κατοίκους των σπηλαίων της Καππαδοκίας από το 2009, επιδιώκοντας να διαπιστώσει τις συνέπειες της ανάπτυξης του τουρισμού στα σπιτικά, με έμφαση στο περιβάλλον τοπίο. Το ντοκιμαντέρ «28 Days on the Moon» είναι το πρώτο που έχει ολοκληρώσει. Έχει επίσης δημοσιεύσει δύο διατριβές για το ίδιο θέμα.

Eda Elif Tibet is a graduate research student and teaching assistant at the School of Anthropology and Conservation in University of Kent. She’s been carrying out research among the cave dwellers of Cappadocia since 2009, seeking to understand the consequences of the development of tourism among the households with an emphasis on the surrounding landscape. The documentary “28 Days on the Moon” is the first documentary she’s produced. She’s also published two academic papers on the same issue.

12 13

Η ταινία αποπειράται να αμφισβητήσει τους τρόπους με τους οποίους η οπτική αφήγηση κατασκευάζεται όταν χρησιμοποιεί τη μέθοδο της εποικοδομητικής κριτικής. Η κριτική που παρέχεται από τους ανθρώπους που συμμετέχουν (από τους νεαρούς ερμηνευτές, αλλά και τους μεγαλύτερους) της Babaluda Feast, κατέληξε να είναι πολύ σημαντική αφού προσέφερε μια διορατική ματιά στους τρόπους με τους οποίους η Γιορτή απεικονίστηκε από τον οπτικό εθνογράφο. Καταγράφοντας την κοινή οπτική εθνογραφία, που κανονίστηκε σε μεγάλες ομάδες σε μεγάλες αίθουσες προβολής, αλλά και σε μικρές ομάδες σε ιδιωτικά σπίτια, η ταινία προσπαθεί να πειραματιστεί με τους τρόπους με τους οποίους η οπτική αφήγηση κατασκευάζεται παρατηρώντας το παρατηρούμενο. Για το μοντάζ της ταινίας χρησιμοποιείται η ‘χρονοτοπική’ τεχνική μοντάζ (Μπακτίν), στην οποία η ενότητα χρόνου και χώρου θα αποτυπωθεί σε ένα οπτικό εθνογραφικό παρόν.

The film is an attempt to question the ways in which the visual narrative is constructed when using the feedback method. The feedback provided by the people involved (the young performers but also the elders) in the Babaluda Feast, turned out to be very important in offering an insight to the ways in which the Feast was depicted by the visual ethnographer. By recoding the shared visual ethnography, which was arranged in big groups in a large screening rooms, but also in small groups in private houses, the film will try to experiment the ways in which the visual narrative is constructed by looking at, the looked at. The montage method of the film will use a chronotopic montage technique (Bakhtin), in which the time and space unity will be enacted in a visual ethnographic present.

[ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ]

Looking at Themselves Ρουμανία | Romania 2012 33' Ρουμανικά | Romanian

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Mihai Andrei Leaha Γεννημένος το 1985, ο Μιχάι Αντρέι Λεάχα είναι κινηματογραφιστής και διδακτορικός φοιτητής Φιλολογίας στο Τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου BabeşBolyai της Ρουμανίας, ενώ ταυτόχρονα σπουδάζει για το μεταπτυχιακό του στις Σπουδές Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του ίδιου Πανεπιστημίου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Orma Sodalitas Anthropologica Association και διευθυντής της Triba Film, ανεξάρτητης εταιρείας παραγωγής.

Born in 1985, Mihai Andrei Leaha is a filmmaker and a PhD student in Philology at the European Studies Faculty of the Babeş-Bolyai University, Romania, while also studying for his Master's at the Media Studies Department of the same University. He is a founding member of the Orma Sodalitas Anthropologica Association and the director of Triba Film, an independent production company.

14 15

Μία δεκαετία από τον ολέθριο εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε, από τις στάχτες αναδύεται μια νέα αυγή δημιουργικότητας στα οπτικοακουστικά μίντια. Εμπνευσμένο από την κληρονομιά του Ζαν Ρους και τον όρο «ethno-fiction» (τη μίξη δηλαδή ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας), το «Shooting Freetown» ακολουθεί τρεις ανθρώπους που χαράσσουν τον δρόμο τους στον κινηματογράφο και τη μουσική στην πρωτεύουσα του έθνους, αντιμετωπίζοντας τις συνεχείς μάχες με όραμα και επινοητικότητα. Ενσωματώνοντας συνεργατικά βίντεο πρότζεκτ, οι ιστορίες δίνουν μια φρέσκια εικόνα της μεταπολεμικής Freetown - παρουσιασμένη στον κόσμο μέσα από τον δικό τους φακό.

A decade since Sierra Leone's devastating civil war, from the ashes rises a new dawn of creativity in audio-visual media. Inspired by Jean Rouch's legacy and his 'ethno-fiction', "Shooting Freetown" follows three people forging their way in film and music in the nation's capital, facing the constant struggles with vision and resourcefulness. By incorporating collaborative video projects, their stories give a fresh image of post-war Freetown - presented to the world through their own lens.

[ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ FREETOWN ]

Shooting Freetown Ηνωμένο Βασίλειο - Σιέρα Λεόνε | U.K. - Sierra Leone 2011 29' Αγγλικά, Κρεό | English, Krio

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Kieran Hanson Ο Κίεραν, γεννημένος στο Πρέστον του Ηνωμένου Βασιλείου, πρόσφατα απέκτησε το μεταπτυχιακό του στην Οπτική Ανθρωπολογία από το Granada Centre του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ. Αυτήν την περίοδο δουλεύει στο Μάντσεστερ ως κινηματογραφιστής και σχεδιάζει το επόμενο κινηματογραφικό του πρότζεκτ.

Kieran Hanson, born in Preston UK, recently attained his master's degree in Visual Anthropology from the Granada Centre, University of Manchester. He currently lives in Manchester working as a filmmaker and planning his next film project.

16 17

Η γη και ο πολιτισμός είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους για το λαό Σουάρ του Ισημερινού. Τι συμβαίνει στην κοινωνία των Σουάρ, τις σχέσεις και τη κουλτούρα τους όταν ξένα μεταλλευτικά συμφέροντα μπαίνουν στη συζήτηση; Συγκρίνοντας και αντιπαραθέτοντας δύο κοινότητες - μία μεταλλευτική περιοχή και μια προστατευμένη περιοχή - η ταινία εξερευνά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Σουάρ σήμερα και τις αλλαγές μέσα στη γη τους.

Land and culture are intimately linked to one another amongst the Shuar people of the Ecuadorian Amazon. What happens to the Shuar community, relationships and culture when foreign mining interests enter the picture? By comparing and contrasting two communities – a mining area and a protected area – this film explores the issues faced by the Shuar today, as well as the changes within their land.

[ ΧΩΡΙΣ ΓΗ, ΔΕΝ ΕIΜΑΣΤΕ ΣΟΥΑΡ ]

Sin Tierra No Somos Shuar Ισημερινός | Equador 2009 23' Ισπανικά, Σουάρ | Spanish, Shuar

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Stacey Williams Η Στέισι Γουίλιαμς είναι ανθρωπολόγος και κινηματογραφίστρια με μεταπτυχιακό στην Οπτική Ανθρωπολογία από το Granada Centre του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ. Αυτήν την περίοδο δουλεύει στο Λονδίνο στην εκπαίδευση νέων, και επιδιώκει κινηματογραφικά πρότζεκτ ως ανεξάρτητη επαγγελματίας.

Stacey Williams is an anthropologist and filmmaker with a master in Visual Anthropology from the Granada Centre, University of Manchester. She is currently working in London in youth education and pursuing freelance film projects.

18 19

Το «The Honey Hunting» είναι μία μικρού μήκους εθνογραφική ταινία για τον Mούσα και τη μεγάλη οικογένειά του, οι οποίοι ζουν σε ένα νησί στη θάλασσα Ανταμάν, μέρος της Ταϊλάνδης. Το νησί έχει, μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, γίνει ένας δημοφιλής προορισμός για τουρίστες. Η οικογένεια ζει στη παραθαλάσσια μεριά σε ένα από τα λίγα νησιά όπου οι Δυτικοί δεν έχουν ακόμα έρθει για να μείνουν. Αλλά με το κόστος της ζωής να ανεβαίνει και τη συγκομιδή των ψαριών να μειώνεται, η οικογένεια αναγκάζεται να βρει άλλους τρόπους για να τα βγάλει πέρα. Στην ταινία βλέπουμε τον Μούσα και τους γιους του μέσα στη ζούγκλα σε μια αποστολή συγκέντρωσης μελιού. Αλλά το να φτάσουν το μελίσσι και τη κερήθρα ψηλά στο δέντρο - και να αντιμετωπίσουν τους θυμωμένους ενοίκους της είναι μια επιδέξια και επικίνδυνη υπόθεση.

The Honey Hunting is a short ethnographic film about Musa and his large family living on an island in the Andaman Sea, a part of Thailand. The island has, in just a few short years, become a popular destination for tourists. The family lives on the seaward side in one of the few villages where Westerners have not yet come to stay. But with the cost of living going up and the fish harvest going down, the family is forced to find other ways to get by. In the film, we see Musa and his sons γο into the jungle on a honey-collecting expedition. But reaching the hive and its honeycomb high up in a tree - and dealing with its angry tenants - is a skilled and risky business.

[ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ ]

The Honey Hunting Σουηδία - Ταϊλάνδη - Ηνωμένο Βασίλειο | Sweden - Thailand - UK 2012 14' Ταϋλανδέζικα | Thai

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Lotta Granbom Η Λότα Γκράνμπομ είναι διδακτορική υποψήφια στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Λουντ της Σουηδίας. Η έρευνά της επικεντρώνεται στο πώς το τσουνάμι του Δεκεμβρίου 2004 και η επακόλουθη τουριστική ανάπτυξη επηρέασαν τους Ουράκ Λαουόι κοινωνικά και πολιτιστικά στην Ταϊλάνδη.

Lotta Granbom is a PhD Candidate in Social Anthropology at Lund University, Sweden. Her research focuses on how the tsunami of December 2004 and the following tourism development have affected the Urak Lawoi socially and culturally in Thailand.

20 21

ταινίες πανοράματος panorama 24 . 'Day In, Day Out: Selling Food in Bangkok' [ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ: ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΗ ΜΠΑΝΓΚΟΚ ] Pilapa Esara 26 . 'Dimitsana: "Moving Towards the New Century..." ' [ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ: «ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΙΩΝΑ...» ] Yannis N. Drinis & Silas Michalakas 28 . 'Lord of Miracles' [ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ] Christopher Newman & Patricia Alvarez 30 . 'Mary in Times of Crisis' [ Η ΜΑΡΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ ] Sanne Derks 32 . 'Notes From The Underground' [ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ] Lucas Demgenski 34 . 'Other Europe' [ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ] Rossella Schillaci 36 . 'Songs of Memory, Songs of Loss' [ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ] Erminia Colucci 38 . 'Tales and Myths on the Back of the Centaur' [ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ & ΜΥΘΟΙ ΣΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ ΤΗ ΡΑΧΗ ] Dimitris Prousalis & Fotini Stefani 40 . 'The Problem Of Choosing' [ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ] Roberto López & Jose Ríos 42 . 'The Well: Water Voices from Ethiopia' [ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ: ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ ] Riccardo Russo & Paolo Barberi

22 23

Day

H Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης είναι ένας παγκοσμίως φημισμένος προορισμός, που ελκύει Ταϊλανδούς από την επαρχία και ξένους τουρίστες. Ο Κουν Τιπ μετανάστευσε στην Μπανγκόκ για να βελτιώσει τις οικονομικές προοπτικές της. Πουλά φαγητό στον βασικό δρόμο της φτωχογειτονιάς της και τρέφει τους κατοίκους, που συχνά ζουν χωρίς υδραυλικές εγκαταστάσεις ή κουζίνες. Το εθνογραφικό αυτό ντοκιμαντέρ συλλαμβάνει ένα οικείο πορτρέτο της καθημερινής πάλης της Κουν Τιπ να βγάλει τα προς το ζην. Η παρατηρητική προσέγγιση του βίντεο βυθίζει το κοινό στα κρυμμένα σοκάκια του λαβύρινθου της Μπανγκόκ, όπως οι φτωχογειτονιές βασίζονται στο φυσικό φως και ήχο.

Thailand's Bangkok is a world renowned destination, attracting rural Thai people and foreign tourists. Khun Tip migrated to Bangkok to improve her economic prospects. She sells food on the main walkway of her slum and feeds residents, who often live without indoor plumbing or k itchen facilities. This ethnographic documentary captures an intimate portrayal of Khun Tip's daily struggles to make a living. The video's observational approach immerses the audience into the hidden alleyways of Bangkok's labyrinth like slums relying on natural light and sound.

[ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ: ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΗ ΜΠΑΝΓΚΟΚ ]

y In, Day Out: Selling Food in Bangkok Η.Π.Α. | U.S.A. 2012 15' Ταϋλανδέζικα, Αγγλικά | Thai, English

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Pilapa Esara Η Πιλάπα Εσάρα είναι ανθρωπολόγος της κληρονομιάς της Ταϊλάνδης. Ξεκίνησε να κινηματογραφεί τη συγκεκριμένη φτωχογειτονιά σε κασέτα hi-8 το 1999 και συνέχισε με διακοπτόμενες περιόδους έρευνας που συνέχισαν ως το 2009. Χρωστά πολλά λουκούλεια και χορταστικά γεύματα στους πλανόδιους πωλητές της φτωχογειτονιάς, οι οποίοι της έμαθαν ότι στην Μπανγκόκ ο πωλητής (όχι ο πελάτης) έχει πάντα δίκιο.

Pilapa Esara is a anthropologist of Thai heritage. She started filming the featured slum on hi-8 tape in 1999, followed by intermittent periods of fieldwork continuing through 2009. She owes many hearty and filling meals to the slum's street sellers, who taught her that in Bangkok, the vendor (not the customer) knows best.

23 24

Dimitsana

Η ταινία, η οποία προβλήθηκε ως work in progress στο 2ο Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας, επικεντρώνεται στους μετασχηματισμούς και τις μεταβάσεις μιας ορεινής αρκαδικής κοινότητας, της Δημητσάνας, όπως ανακλώνται στον χώρο αλλά και στις αναπαραστάσεις του. Οι αλλαγές που υφίσταται η κοινωνική οργάνωση του χωριού, ο τρόπος που αυτές αποτυπώνονται στον χώρο και επηρεάζονται από τους μετασχηματισμούς του, η σταδιακή μετατροπή της αγροτικής κοινότητας σε ορεινό εναλλακτικό τουριστικό προορισμό, η ανάδειξή της σε υψηλής καλαισθητικής αξίας τόπο κατοικήσεως, οι νέες εκδοχές εντοπιότητας και συσχέτισης με τον χώρο και τη φύση είναι μερικά από τα θέματα για τα οποία επιχειρεί να μιλήσει η ταινία.Οι δημιουργοί της ενδιαφέρονται να ακούσουν ιδέες και προτάσεις για τη βέλτιστη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχουν τα οπτικοακουστικά μέσα στην έρευνα αυτών των ζητημάτων, αλλά και για το πώς η δουλειά τους μπορεί να αποτελέσει έναν τρόπο επικοινωνίας του ερευνητή με το ευρύτερο κοινό και, κυρίως, να συνεισφέρει στην ανάγκη της κοινότητας να αναστοχαστεί για ζητήματα που αφορούν τη συλλογική της μνήμη και ταυτότητα.

The film, which was screened as a work in progress at the 2nd Athens Ethnographic Film Festival, focuses on the transformations and transitions of a mountainous arcadic community, Dimitsana, as they are reflected both in space and its representations. The changes in the social structure of the village and their documentation in space as they are affected by its transformations, the gradual transition from a pastoral/agricultural community to an alternative tourist destination, the perception of Dimitsana as a higher aesthetic value habitation place, the new forms of locality and attachment to the space and the nature, are some of the issues that the film is trying to explore. The film-makers are open to ideas and suggestions on how to utilize in the best way the capabilities that audiovisual media provide in the research of these issues. They also want to discuss on how their project can become a medium of communication between the researcher and a wider audience and, mostly, on how it could contribute in the need of the community to selfreflect on its collective memory and identity.

[ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ: «ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΙΩΝΑ...» ]

a: "moving towards the new century..." Ελλάδα | Greece 2012 40' Ελληνικά | Greek

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Yannis N. Drinis Γιάννης Ν. Δρίνης σπούδασε Ιστορία και Λαογραφία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στη Μεγάλη Βρετανία (μεταπτυχιακές σπουδές). Είναι υποψήφιος διδάκτορας Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και εργάζεται ως λαογράφος στη Γενική Γραμματεία Πολιτισμού.

Yiannis N. Drinis studied History and Folklore Studies, University of Ioannina, and Social Anthropology, University of Kent, UK, (postgraduate studies). He is PhD candidate in Folklore Studies at the University of Ioannina. He is working as folklorist in the General Secretariat of Culture.

Σκηνοθεσία | Director

Silas Michalakas Σίλας Μιχάλακας σπούδασε Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας στην Αθήνα και στην Οπτική Ανθρωπολογία στο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου στην Αγγλία.

Silas Michalakas studied Archaeology, University of Ioannina. He did postgraduate studies in History and Philosophy of Science and Technology, Athens, and in Visual Anthropology, Goldsmiths, University of London, England.

25 26

Το "Lord of Miracles" είναι ένα πορτρέτο της ετήσιας πομπής "El Señor de los Milagros" στη Λίμα του Περού, η οποία περιστρέφεται γύρω από το είδωλο του Ιησού Χριστού μέσα σε ένα ξύλινο πλαίσιο που ζυγίζει ένα τόνο και κινείται στο κέντρο της Λίμα στους ώμους της La Hermandad de Señor de los Milagros (Η Αδελφότητα του Κυρίου των Θαυμάτων). Το είδωλο είναι αντίγραφο μίας τοιχογραφίας αιώνων, ζωγραφισμένη από έναν ΑφροΠερουβιανό σκλάβο τον 17ο αιώνα, ένα από τα ελάχιστα έργα που επιβίωσαν του τεράστιου σεισμού που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της Λίμα το 1786. Αυτό που ξεκίνησε ως μια μικρή αίρεση Αφρο-Περουβιανών στο τέλος του 18ου αιώνα έχει εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο και είναι μία από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές πομπές στον κόσμο. Η ταινία προσπαθεί να τοποθετήσει τον θεατή μέσα στην πομπή σε μια προσπάθεια να απεικονίσει τους μοναδικούς τρόπους με τους οποίους η θρησκευτική αφοσίωση εκδηλώνεται σε αυτόν τον εορτασμό.

"Lord of Miracles" is an observational portrait of the annual procession of 'El Señor de los Milagros' in Lima, Peru, which revolves around the icon of Jesus Christ, set upon a one-ton wooden frame that moves through the center of Lima on the shoulders of La Hermandad del Señor de los Milagros (the Brotherhood of the Lord of Miracles). The icon is a replica of a centuries-old mural, originally painted by an Afro-Peruvian slave in the 17th century, one of the only structures left standing after a massive earthquake destroyed most of Lima in 1786. What began as a small cult practiced by Afro-Peruvians in the late 18th century has now spread all over the world and is one of the largest religious processions in the world. This film attempts to embed the viewer amidst the procession in an effort to illustrate the unique ways religious devotion is manifested in this celebration.

[ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ]

Lord of Miracles Η.Π.Α. - Περού | U.S.A. - Peru 2012 8' Ισπανικά | Spanish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Christopher Newman Ο Κρίστοφερ Νιούμαν είναι σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ. Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του, «Finding D-QU», έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Slamdance το 2010 και ταξίδεψε σε πάνω από 10 διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Αυτήν την περίοδο δουλεύει σε μία εθνογραφική ταινία για την εφοδιαστική αλυσίδα του υφάσματος αλπακά στο Περού. Ζει και δουλεύει στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια.

Christopher is a director, cinematographer and editor. His documentary short, 'Finding D-QU,' premiered at the 2010 Slamdance Film Festival and screened at over 10 international film festivals. He is currently collaborating on an ethnographic film about the alpaca garment supply chain in Peru. He lives and works in San Francisco, California.

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Patricia Alvarez Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στο Πουέρτο Ρίκο, η Πατρίσια Αλβάρεζ δουλεύει πάνω στην διδακτορική διατριβή της στο τμήμα Ανθρωπολογίας στο UC-Santa Cruz. Η δουλειά της στη φωτογραφία, το βίντεο και τις εγκαταστάσεις έχει εκτεθεί στην Καραϊβική και τις ΗΠΑ. Τα ενδιαφέροντά της εξερευνούν την εθνογραφία και το ντοκιμαντέρ και έχει συνεργαστεί με ανεξάρτητους κινηματογραφιστές στη Καλιφόρνια. Την περίοδο αυτή γράφει την διατριβή της και σκηνοθετεί ένα εθνογραφικό φιλμ για την εφοδιαστική αλυσίδα του υφάσματος αλπακά στο Περού.

Born and raised in Puerto Rico, Patricia Alvarez is a Ph.D. candidate in the Anthropology department at UC-Santa Cruz. Ηer photographic, video and installation work has been exhibited in the Caribbean and the US. Her interests explore ethnography and documentary and she has collaborated with independent documentary filmmakers in California. She is currently writing her dissertation and directing an ethnographic film on the supply chain of alpaca garments in Peru.

28 29

Στη Λούρδη πηγαίνεις για υγεία, στην Ουρκουπίνια για ευημερία. Το «Mary in Times of Crisis» δείχνει πώς τα χρήματα και η θρησκεία συμβαδίζουν στο βωμό της Παρθένου της Ουρκουπίνια στο Κιγιακόγιο της Βολιβίας. Κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου, προσκυνητές έρχονται για να ζητήσουν οικονομική βοήθεια και υλικά αγαθά. Δεν τα ζητούν μόνο προφορικά αλλά υλοποιούν τα αιτήματά τους με την πιο χαρακτηριστική τελετουργία της αφοσίωσης αυτής: εξορύσσοντας και βρίσκοντας πέτρες από το βουνό. Οι πέτρες αυτές θεωρούνται λεφτά που δανείζει η Παρθένος.

To Lourdes you go for health, to Urkupiña for wealth. 'Mary in Times of Crisis' shows how money and religion go hand in hand at the shrine of the Virgin of Urkupiña in Quillacollo, Bolivia. During the whole year pilgrims come to ask for financial help and material goods. They do this not only verbally, but also materialize their requests in the most characteristic ritual of this devotion: hammering stones out of the mountain. The stones are seen as money being lent by the Virgin. We follow three Bolivian women in their activities around the four-day fiesta, when the amount of pilgrims increases dramatically: the two elderly indigenous sisters Virginia and Victoria who earn a living by theatrically selling prayers and blessings to the pilgrims, and the rock-chick Escarlent who comes to Mary in the hope she can keep her bar from going bankrupt. Their paths cross at the pilgrimage shrine.

[ Η ΜΑΡΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ ]

Mary in Times of Crisis Ολλανδία - Βολιβία | The Netherlands - Bolivia 2012 93' Ισπανικά | Spanish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Sanne Derks Γεννημένη το 1979, η Σάνε Ντερκς είναι πολιτισμική ανθρωπολόγος/ ψυχολόγος από την Ολλανδία, η οποία κάνει κοινωνική έρευνα στη Βολιβία από το 2001. Η διδακτορική της διατριβή επικεντρώθηκε στους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις κοινωνικές ανισότητες στο προσκύνημα στην Παρθένο της Ουρκουπίνια στη Βολιβία. Το «Mary in Times of Crisis» είναι η πρώτη της ταινία, την οποία και ολοκλήρωσε σε συνεργασία με την Σάρις Κόπενς, σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ και ανθρωπολόγο από την Ολλανδία.

Born in 1979, Sanne Derks is a Dutch cultural anthropologist/psychologist who has been doing fieldwork in Bolivia since 2001. Her PhD focused on the ways that people deal with social inequalities at the pilgrimage to the Virgin of Urkupiña in Bolivia. "Mary in Times of Crisis" is her first film, which she made in collaboration with Sharis Coppens, a Dutch documentary maker and anthropologist.

29 30

Το «Notes from the Underground» είναι μια ταινία γι' αυτούς που δουλεύουν στο μετρό του Λονδίνου. Αντίθετα με το σύστημα μεταφορών πολλών άλλων ευρωπαϊκών πόλεων, όπου η τεχνολογία κυριαρχεί, εδώ πολλές εργασίες συνεχίζουν να γίνονται από ανθρώπους, σε αντίθεση με μηχανές. Παρόλ' αυτά, σε αυτό, το παλαιότερο και πιο πολυσύχναστο δημόσιο δίκτυο μεταφορών στον κόσμο, οι εργάτες συχνά περνούν απαρατήρητοι. Η ταινία θα εξερευνήσει ένα σπάνια ορατό κομμάτι της γιγαντιαίας μηχανής στις μέρες μας: τους ανθρώπους που το λειτουργούν. Και κανένα άλλο μέρος δε θα μπορούσε να ταιριάξει σε αυτήν την οπτική φόρμα του ντοκιμαντέρ, εκτός από τον συνωστισμένο μικρόκοσμο του Μετρό.

"Notes from the Underground" is a film about those who work on the London Underground. Unlike many other European city transport systems where technology prevails, here many tasks are still performed by people as opposed to machines. However, on this, the oldest and busiest public transport network in the world, the workers often go unnoticed. The film will explore a nowadays rarely visible part of this mammoth machine: the people who run it. And no other place would lend itself to this visual form of documentary, other than the crowded microcosm of the Tube.

[ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ]

Notes From The Underground Αγγλία | England 2012 10' Αγγλικά | English

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Lucas Demgenski Ο Λούκας Ντεμγκένσκι έχει δουλέψει στην τηλεοπτική και κινηματογραφική βιομηχανία από το 2004 ως υπεύθυνος φωτισμού για ντοκιμαντέρ, έχοντας σπουδάσει Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Βερολίνο, και Ξένες Γλώσσες και Κινηματογράφο στο Λονδίνο. Πρόσφατα άρχισε να δουλεύει επίσης σε μικρού μήκους και πειραματικές ταινίες, και η δουλειά του έχει προβληθεί στα φεστιβάλ μικρού μήκους του Λονδίνου και των Καννών.

Lukas Demgenski has worked in the TV and Film industry since 2004, as a lighting cameraman for documentary films after studying Social Anthropology in Berlin, and Foreign Languages and Film in London. More recently he started taking on the role of director of photography on short and experimental films, and his work was shown during the London Short Film Festival and Cannes Short Film Festival, among others.

31 32

Τι συμβαίνει στους Αφρικανούς μετανάστες όταν τους δίδεται ο χαρακτηρισμός του πολιτικού πρόσφυγα; Ποιες προκλήσεις θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν και ποιες οι προοπτικές για έναν αξιοπρεπή βιοπορισμό στην Ιταλία; Στο Τορίνο από τον Δεκέμβριο του 2008 μία εγκαταλελειμμένη κλινική έχει καταληφθεί παράνομα από περισσότερους από 200 πρόσφυγες. Όλοι τους είναι νόμιμοι. Τρεις εμβληματικοί χαρακτήρες μάς οδηγούν σε μια ιστορία που αποκαλύπτει, με τη προσωπική της ματιά, την συλλογική ιστορία, ένα συμβολικό παραμύθι για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες σήμερα, για τις μεταναστευτικές πολιτικές τους και τις αλλαγές που περνούν στο κοινωνικό ιστό των ευρωπαϊκών πόλεων.

What happens to African migrants once they're granted political refugee status? Which challenges will they need to face, and what are their prospects for a decent livelihood in Italy? In Turin, an abandoned clinic has been squatted by more than 200 refugees since December 2008. All of them are legal. Three emblematic characters guide us through a story that reveals, with its intimate look, a collective history, a symbolic tale about all European countries today, their immigration policies and the changes the social fabric of European cities is undergoing.

[ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ]

Other Europe Ιταλία | Italy 2011 75' Ιταλικά, Σομαλικά, Αραβικά | Italian, Somali, Arabian

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Rossella Schillaci Η Ροσέλα Σκιλάτσι έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Οπτική Ανθρωπολογία και τη Σκηνοθεσία Ντοκιμαντέρ από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ (Ηνωμένο Βασίλειο). Το 2009 επελέγη για τη Συνάντηση Ταλέντων της Μπερλινάλε. Διηύθυνε την παραγωγή και σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ για τη RAI και το Sky. Τα τελευταία τρία ντοκιμαντέρ της έχουν βραβευθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, συμπεριλαμβανομένων του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ζαν Ρους στο Παρίσι, του Βραβείου για το Μεσογειακό Ντοκιμαντέρ και Ρεπορτάζ του RAI, και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Τορίνο.

Rossella Schillaci earned a MA in Visual Anthropology and Documentary Direction at the University of Manchester (UK). In 2009 she was selected for the Berlinale Talent Campus. She produced and directed several documentaries for RAI and Sky. Her last three documentaries have been awarded in many international film festivals, including the Jean Rouch Film Festival of Paris, the Prize for Mediterranean Documentary and Reportage of RAI, the Turin Film Festival.

33 34

Τοποθετημένο σε ένα χωριό της Απουλίας στο νότο της Ιταλίας, το «Songs of Memory, Song of Loss» είναι μια αυτό-εθνογραφία, που καταγράφει την αναζήτηση μιας νεαρής γυναίκας η οποία, από την παιδική της ηλικία, προσπαθεί να καταλάβει τον παππού της μέσα από τα τραγούδια που εκείνος τραγουδούσε ως φυλακισμένος κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Τώρα που ο παππούς της πάσχει από άνοια, αυτά τα τραγούδια αντιπροσωπεύουν το μόνο παράθυρο στο κατά τα άλλα θολωμένο μυαλό του.

Set in a village in Puglia in the south of Italy, "Songs of Memory, Songs of Loss" is a auto-ethnography documenting the search of a young woman who, since her childhood, has been trying to understand her grandfather through the songs he sang as a prisoner during World War II. Now that her grandfather is suffering from dementia, these songs represent the only window into his otherwise clouded mind.

[ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ]

Songs of Memory, Songs of Loss Ηνωμένο Βασίλειο - Ιταλία | U.K - Italy 2012 23' Ιταλικά | Italian, Martinese

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Erminia Colucci Το έντονο ενδιαφέρον της Ερμίνια Κολούτσι για τους πολιτισμούς και τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται, ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών της, αλλά και της έρευνάς της στην Αυστραλία, την Ιταλία, την Ινδονησία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, τις Φιλιππίνες και την Ιαπωνία. Οι ταινίες και φωτογραφίες της έχουν προβληθεί στην Ιταλία, την Αυστραλία, την Ουρουγουάη, τον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία. Ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της στο Εθνογραφικό Ντοκιμαντέρ στο Granada Centre Οπτικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, με μια σειρά από φωτογραφικά και κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με διανοητικές διαταραχές.

Erminia Colucci's fascination with cultures and the way these express themselves, runs through her undergraduate and postgraduate studies, and her fieldwork in Australia, Italy, Indonesia, U.K., India, Philippines and Japan. Her films and photos have been shown in Italy, Australia, Uruguay, Canada, U.K. and The Netherlands. She is currently completing a Master in Ethnographic Documentary at the Granada Centre of Visual Anthropology (University of Manchester) with a photo/filmdocumentary series on human rights violations among the mentally ill.

35 36

Tales a

Το λαϊκό παραμύθι έρχεται από ένα μακρύ ταξίδι στο χρόνο για να συναντήσει τους ανθρώπους του 21ου αιώνα. Με αφορμή το Φεστιβάλ Αφήγησης επιχειρείται η σύνδεση της ομορφιάς ενός τόπου με τη σοφία του άχρονου και άτοπου των ιστοριών. Η ανταπόκριση κατοίκων και επισκεπτών, διοργανωτών και ακροατηρίου, σε συνδυασμό με την καλλιτεχνική επιρροή και έμπνευση του προφορικού παραμυθιού αλλά και την επιστημονική του αξία, αποτυπώνεται στο παρόν μικρό χρονικό, που επιθυμεί να δημιουργήσει μια πρωτότυπη πρόταση πολιτισμού και επικοινωνίας.

Folk tales have made a long journey in time, in order to meet the 21st century people. With the Narration Festival as its starting point, the film attempts to connect the beauty of a landscape with the wisdom of the timeless and placeless feature of storytelling. The feedback from the residents and visitors, the organizers and the audience, in combination with the artistic influence and inspiration of the oral folk tale, as well as its scientific value, is depicted in this brief chronicle, which wishes to create an original offer of culture and communication.

[ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ & ΜΥΘΟΙ ΣΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ ΤΗ ΡΑΧΗ ]

and Myths on the Back of the Centaur Ελλάδα | Greece 2012 45' Ελληνικά | Greek

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Dimitris Prousalis Ο Δημήτρης Προύσαλης σπούδασε Παιδαγωγικά, Βιβλιοθηκονομία και Λαογραφία, και μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή. Σήμερα εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση και ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή, μελέτη και ανάλυση, του λαϊκού παραμυθιού από το 1999. Έχει πραγματοποιήσει εκδόσεις, δημοσιεύσεις, εισηγήσεις σε συμπόσια και διεθνή συνέδρια με θέμα το λαϊκό παραμύθι. Επίσης, έχει συντονίσει εργαστήρια και σεμινάρια και έχει συμμετέχει σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Dimitris Prousalis studied teacher education, library science, folklore studies and special education. He's currently working as a public school teacher and has been collecting, documenting, studying and analysing folk tales since 1999. He has worked on editions, publications and conference motions about folk tales. He has also coordinated workshops and seminars, and taken part in scientific conferences in Greece and abroad.

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Fotini Stefani Η Φωτεινή Στεφανή έχει σπουδάσει Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Οπτική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, στην Αγγλία. Έχει εργαστεί σε διάφορες οργανώσεις υλοποιώντας κοινωνικά προγράμματα συγχρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και παράλληλα τα τελευταία χρόνια ασχολείται με το ντοκιμαντέρ. Τα «Παραμύθια και μύθοι στου Κένταυρου τη ράχη» είναι η τέταρτη ταινία που έχει ολοκληρώσει.

Fotini Stefani has studied Social Anthropology at Panteion University and has completed postgraduate studies in Visual Anthropology at the University of Manchester, England. She has worked for various organisations bringing to life social programmes co-financed by the European Union, while at the same time working on documentaries. "Tales and Myths on the Back of the Centaur" is her fourth film.

38 39

Η ταινία αμφισβητεί την πιθανότητα της αναμέτρησης του ταξιδιώτη με το περιβάλλον του. Η κάμερα, πάντα ανήσυχη, ανακαλύπτει ότι η μόνη ευκαιρία που πρέπει να αδράξει, εξαρτάται από την ικανότητα με την οποία ο ταξιδιώτης πρέπει να επιλέξει και να κοιτάξει μέσα από τον άλλο.

From a traveller's perspective, the film questions the possibility of an encounter with his surroundings. The camera, always restless, discovers that the only chance it has to seize, comes with the ability that the traveller has to choose and look through the other.

[ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ]

The Problem Of Choosing Ισπανία - Τουρκία | Spain - Turkey 2012 12' Ισπανικά, Τούρκικα | Spanish, Turkish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Roberto López Γεννημένος στη Λίμα το 1986, σπούδασε και δίδαξε Κοινωνική Ψυχολογία στο Αρχιερατικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού. Έχει συνεργαστεί σε διάφορα οπτικοακουστικά πρότζεκτ στη Βαρκελώνη, στο Μπουένος Άιρες και τη Λίμα, και απέκτησε το μεταπτυχιακό του στην Οπτική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.

Born in Lima in 1986, Roberto López studied and taught Social Psychology in Pucp. He has collaborated in different audiovisual projects in Barcelona, Buenos Aires and Lima, and has earned a Master's in Visual Anthropology from the University of Barcelona.

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Jose Ríos Γεννημένος στη Λίμα το 1985, ο Χοσέ Ρίος σπούδασε Φιλοσοφία στη Βαρκελώνη, όπου ζει σήμερα.

Born in Lima in 1985, Jose Ríos studied Philosophy in Barcelona where he currently lives.

40 41

Αυτό είναι το Κέρατο της Αφρικής, μια περιοχή του κόσμου που τακτικά σοκάρεται από φοβερές ξηρασίες. Κάθε χρόνο, στην ξηρή πεδιάδα της Ορόμιας (Νότια της Αιθιοπίας), όταν η ξηρασία έρχεται, οι βοσκοί συγκεντρώνουν τα κοπάδια τους, μετά από μέρες και μέρες περπατήματος, γύρω από τα απίστευτα κοσμικά πηγάδια που 'τραγουδάνε'. Με την δυνατή φωτογραφία της και την επική αφήγηση, η ταινία ακολουθεί τη ζωή τους κατά τη διάρκεια όλης της ξηρής σεζόν, δείχνοντας ένα μοναδικό παραδοσιακό σύστημα διαχείρισης του νερού, που επιτρέπει να διαχειρίζονται το λίγο διαθέσιμο νερό ως ιδιοκτησία και δικαίωμα όλων, χωρίς την ανταλλαγή χρημάτων.

This is the Horn of Africa, a region of the world that is periodically shocked by terrible droughts. Each year, in the dry Oromia lowlands (South of Ethiopia), when the drought is coming, the Borana herders, after days and days of walking, gather with their livestock around their secular astonishing "singing" wells. With its strong photography and epic narration, the film follows their life during a whole dry season, showing a unique traditional water management system that allows managing the little available water as the property and right of everyone, without any money being exchanged.

[ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ: ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ ]

The Well: Water Voices from Ethiopia Ιταλία | Italy 2011 56' Ωρόμο | Oromo

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Riccardo Russo Ο Ρικάρντο Ρούσο, γεννημένος το 1974, είναι Ιταλός κινηματογραφιστής που εργάζεται στο τομέα της παραγωγής κοινωνικού ντοκιμαντέρ. Έχει διδακτορικό στην Ανθρώπινη Γεωγραφία και ειδίκευση στην Οπτικοακουστική για Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Riccardo Russo, born in 1974, is an Italian filmmaker working in the field of social documentary production. He has a PhD in Human Geography and a specialization in Audiovisuals for Human Rights.

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Paolo Barberi Ο Πάολο Μπαρμπέρι, γεννημένος το 1968, σπούδασε στο Εργαστήριο Οπτικής Ανθρωπολογίας «Diego Carpitella» του Πανεπιστημίου Σαπιένζα της Ρώμης. Οι τομείς της έρευνάς του συγκεκριμένα είναι η οπτική ανθρωπολογία και η ανθρωπολογία των μίντια.

Paolo Barberi, born 1968, studied in the Visual Anthropology Laboratory "Diego Carpitella" - Sapienza University of Rome. His research fields are urban studies and visual and media anthropology.

42 43

ταινίες αφιερώματος tribute films 50 . '3 shorts' [ 3 TAINIEΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ] Carlos Masotta 'Fishing with Fija' [ ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΤΖΑ ] 'My name is Teresa [...]' [ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΕΖΑ... ] 'Mazamorra' [ ΜΑΖΑΜΟΡΑ ] 52 . 'Gorri' [ GORRI ] Carmen Guarini 54 . 'Looking for a Treasure in the Backyard' [ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ ] Soledad Torres Aguero & Felipe Rugeles 56 . 'Luis' [ LUIS ] Soledad Torres Aguero & Felipe Rugeles 58 . 'The Rain Memory' [ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ] Paulo Campano 60 . 'Tiles of Buenos Aires' [ ΠΛΑΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ ] Carmen Guarini

44 45

Αφιέρωμα στον σύγχρονο εθνογραφικό κινηματογράφο της Αργεντινής

Μπορεί το έργο του Γκοριαρένα να εξηγήσει τη ζωή του; Όχι. Μπορεί όμως να την δικαιολογήσει; Ναι. Κάρμεν Γκουαρίνι για την ταινία «Γκόρι» (2010)

Αργεντινή περνά μια διαφορετική περίοδο και αυτό εκφράζεται στα ντοκιμαντέρ της. Μέσα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας, το πρώτο αφιέρωμα στον εθνογραφικό κινηματογράφο της Αργεντινής αποτυπώνει την γεωγραφική και θεματική ποικιλία της τεράστιας αυτής χώρας, μέσα από τα μάτια τεσσάρων ανθρωπολόγων και κινηματογραφιστών, κορυφαίων εκπροσώπων του τομέα της οπτικής ανθρωπολογίας. Κοινωνική και ιστορική μνήμη, χρόνος και γλώσσες υπό εξαφάνιση είναι τα κύρια θέματα πάνω στα οποία εστιάζουν τα ντοκιμαντέρ τους. Η επιστροφή στη δημοκρατία στην Αργεντινή το 1983 ήταν μια στιγμή-κλειδί για τις αρχές της οπτικής ανθρωπολογίας στη χώρα. Στη διάρκεια της μετα-δικτατορικής περιόδου, οι τάσεις της τοπικής παραγωγής οδηγούνταν από την ανάγκη της οπτικής ανθρωπολογίας να προσαρμοστεί στην επείγουσα κοινωνικο-ιστορική κατάσταση. Σε αυτό το πλαίσιο, αυτό που λέγονταν έγινε πιο σημαντικό από το πώς λέγονταν. Το περιεχόμενο ξεπερνά σε σπουδαιότητα τη φόρμα: αυτή ήταν η εθνογραφική προσέγγιση σε θέματα δεμένα στην σύγχρονη ιστορία της χώρας και προσανατολισμένα προς πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Στη μέση της μεγαλύτερης κρίσης που έχει ποτέ αντιμετωπίσει η σύγχρονη Αργεντινή - της κρίσης του 2001 - αναδύθηκε έντονο το ενδιαφέρον να ενώσει κανείς το παρελθόν με το παρόν. Σε αυτό το πλαίσιο, και ακολουθώντας το μομέντουμ των νέων οπτικοακουστικών και post-production τεχνολογιών, ο αριθμός των έργων των ανθρωπολόγων που πειραματίζονταν με νέες μεθόδους, δούλευαν μέσα και έξω από το ακαδημαϊκό χώρο, έθιγαν νέα θέματα ή υιοθετούσαν μια πολιτική προσέγγιση, θα αυξανόταν. Η Σολεδάδ Τόρες Αγκουέρο δουλεύει με γηγενείς λαούς στη βόρεια Αργεντινή και πειραματίζεται με συμμετοχικά

εισαγωγή βίντεο πρότζεκτ. Το «Luis» δείχνει τις διαστάσεις του χρόνου και της σιωπής στο μοναχικό τοπίο ενός άνδρα στο Τσάκο της Αργεντινής. Το «Ψάχνοντας για Θησαυρό στην Πίσω Αυλή» τοποθετείται στο Τσάκο της Παραγουάης, σε μια πόλη σημαδεμένη από τα ίχνη του Πολέμου της Παραγουάης (1865 1870). Ο Βάλτερ Μερέλες ψάχνει για χαμένους θησαυρούς σε κρυμμένα μέρη κατά τη διάρκεια του πολέμου, μια πράξη μνήμης που ανακατασκευάζει το παρελθόν παραβιάζοντας τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Η δουλειά της Κάρμεν Γκουαρίνι, η οποία έπαιξε κεντρικό ρόλο στην εισαγωγή του Γαλλικού κινήματος κοντά στο τέλος της δεκαετίας του '80, εξετάζει σε βάθος το θέμα της μνήμης μέσα από δύο ταινίες που διαδραματίζονται στο αστικό πλαίσιο του Μπουένος Άιρες. Το «Πλακάκια του Μπουένος Άιρες» επικεντρώνεται στην επεξεργασία του πρόσφατου πολιτικού παρελθόντος, χρησιμοποιώντας σαν παράδειγμα την τοποθέτηση των πλακακιών στα πεζοδρόμια της πόλης, τα οποία θυμίζουν την ύπαρξη πολιτικών ακτιβιστών που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας στρατιωτικής δικτατορίας. Το «Gorri» εξερευνά τις υλικές και ιδεολογικές αποφάσεις που συνυπάρχουν στο έργο του Κάρλος Γκοριαρένα, ενός παθιασμένου ζωγράφου και μέντορα για πολλές γενιές Αργεντινών καλλιτεχνών. Η σθεναρή του αντίδραση στις «κατηγορίες» ότι υπήρξε κοινωνικός και πολιτικός ζωγράφος μάς επιτρέπει να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο η πολιτική συναντά την τέχνη. Ο Κάρλος Μασότα και ο Πάουλο Καμπάνο εισχωρούν σε βάθος στις ζωές των γηγενών λαών. H «Μνήμη της Βροχής» του Πάουλο Καμπάνο, χρησιμοποιεί ένα ταξίδι μέσα στα τοπία για να μας δείξει τις μαρτυρίες των Μαπούσε σχετικά με την ανάγκη για οργάνωση των ιθαγενών στην Παταγονία. Τα τρία μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του Κάρλος Μασότα είναι μέρος του πρότζεκτ «Γλώσσες υπό Εξαφάνιση, Άνθρωποι υπό Εξαφάνιση στην Αργεντινή», μια συμπαραγωγή από το Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και του Γλωσσολογικού Τμήματος του Ινστιτούτου Max Planck. Μέσα από την αφήγηση και τις πολιτισμικές πρακτικές των Μοκόβι και

των Ταπιέτε, θα δούμε ζητήματα που αφορούν την ιστορική ανακατασκευή και τις υπό εξαφάνιση γλώσσες στην περιοχή Τσάκο της Αργεντινής. Οι ταινίες του Μασότα συμβάλλουν στην διατήρηση και την εκτίμηση των λιγότερο γνωστών γλωσσών της χώρας. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους ανθρωπολόγους που δέχθηκαν την πρόσκλησή μας να συμμετάσχουν σε αυτό το αφιέρωμα και ήταν αρκετά ευγενικοί ώστε να μας δανείσουν τις δουλειές τους. Παρόλο που παρουσιάζουμε τα έργα των ανθρωπολόγων που έχουν αφοσιωθεί σε ακαδημαϊκές δραστηριότητες στα πανεπιστήμια του Μπουένος Άιρες, πρέπει να αναφέρουμε ότι δυστυχώς δεν μπορέσαμε να καλύψουμε την τεράστια φιλμογραφία των Αργεντινών κινηματογραφιστών που δουλεύουν στο υπόλοιπο της χώρας. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε ειδικά την κινηματογραφίστρια Σολεδάδ Τόρες Αγκουέρο, η υποστήριξη και αφοσίωση της οποίας μάς συνόδεψε αυτά τα δύο χρόνια που έχουμε περάσει προετοιμάζοντας το αφιέρωμα αυτό, όπως και την Μαριάν Μόγια για την θεωρητική της συμβολή στην μελέτη ταινιών από ανθρωπολόγους στην Αργεντινή. Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας παρουσιάζει μερικές από τις ταινίες που θεωρούνται οι πιο αντιπροσωπευτικές των σύγχρονων τάσεων του εθνογραφικού σινεμά της Αργεντινής. Στο τρέχον κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο της Ελλάδας, οι εικόνες της Αργεντινής που λαμβάνουμε μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σχετίζονται κυρίως με την οικονομική και πολιτική ιστορία της χώρας, μέσα στο πλαίσιο της κρίσης. Το αφιέρωμα αυτό αποδεικνύει το πώς η ανθρώπινη δημιουργικότητα μπορεί να βοηθήσει στο να ξεπεραστεί η όποια κρίση. Φέρνοντας μακρινά μέρη πιο κοντά, το εθνογραφικό σινεμά διευρύνει τη ματιά μας και τις ερωτήσεις μας για τον κόσμο, και κάνει δυνατό τον διαπολιτισμικό διάλογο για την παραγωγή της ανθρωπολογικής γνώσης. Kωνσταντίνα Μπούσμπουρα και Χούλια Μ.Χέιμαν

46 47

Tribute to Contemporary Argentine Ethnographic Cinema

Does the work of Gorriarena explain his life? No. But does it justify it? Yes. Carmen Guarini on the movie â&#x20AC;&#x153;Gorriâ&#x20AC;? (2010)

Argentina is going through a different time; this is expressed in its documentary films. Within the framework of the Athens Ethnographic Film Festival, the first tribute to the Argentine ethnographic cinema portrays to the geographic and thematic diversity of this vast country, through the eyes of four anthropologists and filmmakers who are the leading exponents in the field of visual anthropology. Social and historical memory, time and endangered languages are the main subjects on which their documentaries focus. The return to democracy in Argentina in 1983 was a key moment for the beginnings of visual anthropology in the country. During the post-dictatorship period, the trend in local production was driven by the need to adapt visual anthropology to the urgencies of the socio-historical situation. In this context, what was said became more important than how it was said. Content outweighing form would be the ethnographic approach to topics anchored in the countryâ&#x20AC;&#x2122;s contemporary history and oriented toward political and social issues. In the midst of the greatest crisis modern Argentina had ever suffered - the 2001 crisis - the interest of joining the past with

introduction the present strongly emerged. In this context, and following the momentum of new audiovisual and post-production technologies, the number of works of anthropologists experimenting with new methods, working both inside and outside the academic field addressing new topics or adopting a more political approach would increase. Soledad Torres Agüero and Felippe Rugeles work with indigenous people in the north of Argentina experimenting with participatory video methodologies. “Luis” shows the dimensions of time and silence in the lonely landscape of a man in the Argentine Chaco. “Looking for a Treasure in the Backyard” is set in the Paraguayan Chaco, in a city marked by the traces of the War of the Triple Alliance (1865-1870). Walter Mereles searches for lost treasures in hidden places during the war, an act of memory which reconstructs the past by trespassing the limits between reality and fantasy. The work of Carmen Guarini, who was a central figure in introducing the French movement near the end of the ‘80s, goes into depth in the issue of memory through two movies which take place in the urban context of Buenos Aires. “Tiles of Buenos Aires” focuses on reworking the recent political past, using as an example the placement of artisan tiles in the city sidewalks which recall the existence of political activists that disappeared during the last military dictatorship. “Gorri” explores the material and ideological decisions that coexist in the work of Carlos Gorriarena, a passionate painter and a mentor for many generations of Argentine artists. His strong resistance to being "accused" of being a social and political painter allows us to understand the way in which politics meets art. Carlos Masotta and Paulo Campano dig into the lives of Argentine indigenous peoples. “The memory of the Rain”, by Paulo Campano, uses a trip through landscapes to show the testimonies of the Mapuche people regarding the need for indigenous organization in the Patagonia.

the University of Buenos Aires and the Linguistics Department of the Max Planck Institute. Through the narration and cultural practices of Mocovies and Tapietes, we will look into issues concerning historical reconstruction and the endangered languages in the area of the Argentine Chaco. Masotta’s films contribute to the preservation and appreciation of the least known languages in the country. We would like to thank the anthropologists who accepted our invitation to participate in this tribute and kindly lent us their works. Although we present the works of anthropologists dedicated to academic activities at universities in Buenos Aires, we must mention that unfortunately we were not able to address the vast filmography of Argentine filmmakers working in the rest of the country. We want to give our special thanks to the filmmaker Soledad Torres Agüero, whose support and dedication accompanied us during the two years we spent preparing this tribute, as well as to Marian Moya for her theoretical contributions to the study of films by anthropologists in Argentina. The program of the Athens Ethnographic Film Festival presents some of the movies that are the most representative of contemporary trends of Argentine ethnographic cinema. In the current socioeconomic context of Greece, the images of Argentina that we receive through the media are mainly related to the country’s economic and political history, framed in terms of crisis. This tribute leaves proof of how human creativity can help overcome any crisis. By bringing distant geographies closer, ethnographic cinema broadens our viewpoint and our questions about the world, and makes intercultural dialogue about the production of anthropological knowledge possible. Konstantina Bousmpoura and Julia M. Heimann

The three short documentaries by Carlos Masotta are part of the project “Endangered Languages, Endangered People in Argentina”, a co-production by

48 49

Fishing with Fija [ ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΤΖΑ ] Μία ομάδα νεαρών ανθρώπων της Μοκόβι κοινότητας από το Ρεκρέο, στην βορειοδυτική επαρχία της Σάντα Φε στην Αργεντινή, χρησιμοποιεί παραδοσιακές τεχνικές υποβρύχιου ψαρέματος. Οι μαρτυρίες τους είναι στη γλώσσα Μοκόβι.

My name is Teresa [...] [ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΕΖΑ... ] Μια Μοκόβι γυναίκα δείχνει το παραδοσιακό φαγητό των Μοκόβι, καλαμπόκι με στάχτες, στην βορειοδυτική επαρχία της Σάντα Φε στην Αργεντινή.

Αργεντινή | Argentina 2004 | 8' Ισπανικά, Mοκόβι | Mocoví, Spanish A group of young people of the mocovi community from Recreo, in the northwestern province of Santa Fe in Argentina, uses traditional spearfishing techniques. Their testimonies are in mocovi language.

Αργεντινή | Argentina 2004 | 9' Ισπανικά, Mοκόβι | Mocoví, Spanish A mocovi woman shows the traditional mocovi food pororó con ceniza(popcorn with ashes)in the northwestern province of Santa Fe in Argentina.

[ 3 TAINIEΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ]

3 shorts

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Carlos Masotta Ο Κάρλος Μασότα έχει διδακτορικό στην Ανθρωπολογία (Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες - Εθνικό Συμβούλιο Επιστημονικών και Τεχνικών Ερευνών) και είναι μέλος του Εθνικού Ινστιτούτου Ανθρωπολογίας και Σκέψης. Έχει επίσης διεξάγει εκτενείς έρευνες στους τομείς της φωτογραφίας και των οπτικών σπουδών. Το 2010 έλαβε την υποτροφία DAAD για να οργανώσει τα φωτογραφικά αρχεία του διάσημου Γερμανού ανθρωπολόγου Λέμαν-Νίτσε.

Mazamorra [ ΜΑΖΑΜΟΡΑ ] Παραδοσιακή ομαδική προετοιμασία του δημοφιλούς γλυκού «μαζαμόρα» στην κοινότητα Ταπιέτε από την Ταρταγάλ, στη βορειοδυτική επαρχία της Σάλτα στην Αργεντινή.

Carlos Massota has a Ph.D. in Anthropology (University of Buenos Aires- National Council of Scientific and Technical Research) and he is member of the National Institute of Anthropology and Thought. He has also developed ample research in the fields of photography and visual studies. In 2010 he received a DAAD scholarship to put together the photographic archives of the famous German anthropologist Lehmann-Nitsche.

Αργεντινή | Argentina 2004 | 8' Ισπανικά, Ταπέτι | Tapiete, Spanish Traditional preparation in group of the popular dessert "mazamorra" in the tapiete community from Tartagal, in the northwestern province of Salta in Argentina.

50 51

Η ιστορία αυτής της ταινίας ξεκινά τη στιγμή που ο καλλιτέχνης και η δουλειά του ανεξαρτητοποιούνται για πάντα. Ο Γκοριαρένα πεθαίνει, και το έργο του μένει χωρίς ο δημιουργός να είναι εκεί για να το εξηγήσει, να το αντικαταστήσει ή να το τροποποιήσει. Η προετοιμασία μιας έκθεσης αποτελεί τη αφορμή της αναζήτησης και της διερεύνησης της υλικής και καλλιτεχνικής διάστασης του έργου ενός καλλιτέχνη. μερικές από αυτές τις αποφάσεις και αποτελέσματα, προσπαθώντας να δει ποιες πράξεις αγάπης, εμπιστοσύνης, τάξης ή απληστίας ξυπνά, και στην πορεία επιχειρεί να βρει το μονοπάτι του ζωγράφου και ίσως, απλώς ίσως, να έρθει πιο κοντά στην αλήθεια. Μια αλήθεια που εκφράζεται μέσα από το χρώμα, τον κριτικό και σαρκαστικό ρεαλισμό, το ειρωνικό παράπονο και μια δυνατή αντίσταση στο να 'κατηγορηθεί' ότι είναι ένας κοινωνικός και πολιτικός ζωγράφος.

The story of this film begins the moment the artist and his work forever become independent. Gorriarena dies, and his work starts to exist without the author's presence to explain it, replace it or modify it. The mounting of an exhibition is the excuse to explore the material and ideological decisions that coexist in the work of an artist. The film explores some of those decisions and results, trying to see what acts of love, trust, order, or greed it arouses, and in the process attempts to find the path of the painter and maybe, just maybe, the one closer to the truth. A truth that is expressed through colour, critical and sarcastic realism, the ironic complaint and a strong resistance to being "accused" of being a social and political painter.

[ GORRI ]

Gorri Αργεντινή | Argentina 2010 74' Ισπανικά | Spanish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Carmen Guarini Η Κάρμεν Γκουαρίνι είναι κινηματογραφίστρια και ανθρωπολόγος. Έλαβε το διδακτορικό της στις Κινηματογραφικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ στη Γαλλία, με ειδίκευση στο Ανθρωπολογικό Σινεμά υπό τη διεύθυνση του Ζαν Ρους (1988). Είναι ερευνήτρια του Εθνικού Επιστημονικού και Τεχνικού Συμβουλίου Έρευνας της Αργεντινής και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες. Το 1986, μαζί με τον Μαρσέλο Σέσπεδες, ίδρυσε το Cine Ojo, την πιο σημαντική εταιρεία της Αργεντινής που ασχολείται αποκλειστικά με την δημιουργία ντοκιμαντέρ. Το 2001, δημιούργησαν το Doc Buenos Aires Forum for Documentary Production.

Carmen Guarini is a filmmaker and anthropologist. She received her doctorate in Film Studies from the University of Nanterre, France, specializing in Anthropological Cinema under the direction of Jean Rouch (1988). She is a CONICET Researcher and a professor at the University of Buenos Aires. In 1986, together with Marcelo Céspedes, she founded Cine Ojo, the most important production company in Argentina exclusively dedicated to the creation of documentary film. In 2001, they created the Doc Buenos Aires Forum for Documentary Production.

52 53

Η Φορτίν Σολεδάδ είναι μια πόλη βαθιά σημαδεμένη από τον πόλεμο. Ένα έντονο πράσινο τοπίο, πενθόν και λαβυρινθώδες, ζει δίπλα-δίπλα με τον χρυσό και τον θάνατο. Η πόλη τελειώνει εκεί που ο έρημος βάλτος ξεκινά. Ο Γουόλτερ Μερέλες κοιτά σε κρυμμένα μέρη για τους πολλούς θησαυρούς που θάφτηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Παραγουάης (1865 - 1870). Η έρευνά του σημαδεύεται από την ύπαρξη του λευκού φωτός, ενός παλιού θρύλου που παίρνει διάφορες μορφές και ζωές στην μνήμη των κατοίκων. Διερευνώντας αυτόν τον μύθο, ο Μερέλες κατασκευάζει με ποικίλους χαρακτήρες την δική του φαντασίωση για τις πολυπόθητες χρυσές ταφές. Στην πορεία ο Μερέλες θολώνει τα όρια μεταξύ των ανθρώπων και των χαρακτήρων, της πραγματικότητας και της φαντασίας, της καταγραφής και της αναπαράστασης.

Fortin Soledad is a town deeply scarred by war. An intense green landscape, grieving and labyrinthine, lives side by side with gold and death. The town ends where the desolate swamp begins. Walter Mereles looks in hidden places for the many treasures buried during the War of the Triple Alliance (1865-1870). His search is marked by the existence of the white light, an old legend that takes on different bodies and lives in the memory of the inhabitants. While investigating this myth, Mereles constructs with diverse characters his own fantasy about the much wished-for gold burials. Along the way Mereles blurs the boundaries between people and characters, reality and fantasy, register and representation.

[ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ ]

Looking for a Treasure in the Backyard Αργεντινή | Argentina 2009 15' Ισπανικά | Spanish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Soledad Torres Aguero Γεννημένη στην Αργεντινή, η Σολεδάδ Τόρες Αγκουέρο είναι ανθρωπολόγος, φωτογράφος και παραγωγός ντοκιμαντέρ. Από το 2004, έχει συν-σκηνοθετήσει πολλά ντοκιμαντέρ. Δουλεύει με γηγενείς ανθρώπους στην βόρεια Αργεντινή, πειραματιζόμενη με συμμετοχικές βίντεο μεθολογίες, και κάνει οπτική έρευνα. Συνσκηνοθετεί ένα οπτικοακουστικό πρότζεκτ με τον τίτλο "Τροχιές" που στοχεύει να δημιουργήσει ένα δημόσιο αρχείο ανθρωπολόγων από τη Λατινική Αμερική.

Born in Argentina, Soledad Torres Agüero is an anthropologist, photographer and documentary producer. Since 2004, she has codirected many documentaries. She works with indigenous people in the north of Argentina experimenting with participative video methologies, and does visual research. She co-directs an audiovisual project named "Trajectories" which aims to create a public archive of Latin-American anthropologists.

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Felipe Rugeles Γεννημένος στη Κολομβία, ο Φελίπε Ρουχέλες είναι κινηματογραφιστής. Έχει συμμετάσχει ως βοηθός σκηνοθέτη και βοηθός ήχου σε πολλές ταινίες. Έχει σκηνοθετήσει μικρού μήκους ταινίες, μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, σε Αργεντινή και Κολομβία. Αυτή την περίοδο δουλεύει πάνω στο επόμενο ντοκιμαντέρ του, «Doble Yo».

Born in Colombia, Felipe Rugeles is a filmmaker. He has participated as assistant director and sound assistant in many films. He has directed short fiction and documentaries films in Argentina and Colombia. Ηe is currently working on his next documentary "Doble Yo".

54 55

Στα λαβυρινθώδη μονοπάτια του Γκραν Τσάκο, είναι δυνατόν να βρει κανείς τις μικρότερες ιστορίες που καταφέρνουν να υπονομεύσουν το χρόνο και να τον γυρίσουν κυκλικά. Το «Luis» είναι η συνάντηση ενός ανθρώπου με μια κάμερα που τον συνοδεύει και τον ακολουθεί. Είναι επίσης ένα ρεαλιστικό πορτρέτο ενός ανθρώπου που βεβηλώνει το χρόνο.

In the labyrinthine paths of the Gran Chaco, it is possible to find the smallest stories which manage to subvert time and turn it cyclically. "Luis" is the encounter of a man with a camera that accompanies him and sticks to him. It is also the realistic portrait of a man who profanes time.

[ LUIS ]

Luis Αργεντινή | Argentina 2010 6' Ισπανικά | Spanish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

56 57

«Η Μνήμη της Βροχής» είναι ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τα ίχνη της γηγενούς ιστορικής μνήμης μέσα από τις φωνές του λαού Μαπούσε στη Παταγονία της Αργεντινής. Διασκορπισμένες, φιμωμένες και ξεχασμένες φωνές που επανεμφανίζονται σε διαφορετικά μονοπάτια αλλά συναντώνται σε ένα κοινό σημείο: οι γηγενείς λαοί χρειάζεται να οργανωθούν.

"La memoria de la Lluvia" is a documentary that traces back indigenous historical memory from the voices of the Mapuche people in Argentine Patagonia. Scattered, silenced and forgotten voices that resurface on different paths, but meet at a common point: the need for the indigenous people to organize.

[ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ]

The Rain Memory Αργεντινή | Argentina 2002 56' Ισπανικά | Spanish, Manuche

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Paulo Campano Ο Πάουλο Καμπάνο σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Ανθρωπολογικές Επιστήμες στη Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες. Είναι κινηματογραφιστής ντοκιμαντέρ και η δουλειά του επικεντρώνεται σε ζητήματα που σχετίζονται με γηγενείς λαούς, τους κατοίκους υποβαθμισμένων περιοχών και την ιστορία της Λατινικής Αμερικής.

Paulo Campano studied Film Direction (University of Buenos Aires) and Anthropological Sciences at the School of Humanities of the University of Buenos Aires. He is a documentary filmmaker whose work focuses on issues related to indigenous peoples, slum dwellers and Latin American history.

58 59

Κάποια «πλακάκια» από τα πεζοδρόμια του Μπουένος Άιρες αθόρυβα μάς υπενθυμίζουν την ύπαρξη των αγνοούμενων και δολοφονημένων ακτιβιστών από την Κρατική Τρομοκρατία. Είναι μια χειρονομία μνήμης από κομμάτια της κοινωνίας μας που αντιστέκονται στον διπλό θάνατο. Σε αυτά τα μέρη, η ζωή συνεχίζεται ως συνήθως και η λησμονιά είναι παρούσα.

Some "tiles" from the sidewalks of Buenos Aires quietly remind us of the existence of missing and murdered militants by the State Terrorism. They are a gesture of memory made by sectors of our society that resist the double death. In these places, life goes on as usual and oblivion its present.

[ ΠΛΑΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ ]

Tiles of Buenos Aires Αργεντινή | Argentina 2011 10' Ισπανικά | Spanish

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

60 61

ειδικές προβολές special screenings 64 . '(Dis) location – Sampa' [ (DIS) LOCATION – SAMPA ] Sarah Shamash 66 . 'Funeral Season' [ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΗΔΕΙΩΝ ] Matthew Lancit 68 . 'West Edges' [ ΔΥΤΙΚΕΣ ΑΚΡΕΣ ] Luca Di Meo

62 63

Εξετάζοντας πώς η γεωγραφία κατασκευάζεται, οργανώνεται και μεταμορφώνεται διαρκώς βάσει κοινωνικό-οικονομικών παραγόντων, το ντοκιμαντέρ ασχολείται με τον εκτοπισμό και τον διασκορπισμό πληθυσμιακών ομάδων στο κάποτε σικ, αρχιτεκτονικά επιβλητικού και κατοικημένου "ιστορικού κέντρου" του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, το 2010. Η ταινία καταγράφει την τελετουργία της καθημερινότητας τριών εργατών σε αυτήν την ιστορική τοποθεσία, περικλείοντας την πολυπλοκότητα οικονομικών συστημάτων που συνυπάρχουν, ορίζουν και μετασχηματίζουν το γεωγραφικό χώρο του κέντρου. Συλλαμβάνει επίσης τις αυξομειώσεις και την πολυπολιτισμικότητα του πληθυσμού που καθορίζονται από το ωράριο 9-5 τις εργάσιμες μέρες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας το κέντρο της νοτιοαμερικάνικης μητρόπολης πλημμυρίζει από αντιπροσωπευτικά δείγματα εργατών από διάφορες τοπικές και παγκόσμιες οικονομίες, από υπαλλήλους στις παντοδύναμες πολυεθνικές έως παράνομους μετανάστες που εργάζονται ως πλανόδιοι πωλητές, ενώ τη νύχτα αδειάζει από τον εργαζόμενο πληθυσμό, αφήνοντας τους άστεγους να κατοικούν στους δρόμους του, όπου πολλά από τα εγκαταλελειμμένα κτίρια προσφέρονται ως καταλύματα για τη διανυκτέρευση τους.

Examining how geography is devised, organized and constantly transformed based on socio-economic factors, this documentary film is about dislocations and displacements in the once chic, architecturally imposing and residentially populated "historic center" of Sao Paulo, Brazil in 2010. The film maps the daily ritual of three workers in this historic location, while encompassing the complex myriad of economic systems that co-exist, define and transform the center's geographic space. It also captures the flux of population density and dispersion that is controlled by the 9-5 work week when the diurnal cycle of this South American metropolis' centre is flooded by a cross section of workers representing various local and global economies, from high-powered multinationals to illegal migrant street vendors, during the workday, and then emptied of its working population by night, the homeless inhabiting its streets, where many of the abandoned buildings provide places to rest their heads.

[ (DIS) LOCATION – SAMPA ]

(Dis) location – Sampa Καναδάς | Canada 2011 42' Αγγλικά | English

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Sarah Shamash Γεννημένη στο Βανκούβερ το 1977, η Σάρα Σάμας πήρε το πτυχίο του τμήματος Κινηματογραφική Παραγωγή από το University of British Columbia. Μετακόμισε στο Παρίσι το 2001, όπου έζησε, δούλεψε και φοίτησε για πέντε χρόνια. Αφού ολοκλήρωσε ένα μεταπτυχιακό στον κινηματογράφο, έπειτα ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στις Καλές Τέχνες από το Πανεπιστήμιο του Saint Denis, Paris VIII, άρχισε να εκθέτει τη δουλειά της σε γκαλερί και κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Τορόντο.

Born in Vancouver in 1977, Sarah Shamash completed a BA in Film Production from the University of British Colombia. She moved to Paris in 2001, where she lived, worked and studied for five years. Completing a Master's in Cinema, then a second Master's in Fine Arts from Paris VIII, University of Saint Denis, she began exhibiting her work in art venues and film festivals internationally. She now lives and works in Toronto.

64 65

Aν ο Γούντι Άλεν αποφάσιζε να κάνει ένα εθνογραφικό ντοκιμαντέρ στο Καμερούν, το αποτέλεσμα θα ήταν κάτι σαν το «Funeral Season» του Καναδού σκηνοθέτη Μάθιου Λάνσιτ. Εδώ ο κινηματογραφιστής τοποθετεί τον εαυτό του, ως ένας ξένος εξερευνητής που αναζητά τα απομεινάρια των δικών του νεκρών και των δικών του ιεροτελεστιών. Είναι η δουλειά ενός κινηματογραφιστή του οποίου το ευρηματικό στιλ είναι ταυτόχρονα πολύ προσωπικό, αστείο, ποιητικό, και αντισυμβατικό στην εθνογραφική του προσέγγισή. Βραβείο Πρώτης Επαγγελματικής Ταινίας στο Traces de Vies - Rencontres du Film Documentaire.

If Woody Allen sought out to make an ethnographic documentary in Cameroon, the result would probably be something like "Funeral Season" by Canadian director Matthew Lancit. Here, the filmmaker stages himself in the skin of a foreign explorer seeking the remains of his own dead and his own rites. This is the work of a filmmaker whose inventive style is simultaneously very personal, funny, poetic, and unconventional in its ethnographic approach. First Professional Film Prize at the Traces de Vies Rencontres du Film Documentaire.

[ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΗΔΕΙΩΝ ]

Funeral Season Καναδάς - Καμερούν | Canada - Cameroon 2010 87' Αγγλικά, Γαλλικά | English, French

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Matthew Lancit Ο Μάθιου Λάνσιτ είναι βραβευμένος σκηνοθέτης από το Τορόντο του Καναδά. Πήρε το πτυχίο κλασικών σπουδών από το Sarah Lawrence College, όσο ταυτόχρονα σπούδαζε κινηματογράφο στο Tisch School of the Arts του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Αφότου άφησε τη Νέα Υόρκη για να ζήσει στην Αφρική, ο Λάνσιτ ξεκίνησε την προετοιμασία του πρώτου μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του, «Funeral Season», που προβλήθηκε σε πανεπιστήμια και μουσεία όλου του κόσμου και σε περίπου 40 κινηματογραφικά φεστιβάλ.

Matthew Lancit is an award-winning film director from Toronto, Canada. He received a degree in the humanities from Sarah Lawrence College while simultaneously studying filmmaking at NYU's Tisch School of the Arts. After leaving New York to live in Africa, Lancit embarked on the making of his first feature length documentary, "Funeral Season", which has gone on to screen at universities and museums around the world, and at about 40 international film festivals.

66 67

Η έρευνα του πιο μακρινού ορίου της πραγματικότητας˙ η Ισλανδία, μια χώρα μακριά από τις πραγματικότητές μας. Ένα ταξίδι μέσα από φολκλόρ και υπερφυσικά παραμύθια, η κουλτούρα ενός λαού στα άκρα. Ανακαλύπτοντας σουρεαλιστικά σενάρια όπου ξωτικά και φαντάσματα είναι μέρος του καθημερινού ιστορικού, βρίσκεις το όριο μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Όντας στις άκρες της Γης, όπου η φύση βασιλεύει χωρίς αντίπαλο, όλα παίρνουν μια ευλαβική όψη˙ προσωπικά όρια σκέψης, και αυτά στα οποία οδηγούμαστε λόγω των συνθηκών, βρίσκουν νέους τρόπους εξάπλωσης, νέα στάνταρ. Ό,τι δεν μοιάζει φυσιολογικό και συνηθισμένο, μοιράζεται και λέγεται.

The research of the farthest limit of reality; Iceland, a land far from our realities. A journey through folk and supernatural tales, the culture of a people taken to its extreme. Discovering surreal scenarios where elves and ghosts are part of the daily chronicle, you find the edge between myth and reality. Being at the ends of the earth, where nature reigns unopposed, everything takes a reverential look; personal limits of thought, and those to whom we are driven by circumstances, find new ways of proliferation, new standards. What doesn't seem normal and ordinary, is shared and told.

[ ΔΥΤΙΚΕΣ ΑΚΡΕΣ ]

West Edges Ιταλία, Ισλανδία | Italy, Iceland 2012 21' Αγγλικά | English

Σκηνοθεσία - Έρευνα | Director - Research

Luca Di Meo Ο Λούκα Ντι Μέο γεννήθηκε στην Ιταλία και το «West Edges» είναι η διατριβή του, μέρος μιας διαδικασίας της οποίας το βασικό θέμα έρευνας είναι ο ισλανδικός πληθυσμός και η σχέση του με το μύθο και τη μυθολογία.

Luca Di Meo was born in Italy and "West Edges" is his thesis, as a part of a process whose primary subject of investigation is the Icelandic population and its relationship with myth and mythology.

68 69

Το Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας θέλει να ευχαριστήσει τους: Athens Ethnographic Film Festival wishes to thank:

Exile Room, Βάλερυ ΚΟΝΤΑΚΟΣ και Δέσποινα ΠΑΥΛΑΚΗ Shannon CAROLL, Kayla HAMMOND, Julia PERCIASEPE and the Documentary Educational Resources (DER), Susanne HAMMACHER and the Royal Anthropological Institute (RAI), Konstantina BOUSMPOURA and Julia M. HEIMANN Παναγιώτη ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, Χρήστο ΒΑΡΒΑΝΤΑΚΗ, Ειρήνη ΒΟΥΪΔΑΣΚΑΚΗ, Στάθη ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟ, Δημήτρη ΓΚΕΝΕΡΑΛΗ, Βαρβάρα ΔΟΝΟΥ, Μιχάλη ΖΟΥΠΑ, Γεωργία ΚΟΡΡΩΣΗ, Χριστίνα ΛΙΑΠΗ, Toby LEE, Δημήτρη ΜΥΛΩΝΑ, Ορέστη ΠΛΑΚΙΑ Εταιρία Αστικού Πολιτισμού ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ, Μαρία ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ και Βασίλη ΚΑΡΑΜΗΤΣΑΝΗ, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας – ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ, Φαίδρα ΒΟΚΑΛΗ και Νίκη ΞΕΝΟΥ Και ιδιαίτερα όλους του δημιουργούς (and especially all the filmmakers) Fotini STEFANI & Dimitri PROUSALI, Gianni DRINI & Sila MICHALAKA, Rossella SCHILLACI, Eda Elif TIBET, Mihai Andrei LEAHA, Kieran HANSON, Stacey WILLIAMS, Lotta GRANBOM, Pilapa ESARA, Patricia ALVAREZ & Christopher NEWMAN, Sanne DERKS, Lukas DEMGENSKI, Erminia COLUCCI, Roberto LOPEZ & Jose RIOS, Riccardo RUSSO & Paolo BARBERI, Carmen GUARINI, Paulo CAMPANO, Carlos MASSOTA, Soledad Torres AGUERO, Felipe RUGELES