Tehlikeli Oyunlar

«İyi bir isim bulamadım şiire-, şimdilik 'Beşeriyete, Tarih Zaviyesinden Bir Hitap veya Akim Zaferi' demek niyetindeyim.» Öksürdü: «Beşeriyete Tarih Zaviyesinden Bir Hitap veya Aklın Zaferi: Tarih bir iptilâdır derûnumda Sineme çöken bir kâbustur uykumda Peri suretleri iblisle girift İçimde eski acılar: Rodos, Girit Uyan, hakikate dön; beyhude gayret Aslında bir perişanlıktı eski safvet Huzura susamış soluk şehzadeler Mülküne giremeyen korkak beyzadeler Zulümle beraber ucuz bir ihtişam Mürekkep bir zevk: Mısır, Bizans, Şam Ve ortasında otağını kurmuş, Çin, Maçin İşte vergi, sultanım! Vergi nedir? Himaye için Karanlık dağların eski sahibi Gözlerini kapar, nur acıtmış gibi Kimdir bu koyun-post bahadır? Sultan-ı Karaman Bu gûlyabani? Kont Dırakula nam kahraman Terakki ve tereddi, iki düşman biraderdi İmar ve yağma her zaman beraberdi Muhteşem bir tarafı mevcuttu Süleyman'ın Hemi de razı idi talanına Viyana'nm Ruhülosman ecnebi idi ruhiyata Zarif bir ruhtu Nedim, inerken Sadabat'a Mukaddime gibi olmadı akibet Diyar-ı Küfr'e eyledi hicret Meslerine lastiğini takamadan sultan-ı âzam Bütün konaklar yanmıştı bitişik nizam 97 Tahliline gayret, nice zaif akla belâdır Redd-i miras ile kolay bir yol seçilir Abdülhakhâmit'e bir nazire geçilir: Neden bu kadar göz yaşı, bu kadar kan Dehşete düşüyor hâdisattan insan Diyerek, ucuz bir manzume düzülür Şuara-yı kadimperest üzülür Cehalet kaldırımlarda akarken, Baki Efendi Tarz-ı berceste-yi ilham-ı aruzu beğendi Hikmet, yakın geçmişiyle uğraşıyordu bu sırada; Bil-ge'nin yaşantısında kendisine bir yer bulmaya çalışıyordu. Bilge'nin karşısına oturmuştu, üçüncü kişinin varlığını duyuyordu.

Nazmi gelmeden kendini göstermeliydi. Kendine güveniyordu; çünkü, daha konuşma başlamamıştı, büyü bozulmamıştı. Karşısına kimse çıkamazdı. Yavaş yavaş büyüdüğünü, bütün pastaneyi kaplamağa başladığını hissediyordu. Sanki çevresindeki insanlar, onun söze başlamasını bekliyordu; bütün salonu bir sessizlik kaplamıştı... Sonra, albayın son mısralarını duydu; geçmiş zamandan sıyrılıp, şimdiki zamana bir yerinden tutunmak istedi: «Ben aruzdan yanayım albayım!» Ben oturunca kürkünü çıkarmıştı. Kolları çıplaktı. Japone diyorlardı. «Biz de bir şey demedik oğlum! Tezatları ifadeye gayret ediyoruz.» Bu adam