HE Mostar, formirana je 1987. godine sa dužinom 10 km, površinom od 112 ha, dubinom od 20 m i korisnom zapreminom 6,37 hm³. Izgradnjom ovih pet brana Neretva je od Konjica do Mostara izgubila karakteristike rijeke u dužini od preko 80 km. Ostalo je suho korito Neretve od brane do Jablanice i “biološki minimum” proticanja koritom Rame od Šćita do ušća u Jablaničko jezero. Brane HE Jablanica i HE Rama su akumulacijske visoke brane sa turbinskim postrojenjima dislociranim nizvodno od brane. Brane za HE Grabovica, HE Salakovac i HE Mostar su protočne sa pribranskim turbinskim postrojenjima. Sve su akumulacije visoko oscilirajuće od 55 m ramske do 5 m protočnih akumulacija. Brane Grabovica, Salakovac i Mostar u odnosu na brane Jablanica i Rama neuporedivo su ljudima nanijele manje štete jer su prostori gdje su formirane akumulacije slabo ili nikako bili naseljeni, a kotline su krševite, sa vrlo malo plodnog tla. Sa aspekta degradacije ekosistema, štete su značajne naročito zbog potapanja niza obilnih izvorišta čiste pitke vode (Aleksin Han i dr.). Pregled sa karakteristikama akumulacija na Neretvi dat je u tabeli broj 11. Tabela 11 - OSNOVNE KARAKTERISTIKE AKUMULACIONIH JEZERA NA RIJECI NERETVI Napomena: Oscilacija vode = razlika između maksimalne i minimalne radne kote
Izvor: R. Škrijelj, “Ihtiološka monografija”
6.4. PROJEKAT “VODNE SNAGE NERETVE I RAME” Mada Historijat istraživanja energetskih mogućnosti i iskorištenja Neretve počinje od dolaska vlasti Austro-Ugarske na ove prostore ipak se čini da je temeljni dokument na koji se sa izmjenama energetičari, hidrolozi i prostorni planeri oslanjaju praktično i danas projekat “Vodne snage Neretve i Rame”. Napravljen 1956. g. od strane Elektroprojekta iz Sarajeva taj je dokument odredio sudbinu i namjenu sliva Neretve. Tadašnja, ali i svaka druga vlast kasnije, uzimali su odrednice tog dokumenta kao osnovu svih budućih planova na ovim prostorima. U suštini sve je podređeno optimalnom energetskom iskorištenju 98