Μία μέρα μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην χώρα μας, που ήρθε να εγκρίνει το “έργο” της κυβέρνησης και να συγχαρεί την “πρόοδο” που έχει γίνει στα κοψίματα μισθών και συντάξεων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην διάλυση του κοινωνικού κράτους, καλούμαστε να αποφασίσουμε σαν Σύλλογος Φοιτητών αν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια ή αν θα δείξουμε έμπρακτα ότι δεν θα γίνουμε η γενιά που θα φορτωθεί το βάρος της κρίσης που άλλοι δημιούργησαν. Την ίδια στιγμή που η Μέρκελ διαβλέπει “φως στο τούνελ”, ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας βλέπει ότι “δεν πάει άλλο” . Οι απολύσεις αυξάνονται, η επισφαλής και απλήρωτη εργασία γίνονται καθεστώς, οι περικοπές κάθε είδους και η κατάρρευση αγαθών όπως η υγεία και η παιδεία δεν έχουν τελειωμό. Ήδη έχει ανακοινωθεί: * Η πλήρης διάλυση του εργασιακού χάρτη , καθώς δρομολογείται από τις αρχές του νέου έτους η κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) – και επομένως των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων- και η απευθείας πραξικοπηματική νομοθέτηση από την κυβέρνηση του κατώτατου μισθού και λοιπών όρων της Σύμβασης, δίνοντας το ελεύθερο, βάσει νόμου πλεόν, στην εργοδοσία να επιβάλλει μονομερώς άθλιες συνθήκες εργασίας * Αδιανόητοι περαιτέρω φόροι όπως στα επίδοματα, την παιδική εργασία, ακόμα και το πτυχίο (!), ενώ σκέφτονται να δώσουν τη δυνατότητα στους δήμους να επιβάλλουν περαιτέρω φόρους στους δημότες * Αύξηση του συνταξιοδοτικού ορίου στα 67 (πρώτα θα πεθάνουμε και μετά θα πάρουμε σύνταξη...) * Νέες μειώσεις/καταργήσεις μισθών, επιδομάτων, συντάξεων , κοκ * Άμεσο ξεπούλημα και άλλων, κερδοφόρων, δημόσιων επιχειρήσεων όπως ο ΟΠΑΠ και η ΔΩΔΩΝΗ στα χέρια των κάθε λογής κερδοσκόπων και επιχειρηματιών Γι'αυτό, όσο και να προσπάθησε η τρικομματική κυβέρνηση να εμποδίσει τον λαό από το να διαδηλώσει και να δείξει την οργή του ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, όσες διμοιρίες από ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ, ελικόπτερα, ελεύθερους σκοπευτές, αύρες, κιγκλιδώματα, ταξιαρχίες στρατού και αν επιστράτευσε, ο κόσμος βγήκε μαζικά στους δρόμους και έδειξε πως δεν σκύβει το κεφάλι και δεν τρομοκρατείται. Ταυτόχρονα, ο οδοστρωτήρας της κυβέρνησης και των Ευρωπαϊκών κατευθύνσεων πλησιάζει και την παιδεία. Η κυβέρνηση, έχοντας συντριβεί πάνω στον τοίχο του φοιτητικού κινήματος στην προσπάθειά της να εφαρμόσει πέρσι τον περιβόητο νόμο Διαμαντοπούλου, ψήφισε μέσα στο καλοκαίρι την λεγόμενη αναθεώρηση Αρβανιτόπουλου, με την οποία δεν αναιρείται καμία βασική πτυχή του νόμου και επιβάλλει αναγκαστικά την εφαρμογή των Συμβουλίων Διοίκησης, ανεξάρτητα από την γνώμη της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Τι είναι ακριβώς τα Συμβούλια Διοίκησης; Πρόκειται για το νέο ανώτατο διοικητικό όργανο των ΑΕΙ/ΤΕΙ, το οποίο αποτελείται από 15 μέλη, 8 εσω-πανεπιστημιακούς, 6 εξω-πανεπιστημιακούς και 1 (ναι, καλά διαβάσατε, έναν!) εκπρόσωπο των φοιτητών. Μέσα στη διοίκηση του Πανεπιστημίου, επομένως, θα μπορούν για πρώτη φορά να εισχωρήσουν άνθρωποι από τον Κόκκαλη μέχρι τον κάθε Σαουδάραβα μεγαλοεπιχειρηματία, από τον πατριάρχη μέχρι τον Ψωμιάδη, που θα κοιτάξουν να κόψουν και να ράψουν την παιδεία στα μέτρα της αγοράς και των συμφερόντων τους. Όμως, ο ρόλος των Συμβουλίων δεν σταματάει εκεί. Αυτά θα κληθούν να αποφασίσουν και να επιβάλλουν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την ακαδημαική κοινότητα, τις ανάγκες και τις αποφάσεις των φοιτητών, κάθε πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που έχει ψηφιστεί αλλά δεν έχουν μπορέσει να εφαρμόσουν ως τώρα: * Τις αλυσίδες μαθημάτων, τα πειθαρχικά συμβούλια, τις διαγραφές φοιτητών, την σύνδεση της χρηματοδότησης των Ιδρυμάτων με βάση την αξιολόγησή τους στα κριτήρια της αγοράς, την ουσιαστική κατάργηση του ασύλου (διατάξεις του νόμου-πλαίσιο Γιαννάκου που δεν μπόρεσαν να εφαρμοστούν ποτέ) * την κατάργηση της έννοιας του πτυχίου και την αντικατάστασή του με τον ατομικό φάκελο προσόντων, έτσι
ώστε κανένας φοιτητής να μην έχει ίδια δικαιώματα με τον διπλανό του και να τρέχει από τώρα στην λογική του ατομικού δρόμου μαζεύοντας δεξιότητες και πιστωτικές μονάδες για να μπορέσει να ανταγωνιστεί ο φάκελος του το φάκελο του συναδέλφου του * το ν+2, την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων που οδηγεί σε κατάργηση της δωρεάν σίτισης, μεταφοράς, στέγασης, συγγραμμάτων, την θεσμοθέτηση διδάκτρων, με αποτέλεσμα να αποκλείεται πρακτικά από το “καθολικό αγαθό” της παιδείας όποιος δεν είναι πλούσιος (διατάξεις που προβλέπονται στον πρόσφατο νόμο Διαμαντοπούλου και ήδη αρχίζουν να εφαρμόζονται) Γι'αυτό ο μόνος δρόμος που έχουμε να βαδίσουμε είναι ένας: ο συλλογικός, μαζικός, ανυποχώρητος αγώνας μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητών , με τον οποίο θα μπορέσουμε να επιβάλλουμε την βούλησή μας για πραγματικά δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση, ποιοτική παιδεία στην βάση των αναγκών της κοινωνίας και όχι της αγοράς, ισχυρά πτυχία με αξία και όχι κουρελόχαρτα. Παράλληλα, πρέπει να συντονιστούμε και με τους αγώνες ολόκληρης της κοινωνίας και του κόσμου της εργασίας για να καταφέρουμε να ανατρέψουμε τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, την αντιλαϊκή και αντιδραστική Ευρωπαική Ένωση, το μισητό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, απαιτώντας και επιβάλλοντας την διαγραφή του χρέους που δεν δημιουργήσαμε και άδικα χιλιοπληρώνουμε, την έξοδο από ΕΕ-ευρώ-ΔΝΤ, την εθνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών, τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο παντού, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι την κρίση αυτή δεν θα την πληρώσουν οι “από κάτω”, αλλά οι “από πάνω” , που μια ζωή την βγάζουν καθαρή εις βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.