UW MENING
Knolselderhutsepot Een wintergerecht uit eigen streek - hartverwarmend in de winter - als hoofdgerecht voor vier personen. Ingrediënten: 200 à 300 gram magere gerookte spekblokjes, 250 à 500 gram knolselder (naar eigen smaak: let op dat de smaak niet overheerst), 1 à 1,5 kg geschrapte kruimig kokende aardappelen, zout, 4 eetlepels zonnebloemolie of raapzaadolie, vers gemalen peper, 1 dl trappistenbier (Westmalle) of witbier, 100 gram geraspte belegen kaas, 1 bekertje (125 ml) slagroom en 1 grof geraspte winterwortel (of 6 gedroogde tomaten op olie).
Bereiding (ongeveer 40 minuten): Bak de spekblokjes licht krokant in een hete koekenpan en zet ze apart. Maak de knolselder schoon en snij de benodigde hoeveelheid in teerlinkjes. Bewaar eventueel het knolselderijgroen voor garnering. Kook de aardappelen in water met zout in 20 minuten gaar. Verhit intussen de helft van de olie en roerbak hierin de knolselder met peper en zout ongeveer 5 minuten. Giet het bier erbij en stoof dit geheel zachtjes gedurende 5 minuten. Giet de gare aardappels af en pureer ze met de rest van de olie, de kaas en de slagroom. Meng de knolselderblokjes met stoofvocht en de spekblokjes erdoor. Serveer de stamppot gegarneerd met geraspte winterwortel en knolselderijgroen. Tips Vervang (eventueel) het bier door kippenbouillon of witte wijn. In plaats van geraspte winterwortel kan men ook gedroogde tomaten op olie gebruiken om te garneren. Knolselderij kan worden vervangen door rapen, pompoen, winterwortel of venkel. Deze laatste is voor ons echter iets meer exotisch in de winterperiode. Rapen geven een minder uitgesproken smaak, zodat men hierbij best uien, sjalotjes en/of look gebruikt. Ook bij het gebruik van pompoen of winterwortel kan men best uien aanwenden. Men kan deze samen met de spekblokjes bakken.
LEZERS SCHRIJVEN UW MENING TELT Een boodschap van algemeen nut Onze hersenen leggen linken aan om verscheidene emoties versus kennis aan elkaar te knopen. Wat de natuur, waartoe wij ook behoren, wil bereiken is evenwicht of datgene wat de mens wel eens geluk durft noemen. De vraag die we ons stellen is, hoe? Of je nu moslim of jood bent, christen of boeddhist, niemand gaat overboord, want we zijn immers allen heidenen. Wanneer de hemel helder boven het aardoppervlak hangt, richten we de hoofden naar boven, speurend naar iets wat antwoord kan bieden op onze ontelbare vragen, die soms verdriet met zich meebrengen. Zelfs als er plots een antwoord uit de lucht komt vallen, moeten we kritisch blijven, omdat nu eenmaal niets in het leven zeker is. Hoogst zou een waarschijnlijkheid kunnen grenzen aan een zekerheid. Geloof in alles wat jou doet genieten, want schone lentes duren niet zo lang. Deze conclusie hoeft niet erg te zijn, als je weet dat in een glimlach ook een beetje lente zit. In de doos van Pandora zit hoop voor iedereen, maar je moet die ook durven gebruiken. Heb oog voor het praktische, heb oog voor het schone. Geniet! Carpe diem! Sta stil bij de arbeid die je verricht, het vermogen dat we bezitten, wees bewust van elk gevoel dat je ervaart. De wereld ligt wat ziekjes in bed en daarom al deze imperatieven. Een oorlog van verwijten wordt elke dag gestreden, maar zouden we niet dankbaar kunnen zijn voor iedereen die ons voorafgegaan is. Zij die onbewust, maar o zo bewust het schone en het
praktische hebben gecreëerd. Houd hen indachtig, die ons nog achterna komen. We kunnen de wereld zo niet achterlaten aan onze kinderen en kleinkinderen en diens nakomelingen. Sta open voor de uitdaging. Dit vergeten we vaak, omdat we zo nietig lijken, ons begeven in een ongerept heelal, zonder enige bevestiging of we alles wel goed doen. Uiteraard schudden we neen, echter is vergissen iets natuurlijk en klopt er een nieuwe opdracht op onze deur, smekend om vervuld te worden. Bedenk al die lente, die hierbij vrij zal komen. Realiseer verlangens, wees mooi en praktisch. Maak gebruik van je stem en zing. Ongeacht de situatie, geef om elkaar. We zijn kinderen van het evenwicht, durf dan naïef te zijn trek alles in twijfel, accepteer de wereld niet zoals hij is en sta open voor verbetering. Stel jezelf een hoop vragen, waardoor je gaat nadenken en linken aanlegt, waaruit een nieuwe weg zal ontstaan en bewandel die dan ook. Sla eens een atlas open en aanschouw de grenzen die ons onderscheiden van anderen, Vlamingen en Walen. Ken je geschiedenis en verspil geen energie aan gedane zaken. Het potentieel is zo groot, maar wordt verstoord door hebzucht, geld, dat veel mensen het water in de mond doet lopen, maar steevast een smakeloze uitvinding is. De natuur heeft honger en heeft wel zin in evenwicht, of wat wij wel eens geluk durven noemen. Met dank aan iedereen. (Kenneth Swaenen, Hoogstraten)
Geen leugens… Bij het lezen van de lezersbrieven in de vorige ‘De Hoogstraatse Maand’ stel ik vast dat er mensen zijn met een selectief geheugen, dat maakt het hen gemakkelijk… om hun waarheid te vertellen. Ondertussen zijn we met zijn allen aan de slag en wordt er keihard gewerkt om de opgelopen achterstand in te lopen. Terugblikkend op de afgelopen maanden, stel ik vast dat er een essentieel verschillende interpretatie bestaat over de manier van ‘politiek’ beoefenen. Volgens mij loopt het als volgt: Men toont zijn interesse voor politiek en sluit aan bij één of andere groep, die waar je jezelf het meest bij thuis voelt. Binnen die groep worden verschillende zaken ter discussie gesteld. Meestal bereikt men een consensus, eventueel na een stemming. Aan het hoofd van zo’n groep staat een kopman, iemand die bekwaam is en die een groep kan leiden. En die uiteraard ook veel stemmen haalt. Als iemand denkt zijn mening niet te kunnen uiten binnen die groep, dan zegt dat meer over die persoon dan over de andere leden van die
groep. Aan hem of haar de keuze om die groep te verlaten of om in te stemmen met wat er gezegd wordt. Uiteraard kan iemand echt niet akkoord gaan met wat er voorgesteld wordt, maar dan is het aan hem of haar om dat ook duidelijk te stellen, op het moment dat de discussie loopt. Eenmaal een beslissing genomen, wordt er verwacht om dat ook loyaal uit te voeren. Ik kan er nog veel over uitweiden, maar als het zo niet gaat, denk ik dat het niet werkt. En daar is het, wat mij betreft, fout gegaan binnen onze groep. Enfin, ikzelf ben alleszins bereid om er ten volle tegenaan te gaan en ben er zeker van dat ik niet alleen ben binnen KVB. We zijn nog niet dood, tot spijt van wie ’t benijdt. (Raadpleeg onze website: www.kvb-hoogstraten.be) Marcel Verschueren, Katelijnestraat 66, Hoogstraten
15
