Mama wil graag dat ik paus word

CultuurPrentenBoeken lust om te lezen, kunst om te kijken

Mamma wil graag dat ik paus word

© CAPEL IDN juli 2020 1

1. Eerst iets over de cultuurprentenboeken Schilderijen van kinderen vormen de inspiratie voor onze prentenboeken.

Dat leidt tot een oorspronkelijk verhaal en de illustrator verbeeldt het verhaal dan weer. Om van de boeken te genieten is het eigenlijk niet nodig dat je weet met welk schilderij het is begonnen. Maar we willen de lezers, kijker en voorlezers niet alleen vermaken. We willen ze ook verrijken en met kunst in contact brengen. Daarom noemen we onze boeken cultuurprentenboeken.

Achter in elk boek lees je over het schilderij dat de bron van het verhaal vormde. Het doek wordt in zijn tijd geplaatst. Je leest over de maker. En belangrijk is ook dat je hoort in welk museum je het schilderij kunt zien.

Lust om te lezen, kunst om te kijken, dat is ons motto. Verras en verblijd je (klein)kinderen met onze boeken en met wat de cultuur heeft voortgebracht. Kunst geeft het leven kleur.

Er zijn nu drie cultuurprentenboeken verschenen. Op onze website cultuurprentenboeken.nl lees je er meer over. Via de site zijn ze ook te bestellen. De jongste aflevering tot nu toe heet 'Jeroen de pannenkoekenkampioen'. Eerder verschenen 'Van welke prins is die hond' en 'Myrthe is een zielig meisje' (maar het loopt gelukkig goed voor haar af).

Voor elk boek zoeken we een nieuwe, jonge illustrator. Op die manier tonen we niet alleen talent uit vroeger tijden dat de schilderijen maakte, maar bieden de prentenboeken ook een platform voor hedendaags aanstormend beeldend talent.

Er is een schat aan schilderijen die tot een verhaal inspireren. Dat houden we niet zo snel bij met de uitgave van een prentenboek. Daarom publiceren we af en toe alvast een verhaal. Als vooruitblik krijg je hier als geste het avontuur van de kleine Leo te lezen. En ook natuurlijk om je nieuwsgierig te maken naar de prentenboeken die er al zijn en die je gewoon kunt kopen.

2. Mama wil graag dat ik paus word De titel 'Mama wil graag dat ik paus word' leidde tot discussie. Was het niet beter om het wat neutraler te brengen als 'Mama wil graag dat ik 2

wereldberoemd word'? Zouden mensen anders niet denken dat het slechts voor rooms-katholiek Nederland was bedoeld? Tja, daarover kun je lang heen en weer praten, maar de moeder van Leo had een uitgesproken idee in haar hoofd. En dat moet je dan niet gaan verhullen.

De inspiratie voor het verhaal kwam van een schilderij van twee broertjes waarvan de oudste als monnik is aangekleed. Aan het eind van dit bladerboekje staat de afbeelding.

Soms blijkt de werkelijkheid sterker, of minstens even sterk, als de verbeelding. Niet dat we een moeder tegenkwamen met de wens van ons verhaal, maar wel dat er opeens een foto opdook van Barack Obama en zijn echtgenote uit zijn periode als president van de V.S. Die foto zetten we op de voorkant van dit bladerboekje. En daaruit blijkt dat er inderdaad minimaal één jongetje is dat een pausmobiel bezit en meer zaken die bij een paus horen. We dachten dat je dat alleen maar kunt verzinnen, zoals je hierna kunt lezen. Het geeft een extra kantje aan ons verhaal.

Lees 'Mama wil graag dat ik paus word' rustig voor jezelf en lees het met plezier voor aan je (klein)kinderen of aan je jonge leerlingen van je basisschool.

Illustraties zitten er (nog) niet bij. Daar hebben we dus al wel drie andere prentenboeken voor. Koop die en doe jezelf of een ander als cadeautje er een plezier mee.

Maar voorlezen zonder plaatjes erbij op zich prikkelt de verbeelding ook al. Daar is dit bladerboekje voor bedoeld.

3. Niet elke paus heet Leo Hoofdpersoon van het verhaal is de kleine Leo. Maar eigenlijk is zijn moeder op de achtergrond de belangrijkste figuur. Zij heeft de toekomst van haar zoontje al uitgestippeld. Dat begint met een pausennaam. Een paus laat bij zijn inzegening zijn eigen naam vallen en gaat onder een zelfgekozen nieuwe naam verder. Diverse namen komen herhaaldelijk terug in de geschiedenis die al meer dan 250 pausen omvat. Johannes, Benedictus, Gregorius, Innocentius en Urbanus komen frequent voor.

Johannes zelfs 23 keer. Een paus met de naam Leo heeft het tot nu toe tot 13 keer gehaald. Vooral Leo XIII is een bekende paus uit het eind van 3

de 19e eeuw, fel gekeerd tegen het opkomende marxisme en tegelijkertijd begaan met het lot van de arbeider. Hij was ook de oudste paus die we kenden. Tot zijn 93ste bleef hij ons ons.

En we hadden bijvoorbeeld Leo II die Karel de Grote tot keizer kroonde en Leo III waarvan werd gezegd dat hij als enige door een vrouwelijke paus werd opgevolgd, die echter waarschijnlijk nooit heeft bestaan.

Leo X was juist de jongste paus die we kenden (1475-1521), afkomstig uit de Medici-dynastie. Leo IX bezocht begin 10e eeuw als eerste ons land, pas weer eeuwen later gevolgd door een andere paus.

Met al die voorbeelden lag een 14e Leo in wording voor de hand en voor het gemak zou de kleine Leo zijn naam alvast niet meer hoeven te veranderen. Zijn moeder zag over het hoofd dat onder de Leo-pausen er ook een stel waren die maar uiterst kort het ambt bekleedden. Voor een van hen gold dat doordat hij tijdens seks een hartaanval kreeg. Een paus zou zich uiteraard moeten onthouden. Dat besefte de kleine Leo nog niet, zoals hij wel meer onwetend was met wat zijn moeder allemaal met hem voor had.

4. Het verhaal van de kleine Leo Mama wil graag dat ik paus word 1.

De moeder van de kleine Leo droomde ervan dat haar zoontje later paus zou worden. Wat zou het mooi zijn als dat zou lukken. Het was al begonnen met zijn naam. Leo was een echte pausennaam. Al eerder heetten dertien pausen Leo. Haar zoontje zou dan de veertiende worden.

'Wat is eigenlijk een paus?' wilde Leo weten.

'Dan ben je baas van de halve wereld en iedereen klapt en juicht als ze je zien.' De baas zijn leek Leo wel wat. Eigenlijk wou hij politieagent zijn. Dan kon hij iedereen een bekeuring geven en kreeg hij een mooi uniform, met een pet erbij.

'O, maar als je paus bent, zie je er nog veel mooier uit,' zei zijn moeder. 'Een paus heeft een speciale kroon en ook nog een speciale hoed en nog veel meer andere mooie kleren.'

'En ook medailles?' vroeg Leo. Zo'n rijtje medailles op je jasje dat vond hij wel stoer. 'Eh, nee. Een paus deelt zelf medailles uit. Bijvoorbeeld een 4

kruis aan een geelwit lintje. Misschien krijg je er wel een voor je verjaardag.' Dat werd misschien wel een leuke verjaardag.

2.

Zijn oma kwam met een echte pausenkroon aan. Nou ja, echt? Ze had er eentje voor Leo gebreid, want breien kon zijn oma heel goed. Leo dacht eerst dat het een speciale ijsmuts was en eigenlijk was dat ook zo. Zijn oma was altijd bang dat hij een kou op zijn hoofd kreeg. Dat was heel gevaarlijk voor een jongetje. Leo werd zelfs een beetje bang als ze dat zei. Maar jongens die paus konden worden, die waren toch niet bang? Het was een hoge muts in drie laagjes in verschillende kleuren en met in elk laagje een apart werkje. Bovenop zat een kruisje en aan de achterkant hingen twee linten. Die linten vond Leo behoorlijk stom, maar zijn moeder en zijn oma beweerden dat die er echt bij hoorden.

De kinderen op school vonden die linten ook stom en een jongen zei dat Leo met een paasei op zijn kop rondliep. Dat was natuurlijk een stom joch. 'Het is een pausenkroon,' zei Leo. Maar ze wisten niet wat een paus was. Ze dachten dat hij de pauze bedoelde, als het tijd was voor een hapje.

Leo had ook liever een wollen pluim gehad op zijn muts in plaats van een kruisje en eigenlijk had hij nog liever een pet gekregen. Het viel niet altijd mee om paus te willen worden. De juffrouw vond gelukkig zijn pausenmuts prachtig. Maar de juf was dan ook een heel aardige juf.

3.

Leo was het lievelingetje van de juf. Toen ze de muts zag en hoorde over de plannen van zijn moeder, noemde ze hem 'de kleine paus'. Als ze de klas voorlas, mocht Leo wel eens bij haar op schoot zitten. Een kroon vond ze een leuk idee en zo ging ze met de hele klas kronen knippen en plakken. Opeens zat de klas vol met koningen, prinsesjes, markiezen en jonkvrouwen. Maar er kon er maar één paus zijn en dat was natuurlijk Leo. 'Later ga ik met juffrouw Laura trouwen,' zei Leo thuis. Eigenlijk had hij

5

met zijn moeder willen trouwen, maar hij snapte wel dat dat niet kon.

Dat zou zijn vader nooit goed vinden. Maar trouwen met zijn lievelingsjuf leek hem ook wel een goed plan. Zijn moeder keek bezorgd. Wat moest ze daarop zeggen?

'Eh, pausen trouwen niet,' zei ze toen maar, want het was niet anders.

Dat viel Leo behoorlijk tegen. Hij had zichzelf al in dat grote paleis zien zitten waarover zijn moeder had verteld. Samen met juf Laura zou hij dan naar mooie tekenfilms op een hele grote televisie kijken, bijna net als nu thuis met zijn moeder en zijn broertje. En hij zou voor zijn juf een eigen gamebox kopen zodat ze niet die van hem hoefde te hebben, zoals zijn broertje altijd wou. En dat zou nu allemaal niet kunnen?

'Maar, weet je, ik kom later gewoon bij jou wonen,' zei zijn moeder. 'Het paleis van de paus is groot genoeg. Er is vast een kamer voor mij over.'

'En mag ik dan elke avond zeggen wat ik wil eten?' vroeg Leo. 'En krijg ik het dan ook van jou?'

Zijn moeder beloofde dat en Leo dacht bij zichzelf het misschien toch wel leuk was om paus te worden.

4.

Die pausenmuts was toch niet Leo's favoriete muts. En toen kreeg hij van oma er ook nog een gebreide sjaal bij. Maar eigenlijk was het een stola, zei zijn moeder. Zo heette de sjaal die een paus om deed. En dat moest ook op een speciale manier. Leo mocht de sjaal niet zo maar om zijn nek winden.'Elke dag om doen?' vroeg Leo. 'Ook als het niet koud is?'

Ja, elke dag. Zijn moeder legde uit dat een paus een soort uniform draagt. Dan ziet iedereen dat daar de paus loopt. Dat sprak Leo wel aan. Als je een uniform had, kon je mensen commanderen en dan moesten ze naar je luisteren.

Maar de kinderen in de klas vonden het maar een stomme sjaal en toen Leo zei dat het eigenlijk een stola was, moesten ze helemaal hard lachen.

Dat vonden ze toch zo'n raar woord!

'Weet je wat?' zei zijn moeder toen hij nogal sip thuiskwam. 'Weet je wat?

Als je paus bent, doe je die pestkoppen gewoon in de ban.'

6

Wat was dat nou weer? Een paus kon zo te horen heel veel. In de ban?

Leo dacht dat het wel een soort ton zou zijn. Daar zou hij die plaaggeesten in stoppen en dan ging hij boven op het deksel zitten. Net zo lang totdat ze om genade riepen. Dan zou hij ze weer vrij laten. Ja, in de ban doen, dat leek hem wel wat.

5.

Zijn moeder vond dat het tijd was voor een groot gebaar.

'Wat zie ik daar nou voor de deur staan?' zei ze op een ochtend tegen Leo. 'Het lijkt wel een pausmobiel' Leo rende naar het raam en zag het zelf ook. Op de stoep stond een bijzondere trapauto. Het was een mini-pausmobiel. Voorin zat de chauffeur die moest trappen en achterin op een verhoging met grote ruiten rondom was plaats voor de paus. Zo kon hij iedereen goed zien en zij hem ook. Net als bij de echte paus.

Leo zette zijn speciale muts op en deed zijn das om en klom op zijn bankje in de pausmobiel. Zijn broer was de chauffeur. Die moest trappen. Hij had een chauffeurspet op met een glimmende klep. Leo zat meer naar die pet te kijken dan naar de mensen op straat. Die vonden een kleine paus in zijn eigen trapauto wel leuk en ze zwaaiden naar hem Na drie blokjes vond Leo het wel genoeg.

'Nou ga ik rijden en dan ben jij paus,' zei hij tegen zijn broertje. Die wou eerst zijn pet ophouden, maar dat kon natuurlijk niet. Een paus draagt geen chauffeurspet. En bovendien wou Leo juist die pet hebben.

6.

Het beviel Leo achter het stuur. Hij trok de pet verder over zijn hoofd.

Buschauffeur dat leek hem wel wat. Was dat niet leuker dan paus? En dan mocht juffrouw Laura met hem meerijden, gratis zonder een kaartje te hoeven kopen. En zijn moeder mocht natuurlijk ook wel eens mee.

Maar zijn moeder? Wat vond die ervan? Ze zag Leo rijden en ze zuchtte diep. Ze keek hoe haar andere zoontje blij hoog op het pausenbankje zat. Zou paus niets voor hem zijn? Maar hij heette Tim en was dat wel een pausennaam? Hoe moest dat nu? Ze zuchtte nog eens. Daar moest ze verder over gaan nadenken. Leo zwaaide naar haar en ze zwaaide terug.

7

Enthousiast?

Zoals gezegd kun je via onze website de prentenboeken kopen . We zijn ook op facebook te vinden. Volg ons daar. Wil je ons op een schilderij attent maken, dan zijn we je dankbaar. Stuur dan een mailtje aan info@cultuurprentenboeken.nl. Doe dat ook als je een boek zou willen illustreren.

Van de verhalen moeten we nog vertellen dat die door een vaderdochtercombinatie worden bedacht onder de naam Barbara Vandersteen. Daarachter gaan dan Barbara en Theo Capel schuil.

Zie hieronder het doek dat de inspiratie voor het verhaal vormde.

Twee zoontjes van de Spaanse koning Philips III geschilderd door Andrés López Polanca

Theo Capel, juli 2020

8