CITY FREE PRESS | 13
Προορισμός: Το νησάκι Κύπρος Μας ταξιδεύει ο Ανδρέας Αραούζος
Galu Προφήτης Ηλίας
Plus Sea
Όταν χιλιάδες άνθρωποι προτιμούν το νησί μας από κάθε άλλο προορισμό, όταν η οικονομία και η ψυχολογία έπιασαν πάτο και δεν «δικαιολογούνται» οι τιμές στα αεροπορικά εισιτήρια, στη διαμονή και τις ενοικιάσεις, όταν έχεις την ευχέρεια να εξερευνήσεις τον ίδιό σου τον τόπο και να ανακαλύψεις ποικιλία και (ωωω!) ποιότητα, όταν η Πέγκυ Σπινέλη (αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το πραγματικό της όνομα;) σου ζητά φωτογραφίες που έβγαλες ο ίδιος και κάνοντας σκρολ στο άλμπουμ Instagram συνειδητοποιείς ότι έχεις απαθανατίσει πραγματικούς θησαυρούς «λόκαλ»... επιλέγεις το νησάκι Κύπρος!
Επίμονα, πήγα Δευτέρα πρωί στο «Plus Sea». Ίσως οι καλύτερες ξαπλώστρες στο νησί. Τα κόκκινα μαξιλάρια είναι τολμηρά και επιτυχημένα, όπως και τα κόκκινα μπλουζάκια του προσωπικού. Φυσούσε αέρας και τα κύματα σού χτυπούσαν την πλάτη σαν περιποίηση σπα. Όταν δε έπεσε ο ήλιος και κοίταζες κατά μήκος της ακρογιαλιάς (βλέπε αποδεικτικό στοιχείο), μύριζες αυτό το ξεχωριστό άρωμα που έχει το καλοκαίρι, ακόμη κι αν δεν είναι η αγαπημένη σου εποχή... Όσο για τη νέα ατραξιόν, την πλατεία Σαριπόλου, τη βρήκα πράγματι ένα διαμάντι, μια πανδαισία της άνετης και ποικίλης κοκτέιλ φάσης για τις 7 το βράδυ. Έχω πολλές, όμως, επιφυλάξεις για τη νυχτερινή της μεταμόρφωση σε... καζάνι θορύβου.
Φέτος δοκίμασα το μονοήμερο. Είτε από αυθορμητισμό, είτε από μοναχικότητα, είτε από περιορισμό στο χρόνο (οι καλοκαιρινές περιοδείες θεατρικών παραστάσεων είναι κι αυτές είδος τουρισμού), φέτος μου κατέβηκαν φαεινές ιδέες ημερησίων εκδρομών εντός Κύπρου. (Γιατί η λέξη «εκδρομή» θυμίζει είτε σχολικό είτε οικογενειακό περιβάλλον; Προφανώς έχει να κάνει με την παιδική ηλικία, αφού το κύριο θέμα στις εκδρομές ενόσω ήμασταν παιδιά ήταν ότι «ακολουθούσαμε», δεν παίρναμε εμείς ένα δρόμο...). Ίσως λοιπόν το ριζοσπαστικό για μένα σε αυτήν την περίπτωση ήταν ότι πήρα το αυτοκίνητο και κατέληξα σ’ ένα μέρος, παίρνοντας την απόφαση το ίδιο πρωί και χωρίς εισηγήσεις/απαιτήσεις/ παρακλήσεις. Λίγο από αμυδρές αναμνήσεις, λίγο από συστάσεις (που άλλοτε ίσως και να αγνοούσα), λίγο από τύχη και λίγο από ανάγκη, το αυτοκίνητο στάθμευσε σε προορισμούς που με έκαναν να σκεφτώ ότι «εδώ αν σταθώ... κι αν δω κι εγώ τη φύση λίγο...» θα χαρώ, θα αναπνεύσω, θα εμπνευστώ. Κι αυτό θα πει: θα ξεκουραστώ. Και η ξεκούραση (το έχω πει) είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς και της πορείας μας. Ξεχωρίζω λοιπόν τέσσερις στάσεις στο νησάκι. «Κοινότοπες» τοποθεσίες για εμάς τους τόπακες, που όμως αξίζει να σταθείς για λίγο...
Λάρνακα Πόσες φορές πάμε, τα Κυπριόπουλα, σε ελληνικά νησιά και αναφωνούμε «ωιμέ» χτυπώντας το στήθος σταυρωτά, επειδή δεν καταφέρνουμε να αξιοποιήσουμε τις παραλίες μας όπως οι καλαμαράδες κι επειδή για τον Κύπριο η εμπορευματοποίηση είναι ανίκανη να συμπεριλάβει την αισθητική; Θεωρώ ότι από τις λίγες περιπτώσεις όπου κάποιοι στο νησί μας έκαναν αυτή την απλή και άριστη αξιοποίηση τοπίου είναι το «Galu» στη Λάρνακα. Την πρώτη γραμμή από όμορφες λευκές ξαπλώστρες χτυπά το κύμα, ενώ κυριαρχούν μια ηρεμία και μια ηπιότητα στην παραλία... Είναι «συν» για κάποιους.
Λεμεσός Πήγα μια Κυριακή μεσημέρι στο «Plus Sea». Η φράση της Μαντάμ Σουσούς αρμόζει εδώ: «αστείον πράγμαν». Να βρω ξαπλώστρα εκεί τέτοια μέρα, τέτοια ώρα; (Πιο εύκολο θα ήταν να κάνω «like» σε self-photo στο Facebook, όπου φαίνεται στον καθρέφτη η κάμερα στο χέρι του «μοντέλου»...). Κατέληξα στο αγαπημένο «Puesta» του οποίου η αισθητική και η μουσική είναι απόλαυση, όπως και το μικρό μέγεθος της παραλίας και το καλό του φαγητό. Οι θαμώνες επίσης δίνουν έναν κάποιο αέρα νιότης και όμορφης διάθεσης. Πεδουλάς
Grecian Bay
Τρόοδος Πέρασα ένα βράδυ στον Πεδουλά. Σ’ ένα μπαλκόνι όπου δεν άκουγε τίποτα το αφτί μου, παρά μόνο κάποια πουλάκια πού και πού, ενώ στη μύτη μου βασίλευε το πεύκο. Όταν έδυσε ο ήλιος, το πράσινο έδωσε τη σκυτάλη στο κόκκινο και αργότερα το μπλε του μεσονυκτίου μάς φανέρωσε μυριάδες αστέρια πιο φωτεινά από ποτέ -νόμιζες ότι μπορούσες να τ’ αρπάξεις. Θυμήθηκα ένα στίχο τώρα, αλλά δεν είναι της ώρας... Αγία Νάπα - Πρωταράς Σε αυτήν, τη δημοφιλέστερη, περιοχή ο Κύπριος δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα στον τομέα της αισθητικής. Ίσως να φταίει η αλαζονεία της «καλύτερης παραλίας»... Μία όμως είναι η αλήθεια. Τέτοια νερά και τέτοια αμμουδιά δεν υπάρχουν πουθενά -και θα τολμήσω να το πω χάρην επιλόγου: ίσως να μην υπάρχουν στον κόσμο ολόκληρο...! Ο Ανδρέας Αραούζος είναι Βοηθός Διευθυντή στο «Θέατρο Ένα» όπου σκηνοθετεί και εμφανίζεται επί σκηνής. Του αρέσει επίσης το «σκέφτομαι και γράφω» γι’ αυτό και έχει εκδώσει μια συλλογή με άρθρα του, με τίτλο «Έχω Θέμα».