Cała, niemal czterdziestoletnia, twórczość Marka Wawro usystematyzowana jest dość regularnym rytmem obszernych prezentacji zamykających kolejne jej etapy. Choć przede wszystkim pełnią one rolę podsumowań, to jednocześnie w każdej tkwi zalążek nowych, nieokreślonych idei i przeczuć, które stają się przedmiotem następnych plastycznych rozważań artysty. Dlatego też niżej cytowany fragment tekstu, który napisałam w 2008 jako wstęp do katalogu wystawy „Interior” (zaistniałej w galerii Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Kielcach) towarzyszył, jako ciągle aktualny, kolejnej ekspozycji – „Interior - cube” z roku 2010. Warto przywołać go również i teraz, dlatego że „Incydent cube 510 x 305 x 250”, najnowsze environment Marka Wawro, także oparte jest na, w nim zdefiniowanym, pojęciu „interioru”: Elementem wiążącym w całość wszystkie części, z których składa się environment Marka Wawro zatytułowany „Interior”, są ich wzajemne relacje. Niewidoczne dla zewnętrznego odbiorcy, gdy ogląda je pojedynczo lub w nieuporządkowany sposób. Nabierające dopiero wizualnej wyrazistości w obszarze jednego wnętrza – INTERIORU, ucieleśnionego w fizycznym wymiarze przestrzeni galerii, gdzie wzajemne konteksty, sąsiedztwa, kontynuacje, nabierają znaczeń treści dopełniających. Przynależą do jednego zamkniętego obszaru – wnętrza, jakie stanowi osobowość Artysty obejmująca wszystkie jego doświadczenia, przeżycia, doznania, emocje i przemyślenia, wnętrza – INTERIORU, rozciągającego się w przestrzeniach fizycznej, psychicznej i duchowej, opartego o granicę czasu narodzin – i powoli rozszerzającego się w przyszłość, aż po nieznaną granicę czasu nieuchronnej śmierci. Pojedyncze dzieła tego cyklu są plastycznymi metaforami pojedynczych elementów świata Artysty – do tej pory rozważanymi przez niego jednostkowo, jako samoistne, niezależne byty. Dotychczas określał ich istotę, dążył do zdefiniowania ich charakteru, drążył głębię podświadomych znaczeń i konteksty jego własnych, głęboko osobistych i indywidualnych predyspozycji i doświadczeń. Teraz przedmiotem jego artystycznych rozważań jest materia szczególnego „pomiędzy” – utkana ze splątanych nici wzajemnych powiązań, zależności, wzajemnego wynikania z siebie, wspólnych źródeł, dążeń, uwarunkowań. Materia żywa, zmienna, nieprzewidywalna – jak życie. Artysta do jej określenia, uwidocznienia jej złożonej struktury, wybrał najbardziej adekwatną formę plastyczną – formę aranżacji przestrzennej, environment. Wchodzenie coraz głębiej w tak właśnie pojęty „interior”, zawężony do sfery intymnej przestrzeni wzajemnych rodzinnych relacji, egzystencjalnych niepokojów związanych z przemijaniem oraz identyfikowanie własnych, z nimi związanych emocji, określało ostatni okres twórczości Marka Wawro. Doprowadziło go także do początków drogi wiodącej ku kolejnemu, wynikającemu z realnego, jednostkowego życia artysty, obszarowi enigmatycznych doznań i odczuć. Tym razem tych związanych z oddziaływaniem przypadkowych zjawisk i zdarzeń – tytułowych „incydentów”, a także z ich wpływem na jego sposób postrzegania świata. Pierwszym w jego twórczości działaniem tego rodzaju była „Droga” – instalacja zrealizowana w 2005 roku, która jest artystycznym odniesieniem do rzeczywistej, samodzielnie przez niego zbudowanej, gruntowej drogi dojazdowej do letniego ogrodu. Scalonej pod świadomie – już podczas mozolnej, fizycznej pracy – z metaforą drogi jego własnego życia. Ta znakomita realizacja (złożona z ołowianych płyt, kształtowanych rytowaniem i barwieniem,
The whole, almost forty years long career of Marek Wawro has been systematised with quite regular rhythm of big presentations closing its consecutive stages. Although their main aim was to summarize, each of them was a germ of new, vague ideas and intuitions which became the subject of next artistic considerations. This is why an excerpt of the text I had written in 2008 for the catalogue of his exhibition titled “Interior” and presented in the art gallery of the Voivodship Public Library in Kielce, accompanied also his next show, “Interior – cube”, in 2010. It is worth recalling even now, for “Incident cube 510 x 305 x 250”, the recent environment by Marek Wawro, has also been based on the notion and idea of “interior” defined within this work: These are the mutual relations which put all parts of “Interior”, the environment created by Marek Wawro, together. The relations are invisible for spectators when watched separately, one at a time, or randomly. They become clear, visually, when gathered in one space, within one INTERIOR incarnated physically as a gallery space where mutual contexts, neighbourhoods, continuations get additional meanings and complementary senses. They belong to one closed area – the artist’s interior, his personality encompassing all his experiences, feelings, emotions and thoughts, the INTERIOR closed within physical, mental and spiritual space, limited by the time of birth and slowly spreading into the future towards the unknown boundary of inevitable death. The single works belonging to the cycle are artistic metaphors of the single elements of the artist’s world, so far discussed individually and separately, as independent items. Marek Wawro used to define their nature and character, penetrated the depth of subconscious meanings and contexts of his own, profoundly personal, and individual predispositions and experiences. Now, the very special matter of what is “betwixt”, the substance woven out of tangled threads of mutual relations, dependencies, results, common sources, aims, bounds and conditions is the topic of his artistic considerations. This is the living substance, changeable and unpredictable – like life is. To unveil its complex structure the artist has chosen the most adequate form – space arrangement, environment art. Getting deeper into the “interior” interpreted as a narrow intimate space of mutual family relations, existential concerns dealing with going by, as well as identifying his own, personal emotions resulting from these relations – these things have determined the latest works by Marek Wawro. Thus he has been brought to the beginning of a road leading to the next area of enigmatic experiences and feelings coming from the real, individual life of the artist; the feelings and experiences this time connected with the impact of accidental phenomena and events, the title “incidents”, and how they influence the way he perceives the world. The first work of this kind was “The Road”, an installation made in 2005, a piece of art referring to the real road, made by the artist himself, a drive leading to the summer garden. The real road, already when being made, during hard, toilsome labour, united with the metaphor of his own life. This excellent combination of lead plates carved and coloured, photographic collage documenting the process of stepping on the real road, processed specimens of the ground, synthetic, concise drawings made using organic matter, and compilation of sounds recorded in this very place, triggered a series of works whose character and form are determined by two spa-
fotograficznego kolażu, dokumentującego proces kroczenia po jej realnym odpowiedniku, specyficznych „preparatów” z pobranych z niego próbek ziemi, syntetycznych rysunków kreślonych organiczną materią i kompilacją nagranych w tym miejscu dźwięków) zapoczątkowała w twórczości Marka Wawro szereg prac i działań, których charakter i formę określają przestrzenie: ta symboliczna i ta konkretna, podwójnie scalające szereg pojedynczych i różnorodnych prac w strukturę artystycznych, bardzo osobistych, environments. Ostatnie z nich, „Incydent cube 510 x 305 x 250” to kolejny element konkretnej sfery rzeczywistego życia artysty, przeniesiony w ideowy wymiar świata sztuki. „Cube 510 x 305 x 250”, to symboliczna transpozycja prostopadłościanu pokoju w mieszkaniu artysty, o rzeczywistych wymiarach 510 x 305 cm i wysokości 250 cm - podstawowego modułu jego przestrzeni życiowej. Pełniącego jednocześnie rolę małżeńskiej sypialni, pokoju dziennego i pracowni. To także rzeczywisty odnośnik od lat analizowanej przez niego kwintesencji pojęcia domu. Domu, w sensie: schronienia, azylu odizolowanego od natłoków wydarzeń i chaosu zewnętrznego świata, wypełnionego obecnością osób bliskich i znanych, oswojonymi przedmiotami – i ułudą kontrolowanej przez siebie stabilności. „Incydenty” – to wszystkie przypadkowe mikro-zdarzenia wnikające w nieprzewidywalny sposób w jego pozorną stałość: informacje, obrazy, dźwięki, słowa, ruch, obecności i zachowania osób, sytuacje, a także z nimi związane doznania i uczucia, wnoszone przez nie sensy i znaczenia. Uzbrojone w moc budzenia emocji, przemyśleń, a także świadomości względności rzeczy i zjawisk oraz generowania zmienności relacji wszystkiego i wszystkich wobec siebie nawzajem. Rozważane w kontekście ścisłego powiązania życia artysty i jego sztuki i przełożone na plastyczny kod formalnych zderzeń - fotografią uwiarygodnionego - konkretu rzeczywistości z kreacją artystyczną w postaci emocjonalnego, spontanicznego malarstwa. „Incydent cube 510 x 305 x 250” to abstrakcyjne wnętrze „umeblowane” nie tyle przedmiotami, co związanymi z nimi otoczkami skojarzeń, osobistych znaczeń, enigmatycznych sensów, wspomnień i emocjonalnych odniesień. Tworzą one niewidzialną, lecz wyczuwalną instynktem i wyczuloną wrażliwością „ciemną materię” rzeczywistości. W uporządkowanych zgeometryzowanymi podziałami kompozycjach obrazów z cyklu „Incydent cube” jej obecność wyrażają spontanicznie, z rozmachem namalowane, czarne, zapętlone formy. W fotograficznych kolażach przejawia się ona z kolei w rozmazanych gwałtownym ruchem i niedopowiedzianych fragmentach kadrów. Artysta usiłuje ucieleśnić swoje z nią związane przeczucia, posługując się fotografią i jej chłodnym, jednostkowym obiektywizmem, precyzją rozciągniętych w czasie projekcji wideo, malarstwem, z jego właściwościami tworzenia syntez i kodowania kolorem emocji oraz otwartością przestrzennych aranżacji. Każda z tych technik i z nią związane specyficzne środki przekazu dopowiada coś od siebie w dialogu z wizją artysty. Doskonały warsztat, klarowność kompozycji, wysmakowana materia dopełniona wyrafinowaną kolorystyką i charakterystyczną stylizacją form, czynią prace Marka Wawro niezwykle atrakcyjnymi estetycznie. Lecz bezcennej wartości znakomitych dzieł sztuki nadaje im przede wszystkim zawarta w ich warstwie treściowej głębia jego osobistych refleksji i filozoficznej natury przemyśleń, oraz widoczne ślady konsekwentnego zmierzania do celu własną drogą. Celu, którym jest pełnia wyrażania się poprzez własną, indywidualną i oryginalną twórczość.
Stanisława Zacharko
ces: the symbolic one, and the real one uniting various single works into very personal art environments. The most recent one, the environment titled “Incident cube 510 x 305 x 250”, is the next element of the specific area of artist’s real life brought to the idea dimension of the world of art. “Cube 510 x 305 x 250” is a symbolic transposition of the room in the artist’s flat, measuring in reality exactly 510cm x 305cm x 250cm, a basic module of his living space. This room is a marriage bedroom, living room and atelier at the same time. It is a kind of reference point for the essence of the notion “home” he has been analysing for years; “home” meaning an asylum isolated from the mass of events and chaos of external world, filled with the presence of persons and objects well known, familiar, tamed, as well as with the illusion of controlled stability. “Incidents” - all micro-events penetrating unpredictably his illusionary stability: pieces of information, images, sounds, words, motions, presences and behaviours of people, situations, experiences and feelings connected with these situations, senses and meanings they bring; armed with the power of arousing emotions, considerations, and consciousness of relativity of things and phenomena, as well as of generating the changeability of each other relations of everything and everybody; considered in the context of very close connection between artist’s life and artist’s work, translated into artistic code of collisions of forms – verified by photography – of specific reality with art creation having the shape of emotional, spontaneous painting. “Incident cube 510 x 305 x 205” is an abstract interior “furnished” not so much with objects, but with associations, private meanings, enigmatic senses, memories, emotional references they are wrapped in. These wrappings create an invisible, yet instinctively and sensitively felt “dark matter” of reality. In the geometrically arranged compositions of the pictures from the “Incident cube” cycle the presence of this “dark matter” is shown through expressive, tangled, black forms; in photographic collages it is shown in smudged, unclear, noisy fragments being the results of a sudden, violent gesture. The artist has been trying to incorporate his presentiments and intuitions related with the “dark matter” using photography and its cold objectivity, video and the precision of its long lasting projection, paintings and their ability to synthesise and to code emotions with colours, space arrangements and their openness. Each technique and mean of expression it applies add something to the dialogue with the artist’s vision. Perfection of skills, clarity of compositions, exquisite texture and sophisticated colours, stylized forms make the works by Marek Warwo extremely attractive aesthetically. However the priceless value of these excellent pieces of art is the depth of his personal reflections and philosophical considerations, and sharp traces of consequent following his own path to reach the aim. And this aim is to express himself fully through individual, unique, absolutely original art.
Stanisława Zacharko tłumaczenie Radosław Nowakowski
C Z Ł O W I E K I P R Z E S T R Z E Ń
Obrazy Wawry są jak dni ubywającego nam z każdą chwilą świata: niepodobne do siebie, za każdym razem inne, zmierzające ku nieskończoności, zawieszone w przestrzeni, płynące zdaje się gdzieś obok niezależnie od nas, ale przecież składające się z tych samych przedmiotów, znanych nam życiowych sytuacji, tych samych bohaterów, którymi sami jesteśmy, podobnych, choć za każdym razem innych sytuacji i zdarzeń. Widać w nich i radość i smutek, i hedonistyczny zachwyt nad życiem i niepokój i filozoficzne rozważania nad losem. Widać drapieżność przygniatającego nas czasem losu, ale także ukojenie i spokój, które razem muszą stworzyć harmonię bytu. Już w cyklu „Terra Croix” Wawro usiłował podsumować swoje malarskie doświadczenia. Był koniec XX wieku. Upływ stulecia spowodował, że jego obrazy stały się wyciszone, bardziej przemyślane. Znalazło w nich odbicie echo tego co było i refleksja nad tym co będzie, stały się wyrazem trwania człowieka w świecie, w przestrzeni i w czasie. „Terra” dla artysty oznaczała przestrzeń, naturę, ziemię, planetę. „Croix” było skrzyżowaniem, przecięciem dróg, na których człowiek znajduje się niemal w każdej życiowej sytuacji. Wawro zbudował własną historię życia człowieka, która rozgrywa się właśnie na przecięciu dróg. I tak jak w życiu, w jego pracach ciągle krzyżowały się sytuacje, myśli i przedmioty, które w zetknięciu ze sobą nabierały nowych znaczeń. Na świat patrzył wówczas artysta z perspektywy, z oddali. Wydawało się, że dystans, oddalenie od świata, niemal zawieszenie w przestrzeni, na które się zdecydował odsuwając się od codziennej pogoni za niewiadomym, pozwala mu zrozumieć sens tego, co dzieje się wokół. Jego konsekwencja filozoficznego szukania odpowiedzi na podstawowe pytania filozofii: czym jest człowiek, co może wiedzieć, co powinien czynić i czego wolno mu się spodziewać, próba znalezienia zrozumienia natury rzeczywistości poprzez szczegół, doprowadziła jednak do zdefiniowania artystycznej odpowiedzi nazwanej ”Interior Cube”. Składają się na nią malarstwo, rysunek, fotografia, instalacje, multimedialne projekcje tworzące opowieść o świecie artysty nie z perspektywy, nie z pozycji zdystansowanego do świata filozofa, próbującego zrozumieć naturę bytu, ale przeciwnie – umieszczające go w centrum tej opowieści. Wawro dochodzi do wniosku, że przestrzeń istotna nie jest wielkością fizyczną, że to nie dystans i fizyczny wymiar pozwala widzieć i rozumieć więcej, bo przecież tak naprawdę świat każdego z nas rozgrywa się w bardzo określonej przestrzeni, dla in-
M
A
N
A
N
D
S
P
A
C
E
Wawro’s paintings are like moments from ever-changing world: different, unlike each other, frozen in space, always reaching into infinity, seemingly floating beyond our world but at the same time - made of familiar artifacts, items known from our everyday life, and characters not unlike ourselves. In those paintings, you can recognize both sorrow and pain, both hedonistic joy of life and philosophical anxiety of human fate. Rapacity of crude reality and tranquility and solace of evanescent moments intertwine on their canvases like two threads of a single yarn. In his cycle – Terra Croix, Wawro wanted to sum up his artistic experience. It was the end of XX century, and the passage of the century made his paintings more reflective and toned, saturated with echoes of the past and the projections of what is still to come, becoming a statement of a man having to deal with the irrevocable transience of life. Terra, in the eyes of the artist, means a certain space, nature, earth, a planet. Croix in turn, is an intersection, intersection of paths representing different ways we people deal with various life situations. Wawro has made his own version of history of men, which always takes place somewhere upon these crossroads, where people and items bump into each other. This was also a period where the artist was trying to keep a distance from his direct perceptions of the world. It seems that this distance, stepping away from the daily pursuit of unknown allowed him to better understand the meaning of what was happening around. It also posed a questions of ontological nature – What is a man ? What does he know about the world he lives in ? What should he do and what should he expect in return ? And the very process of finding Wawro’s personal answers to those particular questions laid fundaments to his cycle called Interior Cube. This cycle comprises of paintings, drawings, photography and multimedia installations designed in such a way as to create a feeling that they’re not merely a product of author’s conclusions and thoughts, but rather a symbolically narrated story, record of the artist’s way to find the answers. In this story, Wawro reaches a conclusion that the space that life happens within, is not physical, not even a measureable distance or a tangible dimension, but a relative construct defined by every individual. That’s exactly what Cube is – in case of Wawro – it’s a cubical shape of his living room, in which most important events in his life took place, a condensation and sublimation of experiencing life itself, that his art aims to preserve.
nych większej, dla innych całkiem małej, ale tak naprawdę zdefiniowanej tylko przez nas samych. Stąd ”Cube” – przypadku Wawry to prostopadłościan pokoju, w którym rozgrywa się wszystko co go w życiu spotkało, to skondensowane doświadczenie życia, które teraz usiłuje zatrzymać w sztuce. To jest już inny świat niż doświadczenie podsumowane w cyklu „Terra Croix”. Cykl „Interior Cube” tchnie spokojem wynikającym ze świadomości przemijania, powolnego odchodzenia, to szukanie estetyki, która będzie w stanie nie tylko wypełnić określoną przestrzeń życia, ale przekroczyć ją. Idea nie jest tu zamknięta w obraz, wymyka się, przekracza jego fizyczny wymiar, zaczyna tworzyć nową jakość. Przedmioty codzienne, ale także sytuacje, myśli i idee istniejące zawsze w konkretnej przestrzeni nie pozostają jednak w niej, tworzą razem wszechświat, w którym zostaną na wieczność. To już jakby bezpośrednia odpowiedź na pytanie: co po nas zostanie, po człowieku jako materii, która ulegnie przecież destrukcji. Odpowiedź jest postawiona jasno i precyzyjnie: zostanie idea, która nadaje sens życiu człowieka, zostanie sztuka, która już tu na ziemi tworzy byty inne niż natura, kreująca przecież tylko byty konieczne. Wawro nie twierdzi wcale, że zna już odpowiedzi na wszystkie pytania tego świata. Nie twierdzi wprost, że jego sztuka też daje na te pytania odpowiedzi. Ale cieszy się, że dystans, który uzyskał definiując przestrzeń fizyczną i próbując przekraczać jej ramy pozwala mu zachwycić się przestrzenią mentalną, że staje się ona dla niego bardziej wyrazista. Jego „Interior Cube” to wskazówka, że każda cząstka naszej rzeczywistości niesie ze sobą inną dramaturgię, ale wynika przecież z całości i choć każda jest inna, to wspólnie tworzą inny wymiar. Obcowanie ze sztuką Wawry nie jest łatwe. Nic nie jest w niej dosłownie zdefiniowane. To prowokowanie do zachowań niestandardowych, przymuszanie wręcz do myślenia. Język plastyki stwarza jednak możliwość porozumienia, nawet gdy interpretacje tej sztuki są różne. Twórca zawsze zostawia margines na inne myślenie. „Interior Cube” Wawry, cykl, który tworzą także prace bardzo sensualne, będące materią ubraną w duchowość, daje możliwość przeżycia sztuki. Choć twórca definiuje ją wyraziście zostawia zawsze olbrzymi margines swobody, nie narzucając nikomu na siłę swojej interpretacji świata.. W przestrzeni Wawry, w otoczeniu niedokończonych opowieści, każdy z nas dostaje szansę zadać sobie te same pytania o sens życia. Cząstki rzeczywistości, fragmenty wydarzeń, artefakty tworzące wspólną przestrzeń starają się przekazać trudną do przyjęcia, choć wydaje się, że oczywistą prawdę: oto sensem naszego bytu jest nie tylko biologiczne istnienie. Ale to właśnie znalezienie się w konkretnej przestrzeni daje nam szansę bycia człowiekiem. To co prawdziwie zostanie po nas, to duchowość. Więc naprawdę ważne jest jak człowiek wykorzysta swoje życia i jak się spełni duchowo. Bo tylko to tak naprawdę po nim zostanie.
Dr. Marek Maciągowski
It’s obviously a different kind of experience than the one summed up by the Terra Croix cycle. Interior Cube seems to be more subtle, influenced by author’s rising awareness of fragility of human fate. It’s a pursuit of aesthetics that is larger than life. Here, the paintings are not representing an idea, but rather try to record its elusive nature, reach for its shadow rather than touch it. The artifacts of daily life, situations and thoughts, transcend the space of canvas and build a common, infinite, unordered universe. Thus, they are a direct answer to a question : what will remain of us, humans, that all in all are an organic matter prone to decomposition ? And that answer seems to be clear – we will become an idea, art, subtle glitches in reality, that in contrast to nature itself – have a potential to last forever . Wawro doesn’t claim that he has all the answers. He doesn’t even state that his art asks all the questions. Contrary, he takes joy in the thought that by defining the physical space as relative, and thus transcending its boundaries, the only space that remains – the mental space, provides infinite universe of possibilities that can have as many interpretations as there are perceptions of combinations of symbols, items, gestures, artifacts and moments. Dealing with the art of Marek Wawro is never trivial. In his world, nothing is completely defined, instead he chooses to provoke the onlookers to think and actively interpret their perceptions. The consistent and expressive language of his art however, gives his works the ability to project a common meaning, even if those interpretations might be different for different people. In the space created by his works, a space of unfinished stories, each of us has a chance to ask the same questions of the meaning of life. Pieces of reality, fragments of events, artifacts composing a common space seem to communicate an elusively obvious truth: that the fundament of life reaches beyond biological existence. That we are immersed in an infinite universe of intangible, unordered ideas that come to form our lives and gain sense only in context of our personal physical space we chose to live in. This ability to grasp those ideas, domesticate them and give them meaning is what makes us human. And this ability, its record, is what will eventually remain of us.
Dr. Marek Maciągowski tłumaczenie Jarosław Wawro
U D Z I A Ł W W Y S T A W A C H I K O N K U R S A C H 1980 KMPiK - Kielce (indywidualna wystawa grafiki i rysunku) 1982 Galeria „Na Brechta” - Warszawa (indywidualna wystawa grafiki i rysunku) Dom Środowisk Twórczych - Kielce (indywidualna wystawa grafiki) Galeria „U Jaksy” - Miechów, Filia BWA Kielce (Indywidualna wystawa rysunku) „Przedwiośnie 12” (pokonkursowa wystawa województw kieleckiego, radomskiego i tarnobrzeskiego) - BWA Kielce „Kieleckie Plenery” - Solec Zdrój 87, BWA Kielce 1988 „Przedwiośnie 13” - BWA Kielce II Biennale Malarstwa i Grafiki ZPAMiG, Okręg Katowice (IV nagroda) - Katowice „Młoda Plastyka Arsenał 88” - Warszawa Galeria BWA - Gdynia (indywidualna wystawa rysunku i grafiki) I Biennale Małych Form Malarskich - Toruń „Obszary Irracjonalne” - BWA Kielce 1989 „Przedwiośnie 14” (nagroda) - BWA Kielce „Silnica 89”- Prezentacja Młodej Plastyki Kieleckiej (wyróżnienie) Dom Środowisk Twórczych - Kielce „Kieleckie Plenery - Brody Iłżeckie 89” - BWA Kielce Galeria „Zielona” - Busko Zdrój, filia BWA Kielce (indywidualna wystawa malarstwa, rysunku i grafiki) 1990 „Przedwiośnie 15” (nagroda) - BWA Kielce „3 rd Art. Of Today”, International Exhibition - Budapeszt (Węgry) BWA - Kielce (indywidualna wystawa rysunku) „Obszary Irracjonalne 2” - BWA Kielce, BWA Przemyśl Galeria „Zielona” - Busko Zdrój, filia BWA Kielce (indywidualna wystawa - rysunek i instalacja) 1991 „Przedwiośnie 16” (nagroda) - BWA Kielce BWA - Kielce (indywidualna wystawa monotypii) 1992 „Przedwiośnie 17” (Grand Prix) - BWA Kielce Galeria Teatru Sytuacji - Kraków (indywidualna wystawa malarstwa) 1993 „Przedwiośnie 18” (II nagroda) - BWA Kielce IV Ogólnopolskie Triennale Akwareli Lublin 93 - Lublin BWA - Kielce (indywidualna wystawa malarstwa) Galeria „Polony” - Poznań (indywidualna wystawa malarstwa) 1994 „Przedwiośnie 19” (II nagroda) - BWA Kielce BWA - Rzeszów (indywidualna wystawa malarstwa) Państwowa Galeria Sztuki Współczesnej - Przemyśl (indywidualna wystawa malarstwa) BWA - Krosno (indywidualna wystawa malarstwa) BWA - Nowy Sącz (indywidualna wystawa malarstwa) BWA - Zakopane (indywidualna wystawa malarstwa) BWA - Częstochowa (indywidualna wystawa malarstwa)
Galeria „Zielona” - Busko Zdrój, filia BWA Kielce (indywidualna wystawa malarstwa) 1995 „Przedwiośnie 20” (I nagroda) - BWA Kielce Galeria „Zielona” - Busko Zdrój, filia BWA Kielce (indywidualna wystawa rysunku satyrycznego) „Surrealiści polscy” - Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie (ekspozycje w 1995/96: BWA Sieradz, BWA Wrocław, Muzeum Okręgowe w Toruniu, BWA Słupsk, Galeria EL Elbląg, PGSW Włocławek, Muzeum Okręgowe Radom, BWA Kielce, Galeria „Pod Atlantami” Wałbrzych, BWA Jelenia Góra) 1996 „Przedwiośnie 21” (I nagroda) - BWA Kielce Galeria POS-K - Londyn (Anglia) (indywidualna wystawa malarstwa) „Przedwiośnie ‘98”- Laureaci 1976 - 1997 - BWA Kielce Galeria YAM - Zakopane (indywidualna wystawa malarstwa) 1998 Okręgowa Wystawa ZPAP - Kielce BWA 1999 Galeria „Zielona” - Busko Zdrój, filia BWA Kielce (indywidualna wystawa malarstwa) Wystawa malarstwa (wraz z S. Antoszewskim, J. Nowakowskim, Ptakiem) - MGS Częstochowa, BWA Kielce, BWA Zakopane, BWA Piotrków Trybunalski, PGSW Włocławek, BWA Ostrowiec Św. (2001 r), BWA Nowy Sącz (2001 r), Galeria „Zielona” Busko Zdrój, Muzeum Etnograficzne - Lwów - Ukraina (2002) Wystawa Okręgowa ZPAP - BWA Kielce 2000 Galeria „Kapkazy” - Wiącka Kapkazy (indywidualna wystawa malarstwa) Muzeum Regionalne - Pińczów (indywidualna wystawa malarstwa) „Przedwiośnie 23 (nagroda) - BWA Kielce Wystawa Okręgowa ZPAP - BWA Kielce 2001 „ Przedwiośnie 24” (nagroda) - BWA Kielce Muzeum im. Przypkowskich - Jędrzejów (indywidualna wystawa malarstwa) 20-lecie pracy twórczej - Galeria „Zielona” filia BWA Kielce - Busko Zdrój (indywidualna wystawa malarstwa) 2002 Malarstwo - Galeria Sztuki i Wnętrza - Warszawa „Croix-fotogramy suplement” - Galeria „Factoria” - Kielce (indywidualna wystawa fotografii) I Międzynarodowe Biennale Pasteli - BWA Nowy Sącz IV Jesienny Salon Sztuki - BWA Ostrowiec Św. 2003 „Archetypy i znaki” - Galeria ZPAP „Na Piętrze”- Toruń (indywidualna wystawa malarstwa) Galeria „Dwór Karwacjanów” - Gorlice (indywidualna wystawa malarstwa) „Przedwiośnie 26” (Grand Prix) - BWA Kielce „Wielki Format” - wystawa dużych obrazów, Galeria „Echo” - Kielce 2004 „Archetypen und Zeichen” - Muzeum Zamek Dringenberg w Bad Driburg Dringenberg (Niemcy) (indywidualna wystawa malarstwa i grafiki) IV Ogólnopolski Konkurs Graficzny „Triennale Tczewskie 2004” „O wiklinie” - Galeria „Zielona” filia BWA Kielce - Busko Zdrój, „Przedwiośnie 27” - BWA Kielce „Wielki Format” - Galeria „Zielona” filia BWA Kielce, sanatorium Marconi - Busko Zdrój Wystawa Okręgowa ZPAP - Galeria ZPAP „Tycjan” - Kielce
2005 „O wiklinie” - Galeria „Piwnice” - BWA Kielce „Przedwiośnie 28” - BWA Kielce (Grand Prix) 25 lat pracy twórczej - BWA Kielce, Galeria „Zielona” Busko Zdrój 2006 „Przedwiośnie 29” - BWA Kielce (VII nagroda) Wielki format 2”, wystawa zbiorowa - „Galeria Echo” Kielce, Galeria „Zielona” Busko-Zdrój 2007 Polska sztuka współczesna - Galeria Kunst & Antik - Malmö (Szwecja) Autorska wystawa serigrafii - Galeria DŚT - Kielce „Przedwiośnie 30” wystawa środowiskowa ( nagroda prezydenta Kielc ) - BWA Kielce Triennale polskiego malarstwa współczesnego - Rzeszów I Międzynarodowe Biennale Obrazu „Quadro-Art 2007” - Łódź 2008 „INTERIOR” - wystawa indywidualna - Galeria Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Kielcach Nagroda I stopnia Prezydenta miasta Kielce za upowszechnianie kultury Wystawa „INTERIOR” - Salon Sztuki 49 - Warszawa „Przedwiośnie 31” (Grand Prix) - BWA Kielce Wystawa „INTERIOR” - Galeria „Pod Rejentem” - Kraków Wystawa „INTERIOR” - Galeria Sztuki Współczesnej - Belgrad (Serbia ) 2009 Stypendyści Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2009 - Centrum Olimpijskie Galeria „1” - Warszawa Dziejba Leśna (biennale) - Muzeum Zamojskie - Zamość „Przedwiośnie 32” (nagroda wojewody kieleckiego) - BWA Kielce IV Międzynarodowy Konkurs Rysunku - Stary Ratusz - Wrocław II Ogólnopolski Konkurs Malarski „Obrazy Muzyką Malowane” - Pałac Sztuki - Kraków 2010 „Interior Cube” - Galeria Krytyków POKAZ - Warszawa „Interior Cube” - Galeria Sztuki Współczesnej – Olkusz 2011 „Przedwiośnie 34” (nagroda BWA Kielce), - BWA Kielce Wystawa zbiorowa, 100-lecie ZPAP, „Bunkier Sztuki” - Kraków
Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach – Galeria Piwnice: 9 marca – 1 kwietnia 2012 Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach – Galeria zielona w Busku Zdroju: 19 kwietnia – 19 maja 2012 Miejski Ośrodek Sztuki / Galeria Sztuki Najnowszej Gorzów Wielkopolski: czerwiec 2012
Organizatorzy i Artysta dziękują Miastu Kielce za dofinansowanie druku katalogu
Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach Dyrektor: Stanisława Zacharko Łagowska K i e l c e , u l . L e ś n a 7 t e l . + 4 8 4 1 3 4 4 4 9 4 2 f a x + 4 8 4 1 3 4 4 2 7 5 1 w w w . b w a k i e l c e . a r t . p l e-mail: sekretariat@bwakielce.art.pl
Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach Filia w Busku-Zdroju Galeria Sztuki „Zielona” K i e r o w n i k : B o g d a n P t a k 28-100 Busko-Zdrój Al. Mickiewicza 7 t e l . / f a x 4 1 3 7 8 7 1 9 1 w w w . b w a k i e l c e . w i c i . i n f o e-mail: galeriazielona@busko.com.pl
M i e j s k i O ś r o d e k S z t u k i Dyrektor: Danuta Błaszczak u l Po m o r s k a 7 3 , 6 6 - 4 0 0 G o r z ó w W l k p . G a l e r i a S z t u k i N a j n o w s z e j K u r a t o r : R o m u a l d K u t e r a + 4 8 9 5 7 3 3 2 5 6 6 e - m a i l : g a l e r i e @ m o s a r t . p l , w w w. m o s a r t . p l
Kurator wystawy: Stanisława Zacharko F o t o g r a f i e : B o g d a n P t a k Pr o j e k t k a t a l o g u : M a r e k Wa w r o , S t a n i s ł a w a Z a c h a r k o O p r. g r a f i c z n e k a t a l o g u : K a t a r z y n a S a m c z y ń s k a Te k s t y : S t a n i s ł a w a Z a c h a r k o , M a r e k M a c i ą g o w s k i T ł u m a c z e n i a : R a d o s ł a w N o w a k o w s k i , J a r o s ł a w Wa w r o Druk: Zakład Poligraficzny SAM-WIL 26-001 Masłów, ul. Modrzewiowa 46e w w w . s a m w i l . p l Wydawnictwo Biura Wystaw Artystycznych w Kielcach I S B N 9 7 8 - 8 3 - 8 9 4 3 7 - 4 2 - 6