Welcome to the Nordic House, the cultural centre of The Faroe Islands. Here you can experience concerts, exhibitions, films, theatre, dance and literature events as well as modern, Nordic architecture, which in itself is well worth the visit. You can also have a bite to eat in the café.
It is such a pleasure to be able to treat you to our inflight magazine, Atlantic Review. This is our first printed edition since early 2020, and we have all missed having the magazine on board.
Little did we suspect two years ago how the world would suddenly be turned upside down. How our social connections would change, how travel would be off the cards, and just how restricted our general freedom would become. Social distance became part of special occasions, birthdays and even funerals, and we lived in little social bubbles.
In the Faroe Islands, however, we were very lucky. During long stretches of the last two years we experienced little in the way of covid restrictions. But this was not the case everywhere; lockdowns and facemasks became part of daily life in many parts of the world.
So now that we can travel freely again, to a degree, it feels like much of our freedom has been restored. And we are so excited to wish you a warm welcome on board and happy travels!
In this first printed edition in more than two years, we have a broad selection of reading material for you. We take a quick look at hotel capacity in Tórshavn, which has grown exponentially in the last two years. What does it mean for tourism and new opportunities?
We also had a chat with Michael Boolsen, Police Commissioner. As chair of the Faroese Pandemic Committee, he played a key role and became a household name in the islands during the pandemic.
Helena Heinesen Rebensdorff aka Brimheim is
a rising music star. She has captivated reviewers and listeners alike with her raw, honest lyrics and melodies. Helena tells us about her career as a musician and being open about mental health challenges and depression.
One star guides us to another: Bond. James Bond. The spy who since the early 1960s has fascinated and impressed us. In the latest Bond film ‘No Time to Die’ it would seem that he does die here, right here in the Faroe Islands. On Kallurin. This has opened up new tourist opportunities and in early spring a memorial was erected by at the foothills of Kallurin, which is already drawing James Bond fans and other tourists to beautiful hikes out to Kallurin. And this summer Atlantic Airways will take travellers on special James Bond sightseeing trips in our helicopter.
In these pages you can also visit a new Faroese microbrewery, get a closer look at Navia’s most recent knitting technology, and meet the manager of the Faroese House in Copenhagen, Sissal Kampmann.
We have gathered all this and more for you in a milestone edition of Atlantic Review.
We wish you all a wonderful summer, happy travels, and enjoyable reading.
Jóhanna á Bergi CEO, Atlantic Airways
Loyniligi njósarin hevur við nýggjasta filminum í røðini givið Føroyum ein ábæran pall sum ferðavinnumál. Bóndin á Trøllanesi hevur loftað møguleikanum og reist ein minnisvarða um James Bond, hvørs lagna varð avgjørd í haga bóndans. Eitt genialt hugskot, sigur umboð fyri ferðavinnuna, sum longu nú merkir øktan áhuga fyri Føroyum og Kalsoynni sum ferðamáli
SKRIVAÐ HEVUR JÁKUP BOGI JOENSEN MYNDIR: SVERRI EGHOLM OG CENSUREOyggjarnar hevja seg sum risar úr sjónum mitt í Norðuratlantshavi. Reysta Kalsoyggin er ein teirra. Drangurin við norðurendan, ið vendir í ein landnyrðing, er ikki til longur. Men jørðin omanvert hevur varðveitt heitið á dranganum: Kallurin.
Tað er ikki hissini byrða, ið Kallurin nú hevur fingið at bera. Men ber hann byrðuna væl, kann talan gerast um stóran vinning fyri Føroyar og føroyska ferðavinnu, tí Kallurin er vorðin sjálv ímyndin av svanasongi og bana Bond. James Bond.
Loyniligi njósnarin 007, sum í fleiri áratíggju hevur bergtikið og rúnarbundið milliónir av hyggjarum kring allan heim, er deyður. Og nú er ein minnisvarði, ímyndaður sum ein gravsteinur, reistur á staðnum, har njósnarin fall. „In Memory of James Bond 1962–2021“.
Hugskotið eigur Jóhannus Kallsgarð, bóndi á Trøllanesi. Hann átti stóran leiklut – ikki í filminum, men sum samskipari og arbeiðsformaður í Kalsoynni – tá ið nakrar av upptøkunum til filmin „No time to die“ við bretska sjónleikaranum Daniel Craig í høvuðsleiklutinum vórðu gjørdar í Føroyum í september í 2019.
James Bond himself hevur tí notið gott av „The King of Kalsoy“ alias Jóhannus Kallsgarð. Hvussu bóndin á Trøllanesi er vorðin víðagitin sum kongur í Kalsoynni, venda vit aftur til, men tað var undir upptøkunum til filmin, at hugskotið um ein minnisvarða spratt, sigur bóndin.
„Eg var sum vera man forvitin um verkætlanina, sum var loynilig og gekk fyri seg í tí dulda. Men eg fylgdi væl við áhuganum fyri filminum og kjakinum, sum var millum James
Bond fjepparar á netinum. Fleiri hildu, at njósnarin hesa ferð mundi fara at lata lív, og tá kom tankin til mín, at vit áttu at verið til reiðar, um lagnan varð avgjørd í Kalsoynni,“ sigur Jóhannus Kallsgarð.
Minnisvarðin hevur fingið nógva umrøðu, bæði í Føroyum og uttanlands. Meiri enn 100 milliónir fólk um allan heim hava frætt um minnisvarðan í stórum og altjóða viðurkendum films og sjónvarpsmiðlum. Og áhugin hjá James Bond fjepparum og øðrum ferðandi at koma til Føroya at síggja staðið tykist at vera ovurstórur.
„Eg havi fingist við ferðavinnu í tíggju ár. Men eg havi ongantíð áður upplivað slíkan gravgang so tíðliga á árinum,“ sigur Jóhannus Kallsgarð, sum umframt at vera bóndi og festari eisini virkar sum ferðaleiðari í Kalsoynni.
Hann er ikki í iva um, at tað er minnisvarðin, sum ger allan munin.
Vanliga vitja nógv ferðafólk í Kalsoynni, serliga um summarið. Stórbæra náttúran dregur nógv fólk at sær, men okkurt bendir á, at rákið nú er vorðið eitt annað.
„Alt snýr seg um James Bond,“ sigur Jóhannus Kallsgarð.
Tað er Føroya Grótvirki, sum hevur gjørt minnissteinin, sum Bárður á Steig Nielsen, løgmaður, avdúkaði á Kallinum tann 21. mars í ár.
EITT GENIALT HUGSKOT Hugskotið um minnisvarðan er ment í samstarvi við ferðavinnufelagið Guide to Faroe Islands, sum Høgni Reistrup eigur og rekur.
Og tað er eitt frálíkt og genialt hugskot, sum bóndin á Trøllanesi hevur fingið, heldur Høgni Reistrup.
„James Bond er poppmentan, sum er savnandi og røkkur tvørtur um fleiri ættarlið. Hvørt mansbarn hevur hoyrt um James Bond, sum er heimsins størsta filmsrøð, ið nakrantíð er gjørd. Og tá ið lagnan vildi tað so, at Bond læt lív á Kallinum, er tað upplagt at reisa ein minnisvarða á staðnum,“ sigur hann.
Fyrsti filmurin um James Bond varð frumsýndur tann 8. oktober í 1962. Men ikki fyrr enn nú, 60 ár seinni, letur njósarin lív. Tað ger søguna
í
nýggjasta filminum, sum er tann 25. í røðini, so serliga. Og tí ræður um hjá føroysku ferðavinnuni at smíða, meðan jarnið er heitt, heldur Høgni Reistrup.
„Gylta høvið má ikki at gleppa føroyingum av hondum. Ongastaðni í filminum verður sagt ella gjørt vart við, at tað er í Føroyum og á Kallinum, at James Bond doyr. Í filminum er talan um eina ímyndaða oyggj fjart úr Føroyum. Men veruleikin er, at upptøkurnar eru gjørdar í Føroyum, og Kallurin er staðið. Tí ræður um at siga søguna um Føroyar, og hetta er besta høvið,“ sigur hann.
Og tað er nógv, sum bendir á, at umheimurin hevur fingið eyguni upp fyri Føroyum og Kallinum í Kalsoynni. Guide to Faroe Islands, sum umsitur ferðavinnubíleggingar fyri bóndan á Trøllanesi, fær hópin av bíleggingum og fyrispurningum um minnisvarðan. Skipað verður fyri serligum túri í fótasporum njósnarans. Átakið er tilvitað latið í serligan búna og marknaðarført í navni James Bond.
Eitt annað og feskari dømi er krimirøðin Trom, ið eisini hevur Føroyar sum miðdepil. Røðin varð tikin upp í Føroyum á vári í 2021 og frumsýnd fyri stuttum. Trom er víst í føroyskum sjónvarpi, men eisini á Viaplay og er seld til bretska BBC. Tí er valla nakar ivi um, heldur Høgni Reistrup, at ein so sterk og víðagitin filmsrøð sum hon um James Bond kann kasta væl av sær og hava varandi ávirkan á Føroyar og føroyska ferðavinnu.
Tí eru vónirnar um James Bond sum brand í Føroyum heldur ikki tiknar úr leysum lofti. Bóndin á Trøllanesi hevur rakt seymin á høvdið.
Men spurningurin er, hvussu tað ber til, at Kallurin á Kalsoynni er vorðin miðdepil fyri eini so avgerandi hending í heimsins størstu filmsrøð.
Kalsoyggin er ein perla í ferðavinnuhøpi. Náttúran og Kallurin eru í sjálvum sær nakað serligt. Bjarti vitin er eisini eitt ferðamál, sum mong hava leitað sær til. Men nú hevur oyggin fingið eitt bein aftrat at standa á, heldur Høgni Reistrup.
Hann heldur, at gáað eigur at verða eftir, hvønn varandi týdning filmur og filmsvinna yvirhøvur kunnu hava fyri Føroyar og ferðavinnuna sum heild. Hann vísir á, at filmurin um Barbaru, sum danski leikstjórin Nils Malmros leikstjórnaði síðst í nítiárunum eftir bók hjá rithøvundanum Jørgeni FrantzJacobsen við sama heiti, framvegis dregur nógv ferðafólk til Føroya, tí filmurin er tikin upp í Føroyum.
Jóhannus Kallsgarð sigur, at hann fyrstu ferð frætti um verkætlanina, tá ið umboð fyri Filmshúsið ringdu. Boðini vóru, at ein íslendskur filmsframleiðari vildi hoyra um hagapartin hjá bóndanum og um náttúruna annars í Kalsoynni. Nakrar myndir skuldu eisini takast, og hesa uppgávu átók bóndin sær gleðiliga.
Men tað var als ikki í tonkum bóndans, at eitt filmsævintýr um sjálvan James Bond var í umbúnað. Kortini vórðu – í besta Bond stíli – hildin tætt at kroppinum, og upplýsingarnar vóru sera avmarkaðar og hartil loyniligar. Tað einasta, bóndin fekk at vita, var, at nakrar filmsupptøkur skuldu gerast í Føroyum, og staðið, sum framleiðsluliðið hevði kosið sær, var festi bóndans. Meira fekst ikki at vita.
Hvussu filmsliðið er komið fram á sjálvan Kallin og festi bóndans, sigur søgan heldur einki um. Men bóndin játtaði. Og eftir samskifti millum
Gylta høvið má ikki at gleppa føroyingum av hondum. Ongastaðni í filminum verður sagt ella gjørt vart við, at tað er í Føroyum og á Kallinum, at James
Think grazing sheep outside the shopping centre. Think DJ-sets inside, while sea shanties are sung outside. Think medieval costumes with the latest smartphones in their pockets. Think small island life and city life in the same sphere. Think modern architecture with a turf roof. Think fusion cooking in a 300-year-old house. Think internet everywhere and Big Brother nowhere. Think mash-up. Not made-up. Welcome to Tórshavn.
partarnar var leigusáttmáli um festið gjørdur, so farast kundi undir upptøkurnar. Bóndin og seks aðrir mans, ið varða av festinum, skrivaðu undir tagnarskyldu. So loynilig var verkætlanin. Eingin mátti fáa frænir av, hvat nógvu fremmandafólkini gjørdu í Kalsoynni.
Eitt framleiðslulið, ið taldi 25 fólk, var fyrstu ferð í Kalsoynni í august í 2019 og gjørdi ymsar kanningar. Upptøkurnar skuldu byrja í september sama ár, og tá taldi filmsliðið oman fyri 60 fólk. Eisini vóru nógvir føroyingar knýttir at hópinum. Ein teirra var bóndin sjálvur, ið gjørdist lyklapersónur í sambandi við framleiðsluna og hevði eina ørgrynnu av uppgávum um hendi. Millum annað at ganga filmsliðnum til handa. Uppgávurnar fevndu eitt nú um trygdarviðurskifti, at kanna veðurforsagnir, at samskipa siglingina hjá Sam millum Klaksvík og Kalsoy og at bera útgerð út á Kallin og heim aftur í bygdina. Til hesa uppgávuna hevði bóndin fleiri mans at hjálpa sær, men eingin teirra fekk at vita, hvat var á vási, og hví arbeiðið skuldi gerast.
Eisini var tað uppgáva bóndans at samskipa alla lokala kunning og kunning til filmsliðið, tí einki má vera latið tilvildini upp í hendur, tá ið um slíka filmsverkætlan ræður. James Bond er ikki hvør sum helst, og filmsliðið hevur strangar leiðreglur fyri framleiðsluna.
Men alt gekk upp á stás, minnist bóndin. Hann
undrast tó á, hvussu væl tað í grundini eydnaðist at halda verkætlanina og upptøkurnar í Kalsoynni loyniligar.
„Eg hugsaði mangan við mær sjálvum, at onkur leki mundi fara at koma, tí tað er trupult at halda slíka verkætlan loyniliga í so rúma tíð. Onkur hissini grein var í miðlunum, men eingin var so neyv, at upplýsingarnar kundu stava hiðani,“ sigur hann.
Og so eru vit aftur við loynidómin, sum nú kann verða avdúkaður. Søgan um „The King of Kalsoy“. Heitið, sum varð lagt aftrat navni bóndans og er millum nøvnini, sum rulla upp eftir stóra løriftinum, tá ið filmurin endar.
„Sakin er tann, at íslendski framleiðarin hevði trupult við at siga mítt navn, og einaferð helt hann í skemti fyri, at eg var ‚The King of Kalsoy‘. Blandaður upp í so nógv í sambandi við verkætlanina. Tað klingaði onkursvegna væl í oyrunum á hinum og hekk bara við,“ sigur Jóhannus Kallsgarð.
No time to die. „The King of Kalsoy“ livir, men Bond er deyður. Ella er hann? Tað er spurningurin, sum nú hongur í luftini. Framleiðararnir hava higartil ikki viðmerkt, um njósnarin rísur aftur. Tað er møguligt, tí James Bond er fyrst og fremst eitt brand, sum ikki er heft at ávísum persóni.
Livst so spyrst.
Filmurin „No time to die“ er nummar 25 í røðini um loyniliga njósnaran James Bond
Partar av upptøkunum eru gjørdar í Føroyum. Kallurin á Kalsoynni er miðdepil í lagnu njósnarans
Tað er bóndin á Trøllanesi, Jóhannus Kalsgarð, sum eigur hugskotið til minnisvarðan, sum reistur er James Bond til heiðurs
Filmurin skuldi eftir ætlan vera liðugur í 2019, men frumsýningin varð útsett fleiri ferðir vegna koronufarsóttina. Frumsýning var í Royal Albert Hall í London tann 28. september í fjør
Sambært tølum hjá Havnar Bio hava okkurt um 10.000 føroyingar sæð filmin. Tað svarar til á leið ein fimting av fólkatalinum í Føroyum
Atlantic Airways skipar í í summar fyri tyrlutúrin, har tú kanst síggja staðið, har James Bond eftir øllum at døma lat lív. Sí meira á atlantic.fo/jamesbond
Secret agent 007, who for decades spellbound spectators around the world, is dead. And a gravestone has been erected where he fell. It reads: ‘In Memory of James Bond 1962–2021.’
The man behind the memorial is Jóhannus Kallsgarð, farmer in Trøllanes. He acted as coordinator and foreman in Kalsoy when parts of No time to die were recorded.
Everything about the project was top secret. But Jóhannus followed the fan debates online. Predictions abounded that the agent would die, so he decided to be ready if 007’s fate were sealed in Kalsoy.
The memorial was unveiled in March by Bárður á Steig Nielsen, Prime Minister, and has drawn huge publicity. Over 100 million people worldwide have heard about it, and many want to see it.
“I have been in tourism for a decade. But I have never experienced a rush this early in the year,” Jóhannus explains – in addition to his work as farmer, he also acts as tour guide in Kalsoy.
The memorial was developed with Guide to Faroe Islands, a tourism company owned by Høgni Reistrup, who thinks it’s a stroke of genius. After all, James Bond spans generations, everyone has heard of him.
“This golden opportunity is not one the Faroese can miss. Nowhere in the movie is there any mention of James Bond dying in the Faroe Islands or Kallurin. In the film it’s an imaginary island far from the Faroe Islands. But the fact is it was recorded in the Faroe Islands and Kallurin is the
location. So it’s all about telling the story of the Faroe Islands, and this is the best opportunity,” Høgni Reistrup says.
Guide to Faroe Islands is receiving a lot of enquiries about the memorial and now offers tours in 007’s footsteps.
Kalsoy is a gem with its dramatic landscape. The bright lighthouse is also a destination in itself. But this adds a feather to the island’s bow and considering the reach of the James Bond franchise, Høgni Reistrup foresees a lasting impact on Faroese tourism.
How did Kallurin come to seal James Bond’s fate? Jóhannus Kallsgarð was first contacted when an Icelandic producer wanted a little information about Kalsoy and a few shots. The farmer happily accepted. He had no idea he was about to become part of the Bond legacy.
He was later told that the production team had picked the area belonging to his farm as a location for parts of a new film, and he agreed to let it to him. The farmer and others with a stake in the farm were then required to sign a confidentiality agreement.
A film crew of over 60 descended on the island and the farmer was tasked with assisting them: scanning weather forecasts, coordinating ferry crossings, carrying equipment to and from the mountain fields – with a team that wasn’t told what they were doing or why. The farmer also coordinated local and crew briefings, on a production of this magnitude nothing is left to chance.
It all ran smoothly. The farmer still wonders how exactly they managed to keep it a secret. “I often thought there would be a leak (…) there were a few guesses in the media, but nothing exact enough to suspect the information came from here,” he recalls.
And the farmer was rewarded in the credits, when his name rolled across the screen it was prefixed ‘The King of Kalsoy.’ “The truth is,” Jóhannus Kallsgarð reveals, “that the Icelandic producer couldn’t say my name, and he joked once that I was the King of Kalsoy, because I was so deeply involved with the project. Somehow that just stuck.”
No time to die. The King of Kalsoy lives. But Bond is dead. Or is he? The producers have yet to comment.
No time to die is the 25th film in the series about the secret agent James Bond.
It was partly filmed in the Faroe Islands. Kallurin in Kalsoy is key to the agent’s fate.
The farmer in Trøllanes, Jóhannus Kallsgarð, came up with the idea for the James Bond memorial.
The film was intended to air in 2019, but the launch was repeatedly postponed due to covid. It premiered at Royal Albert Hall in London on September 28th last year.
According to Havnar Bio’s statistics, around 10,000 people in the Faroe Islands have watched the movie. Roughly one fifth of the Faroese population.
Experience the stunning location from the air in our helicopter - see the iconic Kallur Lighthouse and maybe catch a glimpse of the final resting place of James Bond. Read more: atlanticairways.com/jamesbond
Føroyska felagið Faer Isles Distillery hevur stórar dreymar og ætlanir. Málið er at framleiða føroyskt whisky í heimsflokki at flyta út á altjóða marknaðin. Felagið húsast í løtuni í leigaðum hølum, men hevur spílað seg út við milliónaíløgum í framtíðina. Einki er latið tilvildini, tí gáttin er høg hjá kræsnum gómum
Teir hugsa stórt, víðskygt og altjóða. Heimurin er teirra pallur.
Heimstaðurin er gaman í Føroyar, hugskotið er sprottið úr føroyskum jørðildi, og vøran verður framleidd í Føroyum. Men marknaðurin er altjóða. Og málið er at framleiða føroyskt whisky í heimsflokki.
Menninir handan felagið Faer Isles Distillery smæðast ikki burtur. Tvørturímóti. Jantelógin er skúgvað til viks og vend so dyggiliga á høvdið.
„Sjálvandi kunnu vit,“ siga teir.
Víst verður á, at Føroyar eru í serflokki, tá ið um møguleikar at framleiða dygdargott whisky ræður. Stórsligna og stórbæra náttúran við øllum sínum fruktagóða og burðardygga íkasti, veður og vindur og havið kring oyggjarnar úti í Norðuratlanshavi eru sonn gáva. Sum skraddaraseymað til endamálið.
Whisky verður gjørt burtur úr maltaðum byggi og skal liggja á tunnu í trý ár. Tað er í sjálvari
búningini, at smakkurin av whisky mennist. Við ætlanini um búning í tunnu á goymslu í sokallaðum „opnahjallum“, ið heilsa gjóstrinum vælkomnum, er vónin, at smakkurin fer at bera brá av tí serføroyska dáminum. Júst sum føroyingar í øldir hava dugað at gagnnýtt náttúruna, eitt nú við at ræsa fisk og lambskjøt, so tað fær ein serligan smakk.
Tað er hetta, sum skal selja vøruna sum nakað heilt serligt, ið brýtur frá øllum øðrum á altjóða marknaðinum.
„Tað ræður um at síggja møguleikarnar og ikki lata seg kúga av møguligum avbjóðingum og forðingum á vegnum. Fá støð í heiminum eru so væl egnað til júst hetta endamálið og Føroyar,“ siga menninir handan verkætlanina.
Tað eru teir báðir Dánial Hoydal og Bogi Karbech Mouritsen úr Havn, sum eru høvuðsarkitektarnir
aftan fyri verkætlanina. Báðir hava teir sagt seg úr øðrum borgarligum starvi til tess at fylgja hjartanum og dreyminum.
Men hugskotið er gamalt. Ja, hvør skal siga: nýtt whisky á gamlar fløskur.
„Vit hava í nógv ár havt ógvuliga stóran áhuga fyri whisky, og tí stovnaðu vit í 2009 tað føroyska whiskyfjepparafelagið EinMalt. Longu tá var tankin farin at spíra um framleiðslu av føroyskum whisky. Men loyvt var ikki at bryggja sterkt í Føroyum, tí lógin, sum seinni varð broytt, forðaði hesum. Tí varð í fyrsta umfari neyðugt at lodda dýpið, menna áhugan fyri whisky í Føroyum og taða jørðina fyri framtíðar framleiðslu. Og restin er søga,“ sigur Dánial Hoydal.
Nú, sløk 15 ár seinni, er hugskotið um framleiðslu og sølu uttanlands ikki longur bara ein tanki ella ein romantiskur dreymur, men ítøkiligur veruleiki á einum lítlum, føgrum bletti fyri norðan á Streymoynni. Í Vestmanna.
Eyðkendi rámi lukturin og súsandi ljóðið –onkur vildi kanska sagt hvínandi larmurin – frá hugtakandi ketlinum, sum er úr blonkum og skínandi kopari og rustfríum stáli og rúmar umleið 400 litrum, er játtandi fráboðan um tað spírandi virksemið, sum longu er byrjað. Fyrstu droparnir eru tappaðir í smærri nøgdum.
Tað er tó ikki whisky, sum ætlanin annars er at framleiða, sum spríkir úr ketlinum.
Koronufarsóttin hevur spælt teimum eitt puss og hevur havt seinkingar við sær. Tað merkir, at útgerðin til sjálva whiskyframleiðsluna, sum varð
bíløgd longu í mars í fjør og eftir ætlan skuldi koma til landið í oktober, er nógv seinkað. Talan er um ein ketil, sum er seks metrar høgur og rúmar okkurt um 5.000 litrum ella fleirfalt tað, sum verandi ketil megnar, ið framleiðir ginn og akvavitt.
At framleiða aðrar løgir, meðan bíðað verður, hevur stóran týdning til tess at fáa glið á framleiðsluna, søluna og marknaðarføringina av felagnum. Tað ræður um at vera úti um seg, so vinnan veit, at felagið er virkið, og kundin veit, at vøra er at fáa á hillini. Ætlanin er eisini í nærmastu framtíð at fara undir framleiðslu av vodka í rakstrarverdum nøgdum. Men stóri dreymurin er framvegis whisky, og tann dreymurin er nú av álvara í eygsjón.
Umstøðurnar hjá felagnum eru tó ikki so glæsiligar. Ikki enn í øllum førum. Verkætlanin at byggja høvuðssætið í Kvívík við veldigum útsýni yvir havið og fjøllini er tó í stoypiskeiðini. Lendið er keypt, og farið verður ætlandi undir fyrsta byggistigið nú í vár.
Felagið hevur fyribils leigað seg inn í ein av gomlu goymslubygningunum við bryggjuna Inni á Fjørð í Vestmanna, og bygningurin er nú umvældur til endamálið.
Úr øskuni er tí risin ein føroysk fyritøka, ið bjóðar heiminum og altjóða marknaðinum av. Goymslubygningurin endurspeglar í roynd og veru ta søgu, sum sigast kann um felagið, tí útvortis er myndin bronglað. Ytru karmarnir eru ikki fult mentir enn. Men innvortis er støðan
Lufthansa Technik thanks Atlantic Airways for 10 years of a wonderful cooperation. lufthansa-technik.com
grundleggjandi øðrvísi. Høgt til loftið og vítt til veggja, har stórir tankar, dreymar og visjónir trívast og røkka langt út um landoddarnar.
Faer Isles Distillery er annars ikki einasti whiskyframleiðari í Føroyum. Føroya Bjór og Einar’s Distillery í Klaksvík, við Einari Waag á odda, hevur slóðað fyri. Einar’s Whisky hevur longu verið á marknaðinum í eina tíð.
„Vit eru fyrst og fremst ein útflutningsfyritøka. Vit hava frá fyrsta degi lagt dent á marknaðin uttan fyri Føroyar. Faer Isles Distillery skal virka og kappast á altjóða marknaðinum. Tað er útflutningurin, sum skal bera fyritøkuni uppi. Tí hevur tað eisini verið neyðugt at hugsa stórt frá byrjan og gera íløgur, sum nøkta tørvin og røkka nógv ár fram í tíðina,“ sigur Dánial Hoydal.
Felagið hevur higartil gjørt íløgur fyri knappar 40 milliónir krónur. Talan er um íløgur í útgerð, sum er keypt úr Skotlandi, og so hevur felagið eisini keypt slakar 24.000 fermetrar av jørð til høvuðssætið í Kvívík.
Verkætlanin er í sjálvum sær talandi dømi um víðskygni og áræði. Glaðu amatørarnir, sum einaferð í ovfarakæti stovnaðu eitt fjepparafelag, eru nú vorðnir framfýsnir, vinnurekandi handilsmenn við heiminum sum palli. Og einki er latið tilvildini, tí gáttin er høg hjá kræsnum gómum. Og hjá íleggjarum.
„Vit hava sett okkum stór mál og skulu framleiða fyrsta floks dygd og góðsku. Vit stremba eftir at framleiða eina vøru, sum vit veruliga kunnu vera errin av, og sum vónandi fer at skapa áhuga og seta føroyska whiskyframleiðslu á heimskortið,“ sigur Dánial Hoydal.
Hann leggur dent á, at Føroyar eru partur av marknaðarføringini, tí í altjóða høpi er talan um eitt rættiliga nýtt, fjarskotið og áhugavert stað, ið kann vekja áhugan hjá whiskyfjepparum um allan heim.
Men whisky er annað og meira enn bara framleiðsla, søla og umsetningur.
Whisky er mentan. Whisky er njóting. Whisky er smakkur.
„Tað er smakkurin, sum fyrst og fremst er so
hugtakandi og ger whisky til nakað heilt serligt,“ heldur Dánial.
„Whisky er ein ógvuliga fjølbroyttur løgur, tí tað ber til at ala so nógvar ymiskar smakkir fram. Tað er tað, sum ger whisky so hugtakandi. Fordómarnir eru mangan, at whisky er so sterkt, so roykt og so herskið. Men tað passar ikki, tí tað ber til at ganda næstan ein og hvønn hóskandi smakk fram. Tað eru so óendaliga nógvir møguleikar,“ sigur hann.
Áhugin fyri Faer Isles Distillery tykist at vera stórur. Bæði í Føroyum og uttanlands. Eisini íleggjarar og fólk í vinnuni hava fingið eyga á spírandi fyritøkuna. Eitt nú er Heini Zachariassen, ið á sinni stovnaði fyritøkuna Vivino, komin upp í felagið og er nú nevndarformaður.
Faer Isles Distillery hevur við øðrum orðum eftir bara fáum árum ment eina fyritøku í Føroyum, ið hevur altjóða snið og dám yvir sær. Men enn hevur fyritøkan ikki so stórar vøddar at spæla við, at hon megnar at kappast við tey heilt stóru bryggjaríini uttanlands. Tí hevur verið neyðugt hjá teimum at hugsa nýtt og øðrvísi og finna kreativar loysnir, tá ið nýggir marknaðir skulu troytast. Faer Isles Distillery hevur tí í umbúnað at taka lut í kappingum uttanlands, har umboð fyri vinnuna luttaka. Á tann hátt fær felagið gjørt vart við seg og skapt neyðugu netverkini og sambondini við fólk og vinnu.
Annar áhugi er eisini fyri felagnum. Tað er ikki óvanligt, at ferðaløg, føroysk eins og útlendsk, vitja og leggja leiðina inn á gólvið í Vestmanna. Í fleiri førum er talan um stuttleikavitjanir, til dømis sum undirhald í sambandi við útferðir ella jólaborðhald. Og talan er um alt slag av fólki.
Tað er kanska tekin um eina broytta mentan. Í øllum førum er drekkimentanin og mynstrið í Føroyum munandi broytt seinastu árini, tí føroyingar drekka øðrvísi og meira mentað nú enn fyrr, heldur Dánial Hoydal.
„Mentanin hevur flutt seg frá prosentum til dygd og góðsku, og áhugin fyri whisky er stórur og vaksandi,“ heldur hann.
Faer Isles Distillery vónar og væntar, at framleiðslan av whisky kann byrja í vár ella í seinasta lagi fyri summarfrítíðina.
Faer Isles Distillery is preparing to craft world-class whiskey. Nothing is left to chance, whisky aficionados have exacting standards.
Dánial Hoydal and Bogi Karbech Mouritsen from Tórshavn both quit their day jobs to pursue the dream. It all started with a passion for whisky, which led them to found a Faroese society of fellow enthusiasts, EinMalt, in 2009. Back then they were already dreaming up Faer Isles Distillery, but at the time Faroese legislation banned the distillation of spirits in the Faroe Islands. So their starting point was to cultivate local whisky interest, and lobby for legislative change.
The duos’ faith in the Faroese weather and majestic seascapes is unshakable, ‘they are perfect for whisky.’ And they plan to build on traditional food production methods.
Whisky is made from malted barley left to mature in casks for at least three years. Faer Isles Distillery plans to age its batches in a traditional Faroese storehouse, hjallur, the slatted construction will allow the wild North Atlantic winds to caress the casks and imbue Faroese whisky with its distinct flavour. The same way Faroese lamb is cured to make the delicatessen ræst kjøt.
Alas, nobody has entirely escaped Covid and the pandemic has spelt delays for the distillery, which is waiting for its whisky still to arrive, production was meant to begin last year.
But the young distillery is not idle, gin and aquavit has already been bottled and vodka production will begin shortly. It means that the company is gaining valuable experience and a foothold on the market while the whisky dream is in the pipeline. The company is also building a permanent base in Kvívík with unparalleled ocean and mountain vistas mirroring Faer Isles Distillery’s vision, which stretches far beyond the local horizon. For now, production is based one village over in Vestmanna, at a quayside storehouse.
Faer Isles Distillery is not the only whisky producer in the Faroe Islands. Føroya Bjór and Einar´s Distillery in Klaksvík pioneered production, but they are geared to the local market. Faer Isles Distillery’s focus on the international market has meant thinking big from the outset and investing for the longterm. The enthusiastic amateurs
turned global entrepreneurs are fully concentrated on the dream, they have to be, investors are no less selective than whisky enthusiasts. “We strive to craft a product we can be proud of and hope it will put Faroese whisky on the map,” says Dánial Hoydal.
The grand, but meticulous plans are garnering attention and Heini Zachariassen, founder of Vivino, recently joined the company as chair of the board.
In order to establish its brand, Faer Isles Distillery plans to partake in international competitions and fairs. But many already find their way to its doors. Visitors, local and international, come knocking. People from all walks of life are curious – alcohol production is less divisive in the Faroe Islands today, and consumption patterns are changing to favour variety and quality over quantity.
Of course, whisky is so much more than figures and networking. Whisky is culture, pleasure, flavour. Some may think it is on the strong side, bitter even. “Not true,” enthuses Dánial, “you can coax almost any flavour out of whisky. The possibilities are endless”.
Faer Isles Distillery expects its whisky production to begin this summer.
„Hold fast, hold ved og hold afstand.“ Eyðkenda áheitanin, sum gjørdist eitt mantra undir koronufarsóttini her í Føroyum. Setningurin, sum Michael Boolsen, fúti, endurtók ferð eftir ferð, tá ið hann sum formaður í Farsóttarnevndini fekk ein lyklaleiklut í handfaringini av koronu her heima. Vit hava hitt karismatiska fútan, sum í 2019 flutti til Føroya á øðrum sinni
SKRIVAÐ HEVUR PÁLL HOLM JOHANNESEN MYNDIR BENJAMIN HANSENTíðliga ein morgun í mars 2015 verður løgreglan í Danmark ringd upp. Ein sjúkrarøktarfrøðingur hevur illgruna um, at hennara starvsfelagi tilvitað drepur sjúklingar á sjúkrahúsinum á Nykøbing Falster. Sjúkrarøktarfrøðingurin fortelur í telefonini, at hon ber ótta fyri, at hetta er hent júst nú.
Sokallaða ‘Sygeplejerskesagen’ er eitt tað mest skakandi drápsmálið í danskari rættarsøgu.
Ein 32 ára gamal sjúkrarøktarfrøðingur verður í Landsrættinum dømdur 12 ára fongsul fyri fýra drápsroyndir – harav tríggir sjúklingar doyggja. Hon gevur tilvitað teimum alt ov nógv morfin, stesolid og onnur evni.
Høvuðsákærin í drápsmálinum er avgjørdur eftir dómsúrskurðin:
„Hun slog patienter i hjel, og hun gjorde det for sin egen fornøjelses skyld.“
Orðini eigur Michael Boolsen. Og hann veit, hvat hann tosar um. Meðan hann lesur løgfrøði í 80árunum, arbeiðir Michael Boolsen sum røktari á sjúkrahúsinum Filadelfia í sjey ár.
„Hetta málið var nakað serligt, og fyri vanlig fólk var tað ikki til at fata. Fakliga var málið bæði spennandi og fløkt. Tað hjálpti mær nógv, at eg
persónliga hevði royndir úr umhvørvinum,“ greiðir Michael Boolsen frá.
Nøkur fá ár frammanundan er hann ákæri í einum øðrum máli, sum eisini fær stóra miðlaumrøðu. Í ‘Præstømálinum’ verður ein eftirskúlaleiðari ákærdur fyri óviljað manndráp og óviljað at vera atvold til álvarsaman persónskaða, tá ið ein bátur hvølvist við bæði lærararum og næmingum.
„Tað fær meg ikki at rista á hondunum at vera í brennideplinum. Sum ákærar røkja vit eina sera týdningarmikla samfelagsuppgávu. Tað er okkara skylda at vera til taks. Samskiftið er ein inngrógvin partur av okkara arbeiði, og tí stilli eg fegin upp til samrøður við miðlarnar,“ heldur Michael Boolsen.
„Fra anklager i de vildeste sager til politimester i et meget roligt samfund“
Soleiðis ljóðaði yvirskriftin á Djøfblaðnum í 2019, tá ið tað var greitt, at Michael Boolsen skuldi vera fúti í Føroyum. Høvuðsboðskapurin í greinini var, at nýggi fútin í Føroyum nú fór at fáa eitt vællønt starv við lítlum arbeiði í einum
samfelagi við at kalla ongum brotsverkum. Men høvuðspersónurin heldur als ikki, at einfalda myndin stendur mát við veruleikan, hvørki nú ella í 90árunum, tá ið hann arbeiddi sum ungur løgreglufulltrúi í Føroyum.
„Tá ið eg kom til Føroya í 1993, hevði einki rættarmál um siðamisbrot verið í fleiri áratíggju, so tað elvdi sjálvandi til miklan orðadrátt, tá ið eg í rættinum førdi eitt mál ímóti einum pápa og einum pápabeiggja, sum høvdu misnýtt tvær smágentur,“ minnist hann.
Michael Boolsen verður 60 ár seinni í ár. Hann situr í ljósareyðari skjúrtu á skrivstovu síni í nýggju politistøðini í Havn. Ljósareyði liturin stendur eitt sindur í andsøgn við kalda og gráa betongið, sum myndar nýggja bygningin. Millum 1993 og 1995 var hann løgreglufulltrúi í Føroyum. Tá ið hann kom til Føroya, helt Sjóvinnubankin til í sama bygningi, sum vit nú sita í.
„Eg hevði bara verið her í nakrar dagar, so var Sjóvinnubankin enn eina ferð við at fara av knóranum. Fólk vóru ræðslusligin. Bókhaldarin hjá løgregluni vildi hava meg at undirskriva ein kekk upp á eina millión krónur, sum hann vildi taka úr Sjóvinnubankanum. Hetta var alt, vit áttu í bankanum. Tað var fyrstu og einastu ferð, at eg havi undirskrivað ein kekk upp á eina millión krónur,“ fortelur fútin.
Tann bert 30 ára Michael Boolsen kom á ókendar gøtur í Føroyum í 1993. Samfelagið var í djúpastu kreppu. Nógvir føroyingar kláraðu ikki at svara hvørjum sítt og mistu hús og heim. Eitt risastórt arbeiðsloysi, stór fráflyting og tvingaðir lønarniðurskurðir lýstu samfelagið væl.
„Hýrurin var sjálvandi alt annað enn góður. Alt steðgaði upp. Tað var eitt sindur ‘Sidste mand lukker og slukker’ yvir tí,“ fortelur hann.
Føroyska samfelagið var hetta tíðarskeiðið meira ella minni undir danskari umsiting. Tað gjørdi tað ikki lættari at vera dani í Føroyum.
„Eg kendi meg ikki líka væl í Føroyum í 90árunum, sum eg geri nú. Støðan var sera spent millum Danmark og Føroyar. Tá hoyrdi eg javnan røddir um, at Danmark var eitt hjálandaveldi, og at danir hvørki høvdu virðing fyri Føroyum ella føroyingum. Slíkar útsagnir ávirkaðu meg, tí eg royndi og royni framvegis at vísa virðing fyri tí samfelagi, eg virki í. Hetta ávirkaði kortini
ikki hugin hjá mær at vera her. Mær dámar sera væl føroyingar, og eftir at eg var í Føroyum í 90árunum, hugsaði eg ofta um at koma aftur,“ sigur Michael Boolsen.
Fyri sløkum 10 árum síðani fekk hann ein óformligan fyrispurning, um hann hevði áhuga fyri starvinum sum Føroya landfúti. Men tá lá ikki so væl fyri. Hann var júst skildur frá konuni, og sonurin, sum búði heima hjá honum, skuldi júst byrja í studentaskúlanum. Í 2019 lá betur fyri.
„Míni privatu viðurskifti hava áður forðað mær at koma aftur til Føroya. Umframt mína 83 ára gomlu mammu í Danmark og ein son, sum langt síðani er fluttur heimanífrá, hevði eg ongar familjubindingar hesa ferð,“ greiðir hann frá.
Michael Boolsen er uppvaksin á Sorø Akademi, tí pápin var lærari á søguliga skúlanum og umsjónarmaður í Holbergs húsi, har nógvir føroyingar hava búð.
Áðrenn føroyingar fingu sínar egnu studentaskúlar, var Sorø Akademi upptøkuøkið hjá føroyingum, sum vildu nema sær studentaskúlaútbúgving. Men føroyingar hildu á at fara á Sorø. Millum føroyingarnar, ið hava nomið sær studentsprógv har, eru mentamenninir JørgenFrantz Jacobsen, Regin Dahl, Christian Matras, Gunnar Hoydal og Carl Johan Jensen.
„Eg var rættiliga nógv saman við føroyingum sum smádrongur. Pápi loysti føroyingin Ludvig Mohr av sum umsjónarmaður í Holbergs húsi, og har búðu nógvir føroyingar. Eg minnist, at eg kallaði teir fyri ‘drengene’. Eg vil ikki lýsa teir sum øðrvísi, heldur vóru teir meira spennandi, tí teir komu bara frá einum villari samfelagi,“ minnist Michael Boolsen.
Seinni gerst hann sjálvur studentur á Sorø Akademiinum. Eina løtu umhugsar hann at gerast tannlækni, men tá ið av tornar, fer at hann at lesa løgfrøði. Í 1988 gerst hann løgreglufulltrúi hjá Københavns Politi, og í 1991 fær hann starv undir Løgmálaráðnum. Har hevur hann verið líka síðani.
„Hold fast, hold ved og hold afstand.“ Henda setning hava føroyingar hoyrt Michael
Substainable 3D production made locally in Faroe Islands. Navia Store Toftir - Navia Store SMS - Duty Free Airport - www.navia.fo
Faroese handknitting yarn, knittingpatterns and knitwear heritage.
Boolsen siga nakrar ferðir seinastu tvey árini. Sum formaður í Farsóttarnevndini hevur hann havt ein lyklaleiklut í Føroyum undir koronu. Í sínum eyðkenda ljósabláa politibúna á mongu tíðindafundunum hjá landsstýrinum gjørdist hann skjótt eitt sjónligt andlit í Føroyum. Fáir fútar hava verið so sjónligir sum Michael Boolsen. „Koronufarsóttin hevur sjálvandi ávirkað mína tíð í Føroyum hesa ferð. Eg eri blivin ein nógv almennari persónur, enn eg hevði verið, um eg bara røkti uppgávuna sum fúti. Hetta hevur á ongan hátt verið nøkur byrða. Eg havi mest sum bara møtt vælvild og góðynskjum,“ sigur hann. Á skrivstovu síni í nýggju politistøðini í Húsagøtu í Havn hongur skrýdda oyðiblaðið og prógvið um, at Michael Boolsen saman við Farsóttarnevndini varð valdur til ársins almenna leiðara í fjør. Hann er errin av heiðrinum, men leggur dent á, at tað er øll Farsóttarnevndin, ið eigur æruna.
Ein grundleggjandi styrki hjá Michael Boolsen eru hansara førleikar at samskifta einfalt, beinleiðis og greitt.
„Mær dámar væl at samskifta. Eg leggi meg altíð eftir at gera boðskapin einfaldan og greiðan. Í mínari leiðsluútbúgving fingu vit eisini innlit í samskiftispartin. Mín bakgrund sum klassiskur málsligur studentur ger kanska eisini sítt,“ heldur hann.
Michael Boolsen sigur seg skilja væl, at fólk stundum hava verið ørkymlað um koronutilmælini. Fyrr var illa. Samanumtikið heldur hann kortini, at Føroyar komu væl ígjøgnum tíðarskeiðið.
„Eg havi lagt til merkis, at nøkur halda, at vit alt ov leingi høvdu óneyðugar avmarkingar. Hetta harmar meg eitt sindur at hoyra, tí eg haldi veruliga ikki, at tað er rætt. Vit løgdu nógv fyri at hava so fáa avmarkingar sum gjørligt,“ vísir hann á.
Sum formaður í Farsóttarnevndini hevur Michael Boolsen støðugt verið noyddur at finna røttu javnvágna. Javnvágna millum, hvat fakligi myndugleikin í Farsóttarnevndini helt vera ráðiligt at gera, og so hvat politiska skipanina vildi gera. Júst hetta samspælið helt hann vera áhugavert.
„Tað politiska er sera spennandi. Eg eri eitt politiskt menniskja, og onkuntíð havi eg verið
spurdur um, hví eg ikki eri politikari. Eg fylgi væl við tí politiska – eisini í Føroyum. Sum formaður í Farsóttarnevndini havi eg roynt at finna nakrar loysnir, sum vit kundu standa inn fyri reint fakliga, men sum eisini gagnaðu so nógvum sum gjørligt,“ sigur hann.
Michael Boolsen stórtrívist í Føroyum. Hann er bæði glaður og errin av sínum arbeiði. Hann heldur, at føroyingar hava tikið væl ímóti honum, og hann rósar sínum frálíku starvsfeløgum. Nýggja og framkomna politistøðin tryggjar eisini góðar karmar.
„Satt at siga sakni eg ikki hasi stóru málini sum ‚Sygeplejerskesagen‘ ella ‚Præstømálið’. Eg eri í einum øðrum tíðarskeiði í mínum lívi beint nú. Uppgávurnar í Føroyum eru øðrvísi, men tær eru sanniliga eisini avbjóðandi,“ heldur hann.
Arbeiðsbyrðan undir koronu var ovurhonds stór. Sum bæði formaður í Farsóttarnevndini og fúti rakk tíðin ikki til annað enn arbeiðið. Hann vónar nú, at tíðin frameftir fer at geva honum betri stundir at røkja síni frítíðarítrív. Honum dámar væl at súkkla og at lesa bøkur. Serliga krimibøkur og søguligt tilfar.
„Mín yndisrithøvundur er A. J. Kazinski, skaldanavnið fyri tveir danskar rithøvundar. Mín yndisskaldsøga er ‘Brotsgerð og revsing’ hjá Dostojevski. Eg plagi at siga við allar ákærar, at tað er teirra skylda at lesa júst ta bókina. Føroyskan skaldskap og føroyska søgu dámar mær eisini væl. William Heinesen er avgjørt millum mínar heilt stóru favorittar,“ fortelur hann.
Michael Boolsen er í fyrsta umfarið settur í starv í fimm ár – til 2024. Tá hevur hann møguleika at leingja tíðarskeiðið við trimum árum. Enn er eingin endalig støða tikin um framtíðina.
„Hetta er ikki ein avgerð, sum eg eigi einsamallur. Í løtuni eru fleiri spennandi verkætlanir í gongd, sum eg eri sinnaður at fylgja til dyrnar. Tað valdast sjálvandi eisini, hvat Løgmálaráðið vil. Tað er nærliggjandi hjá mær at halda fram eftir 2024, tí eg trívist so væl her,“ sigur hann at enda.
When Michael Boolsen took the job as Police Commissioner of the Faroe Islands in 2019, one headline read, “From prosecutor in the craziest cases to Police Commissioner in a sedate society.” The gist was that he would be going from prosecuting murderous nurses and other thorny cases in Denmark to a cushy job in a place with virtually no crime. But the Michael Boolsen disagreed, he had already experienced the Faroe Islands.
His first posting to the archipelago was in 1993 as assistant chief constable, and the only Faroese child abuse case in decades landed on his desk. He arrived in the midst of a deep recession with skyhigh unemployment, record emigration and forced pay cuts. The mood was a little, “Will the last person please switch off and lock up,” he recalls.
Faroese society was more or less under Danish administration during the crisis. “I often heard that Denmark was a colonial power and that Danes had no respect for the Faroes or the Faroese. It got to me, because I tried, and still do, to show respect for the society I work in,” Michael Boolsen says. Even so, he liked the Faroese and the country and often considered returning after his posting ended.
Family ties prevented a swift return. But when he was offered the commissioner position in 2019, his son had long fled the nest.
Michael Boolsen grew up at Sorø Akademi. His father taught at the historic gymnasium and supervised Holberg’s house where many Faroese alumni have lived. Before upper secondary schools were established in the Faroe Islands, Sorø Akademi was the catchment area for Faroese students, who wanted a gymnasium education,
and it remained popular among the cultural elites. Its Faroese alumni include authors Jørgen Frantz Jacobsen, Regin Dahl, Christian Matras, Gunnar Hoydal and Carl Johan Jensen.
“I spent a lot of time with the Faroese as a kid (...) I remember calling them ‘the boys’. I wouldn’t call them different, but rather more exciting as they came from a wilder society,” Michael Boolsen recalls.
He later joined the academy himself, where he briefly considered a career as a dentist, but opted for law.
“Hold fast, hold ved og hold afstand” – “Keep on it, keep with it and keep your distance.” Michael Boolsen repeated his mantra tirelessly as Chair of the Infectious Disease Committee. Few Commissioners have been as visible as Michael Boolsen in his blue uniform at the morning briefings, where it became apparent that one of his key strengths is clear communication.
Covid made him a public figure, but it hasn’t been a burden. “I have virtually only experienced goodwill and good wishes,” he says. In fact, along with the Epidemic Committee he was elected public leader of the year in 2021.
It was always a balancing act, which does speak to Michael Boolsen’s political flair. Some people felt that restrictions were kept in place for too long. The Commissioner emphatically disagrees, “We did our utmost to have as few restrictions as possible.” The Committee continually had to weigh expert advice against political will. “As Chair I tried to seek solutions based on sound expertise, which would also benefit as many people as possible, Commissioner Boolsen emphasises.
Employment: Police Commissioner, Faroe Islands Police Force Education: Cand.jur from Copenhagen University in 1988 Age: 60 years old
Michael Boolsen is loving his time in the Faroe Islands. He is proud of his colleagues and his work and feels welcome. He doesn’t miss the headline cases. And with Covid subsiding he hopes to finally have time to get out biking and read a little more.
His favourite novel is Crime and Punishment –
the Commissioner considers it every prosecutor’s duty to read it. He also enjoys Faroese literature, particularly William Heinesen. Nothing has been decided yet, but Commissioner Boolsen is certainly open to suggestions of extending his time in the Faroe Island beyond 2024, the current end date of his mandate.
Ullarfyritøkan Navia er farin undir eina nýggja verkætlan við at 3D-binda pløgg. Fyritøkan er fyrsta fyritøkan í danska kongaríkinum, sum brúkar hesa binditøknina, sum er ein liður í at gera framleiðsluna burðardyggari
SKRIVAÐ HEVUR INGRID BJARNASTEIN MYNDIR: BEINTA Á TORKILSHEYGGIEin einsamøll, risastór bindimaskina stendur í miðhæddini í hølunum hjá Navia á Oyrunum á Toftum. Við fyrsta eygnakast líkist hon eini innilokaðari bindimaskinu, men hyggur tú nærri, er hon als ikki heilt vanlig.
„Eg seti líka maskinuna í gongd,“ sigur Óla Kristian á Torkilsheyggi, sum er stjóri og eigur ullarfyrtiøkuna Navia.
Hann trýstir á nakrar knøttar, velur stødd og setir í gongd. Og tað er tað. Um ein lítlan tíma er ein nýggj maskinbundin troyggja klár. Troyggjan verður bundin í 3D, tað vil siga, at øll troyggjan verður bundin í einum uttan at verða seyma saman. Ein slóðbrótandi binditøkni, sum er við til at gera framleiðsluna burðardyggari.
„Tá ið tú bindur troyggjur við vanligari bindimaskinu, bindur tú pettir, sum verða seymað saman, og tá verður umleið 30% av tilfarinum klipt burtur. Við hesari maskinuni er onki svinn, tí alt, sum kemur úr maskinuni, verður brúkt,“ greiðir Óla Kristian frá.
Í dag kenna tey flestu í Føroyum ullarfyritøkuna Navia bæði fyri teirra tógv, mynstur og bundnu pløgg. Men tað eru helst tey fæstu, ið vita, at Navia byrjaði sum ein skúlaverkætlan í 2004, tá ið Óla Kristian á Torkilsheyggi las marknaðarførslubúskap í Danmark.
„Vit høvdu fokus á íverksetan í skúlanum, og har gjørdi eg eina verkætlan í tí lærugreinini, sum æt Navia, og tað gekk út uppá at stovna eina tógvfyritøku í Føroyum. Eg hevði gjørt ymsar marknaðarkanningar og eina rúgvu av research og helt, at tað kundi brúkast til okkurt. So eg valdi at seta fyritøkuna á stovn og fara í starvsvenjing hjá mær sjálvum,“ fortelur Óla Kristian um fyrstu fetini hjá nú 18 ára gomlu fyritøkuni.
Men hví fer ein tá 22 ára gamal maður, sum ikki dugir at binda, í gongd við at framleiða tógv?
Óla Kristian sigur frá, at hann er 4. ættarlið, sum fæst við tógv og binding. Langomma Óla Kristian í Gøtu hevði 700 bindikonur kring landið
í starvi, sum bundu fyri hana. Hon byrjaði sítt virksemi í 1920’unum, og abbi Óla Kristian setti Tøtingarvirkið í Gøtu á stovn.
„Eg sá nøkur hol á marknaðinum, sum eg helt, at Navia kundi fylla. Vit høvdu føroyskt tógv. Men ongin gjørdi uppskriftir til sølu, sum fylgdu við tónum“
Navia byrjaði sum ein lítil fyritøka við einum starvsfólki og 2000 krónum í eginpeningini, men hon hevur seinastu 18 árini ment seg frá lítlu einmansfyritøkuni til at vera ein tann førandi fyritøkan í hesi vinnuni í dag við 12 starvsfólkum umframt einum 50 fríyrkisbindarum, sum sniðgeva og menna uppskriftir fyri Navia.
„Hesar kvinnurnar eru úr øllum landinum, tann elsta er 85 ár og tann yngsta 15. Tær menna uppskriftir til hondbinding, sum er grundað á okkara mynsturmentan her í Føroyum, við
atliti at teimum rákunum, sum eru í dag. Navia hevur tilsamans framleitt fleiri enn 1000 bindiuppskriftir til pløgg bæði til stór og smá,“ sigur Óla Kristian á Torkilsheyggi.
Ullarfyritøkan er bygd upp við tveimum høvuðsvørulinjum, har onnur er tann kreativa, tógv, uppskriftir og alt tilhoyr til binding. Navia hevur í dag 12 ymisk sløg av tógvi, fleiri av sløgunum eru 100% føroysk ull, summi sløg eru blandað og so eisini úr náttúrutrevjum sum alpakka, silki og mohair.
Hin linjan er liðugvørulinjan, sum eru vørur, ið verða framleiddar burtur úr tónum, troyggjur, undirklæði, buksur, vøttir, húgvur o.s.fr.
Nýggju klæðini, sum verða bundin við 3D
bindimaskinuni, hava fingið navnið „töta“, sum merkir at virka úr ull, og tey eru sostatt partur av liðugvørulinjuni. Hetta slagið av bindimaskinum er ikki nýtt – tó hevur Navia einastu 3D bindimaskinuna av hesum slagi í danska kongaríkinum.
„Klædnaframleiðslan hjá okkum gongur fyri seg í Turkalandi, og fyri einum tveimum árum síðani fóru vit undir at kanna, um tað bar til at framleiða í Føroyum aftur. Eftir at hava kannað ymsar møguleikar funnu vit fram til hesar bindimaskinurnar, sum kunnu 3Dbinda troyggjur,“ sigur stjórin í Navia.
„Alt, sum vit gera íløgur í, skal vera so burðardygt sum gjørligt. Við hesum framleiðsuháttinum fáa vit eina burðardyggari framleiðslu, tí vit binda ikki til ruskspannina, vit yvirframleiða ikki til goymslu, vit fáa betur tillagað okkum til útboðið og framleiða tað, ið kundin og marknaðurin vilja hava.“
Óla Kristian vísir á, at ein stór avbjóðing í klædnaídnaðinum er júst tað, at nógv klæði verða tveitt burtur, og við 3D binding fært tú lagt upp fyri júst hesum. Eisini fyllir burðardygd nógv í vinnuni og fyri Navia, bæði tá ið tað kemur til íløgur eins og framtíðarvisiónir.
„Okkara tógv er umhvørvisvinarligt, og vit merkja eisini, at hetta er nakað, sum kundarnir spyrja um, tí kundarnir eru vorðnir meira tilvitaðir um bæði góðsku og burðardygd. Og hetta er eisini ein av orsøkunum til, at vit fóru undir at binda við 3D tøknini, tí hetta er yvirhøvur tann mest burðardygga loysnin, tá ið tað kemur til framleiðslu,“ sigur hann.
Keypið av 3D bindimaskinuni byrjaði sum ein royndarverkætlan í januar, tá ið starvsfólkini í Navia fingu upplæring í at brúka maskinuna.
„Við hesi nýggju tøknini ger ein bindimaskina tað sama, sum sjey fólk tilsamans gjørdu á virkinum hjá abba mínum,“ vísir Óla Kristian á.
„Tað snýr seg um at hava maskinuna í gongd alla tíðina. Fyri okkum er hetta framtíðin. Tú fært framleitt eina góða vøru, samstundis sum tú hevur ein burðardyggan framleiðsluhátt. Spyrt tú meg, er hetta slóðbrótandi fyri føroysku troyggjurnar.“
Tá ið ein troyggja skal bindast, verður forritið til telduna, sum hoyrir til maskinuna, fyrst gjørt.
Óla Kristian á Torkilsheyggi, stjóri í Navia
Tað kann taka alt frá nøkrum tímum til eina heila viku at gera eitt bindiforrit. Tá ið bindiforritið er klárt, ber til hjá bindimaskinuni at fara undir plaggið.
„Hendan tøknin ger, at tíðin frá hugskoti, til lidna vøran kemur á marknaðin, gerst nógv styttri. Í telduforritinum kunnu vit sniðgeva troyggjur og síggja tær í 3D, og góðskan er so góð, at tú sært næstan ikki mun á teldugjørdu myndini av troyggjuni og eini veruligari mynd av henni. Í roynd og veru kunnu vit sniðgeva eina troyggju á telduni, leggja hana á nethandilin til kundan at keypa, og dagin eftir kann kundin fáa troyggjuna.“
Júst hartil eru tey ikki komin enn hjá Navia, men ætlanin er longu nú, at starvsfólk skulu skúlast soleiðis, at forriting verður partur av arbeiðnum. Og avgerð er longu tikin um at keypa eina maskinu afturat, sum kann binda við eitt sindur tjykkri tógvi.
„Dreymurin er, at vit stigvíst kunnu byggja hetta upp, so vit spakuliga kunnu framleiða meira og meira í Føroyum. Men sum við øllum øðrum í Navia, so leypa vit ikki við báðum beinum út í eina verkætlan. Við hesi tøknini kunnu vit hugsa framleiðslu á ein skjótari og nýggjari máta, sum tekur útgangsstøði í ynskjunum hjá kundanum,“ sigur Óla Kristian á Torkilsheyggi.
Við hesi nýggju tøknini ger ein bindimaskina tað sama, sum sjey fólk tilsamans gjørdu á virkinum hjá abba mínum
As part of its sustainability efforts, Faroese wool company Navia is embarking on 3D printing of garments.
Óla Kristian á Torkilsheyggi, director and owner of Navia, is keen to demonstrate the enormous new knitting machine. He selects a size and presses start. And in less than an hour a new machineknitted sweater will be ready. The innovative feature is that it will be knitted in 3D, meaning that there will be no need to stitch it together. With conventional machines about 30% of the material would have been cut away in the sewing process. “With this machine there is zero waste,” Óla Kristian explains.
Today Navia is a household name in the Faroes. But it began as a school project on entrepreneurship in 2004, when Óla Kristian was studying marketing. He did his market research and decided to spend his work placement launching his own yarn company aged 22.
Though he couldn’t knit, he was stepping into a family tradition. He is the fourth generation in the business. His greatgrandmother employed 700 knitters, she started in the 1920s. And he had found a market niche; nobody was selling knitting patterns with Faroese yarn.
What started out as a oneman company is today a business with 12 employees and 50 freelance knitters. They range in age from 85 to 15, and they design and develop modern patterns based on Faroese tradition.
Navia produces yarn, patterns and readytowear garments. The garments are made from Navia’s own yarn, which includes 12 types of environ
mentally friendly yarn, many of which are 100% Faroese wool.
Most of the readytowear line is produced in Turkey, but two years ago the company started researching ways to bring production back to the Faroe Islands. 3D knitting became the solution.
Navia focuses on both sustainable production and investment. “We don’t knit for the landfill,” Óla Kristian emphasises. This technology means less waste, no overproduction for storage, and better adaptability to demand.
The new 3D clothes’ line is called Töta, which means wool working.
Navia’s staff has been trained in using the 3D knitting machine. Óla Kristian explains that the machine can do what seven people used to do at his grandfather’s company.
The first step in the process is programming the computer that runs the 3D knitter. It can take anything from a few hours to a week to create a programme. When this is done, the machine can get knitting. The ability to design directly using software shortens the time from idea to product launch considerably. Navia could, in fact, design a sweater on the computer, upload a photo of the design to its web shop, and offer its customers next day delivery on demand.
Navia is not quite there yet, but the plan is to train the employees to use programming as part of their work. And the company has already decided to purchase another 3D machine, which can use chunkier yarn.
“The dream is to build it up gradually, so we can increase production in the Faroe Islands,” says Óla Kristian, “and make our customers’ wishes our starting point.”
Í 2019 bleiv Sissal Kampmann sett í starv sum leiðari í Føroyahúsinum. Eitt starv, hon sær sum eitt ynskistarv og sum ein framíhjárætt. Men avbjóðingarnar hava verið nógvar, tí húsið hevur verið nærum stongt í trý ár. Nú er ein av avbjóðingingunum at fáa fólk at gerast tilvitað um, at húsið er til og opið aftur, og at fáa fólk at brúka húsið eins nógv og áður
SKRIVAÐ HEVUR KAJ JOENSEN MYNDIR: RÓGVI LANGGAARDAlt er, sum tað skal vera, tá ið tú nærkast Vesterbrogade 17A í Keypmannahavn. Við einar glasdyr út ímóti gonguteiginum hongur eyðkenda skeltið, ið boðar frá, at her heldur Føroyahúsið til. Skeltið er eisini prýtt við Merkinum. Tá ið eg trýsti á ringiklokkuna, fer hurðin upp beinanvegin, og komin inn í garðin er bara at fara beint fram. Her liggur eyðkenda, bláa Føroyahúsið við stóru hurðunum og stóru sprossavindeygunum.
Her hava føroyingar hildið til síðani 1993, og húsið hevur sostatt verið regluliga opið í skjótt 30 ár.
„Hey, vilt tú hava te ella kaffi?“ rópar Sissal, so skjótt eg eri komin inn um dyrnar í stóra felagshølinum. Huglagið er gott hendan morgunin. Sissal og eitt starvsfólk gera klárt til, at húsið skal lata upp seinnapartin. Kagar tú í kalendaran á heimasíðuni hjá Føroyahúsinum, eru nógv tiltøk á skránni. Lív er í aftur í húsinum. Men í morgun snýr tað seg um eina samrøðu við Sissal um Føroyahúsið, og hví hon valdi at søkja starvið sum leiðari.
Sissal Kampmann er útbúgvin cand. mag. í norðurlendskum bókmentum og máli við tilvali í nýmótans mentan og mentanarmiðlan á lærda
háskúlanum í Keypmannahavn. Spurningurin um, hvat heim og heima er, hvussu og hvar vit liva og virka, hvussu vit festa røtur, venda aftur, bróta upp úr nýggjum o.s.fr. hevur altíð havt hennara áhuga, bæði fakliga og listaliga.
„Har er eitthvørt í diasporanini, útlegdini, ið eg altíð havi havt hug og tørv á at granska, kanna og arbeiða við, og sum eg altíð vendi aftur til. At seta spurningar, sum hvat vil tað siga at vera, í hesum førum, føroyingur, hvussu fata vit mentan, tjóðskap, røtur, at hoyra til, mál, siðir, politiskar skipanir o.s.fr., er so sera áhugavert og læruríkt. Hesir spurningar, meti eg, eru av alstórum týdningi í dag, í eini tíð, har heimurin broytist við ørandi ferð. Tað er ótrúliga spennandi og tydningarmikið fyri meg persónliga og fakliga at fylgja við í og síggja og hoyra ymisku fatanirnar í sambandi við hesi viðurskifti,“ greiðir hon frá.
Men eitt eru tankar, hugsjónir og ætlanir –annað er at føra tað út í lívið. Fyrsta tíðin sum leiðari av Føroyahúsinum var mest av øllum merkt av paragraffum. Húsið var nýumvælt, eftir var bara at fáa neyðugu loyvini upp á pláss.
„Hetta vóru nýggj fakøki og skipanir, sum eg skuldi seta meg inn. Knappliga vóru tað tekniskar innstallatiónir, byggifrøði, ávaringarskipanir um trygd og eld og byggiumsóknir, sum fyltu gerandisdagin. Eg skuldi arbeiða á økjum, ið lógu fjart frá tí, sum eg áður havi livað og virkað í, og sum eg eri útbúgvin í,“ greiðir hon frá og leggur afturat, at hetta var sera spennandi, tí hesar avbjóðingar høvdu miklan lærdóm við sær á øllum hugsandi økjum.
Arbeiðið við at fáa loyvini upp á pláss kravdu sítt, men í fyrstu atløgu sá út til, at klárt varð at lata upp fyri almenninginum – og visiónum Sissals – á vári í 2020. Tað skuldi vísa seg, at hon hevði annað enn upplatingarloyvi í væntu.
Lívsleið hennara hevur verið merkt av at hava búð og virkað í Danmark og í Føroyum í fleiri umførum. Millum annað tók Sissal studentsprógv og hægri útbúgving í Danmark. Í arbeiðslívinum hevur hon stundum arbeitt á sínum fakøki í Føroyum og stundum í Danmark, bæði sum sjálvstøðug og í føstum starvi. Eisini hevur hon útgivið yrkingasøvn.
Hon hevur eitt bein í hvørjum landi, og á ungum árum, í studentatíðini, hevði hon hvørki tørv á at búgva á Oyrasundskolleginum ella brúka nógva tíð í Føroyahúsinum. Men í 2007 fekk Sissal Kampmann arbeiði í Føroyahúsinum, og tá broyttist hugsanin.
„Tað var øgiliga skjótt, at Føroyahúsið bleiv ein stórur partur av mínari tilveru. Bæði í sambandi við at vinna pening, men vit starvsfólk fingu eisini loyvi og møguleikan til at gera ymisk tiltøk í húsinum. Hans Petur í Brekkunum, ið var leiðari tá, var ótrúliga opin fyri, at starvsfólk og felagsskapir, ið vóru knýtt at húsinum, fingu loyvi at gera ymisk tiltøk. Hetta var stuttligt, avbjóðandi og áhugavert.“
Í høvuðsheitum var talan um lágpraktiskt arbeiði, og tað dámar henni væl at hava við síðuna av einum intellektuellum starvi.
Hilton Garden Inn Faroe Islands is the only international hotel in the Faroe Islands. A unique, exquisitely beautiful and modern hotel with spectacular panoramic views in serene surroundings.
The Hilton Garden Inn Faroe Islands is the epitome of Nordic luxury and comfort in the Faroe Islands. Enjoy the world-renowned Hilton brighthearted hospitality, quality and services in one of the world’s smallest capitals, Tórshavn.
Hallartún is our on-site french-inspired restaurant, which features local produce and is open for breakfast, lunch, and dinner.
„Tú hugsar væl, tá ið tú arbeiðir kropsliga, og skiftið millum knappaborðið, Ajaxið og gólvspannina er sera gevandi fyri meg,“ sigur hon.
Eisini í aðrar mátar treivst Sissal væl á Vesterbrogade 17A.
„Samanhaldið var so serstakliga gott millum okkum, sum arbeiddu her tá, og her vórðu nógv góð og gevandi vinaløg og vitan grundløgd. So mín áskoðan broyttist frá, at Føroyahúsið ikki var eitt stað fyri meg, til at tað knappliga fylti sera nógv í mínum tilviti og lívi, og tíðin her var sera gevandi bæði fakliga og persónliga.“
Tá ið Hans Petur í Brekkunum hevur verið leiðari í Føroyahúsinum í 12 ár, velur hann at ganga aðrar leiðir, og starvið verður lýst leyst. Um hetta mundið starvast Sissal Kampmann í Føroyum, millum annað í Kringvarpinum, har hon ger mentanarsendingar. Men starvið í Føroyahúsinum tykist so mikið lokkandi, at hon í kapping við 21 onnur liggur framvið eftir starvinum.
„Orsøkin til, at eg valdi at søkja starvið sum leiðari í Føroyahúsinum, var at starvið talaði til mín fakliga og persónliga profil. Samstundis var starvið sera avbjóðandi, spennandi og eisini eitt sindur ræðandi. Hendan sameiningin millum fakliga og persónliga áhugan fyri einum og sama starvi síggi eg sum ein sannan framíhjárætt, fong og eydnu,“ sigur Sissal Kampmann.
Nevndin í Føroyahúsinum metir hana hava so mikið góðar førleikar, at hon verður sett. Hon skal byrja í starvinum 1. august 2019, fyrstu tveir mánaðirnar saman við Hans Peturi í Brekkunum.
„At vera leiðari í Føroyahúsinum er fyri meg ein ynskitilvera, ið eg eri sera takksom fyri. Tað er ein framíhjárættur at hava eitt starv, ið rindar lívsins uppihald og samstundis er innan fyri tað økið, eg havi eina mestan fyri, persónliga og listaliga,“ sigur Sissal Kampmann.
Stóra umbyggingin hevur givið Føroyahúsinum góðar og tíðarhóskandi karmar. Áðrenn arbeiðið fór í gongd, sá húsið væl øðrvísi út. Nógva virksemið síðani 1993 hevur sett síni spor. Og tíðin er eisini farin frá hølunum á ymsum økjum; starvsfólkið hevði ongi høli, køkurin livir ikki upp
At vera leiðari í Føroyahúsinum er fyri meg ein ynskitilvera, ið eg eri sera takksom fyri. Tað er ein framíhjárættur at hava eitt starv, ið rindar lívsins uppihald og samstundis er innan fyri tað økið, eg havi eina mestan fyri, persónliga og listaliga
Sissal Kampmann, leiðari í Føroyahúsinum
til nýmótans krøv, gólvini eru slitin. Snøgt sagt gongur tað ikki longur. Nevndin fyri húsið megnar at útvega 5,5 milliónir soleiðis, at Føroyahúsið kann umvælast, og arbeiðið fer í gongd í 2018. Eftir ætlan skal húsið verða klárt til vitjandi á heysti 2019, um tað mundið Sissal skal taka við. Men sum nevnt gongur eitt sindur striltið at fáa øll loyvi upp á pláss. Sambært Sissal Kampmann er tað ikki bert Føroyahúsið, ið hevur trupulleikar við at liva upp til og skilja strongu krøvini frá Keypmannahavnar kommunu umframt stirvna skrivstovuveldið.
Í desember mánaði 2019 sigur nevndarformaðurin, Martin Karbech Mouritsen, í einum sjónvarpsinnslagi, at hann væntar, at húsið kann lata upp á vári 2020.
Tá ið orðini fullu, mundu fá vita, at allur heimurin fer at verða lagdur lamin av koronu í mars 2020. Tá ið Føroyahúsið endiliga letur upp 6. mai 2021, hevur tað verið stongt í trý ár.
Beint sum bæði umbygging og koronustøðan órógva virksemið í Føroyahúsinum, verða Sissal og familja hennara rakt av persónligari kreppu. Mamma Sissal gerst sjúk, men læknarnir meta hana hava góðar møguleikar at gerast frísk aftur,
Travelling in the Faroe Islands is fast and easy. Only half an hour’s drive from Tórshavn, by the shore between the villages Hósvík and Hvalvík, you will find the historical whaling station with its characteristic red buildings. There were seven whaling stations built by the Norwegians, and the one in Áir which built at the turn of the 20th century is the only one remaining.
sum sjálvsagt gleðir í myrku stúranini. Men bjørtu vónirnar sløknaðu, tá ið hon eftir stutta sjúkralegu andaðist.
Tíðin undan og eftir deyða mammuna er sera tung, torfør og avbjóðandi. Fyri Sissal kennist tað kortini sum ein lítil uggi í tungu tíðini ikki at vera tvingað at vera so nógv fysiskt á starvsplássinum og harvið millum fólk. Afturlatingin hevði við sær, at flest øll við mentanarvirksemi, eins og so mong onnur, máttu arbeiða heimanífrá meginpartin av tíðini, korona legði heimin stillan.
„Korona, so løgið tað ljóðar, var tískil bæði gott og ringt fyri meg. Korona gjørdi, at vit ikki sluppu at vera nær mammu, men hevði eisini við sær, at eg arbeiddi nógv heima, eins og flest onnur, bæði meðan mamma var sjúk og sera sváru tíðina eftir deyða hennara. Eg skuldi tískil ikki út at vera saman við fólki, tí tað var stutt og greitt forboðið. Um eg var kedd og tung í huga, kundi eg bíða eina løtu við at avgreiða arbeiðsviðurskifti, til eg hevði orku aftur. Á henda hátt bar til at útinna og røkja starvið hóast alt undir teimum truplu og døpru umstøðunum,“ greiðir hon frá.
Nógv virksemi er aftur í Føroyahúsinum, og vitjanartalið er støðugt vaksið síðani januar í ár. Avbjóðingin er at byggja tað upp aftur, sum lunnar vóru lagdir undir, áðrenn húsið læt aftur í 2018. Tað merkist, at húsið hevur verið stongt í trý ár.
Flest allir ungir føroyingar, ið komu niður at byrja sína útbúgving í 2018, hava ikki vitjað í Føroyahúsinum enn, tí tað hevur ikki verið opið meginpartin av teirra lestrartíð. So tað, at Føroyahúsið er ein fastur táttur í lestrarlívinum, mugu vit í Føroyahúsinum bøta um, leggur Sissal dent á.
„At byggja tað upp aftur tekur tíð. Í dag ert tú í harðari kapping við nógv onnur, og hvat skal til fyri at fáa fólk at koma út aftur? Hetta hugsi eg nógv um og brúki nógva orku uppá. Men vit eru í tí hepnu støðu, at húsið er bygt til fjølbroytt tilboð, og tað er hetta fjølbroytnið, vit byggja á og gera samanrenningar av,“ sigur hon.
Sambært Sissal skal virksemið í Føroyahúsinum fevna breitt. Málbólkurin er á nógvar mátar tann sami, sum tá ið húsið av fyrstan tíð læt upp, og ein breiður málbólkur krevur breiða fevnan.
„Viðskiftafólk, brúkarar, málbólkar og tiltøk
okkara fevna um alt frá mammu og lesibólki, sunnudagsskúla, fyrilestrum, tilboð til eldri, pubquiz og rokkonsertir til felagssdøgurðar við røstum fiski, bingo og film, fyri bert at nevna nøkur fá dømi. Føroyahúsið er harumframt ætlað øllum aldursbólkum, tí allir aldursbólkar eru umboðaðir í Danmark,“ sigur Sissal Kampmann.
Fyrr var vanligari, at fólk komu á gólv mitt á degi at lesa bløðini. Tíðin var ein onnur. Í dag gongur so nógv fyri seg um netið. Sissal heldur, at tað er umráðandi, at Føroyahúsið er eitt stað, har tú ikki „bara“ hittist, prátar, etur, drekkur kaffi ella situr og arbeiðir. Her skal bæði vera rúm fyri tí gerandisliga og tí listaliga undir somu lon. Samstundis er umráðandi at hava ein leiklut, sum gevur meining í samtíðini.
„Tað hevur eitt nú alstóran týdning at vera virkin á sosialu miðlunum, men tað kann vera trupult at fáa fólk at leggja til merkis tað, ið tú leggur út,“ greiðir hon frá.
Samtíðin er eisini merkt av, at tað er vanligari at flyta seg millum bústaðir, lond og mentanir uttan hóvasták.
„Føroyingar og føroysk mentan í samspæli við samfelagið rundan um okkum hevur so ótrúliga nógv áhugavert at bjóða. Nógvum okkara tørvar at minna okkum á, hvørji vit eru. Hetta er ikki tað sama sum at siga, at tú ert fastgrógvin ella heimføðingur – tað kann eisini vera, at tú ert forvitin. At vera ein partur av føroyska mentanarlívinum, í hesum førum í Keypmannahavn, kann sanniliga vera við til at varpa ljós á og rannsaka, hvat tað vil siga at vera føroyingur, hvussu ein er føroyingur, seta spurningin, um tú ert føroyingur ella okkurt heilt annað, og harvið vera við til at menna samleikar og eisini geva nýtt innlit í teg sjálvan sum persón og sum føroying,“ greiðir hon frá.
Føroyahúsið leigar hølini á Vesterbrogade 17. Leigumálið er tryggjað tey næstu 20 árini, og Sissal ivast ikki í, at tørvur eisini er á Føroyahúsinum um 20 ár.
„Tær flestu mentanir í Keypmannahavn hava sítt hús og sítt øki. Vit hava eisini tørv á at minna okkum á, hvørji vit eru,“ sigur Sissal Kampmann avgjørd at enda.
Look up its website and you will see that the calendar for the Faroese culture hub in Copenhagen, Føroyahúsið, is chockfull. And Sissal Kampmann, who was appointed its director in 2019, is busy, but she still found a moment to tell us why she applied for the job.
With an MA in Nordic language and literature from the University of Copenhagen, Sissal Kampmann has long explored the notion of home and how we relate to it. “There is something about diaspora and exile, which I have always wanted and needed to examine (…) Questioning what it means to be, in this case, Faroese, how we perceive culture, nationality, roots, belonging, language, political systems etc.” she explains, “crucial questions as the world changes at dizzying speed.”
Sissal Kampmann has always shared her time and work between Denmark and the Faroe Islands, but in her youth she didn’t feel much need for Føroyahúsið. In 2007, however, she took a job here and it changed her perspective. “The place quickly became a big part of my life. As a means of sustenance, but employees were also given ample opportunity to arrange events here. Hans Petur í Brekkunum, then director, was very open.”
Her first job at the hub was more manual, which she enjoyed alongside a more intellectual pursuit. “You think well while you work with your body, and I find the shift between the keyboard and mop and bucket very giving,” she says. She also recalls the many friendships she forged and the knowledge she gained. For her, Føroyahúsið changed from ’not a place for me’ to being central to her awareness and daily life.
Years later, when the leadership position was advertised, Sissal Kampmann was working in the Faroe Islands at the public broadcaster KVF producing cultural programmes. But she couldn’t resist applying.
Sissal Kampmann muses, “leading Føroyahúsið is a dream life for me, I’m immensely grateful. It’s a privilege to have a job that pays the bills and is also in the area I’m most passionate about, as a person and an artist.” The director is, in
fact, also a published author with several poetry collections, one is a bilingual FaroeseEnglish edition: Myrking/Darkening.
Sissal Kampmann took the rudder in the midst of extensive renovations. Her first task was to secure various permits. It was all about technical specifications, alarm systems, fire inspection. She admits it was a steep learning curve. The house was set to reopen in spring 2020, but, as we know, fate had other plans.
A family crisis unfolded in parallel, as Sissal’s mother fell ill and passed away unexpectedly during the pandemic. It was a dark, difficult time. A slim relief was that it meant she wasn’t forced to be physically present at work on days when it was all too much. Lockdown allowed her to arrange work, so she could meet the demands even through the grief.
Føroyahúsið finally opened in May 2021 after three years of closure. Visitor numbers are ticking up and the director aims to reestablish the hub as a fixture of studying in Denmark. However, rebuilding takes time when so much is vying for everyone’s attention. What will it take to get people to go out again? Sissal Kampmann is betting on diversity and inclusiveness.
“Our target audience and events span from mum’s groups, reading groups, Sunday school, lectures, offers for the elderly, pub quizzes, rock concerts, community dinners with traditional food, bingo and film, to mention a few examples. Føroyahúsið is for all age groups, because all age groups are represented in Denmark,” she emphasises.
Though the internet has made moving country and culture less of a fuss. Sissal Kampmann harbours no doubt that Føroyahúsið will still be needed in 20 years time, “Most cultures in Copenhagen have their own house and space. We also need a reminder of who we are.”
Soleiðis sigur Brimheim, sum er í holt við at sláa sítt navn fast sum nýggja rokksangarinnan á norðurlendska himmalhválvinum. Hennara erligheit í tekstum og framførslum hava vakt ans, og hon verður samanborin við tær heilt stóru rokksangarinnurnar í modernaðari rokksøgu. Men aftan fyri djørvu kvinnuna finna vit eina smædna gentu, sum er drivin av erligheit og nærveru
SKRIVAÐ HEVUR EILEN ANTHONIUSSEN MYNDIR: BENJAMIN HANSENHon kom buldrandi út gjøgnum hátalararnar og bankandi inn í okkara hjørtu við sínum rokksangi, sum minnir um eitt ekkó frá eini punkbylgju fyri einum 20 árum síðani. Hennara navn fyllir yvirskriftir, vatnfløskur og øldósir, hennara andlit og kroppur fylla forsíður, og hennara kalendari er við at fyllast við fyrispurningum um konsertir á lokkandi festivalum.
Vit tosa sjálvsagt um sangarinnuna og tónleikaran Brimheim, sum at síggja til ger kometkarrieru í tónleikaverðini. Á heysti í 2020 sendi hon sína fyrstu EP, Myself misspelled, á marknaðin, og longu fyrst í 2022 var hon aftur við eini heilari útgávu undir egnum navni við heitinum Can’t hate myself into a different shape
Men spyrt tú høvuðspersónin, hevur tað ikki gingið skjótt. Hetta er upp á tíðina.
„Hetta er heilt einastandandi. Eg eri ovfarin
av góðu móttøkuni, samstundis sum tað kennist púra natúrligt fyri meg. Eg havi arbeitt við at gerast tónleikari í 20 ár. Eg skrivaði mítt fyrsta lag sum 12 ára gomul, og eg havi altíð vitað, at tað er okkurt slag av xfactor innan í mær, sum eg noyðist at fáa út á ein ella annan hátt. Eg visti, at eg hevði tað, sum skuldi til. Eg kenni tað, sum at eg havi uppiborið hetta,“ sigur hon glað á málinum.
Lovorðini fyri tónleikin á Can’t hate myself into a different shape og Myself misspelled hava verið nógv og vøkur. Til ársins FMA varð hon heiðrað við ikki minni enn trimum heiðurslønum: Ársins lag („Hey Amanda“), Ársins kvinnuligi sangari og fyri Ársins bólk. Løgini verða send í umferð á ymsu tónleikarásunum bæði í Føroyum og Danmark, donsku miðlarnir tosa um eitt stórt nýtt talent, sum er farið at gera um seg á í danska tónleikapallinum, og hon verður samanborin við nøvn sum Patti Smith, Florence and the Machine og Avril Lavigne.
„Tað er deiligt at verða samanborin við nøvn, sum eg sjálv síggi upp til. Tað taki eg sum rós. Men tað er ikki nakað, eg hugsi um, tá ið eg geri tónleik. Tá ið eg skrivi eitt lag ella framføri, so havi eg sum mál at vera so nærverandi í teimum kenslunum, sum eg havi. Eg hugsi ikki so nógv um stíl. Eg havi lurtað nógv eftir rokktónleiki, og eg var ung, tá ið Avril Lavigne kom fram. Hon var so rebelsk, og hon umboðaði nakað annað og øðrvísi, og eg minnist, at eg hugsaði: Kann mann hatta? Sjálv havi eg altíð viljað verið eitt sindur øðrvísi, og eg havi viljað rist í tingini. Eg eri heilt víst antiautoriter og rebelsk, so eg fylgdi kanska bara við tann vegin.“
„Sum yngri hugsaði eg nógv um stíl, og hvat slag av tónleiki eg vildi gera, og eg havi eisini roynt ymiskt, men í
UDGAVE #438 JANUAR 2022
ALBERT, GLITCHI, NYT LIV, DE BLIVER STORE I 2022, ÅRETS BEDSTE UDGIVELSER, UDDANNELSESTILLÆG, GAFFA TECH, DANMARKS STØRSTE ANMELDELSESSEKTION
„MUSIKKEN SKAL VÆRE SÅRBAR“
Brimheim hevur tvær ferðir í einum tíðarbili á seks mánaðir verið á forsíðuni á danska tónleikatíðarritinum Gaffa.
dag hugsi eg als ikki soleiðis. Eg hugsi meira: Hvat dámar mær, og hvat er ektað fyri meg?“ 32 ára gamla Brimheim, hvørs fulla navn er Helena Heinesen Rebensdorff, hevur lurtað nógv eftir rokki, síðani hon var ung og gekk við tónleikaradreymum, og tað er uttan iva rokktónleikurin, ið hevur havt sína ávirkan á hana í einum formativum aldri.
„Eg havi eisini lurtað nógv eftir Nirvana og Radiohead, og punkrokk tónleikurin hevur eisini hugtikið meg, men tað merkir ikki, at eg vil gera tað sama. Eg geri tað á mín hátt og royni at taka nakað, sum er sárbært, og at lata tað í mín rokktónleik.“
Eitt, sum ummælarar hefta seg við, er júst tað viðbrekna og erliga við Brimheim. Tað ger seg galdandi við snøgt sagt øllum. Í tekstunum,
framførslunum og hennara upptraðkan í miðlunum. Eitt nú hevur hon í einum tíðarbili á seks mánaðir verið ikki minni enn tvær ferðir á forsíðuni á danska tónleikablaðnum Gaffa. Seinnu ferð í berum yvirkroppi.
„Eg eri als ikki blúgv, flennir hon, tá ið hon fær spurningin um forsíðuna.“
„At vísa veruleikan, sum hann er, er heilt natúrligt fyri meg, men eg skilji væl, at fólk halda tað vera ov nógv, tá ið tað kemur til at vísa húð. Mín tónleikur og samrøðan í blaðnum snýr seg jú um at vera viðbrekin, tí góvu hesar myndirnar eisini góða meining. Tað er bara ein annar máti at úttrykkja mín boðskap.“
Helena hevur við sínum útgávum lyft lokinum fyri sálarligum avbjóðingum, sum er ein sentralur partur av tekstunum hjá henni. Hon hevur í miðlunum greitt frá, hvussu hon, síðani hon var ung hevur stríðst við sálarligar avbjóðingar, ið
hava havt tíðarskeið við tunglyndi við sær.
„Tað er ein partur av mær, og eg síggi tað sum eina lívstreyt. Tað er avbjóðandi at vera menniskja, og vit skulu øll ígjøgnum alt møguligt. Her kann tónleikurin lekja. Og tað er tað, sum hendir, tá ið eg syngi, skrivi og framføri. Tónleikurin má vera persónligur fyri meg. Tónleikur kann saktans vera ‚skæg og ballade‘, men tað gevur mær mest, tá ið okkurt er upp á spæl.“
Í veruleikanum hevði Helena tað ikki gott, tá ið sangirnir til hennara seinastu útgávu vórðu gjørdir. Beint sum móttøkan av Myself misspelled var í hæddini, varð hon rakt av umfatandi tunglyndi, sum tók alla orku frá henni. Men hon setti sær fyri at arbeiða seg upp aftur, og tá ið hon seint á sumri í 2021 settist í upptøkuhølini at arbeiða, kundi hon við hjálp frá upptakaranum á telefonini spakuliga snikka saman nøkur brot, ið
vístu seg at vera ein heild av perlum. Nakað, sum hoyrist aftur, tá ið ummælarar viðmerkja dygdina í tekstunum – og tá ið fjepparar kenna seg aftur.
„Tað er meiningsfult, at fólk skriva til mín og siga, at tey kunnu spegla sær í mínum tónleiki.
At tey kenna, at tað er ektað og autentiskt. At tað kemur frá einum staði, sum ikki er so kalkulerað.“
Hetta viðkvæmið og sálarligu avbjóðingarnar, sum hendan rokkstjørnan við tí ljósu røddini tosar um, eru onkursvegna torfør at fáa at passa saman. Og júst av somu orsøk er hon so áhugaverd.
„Tað er so tvíbýtt við hesum: Eg havi tað lætt við at upptraðka, framføra og skriva. At hava eina sálarliga diagnosu er bara ein fortreyt hjá mær, og soleiðis noyðist eg at arbeiða. Eg brúki tað terapeutiskt. Tað er eitt slag av poetiskari stílisering, sum eg royni at seta í ein
alheimskendan samanhang. Men tá ið eg skal tosa um tað í samrøðum, verði eg beinanvegin smædnari. Eg kenni meg naknari. Men í veruleikan er sangskrivingin eitt frírúm. Eingin veit, hvat er ektað og ikki. Tí er tað eitt rúm, har tað er loyvt at spæla mær eitt sindur.“ Helena hevur altíð havt ein dreym um at gerast tónleikari. Hon hevur spælt við fleiri bólkum gjøgnum síni ungdómsár, og hon hevur tikið eina umfatandi útbúgving við sergrein í sangskriving.
„Eg havi altíð lagt meg eftir at skriva góð løg og at kanna, hvussu eg kann miðla tankar og kenslur best møguligt. Serliga á Rútmiska konservatoriinum lærdi eg nógv. Eg hevði ein dugnaligan tekstlærarara, sum hevur lært meg so nógv um at skriva, líka sum eg havi lært nógv um at upptraðka. Stóri spurningurin fyri meg er, hvussu eg kann vera nærverandi í løtuni. Tað er jú ein partur av øllum.“
Tað var eisini á konservatoriinum, at hon byrjaði at arbeiða við listarliga navninum, Brimheim, sum um somu tíð er so vakurt og so kraftmikið – og so sera væl hóskandi til hana.
„Brimheim er ein góður máti hjá mær at binda meg til tað føroyska, tað er ein arvur frá mammu, og so er tað eisini vakurt. Tað ljóðar ordiliga vakurt. Og tað er so upplagt fyri meg.“
Tað er eingin loyna, at Brimheim hevur havt nógv um oyruni í sambandi við útgávuna av Can’t hate myself into a different shape. Gerandisdagurin er fullur av avtalum, tað er nógv venjing og nógvar framførslur á skránni.
„Ja, nú er útgávan úti, so nú skal eg finna útav, hvat eg skal gera við næsta stig. Eg havi júst verið
á konsertferð, so nú hvíli eg meg eitt sindur oman á tað. Annars gangi eg á nógvar fundir um strategi, og vit hava fundir við booking agentar og fundir um sosialar miðlar og so framvegis. Tað er øgiliga tíðarkrevjandi. Eg arbeiði nógv meir enn fulla tíð“.
Kanst tú siga okkurt um, hvat er á skránni hjá tær í ár?
„Ja, tað eru fleiri konsertir og festivalar, sum eru spennandi. Eg havi eisini fingið sponsorat frá klædnamerkjum, eg eri í løtuni við í einari vatnkampanju, og fyri stuttum var eg við í einari ølkampanju. Tað er ein stuttligur máti at arbeiða við marknaðarføring, har tú við at fáa títt navn á øldósir ella vatnfløskur røkkur øðrum enn teimum vanligu lurtarunum. Vónandi fara vit at gera okkurt við sjónvarpi eisini.“ Helena arbeiðir sum soloartistur, sum merkir, at hon framførir saman við ymiskum bólkum og ikki hevur ein fastan bólk aftur at sær.
„Tað er neyðugt at gera tað á henda hátt, tá ið eg havi so nógv um oyruni. So vanliga eru vit fimm fólk á pallinum.“
Tey verða sostatt fimm fólk, ið skulu runt at framføra tónleikin hjá Brimheim í summar. Higartil er hon umbiðin at spæla á Hotel Cecil í Keypmannahavn, SPOT í Aarhus, The Great Escape í Brighton saman við Kóboykex og Joe and the Shitboys, Heartland í Egeskov slot, á Roskildefestivalinum, umframt eina konsert í Berlin. Og so kunnu føroysku áhoyrararnir gleða seg til at hoyra Brimheim á Voxbotn.
„
Tað er heilt víst hetta, sum verður í fokus komandi árið, at sleppa út í verðina at framføra“ sigur Brimheim, sum longu í vár fór aftur í upptøkuhøluni.
„Brimheim er ein góður máti hjá mær at binda meg til tað føroyska, tað er ein arvur frá mammu, og so er tað eisini vakurt”
Celebrated for the honesty of her lyrics and performance, her music echoes the punk wave of two decades ago
The rise of 32yearold Helena Heinesen Rebensdorff, aka Brimheim, seems meteoric. Her first EP was only dated 2020 Myself misspelled, but was swiftly followed up with Can’t hate myself into a different shape from 2022. For the artist, however, this was a longtime coming.
“I’m blown away by the reception. But I have been working towards this for 20 years. I wrote my first song at 12. I knew I had what it takes. If feels like I deserve it,” she says happily.
Her albums just earned three Faroese Music Awards and she is also widely praised in the Danish media, which compare her to Patti Smith, Florence and the Machine and Avril Lavigne.
“It’s amazing to be compared to names I look up to. But my goal when composing is to be as present as possible in my feelings. (…) Though I did listen to a lot of rock when Avril Lavigne entered the stage.”
“When I was younger I thought a lot about style (…) Today I think: What do I like and what is true to me?”
Reviewers often look focus on Brimheim’s vulnerability and honesty. And Helena is very open in her music and in interviews about her mental health and depression.
“It’s a part of me, and I see it as a condition of my life. It’s challenging to be human, we all have to go through all sorts. Music can heal. That’s what happens when I sing, compose and perform. Music has to be personal to me. Music can be for fun, sure, but I find it most giving when there is something at stake.”
In truth, Helena wasn’t well when the songs for her most recent launch were composed. Just as the reception of Myself misspelled was at its peak, she was hit by a severe depression. She was determined to work her way up again. And when she in 2021 went back to the studio, she managed to use her phone to slowly cobble some pieces together. They turned out to be pearls. Reviewers raved over the lyrics and the fans could see themselves.
“It’s meaningful when people write to me and say that they can reflect themselves in my music. That they feel it’s true and authentic. That it isn’t calculating.”
It’s a little hard to reconcile vulnerability and mental health challenges with the rock star and her perky voice. It’s part of what makes her so fascinating.
“It’s a duality. Performing and writing come easily. Having a mental health diagnosis is simply a precondition for me, and I have to work with that. I use it therapeutically. It’s a kind of poetic stylization, which I try to place in a universal context. But I’m immediately more shy when I touch on it in interviews.”
Helena always dreamed of being a musician and specialised in song writing at the Danish Rhythmic Music Conservatory. Here she started working on her artist name, Brimheim, with its both elegant and powerful ring.
“Brimheim is a great way for me to connect to the Faroese. It’s a legacy from my mamma. And it sounds beautiful.”
Helena is resting after a tour. But it isn’t much of a break, she has a ton of meetings about strategy, social media, etc. She is working far beyond fulltime.
“[This year] several concerts and festivals are looking exciting. I have been sponsored by clothes brands, and am involved in a water campaign and just concluded a beer campaign. It’s a fun way to do marketing – seeing your name on beer or water bottles that circulate beyond your regular fan base.”
Helena works as a solo artist and doesn’t have a regular band. But she usually works with four musicians. It means five people will be performing Brimheim this summer at places like Great Escape in Brighton, Roskilde Festival, Berlin. Going international is the focus this year, along with a spring stint in the studio.
Seinastu smáu tvey árini er talið á hotellkømrum í Havn vaksið munandi. Tað letur upp fyri fleiri møguleikum hjá ferðavinnuni, og fløskuhálsurin við vantandi kapasisteti, sum serliga gjørdi um seg um summarið, er nú minkaður nógv. Fýra tey størstu hotellini í Havn eru bjartskygd og gleða seg til vónandi eitt vanligt ferðavinnusummar eftir koronu
Stóra avbjóðingin við ov fáum hotellseingjum, serliga í háárstíð, er minkað munandi. Bara tvey tey seinastu árini eru tvey nýggj hotell latin upp, umframt at fleiri nýggj kømur eru løgst afturat. Við øðrum orðum er talið á seingjarplássum fleirfaldað, og tað er við til at loysa avbjóðingina við fløskuhálsinum, ið annars kundi stinga seg upp serliga um summarið.
Stóra økingin av seingjarplássum letur somuleiðis upp fyri, at til ber at bjóða Føroyar fram í vinnuferðavinnuhøpi í lágárstíð. Millum 450 og 530 fýrastjørnuhotellkømur eru nú tøk, og tað gevur nýggjar møguleikar.
„Um vit hugsa um, hvussu stór økingin er samanborið við frammanundan, so hava vit ikki kunnað selt ráðstevnur, sum fylla Norðurlandahúsið, sum tekur uml. 450 fólk. Nú kunnu vit fylla eitt fimmstjørnuráðstevnuhús, og luttakararnir kunnu búgva á frálíkum hotellum, sum øll meira ella minni eru í gangifrástøðu til Norðurlandahúsið,“ greiðir Annleyg Lamhauge,
Meetings & Events manager á Visit Faroe Islands, frá.
„Tað er sera gott fyri okkum at kunna bjóða upp á størri ráðstevnur enn fyrr. Føroyar eru eitt úrvalsráðstevnustað, og ráðstevnurnar í tí støddini, vit kunnu hýsa, leggja seg í størri mun eftir at vera á júst eksklusivum støðum.“
Annleyg Lamhauge sigur, at fólk frá ymiskum felagsskapum hava longu verið í Føroyum, og nøkur teirra eru so hugtikin av umstøðunum, at tey eru fús at minka um ráðstevnuna, so hon kann haldast í Føroyum.
NETVERKAN
Men hví er tað týdningarmikið at leggja seg eftir júst vinnuferðavinnu?
„Fyri eitt ferðamál er tað týdningarmikið, tí vinnuferðafólk leggja í miðal meira eftir seg enn frítíðarferðafólk. Tá ið tað kemur til vinnuferðavinnu, er tað serliga í lágárstíð, at tað gevur best meining. Hetta fyri at kunna
fylla hotellini uttan fyri háárstíð, soleiðis at tað gevur hotellunum møguleika at hava fólk í starvi alt árið. Og um tað ber til at hava fólk í starvi í ferðavinnuni alt árið, so fara fólk eisini at síggja ferðavinnu sum ein vinnuveg. Tað ber longu til at taka fleiri útbúgvingar í tænastuvinnuni á Glasi, umframt at alsamt fleiri verða útbúgvin í matstovuvinnuni. Ein góð vinnuferðavinna um veturin hevur eisini við sær, at ferðavinnan yvirhøvur verður støðugari og burðardyggari,“ sigur Annleyg Lamhauge og heldur fram:
„Tá ið vit til dømis halda vísindaligar ráðstevnur í Føroyum, er tað við til at stuðla uppundir, at Føroyar gerast eitt vitanarsamfelag. Fróðskaparsetrið og granskingarstovnar koma í altjóða netverk, og fyritøkur kunnu fáa fleiri altjóða sambond. So vinnuferðavinna er eisini við til at skapa nógv annað, sum ikki kann mátast í krónum og oyrum,“ sigur Annleyg Lamhauge.
Nógvir fundir hava seinastu tvey árini verið hildnir á netinum, og sambært Annleyg er tað fínt, men tað hevur eisini týdning at hittast í veruliga lívinum.
„Her í Føroyum selja vit okkum upp á tað, vit rópa ‚meaningful connections‘. Tað er týdningarmikið at halda ráðstevnuna, tí tá hittast vit, hyggja hvør annan í eyguni, drekka eina øl saman og fáa alt tað óformella, sum er rundan um sjálva ráðstevnuna, sum kann vera við til at skapa ‚meaningful connections‘.“
Ein varislig meting er, at umleið 30% av ferðavinnuni í Føroyum í dag er vinnuferðavinna. Málið er, at tað í 2030 skal verða 50%.
„Vit hava eitt eksklusivt ferðamál at bjóða fram at halda ráðstevnur í. Tað spælir saman við, at vit eru eitt lítið ferðamál, ein lítil býur, men vit kunnu kalla okkum ein altjóða metropol, har vit hava alt í miniskala. Tá ið tú kemur á ráðstevnu í Føroyum, hittir tú hinar luttakararnar í býnum, á kaffistovum, í handlum og so framvegis. Hetta er staðið, har tað er lætt at netverka, tí tú hittir øll fólkini aftur og aftur. Og tí skulu vit gera okkum dælt av,“ heldur Annleyg Lamhauge.
The Faroese capital emerges from the pandemic with two new hotels and expansions of established hotels. Gone are the summer capacity bottlenecks and the hotels are optimistic.
Greater capacity means new possibilities, particularly during low season. With upwards of 500 fourstar rooms available there is now plenty of scope to use the Nordic House as a worldclass conference venue. „We can fill a fivestar conference venue and participants can stay at superb hotels, which are all more or less walking distance,“ explains Annleyg Lamhauge, Meetings & Events manager at Visit Faroe Islands.
Conference of this size generally place greater emphasis on hosting in exclusive locations. Some organisers are so taken with the archipelago that they are willing to reduce participant numbers in order to bring their event here.
Corporate tourism has many benefits – average corporate visitors spend more than leisure travellers. Conference bookings during low season means more stable yearround employment in the tourist industry, which, in turn, can entice
youth to study tourism and take the local industry further.
Annleyg Lamhauge also emphasises the intangible benefits of conferences for the Faroe Islands as a knowledge society. With opportunities for the University of the Faroe Islands, other research institutions and companies to network internationally from home.
Though online meetings are here to stay, it is important to meet in real life. What the Faroe Islands offer is meaningful connections. It is all about what happens on the fringes of conferences, looking each other in the eye, sharing a beer.
A conservative estimate says that corporate tourism accounts for a third of the Faroese tourist industry today. The target is to grow this to 50% by 2030.
„[Tórshavn] may be a small town, but it’s a metropole. We have it all at mini scale. When you conference here you will meet the other participants in town, at cafes, in shops and so on. This is where it’s easy to network. You share experiences again and again,“ concludes Annleyg Lamhauge.
Tórshavn’s most charming design shop.
Knitwear by Faroese Fashion Brands: Shisa Brand and Steinum.
While on board, learn more about Faroese wool, sheep and knitting in the film ‘The Wool Islands’, featuring our shop and brands.
Niels Finsensgøta 27 Tórshavn IG / FB: ullvoruhusid ullvoruhusid.com
IMAGINE a hotel, that doesn’t feel like a hotel. Where you instantly find you’re at home, and not a paying customer. Where you make friends with the staff and become part of the family. You have just pictured living at Gjáargarður.
Nestled between the high mountains, the drive alone makes it worth a visit. In the lush summer months you may feel like you’re in the Austrian Alps – in the winter, you are struggling to make it through Mordor. Once you’re there just feel yourself unwind.
This is Gjáargarður. We like to call it a Guesthouse. You will like to call it Home.
„Í roynd og veru er hetta okkara fyrsta ‚ordiliga‘ ár, síðani vit lótu upp í oktober 2020, tí okkara virksemi hevur verið so nógv merkt av koronu. Summarið 2022 sær gott út, bæði tá ið tað kemur til ráðstevnur, tiltøk og gistingar annars, og vit gleða okkum til eitt gott summar. Býtið millum føroyingar og útlendingar hevur ligið á uml. 70/30, men tølini broytast alla tíðina, og so hvørt vit nærkast sumrinum, gerast útlendingarnir fleiri og fleiri.
Vit hava verið sera glað fyri, at føroyingar hava tikið so væl ímóti hotellinum, tí vit lótu upp í ringastu koronutíð, so tað hevur verið við til at halda hotellinum uppi. Nú gleða vit okkum til eisini at kunna bjóða fleiri og fleiri útlendingum vælkomnum.
Matstovan, Hallartún, sum borðreiðir við mati, sum hevur íblástur úr franska bistrostílinum við denti á føroyskar rávørar, er væl umtókt, og hotellið verður yvirhøvur nógv brúkt til fundarvirksemi og skeiðsvirksemi.
Vit hava góðar umstøður við matstovu, barr, vælveruøki, venjingarhøli o.s.fr., og kenda Hiltonbrandið ger eisini sítt til at lokka fólk á Hilton Garden Inn, tí hetta er eitt merki, ið borgar fyri góðsku og góða tænastu. So tað hevur heilt víst sínar fyrimunir at vera partur av eini vælkendari hotellketu, sum hevur gott orð á sær.
Fyrr hevur vælkendi fløskuhálsurin við vantandi hotellkømrum havt við sær, at tað ikki hevur borið til at fáa heilt stórar ráðstevnur og bólkar henda vegin, men soleiðis er ikki longur. Og tað er frálíkt fyri keyparar uttanlands at síggja, at møguleikarnir eru so nógvir.
Vit merkja eisini eitt gott samstarv millum tey stóru hotellini, tí onki okkara hevði megnað at verið einsamalt á marknaðinum. Men vit noyðast eisini at vera frammi í skónum alla tíðina. Í longdini fer góða samstarvið vónandi at hava við sær, at vit fáa fleiri fólk henda vegin, og tað er gott fyri alla vinnuna.“
The summer of 2022 is looking busy with conferences and bookings. We get many local bookings, but receive more international guests over the summer. We are looking forward to our first ‚regular‘ year, as Covid has impacted everything since we opened in October 2020.
Our popular restaurant, Hallartún, offers French bistro cuisine with Faroese produce, and we have excellent facilities including wellness and a gym. The Hilton brand is a guarantee of quality and excellent service.
The big hotels work well together, because none of use would be able to stay in the market alone. In the long run, we hope this spirit of cooperation will bring more people to the Faroe Islands to the benefit of the entire industry.
130 kømur, 5 fundarhøli, hitarúm og uttandura gosbað, venjingarhøli, matstova og barr. 130 rooms, 5 conference rooms, sauna and outdoor jacuzzi, gym, restaurant, and bar. TÓRSTEIN CHRISTIANSEN, SØLU OG MARKNAÐARLEIÐARI
200 kømur, 9 fundarhøli, Ress spa, jogarúm, matstova, kafé og barr.
„Fyri einum ári síðani fekk Hotel Føroyar smá 80 kømur afturat, so vit nú hava 200 kømur og sostatt pláss fyri meira enn 400 gestum samstundis.
Eisini lótu vit okkara nýggju spa, Ress, upp beint áðrenn summarsesongina í fjør, har tað ber til at fáa vælveruviðgerðir, umframt rasul og infrareyða sauna. Spa’in hevur verið sera væl móttikin, og vit fara nú í gongd við arbeiðið upp á okkara uttandura vælveruøkið, har vit fara at hava ein heitan og ein kaldan pott, svimjihyl, sauna, damprúm og hvílirúm umframt eina lítla kafé. Tað verður eftir ætlan liðugt komandi ár, og alt skal hitast við jarðhita.
Vit hava roynt at flutt okkum meira tann grøna vegin, og millum annað borðreiða vit ikki við kjøti í matstovuni Ruts. Tað er eitt val, vit hava tikið, og saman við vælverutilboðunum í Ress halda vit, kunnu vit bjóða eina samanhangandi heild sum hotell.
Vit merkja væl, at útboðið av hotellkømrum er vorðið størri, og tað, tvinnað saman við tvey ár við koronu, hevur gjørt, at vit hava verið noydd at hugsa kreativt. Tí hava vit millum annað skipað fyri familjudøgum, jogaskeiði og øðrum fyri at økja um virksemið á hotellinum. Tað er ongin loyna, at seinastu tvey árini við koronu hava verið í mótbrekku. Onkrir glottar hava verið, og nú sær betri út. Summarið hjá okkum sær gott út, og vit eru bjartskygd, nú korona er um at missa takið. Eg haldi, at marknaðurin megnar væl at fylla hotellkømrini um summarið, men tað
200 rooms, 9 conference rooms, Ress spa, yoga room, restaurant, café, and bar.
eru lágárstíðirnar, sum skulu gerast betri. Har hevur stóra útboðið av kømrum í býnum eisini við sær, at tú torir betur at bjóða teg fram eitt nú í lágárstíð, tá ið tað kemur til eitt nú vinnuferðavinnu, tí um onkur hevur tørv á 300 kømrum, ber til at samstarva við hini hotellini fyri at fáa tað at ganga upp. Samstarvið í vinnuni er sum heild sera gott, og vit eru greið yvir, at ongi ferðafólk koma til Føroya orsakað av einum ávísum hotelli – tað er sjálvt ferðamálið, ið dregur. Og tá ið eitt hotell fær gestir, so dryppar tað eisini á hinar veitararnar til dømis við matstovuvitjanum og tílíkum.“
Hotel Føroyar expanded to 200 rooms a year ago, we can now take over 400 guests.
Our ethos is green. We have chosen not to serve meat at restaurant Ruts and our new spa, Ress, will soon be complemented by an outdoor wellness area featuring hot tubs, swimming pool, steam, sauna... all heated by heat pump.
Growing hotel capacity coupled with Covid have forced us to think creatively – family days, yoga courses and other events helped us through the last two years. And the summer is looking good.
The market fills the rooms in summer, but we need to work on low season. However, growing capacity means that we can take on larger events – if we need 300 rooms we work with the other hotels. Nobody comes here for a specific hotel, the destination is the draw. And when one hotel has bookings, well, there will always be a trickle for the others, for example in the form of restaurant visits.
Hotel Brandan Green Key, 124 kømur, 4 fundarhøli, heitir pottar, sauna, venjingarhøli, matstova, kafé og barr.
Hotel Hafnia Green Key, 78 kømur og 5 smáttur, 6 fundarhøli, matstova, kafé og barr.
„Nú eru vit aftur farin at merkja ein eftirspurning, og summarið sær gott út. Fleiri bólkar hava váttað, at teir koma henda vegin, so tað verður gott at fáa lív í aftur, og vit eru rættiliga optimistisk. Vit lótu Hotel Brandan upp á sumri í fjør, og hotellið hevur fingið sera góða móttøku. Sjálvandi hava vit havt okkara avbjóðingar, men tað merkir eisini, at vit koma úr koronu við einum væl grundfestum húsi og royndum og dugnaligum starvsfólkum. Hesi bæði seinastu árini hava vit fingið trýstroynt hotellið upp á allar mátar, og serliga hava nógvir føroyingar vitjað. Matstovan Húsgarður er væl umtókt, har vit hava føroyskar rávørur í miðdeplinum. Vit hava ikki verið ígjøgnum eina ‚vanliga‘ háárstíð við Brandan, so vit gleða okkum til summarið, nú ferðamynstrið verður gott og sunt aftur, og vit kunnu fáa eitt gott ferðavinnuár í Føroyum.
Hotel Brandan Green Key, 124 rooms, 4 conference rooms, outdoor hot tub, sauna, gym, restaurant, café, and bar.
Hotel Hafnia Green Key, 78 rooms, 5 cabins, 6 conference rooms, restaurant, café, and bar.
Á Hotel Hafnia eru vit í gongd við at umbyggja tey gomlu kømrini hjá okkum, har vit higartil hava høvuðsumvælt 65 kømur. Vit vilja bjóða nýmótans hentleikar, men samstundis leggja dent á, at Hafnia hevur eina 70 ára gamla søgu. Eisini hava vit bygt matstovuna um, sum nú er ein kvøldarmatstova, sum hevur fingið navnið 1. hædd Bistro. Har borðreiða vit við klassiskum fronskum mati við føroyskum íblástri, vit fara aftur í tíð, og tú fært eina matskrá, sum tú fyri tað kundi sæð í 80 ella 90árunum.
Sum heild standa vit sera sterk sum ferðamál, vit hava spildurnýggj og nýumvæld hotell – øll við góðari dygd. Sjálvandi er tað kapping okkara millum, men kappingin hevur eisini førkað okkum nógv, vit virða hana, tí í roynd og veru høvdu vit ikki klárað okkum uttan. Føroyska ferðavinnan stendur saman, og eg himprist ikki við at senda gestir til eitt og hvørt hotell í býnum, tí eg veit, at tænastustigið er gott eisini har.“
The summer is looking good, we are quite optimistic. Hotel Brandan opened last year and was very well received. Brandan’s restaurant Húsgarður is very popular with its focus on Faroese ingredients.
Covid was a challenge, but it also means that we exit the pandemic with a solid, experienced team.
At Hotel Hafnia we are refurbishing our rooms, 65 so far. We want to offer all modern comforts, but also emphasise that Hotel Hafnia has 70 years of history. Our refurbished restaurant, 1. hædd Bistro, offers classic French cuisine with Faroese inspiration. It takes you back in time with a menu reminiscent of the 80s and 90s.
Fyrr í ár var av sonnum ein stór mentanarinnrás í franska høvuðsstaðnum, tá ið føroysk list, sniðgáva, bókmentir, filmur, tónleikur og matur vóru sett á breddan í Maison du Danemark mitt í hjartanum í París
Nakrar fáar hundrað metrar frá stórsligna sigursboganum við endan av ChampsÉlysées í París stendur mentanarhúsið Le Bicolore, sum er partur av danska húsinum í París.
Le Bicolore var fyrr í ár karmur um eina føroyska mentanarinnrás, tá ið føroysk mentan og list vórðu settar undir sjóneykuna mitt í franska høvuðsstaðnum.
Ljós varð serliga varpað á føroyska list, sniðgávu, bókmentir, tónleik og ferðavinnu við fleiri ymiskum tiltøkum, sum vórðu fyriskipað
í samstarvi við eitt nú føroyskar sniðgevar, Filmshúsið, FarLit, Faroe Islands Music Export, Visit Faroe Islands o.o.
„Endamálið var at sýna fram føroyska samtíðarlist fyri almenninginum í París og møguliga eisini slóða fyri samstørvum millum virkandi í Fraklandi og Føroyum sum frá líður,“ sigur Páll Nolsøe, samskiftisráðgevi í Uttanríkisog mentamálaráðnum, sum samskipaði tiltøkini.
„List er eitt amboð til at skapa áhuga fyri føroyskari list og mentan og fyri Føroyum
sum heild. Vit meta, at list røkkur tvørtur um landamørk, og vit vildu skapa ein pall fyri hesar ymsu listagreinarnar.“
Føroyska átakið í París varð skotið í gongd við eini listaframsýning við verkum eftir nøkur av okkara fremstu listafólkum; Zacharias Heinesen, Rannvá Kunoy, Ingálvur av Reyni og Hansina Iversen sýndu fram í Le Bicolore við framsýningini „Un éclat de soleil“, sum merkir ein sólarglæma.
Heitið er bygt á sálmin hjá Kingo, „Sum ígjøgnum sortar skýggja kemur fram hin gylta sól“.
Harumframt skipaði FarLit fyri rithøvundatiltaki, Filmshúsið fyri filmssýningum, sniðgevar fyri framsýning, og Visit Faroe Islands hevði somuleiðis eitt marknaðarføringsátak, umframt at Faroe Islands Music Export skipaði fyri eini konsert við Eivør saman við Mattias Kapnas í donsku kirkjuni, sum stendur skamt frá danska húsinum á ChampsÉlysées.
„Alt hetta er komið í lag, tí vit fingu ein
fyrispurning frá Le Bicolore um samstarv um eina listaframsýning, og vit vildu tí nýta høvið at varpa ljós á Føroyar í París í samstarvi við ein væl grundfestan mentanarstovn. Tey einstøku virkandi hava síðani havt frælsi til at skipa fyri sínum egnu tiltøkum á ein hátt, sum hevur verið mest skynsamur fyri tey og teirra virksemi,“ sigur Páll Nolsøe.
„Vit meta, at tað er ein generellur áhugi fyri Føroyum í Fraklandi. Føroysk mentan og list kann eisini vera við til at økja um áhugan fyri Føroyum sum ferðamáli og fyri føroyskum fiski. Og so er
tað ongin loyna, at beinleiðis rutan til París eisini hevði sítt at siga fyri, at vit hildu, at hetta átakið var áhugavert fyri okkum.“
Tey flestu tiltøkini hjá teimum ymsu virkandi vórðu hildin í februar mánaði, og sjálv listaframsýningin endaði um hálvan mars.
„Listaframsýningin hevur verið væl vitjað, og vit hava fingið rættiliga nógva miðlaumrøðu í Fraklandi, so eg haldi, at tað ber til at siga, at hetta átakið í París sum heild hevur verið væl eydnað,“ sigur Páll Nolsøe at enda.
Hansina Iversen var eitt av føroysku listafólkunum, sum sýndi fram í Maison du Danemark.
Earlier this year the French capital was treated to a Faroese cultural takeover, when Faroese art, design, literature, film, music and food were in focus at the Danish culture hub, Maison du Danemark, in the heart of Paris.
Páll Nolsøe, Communications Advisor at the Ministry of Culture and Foreign Affairs, coordinated the events and explains, “This all came about when La Bicolore [part of the Danish culture hub] requested that we cooperate on an art exhibition.”
The Ministry took the opportunity to work with this established cultural institution, and gave Faroese organisations, including Filmshúsið, FarLit, Faroe Islands Music Export and Visit Faroe Islands, free reign to organise their own events.
The first event was the art exhibition Un éclat de soleil (A Ray of Sunshine) featuring prominent Faroese artists: Zacharias Heinesen, Rannvá Kunoy, Ingálvur av Reyni and Hansina Iversen.
It was followed by literary events, including author readings, film showings, a design show, and a concert with Eivør and Mattias Kapnas in the Danish Church near ChampsÉlysées.
The aim was to share Faroese contemporary art with the Parisian public and pave the way for future cooperation between the Faroe Islands and France, as “art spans borders,” Páll Nolsøe. And there is no denying that Atlantic Airways’ direct route between Paris and Vágar made this an even more attractive opportunity.
Páll Nolsøe happily concludes that, given the number of visitors at the events and the coverage in French media, the Faroese takeover was quite the success.
París meta mong sum heimsins mest romantiska høvuðsstað, men hann er ikki bara romantiskur, har er eisini ein ørgrynna at síggja og uppliva bæði fyri stór og smá. Her hava vit savnað eitt sindur av íblástri til tína ferð til París!
Montmartre er 129 metrar høgt og hægsta punktið í París. Montemartre, sum merkir „fjall pínslaváttanna“, er kent fyri sítt listarliga umhvørvi, har bohemar, rithøvundar, yrkjarar, listarmálarar og onnur savnaðust. Har finnur tú eisini glæsi ligu kirkjuna Sacré-Coeur, sum merkir „heilaga hjartað“.
Á Montmartre liggur „Cimetière de Montmartre“ kirkju garðurin, har millum onnur listamaðurin Degas, rithøvundurin Alexandre Dumas og týski yrkjarin Heinrich Heine liggja grivnir. Eisini leikhúsið Moulin Rouge er á Montmartre, sum varð kent fyri sínar vælumtóktu cancan-dansarar.
Stutt frá Rue de Saules liggur einasti vínakur, sum eftir er í París.
Í La Villette býlinginum finnur tú Cité des Sciences et de L’ Industrie (vísinda- og ídnaðarbýin). Alt árið kunnu børn og vaksin læra um tøkni og vísindi gjøgn um spæl og royndir, og um summarið eru uttan dura filmsýningar. Har finnur tú eisini La Géode, har náttúruvísindaligir filmar verða sýndir.
Les meira um Cité des Sciences et de l’Industrie á www.cite-sciences.fr
Her kanst tú vitja Picasso-listasavnið, Bastiljuplássið og jødiska Holocaust-minnissavnið. Jødiska Holocaust-minnissavnið: memorialdelashoah.org Picassosavnið: museepicassoparis.fr
Søguliga hjartað í París, Ile de la cité, hevur verið miðdepil hjá politiska valdinum, kirkjuni og lógarinnar valdi. Soleiðis er ikki longur, men oyggin, sum liggur mitt í Seineánni, er í dag ein rættiligur magnetur hjá ferðafólki, ið vil síggja prýðiliga Palais de Justice og dómkirkjuna Notre-Dame. Tó varð Notre-Dame fyri herviligum eldsbruna í apríl mánað 2019, og tí sleppa vitjandi ikki inn í kirkjuna sum nú er. Stutt frá Notre-Dame í eystara enda á oynni er martýr-minnið til minnis um tey 200.000, sum vórðu send í nasistiskar týningarlegur.
Sí meira um Notre-Dame á www.notredamedeparis.fr Meira um martýrminnið á www.cheminsdememoire.gouv.fr
Eiffeltornið varð upprunaliga bygt í sambandi við Heimsframsýningina í 1889, men er nú vorðið mentanarligt eyðkennismerki í Fraklandi og eitt av kendastu tornunum í heiminum. Grannalagið kring tornið er eisini áhugavert. Eitt nú Hotel des Invalides, ein húsasamstøða við ymsum bygningum. Í Dôme-kirkjuni, sum tók 27 ár at byggja, finst grøvin hjá Napoleon. Í grannalagnum eru bæði søvn og ein ørgrynna av vøkrum og sermerktum bygningum at síggja.
Stutt frá sæst frælsislogin við norðurendan á Almabrúnni, sum nú er kendur sum minnisvarði yvir Dianu prinsessu.
Savnið Louvre er heimsins størsta listasavn og telist millum tey kendastu; eisini tí at har hongur málningurin Mona Lisa hjá Leonardo da Vinci. Louvre var upprunaliga ein hermannaborg og gjørdist seinni kongsbústaður. Louvre læt upp sum savn í 1793. Tú kanst spáka gjøgnum Jardin des Tuileries og allan vegin eftir Champs-Élysées til Sigursbogan, Arc de triomphe de l’Étoile. Tað tekur millum trý korter og ein tíma.
Framman fyri Louvre er lítli Sigursbogin, og í Jardin des Tuileries er eitt nú Musée de l’Orangerie, sum hýsir verkum hjá fronskum listarmonnum sum Monet og Cézanne.
Vitjið gandakenda heimin hjá Disney í Marne-laVallée beint eystan fyri París. Uml. 15 milliónir fólk vitja hvørt ár stuttleikaparkina. Har hittir tú øll tey kendu úr Disney-heiminum, Dunnald, Mikkjal Mús og Disney-prinsessur í hópatali. Vitja disneylandparis.com fyri at keypa atgongumerki og lesa meira.
Kendu fraklendingarnir René Goscinny og Albert Uderzo skaptu teknirøðirnar og -filmarnar um gælisku krígsmenninar Asterix og Obelix.
Umleið 35 km uttan fyri París liggur áhugaverda Asterix-lundin við alskyns stuttligum at royna og læra – bæði hjá børnum og barnsligum sálum.
Les meira á parcasterix.fr
Í gamla Latínarabýlinginum millum Seine-ánna og Jardin du Luxembourg er nógv at síggja. Har er eitt nú Panthéon, har nógv kend fólk eru grivin; t.d. Marie og Pierre Curie, Louis Braille, Alexandre Dumas, Victor Hugo og fleiri onnur. Í Latínarabýlinginum er Mosquée de Paris, størsta moskan í Fraklandi, og Jardin des Plantes umframt lærdi háskúlin Sorbonne og fleiri aðrir skúlar. Her finnur tú eisini leivdir av rómverskari arenu frá árinum 200, og her spæla fransmenn ofta petanque seinnapart.
Marché aux Puces loppumarknaðurin við Clignancourt sigst vera tann størsti í heiminum við fleiri enn 2000 ymsum básum. Marknaðurin er ikki vanligur loppumarknaður, tí her kanst tú keypa nýggjar, óbrúktar lutir og klæðir, men til ber eisini at keypa brúkt og gera kvettið.
Opið er leygar-, sunnu- og mánadag, best fyrrapart. Les meira á www.marcheauxpuces-saintouen.com
Í sambandi við, at Atlantic Review rundaði 30 ár í 2020, varð ein forsíðumyndakapping útskrivað, har lesarar høvdu møguleika at senda myndir inn at fáa á forsíðuna á Atlantic Review. Og av tí at Atlantic Review ikki hevur verið prentað síðani, er tað ikki fyrr enn nú, at vakra vinnaramyndin prýðir forsíðuna á blaðnum. Myndina hevur Saviour Mifsud tikið.
Tíðliga í 2020 skrivaðu vit á Atlantic Review út eina myndakapping, har besta myndin fekk heiðurin av at prýða forsíðuna av blaðnum, umframt at myndatakarin vann eitt gávubræv frá Atlantic Airways.
Umleið 150 myndir komu inn, sum luku treytirnar.
Ein dómsnevnd við Tróndi Dalsgarð, fotografi, Tóru Effersøe Mortensen, blaðstjóra á Kvinnu, og Bárði Mikkelsen, grafikara, metti um myndirnar og valdi vinnaramyndina.
Orsakað av, at Atlantic Review ikki hevur verið prentað síðani fyrst í 2020, kemur myndin nústani á forsíðuna á blaðnum. Vinnaramyndina eigur Saviour Mifsud, sum er úr Malta, men hevur búð í Føroyum í nógv ár. Tað var ein samd nevnd, ið valdi júst hesa myndina hjá Saviour.
„Talan er um eina reina mynd, sum inniheldur nógv ymiskt. Lutfallið er gott, og vit síggja bæði forgrund, miðgrund og bakgrund. Onki er
yvirgjørt, og hóast hetta er ein stillmynd, so hevur myndamaðurin megnað at varðveitt dramatikkin í myndini. Tómrúmið gerst ein partur av søguni. Hon er ævintýrakend, dragandi við góðum litspælið og góðari javnvág,“ sigur úrvalsnevndin millum annað um, hví júst hendan myndin varð vald til bestu forsíðumyndina.
Myndaevnið er ein „sup’ari“ (Stand Up Paddler) í Tjørnuvík við risanum og kellingini í bakgrundini.
Saviour Mifsud sigur soleiðis um myndina: „Ein góðan og stillan dag í apríl koyrdi eg til Tjørnuvíkar. Har uppdagaði eg nakrar surfarar á sjónum við teirra supbrettum. Eg gekk runt og tók myndir av teimum, men var ikki rættiliga nøgdur við nakra av myndunum, fyrr enn eg kom til ein laðaðan garð, ið hevði hol. Tá fekk eg hugskotið at skapa eina natúrliga vignett við steinunum. Tá ið eg hevði tikið fleiri myndir, fann eg hesa, sum eg var sera glaður fyri.“
Photo: Daniel Casson - @dpc_photography
Photo: Joshua Cowan - @joshzoo
Photo: Joshua Cowan - @joshzoo
Now think about how few of these 7 billion people have visited the Faroe Islands.
You are actually part of a very small and exclusive group of people in the whole world who have the opportunity to visit these small islands in the North Atlantic Ocean. Lucky you!
We also feel fortunate to be able to invite you to our country.
We are pleased you have decided to visit us and we want you to enjoy your stay to the fullest.
Following these simple yet essential guidelines will help to ensure an enjoyable and unforgettable journey in the Faroe Islands.
• Respect and preserve nature, as it is fragile and should be protected for future generations.
• Be mindful of sheep and birds you may encounter in the fields - or on the roads!
• Remember to bring your rubbish with you after hiking in the mountains.
• Be particularly careful when hiking in areas with loose stones and rocks.
• Refrain from walking too close to the cliffs, especially in wet areas when the ground can be slippery.
• Check the weather forecast to see if conditions are favourable for walking/hiking.
• The weather can be unpredictable and change rapidly. It is a good idea to always wear layered clothes suitable for the weather.
• Be thoughtful of the locals and respect their privacy as much as possible.
• If you plan on flying a drone, please read and follow the guidelines on www.visitfaroeislands.com under Plan Your Stay.
• Lastly, remember to close your eyes and take a deep breath of the freshest air in the world! More
www.visitfaroeislands.com
Did you know?
That you can bring more duty free goods by paying taxes? You can for example bring 6 bottles of wine (75 cl) in addition to the quota by paying DKK 150 in total.
At tú kanst taka størri nøgdir við, um tú rindar toll og avgjøld? T.d. kanst tú taka 6 fløskur av víni á 75 cl við, umframt mest loyvdu nøgdina, um tú rindar tilsamans 150 kr.
Maximum allowances / Mest loyvdu nøgdir:
Beer up to 5,8% – Max. 10 ltr. in total, incl. quota. Tax. DKK 5,- per. 33 cl. can. Wine / Cider up to 15% – Max. 9 ltr. in total, incl. quota. Tax. DKK 33,- per. ltr. Spirits over 22% – Max. 3 ltr. in total. incl. quota. Taxes vary according to percentage.
Perfumes max. 50 gr. After shave max. 25 cl. Chocolates max. 3 kg. Soft drinks max. 10 l.
Øl upp til 5,8% – Í mesta lagi 10 ltr. inkl. kvotu. Tollur KR 5,- pr. 33 cl. dós.
Vín / Cider up to 15% – Í mesta lagi 9 ltr. inkl. kvotu. Tollur KR 33,- per. ltr. Spiritus yvir 22% – Í mesta lagi 3 ltr. Tollur verður ásettur eftir alkoholstyrki.
Luktilsi í mesta lagi 50 gr. Rakivatn í mesta lagi 25 cl. Sjokulátuvørur í mesta lagi 3 kg. Sodavatn í mesta lagi 10 litrar.
Morreyður vaðfuglur við longum beinum nevi.
Hesin bygningur liggur í søguliga hjartanum í París, Île de la Cité, sum er ein rættiligur magnetur hjá ferðafólki.
Hetta oyggjaland í landsynningshorninum av Asia er eitt av heimsins fólkaríkastu londum.
Hans Pauli Olsen hevur gjørt eina standmynd av hesu sagnveru, sum stendur niðan fyri kirkjuna í Elduvík.
Flogfar hjá Atlantic Airways, ið er nevnt eftir einum føroyskum listafólki.
Hvussu eitur høvuðsstaðurin í Norðurmakedónia, sum fleiri ferðir er illa farin av jarðskjálvta?
Ingálvur av Reyni (1920-2005) varð tann fyrsti abstrakti málarin í føroyskari list. Ígjøgnum sítt langa lív eydnaðist honum at endurnýggja seg sum fáur við franskari list sum leiðarstjørnu. Ein litføgur naturalisma varð á leið 1960 skift út við heldur daprar kubistiskar málningar. Frá 1980-árunum kom ein abstrakt ekspressionisma í einum svørtum og dramatiskum úttrykki, sum snýr seg um náttúru og menniskja, kropp og litevni. Heimafturkomin eftir útbúgving í Danmark livdi og virkaði Ingálvur av Reyni alt lívið í Havn.
Ingálvur av Reyni (1920-2005) was the first Faroese abstract painter. During his long life and with French art as his leading star, he was able to renew himself as few others can. A colourful naturalism was replaced with a dark, brooding cubism around 1960. An abstract expressionism, dominantly black and dramatic, dealing with nature and people, body and colour, followed in the 1980s. After returning home on finishing his education in Denmark, Ingálvur av Reyni lived his whole life in Tórshavn.
Airbus 320Neo: RCL
Tita Vinther (1941-2019) ognaði sær holla vitan um føroyska og norrøna ullarmentan, virkaði úr lagdi, litaði við mosa, korka, skónum og plantum. Hugfloygda myndaveving hennara er eyðkend av, at føroyska ullin kemur til sín rætt. Við støði í brúksvevnaðinum menti hon eina fríari listaliga heild, har mynstur og myndandi formar úr siðbundnu ullarmentan føroyinga vóru berandi lutir. Umframt ull tók hon upp annað tilfar - eitt nú tagl og mannahár. Tita var fødd í Finnlandi, vaks upp í Danmark og Finnlandi, búsettist 20 ára gomul í Havn og virkaði her restina av lívinum.
Tita Vinther (1941-2019) spent a lifetime studying Faroese and Nordic wool culture. She worked wool from unprocessed tufts to pieces of art using moss, lichen and plants as dye. Her imaginative pictorial weaving gave Faroese wool pride of place. From a background in craft weaving, Tita developed a free artistic whole. Patterns and shapes from traditional Faroese wool culture became the backbone of her approach. In addition to wool, the artist used materials like switch and human hair. Tita was born in Finland, grew up in Denmark and Finland, moved to Tórshavn aged 20 and worked in the archipelago the rest of her days.
William Heinesen (1900-1991) er víða gitin sum rithøvundur og telist millum teir stóru í norðurlendskum bókmentum. Hann lýsti sína list sum “myndakrutl”, men hon er meir enn tað. Fyri tað mesta nýtir hann litkrit í fyrstu verkunum og avmyndar romantiskt huglag úr føroyska fjallaheiminum, gykl um tann alheim, ið fólkatrúgv hevði skapt, og speiskar samfelagsviðmerkingar. Tey seinastu tíggjuáraskeiðini koma evnini til pappírsklipp til sjóndar, har hugflog og prýðing og litfagnaður sameinast. Eitt høvuðsverk er myndprýðingin av kommunuskúlanum í heimbýnum Havnini.
William Heinesen (1900-1991) is best known as an author, one of the great in Nordic literature. He saw his art as nothing but drawing pictures, but there is more to it. Pastels dominate the early works, which motifs are the romantic ambience of Faroese mountainscapes, phantasies from local folklore and satirical social commentary. During his last decades, his paper cuttings blossomed, where fabulation, decoration and a love for colour are united. His magnum opus is the decoration of a municipal school in his hometown, Tórshavn.
1906 –1979
Agusta Westland 139: OY-HIH
Ruth Smith (1913-1958) er koloristurin í fyrsta føroyska málaraættarliðinum. Fyrst og fremst var hon impressionistur, sum eymliga lýsti, hvussu litir koma til lívs í ljósi. Ein sterkur og livandi málingarháttur ber samstundis boð um eitt sinni við spenningi í. Á tann hátt vórðu náttúra og sinnalag bregdað saman í eina hægri eind í hennara list. Eftir lokna útbúgving í Danmark búsettist Ruth Smith saman við húskinum í Suðuroy. Sum listafólk livdi hon í einingi, og hon andaðist brádliga undir umstøðum, eingin kennir til fulnar.
Ruth Smith (1913-1958) is the colourist among the first generation of Faroese painters. An Expressionism with a fine sense of portraying the play of colours in light was her point of departure. An intense and expressive painting style is at the same time a testimony to a tense disposition. In this way, nature and mind meet in her art in a higher unity. On finishing her education in Denmark, Ruth Smith settled with her family in her home island of Suðuroy, where she lived as an isolated artist and died unexpectedly under unsolved circumstances.
Sámal Joensen-Mikines (1906-1979) er tann fyrsti veruligi, føroyski listamálarin. Hjá honum fær listin sína egnu rødd við havi og bygd, jarðarferð og grindadrápi, ið verða lýst í máttmiklari ekspressionistiskari naturalismu stundum við ávirkan úr romantikki og symbolismu. Inn í ávirkanina frá Edwardi Munch leggur hann eina stranga og náttúruvakra tyngd í eitt egið – og føroyskt úttrykk. Mikines varð útbúgvin í Danmark, har hann búði meginpartin av lívinum, og har fekk hann eisini tilnevnið eftir oynni, har hann vaks upp.
Sámal Joensen-Mikines (1906-1979) is the first major painter in Faroese fine art. In him Faroese art gains its own voice; ocean and villages, funerals and whale hunts are depicted in a forceful expressionistic naturalism that encompasses both romantic and symbolic touches. He combines an influence from Edward Munch with a tight objectivity and weighty quality in a personal – and Faroese – expression. Mikines was educated in Denmark, where he also lived for most of his life and where he received his nickname, a reference to his home island, Mykines.
28. mars 1988 var dagurin, Atlantic Airways fyrstu ferð setti seg í Vágum. Hetta var ein hátíðardagur fyri føroysku tjóðina, sum nú fyri fyrstu ferð nakrantíð kundi fara á flog á føroyskum veingjum. Men stovnanin av flogfelagnum hevði tó verið alt annað enn løtt. Ein samanrenning av miðvísi, hepni og tilvild hevði gjørt dreymin hjá føroyingum um egið flogfelag til veruleika.
Eina løtu var ivi, um felagið fór at hóra undan. Men brádliga vendist gongdin, og ferðafólkatalið fór aftur at vaksa og er vaksið støðugt síðani. Virksemið í felagnum øktist, flogfør løgdust afturat flotanum, flogið varð til fleiri ferðamál, starvsfólkahópurin vaks, og felagið gjørdi fleiri stórar sáttmálar um leiguflúgving uttanlands.
í 2007/08 hevði Atlantic Airways sjey flogfør og tvær tyrlur í flotanum, og 277 ársverk vóru í felagnum. Tá ið farið var undir at leingja flogvøllin í Vágum í 2010, lat hetta upp fyri fleiri nýggjum møguleikum hjá føroyska flogfelagnum. British Aerospace flogførini vóru skift út við flogfør av slagnum Airbus. Og bert fýra mánaðir eftir, at flogvøllurin stóð liðugur, lendi fyrsta Airbus 319 flogfarið í Vágum í mars mánaði 2012.
Flogførini bøttu eisini munandi um bæði rutunetið og reglusemið til og úr Føroyum. Atlantic Airways var fyrsta flogfelag í Evropa at brúka nýggju og framkomnu navigatiónstøknina RNP AR 0.1.
Nýggju flogførini kundu eisini flúgva munandi longri enn tey gomlu flogførini, og føroyingar merktu tað longu sama summarið, tá ið fyrsta SÓLrutan til Barcelona sá dagsins ljós.
Flotin hjá Atlantic Airways telur trý flogfør og tvær tyrlur. Í 1994 yvirtók Atlantic Airways rutuflúgvingina millum oyggjarnar frá Strandfaraskipum Landsins, og hesa uppgávu hevur felagið røkt síðani.
Í 2015 og 2016 vórðu gomlu Bell tyrlurnar í flotanum skiftar út við tvær spildurnýggjar og nýmótans AgustaWestland AW139 tyrlur. Tær eru bæði rúmligari og kunnu flúgva heilt út á 200 fjórðinga sjómarkið, har tær kunnu arbeiða í 30 minuttir í bjargingarátøkum. Hetta hevur stóran týdning, tí Atlantic Airways er partur av tilbúgving Føroya, sum merkir, at hvønn dag á árinum, alt samdøgrið, er ein tyrlumanning tøk og kann fara avstað í eini handavend.
Í desember 2016 fekk Atlantic Airways aftur eitt flogfar: ein spildurnýggjan Airbus A320. Í sambandi við, at nýggja flogfarið kom til Føroya, gjørdi Atlantic Airways av at geva flotanum nøvn. Flogfør og tyrlur eru nú nevnd eftir mætum, føroyskum listafólkum.
Flogførini eita William (Heinesen), Tita (Vinther) og Ingálvur (av Reyni), og tyrlurnar hava fingið nøvnini Sámal (JoensenMikines) og Ruth (Smith).
March 28, 1988, was the day Atlantic Airways landed for the first time in Vágar. It was a day of celebration for the Faroese nation who for the first time was able to fly with Faroese wings. But the establishment of the company was far from easy. A combination of determination, luck and chance made the Faroese dream of having a national airline come true.
For a while, it was uncertain whether the company would survive. But suddenly it took a turn for the better, and the number of passengers grew and continued to grow ever since. The activity of the company increased, aircraft were added to the fleet, more destinations were added, the number of employees increased, and the company entered into several large contracts involving charter abroad.
In 2007/08 Atlantic Airways had seven aircrafts and two helicopters in its fleet, and the company had 277 fulltime equivalents. The extension of the runway at Vágar Airport in 2010 opened up new possibilities for the Faroese airline. The decision was made to replace British Aerospace aircraft with Airbus aircraft. Only four months after the runway was finished the first Airbus 319 landed in Vágar Airport in March of 2012.
The aircraft profoundly improved the route net and regularity to and from the Faroe Islands. Atlantic Airways was the first airline in Europe to use the new and advanced navigation technology RNP AR 0.1. The new aircraft could stay in the air longer which the Faroese people became aware of that same summer when the first SUN route to Barcelona saw the light of day.
The Atlantic Airways fleet is made up of three aircrafts and two helicopters. In 1994 Atlantic Airways took over the scheduled air service between the Faroese islands from the national company Strandfaraskip Landsins, and Atlantic Airways has been in charge of the service ever since.
In 2015 and 2016 the fleet’s old Bell Helicopters were replaced by two brandnew uptodate Agusta Westland AW139 helicopters. They are both more spacious and able to fly 200 nautical miles all the way out to the territorial water limit where they can be at work for 30 minutes in rescue operations. These are crucial qualities as Atlantic Airways serves as part of the emergency preparedness team which means that every day of the year 24–7 a helicopter crew is ready to take off in a heartbeat.
In December 2016 Atlantic Airways purchased yet another aircraft: a brandnew A320. In connection with the arrival of the new aircraft to the Faroe Islands, Atlantic AIrways decided to name the fleet. The aircraft, and helicopters are now named after distinguished Faroese artists.
The aircrafts are named William (Heinesen), Tita (Vinther) and Ingálvur (av Reyni), and the helicopters are named Sámal (JoensenMikines) and Ruth (Smith).
–OY-RCK (INGÁLVUR) S/N 8918
Type: Airbus 320-251N
Seats: 174 Engines: 2x CFM LEAP 1A26 Length: 37,57 m
Wingspan: 35,80 m
Max Speed: 833 Km/h
Max Range: 6.500 Km
OY-RCL (TITA) S/N 8918
Type: Airbus 320-251N
Seats: 174
Engines: 2x CFM LEAP 1A26
Length: 37,57 m
Wingspan: 35,80 m
Max Speed: 833 Km/h
Max Range: 6.500 Km
OY-RCJ (WILLIAM) S/N 7465
Type: Airbus 320-214 Seats: 174 Engines: 2x CFM56-5B4/3 Length: 37,57 m Wingspan: 34,10 m Max Speed: 911 Km/h Max Range: 4.800 Km to 5.700 km
–OY-HIH (RUTH) SN: 31718
Type: Agusta Westland 139
Built: 2015
Engines / power: 2 stk Pratt & Whitney PT6C-67C (2 x 1862 SHP)
Lenght: 16,42 m
Lenght fuselage: 13,52 m Width: 2,26 m Height: 4,98 m
Main rotor diameter: 13,80 m
Weight empty: 4.600 kg
Weight fully loaded: 7.000 kg
Max speed: 310 km/t
Normal speed: 259 km/t
Max altitude: 6.096 m
Passengers: 15
Type: Agusta Westland 139
Built: 2015
Engines / power: 2 stk Pratt & Whitney PT6C-67C (2 x 1862 SHP)
Lenght: 16,42 m
Lenght fuselage: 13,52 m
Width: 2,26 m
Height: 4,98 m
Main rotor diameter: 13,80 m
Weight empty: 4.600 kg
Weight fully loaded: 7.000 kg
Max speed: 310 km/t
Normal speed: 259 km/t
Max altitude: 6.096 m
Passengers: 15
Evropa-rutur (Europe Routes)
NORÐ-rutur (NORD Routes)
SÓL-rutur (SUN Routes)
