As Mercedes non di adeus by Ies As Mercedes educación

A Pili e Daniel

Aquí estades. Cóbado con cóbado ao noso lado. Xa o manifestastes antes de marchar.

Sentímosvos todos os días.

De mañanciña sempre hai un bo día, precedido do inmenso sorriso de Pili. Pili é luz, serenidade e, sobre todo, sorriso. É pausada, reflexiva e dialogante. Non se amilana ante os retos e afronta as adversidades . . . sorrindo, pero con firmeza. Sobráballe auga e faltáballe luz a esta primavera pero as previsións eran boas, nuns días todo cambiaría e viría o bo tempo.

Logo, ao longo da mañá, aparece Daniel , tranquilo coma sempre, que, aínda que está xubilado hai pouco, segue vindo vernos, a charlar un rato. É o ingeniero. Non hai nada mellor que retalo; el pon en marcha os seus coñecementos e supera o reto. Temos unha mostra palpable: a nosa buxaina. Conseguiuna no torno. Probouna unha e outra vez. E vírase.

Este ano pésanos moito a primavera. Non é a de sempre. O día é máis longo. Hai moita luz. Todo brota de novo, esplendoroso. Pero , para nós, é coma un fardo esta primavera. Despedímonos cun mes de diferenza pero . . . non cun adeus senón cun ata logo, porque estades sempre con nós. . . nesta maldita primavera.

Tuchi

Señor Conselleiro, sentímonos culpables e parece ser que somos culpables. Culpables por entusiasmarnos cun proxecto de integración para o noso instituto; culpables por traballar, moitas veces sen horario, para acadar un ensino público de calidade; culpables por saber que non somos nin un número, nin unha porcentaxe, nin unha ratio, que aquí, nas Mercedes, todos temos nome e temos cara; culpables por crer que outras nacionalidades, outras etnias, outras razas, outras relixións e outras culturas fannos crecer como persoas e dannos unha visión moito máis ampla e nítida da vida; culpables por integrarnos, fose cal fose a nosa diversidade, porque, por sorte, todos somos diferentes, únicos e irrepetibles; culpables por coñecernos e por saber valorar e analizar o por que das diferentes reaccións e opinións; culpables por recordar sempre que, ante todo, temos que ser persoas; culpables por ter conciencia de centro e por sentirnos orgullosos de ser quen somos, como individuos e como colectividade; culpables por querer manifestar, expoñer e mostrar a nosa opinión ante todo aquel que queira escoitarnos; culpables por defender sen descanso todo iso no que cremos; culpables por non resignarnos ante as adversidades. Está claro, Señor Conselleiro: a desintegración témola ben merecida. ¡Ah! Esquecíaseme, é probable que vostede manteña esta sentenza pero o que non vai poder sentenzar é que os que estamos ou estiveron aquí esquezamos que somos o IES AS MERCEDES. Mª Jesús Morán González Profesora (por vocación) do IES As Mercedes (por elección persoal)

PASADO, PRESENTE E FUTURO

No curso 87-88 estiven nas Mercedes en expectativa de destino. Era un centro de FP onde se impartían asignaturas comúns. Cun alumnado moi problemático e un profesorado que mantiña unas loitas internas ben desagradables. O instituto estaba estigmatizado por una boa parte da sociedade lucense. Foi unha experiencia desagradable. O curso pasado, como consecuencia da Integración do Politécnico, volvín como provisional a este centro que nada tiña que ver co anterior máis que o nome. Aquí reencontreime con vellos compañeiros e coñecín xente que mereceu a pena. Nunca atopei problemas á hora de contar co equipo directivo, senón todo o contrario. O alumnado é boa xente e no instituto trabállase ben e moito. Nos momentos duros cando o ánimo me fraqueou e a tristeza avanzaba coma una roseira en outono, recibín, en especial, o apoio incondicional de Maribel, sempre tan solícita, agarimosa e balsámica. O presente amósase cincento, neboento e preñado de chumbo. Non importa que nos esmeremos para que as cousas funcionen . Somos un obstáculo para os seus afáns e por iso nos integran (que eufemismo,non?). Pois así, estupefactos, consternados, afrixidos, preocupados, desanimados… e moito máis, é coma nos sentimos ante tanta sinrazón e tropelía. O futuro é desconcertante, cheo de incertidume para moitos. Detesto os finais prolongados porque só fan perder os modais, así que a todos deséxovos o mellor. Grazas e démonos corda para seguir. Gustaríame rematar cunha frase prestada de G.T. di Lampedusa:” Tutto debe cambiare perchè nulla cambie”. A compañeira máis “INTEGRADORA”, moi ao meu pesar.

Carmen Abelleira

Dende o meu corazón… Levo moitos cursos traballando e desfrutando no Ies as Mercedes. Primeiro como profesora de Ciencias Sociais, e nos derradeiros anos coma especialista en Pedagoxía Terapéutica. Foi para min un privilexio poder desempeñarme profesionalmente nun centro onde palabras como respecto, participación e convivencia se materializan a diario. Un centro cun equipo directivo e un Departamento de Orientación que sempre respondeu de forma inmediata, axudando a construír un modelo educativo que nos faga aspirar a unha sociedade inclusiva, máis libre, máis xusta e solidaria… máis humana, con quen puiden comprobar que non pode haber educación se non hai compromiso ético. Un equipo de traballo co que puiden soñar, ao que nunca lle escoitei falar dun “alumno mellor” porque cada un dos nosos rapaces e rapazas eran competentes para aprender. Un equipo que non aplicaba a tiranía da igualdade, que é un trato idéntico para cada estudante sen ver as súas peculiaridades cualitativas, porque aquí non queremos formar man de obra, senón persoas. Un equipo que non renunciaba a unha sólida formación curricular (como o demostran os diferentes premios recibidos), pero que priorizaba a adquisición de competencias por riba dos datos e das datas… plenamente conscientes da sociedade futura á que queremos contribuír. É magnífico traballar cun equipo permanentemente disposto a escoitar as miñas necesidades e propostas para que eu puidera brindar unha atención educativa de calidade, sempre arremangado nunha loita que perseguía horizontes máis altos ca uns expedientes cuantitativos que nada din da grandeza educativa. Quero poñer de manifesto, e por suposto, agradecer, que os meus alumnos diferentemente capacitados nunca recibiron neste centro paternalismo, filantropía ou caridade institucional, senón confianza. Non só foron comprendidos e defendidos: aquí entendemos a diferenza como un valor e un dereito. Voulle contar á Administración que vin a un Xefe de Estudos, profesor de FP, emocionarse profundamente coa intervención limpa e clara dunha alumna de Secundaria. Vin ao profesorado de ESO amparar a escolarización nun ciclo de FP dun alumno con diversidade funcional, que hoxe trunfou profesional e humanamente. Vin ao persoal de conserxería, que cunha dose de sensibilidade inaudita enche de vida os corredores, poñendo música, material de sensibilización e toda a súa ilusión en liña co proxecto educativo do centro, sen máis xerarquía que a que impón o corazón. Vin a unha orientadora, eternamente dispoñible para uns e para outros, deseñando, programando actividades para aprender a vivir. Sen fronteiras. ESO, BAC, FP. Todos e todas. Sen dúbida, traballar no Ies As Mercedes fíxome medrar como persoa.

María Luz López Díaz (PT)

DARÍO XOHÁN CABANA, OUTRA VOZ SOLIDARIA CO IES "AS MERCEDES" É un dos autores de cabeceira para moita xente que ama a literatura no noso Centro. Premiado nacional e internacionalmente polo seu labor como escritor ou tradutor, as súas palabras chegan cargadas de saber, de solidariedade e da claridade que tanto se estraña nos tempos que corren. Tes unha vinculación coa cidade de Lugo xa abondo longa para que nos poidas contar algún momento, se o tes a ben, no que a túa biografía se cruzou co IES “As Mercedes”. Cruzouse e crúzase. Teño amigos traballando alí, e mesmo un familiar moi próximo, e moitos fillos de amigos estudando no centro, antes e agora. Ademais algunha vez teño ido dar algunha charla ou algún recital, hai bastantes anos xa. Estrañouche a fulminante decisión da Xunta de pechar o noso instituto? Por que? Estrañoume si e non. Por unha banda, trátase dun centro que me parece moi necesario, mesmo esencial polas súas singularidades, na rede de ensino público de Lugo, pero por outra banda hoxe a Xunta pódese esperar calquera cousa, pois está moi claro que milita contra o ensino público e fai todo o posible para degradalo e favorecer así o aumento do ensino privado. ¿Percibes que a reacción das institucións de Lugo e diso que se dá en chamar agora “sociedade civil” está á altura das circunstancias? A reacción do pobo (iso de sociedade civil non me gusta moito dicilo) parece algo morna en relación coa dimensión do problema. O burro di, segundo lin en Castelao: "mentres o pau vai e vén, descansa o lombo". Pero non descansa, hoxe non descansa nada, porque o pau vén con tanta frecuencia que o lombo se vai chagar como non se escoucee o que ten a vara na man. En canto á reacción das institucións, calquera apoio pode ter a súa importancia, pero o que realmente pode salvar o IES é a loita popular. Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”? Aceptamos, por suposto, algún bo consello. Consellos non sei dar, pero o que si sei é que a situación é aínda máis grave do que parece, porque forma parte dun plan a nivel mesmo mundial: a destrución de todos os aspectos sociais do estado e a instauración dun estado represor, esencialmente policial e militar, moi semellante ó que eran os estados no século XIX. E non por maldade pura e desinteresada, senón por interese económico: o capital privado quere lucrarse coa inmensa porción de actividade económica que representa o ensino, a sanidade pública, o sistema de pensións e de protección social. A Xunta está nese plan de contrarrevolución capitalista, e hai que telo en conta: a batalla pola salvación d'As Mercedes é unha parte da gran guerra de resistencia que temos que combater contra o capitalismo salvaxe. Sumamos este especial agradecemento. Recibe unha forte aperta.

Xosé Miranda fala para nós (e con nós)

Lugués de mil oficios nas letras, da poesía ao relato, da investigación etnográfica á narración, autor dalgunha das novelas máis lidas e aclamadas do último tempo, Xosé Miranda traballa ademais no IES "Xoán Montes" como profesor de Bioloxía e Xeoloxía. Por iso quedamos moi atentos á súa opinión ben versada sobre o contexto xeral e local do ensino medio.

¿Serías capaz, facendo de avogado do demo, de aceptar algún dos argumentos que se esgrimen para pechar as seccións de Bach. e ESO do noso instituto?

Facendo de avogado do demo, que é cousa que non me vai, porque non teño vocación de avogado e tampouco lle teño teima ao demo (das millentas falcatrúas que nos fan bótaselle a culpa ao demo), só aceptaría a necesidade de incrementar a oferta de Ciclos. Agora ben, se fan falta máis Ciclos, por que teñen que estar todos xuntos? Por que todos no sur da cidade (Politécnico e Mercedes)? Non se comprende. Mellor dito: é un disparate. Se fan falta Ciclos, que os repartan polo Monte das Pías (que agora chaman Piringalla), por Casás, polo Centro, por Magoi, por Sanxillao… Ou sexa: non fai falta pechar ESO e Bac nas Mercedes, de xeito ningún.

¿En que contexto cres que debemos enmarcar o peche dunha parte esencial do IES “As Mercedes”?

Todo o que signifique a redución de oferta de ensino público vai contra o noso futuro. É a minorización do ensino público para favorecer ao concertado, e é a súa conversión nun instrumento para poñer no mercado forza de traballo precaria e proclive á exclusión social. É un paso máis no proceso de privatización (veremos cantos alumnos de ESO e Bac rematan nos concertados) e de estratificación social (dous ensinos separados, a FP e Bac, separados mesmo físicamente). O ensino orientado á Universidade queren concentralo nos privados, e o orientado a FP, nos públicos. Porque uns van ser os dirixentes desa sociedade clasista e os outros, a man de obra barata (aínda máis barata, quero dicir): Un mundo no que os pobres non se mesturen coa xente.

¿Que opinión che merece a escusa das autoridades, espallada por determinada prensa, de que o que se fai en realidade é responder á crecente demanda de Ciclos Formativos?

A FP afastada da ESO é una trapallada. Fan falta máis Ciclos, máis Ensino para adultos, máis profesores, máis atención á Diversidade, una ratio menor de alumnos, fan falta moitas cousas. En cada un dos Institutos, non nun só.

A pregunta común: que che gustaría dicir á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”? Hai solución?

Non sei se hai solución, porque non hai peor xordo que o que non quere escoitar. Pero o que non chora non mama; e o que non se queixa, perde; e o que non protesta nada consegue; e temas como o dos desafiuzamentos ou o das preferentes amosan ben ás claras que para conseguir algo hai que loitar. Non queda outra.

Quedamos moi agradecidos a Xosé Miranda pola súa colaboración e o seu apoio. Recibe unha forte aperta no nome de todas as persoas que integramos esta ANPA.

Necesitamos un ensino pĂşblico de calidade preto da xente, na lingua da xente. Necesitamos centos de IES As Mercedes abertos e produtivos por todo o paĂs para podernos ter futuro como sociedade culta e avanzada.

XosĂŠ-Henrique Costas, vicerreitor da Universidade de Vigo.

ILIMITADOS EN VALORES E IDEAS

Foi

Día

Internacional

A sorte quixo que tan só 5 meses

Discapacidade do 2009 cando nas

despois de saír á luz, o ilímite fose

Mercedes

recreado

convidaron

xenio

destes

presentar o meu primeiro libro, O

tripulantes do futuro. A minuciosa

ilímite

lectura feita por Mari

pensarte

libre,

reflexión

persoal

sobre

diversidade

funcional. singular

unha

Luz e polo

equipo directivo, encabezado por

Era

unha

Juan Antonio López Fernández, deu

que

viña

lugar á idea máis orixinal que ata

precedida do fondo traballo de

agora se ten feito sobre O ilímite de

concienciación dirixido por unha

pensarte

profesora do centro, unha loitadora

seleccionar pasaxes do libro que

incansable: a humanista Mari Luz

non

López Díaz.

diversidade funcional; falaban de

presentación

Mari Luz é unha gran amiga dende hai anos. Unha gran amiga da que aprendín moitos valores, pero sobre todo ensinoume (e ensíname!) a proxectar os soños na realidade. Sempre souben que era unha muller inqueda, unha man imprescindible para andar o camiño; mais nunca sospeitei o agasallo que me tiña preparado: Mari Luz capitaneaba un

libre:

falaban

decidiron

para

nada

vida, de soños, de arelas de futuro, de construír a realidade desexada, da imbecilidade da morte... mais non

diversidade

Posteriormente tarefa

funcional.

acometeron

minuciosa

igualmente

seleccionar unha imaxe para cada pasaxe. Con estes dous elementos fixeron

carteis

xigantes

que

espallaron por todo o Instituto.

barco de educadores – humanistas

Ao profesorado soamente se lle dixo

– soñadores que ían ser

que

carteis

formaban

primeiros en traballar as miñas

dunha

verbas,

coa

desenvolvería o 3 de decembro e

ledicia máis grande que pode ter un

que os traballaran un pouco cos

autor: a súa recreación.

alumnos. Cadaquén podía escoller

agasallándome

así

actividade

que

parte se

a frase ou frases que foran da súa

interese e reflexionar sobre ela

Nunca poderei esquecer a emoción

dende a óptica que o seu interior lle

que me embargou ao entrar co meu

suxerira.

andador

abraiantes:

resultados houbo

foron

entre

aplausos

naquel

traballos

salón de actos cheo de mocidade

individuais e colectivos, debuxos e

en pé aos que minutos máis tarde

redaccións,

lles

soños e

realidades.

falei

capacidades

Houbo verbas extensas e debuxos

discapacidades, de límites e ilímites,

que falaban por si mesmos. Pero

sobre

todo

vocación

houbo

humanista

integración

natural

unha

clara

igualdade de oportunidades como

cada

ben

interpretación. As creacións, dende distintos eidos falaban da vida, da liberdade, da necesidade de convivir e respectarnos mutuamente, da necesidade de autodeterminación persoal, de interculturalidade, de ecoloxía, de violencia de xénero ou mesmo de concienciación vial. Só unha delas se aproximou ao mundo da discapacidade recreando unha fermosa parella de baile dunha muller á que lle faltaba un brazo e

irrenunciable

nun

Estado

democrático, social e de dereito. Hoxe as Mercedes esta a piques de pechar como IES para converterse en

Centro

Formación

Profesional. Oxalá os integrantes actuais

sexan

quen

formar

equipos onde queira que vaian con tanta sensibilidade como este, que nas

Mercedes

foi

capaz

desenvolver iniciativas de fonda creatividade humanista.

un home cunha pata de pau.

Iago Santalla Educador social e coach

Entrevista a Xabier P. Docampo

É sabido que Xabier P. DoCampo, antigo membro do gremio do xiz, orgulloso chairego afincando na Coruña, pasou anos entre nós e coñece perfectamente a cidade. Como ves a situación educativa?

Ando este tempo baixo o peso dun pensamento que me asalta cada noite: o ben claro e visíbel que o camiño de destrución do sistema público de educación en Galicia e en todo o estado español traerá consecuencias irreparábeis e moi dolorosas para todos nós e, o que é peor, para os nosos fillos e fillas. A destrución dos camiños de igualdade do sistema educativo contribúe a crear circunstancias de exclusión social e con ela marxinación, criminalidade e unha loita violenta e brutal dos desfavorecidos pola supervivencia. Para evitar isto foi para o que naceu a educación pública igualitaria.

Chegara xa aos teus oídos a situación do IES “As Mercedes”? Tiñas algunha idea previa sobre o Centro?

Sabía algo pola prensa, non era o primeiro caso dese tipo que chegaba ao meu coñecemento e podía comprender perfectamente todas as súas circunstancias: erosión do sistema educativo público, desprezo pola comunidade educativa implicada e todas esas cousas ás nos ten acostumados este goberno. Aínda estando eu xa xubilado, non perdín o interese polas cuestións educativas e, non polo miúdo, pero un sabe como funcionan determinados centros dos que a un lle falan os amigos e amigas que conservo no gremio. Ademais pola miña relación coa lectura do alumnado dos centros de ensino de toda Galicia, visito moitos cada ano. Por eses camiños un vai sabendo como se desenvolve o traballo escolar en moitos centros de Galicia, tamén no IES As Mercedes. Por se non chegase o dito, o luns pasado, día 1 de abril, estiven en Lugo e puiden saber de primeira man noticias do caso.

Que opinas da decisión da Xunta de pechar a ESO e o Bacharelato no IES “As Mercedes”?

Nos tempos que corren un escoita a palabra pechar dos beizos do poder e xa se bota a tremer, porque pechar converteuse en sinónimo de destruír, de eliminar, de derrubar esperanzas e camiños de vida. Pero a todo isto quero engadir que nada se pode facer sen escoitar e respectar a vontade comunidade educativa. Pais, nais, alumnos, alumnas e profesores, persoal non docente, que demostraron co seu traballo e coa colaboración entre eles unha preocupación e uns resultados educativos e de aprendizaxe que foron repetidamente valorados por instancias alleas ao centro, son os que teñen que ser a voz, a palabra derradeira neste asunto. É inadmisíbel que o goberno, so a desculpa dos dereitos dos pais e nais sobre da educación dos seus fillos, permita e apoie que se manteñan criterios discriminatorios por razón de sexo, e neste caso onde os criterios se basean en presupostos educativos universalmente contrastados, sexa desprezada a vontade da comunidade educativa.

Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”?Pódese gañar esta loita?

Amigas e amigos, só vos podo dicir que tedes razón, a vós só se vos pode vencer con autoritarismo e arbitrariedade. Se os que teñen razón non gañan, entón a razón verase escarnecida e blasfemada en vós. Contade co meu apoio, coa miña pequena forza e alento neste esforzo que a inxustiza vos obriga a facer. Eu, coma vós, tamén estou na loita polas causas xustas. Queremos darche as máis expresivas grazas polo teu compromiso. E van cunha forte aperta no nome de todas e todos nós.

Entrevista de Paco Martín

Ola, Paco. Como bo lugués de Recatelo e mestre durante tantos anos, o IES “As Mercedes” xa che resultaba de sobra coñecido... A realidade é que ademais de lugués e mestre tamén son vello o que me permitiu ser testemuña do nacemento do Centro (que tomou o nome do que levaba o “Cuartel de Las Mercedes” no que houbera un Rexemento de “Caballería” e que estaba situado onde sempre fora As Pedreiras, antes da desfeita que na toponimia de Lugo perpetraron, con total falla de respecto, desde a Administración e por mao de oficinistas e construtores, topónimo que, se cadra, non estaría de máis reivindicar, tendo en conta que “Las Mercedes” era o cuartel, non o lugar) e seguir, máis ou menos de preto, a súa andaina e sabendo da súa evolución, no tempo e nas persoas.

¿Sabías das actividades do IES “As Mercedes”, coñecías o seu papel no mapa educativo de Lugo? Aínda que hai algúns anos que estou xubilado e, polo tanto, algo lonxe do mundo que foi o de case toda a miña vida, vexo, escoito e leo con especial interese todo aquilo que teña que ver co ensino -e con máis interese, claro, o que lle toca a Lugo- polo

que sei bastante do labor que esa comunidade educativa está a levar adiante. Mesmo eu algunha vez participei en actividades do Centro. Teño magníficas referencias do traballo que nel se leva a cabo, dos seus bos resultados e da cumprida harmonía e colaboración que se dá entre os estamentos que o compoñen. Está claro que ocupa un espazo esencial no que é en verdade esencial para Lugo. A área na que o Centro está non pode quedar como pretenden que quede.

Dúas preguntas: que opinas da decisión da Xunta de pechar ESO e Bacharelato do IES “As Mercedes”? Estráñache, vista a situación actual do ensino na cidade? Sospeito que son demasiados, entre os responsables de reparar de que a formación que reciben as nosas rapaces e mais os nosos rapaces, os que teñen como referente supremo os aparellos electrónicos para realizar cálculos elementais -ademais, naturalmente, das ordes tallantes que reciben para que a mingua progresiva do ensino público que promoven determinados intereses ideolóxicos e económicos non se deteñacos que pretenden xustificar calquera parvada mal feita. Estou en contra de calquera decisión que poida resultar lesiva para a mocidade e, polo tanto, rexeito rotundamente a actitude das autoridades académicas da Xunta. Estrañar, o que se di estrañar despois do que levamos falado, non demasiado, esa é a verdade. O que si digo é que me parece moi mal. Moito!

Que che gustaría dicir á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”? Hai solución? Estou vendo que as accións unitarias coas que esa comunidade está facendo fronte ao que eu non dubidaría en cualificar de inxustiza manifesta son decididas e baseadas en argumentos precisos e ese debe ser o camiño -sen esquecer que, ás veces, hai que se impor aos atrancos-. A solución témola os lugueses. Se queremos.

Queremos darche as máis expresivas grazas polo teu compromiso. E van cunha forte aperta no nome de todas e todos nós. Apertas!

ENCONTRO CON ANTÓN DOBAO

Que nos apoie todo un referente nacional da cultura (escritor, cineasta, home de compromiso e de coñecemento) engade maior transcendencia, se cabe, á nosa causa. E presta alento para seguírmonos negando a que se peche un instituto que o barrio, a cidade enteira, reclama como propio.

Aínda que vive hai xa anos próximo a Compostela, Antón Dobao conserva en Lugo fortes vínculos familiares e afectivos. Que che di o nome IES “As Mercedes” e o barrio emerxente onde se sitúa o noso Centro?

As Mercedes é un centro que eu recordo desde neno, cando vivía primeiro en Garabolos e despois na Milagrosa e estudaba na Anexa primeiro e despois no que daquela era o Instituto Masculino. As Mercedes era case a fronteira do Lugo coñecido. Máis tarde, cando eu xa andaba polos 18 anos, meus pais marchan a vivir ao barrio de Fingoi, e entón as Mercedes quedan só a uns minutos da casa. Na miña memoria o espazo segue a ser o mesmo, a mesma arquitectura, o mesmo ritmo temporal exento, a pausa do coñecemento no medio dunha zona que se urbaniza a unha velocidade que a min me sorprende. Durante ano e pico, cursei o inicio dos meus estudos de filoloxía no Colexio Universitario de Lugo, que arrincou no edificio da antiga escola de Peritos, mesmo a carón das Mercedes, onde hoxe está o edificio do conservatorio. Neste novo edificio que veu a ocupar o espazo da vella construción de Peritos rodei en 2005 algunhas das escenas da miña primeira película. Era A biblioteca da Iguana, unha adaptación do conto homónimo do amigo e tamén lugués Xosé Miranda.

Así que, sen eu ter nunca unha relación directa coas Mercedes, sempre estivo presente en zonas amplas da miña vida e da miña relación con Lugo. Da mesma maneira que non sería capaz de entender Lugo sen o instituto no que estudei, por exemplo, tampouco o daría comprendido sen o marco físico e conceptual das Mercedes.

Que opinas da decisión da Xunta de pechar a ESO e o Bacharelato no IES “As Mercedes”?

Máis alá de consideracións sentimentais, entendo que todo o que signifique a redución de oferta de ensino público en calquera poboación de Galicia é un atentado infame contra o noso futuro colectivo e contra o noso presente. É a desestruturación do ensino público como servizo esencial para a formación das persoas. É a súa conversión nun simple medio para a posta no mercado de forza de traballo falsamente especializada e disposta á precariedade e á exclusión social.

Non tes relación directa co ensino, pero como cres que se pode explicar un peche destas características? Pensas que se trata dunha decisión técnica ou podemos enmarcala nunha estratexia moi consciente do Partido Popular?

Seguindo co que comentaba na pregunta anterior, soamente podo engadir que me parece o peche dun centro de ensino un chanzo máis nun proceso de privatización e de estratificación social. O proxecto é moi doado de comprender: o ensino público, mal dotado técnica e humanamente, cunha oferta raquítica, dedicaríase a modelar man de obra de escasa formación, disposta para a precariedade e unhas condicións de explotación aínda máis agudas ca as actuais. O ensino privado, pola contra, quedará destinado a formar elites para a dirección e o goberno da sociedade. É un proxecto de eternización dunha sociedade de clases profundamente diverxentes.

Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”? Ten sentido a nosa protesta?

A protesta é a arma que nos queda para alterar as condicións de vida, entendidas na súa totalidade, que proxectan impoñernos máis aló da nosa vontade colectiva. A mobilización é o noso espazo común de decisión alternativa, a democracia levada á práctica diaria para denunciar e evidenciar a falsidade do exercicio fraudulento da política contra os intereses da maioría. Cada protesta xusta é un símbolo da vida que esiximos vivir. Dignidade, formación, saúde, benestar. Non pedimos nada extrardinario ao que non teñamos todo o dereito.

En calquera caso, dentro das miñas poucas posibilidades, estou sempre ao voso dispor para colaborar naqueles actos en que consideredes que o que eu poida ofrecervos sexa interesante. Sorte e adiante.

Igual ca nos casos anteriores, dámosche as máis expresivas grazas polo teu posicionamento. Recibe unha forte aperta no nome de todas e todos nós.

AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ, TAMÉN!

Debe ser esta causa moito menos miúda do que certos poderosos queren, porque outro referente internacional da literatura nos presta a súa voz. O percorrido vital deste grande da cultura galega vinculouse moitas veces aos principais movementos pedagóxicos do país. Por iso o seu testemuño ten unha forza moi especial.

Para Agustín Fernández Paz, vilalbés de nacenza e vigués de adopción, a pedagoxía e a cidade de Lugo son territorios tan coñecidos como afectivamente próximos. Tiñas algunha información sobre as actividades do IES “As Mercedes”? R. Agás informacións de carácter xeral sobre o seu bo funcionamento, o certo é que non coñecía con detalle todo o que se fai no centro. Tivo que suceder este conflito para, sobre todo a través do blog da ANPA, coñecer a riqueza de proxectos e actividades. Un centro coma o IES As Mercedes, debera estar mimado pola administración educativa. Que opinas da decisión da Xunta de pechar a ESO e o Bacharelato no IES “As Mercedes”? R. A min paréceme unha mostra máis do desleixo co que esta Xunta está a tratar o ensino público. Un desleixo que, tanto no caso do IES “As Mercedes” coma noutras actuacións, leva a un deterioro na vida dos centros e supón un golpe ao prestixio social dos centros públicos. Esta Xunta, xa o sabemos, aposta principalmente polo ensino concertado. Logo está a burocracia sen alma. Desde os despachos, é moi doado mover unha ficha de aquí para acolá, sobre todo se vai significar un (discutible) aforro nos gastos. Ven a ficha, pero non ven as persoas e familias, e a sociedade, que hai a carón desa ficha. Como se pode facer algo así sen contaren con comunidade educativa? Non se entende que mellora lle poden ver á eliminación da ESO e do Bacharelato, coma se fosen incompatibles coa Formación Profesional, coma se o estaren fisicamente separados tivese algo de bo. O camiño correcto é sumar, mellorar en instalacións e en medios, e non andar movendo de aquí para acolá co pretexto de facer que se fai.

Como cres que afecta ao rendemento e ás emocións dun alumno ou alumna o traslado forzoso do seu Centro? R. É evidente que un hipotético traslado non tería máis ca desvantaxes. Para un alumno ou alumna, o centro educativo é algo máis que o lugar ao que se vai formar. É un ámbito esencial na súa vida, xunto co ámbito familiar, un lugar onde socializarse e crear redes de convivencia. E isto vívese con maior intensidade se o centro está incardinado na zona onde socialmente se desenvolve a súa vida. Mais todo isto, para a burocracia sen alma, non conta nada. Os alumnos e alumnas son só números que se poden borrar dun lugar para colocalos noutro. Volvo ao anterior: como se poden tomar decisións que afectan negativamente a tanta xente sen contar coa opinión da comunidade educativa? Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”? Ten sentido a nosa protesta? R. O movemento de protesta que está xerando unha decisión inxusta non só ten sentido, senón que é socialmente necesario. Estámolo vendo non só no voso instituto, senón noutros lugares e noutros ámbitos distintos do educativo. Coa escusa do aforro, as Administracións están tomando decisións que, malia que as enmascaren con retórica baleira, son decisións ideolóxicas. Se prexudican ou non á cidadanía, para eles é o de menos. Por fortuna, tamén estamos vendo como son moitos os lugares onde a cidadanía está exercendo o seu dereito a non deixarse esmagar, a non calar ante as inxustizas, a esixir que se escoite á xente, a esixir os seus dereitos. Claro que se pode! Pódese e débese. E tede a seguridade de que ante a vosa resistencia, pacífica pero firme, e sempre argumentada, han acabar por aceptar que a razón está da vosa parte. Queremos, como vimos facendo nos encontros anteriores, darche as máis expresivas grazas polo teu compromiso. E van cunha forte aperta no nome de todas e todos nós.

I.E.S. As Mercedes: a cousa ía ben ...

Hai 30 anos, cando cheguei a Lugo, o Instituto de As Mercedes, ao carón do centro universitario onde eu estudaba, non tiña moi “boa fama”. Claro está que esta fama, boa ou mala, ás veces é merecida e outras non, pero iso era o que se dicía. Hoxe, non hai máis que ver os xornais (cos recoñecementos e premios colleitados) e falar coa xente próxima a este Instituto para ver que as cousas cambiaron nestes últimos anos. E non foi por casualidade, senón polo esforzo e a ilusión dun equipo comprometido de xente que aínda cren no ensino público e nas persoas. Unha dirección exemplar, un persoal docente e non docente implicado (na súa meirande parte, que sempre hai quen pon os seus intereses particulares por riba do interese xeral) e un alumnado satisfeito fixeron deste Centro un dos de referencia, non só na cidade de Lugo, senón na súa provincia e tamén en Galicia. Entón, se a cousa ía ben, a que vén agora este cambio que se persegue coa “integración” do Instituto, dubidosa denominación para un proceso desintegrador como o que se pretende coa presenza exclusiva de Ciclos Formativos, e que ben utilizan como xogo de palabras os que defenden a continuidade do Bacharelato e a ESO no Centro nas súas lexítimas reivindicacións. Din os que toman as decisións e os que as apoian que a demanda é maior na formación profesional que no bacharelato, máis que cuberto segundo eles pola actual oferta da cidade, e que hai que dar resposta ao que a xente pide. Non lles quito razón, pero tamén hai que darlla aos que estes días están reclamando que as cousas se fagan doutro xeito. Este Instituto de Ensino Medio é o único na zona sur de Lugo, cunha poboación nova que requerirá dos servizos que viña ofertando ata agora nos próximos anos. Por que non se ten en conta esta argumentación, entre outras xa expostas nestes últimos días, e se fai un estudo máis razoable e razoado do que é necesario facer para evitar os prexuízos que estas decisións conlevan? Eu, non só como profesor que fun de Ensino Medio, nin tan sequera como profesor de universidade que son agora e que “recolle” no seu traballo os froitos deste nivel de ensino, se non como cidadán de a pé, súmome ao clamor dos afectados para que se de marcha atrás neste asunto. Señores políticos de Santiago, non inventen, que xa hai bastante que “amañar” neste país sen necesidade de tocar o que está a funcionar ben.

Fco. Javier López González ( Cartas ao Director, O progreso de Lugo)

CENTROS INTEGRADOS DE FORMACIÓN PROFESIONAL (CIFP), LAS VERDADES OCULTAS.

La palabra integración, según el diccionario de la real academia de la lengua, significa unir, un centro integrado de formación profesional como el que se pretende implantar en el IES As Mercedes de Lugo unifica los tres sistemas de formación profesional existentes, la reglada, ocupacional y continua. Veamos: -

La llamada Reglada: Aquella que se encarga de los ciclos formativos y que habitualmente ya se estudia en los actuales institutos de educación secundaria como el IES As Mercedes, en el que se imparten varios ciclos formativos de grado medio y superior y cuyas competencias son de la consejería de educación. Esta formación está dirigida a cualquier tipo de alumnado.

La ocupacional: Aquella que se encarga de la formación de desempleados para otorgarles una cualificación profesional y así aumentar sus opciones de incorporarse al mercado laboral. Las competencias de esta formación son de la consejería de trabajo y actualmente en Galicia todos los servicios de formación los gestiona una empresa privada. En Lugo hay varios centros de formación ocupacional como el de Montirón.

La continua: Aquella que se encarga del reciclaje de trabajadores en activo y cuya gestión corre a cargo de sindicatos y organizaciones empresariales.

Si para llevar a cabo esta integración tenemos que desmantelar un centro como el IES As Mercedes tenemos que hablar desintegración, desintegración de un modelo educativo referente a nivel nacional, basta con ver todos los reconocimientos que recibe en todos los niveles educativos. Llegados a este punto hay que preguntarse si es posible mantener las enseñanzas de ESO, Bachillerato, Ciclos Formativos (Reglada) y compatibilizarlos con la formación ocupacional y continua. La respuesta es rotundamente SI, de hecho en el IES As mercedes ya se realizaban cursos de formación continua en los últimos años y según se publicó en el DOG estaba aprobada una ampliación de los talleres de formación profesional para dar una mejor cabida a toda la formación profesional.

Entonces, ¿que se escode detrás de la reconversión de IES As Mercedes a Centro integrado?

1.- La reestructuración de las enseñanzas obligatorias en la ciudad de Lugo. Efectivamente, desde que el pasado año se realizó la reconversión del IES Politécnico en centro integrado y con la futura integración del IES As Mercedes se reduce la oferta educativa de las enseñanzas obligatorias en centros públicos. 2.- Las masificación de aulas en los centros de la ciudad. Los alumnos de ESO que salen de estos centros integrados van a parar a las aulas ya masificadas de otros centros (no es admisible hablar de calidad de la enseñanza con 35 alumnos por aula). 3.- Los centros concertados. Los grandes beneficiados, ya que como empresas privadas que son, se encuentran colocados estratégicamente en el centro de las ciudades para captar el mayor número de alumnos y así aumentar su cuenta de resultados, eso sí, alumnos seleccionados, para que los resultados de las evaluaciones que realiza la consejería les sean favorables. 4.- La privatización de la formación profesional reglada. Después de la última privatización de la formación ocupacional, la continua ya estaba en manos de sindicatos y organizaciones empresariales, le llega la hora a la formación reglada.

En resumen esto es lo que se esconde detrás de esa puerta llamada centro integrado de formación profesional, -

Desmantelamiento y privatización de la enseñanza pública obligatoria.

Privatización de una formación profesional reconocida a nivel europeo como referente, hay que destacar que los alumnos de formación profesional reglada son de los pocos que tienen un titulo con reconocimiento a nivel europeo, la tan nombrada Alemania no llega a esto.

Creo que todo esto tendría que hacer reflexionar a la ciudadanía de Lugo, no solo se está desmantelando un centro público, se está desmantelando un sistema educativo público que forma parte de eso que últimamente se llama ESTADO DE BIENESTAR. VICTOR MANUEL PAZ CORTINAS

Como muchos de mis compañeros, no estoy de acuerdo en el cierre de la ESO y BAC en el IES AS MERCEDES. Con estos cierres vamos a terminar como en los setenta y en los ochenta, con clases de cuarenta alumnos. Estoy seguro de que los profesores no van a ser capaces de dar clase a tantos y el nivel académico descenderá bastante. Estos últimos días se están realizando muchas manifestaciones, no sé yo si valdrán para algo, pero bueno hay que intentarlo hasta el final. El ANPA dice que si estamos todos “unidos” podemos conseguir algo, pero a ver… No entiendo en absoluto el cierre de la ESO, porque tengo entendido que ganamos premios educativos importantes y que sólo en un año ganamos mucho dinero, además este centro entre ESO y Bachillerato tiene muy buenos estudiantes. Además está el tema de los profesores: a ver a qué Instituto les mandan a ellos. Llegar a un Instituto nuevo no es fácil ni para los profes ni para nosotros. También me fastidia mucho que cierren el centro, porque puede ser que no me cojan en el Instituto que yo quiero o me tenga que separar de mis amigos, con los que llevo desde los cuatro añitos. Pero aún con todo esto yo pienso que si lo quieren cerrar lo harán… Un saludo. Iván López Cobo, alumno de 3º ESO del IES AS MERCEDES.

I.E.S As Mercedes: transformación en centro integrado Andamos luchando para que no nos echen de nuestro instituto, en el que llevamos tres años, ¡todo para ahorrar dinero! Lo único que conseguirán así es llevarnos a institutos más lejanos, separarnos de nuestros compañeros de toda la vida y masificarnos en las clases, de esta forma al alumno le será imposible entenderlo todo. No hay ningún problema en que los estudiantes de la ESO y BAC convivamos con los estudiantes de FP pues somos civilizados. Si de verdad hay racionalidad creo que deberían dejar las cosas como están. Un saludo. Francisco José Flores Díaz alumno de 3º ESO del IES As Mercedes

Hace unas cuantas semanas llegó a mi instituto, el IES As Mercedes de Lugo, un correo en el que se decía que pasaría a ser centro integrado, es decir, únicamente para alumnos de FP con lo que yo, alumna de ESO, y todos mis compañeros de ESO y BAC así como los profesores tendremos que irnos a cualquier otro centro del que aún no nos han informado. Evidentemente, al saber la noticia, todos pusimos esfuerzo de nuestra parte y organizamos manifestaciones, pancartas, y reuniones con nuestros padres, pero los mandos que dirigen todo esto se niegan a tener en cuenta nuestra opinión y este es un tema que me enfada mucho; nosotros, que somos quienes sufrimos las consecuencias de sus actos y quienes llevamos mucho tiempo sacando adelante nuestro instituto, no tenemos ni voz ni voto en este tipo de decisiones. Me gustaría ver si las autoridades educativas siguen siéndolo tras las próximas elecciones. Un saludo.

Noelia Gude López

Cuando estaba en sexto de primaria y acabé mi último curso en el CEIP Illa Verde tuve que, como todos mis compañeros, decidir a qué instituto iríamos para hacer la ESO y BAC. Tras darle muchas vueltas, la mayoría de mis amigos y yo decidimos pedir plaza en As Mercedes. Después de solicitarla pasaron dos largos meses en los que no sabíamos si nos cogerían o no. Entramos todos. Era nuestro primer curso de instituto y estábamos todos muy nerviosos. Pasaban los días, y habíamos hecho nuevos amigos, conocimos a gente... Los primeros días no éramos capaces de saber donde estaba ninguna clase y nos perdimos más de una vez. Nos llevó un tiempo acostumbrarnos a los nuevos profesores y a que cada uno da su clase de una forma distinta pero lo conseguimos, también conseguirnos dejar de perdernos por los pasillos, y hacer nuevos amigos. Ahora estoy en tercero de ESO, las cosas han cambiado mucho desde mi primer curso en ese instituto. Pero lo que más ha cambiado es que no van a dejar que otras personas tengan la experiencia que nosotros tuvimos. Por un capricho político van a cerrar As Mercedes, ese instituto al que hemos cogido tanto cariño y en el que hemos vivido, tanto profesores como alumnos tantas cosas. Un saludo,

Clara Burgo Beiro, alunma de 3º ESO del IES AS MERCEDES

¡Cuánto crecí en este instituto!

Hace cuatro años que llegué a este colegio. Me divertí mucho, conocí a muchos amigos, y por la forma de ser tan especial de este centro, nunca me sentí rechazada. Aquí siempre que te cruzas con alguien por el pasillo, te vas a encontrar con una sonrisa o una mirada dulce, y notas como te respetan aunque seas un poco diferente. Aprendí muchísimo en las clases, porque siempre tuve el apoyo que necesité. Siempre me animaron y me enseñaron a confiar en mi misma, y ahora sé que soy capaz de conseguir muchas cosas en la vida. Recuerdo muchos momentos buenos, y ahora que estoy a punto de irme, comprendo que cuando mis profesores me reñían y me pedían más, es porque sabían que yo podía más. Siempre estaban detrás de mi empujándome a subir más alto. Es difícil que yo hubiera estado mejor en otro instituto. No quiero acabar diciendo adiós. Este instituto queda dentro de mí, y sé también que yo quedaré en el corazón de mis profesores.

Nahia López Pascual 26

Dicen que la vida se vive en momentos y qué triste es el momento que anuncia la despedida de un lugar en el que todos los momentos vividos fueron felices momentos. Resulta muy difícil mostrar indiferencia, pasividad ante algo con lo que no estás de acuerdo.

Son vagos y tenues los recuerdos que vienen a mi cabeza de aquellos primeros años, contrarios a los últimos, mucho más vivos y claros. Pero todos, absolutamente

todos,

comparten

denominador

común:

fueron

buenos

momentos. Entré a formar parte del entonces grupo de alumn@s de 1º de E.S.O con tan solo 12 años y dejé el mismo lugar 6 años después tras terminar los estudios de BAC.

Durante ese tiempo conocí a personas

maravillosas, viví experiencias únicas y compartí instantes mágicos, que sin duda formarán parte de mi memoria para siempre. Las experiencias y los instantes sé que me servirán para recorrer el camino que aún me queda con la cautela y a la par con la seguridad que dan la experiencia y el aprendizaje. Y, las personas, tanto compañeros como profesores, muchos de ell@s hoy amig@s, sé que estarán ahí para compartir conmigo

los contrastes del

camino; dilatando los buenos momentos y contrayendo los malos.

No se entiende el presente ni el futuro sin echar la vista atrás, al pasado. Hoy quiero manifestar mi repulsa y mi rechazo para detener el borrado de mi pasado. Porque, creo firmemente en el proyecto educativo del centro, quiero que otros jóvenes tenga la oportunidad que tuve yo en su día. Es un tremendo error poner obstáculos y barreras al esfuerzo, a la dedicación, a la vocación, al trabajo y lucha de los docentes.

Termino diciendo que a la hora de tomar decisiones en un país democrático se debería tener en cuenta a las personas o grupos que están afectad@s e implicad@s. La información, consulta, participación y opinión en la propia toma de decisiones son factores que no se pueden olvidar. A quien le corresponda debe saber que si toda la comunidad educativa se opone, al menos, el proceso merece una reflexión a conciencia y no una imposición.

MARTA NEIRA FERREIRO EXALUMNA DE IES MERCEDES

Me habéis hecho sentir que soy importante.

José Luís Núñez

El pasado martes día 19 de marzo nos informaron a todos los alumnos sobre la desintegración de nuestro querido y viejo instituto. Con esta carta quisiera expresar el dolor que siento por dentro, llevo tres años en éste instituto y ahora de repente se me presenta un futuro incierto ya que el año que viene no sé en qué instituto estaré ni qué nuevos compañeros tendré. Lo que más me molesta es que nuestro instituto funciona perfectamentecon ESO y BAC ,tiene muchas ventajas sobre otros centros y quizás la más importante es que somos pocos alumnos por grupo y ello nos permite aprovechar mejor las clases.

Aarón López Álvarez

Para mí no es normal cerrar el instituto porque sí, sin ningún tipo de explicación a nadie. ¿Por qué cerrarlo? ¿Qué van a hacer con nosotros?... Hay muchas preguntas pero ninguna respuesta. Nosotros, como alumnos del IES AS MERCEDES, vamos a luchar por lo que es nuestro y porque queremos que siga adelante. Porque tenemos derecho a una educación digna. Porque As Mercedes funciona. Porque es nuestro instituto. Y sobre todo, porque no somos números que se puedan empaquetar donde haya un hueco; somos personas con derechos, igual que vosotros, y tenemos derecho a protestar para defender lo que queremos. No nos rendiremos.

AS MERCEDES SIEMPRE CON NOSOTROS Laura Carballeira

PADRES Y MADRES DE LA CIUDAD DE LUGO Y PERIFERIA...REACCIONEMOS ANTE LA DESMANTELACION DE CENTROS DE SECUNDARIA:

En estos dos últimos años hemos visto desmantelar el Politécnico con sentencia ejecutada sin derecho a recurso; los alumnos y familias han sufrido la medida, viéndolo de forma individualizada como barrio. Ha pasado desapercibido el efecto para el resto de la ciudad. Estos días sale a la luz la noticia de hacer desaparecer el IES As Mercedes y parte de la ciudadanía se pregunta ¿recortes? ¿Qué es eso de centro integrado?, ¿para el año caerá alguno más? Pues seguramente si. Los padres y madres de niños entre los tres y dieciocho años tenemos que evaluar que estas medidas nos repercutirán en la calidad de la enseñanza de nuestros hijos, aquellos pocos IES que queden en la ciudad que ya hoy están sin aulas y reciben un número importante de alumnado, recibirán a mayores el prorrateo de alumnos de los centros, unos ya desmantelados y otros con sentencia anunciada. Por otra parte, nos quedan los centros concertados con su alumnado de primaria y que bastante tienen, ya que aun estando bajo las reglas del juego de lo público, lo público no les aporta los recursos suficientes. Padres y madres, ¿qué nos depara la secundaria de nuestros hijos?...Centros con aulas masificadas y espacios reducidos....profesorado sin poder

dar atención personalizada a nuestros hijos, ya que donde se contesta o pregunta a 25 no es lo mismo que preguntar a 35 o más...Menos medios por alumno, ya que serán más a necesitarlos. La ubicación de esos pocos centros crearan una pérdida en calidad de vida con un gasto de tiempo, organización y económico extra a las familias, no será lo mismo que tus hijos tengan un trayecto de 15 minutos a pie que de 30 o más, y sin contar los afectados de la periferia de la ciudad que ya hoy les está suponiendo mínimo 45 minutos.....No pedimos que nos hagan más IES, no pedimos más profesores, no pedimos más ordenadores, que por supuesto se necesitan y no vendrían mal, pero nos resignamos y no pedimos, ahora bien ¿por qué eliminar aquello que está construido y es necesario?¿por qué deshacer lo que está funcionando con esfuerzo de toda la comunidad educativa?¿Para tener edificios cerrados o semivacios? ¿Nos enseñan los datos del posible beneficio? Padres y madres de Lugo y periferia, esto nos afecta directamente a todos, por lo que debemos impedir el desmantelamiento de más centros IES de la ciudad, con razonamientos de lógicos, que por cierto están bien fundamentados, para que nuestros políticos se den cuenta que la aplicación del ahorro en la gestión pública igual que la economía doméstica, está basada en la lógica y el razonamiento y no de ideas geniales que suenan muy bien pero destruyen lo edificado. Tenemos poco pero funcionando, con estas medidas acabaremos necesitando más.

Berta Villamor Catoira

Logo de transformar as cabalerizas do exercito nun centro para que os mozos e mozas poideran porlle titulación as suas habilidades creativas, xeracións diversas fomos quenes de aprender, non solo o que o programa educativo marcaba, non solo o que se non ensinaba nas practicas de talleres, por riba de todo eso, somos moitos os que gracias ó que representa este centro, aprendemos a vivir, a convivir, a respetar e a traballar. Solo espero que esto NON teña unha última e lapidaria enseñanza: SE ALGO FUNCIONA, DESTRUEO.

Ángel López

STUDENTS AGAINST THE CLOSING OF OUR SCHOOL 9th April 2013

Dear Sir or Madam , When we were at the primary school, and we finished our last course there, I had to decide which High School I was going to go. After thinking about it I decided to go to IES AS MERCEDES , and all my friends too. On our first course we were very nervous. Days passed and we made friends, met people... On the first days I didn't know where the classrooms were. It took me a while to get used to new teachers and their different kinds of teaching. But we got it, we made friends, we were happy. Now I'm on the third course of ESO , things have changed since I was on my first course. They're going to close our school, we'll fight and we'll try everything to avoid it . And if we have to go to another high school we'll stood tall because we have done everything we could so that authorities didn't close the school, OUR SCHOOL.

Yours faithfully.

Clara Burgo 34

Soy una alumna del IES AS Mercedes y curso este año tercero de la ESO. Como todos habéis leído estos días en las noticias, el Conselleiro de Educación quiere cerrar el instituto a alumnos de la ESO y de Bachillerato. Lo que nos preguntamos es ¿por qué lo hacen ahora? ¿por qué quiere cerrar este instituto? Nosotros estamos bien en él, estamos en clases de veinte alumnos, tenemos buenos materiales, el trato entre los profesores y los alumnos es muy bueno y entre los alumnos también lo es. Yo llevo tres años en este instituto y los conozco a todos, este instituto es el más cercano para muchas personas que ahora se tendrán que desplazar más lejos. A los alumnos de O Corgo los tiene que llevar un autobús a todos juntos y no saben a donde podrán ir. ¿Por qué nos hacéis esto? ¿No veis lo mal que lo estamos pasando alumnos y profesores? ¿Cuál es la razón para desmantelar algo que funciona perfectamente? Por supuesto no nos la han dado. ¿La habrá realmente? Ojala exista y sea buena porque si no hay razón para esta separación de buenos amigos, alumnos y profesores, los políticos estarán mas lejos todavía de la vida real y de nuestros verdaderos problemas diarios, si esto es posible.

María Álvarez Ruiz

Hace unos días nos informaron de que iban a transformar el IES As Mercedes, del que soy alumna. Eso significa que van a cerrar la ESO y el BAC para dejar sólo F.P. Lo que significa, también, que van a echar a todo el alumnado de sus clases, sin pensar en su bienestar y en las instalaciones que hay en las clases. Lo han hecho, obviamente sin pensar para nada en la opinión de alumnos, profesores y padres, que poco podrán hacer para evitar que eso pase. A pesar de todas las medidas que se han tomado para impedirlo, lo más posible es que el próximo curso el IES As Mercedes sea sólo un centro de F.P.

Sara Fernández Goris 35

No nos “Desintegréis” Este curso nos han dicho que nuestro actual centro, el I.E.S. As Mercedes, lo van a transformar en un centro integrado de FP para el curso próximo. El motivo que nos han dado es que se hace esto para ahorrar. Este centro está situado en la zona de Lugo donde más crece la población, por tanto, si lo cierran, en unos años van necesitar abrir otro, por lo que, desde mi punto de vista es una tontería. As Mercedes es el instituto de Lugo en el que mejor funciona el Proyecto Abalar. También tiene dos aulas de informática, una para tecnología y otra para el uso general. En tecnología, aparte del aula de informática, hay otra aula en la que hay el material necesario para hacer los proyectos que debemos hacer. Aparte de eso están los dos laboratorios, uno para biología y geología y otro para física y química, en los que podemos hacer una gran variedad de prácticas y experimentos. Para E.P.V. existe un aula en la que tenemos todo tipo de papeles, pinturas y es un aula muy luminosa. Para música hay un aula insonorizada con muchos instrumentos y sillas adaptadas para ello. Y la biblioteca tiene ordenadores, libros de todas las clases y si quieres leer un libro y no lo tienen, lo consiguen para ti. También tiene el gimnasio que a la vez es la sala de actos en el que existe todo tipo de material para todo tipo de deportes. En todas las aulas hay un proyector. Y yo me pregunto: si se hace un centro integrado todo el esfuerzo de los profesores y la directiva por hacer lo que han hecho con este centro no sirve de nada. Y si funciona, no entiendo por qué cerrarlo.

Alfonso Díaz Sal Entiendo que estamos en crisis y tenemos que apretarnos el cinturón. Pero una cosa es gastar menos en cosas de menor importancia, y otra muy distinta, hacer recortes en Educación. Sin ella no somos nada. No podremos conseguir trabajo, y tal como están las cosas, con varios millones de parados no podemos permitírnoslo. Nuestro centro, aunque tiene unas instalaciones antiguas, está dotado de pequeños ordenadores portátiles ( netbooks ) para todos los alumnos y una pizarra digital en los cursos de primero y segundo. Esto es conocido como ''proyecto abalar'' y los profesores recibieron clases sobre cómo llevarlo a cabo. Si cierran nuestro instituto todo este trabajo no habrá servido para nada. Esto funciona, no lo desintegren. Un saludo. Andrea Castro Corredoira 36

Oído a un alumno de 2º ESO - Viches, veu hai quince días e encheronlle a barriga de pulpo... o que tiñan que facer era metelo no caldeiro!.

Que facemos aquí?

Aprendemos a crear Aprendemos a ser flexibles nas nosas respostas Aprendemos a encaixar Aprendemos a canalizar as nosas respostas Aprendemos a perder o medo Aprendemos a crear beleza Aprendemos a prever o porvir Aprendemos a cambiar de opinión Aprendemos a innovar Aprendemos a buscar xuntos Aprendemos a ansiar coñecemento antes que recursos Aprendemos a ser intelixentes socialmente Aprendemos a xestionar as emocións Aprendemos a madurar Aprendemos a saber facer inmersións nas vida para desfrutar dela Aprendemos a estar en harmonía cos outros e creala entre todos

E tamén aprendemos números e letras, fórmulas e mapas, datos e datas, conceptos e competencias… pero que sin todo o anterior, non nos servirían para nada. AULA DE PEFAGOXÍA TERAPÉUTICA

Creo que neste país somos moi pouco agradecidos. Sexa por ignorancia, por incapacidade de poñerse no lugar do outro, ou por envexa, a maioría das veces non valoramos na súa xusta medida o traballo dos demais. Por iso, agora que deixades a dirección do instituto, non quero que o fagades sen antes darvos as GRAZAS:

Pola vosa ilusión, que vos acompañou no proxecto de renovación do centro, e por ser capaces de ilusionar a outras persoas que, como vós, proactivos, uníronse nun proxecto común: conseguir un instituto de ensino público e de calidade para todos, onde tivesen cabida a integración, a inmigración, a diversidade funcional (canto aprendemos!) e a igualdade de oportunidades.

Por crer na educación, na formación integral; por ser capaces de ver á persoa con problemas máis aló do seu comportamento; por crer que os seres humanos podemos mellorarnos por medio do coñecemento e o respecto.

Por levar ao instituto como estandarte de innovación e calidade, poñendo en valor as súas ensinanzas e o seu persoal.

Pola transparencia na xestión.

Pola vosa dedicación máis aló de horarios oficiais, só entendida por aqueles que aman o seu traballo e os que cren que as cousas poden cambiar e mellorar se se teñen ganas de que melloren.

Por ser boa xente, e por facernos ser mellores persoas na vosa compañía.

E a nivel persoal, grazas por facerme partícipe do voso proxecto, por facerme sentir orgullosa do meu lugar de traballo, por estar a gusto e ir contenta cada mañá, por deixarme colaborar e aprender ao voso lado, por sentirme valorada e subir o meu autoestima. Grazas polos bos momentos e sobre todo... pola vosa amizade.

MOITAS GRAZAS

Belén

(Pleno Concello de Lugo)

O día 26, diante da Xunta, os nenos tamén queren facerse oir, queren ao seu Instituto, aos seus compañeiros e profesores, queren que os deixen rematar a ESO aquí, onde os acolleron fai un par de anos e xa conseguiron adatarse, facer novos amigos e sentirse agusto, e onde se matricularon sin que ninguén lles advirtira de que a ilusión coa que aquí se traballa ía ser truncada por intereses nos que a eles non lles teñen en conta.

ANPA AS MERCEDES LUGO