MUZIEK op tournee gingen. Met op het programma onder meer The Juliet Letters, “een fantastische mix van stijlen van Elgar tot rock.” In 2010 speelden de Brodsky’s het werk ook op Rowlands eigen Stift International Music Festival in Twente. “Zonder Elvis Costello helaas, maar met zang van onze altviolist Paul Cassidy.”
ESSENTIE
Daniel Rowland (m) met The Brodsky Quartet
groeide begin jaren ’90 uit tot geestverwantschap door The Juliet Letters: een cyclus voor strijkkwartet en zangstem, gebaseerd op denkbeeldige brieven aan de tragische heldin uit Shakespeare’s Romeo en Julia. Costello en de vier strijkers schreven samen de teksten en muziek voor het album, dat na ruim 20 jaar een bijna legendarische status heeft bereikt. Daniel Rowland trad in 2007 als eerste violist toe tot het kwartet maar speelde twee jaar later als ‘oude vriend’ mee toen Costello en The Brodsky Quartet opnieuw samen
Behalve in hun gezamenlijke optredens hoort de violist Costello persoonlijk het liefst solo en akoestisch. “Dan is hij wat mij betreft op zijn puurst. Die popconcerten zijn leuk maar zó ongelooflijk hard. Wanneer hij zichzelf begeleidt op zijn gitaar komen ook de teksten het best tot hun recht. Zoals in Shipbuilding, geschreven naar aanleiding van de Falkland-oorlog, en Tramp the Dirt Down, een felle aanklacht tegen het Thatcherregime.” Rowland was er graag bij geweest in Carré, dat naar zijn verwachting een goed podium biedt aan de elementaire kracht die Costello juist solo kan losmaken. “Hij weet in zo’n mooi, groot theater de intimiteit te scheppen waarin je de essentie van zijn muziek het best ervaart.”
Costello is één van de beste songschrijvers uit de Britse popmuziek
Veteraan die blijft vernieuwen Wanneer Declan Patrick Mac Manus op 22 oktober als Elvis Costello zijn opwachting maakt in Carré is hij de 60 net gepasseerd. Na een carrière van ruim 40 jaar geldt Costello – Brit met Ierse wortels - nog steeds als een van de avontuurlijkste popartiesten. Terwijl sommige van zijn hits klassiekers werden bleef hij steeds nieuwe wegen zoeken, ook in verrassende dwarsverbanden, zoals met zijn idool Burt Bacharach, het klassieke Brodsky Quartet, americana-zangeres Lucinda Williams en recent de hiphopband The Roots. Met hen nam hij vorig jaar Whise Ghost op, het 51e album sinds My Aim is True (1977).
Dansen voor een toegift
Elvis Costello trad in 1979 voor het eerst op in theater Carré. Zijn album Armed Forces was toen net uit. De fans moesten tot 1996 wachten voor hij terugkeerde, opnieuw met zijn band The Attractions. De zanger was aanzienlijk beter geluimd dan de eerste keer, constateerde recensent Hester Carvalho in NRC Handelsblad: Terwijl de Attractions er onaangedaan bij stonden, introduceerde Costello de nummers met grappen en anekdotes, en als hij geen gitaar speelde stond hij achter de microfoon met een Bloody Mary te zwaaien. Maar ondanks de humor spetterde tijdens het zingen het zweet van zijn gezicht. Hij wist het publiek in Carré bovendien tot dansen te bewegen, met de best denkbare beloning: Of we geen benen hadden, vroeg Costello voordat hij overging tot de toegift. Nadat het publiek overeind was gekomen om te dansen, speelde hij nog een klein uur hoogtepunten uit zijn oeuvre, zoals Allison en Accidents Will Happen. In 1999 stond Costello opnieuw in Carré, nu alleen met pianist Steve Nieve. Tikkeltje minder spanning, evenveel zeggingskracht, concludeerde Carvalho in de NRC: Het optreden maakte nog eens duidelijk dat Costello een van de beste songschrijvers uit de Britse popmuziek is. Schrijver en fan van het eerste uur Joost Zwagerman nam vorig jaar twee dertigers mee naar een concert van Costello en stelde vast dat de zanger ook jongere generaties nog weet te overrompelen. In De Volkskrant citeerde Zwagerman zijn jonge metgezellin: Bijna 60, en dan zó voor het publiek staan, met zelfspot, maar zonder dat die zelfspot de tragiek van die intens droevige liedjes aantastte. Ik vond hem ongelofelijk cool.
Costello’s eerste hit in Engeland (en ook in Nederland) is Watching the Detectives, later gevolgd door onder meer Olivers Army, Accidents Will Happen, Good Year For The Roses, I Want You en Veronica.
2014
25