etapa berria 012
2012 2013
ondo pasa!!
Bertso afaria Aurreko urteetan bezala, Armentia Ikastolak arrakasta handiz antolatu zuen bertso afaria. Maiatzaren 17an, DBHko neska-mutilek ikastolan bertsolarigai bikainak daudela erakutsi zuten. Horiekin batera, benetako adituak diren Manex Agirre, Iñaki Viñaspre eta Uxue Ruiz de Arkaute izan ziren.
Como en años anteriores, Armentia ikastola celebró su bertso afaria con gran éxito. El pasado 17 de mayo, los chavales de DBH demostraron que hay una importante cantera de bertsolaris en la ikastola. Junto a ellos Manex Agirre, Iñaki Viñaspre y Uxue Ruiz de Arkaute demostraron ser unos auténticos expertos.
02
Egin ditugunak...
Tailerrak...
A lo largo de todo el curso, Armentxo se ha volcado en la organizaciĂłn de talleres para toda la familia. Al de astronomĂa han seguido otros: el de costura (donde mayores y peques hicieron su propio juguete), el de uso de la bicicleta, y el de cocina. Con las manos en la masa y con la ayuda de Jon Ander, l@s niĂą@s aprendieron a embotar y se lo pasaron en grande.
03
berritasunak
INTERCAMBIO DE LIBROS
liburu trukaketa Armentia Ikastolak liburu trukaketa sistema abian jarri du, hainbat familiak eginiko proposamena aintzat hartuta. Kanpaina honek, dirua aurreztea ahalbidetzeaz gain, iraunkortasunari lotutako baloreak hedatzen lagunduko du, hala nola, kontsumo arduratsua eta ingurumena zaindu beharra. Oraingoz 46 familiak eman dute izena ekimen honetan parte hartzeko eta, Lehen Hezkuntzatik hasiko den arren, asmoa beste zikloetara ere hedatzea da, datozen ikasturteei begira.
04
Lo primero, ¿cómo surge la idea? ¿Había demanda? La verdad es que ha sido una mezcla de varias cosas. Por un lado, varias familias habían demandado el servicio cuando hicimos el trueque de libros en euskera. Una madre, en concreto, nos explicó que en su anterior ikastola se hacía y le parecía raro que no lo tuviéramos en marcha. A eso se une el intento del profesorado de inglés hace años, que no cuajó. Y en tercer lugar, veíamos necesario apoyar el proyecto Agenda Local 21. Así quienes hemos organizado esto (Silvia, Marta, Idoia y Ainhoa) analizamos qué se hacía en otros centros y qué se había explorado en Armentia para empezar a trabajar en un nuevo sistema.
Tras una campaña de información en primaria, se apuntaron 46 familias lo que nos permitirá intercambiar casi 100 libros. Para empezar, una buena cifra. Comenzamos con primaria, pero si va bien el objetivo es ampliar el servicio en los próximos cursos, pero si hay interés estamos dispuestos a adelantar. ¿Qué se exige a una familia para participar en el intercambio de libros? Pedimos que los libros que traigan estén en buen estado, forrados y con el lápiz borrado. Y cada familia, debe comprometerse a cuidarlos de cara a que puedan seguir intercambiándose en el futuro. Habrá material que será imposible traspasar de unos niños a otros ¿no? Sí, no se puede intercambiar todo el material, en realidad en primaria, bastante poco. En primero y segundo los cuentos de inglés y el libro de Irakurgaiak. Y a partir de 3º también los cuadernos de trabajo de lengua castellana. Todos los demás, nuestros hijos e hijas trabajan sobre ellos, escriben, subrayan, pintan... así que sería imposible intercambiarlos. Y además, a nosotras por lo menos, nos gusta guardar todas sus “creaciones”.
¿Qué se busca con este intercambio? Por un lado, se busca promover valores relacionados con la sostenibilidad. • Compartir, reutilizar y promover un consumo responsable. Comprar no es la única manera de conseguir los libros de texto que necesitamos. • El alumnado se convierte en cuidador y usuario de los libros, pero no dueño, por lo que tienen que asumir una responsabilidad mayor cuidar ese material y que los libros duren el máximo posible. • Ver que para cuidar el medio ambiente debemos cambiar muchos hábitos diarios. Para ello, la reutilizar es una propuesta muy válida, para ahorrar en materias primas y disminuir residuos. Por otro lado, nos supone un ahorro económico, no lo olvidemos.
El que quiera acogerse a un intercambio de libros, ¿debe entregar todos o puede optar por entregar algunos y quedarse con otros porque tenga hijos más pequeños a los que les pueda servir? Cada familia puede entregar los que considere. Lo habitual está siendo entregar los libros que ya no vas a necesitar en la familia, los que deja el hijo o hija más pequeña, y pedir los del hermano/a mayor. Y ya por último, ¿comprar los libros nuevos es algo cultural? ¿nos importa más a los padres que a los peques que los niños lleven libros nuevos o nos da lo mismo? Hombre, hay de todo, y además hay que respetarlo. Nuestros hij@s valoran lo que nosotr@s transmitimos y es cierto, que la tendencia es la de comprar materiales nuevos. Debemos hacer entender a nuestr@s hij@s valores como el reciclaje, que las cosas no son de usar y tirar y se ve necesario cambiar nuestra manera de consumir. Además, hay que pensar que lo que nos ahorramos nos sirve para comprar cuentos, CDs y cualquier otro material (en euskera mejor), complementario al aprendizaje y de paso apoyamos también la creación cultural y la literatura.
¿Se han interesado muchas familias? Hay apuntadas 46 familias, con las que casi cubrimos las necesidades de libros de texto de todas para el curso que viene. ¿Cómo funciona, cual es el método a seguir? Nuestro objetivo es montar una red de trueque de libros de texto de aquellos que sirven de un año para otro (que no son todos). Se trata de generar un sistema sostenible y autogestionado, y en principio, la forma de funcionar es dejar un libro a cambio de otro.
05
literaturan ere...
Saioa Herrerros Armentia ikastola está de enhorabuena. Dos de sus alumnas, Saioa Herreros en la categoría de poesía y Larraitz Fagúndez en prosa, han logrado un reconocimiento dentro de los premios, Urruzuno. Dirigido a estudiantes de Educación Secundaria, tiene como objetivo la promoción del euskera a través de la creación literaria. La obra de Saioa: POEMAZ BLAI, y la de Larraitz: MOTEREDUN LATORRIZKO AUTO GORRI TXIKIA, ha sido valorado por escritores del nivel de Miren Agur Meabe y Katixa Agirre entre otros. ZORIONAK!
Hablamos con Larraitz... Egia esan, Urruzuno literatura-lehiaketara aurkeztu banaiz, irakasleak gomendatuta izan da, beste ikaskide batzuekin batera. Irabazteko asmorik gabe aurkeztu nintzen, parte hartze hutsagatik. Harritu egin nau, beraz, irabazi dudaneko berriak, eta baita asko poztu ere. Izan ere, sari hau irabazi izanak idazten duzuna ona dela pentsarazten dizu, eta suposatzen dut horrelako gauzak direla gehiago idazteko bultzada ematen dizutenak, azken finean.
Idaztea zaletasuna da niretzat, gustuko dudalako egiten dudan zerbait. Ez dut idazle profesionala izateko asmorik, baina atseginez jarraituko dut neuretzat idazten. Lehiaketarako idatzi dudan ipuina ere aurkezteko dudatan izan nintzen, baina egitea erabaki nuen azkenean, eta merezi izan duela dirudi. Bere etorkizuna erabaki nahian dabilen mutil bati buruzkoa da istorioa, baina bere haurtzaroko oroitzapenen bat ere agertzen da. Izenburuko autoa da, azkenean, iragana orainarekin lotzen duena.
Larraitz Fagúndez 06
protagonistak
Umeak zebiltzan inguruan, gurasoen arropetan eskegita, latorrizko jostailu polit horietako baten eskean. Igandea zela eta, gehienek eman zuten amore haurren insistentziaren aurrean. Umetxo txiki bat zegoen, baina, salmahaira iritsi ere egiten ez zena, bakarrik. Gehiago hurbildu nintzen. Bertan nengoela, ume hark dendariari dei egin zion, eta buelta eman zuen horrek. Ezagun nituen hark zeramatzan gerrirainoko bakeroak eta paparra bistan uzten zion kamiseta loreduna, olioz zikindutako amantalak estali arren. Haurrak, orduan, txanpon batzuk atera zituen poltsikotik, baina ez zen nahikoa, antza. Neskak triste begiratu zion, berak ezer egin ezin balu bezala, salmahaian ez baitzitzaion jada jostailurik gelditzen. Zerbaitegatik, oraingoan gauzak ondo egin eta aurrekoagatik konpentsatu behar nuen. Derrigorrean. Konturatu ere egin gabe anorak berri hartako patrikan sartu nituen eskuak, ez nuen ezer aurkitzerik ere espero. Baina, ustekabean zerbait nabaritu nuen, paper moduko batekin zetorren zerbait. Poliki atera nuen poltsikotik. Nire txikitako latorrizko auto gorri txikiari itsatsita zegoen papera. Zera zioen: “Aitona-amonen etxean izan gara eta hau eman digute. Ikusteak ilusioa egingo dizulakoan gaude. Zorionak bihotzez. Aita eta ama.� Malko bat erori behar zitzaidala nabaritzen nuen masailean behera, baina eutsi egin nion. Zertan nenbilen pentsatu ere egin gabe, makurtu eta latorrizko auto txiki gorria nuen eskua luzatu nion haurrari. Zur eta lur begiratu ninduen, eta begi-keinu egin nion nik trukean. Goxotasunez heldu zidan eskutik, eta txintik esan gabe abiatu zen jolastera. Moteredun latorrizko auto gorri txikia
07
ARMENTIA IKASTOLA
PILOTA
erreportajea Hablar de PELOTA en Armentia Ikastola, es sinónimo de compromiso, diversión, equipo y entusiasmo. Compromiso de todos, de Josu Iruarrizaga, que lidera el grupo de entrenadores junto a Xabi y Ane y de amas y aitas que semana tras semana acompañan a los 44 chavales de la ikastola a sus entrenamientos en Mendizorrotza y Adurza y a sus partidos por todo el territorio. Son conscientes de que el fútbol o el baloncesto arrasan hoy día, pero quieren transmitir que la pelota aporta muchos valores positivos. El objetivo: que los chavales se diviertan y aprendan a jugar, no que sean grandes campeones. Pero lo cierto es que la motivación es total y en el último campeonato de Alava, de las 13 parejas participantes, seis han llegado a la final y cinco son campeones en sus distintas categorías.
Da igual los nombres, lo importante es que todos ellos tienen ya el gusanillo de la pelota en el cuerpo y aprenden a disfrutarlo. Sin duda, Josu (profesor de la ikastola) tiene mucho que ver en ello. Como anécdota, cuentan que en los frontones más de una vez se ha escuchado a aitas y amas de otros centros escolares que Armentia ikastola juega con ventaja, porque en el campo hay 3 jugadores: la pareja de chavales y el tercero, el entrenador, Josu, indicando, enseñando y animando todo el tiempo, algo importantísimo en el frontón, para que los chavales jueguen y consigan el premio que supone ganar. Pero todo ello, sintiéndose bien, disfrutando de lo que aprenden.
09
familian...
AITOR, MAITE.... familia ERRARTE GAMIZ
Esku pilota eta palarekin izan dugun esperientzia ka elkartzen ziren entrenatzera. Talde polita! Sei neska horietatik Maitek baino ez du jarraitzen. Atzelari izan da betidanik, indarra du-eta. Pilotari jotzeko gai ez izatetik partidu luze eta borrokatuak jokatzera pasatu da denbora guzti honetan. Izugarria da egin duen bidea!
Oso kuriosoa da jendearen harridura eta miresmen aurpegia enteratzen direnean Maitek pala eta Aitorrek esku pilota egiten dutela. Esku pilota eta palarekin urte hauetan izan dugun esperientzia kontatzeko enkargua jaso bezain pronto mahai inguruan bildu gara solas egiteko. Beno, egia esateko kostatu zaigu biltzea baina hemen gaude ‌ Maite eta Aitor oso txikiak zirela hasi ziren pilotan ikastolan. Lehenengo Aitor hasi zen HH-n zegoela eta beranduago Maite. Maite esku pilotan hasi bazen ere, handik bi urtetara palaz jokatzera pasatu zen. Gogoan dugu Aitorrek lehe-
nengo partidua jolastu zuen eguna. Dulantzin izan zen Aritz Aginagalderekin, 6 urte baino ez zituela izango. Biak zuriz jantzita. Oso dotore praka berriekin. Partida hori hasi eta bukatu zen di-da batean. Galdu zuten, jakina! Ez zekiten ezta non kokatu ere. Zein baino zein urduriago. Lehenengo partida hartatik hona ibilbide luzea izan dugu. Nik esango nuke gauza asko ikasi dugula laurok. Maite Benjaminetan hasi zen eskolarteko txapelketan, 8 urterekin. Garai hartan sei bat nes-
10
Bide hori Josurekin egin dugu, bera izan da-eta urte hauetan Maite eta Aitorren entrenatzailea, baita izan dugun euskarria ere. Une oro ikusi dugu neska mutilei komeni zaiena baino ez duela egin. Azpimarratzeko Josuk izaten duen ikuspegi hezitzailea, beti neska mutilen ongizateari begira. Entrenamenduak eta lehiak marko horretan kokatzen ditu. Gure pilotariekin eman dituen urratsak beharrezkoak izan direnean baino ez ditu eman, behartu barik. Pilota goxuatik toke erdikora eta orain
...eta jokalariak
IBAI
tokeko pilotarekin. Eskertzekoa da neska mutilekin izan duen konpromisoa. Argi dago pilota kirol txikia dela. Eta ez da ohikoena pilotari izatea. Oso kuriosoa da jendearen harridura eta miresmen aurpegia enteratzen direnean Maitek pala eta Aitorrek esku pilota egiten dutela. Nire ustez miresmenarekin batera laguntza ere behar da. Ildo horretatik esatea oso inportantea da Armentia ikastolak egin duen lana pilota eta palarekin, Gasteizen erreferentea bihurtu da-eta. Era berean, inportantea ikusten dugu nesken parte-hartze bultzatzea. Egun Gasteizen oso neska gutxi dira palan. Hala eta guztiz ere, merezi duten errekonozimendua behar dute. Maitek esaten duen moduan herriko jaietan esku pilotako partidak antolatzen dira, aldiz palakoa jartzen baldin badute erakustaldi mailan soilik. Maitek behin eta berriro aldarrikatu behar izaten du bere burua pilotari moduan. Kuriosoa da jendeak Aitor lotzen duela pilotarekin, baina Maite ez (jakin arren pala egiten duela). Maitek esaten du bera dela Errarte I eta Aitorri dagokiola Errarte II izatea. Zilegi dela uste dugu! Aurrera begira noizbait Argentinara joatearekin amestu dute txapelketaren bat jolastera, edo pilotari profesionala izatearekin, baita Josu moduan entrenatzailea izatearekin ere. Maisu ederra dute!
Comparte el “teatro” con el futbol, pelota mano y pala. ¿Por qué empezaste a entrenar a pelota? Mi hermano Xabi, 3 años mayor que yo, jugaba y entrenaba a pelota y a pala, y eso me animó. En LH3 empecé a entrenar a “mano”. También sus padres le han animado mucho. -Es muy práctico que a los 2 hijos les guste el mismo deporte. Siempre llevamos 2 raquetas en el coche y cualquier frontón (en todos los pueblos de Euskal Herria hay uno) es bueno para que los 2 hermanos compartan un poco de tiempo. También Josu nos lo ha puesto muy fácil para que puedan entrenar, facilitando los horarios y “casi casi” personalizándolos ¿Te gusta la pala Ibai? Si. Mucho. Cada sábado que tengo partido me levanto muy nervioso. Joane y yo no tenemos rival que nos gane, les hago correr mucho en el frontón y lo paso muy bien, ¿Te gustaría ser palista de mayor? Si, y me gustaría poder ir a América a jugar.
JOANE ¿Cuándo empezaste a jugar? Desde pequeña, con 6 años. Comencé con una raqueta. Siempre me ha gustado mucho y me lo paso muy bien jugando Su madre, Ana, nos cuenta que le gusta de verdad. -Aunque Joane es muy “dormilona”, en verano madruga para ocupar el frontón de EA, Bizkaia,para que no se lo quiten los “veraneantes”. Allí pasa la mañana jugando. Joane es buena estudiante y en su tiempo libre practica solfeo, piano, atletismo, pelota mano y pala. ¿Cuál es tu actividad favorita? La pala, sin ninguna duda ¿Te gustaría ser pelotari de mayor? No sé, no tengo ni idea que haré cuando sea mayor.
11
entrenatzailea I
JOSU IRUARRIZAGA
Esku pilota eta palarekin izan dugun esperientzia
Josu Iruarrizaga, duela 11 urte hasi zen, pilota irakasten. Aurretik, Aitor lankideak hartu zuen, kirola haurren ohituretan sartzeko lana eta Josuk hartu zion lekukoa. Piskanaka hasieran. Eskupilotan bakarrik aritzen ziren gazteak eta kasik ez zegoen neskarik. Gaur egun 8 neskato ari dira, Josuren taldean. 2009tik, Mendizorrotzan egiten dituzte entrenamendu saioak. Kiroldegia oso ondo prestatuta dago, eta Araban horren ohikoa den hotza ez dute sufritu behar. Eta pilotentzat tenperatura ezinbestekoa da: hotzaren eraginez gogortu egiten direlako. Ze adineko ikasleak dituzue? Lehen hezkuntzako lehen mailakoekin hasi ginen baina, orain ezinezkoa da. Gaur egun, gazteenak, lehen hezkuntzako laugarren mailakoak dira eta datorren urtean, bosgarren mailakoak izango dira gazteenak. Maila horretatik aurrera, bosgarren mailatik hasi beharko lukete eskolaz kanpoko
jarduerekin? Bai, baina ni ez nago ados. Eskolako kanpoko klub-ak indartzen ari dira, elkarte horiek ez dutelako aterik ixten, gazteenek izena eman dezaten. Baina, gainera, nire ustez, haur txikienei erakusteko modu deserdinak daude. Tituloa duen irakaslea izan behar dute eta jolasen bitartez haurra kirolera erakarri behar dute. Ikastaroen prestakuntza oinarrizkoa da, sei urterekin hasi litezke jolas horiekin. Ez da aterik itxi behar, egia da, baina, nire iritziz ez da egokia. Zenbat ikasle dituzue? 16 palan dabiltza eta horietatik 7 neskak dira eta eskupilotan 28 haur ditugu. Oso pozik gaude palak izan duen garapenarekin. Eskupilotan aldiz kopurua gutxitu da, eskolaz kanpo dagoen eskaintzarengatik. Dena den, ni pozik nago, ikasle kopuruari eustea lortu dugulago. 44 haur ditugu eta kopuru garrantzitsua da, kontuan hartuta, pilota ez dela oso zabalduta dagoen kirola. Lehen hezkuntzako laugarren maila eta DBH arteko ikasleak dira. Animatzen dituzula esan duzu. Zer esango zenioke
12
pilota ezagutzen ez duen eta kirol honetara erakarri nahi duzun gazte bati? Kultura dela, guk ikastolan euskara klasean irakasten dugu, ohitura handiko kirola da eta ikastolako filosofiarekin bat egiten du. Emaitza onak eman ditu eta nabari da, gurasoek bultzatzen dutela jarrai dezan. Hori guztiaz gain, garrantzitsua da gazteak etortzea, ondo pasa dezatela, gustora egon daitezela, eta guk pilotarekiko dugun maitasuna helarazi behar dugu, hori da gakoa.
aitortu behar dizut kezkatzen nauela kirolean gero eta beranduago hasten direla haurrak Pilota banakako ala taldekako kirola da? Hori behin eta berriz esaten diet. Haurrak asteburutan aritzen dira pilotan: batzuk goizeko bederatzietan, beste batzuk ondoren. Askotan, partida beranduago duten horiek lehenago datoz eta nirekin egoten dira, frontoian jokatzen ari direnei ematen dizkiedan mezuak entzuten. Modu horretan ikasten
hasten dira pilotan, konfidantza izan eta gustorago jokatzen dute. Entrenatzaile moduan nik ez dut jokalari gazte onena izan nahi, nahigo dut 18 urte dituztenean, onena izatea.
dute baina, gainera, aurreko taldekoekin bat egiten dute, animatzen dituzte eta taldea babesten dute. Nire ustez oso garrantzitsua da talde bat garela ulertzea, banaka edo bikoteka jokatzen badute ere. Ikastolaren onena hori da, multzoka mugitzen garela eta lehiatzen ari garela Zaramaga, Amurrio eta Lakua moduko maila handiko klubekin. Zuen helburua bera, ez da txapeldunak izatea. Dena den, maila ona duzue, gazteek serio hartzen dute pilota... Bai, bai, irabaztea bigarren mailako kontua da. Beti esaten diogu partida jokatzea bera saria dela, garaipena, entremaneduetan egin duten lan onaren emaitza dela. Guraso batzuk beldur dira, kirolean berri izanda ez dutela haurrek goi mailarik izango. Baina, gure lan sistemaren arabera, gazteak politiki
Gazteen iritziak pisu handia izango du kirola aukeratzerakoan, ezta? Zer esango zenieke aita-ama horiei? Pilotaren kasuan bakarrik ez, kirol guztiak probatzeko gomendioa egingo nieke. Dena den, pilotak badu berezitasuna: gure kirola da, berezkoa, galtzen ari zen eta Armentia ikastolan berreskuratu nahi izan dugu. Taldeak pisu handia du gainera, giro ederra dago, 28 ikasleen artean, erdia baino gehiago maila berdinkoak dira, elkar
erakarri dira. Eta gazteenek ere intereses ikusten dituzte, beste lauk eman dute izena. Egia esan, gurasoak oinarrizkoak dira, haurrei laguntzeko, partidetara eramateko, e.a. Giro polita sortzen da beraiekin, eta entrenatzaileekin. Hori bai, partiduen aurrean errespetu handia dute, haurrak lasai uzten dituzte jokatzen eta harmailetan gelditzen dira. ONDORIOZ, kirol honek etorkizuna du? Bai, baina, aitortu behar dizut kezkatzen nauela kirolean gero eta beranduago hasten direla haurrak. Zenbat eta helduago izan, zailagoa izaten da inplikazioa eta pilota moduko kirol gutxituen kaltetarako da.
Hace unos dĂas quedaste txapeldun y tus compaĂąeros profesores de la ikastola estuvieron animĂĄndote, Âżcontento en Armentia? Bai, oso pozik. Haurrekin pilorari esker lortu dudan lotura zabaldu egin da egunero, egunero bestelako irakasgaiak izaten baititugu. Esperientzia ikaragarria da, Armentia ikastolako filosofiarekin bat nator eta oso gustora nago hemen. Armentian jarraitzea da nire desioa. Ea posible den!
13
eta entrenatzileak II
XABIER RODRIGUEZ
Esku pilota eta palarekin izan dugun esperientzia
G
ezurra badirudi ere, pasa dira jada sei bat urte Armentia Ikastolako entrenatzailea naizenetik. Hasteko, esan beharra daukat, ni ikastolako ikaslea nintzenean, bertan ikasi nuela esku-pilotan aritzen. Horrela, heldu eta urteak pasatzen joan ahala nire entrenatzaile moduan jardun zuenak, laguntzaile moduan egiteko proposatu zidan, nik baietz esan eta horrela hasi zen nire entrenatzaile etapa. Lehenengo egunak eta urteak, zailak egin zitzaizkidan, alde batetik oso gaztea nintzelako
(16 urte inguru) eta umeak nola tratatu oraindik ongi ez nekielako eta bestetik, horren ondorioz umeek kasu egitea nahiko kostatzen zitzaidan.
ni ikastolako ikaslea nintzenean, bertan ikasi nuela eskupilotan aritzen Hala ere, behin koxka hartuta, gero eta gustorago sentitzen joan izan naiz, umeek errespetatzen nautela ikusi dut, gustora daudela antzematen dut eta
14
nirekin gauza berri asko ikasten dituztela, hori da azken finean gehien betetzen zaituena. Bukatzeko, aipatu beharra daukat, oso harro sentitzen naizela esku-pilotan ikasi nuen ikastolako entrenatzailea izateaz, txikia nintzeneko garaia burura datorkit eta niri kirol hau erakutsi zidaten modua eta ikastolan suspertu zen modua. Ni ere helburu berdinarekin aritzen naiz gaur egun eta egia esan izugarri gustora sentitzen naiz.
ANE Duela 10 urte hasi nintzen ni palan jokatzen, eta uste dut haiekin nagoenean garai hartako momentuak oroitzen ditudala
2
urte pasa dira iada armentiako umeak entrenatzen hasi nintzenetik, eta badirudi bizitza osoa izan dela. Esan dezaket hazten ikusi ditudala eta hasieran umeak zirenak hasi dira nerabe izaten. Haien hobekuntza nabaria da eta horrek biziki pozten nau, entrenatzen ditudan umeak partiduz partidu gero eta hobeto jokatzea eta arabako finala irabaztea lortzea ikaragarria da niretzat. Entrenamenduetako
giroa ere oso aipagarria da, badirudi nerabeekin lan egitea oso zaila dela askotan, baina kasu honetan guztiz kontrakoa da, badituzte bere bihurrikeriak, eta askotan ni nekatu eta haserretzea lortzen dute, baina beti lortzen dute azkenean irribarre bat ateratzea haien kontu. Gainera, nabaria da pala gustuko dutela, eta gogoak dituztela hobetzen jarraitzeko, horrek ere lana asko erraztu egiten du.
15
Momentuz paroia egingo dut nire entrenatzaile lanarekin, datorren urtean kanpora noa, eta ezin izango dut haiekin jarraitu, pena osoz egiten dut, oso talde ederra direlako eta haien alaitasuna faltan botako dudalako. Duela 10 urte hasi nintzen ni palan jokatzen, eta uste dut haiekin nagoenean garai hartako momentuak oroitzen ditudala , eta horrek ere badu bere melankolia puntu bat. Hala ere, argi daukat haiek palan jarraituko dutela, benetan gustuko dutelako eta elkar ikusten jarraituko dugula kantxetan hemendik aurrera, bai entrenatzaile, bai lagun eta nork daki, agian aurkari bezala egunen baten.
festa buztita... El pasado sábado ocho de junio celebramos la fiesta de Armentia Ikastola. La verdad es que el tiempo no quiso aliarse con nosotros, ¡cómo llovía en algunos momentos! Pero con lluvia y todo la fiesta siguió adelante y peques y adultos disfrutamos con las actividades que se hicieron ese día: exhibición de danzas, de deportes, el sorteo realizado por los más mayores de cara a recaudar fondos para el viaje de estudios, talleres de cerámica, de globoflexia… no hubo tiempo para el aburrimiento. La txozna a tope a mediodía para degustar los ricos pintxos de txistorra y tortilla. Este año, como sabéis, la comida varió. Hubo paellada para todos y fue un gran éxito. Para el primer día se habían agotado todos los tickets y hubo gente que se quedó fuera. Y el colofón, la fiesta de la espuma. Gracias a que ese rato aguantó la lluvia, los más pequeños disfrutaron a tope demostrando que se ha convertido ya en algo imprescindible en la fiesta de la ikastola. Acabaron mojados, fríos, pero felices.
16
17
ekainean ere...
18
korrikan
19
Irakurtzeko... gomendioak MAGO ROSA (+3) Txabi Arnal ikastolako aita eta idazleak opari gehiago eskaintzen jarraitzen du, eta hona hemen azti bat, eta horra hor larruzko zorro bat den-dena irensten duena. Una nueva historia de este padre de nuestra ikastola: un mago avaro que consigue una bolsa de cuero que se lo traga todo. Una editorial gallega, OQO, y una ilustradora iraní, Rashin Kheiriyeh, cuyos dibujos que nos absorverán también a nosotr@s: ¡Oletemoc!
HAUR KORAPILOAK (+6) «Las penas son elefantes/Y se te cuelgan a la espalda./Las alegrías son caballos/Y aligeran y aceleran tus pies./El amor son hormigas/Y recorren todo tu cuerpo». Si quieres leer poemas como éste tendrás que leer este libro, pero también puedes encontrar la poesía de Juan Kruz Igerabide en libros como Poemas para la pupila, Poemas para las horas y los minutos, etc. Juan Kruz Igerabideren haur poesia liburuak hitz batean laburbildu daitezke: xarmagarriak. Honakoa ez da atera berria, baina hona sarrerako hitz beti pizgarriak: «Belaunean min hartzen duzunean, korapiloa bezalakoa jartzen zaizu, eta ez dizu lasterka egiten uzten. Horren antzeko korapiloak sortzen dira batzuetan sabelean, edo bihotzean, edo eztarrian, edo buruan…».
BALOIKA & MIGUEL JUEGA AL FÚTBOL (+10/+8) Bai, hain zuzen ere futbol gaindosia dugulako, hona bi liburu, agian, zer pentsa emango digutenak. Aingeru Epal-tzarenean Mikeltxoren gorabeherak irakurriko ditugu, eta, protagonisten izenen kasualitatearekin, Miguelen gorabeherak irakurriko ditugu, txikiagoentzat, Rotraut Susanne Berner idazlearenean. Dos libros, el de Aingeru Epaltza para los más mayores, y el de Rotraut Susanne Berner para más pequeños, que quizás nos planteen alguna duda sobre la sobredosis futbolera a la que nos someten…
ZUHAITZAK LANDATZEN ZITUEN GIZONA (+12) Jean Giono idazlearen kontakizun zoragarria duzu, agian zuk irakurri, eta haurrei konta diezaiezun. Orain dela urte asko euskaratu zuten eta Benito Lertxundik CD batean grabatu zuen, baina orain itzulpen berrituan datorkigu Mikel Vilchesen eskutik. Frantziako Proventza alde idor eta hustuan bizi zen artzainaren istorioa da: ardiak zaintzearekin batera, agureak egunero ehun ezkur, ehun intxaur, ehun zuhaitz landatzen zituen, eta denboraren poderioz ingurunea biziaraztea eta berdatzea lortu zuen. El hombre que plantaba árboles es el relato del escritor francés Jean Giono y cuenta la historia de un pastor que convirtió una zona desértica en un vergel. Una buena lectura veraniega que luego podemos contar en casa, una verdadera gozada también llevada a la pantalla. El que sepa francés la podrá disfrutar en http://www.dailymotion.com/video/ xuhkt_1-l-homme-plantait-des-arbres-giono_shortfilms.