Stil zijn bij god

Margaret Silf

God

STIL ZIJN BIJ

I n ho u d Stil zijn bij God 4 Tuin 6 Berg 14 Strand 22 Bos 32 Rivier 44 Oerwoud 54 Woestijn 64 Spelonk 74 Sterrenhemel 82

S t il z i jn b i j

Go d

Onze fotoalbums zijn tot de laatste bladzijde toe gevuld met herinneringen aan adembenemend mooie landschappen. Het doorbladeren van die albums roept talloze verhalen op over onszelf, ons leven en onze wereld.

Een mooi uitzicht kun je oppervlakkig in je opnemen, haast tussen de bedrijven door. Bijvoorbeeld door te stoppen op een parkeerterrein, een blik in de verte te werpen en weer verder te rijden, zonder dat wat je gezien hebt je werkelijk heeft geraakt. Of je kunt het uitzicht indrinken tot het deel van je geworden is. Je kunt iets van de sfeer ervan laten doordringen tot in je eigen geest zodat je het overal met je meedraagt, hoe ver je misschien ook van die geliefde plek verwijderd bent. Dat gebeurt bijvoorbeeld als je ergens vaak geweest bent, of er een tijd hebt gewoond. Zulke plaatsen raken verankerd in je ziel en laten een onuitwisbare indruk achter. Na verloop van tijd, soms pas op het moment dat je er weg moet, kom je tot de ontdekking dat je van zo’n plaats bent gaan houden met een liefde die niet in woorden te vatten is.

Gebed heeft zo zijn eigen landschappen, en net als in de zichtbare wereld kunnen we ook in ons geestelijk leven kiezen voor een oppervlakkige ontmoeting met het mysterie dat ons in leven houdt ‌ of we kunnen de diepte ingaan, tot

we het gevoel hebben dat we met het mysterie vergroeid geraakt zijn, zoals je ook vergroeid kunt raken met de plaats waar je woont. Bewoon het mysterie, en laat het mysterie jou bewonen. Hoe dieper je gaat, hoe meer het mysterie dat we God noemen je zal be誰nvloeden en vormen. Misschien zul je zelfs ontdekken dat je liefde voor dit mysterie, je verlangen om bij Hem te zijn en contact met Hem te hebben, alleen tot uiting gebracht kan worden in de stilte.

Dit boek nodigt je uit om rond te dwalen door de landschappen van je ziel, en vooral stil te staan bij de beelden die je op dit moment raken. Neem de tijd om stil te zijn bij God, om zijn schepping op je in te laten werken en te ontdekken wat dit landschap voor jou betekent. Als je omstandigheden veranderen of er een nieuwe levensfase aanbreekt, zul je aangesproken worden door andere beelden. Dus leef bewust, waar je ook bent en wat je situatie ook is.

Daal af in je eigen hart, laat het uitzicht op je inwerken en spits je oren om de boodschap te kunnen horen.

Ik wens je toe dat je, terwijl je wandelt en mijmert, steeds diepere lagen zult blootleggen van het verhaal dat God weeft in jouw leven en in onze wereld.

‘De beste meststof is de schaduw van de tuinman.’ Auteur onbekend

Tu i n

8 s ti l z i j n bi j go d

Wat betekenen tuinen voor jou? Is je tuin een plaats waar je lange zomerdagen doorbrengt, omgeven door de geur van versgemaaid gras en bloeiende bloemen?

Denk je allereerst aan het gezang van vogels? Kruiden en groenten die je zo vanuit je moestuin op tafel zet? Of denk je bij een tuin aan zwaar werk, een zere rug en een onbedwingbaar oerwoud van onkruid?

Misschien verbaast het je als ik zeg dat al deze dingen deel uitmaken van de tuin in je hart, en dat God in ieder aspect aanwezig is. Toch is het zo. Gebed is te vinden in zwaar werk en in liefde, in hartzeer en in je diepste verlangens.

De letterlijke betekenis van het woord ‘paradijs’, zowel in het Perzisch als in het Hebreeuws en het Grieks, is ‘heilige omheining’. Het is dan ook gemakkelijk te begrijpen waar het idee van een omheinde tuin vandaan komt – een indringend beeld van wat gebed kan zijn. Ik herinner me talloze prachtige omheinde tuinen, die vaak het hart vormden van kloosters of oude kastelen, plaatsen waar je je terug kunt trekken in de stilte en op kunt gaan in meditatie en gebed. Maar hier wil ik het met je hebben over de kleinste ‘omheinde tuin’ waar ik ooit van gehoord heb. Het begint met een jonkvrouw die in een reusachtig landhuis woonde en daar regelmatig gasten ontving. Op een dag, toen ze samen met een vriendin een kopje thee dronk, gleed de theepot uit haar hand tijdens het inschenken. De sierlijke porseleinen pot viel op de grond en het handvat en de tuit braken af. De meeste mensen zouden de theepot weggegooid hebben, denk ik, maar de vrouw hield van deze pot. Ze besloot hem een nieuwe bestemming te geven. Ze plantte er tere bloemetjes in en na verloop van tijd werd de theepot een heel kleine ‘heilige omheining’. De pot herinnerde de vrouw en haar gasten er elke dag opnieuw aan dat we in onze gebrokenheid zelfs nog meer gekoesterd en nog liefdevoller verzorgd kunnen worden dan wanneer we heel zijn.

Jouw hart is een tuin, de plaats waar je naartoe gaat om God in gebed te ontmoeten. Het is ook de plaats waar God jou ontmoet om je te helpen het heilige moment dat jullie delen te koesteren en te verzorgen. Er zal onkruid zijn, dat is zeker. En soms schieten er misschien doorns en distels op. Geen mensenhart is daar ooit vrij van. Soms is het goed om het onkruid eruit te trekken zodat het niet verder

11 Tuin

woekert. En soms is het misschien goed om het te laten staan en te bedenken dat ‘onkruid’ niets meer is dan een bloem die je niet zelf geplant hebt en die zich niet aan jouw wil wil onderwerpen. Er zullen verlangens en hunkeringen in onze tuin zijn. Sommige zullen zich uitstrekken naar het licht als reusachtige zonnebloemen of langzaam maar zeker onze dromen binnendringen zoals een klimroos. In je tuin groeien bloesems van pure vreugde, maar ook brandnetels en nachtschade, doornstruiken en planten met giftige bedoelingen.

Je tuin vergt onderhoud. Als je tenminste wilt dat het een heilige plaats blijft. Zelfs een paradijs heeft verzorging nodig. Een biddend hart ontwikkel je alleen door het regelmatig te bevloeien met onverdeelde aandacht. Gewassen die beginnen te woekeren moeten worden teruggesnoeid. Het is belangrijk om je eigen leven en je relaties met anderen onder de loep te nemen. Dat wat dor en doods is moet worden omgespit. Maar je hoeft het niet alleen te doen. De vogels zingen je toe terwijl je aan het werk bent en voeden zich met het ongedierte dat je gewassen bedreigt. De bijen bestuiven de bloemen voor je en de wormen geven lucht aan je ziel. Al deze wezens herinneren ons eraan dat de tuin niet aan ons toebehoort, maar wij aan de tuin. Er is niets waarover wij de alleenheerschappij hebben, zelfs niet over onszelf. We zijn levende cellen die deel uitmaken van het totaal van de schepping, afhankelijk van de andere bewoners van de planeet aarde zoals zij dat ook van ons zijn.

Een goede tuin is een plaats waar het leven welig tiert, een bron van voedsel voor dieren en planten en de tuinman zelf. In welke opzichten is jouw hart, jouw leven, een bron van voedsel en leven voor anderen? Welke kruiden, zoals oprechtheid of zachtmoedigheid, groeien er op de akker van je hart en geven hun eigen specifieke smaak aan het banket van het leven? Zijn er ook planten te vinden die de vreugde van anderen dreigen te bederven? Een sarcastische tong, misschien, of diepgewortelde wrok? Wat zijn de vruchten die jouw leven voortbrengt en die anderen vreugde geven? Groeit er onkruid in je hart? Ben je ongeduldig of intolerant en dreigt dat de kanalen van liefde te overwoekeren?

Een tuin is een plaats voor liefdevolle omgang met anderen. Wie laat jij binnen in de heilige omheining van de tuin van je hart? En hoe ga je om met de tuin van anderen wanneer zij jou uitnodigen om hun heilige plaats binnen te komen?

12 s ti l z i j n bi j go d

E e n o nt mo e t i ng me t de tuinm an Er is een oud verhaal over een diep verdrietige vrouw die ’s ochtends vroeg, bij zonsopgang, op weg gaat naar de tuin waar iemand begraven ligt van wie zij intens veel houdt. Tranen vertroebelen haar zicht, maar zelfs in het zwakke ochtendlicht ziet ze dat zijn lichaam verdwenen is. Ze schreeuwt het uit van ellende, naar de hemel, naar de engelen en naar de man die plotseling achter haar op het pad staat. Ze vuurt haar vragen op hem af: ‘Hebt u Hem gezien?

Waar hebben ze Hem naartoe gebracht?’ Hij antwoordt met één enkel woord: Hij noemt haar naam. ‘Maria!’ Op dat moment beseft ze dat ze haar verloren gewaande geliefde heeft teruggevonden, op een heel nieuwe manier. ‘Ik dacht dat U de tuinman was,’ stamelt ze. ‘Misschien ben Ik dat ook wel,’ zegt hij met een glimlach, terwijl ze samen op weg gaan, de toekomst tegemoet.

(Naar Johannes 20:11-17)

13

Trek je terug in de stilte en neem de tijd om samen met de ‘Tuinman’ door de tuin van je hart te wandelen. Deel je gedachten en gevoelens met Hem. Wees niet bang om eerlijk te zijn en Hem te laten zien wat er in je hart leeft. Hij weet het al, en Hij houdt evengoed van je.

• Wat voor weer is het vandaag in jouw tuin? Voelt je hart warm aan of juist koud? Schijnt de zon of is het mistig? Is de lucht in jouw binnenste vandaag blauw of juist bewolkt?

• Welk seizoen is het? Voel je je springlevend en vol energie, of heeft de winter je in zijn greep? Spruit er nieuw leven uit je of sterven er dingen af? Wat geeft jou levenslust? En wat dreigt je te verstikken?

• Welke bloem zou je de Tuinman willen laten zien, gegroeid uit het zaad van liefde dat Hij in je hart geplant heeft?

Welke vruchten of geschenken wil je Hem aanbieden en delen met de mensen om je heen?

• Met welk onkruid zou je graag willen afrekenen?

• Moet er misschien iets gesnoeid worden? Ben je bereid Hem gelegenheid te geven om te doen wat gedaan moet worden? Hij wil je de kracht daarvoor geven!

• Mag Hij in jouw hart de Tuinman zijn? Geef je Hem daar dan ook de ruimte voor, of probeer je alles zelf te doen?

Probeer de tuin van je hart te omschrijven met behulp van woorden of beelden. Vertel de Tuinman over je gedachten in de heilige stilte, en deel ze – als je wilt – ook met een vertrouwde vriend of vriendin.

Tuin

T i j d o m je t ui n t e ve r zorgen