Altenatiefje 2020

​Wijkkrant van Wijkwerking Altenawijk - Kontich - 37​e​ jaargang- 2020

​-

1

Altenatiefje 2020 Wijkkrantje van Wijkwerking Altenawijk Kontich Redactie & v.u.

Freelancers Website e-mail Facebook Instagram secretariaat rekeningnummer prijs volgend krantje

Diederik Vranken, ​altenawijk@gmail.com Chris De Smet, Kathleen Driessen, Greta Hendrickx, Linda Van Olmen altenawijk.be altenawijk@gmail.com www.facebook.com/altenawijk www.instagram.com/altenawijk Gaston Sallaets, Helendaveldstraat 56, 0475/604186 BE72 4155 0604 9116 KBC bank 1 gratis per brievenbus - extra exemplaren: € 2 onder voorbehoud: maart 2021

Inhoud Al te na?

Jean Gernay neemt afscheid Kerst in ‘t Park 2019 Kinderfuif Maurice Lambrecht Wistegijda...

RUP Altena Altenawijk op Instagram Michiel Claus Altenawijk zone 30 Nieuw zebrapad Zit jij al op Hoplr Altena?

Altenawijk in coronamodus Geen vuurwerk

3 4 5 7 8 9 11 12 13 13 1​5 16 20

Greteljeeke Ensemble Altena Musica P​luyseghembos Lezersbrieven Sluikstorten - vuilnisbakken Inzamelactie speelgoed Jubilarissen Geboortes Overlijdens Winkelhieren Cursiefje 100 jaar VTI Kontich

24 2​5 27 28 29 30 3​1 3​2 3​3 3​5 39 40

2

Al te na?

Dat het een vreemd jaar is, hoeven we je niet meer te vertellen. Eentje om snel te vergeten. We beperken ons dit jaar dan ook tot slechts één editie van ‘t Altenatiefje. Hopelijk hebben jullie ons niet te hard gemist.

Toch wel? Dan was dat zeker wederzijds!

Als je niet uit je kot mag komen, is het leuk om toch nog iets van je buren te horen, bijvoorbeeld via een wijkkrantje zoals dit. Dat beseffen we, dus bieden we onze excuses aan voor het lange wachten. De intentie is er meermaals geweest, maar het is ons niet gelukt om er tijd voor vrij te maken.

We hopen vooral dat iedereen deze bizarre periode - die nog niet achter de rug is - gezond en wel is doorgekomen, zowel lichamelijk als geestelijk en dat dat ook zo mag blijven in de komende maanden en dat we met zijn allen ons gezond verstand blijven gebruiken.

We hebben beslist om geen activiteiten te organiseren dit jaar: geen wijkfeesten, geen wc-werpen, geen garageverkoop, geen kerstfeestje.

Niks. Helaas. Met pijn in het hart.

Uiteraard was het niet alleen kommer en kwel. Een lichtpuntje was zomerbar Barbaar die deze zomer wel kon plaatsvinden en veel belangstelling kende.

Dat onze wijk veel solidariteit kent, bleek ook uit de avondlijke applausjes om de zorgsector te bedanken. Op sommige plaatsen werden de muziekinstrumenten boven gehaald en werden mini-concertjes gespeeld.

Er werden massaal mondmaskers genaaid. We zagen beren achter de ramen, witte vlaggen aan de huizen en onze wijk was in november al helemaal in kerstsfeer. Hartverwarmend!

Maak nog het beste van de feestdagen, maar hou het veilig, zodat we in 2021 stilaan terug de draad kunnen opnemen en gezellig kunnen buurten.

Voorlopig nog geen ‘al te na’ of ‘al te nabij’ dus...

Met afstandelijke groetjes, Diederik Vranken, je redacteur

3

Jean Gernay neemt afscheid De Jean,​ wie kent hem niet?

Zovele jaren de drijvende kracht van de W.A.W. wijkwerking.

Eind vorig jaar heeft hij beslist om de actieve deelname in onze werking stop te zetten. "Tijd om wat meer te genieten" klonk het...

En gelijk heb je Jean! Wie heeft het meer verdiend dan jij?

Je wou de fakkel doorgeven aan de jongere generatie, voor ons niet zo evident… Nu beseffen we pas echt wat jij voor en achter de schermen allemaal hebt opgebouwd. We doen ons best om de leegte in te vullen en je taken te verdelen (wat niet simpel is).

Voor heel wat mensen in de wijk was je een aanspreekpunt wat onze activiteiten betreft, en je nam het allemaal ter harte.

Ook op de gemeente had je een voetje in huis, wat telkens resulteerde in een vlotte medewerking aan onze voorstellen.

Al die jaren heb je een grote stempel gedrukt op de W.A.W. en dat deed je niet alleen, want Claire stond steeds aan je zij en keurde al jouw betrokkenheid meer dan goed.

Je was op elk evenement steevast de vaste man aan de kassa. Met Kerst kroop je in het pak van de Kerstman en toerde door regen en wind door de wijk. Met de garageverkoop verdeelde je ballonnen en liep je al de adressen mee af. Onze vergaderingen waren steeds goed voorbereid en werden in grote lijnen door jou geleid.

Claire stak op haar manier de handen uit de mouwen en ging helemaal op in haar ‘coffeeshop’ waar ze de mensen verwende met koffie, soep en warme chocomelk. Geen afwas was haar te groot of te vuil en ze boende de potten en de keuken tot ze blonken. Geschenkjes en snoep verdelen in zakjes voor de Kerstman gebeurde steeds in jullie living. Haar wasmachine heeft ook ettelijke uurtjes voor de W.A.W gedraaid. Ze was een superkracht achter de schermen!

Dit is nog maar een greep uit alles wat jullie betekend hebben.

JA we hebben samen heel wat mooie, plezante en onvergetelijke momenten beleefd.

En dat we jullie gaan missen, staat vast!

Maar we blikken met heel veel dankbaarheid terug op al wat geweest is en wensen jullie samen nog héééééél veel geluk toe!!!!

Van harte, de W.A.W.

4

Jullie hadden van ons nog enkele verslagen tegoed. Sommige zijn misschien vijgen na Pasen, maar ze herinneren ons toch aan betere tijden.

Kerst in ‘t Park 2019 - verslag Ho Ho Ho Ho! Op 14 december 2019 ontving de wijkvereniging meer dan 130 wijkgenoten voor het jaarlijkse kerstfeest. Voor het eerst ging deze traditie door in het Landhuis Altena. Deze nieuwe locatie bleek een schot in de roos: niet alleen zat iedereen er warmpjes en droog bij maar er was ook ruimte voor een gezellige workshop voor de kinderen. En voor wie die warmte nog niet genoeg was, was er heerlijke warme choco en glĂźhwein voor iedere bezoeker. Het cultuurhuis werd voor deze gelegenheid door de vrijwilligers in een feestelijke kerstsfeer ondergedompeld.

Nadat de Kerstman zijn traditionele tocht door de wijk had gemaakt ontving hij bij de inkom van het landhuis de gasten en had hij voor alle kinderen een lekkere verrassing.

Het kerstmenu van huiskamerrestaurant Conblani was om je vingers bij af te likken en vond gretig aftrek. De kookploeg van de wijkvereniging zorgde daarnaast voor heerlijke ballekes met krieken. Al met al een geslaagde avond en we zijn verheugd met de enorme opkomst. Wil jij volgende keer ook een handje toesteken om een tof evenement mee te organiseren?

5

Laat het ons weten! Nieuwe mensen met nieuwe ideeën zijn zeker welkom!

Bedanking Op zondag 14 december 2019 was ik ingeschreven voor het kerstdiner van de Altenawijk.

Spijtig genoeg werd ik die morgen wakker met verschrikkelijke spierpijn.

Ik had me voorgenomen mij te verontschuldigen zodra ik beter was. ‘s Avonds rond 20.30 u. ging de bel, en wat een leuke verrassing: 2 medewerkers van de wijkwerking stonden voor mijn deur, met warm en lekker eten. Het smaakte mij heerlijk!

Ik wens alle mensen die dit mogelijk maakten te bedanken om mij zo’n lekker eten aan huis te brengen, ondanks ik niet uit de voeten kon. Ik wens jullie nog veel succes toe met alle initiatieven die jullie voor onze Altenawijk doen.

Bedankt voor de goede service en het lekkere driegangenmenu!

Vriendelijke groeten, Monique van de serviceflats

6

Kinderfuif Maurice Lambrecht Op zondagmiddag 1 december 2019 organiseerde Maurice Lambrecht de warmste kinderfuif in onze Altenaschool, een prachtig eerbetoon aan Christophe Lambrecht voor de Warmste Week. Maurice zamelde maar liefst 25.000 euro in.

Jaren bracht het betreurde StuBru-boegbeeld Christophe Lambrecht met muziek zijn luisteraars samen. Zoontje Maurice is goed op weg om in zijn voetsporen te treden. De jongste van (toen) 5 jaar hield in de Vleugel, de feestzaal van het Altena Instituut een kinderfuif en verkocht o.a. truien met een zelf getekende regenboog op. Dat bracht alles samen 25.314 euro voor de Belgische Cardiologische Liga op.

De StuBru-presentator overleed op 5 mei 2019, na een hartstilstand.

Vlaanderen verloor zo een van haar warmste radiostemmen, Studio Brussel haar ‘nonkel’ en de Altenawijk een toffe gebuur.

7

Wistegijda... ⇝ er op vrijdag 24 januari 2020 weer gefilmd werd voor De Buurtpolitie bij het Biesaardspeeltuintje? ⇝ de speelpleinwerking deze zomer (1 juli - 27 augustus) niet doorging op het Weike in de Altenastraat, maar wel in de Mina Telghuissite naast het Altenapark op de Antwerpsesteenweg? ⇝ dit Altenatiefje zo lang op zich liet wachten waardoor in sommige huishoudens de partner valselijk werd beschuldigd dat hij of zij het Altenatiefje had weggesmeten? ⇝ Martijn onze wijkwerking helaas al verlaat wegens verhuis? ⇝ we hem toch erg dankbaar zijn voor zijn engagement en inbreng? ⇝ de proclamatie in het VTi op vrijdag 26 mei helemaal coronaproof verliep onder de vorm van een walk through concept? ⇝ parkresidentie Helenaveld 22 BEN-appartementen (2 gebouwen met elk 11 appartementen) zal tellen met een parktuin waarin enkele oude bomen gespaard zullen blijven?

⇝ de werken in het voorjaar gestart zijn waarbij de laatste restanten van Melkerij Heleneveld ​met de grond gelijk gemaakt werden?

8

RUP Altena Gemeente Kontich organiseert infoavonden rond de Ruimtelijke Uitvoeringsplannen. Op 5 november keurde het college van burgemeester en schepenen de startnota’s goed over vier gemeentelijk RUP’s, waaronder RUP Altena. Op donderdag 17 december 2020 van 20u30 tot 22u. is iedereen uitgenodigd op het digitale participatiemoment waar de startnota’s toegelicht worden en vragen gesteld kunnen worden aan de opstellers van het plan. Vooraf inschrijven was nodig via het webformulier op ​www.kontich.be/rup-altena​.

Het plangebied van het ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP) 'Altena' omvat het Altenapark waarbinnen verschillende voorzieningen en verscheidene functies gesitueerd zijn zoals het Altena Instituut, het cultureel centrum 'Cultuurhuis Altena', serviceflats, OCMW-woningen etc. Het plangebied is echter hoofdzakelijk bestemd als woongebied. Wij wensen het actueel gebruik van het plangebied te bestendigen en een toekomstperspectief voor de verschillende functies te bieden.

9

Het RUP heeft tot doel om het plangebied een gepaste bestemming te geven, uitgaande van het actuele gebruik als park. Daarnaast dienen bepaalde voorzieningen zoals het Altena Instituut voldoende ontwikkelingsmogelijkheden te verkrijgen, terwijl andere functies binnen het park zoals het kloostergebouw nood hebben aan een herontwikkeling/uitdoving. Er wordt gestreefd naar een totaalbenadering waarbij het creĂŤren van een aangename, leefbare parkomgeving binnen het centrum van Kontich centraal staat.

Het doel van het RUP is om het Altenapark te herbestemmen van woongebied naar parkgebied, en het park op te laden met kwalitatieve gemeenschapsfuncties.

Zowel kinderen als ouders, jongeren als ouderen dienen het park en haar functies steeds op de meest veilige en aangename manier te kunnen bereiken. Dit kan door in te zetten op een uitgebreid netwerk van wandelen fietswegen, gescheiden van het autoverkeer. Door een nieuwe toegang voor traag verkeer te voorzien vanaf de Bochtstraat en ter hoogte van het bestaande kloostergebouw, kunnen het park en haar voorzieningen nog toegankelijker worden. Deze nieuwe toegangen kunnen een verbinding vormen met het bestaande netwerk van trage wegen binnen het park en op die manier de doorwaadbaarheid verhogen.

10

Wijkwerking Altenawijk op Instagram Sinds heel kort vind je ​@altenawijk​ ook op Instagram: https://www.instagram.com/altenawijk/ En wat is daar nu weer het nut van? Een foto zegt vaak meer dan duizend woorden. Beelden van vandaag, maar ook beelden van toen, ​hashtag memories.​ We moeten meegaan met onze tijd hè.

Een bericht plaatsen op instagram is dan ook veel minder omslachtig dan bijvoorbeeld een artikel op de website plaatsen: een foto trekken met de smartphone, kort tekstje erbij en klaar is kees. Onze instagram-account is ook gekoppeld aan onze Facebook-account, dus de meeste berichten zal je ook daar terugvinden.

Op 2 dagen tijd telden we al 60 ‘volgers’. Die zagen ondere andere deze post verschijnen:

Vandaag ontvingen we enkele foto’s uit de oude doos. +\- 1960? Toen zag je van vooraan in de Altenastraat (toen nog een ‘assenweg’) de huizen in de Helenaveldstraat staan.

Wil je ook op de hoogte blijven, aarzel dan niet om ons te volgen.

Stuur ons gerust je foto’s door: een mooie zonsondergang, een regenboog, een eekhoorntje in de tuin, een leuke herinnering, … Al wat met de wijk te maken heeft, is welkom en dan maken we er een leuke post van. Of zet het op jouw Instagram en tag de @altenawijk.

11

Michiel Claus

Op 22 januari verongelukte Michiel Claus op 34-jarige leeftijd. Hij was de de bezieler van zomerbar Barbaar in ons Altenapark en ook uitbater van CafĂŠ De Wipschutter.

Op 1 februari vond er een indrukwekkend en hartverwarmend afscheid plaats in de Altenakapel. Honderden vrienden en sympathisanten volgden het afscheidsfeest op het groot scherm naast de kapel, op de locatie van Barbaar.

Medeorganisatoren Wim en Tine bleven niet bij de pakken zitten en organiseerden ook dit jaar zomerbar Barbaar. Daar kwam opnieuw veel volk op af.

Intussen kregen ze ook groen licht van het gemeentebestuur om de nieuwe uitbaters van Bistro Altena te worden. Daarover lees je wellicht meer in ons volgend Altenatiefje.

12

Altenawijk zone 30 Vanaf 1 januari 2020 werd de hele Altenawijk verplicht zone 30. Zo stond het te lezen in het gemeentelijk infoblad van Kontich in januari, alsook in Het Laatste Nieuws. Ondertussen is de signalisatie in onze wijk aangepast. Laten we als bewoners alvast het goede voorbeeld blijven geven. :-)

Nieuw zebrapad Onze wijk is een zebrapad rijker, in de Altenastraat t.h.v. de Mina Telghuislaan. Deze oversteekplaats wordt vaak gebruikt door schoolgaande kinderen en wandelaars die via de Mina Telghuislaan naar het Altenapark gaan.

Nieuw zebrapad in de Altenastraat (foto Alain Giebens) Nog teveel automobilisten deinzen er niet voor terug om toch nog stevig op het gaspedaal te duwen. De Altenastraat en Helenaveldstraat krijgen 13

nog steeds behoorlijk wat doorgaand verkeer te slikken. Tal van wijkbewoners zijn vragende partij om deze snelheidsbeperking strikter te controleren.

Ken jij de reglementering nog i.v.m. zebrapaden?

Een voetganger moet een zebrapad gebruiken als dat zich binnen de 30 meter bevindt van de plaats waar hij de weg wil oversteken.

In de regel heeft de voetganger voorrang aan een zebrapad. Als automobilist of fietser moet je dus stoppen voor een voetganger die het zebrapad aan het oversteken is of die op het punt staat dat over te steken.

Dit geldt niet als een fietser het zebrapad wil oversteken, tenzij hij de fiets aan de hand heeft.

Deze voorrang is evenwel niet absoluut. De voetganger moet kijken of de automobilist hem wel gezien heeft en of die wel tijdig kan stoppen.

Het is de verplichting van de automobilist om het voetpad slechts met matige snelheid te naderen.

Je mag geen andere bestuurder inhalen die vertraagt of stopt voor een zebrapad. Je mag je wagen al evenmin parkeren op een zebrapad of tot vijf meter daarvoor. Je mag in die zone ook niet stilstaan om bijvoorbeeld mensen uit je wagen te laten stappen.

Alvast bedankt aan Gemeente Kontich voor het nieuwe zebrapad! Hopelijk zal dit de veiligheid van de zwakke weggebruiker ten goede komen.

Sponsors Aangezien we 3 edities van het Altenatiefje hebben geskipt, dient er voor deze periode niet betaald te worden en worden de sponsorcontracten automatisch (kosteloos) verlengd. Hartelijk dank voor jullie begrip.

14

Zit jij al op Hoplr Altena?

Onlangs zat er een uitnodiging in je bus om deel uit te maken van het Hoplr (“hopler”) buurtnetwerk. Het is een besloten digitaal platform, dat wil zeggen dat enkel geregistreerde leden (van de Altenawijk) de informatie kunnen zien. Dit is een mooie aanvulling op onze bestaande communicatiekanalen omdat je hier zonder risico gemakkelijk contact kan houden met elkaar. Je kan hier allerhande hulp aanbieden of zoeken zoals een babysit. Wil je even een aanhangwagen lenen of een zaag? Wil je verkeersproblemen bespreken of een activiteit aankondigen? Is je trouwe viervoeter spoorloos? Smijt het op Hoplr!

Registreer je op ​www.hoplr.be​ of download de app, geef je buurtcode in, stel je even voor en hoppakee! Het is bovendien helemaal gratis.

Dit vonden we bijvoorbeeld op Hoplr, zomaar te vinden in onze wijk:

Het gaat er heel constructief aan toe. Alle negatieve en commerciële boodschappen worden er door de moderatoren van Hoplr uitgefilterd.

Het platform is sinds 2014 actief en focust op sociale interactie tussen inwoners en het engagement in de buurt. In deze tijden van social distancing zoeken meer en meer buren naar middelen om contact te houden met elkaar of om solidariteitsacties op te zetten. Het gebruik van Hoplr is de voorbije weken dan ook in een stroomversnelling gekomen.

15

Altenawijk in coronamodus Hoe gaat het met onze bewoners? We zochten er een paar op.

Er zijn weinig mensen die in onze Altenawijk wonen ĂŠn werken, maar we vonden er alvast eentje: Linda Van Olmen. Ze woont in de Altenastraat ĂŠn werkt in Delhaize.

Hallo Linda, je staat dicht bij de mensen van Kontich omdat je in Delhaize werkt. Hoe valt het werken daar mee in coronatijd?

Linda: Het is natuurlijk niet meer zo simpel als vroeger, maar we doen qua veiligheid ons best zodat klanten veilig kunnen winkelen. Er werden veel veiligheidsmaatregelen genomen en dat is, naast voor onze klanten, ook voor het personeel een geruststelling. Delhaize Kontich is en blijft nog altijd een gezellige buurtsupermarkt. Soms zien we wel eens iemand die weinig begrip toont voor de strenge regels, maar door te bemiddelen of praten, komt dat meestal wel goed. Het is moeilijk voor iedereen nu‌ Zien jullie nog evenveel klanten, of kopen mensen meer online uit angst voor een besmetting?

Linda: Het is nog altijd heel druk. Mensen komen per week misschien een keer minder winkelen, maar doen wel grotere aankopen per keer. Ze gaan buiten met overvolle karren terwijl ze dat vroeger meer zouden spreiden.

Zie je nog veel hamstergedrag?

Linda: Nee gelukkig niet. Mensen kopen nu wel meer drank en lekker eten om het gezellig te maken thuis. Wat kan je anders doen nu de horeca toe is?

Maar anderzijds zien we wel dat mensen ongeduldiger worden en zich vragen stellen bij bepaalde regels. Mens mogen geen grote feesten organiseren, vaak een deel van hun familie niet zien en dat maakt hen zeker niet gelukkiger en dat voelen wij als personeel ook. Maar zoals gezegd, we doen ons best om het voor iedereen draaglijk te houden.

Heb je een Kerstwens voor de lezers?

Linda: Ja, dat wij allemaal gezond mogen blijven en dat alles rond corona snel voorbij mag zijn. En tot dan doen we ons best om alles goed te laten verlopen! Prettig kerstfeest aan allen.

16

We vroegen ons af hoe het - in coronatijd - met de oudere bewoners in onze wijk gaat. Zo ontmoetten we Marie Louise (Loesje) Goossens. Zij is 87 jaar en woont al enkele jaren in de Altenastraat.

Marie Louise, of Loesje zoals je buren je noemen, hoe gaat het met jou in deze bizarre tijden?

Marie Louise: Ik ben een oudje hè. Ik ben alleen en weduwe. Mijn man Wim Scheirens overleed begin 2019.

Zelf ben ik niet meer zo goed te been maar ik probeer zeker nog buiten te komen met mijn rollator. Ik ga al eens naar Delhaize en Aldi of naar de apotheker. Of ik doe een wandeling in de wijk.

Ben je niet te eenzaam nu?

Ik ben gelukkig want ik heb 2 dochters en 4 kleinkinderen en zelfs een achterkleinkindje van 2 jaar. Ze doen hun best om bomma in coronatijd toch te bezoeken, maar altijd met een mondmasker op én in de tuin. Dat ik ze niet binnen kan ontvangen, met een soepje of een koffietje, dat vind ik wel triestig.

Zie je tegen de feestdagen op?

Met de feestdagen blijf ik nu thuis. Ik heb mijn huisje versierd met een boompje en wat lichtjes.

Misschien komt er wel iemand van de kinderen eens wuiven in de voortuin.

Ik kook lekker voor mezelf, ik denk aan konijn met bier en een lekker kerststronkje… en een lekker glaasje wijn erbij natuurlijk. Ik zet mooie muziek op en ik ga toch een beetje genieten.

Goed zo! En volgend jaar terug een echt feest.

Jazeker, dat hoop ik. Met iedereen.

Hebt u nog een kerstwens?

Ja, dat iedereen gezond mag blijven, dat die corona snel weg is en dat ik volgend jaar mijn hele familie terug mag binnenlaten.

17

Even verder in de Altenastraat kwamen we ook Jeannine Helsen (ook een 80-plusser) tegen.

Jeannine, jij bent ook al enkele jaren weduwe en woont alleen.

Hoe gaat het met jou in deze coronatijd?

Jeannine: Ja, plezant is het niet. Ik ben alleen, ik woon op een appartement in de Altenastraat. Ik heb weinig familie, dus ik zie niet zo veel mensen. Ik slaap weinig en ik denk veel na.

Ben je soms eenzaam, Jeannine?

Ja, maar ik laat de moed niet zakken. Ik ga elke dag wandelen, tenzij het geen goed weer is, en zo zie ik mensen. Als ik mijn buren zie, doe ik altijd een babbeltje. Gelukkig heb ik heel goede buren. Soms zit ik bij hen in de tuin.

Veel moed Jeannine, en prettige Kerst. En volgend jaar een beter jaar! Hou je gezond.

18

Een fijn initiatief In de lokalen van Altena organiseerde een leerkracht van het Sint-Jozefinstituut voor haar leerlingen een calldesk. De leerlingen van 7 Business Support werd gevraagd om 80-plussers uit de wijk (en bij uitbreiding uit de hele gemeente) te bellen om te vragen hoe het met hen gaat in coronatijd.

Bron: HLN, 22-11-2020 Marc Ceulemans

19

Geen vuurwerk Vorig jaar werd er fameus wat vuurwerk afgestoken in het Altenapark. Dat had zijn gevolgen bij de dieren van de nabijgelegen kinderboerderij van Altena. De afstekers vonden het ook niet nodig om hun afval deftig op te ruimen.

Die problemen zouden dit jaar van de baan moeten zijn, aangezien er een algemeen vuurwerkverbod geldt in de ganse provincie Antwerpen.

Op die manier hoopt men samenscholingen te vermijden en een toevloed aan brandwondenslachtoffers in ziekenhuizen te voorkomen.

Onze diertjes zullen er ook niet rouwig om zijn. Maar omdat sommige vuurwerkfanaten wel eens hardleers durven zijn, herhalen we hier nog eens het verbod. Wie toch dacht stiekem in ons park (of in eigen tuin) te gaan knallen, mag op fikse boetes rekenen.

De laatste weken waren er nochtans regelmatig knallen te horen in onze gemeente. Op 5 december om 22u15 werd onze wijk opgeschrikt door een enorme knal. Op camerabeelden was te zien hoe enkele jongeren het explosief uit hun wagen wierpen en snel wegreden. Enkele seconden later kwam het ding tot ontploffing en binnen de kortste keren stonden alle omwonenden op straat. De camerabeelden zouden overgemaakt zijn aan de politie.

20

21

22

23

Greteljeeke: Altenawoordzoeker voor jong en oud Kan jij alle woorden in dit rooster terugvinden? Horizontaal, verticaal, diagonaal, achterstevoren, ... Sommige letters worden meermaals gebruikt. Als je alle woorden doorstreept heb, kan je met de overblijvende letters een toepasselijke spreuk voor onze wijk vinden.

24

Ensemble Altena Musica zong vredig de nacht in

Woensdag 18 december 2019 werd in de Altenakapel weer het kerstfeest ingeluid met zang, voordracht, en de knappe versterking van een dwarsfluit soliste. Koorleider André Moennaert kreeg weer een gevarieerd programma ineen gebokst. Vooral voor de nieuwkomers van het oude Sint-Martinuskoor was het even bijtrappen. (Ondertussen reeds zes man versterking afgeleverd!) De 28 internationale songs werden even onderbroken met de massazang “Nu zijt wellekome” “Il est né le divin enfant” “Herders hij is geboren” e.a. De acht solisten vormden kleine homogene zanggroepjes. Zo konden de overige leden even neerzakken.

Opmerkelijk bleef het intermezzo van fluitiste Ilse Van den Meutter een artistiek hoogtepunt. Vooral in het zangerige ‘Trois Bergerettes” dartelden de noten hoog boven de speelse herderinnetjes. Alles vloeide mooi in elkaar met tekst van André, en expressief gebrachte voordracht van Tina, Guido en Jaklien. Het A Capella lied “Laudate Deum Omnes Gentes” bleek het moeilijkste nummer. André en Ilse werden in de bloemetjes gezet, waarna het drummen werd in het te kleine cafetaria. Vorige jaren verliep dit vlot achteraan in de kapel. Het bleek een opvoering met mogelijke “valkuilen”. Aan de donkere rechtertrap naar de kelder ontbraken enkele treden!

25

Moennaert begeleidt het Altenakoor reeds van in 1975, de laatste vier jaar werd het omgevormd tot “Ensemble Altena Musica”. Ook bleef hij 14 jaar lang de minzame orgelist-dirigent van het St. Martinuskoor.

Bij het 40-jarig bestaan van het Altenakoor graaide André in de archieven voor een opmerkelijke speech. Onder impuls van E.H. Vermeiren ronselden de Zusters in 1965 wat wijkbewoners om in de kapel de zondagsmis mee op te luisteren. Dit bleek de start te worden van het latere illustere vierstemmige koor. Onder leiding van Fons Marnef (klarinettist-lesgever bij harmonie “Vrede en Vermaak”), waagden ze zich aan eenstemmige psalmen, met soms een tweestemmig stuk. Carry Willems, een stevige sopraan, nam een tijd de fakkel over. Ze gaf ze terug aan Fons, tot die om gezondheidsreden, bij André kwam aankloppen. Minneke de Roeck en Kristel Nelen begeleidden toen met jeugdige zwier. E.H. R. Van Mol verzorgde soms de Eucharistie. Maar wegens priestertekort verdween de kapelmis van 10.30 u. Wat nu gezongen? Er kwam een parochieel akkoord, om elke vierde zondag van de maand, de St. Martinusdienst op te luisteren, ook om de kerst-en goede week vieringen af te wisselen. Na een stoutmoedig plan om een aparte kerstwake te zingen in de kapel, volgden ook de eerste meiconcerten. Een succesvolle traditie tot op heden!

Een uitgebreid verslag van optredens sieren dit curriculum vitae.

Tekst: Jaklien Onzia - Info & foto: André Moennaert - Foto: Paul Stokmans

26

En hoe zou het met Pluyseghembos zijn?

Reeds enkele malen kwam de door Natuurpunt aangekochte wei aan het kruispunt Expresweg - Boniverlei in ons contactblad aan bod.

In 2018 werd, in goede samenwerking met de inwoners van de Altenawijk en enkele scholen reeds een eerste aanplanting gedaan van enkele zijstroken van het nieuwe “bos”. De provincie deed in de loop van 2019 de inrichtingswerken, ook met het oog op creatie van overstromingsgebied en eind vorig jaar volgde dan de massale aanplanting van eiken, lindes, haagbeuken, els en bijpassende boomvegetatie: er was zoveel volk, dit is niemand ontgaan.

De zuidrand van Antwerpen is zeer spaarzaam voorzien van groen en elke are open ruimte is dan ook zeker een verrijking voor haar inwoners.

En dat geldt zeker in coronatijd.

We merken meer en meer dat zowel inwoners van onze wijk als van Edegem het gebied beginnen te ontdekken en zelfs de “evenwichts-“oversteek naar het gebied in Edegem maken.

Niet alleen de rustminnende wandelaar, ook de natuur herontdekt het gebied: ree, bosuil, diverse ganzen en eenden en zelfs een scholekster.

In de lucht imponeert de buizerd en wat gedacht van een kikkerconcert bij zonsondergang?

Zulke beginnende natuur is heel broos en gevoelig voor verstoring: de wandelaar is welkom, de wandelaar met aangelijnde hond ook.

We begrijpen heel erg dat elke hondenliefhebber dit terrein als een ultiem speelterrein voor zijn geliefd huisdier ziet en de verleiding is er zeker die belemmerende aanlijning los te laten.

Maar we moeten vragen hieraan niet toe te geven: de eerste roeping van het gebied is natuur.

Ook de natuur zelf zorgt trouwens voor bedreiging voor de aanplantingen: de extreme droogte van de voorbije 2 zomers en de aanwezigheid van knaagdieren heeft een groot gedeelte van de aanplanting van 2018 aangetast.

Maar de aanplant van einde vorig jaar is intussen volop aan het ontluiken: laat het bos maar groeien, laat het bos maar groeien...

27

Lezersbrieven Wandelpad doortrekken Beste mensen, de Wijkkrant Altenatiefje hebben we met veel belangstelling gelezen. Knap wat jullie allemaal tot stand brengen.

Wij hebben een vraagje over een eventueel wandelpad van de Edegemsesteenweg naar het park van de Romeinse put. Er zijn meer en meer mensen die houden van wandelen en fietsen. Zou het niet fijn zijn als vanuit de Altenawijk het (reeds gedeeltelijk bestaande) pad zou kunnen doorgetrokken worden naar de Romeinse put, trouwens een gezellig en groot park met speeltuin en een fijne taverne, het Forum.

Dit paadje voorbij het VTI richting Edegem, aan de rechterkant loopt ergens dood in het midden van het veld.

Het zou een mooi idee zijn om eens over na te denken.

Met vriendelijke groeten, Koen en Viviane Peeters - Thaey Nederlandse interesse in WC-werpen Geachte heer, mevrouw, Ik ben geĂŻnteresseerd in de geschiedenis van het wc-pot werpen. Daarom zou ik u graag een aantal vragen willen voorleggen: - klopt het dat bij u de traditie is ontstaan naar aanleiding van de wc-pot die toenmalig Prins Willem-Alexander der Nederlanden wierp op Koninginnedag in 2012?

- sinds wanneer wordt in Kontich (Altenawijk) een kampioenschap wc-werpen gehouden?

- is het sindsdien een jaarlijks evenement en bij welke gelegenheid wordt het gehouden?

- houdt u bij wie de kampioenen en recordhouder(s) is/zijn over die jaren?

Zo ja, heeft u daar een overzicht van?

- wat is de verste worp in de Kontichse geschiedenis tot nu toe?

- is er in 2020 wederom een kampioenschap wc-werpen?

Vriendelijke dank voor uw beantwoording. Marcel Van den Driest

28

Sluikstorten - meer vuilnisbakken nodig Onze wijk heeft nood aan meer vuilnisbakken.

Doordat we enerzijds tussen twee scholen in liggen, het Altena Instituut en het VTI, en twee warenhuizen anderzijds, Delhaize en Aldi, slingert er heel wat sluikafval rond. Het probleem stelt zich hoofdzakelijk in de Helenaveldstraat, de Altenastraat, aan het speeltuintje van de Biesaard en in de gracht van de Edegemsesteenweg. Op de as tussen het VTI en de winkels is bijvoorbeeld geen enkele vuilnisbak te zien.

Ondertussen is de gemeente sinds oktober 2019 gestart met een vuilnisbakkenplan waarbij de opruimploeg een jaar lang registreert waar er veel sluikstort is, de vuilnisbakken snel vol zijn, enz. In oktober 2020 werd dit in kaart gebracht en een actieplan aan verbonden. Ondertussen hebben we het tekort aan vuilnisbakken al doorgegeven aan de milieudienst van de gemeente en worden onze opmerkingen alvast mee opgenomen in het project.

Hierbij nog eens een warme oproep aan al onze wijkbewoners met een hart voor een propere buurt om samen de strijd tegen sluikafval tegen te gaan. Wil je meer doen? Haal dan gratis bij het gemeentehuis je prikstok, handschoenen en sluikstortvuilniszak. Een ommetje door de buurt is zo gemaakt en ondertussen ogen de straten weer een stuk properder dankzij jou. Voor meer info zie ​www.kontich.be/mooimakers​.

29

Inzamelactie speelgoed bij AED Studios

Voor de tweede keer organiseerden Sandra Peeters en gewezen wijkgenote Nathalie Goergen een inzameling van speelgoed via de actie ‘Hart voor jou’. Na een eerste succesvolle Antwerpse editie in 2018, werd dit jaar AED Studios in Lint het inzamelpunt, gedurende vier opeenvolgende zondagen (22 en 29 november, alsook 6 en 13 december).

Al het ingezamelde speelgoed wordt geschonken aan kinderen uit kansarme gezinnen.

Nathalie Goergen is de zus van wijlen Ann Goergen die je wellicht nog kent als oprichtster van de vzw Hair in a box, die het mogelijk maakt voor kankerpatiënten die het financieel moeilijker hebben om toch een pruik aan te schaffen. Een deel van de opbrengst van Sprookjespark Altena in 2013 werd toen aan dit goede doel overhandigd.

Haar andere zus Sophie Goergen kennen we onder andere als kampioene van het WC-werpen enkele jaren geleden.

30

Jubilarissen: ​Diamant in onze wijk Tien jaar geleden had ik al het genoegen een verslag te schrijven over het wel en wee van het echtpaar Van Rumst-Vermeulen, dat toen zijn gouden huwelijksjubileum vierde. Nu zijn Yvonne en Robert dus 60 jaar getrouwd en aan diamant toe.

Veel is er in die 10 jaar niet gebeurd in hun rustig leven. Ze hadden toen al 3 kleinkinderen maar ondertussen mogen ze zich nu fiere overgrootouders noemen van 2 flinke achterkleindochters.

Yvonne en Robert leerden elkaar kennen op de autobus van de lijn Kontich-Antwerpen, hij als buschauffeur, zij als passagier op weg van haar woonplaats Edegem naar haar werk als naaister in een Antwerps atelier.

Het resultaat van deze ritjes was een huwelijk op 24 oktober 1959!

Het koppel woonde eerst in bij de ouders van Yvonne maar daar werd het wel wat klein toen na een zestal jaren dochter Martine en nog eens 3 jaar later zoon Dirk erbij kwamen. Ze konden beslag leggen op het hoekhuis van de Edegemsesteenweg en daar wonen ze nog altijd.

Door vernielingen ten gevolge van een gasontploffing bij hun naaste buur, bijna 30 jaar geleden, hebben ze wel een zevental maanden elders onderdak moeten zoeken.

Robert, eigenlijk een boerenzoon uit Lokeren, later geĂŤmigreerd naar Mortsel, is tot aan zijn brugpensioen buschauffeur gebleven. In zijn jeugd heeft hij gevoetbald; nu volgt hij nog de sportactiviteiten op TV.

31

Yvonne, overbeschermd als enig kind, heeft nooit aan sport of verenigingsleven deelgenomen maar is wel lid van KAV geweest.

Zij zorgt nog steeds voor het huishouden en voor haar man, die zorgbehoevend is en houdt zich verder bezig met kruiswoordraadsels en lectuur. Samen trekken ze er soms nog op uit met de bus, meestal naar Lier, om te wandelen, terrasje te doen, te shoppen.

En in het weekend gaan ze soms op stap met vrienden of familie.

Met een etentje in Het Kasteeltje in Boechout hebben ze in familiekring hun diamanten jubileum gevierd en natuurlijk waren ze in december 2019 op de viering in het gemeentehuis.

De wijkwerking wenst Yvonne en Robert proficiat en dat ze nog lang mogen genieten van hun samenzijn.

CDke

Geboortes Jack is intussen al een jaartje oud, zo lang is het al geleden dat je nog een Altenatiefje kreeg. Beter laat dan nooit‌ Welkom Jack Verstreken! °19.12.19 Welke boorlingskes zijn we nog allemaal vergeten? Laat het ons zeker weten!

32

Overlijdens Cornelia Govaerts Op 22 december 2019 overleed Cornelia Govaerts. Zij woonde in de serviceflats van Altena. Ze is geboren op 16 april 1941

Lucienne Janssens Tijdens het voorbije jaar is ook Lucienne Janssens uit Nakkersgoed overleden. Zij was de weduwe van Walter Willems.

Innige deelneming aan de nabestaanden.

Ivonne Soons Op 30 november 2020 overleed Ivonne Soons in een WZC in Zoersel. Ze is geboren op 20 oktober 1934 in Lier. Ze woonde al enkele jaren op de Antwerpsesteenweg in onze wijk.

Ze was de weduwe van de heer Frans Helsen en de echtgenote en “het engeltje� van de heer Eddy Ruwisch.

Omwille van de uitzonderlijke tijden heeft de uitvaart in alle intimiteit plaats gevonden.

Wijkwerking Altenawijk wenst de nabestaanden haar welgemeende medeleven aan te bieden.

33

In memoriam Lisette Bielen Op 13 januari hebben we met een heel aantal buren op een mooie plechtigheid afscheid genomen van Lisette Bielen, weduwe van Julien Vanderkam.

Lisette werd geboren in Limburg op 31 juli 1939. Over haar jeugd vertelde ze niet veel, alleen dat ze op kostschool was in Brussel, snit en naad had geleerd en een diploma steno-dactylo behaalde.

Het was alsof haar leven eigenlijk startte op de avond dat zij Julien Vanderkam ontmoette, met wie zij, kort voor haar twintigste verjaardag, in het huwelijk trad.

Het koppel woonde eerst in bij haar ouders; Lisette werkte en Julien behaalde zijn diploma boekhouder. Na enkele jaren verhuisden ze naar Kontich en eind jaren 60 vestigden ze zich in onze wijk.

In 1967 kregen ze een dochter, Sabine, en twee jaar later een zoon, Xavier. Van toen af bleef Lisette thuis om volledig op te gaan in haar rol als echtgenote en moeder want liefhebben en zorgen zat in haar bloed. Ze zorgde dat het huishouden soepel verliep en was ten allen tijde een toevlucht voor haar kinderen.

Ze was tevreden met de simpele dingen in het leven, het gewone alledaagse bestaan omringd door haar dierbaren. Een warme vrouw met altijd een luisterend oor, die mensen steeds tegemoet trad met een open geest en zonder vooroordelen.

Lisette kreeg het moeilijk toen de kinderen het huis verlieten, voelde zich hulpeloos en doelloos. Ze was dan ook in de wolken toen ze voor haar 3 kleinkinderen kon zorgen. Ze gingen in haar buurt naar school en kwamen ’s middags bij haar eten: nooit gewoon een boterham, nee, het waren croque monsieurs, pannenkoeken, hotdogs, verloren brood, alles waar ze ook maar zin in hadden.

Ze hield van de drukte, mee naar schoolfeesten gaan, gewoonweg genieten.

In april 2006 overleed heel onverwacht en veel te vroeg haar echtgenoot en opnieuw werd het moeilijk: alleen in het huis blijven, Julien moeten missen en de kleinkinderen die opgroeiden en niet elke middag meer kwamen. Van dan af verzamelde ze één avond in de

34

week haar ganse kroost rond haar tafel en ging ze ook elke zaterdag op bezoek bij het gezin van haar dochter.

Met hen heeft ze enkele mooie reizen gemaakt; ze trok ook veel op met kleindochter Nina.

De laatste twee jaar liep het mis en begon ze herinneringen en werkelijkheid door elkaar te halen.

Ze heeft nog kunnen genieten van het kerstfeest en de oudejaarsviering met het hele gezin maar op 4 januari werd ze levenloos gevonden in haar huis waar ze altijd graag heeft gewoond en waar ze ook zo graag wilde sterven.

We zullen haar tengere figuurtje en haar lieve belangstelling missen in onze buurt.

Aan kinderen en kleinkinderen: veel sterkte gewenst. Koester de herinneringen aan haar.

CDke

Winkelhieren Wist je dat ‘winkelhieren’ verkozen is tot woord van het jaar 2019?

Deze aanpak is milieuvriendelijker dan andere alternatieven; je steunt er de lokale, eerlijke handelaar mee; bovendien weet de lokale handelaar het best wat jouw noden zijn.

Onze sponsors zijn je hier dankbaar voor. Vergeet niet wat onze lokale handelaars betekenen voor ons lokaal verenigingsleven. Zo ook voor onze wijkwerking.

Denk hier aan vooraleer je online gaat shoppen.

✅ ✅ ✅

En is shoppen niet aan jou besteed, dan is het woord van het jaar van 2020 misschien meer iets voor jou… ;-)

35

In memoriam Karel Verlinden Op 19 maart jl., net voor zijn 80ste verjaardag, overleed vrij onverwacht, in zijn woning aan de Altenastraat, de heer Karel Verlinden. Door de coronamaatregelen heeft de rouwende familie maar eerst 3 maanden later effectief afscheid kunnen nemen.

Karel was afkomstig van Tongerlo en woonde sinds 1965 in onze wijk. Het vak van zijn vader, diamantslijper, interesseerde hem en hij trok naar de vakschool voor diamantbewerking. Na 2 jaar hield hij het daar voor bekeken omwille van de vele theorievakken en ging aan het werk bij een ‘diamantbaas’. Bij zijn verschillende werkgevers leerde hij zowat alles op het gebied van diamant. In 1995 werd hij omwille van een oogkwetsuur op invaliditeit gesteld.

Kaarten, voetbal en biljart waren zijn grote interesses. Biljarten is hij nog lang blijven doen en wat voetbal betreft, kon je hem heel dikwijls vinden bij trainingen en matchen van het jeugdvoetbal, om zijn kleinzonen aan te moedigen. Hij volgde ook de sportgebeurtenissen op TV of hield zich fanatiek met puzzels of sudoku’s bezig.

Het echtpaar Verlinden ging vroeger elk jaar op reis naar Italië en trok ook dikwijls in de weekends naar Bütgenbach. Toen Karel moeilijk te been werd, genoten ze vooral van uit eten gaan en terrasjes doen.

De wijkwerking biedt hierbij aan zijn diepbedroefde echtgenote Julia, aan zijn dochter en schoonzoon, de 3 kleinzonen en hun vriendinnen en 2 achterkleindochtertjes haar gevoelens van medeleven aan.

Cdke

36

In memoriam Alfred Moons Fred Moons (geb. 1943) was, evenals zijn echtgenote, Ria Van der Heyden, een geboren en getogen Kontichnaar. In 1967 huwde het koppel en kwam in onze wijk (Nakkersgoed) wonen. Fred werd vader van een tweeling en grootvader van 6 kleinkinderen, waaronder ook een tweeling.

In zijn jeugd bezocht hij eerst de vakschool in Lier, richting diamantslijpen, maar omwille van de hoge opleidingskosten stuurde zijn vader hem richting “metaal”.

Zijn rapport was zo slecht dat hij moest gaan werken en hij begon als diamant-afplatter.

Hij slaagde evenwel met succes in de avondschool voor automechanica, zodat hij nieuwe methodes en jobs kreeg uit te oefenen.

In 1973 ging hij in dienst bij de A.V.S.K. (later Dexia) en bleef er werkzaam tot aan zijn pensioen.

Fred was erg betrokken bij het sociaal engagement van zijn echtgenote, was lid van KWB en OKRA en lange tijd ook van de wandelclub. Samen hebben ze ook zo’n 15 jaar als reisbegeleiders in dienst gestaan van hun mindervalide medemensen.

Gaan vissen deed Fred de laatste tijd niet veel meer maar kaarten wel o.a. in De Arend waar hij ook dienst deed als vrijwilliger.

Begin dit jaar kregen Fred en Ria een stevige griep te pakken. Ria kwam er goed door maar bij Fred werd het een longontsteking. Na zijn opname in de kliniek in Lier, eind januari, ging het van kwaad naar erger en kwam hij uiteindelijk op de palliatieve afdeling terecht, waar hij op 24 maart overleed.

Aan Ria, de kinderen en kleinkinderen biedt de wijkwerking hierbij haar medeleven aan.

Cdke

37

In memoriam Jos Thys Jos Thys was afkomstig van Kessel maar woonde vanaf zijn 6de in één van de oorlogsnoodwoningen in Duffel. Hij ging tot zijn 14de naar school en deed daarna allerlei jobs in de bouwsector. De vaardigheid die hij daarbij opdeed, kwam later goed van pas o.a. in de woningen van zijn kinderen. Zijn jeugdhobby was tafelvoetbal en daarin schopte hij het tot de 2de plaats in het Belgisch Kampioenschap. Op zijn 17de is hij een jaar gaan varen, niet op de binnenvaart, zoals hij zijn moeder had wijsgemaakt, maar hij trok naar Afrika!

Kort na zijn huwelijk met Irene Henrion begon hij te werken bij General Motors en daar kreeg hij de volleybalmicrobe te pakken. Die sport heeft hij meer dan 40 jaar - tot aan zijn 70ste beoefend. Hij was één van de stichters in Kontich van de KWB-Volleybalclub die nu bij de 200 leden telt. Jos was daar 35 jaar voorzitter en werd dan erevoorzitter.

Vroeger gingen Jos en Irene vaak op reis, liefst voor heel de grote vakantie naar Hongarije, waar hij als een echte Hongaar en als “de baas” van de camping werd beschouwd!

Enkele maanden geleden werd Jos getroffen door een beroerte en is erg beginnen sukkelen met zijn gezondheid. Op 27/8 is hij overleden in het woonzorgcentrum “De Hazelaar”. De hele afscheidsplechtigheid, het overlijdensbericht en gedachtenisprentje waren, jaren geleden al, door Jos zelf op papier gezet en geregisseerd. Alleen zijn wens om herdacht te worden, niet met de traditionele koffietafel, maar met een dansfeest in het lokaal van zijn KWB, was wegens de coronatoestanden, niet te verwezenlijken. Maar het is een prachtige viering geworden met hier en daar een plezante noot, typisch Jos. Dat de herinneringen aan de fijne momenten, die zijn familie en talrijke vrienden, met en door hem, mochten beleven, de pijn om het verlies mogen verzachten.

Cdke

38

Cursiefje: Knuffelcontact Door Van Dale uitgegeven als het woord van het jaar 2020. We vermoedden wel dat het woord in verband zou staan met het coronavirus of de gevolgen hiervan.

Persoonlijk ben ik geen grote knuffelaar, maar ik begrijp uiteraard dat vele mensen het missen. Een knuffel heeft vele betekenissen en het symboliseert vooral de gemoedstoestand van het individu.

Bij verdriet, geluk of een andere welbepaalde redenen is een knuffel een remedie om mentaal niet ten onder te gaan. En juist nu, in deze rampzalige tijd, mogen we het zeker niet doen maar we missen het wel.

Gelukkig houden de meeste mensen zich aan de strenge voorzorgsmaatregelen, zodat we hopelijk weer snel met een normale levenswandel kunnen starten. Spijtig genoeg heb je altijd dwarsliggers die zich er niets van aantrekken of zich uitdagend tegen de maatschappij gedragen. Door zulke ‘dommeriken’ blijven we aanmodderen en verkleint de kans om snel terug naar een normaal leven te gaan.

De voorzorgsmaatregelen die de regering ons oplegt zijn weloverwogen en bedoeld om door iedereen strikt opgevolgd te worden. Ook de sportbeoefenaars en vooral de voetballers moeten zich aan de regels houden. Het is ongeoorloofd dat de spelers een doelpunt vieren door op een hoop met elkaar te knuffelen.

Beste mensen, de feestdagen komen eraan en zeker op deze dagen gaan we elkaar missen, maar juist nu moet je je huisgenoten steunen en opbeuren door ze een ZEER DIKKE KNUFFEL TE GEVEN. Beste eindejaarsfeesten, ​De Fluiter

39

100 jaar VTI Kontich Bron: HLN online 16/11/2020 - Marc Ceulemans Op 17 oktober vierde het VTI van Kontich haar 100-jarig bestaan. Wat begon als een lokaal project om via een zondagsschool de jongens uit de buurt een vak aan te leren, groeide uit tot een moderne STEM-school met richtingen in de drie finaliteiten voor jongens en meisjes. Een eeuw lang biedt de school kwaliteitsvolle opleidingen aan de toekomstige technici en ingenieurs uit de regio. Tijdens die honderd jaar is er uiteraard heel wat veranderd zoals blijkt uit het verhaal van een startende leerkracht en een oud-leerkracht van het VTI. “Ik denk dat lesgeven inderdaad erg geëvolueerd is.” begint Cathy Philipsen, leerkracht STEM op het VTI. “Verleden schooljaar begon ik als leerkracht in het VTI van Kontich. Na een aangenaam en grondig sollicitatiegesprek mocht ik starten aan een vervanging. Met mijn 2 bachelor diploma’s wiskunde-biologie en elektriciteit-mechanica voelde ik me meteen thuis op deze echte STEM-school en daarom ben ik hier gebleven. Het is fijn om zoveel technologische mogelijkheden te kunnen benutten. Dankzij het inzetten van 3D-printers, lasercutters, PC’s en dergelijke ligt de klemtoon in de les meer op onderzoeken en ontwerpen dan op de handvaardigheid van vroeger. Op die manier kan ik mijn lessen optimaliseren en aanpassen aan de leefwereld van de leerlingen. Als je leerlingen binnen het STEM-domein wil opleiden dan moet je mee zijn in de modernste technologie. Dit is niet meer weg te denken uit de klas.

Toen de COVID-lockdown werd ingevoerd, kwam Cathy Philipsen als startende leerkracht uiteraard meteen voor een stevige uitdaging te staan.

“Dat klopt.” beaamt de jonge leerkracht. “Tijdens die periode moest plots zelfs het hele onderwijs zichzelf opnieuw uitvinden met online lessen en nieuwe tools. Gelukkig hebben de leerlingen zich zeer snel aangepast aan de nieuwe situatie. De hele COVID-situatie had trouwens ook positieve kanten. Het was fijn om te merken hoe collega’s insprongen voor elkaar en elkaar tips & tricks doorgaven. Het heeft voor mij ook nog eens bevestigd dat je niet uit het oog mag verliezen hoe belangrijk sociaal contact is voor het welbevinden van de leerling. Het was best wel een leerrijke periode.”

Doordat alles online moest gebeuren kon het contrast met de beginjaren van de school haast niet groter zijn. “Ik denk dat het hele schoolleven geëvolueerd is.” vervolgt Cathy Philipsen. “Vroeger lijkt alles me veel strenger. Je moest luisteren of je kreeg straf. Nu maken we ook echt tijd om in een gesprek na te gaan wat de oorzaak is van dit gedrag. Op deze 40

manier kunnen we effectiever reageren. Iedere leerling heeft namelijk zijn eigen unieke eigenschappen. Daarnaast was het hele korps vroeger mannelijk terwijl er nu ook heel veel vrouwelijke collega’s zijn, zelfs bij technische vakken en praktijkvakken, en er ieder jaar steeds meer meisjes de weg vinden naar de school.”

Dit horen we bij ook Ivo Vleugels. Als oud-leerkracht van het VTI stamt hij nog uit de tijd dat de school een mannenbastion was dat geleid werd door een pastoor. “Ik ben in 1976 begonnen in het VTI. Mijn schoonouders kregen telefoon van de toenmalige werkmeester Fons Campo met de vraag of ik zaterdag kon komen solliciteren. Gsm’s bestonden toen nog niet. Ik moest daarvoor o.a. praktische proeven afleggen. Aangezien de andere sollicitanten nog geen vijl konden vasthouden, was ik de beste.” lacht Vleugels. “Dan moest ik voor een jury verschijnen waar men vroeg of ik de toenmalige deken bij naam kende. Dat waren andere tijden.”

Dat blijkt ook uit de vele extra activiteiten die de leerkrachten moesten doen naast lesgeven. “Er waren toen “bouwfeesten” in de school. Die dienden om de nieuwbouw te financieren. De leraarskamer werd een frituur wat maanden later nog ruikbaar was en op de speelplaats was er een Vlaamse kermis. Die feesten duurden 2 dagen en de leerkrachten gingen ‘s avonds nog op stap. Het waren legendarische avonden en nachten. Leerkrachten moesten toen ook regelmatig in het weekend klusjes doen in de school. Zo heb ik nog mee de riolering gelegd. Dat kan je je nu niet meer inbeelden.”

Ivo Vleugels zou uiteindelijk tot aan zijn pensioen op het VTI blijven. “Ik heb vooral les gegeven in het 2de jaar. Ik gaf de leerlingen ‘handvaardigheid metaal’ zoals beitelen, vijlen en zagen. Het VTI was toen nog een echt mannenbastion. Er waren gewoon geen vrouwelijke collega’s of leerlingen op de school. Als leerkracht moest je je mannetje kunnen staan en af en toe straf geven hoorde daarbij, al gaf ik meestal een alternatieve straf. Ik vond het toen namelijk al belangrijk dat je een goede band met je leerlingen kan blijven behouden.”

Ook Ivo Vleugels merkt duidelijk dat de school doorheen de jaren geëvolueerd is van vakschool naar moderne STEM-school: “Als ik nu zie hoe de infrastructuur is aangepast en wat er allemaal aan moderne technologische apparatuur geïntegreerd werd in het onderwijs dan lijkt het niet meer op mijn werkhuis van weleer. Bij iedere opendeurdag sta ik weer versteld van de vernieuwingen. De wereld staat niet stil en de school duidelijk ook niet. En dat is maar best ook. Een school moet weten wat leerlingen die doorstromen naar de universiteit of hogeschool of naar de arbeidsmarkt nodig hebben. Met 100 jaar STEM-ervaring zal het VTI dat wel kunnen.”

41

42

43