‘Ik mag echt onderdeel zijn van hun leven’

Sietske Molenaar (38) werkt als woonbegeleider bij Bartiméus in Doorn. Als stagiaire kwam zij binnen op een woning voor mensen met een beperking in horen en zien. Nog altijd doet zij haar werk met veel plezier. ‘Ik mag echt onderdeel zijn van het leven van mijn cliënten. Dat vind ik heel bijzonder.’

Aan de rand van het groene terrein van Bartiméus in Doorn staat de woning waar Sietske Molenaar werkt. De bewoners hebben een beperking in horen en zien (doofblind) en hebben daarnaast ook een verstandelijke beperking. In de woonkamer zit een handvol bewoners gemoedelijk aan tafel of op hun stoel. In de open keuken wordt het eten alvast voorbereid. ‘Woensdag is altijd pizza-avond. Dus deze mogen zo de oven in.’

Al 17 jaar werkt Sietske bij Bartiméus. ‘Op deze woning werk ik al sinds hij in 2013 gebouwd is. Veel bewoners ken ik ook al sinds het begin’, vertelt ze terwijl ze de slaapkamers laat zien. Die zijn gezellig ingericht. ‘De bewoners kunnen misschien niet zien, maar ze zijn wel heel sfeergevoelig. Ik denk wel eens dat ze een zesde zintuig hebben. Ze voelen het bijvoorbeeld ook als je niet zo lekker in je vel zit. Ik heb wel eens gedeeld dat ik iets verdrietigs had meegemaakt. Toen kreeg ik ook echt troost terug.’

De communicatie met de cliënten verloopt op een bijzondere manier: door middel van tactiele gebarentaal. ‘We gebruiken de Nederlandse gebarentaal, maar passen ‘m tactiel toe. Dat wil zeggen dat je het gebaar hand onder hand maakt. De bewoner tast mijn handen af of andersom. Je moet er dus wel tegen kunnen dat er aan je lichaam wordt gezeten’, zegt Sietske lachend. Naast gebarentaal worden er zogenaamde verwijzers gebruikt: kleine voorwerpen die symbool staan voor activiteiten. Sietske laat een mand met spulletjes zien. ‘Dit zijn de verwijzers van cliënt Ruby. Het doekje staat voor de was doen, de fietsbel voor fietsen. Zo kan Ruby aangeven wat zij wil.’ Die communicatie is enorm belangrijk, benadrukt Sietske. ‘Niet alleen voor het maken van contact maar het geeft bewoners ook een stuk regie over hun leven. Bij Bartiméus geloven we in 100% leven voor iedereen. Dat begint met je basisbehoeften. Communicatie hoort daar ook bij. Iedereen die hier komt werken, krijgt daarom ook een cursus gebarentaal.’

Sietske begon bij Bartiméus als stagiaire vanuit de SPH-opleiding. ‘Ik wist nog niets over doofblindheid, maar ik was wel nieuwsgierig. Op mijn eerste dag zat ik op de bank en werd ik van top tot teen afgetast door één van de bewoners, die toen heel hard moest lachen. Ik dacht toen: wat is dit voor iets leuks? Het raakte me dat mensen zoveel lol hadden, terwijl ik vooraf vooral dacht dat doofblinde mensen vast heel beperkt waren. Ik was gelijk verkocht.’ Nog steeds zijn het de bewoners die Sietskes werk zo mooi maken. ‘Ik mag echt onderdeel zijn van hun leven. Dat vind ik heel bijzonder. Ik kan helpen bij de mooie, maar ook bij de moeilijke dingen. Het is hier vaak ook heel gezellig en huiselijk, vooral ’s avonds. Je kookt samen, eet met elkaar… De één gaat nog even in bad, de ander maakt een wandeling. Heel knus!’

Blijven ontwikkelen

Ook de aandacht voor kennis en expertise maken haar werk interessant. ‘Ik heb mij altijd volop kunnen ontwikkelen binnen mijn functie. Daar is bij Bartiméus veel ruimte voor. Je krijgt allerlei cursussen en trainingen aangeboden. Dat is voor mij wel echt een meerwaarde.’ Gaat het werk na zoveel jaar nooit vervelen? ‘Juist doordat ik hier al zo lang werk, heb ik een bijzondere band opgebouwd met de bewoners. Tegenwoordig is flexwerken de trend. Maar juist de relaties maken het werk zo bijzonder. Die drive ervaar ik ook bij mijn collega’s. Tuurlijk, we hebben ook wel eens een baaldag. Maar als je daar samen doorheen komt, geeft dat veel voldoening.’

“Bartiméus is de landelijke expertiseorganisatie die zich inzet voor mensen met een visuele beperking. Zij kunnen bij ons terecht voor dagelijkse ondersteuning of behandeling, maar ook voor diagnostiek en onderwijs. Bartiméus heeft eigen scholen, woonvoorzieningen en allerlei vormen van dagbesteding. Ook doen we veel onderzoek en delen we onze kennis. Spreekt het verhaal van Sietske je aan en wil je meer weten over werken bij Bartiméus? Neem dan een kijkje op www.bartimeus.nl/werkenbij of neem contact op via wervingenselectie@bartimeus.nl

Elise is doktersassistente bij een huisartsenpraktijk. Ze combineert dit met werk als triagist bij de huisartsenspoedpost.

Wat doe je als doktersassistente?

“Veel verschillende dingen eigenlijk: mensen te woord staan en helpen aan de telefoon en aan de balie, uitstrijkjes maken, wratten aanstippen of hechtingen verwijderen. Als assistente kun je je eigen spreekuur hebben. Daarnaast onderzoek je bijvoorbeeld urine op bacteriën of prik je, op verzoek van de huisarts, bloed op ontstekingswaarde.”

Teamwerk

“Op de praktijk spreken we per dag af wie waar staat. We werken echt als een team, dat is heel fijn. Elke ochtend overleggen we met de huisarts over patiënten en hun hulpvraag. In een praktijk ben je heel betrokken bij de zorg voor patiënten en je ondersteunt hen in hun verschillende levensfasen en ziekteperiodes. Daardoor bouw je ook een band op; jij kent hen en zij kennen jou. Dat maakt dat je soms sneller kan inschatten hoeveel spoed iets heeft.”

Wat is er zo leuk aan doktersassistente zijn?

“Het is heel afwisselend werk, je weet nooit wat de dag gaat brengen. Én een uitdaging om elke patiënt de juiste zorg te bieden. Van zelfzorg-advies tot het aansturen van een ambulance. Om dit goed te kunnen inschatten, de hulpvraag goed te begrijpen, heb je écht contact nodig. Een ouder die belt voor zijn kind kan nog wel eens geïrriteerd raken. Maar als je dan doorvraagt, merk je al gauw dat dit uit bezorgdheid is. Als ik dan kan uitleggen dat mijn vragen nodig zijn om zijn kind goede zorg te kunnen geven, komt er weer rust en vertrouwen.”

Maar je bent ook triagist in opleiding. Waarom en wat doe je dan?

“Een triagist werkt op de huisartsenspoedpost waar mensen na 17.00u terecht kunnen als ze met spoed een huisarts nodig hebben. Tijdens mijn stage liep ik daar een paar uur mee en werd ik ook daar enthousiast over. Als triagist heb je de taak om te bepalen met welke urgentie een patiënt zorg nodig heeft. Dat doe je door heel gericht vragen te stellen aan de telefoon; eerst bepaal je of iemand stabiel is en daarna ga je specifiek in op iemands gezondheidsklacht. Zo bepaal je: is dit spoed of niet? En zo ja, hoe snel moet iemand gezien worden? Of kan ik iemand een advies geven zodat hij of zij zelf verder kan?”

Wat is er leuk aan werken op een huisartsen-spoedpost?

“Omdat de huisartsen-spoedpost er is voor spoedzorg, ben je altijd bezig met urgentere situaties. Dan is het belangrijk om zo snel mogelijk de juiste informatie te verzamelen. Elke dienst is anders en je blijft leren en jezelf ontwikkelen. Dat maakt het werk leuk en leerzaam.”

Opleiding

Voor doktersassistent volg je een BOLof BBL-opleiding waarbij je school met werken in de praktijk combineert. Elise: “Bepaalde ziektebeelden zie je dan gelijk in de praktijk.” De opleiding tot triagist is een interne opleiding. “Dan volg je een uitgebreid inwerk- en leertraject met veel ondersteuning van een ervaren triagist, vertelt Elise.”

Ook doktersassistent en/of triagist worden? Mail naar leerwerkplekken@ neohuisartsenzorg.nl, we helpen je verder.

Ouderenzorg