Αλέξανδρος Αλεξίου | Δάφνη-Ευφροσύνη Δελφάκη
Techno Goes Mainstream
3.2 TECHNO 2.5 Αφού η Love Parade έχει χάσει τον καθαρά βερολινέζικο χαρακτήρα της, αντιπροσωπεύοντας ένα µαζικό κοινό και ενώ η κλαµπ σκηνή της πόλης δεν είχε κάτι νέο να προσφέρει, το ενδιαφέρον αποµακρύνθηκε για λίγο από την techno. Η µουσική ήταν ακόµα ηλεκτρονική, δεν είχε όµως άµεση συσχέτιση µε τη δύναµη της techno και την άµεση σύνδεσή της µε το χορό, το πάρτυ και το rave (Lessour, 2009). Παράλληλα το Βερολίνο αλλάζει πρόσωπο και γίνεται πιο προσιτό σε τουρίστες των οποίων το προφίλ είναι τελείως διαφορετικό από αυτό των επισκεπτών της Love Parade που συνέρρεαν στην πόλη τα προηγούµενα χρόνια. Το κέντρο εξωραΐζεται και αναβιώνει η αίσθηση της µνηµειακής πόλης που είχε το Βερολίνο πριν από το Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, φυσικά σύµφωνα µε ένα σύγχρονο µοντέλο. Το ενδιαφέρον, αρκετά στοχευµένα στρέφεται στα µεγάλα επενδυτικά πρότζεκτ του κέντρου, όπου εµπλέκονται τόσο ο δηµόσιος όσο και ο ιδιωτικός τοµέας (Potsdammer Platz). Παράγεται µία εικόνα για το Βερολίνο που είναι πιο εύκολα καταναλώσιµη από το ευρύ κοινό, ωστόσο προκύπτει από την επιλεκτική υπερ-προβολή κάποιων συγκεκριµένων τόπων µέσα στην πόλη (Lehrer, 2000 στο Paloscia, 2004). Στα παρασκήνια της µεγάλης αναδόµησης της πόλης, του εξευγενισµού του κέντρου και των επενδύσεων, υπάρχουν ακόµα κάποιοι που επιµένουν στον guerilla-like χαρακτήρα των πρώτων χρόνων της δεκαετίας και ενώ τότε είχαν αγκαλιάσει το techno κίνηµα γιατί εξυπηρετούσε ακριβώς αυτές τις αρχές, τώρα αρνούνται τη µουσική αυτή που είχε γίνει συνώνυµο της εµπορευµατοποίησης της υποκουλτούρας. Δηµιουργούν το 1997 µια απάντηση στη Love Parade που αντιτίθεται στη µαζικότητα αυτού του event και την ονοµάζουν Hate Parade25 και συνεχίζουν τα κλειστά πάρτυ σε κατειληµµένους χώρους (Borneman και Senders, 2000· Bader, 2004 στο Paloscia, 2004). Στις αρχές του 2000 και ενώ το Βερολίνο έχει πια πολλά να προσφέρει σαν σύγχρονη µητρόπολη, τρεις συνέργειες βοήθησαν στην αναβίωση της κλαµπ σκηνής. Αρχικά η techno επιστρέφει, ακόµα δυνατή και χορευτική, πιο «ραφιναρισµένη» όµως σε σύγκριση µε τον σκληρό ήχο των προηγούµενων χρόνων. Καλλιτέχνες όπως η Ellen 25
Αργότερα άλλαξε σε Fuck Parade γιατί οι διοργανωτές ήθελαν να αποφύγουν την αντιπαράθεση µε τα µηνύµατα «αγάπης και φιλίας» που πρέσβευε η Love Parade. Το Hate στον τίτλο της βέβαια αφορούσε την αντιπαράθεσή τους µε το event. 73