ADSUM
VADEMECUM LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE Parafii Św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Św. we Wrocławiu – Brochowie
6. NIEDZIELA ZWYKŁA Nr 299. * 15. lutego 2015 r. * Rok VII.
Zdjęty listością, wyciągnął rękę dotknął Go i rzekł do niego: Chcę, bądź oczyszczony!
WYDAWCA VADEMECUM: ADSUM Parafia pw. św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Świętego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Tel. 713 – 433 – 521 wew. 20
Konto: PKO BP 52 1020 5226 0000 6102 0311 4345 Informujemy, że przybliżone koszty egzemplarza ADSUM wynoszą ok. 3,5 zł. Dziękujemy jednocześnie za wszelkie ofiary na FUNDUSZ WYDAWNICZY.
**************************************
Prosimy o pomoc dla posługiwania Parafialnej Świetlicy Środowiskowej Duszpasterstwo Rzymsko-Katolickiej Parafii pw. św. Jerzego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Konto: BS 64 9575 0004 0046 6499 2000 0010 **************************************
NASI PARTNERZY i PRZYJACIELE MEDIALNI } NIEDZIELNY
Komentarze liturgiczne za „Ewangelia 2015”; Autor: ks. Mariusz KRAWIEC SSP => Edycja Świętego Pawła oraz Miesięcznikiem „ŻYWE SŁOWO” => Wydawnictwo eSPe w Krakowie.
***************************************
DYŻUR W KANCELARII PARAFIALNEJ 1. 2. 3. 4.
=> => => =>
czwartek w godzinach od 16.00 do 17.30; sobota w godzinach od 8.00 do 10.00; zawsze, w sprawach pilnych (wezwanie do chorego lub pogrzeb); w uroczystości przypadające w dni dyżuru, tj. w czwartek lub w sobotę, kancelaria parafialna nieczynna!
UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE !
1. Sakrament Chrztu św. – jeśli nie liczyć zagrożenia śmiercią – udzielany
jest podczas Mszy św. o godz. 12.00, w ostatnią niedzielę miesiąca; 2. Rodziców oraz chrzestnych obowiązuje udział w katechezie przedchrzciel-
nej odbywającej się zwykle po zakończeniu wieczornej Mszy św., w czwartek przed ostatnią niedzielą miesiąca – informacja w bieżących ogłoszeniach; 3. Chrzestni spoza Parafii winni dostarczyć ZGODĘ NA PEŁNIENIE POSŁUGI chrzestnych wydaną przez Księdza proboszcza własnej Parafii. UWAGA! Nie jest to równoznaczne ze świadectwem bierzmowania;
PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH 1. 2. 3.
w dni powszednie, Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta przypadające w dni powszednie Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00; (9.00; 16.30); i o 18.00; niedzielne Msze św. sprawowane są: wigilijna, w sobotę o 18.00 oraz o 16.00 w kaplicy szpitalnej; w niedzielę zaś o 7.30; 9.00; 10.30; 12.00 oraz o 18.00;
OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚW. 1. 2. 3.
w dni powszednie, zwykle ok. 15 min. przed Mszą św. o godz. 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta podczas Mszy św.; w pierwszy czwartek i piątek miesiąca od 17.30 do 18.00;
ADORACJA W KAPLICY NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU 1. 2. 3. 4.
Od poniedziałku do soboty: od 7.30 do 17.30.; Koronka do Miłosierdzia Bożego: codziennie o godz. 15.00; Niedziela: od 13.30 do 17.30.; 1. niedziela miesiąca: od 19.00 do 20.00.;
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12.
Niedzielna Msza św. Rodzin uczniów Szkoły Podstawowej: niedziela, 10.30; Niedzielna Msza św. Rodzin gimnazjalistów: sobota, 18.00; Msza św. młodzieży licealnej, studenckiej i pracującej: niedziela, 18.00; Czuwanie różańcowe: kwadrans przed poranną i wieczorną Mszą św.; Dzień Miłosierdzia Bożego: trzeci piątek każdego miesiąca; Nabożeństwo Drogi Krzyżowej: trzeci piątek każdego miesiąca o godz. 17.00; Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy: środa o godz. 18.00; Nabożeństwo fatimskie: 13. dzień każdego miesiąca, zwykle o 18.00; Parafialny Dzień Świętości Życia: 25. lub 26. dzień każdego miesiąca; Comiesięczna Msza św. wypominkowa: ostatni piątek miesiąca o godz. 18.00; Dzień Skupienia wszystkich Wspólnot Pobożnych: 1. sobota m-ca, 7.30 – 9.00; Parafialny Dzień chorych i służby Zdrowia: 23. dzień każdego miesiąca;
INNE
=>
WAŻNE!
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
POGOTOWIE EUCHARYSTYCZNE Zainteresowanych posługą Szafarzy Nadzwyczajnych Komunii św., prosimy o telefoniczne zgłoszenie – najpóźniej na dwie godziny przed Mszą św. w danym dniu – pod jeden z podanych niżej numerów telefonu:
P. Adam => Tel. 536 – 600 – 454 Rejony: 16., i 17. =>
BIEŃKOWICE: Arabska; Marsowa; Palestyńska; Sadowa; Wesołowskiego; Boiskowa; Bukszpanowa; Jemeńska; Jordańska; Lisia; 50. Bohaterów; Ziemniaczana; BROCHÓW: Mościckiego: 45. - 51;
P. Henryk => Tel. 604 – 170 – 625 Aleja Róż; Bengalska; Mandżurska; Piwniczna; Rejony: 11., 12. i 13. => Plac Indyjski; Społeczna; Tybetańska;
P. Jan => Tel. 509 – 689 – 099 Rejony: IWINY: Brochowska: 5A. - 25., 4B. – 22.; Bukszpanowa; Jaśminowa; 15., i 18. => Kwiatowa; Makowa; Morelowa; Ogrodowa; Polna; Spokojna; Wiosenna; BROCHÓW: Filipińska; Koreańska: 53. - 89., 62A. – 68.;
P. Krzysztof => Tel. 505 – 515 – 221 Rejony: Chmurna; Iracka; Koreańska: 1. – 51. 2. – 60A.; Nepalska; Perska; 10., 14., i 15. => Woskowa;
P. Krzysztof => Tel. 503 – 526 – 898 Rejony: Afgańska; Birmańska; Centralna: 15. – 21A.; Chińska; Mościckiego: 36. – 44.; 7., 8., 9., => Plac Mongolski; Polna; Pakistańska; 3. Maja; Tatarska; Wietnamska;
P. Mateusz => Tel. 788 – 805 – 251 Brochowska; Cedrowa; Leonarda da Vinci; Mościckiego: 1. – 35.; Pionierów; Rejony: 2., 3., i 4., => Syjamska; Topolowa; Wileńska;
P. Piotr => Tel. 795 – 553 – 235 Osiedla: PARKOWE i GRAFITOWE; MW; Biegła; Centralna: 1. – 11A., 22. – 36.; Rejony: 4., 5., i 6. => Japońska; Laotańska; ul. Semaforowa; Warszawska; Węgierska; Wiaduktowa; x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!
www.eadsum.org
Zapraszamy do korzystania z internetowej wersji naszego parafialnego Pisma: ADSUM.
http://brochow. archidiecezja.wroc.pl/
Katechizm Kościoła Katolickiego
Wierzę w… Katecheza 12(110). LITURGIA KOSCIOŁA
?
Co to są sakramenty. 1. W różnych sytuacjach człowiek potrzebuje znaków. Znaki drogowe ułatwiają bezpieczne dotarcie do celu podróży, znaki nutowe pozwalają zapisać melodię, zaś dzięki ilustracjom graficznym można łatwiej przyswoić sobie skomplikowane treści. 2. W życiu duchowym człowieka również potrzebne są znaki. Ich zadaniem jest ukazanie w widzialny sposób niewidzialnego Bożego działania. Rolę tę pełnią sakramenty święte. Jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego, są one „skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi”, przez które „jest nam udzielane życie Boże” (KKK 1131). Katechizm przypomina, że Kościół dysponuje siedmioma sakramentami. Należą do nich: chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo i małżeństwo (KKK 1113). Warto podkreślić, że Kościół nie ustanowił sakramentów, a jedynie jest ich szafarzem, udzielając ich dla pożytku wiernych. 3. Sakramentalne znaki biorą swój początek ze zbawczych czynów i słów Jezusa. Wszystko, co dokonuje się w sakramentach, zostało wcześniej dokonane przez Zbawiciela (KKK 1115). „«Opierając się na nauczaniu Pisma świętego, na tradycjach apostolskich... i na zgodnym zdaniu Ojców», wyznajemy, że «wszystkie sakramenty Nowego Przymierza zostały ustanowione przez Jezusa Chrystusa»” (KKK 1114) – czytamy w Katechizmie. Zbawiciel nie tylko ustanowił sakramentalne znaki, ale jest w nich obecny za każdym razem, kiedy są udzielane. „To On chrzci i to On działa w swoich sakramentach, aby udzielać łaski, jaką oznacza sakrament” (1127). Sakramenty sprawowane są przy pomocy widzialnych obrzędów, które oznaczają i powodują niewidzialne duchowe łaski. Aby sakrament był udzielony w sposób ważny, zawsze musi zostać zachowana jego materia i forma, określona przez Kościół na podstawie Pisma świętego i tradycji apostolskiej. Na przykład w przypadku chrztu materią sakramentu jest woda, którą kapłan polewa głowę katechumena, formą zaś słowa: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Aby znaki sakramentalne były dla wiernych jak najczytelniejsze, Kościół wzbogacił je przez wieki o obrzędy wyjaśniające sens i cel danego sakramentu (por. KKK 1131). Sakramenty obejmują wszystkie etapy i wszystkie ważne momenty życia chrześcijanina: sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijańskiego życia wiary, uzdrowienie i dar posłania (por. KKK 1210). Pierwszą grupę stanowią sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, czyli chrzest, bierzmowanie i Eucharystia. Jak naucza Katechizm, są one fundamentami całego życia chrześcijańskiego (KKK 1212). Życie łaską Bożą otrzymaną w sakramentach wtajemniczenia może w wyniku pokus lub grzechu ulec osłabieniu lub zostać zniszczone. Podobnie jest z życiem biologicznym, nękanym przez słabości i choroby. Przywróceniu zdrowia duszy i ciała służą sakramenty uzdrowienia, którymi są pokuta i namaszczenie chorych (por. KKK 1421). Ostatnią grupą są sakramenty służące głównie zbawieniu innych i budowaniu
wspólnoty chrześcijańskiej. Są nimi kapłaństwo i małżeństwo (KKK 1534). Niektóre sakramenty można przyjąć tylko jeden raz. Należą do nich chrzest, bierzmowanie i kapłaństwo, o których Katechizm naucza, iż „oprócz tego, że udzielają łaski, wyciskają charakter sakramentalny” (KKK 1121). Ów „charakter” polega na wewnętrznym upodobnieniu chrześcijanina, który przyjął te sakramenty, do Chrystusa i Kościoła. Upodobnienie to jest nieusuwalne i na zawsze pozostaje w duszy jako pozytywna dyspozycja człowieka do przyjęcia łaski Bożej, jako obietnica i zapewnienie Bożej opieki oraz powołanie do kultu Bożego i służby Kościołowi (por. KKK 1121). Zapamiętajmy: Sakramenty są widzialnymi znakami Bożej łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Jest siedem sakramentów świętych. Jedne z nich powodują w duszy człowieka rozwój wiary, inne leczą z ran duchowych i chorób cielesnych, jeszcze inne – przyczyniają się do budowania jedności wspólnoty Ludu Bożego. Ks Franciszek RÓŻAŃSKI x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx x xx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Rozważanie o sakramencie Pokuty Starotestamentalne praktyki pokutne Zagadnienie pokuty, praktyk pokutnych i nawrócenia w Starym Testamencie wiążą się ściśle z doświadczeniem grzechu. Po upadku pierwszych rodziców historia zbawienia naznaczona jest działaniem Boga poszukującego człowieka, który od Niego nieustannie uciekał. Z drugiej strony człowiek świadomy swojej grzeszności szukał możliwości pojednania z Bogiem. Naród Wybrany od początku swojej historii znał wiele praktyk pokutnych. Wyrażały się one w składaniu ofiar, rytach oczyszczenia i pojednania i modlitwach. Praktyki te miały charakter wspólnotowy albo publiczny, bądź też były sprawowane na zasadzie przedstawicielstwa. Od czasów prorockich obok zewnętrznych praktyk pokutnych akcentuje się wewnętrzną potrzebę przemiany serca. W tradycji żydowskiej istniał nierozdzielny związek pomiędzy wyznaniem grzechów, a prośbą do Boga o przebaczenie. Akcentowanie konieczności nawrócenia nie wykluczało różnych zewnętrznych form pokuty. W Starym Testamencie wewnętrzne nawrócenie i przemiana serca domagały się zewnętrznych form rytualnych. Jednak trzeba zauważyć, że niekiedy dochodziło do nadmiernego akcentowania zewnętrznych form pokutnych. Było to potem piętnowane przez Jezusa i prowadziło do Jego sporów z faryzeuszami. Do starotestamentalnych praktyk pokutnych należy zaliczyć następujące formy: poszczenie, rozdzieranie szat, przywdziewanie stroju pokutnego (tzw. wór pokutny), zawodzenie i płacze żałosne, uderzanie się w piersi, opuszczenie głowy i rozwichrzone włosy. Wielość zewnętrznych form pokuty ukazuje, że przykładano do niej bardzo dużą wagę. Warto także zauważyć, że wszystkie te formy miały charakter publiczny. Bardzo znaną praktykę pokutną w Starym Testamencie była synagogalna banicja. Człowiek, który popełnił określone grzechy był wykluczany ze wspólnoty i skazany na życie w samotności. Czas wykluczenia był zróżnicowany i w zależności od ciężkości popełnionego grzechu, trwał od miesiąca nawet do kilku lat. Ta forma pokuty mogła być powtarzana w życiu Izraelity wiele razy. Człowiek skazany na banicję synagogalną żył w całkowitym odosobnieniu od całej wspólnoty. Przełomowym momentem dla praktyk pokutnych w Izraelu było zburzenie świątyni jerozolimskiej. Dotąd ofiary za grzechy składano w świątyni. Ponieważ świątynia przestała istnieć, trzeba było zmienić także formy ofiar. Odtąd tą ofiarą stała się
przede wszystkim modlitwa. Liturgia Starego Testamentu dostarcza wielu przykładów modlitw składanych jako ofiary za grzechy własne czy też grzechy innych. Szczególne znaczenie w odniesieniu do praktyk pokutnych narodu wybranego miało święto pokutne, w czasie którego dokonywało się oczyszczenie całego narodu. Święto to nazywało się Jom Kippur, albo Szabat szabatów i było obchodzone na przełomie września i października. Świętowanie narodowego pojednania z Bogiem rozpoczynano od trzykrotnego odśpiewania formuły rozgrzeszenia. Śpiew odbywał się wieczorem w przeddzień święta Jom Kippur. Wierni zgromadzeni na modlitwie słuchali w milczeniu słów absolucji i potem, również trzykrotnie, odpowiadali: „Będzie przebaczone całej wspólnocie Izraela, a także emigrantom, którzy żyją pośród nas, ponieważ cały lud zgrzeszył przez zapomnienie”. Najważniejszym elementem święta pojednania było powtarzane pięć razy w ciągu dnia wyznanie grzechów. Wyznanie grzechów kończyło się modlitwą, w której zgromadzeni prosili o przebaczenie swoich grzechów i odwoływali się do Bożego miłosierdzia. W tym dniu składano także ofiarę z dwóch kozłów. Arcykapłan mógł w tym dniu jeden raz w roku wejść do Najświętszego miejsca w świątyni, aby tam dokonać przebłagania za grzechy całego ludu. W tym celu zabijano jednego z kozłów. Natomiast na drugiego kozła nakładano ręce i wyznawano nad nim grzechy Następnie, obciążonego w symboliczny sposób grzechami ludu, wypędzano go na pustynię. Ks. dr Dariusz KWIATKOWSKI
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
KATECHEZA Ocalić sens życia
Czesław RYSZKA
Sens życia jest przyrównywany do szczęścia. Ileż razy jednak przekonujemy się na własnej skórze, że nie można znaleźć szczęścia, szukając go wyłącznie dla siebie. A jednak wielu uważa, że jeśli trzeba się podzielić czymś z bliźnim, to się traci. Tacy ludzie tylko czerpią z innych, nie dając nic w zamian. Duchowo są jak wyczerpana studnia. Doprawdy człowiek potrafi być mistrzem nienasycenia, konsumowania, gromadzenia tylko dla siebie, przypisywania sobie wszystkich zasług. Niektórzy twierdzą, że szatan nie istnieje. On tymczasem przeistacza się w różne formy pokus, w danym momencie najtrudniejszych do zwalczenia. Jedną z nich jest dzisiaj pokusa utraty sensu życia wiecznego, a skupienia się wyłącznie na ziemskich przyjemnościach. Wielu ludziom skutecznie ,,zaciemnia" sens pytań ostatecznych walką o byt, dobrobyt, więcej chleba... Niby taka postawa wydaje się słuszna, zgodna z naturą, ale czyha na nas niebezpieczeństwo popadnięcia w niewolę pieniądza, dostania się w tryby maszyny konsumpcji, zdobywania tego, co materialne, z całkowitym zachwaszczeniem własnej duchowości. Kiedy po jakimś czasie spojrzy się wstecz, widzi się pełne spichlerze, ale puste serca. Ale nawet Bóg nie będzie próbował nikogo z nas wepchnąć do nieba wbrew samemu człowiekowi. Jak się wydaje, największą klęską dla człowieka jest zaniechanie pytań o sens życia, zaprzestanie poszukiwań, a równocześnie zamknięcie się we własnej skorupie przyjemności i pragnień. Wielu musi zgodzić się na to, że ich życie z pewnego punktu widzenia może się wydać błahe, nieużyteczne, małowartościowe. Żyjąc z dala od wielkich wydarzeń, pracując ciężko na co dzień, mogą nie widzieć trwałych owoców tej pracy, czyli po prostu sensu życia. Trudno im nieraz uwierzyć, że dla wszystkich jest skarb ukryty w roli, drogocenna perła w rękach kupca, że to my sami jesteśmy tym skarbem dla Boga. Bo przecież zbawienie nie jest wymysłem żadnego z systemów religijnych czy filozoficznych, ale jest rzeczywistością, która się staje z dnia na dzień, realizuje w nas, jeśli odnajdujemy siebie w innych przez miłość. To odkrycie siebie w miłości jest jak śmierć i zmartwychwstanie: śmierć dla siebie, zmar-
twychwstanie dla innych. Poznanie tego jest w istocie nie tyle odkryciem siebie, ale Chrystusa. Miłość zamyka krąg zbawczy. Carl JUNG – najwybitniejszy psycholog naszych czasów twierdził, że wśród pacjentów, którymi się zajmował, nie było ani jednego, którego problem utraty sensu życia nie sprowadzałby się w ostateczności do znalezienia właściwego, religijnego poglądu na świat. Twierdził, że każdy z nich zachorował, ponieważ utracił to, co wielkie religie wszystkich czasów miały człowiekowi do zaoferowania, a powrót do zdrowia możliwy był dla nich tylko pod warunkiem odzyskania wiary. Zbawienie jest odnalezieniem przez wiarę siebie w Bogu i Boga w sobie, jest odważnym podjęciem walki ze swoimi słabościami, ograniczeniami, bez względu na to, w jakiej religii czy kulturze ktoś się urodził. Każda religia stanowi swego rodzaju wyzwanie dla człowieka, aby przełamał duchowy zastój, egoizm, przywiązanie do dóbr doczesnych, aby nie handlował własną nieśmiertelnością. Religia poszerza horyzonty człowieka o wymiar nadprzyrodzoności. Każde życie nabiera nowej perspektywy, której osią staje się jedność z Bogiem. Modlitwa bowiem pozwala człowiekowi odnaleźć się w orbicie Bożego działania i miłosierdzia. Faktycznie utrata sensu życia jest utratą wiary w Boga, a w konsekwencji zapomnieniem o miłości i modlitwie. Wówczas przed każdym może otworzyć się z powrotem świat wiary i bogactwo łaski Pana. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KOŃCOWE. Za wszystko niech będzie zawsze błogosławiony i wychwalany Stwórca i Odkupiciel nasz, z którego nieskończonej hojności wypływa wszelkie dobro i łaska. Oby zechciał otwierać wam z każdym dniem coraz obficiej źródło swego miłosierdzia w celu pomnożenia i prowadzenia dalej tego, co rozpoczął w waszych duszach. Nie wątpię, że dokona tego dzięki swej najwyższej dobroci, która tak bardzo pragnie udzielać swych dóbr, i dzięki swej wiecznej miłości, która o wiele bardziej skłonna jest do udzielania nam doskonałości niż my do jej przyjęcia. Jest rzeczą pewną, że Bóg ze swej strony jest gotów dawać, byleby tylko z naszej strony nie zabrakło pokory i pragnienia – jakby naczynia gotowego na przyjęcie jego łaski – i byleby widział, że należycie korzystamy z otrzymanych darów i że gorliwie i pilnie prosimy o Jego łaskę. Raoul FOLEREAU x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
PIELGRZYMKA LVIX.
JAN PAWEŁ II, ŚWIĘTY Zaczerpnięto ze źródła MH260
Pięćdziesiąta dziewiąta podróż apostolska (poza terytorium Watykanu i Włoch) odbyta przez Jana Pawła II w dniach 12. – 17. czerwca 1993. Była to czwarta wizyta Papieża w Hiszpanii. Celem pielgrzymki był udział w zamknięciu 45. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego i obchodach jubileuszu 500-lecia ewangelizacji Ameryki. Przebieg pielgrzymki nawiązywał do głównych motywów jej podjęcia: zakończenia 45. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego i jubileuszu 500-lecia ewangelizacji Ameryki, w której znaczący udział mieli misjonarze hiszpańscy. Statio Orbis w dniu 13. VI stanowiła kulminację licznych spotkań, sympozjów i adoracji, jakie odbywały się w dniach 07.-13. VI w Sewilli, jak również w wielu kościołach
na całym świecie. Przewodnie hasło modlitwy głosiło: Chrystus światłością narodów – Eucharystia i ewangelizacja. W dniu 14 VI Ojciec Święty nawiedzał miejsca szczególnie związane z Krzysztofem Kolumbem, jego wyprawą do Ameryki i początkami ewangelizacji tego kontynentu. Podczas Mszy św. w HUELVA Jan Paweł II w imieniu Kościoła złożył hołd misjonarzom hiszpańskim. Ale równocześnie wskazywał potrzebę głoszenia wiary współczesnemu światu, objętemu sekularyzmem i dechrystianizacją. Podczas spotkania z korpusem dyplomatycznym Ojciec Święty przedstawił wizję świata zjednoczonego. Mówiąc o wolności religijnej, możemy sięgnąć do przeszłości Hiszpanii, do tego okresu jej historii, gdy na Półwyspie Iberyjskim współistniały ze sobą chrześcijaństwo, judaizm i islam. To spotkanie religii, które ogromnie wzbogaciło hiszpańską kulturę (...) także dzisiaj może być wymownym i pouczającym przykładem wykorzystania autentycznych wartości religijnych w dążeniu do jedności, wzajemnego zrozumienia i dialogu między różnymi społecznościami ludzkiej rodziny. Kulminacyjnym punktem pobytu w Madrycie była kanonizacja bł. Henryka de OSSÓ y CERVELLÓ (1840-1896), katalońskiego kapłana, założyciela Towarzystwa św. Teresy od Jezusa. W homilii wygłoszonej podczas mszy św. Jan Paweł II dużo uwagi poświęcił rodzinie chrześcijańskiej i młodzieży. Wołał m.in.: Młodzi, którzy mnie słuchacie: pragnę wam powtórzyć słowa skierowane do was w Santiago de Compostela podczas Światowego Dnia Młodzieży: «Nie lękajcie się świętości!» Idźcie za Chrystusem, który jest źródłem wolności i życia. (...) Pozwólcie, by Chrystus was umiłował i zbawił, pozwólcie, by was oświecił swoim potężnym światłem, a staniecie się światłem życia i nadziei pośród dzisiejszego społeczeństwa. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Przewodniczący Rady KEP ds. Rodziny:
2015-02-09 20:53
Kościół nie jest zwolennikiem przemocy „Można mieć żal do niektórych środowisk i środków społecznego przekazu, że w sposób ironiczny przedstawiają przeciwników konwencji Rady Europy. Kpią sobie z nich, przedstawiając jako zwolenników przemocy” - powiedział KAI bp Jan Wątroba, przewodniczący Rady KEP ds. Rodziny. Biskup skrytykował „antyprzemocową” Konwencję Rady Europy zwracając uwagę m.in. na niejasne kompetencje instytucji koordynujących wdrażanie konwencji. „Rada ds. Rodziny KEP, w porozumieniu z rożnymi środowiskami i stowarzyszeniami skupiającymi rodziny oraz obrońców życia, od dawna sygnalizowała wiele niebezpieczeństw związanych z ratyfikacją tej konwencji. Inne kraje europejskie już ją ratyfikowały. W oparciu o ich doświadczenia związane z wdrażaniem konwencji, obrońcy życia, a nade wszystko obrońcy rodziny w jej tradycyjnym kształcie, zgłaszali szereg zagrożeń, które mogą pojawić się w naszym kraju, gdy konwencja wejdzie w życie. Pierwsze zastrzeżenie dotyczy braku starań, aby społeczeństwo dobrze poznało konwencję. Trudno jest uzyskać rzetelne informacje na temat zmian prawnych i kulturowo-cywilizacyjnych, które wymusza konwencja. W związku z tym, jeszcze przed zebraniem połączonych komisji sejmowych, a zwłaszcza przed sejmowa sesją, pojawił się wniosek o wysłuchanie publiczne na forum sejmowym, aby można było w sposób merytoryczny przedstawić swoje argumenty i obawy. Niestety, nie wyrażono na to zgody. Nie dość, że brakuje informacji, to z drugiej strony mamy do czynienia z dezinformacją. Można mieć żal do niektórych środowisk i środków społecznego przekazu, że w sposób ironiczny przedstawiają przeciwników konwencji. Kpią sobie z nich, przedstawiając jako zwolenników przemocy. Tak ustawiona opinia publiczna nie zdaje sobie sprawy z zagrożeń. Nikt też nie chce być wyśmiewany i posądzany o zacofanie i niedouczenie.
Drugie zastrzeżenie dotyczy spojrzenia na rodzinę. Konwencja wymusza daleko idące zmiany w spojrzeniu na uświęcone tradycją role w małżeństwie i rodzinie. Kościół od zawsze, jako wielkie zło, wskazywał wszelką formę przemocy. Całe nauczanie Kościoła, którego podstawą jest Ewangelia, jest zaprzeczeniem wszelkiej przemocy wobec pojedynczego człowieka czy całych środowisk. Wszystkie wysiłki, aby wyeliminować przemoc, są zrozumiałe dla przedstawicieli Kościoła, dla wszystkich ochrzczonych. Sama konwencja nie wnosi nic nowego, gdy chodzi o walkę z przyczynami przemocy. Mało tego. Dotychczasowe ustawodawstwo polskie wystarczająco jasno określa przyczyny przemocy i zabezpiecza nietykalność osoby. Broni te osoby, które są zagrożone przemocą. Konwencja zajmuje się czymś innym. Pod wypływem środowisk feministycznych i lewicowych, jakby bocznymi drzwiami, wprowadza w polskie ustawodawstwo i przestrzeń życia publicznego elementy ideologii gender. Dzięki konwencji środowiska te mogą mieć decydujący wpływ m.in. na wychowanie dzieci. Trzecie zastrzeżenie dotyczy powołania, bliżej nieokreślonych, instytucji koordynujących wdrażanie konwencji. Niejasne kompetencje tych instytucji rodzą obawy o wpływanie na szerokie obszary życia w celu promocji wspomnianych ideologii. Zgodnie z konwencją, w przypadku nie stosowania się do jej założeń i nakazów, ma być stosowana penalizacja. W tej chwili, choć konwencji nie ratyfikował jeszcze Prezydent, naszą nadzieją są rodzice, małżeństwa, wychowawcy, którzy wykazują wystarczający poziom dojrzałości, odpowiedzialności i troski o wychowanie. Wszystkich zachęcam, aby bardziej niż dotąd, interesowali się procesem edukacji i wychowania. Apeluję, zwłaszcza do katolickich rodziców, aby nie bagatelizowali programów szkolnych i byli wrażliwi na obecność w nich ideologii sprzecznych z prawem naturalnym, naszą tradycją i chrześcijaństwem. Czasem taka postawa będzie wymagała wielkiej odwagi. Także z tego powodu, że konwencja przewiduje sankcje”. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
15. lutego –> 6. NIEDZIELA ZWYKŁA KARTKA Z HISTORII: 1386 1564 1941 1944 1946 1954 1975 1979 2001 2003
-
Władysław II JAGIEŁŁO przyjął chrzest; ur. GALILEUSZ, włoski filozof, fizyk i astronom (zm. 1642); II wojna światowa: został dokonany pierwszy zrzut cichociemnych; II wojna światowa: rozpoczęła się druga bitwa o MONTE CASSINO; został zaprezentowany ENIAC – drugi komputer świata; wyprodukowano szczepionkę przeciwko chorobie HEINEGO-MEDINA; zm. błog. Michał SOPOĆKO, spowiednik św. Faustyny KOWALSKIEJ (ur. 1888); wybuch w warszawskiej rotundzie PKO; opublikowano wyniki sekwencjonowania ludzkiego genomu; zm. prof. Włodzimierz FIJAŁKOWSKI, lekarz i społecznik, twórca szkół rodzenia;
******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
CZEGO NAM BRAKUJE? Bezimienny trędowaty. Odrażający widok. Straszny ból. Nikt nie widzi już w takim człowieku człowieka, a i on sam czuje wstręt do siebie. Usłyszał o leczącym Proroku. Nie miał nic do stracenia, gdyż prócz determinacji nic więcej nie posiadał. To przecież i tak bardzo dużo! Upadł i ufał. I ten krótki dialog: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić! Chcę. – Bądź oczyszczony”. Po takim spotkaniu prośba o milczenie jest niemożliwa do wykonania. Trudno milczeć po prawdziwym spotkaniu z Bogiem. Czego nam brakuje? Chorób? Chyba nie! Mocy Bożej? Na pewno nie! Zaufania? Być może! Przecież tak trudno czasem upaść i błagać... A może brak nam wiary? Wiara jest najważniejszym zaangażowaniem każdego człowieka. Wiara – to dostrzeganie Boga w historii i teraźniejszości. (...) Wiara – to dostrzeżenie Boga w człowieku. Wiara – to umiejętność wołania:
„Panie, ratuj mnie!”. Wiara – to złapanie ręki Boga, który chce nas pochwycić. Wiara – to świadomość, że „sam Bóg wystarczy!” (św. Teresa). Proszę Cię, Panie, obdarz mnie wiarą mocną i wytrwałą. Wyzwól mnie z lęku przed wołaniem do Ciebie. Uzdrów moją duszę. Naucz przyjmowania trudności i krzyża codzienności. Naucz kochać wszystkich... Nie pozwól mi nigdy zwątpić w Twoją obecność przy mnie. Ks. Grzegorz UŁAMEK
******************************************************
ODKRYJ i PRZEMYŚL !
Im więcej dajesz się Bogu, tym więcej On daje się tobie.
****************************************************** Kpł 13, 1-2. 45-46.; – Odosobnienie trędowatego Czytanie z Księgi Kapłańskiej ukazuje nam surowe przepisy Prawa, dotyczące chorych na trąd. Trędowaty był nie tylko wykluczony ze wspólnoty ludu, ale także napiętnowany, gdyż uważano, że przyczyną choroby są ciężkie grzechy i chory ponosi zasłużoną karę. Każdy grzech ze swej natury prowadzi do izolacji, zrywa więzy wspólnoty z Bogiem i braćmi. Nie jest to izolacja zewnętrzna, polegająca na nakazie opuszczenia wspólnoty, jak to było w Prawie Starego Testamentu, lecz o wiele głębsza i jeszcze bardziej przejmująca samotność duchowa, pustka i ciemność śmierci.
Tyś mą ucieczką i moją radością => Ps 32(31), 1- 2. 5. 11.; Psalmista mówi nam o tym, że prawdziwe szczęście rodzi się z przebaczenia, jakim obdarowuje nas Bóg. Każdy człowiek jest grzeszny, ale najważniejsze jest szczere serce, które staje przed Bogiem w prawdzie i powierza Mu siebie w swej słabości. Postępujmy więc tak, jak wzywają nas do tego słowa Psalmu: Grzech wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: wyznaję mą nieprawość Panu, a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu. 1 Kor 10, 31 – 11, 1.; – Paweł naśladowcą Chrystusa Święty Paweł ukazuje nam niezwykłą perspektywę: całe nasze życie, wraz ze wszystkimi jego przejawami i szczegółami - może być przeżyte na chwałę Boga. Bóg może być uwielbiony we wszystkim, co czynimy. Z taką świadomością rozpoczynajmy kolejny tydzień naszych spraw i zadań.
Słowa Ewangelii według św. Marka (1, 40 - 45.) => Uzdrowienie trędowatego Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”. Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony”. Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił ze słowami: „Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego. Jezus dotyka trędowatego i uzdrawia go. Jak bardzo różni się postawa Jezusa od tradycyjnych zachowań Żydów wobec chorych na trąd. Jezus nie boi się podejść blisko, dotknąć. On jest Zbawicielem, który bierze na siebie nasze choroby i słabości,
aż po śmierć na krzyżu. Z tego bezgranicznego oddania rodzi się dla nas nadzieja nowego życia.
Usłyszeć, co mówi Bóg. Bóg działa w życiu człowieka na różne sposoby. Czasem to działanie jest bardzo widoczne, zarówno dla nas samych, jak i naszego otoczenia. Innym razem Bóg jest dyskretny i chce, aby pewne rzeczy pozostawały ukryte. Dlaczego tak jest? Tego do końca nie zrozumiemy. Jedyne, co możemy zrobić, to po prostu zdać się na Jego prowadzenie. Bóg sam najlepiej wie, czego w danej chwili nam potrzeba. Nie bójmy się nigdy Boga prosić. Ale też nie zniechęcajmy się zbyt szybko, gdy prośby te, nie zostaną natychmiast wysłuchane. Bóg nigdy nie jest głuchy na nasze wołanie. Natomiast my, zapatrzeni na samych siebie, Jego odpowiedzi nie jesteśmy w stanie usłyszeć. Panie, proszę, uzdolnij mnie nie tylko do tego, bym umiał Cię prosić, ale uczyń mnie zdolnym do wsłuchania się w to, w jaki sposób chcesz działać w moim życiu.
Papieski komentarz do Liturgii Słowa:
.
(15. czerwca 1994)
Jezus okazał swoje współczucie cierpiącym i obłożnie chorym, objawiając wielką dobroć i wrażliwość swego serca, pragnącego wykorzystywać również władzę czynienia cudów, aby pomagać cierpiącym na duszy i ciele. Dlatego dokonywał wielu uzdrowień, a chorzy garnęli się do Niego, by doznać Jego mocy uzdrawiania. Poprzez poświęcenie, z jakim Jezus chciał uwalniać od brzemienia choroby lub niedomagań przychodzących do Niego ludzi, ukazuje On nam szczególne zamiary miłosierdzia Bożego względem nich: Bóg nie pozostaje obojętny wobec cierpień związanych z choroba i ofiaruje chorym swą pomoc w zbawczym planie, objawionym i urzeczywistnianym w świecie przez Słowo Wcielone.
******************************************************
W nawiązaniu do tradycji chrześcijańskiej, Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu rozpoczyna się w ostatnią niedzielę karnawału. Głównym motywem jest wynagradzanie za grzechy popełniane w czasie zabaw karnawałowych, włączenie wiernych w nurt przebłagania za pijaństwo i inne nałogi, a także wypraszanie łaski nawrócenia dla grzeszników. Jest to czas refleksji, modlitwy i pokuty w intencji tych, którzy nadużywają napojów alkoholowych. Więcej na www.duszpasterstwotrzezwosci.pl W ogólnopolskim Apostolstwie Trzeźwości rok 2015 poświęcony jest dzieciom. Hasło, które towarzyszy podejmowanym inicjatywom abstynenckim i trzeźwościowym, brzmi: „Abstynencja dzieci troską rodziny, Kościoła narodu”. Wiadomo, że dla pełnego rozwoju dzieci nieodzowna jest wstrzemięźliwość od alkoholu i innych środków toksycznych. Dlatego dorośli muszą być szczerze zatroskani o abstynencję dzieci. Troska ta powinna polegać przede wszystkim na dawaniu przykładu trzeźwego życia. Konieczne jest, aby przejawiała się w realizacji odpowiedniego pro-
gramu szkolnego oraz w przepisach prawa chroniących abstynencję dzieci, które winny być bezwzględnie respektowane. Hasło „Abstynencja dzieci – wspólną troską”, wpisane w logo, wskazuje, że na wszystkich dorosłych, wszelkich grupach społecznych i władzy państwowej ciąży odpowiedzialność za trwanie dzieci w abstynencji.
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY
W Kościele podejmujemy dziś akty ekspiacyjne, wynagradzające za grzechy, szczególnie za pijaństwo, sięganie po środki toksyczne i rozwiązłość. Bóg, który jest Miłością, pragnie naszego zdrowia, szczególnie zdrowia duszy. Pan Jezus przyszedł na ziemię, aby ludzkość oczyścić z trądu grzechu. MODLITWENA INTENCJA DNIA!
Modlimy się o miłość i trzeźwość dla wszystkich polskich rodzin, aby były domowymi Kościołami. 7.10
=>
GODZINKI O NIEPOKALANYM POCZĘCIU N.M.P.
7.30
}
w int. śp. Leokadii DERESIŃSKIEJ => gregorianka 15.;
9.00
}
w int. śp. Katarzyny MASŁOWSKIEJ, w 2. rocznicę śmierci oraz śp. Władysława MASŁOWSKIEGO;
10.30
}
w int. Stanisława GÓRSKIEGO, w 80. rocznicę urodzin => dziękczynno - błagalna;
12.00
}
w int. śp. Rodziców: Bogusławy i Aleksego CHWALIK;
}
w int. śp. Katarzyny, Marianny i Zygmunta KRYGIER oraz Wiktorii i Zygmunta WILCZYŃSKICH;
15.00 => NABOŻEŃSTWO 40. GODZINNE Pierwotnie, nabożeństwo to oznaczało rozpamiętywanie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem przebywania Pana Jezusa w grobie (40. godzin). Następnie stopniowo przekształciło się w eucharystyczne dni błagalne i wynagradzające za popełnione grzechy, zwłaszcza podczas karnawału. Obecnie polega na całodziennej adoracji w niedzielę, poniedziałek i wtorek przed Środą Popielcową. Jest również naszą Brochowską tradycją włączanie się do tego zwyczaju, przeto najserdeczniej zapraszamy w najbliższych dniach do odwiedzin kaplicy Adoracyjnej. Dodatkowym argumentem włączenia się do nabożeństwa niech będzie sposobność do modlitwy – o którą prosimy – w intencji zbliżających się rekolekcji wielkopostnych. Porządek Adoracji Najświętszego Sakramentu nabożeństwa 40-godzinnego:
niedziela, 15.02. => od 15.00 do 17.30; i od 19.00 do 19.50;
poniedziałek i wtorek, 16. i 17.02. => od 8.00 do 17.30; środa popielcowa, 18.02. => od 10.30 do 16.00;
******************************************************
17.30 =>NIESZPORY NIEDZIELNE
18.00 => Msza św. młodych => Młodych naszej Parafii zapraszamy do współtworzenia wieczornej Mszy św. niedzielnej. 18.00
}
w int. Longiny, w 90. rocznicę urodzin => dziękczynno - błagalna; /Intencja Syna z żoną, wnuków i prawnuków/;
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxx x xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Brochowska Sztafeta Modlitwy Wielkopostnej o odnowienie i ożywienie wiary i wierności nas Brochowian, o świętość Rodzin i szacunek dla Krzyża Świętego. 1. Wspominając zainteresowanie i udział bardzo wielu Brochowian w Parafialnej SZTAFECIE Modlitwy Wielkopostnej, najserdeczniej zapraszamy do włączenia się do tegorocznej edycji w ramach Wielkiego Postu. Niniejszym więc ogłaszamy zapisy i przypominamy związane z tym zasady; 2. SZTAFETA trwa od Środy Popielcowej, czyli od 18. lutego do Wielkiej Środy, tj. 01. kwietnia br.; 3. Przypominamy: Każdy uczestnik naszej S ZTAFETY zobowiązuje się przeżyć wybrany przez siebie dzień poszcząc o „chlebie i wodzie”. W ten wybrany dzień wpisana też winna być modlitwa, najlepiej wobec Najświętszego Sakramentu, udział we Mszy św. wraz z przystąpieniem do Komunii św. Bardzo ważne też, aby w wybranym dniu nie przegapić żadnej okazji, by ofiarować komuś – szczególnie naszym bliskim – jakiś dobry uczynek; 4. Zainteresowanych udziałem w SZTAFECIE zapraszamy do zakrystii lub kancelarii parafialnej, nie później niż do 18. lutego, czyli do Środy Popielcowej. 5. Jak co roku na łamach ADSUM informować będziemy kto w danym dniu dzierży swoją modlitwą, postem i jałmużną „pałeczkę” naszej BROCHOWSKIEJ SZTAFETY MODLITWY WIELKOPOSTNEJ.
ZAPRASZAMY!
16. lutego –> PONIEDZIAŁEK KARTKA Z HISTORII: 1665 1758 1848 1919 1922 1939 1958 1995
-
zm. Stefan CZARNIECKI, hetman polny koronny (ur. 1599); ur. Julian Ursyn NIEMCEWICZ, pisarz, (zm. 1841); odbył się ostatni paryski koncert Fryderyka CHOPINA; w Trewirze podpisano rozejm kończący powstanie wielkopolskie; Górny Śląsk przyłączono do Polski; ur. Czesław NIEMEN, polski muzyk i wokalista (zm. 2004); pierwsza w Polsce operacja na otwartym sercu; zm. Wiktor DEGA, lekarz ortopeda, pierwszy kawaler Orderu Uśmiechu (ur. 1896);
******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Rdz 4, 1-15. 25.; – Kain zabija Abla Sldadąjcie Bogu dziękczynną ofiarę => Ps 50 (49), 1. 8. 16bc-17. 20-21.;
Mk 8, 11-13; – Jezus nie chce dać znaku Nasłuchiwać Boga. Bywa, że brakuje nam cierpliwości w oczekiwaniu na owoce naszej modlitwy. Bóg działa w sobie wiadomy sposób. Czasem reaguje prawie natychmiastowo, innym razem chce, abyśmy czekali. Uczmy się słuchać Boga. Każdego dnia otrzymujemy od Niego znaki Jego obecności. Ale to my mamy się w nie wsłuchiwać, z całą pokorą i prostotą serca. Nie możesz wystawiać Boga na próbę, mówiąc: „Jeśli nie zrobisz dla mnie tego czy tamtego, to nie będę więcej w Ciebie wierzył”. Wtedy stajesz się podobny do pysznych faryzeuszy. Ty winieneś modlić się o światło Ducha Świętego, by uzdolnił cię do rozeznawania i przyjmowania woli Bożej. Panie, staję przed Tobą w pokorze. Ty, jesteś przy mnie i chcesz mojego dobra. Naucz mnie cierpliwości w relacji do Ciebie i oczyść serce od pychy i przebiegłości.
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY
MODLITWENA INTENCJA DNIA!
Św Jan Paweł II mówił: „To jest moja matka, ta ziema! To jest moja matka, ta 0jczyzno” (Kielce, 03. VI 1991 r.) i często podkreślał, że modli się za Polskę. Dzisiaj chcemy prosić miłosiernego Boga w intencji rodzicow żyjących na polskiej ziemi, aby swoje dzieci wychowywali w duchu wiary, miłości i trzeźwości.
7.00
}
w int. śp. Leokadii DERESIŃSKIEJ => gregorianka 16.;
*************************************************
7.30
=>
17.30
Nabożeństwo czterdziestogodzinne Z trwającą co najmniej pół godziny adoracją Najswiętszego Sakramentu złączona jest możliwość zyskania odpustu zupełnego.
*************************************************
16.30
=>
Spotkanie - próba scholi uczniowskiej
ZAPRASZAMY UCZNIÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ! ****************************************************** 18.00
}
w int. Osób i Dzieł Apostolstwa Trzeźwości na Brochowie;
}
w int. śp. Katarzyny WASZCZYŃSKIEJ, w 30. dniu po pogrzebie; /Intencja uczestników pogrzebu/;
}
w int. śp. Henryki, Mieczysława i Tomasza NOWAK;
******************************************************
19.00
=> Miting
Brochowskiej Wspólnoty AA i AN x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxx x xxx xxx xxxx xxx xx
17. lutego – WTOREK * Świętych Siedmiu Założycieli Zakonu Serwitów NMP – wspomnienie dowolne
Siedmiu mężczyzn, urodzonych we Florencji, początkowo wiodło życie pustelnicze na górze SENARIO, oddając szczególną cześć Dziewicy Maryi. Głosili potem słowo Boże w całej Toskanii i założyli Zakon Sług Najświętszej Maryi Panny, zatwierdzony przez Stolicę Świętą w roku 1304. Ich wspomnienie obchodzi się w dniu, w którym miał umrzeć w roku 1310 jeden z nich, św. Aleksy FALCONIERI.
******************************************************
KARTKA Z HISTORII:
1600 - zm. GIORDANO BRUNO, dominikanin i filozof, głosiciel heliocentryzmu (ur. 1548); 1673 - zm. MOLIERE, francuski komediopisarz (ur. 1622); 1772 - w Petersburgu został podpisany układ rosyjsko-pruski, ustalający zasady podziału Polski. Do układu włączona została też Austria; 1834 - we Lwowie odbyła się premiera komedii Zemsta Aleksandra FREDRY; 1898 - ur. ks. Ignacy POSADZY, współzałożyciel Towarzystwa Chrystusowego (zm. 1984); 1927 - Polskie Radio przeprowadziło pierwszą transmisję imprezy sportowej; 1933 - w USA zniesiono prohibicję obowiązującą od roku 1920; 1941 - Maksymilian Maria KOLBE został aresztowany przez Gestapo; 1980 - Polacy: L. CICHY i K. WIELICKI, jako pierwsi zdobyli zimą MONT EVEREST; 1981 - zarejestrowano Niezależne Zrzeszenie Studentów; 1993 - zm. ks. Władysław SEDLAK, twórca polskiej szkoły bioelektroniki, elektromagnetycznej teorii życia i tzw. metafizyki kryształów (ur. 1911); 2007 - zm. Robert ADLER, współtwórca pierwszego pilota telewizyjnego (ur. 1913);
******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Więcej ufać. Jak łatwo w obliczu trudności ulegamy pokusom podobnym do tej, jakiej doświadczyli uczniowie Jezusa, gdy do łodzi zabrali za mało chleba. Bóg nieraz
okazał nam swoją łaskawość. Wielu z nas może wymienić takie sytuacje z przeszłości, gdy czuliśmy wyraźnie, jak Bóg zatroszczył się o nas. Ale, niestety, w obliczu trudności, czarne myśli biorą górę. Nieraz aż za bardzo. Trudne i bolesne sytuacje, przed jakimi od czasu do czasu stajemy w naszym życiu, są zazwyczaj próbą naszej wiary. Bóg nigdy nas nie opuszcza. Ale w Jemu wiadomy sposób, dopuszcza pewne trudności po to, abyśmy więcej ufali Jemu i złożyli nasze życie w Jego ręce. Boże, nasz Ojcze, Ty ciągle nad nami czuwasz. Ale tak często, zwłaszcza w obliczu trudności, brakuje mi wiary, że tak właśnie jest. Proszę bądź dla mnie miłosierny i chroń mnie od złego.
Rdz 6, 5-8.; 7, 1-5. 10.; – Bóg zsyła potop Pan ześle pokój swojemu ludowi => Ps 29(28), 1-4. 9-10.;
Mk 8, 14-21; – Strzeżcie się kwasu faryzeuszów
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY
MODLITWENA INTENCJA DNIA!
Modlimy się dziś w intencji wychowawców i nauczycieli, aby w swojej pracy kierowali się zawsze dobrem dzieci i wychowywali do wolności od uzależnień. To właśnie oni – nauczyciele i wychowawcy – mają wskazywać właściwą drogę młodemu pokoleniu. Mówi się powszechnie, że dziś nie jest łatwo być nauczycielem. Można odpowiedzieć, że nikomu nie jest łatwo znaleźć się w tym świecie, który chciałby szybko i łatwo zbudować szczęście i sukces, często za pieniądze. Jednak drogę do prawdziwego szczęścia wyznaczają wyłącznie drogowskazy Bożych przykazań. O tym jednak muszą pamiętać przede wszystkim nauczyciele i wychowawcy. Jeśli chcą prowadzić dzieci według innych wskazówek, to są ślepymi przewódnikomi.
7.00
}
w int. śp. Leokadii DERESIŃSKIEJ => gregorianka 17.;
******************************************************
7.30
=>
17.30
Nabożeństwo czterdziestogodzinne Z trwającą co najmniej pół godziny adoracją Najswiętszego Sakramentu złączona jest możliwość zyskania odpustu zupełnego.
****************************************************** 18.00
}
w int. śp. Zenona MARCZEWSKIEGO, w 20. rocznicę śmierci; Wandy MARCZEWSKIEJ, w 11. rocznicę śmierci; Lecha KOSZULAŃSKIEGO, w 15. rocznicę śmierci oraz wszystkich zmarłych z Rodziny MARCZEWSKICH i GASIŃSKICH;
}
w int. śp. Jana i Heleny PUŚ oraz wszystkich zmarłych z Rodziny;
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Nowy Okres Roku Kościelnego Jutrzejszy dzień – Środa Popielcowa (Popielec) rozpoczyna w Kościele czas Wielkiego Postu. Trwa on aż do Wielkiego Czwartku, a konkretnie do Mszy Wieczerzy Pańskiej włącznie. Okres ten nazywany jest także przygotowaniem do świąt Wielkanocnych, przygotowaniem Paschy, okresem Wielkanocnej pokuty. Słowa WIELKI POST wyrażają tylko cząstkę tego, co Kościół wiąże z tym okresem. Pierwotnie był to czas udzielania chrztu, a więc czas stawania się chrześcijaninem. Taki proces nie mógł trwać zbyt krótko. Był przecież drogą przemiany, nawrócenia, postępującego krok za krokiem. Pewnie dlatego Kościół w swym języku liturgicznym nazywa ten okres QUADRAGESIMA - czasem 40. dni. Przy pomocy typologicznej wykładni Pisma Kościół chce nas wprowadzić w pewne duchowe powiązania: 40 dni Chrystus pościł na pustyni, 40 dni trwał biblijny potop, 40 dni i 40 nocy Mojżesz przebywał na górze Synaj, gdzie otrzymał od Boga tablice z Dekalogiem, 40 lat błąkał się po pustyni naród izraelski przed wejściem do Ziemi Obiecanej, 40 dni i nocy Eliasz wędrował do góry HOREB. Liczba 40 dni w Biblii jest jakby zarezerwowana dla dzieł oczyszczenia i przygotowania się do czegoś. Czy nie powinniśmy zatem dzisiaj, kiedy tak dużo mówi się o katechumenacie, lepiej zrozumieć, że czas Postu ma być powszechnym katechumenatem, w którym nasz chrzest zestawiamy z naszym życiem, a raczej nasze życie zestawiamy z obowiązkami wynikającymi ze chrztu świętego? Czy nie powinno to nas jakoś szczególnie pobudzać do refleksji, że Jezus Chrystus, śladami proroków, przygotowywał się na pustyni przez post do swojej służby jako Posłaniec Słowa? Czy nie oznacza to, że coś z pustyni, coś ze skupienia w samotności, coś z cielesnego umartwienia jest konieczne, gdy chcemy spotkać Boga? Te myśli wracają ze zdwojoną mocą gdy chcemy je odczytywać na tle naszego duchowego przygotowania do kanonizacji błogosławionego Jana Pawła II oraz w perspektywie drogi przygotowania do 1050. rocznicy Chrztu świętego Polski. Okres Wielkiego Postu ma przygotować Lud Boży do głębokiego przeżycia największych świąt - Paschy, rozumianej jako Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie, obchodzonej w ramach Triduum Paschalnego. Centralnym momentem tego przeżycia ma być udział w Wigilii Paschalnej, połączonej z odnowieniem przymierza chrztu świętego. Przygotowanie to nie ma być tylko osobistym wysiłkiem każdego z nas, ale otwarciem się na Bożą łaskę. Przygotowanie to ma być nawróceniem i czynieniem pokuty przez post, a jeszcze bardziej przez czynną miłość. Pomocą w podjęciu tego wysiłku jest rozważanie Męki Pańskiej, czyli miłości zbawczej Chrystusa do nas. Liturgia Wielkiego Postu skupia się wokół trzech tematów: - Pokuta i nawrócenie (Środa Popielcowa i większość dni powszednich), - Chrzest i jego wymagania (Niedziela, zwłaszcza II, IV i V), - Męka Chrystusa (Niedziela Palmowa i dwa ostatnie tygodnie). Są też trzy główne praktyki religijne prócz normalnych naszych obowiązków względem Boga, które powinniśmy wypełnić w okresie wielkopostnym: 1) W każdy piątek tego okresu odprawić Drogę Krzyżową, 2) W każdą niedzielę po południu być na Gorzkich Żalach, 3) Odprawić rekolekcje zakończone spowiedzią i przyjęciem Komunii św. Także od pierwszych wieków w Kościele znana jest praktyka poszczenia przed wielkimi świętami. Świadectwa chrześcijańskie pochodzące z II wieku mówią o dwudniowym poście przygotowującym wiernych do obchodzenia świąt Wielkanocnych. Potem czas postu wydłużył się na cały Wielki Tydzień. W IV wieku post czterdziestodniowy jako czas przygotowania do Wielkanocy stał się praktyką powszechną całego Kościoła. Okres Wielkiego Postu rozpoczynał się w szóstą niedzielę przed Wielkanocą. Ponieważ jednak nie poszczono w niedzielę, w trosce o dokładność dni od VIII wieku początek tego
okresu przesunięto na środę. Dzień ten wyznaczał początek publicznej pokuty dla wszystkich pokutników. W pierwszych wiekach okres Wielkiego Postu charakteryzował się początkiem publicznej pokuty, przygotowaniem kandydatów do sakramentu Chrztu św. Msza św. była odprawiana tylko w niedzielę. W środy i piątki odbywała się natomiast liturgia słowa Bożego bez Eucharystii. Z czasem zaczęto celebrować Eucharystię każdego dnia, a czas postu podkreślano opuszczeniem hymnu Gloria i śpiewu Alleluja. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Środa Popielcowa W starożytnej tradycji chrześcijańskiej środa zwana „popielcową” rozpoczynała czas publicznej pokuty dla wszystkich, którzy popełnili ciężkie grzechy. W tym dniu publiczni pokutnicy ubierali pokutny strój i posypywali się popiołem. Na przełomie X i XI wieku praktyka pokuty publicznej powoli zaczyna zanikać, ale pozostał obrzęd posypania głów popiołem, rozszerzony teraz na wszystkich chrześcijan. Od XII wieku używa się popiołu z palm poświęconych w Niedzielę Palmową, a obrzęd posypania głów popiołem rozpoczyna okres Wielkiego Postu. Posypywanie głowy popiołem, podrzucanie ziemi w górę albo tarzanie się po ziemi, było u ludów pierwotnych wyrazem żałoby, bólu i żalu. Na starożytnych inskrypcjach nagrobkowych popiół jest wspominany na oznaczenie znikomości człowieka i jego życia. Posypując głowę popiołem kapłan przypomina i dziś o ludzkim przemijaniu, o kruchości jego ziemskiego życia: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz”. Uświadomienie sobie tej prawdy prowadzi do podjęcia czynów pokutnych. Każdy, kto pozwala posypać sobie głowę popiołem zaręcza, że wraz z pokutującym Kościołem chce zmienić swój sposób myślenia, że przez pokutę i żal chce powrócić do Boga, którego porzucił przez grzech. Uświadamia sobie, że odwracając się od Boga wybrał raczej śmierć niż życie, powracając zaś do Boga przez pokutę odzyskuje życie i nieśmiertelność. Dlatego popiół jest także symbolem oczyszczenia i zmartwychwstania. Ogień pokuty oczyszcza człowieka z jego słabości i grzechów. Kiedyś cały świat ma zostać oczyszczony przez ogień, jednak z tej ziemi oczyszczonej przez ogień, a więc z popiołu, ma powstać nowe niebo i nowa ziemia. Można więc powiedzieć, że popiół dla pokutującego człowieka jest czymś ostatecznym - śmiercią i przemijaniem, a jednocześnie jest czymś pierwszym - pierwszym stopniem wiodącym jego kroki do zmartwychwstania, nieśmiertelności, czyli życia wiecznego. Należy pamiętać, że okres Wielkiego Postu rozpoczynający się w Środę Popielcową przygotowuje do świąt wielkanocnych, czyli do święta Zmartwychwstania Jezusa, a wraz z nim wszystkich w Niego wierzących. Od najdawniejszych czasów Kościół nakazuje w tym dniu ścisły post. Nie chodzi tylko o zewnętrzne powstrzymanie się od spożywania pokarmów mięsnych, ale przede wszystkim o stworzenie przestrzeni dla Boga, spotkania się z Jego łaską, synowskiego kontaktu z Bogiem. Oprócz postu poleca się jako praktyki pokutne modlitwę i jałmużnę. Modlitwy mszalne Środy Popielcowej podkreślają, że ich celem jest uzdolnienie do walki ze złem, odpuszczenie grzechów, zadośćuczynienie za grzechy, pokonanie swoich wad, dar nowego życia, uzdrowienie duszy i dobre przygotowanie się do świąt wielkanocnych. ks. Dariusz Kwiatkowski
18. lutego – ŚRODA POPIELCOWA KARTKA Z HISTORII: 1248 1386 1455 1502 1546 1564 1786 1885 1930 1941 1979 1996
-
miała miejsce bitwa pod VICTORIĄ; odbył się ślub św. Jadwigi ANDEGAWEŃSKIEJ z Władysławem II JAGIEŁŁĄ; zm. FRA ANGELICO, włoski malarz (ur. 1387); zm. Jadwiga JAGIELLONKA, królewna polska, księżniczka litewska i bawarska; zm. Marcin LUTER, niemiecki reformator religijny (ur. 1483); zm. Michał ANIOŁ, włoski rzeźbiarz, malarz, architekt i poeta (ur. 1475); ur. Jan SKRZYNECKI, naczelny wódz powstania listopadowego (zm. 1860); opublikowano Przygody HUCKA FINNA autorstwa Marka TWAINA; CLYDE TOMBAUGH odkrył planetę karłowatą PLUTON; zm. Karol WOJTYŁA, żołnierz, ojciec późniejszego papieża Jana Pawła II (ur. 1879); jedyny raz w historii na Saharze zanotowano opady śniegu; odbyło się referendum uwłaszczeniowe;
******************************************************
SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:
Jl 2, 12-18; – Rozdzierajcie wasze serca, a nie szaty Czytania wprowadzają nas w post. Prorok Joel cierpliwie tłumaczy, czym jest, a czym nie jest: nie jest karą, ale pomocą w nawróceniu. To właśnie nawrócenie, a nie kara za przewinienia jest sednem tego okresu. Bóg kieruje się miłością. Nie chce nas karać, my sami musimy poczuć i wyrazić skruchę. Prorok Joel woła o święty post, widząc jego zbawczy owoc: zmiłowanie Pana i Jego obfite błogosławieństwo. Bóg chce naszej przemiany na lepsze, bo ukochał nas miłością, która nie może zgodzić się na nasze serca rozdarte grzechem.
Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni => Ps 51(50),1-6.12-14.17. Psalm pokutny. Głębia wyrażonego w nim przeżycia religijnego i duch prawdziwej pokuty – wobec obciążenia grzechami – pozwala wyrazić tęsknotę człowieka szczerze nawracającego się do Boga.
2 Kor 5, 20 – 6, 3; – Pojednajcie się z Bogiem, oto teraz czas upragniony Święty Paweł też za chwilę wezwie nas do nawrócenia. Przez śmierć Chrystusa otrzymaliśmy szansę oczyszczenia się z grzechów. Apostoł do głębi zrozumiał tajemnicę Męki Pana. Nie pozwólmy, aby dla nas Chrystus cierpiał na próżno.
Słowa Ewangelii według św. Mateusza (6, 1 - 6. 16 - 18.) => Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie Jezus powiedział do swoich uczniów: „Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś
gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś gdy pościsz namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”.
******************************************************
Nawrócenie to proces dokonujący się w głębi serca. Chrystus upomina nas, aby nasza przemiana wyrażała się w zmianie sposobu myślenia i postępowania, a nie mówienia, co chcemy zmienić. Wielki Post to czas czynów a nie deklaracji.
****************************************************** Papieski komentarz do Liturgii Słowa: .
(25. lutego 2004).
Ewangelia podkreśla, że Pan „widzi w ukryciu”, to znaczy patrzy w serce. Zewnętrzne gesty pokuty mają znaczenie, jeśli są wyrazem wewnętrznej postawy, jeśli wyrażają usilną wolę odwrócenia się od zła i wejścia na drogę dobra. Na tym polega głęboki sens chrześcijańskiej ascezy. „Asceza” – słowo to przywodzi na myśl dążenie do wysokiego celu. Wymaga to oczywiście ofiar i wyrzeczeń. Trzeba bowiem ograniczyć bagaż do rzeczy istotnych, by nie ciążył podczas podróży; trzeba być gotowym stawić czoło wszelkim trudnościom i pokonać wszystkie przeszkody, by osiągnąć zamierzony cel. Aby stać się prawdziwym uczniem Chrystusa, trzeba się zaprzeć samego siebie, brać co dnia swój krzyż i naśladować Go (Łk 9,23). Jest to wyboista droga do świętości, i każdy ochrzczony jest wezwany, by nią iść.
******************************************************
Masz wciąż szansę. Nie jest łatwo czynić dobro i jednocześnie nie oczekiwać za to żadnej nagrody. Lubimy być chwaleni i nagradzani. Ale co się stanie, gdy zabraknie pochwał i nagród? Przestaniemy czynić dobro? Jezus umarł za nasze grzechy bezinteresownie, posłany przez swojego Ojca, aby nauczyć nas, czym jest prawdziwa miłość. Każdy, kto kiedykolwiek kochał drugą osobę, wie, jaką radością jest dawanie jej siebie. Wielki Post to doskonała okazja do zweryfikowania własnej postawy. Pomyśl: Czy jesteś jeszcze w stanie kogoś bezinteresownie kochać? Jeśli tak, to idziesz dobrą drogą. Jeśli nie – masz zawsze szansę to naprawić. Jezu, składam w Twoje ręce moje życie. Mam wolę czynienia dobra, ale bywa niestety tak, że mój egoizm i pycha odciągają mnie od tego. Panie, uwolnij mnie od wszystkiego, co nie pozwala mi zapomnieć o sobie, aby dawać się innym.
******************************************************
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY
MODLITWENA INTENCJA DNIA!
Modlimy się dziś w intencji stanowiących prawo i rządzących, aby chronili dzieci przed rozpijaniem i demoralizacją. . Środa Popielcowa otwiera nas na Paschę Chrystusa – Jego przejście od Śmierci do życia. Wejdźmy w tę tajemnicę z pokorą. Posypmy głowy popiołem uznając własną marność przed Bogiem. Nie zatrzymujmy się jednak tylko na gestach zewnętrznych. Trwa Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu, który w bieżącym roku przeżywamy pod hasłem: „Abstynencja dzieci troską rodziny, Kościoła i narodu”. Podejmijmy trud ochrony dzieci przed zalewem pijaństwo i alkoholizmu. Przekonajmy ich do abstynencji. Drogą do tego niech będzie stało współpraca rodzin, wspólnot kościelnych i organów władzy państwowej zatroskonych o przyszłość młodego pokolenia.
7.00
}
w int. śp. Leokadii DERESIŃSKIEJ => gregorianka 18.;
9.00
}
w int. śp. Jana MERSKIEGO;
/Intencja Rodziny GAJEWSKICH/;
******************************************************
10.30
=>
16.30
Nabożeństwo czterdziestogodzinne Z trwającą co najmniej pół godziny adoracją Najswiętszego Sakramentu złączona jest możliwość zyskania odpustu zupełnego.
******************************************************
16.00 => Dom Katechetyczny – sala nr 2.
ROBOKLOCKI LEGO ******************************************************
Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
Ojcze wszechmogący, Twój Syn dał nam Maryję, swoją Rodzicielkę, której sławny obraz czcimy, jako Matkę gotową nieustannie pomagać; + spraw, abyśmy gorliwie wypraszając Jej macierzyńską pomoc, * nieustannie doznawali owoców Twojego Odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
18.00
} }
w int. śp. Anastazji i Czesława KOŁODZIEJ, w 5. rocznicę śmierci; w int. śp. Krystyny PIASECKIEJ;
} Intencje nowennowe: w int. Ojca świętego Franciszka i Pasterza Kościoła wrocławskiego, abpa Józefa; w int. biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków, sióstr oraz liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii; w int. dzieła beatyfikacji Sługi Bożego ks. Aleksandra ZIENKIEWICZA „Wujka”; w int. Ojczyzny i Kościoła św. w Polsce oraz o szacunek dla Krzyża Św.; w lutowych intencjach Apostolstwa Modlitwy; w int. wszystkich inwestycji parafialnych; w int. Przyjaciół i Dobrodziejów naszej Parafii; w int. o błogosławieństwo dla małżeństw i Rodzin naszej Parafii, szczególnie dla Rodzin dzieci komunijnych i katechumenów do bierzmowania; w int. uczniów i pracowników Przedszkoli, Świetlicy Środowiskowej, Szkół, Uczelni i wszelkich Instytucji służących dzieciom i młodzieży naszej Parafii; w int. wspólnot pobożnych naszej Parafii: Rodziny Różańcowej, Rodziny Rodzin, S.L.O., E.R.M., Chóru parafialnego i Scholi; w int. chorych, cierpiących i samotnych – także z naszego Szpitala; w int. Brochowskiej służby zdrowia oraz wszystkich opiekunów chorych;
społeczności Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy; społeczności Brochowskich Romów; o pracę dla bezrobotnych i pomyślność dla pracodawców; tych wszystkich, którzy prosili nas o modlitewną pamięć i tych, którym ją obiecaliśmy; w intencjach wszystkich uczestników Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy; Parafialnego Dnia Świętości Życia (w 25. lub 26. dniu każdego miesiąca) oraz Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego z 3. Piątku miesiąca; w intencjach uczestników Brochowskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu; w int. zmarłych naszych Rodziców, Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów;
w w w w
int. int. int. int.
******************************************************
Sztafeta Modlitwy Wielkopostnej Brochowian o odnowienie i ożywienie wiary i wierności nas Brochowian, o świętość Rodzin i szacunek dla Krzyża Świętego. DZIEŃ 1.
P. ;
P. ;
x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx
Wzorem lat ubiegłych nasza Parafia wraz z Caritas Archidiecezji Wrocławskiej przystąpiła do ogólnopolskiej akcji „Jałmużna Wielkopostna”. Cel jest prosty – pomoc w leczeniu dzieci i osób starszych. Akcja ma charakter wychowawczy: uczy miłości bliźniego, która kosztuje – najczęściej chodzi o dar materialny, ale też o czas poświęcony bliźniemu, okazane wsparcie duchowe i kochającą obecność. Poprzez małą ofiarę możemy pomóc tym, którzy znajdują się w trudnej sytuacji życiowej. W akcji tej chodzi o rezygnację z konkretnych przyjemności i przeznaczenie zaoszczędzonych w ten sposób środków na rzecz potrzebujących pomocy. Caritas przygotowała specjalne skarbonki, do których można wrzucać ofiary podczas całego okresu Wielkiego Postu. Skarbonki tegorocznej „Jałmużny postnej” (posiadamy ich 190 szt.) można odbierać w zakrystii. Proponujemy, aby - jeśli ktoś uzna za stosowne zebrane w czasie Wielkiego Postu ofiary zainwestować we wskazanym celu przez nasze pośrednictwo – złożyć je wraz z zawartością na zakończenie Tygodnia Miłosierdzia, czyli w niedzielę, 12. kwietnia br. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx