Adsum nr 284 09 xi

ADSUM

VADEMECUM LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE Parafii Św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Św. we Wrocławiu – Brochowie

32. NIEDZIELA ZWYKŁA Nr 284. * 09. listopada 2014 r. * Rok VI.

Matka i Głowa wszystkich kościołów Miasta i Świata

WYDAWCA VADEMECUM: ADSUM Parafia pw. św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Świętego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Tel. 713 – 433 – 521 wew. 20

Konto: PKO BP 52 1020 5226 0000 6102 0311 4345 Informujemy, że przybliżone koszty egzemplarza ADSUM wynoszą ok. 3,5 zł.

Dziękujemy jednocześnie za wszelkie ofiary na FUNDUSZ WYDAWNICZY.

**************************************

Prosimy o pomoc dla posługiwania Parafialnej Świetlicy Środowiskowej Duszpasterstwo Rzymsko-Katolickiej Parafii pw. św. Jerzego ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW Konto: BS 64 9575 0004 0046 6499 2000 0010 **************************************

NASI PARTNERZY i PRZYJACIELE MEDIALNI } NIEDZIELNY

Komentarze liturgiczne za „Ewangelia 2014”; Autor: s. Anna Maria PUDEŁKO AP => Edycja Świętego Pawła oraz Miesięcznikiem „ŻYWE SŁOWO” => Wydawnictwo eSPe w Krakowie.

***************************************

DYŻUR W KANCELARII PARAFIALNEJ 1.

2.

3.

4.

=> => => =>

czwartek w godzinach od 16.00 do 17.30; sobota w godzinach od 8.00 do 10.00; zawsze, w sprawach pilnych (wezwanie do chorego lub pogrzeb); w uroczystości przypadające w dni dyżuru, tj. w czwartek lub w sobotę, kancelaria parafialna nieczynna!

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE !

1. Sakrament Chrztu św. – jeśli nie liczyć zagrożenia śmiercią – udzielany

jest podczas Mszy św. o godz. 12.00, w ostatnią niedzielę miesiąca; 2. Rodziców oraz chrzestnych obowiązuje udział w katechezie przedchrzciel-

nej odbywającej się zwykle po zakończeniu wieczornej Mszy św., w czwartek przed ostatnią niedzielą miesiąca – informacja w bieżących ogłoszeniach; 3. Chrzestni spoza Parafii winni dostarczyć ZGODĘ NA PEŁNIENIE POSŁUGI chrzestnych wydaną przez Księdza proboszcza własnej Parafii.

UWAGA! Nie jest to równoznaczne ze świadectwem bierzmowania;

PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH 1.

2.

3.

w dni powszednie, Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta przypadające w dni powszednie Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00; (9.00; 16.30); i o 18.00; niedzielne Msze św. sprawowane są: wigilijna, w sobotę o 18.00 oraz o 16.00 w kaplicy szpitalnej; w niedzielę zaś o 7.30; 9.00; 10.30; 12.00 oraz o 18.00;

OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚW. 1.

2.

3.

w dni powszednie, zwykle ok. 15 min. przed Mszą św. o godz. 7.00 i 18.00; w uroczystości i święta podczas Mszy św.; w pierwszy czwartek i piątek miesiąca od 17.30 do 18.00;

ADORACJA W KAPLICY NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU 1.

2.

3.

4.

Od poniedziałku do soboty: od 7.30 do 17.30.; Koronka do Miłosierdzia Bożego: codziennie o godz. 15.00; Niedziela: od 13.30 do 17.30.; 1. niedziela miesiąca: od 19.00 do 20.00.;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

Niedzielna Msza św. Rodzin uczniów Szkoły Podstawowej: niedziela, 10.30; Niedzielna Msza św. Rodzin gimnazjalistów: sobota, 18.00; Msza św. młodzieży licealnej, studenckiej i pracującej: niedziela, 18.00; Czuwanie różańcowe: kwadrans przed poranną i wieczorną Mszą św.; Dzień Miłosierdzia Bożego: trzeci piątek każdego miesiąca; Nabożeństwo Drogi Krzyżowej: trzeci piątek każdego miesiąca o godz. 17.00; Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy: środa o godz. 18.00; Nabożeństwo fatimskie: 13. dzień każdego miesiąca, zwykle o 18.00; Parafialny Dzień Świętości Życia: 25. lub 26. dzień każdego miesiąca; Comiesięczna Msza św. wypominkowa: ostatni piątek miesiąca o godz. 18.00; Dzień Skupienia wszystkich Wspólnot Pobożnych: 1. sobota m-ca, 7.30 – 9.00; Parafialny Dzień chorych i służby Zdrowia: 23. dzień każdego miesiąca;

INNE

=>

WAŻNE!

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

POGOTOWIE EUCHARYSTYCZNE Zainteresowanych posługą Szafarzy Nadzwyczajnych Komunii św., prosimy o telefoniczne zgłoszenie – najpóźniej na dwie godziny przed Mszą św. w danym dniu – pod jeden z podanych niżej numerów telefonu:

P. Adam => Tel. 536 – 600 – 454 Rejony: 16., i 17. =>

BIEŃKOWICE: Arabska; Marsowa; Palestyńska; Sadowa; Wesołowskiego; Boiskowa; Bukszpanowa; Jemeńska; Jordańska; Lisia; 50. Bohaterów; Ziemniaczana; BROCHÓW: Mościckiego: 45. - 51;

P. Henryk => Tel. 604 – 170 – 625 Aleja Róż; Bengalska; Mandżurska; Piwniczna; Rejony: 11., 12. i 13. => Plac Indyjski; Społeczna; Tybetańska;

P. Jan => Tel. 509 – 689 – 099 Rejony: IWINY: Brochowska: 5A. - 25., 4B. – 22.; Bukszpanowa; Jaśminowa; 15., i 18. => Kwiatowa; Makowa; Morelowa; Ogrodowa; Polna; Spokojna; Wiosenna; BROCHÓW: Filipińska; Koreańska: 53. - 89., 62A. – 68.;

P. Krzysztof => Tel. 505 – 515 – 221 Rejony: Chmurna; Iracka; Koreańska: 1. – 51. 2. – 60A.; Nepalska; Perska; 10., 14., i 15. => Woskowa;

P. Krzysztof => Tel. 503 – 526 – 898 Rejony: Afgańska; Birmańska; Centralna: 15. – 21A.; Chińska; Mościckiego: 36. – 44.; 7., 8., 9., => Plac Mongolski; Polna; Pakistańska; 3. Maja; Tatarska; Wietnamska;

P. Mateusz => Tel. 788 – 805 – 251 Brochowska; Cedrowa; Leonarda da Vinci; Mościckiego: 1. – 35.; Pionierów; Rejony: 2., 3., i 4., => Syjamska; Topolowa; Wileńska;

P. Piotr => Tel. 795 – 553 – 235 Osiedla: PARKOWE i GRAFITOWE; MW; Biegła; Centralna: 1. – 11A., 22. – 36.; Rejony: 4., 5., i 6. => Japońska; Laotańska; ul. Semaforowa; Warszawska; Węgierska; Wiaduktowa; x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!

www.eadsum.org

Zapraszamy do korzystania z internetowej wersji naszego parafialnego Pisma: ADSUM.

http://brochow. archidiecezja.wroc.pl/

Katechizm Kościoła Katolickiego

Wierzę w…

Katecheza 95.

WYZNANIE WIARY

?

Piekło.

1. „Piekłem XX wieku” nazywano tragiczne doświadczenia milionów ludzi w obozach koncentracyjnych i gułagach, stworzonych przez systemy, które zdecydowanie odrzuciły wiarę w Boga. Czasami mówimy, że „człowiek człowiekowi gotuje piekło na ziemi”. „Piekłem” stają się cierpienia ludzi doświadczających przemocy czy dotkniętych uzależnieniami. Te przenośnie pozwalają zrozumieć, czym jest piekło, czyli życie, z którego na zawsze zostaje wykluczony Pan Bóg; życie, pozbawione miłości; życie, w którym dominującą rolę odgrywa nienawiść.

2. „Nie możemy być zjednoczeni z Bogiem – naucza Kościół – jeśli nie wybieramy w sposób dobrowolny Jego miłości. Nie możemy jednak kochać Boga, jeśli grzeszymy ciężko przeciw Niemu, przeciw naszemu bliźniemu lub przeciw nam samym (...).

Nasz Pan ostrzega nas, że zostaniemy od Niego oddzieleni, jeśli nie wyjdziemy naprzeciw ważnym potrzebom ubogich i maluczkich, którzy są Jego braćmi. Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego i nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego. Ten stan ostatecznego samowykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi określa się słowem «piekło»” (KKK1033). „Dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci idą do piekła, gdzie cierpią męki, «ogień wieczny»” (KKK1035). „Zasadnicza kara piekła polega na wiecznym oddzieleniu od Boga; wyłącznie w Bogu człowiek może mieć życie i szczęście, dla których został stworzony i których pragnie” (KKK1035).

3. O istnieniu i groźbie piekła wyraźnie naucza Pismo Święte. „Jezus często mówi o «gehennie ognia nieugaszonego», przeznaczonej dla tych, którzy do końca swego życia odrzucają wiarę i nawrócenie; mogą oni zatracić (...) zarazem ciało i duszę.

Zapowiada z surowością, że «pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego Królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony» (Mt 13 41-42). On sam wypowie słowa potępienia: «Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny!» (Mt 25, 41)” (KKK 1034). Każe nam się obawiać „tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle” (Mt 10,28) i ostrzega, że „lepiej jest jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła” (Mt 9,47).

Niekiedy zastanawiamy się: ilu ludzi będzie zbawionych? Czy ktoś jest w piekle?

Czy Jezus zbawi też tych, którzy czyniąc zło zasłużyli na piekło? Czy Judasz został potępiony? Zgodnie z nauką Kościoła, „Bóg nie przeznacza nikogo do piekła; dokonuje się to przez dobrowolne odwrócenie się od Boga (grzech śmiertelny) i trwanie w nim aż do końca życia” (KKK1037). Dla niektórych chrześcijan nauka o piekle staje się powodem lęku, a nawet głównym powodem, dla którego chodzą do kościoła, modlą się i zachowują przykazania. Autor powieści „Pamiętnik wiejskiego proboszcza” Georges Bernanos w swoim dziele w usta jednej z postaci wkłada słowa: „Piekło to niemożność kochania”. Choć więc „stwierdzenia Pisma Święte-

go i nauczanie Kościoła na temat piekła są wezwaniem do odpowiedzialności, z jaką człowiek powinien wykorzystywać swoją wolność ze względu na swoje wieczne przeznaczenie” (KKK 1035), to jednak kluczowym motywem troski o osiągnięcie życia wiecznego powinna być miłość realizowana w codziennym życiu.

Zapamiętajmy: Piekło to stan ostatecznego samowykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi. Kościół, nauczając na temat piekła wzywa nas do odpowiedzialności za realizację swojego życiowego powołania. Chrystus ostrzega nas, że jeśli nie wyjdziemy z miłością naprzeciw ważnym potrzebom ubogich i potrzebujących, możemy zostać oddzieleni od Jego miłości. Byłaby to największa tragedia naszego życia. Dlatego należy zabiegać o zbawienie swoje i swoich bliskich, przeciwstawiając się niewierze, nienawiści i rozpaczy.

Ks. Romuald JAWORSKI x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

Rozważanie o sakramencie Bierzmowania

Namaszczenie krzyżmem świętym Po modlitwie, której towarzyszy włożenie rąk ma miejsce najważniejszy i właściwy znak sakramentu bierzmowania, czyli namaszczenie czoła olejem krzyżma, któremu towarzyszą słowa formuły sakramentalnej. Namaszczenia świętym olejem szafarz sakramentu dokonuje kciukiem prawej dłoni, czyniąc znak krzyża na czole bierzmowanego. Jest to znak, który wyraża przynależność bierzmowanego do Chrystusa i do Kościoła. Ten znak przypomina także, że sakrament bierzmowania pozostawia w bierzmowanym niezniszczalną pieczęć, czyli tak zwany charakter sakramentalny. W tej najważniejszej części liturgii sakramentu bierzmowania szczególne znaczenie ma olej Krzyżma Świętego.

W starożytności namaszczenie pachnącym olejkiem było zabiegiem kosmetycznym, higienicznym i leczniczym. Namaszczenie dawało skórze elastyczność, odświeżało ją i konserwowało. Namaszczenie stanowiło także znak świętowania oraz symbol pomyślności i dobrobytu. W Grecji specjalnym olejem namaszczali się sportowcy walczący w zapaśniczej walce. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika. O obrzędzie namaszczenia mówi także Pismo Święte. Stosowano je przy ustanawianiu króla, kapłana i proroka. Namaszczenie było znakiem szczególnego wybrania i upodobania przez Boga oraz wyznaczało człowiekowi ściśle określone zadania. Namaszczany człowiek uważany był za Bożego wybrańca, który przeznaczony był do wykonania pewnych zadań mieszczących się w Bożym planie zbawienia. Do wykonania tych zadań Bóg dawał wybrańcowi swoją moc, swojego Ducha. W sposób szczególny został wybrany i namaszczony przez Boga Jego Syn Jezus Chrystus. Był On oczekiwanym Mesjaszem. Hebrajskie słowo „Mesjasz”, przetłumaczone na język grecki jako „Chrystus” tłumaczy się jako „namaszczony”.

W Jezusie Chrystusie - Mesjaszu, napełnionym pełnią darów Ducha Świętego, zrealizowały się wszystkie zbawcze plany Boga.

Przez namaszczenie olejem krzyżma w sakramencie bierzmowania jeszcze ściślej jednoczymy się z Jezusem Chrystusem. Jedność z Nim sprawia, że zostajemy również namaszczeni Duchem Świętym. Przez sakrament bierzmowania każdy człowiek zostaje włączony w potrójną misję Jezusa Chrystusa. Jest to misja kapłańska, prorocka i królewska. W ten sposób Chrystus zaprasza każdego bierzmowanego do współpracy w dziele przemiany i zbawienia świata. Codzienne życie chrześcijanina ma przyczyniać się do wzrostu Królestwa niebieskiego na ziemi.

Dla lepszego zrozumienia znaku namaszczenia olejem Krzyżma Świętego należy zapytać co oznacza ów udział w misji kapłańskiej, prorockiej i królewskiej Jezusa

Chrystusa? Jako uczestnicy w kapłańskiej misji Chrystusa mamy składać Bogu duchowe ofiary. Są nimi nasze modlitwy, uczestnictwo w życiu sakramentalnym, dobre uczynki, nasza praca i nasze cierpienia. Wszystko co dzieje się w naszym życiu możemy złożyć Bogu w ofierze. Udział w prorockiej misji Chrystusa uzdalnia i zobowiązuje każdego z nas do dawania świadectwa naszego chrześcijańskiego życia. Codziennym życiem mamy świadczyć, że wierzymy w Jezusa Chrystusa i że tylko On jest naszym Zbawicielem. Nasze uczestnictwo w królewskiej misji Chrystusa wyraża się w oddaniu Jemu własnego serca. Sprawiamy w ten sposób, że Jezus zaczyna królować w naszym codziennym życiu i staje się dla nas wartością najważniejszą. Królewską misję wypełniamy także służąc bliźnim, bo w taki sposób ukazujemy im Chrystusa. W końcu także wykorzystując swoje talenty i pracę mamy ubogacać świat, w którym żyjemy.

To wielkie zadania i wielka misja. Jednak nie musimy się lękać, bo Chrystus jest z nami. Namaścił nas mocą Ducha Świętego, która uzdolni do wypełnienia powierzonej misji. Trzeba zatem dziękować Bogu za cudowny znak namaszczenia olejem krzyżma, poprzez który staliśmy się wybrańcami Boga i Jego współpracownikami.

Ks. dr Dariusz KWIATKOWSKI x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

KATECHEZA „CZAS JEST KRÓTKI” Nie można żyć życiem godnym człowieka, nie pamiętając o swojej nieuchronnej śmierci i nie szukając odpowiedzi na pytanie o jej sens. W obliczu śmierci rodzi się w człowieku lęk przed unicestwieniem na zawsze. W sposób instynktowny odrzucamy myśl o możliwości całkowitej zagłady, ale równocześnie stajemy bezsilni wobec konieczności śmierci. Ten bunt przeciwko śmierci oraz pragnienie nieśmiertelności to nic innego, jak głos samego Chrystusa, który wzywa każdego z nas do przylgnięcia przez wiarę do Niego, bo tylko On – przez swoją śmierć i zmartwychwstanie – przekazuje każdemu człowiekowi dar życia wiecznego. Co dzieje się z człowiekiem w momencie śmierci? Umierając, każdy doświadcza całkowitej bezsilności i bezradności w obliczu prawdy, że bez Boga, pozostawiony samemu sobie, jest prochem i nicością. Z Pisma Świętego wiemy, że śmierć jest konsekwencją grzechu (por. Rz 5, 12).

MODLITWA. O Panie mój i Zbawco! Podtrzymaj mnie w godzinie mej śmierci swoimi ramionami i łaską Twoich sakramentów. Niech zabrzmią nade mną słowa rozgrzeszenia, niech mnie namaści i naznaczy święty olej chorych, niech Ciało Twoje będzie moim pokarmem, a krew Twoja moim orzeźwieniem. Niech spojrzy na mnie życzliwie Maryja, Twoja i moja Matka. Niech mój Anioł Stróż szepcze mi słowa pokoju, a pełni chwały święci Patronowie moi niech się wstawiają za mną, abym z Twojej dobroci i za ich wstawiennictwem otrzymał dar wytrwania i umarł tak, jak żyć pragnę, w Twojej wierze, w Twoi Kościele, w Twojej służbie i w Twojej miłości. Amen.

CZY ISTNIEJE PIEKŁO? Myśl o wiecznej karze piekła budzi u wielu ludzi silny sprzeciw. Twierdzą, że istnienia piekła nie da się pogodzić z prawdą o Bogu, który kocha i zawsze przebacza.

Prawda o istnieniu wiecznego potępienia została przypomniana w tajemnicy fatimskiej nie po to, aby ludzi straszyć, lecz aby im przypomnieć, jakie są ostateczne konsekwencje odrzucenia Boga. Co na temat piekła mówi Pismo Święte? Bóg „pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2, 4).

MODLITWA. Matko Boża Jasnogórska, można Opiekunko naszych drogich zmarłych, wyprowadź łaskawie z czyśćca dusze moich bliskich i tych wszystkich, o których

winienem pamiętać w swoich modlitwach (a zwłaszcza… wymień te osoby). Przychyl im jak najrychlej nieba, obdarz chwałą błogosławionych, a mnie dopomagaj tak żyć, abym mógł spotkać się z nimi i cieszyć się ich i swoim szczęściem już na zawsze. Amen. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

PIELGRZYMKA XLIV.

JAN PAWEŁ II, ŚWIĘTY Zaczerpnięto ze źródła MH251

W rejon Oceanu Spokojnego Jan Paweł II wyruszył po raz piąty w dniach 06. – 16. października 1989 roku. Była to jego czterdziesta czwarta pielgrzymka zagraniczna i obejmowała Koreę Południową, Indonezję oraz wyspę Mauritius na Oceanie Indyjskim. W Korei Papież uczestniczył w 44. Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym, którego hasłem było zawołanie: Chrystus naszym pokojem. W Indonezji głównym celem pielgrzymki było budowanie jedności Kościoła w tym olbrzymim i zróżnicowanym pod względem religijnym państwie leżącym na wyspach Pacyfiku.

Pobyt na Mauritius, nazwanym perłą i kluczem Oceanu Indyjskiego, był uznaniem dla duszpasterskiej dojrzałości tamtejszego Kościoła, któremu Ojciec Święty chciał dać pogłębienie braterstwa, solidarności i wzajemnego poszanowania.

Z bogatego pouczenia papieskiego, jakie Jan Paweł II zawarł w swoich przemówieniach podczas dni tej pielgrzymki, wybieramy fragment homilii wygłoszonej w DILI dla wiernych Timoru Wschodniego: „Wy jesteście solą dla ziemi (...). Wy jesteście światłem świata” (Mt 5, 13-14).

KOREA PŁD. Słowa te wypowiedział Jezus, zwracając się do pierwszych uczniów. Dzisiaj Biskup Rzymu kieruje je do was, uczniów Chrystusa we Wschodnim Timorze, w diecezji DILI. One łączą nas we wspólnym powołaniu, dzięki nim wiemy, co znaczy żyć jako chrześcijanie.

Jako biskup Rzymu i Następca św. Piotra tymi słowami witam wszystkich tu zgromadzonych – z DILI, z ATAMBUA i z KUPANG. Witam administratora apostolskiego DILI, bpa BELO, biskupów PAIN RATU i MONTEIRO, cały kler, zakonników oraz wiernych diecezji Timor.

Wielu z was odbyło długą i męczącą podróż z wiosek Wschodniego i Zachodniego Timoru, aby być z Papieżem. Dziękuję wszystkim, zwłaszcza tym, którzy trudzili się, aby to spotkanie mogło dojść do skutku.

Drodzy bracia i siostry, szczególna duszpasterska posługa – Piotrowa posługa „utwierdzania braci” – przywiodła mnie dziś do Wschodniego Timoru. To do Piotra powiedział Chrystus przed męką: „Ty ze swej strony utwierdzaj swoich braci” (Łk 22, 32). Podczas męki Mistrza Piotr okazał się słaby, Pan jednak powierzył mu prowadzenie swojej trzody (por. J 21,1519) i na tę drogę obdarzył specjalną łaską, by stał się „światłem” i „solą” w służbie wszystkim wierzącym w Pana. Przychodzę do was jako świadek Chrystusa i starszy

INDONEZJA

MAURITIUS

w rodzinie wyznawców (por. 1 P 5,1). Od początku mojego pontyfikatu z głęboką troską śledziłem waszą sytuację. Od dawna pragnąłem wam powiedzieć, że cały Kościół, a Papież w sposób szczególny, darzy was szacunkiem i miłością.

Dzisiaj cieszę się bardzo, mogąc w TASITOLU sprawować z wami tę Eucharystię.

Zastanówmy się nad znaczeniem, jakie Jezus przypisuje obrazom: „sól dla ziemi” i „światło świata”. Na Timorze macie wiele do czynienia z solą. Uzyskujecie ją na nadbrzeżnych równinach w CASSAID, TIBAR, MANATUTO, SICAL i ze słonego jeziora w LAGA. Sól zachowuje żywność od zepsucia i podnosi jej smak. W Ewangelii „sól” oznacza zachowanie od grzechu i śmierci. Odnosi się do duchowej dojrzałości każdego z uczniów, którego obowiązkiem jest, z pomocą łaski Bożej, ożywiać i podnosić ludzkość. „Światło” oznacza nie tylko mądrość płynącą z poznania Bożej prawdy, lecz także codzienną mądrość, widoczną w działaniu: jest to zarazem mądrość płynąca z doświadczenia życia i dająca życie, czyli mądrość oświecająca tych, którzy żyją zgodnie z wiarą. Gdziekolwiek zjawia się to światło, kształtuje ono ludzkie życie i postępowanie, prowadzi ludzi do Boga.

Ta mądrość cechuje życie świętych i właśnie dlatego każdy święty jest światłem, którego nie można chować „pod korcem”, lecz należy postawić „na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu” (Mt 5,15). Oni przyświecają nam wszystkim w Kościele – tym domu Bożym na ziemi – a niejednokrotnie ich blask sięga poza Kościół, docierając do innych ludzi i środowisk.

Słowa „Wy jesteście solą dla ziemi (...). Wy jesteście światłem świata” zostały skierowane przez Pana do wszystkich jego uczniów, do wszystkich tych, którzy „w jednym duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało” (1 Kor 12,13), czyli Kościół. W oczach świata Kościół jest widzialną społecznością ludzką, lecz wiara uczy, że dzięki mocy Ducha Świętego jest on również Ciałem Chrystusa.

Mocą tego samego Ducha wszyscy wspólnie budujemy Kościół poprzez różne rodzaje posługiwania i dawanie chrześcijańskiego świadectwa, stosownie do swego powołania (por. 1 Kor 12,4-7). Dzieje się tak, ponieważ „Wszystkim (...) objawia się Duch dla [wspólnego] dobra” (1 Kor 12, 7). Dlatego jeśli przyjmujemy wezwanie Chrystusa, by być „solą dla ziemi” i „światłem świata”, pomagamy budować Kościół nie tylko w naszych lokalnych społecznościach, ale także ten jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół rozprzestrzeniony po całym świecie, na całej ziemi bowiem Kościół jest jeden, ten sam w każdym miejscu, równocześnie powszechny

i lokalny. Taki jest skutek działania Ducha Świętego, przez które objawia się „ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich” (1 Kor 12, 6).

Co to znaczy być dzisiaj we Wschodnim Timorze „solą dla ziemi” i „światłem świata”? Przez wiele lat trwające konflikty szerzyły wśród was zniszczenie i śmierć; wiecie, co to znaczy być ofiarami nienawiści i walki. Zginęło wielu niewinnych ludzi, wielu zostało dotkniętych represjami i zemstą. Zbyt długo niepewność położenia budziła w was lęk o przyszłość. Ta niepokojąca sytuacja powoduje trudności gospodarcze, które – mimo pewnej poprawy – istnieją nadal i powstrzymują rozwój, niezbędny aby ulżyć wciąż jeszcze mocno obciążonemu społeczeństwu.

Musi być zapewniony szacunek dla praw, które czynią życie bardziej ludzkim – praw jednostki i praw rodziny. Modlę się o to, aby osoby odpowiedzialne za życie w Timorze Wschodnim, kierowane mądrością i dobrą wolą wobec wszystkich, przyczyniały się do poszukiwania sprawiedliwego i pokojowego rozwiązania obecnych trudności, mając na celu szybką poprawę warunków bytu, co pozwoli wam żyć w harmonii społecznej, zgodnie z własnymi tradycjami i potrzebami, a także pracować z pożytkiem i pogodą ducha.

Słowa o soli i świetle, skierowane do wiernych Timoru, zachowują całą swoją aktualność również w odniesieniu do nas. Szacunek dla praw jednostki i praw rodziny jest niezbędnym warunkiem budowania harmonii społecznej. I to trzeba bardzo głośno mówić także u nas, gdzie te prawa są naruszane w myśl liberalnego pojmowania człowieka i jego rodziny, której dziś tak wiele zagraża, nawet w samej konstytutywnej zasadzie, że rodzina jest wspólnotą mężczyzny i kobiety, którzy podejmują służbę życiu. Koło tej zasady dziś u nas zbyt wiele się manipuluje w myśl źle rozumianej tolerancji i wolności. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

09. listopada – 32. NIEDZIELA ZWYKŁA VI Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym Syria to miejsce, gdzie chrześcijanie byli obecni niemal od samego początku powstania chrześcijaństwa. To tereny nawrócenia i działalności św. Pawła.

Damaszek do dziś jest miejscem, gdzie obecna jest jedna z największych syryjskich wspólnot chrześcijańskich.

Dziś Syria to jedno z najbardziej niebezpiecznych dla chrześcijan miejsc na Ziemi. Co gorsze, nikt nie widzi końca koszmaru wojny. Pierwszy etap konfliktu, który rozpoczął się na początku 2011 roku, nie miał znamion prześladowania czy dyskryminacji chrześcijan i możemy nawet powiedzieć, że z wyjątkiem Libanu, który ma specjalny status na Bliskim Wschodzie, Syria była z pewnością jednym z najlepszych miejsc do życia dla chrześcijan w całym regionie Bliskiego Wschodu, ale to wszystko skończyło się trzy lata temu.

W kraju nie było demokracji, ale był prawdziwy dobrobyt gospodarczy (roczny wzrost o 9%), a chrześcijanie nie byli dyskryminowani. Faktycznie, na początku kryzysu, mieli-

śmy do czynienia nawet z kilkoma przykładami ochrony chrześcijan przez syryjskich muzułmanów. Jednak wraz z upływem czasu i wraz z pojawieniem się ogromnej rzeszy obcych najemników, którzy są radykalnymi dżihadystami, sytuacja chrześcijan gwałtownie się pogorszyła.

W listopadzie 2013 roku miasto SADAT, które leży w pobliżu HOMS i którego ludność to głównie syryjscy chrześcijanie obrządku prawosławnego, zostało przejęte przez islamskich rebeliantów i według syryjskiego prawosławnego arcybiskupa stało się widownią „najgorszej masakry chrześcijan, jaka miała miejsce w Syrii w ciągu ostatnich dwóch i pół roku”. 45 osób, w tym dzieci, zostało zamordowanych i wrzuconych do masowych grobów, a 1500 rodzin zostało wykorzystanych przez rebeliantów jako żywe tarcze.

Na początku grudnia 2013 roku, po tym, jak chrześcijańskie miasto MALOULA zostało zdobyte przez rebeliantów, dwanaście mniszek prawosławnych zostało uprowadzonych z klasztoru. Trzej chrześcijanie zostali zamordowani za odmowę wyrzeczenia się wiary. Melchicki patriarcha Grzegorz III LAHAM sporządził listę męczenników chrześcijańskich, którzy ponieśli śmierć do końca 2013 roku. Lista ta liczy 215 nazwisk. Niestety, nic nie wskazuje na to, aby została ona w najbliższej przyszłości zamknięta.

Cierpi cała ludność Syrii. 2,5 mln Syryjczyków uciekło za granicę, a co najmniej 7 mln osób zostało przesiedlonych wewnątrz kraju. Więcej niż 160 000 osób straciło życie, w tym około 10% to dzieci. Kilkaset dzieci zostało zabitych przez snajperów po to, aby odebrać rodzicom wszelką nadzieję i wolę życia, a przez to, aby stali się wewnętrznie niespokojni i łatwiejsi do pokonania. Obecnie coraz widoczniejszym staje się „oczyszczanie” kraju z chrześcijan dokonywane przez islamskich fundamentalistów. Podobny scenariusz miał miejsce w Iraku.

SPOSÓB POMOCY NA ULOTCE rozdawanej przy wejściu do świątyni x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxx x xxx xxx xxxx xxx xx

10. listopada – PONIEDZIAŁEK * Św. Leona Wielkiego, papieża i doktora Kościoła -> wspomnienie obowiązkowe Leon (grec. leon => lew), urodził się około roku 400. W roku 440 został wybrany papieżem. Wytrwale zwalczał błędy w wierze i bronił jedności Kościoła. Bronił Rzymu przed najazdami barbarzyńców. Wdzięczna potomność nadała mu przydomek Wielki. Zmarł 10. listopada 461 roku.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1003 1444 1673 1884 1909 1918 1918 1936 1956 1980 2006

-

w Międzyrzeczu zamordowano Pięciu Braci Męczenników; zm. Władysław III WARNEŃCZYK, król Polski (ur. 1424); zm. Michał KORYBUT WIŚNIOWIECKI, król Polski (ur. 1640); ur. Zofia NAŁKOWSKA, pisarka (zm. 1954); ur. Paweł JASIENICA, pisarz historyczny (zm. 1970); Józef PIŁSUDSKI wrócił do Warszawy z więzienia w Magdeburgu; Austria zrzekła się Galicji na rzecz Polski; Edward RYDZ-ŚMIGŁY otrzymał nominację na marszałka Polski; stłumienie przez komunistów Powstania węgierskiego; zarejestrowano NSZZ SOLIDARNOŚĆ; weszła w życie ustawa ustanawiająca ORDER KRZYŻA WOJSKOWEGO;

******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

Tt 1, 1-9.; – O przełożonych Kościoła na Krecie Oto lud wierny, szukający Boga => Ps 24 (23), 1-4ab. 5-6.;

Łk 17, 1-6; – Obowiązek przebaczania Uważajmy na siebie! Miłość polega na trosce o siebie i bliźnich. Jezus mówi: „Uważajcie na siebie! Jeśli twój brat zgrzeszy, upomnij go. A jeśli się nawróci, przebacz mu”. Do przebaczenia potrzebna jest wiara. Wiara w to, że Bóg mnie miłuje grzesznego i słabego i za każdym razem, kiedy proszę Go o przebaczenie szczerze, czyni to całym sercem. Przyjęcie Bożego przebaczenia, wiara w to, że On mnie przyjmuje zawsze i zawsze daje mi szansę, uzdalnia mnie do przebaczania bliźnim, a także do przebaczenia samemu sobie popełnionych błędów czy grzechów. Im żarliwsza wiara, tym głębsze i bardziej szczere przebaczenie.

Jezu, przymnóż mi wiary, abym prosił o przebaczenie za każdym razem, kiedy zawinię, abym z serca przebaczał innym i dawał im kolejną szansę.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00

}

w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO => gregorianka 8.;

17.30 – Nabożeństwo w intencji Zmarłych z Rodzin Rejonu: 5.

Brochów, ulice: Biegła; Centralna: 1. – 11A. 22. – 36.; Japońska; Laotańska;

Semaforowa; Węgierska; 18.00

}

Msza św. wypominkowa w int. zmarłych z Rodzin Rejonu 5.

}

w int. o łaskę zdrowia dla Aleksandry;

}

w int. śp. Mieczysława oraz zmarłych WUJKÓW, bohaterów II wojny światowej;

******************************************************

19.00

=> Miting

Brochowskiej Wspólnoty AA i AN ******************************************************

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE - ZAPRASZAMY!

21.00 => APEL JASNOGÓRSKI 10. dnia każdego miesiąca w sposób szczególny pamiętamy w modlitwach o naszej Ojczyźnie, m.in. włączając się do wspólnego Apelu Jasnogórskiego.

ZAPRASZAMY DO UDZIAŁU! x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

NARODOWE ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI Przystanek Niepodległość „Towarzysze, jechałem czerwonym tramwajem socjalizmu aż do przystanku «Niepodległość», ale tam wysiadłem”.

Te słowa wypowiedział Józef Piłsudski pod koniec 1918 roku do kolegów z Polskiej Partii Socjalistycznej, odrzucając ich apel o polityczne poparcie.

Dziś, kiedy świętujemy kolejną rocznicę odzyskania niezawisłości, trudno oprzeć się wrażeniu, że wielu Polaków w ferworze codzienności przeoczyło przystanek „Niepodległość”. Inni gotowi są świadomie jechać dalej czerwonym tramwajem, choćby ten mknął po ślepym torze.

Kiedy w listopadzie 1918 r. po 123 latach zaborów odradzała się nasza państwowość, ówcześni Polacy przyjmowali to jako dar Bożej Opatrzności, w nastroju uniesienia i euforii. „Dzień dzisiejszy należy do historycznych, do niezapomnianych, do weselszych, do triumfalnych! Jesteśmy wolni! Jesteśmy panami u siebie! Stało się to w tak nieoczekiwanych warunkach... Od wczesnego ranka odbywa się przejmowanie urzędów niemieckich przez władze polskie. (...) Niemcy zbaranieli, gdzieniegdzie się bronią, zresztą dają się rozbrajać nie tylko przez wojskowych, ale przez lada chłystków cywilnych... Dziwy, dziwy w naszej stolicy!” – tak zapamiętała 11. listopada 1918 r. księżna Maria Lubomirska. W innym świadectwie tamtych dni zapisanym w Pamiętniku dziesięciolecia 1915 - 1924, Stanisław Karpiński wspomina ra-

dość, która ogarnęła mieszkańców Poznania: „11 listopada. Pomyśleć, że w Poznaniu na ratuszu chorągiew polska! Że gmach komisji kolonizacyjnej przestał być kuźnią naszej zagłady”. Po wielu dziesięcioleciach Polska znów mogła znaleźć się na mapach świata. Ludzie wychodzili z domów, śmiali się, krzyczeli. Obchody Święta Niepodległości w dniu 11. listopada ustanowił sejm Rzeczpospolitej w kwietniu 1937 r., choć już od roku 1926 na mocy okólnika wydanego przez marszałka Piłsudskiego był to dzień wolny od pracy w administracji rządowej i szkolnictwie. W 1945 r. komuniści znieśli Święto Niepodległości 11. listopada, przywrócono jej po 44 latach, w 1989 r. jako Narodowe Święto Niepodległości.

Niepodległość solą w oku. Wydawało się, że po upadku komunizmu już nic nie stanie na przeszkodzie w celebrowaniu listopadowego święta, że będzie to dzień szczególnej refleksji nad naszą bogatą historią, dzień hołdu dla jej bohaterów i niepodległościowej tradycji. 11. listopada zaczął na powrót zakorzeniać się w świadomości Polaków. Nie wszystkim owo „budzenie się demonów polskiego patriotyzmu” było w smak. Od kilku lat przynajmniej jesteśmy świadkami bezprecedensowego zaostrzenia propagandy serwowanej przez tzw. obóz liberalny i powiązane z nim media, zohydzającej polskość i dumę z naszej historii. Szczególnie zaciekłe ataki kierowane są wobec społecznych form obchodów Święta Niepodległości. Jaskrawym przykładem jest Marsz Niepodległości. Ta inicjatywa wyszła z kręgu Młodzieży Wszechpolskiej, odwołującej się do ideowej spuścizny Narodowej Demokracji, będącej przecież integralną częścią naszej niepodległościowej tradycji. Endecki rodowód Marszu Niepodległości wystarczył, żeby środowiska liberalne z „Gazetą Wyborczą” na czele zakwalifikowały go jako „faszystowski” i zaczęły nawoływać do jego zablokowania. Skutkiem tej histerycznej nagonki były zamieszki i burdy, które dominują podczas Święta Niepodległości. Media głównego nurtu relacjonowały zdarzenia, które rozgrywały się podczas Marszu Niepodległości, w sposób skrajnie nieobiektywny, wypaczając jego rzeczywisty charakter i przebieg, a w świat poszedł przekaz o ekscesach sprowokowanych przez polskich nacjonalistów. Zresztą pewnie o to chodziło. Lewackim inżynierom dusz zależy na tym, żeby biało-czerwone barwy kojarzyły się wyłącznie z wściekłą tłuszczą czy bandą pijanych kiboli. To ma być obowiązujący stereotyp. Nie ma w nim miejsca dla godnego patriotyzmu. Jest za to miejsce dla tzw. różnorodności, czyli wszelkiego rodzaju odszczepieńców i wywrotowców, dla których to, co jest ostoją tradycji i wartości, jest nie do zniesienia. To współcześni pasażerowie „czerwonego tramwaju” jadącego donikąd.

Polska to obciach. Wykpiwanie narodowych symboli, zohydzanie historii jest w dzisiejszej Polsce bezkarne. Telewizyjny showman profanuje narodowe flagi, wkładając je w psie kupy, znana piosenkarka chwali się wszem wobec, że w razie zagrożenia kraju ona nie będzie żadną łączniczką czy sanitariuszką tylko stąd „sp....a”. Takie przykłady można mnożyć. O polskiej tradycji autorytety zaludniające telewizyjne studia wypowiadają się na ogół obelżywie, traktując ją jako wstydliwy balast, który nie pozwala nam stać się nowoczesnymi Europejczykami.

Pomimo tej agresywnej i wszędobylskiej propagandy, wmawianiu ludziom, że Polska to jeden wielki obciach, obchody Święta Niepodległości mają coraz bardziej społeczny charakter. To nie tylko oficjalne obchody z przemarszem notabli, ale przede wszystkim Msze św. w intencji Ojczyzny, okolicznościowe koncerty, historyczne rekonstrukcje, festyny. W dużych miastach, ale i małych ośrodkach ludzie chętnie uczestniczą w tych obchodach. Angażuje się młodzież.

Widać, że wielu Polaków zaczyna w taki czy inny sposób identyfikować się ze Świętem Niepodległości. Urządzać je po swojemu, choć pewnie wciąż więcej jest tych, dla których 11. listopada to jedynie dzień wolny od pracy.

Niepodległość bez prerogatyw. Dzieląc się refleksjami z okazji Święta Niepodległości, trudno nie odwołać się do treści tego pojęcia. Niepodległość, czyli samowładztwo, możliwość samodzielnego rozporządzania we własnym państwie. Czy dzisiejsza Polska jest państwem prawdziwie niepodległym? W moim przekonaniu nie jest. Przyczyną owego braku pełnej suwerenności wcale nie jest zrozumiałe skądinąd uczestnictwo w globalnym systemie gospodarczym czy finansowym, czy też militarnym sojuszu. Polska na własne życzenie zrzekła się prerogatyw swojej niepodległości. Jaskrawym przykładem tego ubezwłasnowolnienia jest śledztwo w sprawie katastrofy smoleńskiej. Trudno sobie wyobrazić jakiekolwiek szanujące niepodległość państwo, które oddaje całkowicie śledztwo dotyczące śmierci swojego prezydenta i dowódców armii w ręce innego, nie zawsze przyjaznego państwa. Wobec ewidentnej nierzetelności w czynnościach dochodzeniowych prowadzonych przez Rosję, nasz rząd nie robi nic, żeby doprowadzić do umiędzynarodowienia sprawy. Jednocześnie ten sam rząd stara się wszelkimi sposobami podtrzymywać wersję zdarzeń forsowaną przez Rosję, mimo że wobec

kolejnych ekspertyz i faktów wersji tej nie można już bezkrytycznie bronić. Postawa, którą prezentują w sprawie Smoleńska władze Rzeczypospolitej, to nic innego jak rezygnacja z prerogatyw niepodległości. To dobrowolne przyjęcie roli wasala, samoograniczenie suwerenności. W tych okolicznościach planowany przez Bronisława Komorowskiego prezydencki Marsz Niepodległości, pomyślany jako inicjatywa jednocząca Polaków będzie marszem chochołów, czczą fanfaronadą przed pomnikami ojców naszej niepodległości. Niepodległość państwa jest w nas samych i to od nas zależy, czy potrafimy ją ocalić. Niepodległość wymaga pielęgnowania i świadomości. Potwierdzeniem tej świadomości jest biało-czerwona flaga wywieszona 11. listopada. To nie obciach, to powód do dumy.

Ryszard GROMADZKI, Przewodnik Katolicki (45/2012 x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

11. listopada – WTOREK * Św. Marcina z TOURS, biskupa –> wspomnienie obowiązkowe Marcin (=> imię łac. pochodzące od imienia mitycznego boga wojny Marsa), urodził się w 316/317? r. w SABARII, na terenie dzisiejszych Węgier. Jego ojciec był rzymskim trybunem wojskowym. Uczył się w TICINIUM (Pawia). Mając 15 lat wstąpił do armii KONSTANCJUSZA II. Żebrakowi proszącemu o jałmużnę u bram miasta AMIENS oddał połowę swej opończy. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus odziany w ten płaszcz i mówiący do aniołów: To Marcin okrył mnie swoim płaszczem. Pod wpływem tego wydarzenia przyjął chrzest i opuścił wojsko, uważając, że wojowanie kłóci się z zasadami wiary. Miał wtedy 18 lat. Odwiedził rodziców, których doprowadził do chrześcijaństwa. Następnie udał się do św. Hilarego, biskupa POITIERS, stając się jego uczniem. Został akolitą. Po pewnym czasie osiadł jako pustelnik na wysepce GALLINARIA w pobliżu Genui, gromadząc wokół siebie wielu uczniów.

W 361 r. założył pierwszy klasztor w Galii – w LIGUGE. Dziesięć lat później, mimo jego sprzeciwu, lud wybrał go biskupem TOURS. Św. Marcin jako pasterz diecezji prowadził nadal surowe życie mnisze, budząc sprzeciw wielu sobie współczesnych. Klasztory, które zakładał, łączyły koncepcję życia mniszego z pracą misyjną. Sam odbył wiele wypraw misyjnych.

Zmarł 08. listopada 397 r. w CANDES podczas podróży duszpasterskiej. Jego ciało sprowadzono Loarą do TOURS i pochowano 11. listopada. Jako pierwszy wyznawca – nie-męczennik – zaczął odbierać cześć świętego w Kościele Zachodnim. Relikwie spoczywają w bazylice wzniesionej ku czci Świętego. Jest patronem Francji, królewskiego rodu Merowingów, diecezji w EISENSTADT, MAINZ, ROTTERBURGA, AMIENS; dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków, żołnierzy. W ikonografii przedstawiany jest św. Marcin w stroju biskupa lub jako żołnierz oddający płaszcz żebrakowi. Jego atrybutami są: dzban, gęś na księdze, gęś u jego stóp, koń, księga, model kościoła, dwa psy lub żebrak u jego stóp.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII:

1673 - zwycięstwo hetmana Jana SOBIESKIEGO pod Chocimiem; 1821 - ur. Fiodor DOSTOJEWSKI, rosyjski pisarz (zm. 1881); 1837 - ur. Artur GROTTGER, malarz i rysownik, (zm. 1867); 1918 - kapitulacja Niemiec i koniec I wojny światowej; 1918 - Rada Regencyjna przekazała władzę nad podległym jej wojskiem Józefowi PIŁSUDSKIEMU, co przez jego zwolenników uznano za datę odzyskania pełnej niepodległości;

******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ: Tt 2, 1-8. 11-14; – Żyć pobożnie oczekując Chrystusa Zbawienie prawych pochodzi od Pana => Ps 37 (36), 3-4. 18. 23. 27. 29.;

Łk 17, 7-10; – Słudzy nieużyteczni jesteśmy Znać i czynić swą powinność. Jak łatwo wysuwać roszczenia o różne prawa i przywileje. Domagać się wdzięczności i pochwał. Lecz czyż matka może żądać wdzięczności od swego niemowlęcia, czy raczej szczęściem jej jest pielęgnować je?

Czy ojciec będzie wymagał uznania, że utrzymuje rodzinę, czy będzie to dla niego zaszczytem, że może w ten sposób troszczyć się o tych, których kocha? Uczmy się od Jezusa miłości konkretnej i pokornej, która we właściwym czasie spełnia wszystko, co do niej należy.

Jezu, naucz mnie służyć bez oczekiwania na wdzięczność i podziw. Niech nagrodą moją będzie radość tych, dla których się trudzę.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.30

w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO => gregorianka 9.;

9.00

} }

10.30

}

w int. śp. Stefana POKORSKIEGO, w 10. rocznicę śmierci;

w int. śp. Kazimierza WIECZORKOWSKIEGO, w 12. rocznicę śmierci;

Po Mszy św. -> ok. 11.30 Świetlica Środowiskowa: Montaż słowno – muzyczny z okazji obchodów 96. rocznicy odzyskania Niepodległości Polski.

Do udziału w przygotowanym spotkaniu i refleksji, serdecznie zapraszamy zarówno uczestników Mszy św. o 10.30, jak i tych, którzy zaplanowali swoją obecność we Mszy św. o godz. 12.00.

****************************************************** 12.00

}

w intencji Ojczyzny => dziękczynno – błagalna;

18.00

}

w int. śp. Jerzego KOŁOSOWSKIEGO oraz zmarłych z Rodzin: KOŁOSOWSKICH; POPŁAWSKICH i SOKOŁOWICZÓW;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

12. listopada – ŚRODA * Św. Jozafata KUNCEWICZA, biskupa i męczennika –> wspomnienie obowiązkowe

Jozafat (hebr.: Jehoszafat => Bóg sądzi). Jan urodził się w 1580 r. we Włodzimierzu Wołyńskim. Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Wysłany został do Wilna, aby przysposobił się do zawodu kupieckiego, zetknął się tam ze sprawą unii.

W 1604 r. przyjął habit bazyliański oraz imię JOZAFAT. W pięć lat później po studiach teologicznych został kapłanem.

W wieku 38 lat został arcybiskupem unickim w POŁOCKU, gdzie podjął pracę bardziej misjonarza niż pasterza. Będąc biskupem nadal prowadził życie skromne i surowe. Swoje jednoizbowe mieszkanie dzielił z bezdomnym. Jego działalność budziła niezadowolenie przeciwników unii z Kościołem Rzymskim. Po powrocie z sejmu w Warszawie (1621) doszło nawet do zamieszek prawosławian. Kiedy wyszedł do tłumu demonstrującego przed jego mieszkaniem w Witebsku 12. listopada 1623 r., został napadnięty i zabity. Sponiewierane ciało Świętego utopiono w Dźwinie. Na prośbę króla Władysława IV papież Urban VIII w roku 1642 beatyfikował JOZAFATA KUNCEWICZA. Uroczystą kanonizację przeprowadził papież Pius IX w 1867 roku. Jest patronem diecezji siedleckiej, drohiczyńskiej, zakonu bazylianów, Rusi, Litwy, Wilna. Jego relikwie odbyły tułaczą i długą drogę. W związku z rozszerzającym się wpływem prawosławia na terenach wschodnich Królestwa Polskiego były one składane w miastach Białorusi, na Litwie, w Polsce. W 1667 r. powróciły do POŁOCKA. W 1706 r. z obawy przed profanacją umieszczono je w kaplicy zamku Radziwiłłów w Białej Podlaskiej. Po kanonizacji Świętego carat zażądał, aby je ukryto w podziemiu kościoła bazylianów. W 1916 r. przewieziono je do kościoła bazylianów św. Barbary w Wiedniu. Od 1949 r. spoczywają w bazylice św. Piotra na Watykanie.

Część relikwii znajduje się w kościele Serca Jezusowego w Warszawie. W ikonografii Święty przedstawiany jest w stroju biskupim rytu wschodniego. Jego atrybutem jest topór.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1669 1842 1898 1922 1948 1978 1982 1989

- zerwano po raz pierwszy w dziejach sejm koronacyjny; - ur. bł. Franciszka SIEDLISKA, założycielka Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek (zm.1902); - ur. gen. Leopold OKULICKI, ostatni komendant Armii Krajowej (zm. 1946); - odbyły się pierwsze w historii wybory do Senatu Rzeczypospolitej; - bp lubelski, S. WYSZYŃSKI został abpem metropolitą gnieźnieńskim i prymasem Polski; - zm. Tadeusz FIJEWSKI, aktor (ur. 1911); - zm. Jan CISZEWSKI, dziennikarz i legendarny komentator sportowy (ur. 1930); - kanonizacja św. Brata Alberta CHMIELOWSKIEGO (1845-1916);

******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

Tt 3, 1-7.; – Chrześcijanie powinni naśladować Chrystusa w łagodności Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego => Ps 23 (22), 1-3. 5. 6.;

Łk 17, 11-19; – Niewdzięczność uzdrowionych z trądu Powrót do Zbawcy. Można się ucieszyć darem, a nie jego dawcą. Dziesięciu mężczyzn zostało oczyszczonych z trądu, lecz tylko jeden zbawiony, bo oprócz daru uzdrowienia przyjął jego Dawcę, okazując Mu swoją wdzięczność. Wdzięczność to świadomość otrzymanych darów, to zdolność budowania relacji opartej na wierze i miłości. Jakże mało jest wdzięczności w naszym życiu! Według Ewangelii jedynie co dziesiąty człowiek powraca, aby wyrazić swoją wdzięczność Bogu. Czy i ja nim jestem?

Jezu, proszę Cię o łaskę radowania się wszystkim, co otrzymuję od Ciebie. Proszę o serce wdzięczne i pełne uwielbienia. Dziś szczególnie dziękuję Ci za…

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00

}

w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO => gregorianka 10.;

******************************************************

16.00 =>

ROBOKLOCKI LEGO Dom Katechetyczny – sala nr 2.

******************************************************

17.30 – Nabożeństwo w intencji Zmarłych z Rodzin Rejonu: 18.

Iwiny, ulice: Brochowska; Bukszpanowa; Jaśminowa; Kwiatowa; Makowa;

Morelowa; Ogrodowa; Polna; Spokojna; Wiosenna;

******************************************************

Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Ojcze wszechmogący, Twój Syn dał nam Maryję, swoją Rodzicielkę, której sławny obraz czcimy, jako Matkę gotową nieustannie pomagać; + spraw, abyśmy gorliwie wypraszając Jej macierzyńską pomoc, * nieustannie doznawali owoców Twojego Odkupienia.

Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

18.00

} }

Msza św. wypominkowa w int. zmarłych z Rodzin Rejonu 18. w int. śp. Agnieszki i Stanisława oraz Marii i Antoniego;

} Intencje nowennowe:  w int. Ojca świętego Franciszka i Pasterza Kościoła wrocławskiego, abpa Józefa;  w int. biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków, sióstr oraz liczne i święte powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii;  w int. dzieła beatyfikacji Sługi Bożego ks. Aleksandra ZIENKIEWICZA „Wujka”;  w int. Ojczyzny i Kościoła św. w Polsce oraz o szacunek dla Krzyża Św.;  w int. zaangażowanych w przygotowania do stulecia fundacji naszej Parafii;  w int. o owoce dzieła Parafialnej Peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego;  w int. Parafian Brochowskich ochrzczonych oraz pobłogosławionych w sakramentalnych związkach małżeńskich w listopadzie;  w listopadowych intencjach Apostolstwa Modlitwy;  w int. wszystkich inwestycji parafialnych;  w int. Przyjaciół i Dobrodziejów naszej Parafii;

 w int. o błogosławieństwo dla małżeństw i Rodzin naszej Parafii, szczególnie dla Rodzin dzieci komunijnych i katechumenów do bierzmowania;  w int. uczniów i pracowników Przedszkoli, Świetlicy Środowiskowej, Szkół, Uczelni i wszelkich Instytucji służących dzieciom i młodzieży naszej Parafii;  w int. wspólnot pobożnych naszej Parafii: Rodziny Różańcowej, Rodziny Rodzin, S.L.O., E.R.M., Chóru parafialnego i Scholi;  w int. chorych, cierpiących i samotnych – także z naszego Szpitala;  w int. Brochowskiej służby zdrowia oraz wszystkich opiekunów chorych;  w int. społeczności Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy;  w int. społeczności Brochowskich Romów;  w int. o pracę dla bezrobotnych i pomyślność dla pracodawców;  w int. tych wszystkich, którzy prosili nas o modlitewną pamięć i tych, którym ją obiecaliśmy;  w int. córki Justyny i całej Rodziny => dziękczynno – błagalna;  w intencjach wszystkich uczestników Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy; Parafialnego Dnia Świętości Życia (w 25. lub 26. dniu każdego miesiąca) oraz Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego z 3. Piątku miesiąca;  w intencjach uczestników Brochowskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu;  w int. zmarłych naszych Rodziców, Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów;  w int. Parafian zmarłych w listopadzie, w przestrzeni mijającego stulecia;  w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO; x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

13. listopada – CZWARTEK * Świętych Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna, pierwszych męczenników Polski -> wspomnienie obowiązkowe W 1001 r. zaprzyjaźniony z księciem Bolesławem Chrobrym cesarz niemiecki Otton III zaproponował założenie na naszych ziemiach klasztoru, który głosiłby Słowianom Słowo Boże. Następnie zaangażował do tego dzieła swego krewniaka – biskupa Brunona z KWERFURTU, wiernego towarzysza św. Wojciecha, znającego ziemie Słowian. Brunon wybrał do pomocy w misji brata Benedykta.

Benedykt (łac.: benedictus => szczęśliwy, błogosławiony => ur. 970) pochodził z zamożnej włoskiej rodziny z BENEWENTU. Rodzice przeznaczyli go do stanu duchownego już jako małego chłopca, kupując u miejscowego biskupa święcenia kapłańskie dla nieletniego syna. Jednak Benedykt wybrał życie pustelnicze.

Po pewnym czasie przyłączył się do św. Romualda. Zaprzyjaźnił się z innym pustelnikiem – starszym od siebie o 30 lat Janem, mieszkającym na zboczu Monte Cassino.

Jan (hebr.: Johhanan => Bóg jest łaskawy => ur. 940). pochodził z rodziny patrycjuszów weneckich. Z dożą Piotrem I ORSEOLO potajemnie opuścił Wenecję, udając się do opactwa benedyktyńskiego w CUSAN koło PERPIGNAN. Była to jedna z sensacji średniowiecza. Tam pędzili życie pustelnicze. Po pewnym czasie opuścili opactwo. Jan udał się do św. Romualda, tam zaprzyjaźnił się z Benedyktem. Odznaczał się stanowczością, skutecznością w działaniu i wysoką kulturą. Obaj przez pewien czas byli eremitami. Benedykt i Jan, po przybyciu na dwór Bolesława Chrobrego w początkach 1002 r., założyli pustelnię na terenie, który im podarował król – we wsi Święty Wojciech (obecnie Wojciechowo) pod Międzyrzeczem.

Wkrótce dołączyli do nich Polacy możnego rodu (może nawet książęcego): żarliwi religijnie rodzeni bracia Mateusz (hebr.: Mattanja => dar Boga) i Izaak (hebr.: jishak => Bóg

uśmiechnął się) - nowicjusze, oraz Krystyn (łac.: Christianus => należący do Chrystusa) klasztorny sługa, pochodzący prawdopodobnie z pobliskiej wsi. Eremici zobowiązali się do pustelniczego trybu życia, a przede wszystkim do prowadzenia pracy misyjnej. Benedykt i Jan nauczyli się nawet języka polskiego. Cały czas jednak czekali na biskupa Brunona z KWERFURTU. Miał on wraz z nimi przybyć do Polski, ale wyruszył do Rzymu po papieskie zezwolenie na prowadzenie misji. Benedykt wyruszył na spotkanie Brunona, ze względu jednak na zawieruchę polityczną, jaką wywołała śmierć cesarza Ottona III (styczeń 1002 r.), wrócił do klasztoru, polecając dalsze poszukiwania Brunona młodemu mnichowi Barnabie.

Posłaniec nie wracał. W listopadzie 1003 roku Benedykt i współbracia zaczęli odczuwać niepokój o niego. Nie dane im jednak było doczekać Barnaby. W nocy z 10. na 11. listopada 1003 r. zostali napadnięci przez zbójców i wymordowani. Pierwsze ciosy mieczem otrzymał Jan, po nim zginął Benedykt. Izaaka zamordowano w celi obok. Mateusz zginął przeszyty oszczepami, gdy wybiegł z celi w stronę kościoła. Mieszkający oddzielnie Krystyn próbował jeszcze bronić klasztoru, ale i on podzielił los towarzyszy. Wkrótce potem, w 1006 r., św.

Brunon napisał: Żywot pięciu braci męczenników. Są to pierwsi męczennicy polscy wyniesieni na ołtarze. W poczet świętych wpisał ich Jan XVIII. Patronują diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. W archidiecezji poznańskiej i włocławskiej ich pamiątkę obchodzi się jako święto. W ikonografii Braci Międzyrzeckich przedstawia się w białych habitach kamedulskich.

Ich atrybutem jest koło tortury.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 354 1308 1806 1817 1868 1924 1942 1990

-

ur. św. Augustyn z HIPPONY (zm. 430); Krzyżacy zajęli Gdańsk i dokonali rzezi jego mieszkańców (tzw. rzeź Gdańska); ur. Emilia PLATER, żołnierz powstania listopadowego (zm. 1831); we Lwowie powstał Zakład Narodowy im. Ossolińskich OSSOLINEUM; zm. GIOACCHINO ROSSINI, włoski kompozytor, twórca 39. oper (ur. 1792); Władysław REYMONT otrzymał Nagrodę NOBLA za powieść CHŁOPI; wojska brytyjskie zdobyły TOBRUK; pojawiła się pierwsza strona WWW;

******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

Flm 7-20.; – Paweł wstawia się za Onezymem Szczęśliwy, komu Pan Bóg jest pomocą => Ps 146 (145), 6c-10.;

Łk 17, 20-25; – Królestwo Boże jest pośród was Ukryta obecność. Także dziś Jezus jest obecny w nas, w naszym kruchym i grzesznym człowieczeństwie, i pośród nas, i poprzez naszą obecność, słowa i gesty, pragnie objawiać swoje królestwo. Jezus nie prosi o jakieś nadzwyczajne chwile, wielkie czyny, spektakularne wydarzenia, On po prostu jest, ukryty i cichy, twórczy, działający i zbawiający w Eucharystii i w nas. Zachwycające piękno tej pokornej obecności Boga ukaże nam dopiero dzień ostateczny, wtedy wszystko zostanie rozjaśnione Bożym światłem, tak jak błyskawica rozjaśnia pochmurne niebo.

Jezu, znajdę dziś czas, aby moje serce pozostawało w ciszy adoracji, uwielbienia i zadziwienia wobec Twojej pokornej obecności objawiającej się w moim życiu.

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00

}

w int. śp. ks. infułata Władysława BOCHNAKA;

******************************************************

17.30 – Nabożeństwo w intencji Zmarłych z Rodzin Rejonu: 13.

Brochów, ulice:

Aleja Róż: 35. – 59. 32. – 60.; Bengalska; Społeczna;

******************************************************

KATECHUMENAT BIERZMOWANIOWY

W każdy drugi czwartek miesiąca, Mszą św. o godz.

18.00 rozpoczyna się spotkanie młodzieży gimnazjalnej klas 1. i 2. Wpisane jest ono w trzyletnią drogę przygotowania do sakramentu bierzmowania.

ZAPRASZAMY!

****************************************************** 18.00

} }

Msza św. wypominkowa w int. zmarłych z Rodzin Rejonu 13.

}

w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO => gregorianka 11.;

w int. śp. Grzegorza, w 1. rocznicę śmierci;

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE! Fatimskie objawienia Matki Bożej miały miejsce od 13. maja do 13. października 1917 roku. Na ten wzór, każdego roku w tym samym okresie, tj. od maja do października, sprawowane są w wielu Parafiach nabożeństwa fatimskie. Są jednak i takie do których chcielibyśmy należeć także i my, w których Fatimskie orędzie Maryi Matki, odkrywane i podejmowane jest każdego 13. dnia, każdego miesiąca.

Przy pomyślnych warunkach atmosferycznych po zakończonej Mszy św. procesja dookoła świątyni.

******************************************************

PAMIĘTAJ – WAŻNE – ZAPRASZAMY!

19.00

=>

DOM KATECHETYCZNY

Sala katechetyczna nr 2. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

14. listopada – PIĄTEK * Bł. Marii Luizy MERKERT, dziewicy -> wspomnienie dowolne Maria (hebr.: miriam => radosna pani) - Luiza (germ.: żeński odpowiednik imienia Ludwik => słynąca z męstwa, waleczności), urodziła się 21. września 1817 r. w Nysie. W 1842 r. ra-

zem z trzema mieszkankami Nysy dała początek Zgromadzeniu, którego głównym celem była pielęgnacja chorych i opuszczonych w ich własnych mieszkaniach. Odznaczała się miłością Boga i bliźniego, wielkim miłosierdziem wobec chorych, ubogich, opuszczonych i sierot, których utożsamiała z Chrystusem. Była dla nich prawdziwym obrazem dobrego Samarytanina. Czyniła wszystko z głęboką wiarą, nadzieją i ufnością w Opatrzność Bożą. Swe życie wewnętrzne ożywiała modlitwą i pobożnością do Eucharystii, Najświętszego Serca Jezusa, Matki Bożej i św. Elżbiety Węgierskiej, którą obrała za Patronkę Zgromadzenia. Dnia 05. maja 1860 r. złożyła śluby zakonne. Z roztropnością i sprawiedliwością kierowała Zgromadzeniem przez 22 lata. Nazywano ją kochaną Matką wszystkich, Matką ubogich, Śląską Samarytanką. Wyczerpana trudami i chorobą, zmarła w opinii świętości dnia 14. listopada 1872 r. Jej relikwie spoczywają w kościele św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie. Tu też beatyfikowana 30. września 2007.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1716 1765 1814 1840 1878 1907 1944

-

zm. Gottfried LEIBNIZ, niemiecki matematyk (ur. 1646); ur. Robert FULTON, konstruktor pierwszego statku parowego (zm. 1815); ur. bł. E. BOJANOWSKI, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP (zm. 1871); ur. Claude MONET, francuski malarz impresjonista (zm. 1926); ur. Leopold STAFF, poeta, tłumacz, eseista, (zm. 1957); ur. Władysław KOPALIŃSKI, pisarz, leksykograf i wydawca (zm. 2007); zm. Otto SCHIMEK, austriacki żołnierz, rozstrzelany za odmowę wykonania wyroku śmierci na polskich cywilach (ur. 1922); 2007 - zm. Jan KACZMAREK, polski satyryk, aktor kabaretu ELITA (ur.1945);

******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

2 J 4-9.; – Kto trwa w nauce Chrystusa, ma Ojca i Syna Szczęśliwi, którzy żyją według Prawa => Ps 119 (118), 1-2. 10-11. 17-18.;

Łk 17, 26-37; – Dzień Syna Człowieczego nadejdzie niespodziewanie Być gotowym. Spotykamy królestwo Boże tu i teraz, lecz nasze życie nie ogranicza się do tu i teraz. Pochodzimy z wieczności i ku niej zmierzamy. Pan przychodzi we dnie i w nocy, gdy pracujemy i odpoczywamy, do mężczyzn i kobiet. Nie jest ważne, co czynimy, ale jak czynimy. Wzięty będzie ten, kto jest gotowy na spotkanie z odwieczną Miłością. A pozostawiony będzie ten, komu potrzeba cierpliwości i miłosierdzia, szansy na nawrócenie. Tak jak orzeł żywi się mięsem i szuka zdobyczy, tak chrześcijanin karmi się ciałem samego Boga, aby żyć.

Jezu, chcę karmić się Twoim ciałem, aby żyć; chcę być gotowy na spotkanie z Tobą.

****************************************************** 7.00

}

w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO => gregorianka 12.;

******************************************************

ŚWIETLICA ŚRODOWISKOWA

16.30

=> Szlakiem Jana Pawła II – w drodze do Krakowa (ŚDM) => warsztaty międzykulturowe

******************************************************

17.30 – Nabożeństwo w intencji Zmarłych z Rodzin Rejonów: 3. i 6.

Brochów, ulice: Cedrowa; Wileńska; Osiedla: PARKOWE i GRAFITOWE; MW przy ulicy Semaforowej

18.00

}

Msza św. wypominkowa w int. zmarłych z Rodzin Rejonów: 3. i 6.

}

w int. śp. Adama KALICIŃSKIEGO, w 3. rocznicę śmierci;

18.00 => FMB

FORUM MŁODYCH BROCHOWIAN Spotkanie rozpoczyna się Mszą św.  ZAPRASZAMY!

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

15. listopada – SOBOTA * Św. Alberta Wielkiego, bpa i dra Kościoła -> wspomnienie dowolne Albert (germ. al - berth => mąż sławny doskonałością), urodził się w Lauingen w Germanii około roku 1200. Studiował w Padwie i Paryżu. W zakonie dominikańskim, do którego wstąpił, był znakomitym nauczycielem filozofii i teologii. Został biskupem Ratyzbony i na tym stanowisku wiele zdziałał jako krzewiciel zgody i pokoju. Był autorem wielu uczonych dzieł z dziedziny teologii i wiedzy naturalnej. Zmarł w Kolonii 15. listopada 1280 roku.

******************************************************

KARTKA Z HISTORII: 1280 1630 1895 1907 1916 1920 1998

-

zm. św. Albert WIELKI, filozof i teolog, nauczyciel św. Tomasza z AKWINU; zm. Jan KEPLER, niemiecki astronom (ur. 1571); ur. Antoni SŁONIMSKI, pisarz i felietonista, dramatopisarz, krytyk teatralny (zm. 1976); zm. św. Józef KALINOWSKI, uczestnik powstania listopadowego (ur. 1835); zm. Henryk SIENKIEWICZ, pisarz (ur. 1846); utworzono Wolne Miasto Gdańsk; weszła w życie ustawa regulująca zasady zawierania tzw. małżeństw konkordatowych;

******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

3 J 5-8.; – Pomagać głosicielom prawdy Błogosławiony, kto się boi Pana => Ps 112 (111), 1-6.;

Łk 18, 1-8; – Wytrwałość w modlitwie Obroń mnie. Modlitwa rodzi się z wiary. Bóg pragnie, abyśmy wytrwale, z zaufaniem

powierzali Mu nasze troski i potrzeby. Modlitwa rodzi się także z pokory, czyli ze świadomości, że sami nie wygramy ze złem, kłamstwem, grzechem. Potrzebujemy Kogoś silniejszego, kto nas po prostu obroni przed przeciwnikiem. Jezus, aby uwolnić nas spod władzy zła, oddał za nas swoje życie. Poprzez swoją śmierć i zmartwychwstanie pokazał nam, że Bóg to Ojciec troszczący się o swoje dzieci, a nie bezlitosny sędzia. Tylko czy my mamy wystarczającą wiarę i pokorę, aby przyjść do Boga i prosić z ufnością: „Obroń mnie”.

Jezu, obroń mnie przed moją pychą i samowystarczalnością. Obroń przed egoizmem i chciwością. Obroń przed wszelkim złem.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY 7.00

}

w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO => gregorianka 13.;

******************************************************

11.00 => Zbiórka Służby Liturgicznej Ołtarza => ministrantów ZAPRASZAMY CHŁOPCÓW SZKOŁY PODSTAWOWEJ! ****************************************************** 16.00

}

Szpital:

w intencji Parafian => dziękczynno – błagalna;

******************************************************

17.30 =>Różaniec

w intencji zmarłych ******************************************************

18.00

Msza św.

Rodzin dzieci komunijnych =>

tj. uczniów klas 2. Szkoły Podstawowej

18.00

=>

MSZA ŚW. RODZIN

KATECHUMENÓW DO BIERZMOWANIA 18.00

}

w int. Rodzin dzieci komunijnych => dziękczynno - błagalna;

}

w int. śp. Heleny LUBCZYŃSKIEJ, w 4. rocznicę śmierci;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

16. listopada – 33. NIEDZIELA ZWYKŁA KARTKA Z HISTORII: 1603 1794 1848 1849 1918 1940

-

ur. o. Augustyn KORDECKI, przeor klasztoru i obrońca Jasnej Góry w 1655 r. (zm. 1673); pod RADOSZYCAMI skapitulował ostatni oddział powstańczy insurekcji kościuszkowskiej; w Londynie odbył się ostatni publiczny koncert Fryderyka CHOPINA; Fiodor DOSTOJEWSKI został skazany na śmierć. Wyrok zmieniono tuż przed egzekucją; notyfikowano powstanie Państwa Polskiego (Telegram Piłsudskiego); w Warszawie Niemcy utworzyli getto żydowskie;

****************************************************** * Rocznica poświęcenia Katedry Wrocławskiej -> święto

Archidiecezja wrocławska jest jedną z najstarszych na ziemiach polskich – powstała w roku 1000. Początkowo była sufraganią metropolii gnieźnieńskiej. Budowy pierwszej, drewnianej katedry podjął się już pierwszy biskup wrocławski, JAN. Nawrót pogaństwa w latach 1034-1037, podobnie jak w innych dzielnicach Polski, zniszczył mozolnie budowaną na Śląsku organizację kościelną. W czasie tej zawieruchy zniszczeniu uległa stolica biskupia, świątynie i klasztory.

Kazimierz Odnowiciel po odzyskaniu Śląska natychmiast przystąpił do odnowienia polskiej organizacji kościelnej na tych ziemiach. Obsadzone w 1051 r. biskupstwo wrocławskie było w tym czasie, obok diecezji krakowskiej, jedynym biskupstwem w państwie. Ostatecznej reorganizacji polskiej prowincji kościelnej dokonano w r. 1075.

W skład jej weszły diecezje: gnieźnieńska, poznańska, krakowska, wrocławska i płocka. Wybrany w 1149 r. na stolicę biskupią biskup Walter rozpoczął budowę na Ostrowie Tumskim nowej w stylu romańskim, która została ukończona za biskupa ŻYROSŁAWA. Była to świątynia z kamienia, wzniesiona na wzór dawnych bazylik rzymskich. Kolejny kościół katedralny zaczęto wznosić za czasów biskupa Tomasza I; jego następca, biskup Tomasz II dokonał poświęcenia kościoła. W tej formie świątynia przetrwała następne dziesięciolecia. W czasie II wojny światowej uległa znacznym zniszczeniom.

Po odnowieniu została poświęcona w 1951 r. przez kard. Stefana Wyszyńskiego.

Obecnie archidiecezja wrocławska obejmuje obszar prawie 11.500 km kw. i jest zamieszkana przez ok. 1,5 mln ludzi. Graniczy z Czechami, archidiecezją poznańską i diecezjami: kaliską, opolską, legnicką i świdnicką. Terytorialnie podzielona jest na 33 dekanaty i 300 parafii (w tym 35 parafii zakonnych). Od czerwca 2013 roku na czele Archidiecezji stoi Ks. Abp Józef KUPNY – Arcybiskup, Metropolita Wrocławski. Wspomagają go Wikariusze Generalni: Ks. Bp Andrzej SIEMIENIEWSKI i Ks. Infułat Leon CZAJA oraz Seniorzy: Ks. Henryk Kardynał GULBINOWICZ, Abp Marian GOŁĘBIEWSKI i Ks. Bp Józef PAZDUR. Na terenie Archidiecezji znajduje się 19 zgromadzeń zakonnych męskich w 44 domach zakonnych oraz 29 zgromadzenia zakonne żeńskie w 73 domach zakonnych oraz 3 klasztory klauzurowe. W Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym przygotowuje się do kapłaństwa 171 alumnów.

Archidiecezja posiada 555 kościołów (w tym 300 parafialnych, 210 filialnych, 40 pomocniczych, 4 rektoralne i 1 garnizonowy), 359 kaplic oraz 15 sanktuariów. W roku 2000 archidiecezja obchodziła 1000-lecie powstania biskupstwa wrocławskiego.

25-go marca 2004 r. 13 dekanatów Archidiecezji Wrocławskiej zostało włączonych do nowopowstałej Diecezji Świdnickiej. Patronem Archidiecezji jest św. Jan Chrzciciel, współpatronami: św. Jadwiga Śląska i bł. Czesław, dominikanin. Archiwum Archidiecezjalne we Wrocławiu dysponuje dokumentami z lat 1155-1945, księgami i aktami biskupów wrocławskich, kapituł katedralnej i kolegiackich, aktami parafialnymi i księgami metrykalnymi.

Pod zarządem Archiwum znajduje się także oddział rękopisów, inkunabułów i starodruków Biblioteki Kapitulnej. W zbiorach tych jest m.in. niezwykle cenny zabytek z XIII w. – cysterski rękopis Księgi Henrykowskiej. Muzeum Archidiecezjalne utworzone w 1903 r. mieści bogate zbiory śląskiej sztuki sakralnej XIII-XVIII w. z zakresu rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego, szat liturgicznych oraz numizmatyki i medalierstwa.

******************************************************

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

NIE ZMARNUJ BOŻYCH TALENTÓW. Przypowieść o talentach, którą Kościół podaje nam pod koniec roku liturgicznego, uczy nas, że Bóg, znając możliwości każdego człowieka, hojnie obdarza go według jego zdolności. Ten dar staje się odpowiedzialnym zadaniem. W wykorzystaniu Bożego talentu ważna jest wierność w rzeczach pozornie małych. To właśnie z tych drobnych zwycięstw składa się końcowy sukces. Trzeba na niego pracować codziennie, z wytrwałością, odwagą.

Kto zakopuje dar, powodowany małodusznością i lękiem, już przegrał swoją szansę. Kto wykorzystuje dobra otrzymane od Pana i pomnaża je przez wierną, codzienną pracę, ten jest sługą dobrym. A kto sądzi, że jakoś tam będzie i nie przykłada ręki do pracy – ten marnuje to, co otrzymał i zapomina, że trzeba będzie się rozliczyć. Pan kiedyś powróci i każdy z nas stanie przed Bogiem z własnym rachunkiem, na którym ważną pozycją są przychody. Nie wystarczy nie zmarnować, trzeba jeszcze rozwinąć to, co było dane w dzierżawę.

Jeśli talentem, o którym mowa, jest łaska Boża, to owa przypowieść – o wiele bardziej niż o wykorzystaniu naszych naturalnych darów i dobrych skłonności – przypomina o tym, aby pomnażać w sobie rzeczywistość królestwa Bożego, buduo. Andrzej KIEJZA – kapucyn jąc je w sercu przez dojrzałe wybory.

******************************************************

ODKRYJ i PRZEMYŚL !

Dziś w święto Matki Kościołów Dolnego Śląska wracają wszystkie pytania o nasz wkład w życie tego Kościoła. Ubogacamy Go albo nie, sobą, swoimi decyzjami, swoimi postanowieniami, jednością naszej z Nim historii i nadziei… . ODPOWIEDZMY PANU JEZUSOWI!

****************************************************** Prz 31, 10-13. 19-20. 30-31.; – Poemat o dzielnej niewieście Poemat o dzielnej niewieście jest chyba jednym z najpiękniejszych fragmentów Starego Testamentu. Zwykłe cechy, takie jak: pracowitość, zapobiegliwość, wierność, szczodrość i miłosierdzie zostają wyniesione do rangi bohaterstwa. Natomiast pytanie postawione na początku dzisiejszego czytania zdaje się wskazywać, że nie są to cechy zbyt często spotykane u ludzi.

Błogosławiony, kto się boi Pana => Ps 128 (127), 1-5.; Pismo Święte poucza, że jednym z warunków szczęścia, również tego doczesnego, jest bojaźń Boża. W tej bojaźni nie chodzi jednak o lęk człowieka przed Bogiem, lecz o wypływającą z niezwykłego szacunku dla Boga troskę, aby w niczym nie uchybić Jego woli. Ta bojaźń jest owocem prawdziwej miłości do Boga.

1 Tes 5, 1-6.; – Dzień Pański nadejdzie niespodziewanie Nikt z nas nie wie, kiedy nadejdzie Dzień Pański. Tę prawdę przypominał św. Paweł chrześcijanom z Tesaloniki, zaledwie kilkadziesiąt lat po Wniebowstąpieniu Jezusa. I tę samą prawdę głosi nam Kościół w trzecim tysiącleciu chrześcijaństwa. Czy zatem ktokolwiek z nas może być zaskoczony powtórnym przyjściem Chrystusa, skoro mówi się o tym już od ponad 20 wieków?

Słowa Ewangelii według św. Mateusza (25, 14 – 30.) => Przypowieść o talentach Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: „Pewien człowiek, mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć.

Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana.

Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi.

Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów.

Przyniósł drugie pięć i rzekł: »Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem«.

Rzekł mu pan: »Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana«.

Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: »Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem«. Rzekł mu pan: »Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię postawię; wejdź do radości twego pana«.

Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: »Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność«.

Odrzekł mu pan jego: »Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność.

Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz w ciemności; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów«”.

******************************************************

Dzisiaj słowo „talent” kojarzy nam się ze szczególnym uzdolnieniem. Może to być talent muzyczny, sportowy czy matematyczny. Przypomnijmy, że w czasach Chrystusa talent był jednostką monetarną. Określano nim ok. 34 kilogramów złota lub srebra.

A zatem także temu, kto według Ewangelii otrzymał jeden talent, powierzono do pomnożenia wielki majątek. I nie miał powodów do narzekania.

******************************************************

Zysk czy strata? Talent to było około trzydziestu czterech kilogramów złota lub srebra. Otrzymane dary były więc bardzo hojne. Oto dwa możliwe scenariusze tej historii: „Talent – ryzyko – zysk – radość” lub: „Talent – lęk – strata – smutek i zgrzytanie zębów”. Od czego zależy powodzenie lub niepowodzenie? Od tego, jak sługa widzi swojego pana. Jeśli pan jest dawcą dobrym i hojnym, jeśli ufa i raduje się dziełem sługi, on ma siłę wewnętrzną, aby dla niego ryzykować. Jeśli pan jest tyranem twardym i skąpym, który chce sługę jedynie wykorzystać, w lęku swoim sługa nawet nie otwiera daru, lecz go ukrywa, aby zwrócić nieużywany i przez przypadek nic nie stracić, i nie narazić się właścicielowi.

Jezu, dziękuję Ci za hojność Twoich darów. Przepraszam, że nie wszystkie zauważam, wykorzystuję, rozwijam. Przepraszam za wszystkie możliwości dotąd niewykorzystane, zakopane. Dziś pragnę zaryzykować z Tobą.

****************************************************** Papieski komentarz do Liturgii Słowa: .

(Parati semper, 11).

[Talenty] otrzymujemy od Stwórcy za pośrednictwem naszych rodziców i rodziny, a także wspólnoty narodowej, do jakiej należymy.

Nie możemy wobec tego dziedzictwa zachować postawy biernej czy wręcz marnotrawnej, tak jak ostatni z owych sług wymienionych w przypowieści o talentach. Musimy uczynić wszystko, na co nas stać, aby to duchowe dziedzictwo przejąć, potwierdzić, utrzymać i pomnożyć. Jest to zadanie doniosłe dla wszystkich społeczeństw, zwłaszcza może dla tych, które znajdują się u początku swojego samodzielnego bytu, albo też dla tych, które ten byt oraz istotną tożsamość swojego narodu muszą bronić przed niebezpieczeństwem zniszczenia od zewnątrz lub rozkładu od wewnątrz.

******************************************************

PORZĄDEK DUSZPASTERSKO – LITURGICZNY

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE! Uprzejmie przypominamy, że zgodnie z listem Episkopatu Polski odczytanym w niedzielę 09. listopada, zaproszeni zostaliśmy dziś do udziału w zbiórce ofiar na potrzeby organizacyjne Światowego Dnia Młodzieży Kraków 2016.

Sposobność włączenia się będziemy mieli przy wejściach do naszej świątyni. Na ten cel przeznaczona będzie zbiórka do puszek. Zachęcamy najserdeczniej. Jednocześnie przypominamy o możliwości ofiarowania gościny młodym uczestnikom ŚDM 2016.

7.10

=>

GODZINKI O NIEPOKALANYM POCZĘCIU N.M.P.

w int. śp. Stanisława MARCINIEC, w 12. rocznicę śmierci oraz w int. śp. Mariana MARCINIEC;

7.30

}

9.00

} }

w int. śp. Czesława BIŃKOWSKIEGO, w 2. rocznicę śmierci;

}

w int. śp. Bronisława, Leszka, Heleny i Grzegorza;

10.30

w int. śp. Józefa KŁOSIŃSKIEGO => gregorianka 14.;

UWAGA! - WAŻNE! - ZAPRASZAMY! Jedną z głównych form posługiwania Parafii jest szafowanie sakramentami.

W nurcie przygotowań do stulecia naszej Parafii obok Peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego – jakby równoległą ścieżką przygotowań – chcemy wraz z wszystkimi tworzącymi tutejszą Parafię podjąć wspólne dziękczynienie za dar otrzymanego Chrztu św. Zwykle czynimy to jedynie w rok po jego przyjęciu. Tym razem jednak mamy nadzieje zgromadzić na świętowanie tej szczególnej Rocznicy wszystkich naszych Parafian.

Dziś, będziemy modlić się wraz z tymi, którzy zostali ochrzczoni w miesiącu LISTOPADZIE. Wszyscy, których data Chrztu św. znajduje się w dokumentacji tutejszej Parafii zostali indywidualnym pismem zaproszeni do udziału w tej, dzisiejszej modlitwie. Wierzymy, że włączą się do niej wraz ze swymi bliskimi.

A gdzie jest jeszcze możliwe, to także ze swoimi Rodzicami chrzestnymi.

Naszą pamięcią w modlitwie, ogarniać będziemy również wszystkich ochrzczonych w naszej Parafii w listopadze w okresie mijających stu lat.

Wszyscy, z którymi w poszczególnych miesiącach będziemy przeżywali Ich rocznice Chrztu świętego, otrzymają do noszenia, specjalnie przygotowany znaczek współtworzących stulecie Brochowskiej Parafii.

Pamiętać też warto, że w ten sposób inaugurujemy również narodowy katechumenat trzyletnich przygotowań do 1050. (966 – 2016) rocznicy Chrztu Polski. W tym nurcie myślą przewodnią bieżącego roku duszpasterskiego jest hasło – wyznanie: „WIERZĘ W SYNA BOŻEGO”.

Naszymi przygotowaniami do stulecia Parafii chcemy także tę prawdę raz jeszcze wyrazić i potwierdzić.

ZAPRASZAMY!

12.00

Msza św. rocznicowego dziękczynienia za dar Chrztu św.

}

dziękczynno - błagalna w int. tych, którzy przyjęli sakrament Chrztu św. w listopadzie;

******************************************************

17.30 =>Różaniec

w intencji zmarłych }

w int. śp. Haliny ZAGROBELNEJ, w 3. rocznicę śmierci;

x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

ZAPOWIEDZI PRZEDMAŁŻEŃSKIE! Do sakramentu małżeństwa przygotowują się: NARZECZONY NARZECZONA Michał ZASĘPA Wrocław, Mościckiego

Zapow.

1.

Kamila TUROK Nowa Sól

Polecając modlitwie przygotowujących się do małżeństwa przypominamy, że ktokolwiek wiedziałby o jakichkolwiek przeszkodach uniemożliwiających pobłogosławienie wyżej wspomnianego związku, w sumieniu zobowiązany jest powiadomić o tym tutejsze duszpasterstwo. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxxx xxx xx

O przygotowaniach do ŚDM - Kraków 2016 LIST EPISKOPATU POLSKI

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!

Przeżywane dziś święto Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej przenosi nas myślą do Rzymu i jednoczy w modlitwie z papieżem Franciszkiem. Bazylika Laterańska bowiem to katedra Biskupa Rzymu, a jednocześnie Matka i Głowa wszystkich kościołów świata. Jest ona symbolem jedności i powszechności całego Kościoła. Szczególnym doświadczeniem tej uniwersalności i jedności są Światowe Dni Młodzieży, które w lipcu 2016 roku odbędą się w Polsce. W tym samym czasie Kościół w naszej Ojczyźnie będzie świętował jubileusz 1050-lecia Chrztu Polski.

W ten oto sposób przeszłość spotka się z przyszłością, tradycja ze współczesnością. Sięgając początków Kościoła w Polsce i otwierając się na to, co nowe, mamy szansę odkryć ponownie korzenie, z jakich wyrosła wiara na ziemiach polskich. Ukazując zaś młodym jej wielowiekowe dzieje i stawiając za wzór świadków: świętych i męczenników – możemy ożywić w sobie odpowiedzialność i troskę o kształt wiary i jej miejsce w przyszłości.

Czym są Światowe Dni Młodzieży? Światowe Dni Młodzieży to międzynarodowe spotkania młodych z całego świata, którzy gromadzą się w jednym miejscu, by wyznać wiarę w Jezusa Chrystusa. Wyrosły one z troski świętego Jana Pawła II, który niestrudzenie przemierzał ziemię, by szukać młodych ludzi i z ojcowską miłością wychodził im naprzeciw. „Szukałem was, a wy przyszliście do mnie”. Ta wędrówka wspólnoty Kościoła przez miasta i kontynenty trwa nieprzerwanie od trzydziestu lat. Włączają się w nią kolejne pokolenia młodych całego świata.

Dlaczego Kraków?

Papież Franciszek zaprosił młodzież do Krakowa, gdzie bije źródło Bożego Miłosierdzia, które jest skutecznym lekarstwem dla poranionych młodych serc. Wraz z Ojcem Świętym przychodzimy dziś, drodzy młodzi, by zaprosić Was na spotkanie z Chrystusem. On jest odpowiedzią na wszystkie, nawet najtrudniejsze pytania. Nie bójcie się, że w wielkiej wspólnocie Kościoła zatracicie swą indywidualność i poczucie wolności. Kościół młodych jest barwny, różnorodny i fascynujący, i dla każdego znajdzie się w nim miejsce. Jesteście jego ważną częścią. Światowe Dni Młodzieży mogą stać się dla Was początkiem niezwykłej przyjaźni z Chrystusem. Tak, jak wierni apostołowie Bożego Miłosierdzia – święta Siostra Faustyna i święty Jan Paweł II – w krakowskich Łagiewnikach doświadczycie, że tylko miłość wyzwala i leczy, a w miłosierdziu jest jedyna nadzieja i ocalenie.

Nie tylko Kraków i nie tylko młodzi Stworzenie młodym przestrzeni do spotkania z Jezusem jest misją nas wszystkich. Przygotowanie tego wyjątkowego święta wiary, doświadczenia powszechności, różnorodności i bogactwa Kościoła to – jak mówił święty Jan Paweł II – „poważne duchowe zadanie”. „Aby [ŚDM] był owocny, potrzebne jest przygotowanie się doń pod kierunkiem pasterzy w diecezjach i w parafiach, w stowarzyszeniach, ruchach oraz kościelnych wspólnotach młodzieżowych” - podkreślał. Główne spotkanie młodych z Papieżem w Krakowie poprzedzą odbywające się w całej Polsce Dni w Diecezjach. To będzie pierwsze zetknięcie młodzieży świata z naszą kulturą, religijnością, pięknem naszego kraju, gościnnością rodzin, które otworzą przed pielgrzymami drzwi swoich domów. Na drodze przygotowań do ŚDM, Dni w Diecezjach są zarówno „ostatnią prostą”, jak i swoistym prologiem, zapowiedzią radosnych przeżyć, które czekają ich w Krakowie. Wszyscy jesteśmy gospodarzami tego dzieła, dlatego dziś razem dorastamy do tego, by we wspólnocie młodych całego świata dzielić się naszym doświadczeniem wiary i otwierać na świadectwo dawane przez innych.

Nie za dwa lata, tylko już od dziś W trosce o to, by przygotowania do Światowych Dni Młodzieży były dla każdego czasem odkrywania swojego miejsca we wspólnocie Kościoła, już dziś zachęcamy młodych ludzi w całej Polsce do osobistego zaangażowania w to dzieło i służące mu programy duszpasterskie. Od tegorocznej Niedzieli Palmowej przeżywamy pielgrzymkę symboli ŚDM: Krzyża i ikony Matki Bożej. Docierają one wszędzie: nie tylko do kościołów i na miejskie place, ale też do wiosek dziecięcych, domów pomocy społecznej, na uczelnie, do szkół, hospicjów i więzień. To czas łaski dla całego Kościoła w Polsce. Od tego, jak go przeżyjemy, zależą przyszłe owoce Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.

Zaproszenie do współpracy

Przychodzimy dziś do Was, rodzice i wychowawcy, i prosimy: rozmawiajcie z młodymi!

Wraz z nimi z pokorą szukajcie odpowiedzi na ich niepokoje i wątpliwości. Niech czas przygotowań do ŚDM będzie dla Was czasem odkrywania radości dzielenia się świadectwem życia i wiary. Zwracamy się do Was, duszpasterze i katecheci. Szeroko otwierajcie drzwi przed młodymi, stwórzcie im przestrzeń, by mogli w pełni cieszyć się perspektywą Światowych Dni Młodzieży w Polsce i byli dumni z tego, że są ich gospodarzami. Bądźcie ich wiernymi towarzyszami na drodze dojrzewania do tej roli.

Stajemy przed Wami, chorzy i cierpiący. Jesteście cennym skarbem Kościoła. Wasz krzyż jest dla młodych ludzi znakiem jedności i ofiary. Z pokorą prosimy, oddawajcie go w cichym geście miłości za młodych Polaków, którzy poszukują sensu życia, nierzadko dotkliwie raniąc się po drodze. W Waszych cierpieniach ukryta jest przemieniająca moc uzdrawiania ich serc.

Zwracamy się do Was, siostry i bracia ze zgromadzeń zakonnych, wspólnot kontemplacyjnych, grup modlitewnych. Wspierajcie modlitwą dzieło Światowych Dni Młodzieży w Polsce.

Otoczcie jej płaszczem młodych ludzi, by na drodze przygotowań do tego wielkiego święta wiary z radością i zdumieniem odkrywali miłość Chrystusa, która leczy, podnosi z upadków i nadaje smak życiu.

Prosimy Was, drodzy młodzi, wyruszcie na szlak przygotowań duchowych, zaangażujcie się w prace wolontariatu ŚDM i zaproście na tę drogę Waszych rówieśników, którzy być może pozostają z dala od Jezusa i Jego Kościoła.

Pokornie prosimy też wszystkich o otwarcie w odpowiednim czasie swoich domów i wsparcie materialne, aby młodzi, którzy zechcą wziąć udział w tym wydarzeniu, doświadczyli piękna naszej staropolskiej gościnności i braterskich serc.

Zawierzenie dzieła ŚDM wstawiennictwu świętych patronów Patronami międzynarodowego spotkania młodych w Polsce są święty Jan Paweł II i święta Siostra Faustyna. Tym żarliwym Apostołom Bożego Miłosierdzia zawierzamy Kościół w Polsce, przygotowujący się do ŚDM w 2016 roku, a zwłaszcza ludzi młodych. Niech za ich wstawiennictwem doświadczają uzdrawiającej mocy orędzia, które z krakowskich Łagiewnik roznosi się na cały świat.

Maryjo, Matko Miłosierdzia, módl się za nami. Święty Janie Pawle II, módl się za nami. Święta Siostro Faustyno, módl się za nami.

Na czas przygotowań do Światowych Dni Młodzieży udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi w dniu 08. października 2014 r. x x xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx xxxx xxx xxx x xxxx xxx xxx xxx x xxx xx

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE! Zgodnie z zaleceniem Konferencji Episkopatu Polski Kuria Metropolitalna Wrocławska zawraca się z prośbą do Przewielebnych Księży o zachęcenie wiernych do świadomego udziału w zbliżających się wyborach samorządowych, przypominając, że świeccy nie powinni rezygnować z udziału w polityce, czyli w różnego rodzaju działalności gospodarczej, społecznej i prawodawczej, która służy wzrastaniu wspólnego dobra.

Jednocześnie przypominamy, iż Kościół nie łączy swej misji z żadną partią polityczną. Może natomiast i powinien wskazywać cechy, jakich oczekuje się od osoby, która pretenduje do objęcia ważnych stanowisk. Polityk powinien pojmować swoje zaangażowanie jako służbę innym i nie traktować polityki jako działalności uprawianej z myślą o dobru jedynie określonej partii czy grupy interesu. Oczekujemy od osób kandydujących do reprezentowania społeczeństwa w organach władzy przezwyciężenia takich pokus, jak: nieuczciwość, korupcja, kłamstwo, stosowanie nieetycznych środków dla zdobycia lub utrzymania władzy, traktowanie konkurentów politycznych jako wrogów, których należy niszczyć. Niezrozumiałe jest także atakowanie Kościoła jedynie w celu zbicia kapitału politycznego.