De evidenties van Leven en Mens zijn

1

Evidenties van Leven

Jacobs Marc

2

Evidenties van Leven

DE EVIDENTIE VAN LEVEN EN MENS ZIJN De bedoeling van deze teksten is om "iets" aan te reiken dat invloed kan hebben op jouw beleving van het leven. Een invloed die te maken heeft met je leven vooral te kunnen ervaren als: liefdevol, met vreugde, verbonden, zeg maar "gelukkig". Misschien hebben deze teksten een stimulerend effect op je inspiratie hierover. In deze bundel wordt grotendeels de volgende benadering gehanteerd: verruimen van inzichten, en verfijnen van inzichten; en dit vooral door verschillende invalshoeken te gebruiken.

Al de onderwerpen, die hier aan bod komen, overlappen elkaar, zijn verbonden met -, en verweven door elkaar. Je kan ze niet "los denken" van elkaar. De 'evidentie' waar het hier over gaat is één geheel. Om deze wijsheid te kunnen benaderen en 'hanteerbaar' te maken, heb ik toch een onderverdeling gemaakt, maar je zal dus merken dat wat onder subtitel "X" te lezen is, evengoed met subtitel "Z" te maken heeft.

Deze teksten zijn inhoudelijk verbonden met mijn andere teksten van "Mysteries van het Leven"

TOELICHTING EN INHOUD:

Overzicht van het overkoepelend thema, de evidentie van Evolutie en Groei: Het is evident om hier op aarde tot Leven te komen (tot bloei te komen en vrucht te dragen), en daarbij je bemind te weten en gelukkig te voelen.

Loslaten is zeer noodzakelijk om 'Hier & Nu' te kunnen zijn. Relativering is nodig om dat H & N als een constante te kunnen beleven. Om je relativeringsvermogen standvastig en betrouwbaar te krijgen, is het omgaan met spiegels een doeltreffend hulpmiddel, en zijn het gebruik van vele verschillende invalshoeken echt nodig. Dank zij deze invalshoeken bemerken we stilaan dat alles een subtiele nuance heeft; en deze nuances hebben een behoorlijke bijdrage in het zuiveringsproces eigen aan de transformatie van Inzicht naar Wijsheid, (in beeldtaal: de beklimming van - , en het aan komen op, de Himalaya) om alzo altijd en overal aanwezig te kunnen zijn.

Schematisch overzicht: (fundamenteel is het bewustzijn van het principe: de kennis van goed en kwaad; het Niet oordelen - bijlage 1: ACHTERGROND) HET HIER & NU of het NU moment LOSLATEN RELATIVEREN SPIEGEL WIJSHEID (zie ook Het Spiegelpaleis uit: Mysteries v. h. Leven) INVALSHOEKEN SUBTIELE NUANCES (waaronder: een zuivere taal / Woord duiding & Woord beleving) HET "NIET VERVLOEIEN" of de KUNST VAN AANWEZIG ZIJN

Dit is één vorm of mogelijkheid om het geheel te overzien; je kan de 'plaats' van de meeste items onderling verwisselen. Bv. Je kan vertrekken vanuit het punt van geboorte, en dat heeft veel met loslaten te maken; of je kan stellen dat je via gebruik van 'spiegels' tot

3

Evidenties van Leven

relativeren kan komen; enz. Maar dit is eigenlijk bijkomstig, een theorie heeft pas waarde als die omgezet kan worden in de praktijk, of, als afwijkend van de theorie het resultaat in de praktijk minstens evengoed is, is er geen probleem. M.a.w. een schema en een onderverdeling is louter een functioneel iets. Het enige dat van belang is betreffende deze teksten, is of de inhoud je kan "bereiken", iets kan raken en in gang zetten.

Zo "vanzelfsprekend" kan het zijn…

Toelichtingen; enkele bijkomende beschouwingen om de teksten te verduidelijken: Evolutie: De volgende generatie "moet" één of meerdere stappen verder zetten, hoger gaan, dan de huidige. Dit is één van de voorwaarden om collectieve groei mogelijk te maken. De volgende generatie staat dus voor de uitdaging de vorige generatie te 'overstijgen'. Vanuit het gegeven: "De evolutie van elk mens individueel loopt synchroon enerzijds en levert een bijdrage anderzijds aan de evolutie van de mensheid. Het innerlijk proces is van eenzelfde aard als het uiterlijk collectief", zijn een aantal principes van toepassing zowel individueel als collectief.

Het individuele groei-tempo is daarbij een logisch gevolg van ieders uniciteit.

REGELS VERSUS PRINCIPES:

Hoe langer hoe meer stel ik vast dat verschillende "domeinen" uiteindelijk op dezelfde principes steunen.

Regels worden verzonnen en zijn o.a. ter symptoom bestrijding, of het verkrijgen en behouden van controle over anderen en/of een systeem, enz. Als je de regels overtreedt, loop je een risico. Degenen die de regels opstelden, hebben namelijk ook gevolgen bedacht in de vorm van 'straf'. Maar het nodigt tegelijk uit om er voor te zorgen dat je niet betrapt wordt en, als je dat zou willen (hetgeen meestal toch de bedoeling is), er mee weg kunt komen.

Evidenties van Leven

4

Principes zijn wetmatigheden; natuurwetten, kosmische wetten, energetische wetten, enz.

Als je ze niet respecteert, (niet erkent, niet eert) zullen die wetmatigheden zonder uitzondering, je 'tegenwerken'. bv. de wetmatigheid van: geen daden zonder consequenties.

(R&V 1) Dus hier lukt het nooit om 'er mee weg te komen'. Op zijn minst zal altijd het "actie – reactie" (of oorzaak & gevolg) principe zich laten voelen… Principes doen niet aan symptoom bestrijding, ze ondersteunen dat wat nodig is om de levensenergie stromend te houden, om een groter geheel functioneel en operationeel te houden. Principes zijn dan ook niet door mensen opgesteld (regels en maatschappelijke wetten dus wel) en tonen meteen nog eens dat wij deel zijn van een groter geheel...

(R&V 1)

Principes werken in twee richtingen, dus zuivere daden en zuiver handelen hebben dan ook verheven consequenties. (verheven = aangenaam, ondersteunend, resultaat, enz.)

EEN PASSIONEEL DOEL:

We leven samen met velen, allemaal mensen met eenzelfde natuur, eenzelfde blauwdruk.

Dit kan ervaren worden als “een grijze muis tussen honderd anderen”. Echter, vanuit onze Uniciteit is er een drang om een kleur te krijgen, het zoeken naar onze Identiteit. Wij zijn allen één van de velen, en dus even waardig maar daardoor ook onopvallend. Tegelijk, en hier betreden we een mysterie, Uniek. Zo is er maar één! En dus zijn we niet gelijkaardig en kan ieder 'zichtbaar' worden.

Het is een zeer subtiel evenwicht. Dit evenwicht eigen maken in jezelf is voor bijna iedereen een intens groeiproces. Tijdens dit groeien komen we hindernissen tegen. Samen met andere factoren leidt dit niet zelden tot faalangst en minderwaardig voelen, waardoor heel wat dynamiek dreigt stil te vallen; de scheppingsdrang begint te verlammen. Dit heeft als gevolg dat heel wat mensen, vooral jong volwassenen, niet echt uit de startblokken geraken. Een doeltreffende ‘remedie’ is: een Passioneel Doel.

Leven op aarde is Leven in de Vorm; alles heeft een vorm nodig om hier te kunnen bestaan en dus is het zoeken naar vormen om tijdens je leven op aarde, iets te verwezenlijken, iets te scheppen. Scheppen is creëren in de materie, en creëren is creatief handelen. Wanneer iemand een passie in zich ontdekt dan komt het handelen (hier bedoeld als: actie, doen, …) op een natuurlijke -, een vanzelfsprekende wijze tot stand. Het is niet meer de weg van een gedisciplineerde wilskracht of strijdend tegen de eigen aspecten en impulsen. Vandaar het belang om minstens één doelstelling te vinden die een 'drang' in zich draagt. Iets wat jij echt wil creëren, echt wil verwezenlijken. Wie een passioneel doel voor zichzelf kan voelen, geraakt vanzelf uit de startblokken, en kan alzo zijn uniciteit beginnen te beleven.

Passie geeft dynamiek aan je scheppingsdrang. Via passie kan je uiting geven aan je uniciteit.

Evidenties van Leven

5

INLEIDING: Ergens tijdens de evolutie van de mensheid zijn we dat spontaan weten en voelen van die evidentie eigen aan het leven, kwijt geraakt; zoals een eeuwenoud verhaal vertelt: de mensheid werd uit het paradijs verdreven. (zie kader 1-P & bijlage 1: ACHTERGROND) Een juistere benadering is dat de mensheid zichzelf uit het paradijs heeft gezet, en dit nog steeds doet. Het verblijf op aarde kreeg als voornaamste invulling (in een aantal culturen): het is een tranendal; het leven is afzien, kommer en kwel, (in het zweet des aanschijn zult gij uw brood verdienen; je wordt bezoedeld geboren: de erfzonde; enz.) op aarde lijkt het dus vooral een "struggle for live"… Stilaan echter beginnen er overal barsten in deze overtuiging en zienswijze te komen. Een goed vertrekpunt is: hebben we drama nog nodig? beseffen wij (de mensheid) dat wij zelf veel drama creëren of het in stand willen houden?

Laat deze teksten je innerlijke individuele doorbraak ondersteunen, van daaruit zal jouw manier van be - leven (= heel evident jezelf zijn) jouw Leven 'kleuren en kruiden' en daarbij ook de collectieve evolutie ondersteunen.

1-P

Het verhaal van het Paradijs (de boom van de Kennis van goed en kwaad) geeft aan waar de Mensheid in de problemen komt; namelijk het invoeren van het 'oordelen ', het één is goed en willen we omhelzen, het andere is kwaad en gaan we bevechten. We willen dus maar één helft van de eenheid integreren, hetgeen onmogelijk is.

"Het Paradijs" is in eerste instantie een "staat van zijn", een levensvisie, een levensingesteldheid en – mentaliteit. Een ingesteldheid die doordrongen is van "zoals we zijn, zijn we 'goed', zo zijn we helemaal beminnens-waardig".

Het Paradijs is het stoppen met veroordelen. Een oordeel gebaseerd op het opsplitsen in goed en kwaad van onze menselijke natuur, van het mens zijn.

Evidenties van Leven

6

Een ander gegeven dat bij deze teksten van toepassing is, wil ik ook nog even herhalen: Alles IS energie; heel veel verschillende energieën kan je onder één noemer plaatsen: Levensenergie. Het is eigen aan energie dat deze "stroomt"; het is een dynamisch, bewegelijk iets. Liefde is een specifieke soort energie, die op een specifieke manier alle niveaus raakt of doordringt. Zoals levensenergie "vanzelf" door ons heen stroomt, zo ook hunkert de Liefde-energie om door ons heen te mogen stromen. Het basisprincipe is dus: Liefde stroomt, Liefde stroomt vanzelf. Wanneer dit niet zo is, duidt dit op één of meerdere blokkaden, of stelt er zich de vraag of jouw Liefde-stroom zich al dan niet reeds op het niveau van de Adelende Liefde bevindt. De Adelende Liefde is dienend en onvoorwaardelijk. Liefde op de 3e straal heeft ook een waarde, maar dit niveau is van -, en voor de persoonlijkheid en het Ego (ego kracht). Het is het niveau van de prestatie, het scheppen in de materie, enz.

De aardse werkelijkheid is neutraal. Een neutraal geheel dat telkens opgebouwd is uit 2 helften. Er is Wit / Zwart; Zon / Schaduw; er is [+] / [–]. Het lijken tegengestelden die daarbij meestal met elkaar in strijd zijn. Echter, dat lijkt alleen maar zo, de werkelijkheid is anders. Een gedeeltelijk antwoord waarom het zo in elkaar zit is: ENERGIE. Vooral de energie-STROOM. Een batterij heeft een plus- en een min- pool. Tussen die polen wordt een (aangepast) toestel aangesloten. De “receive unit” (ontvanger) van het toestel ontvangt de elektrische stroom waardoor het apparaat zal werken. Hoe vlotter de energie stroom, hoe meer deze energie benut kan worden. Hier wordt meteen ook het belang van kunnen / durven ontvangen duidelijk (receive). Dit polariteitprincipe is daarbij op zijn beurt een spiegel van een deel van de waarachtige werkelijkheid op een ander niveau. (zoals het voorbeeld van de batterij: spiegelen is altijd vertalen naar een ander niveau). Het polariteitprincipe (plus en min als energetische eenheid) heeft zo zijn subtiele nuances.

- De aarde is de wereld van de vorm(en), het is scheppen, creëren, iets een aardse vorm laten vinden of geven. Wanneer een vormgeving niet past bij een zielenplan, zal deze uiteindelijk niet werken. Dan is het belangrijk om niet op te geven, (hij die kan mislukken / verliezen, is een groot winnaar), belangrijk om een andere en soms heel nieuwe vorm uit te proberen, is hier de boodschap. Weet daarbij dat “nieuw” binnen de mensenwereld dikwijls eerst verzet, weerstand of afwijzing oproept. Deze reactie is deel van de aardse natuur, het oude vertrouwde (en dus gekend) voelt meer veilig aan dan iets wat ongekend is (en dus of anders, of echt nieuw). Maar in de natuur van het wezen Mens, zit ook een sterke scheppingsdrang, een drang naar verkenning en evolutie. En zo toont ook hier zich het spanningsveld (= energieveld!) van ogenschijnlijke tegenstellingen die echter samen een eenheid vormen.

- Tot slot nog dit: Leven zal altijd een mysterie in zich dragen; wanneer dit “weten” deel uitmaakt van je dag-bewustzijn zal je een spontane verwondering nooit verliezen.

7

Evidenties van Leven

EVIDENTIES  – Het Hier & Nu HIER en NU is de enige mogelijkheid om het Leven, jouw leven, te BELEVEN !!

Het NU moment

Tijd is geen wezens - factor. In het NU leven houdt in dat ik niet gefocust ben op het- of mijn verleden; en niet gefocust op de- of mijn toekomst. We beleven dan wel begrippen als toekomst en verleden, maar er is alleen maar dit moment. Wat is de toekomst anders dan een denkbeeldig verhaal in het hoofd? Wat is het meer dan een verlangen, een dagdroom? Een droom die op dit moment in het bewustzijn verschijnt; niet meer dan een reeks vluchtige en ongrijpbare mentale beelden, meer realiteit heeft het niet. Evenzo met het verleden; wat is dat anders dan een terugblikken op een beleving van een ervaring?

Echter, dromen over toekomst en terugblikken op het verleden, het gebeurt altijd op dit moment, het enige dat er altijd is. Is er ooit een ander moment dan dit moment?

Het enige wat we werkelijk én concreet kunnen beleven is NU. Dit gegeven van dat NUmoment: "het is telkens zo voorbij, en toch is het er altijd", is met ons verstand alleen moeilijk te begrijpen; verstand in combinatie met "hart energie" stelt ons wel in staat uiteindelijk dit gegeven (gedeeltelijk, voldoende) te doorgronden: Je kan het Numoment ook omschrijven als: het tijdelijke verenigd met het eeuwige. Eeuwig omdat het altijd Nu is...

Wanneer het werkelijk tot ons doordringt dat er alleen maar Nu is, dan zien we meteen ook de absurditeit van elk streven (T1) naar wat dan ook, zowel rijkdom en aanzien als (toekomstig) geluk, vrede of verlichting. Ook het zinloze van piekeren en je zorgen te maken over "als" en "stel dat". (T1)

"bereidheid tot" is iets totaal anders dan "streven naar"; meer hierover in het stuk 'Subtiele Nuances'.

Leven met de ingesteldheid van het Nu moment, betekent niet dat het verleden geen invloed of effect heeft. Zoals reeds vermeld is de basis van "in het NU leven" een ingesteldheid die ervoor zorgt dat wij (meestal) niet gefocust zijn op het verleden of op de toekomst. Het "niet gefocust op" is niet hetzelfde als er geen rekening mee houden, of het niet erkennen. Vanuit het verleden zijn er 'herinneringen', niemand is hier uitzondering op.

Sommige herinneringen kunnen een grote impact hebben. De overlevingsmechanismen zijn geprogrammeerd en gebiologeerd vanaf onze geboorte, en van daaruit kunnen sommige ervaringen in combinatie met specifieke omstandigheden en bepaalde factoren bv. een trauma doen ontstaan, dus de 'nawerkingen' kunnen vergaand zijn.  Een Spiegel illustratie ivm "het verwerken van verleden" om (voldoende) in "het Nu" te kunnen blijven. Neveneffecten hiervan zijn: vlot kunnen functioneren, genieten,

Evidenties van Leven

8

ontspannen kunnen zijn; enz. (Het volgende stuk tekst past evengoed onder de titel SPIEGEL WIJSHEID, het is een praktische duiding uit de realiteit) Deze spiegel gebruikt het wezen en het dier Hond en de interactie met mensen.

Honden met probleemgedrag en baasje die er iets willen aan doen zijn tegenwoordig een 'hot item' bij een aantal TV stations. (dat op zich zegt ook al wat over de collectieve evolutie) Twee mensen hebben op dit vlak een wereldwijde bekendheid verworven. Het zijn Cesar Milan en Victoria Stilwell.

Cesar werkt uitsluitend energetisch, en Victoria vooral cognitief en gedragsmatig.

Verhalen uit het leven: het gaat telkens over een zeer angstige hond; wegkruipen, niet willen wandelen, trillen en staart tussen de poten, en als er dan een beleving is van totale onmacht (kan niet vluchten, kan niet vechten‌) komt de hond in een totale apathische gemoedstoestand, de hond blokkeert volledig, het zogenaamde "shut down" gedrag. Een hond wordt zo niet geboren, dus vanuit vroegere ervaringen die als 'zeer bedreigend' geregistreerd zijn, waardoor de overlevingsreflex sterk geactiveerd werd, heeft deze hond bepaalde gedragingen ontwikkeld. Elke situatie die aansluiting vindt bij de herinnering aan het gevoel van bedreiging van 'toen', is een 'trigger' die het gedragspatroon "bedreiging" onmiddellijk inschakelt. Je kan dus wel degelijk spreken van een trauma.

Het werken met energie overdracht (Cesar) heeft vrijwel onmiddellijk een effect, en op enkele uren zijn er grondige veranderingen merkbaar. Principieel komt het neer op: Veiligheid laten ervaren door een respectvolle, nooit aarzelende leiding die telkens weer de aandacht naar hier en nu brengt. Leiding die ook aandacht heeft voor "ruimte om energie te laten stromen". Deze leidende energie (is dus hier de eigen energie van een mens) is het meest belangrijk gebruikte middel. (eigen energie = staat van zijn: rustig of opgewonden, kalm of nerveus, vertrouwvol of wantrouwig / angstig, gespannen of ontspannen, enz.) Het is hier ook zichtbaar waar te nemen wat energie kan doen, hoe krachtig en snel dit werkt of (een) effect heeft.

Via de cognitieve / gedragsmatige manier zo'n trauma stopzetten (helen), is een relatief lange weg. (In vergelijking met een energetische benadering, is 'de weg' heel lang) De (belevings-) herinneringen van de oude ervaringen, worden stap voor stap vervangen door nieuwe ervaringen die een heel andere beleving teweeg brengen. (in dit geval: de beleving dat de situatie veilig, aangenaam, enz. is) Deze beleving moet meermaals ervaren kunnen worden om echt iets te laten veranderen, dus totdat er een nieuwe associatie gevormd is. Hoe dieper het betreffende trauma zich genesteld heeft, hoe meer herhaling van deze nieuwe beleving noodzakelijk is.

Het is dus een proces van weken, maanden tot zelfs jaren. (een verandering kan vrij snel merkbaar zijn, maar de noodzaak van een langdurige herhalingsperiode heeft vooral te maken met het al dan niet hervallen in een oud gedragspatroon)

Evidenties van Leven

9

Een belangrijke opmerking is dat ook deze aanpak (gedragsmatig) een "rustige" (niet bedreigende) houding vraagt van de begeleider, anders zal dit niet echt werken.

Er is dus ook hier een overlapping, weliswaar in één richting! Maar dit is hier niet waar het echt over gaat; het gaat vooral over: "hier en nu" kunnen zijn, ook (of ongeacht) met een verleden dat een vergaand effect kan hebben.

De principes van de bovenstaande verhalen zijn ook bij mensen van toepassing! Wij ademen dezelfde zuurstof als de dieren (in deze spiegel dus een hond), we zijn onderhevig aan dezelfde aardse wetmatigheden, er stroomt dezelfde leven-gevende energie door Mens en Dier; en toch zijn we onderling van een ander niveau. (het is hetzelfde principe als: ik ben één individu tussen miljoenen anderen, zelfs nietig klein t.o.v. het Heelal, en toch ben ik een uniek wezen; zo is er maar één!)

Het respectvol leiding geven, kan je ook in andere beeldtaal omschrijven, bv. de beeldspraak over "ons Koningschap"; "koning worden van je eigen leven; koning worden van jezelf". Deze omschrijving is meer algemeen, ze vertrekt niet vanuit een probleem (zoals het voorbeeld hierboven, angst door trauma) maar de essentie is van dezelfde aard.

De koning is diegene die respectvolle, nooit aarzelende leiding geeft. Een leiding die telkens wanneer nodig, de aandacht naar "hier en nu" brengt. De koning laat niet toe dat een aantal van zijn onderdanen in het verleden blijven dolen. Hij laat ook niet toe dat andere onderdanen dan weer het heden helemaal invullen met voortdurend 'plannen maken' voor de toekomst. Het niet toelaten heeft echter niets repressief, er is geen stok achter de deur. Het is vooral een standvastige liefdevolle daadkracht, geworteld in vertrouwen, bewust wetend dat Levensenergie uit diezelfde bron komt als Liefdesenergie.

Koning zijn is dus ook: "ik beheer mijn energie en aspecten" (ik ga om met mijn energie en aspecten; i.p.v. dat de energie en mijn aspecten met mij omgaan) Beheren is dus: gebruiken, benutten, maar ook, en in dezelfde mate, er zorg voor dragen. (is niet hetzelfde als "uit handen nemen"!) Dit gegeven is ook weer van toepassing voor universele en collectieve energieën die ter beschikking staan voor de mensheid. ● Geluk en het Nu moment Vele mensen zijn vaak overtuigd, of koesteren een (stille) hoop dat het leven beter zal zijn in de toekomst, "later als…" dan zullen we gelukkig zijn. Er is een verschuiving naar een (nabije) toekomst en er worden een aantal voorwaarden gesteld.

Als en vanaf: … eens we getrouwd zijn; als de "kleine" er zal zijn, (maar er kan frustratie ontstaan, want de kinderen vragen nog veel "zorg en aandacht", en misschien denken we dat het beter zal gaan wanneer ze groot zijn…). Zo kan dit ook gaan op vlak van onze job, het verwerven van een huis of de inrichting ervan, enz. We zijn er van overtuigd dat we gelukkiger zullen zijn als we eenmaal voorbij een bepaalde periode zijn; en / of, als bepaalde verlangens, voorwaarden en omstandigheden ingevuld zijn.

Evidenties van Leven

10

We denken dat het leven vollediger zal zijn wanneer die dingen zo zullen verlopen zoals wij ze ons voorstellen. De waarheid echter is dat er geen beter moment is om gelukkig te zijn dan het huidig moment. Indien het niet nu is, wanneer zal het dan zijn?

Want het leven zal altijd gevuld zijn met te bereiken objectieven, af te maken projecten, nog iets te leren, ... , groei en evolutie dus. Trouwens, als er niets meer te verwezenlijken valt, niets meer te ontdekken, niets meer te groeien, wat betekent het "op aarde zijn" dan nog?

Een bijzonder goed hulpmiddel is, andere invalshoeken ruimte geven, om van daaruit bijna als vanzelf te "beslissen" om nu gelukkig te zijn, nu kan het! (nog). Samen met het besef dat de (aardse) tijd niet stilstaat, wordt het nu nog meer belangrijk.

Dikwijls heb ik gedacht dat mijn leven eindelijk ging beginnen. Het echte leven! "Als en vanaf dan", dan zou het leven beginnen!

Maar er is altijd een hindernis op de weg, een op te lossen probleem, een onbeëindigd project, een nog te leren vaardigheid, een nog te ontdekken inzicht... Totdat ik besefte dat deze "hindernissen" juist een groot deel van mijn leven zijn. Het zijn de uitdagingen, de trainingen om te groeien; ze zijn een noodzakelijk onderdeel van het evolutieproces. Mede door dit inzicht kwam de vraag of er wel een weg bestaat die naar het geluk leidt of IS de wijze waarop ik de weg ga; mijn manier van reizen, bepalend?

HET GELUK IS GEEN BESTEMMING MAAR EEN MANIER VAN OP WEG ZIJN.

Een eerste uitgangspunt hierover is: Hoe meer bagage er mee op reis moet, hoe complexer het wordt om genietend te reizen.

Er is daarbij niet zo veel nodig om gelukkig te zijn: Het is voldoende om ieder moment te waarderen, elke ervaring te ontvangen, te omhelzen; ook de zogenaamde "kleine dingen", maar evenzeer dat wat als "moeilijk" beschouwd wordt. Dat is het Leven aanvaarden, dat is het Leven ONTVANGEN. En zo kan alles benaderd en beleefd worden als een genietbaar en / of vruchtbaar NU-moment van het leven.  – Loslaten, wat is dat? en waarom dit belangrijk kan zijn...

'Los' is het tegenovergestelde van 'Vast'; LOS = niet gebonden, Los maakt deel uit van 'VRIJ'.

LOS LATEN = het laten bestaan, het laten zijn (let it be) Loslaten = het vrij laten / het vrij laten bestaan, hetgeen dan weer verweven is met AANVAARDEN. De aller eerste ervaring als mens op aarde, onze geboorte, gaat samen met loslaten. De veilige baarmoeder 'moeten' we verlaten, en de navelstreng 'moet' doorgeknipt worden. Het woord 'moeten' staat hier voor: het is noodzakelijk, zo zit het biologische deel van het wezen mens, en het leven op de aarde in elkaar. Dit is voor alle mensen waar ter wereld ook, hetzelfde; niemand zal hier over twijfelen dat dit anders zou kunnen; het is evident.

Evidenties van Leven

11

Maar gaande weg zal bij de meeste mensen 'loslaten' een gebeuren worden dat helemaal niet meer gewoon vanzelfsprekend (evident) is.

Een metafoor over Loslaten: Loslaten is zoals wolken in de lucht die voorbij drijven...

Soms schuiven ze traag, soms snel, Soms kleuren ze de lucht grauw en grijs en zorgen voor een donkere sfeer, Soms vallen er druppels uit die wolken; dat kan een zachte en fijne waternevel zijn maar evenzeer sterke waterstralen die je hard kunnen raken, Soms zijn ze wit en vormen ze figuren op een heldere blauwe achtergrond... maar altijd zijn ze in beweging, ze komen aan op- en verlaten- de plaats, waar jij bent.

De wolken staan hier symbool voor onze gedachten, emoties, gevoelens, gewaarwordingen. Dit alles is tijdelijk, zoals in vorig deel (Het Hier & Nu) toegelicht; het is het NUmoment. Tijdens het schrijven van dit stuk kwam ik deze uitdrukking van Eckhart Tolle tegen: Jij bent de hemel. De wolken zijn wat er gebeurt, wat komt en gaat. â—? Leven "Hier en Nu" toont de grote noodzaak en de waarde van Loslaten, en ook hier: het ene kan niet zonder het andere. (Je kan niet in het Nu leven / zijn, als je alles vasthoudt; en in de andere richting, Loslaten wordt bijzonder moeilijk als je zelden in het Nu kan zijn) Loslaten heeft veel met de begrippen 'vertrouwen' en 'overgave' te maken, hetgeen voor een gedeelte neerkomt op: Controle of Uit handen geven?

Vele "controle mechanismen" ontstaan hoofdzakelijk vanuit twee gegevens: het eerste is een onveranderlijk en noodzakelijk aspect vanuit onze oerlaag, namelijk 'overleven', in de eerste plaats de fysische veiligheid (wet van zelfbehoud). Het tweede is wel veranderlijk en kan gemakkelijk en snel ballast gaan vormen: denkpatronen. De patronen die gekoppeld zijn aan: de nood of de behoefte, je veilig te voelen ĂŠn waarbij er die overtuiging is dat 'controle' je die veiligheid kan garanderen. Een aantal van deze denkpatronen worden 'gevoed' door de samenlevingscultuur. Vele samenlevingsculturen hebben "lange lijsten" ontwikkeld van aspecten van het leven die we hoe dan ook onder controle moeten houden. (een aantal van deze lijsten noemen we Religie) Deze lijsten bevatten ook vele aspecten die oncontroleerbaar zijn. (Wanneer een doorbraak in dit verband eens begonnen is, denk je er vanzelf bij: "en maar goed ook") Overgave is niet hetzelfde als: 'je er maar bij neerleggen', dat is berusten, tolereren uit noodzaak. Dit tolereren in combinatie met 'ik' (ego) leidt nogal eens tot (een gevoel van) ontgoocheling en eventueel zelfs 'verbittering'. Overgave is met vertrouwen, met zeker weten, 'het' uit handen geven. ('het' is dat wat we vanuit het Ego menen te moeten doen en wat niet tot de natuur "mens-zijn" behoort)

Evidenties van Leven

12

 – Relativeren Relativeren is: iets in relatie brengen met een groter geheel; dat "iets" kan een aspect van onszelf zijn, een situatie of gebeurtenis, een levensfase, enz. Het groter geheel kan, afhankelijk van wat er gerelativeerd wordt, verschillen. De snelste evolutie en groei, is het geheel zo groot mogelijk te zien. (bv gebeurtenissen en situaties eens in de context van een heel leven plaatsen) Zoals ondertussen aangetoond, ook hier weer is het van belang om een subtiele nuance te hanteren, want net naast deze “dunne lijn” is de harmonie en de juistheid zoek. Mede vandaar dat relativeren dikwijls ingevuld of begrepen wordt als minimaliseren; hoe vaak bedoelen mensen met dit woord iets in de zin van: “niet overdrijven” of “er zijn erger dingen dan dit”? Eigen aan deze vorm van minimaliseren is dat belevingen en patronen zoals verdringing, frustratie, onbegrepen voelen, …, heel dichtbij komt. Uiteraard gebeurt het dat mensen ‘behoefte’ hebben om te dramatiseren, maar elke reactie die minimaliseert zal de dramatiek in de toekomst meestal nog versterken. (alles rationaliseren brengt iets gelijkaardig teweeg) - Relativeren als handeling, omvat of is verweven met: de "juiste afstand". 'Afstand' zoals hier bedoeld, is het beste te verduidelijken met (alweer) een spiegel-benadering: Wanneer ik op 5 cm afstand van een boom sta en ik kijk recht voor me uit dan zie ik 'schors'; ga ik ± 50 m achteruit en ik kijk opnieuw recht voor me uit, dan zie ik een boom. (de juiste afstand: juist is wat voldoende is; voldoende is dat wat "werkt") ● Spiegel Wijsheid Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er aan de hand?!

Er zijn reeds heel wat "spiegels" in de teksten voorgekomen, maar het is zo een bijzonder gegeven dat enige toelichting belangrijk is. (meer hierover in "Mysteries v h Leven") ● Een voorbeeld: (een ander uitgebreid voorbeeld is te lezen bij 'Het NU moment') Er zijn heel wat planten die bloemen vertonen, een aantal in de lente, anderen tijdens de zomer of tijdens de herfst. Er zijn een paar soorten die zelfs tijdens de winter bloeien. De Lente-bloeiers zijn VROEG-BLOEIERS, de Herfst-bloeiers zijn LAAT-BLOEIERS. Is een lente bloem meer waard dan een herfst bloem? of omgekeerd?

Ik heb over of van mezelf een indruk dat ik op vele vlakken een laatbloeier ben, en op een heel klein aantal andere vlakken een zomer- bloeier; maar iedereen heeft vroeg- bloeiende aspecten en laatbloeiende aspecten in zich. ● Een heel gelijklopende spiegel: De Eik en de Berk, elke "soort" heeft een specifiek groei-tempo. Een Eikenboom groeit per jaar in de orde van enkele centimeters, een Berk in de orde van ± een meter; die Eik kan tot 1000 jaren leven, die Berk haalt misschien 100 jaren. Met Eikenhout kan men trappen, deuren en poorten, meubels, enz. maken, die honderden jaren meegaan. Eik groeit traag, tergend traag, maar is wel één van de meest duurzame (waardevolle) houtsoorten die er bestaan en die vele mensengeneraties lang

Evidenties van Leven

13

meegaat! Berkenhout kan je bv. gebruiken als fineerlaag op vezelplaat, of om een houtkachel te laten branden… Het groeit snel maar is even snel opgebruikt.

Ieder mens heeft zowel Eiken kracht als Berken kracht in zich, iedereen heeft traag groeiende aspecten in zich (die veel met 'duurzaam en rijp' te maken hebben) net als snelgroeiende aspecten. (± onmiddellijk beschikbaar maar van zeer tijdelijke aard) De verhouding van die twee is voor iedereen verschillend, en dit heeft alweer veel te maken met het gegeven dat iedereen uniek is.

Deze manier van "kijken naar" kan verhelderend zijn, is daarbij tegelijk "logisch" en in die zin simpel. Dat die bomen groeien, die planten bloeien... is op zich wonderlijk, en dat deze realiteit daarbij ook het innerlijke van een totaal ander wezen kan weerspiegelen is dat nog meer. (de natuur is de meest zuivere spiegel die er is voor de mensen, en die spiegel is gratis en altijd beschikbaar) Een ander niveau van het spiegelgebeuren probeer ik via een thema op zich te verduidelijken. ● uit de geschriften van K. Gibran over de 'verbintenis' van Man & Vrouw: "Drink van dezelfde wijn, maar drink niet uit dezelfde beker" "Drink nooit uit elkaars beker" wil zeggen: deel het leven met je geliefde, maar leef wel je eigen leven. Deel je leven met je geliefde maar blijf altijd op jouw pad (is ook: trouw aan jezelf); en laat de andere ook helemaal op zijn pad. Geliefden kunnen hand in hand gaan (parallelle paden) maar ieder 'moet' op zijn pad / weg blijven, zo niet dragen we niets bij tot ieder zijn bloei en vruchten, maar wordt de groei eigenlijk beknot; we geraken (deels) onszelf op die manier kwijt, dit kan als verstikkend voelen. Laat elkaar die ruimte, die vrijheid, enz. die nodig is opdat ieder trouw aan zichzelf kan blijven.

- Deze spiegelwijsheid omvat ook: drink wijn, drink pure wijn, dat is de (onvoorwaardelijke) Liefde beleven en delen met elkaar. Water bij de wijn vermindert de "smaak", de Liefdeskwaliteit en uiteindelijk zelfs de Levenskwaliteit. Het gaat hier niet over 'rekening houden met elkaar', attent kunnen zijn, of 'eens iets doen voor de ander'; het is zoals het bijna onopvallende, maar enorm verschil tussen "een offer brengen" (= "zuiver geven") tegenover "jezelf opofferen".

Water bij de wijn doen, draagt het risico in zich dat jij en/of je geliefde uiteindelijk alleen nog water zullen drinken! Ik ben mij ervan bewust dat dit (de ingesteldheid van "pure wijn") voor velen tegen de 'gangbare opvatting in' kan aanvoelen of gevoelig ligt.

Hetzelfde is van toepassing voor de visie (overtuiging?) dat we aan een liefdesrelatie moeten werken; wordt nogal eens uitgedrukt als: "Liefde is een werkwoord". Je kan dit alles echter ook eens anders (be)zien en anders benaderen; het is een uitnodiging om eens wat andere invalshoeken te (durven) gebruiken.

Evidenties van Leven

14

● Invalshoeken •

Een zeer goede illustratie is de klassieker: "het glas is half vol, of, het glas is half leeg". De ingesteldheid en mentaliteit bepaald veel over de beleving van de werkelijkheid. Leef je in een vijandig universum (vijandige wereld) of leef je in een liefdevol universum (het paradijs bewustzijn)

•

Een andere klassieker: "bekijk het eens vanuit zijn / haar standpunt". Een oud gezegde van Indiaanse oorsprong verwoord dit als volgt: "Oordeel je broeder niet vooraleer je 20 mijlen in zijn schoenen hebt gelopen". Deze invalshoek beoogt vooral mild te kunnen zijn (en blijven) voor anderen.

•

Een principe illustratie: een regio verkennen (zicht op, overzicht, enz.)

Vanuit de lucht met vliegtuig krijg je zicht over het geheel van een regio, maar er zijn heel weinig details die je kan zien.

Met een auto krijg je een ander zicht van die regio. Door enkele wegen heen en weer te rijden is het geheel ook nog wel "in kaart te brengen" maar het zal langer duren dan met het vliegtuig; er zullen echter wel heel wat details vrij snel te zien zijn.

Op diezelfde wegen maar dan zonder voertuig, is het algehele overzicht "ver weg", maar de meeste details zijn zonder moeite te zien, en afhankelijk van de manier van kijken, kunnen deze details nieuwe informatie bieden.

Dit voorbeeld van het verkennen van een regio, wil iets van de meerwaarde tonen die een combinatie van verschillende manieren om iets te bekijken of te benaderen, kan hebben.

Het gaat dus zowel over verruiming (overzicht) als verfijning (details) Door situaties en gebeurtenissen; aspecten, emoties en gevoelens, een mening of een standpunt, enz. op verschillende manieren te benaderen, te bekijken (of eventueel te onderzoeken), bekom je betrouwbare informatie. (Betrouwbaar = voldoende dicht bij de waarachtige werkelijkheid, voldoende zuiver.) In dit voorbeeld van 'zicht & overzicht' blijkt ook dat er een soort 'beweging' samen gaat met de manier van kijken. Dit bepaalt ook veel van wat je wel of niet kan zien. Het is net die combinatie van de verschillende bewegingsvormen en afstanden, die leidt tot zeer ruime, en zeer verfijnde inzichten. Elke wijze om inzichten te verruimen en te verfijnen, heeft daarbij een specifiek tempo. (en daarmee zitten we terug in het vorige hoofdstuk)

Evidenties van Leven

15

 – Subtiele Nuances De levensmysteries, die ieder mens op één of andere manier ervaart, omvatten een aantal subtiele nuances. Het is alsof er tussen alles zeer dunne lijnen lopen die verschillen aangeven over één en hetzelfde onderwerp, eenzelfde aspect…

Ik heb het al meer gehad over Plus & Min, de zon- & de schaduwkant, … het Leven op aarde is gefundeerd in een polariteit. Het onderscheid van ‘aanvullend’ of ‘tegenstrijdig’ is zo een lijn, een uitgangspunt dat eveneens van fundamenteel belang is.

De woorden zelf laten reeds iets van een nuance zien: tegenstrijdig: strijden tegen; waartegen vechten we eigenlijk, tegen onze schaduwkanten? Dikwijls wel, daardoor bevechten we een deel van onszelf en dat heeft zo zijn gevolgen…

Duidelijke illustraties in verband met “nuances” kunnen we dus merken in onze taal, onze woorden (zie verder illustratie (SN) ). Woorden dragen een bepaalde energetische lading met zich mee wanneer ze uitgesproken worden; eenzelfde woord in een andere context bv kan een totaal andere betekenis krijgen. Een woord op zich heeft geen kracht of invloed of wat dan ook, maar de intentie waarmee we een woord lezen en nog intenser bij het uitspreken ervan, geeft een bepaalde kracht (energie) aan dat woord. Woorden vanuit gevoelens van graag zien bv. hebben een totaal andere impact dan woorden gesproken vanuit een agressief geladen emotie. Vandaar het gezegde dat woorden wapens kunnen zijn, woorden kunnen kwetsen; maar woorden kunnen ook helpen heel te worden (helen). En Heel zijn kan pas als een mens alles van - en in zichzelf aanvaardt. Een van de verschillende functies van deze talloze nuances is helpen onszelf dieper te leren kennen, want ook hier: onbekend maakt onbemind; het kan je zelfbeeld juister maken en je zelfwaarde-gevoel steviger en stabieler. Het zorgt er ook mede voor dat "helpen", "Liefde", enz. zich al maar meer uitzuiveren.

Wat zijn nu die subtiele nuances? Als basiselement is de bereidheid om elke vorm van overtuiging te doorprikken en los te laten, zeer noodzakelijk.

Hierboven heb ik reeds aangehaald dat 'Taal' een heel toegankelijke “deur” is om vertrouwd te geraken met subtiele nuances. De woorden die je spontaan gebruikt en hoort, zo nu en dan eens bewust (her-)bekijken, beluisteren en ‘bevoelen’.  Illustratie (SN): “ ja, het is nu eenmaal geven en nemen, anders blijft een relatie niet duren…”.

Geven en Nemen, de nuance: Geven en Ontvangen. Het is een wereld van verschil; Ontvangen, komt overeen met Zuiver Geven, je hebt hier weer 2 helften van een geheel; het ene kan niet bestaan zonder het andere. Zuiver geven is, net als Ontvangen, een eenvoudig en tegelijk een verheven iets. Verheven omdat het onvoorwaardelijke, levend voelbaar moet zijn. Onvoorwaardelijk, zonder enige voorwaarde!, zonder in te vullen verwachtingen op te bouwen, zonder verplichtingen of “in het krijt te staan”, het is geen evidentie in onze mensenwereld.

Evidenties van Leven

16

Woorden fluisteren Tegenwoordig heeft het begrip "fluisteraar" aanvullende betekenissen gekregen en komt er een erkenning in verschillende domeinen. Een echte doorbraak begon bij "THE HORSE WHISPERER", de paardenfluisteraar. Voor vele mensen is er een associatie met de gelijknamige film. Soms kan zo'n bioscoopfilm bijdragen tot een waardevolle mentaliteitsverandering. Al snel kwamen er anderen; vrij algemeen bekend is "THE DOG WHISPERER", de hondenfluisteraar. En de evolutie gaat ook hier verder, zo is er ondertussen een Babyfluisteraar.

Het begrip fluisteraar duidt vooral op 'in contact komen'; een duidelijke en heldere communicatie creĂŤren. (communicatie is een twee richting gebeuren!) De bedoeling is om wat er echt leeft, ook echt gehoord kan worden. Het respecteren van de eigenheid van elk wezen is het uitgangspunt.

Woorden hebben een geschiedenis, en dikwijls draagt de betekenis en invulling van een woord daardoor een ballast; het woord is belast en beladen.

"Woorden fluisteren" heeft vooral de bedoeling om (veel gebruikte) woorden en uitdrukkingen zo vergaand mogelijk uit te zuiveren; de betekenis van woorden opnieuw dichter brengen bij de oorspronkelijke of authentieke betekenis. Op die manier kunnen we ons een nieuwe taal eigen maken, een wezenlijke taal. Het is de taal van het Gevoel, de taal van de Heelheid.

(In het document "de woorden fluisteraar" is hierover nog meer te vinden o.a.: Woord duidingen Woordspelingen & Woord beleving)

Subtiele nuances zijn er op alle niveaus en in alle aspecten van het leven. De levensreis, waar je van alles kan ontdekken en kan leren, heeft zo nu en dan iets van een zoektocht. De manier waarop wij zoeken kan in onze beleving een groot verschil maken.

- Zoeken we om iets te bewijzen, iets dat onze overtuiging (mening) staaft?

- Zoeken we een manier om iets dat op "de verboden lijst" staat, weg te krijgen uit ons leven?

- Zoeken we onszelf?

- Zoeken we naar een vorm van veiligheid vanuit angst of bedreigd voelen?

Wanneer zoeken "bereidheid tot" wordt, en geen "streven naar", zal het zoeken op zich je reeds plezieren; het is boeiend en heeft iets avontuurlijks. Het is juist door geforceerd te zoeken naar‌ dat je verwijdert geraakt van datgene waar je naar op zoek bent; dat je er moe van wordt en misschien afhaakt. Dat geforceerd zoeken situeert zich vooral op het niveau van het Ego. Het maakt ook dat je dikwijls niet ziet dat, wat je zoekt veelal vlak voor je ligt. Voor de "mind" is dit moeilijk of niet te begrijpen, want het is geconditioneerd om te denken in lineaire processen en heeft een culturele erfenis: groeien, verder komen, presteren, een beter mens worden, een spiritueler mens worden... het zijn allemaal denkpatronen van het Ego geworden. Het Ego-denken kan je onopvallend en snel uit "Nu Aanwezig Zijn" halen.

Evidenties van Leven

17

 – Niet vervloeien, de Kunst van Aanwezig-zijn "Niet vervloeien" is essentieel om "Aanwezigheid" mogelijk te maken, om "aanwezig zijn" te laten gebeuren. Door niet te vervloeien met de eigen emoties, gevoelens, Ego-aspecten, situaties of gebeurtenissen, enz. kan je aanwezig komen bij jezelf, en dus als vanzelf aanwezig zijn bij anderen. (aanwezig bij jezelf: jij die je wezen raakt; leven vanuit je Wezen / wezenskern) Illustratie: Een ziekenhuisarts op een spoedafdeling: een kind, slachtoffer van een verkeersongeval; helemaal bebloed en in shock. Wanneer de arts vervloeit met wat dit kind is overkomen, zal hij overspoeld worden door zijn eigen emoties. (oh neen / zal dit kind het overleven / dit is niet eerlijk / die bestuurder moesten ze… enz.) Hierdoor zal deze arts minder efficiënt, minder doeltreffend handelen; hij is gedeeltelijk afgeleid; hij is voor een deel met zichzelf bezig (met zijn beleving). De meest juiste en meest snelle hulp en zorg kan die arts bieden door zich te focussen op het vaststellen van de verwondingen, en welke zorg en behandeling het meest dringend is. Het ander uiterste kan eveneens nefast zijn: stel dat dit kind nog bij bewustzijn is, dan kan een arts die totaal ongevoelig is (of deze houding aanneemt) het gebeuren voor dit kind nog zwaarder en emotioneel nog pijnlijker maken. Voldoende empathie, begrip, voor het feit dat het kind in shock is, kan helpen om eventuele paniek bij het kind te laten stoppen, of om paniek te voorkomen. Hij moet dus in een situatie die door dit kind ervaren wordt als: beangstigend, intense pijn, chaos en totale ontreddering, toch een zekere rust en vertrouwen uitstralen.

Een ander kort voorbeeld: een zwembadredder die panikeert wanneer een drenkeling hem aanklampt op een manier die hij niet geoefend heeft, kan geen redder zijn. Er moet eerst iets aan zijn innerlijke ingesteldheid hervormd worden zodat angst vervangen wordt door voorzichtigheid.

Het niet vervloeien is heel subtiel, want het is dus o.a. opletten dat we niet in een sfeer van ongevoeligheid belanden. (of die indruk geven bij anderen) Niet vervloeien heeft te maken met: de juiste afstand, het kunnen aanvaarden wat er zich voordoet; het niet (onbewust) gefocust zijn op onszelf (T2). Dit zijn enkele basisvoorwaarden om aanwezig te kunnen komen, om durven aanwezig te zijn.

Aanwezig zijn heeft iets met beluisteren te maken (je kan het ook wezenlijk luisteren noemen) maar de essentie is: aan het wezen komen, het wezen van een mens aanraken. (kan ook bij dieren) (T2)

Wanneer een ouder bv. nog met verdriet zit dat verdrongen is, grotendeels onverwerkt of niet geplaatst, dan zal deze ouder veel moeite hebben om zijn wenend kind te troosten, en eerder een houding aannemen die het verdriet tracht weg te nemen of 'handelen' in functie van het wenen zo snel mogelijk te laten ophouden. Het kind dat weent raakt iets in de ouder dat liefst van al uit de weg gegaan wordt; iets dat er niet mag of hoort te zijn.

Evidenties van Leven

18

Een ander vb.: als je niet (voldoende) vrij bent van angst, kan je een ander niet gerust stellen wanneer er paniek dreigt.

Om aanwezig te kunnen zijn, is het nodig dat ieder zichzelf voldoende "kent". Is er al dan niet zicht op het eigen gevoelsleven, wat is er innerlijk nog bijzonder gevoelig (de zogenaamde 'triggers'), wat beroerd iemand en hoe uit zich dat, enz.

"Niet vervloeien" is dus pas mogelijk als je BEWUST bent VAN JE EIGEN ENERGIE, je staat van zijn. Je eigen energie wordt altijd "opgepikt" door de ander(en); de mate waarin is individueel verschillend maar je kan hier niet omheen. Het is in dezelfde sfeer als: JE KAN NIET, NIET BEÏNVLOEDEN. Het Engels van emotie is emotion: energy in motion (denk bv aan het woord SLOW MOTION). Emotie is dus energie in beweging, vandaar dat anderen die in je buurt zijn wel iets moeten voelen of oppikken, en dat wij altijd wel 'iets' oppikken van een ander. Het bewust zijn van de eigen "staat van zijn" en het soort energie hieraan verbonden, stelt ons wel in staat om zelf hierin iets te bepalen, te beïnvloeden. (zie bv bij de spiegelillustratie "het verwerken van verleden" om in "het Nu" te kunnen blijven, eerste item.)

Vanaf het moment van bewustzijn van de eigen verzwarende, belastende en angst voedende energieën, kunnen we deze beginnen weg te werken en leren dit soort emoties los te laten. Vanaf dan zijn we (voldoende) vrij en kunnen we er echt zijn ( = aanwezig komen) voor diegene die in een noodsituatie zit, diegene die overspoeld wordt, maar ook in alle gewone (neutrale) situaties.

Onze energie, onze uitstraling e.d. zijn sterker dan de woorden die we niet voelen of niet menen (= niet in overeenstemming met onze energie). Wanneer je in een situatie niet meer weet wat te zeggen, denk er dan aan: in stilte aanwezig zijn ondersteunt altijd het Helen.

En ook in het "gewone" dagelijkse leven kan het effect ver gaan: 'Aanwezig-zijn' in je dag dagelijkse bezigheden, zal 'genieten' een BOOST geven.

De Hemel op Aarde brengen is naast een "staat van zijn" ook de bovenste lagen in of van jezelf, (zoals: hogere Zelf, hogere bewustzijn, intuïtie, enz.; samengevat kan je het de Ziel noemen) verbinden met de onderste lagen. (zoals: oerlaag, driften, enz.) De omgekeerde richting is dat wat we "verheffen" noemen. De 7 is verbonden met de 1 en omgekeerd, in het midden is de 4, het brandpunt, het kruispunt, het ontmoetingspunt. Dat is het punt van de natuurlijke ballans, daar waar de mens zijn oorspronkelijke plaats binnen het geheel is.

Het is dus maar een PUNT, er is geen ruimte voor ballast, er is geen ruimte voor 'gisteren' of 'morgen'; er is enkel en alleen dat punt, dat Nu moment. Alleen op dat punt kan een mens "ZIJN" ervaren. Alleen daar is het paradijs te beleven.

Evidenties van Leven

BRANDENDE KAARSEN

Een kaars wordt ontstoken, een nieuw Leven begint.

Soms dooft de vlam vroegtijdig door een harde wind of als hij geplaatst wordt in de regen, daar kan zo'n vlammetje niet tegen.

Velen mogen echter hun volle lengte branden, misschien komt dit door de zachte handen die een schild vormen tijdens gure tijden zodat de mystieke vlam niet nodeloos moet lijden.

Zo wordt ook het vroegtijdig doven voorkomen, in ruil geven ze een sfeer om durven te dromen.

Toch is voor elke kaars een eindpunt onvermijdelijk en voor het mensenverstand, deels onbegrijpelijk.

Transformatie - licht en warmte - niet grijpbare energie, het Leven is en blijft een wonderlijk mysterie.

19

Evidenties van Leven

20

Bijlage 1.

Achtergrond ivm "het paradijs": De boom van de Kennis (de kennis van goed en kwaad) in ere hersteld; het hervinden van de Evidentie van Leven en "Mens zijn"; terug naar het Paradijs.

1) HET VERHAAL VAN DE ZONDEVAL. (legende: W.v.V = wereld van de veelheid; W.v.H = wereld van de heelheid)

Het eten van de appel: is de drang naar onsterfelijkheid; onze ziel weet zich onsterfelijk vanuit de W. v. H., dit weten "verward" zich in de W. v. V. Onze aardse persoonlijkheid zet het weten van de ziel over in de materie, dit geeft verwarring! De Mens zoekt daar Eeuwigheid en vlucht in het denken.

Het abstracte lijkt eeuwig: De Mens.

Het concrete sterft: elke mens.

De "erfzonde" is de illusie (= denkpatroon) dat ik op mezelf besta, los van de stroom, los van het Grote Geheel. [dat ik mijn plaats bepaal los van het Geheel, dat al het water van de stroom er voor mij alleen is] Gelijk zijn aan GOD: is uit de W v H stappen; ik ben ĂŠĂŠn tussen de velen (= de veelheid), en dat verdraag ik niet; vanuit Uniek zijn klopt dit ook, maar de anderen zijn ook Uniek.

Het is geen deel in het Geheel kunnen zijn.

Ze aten van de appel: ze zagen dat ze naakt waren; het eerste resultaat van Kennis (van Goed en Kwaad): we staan in ons "blootje"; het verkeerdelijk gebruik van de Kennis ontneemt ons het spontane gevoel van "Goed" te zijn zoals we zijn, we schamen ons over onszelf.

Onze eigenheid ligt in wat we niet kunnen, maar we verdragen niet dat we iets niet kunnen (almacht-fantasme). We maken een beeld van de mens, zo hoog dat we onszelf altijd moeten afschrijven. De denkende mens kiest voor de Geest (het denken is eeuwig) en schaamt zich over zijn lichaam, of ontkent zijn lichaam. De mens komt niet in zijn lichaam, hij vlucht uit zijn lichaam, omdat het lichaam symbool staat voor vergankelijkheid / verrotting. De mens wordt bang van het contact met het Goddelijke, met het Heilige in zichzelf. De mens zet zich buiten de Liefde, uit schaamte; hij kruipt weg in af/zonde/ring, omdat hij niet volmaakt is (in de wereld van de veelheid) wel volmaakt beminnens-waard.

Als begrip naar de mensen toe: -het is de drang om zelfstandig te worden (zelf schepper zijn) die de mens uit het geheel doet treden.

-bij kinderen (ook bij pubers) is "ongehoorzaamheid" bewustzijnsenergie.

De Slang is de levensenergie (zie symbool in de geneeskunde) Het voelen (de Liefde) komt waar het denken niet komen kan.

Het denken staat hier als "ontaarden", is het los rukken van (of uit) de aarde.

Evidenties van Leven

21

2) HOE KUNNEN WE VAN DE KENNIS ETEN ZONDER DAT HET ONS SCHAADT? of:

Hoe kan en mag de erfzonde ten einde zijn?

-het Paradijs kan ontsloten worden voor al wie uit de erfzonde stapt.

-alleen als we er durven in geloven is het (dus gelukkig zijn) mogelijk. (Geluk is bij jezelf komen; niet alle energie buiten je verliezen) Onze energie kan niet vrij worden zolang we met normen van Goed en Kwaad zitten, en dus onszelf afschrijven. (in de W V bestaat Goed en Kwaad wel, er is goed hout voor ramen of meubels te maken en er is slecht hout voor dit soort werk) Geen mens is Goed of Kwaad. Elke daad is beperkt, goed en kwaad tegelijk. Anders uitgedrukt: elke daad is + en – tegelijk, energetisch gezien is dit een noodzaak.

Erfzonde is: - onszelf het recht toe-eigenen om te (ver)oordelen = goed en kwaad onderscheiden betreffende de "Niet Materie" aspecten, en daar een waardebepaling aan toekennen, normeren.

- onszelf los denken uit het geheel = een illusie; die illusie opgeven is sleutel van het Paradijs.

- de "kapitein" (het ego) ontrekt zich aan het geheel; zet zichzelf in het centrum; eenzijdigheid; enkel materie. De kapitein moet (terug) Liefde vinden voor het geheel in plaats van zichzelf te willen bewijzen - de Liefde voor het geheel verloren; ik krijg geen kracht meer van het geheel (ik heb me uitgesloten; mijn slang kan zich niet oprichten, durft zich niet te laten zien) en ik geef geen kracht meer door aan het geheel; ik beteken niets voor het geheel, voor de ander, dus enkel en alleen met mezelf bezig.

Sleutels: 1. Bewust beleven: ik ben bemind Bewust leven in een Liefdevol Universum (bewust is niet het denken, wel met 'voelen') Of ga je ervan uit dat je in een vijandig Universum leeft?

2. Mezelf herwaarderen: niet alleen de aardse Pool zien (dus de W v V) waarin ik mij zo gemakkelijk veroordeel; maar ook het wezenlijk (= ik ben god in God) Uit de verwarring van de twee Werelden treden, en mijn taak op aarde als een uitdaging én een uitnodiging zien (mijn tekorten zijn mijn dynamiek; ontdek, leer, groei, …)

3. De Schepping herwaarderen: mijn verantwoordelijkheid als "beheerder" opnemen; de schepping is er niet voor mij alleen, is er ook voor alle anderen, ook voor de kosmos, voor het grote Geheel.

4. Hoe schep ik met mijn bewustzijn? (= kennis gebruiken om te scheppen) - wie niet denkt, schept niet.

- wie de crisis ontloopt, ontloopt groei.

5. Het zuivere bewustzijn tot stand laten komen: Dit vereist afstand, kijken kan je enkel maar van op een afstand. Identificatie met bv. mijn werk, mijn kinderen, mijn gevoelens... als ik geen afstand kan nemen kan ik ze niet ontmoeten. Het is als het ware "toeschouwer" zijn.

Evidenties van Leven

22

Het is komen tot "desidentificatie". Bv. bij onlustgevoelens: ik "ben" niet zenuwachtig of verdrietig, of ... het is een deel van mij dat dit gevoelen op "mijn scherm" brengt, en er kan maar ĂŠĂŠn beeld tegelijk op mijn scherm verschijnen. Wanneer ik mij daarmee (met dit ene beeld) identificeer, word ik "overspoeld". Dus afstand nemen van het scherm van mijn bewustzijn, om ernaar te kunnen kijken, voorkomt overspoelen en identificatie.

6. Zuiver willen weten - het niet veroordelende denken: Zodra ik mij afschrijf ben ik betrokken; bewaar ik de afstand niet meer. Het is nodig om "koud" te belichten en dan te kijken; zo ben ik mijn eigen waarnemer / therapeut.

Bewustzijn werkt met bewustzijnsenergie (= Licht).

-In het donker is alles aanwezig maar ik kan het niet zien. (het is niet waarneembaar voor het bewustzijn van mijn ogen) -Een donkere bril (psychisch) verzwakt het bewustzijn.

-Overbelichting (euforie) verblindt, ik zie niet scherp.

Ga niet frontaal te werk, niet tegen de zon in, licht langs achter.

7. Een Liefdevol bewustzijn ontwikkelen: Liefdesenergie verbindt, brengt samen; daar waar bewustzijnsenergie afstand schept.

Liefde is dus ook een vorm van bewustzijn. (het denkend bewustzijn is "het ik", de kapitein op 't schip) Liefde bewustzijn is de kapitein dienen, om alzo het geheel (dus de energie-stroming) op peil te houden. Het is dus ook de ondersteuning van het "ik".