CDrecensies traditie van The Lurkers en de Ramones, al heeft het met de Heideroosjes volgebrulde Home Sweet Ho wel een hoog Eye Of The Tigergehalte. Mijn voorkeur gaat uiteindelijk uit naar de 10”, want daar staat een sublieme versie op van First Time van The Boys. Zo maken ze ze tegenwoordig niet meer! Roland Wetzels
moment direct op de ziel gericht, middels overdenkingen en levenskronkels, het andere moment surrealistisch en meeslepend filmisch spelend met onze gevoelens. En het klinkt vreemd, maar gelukzaligmakend zijn die prachtig getimede pauzes tussen de perfect gerangschikte nummers. Eigentijdse freakfolk, waar we heel veel meer van lusten.
SINGER-SONGWRITER
Hessel Veldman
HEWDIE OUTSIDER BLUES
ROCK/STONERROCK/PSYCHEDELICA
RAUCH RECORDS
Na zijn sporen te hebben verdiend in de garagerock vond Peet Didderiëns het tijd voor wat anders en jawel, na enkele jaren van aanploeteren is daar eindelijk zijn eerste echte soloalbum Outsider Blues. Een fraai album mag gezegd worden, want Didderiëns heeft naast een aangename luisterstem een dijk van een talent in huis om heerlijk beschouwende liedjes in elkaar te smeden, gecombineerd met minimalistische maar doeltreffende melodielijntjes. Jaren dertig-folk en blues met een vleugje country, maar vooral een stevige scheut Hewdie maken het bescheiden feestje compleet. Ferenc Koolen FREAKFOLK/PSYCHEDELICA
HOMEMADE EMPIRE A BRILLIANT WINDOW NICHE EIGEN BEHEER
Homemade Empire manifesteert zich als de Nederlandse Ray Raposa (Castanets), zijn stem klinkt als de jonge Jason Molina (Songs:Ohia) en zijn muziek speelt met elementen uit de psychedelica, lo-fi en deep ambient. We hebben het over singersongwriter Bart de Kroon en zijn eerste online-album A Brilliant Window Niche. Een debuutalbum dus en niet zomaar een. Tien zeer knappe, subtiel geplaatste klankstoten worden diep onder de hersenpan geplaatst. Het ene
68
FRET
JUDAS’ WOLF THE FOREVER ROAD EIGEN BEHEER
Sinds de oprichting van de band, nog geen jaar geleden, heeft Judas’ Wolf al twee ep’s het daglicht doen zien. De tweede, The Forever Road, bevat een veelheid aan invloeden van uiteenlopende muziekstijlen. Het eindresultaat klinkt daardoor nogal onsamenhangend. Het album opent met Gained All, waarin zwaar aangezette riffs en grommende zang de boventoon voeren. Het klinkt donker en agressief, imponeren doet het echter geen moment. The Just Suffer bevat al meer drive, maar de band is duidelijk nog zoekende. What Would You kent door zijn rustige begin een goede (spannings)opbouw. De live uitvoeringen van The Desert en These Walls bieden, afgezien van de zwakke zang, nog meer perspectief voor de toekomst. Verder doet Judas’ Wolf er goed aan de spierballengitaarrock wat vaker te laten voor wat het is. John Buis
POP
JACQUELINE GOOD LIFE SONY
Op haar eerste soloplaat laat Jacqueline Govaert zich afbeelden met een zwarte hoed, gezeten op zo’n grote rotanstoel die erg doet denken aan de stoel waarop Joey Dyser in 1975 te bewonderen was in Toppop, terwijl ze haar enige hit 100 Years playbackte. Daarmee is de toon van de plaat wel een beetje gezet. Govaert wilde het beste van de jaren vijftig, zestig en zeventig bij elkaar brengen. Qua hoes is ze in ieder geval blijven hangen in de seventies. Qua muziek maakt ze haar doelstelling veel beter waar. In Dare To Lose horen we een Beatleloopje dat zo van Revolver weggelopen is en Finally In Love is erg Moef Ga-Ga, lekker eind jaren zestig dus. In de zeer slimme compositie Overrated hebben Tjeerd Bomhof en producer Alex Callier alle elementen van All You Need Is Love eens lekker door elkaar geschud. Break Of Day is juist zo heerlijk jaren zeventig. Eigenlijk staat Good Life vol met slimme liedjes. Muzikaal is alles meer dan in orde en de stem van Jacqueline klinkt heerlijk fris. Op Good Life is ze soms Suzie Quatro, dan weer Lilly Allen en in All I Want Is You is ze gewoon die leuke zangers van Krezip achter de piano. Good Life is een onderhoudende popplaat geworden, met liedjes die allemaal potentie hebben om het als single ver te schoppen. En met de muzikale slimmigheidjes van Callier en Bomhof is er ook voor de echte liefhebbers veel om naar te luisteren. Honey B is de enige dissonant.
rol): een droom van menig (Nederlandse) band. Maar voor het Utrechtse Kensington is die droom echt waarheid geworden. Op het album Borders serveren de mannen een uiterst prettige en licht verteerbare combinatie van Britpop en new wave. Twaalf nummers die zonder uitzondering prima in elkaar zitten en lekker blijven hangen. Geen ingewikkelde toestanden of lange solo’s, maar gewoon fijne muziek. En de catchy gitaarrifjes en pakkende melodieën zorgen ervoor dat het geheel geen moment verveelt. Een goed begin is het halve werk. Dat gaat in het geval van Kensington zeker op.
Je debuutalbum opnemen in Leeds, in de studio van Kaiser Chiefs-toetsenist Nick Baines, met de Engelse producer James Kenosha en het vervolgens laten masteren in Londen door John Davis (Arctic Monkeys, Snow Pat-
s e p te m ber/okt ober 2 0 1 0
Manouche) maken. Estrellitas is hun debuut als La Rosa. De cd staat vol meeslepende luisterliedjes over eenzaamheid en het verlangen naar liefde. Beide muzikanten maakten op jonge leeftijd kennis met de zigeunercultuur en met Sefardische muziek, de liederen van de Spaanse Joden. Astrid komt uit een Duits-Joods milieu. Op Estrellitas staan traditionals, eigen nummers en eigen bewerkingen. Blanco Negro is een bewerking van Frank Boeijens hit Zwart Wit, een pleidooi tegen racisme ‘want ons aller hart is rood’. Een veelzijdig debuut met nummers die zo mooi op elkaar aansluiten en meeslepend zijn dat je alle tijd vergeet. Rosanne de Boer
POP/ROCK
BLADEHAMMER MUSIC/EMI
Studebaker (beats), maar treedt net zo goed op met nog een vierkoppige liveband erbij. Tien jaar zijn ze al bezig en langzamerhand blijkt het stug doorgaan zijn vruchten af te werpen: de media en collega’s pikken de band op en live kom je ze ook steeds vaker tegen. De Brabanders maken Nederlandstalige, lekker lijzige hiphop met literaire inslag. Zo laidback dat je haast helemaal wegzinkt in je luie stoel – het feit dat als de beat eenmaal is ingezet er ook geen verandering meer optreedt, verhevigt dat gevoel nog eens. Saaiheid ligt op de loer. Maar daar zijn ze toch net weer te inventief voor; laten we het op subtiliteit, verzorgdheid en een relaxte instelling houden.
Roland Wetzels
Arjan van Sorge
NEDERLANDSTALIG
HIPHOP/ALTERNATIVE/ROCK
JAZZFUNK
RUFUS KAIN JONG LEREN
Iedere band droomt er van een album op te nemen in de Abbey Road studios. De Nederlandse muzikant Paul Logister deed het. Op The Way To Abbey Road staan elf prettig klinkende popsongs. Lichtverteerbare nummers met leuke (Beatlesque) melodieën. Niet zo origineel maar wel erg aangenaam voor de oren.
MACRONIZM ALTER EGO
MR. WONG ONE MONKEY
LAAGLANDLIEDJES
Gabriëlla van Karsbergen.
DYING GIRAFFE RECORDINGS
EIGEN BEHEER
Macronizm bestaat uit Macro (vocalen), DJ Native (scratch, samples, beats) en Barry
Di-Lan Sun
Gabriëlla van Karsbergen.
KENSINGTON BORDERS
burgse schlagers te berde bracht, dan zaten wij Hollandertjes met rode oortjes te luisteren. Alles klopte aan die taal. Mooie woorden en typische liedjes. De vertalingen van o.a. Bob Dylan en Leonard Cohen op de eerste cd van de twee die Vuurbeelde telt missen dat allemaal en de teksten passen niet bij de muziek, hoe mooi ook gespeeld. Alleen Tom Waits en Reinhard Mey pakken me wel en het moge duidelijk zijn waarom. De tweede cd, met eigen werk, komt al een stuk logischer over. Geen bluesy mascherang die zichzelf versjengeleert, maar mooie luisterliedjes met een vleugje humor en het accent op de eerste tel, zoals het hoort in het zuiden!
FLAMENCO/ZIGEUNER/SEFARDISCH
LA ROSA ESTRELLITAS MERUSA RECORDS
Estrellitas ofwel: sterretjes, kleine diamanten die schitteren aan een zwarte hemel. Ze passen bij de melancholische muziek die zangeres Astrid en zangergitarist Manito (ook bekend van La
DIALECTPOP
PAUL VAN LOO, IVO ROSBEEK & DE LOT GENOTEN VUURBEELDE MARISTA
Als mijn vader, een Maastrichtenaar, vroeger achter de piano op zijn Kurt Weills ranzige Lim-
HAPPY ELF IT’S A WONDERFUL WORLD WM RECORDINGS
Happy Elf heeft een druk bestaan. De Limburger brengt elk half jaar een album uit en heeft de meest uiteenlopende projecten lopen. Op It’s A Wonderful World is Happy Elf vrolijk, maar zo vrolijk dat gekte nabij lijkt. Op Kraftwerkeske wijze worden de electronummers op- en afgebouwd. Een even goede als gekke als leuke nabootsing van de Duitse electropioniers. Eyal van der Reep
Lost), poppy, maar toch een beetje gek (Let’s Play Outside)… Het doet een beetje denken aan het werk van Grandaddy, maar kopieerwerk is het zeker niet. Puik album!
Coert van Mourik POP/ROCK
PAUL LOGISTER THE WAY TO ABBEY ROAD MARLSTONE MUSIC
PUNKROCK
NO GOOD AROUND CURRENT REMAINS
Het geluid van Mr. Wong is voornamelijk gebaseerd op de scheurende saxofoon van Wil-
REGGAE
MAIKAL X GENESIS ROCK ’N VIBES/COAST TO COAST
Naast Ziggi (die tegenwoordig Ziggi Recado heet om verwarring met de zoon van Bob Marley te voorkomen) heeft labelbaas Berteaut ‘Mr. Rude’ Fleming van Rock ’N Vibes er sinds kort een tweede artiest bij. Wederom bewijst de man achter de schermen zijn goede neus voor aansprekende artiesten, ditmaal met Maikal X, de in Nederland opgegroeide, uit ouders afkomstig van Curaçao en Guyana geboren Michael Parkinson. Dat zal voor een goed deel de Caribische invloeden in de reggae van Maikal X verklaren. Voeg daar nog pop en een vleugje soul bij en je kunt je voorstellen met wat voor een prima combinatie de zanger/rapper/toaster op de proppen komt. De veertien nummers zijn grotendeels met een band opgenomen. Ze zijn supervet geproduceerd, zitten goed in elkaar, kennen genoeg variatie om het boeiend te houden en hebben veel lekker meezingbare momenten. Dan zijn er ook nog wat gastbijdragen van zwaargewichten als Luciano, Peetah Morgan van Morgan Heritage en de Hawaiiaanse Irie Love. Leuk om ook weer eens Here She Comes van Hall & Oates te horen, in een behoorlijk verrassende versie. De stem van Maikal X is warm en soepel, overlopend van soul en toch ook met af en toe een knauwend randje zoals dat wel vaker voorkomt bij toasten. De vocale timing is meer dan aangenaam: het ritme van de stem en dat van drum en bas versterken elkaar liefdevol. Arjan van Sorge
CD kort ELECTRO/KRAUTROCK
EIGEN BEHEER
Jaap Fischer en de oude Boudewijn de Groot lijken eindelijk een waardige opvolger te hebben. Rufus Kain is een singer-songwriter die Nederlandse liedjes schrijft, zoals ze in het begin van de jaren zestig werden gemaakt: onder invloed van Bob Dylan en met teksten die er toe doen. En, belangrijker, zonder opsmuk. Nu maar hopen dat het wat wordt met Kain. Hij verdient het, maar zijn onconventionele stijl zal bij veel mensen de wenkbrauwen doen fronzen. Wedden dat Kain zich daar niets van aantrekt?! Di-Lan Sun
Veel punkrockbands komen niet verder dan clichématige imitaties van bands als NOFX en Pennywise. Ook het Noord-Nederlandse No Good Around laat zich overduidelijk inspireren door deze bands. Van een origineel geluid is dan ook geen sprake. Wel luistert deze ep verdomd lekker weg. Ongecompliceerde, melodieuze punkrock met mooie meerstemmige zangpartijen. Hoogtepunt: Lost & Found, met zijn lekkere drumpartij. Coert van Mourik AMERICANA/SINGER-SONGWRITER
THE ORIGINAL FANCLUB NO.NOISE.LOW. EIGEN BEHEER
EXPERIMENTEEL
THE KLAUS KINSKIES DON’T TRUST BLONDES EIGEN BEHEER
Dat Dries Twijnstra een talent is weten we al sinds SallySkunk. Ook met The Klaus Kinskies maakt hij indruk. Het debuut, Don’t Trust Blondes, herbergt melancholische singer-songwriter gecombineerd met bevreemdende elektronica. Groots (Marilyn Monroe), kleins (Getting
No.Noise.Low. bevat acht tracks die liggen tussen Americana en blues, met een experimenteel randje. Frontman Joop Nolles lijkt in zijn nummers een soort spanning te willen creëren. De cowboy is er wel, evenals de rauwe gitaarpartijen. Toch komt het geheel wat krakkemikkig over, wellicht te wijten aan de onvaste stem en uitspraak van Nolles. Elly Bond
se p t e m b e r/o kto b e r 2 0 1 0
FRET
69