Held in het veld: Midden-Amerika Om vijf uur ’s ochtends maakt dierenarts Sergio Vasquez zich, als zijn agenda dat enigszins toelaat, op voor een rondje hardlopen. “Ik wil in vorm blijven. Bij dit werk weet je nooit wanneer dat nodig blijkt te zijn.” Dat is goed voor te stellen, aangezien Sergio in een van de rampenteams van WSPA werkt waardoor hij regelmatig op plekken moet zijn waar de auto niet kan komen. Dan is het een kwestie van lopen, vaak door extreem droge en warme of juist recent overstroomde gebieden. Het WSPA-kantoor waar hij voor werkt, ligt in Costa Rica, maar Sergio reist de hele wereld over. Vorig jaar leidde hij een rampenteam in Kenia. Begin dit jaar was hij actief in Minas Gerais in Brazilië. Een gebied dat werd geteisterd door overstromingen en landverschuivingen. En momenteel is hij druk in Chihuahua, Mexico. Het regende altijd al weinig in Chihuahua, maar de laatste tijd komt er haast helemaal geen water meer uit de lucht. De dieren hebben er zo’n honger en dorst, dat ze zich regelmatig storten op cactussen, omdat er bijna niets anders groeit. Dat zorgt voor vreselijke verwondingen. Structurele oplossingen
Meer dan een half miljoen dieren zijn algestorven. Het gaat voornamelijk om koeien en geiten, maar ook om honden. “Natuurlijk willen we water en voedsel brengen, maar daar lossen we de zaak niet mee op. Daar is een andere aanpak voor nodig: de gemeenschap moet samenwerken om de problemen aan te pakken. We leren de mensen hoe ze de verwondingen
moeten behandelen die zijn ontstaan door de cactussen. Maar we helpen ook bij het bouwen van zanddammen en irrigatiesystemen. Verder proberen we duidelijk te maken dat het belangrijk is goed voor de dieren te zorgen. Natuurlijk is dat lastig als je zelf haast geen eten hebt. Maar ze hebben die dieren juist nodig. Je kunt ze bijvoorbeeld laten zien dat een gezonde hond nuttig kan zijn bij het werk.” Helpende hand
Die veranderingen vergen tijd. Maar als Sergio aankomt bij een dorp, maakt hij altijd eerst een ronde langs de dieren. Hij geeft ze mineraalbrokjes en waar mogelijk water. Hij leert de bevolking welke medicijnen ze kunnen geven aan zieke dieren, maar hij helpt ook bij het euthanaseren van een groot aantal dieren. “Velen van hen zullen anders een afschuwelijke dood sterven. En door de zieke exemplaren te euthanaseren, krijgt de rest een veel grotere overlevingskans.” Die gedachte houdt hem op de been, want het is natuurlijk vreselijk zoveel dieren te zien sterven. Soms vallen ze dood neer, terwijl ze met hem meelopen. Dat maakt het werk met momenten emotioneel zwaar. Toch heeft Sergio geen moeite met de korte nachten en lange werkdagen. “Niet iedereen verwelkomt je meteen. Sommige mensen zijn te trots om hulp te willen. Maar als je met ze praat en laat zien dat je echt iets voor hun dieren en daarmee voor hen kan betekenen, zijn ze uiteindelijk eigenlijk altijd blij met onze komst.” Daar krijgt hij energie van, van het besef dat hij mensen kan helpen. En van elk dier dat hij heeft kunnen redden.
23