Protash#new final (1) by Κωνσταντίνος Μαρκέτος

Δεκέμβριος 2014 Μηνιαία free press

Περίοδος Β΄#1

Σκαν αρ ε τ έ μας και β ρ ε ί τ ε μας σ το F ac ebook

Σπάμε τα δεσμά της κατευθυνόμενης ενημέρωσης!

Παρακαλώ Αντίλογος

Η ΠΡΟΤΑΣΗ στην εποχή του Μνημονιακού Κομμουνισμού Αργήσατε. Αργήσατε. Την ακούω ολοένα και πιο συχνά αυτή τη λέξη, κάθε φορά που με σταματάτε στο δρόμο και μου μιλάτε για την ΠΡΟΤΑΣΗ. Γνωρίζω ότι αργήσαμε στα μάτια σας. Γνωρίζω επίσης ότι το ξέρετε πώς δεν σταματήσαμε. Απλά ανασυνταχθήκαμε. Η ΠΡΟΤΑΣΑ είναι ξανά εδώ! Τώρα που περισσότερο από ποτέ την έχει ανάγκη αυτή η πολή. Μία πόλη σαστισμένη από τη θητεία των 100 πρώτων ημερών του Πελετίδη. Μία πόλη που είδε το σκάνδαλο της ΔΕΥΑΠ(με τα χρέη του ξενοδοχείου του Πόρτο Ρίο) και η δημοτική αρχή ακόμη δεν έχει προβεί σε επίσημες ενέργειες. Μία πόλη που διαπιστώνει ότι το καρναβάλι της φέτος θα κανιβαλιστεί, αφού μέχρι και την ώρα που τυπώνεται η εφημερίδα, δεν είχε ανακοινωθεί ούτε ο τρόπος διεξαγωγής του ούτε οι δράσεις του. Μία πόλη που αντί της γνώριμης πολύγχρωμης και γιορτινής παρελάσεως θα είναι αναγκασμένη να βλέπει μία άλλη, νέων ηθών. Μία παρέλαση μικρής διαδρομής(Δημαρχείο-Γραφείο Εισαγγελέα) όπου εκτός του Δημάρχου θα

Vi Veri

Τα κινήματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα Ήτανε Μάης του 68’ , κάπου στο Παρίσι, όταν μια μεγάλη μερίδα του φοιτητικού, του μαθητικού και του εργατικού κινήματος ξεχυνότανε στους δρόμους για να διεκδικήσει δημοκρατία, δικαιοσύνη και πολιτική αλλαγή. Κάποιοι από αυτούς έγραψαν σε έναν τοίχο ‘’ Να είστε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο’’ Ήταν μια περίοδος έντονων κινηματικών διεργασιών και πολιτικών εξελίξεων . Δυστυχώς ,ο Μάης του 68’ οδήγησε σε νέα εκλογική νίκη του Ντε Γκωλ με ανεβασμένατα εκλογικά του ποσοστά. Ήταν μια από τις κορυφαίες κινηματικές εξεγέρσεις της σύγχρονης ιστορίας μας. Μια εξέγερση ,ένα κίνημα που θα το μνημονεύουμεγια χρόνια. Για τη μαζικότητα του, για την ελπίδα αντίστασης και αλλαγής που γέννησε. Και για εκατοντάδες λόγους ακόμα, που αν τους κατέγραφα τώρα θα ξέφευγα από το θέμα που θέλω να αναπτύξω. Ποιο ήταν όμως εντέλει το αποτέλεσμα αυτής της εξέγερσης; Το είπαμε από πάνω. Πρακτικά απολύτως κανένα. Οι διάφορες εξεγέρσεις και τα κινήματα που τις έπραξαν , στην πράξη απέτυχαν. Απέτυχαν να πυροδοτήσουν μια ριζική πολιτική και ιδεολογική αλλαγή . Μια από αυτές τις εξεγέρσεις, ήταν και αυτή του Πολυτεχνείου. Τελευταίο παράδειγμα αποτυχίας των κινημάτων ,ήταν αυτό του 2011. Ήτανε το κίνημα των Αγανακτισμένων που πλημμύρησε με πρωτοφανή μαζικότητα τους δρόμους ολόκληρης της χώρας. Στην πράξη όμως δεν κατάφερε τίποτα ιδιαίτερο . Υπήρξε αδιαμφησβήτητα ο βασικός αιμοδότης του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής ενώ η ακροδεξιά διαπλεκόμενη συγκυβέρνηση έμεινε στην θέση της. Όπως όμως όλα τα κινήματα που απέτυχαν , έτσι και αυτό των Αγανακτισμένων, μπορεί να είναι υπερήφανο για μια σημαντική κατάκτηση . Και αυτή δεν είναι άλλη από την άνοδο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ. Τα κινήματα των πλατειών , οι αγανακτισμένοι Έλληνες που επιθυμούν μια πολιτική αλλαγή είναι η πλειοψηφία του σημερινού εκλογικού σώματος του Σύριζα. Άνθρωποι που έχουν εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες τους στη Ριζοσπαστική Αριστερά Εδώ λοιπόν είναι η μεγάληευκαιρία των λαών , και στην προκειμένη περίπτωση του Ελληνικού λαού , μέσα από συνειδητοποιημένες επιλογές και ενέργειες να οικοδομήσει την κοινωνία που ονειρεύεται. Και εδώ είναι και η ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς να μετατρέψει αυτά τα κινήματα οργής και αγανάκτησης σε συνειδητοποιημένα κινήματα που θε επιφέρουν την πολιτική ανατροπή. Γιατί αν αναζητήσουμε βαθιά τα αίτια της αποτυχίας των κινημάτων , θα καταλάβουμε ότι ουδέποτε κατάφεραν στην πραγματικότητα να αποκτήσουν ταξικό προσανατολισμό και οργανωμένη πολιτική δράση. Μπορεί

ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ συμμετέχουν μόνο κομματικά στελέχη(και δημοσιογράφοι για να γίνει viral με άλλα λόγια πανελλήνια γνωστή η καθοδηγούμενη επαναστατικότητά μας). Μία πόλη που έμαθε ότι τα Αραχωβίτικα μολύνθηκαν από τον ΤΙΤΑΝ και πριν ο Δήμος προβεί σε κάποια ανακοίνωση διάψευσης του γεγονότος ή αποστολή ειδικών για τη διαπίστωση του μεγέθους της μολύνσεως προέβει με «πυγμή» και «αποφασιστικότητα» σε δεντροφύτευση της περιοχής. Σε αυτή την πόλη, του ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ, η ΠΡΟΤΑΣΗ είναι και πάλι κοντά σας. Για να αναδείξει με την αρθρογραφία των μελών της και τα ρεπορτάζ της όσα προβληματίζουν τη νέα γενιά της. Ο καθένας από εμάς ανήκει σε άλλο μετερίζι, σε άλλο πολιτικό χώρο. Μα όλοι έχουμε ένα κοινό γνώρισμα. Είμαστε αποφασισμένοι να αποτελέσουμε τον αντίλογο στα κακώς κείμενα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της πόλης μας. Χωρίς εσάς δεν θα τα καταφέρουμε. Μας εμπιστευτήκατε από την πρώτη στιγμή. Σας το ζητάμε και τώρα. Βοηθήστε μας να γίνουμε εμείς η αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος μας. ΥΓ: Ο τίτλος της στήλης αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον αείμνηστο Παύλο Μπακογιάννη._ να πηγαίνω κόντρα στις ρομαντικές προσεγγίσεις περί ακομμάτιστων κινημάτων αποτελούμενων από ανθρώπους χωρίς συγκεκριμένες πολιτικές ταμπέλες αλλά πείτε μου ένα από αυτά τα κινήματα που κατάφερε εντέλει τον σκοπό του.Η ανιδιοτέλεια ενός κινήματος είναι σίγουρα ζητούμενο ,αλλά χωρίς τον ταξικό προσανατολισμό και την οργάνωση, δεν είναι ικανή από μόνη της να επιφέρει καμία απολύτως πολιτική ανατροπή. Ακόμα και τα κινήματα του 2011 που σκοπός τους ήταν η παροχή συγκεκριμένων κοινωνικών υπηρεσιών που στερούνταν οι Έλληνες λόγω της διάλυσης κάθε μορφής Κράτους Πρόνοιας από την συγκυβέρνηση, μπορεί από τη μια να επιτέλεσαν ένα πραγματικά ωφέλιμο και σημαντικό έργο αλλά από την άλλη λόγω της άρνησης τους να οργανωθούν μαζικά και να συνδεθούν μεταξύ τους με συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά , απέτυχαν τελικά να μακροημερεύσουν. Αδιαμφησβήτητα τα κινήματα μετρούν μικρές και μεγάλες κατακτήσεις. Σε αυτά χρωστάμε κάθε βήμα της ανθρωπότητας μακριά από τον αναχρονισμό και την βαρβαρότητα . Ήρθε όμως η ώρα να αποτελέσουν τον θεμέλιο λίθο της ριζικής πολιτικής ανατροπής. Αρκεί να αποκτήσουν συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά και ταξικό προσανατολισμό .Να επιδιώξουν συνεργασίες σε κομματικό επίπεδο με τον Σύριζα για να τον δυναμώσουν και να δυναμώσουν και αυτά. Το κόμμα δεν είναι απλώς ο δάσκαλος ή η αντανάκλαση των διάφορων κινημάτων .Δεν είναι απλώς ένα όχημα ιδεών . Είναι και ο κεντρικός κορμός στην στρατηγική διάταξη της προλεταριακής Επανάστασης , όπως είχε πει Α’ Περίοδος(2013-2014) Εκδότης: ο Λένιν. Και αυτός είναι Κωνσταντίνος Γρ Μαρκέτος και ο μοναδικός τρόπος να Β’ Περίοδος(2014)- Συνεκδότες: αποκτήσουν τα κινήματα Κωνσταντίνος Γρ. Μαρκέτος - Θάνος Ν. Νασόπουλος ταξικό προσανατολισμό. Ο Σύριζα χωρίς το κίνη- Αρχισυντάκτες: Αλέξανδρος Κογκόλης, μα και τις καθημερινές Φίλιππος Τσαούσογλου Λεωνίδας Στουφής του μάχες δεν πρόκειται Αρθρογράφοι: Αθανασόπουλος Ιωάννης, να καταφέρει τίποτε. Ούτε Βρης Αλέξανδρος, Γουδέβενος Σπύρος, καν να προκαλέσει εκλο- Καραπάνος Ανδρέας, Κομποχόλης Δημήτρης, γές. Έχει λοιπόν μια με- Κυριακόπουλος Ανδρέας, Μουρελάτος γάλη υποχρέωση . Να κα- Βαγγέλης, Νικολόπουλος Αποστόλης, ταφέρει να προσδώσει σε Ρούβαλης Ανδρέας, Στολάκης Σταύρος, αυτά τα κινήματα βαθιά Τσίπας Ηλίας, Χριστοπούλου Μαρία ιδεολογικά χαρακτηριστιΕκτύπωση: Παναγιωτόπουλος info@ κά και ταξικό προσανατοtipografio.gr λισμό Δημιουργικό: Χρήστος Κωνσταντόπουλος Για την απελευθέρωση του blockart@gmail.com ανθρώπου. Για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα ._

e-mail: protasipatras@gmail.com

ȂȘȞȚĮȓĮ IUHH SUHVV İĳȘȝİȡȓįĮ

ίμαι 3 μήνες μακριά από την Πάτρα. Δεν ξέρω πώς και γιατί έγινε αυτό, αλλά είναι το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που έχω κάνει μακριά από την πόλη. Οι δουλειές, τα διαβάσματα, οι υποχρεώσεις αλλά κυρίως οι αναβολές και οι εκκρεμότητες με έχουν κρατήσει στην Αθήνα από τα τέλη Αυγούστου.

Όταν έγραψα πρώτη φορά στην Πρότασή μας, είχα πει ότι είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Ότι πιστεύω άπειρα στη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Στη μόρφωση και τον πολιτισμό. Το μόνο που με αποσυντονίζει είναι οι επίπεδες καταστάσεις, η στασιμότητα. Μια τέτοια κατάσταση ζούμε από το καλοκαίρι και μετά. Κοιτάμε και περι-

Μου έλειψε η πόλη. Πολύ. Η Πλατεία, η γεμάτη Ρήγα Φεραίου, ο μώλος, η μεγάλη μου αδυναμία, η πάνω πόλη και το Κάστρο. Κυρίως μου έλειψαν αυτές οι γραμμές του ορίζοντα, από την Παλιοβούνα μέχρι την Κεφαλλονιά. Και η σιγουριά ότι ο ήλιος ξεμυτίζει πάντα από τον κοιμισμένο όγκο του Παναχαϊκού. Είμαι 3 μήνες μακριά και κυρίως δεν ξέρω που περπατάει η Πάτρα. Αν έχει κάποιο προορισμό και κάποιον στόχο. Πώς είναι τα πράγματα εκεί; Πού θα μας βγάλει ο νέος Δήμαρχος του 63,5%; Μήπως γυράμε γύρω-γύρω χωρίς σκοπό; Έχουν τις ίδιες αγωνίες οι Πατρινοί με τον κόσμο εδώ στην Αθήνα; Τους πνίγει ή τους ησυχάζει η σιγουριά των διαστάσεων του Πατραϊκού; Άνοιξαν κι άλλα καφέ και ταβερνάκια; Βρήκαμε καμιά ιδέα καινούργια να την κάνουμε επιχείρηση; Η χώρα κινείται αργά. Λίγο δειλά ακόμα. Ακούμε ότι πηγαίνει καλά αλλά δεν το πιστεύουμε. Δεν το πιστεύουμε γιατί ακόμα δεν το βλέπουμε. Άπιστοι Θωμάδες; Οψόμεθα! Το θετικό είναι ότι για λίγο έχουμε ξεφύγει από τον λαϊκισμό και τα άκρα. Έχουν πέσει οι τόνοι. Ελπίζω για καλό. Ακόμα, βέβαια, τσακωνόμαστε στο facebook και το twitter για την Αμφίπολη, τα ποδόσφαιρα, τα πρωινάδικα, τις καταλήψεις στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Αλλά βλέπω ότι κάτι αλλάζει στη ψυχολογία μας κι αυτό μου αρέσει!

μένουμε. Τέτοια εποχή του χρόνου μπορεί να έχουμε ανάπτυξη ή να έχουν αλλάξει κυβερνήσεις κλπ κλπ. Αλλά ποιος ξέρει! Μέχρι τότε ας ετοιμαστούμε! Να πέσουμε με τα μούτρα σε βιβλία, μουσικές και ταινίες που θα μας κάνουν να σκεφτούμε. Να δουλέψουμε σκληρά και να μάθουμε. Κι αν αύριο αλλάξει η κατάσταση –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- θα είμαστε κι εμείς «άλλοι», θα ξεκινήσουμε αλλιώς και καλύτερα! Υ.Γ. Να την αγαπάτε την πόλη και για εμάς που λείπουμε! Εις το επανιδείν…

να ζωντανέψουν πάλι οι μνήμες, και να τιμηθούν όπως τους αξίζει οι αγωνιστές του 73. Κύριε Δήμαρχε, πριν το 1998, ο εορτασμός του Πολυτεχνείου με την πρωτοκαθεδρία των δυνάμεων του ΚΚΕ και του εργατικού κέντρου της πόλης γινόταν στην Πλατεία Γεωργίου. Το 1998 φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι, πήραν την απόφαση να ανοίξουν τον χώρο, και να τον μετατρέψουν σε κέντρο των επετειακών εκδηλώσεων του Νοέμβρη του 73. Τα μέλη των φοιτητικών συλλόγων που σπάσανε τα λουκέτα τότε, και ο γραφών ανάμεσα τους, αμέσως δέχθηκαν επίθεση από το τοπικό ΚΚΕ. Διασπαστές (γιατί απλά οι σύλλογοι δεν ήθελαν να συνεορτάζουν αυτή την εξέγερση μαζί με ΝΔ, και ΠΑΣΟΚ), προβοκάτορες, και άλλα κοσμητικά επίθετα φορτώθηκαν στους φοιτητικούς συλλόγους.Ήταν τα πλαίσια των ΕΑΑΚ, και άλλων δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που έφερναν την νέα λογική στον εορτασμό, που προκαλούσε αλλεργία στις «ταξικές» δυνάμεις του ΚΚΕ! Και αυτός είναι ο λόγος Δήμαρχε, που δεν ανοίγεις το Παράρτημα φέτος! Το Παράρτημα, Ο Πελετίδης και οι «άλλοι» Του Σπύρου Γουδέβενου

χώρος του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου στην Πάτρα, ιστορικά φορτισμένος με τους μεγαλειώδεις αγώνες του φοιτητικού κινήματος το 1973, ενάντια στην Χούντα των συνταγματαρχών, και πάλι στην επικαιρότητα, και όχι μόνο λόγω του τελευταίου εορτασμού της επετείου, της εξέγερσης του 73. Αφορμή η απόφαση του αξιόλογου κομμουνιστή δημάρχου της πόλης, Κώστα Πελετίδη, να μην ανοίξει τον χώρο που βίαια έκλεισε τον περσινό Αύγουστο, για τον φετινό εορτασμό. Ο ισχυρισμός του Δημάρχου είναι «Δεν μπορούμε να τον ανοίξουμε, απλά για να πούμε ότι τον ανοίξαμε και να τον παραδώσουμε σε αυτή την κατάσταση. Χρειάζονται πολύ σοβαρές παρεμβάσεις, που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να τις κάνει ο Δήμος αποκλειστικά με δικά του κονδύλια.» Εδώ κύριε Δήμαρχε δεν λέτε την αλήθεια….. Ο χώρος του Παραρτήματος σήμερα, είναι στην ίδια κατάσταση που ήταν, όταν ο πρώην Δήμαρχος Δημαράς, ακολουθώντας τις προσταγές της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά, έκλεισε το Παράρτημα. Και τότε ο χώρος μπορεί να ήταν ασυντήρητος από τον Δήμο, αλλά οι συλλογικότητες του αναρχικού χώρου που το είχαν καταλάβει τον συντηρούσαν ικανά για να είναι ένας ασφαλής χώρος, στον οποίο γινόντουσαν εκδηλώσεις, προβολές, κτλ. Σαφέστατα, θα μπορούσε να ανοίξει το Παράρτημα, για τις μέρες του Πολυτεχνείου, να οργανωθεί ο χώρος από τους φοιτητικούς συλλόγους (όπως έκαναν από το 1998 μέχρι το 2012), και

Το Παράρτημα, έπρεπε να ανοίξει αξιότιμε Δήμαρχε. Και ο φετινός εορτασμός ήταν μία καλή αφορμή να ξεκινήσει η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ Δημοτικής Αρχής, φοιτητικών συλλόγων, νεολαίων, και εργατικών φορέων, για την χρήση του χώρου. Προφανώς πολιτιστικοί σύλλογοι, και τέτοιοι φορείς, μπορούν να αναζητήσουν άλλους χώρους, και το Παράρτημα να διατηρήσει τον χαρακτήρα που επιτάσσουν οι αγώνες του Νοέμβρη του 1973. Τέλος, να αναφερθώ στους «άλλους». Στους πρώιμους υπερασπιστές του ανοίγματος του Παραρτήματος. Σε τοπικούς παράγοντες του παλαιού δικομματισμού, σε δημοσιογράφους-«παπαγαλάκια» τους, που εξερράγησαν από την απόφαση Πελετίδη να αφήσει το Παράρτημα κλειστό. Λίγη σοβαρότητα κύριοι…… Δεν ξεχνάμε ότι είστε εσείς, που ζητούσατε άμεσα ή έμμεσα τόσα χρόνια να επιληφθεί η Αστυνομία των καταληψιών του Παραρτήματος. Που μιλάγατε για όχληση, υπηρετώντας σχεδιασμούς της κυβέρνησης Σαμαρά και της τοπικής Χρυσής Αυγής, ενώ όχληση δεν υπήρχε. Είστε οι ίδιοι που το 1998, μιλάγατε για «μαλλιάδες» φοιτητές που χαλάγανε τα χρηστά ήθη της εποχής μη επιτρέποντας να εορτάζουν ψεύτικα την επέτειο, οι τοπικοί κομματάρχες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, την ίδια εποχή που στήριζαν πολιτικές που κατέστρεφαν το ελληνικό πανεπιστήμιο, που από τότε μίλαγαν για κατάργηση του Ασύλου. Τα δάκρυα σας είναι κροκοδείλια, υποκριτικά και προκαλούν οργή! Δεν ζούμε άλλωστε στην Χώρα των Λωτοφάγων!

5 ȂȘȞȚĮȓĮ IUHH SUHVV İĳȘȝİȡȓįĮ

Η Νέα Γενιά να πάρει την κατάσταση στα χέρια της…!

κυβερνήσεων από το 2009 και εντεύθεν που οδήγησαν ή βοήθησαν στο να φτάσουμε στο ομολογουμένως πολύ δύσκολο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.

ν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμείς ποιοι;’’, έγραψε κάποιος σε τοίχο οικήματος κοντά στο κέντρο της Πάτρας. Το μάτι μου έπεσε τυχαία στο εν λόγω σημείο, αλλά το μυαλό μου μόνο τυχαίες σκέψεις δεν έκανε εκείνη την ώρα.

Ως νέος όμως, δεν μπορώ να μην εστιάσω με τη σειρά μου, στους νέους και στις νέες της πατρίδας μας, οι οποίοι κατά τη γνώμη είναι αυτοί που μπορούν να αποφορτίσουν το κλίμα και να οδηγήσουν τη χώρα μας στην έξοδο από το τέλμα.

Τι εννοούσε ο ‘’ποιητής’’; Γιατί το έγραψε; Ποιος ο λόγος να θέλει να το ‘’δημοσιοποιήσει’’ και μάλιστα σε κεντρικό σημείο της πόλης; Η αλήθεια είναι πως τούτο το γεγονός με κράτησε ανήσυχο για ώρες. Αναφβισβήτητα διανύουμε δύσκολες μέρες ως χώρα τα τελευταία πέντε έτη. Οικονομική καταβαράθρωση της πλειοψηφίας των πολιτών, διάλυση της κοινωνικής συνοχής και πλήρης αποσταθεροποίηση σε όλους του τομείς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, συνθέτουν το σκηνικό της οικονομικής κρίσης που βίαια εισήλθε στην Ελλάδα. Είναι κοινώς αποδεκτό όμως και το γεγονός, πως δεν μας επηρέασε όλους το ίδιο, δεν κόστισε εν ολίγης σε όλους τους πολίτες το ίδιο. Ίσως κάποιοι έγιναν πλουσιότεροι και άλλοι φτωχότεροι. Για άλλους τα πράγματα έμειναν ως είχαν, ενώ για κάποιους άλλους η οικονομική κρίση φάνηκε αμείλικτη. Ασφαλώς, όταν αναφερόμαστε στον όρο οικονομική κρίση, εμπεριέχουμε και όλα εκείνα τα μέτρα και τις αποφάσεις των εκάστοτε

Η νέα γενιά καλείται να σηκώσει το βάρος που αδίκως κληρονόμησε. Η νέα γενιά οφείλει να αγωνιστεί με παντίους τρόπους και να αναστρέψει την εις βάρος της κατάσταση, διότι αυτή είναι που θα διαχειριστεί και το μέλλον της Ελλάδος. Πρέπει όμως να βρει άμεσα τρόπους. Όταν όμως λέμε τρόπους, δεν εννοούμε φυσικά αντίδραση για την αντίδραση. Όχι επανάσταση για την επανάσταση, χωρίς αιτία. Όχι κριτική και αντιπολίτευση από τις καφετέριες, τους υπολογιστές και τις πολυθρόνες των σπιτιών. Εννοούμε αντίσταση, αγώνες και διεκδικήσεις με συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο. Είναι απαραίτητο όσο ποτέ ένα ρεαλιστικό και στοχευμένο πλαίσιο δράσεων. Δεν χρειάζονται μεγαλόσχημες φανφάρες και αντιπολιτευτικά πυροτεχνήματα χωρίς συγκεκριμένο αντίκρισμα. Κάποιοι ίσως δεν έχουν καταλάβει ακόμη πως ο λαϊκισμός, οι μεγαλοστομίες και η στείρα άρνηση ήταν κάποιοι εκ των παραγόντων που μας έφεραν ως εδώ.

Δεν χρειάζονται πλέον λόγια, μόνο πράξεις. Η νέα γενιά να βγει μπροστά και να διεκδικήσει ενωμένη αυτά που κάποτε έμοιαζαν αυτονόητα. Να διεκδικήσει το μέλλον της, το οποίο και θα χτίσει η ίδια όπως θέλει και όχι όπως το έχτισαν για αυτή χωρίς αυτή._

ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ

Το δεκανίκι

ΟΤΑΝ τον βολεύει..

ώς είναι πάντα τόσο εύκολο ο άνθρωπος να δικαιολογεί το οτιδήποτε, έτσι;

Και λέω όταν τον βολεύει, γιατί ξέρουμε καλά να πετάμε την «κοινωνική» μας σκούφια όταν μπορούμε..

Δικαιολογίες σαν πλαστελίνη.

Όταν μας συμφέρει, είμαστε Αυτόνομοι άνθρωποι με την Δική μας δύναμη, την Δική μας θεωρία, τον Δικό μας Εαυτό!

Προσαρμόζονται, αλλάζουν, τοποθετούνται ακριβώς όπως «πρέπει» και βολεύουν τον καθέναν από εμάς.

Όταν δεν μας συμφέρει, οι Προβολές, οι δικαιολογίες, οι κριτικές προς το άδικο σύμπαν (!) δίνουν και παίρνουν..!! Εκεί ξεχνάμε την Παντοδυναμία μας..! Εκεί, «δεν μπορώ», «δεν φταίω..»

Δεν ξέρω ποιος ήταν ο πρώτος που είχε αναφέρει πως η Αλήθεια ως αξία και έννοια δεν μπορεί να είναι Αντικειμενική. Θα συμφωνήσω μαζί του. Όταν δεν έχεις μία οπτική, όταν δεν έχεις μία αλήθεια και τάση, είναι πολύ λογικό να έχεις χιλιάδες δικαιολογίες για την κάθε κατάσταση. H μήπως όχι..;

Ας μην παρεξηγηθώ. Δεν μιλάω φυσικά για όλες τις καταστάσεις.. Δεν ισχύει πάντα το φαινόμενο του κακού «δικαιολογείν

Η δικαιολογία εμπεριέχει κάτι αρκετά εγωκεντρικό και παιδικό ταυτόχρονα.. Προσαρμόζει την κατάσταση στον εαυτό μας και μόνο. Προσπαθεί να εξαλείψει οτιδήποτε άλλο..

Δεν μου αρέσει να γίνομαι πολύ συγκεκριμένος και επιστημονικός όταν μιλάω απλώς για ζωή. Και αυτό γιατί ήθελα πάντα ο κάθε ένας που θα διαβάζει ένα κείμενο, μία σκέψη, και να βάζει το κομμάτι του εκεί ακριβώς που το θέλει εκείνος. Και κάπως έτσι να βρίσκει έναν τρόπο να το καθορίζει μόνος του.

Φίλε μου, η ζωή δεν στηρίζεται σε δεκανίκια..

Τον εξυπηρετεί, ώστε να αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερη αρνητική ψυχολογική έκθεση..

Την επόμενη φορά που θα βρεις τον τρόπο να δικαιολογήσεις εσένα, να θυμώσεις με τον άλλο και να εκτονώσεις το αρνητικό γεγονός με μία ή πολλές δικαιολογίες... Φέρε πάλι στο μυαλό σου ότι οι δικαιολογίες, παραμένουν δικαιολογίες..

Την έκθεση στο αρνητικό βίωμα, στο ότι πράγματι μπορεί να έχουμε πολύ μεγαλύτερο μερίδιο από ότι αναφέρουμε σε κάθε τι αρνητικό που συμβαίνει για εμάς.. Η δικαιολογία, η Κακή δικαιολογία όπως συνηθίζω να λέω, εξυπηρετεί ακριβώς αυτό τον σκοπό: Για άλλη μια φορά να μην αντιμετωπίσουμε τον Εαυτό μας.. Η Αλήθεια δεν είναι Μία. Αυτή η παραδοχή όμως δεν σημαίνει ότι ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ όλα τα «δεν μπορώ» , «δεν φταίω», «δεν ξέρω» του μικρού μας εαυτού.. Ένα από τα δυσκολότερα κομμάτια για έναν άνθρωπο είναι να καθορίσει τον εαυτό του ΜΕΣΑ στην κοινωνία ΧΩΡΙΣ να την μετατρέπει δεκανίκι του

Ο Εαυτός είναι αυτός που οφείλει να αλλάζει και να παραδέχεται και να προστάζει ένα βήμα εμπρός.. Ή μένουμε στις πατερίτσες μας και στις παιδιάστικες προβολές μας ή Αντιμετωπίζουμε το δικό μας μερίδιο και την δική μας Ζωή όπως ακριβώς της αξίζει: Ως την Δική μας Ζωή.. _

κάτω.

«Καληνύχτα Κεμάλ...»

Με τις παλάμες όμως πάντα κάθετα στα μάτια, γιατί δεν πρέπει να τους δει ο ήλιος μα ούτε να δουν κι οι ίδιοι παραδίπλα. Με τις παλάμες κάθετα στα μάτια, ώστε να είναι φανερά ανίκανοι να επικροτήσουν όποια ανιδιοτελή προσπάθεια. Τοποθετούν λοιπόν τα χέρια τους έτσι, ώστε να μην μπορούν να αγγίξουν την Καρδιά που κάποιος τους προσφέρει. Η ζυγαριά κλίνει όμως, στο ότι μια Καρδιά, δεν μπορεί να δοθεί, παρά μόνο απλόχερα.

Γιατί, υπάρχουν βέβαια και οι καλοί, όπως υπάρχουν οι κακοί, μα υπάρχει πάντα και το ανάμεσα τους… οι έξυπνοι(!). Εκεί σκοπεύεις, εκεί σκοπεύω. Κι ας μετρώ αντίστροφα, όχι μόνο το Χειμώνα. Υπάρχουν, ξέρεις, κι άνθρωποι που σε γεμίζουν. Δε σου μετράνε το χαμόγελο, ούτε και το μπόι. Σου το χαρίζουν. Αυτοί, δε μετανιώνουν εύκολα κι είναι φιλότιμοι. Δεν ξέρουν που βαδίζουν (ποιός ξέρει, άλλωστε;), αλλά πιστεύουν. Στον εαυτό τους και στους γύρω τους. Πονάνε αυτό με το οποίο καταπιάνονται. Βαθιά. Επιθυμούν τη νίκη και παλεύουν για αυτή και θέτουν τους δικούς τους όρους. Πάνε μόνοι, εναντίον όλων, ουσιαστική κόντρα στο κύμα, αν χρειαστεί. Και σαν νικήσουν, τότε νικούν πάντα ταπεινοί. Ξέρουν όμως πιο καλά, να δέχονται την ήττα. Με καλή Καρδιά.

στέρια. Τα αστέρια σε τυφλώνουν. Η βάρκα σκάει, απαλά, μαζί με τα κύματα και το νυχτερινό αεράκι σε γεμίζει. Δεν έχει φεγγάρι σήμερα, αυτή η νύχτα μένει. Κι όλα είναι όπως τα άφησες. Τότε, που τα χρόνια τα μέτρησες μπροστά. Μάλλον πιο μπροστά από όσο πρέπει. Γιατί; Η θάλασσα όμως ακόμα σ’ αγαπά. Γιατί της δίνεις πάντα, όσα σου ζητά. Και μη γελιέσαι… ζητάει πολλά. Πράγματα, που δεν είναι ανάγκη, επιτακτική, να σου επιστρέψει. Μα εσένα, δε σε νοιάζει. Κι αυτό το βράδυ, τα έχεις όλα. H νύχτα πέφτει πάλι γλυκειά και γεμάτη όνειρα. Και η όποια σου προσπάθεια τη μέρα, παίρνει τον ήλιο αγκαλιά. Η σιωπή, δεν πονάει. Κι εκείνα τα πρωινά που ξύπνησες στο μισοφωτισμένο δωμάτιο της γωνιακής πολυκατοικίας, ω, μα έχουν φύγει πια μακριά… τα έχεις πει όλα κι έχεις δει πολλά. Τι κι αν κάποτε έδωσες πολλά; Τι κι αν κάποτε, πήρες πίσω λίγα; Ίσως, αυτό να σε πειράζει. Μα εσένα; Δε θα ‘πρεπε. Δεν ξέρω αν φταις. Ξέρω πως δε θα ‘πρεπε. Ξέρω -αν θες πολύ καλά-, πως οι άνθρωποι δεν εκτιμούν. Και ξέρω, πως οι άνθρωποι ζηλεύουν. Τυφλοί από επιλογή, κακεντρεχείς, εκνευριστικά μικρόψυχοι, άξιοι ακόλουθοι μιας νοοτροπίας που βυθίζει με μια κίνηση τον κόσμο όλο. Ακόμα ακόμα, μέσα σ’ αυτούς, άνθρωποι που παραποιούν την αλήθεια και που αν θες, φτιάχνουν μιαν άλλη, δικιά τους και πάντα γνωρίζουν να την “πλασάρουν” καλά. Ποικίλλουν στην εμφάνιση. Κυκλοφορούν, είτε με ανεξήγητη έπαρση, είτε σκυφτοί, με το κεφάλι χαμηλά και την αξιοπρέπεια πιο

Σπανίζουν αυτοί οι άνθρωποι, μα είχα την τύχη να τους γνωρίσω. Που ξέρεις; Μπορεί ένας από αυτούς να στέκεται δίπλα σου. Θα τον αναγνωρίσεις στα σίγουρα(;), δεν νομίζω! Προσπάθησε όμως. Θα ‘ναι αυτός, που παρά το χάος που επικρατεί δίπλα, γύρω ή και μέσα του, μπορεί και κυνηγάει το όνειρο. Μπορεί και βρίσκει τη λύση. Και πιστεύει πως ίσως, ίσως την δουν κι άλλοι μαζί του. Τι λες; -Η βάρκα έδεσε και σε βρήκε το χάραμα. Καληνύχτα Κεμάλ… Σε λίγο ξημερώνει νέα μέρα._

Περπατάμε στο κέντρο της πόλης.

ȂȘȞȚĮȓĮ IUHH SUHVV İĳȘȝİȡȓįĮ

χουμε βάλει ακουστικά και τρέχουμεστις διάφορες δουλειές. Κοιτάμε δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να αποφύγουμε τα αμάξια –η πόλη σκέτη ζούγκλαστριμωχνόμαστε ανάμεσα στα παρκαρισμένα οχήματα και ξαναμπαίνουμε στο πεζοδρόμιο. Την ίδια ώρα δίπλα μας ένας κύριος σε αναπηρικό αμαξίδιο βρήκε αδιέξοδο. Μηχανές ορθώνονται μπροστά από την δίοδο που έχει κατασκευαστεί για να περάσει. Τον βοηθάμε να περάσει από άλλο σημείο και στρίβουμε στο επόμενο τετράγωνο.«Μια βόλτα μοιάζει με αγώνα μετ’ εμποδίων» παραδέχεται με παράπονο. Όχι άδικα. Είναι σίγουρο πώς σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης θα αντιμετωπίσει το ίδιο ή παρόμοιο πρόβλημα. Μια σύγχρονη θεώρηση της αναπηρίας που επιχειρήθηκε από τον MikeOliver(Βρετανός ακαδημαϊκός και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία) και δέχτηκε αυστηρή κριτική στηρίζεται στο ότι αυτή υπάρχει στις δυτικές κυρίως κοινωνίες. Επισημαίνει δηλαδή ότι η διάκριση που υφίστανται οι άνθρωποι με κάποιας μορφής αναπηρία οφείλεται στο γεγονός ότι οι καθημερινές συνθήκες που καλούνται να αντιμετωπίσουν είναι δομημένες χωρίς να λογίζεται η ύπαρξή τους. Με άλλα λόγια χτίζουμε ένα κόσμο στα μέτρα μας στιγματίζοντας τους υπόλοιπους ανθρώπους που δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν ως μη λειτουργικούς.. Γιατί όμως αδιαφορούμε; Γιατί επιμένουμε να παρκάρουμε μπροστά στις ράμπεςκαι πάνω στα πεζοδρόμια; Φυσικά ευθύνες συναντάμε λόγω έλλειψης παιδείας, αλλά πλέον αυτό το επιχείρημα έχει καταντήσει το πιο βαρετό κλισέ. Και στο εξωτερικό υπάρχουν παρόμοια φαινόμε-

να αδιαφορίας, αλλά η αστυνομία θα επέμβει και θα πράξει τα δέοντα. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Χρειάζεται και εμείς οι ίδιοι να δράσουμε ώστε να εξοβελίσουμε παρόμοιες συμπεριφορές. Για παράδειγμα,δεννοείται να μην αντιδρούμε όταν δούμε κάποιον να βάζει το όχημά του στις ειδικές θέσεις για αναπήρους. Μια ιδιότυπη μορφή μιθριδατισμού μουδιάζει τη σκέψη μας. Εξάλλου δεν ελπίζουμε πως θα αλλάξει κάτι. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ήττα. Απλά αναρωτιόμαστε: «εγώ θα του βάλω μυαλό;». Ως εκεί. Όμως η σιωπή είναι συνενοχή. Αν λοιπόν θέλουμε πράγματι να αλλάξουμε κάτι, να γίνουμε καλύτεροι ας ξεκινήσουμε από την καθημερινή συμπεριφορά μας, κοιτώντας λιγάκι πιο πέρα από τον μικρόκοσμό μας και αποτινάσσοντας τονωχαδερφισμό μας.Ας μην μιλάμε για την ανάγκη μεγάλων αλλαγών, ας κάνουμε πράξη τις μικρές._

λοντας ή μη- αυτό που πάντα πίστευα. Κάθε στιγμή είναι ταυτόχρονα μια αρχή και ένα τέλος. Ας συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα αυτή τη διττή της υπόσταση για να μπορέσουμε να τη γευτούμε όσο πιο έντονα γίνεται με όλο μας το είναι. Ας αποστασιοποιηθούμε από τα πάθη, τις αρρώστιες που κουβαλάμε όλοι στο νου μας, που δεν μας αφήνουν να ζήσουμε κάθε στιγμή όπως πραγματικά διαδραματίζεται. Να πειστούμε πρέπει πώς δεν φοβόμαστε πια ούτε ντρεπόμαστε.Να πειστούμε πώς κάθε μέρα που περνά μαθαίνουμε επιτέλους ότι δεν είμαστε ούτε θεοί, ούτε σκουπιδάκια. Είμαστε εμείς και όταν νιώθουμε χαρούμενοι και δυνατοί και όταν νιώθουμε αδύναμοι και θλιμμένοι. Προχωράμε και πορευόμαστε έτσι, πάντα νιώθοντας ξεκάθαροι και αληθινοί με τα συναισθήματά μας και προσέχοντας πώς τα λόγια είναι χρήσιμα και αρκετά μόνο για να μάθουμε νέες συνταγές μαγειρικής, για να βρούμε τον δρόμο για την πλατεία, για να διασκεδάζουμε με αυτά γράφοντας ποίηση, αλλά όχι αρκετά για να εκφράσουμε αυτό που συμβαίνει μέσα στο νου μας, σίγουρα όχι αρκετά για να βασιζόμαστε πάνω τους.

Η ομορφιά στα μάτια μας

ου είπαν όταν έπαιζα ποδόσφαιρο μικρός και ευτυχώς το έχω ακόμα κρατήσει: ‘’ Μέσα μας έχουμε πολλή ομορφιά, και αντί να τη βγάζουμε κάθε μέρα ο ένας στον άλλο, την κρύβουμε αφήνοντάς την να φανερωθεί μόνο όταν τσαλακωθούμε’’ Τελευταία που άλλαξα τον τρόπο σκέψης μου με αφορμή ορισμένες καταστάσεις, που συμβαίνουν γύρω μας ( ξέρετε το έχουμε εύκολο αυτό εμείς οι περίεργοι αυτής της ηλικίας) μπήκε στο μυαλό μου σαν εισβολέας αυτό το μοτίβο ζωής και ήταν έτοιμο για επεξεργασία -θέ-

Δίκιο είχαν τελικά και ήθελαν το καλό μου αυτοί ή αυτός που με δίδαξαν να ζω με μοναδικό γνώμονα την εξωτερίκευση της ομορφιάς και της αγάπης. Εκδηλώνοντάς τη με ματιές, πράξεις, κινήσεις και γκριμάτσες. Δείχνουμε πόσο όμορφοι είμαστε και πόση αγάπη αντέχουν να μοιράσουν τα μάτια μας όταν δεν αφήνουμε την εισβολή άλλων αντίθετων συναισθημάτων πέραν της ίδιας της αγάπης._

ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ

Οι οφειλές επιχειρήσεων και δημόσιων οργανισμών στην ΔΕΥΑΠ στο «μικροσκόπιο» της Πρότασης.

Ρεπορτάζ : Θάνος Ν. Νασόπουλος ριν από μερικές μέρες ένα δημοσίευμα του πατρινού μέσου ενημέρωσης Patrastimes.gr αποκάλυψε οφειλές τοπικών επιχειρήσεων και πιο συγκριμένα της ξενοδοχειακής μονάδας Πόρτο Ρίο προς την ΔΕΥΑΠ. Το ύψος των οφειλών φέρεται να είναι ιδιαίτερα υψηλό με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος ακόμη και για σκανδαλώδη ασυλία από προηγούμενες Δημοτικές Αρχές προς διάφορους επιχειρηματίες της πόλης μας. Η Πρόταση ασχολήθηκε με την συγκεκριμένη υπόθεση καιαποτυπώνει πιο κάτω τα ευρήματα της έρευνας της .

Η ξενοδοχειακή μονάδα Πόρτο Ρίο η οποία συστεγάζεται με το Καζίνο Ρίο ανήκει σε μια εταιρία με επωνυμία ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΧΑΙΑΣ ΑΕ . Το Καζίνο Ρίο ανήκει σε εταιρία διαφορετικών συμφερόντων με επωνυμία THEROS INTERNATIONALGAMINGINC , συνεπώς οποιαδήποτε οφειλή του ξενοδοχείου δεν προκύπτει από κάπου να αποτελεί και οφειλή του Καζίνο . Το Πόρτο Ρίο σύμφωνα με πληροφορίες μας ,είναι μια επιχείρηση που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα τα τελευταία χρόνια . Πέρα από τις οφειλές στην ΔΕΥΑΠ υπήρχαν και οφειλές προς τους εργαζομένους, οι οποίες έπειτα από έντονη πίεση των σωματείων τακτοποιήθηκαν .

«Υπάρχουν συνολικά πάνω από 17.000.000 ευρώ οφειλές από ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις» Το ακριβές ύψος της οφειλής της για παροχή νερού υπολογίζεται πάνω από 300.000 ευρώ. Το ερώτημα που μας γεννήθηκε όταν μάθαμε το ύψος του ποσού, είναι για ποιόν λόγο μια επιχείρηση με τόσο μεγάλες οφειλές στην ΔΕΥΑΠ συνεχίζει να υδροδοτείται κανονικά . Σε επικοινωνία που είχαμε με πρώην θεσμικό παράγοντα της ΔΕΥΑΠ πήραμε κάποιες απαντήσεις .

Η αλήθεια είναι πως μάθαμε για ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις που χρωστούν εκατομμύρια ευρώ στην ΔΕΥΑΠ και αρνούνται ή αποφεύγουν να πληρώσουν . Υπάρχουν μάλιστα τοπικές ξενοδοχειακές μονάδες που λαμβάνουν νερό από γεωτρήσεις την στιγμή που αρνούνται να πληρώσουν τις οφειλές τους στην ΔΕΑΥΠ χωρίς αυτό να σημαίνει πως μια εξ’ αυτών είναι και το Πόρτο Ρίο. Επίσης πρώην διοικητικό στέλεχος της ΔΕΥΑΠ μας τόνισε πως πέρα από τις οφειλές των ιδιωτών , δυσκολία είσπραξης για την ΔΕΥΑΠ εμφανίζουν και αυτές των δημόσιων οργανισμών . Στην λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες της ΔΕΥΑΠ είναι ο ΟΛΠΑ ,το Υπουργείο Αθλητισμού, το νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα και πολλοί άλλοι δημόσιοι οργανισμοί. Φυσικά αποτελεί κοινό μυστικό πως στο παρελθόν , δήμαρχοι προερχόμενοι από συγκεκριμένους κομματικούς χώρους παρείχαν οικονομική ασυλία στους δημόσιους οργανισμούς για να ελαφρύνουν τα οικονομικά βάρη του εκάστοτε κυβερνόντος κόμματος που τους στήριζε. Πολλές φορές σε επικοινωνία τους με τις ηγεσίες των συγκεκριμένων οργανισμών, τα στελέχη της ΔΕΥΑΠ διαπίστωναν πως δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγος για την μη εξόφληση των χρεών καθώς οι ηγεσίες επικαλούνταν απλά διαδικαστικά κολλήματα !

Η εν λόγω ξενοδοχειακή μονάδα παρά το ύψος των οφειλών της είχε καταφέρει να έρθει σε διακανονισμό με την ΔΕΥΑΠ για την αποπληρωμή των χρεών της. Ο διακανονισμός είχε γίνει τον Σεπτέμβρη του 2011 και περιλάμβανε αποπληρωμή των χρεών σε 36 ισόποσες μηνιαίες δόσεις των 6.433 ευρώ. Με βάση λοιπόν τον διακανονισμό η συγκεκριμένη ξενοδοχειακή μονάδα θα έπρεπε να έχει αποπληρώσει το σύνολο των οφειλών της τον Οκτώ«Ο ΟΛΠΑ μάλιστα ,που εμφανίζεται από πολλούς ως σωτήρας της πόβρη του 2014, κάτι λης μας ,παρ’ ότι είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους οργανισμούς αρπου φυσικά δεν συνείται να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις του με την ΔΕΥΑΠ και τον Δήνέβη.

Ο ΟΛΠΑ μάλιστα ,που εμφανίζεται από πολλούς ως σωτήρας της πόλης μας ,παρ’ ότι Το 2013 το Πόρ- μο .Με λίγα λόγια δεν έχει αφήσει στην πόλη μας ούτε δεκάρα !» είναι ένας από το Ρίο είχε αιτηθεί τους πιο κερδοεπιπλέον διακανονισμού για τις παλαιές αλλά και τις τρέχουσες οφειφόρους οργανισμούς αρνείται να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις του λές του, καθώς αδυνατούσε οικονομικά να τηρήσει τους όρους του με την ΔΕΥΑΠ και τον Δήμο .Με λίγα λόγια δεν έχει αφήσει στην πόπρώτου διακανονισμού. Πληροφορίες μας μάλιστα, κάνουν λόγο για λη μας ούτε δεκάρα ! αίτηση της εταιρίας για διαγραφή ενός μεγάλου μέρους της οφειλής Είναι γεγονός πως τα μεγάλα συμφέροντα δεν έχουν παταχθεί. Και της , περίπου 100.000 ευρώ , με το πρόσχημα ότι το συγκεκριμένο ποσό αποτελούσε οφειλή της προηγούμενης ιδιοκτήτριας εταιρίας. Η συ- τα μεγάλα συμφέροντα δεν εντοπίζονται μόνο στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα με τον βαθύ κομματισμό που τον διακατείχε τόγκεκριμένη αίτηση δεν έγινε δεκτή από την ΔΕΥΑΠ. σες δεκαετίες . Υπάρχουν συνολικά πάνω από 17.000.000 ευρώ οφειΑπό την επικοινωνία μας με ανθρώπους εντός τηςΔΕΥΑΠ , απολές από ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις . Ο Δήμαρχος Κώστας κομίσαμε την εντύπωση πως ασυλία και αδράνεια ως προς την διεκΠελετίδης σύμφωνα με πηγές μας, είναι αποφασισμένος να κινήσει δίκηση των οφειλόμενων γιαυδροδότηση , επέδειξε η προ Καλλικράκάθε δυνατή και νόμιμη διαδικασία με σκοπό την είσπραξη των χρετη ΔΕΥΑ Ρίου. ών . Μάθαμε μάλιστα πως παρά την ρητή απαγόρευση του νόμου περί Τα αποτελέσματα της έρευνας μας , έρχονται λοιπόν να διαψεύ- προσωπικών δεδομένων ο δήμαρχος είναι αποφασισμένος να προβεί σουν σε πολλά σημεία τα όσα είχαν ακουστεί και γραφτεί από τα διά- στην δημοσιοποίηση των ονομάτων των μεγαλοοφειλετών αναλαμβάφορα μέσα προ ημερών. νοντας παράλληλα οποιοδήποτε νομικό και πειθαρχικό κόστος. _

9 ȂȘȞȚĮȓĮ IUHH SUHVV İĳȘȝİȡȓįĮ

Η Διοίκηση της 6ης ΥΠΕ οδηγεί σε λουκέτο το ένα από τα δύο χειρουργεία του Καραμανδανείου

ριν από μερικές μέρες ο διοικητής της 6ης ΥΠΕ Νίκος Στακιάς, διέταξε την μετακίνηση δυο νοσηλευτών του αναισθησιολογικού από το Καραμανδάνειο Νοσοκομείο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Αυτή η εξέλιξη ,κατά τους γιατρούς που εργάζονται στο Νοσοκομείο Παίδων, συνεπάγεται τον άμεσο κίνδυνο κλεισίματος του ενός εκ των δυο χειρουργείων του Νοσοκομείου ,κάτι που φυσικά θα επιφέρει πολλά και ποικίλα προβλήματα στην παροχή υπηρεσιών του νοσοκομείου στα παιδιά. Αυτό που γεννά όμως τα περισσότερα ερωτήματα είναι το γεγονός ότι προσφάτως είχαν μετακινηθεί από το ΠΓΝΠ προς το Καραμανδάνειο και άλλες μονάδες και υπηρεσίες τριακόσια και πλέον άτομα από το νοσηλευτικό προσωπικό και ο διοικητής της 6ης ΥΠΕ αντί να διατάξει την επιστροφή κάποιων εξ αυτών για να καλύψει τα όποια κενά έχουν προκύψει ,αποφάσισε να μετακινηθούν δυο νοσηλευτές του αναισθησιολογικού δημιουργώντας έτσι τεράστια προβλήματα.

«Ο χώρος της Υγείας ,ένας από τους πλέον ευαίσθητους, δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Καλό είναι να το καταλάβουν μερικοί και να αρχίσουν να ασκούν σωστά»

βολευτούν κάποια αγαπημένα παιδιά ,φίλοι και συγγενείς . Είναι γεγονός πως το πελατειακό κράτος που στήθηκε τόσο χρόνια δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλαμβάνει και τον χώρο της Υγείας. Έχουμε δει κατ’επανάληψη στο παρελθόν νοσοκομεία με υπεράριθμο προσωπικό την ίδια στιγμή που άλλα νοσοκομεία δυσκολεύονται λόγω των διάφορων ελλείψεων να ανταποκριθούν στο λειτούργημα που ασκούν .

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Δ.Σ του Καραμανδάνειου και έπειΔεν πέρασε άλλωστε πολύς καιρός από τότε που ο πρώην διοικητα από αναφορά της στην Εισαγγελία Πατρών τόνισε την κρισιμότητα τής της 6ης ΥΠΕ ,γνωστό στέλεχος της ΝΔ , απαξίωνε συνεχώς με τις της κατάστασης ενώ ανακοίνωσε πως αναστέλλονται μέχρι το τέλος ενέργειες και τις αποφάσεις του το χώρο της Υγείας στην Περιφέρεια του έτους οι προγραμματισμένες Δυτικής Ελλάδας. Υπήρξε μάλιστα και καταγγεχειρουργικές επεμβάσεις. Σε περί- «Σε περίπτωση όμως που αναγκαστεί λία από το Σωματείο Εργαζομένων του νοσοκοπτωση όμως που αναγκαστεί το νο- το νοσοκομείο ,έπειτα από απρόβλεπτες μείου Άγιος Ανδρέας για φραστική επίθεση και σοκομείο ,έπειτα από απρόβλεπτες ανάγκες, να λειτουργήσει και τις δυο εξύβριση του νομικού συμβούλου της 6ης ΥΠΕ ανάγκες, να λειτουργήσει και τις Φώτη Λεπίδα σε εργαζόμενη του νοσοκομείου . δυο χειρουργικές αίθουσες δεν είναι χειρουργικές αίθουσες δεν είναι σε θέΟ χώρος της Υγείας ,ένας από τους πλέον ευσε θέση να διασφαλίσει την ποιότη- ση να διασφαλίσει την ποιότητα της πααίσθητους, δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Καλό είτα της παρεχόμενης φροντίδας. ρεχόμενης φροντίδας» ναι να το καταλάβουν μερικοί και να αρχίσουν να Τέλος, σε ανακοίνωση που εξέασκούν σωστά τα καθήκοντά τους ._ δωσαν αργότερα και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο Καραμανδάνειο , κατηγόρησαν τον Διοικητή της 6ης ΥΠΕ για ρουσφετολογικές μετακινήσεις που δεν γίνονται για την διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών των νοσοκομείων αλλά για να

ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ

Πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο

ρης Δημο Β ς

ο γρ σι

ντυπωσιακά διδάγματα και μοναδικές είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν όσοι παρευρέθηκαν στο TEDxUPatras.

ά φ ος

Αλέξανδρ ο

Η Πάτρα έχει πλέον το δικό της TEDx

Ναι, σωστά διαβάσατε, το πρώτοTEDx στην Πάτρα είναι γεγονός. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 1η Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρώνων με θέμα «Beyond the known». Οι εκατό τυχεροί θεατές είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τις ιστορίες έντεκα ανθρώπων που τόλμησαν να κάνουν το πολυπόθητο βήμα πέρα από τα γνωστά, τα καθιερωμένα. Τεχνολογία, ψυχαγωγία, σχεδιασμός… δράσεις και ιδέες που πραγματικά άξιζε να διαδοθούν… διαδέχονταν η μία την άλλη στο event του TEDxUPatras, χαρίζοντας στους παρευρισκόμενους μια εμπειρία ζωής. Κι αυτό γιατί μέσα σε λίγες ώρες είχαν την ευκαιρία να μάθουν -μεταξύ άλλων-πώς σχεδιάζεις την μοναδική παγκόσμια συσκευή που προσφέρει αυτόνομη πρόσβαση στη θάλασσα σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, πώς συντελείς στην επανένταξη νέων ανθρώπων προσφέροντάς τους το αγαθό της παιδείας μέσα σε εκπαιδευτικά ιδρύματα καταστημάτων κράτησης, πώς ενθαρρύνεις τους νέους σε παγκόσμιο επίπεδο να μάχονται για την εκπαίδευσή τους και ταυτόχρονα αξιοποιείς ήδη υπάρχουσες δομές δια βίου εκπαίδευσης του τόπου σου προς όφελος του συνόλου, πώς αντιμετωπίζεις με θάρρος μια ασθένεια που απειλεί τη ζωή σου και βοηθάς και άλλους να κάνουν το ίδιο…! Πιο συγκεκριμένα, ο καθηγητής Βασίλης Κωστόπουλος παρουσίασε την τεχνολογία SEATRAC. Η Αρετή Γεωργιλή μίλησε για τη σημασία της αποτυχίας ως συστατικό στοιχείο της επιτυχίας ενώ ο Παναγιώτης

Τσάγγας ανέλυσε τη σημασία του οράματος στη πορεία μιας νεοφυούς επιχείρησης. Ο Άγις Μουρελάτος κι ο Σπύρος Γιωτάκης ανέπτυξαν τη σημασία του διαλόγου μεταξύ κτιρίων και περιβάλλοντος. Η Ελίνα Κορδαλή μοιράστηκε το δικό της πραγματικό παραμύθι ενώ ο Νίκος Σαφαρής επεσήμανε τη σπουδαιότητα της εκπαίδευσης. Ο Γεράσιμος Ρασσιάς αναφέρθηκε στις θεωρίες συνομωσίας σχετικά με τις φαρμακοβιομηχανίες. Η Μαίρη Τσιάνα παρουσίασε τις προκλήσεις του να είναι κανείς δυσλεκτικός καθώς και την online πλατφόρμα ανάγνωσης για δυσλεκτικούς 3asy λίγο πριν ο Πέτρος Δαμιανός εστιάσει στη δεύτερη ευκαιρία που εξασφαλίζουν μέσω της εκπαίδευσης τα νέα παιδιά που φοιτούν στο σχολείο του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα, όπου ο ίδιος είναι Λυκειάρχης. Τέλος, ο Δημήτρης Κοντοπίδης μίλησ για το έργο της Ελληνικής Εταιρείας για την Ινώδη Κυστική Νόσο, της οποίας τελεί Αντιπρόεδρος, και για την ίδια τη θανατηφόρο ασθένεια. Αδιαμφισβήτητα αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες στη διοργάνωση του συνεδρίου, εθελοντές στο σύνολό τους, οι οποίοι κόπιασαν για την πραγματοποίησή του, με όπλα τους το πάθος και τον ενθουσιασμό τους, με πνεύμα ομαδικότητας, διάθεση για προσφορά και όραμα για μια καλύτερη ζωή!._ αυτοκριτική σου ακούγοντας μουσική και περπατώντας στο δρόμο με μια κουκούλα στο κεφάλι. Αλλά βρε άνθρωπε μίλα! ΕΚΦΡΑΣΟΥ! Είναι ό,τι πολυτιμότερο σου έχει προσφέρει η φύση. Από μικρός είχες την τάση να εσωτερικεύεις τα πάντα! Από το πιο ευχάριστο έως και το πιο δυσάρεστο. Mυστικά που ποτέ δεν ήθελες να «μαρτυρήσεις» μη τυχόν και βλάψεις τους γύρω σου…Και τελικά έβλαψες εσένα! Ένιωθες πως αυτό που ζεις δε το ζει άλλος. Πως αυτά που βιώνεις δε τα βιώνει άλλος στην ηλικία σου. Αλλά όχι δεν είσαι ο μοναδικός. Ρίξε μια ματιά γύρω σου να δεις τι συμβαίνει και πάρε κουράγιο!

Εκφράσου : κάνει καλό!

χουμε εισέλθει σε μια σκληρή περίοδο κοινωνικού εγκλεισμού. Οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν φθαρεί. Η άμεση επαφή έχει αντικατασταθεί από το κινητό τηλέφωνο, από το facebook και από το skype! Συνομιλείς με κάποιον και πραγματικά δε μπορείς να καταλάβεις με ποιον τρόπο λέει αυτό που λέει. Ποιος είναι ο μορφασμός του ; Ποιος ο τόνος της φωνής του; Ερωτήματα που ταλανίζουν τον υγιή σκεπτόμενο άνθρωπο! Η απομάκρυνση των ανθρώπων αυξάνεται συνεχώς. Βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν υπολογιστή, στη μουσική σου, στην κουκούλα σου, χάνεις εσένα! Δε λέω, καλή και η εσωστρέφεια, καλό να κάνεις την

Από προσωπική «εμπειρία» το να εσωτερικεύεις μια σκέψη που σε βασανίζει, μια εικόνα που σου στοιχειώνει το μυαλό με έκανε στα 19 χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου να καταφέρνω να αφήνω σε απόσταση τους γύρω μου από όλα αυτά. Δεν φταις εσύ που οι γονείς σου τσακώθηκαν, που η κοπέλα σου σε άφησε. Δεν φταις εσύ αν ο πατέρας σου δεν ήθελε να είναι με τη μάνα σου, αν ο «θεός» επέλεξε να σου πάρει ένα ή και περισσότερα αγαπημένα σου πρόσωπα από τη ζωή. ΔΕ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ! Χάνεις χρόνο από τη ζωή σου προσπαθώντας να βρεις λύση σε όλα ενώ δεν είναι δική σου δουλειά. Κοίταξε τη δική σου ζωή πάρε τα κακά σαν καλά εμπόδια και προχώρα όπως μόνο εσύ ξέρεις και θέλεις! Και μην ξεχάσω…Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν να σε ακούσουν. Το να αποδεχθείς ότι δεν γίνεται να ζεις μέσα στην εσωστρέφειά σου είναι η μεγαλύτερη αρχή της ζωής. Μίλα!._

ȂȘȞȚĮȓĮ IUHH SUHVV İĳȘȝİȡȓįĮ

νας από τους επιφανέστερους διηγηματογράφους της γενιάς του 1880 είναι ο Γεώργιος Βιζυηνός. Τα διηγήματά του δεν ακολουθούν μία πορεία ευθύγραμμη και ομαλή, ερεθίζοντας τοιουτοτρόπως την αγωνία και την περιέργεια του αναγνωστικού κοινού. Χρησιμοποιεί στα έργα του, πολύ συχνά, την ονειροπόληση και τις παραισθήσεις, επιδιώκοντας το απρόσμενο διεισδύοντας παράλληλα στα άδυτα της ψυχής των πρωταγωνιστών του για να καταστήσει πασιφανές, ότι οι ψυχικές διακυμάνσεις των ηρώων του ευθύνονται για τις πράξεις στις οποίες προβαίνουν. (Μario Vitti, 2008). Το αριστούργημα του Βιζυηνού «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» σχετίζεται με το αυτοβιογραφικό «Ταξείδιον» που πραγματοποίησε ο ίδιος ο συγγραφέας, το 1859, στην ηλικία των δέκα χρόνων, πηγαίνοντας στην Κωνσταντινούπολη για να δουλέψει υπό την αιγίδα ενός αυταρχικού και σκληρού ράφτη, ως παραγιός. Σίγουρα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα διηγήματα που γράφτηκαν ποτέ στην παγκόσμια ιστορία της λογοτεχνίας.Στο διήγημα « Μόνον της ζωής του ταξείδιον» κεντρική αφηγηματική φιγούρα αποτελεί ο παππούς, ο οποίος διαμέσω της φαντασίας, μας ταξιδεύει σε κόσμους θεληματικούς, πρωτόγνωρους, που ο ίδιος δεν έχει ζήσει, αλλά διηγείται με τόσο πάθος, σαν να τους έχει επισκεφτεί. Εντοπίζουμε μία μετάβαση από το πραγματικό στο υπερπραγρματικό. Παράλληλα έχουμε ένα ταξίδι στο χρόνο, στην παράδοση καθώς και περίτεχνη σύνδεση του μυθολογικού, φανταστικού και ρεαλιστικού στοιχείου. Η μορφή του παππού σκιαγραφείται ακόμη πιο εύληπτα και ολοκληρωμένα από τα μάτια του νεαρού, ο οποίος θαυμάζει τον παππού του και πιστεύει τις ιστορίες του. Ωστόσο στο τέλος, του αποκαλύπτεται η πραγματικότητα, η οποία δεν είναι άλλη, από το ότι αυτές οι ιστορίες αποτελούν απεικάσματα της φαντασίας του παππού. (Λίνος Πολίτης, 2009 ). Η Μιράσγεζη Μαρία σημειώνει χαρακτηριστικά: «Ο παππούς δεν είναι μόνο ψυχή, αλλά είναι και φαντασία, είναι και όνειρα απραγματοποίητα και ταξίδια ατελείωτα και απερίγραπτα, δίνεται από τον Βιζυηνό στην εντέλεια.» Ο παππούς ζει με τον εγγονό του σε μία ονειρική πλάνη.

Υποστηρίζει ότι έχει δει με τους οφθαλμούς του νεράιδες και μάγισσες που μαρμαρώνουν τους ανθρώπους, καθώς και το ότι τα βασιλικής καταγωγής κοριτσόπουλα ερωτεύονται τα ραφτόπουλα. Ωστόσο, ο θαυμασμός του Γιωργή για τον πολυταξιδεμένο και γεμάτο εμπειρίες παππού διαλύεται και το συναίσθημα της απογοήτευσης παίρνει θέση, για το ψευδές του επιστεγάσματος των βιωμάτων του. Ο κοσμογυρισμένος γέροντας, στην ουσία δεν έχει πατήσει το πόδι του πέρα από το χωριό του. Το μόνον της ζωής ταξίδιον του παππού ολοκληρώνεται με το θάνατό του. Οι κουρασμένες ψυχές των πρωταγωνιστών του Βιζυηνού πλησιάζουν τον ψυχισμό μας. ( Μαρία Μιρασγεζη, 1982) Τόσο το παιδί μέσω της μνημονικής ανάκλησης της φαντασίας, όσο και ο παππούς μέσω της ουτοπίας, περνούν από το ένα επίπεδο στο άλλο. Τα δύο πρόσωπα αν και διαφορετικές ηλικίες ταυτίζονται. Και οι δύο έχουν το όνειρο της φυγής, έχουν επιθυμίες που δεν εκπληρώνονται, βρίσκουν καταφύγιο στην φαντασία προκειμένου να ξεφύγουν από την καταπιεστική πραγματικότητα, έχουν το ίδιο όνομα, συναναστρέφονται και επικοινωνούν μεταξύ τους με άνεση, στο τέλος, όμως, χωρίζονται με το θάνατο του παππού. Σύμφωνα με τον Μουλλά (1996) η φαντασία και η πραγματικότητα καθίστανται βασικά μοτίβα στην αφήγηση. Τα φανταστικά γεγονότα συνδέονται άμεσα με την μετακίνηση του ήρωα, ενώ η πραγματικότητα καθίσταται ως στοιχείο ακινησίας στη διήγηση. Συμπερασματικά η φαντασία διαπλέκεται με την πραγματικότητα με τρόπο ανατρεπτικό, καθιστώντας τον αναγνώστη δέσμιο παρακολουθητή του διηγήματος, χωρίς να ατονεί το ενδιαφέρον του σε κανένα σημείο. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Πολίτης, Λ. (2009). Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης Vitti, M. (2008). Iστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Αθήνα: Οδυσσέας Μιράσγεζη, Μ.(1982). Νεοελληνική Λογοτεχνία. Αθήνα του Δημητρίου Κομποχόλη Φιλολόγου

12 12

ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ

Feel Your Heartbeat News by Vaggelis Mourelatos (a.k.a Elis M. Feeling) https://www.facebook.com/elismfeeling ρουσιάζει τη House μουσική στην Ελλάδα σε όλο της το φάσμα. Τα μεγαλύτερα ονόματα της House μουσικής σκηνής αποτελούν τους πρωταγωνιστές σε ένα μουσικό ντοκιμαντέρ που θα συζητηθεί. Μουσικοί παραγωγοί, djs, άνθρωποι των media και των δισκογραφικών εταιριών, ιδιοκτήτες clubs και άνθρωποι που έχουν υπηρετήσει τη House μουσική στην Ελλάδα από οποιοδήποτε πόστο, δηλώνουν τις δικές τους εμπειρίες και απόψεις μπροστά στην κάμερα του Περικλή Παπανδρεόπουλου και της Kinky Basement Productions. Μέσα από σκέψεις, εμπειρίες, εικόνες και μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, το Feel Your Heartbeat προσπαθεί να σκιαγραφήσει το τοπίο της House μουσικής στην Ελλάδα, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές μιας μουσικής σκηνής, που έχει αγαπηθεί από ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού μουσικού κοινού. Την ομάδα παραγωγής αποτελεί η Kinky Basement Productions, η οποία δραστηριοποιείται με συνέπεια από το 2005 στο χώρο της House μουσικής σκηνής, έχοντας ως εφόδιο το πάθος για τη μουσική και στόχο τη διοργάνωση πρωτότυπων και πρωτοποριακών μουσικών projects. Τη σκηνοθεσία, τη λήψη και το μοντάζ έχουν αναλάβει ο Περικλής Παπανδρεόπουλος με την ομάδα του, μεταφέροντας την εμπειρία τους, τη φαντασία τους και τη δημιουργικότητά τους σε κάθε σημείο του ντοκιμαντέρ.

ο Feel Your Heartbeat αποτελεί ένα μουσικό ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει τη House μουσική στην Ελλάδα σε όλο της το φάσμα - See more at: http://www.allaboutmusic.gr/ epikairotita/nea/feel-your-heartbeat-moysiko-ntokimanter-gia-tihouse-moysiki#sthash.IBHbjp41.dpuf Το Feel Your Heartbeat αποτελεί ένα μουσικό ντοκιμαντέρ που πα-

Η Kinky Basement Productions και ο Kinkyradio.gr παρουσιάζουν ένα μοναδικό μουσικό Project. Ο Elis M. Feeling και ο BobDk ένωσαν τις δυνάμεις τους και μας παρουσιάζουν μία διαφορετική εκδοχή μίας τεράστιας επιτυχίας του Paul Oakenfold. Ήταν πίσω στο 1999 όταν ο Paul Oakenfold τάραζε τα νερά της μουσικής βιομηχανίας με το τραγούδι «Bullet in the gun». Τώρα στο 2014 ο Elis M. Feeling και ο Bobdk με την βοήθεια της μαγευτικής φωνής της Mary Irene μας παρουσιάζουν μία διαφορετική και πιο σύγχρονη εκδοχή του “Bullet in the gun”. Youtube Link: https://www.youtube.com/watch?v=ekwoMuZxZh0 Download Link : h t t p s : / / w w w. f a c e b o o k . c o m / K i n k y B a s e m e n t P r o d u c t i o n / app_220150904689418 General infos: Personal Site : www.elismfeeling.com/ Company Site : www.kbp.gr

Στην αφήγηση και την επιμέλεια των συνεντεύξεων βρίσκεται ο music supervisor της Kinky Basement Productions, Elis M. Feeling, ο οποίος επικοινωνεί με το δικό του, ξεχωριστό τρόπο με τους πρωταγωνιστές. Ενημερωθείτε για όλες τις εξελίξεις, τις νέες συνεντεύξεις, δείτε σκηνές από τα γυρίσματα και μάθετε τα πάντα για τη μουσική που αγαπάτε από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, μόνο μέσα από το Feel Your Heartbeat. Η καρδιά της House μουσικής στην Ελλάδα χτυπά δυνατά. Ετοιμάσου να νιώσεις τον παλμό της... http://www.feelyourheartbeat.gr/

Γιατί αξίζει να διαβάσει κάποιος την ΠΡΟΤΑΣΗ ;

ι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα . Ήταν οι πρώτες σκέψεις που ήρθαν στο μυαλό μου , ύστερα από την συζήτηση που είχα με τον Κωνσταντίνο Μαρκέτο προκειμένου να επισημοποιήσουμε την επιστροφή της ΠΡΟΤΑΣΗΣ ! Σε καμία περίπτωση δεν είναι η δικιά μας εφημερίδα , αλλά η δικιά σας . Είναι η εφημερίδα όλων των νέων της Πάτρας , που δίνει την δυνατότητα στον οποιονδήποτε να αποτελέσει μέρος της . Δεν χρειά-

ǻİțȑȝȕȡȚȠȢ ζεστε να έχετε την ταμπέλα του δημοσιογράφου , αλλά αρκεί να γνωρίζεται το τι συμβαίνει γύρω σας και να μην κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου . Εδώ και μέρες είχαμε προγραμματίσει να εκδώσουμε το νέο φύλλο για το τέλος του τρέχοντος μήνα , του Νοέμβρη , με πολλά νέα πρόσωπα να συμμετέχουν στο συγκεκριμένο «δύσκολο» εγχείρημα . Και σας γράφω δύσκολο , γιατί πολύ απλά δεν έχουμε πίσω μας κάποιον επιχειρηματία ή πολιτικό παράγοντα στο να « τα τσεπώνουμε» , αλλά τρέχουμε από πόρτα σε πόρτα , στόμα σε στόμα για να καλυφθεί το αρχικό μπάτζετ που απαιτείται για να εξοφληθούν επαρκώς όλα τα έξοδα . Από τους γραφίστες , μέχρι το στάδιο της εκτύπωσης . Τώρα , μπορεί κάποιος - και πολύ λογικά - να με ρωτήσει « Γιατί το κάνετε τότε όλο αυτό . Απλά για να καλύψετε τον εγωισμό σας;» Θα μπορούσε να είναι και αυτή μια απάντηση , αλλά όχι αυτή που εκφράζει τους συντελεστές της ΠΡΟΤΑΣΗΣ . Η συγκεκριμένη freepress δημιουργήθηκε με σκοπό να σας παρουσιάσει μια εναλλακτική οπτική γωνία στο πως βλέπουν σήμερα τα πράγματα οι νέοι . Η ΠΡΟΤΑΣΗ δεν εξυπηρετεί κανενός τα συμφέροντα, αλλά πάνω από όλα υπηρετεί τους βασικούς κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας , που αρκετοί σήμερα τοπικοί συνάδελφοι έχουν ξεχάσει. Βλέπετε η κρίση έχει συντελέσει στο να χαθούν πια τα οράματα , τα ήθη και οι αξίες . Όλα για την επιβίωση . Όλα για το ρημάδι το χρήμα . Η ΠΡΟΤΑΣΗ λαμβάνει την πληροφορία - και αφού φυσικά αξιολογήσει την πηγή της - την μεταδίδει προς το ευρύ κοινό , γιατί μόνο έτσι έτσι θα βγει η ΕΙΔΗΣΗ , χωρίς ποτέ μα ποτέ να μπει στη διαδικασία να την διαστρεβλώσει .Οτιδήποτε άλλο ξεφεύγει από το παραπάνω σκεπτικό , πολύ απλά δεν είναι δημοσιογραφία , αλλά δημόσιες σχέσεις ._

ȂȘȞȚĮȓĮ IUHH SUHVV İĳȘȝİȡȓįĮ

Mας λείπει η ποδοσφαιρική παιδεία…

ι είναι το λεγόμενο ποδοσφαιρικό επίπεδο; Με την έννοια αυτή, εννοούμε την ικανότητα που έχει ο καθένας, να ξεπερνάει τα οποιαδήποτε προβλήματα του παρουσιαστούν σε έναν αγώνα, με τον πλέον ήρεμο τρόπο και όχι με πράξεις που ξεπερνάνε το ιδεώδες του αθλητι-

σμού. Άραγε στην περιοχή μας υπάρχει; Βρισκόμαστε σε ένα σχετικά καλό επίπεδο αλλά όχι στο επιθυμητό. Κρούσματα υπήρξαν κατά καιρούς και μάλιστα πολύ σοβαρά. Ας θυμηθούμε την περίπτωση του διαιτητή κ. Καλύβα, που εξαιτίας κάποιου αθλητή που δεν διέθετε αυτού του είδους την παιδεία, έφτασε στο νοσοκομείο. Τι είναι όμως ποδοσφαιρική παιδεία; Ποδοσφαιρική παιδεία σημαίνει να μαθαίνουμε από μικροί, από το σχολείο, τα αθλητικά ιδεώδη. Και τα ιδεώδη δεν είναι να είμαι καλός αθλητής αλλά να ξέρω να σέβομαι. Μπορεί όμως να αλλάξει ο άνθρωπος όταν από μικρός έχει μάθει στραβά; Και όμως μπορεί μέσω υποχρεωτικών σεμιναρίων είτε από την ΕΠΣ Αχαΐας είτε από το ΣΕΠΑ. Στους διαιτητές ήδη γίνονται τέτοια σεμινάρια που δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην συμπεριφορά τους. Για να απαλειφθούν οι νοοτροπίες των ΣΕΡΙΦΗΔΩΝ-διαιτητών(υπάρχουν αρκετοί αυτού του είδους). ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ Τα ΜΜΕ τι ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν;

Ανάλατος Πασατέμπος Χωρίς επιθετικό ταλέντο

α είναι δυνατόν να χάνουμε από τους Νήσους Φερόε; Υπάρχει μεγαλύτερο χαστούκι από αυτό για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Χάσαμε από ένα σύνολο ημι-επαγγελματιών ποδοσφαιριστών, που έπαιζαν στα χαφ με έναν ξυλουργό και έναν οδοντίατρο. Βέβαια στο ποδόσφαιρο όλα μπορούν να συμβούν, εδώ πήραμε πριν από 10 χρόνια το ευρωπαϊκό στη Λισαβόνα!!. Πολλοί λένε ότι η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον Κλαούντιο. Μα στην Ελλάδα πάντα ο προπονητής δε φταίει; Θυμάστε εσείς κάποια περίπτωση να την πληρώνουν οι 11 και όχι ο ένας στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Δηλαδή χρειάζεσαι τον Πέπε Γκουαρντιόλα για να νικήσεις τους Νήσους

Μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα απλά πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία τους. Πείτε μου μια φορά να δημοσιεύθηκε από αυτά θέμα που αφορά την ποδοσφαιρική μας παιδεία. Πώς περιμένουμε να αλλάξει το επίπεδο μας, όταν αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να βγάλουμε πρώτοι την είδηση μιας μεταγραφής ενός ερασιτέχνη ή να γλύψουμε το κάθε σωματείο. Πώς θα αλλάξει το επίπεδο μας, όταν θεοποιούμε τον κάθε «μισθοφόρο» αθλητή και δεν έχουμε αφιερώσει το παραμικρό στους ποδοσφαιριστέςκαμάρια των ερασιτεχνικών γηπέδων; Φυσικά και η ευθύνη δεν είναι των απλών δημοσιογράφων. Εξαιρετικά παιδιά που τρέχουν καθημερινά για «ψίχουλα» είναι. Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορούν να γίνουν για να ανακτήσει το ποδόσφαιρο το μαζικό και οικογενειακό του χαρακτήρα. Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε θαύματα για να αλλάξουμε το ποδοσφαιρικό μας επίπεδο και την ποδοσφαιρική μας παιδεία._

Φερόε; Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι ο Κλαούντιο αυτό το δίμηνο έριξε μεγάλους ύπνους στον πάγκο της Εθνικής, αλλά σίγουρα δε μπορώ να σκεφτώ καλύτερο αποδιοπομπαίο τράγο για να καλύψει η ΕΠΟ τα δικά της χάλια. Έχετε παρατηρήσει ποιοι Έλληνες ποδοσφαιριστές κάνουν καριέρα στα κορυφαία πρωταθλήματα; Τοροσίδης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Κ.Παπαδόπουλος . Δηλαδή αμυντικογενείς παίκτες. Όχι κάποιο δημιουργικό χαφ, όχι ένας θεαματικός παίκτης, ούτε κάποιος μεγάλος γκολτζής. Δεν υπάρχουν γνήσια επιθετικά ταλέντα, με φόντα να κάνουν καριέρα σε μεγάλα ευρωπαϊκά club. Με το υπάρχον υλικό, όταν έχει ανέβει πάνω από τη σέντρα όλη η ομάδα, πόσο νομίζετε ότι θα αργήσει να γίνει το λάθος; Ένα γρήγορο φορ να έχουν οι άλλοι, όπως ο Λάφερτι της Βόρειας Ιρλανδίας και αντίο ζωή, όταν γίνει το κλέψιμο από τα χαφ του αντιπάλου. Το ρεζουμέ είναι ,πως πρέπει να επιστρέψουμε σε μια συμπαγή νοοτροπία, προσέχοντας τα νώτα μας και ψάχνοντας με υπομονή το γκολ. Αυτό το μοντέλο έφερε τις επιτυχίες, όχι κανένα θεαματικό ποδόσφαιρο, που να έτριβες τα μάτια σου. Δεν υπάρχει το ταλέντο για κάτι τέτοιο. Δεν ήξερε τι έκανε ο Όττο δηλαδή; ΥΓ. Το ιδανικό όνομα για την στήλη θα ήταν Αλατισμένος Πασατέμπος. Επειδή όμως το Eλληνικό ποδόσφαιρο, έχει πάρει την κατιούσα, θέλω κάτι πιο αντιπροσωπευτικό της επικαιρότητας, την οποία και θα σχολιάζουμε, με ότι αυτό συνεπάγεται, είτε θετικό είτε αρνητικ