De ADOpost editie mei-juni by ADOPOST

ADO

DEN HAAG

ADO POST COLUMN

POST ADO DEN HAAG POST MAGAZINE mei - juni 2020

TÊGNISCH HÂGT

HÂH JE HAAGS INTERVIEWS MET MARTIN JOL EN JOS JONKER Beste jeugdlichting aller tijden

TERUG NAAR BEETJE MEER VRIJHEID Beetje bij beetje krijgen wij onze bewegingsvrijheid terug. Maar hoelang blijft het ‘nieuwe (ab)normaal’? Anderhalve meter, dertig man, straks misschien honderd man. En wanneer die volledige vrijheid? Als het vaccin er is? Dat zou nog wel even kunnen duren! Zolang die vragen blijven zal de sport, inclusief ons voetbal, moeten leven met beperkingen. De vraag is, of bedrijven en sportclubs deze kunnen overleven. Misschien wel, door creatief te zijn, de lessen te leren van de beperkingen die door de Coronacrisis ons zijn opgelegd. Gemakkelijker gezegd dan gedaan overigens. Maar ja, wij moeten ook beseffen, dat zeker in het voetbal vaak sprake is van megalomanie, zakelijke kilheid, eigenbelang. En keren deze terug bij het ‘Oude Normaal’? Dan zullen wij niets hebben geleerd!

Colofon ADO Den Haag POST is een uitgave van HFC ADO Den Haag Mei-juni 2020 Adres: Haags Kwartier 55 2491 BM Den Haag Redactie: Jan-Hermen de Bruijn Frans Leermakers Bijdragen van: Roeland Gelink en Ron Triep

De lessen, die wij hebben gekregen, nopen ons tot het maken van meer bevredigende reglementen als een competitie plotseling moet worden afgebroken. Dat tv-gelden redelijker worden verdeeld met het besef, dat de veel winnende ploegen daarvoor verliezende tegenstanders nodig hebben. Dat honderden miljoenen vergende transfers voor een enkele speler iets is om je voor te schamen, als tegelijkertijd miljoenen mensen in armoe leven en voldoende voedsel en medicijnen ontberen. Corona zou ons moeten leren toch een en ander in juistere proporties te brengen. Corona heeft ons in ieder geval geleerd, dat voetbal niet van vitaal belang is, maar wel dierbaar voor velen. Wij houden van die sport, van onze club. De ons opgelegde beperkingen toonden en tonen dat wel aan. Het doordeweekse beeld van naar trainingen gaande sporters en in het weekeinde naar wedstrijden gaande sporters en supporters en de altijd actieve schare al dan niet vrijwillige medewerkers is al praktisch een eeuw steeds meer bepalend in onze samenleving en steeds meer kleurrijke inhoud gevend aan ons leven. Corona zorgde voor de storing, die nu ook niet te lang moet duren. Zou niet goed zijn voor de sport en voor onszelf. Discipline is een leerzame noodzakelijkheid, maar moet niet onze spontaniteit volledig weg dresseren.

Grafische vormgeving: Annemarie Haug (Studio Blanco Haug) Frans Leermakers Foto’s en illustraties: ADO Den Haag Marc Klaui Frans Leermakers Uit archieven van: Jan-Hermen de Bruijn en Frans Leermakers

VAKANTIE ADO DEN HAAG POST ZAL VOORLOPIG NIET VERSCHIJNEN. DE REDACTIE GAAT ER EVEN VAN DOOR EN ZAL ZICH NIET MET VOETBAL BEMOEIEN. MAAR, WIJ KOMEN IN AUGUSTUS TERUG. HOPELIJK TOT UW GENOEGEN!

MARTIN JOL, HOOFD TECHNISCH HART:

‘CONTINUÏTEIT, TECHNISCHE EN ECONOMISCHE ONTWIKKELING, DAAR GAAT HET OM’

Het ‘Technisch Hart’ van links naar rechts: Albert van der Dussen, Martin Jol, Mohammed Hamdi en Aleksandar Rankovic.

ADO DEN HAAG HEEFT SINDS KORT ZIJN ‘TECHNISCH HART’. MARTIN JOL (64) IS DAARVAN HET HOOFD. HIJ VORMT MET ALEKSANDAR RANKOVIć, DE NIEUWE HOOFDTRAINER, EN ALBERT VAN DER DUSSEN ALS PAS AANGESTELDE PERFORMANCE & OPERATIONAL DIRECTOR YOUTH EN ALGEMEEN DIRECTEUR MOHAMMED HAMDI ALS WAARNEMER HET KWARTET, DAT ADO DEN HAAG OP HET VOETBALTECHNISCHE EN -ORGANISATORISCHE VLAK NIEUW LEVEN MOET INBLAZEN. 4

ADO DEN HAAG POST INTERVIEW

Technisch Hart, is dat niet een modegrill, een imitatie van een fenomeen, dat een poos geleden is begonnen bij Ajax? Het had wat Martin Jol betreft ook anders mogen heten. ‘Maar Technisch Hart is de naam die het is geworden’. Wat het inhoudt, daarover kan hij uren praten. Het is een interview geworden, waarvoor één sessie niet genoeg was. De volgende dag ging het verder… Op Kerstavond maakte ADO Den Haag tot verrassing van zowat iedereen bekend dat op verzoek van Mo Hamdi Martin Jol de technisch adviseur van de club werd. Het was een ontwikkeling, die min of meer samenviel met de komst van Alan Pardew als trainer en opvolger van de opgestapte Fons Groenendijk. Sportief en technisch stond ADO Den Haag er rond de jaarwisseling belabberd voor. (Een veredeld Jong) Ajax onderstreepte dit in de laatste competitiewedstrijd van 2019 in de Johan Cruijff Arena op verbijsterende wijze (6-1). Het leidde tot de komst van acht, voornamelijk Britse, huurlingen, die de selectie technisch en competitief op peil moesten brengen en er tegelijk voor moesten zorgen dat de club uit de gevarenzone zou komen. De praktijk was dat het tegendeel gebeurde. Bizar genoeg ‘redde’ de coronacrisis het Eredivisieschap van ADO Den Haag, omdat de KNVB de competitie stopzette, vervolgens als niet gespeeld verklaarde en uiteindelijk besloot geen kampioen en geen degradanten aan te wijzen. Vanuit geelgroen perspectief bekeken: men was opgelucht, maar allesbehalve trots!

‘Niemand greep in, ook de echte ADO’ers niet!’

A-regionaal was, maar ook coach van de Haagse Jeugd. Voor dat team had de scouting al plaatsgevonden en op zo’n manier had Baan al technisch en tactisch invloed op de beste talenten die in de Haagse regio rondliepen. Ik kreeg te maken met meneer Choufoer, de voorzitter. Die zei gewoon tegen mij: ‘Jij komt later zeker in het eerste. Dus toen FC Twente en Feyenoord mij wilden contracteren tekende ik niet. Ik – maar dat gold ook voor de anderen – wisten: ADO is onze club, daar ligt onze toekomst. En dat gebeurde dan ook, al heette ADO 1 toen ik debuteerde inmiddels FC Den Haag. Ik bedoel, mensen als Choufoer, vol invloed en gezag, dat soort echte ADO’ers mis ik hier al járén. Nogmaals, iedereen deed in de tientallen jaren na hen (Choufoer, Hartmann en Van Hal) hun best. Maar de echte ADO’ers hebben zich laten wegdrukken door ‘buitenstaanders’. Deze dachten rationeel, maar niet met het goede gevoel. Zij traden toe, omdat zij het leuk en interessant vonden, sommigen verdienden er nog een leuk centje mee. Ze hebben de club gewoon uitgemolken. Maar het ontbrak hen aan voetbalknowhow, visie en interesse om voor de broodnodige continuïteit te kunnen zorgen. En om geld te verdienen. En met continuïteit bedoel ik: het opvangen van de bij iedere club voorkomende perioden van neergang via de toevoer van talenten uit eigen jeugd. Het overleven werd opge-

Velen vroegen zich af waar de invloed van Martin Jol als adviseur bleef. ‘Ik heb wel een paar keer contact gehad met Pardew, maar het was niet afgekaderd zodat ik geen invloed had. Hij is natuurlijk een zeer ervaren manager met zijn eigen ideeën. We hoopten allemaal dat hij succes zou hebben. Ik ben mij gaan richten op De Aftrap, waar de jeugd traint en speelt.’ Na het een paar maanden te hebben aangekeken volgden de veranderingen. En die waren er veel en rigoureus. Waarom? Weg laten drukken Jol: ‘Omdat ik dat heel hard nodig vond! Iedereen op De Aftrap deed zijn best, daar niet van. Het was alleen niet goed genoeg. Wat ik aantrof was niet het ADO dat het in mijn beleving moet zijn. Ooit kwam ik hier als jochie van vijftien jaar binnen. En werd een ADOspeler…. En dat als pikkie van JAC. Via Rob Baan, die destijds niet alleen hoofd jeugdafdeling en trainer van 5

Op De Aftrap deed iedereen zijn best, maar het was neit goed genoeg'.

vangen met het aantrekken van oudere spelers, waardoor er vaak een surplus aan dertigers ontstond; meestal spelers zonder transferwaarde. Hierdoor is de aanvoer van talenten uiteindelijk geheel opgedroogd. Zo is er een technisch, sportief, commercieel en financieel probleem ontstaan. Een proces, dat nu al jaren aan de gang is. En niemand greep in, ook de echte ADO’ers niet!’ ‘Voor mijn gevoel is dat proces al ruim veertig jaar aan de gang. Er waren pieken, omdat bijvoorbeeld Dé Stoop, John van Ringelenstein en Mark van der Kallen geld in de club stopten en een tijdje voor een opleving zorgden. Soms ging het even een tijdje de goede kant op, maar daarna ging het weer op en neer, zonder dat die perioden van neergang adequaat werden opgevangen. Geen continuïteit dus.’

vastleggen van jeugdtalenten? En waarom werden talenten, die er elders in Den Haag rondlopen niet gehaald? Waarom lopen er zo veel Haagse talenten bij Sparta en niet hier? Ik geloof best, dat er destijds altijd wel een reden voor was, maar het is een feit dat het gebeurd is. Dan zeiden ze ‘er loopt niks in Den Haag’. Maar uiteindelijk komt het er op neer dat er voorheen niet is aangepakt en doorgepakt. Ik ben de afgelopen maanden veel in contact geweest met allerlei jonge en vooral Haagse spelers in wie wij (ik doe het samen met een stuk of vier gasten) een talent zien. We hebben ons vastgebeten en pas losgelaten toen we wisten dat ze naar ADO Den Haag zouden komen. Zo zijn er meer dan 35 nieuwe talenten bijgekomen. Aan de andere kant is er ook zo’n zelfde aantal vertrokken. Allemaal aardige spelers maar volgens mij uiteindelijk niet goed genoeg voor ADO.’ Organisatorisch is er ook nog al veel veranderd op De Aftrap. Op dat moment liep Albert van der Dussen langs en merkt op: ‘De hiërarchie is hier hersteld’. Jol reageert weer op hem: ‘Inderdaad en waarom? Nogmaals, ieder-

Niet aangepakt, niet doorgepakt Terug naar De Aftrap, waar de laatste maand het ene talent na het andere zijn eerste contract ondertekende. ‘Waarom werd er tot voor kort zo lang gewacht met het

ADO DEN HAAG POST INTERVIEW

'Dromen van een 'Sport en Voetbal Paradijs'.

De Aftrap ‘Ander punt is het trainen op De Aftrap, Nu kan het eerste niet meer in het stadion terecht vanwege de vervanging van het kunstgras door natuurgras. Okay, in principe zijn er velden genoeg, maar wij hebben wel rekening te houden met WIK en HDV. En dan moeten er antwoorden komen op vele vragen. Wat voor accommodatie komt erom heen? Het bestaande gebouw uitbreiden? Een gebouw erbij bouwen? Een tribune? Waarom is deze er niet? Het complex ziet er mooi uit, maar mensen die naar wedstrijden komen kijken, kunnen alleen maar hangen of staan. Meer hebben we niet te bieden. En dan ook nog eens onoverdekt’. ‘En als Ranković op zaterdag met het eerste wil trainen, waar moet hij dan terecht, als al die jeugdteams op De Aftrap hun wedstrijdjes spelen? En de gym, die wij nu op De Aftrap hebben, is toch echt te klein, als het eerste hier moet gaan trainen. En helemaal als de vrouwen hier ook naar toe gaan. Voor de korte termijn zie ik alleen een oplossing om met het eerste uit te wijken naar een andere

een deed waarschijnlijk zijn best. Maar het was voor ADO niet goed genoeg. Het kan beter, daarom is er nu een ander scoutingsapparaat. In Albert van der Dussen heb ik het vertrouwen dat hij de organisatie weer gaat aansturen. Ik ken hem al jaren: als speler, als trainer en als iemand die de weg zoekt en vindt als het gaat om procedures en dergelijke. Zaken waaraan een club als ADO moet voldoen. En blijkbaar was dit tot voor kort niet helemaal het geval .De gevolgen zijn wel desastreus. Omdat ADO Den Haag geen enkele actie ondernam om de benodigde KNVB-certificatie aan te vragen en als gevolg daarvan niet langer aan bepaalde voorwaarden voldeed, zijn diverse jeugdteams - behalve door hun matige resultaten natuurlijk – in lagere divisies ingedeeld dan wij als ADO gewend zijn. En lager ook dan waar ADO hoort te staan als grote voetbalclub. Albert gaat momenteel na of die fouten op één of andere manier nog zijn recht te breien zijn. Anders kunnen we niet anders doen dan het maar te accepteren en op sportieve wijze het verloren gegane terrein te heroveren.’

plek. Dat is overigens niet definitief. Ik merk dat de Gemeente hetzelfde gevoel heeft als wij en dat het ook haar bedoeling is om ADO Den Haag geheel te concentreren in het Zuiderpark. Ik weet, dat met de gemeente Den Haag wordt samengewerkt om in het Zuiderpark een prachtig project te realiseren. Want iedereen – van Wim Deetman en Wilbert Stolte tot aan de huidige wethouder Hilbert Bredemeijer – van Den Haag een echte topsportstad maken. Ik wil van harte meewerken aan een Voetbal Paradijs, maar er moet – denk ik – veel meer gebeuren om er een echte topsportaccommodatie van te maken. Inderdaad denk ik, dat dit de uitstraling van de Sportcampus ten goede komt. Ook daarmee wil ik bereiken, dat ADO Den Haag van de accommodatie daar gebruik maakt. Maar is daar wel de ruimte als het erop aankomt? Voor alle partijen geldt: wat wil je en wat heb je ervoor over als je topsport wilt? Zeg mij nu welke van de vijf grote steden in Nederland het een tijd zonder een Eredivisieploeg heeft moeten doen sinds de invoering van het betaalde voetbal? Niet Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Eindhoven, maar wel Den Haag! Dat mag toch niet meer gebeuren? Ik kan mij voorstellen, dat dit gezien de coronacrisis nu niet hét belangrijkste onderwerp van gesprek is. Maar ja, ADO wil wel verder.’

‘Ik wil graag, dat er - hoe dan ook - weer een echte Haagse voetbalcultuur ontstaat. Dat houdt onder meer in, dat een jeugdspeler elke dag, als ware hij een full prof, op het veld terecht kan om te trainen. Zowel in de groep als individueel, werken aan het verbeteren van zijn vaardigheden en zwakke punten. Hij moet weten, dat zoiets bij ADO Den Haag mogelijk is. Zo’n situatie is er ooit geweest en die moet terugkomen. En ook moeten we rekening houden met het feit dat zestig procent van de Haagse bevolking inmiddels bestaat uit mensen uit niet westerse culturen. Veel van die mensen houden van de stad. Ze zijn trots op het feit dat ze in deze stad wonen. Tegelijkertijd zijn ze bijna niet vertegenwoordigd binnen ADO Den Haag. We moeten ze erbij betrekken. En daardoor onze doelgroepen vergroten. Weet je, Ajax verliet De Meer, waar gemiddeld niet meer dan twaalf- tot vijftienduizend mensen de thuiswedstrijden bezochten. Sinds het in de Arena speelt zijn het er 45.000. Of neem FC Twente. In het Diekman Stadion kwamen er nauwelijks 10.000 gemiddeld. Nu, in de Grolsch Veste 30.000! ADO Den Haag verhuisde van het Zuiderpark naar het Forepark. In het Cars Jeans Stadion zitten weliswaar gemiddeld aanzienlijk meer mensen dan in de laatste jaren in het Zuiderpark. Maar het zou toch normaal moeten zijn, dat het stadion elke wedstrijd met 15.000 toeschouwers vol zit? Dan moeten wij toch iets kunnen bedenken, waarmee dat te bereiken is?’

Sport & Voetbal Paradijs ‘Het geeft niet over welke sport het ging. Honkbal, hockey, ijshockey, handbal…. Toen ik jong was werd een Haagse club in ongeveer elke tak van sport kampioen. Die tijd moet en kan terugkeren. Men trok zich destijds aan elkaar op. De ene club was een voorbeeld voor een andere. Zo werkt dat. Bij ouderen en jongeren. Er is niets mooiers dan dat de jeugd de ‘grote profs’ ziet trainen. En niet alleen hen, maar ook de vrouwen, de atleten en andere topsporters. En dan alles gecentreerd in het Zuiderpark. Jongens, die kijken naar hun voorbeelden. Zo is het ook gegaan bij Ajax toen ik daar werkzaam was. Eerst was - na het vertrek uit De Meer - het hele profgebeuren geconcentreerd in de Arena. De trainingsactiviteiten zijn toen verplaatst naar De Toekomst. Die moest weliswaar behoorlijk worden aangepast; er moest veel worden verbouwd. Daar zijn ze tot op de dag van vandaag nog hartstikke blij mee. Ik denk, dat dit ook in het Zuiderpark zo zou moeten gaan. Het is een aspect om de doorstroming vanuit de opleiding naar het eerste te bevorderen. Dat is nu een brug te ver. En weet: het werkt! Daarom sta ik helemaal achter het idee van zoals ik het zelf noem het ‘Sport & Voetbal Paradijs.’

Ideale situatie Wat is volgens jouw beeld de ideale situatie? ‘Die ontstaat als de doelstellingen van het meerjarenplan ‘Road to 2023’ worden gerealiseerd. Dat betekent onder meer: alles traint in het Zuiderpark. Het eerste elftal bereikt de middenmoot/onderkant subtop. Er is een continue doorstroom van jeugdig talent naar het eerste. Met andere woorden: de opleiding moet de grootste sponsor van ADO 1 worden. Verhoging van commerciële en andere financiële inkomsten, waardoor ADO Den Haag z’n eigen broek kan ophouden. En bij hoge uitzondering voor iets extra’s kan aankloppen bij de grootaandeelhouder.’ Heel ambitieus, maar gaat het lukken? Martin Jol: ‘De toekomst moet het uitwijzen. Ik ben nu 64 en wil in de twintig jaar die mij hopelijk nog zijn gegeven graag iets achterlaten voor ADO Den Haag. Je hebt af en toe het gevoel aan drie dode paarden te trekken, maar dit daagt mij tegelijk ook uit er alles aan te doen om Den Haag die oude status en het oude gevoel terug te geven’.

ADO DEN HAAG POST INTERVIEW

PALMARES MARTIN JOL Geboren: 16-01-1956

ALS JEUGDSPELER: 1964-1972: JAC 1972-1973: ADO

De legendarische foto van de strijd tussen Martin Jol en Marco van Basten tijdens de bekerfinale FC Den Haag-Ajax in 1987.

ALS TRAINER: Begin jaren zeventig: met het Haags Jeugdelftal in Zeist. Martin Jol staat derde van rechts.

1991-1995:

ADO (amateurs)

1995-1996:

Scheveningen

1996-1998:

Roda JC

ALS PROF:

1998-2004:

RKC Waalwijk

1973-1978: 1978-1979: 1979-1982: 1980-1981: 1982-1984: 1984-1985: 1985-1989:

2004-2007:

Tottenham Hotspur

2008-2009:

Hamburger SV

2009-2010:

Ajax

2011-2013:

Fulham

2016:

Al-Ahly

FC Den Haag Bayern MÃ¼nchen FC Twente Oranje (3x) West Bromwich Albion Coventry City FC Den Haag

PRIJZEN ALS SPELER:

ALS PROF BIJ ADO (FC) DEN HAAG

1972-1973: Regionaal en landskampioen met ADO A1

257 competitiewedstrijden 30 bekerwedstrijden 8 Europese bekerwedstrijden 103 oefenduels 398 wedstrijden in totaal

1974-1975: KNVB-beker met FC Den Haag 1984-1985: Speler van het Jaar in Eerste divisie 1985-1986: Kampioen Eerste divisie met FC Den Haag

PRIJZEN ALS TRAINER: 1991-1992: promotie naar 1e klasse met ADO (amateurs) 1992-1993: kampioen 1e klasse en promotie naar Hoofdklasse met ADO (amateurs) 1993-1994: winnaar Districtsbeker West II met ADO (amateurs) 1994-1995: winnaar Haagsche Courant Cup met ADO (amateurs) 1995-1996: kampioen Hoofdklasse (zaterdag) en algeheel NK met Scheveningen 1996-1997: KNVB-beker met Roda JC 2000-2001: Trainer van het jaar (als trainer van RKC Waalwijk) 2009-2010: KNVB-beker met Ajax 2016:

kampioen van Egypte met Al-Ahly

Feesten met Dojo Perazic na het winnen van de KNVB-beker in 1975.

MEDEDELINGEN LEDENRAADSVERGADERING HFC ADO Den Haag had 25 mei de Ledenraadsvergadering willen houden. Door de coronamaatregelen van de regering mocht deze niet plaatsvinden. Een nieuwe datum in juni is voorlopig ook niet haalbaar. Wel zijn mogelijkheden onderzocht om een Ledenraadsvergadering via video call te houden. Dit was vooralsnog een nog al gecompliceerde zaak, waardoor ook van deze mogelijkheid werd afgezien. Het bestuur hoopt nu voor augustus een Ledenraadsvergadering te kunnen uitschrijven, mits de overheid dit toestaat. En als dit gebeurt zullen uiteraard de voorschriften (onder meer 1,5 meter afstand, geen handen schudden e.d.) moeten worden nageleefd.

Trainingen hervat op De Aftrap Zodra het mocht hervatte ADO Den Haag de trainingen. Eerst, op 26 april, de profs, twee dagen later de jeugd. Dit alles vindt plaats op De Aftrap, dat inmiddels weer een tamelijk levendige indruk maakt. Dit alles gebeurt op grond van de coronavoorschriften wel aangepast. Dus in sportieve kleding naar het complex komen, direct het veld op (dus niet in de kleedkamer), ouders mogen de spelers wel op het complex afleveren, maar mogen daar niet langs de lijn blijven kijken. En de kantine is nog steeds gesloten. En er wordt getraind in kleine groepen. Voorlopig is dit dus het ‘Nieuwe Normaal’. Of beter gezegd – en hopelijk is dat ook zo - het ‘Voorlopige Abnormaal’.

Gecontracteerd In de afgelopen tijd werd een aantal jeugdige talenten vastgelegd. Evan Rottier (van O19 en Jong ADO Den Haag), Hugo Botermans en Cain Seedorf (van Jong ADO Den Haag) en Attila Agirman (van O19) tekenden hun eerste contract. Nieuw bij ADO Den Haag zijn Xander Severina (Quick), Aimana El Karicha (SV Den Hoorn) en Emilio Estevez Tsai. De laatste is een 21-jarige drievoudig Taiwanese international. Zijn vader is een Spanjaard, zijn moeder een Taiwanese. Estevez speelde tot voor kort voor York9 FC in de Premier League van Canada. En vlak voor het sluiten van de redactie van deze ADO Den Haag Post legde de club Volendammer Kees de Boer vast. De 20-jarige middenvelder komt transfervrij van Swansea City. Zijn jeugdopleiding volgde hij bij Volendam en Ajax, waarna hij verhuisde naar Wales om daar zijn profavontuur te beginnen bij Swansea City.

RAAD VAN COMMISSARISSEN WEER COMPLEET De Raad van Commissarissen van de NV ADO Den Haag is weer compleet. De nog openstaande vacature, die na het vertrek van John van Ringelenstein nog open stond, wordt ingevuld door Mark Schenkels. Hij is door de Stichting Toekomst ADO Den Haag (houder van het Gouden Aandeel) kandidaat gesteld. De 51-jarige Schenkels is geboren in Den Haag en groeide op in de omgeving van het Zuiderpark. In zijn werkzame leven was hij lang actief voor Deloitte, was concerncontroller van diverse ondernemingen en bestuurslid van de Haagse handbalvereniging Hellas.

Overleden Ook in de afgelopen tijd betreurden wij het heengaan van een aantal (oude) bekenden. Dolf Niezen (94), Fred Prosman (74), Cindy Scholten-Wiggers (46) en Cock Berwers (73). Elders in deze ADO Den Haag Post wordt nader ingegaan op hun overlijden. Wij wensen de nabestaanden alle sterkte toe bij het verwerken van het verdriet om het grote verlies.

ADO POST MEDEDELINGEN

TERUG VAN WEGGEWEEST Milan van Ewijk (foto), Robin Polley en Mike Haverkotte keren terug naar ADO Den Haag. Van Ewijk bracht het afgelopen halfjaar op uitleenbasis door bij Cambuur Leeuwarden. Polley en Haverkotte waren op deze basis actief voor FC Dordrecht.

KUNSTGRAS MAAKT PLAATS VOOR NATUURGRAS Het Cars Jeans Stadion wordt momenteel voorzien van een natuurgrasmat. Zodra bekend werd, dat door de coronacrisis de competitie niet meer zou worden voortgezet, verwijderden bulldozers de kunstgrasmat en de ondergrond. Daarna kwam er een zandlaag met drainagesysteem. Deze weken vindt het inzaaien plaats van de ook deels hybride grasmat. Als volgens de plannen de competitie medio september begint, moet de nieuwe piste gereed zijn.

Trainersstaf Opleiding 2020-2021 ADO Den Haag O21 Hoofdtrainer: Virgilio Teixeira Assistent: nog niet bekend Keeperstrainer: Raymond Mulder ADO Den Haag O18 Hoofdtrainer: Giovanni Franken Assistent: Ronald Samson

VERTROKKEN Crysencio Summerville (foto) keert terug naar Feyenoord. De vleugelspeler was in het afgelopen seizoen op huurbasis actief voor ADO Den Haag en deed dit zeker niet onverdienstelijk. Hij werd zelfs de jongste speler in de Eredivisie die scoorde. Ook van trainer Alan Pardew en zijn staf en de in de winterstop gehuurde acht spelers, alsmede van assistent-trainer Dirk Heesen werd afscheid genomen. Verder vond een aantal spelers van Jong ADO Den Haag een nieuwe club, allemaal in de Tweede Divisie. Robin Zwartjens gaat naar Spakenburg, Kilian van Mil naar Katwijk, Mats van Kins en Segun Owobowale naar Noordwijk.

ADO Den Haag O17 Hoofdtrainer: Frans Danen Assistent: Revy Rosalia

ADO Den Haag O14 Hoofdtrainer: Jimmy CharitĂŠ Assistent: Nick Steenvoorden ADO Den Haag O13 Hoofdtrainer: Gino Ninaber Assistent: Jorik van Adrichem (nieuw) ADO Den Haag O12 Hoofdtrainer: Christiaan van Dam Assistent: Mark Wasmus

ADO Den Haag O16 Hoofdtrainer: Kevin Compier (nieuw) Assistent: Marlon Dandare

ADO Den Haag O11 Hoofdtrainer: Achraf Dachraoui (nieuw) Assistent: Wesley Kuyt (nieuw)

ADO Den Haag O15 Hoofdtrainer: Joep Breimer Assistent: Thijmen Kruider (nieuw)

ADO Den Haag O10 Hoofdtrainer: Bas Oomens Assistent: Keith Frankel (nieuw)

Nieuwe technische staf Aleksandar Rankovic (41) is de nieuwe hoofdtrainer van ADO Den Haag. Hij is een oude bekende, want van 2005 tot 2010 maakte de in Belgrado geboren Serviër als speler van de hoofdmacht, waarvoor hij in 101 competitiewedstrijden uitkwam en zesmaal scoorde. Aleksander begon zijn spelersloopbaan bij RAD Beograd. In 2002 stapte hij over naar Vitesse. Na zijn Haagse tijd speelde Aleksandar nog één seizoen bij Partizan Beograd. Vervolgens richtte hij zich op het trainersvak. De eerste stappen zette hij als trainer/coach van ADO Den Haag A1. In 2017 werd hij assistent-trainer van Henk Fraser bij Vitesse en vanaf 2009 tot dit jaar bij Sparta. Richard Knopper (42) wordt zijn assistent en is in het Zuiderpark ook een oude bekende. In de periode 2006-2010 speelde hij 85 competitieduels voor ADO Den Haag, waarin hij 17 maal scoorde. Daarvoor speelde hij voor Ajax, Aris Saloniki, Heerenveen, Vitesse en na zijn Haagse tijd voor PSM Makassar en Haaglandia. Als trainer begon hij bij de opleiding van ADO Den Haag en was vervolgens jeugdtrainer bij Ajax. Rick Hoogendorp (45) wordt ook assistent van Aleksandar Rankovic. Hij voetbalde voor VCS, ADO (amateurs), FC Den Haag, MVV, Dordrecht’90, RKC, Celta de Vigo, VfL Wolfsburg,

ADO Den Haag en Scheveningen. Bij ADO Den Haag was hij ook actief op de commerciële afdeling, als spitsen- en jeugdtrainer (vorig jaar O17 en assistent bij Jong ADO Den Haag). Michele Santoni (39) is een nieuw gezicht bij ADO Den Haag, maar niet voor Martin Jol. Hij gaat zich vooral bezig houden met videoanalyses. Santoni, van een Italiaanse vader en een Nederlandse moeder, richtte zich door blessureleed al vroeg op het trainerschap. Hij was jeugdtrainer bij de Italiaanse clubs Stivo, Arco en Alense, fungeerde als jeugd- en asistent-trainer bij Haarlem en werd vervolgens videoanalist bij Ajax, waar hij samenwerkte met Martin Jol. Vervolgens werd hij videoanalist bij Inter Milaan onder Frank de Boer. Vervolgens werd hij techniektrainer bij Cagliari en stond voor het eerst als hoofdtrainer op eigen benen bij Almere City FC. Santoni’s overgrootvader Frans Couton speelde van 1917 tot 1925 voor Ajax, waarmee hij in 1917-1918 en 1918-1919 de eerste twee landstitels voor de club binnenhaalde.

Mutaties op De Aftrap

ADO Den Haag-speler Revy Rosalia, die de rechterhand van Frans Danen wordt bij de Onder 17. Danen combineert zijn rol als Hoofd Jeugdopleiding met deze trainersfunctie. Oud-prof van ADO (FC) Den Haag Jimmy Charité en oud-speler van ADO-amateurs Keith Frankel zijn komend seizoen actief als trainer van O14 respectievelijk assistent-trainer O10. Virgilio Teixeira presteerde afgelopen seizoen zeer verdienstelijk met Jong ADO Den Haag in de Derde Divisie Zondag (tweede plaats) en zal komend jaar de scepter zwaaien bij het nieuwe op te zetten Onder 21-team, waar Raymond Mulder keeperstrainer wordt. De rol van assistent-coach bij dit team is op dit moment nog de enige vacante trainerspositie op De Aftrap. Voor Onder 19 komt een team van Onder 18-team, dat onder leiding zal staan van Giovanni Franken.

De trainersstaf van de jeugdopleiding van ADO Den Haag is volledig ingevuld voor het seizoen 2020/2021. Met een aantal mutaties en nieuwe gezichten kunnen de trainers en medewerkers op De Aftrap zich klaarstomen voor de nieuwe jaargang. Daarin zal de Onder 21 het hoogste jeugdteam zijn, in plaats van Jong ADO Den Haag. Onder 18 is in de plaats gekomen van Onder 19. Om te beginnen verwelkomen wij twee nieuwe hoofdtrainers op De Aftrap: Kevin Compier (Onder 16) en Achraf Dachraoui (Onder 11). De 29-jarige Compier werkte jarenlang als jeugd- en techniektrainer in de jeugdopleiding van Foreholte, waar hij ook Hoofd Jeugdopleiding was. Afgelopen jaar liep de Voorhouter stage bij Ajax Onder 13. Compier zal tevens als coördinator/specialist techniektraining fungeren binnen de jeugdopleiding. De uit Den Haag afkomstige Dachraoui (32) stortte zich wegens blessureleed al vroeg op het trainersvak. Als coach heeft hij een verleden bij LenS, Quick, UVS en VELO. Bij Quick verbleef hij zeven jaar, onder meer als trainer van de O15 en O17. Naast de twee nieuwe hoofdtrainers begroeten wij ook zes nieuwe assistent-coaches. Dat geldt onder meer voor voormalig

Een aantal trainers van de Opleiding van ADO Den Haag neemt afscheid en gaat elders aan de slag. Deze zijn Rob Penders, Leo Koswal, Marvin van der Valk, Martijn Leonard, Aden Mohamed, Martijn den Haan, Mark Jacobs, Ryan van Deutekom en Mats van der Meer. Rick Hoogendorp wordt assistent van de nieuwe hoofdtrainer van de profs, Aleksandar Rankovic. Wij danken alle afscheid nemende trainers voor hun inzet voor onze club en wensen hen veel succes in de rest van hun carrière. 12

ADO POST HERINNERING

het Haags Elftal. Na zijn tijd bij ADO keepte hij enige jaren voor Quick. Vanwege het verzoek om overschrijving mocht hij door de toen geldende reglementen van de KNVB een jaar niet spelen. Hij onderhield zijn conditie en wedstrijdgevoel door die tijd te overbruggen bij de handbalvereniging HV’36. Zijn broer Joop (die later een bekende sportjournalist, rtv-verslaggever en hoofdredacteur van VI zou worden) volgde zijn voorbeeld, maar zou later als prof en doelman terugkeren bij ADO en nadien nog uitkomen voor DHC en AGOVV.

DOLF NIEZEN

HET EINDE VAN EEN TIJDPERKHET EINDE VAN EEN TIJDPERK Ondanks zijn broze conditie overleed in de nacht van donderdag 30 april op vrijdag 1 mei toch nog onverwacht ADO’s Dolf Niezen. Hij bereikte de leeftijd van 94 jaar. Tot aan zijn heengaan was Dolf de enige nog in leven zijnde speler van het ADO dat in 1942 en 1943 kampioen van Nederland werd. Met zijn overlijden is het tijdperk van de grootste hoogtepunten uit de historie van ADO definitief afgesloten. Dolf Niezen meldde zich op negenjarige leeftijd aan als lid van ADO. De toen in de Beetsstraat wonende talentvolle adspirant werd aangenomen en maakte prompt deel uit van de hoogste jeugdteams, waar hij spelers als George van Rosmalen en Theo Timmermans als teamgenoten trof en Wim Tap (nog steeds ADO’s recordinternational) als trainer. Tap liet Dolf Niezen, inmiddels dicht bij het Zuiderpark aan de Troelstrakade wonend, op zestienjarige leeftijd debuteren in het eerste elftal. De piepjonge doelman, die nog op school ging, viel met de neus in de boter, want ADO streed driftig mee om de landstitel. Het eerste landskampioenschap maakte hij mee als reserve achter de legendarische Willem Koek, die op de dag toen de titel werd binnengehaald (21 juni 1942, ADO-AGOVV 5-2) afscheid nam. Een jaar later – op 14 juni 1943 – prolongeerde ADO de landstitel door winst van 1-0 op SC Enschede. Toen stond de zeventienjarige Dolf Niezen onder de lat. Hiermee was hij de jongste doelman, die Nederlands kampioen werd. Keepen voor het Nederlands elftal zat er voor Dolf Niezen niet in, wel kwam hij talloze malen uit voor

14 juni 1943: ADO voor de tweede maal landskampioen, spelers op de schouders van supporters. Herkenbaar zijn met hun prachtig ingekleurde shirts (van links naar rechts) Thomas Clavan, Eli de Heer, Piet Eversteijn, Wim Neuteboom, Joop Eversteijn, Dolf Niezen (in grijze trui), Gerrie Vreken, Aat van Kampen en Aad de Jong.

Jaren woonde Dolf Niezen met zijn vrouw in het Drentse Gieten. Na haar overlijden keerde hij terug naar Den Haag. Sinds het najaar 2019 woonde hij in een zorgcentrum in het Benoordenhout. Fysiek was wel min of meer aan te zien, dat de ouderdom had toegeslagen. Geestelijk verkeerde hij in optimale conditie. Hij genoot van de sympathieke acties van de supporters van ADO Den Haag, die vanwege de coronabeperkingen opbeurende spandoeken ophingen bij het zorgcentrum. ‘Prachtig, ik sta nu meer in de belangstelling dan toen ik keepte…’, was zijn reactie. Hij had nog wel een keertje bij ADO willen kijken. Het was de bedoeling, dat Dolf Niezen met familieleden op 5 april de thuiswedstrijd tegen Emmen zou bijwonen. De beperkende maatregelen van de overheid om het coronavirus in te dammen, waardoor de voetbalcompetitie werd stilgelegd, voorkwam uitvoering van dit voornemen. Dolf overleefde mede door zijn broze gezondheid het coronavirus niet. Wij danken Dolf voor alles wat hij voor ADO heeft gedaan en betekend. Zijn nabestaanden wensen wij alle sterkte toe bij het verwerken van het verdriet om het grote verlies. 13

FRED PROSMAN

COCK BERWERS

Maar vier jaar heeft Cock Berwers kunnen genieten van zijn ‘oude’ dag op een boerderij in het Friese Wijnaldum. Hij overleed op 4 mei jl. na een leven vol voetbal. Hij was in de jeugd van ADO een talentvolle back en speelde met onder anderen Karel Brantz, Jan de Jong, Harry Vos, Aad de Mos, Dick Advocaat in een uiterst talentvol team met Hans Wijnants als leider. Toch trad hij niet toe tot de rijen der profs en zocht vervolgens zijn heil in het amateurvoetbal. Later werd hij een vooral gepassioneerd trainer van Oranje Blauw, BMT, De Valkeniers, Westerkwartier (jeugd) en SV Nootdorp (hoofd jeugdopleiding). Op 2 mei overleed ADO’s oud-jeugdspeler en oud-prof van Holland Sport Fred Prosman. Hij ontpopte zich in de jeugd als een talentvolle aanvaller, maar bereikte in het Zuiderpark niet het eerste elftal. Succes boekte hij als prof bij Holland Sport, waar hij van 1964 tot en met 1968 onder contract stond. Hij speelde samen met onder anderen de doelmannen Hans Pothof, Woody Louwerens en Martin van Vianen en spelers als Mick Clavan, Jan Fransz, Maarten Trommel, Wim Anderiesen, Gerrie Hup, de gebroeders Toon en Theo Valkenhoff, Theo Verlangen, Rob van der Bol, Jacques Roggeveen en Piet de Vries. Teruggekeerd naar de rijen der amateurs was Fred Prosman jarenlang een grote speler bij Texas, later door diverse fusies HS Texas DHB geheten.

De ADO-jeugd in de jaren zestig met Cock Berwers (staande, geheel rechts).

CINDY SCHOLTENWIGGERS

Snackbar De Sport met Cindy en haar moeder Hannie.

Op de nog zeer jonge leeftijd van 46 jaar overleed op 5 mei Cindy Scholten-Wiggers. Zij was eigenaar van Snackbar De Sport, dat tot 2014 stond aan de parkeerplaats bij de ingang van de Oostzijde van het oude Zuiderparkstadion. Een pleisterplaats die al kort na het in gebruik nemen van het Zuider(sport)park bestond. In 1926 werd de snackbar bekend als ‘de Tent van (de familie) Bauman. In 1979 nam Rob Wiggers de zaak over. Na diens overlijden in 1979 stonden vrouw Hannie en dochter Cindy achter het buffet. Cindy ontpopte zich als een felle strijder, toen de gemeente Den Haag de populaire snackbar weg wilde hebben voor de komst van Sportcampus Zuiderpark. Bij de gerechtelijke procedure verloor zij de strijd. Toen zei zij: ‘Wij hadden vele hooligans als klant, zij sloopten nooit wat. De enige, die sloopte, was de gemeente’. Na het dramatische einde van snackbar De Sport kreeg zij al gauw te maken met een andere strijd, tegen een ziekte waarvan zij uiteindelijk ook verloor. Zij laat een man, een zoon en haar moeder achter.

VOORUIT- EN TERUGBLIK DUIZENDPOOT FALCO VAN DEN EIJNDEN:

‘WIJ MAKEN STEEDS MEER GEBRUIK VAN EXPERTISE’ HIJ BEGON BIJ ADO DEN HAAG OOIT ALS TECHNIEK- EN JEUGDTRAINER EN Liza Rijsbergen stuift Feyenoorders voorbij.

ONDERSTEUNDE DAARNA PAUL VAN LITH IN DIENS ROL VAN COÖRDINATOR EN MANAGER VAN DE JEUGDOPLEIDING. ALS DUIZENDPOOT VAN DE AFTRAP IS FALCO VAN DEN EIJNDEN INMIDDELS RUIM TWEE JAAR MANAGER OPLEIDING. In januari 2007 zette Falco van den Eijnden als stagiair zijn eerste schreden op De Aftrap. Als techniektrainer ondersteunde hij op woensdagen de jeugdtrainers Ger van Weelden en Robin Verheul. De kennismaking beviel, want na die stage kon Falco aan de slag als trainer van de E2 (tegenwoordig onder 10). Toen dat jeugdteam aan het eind van het seizoen 2007-2008 werd geschrapt, kreeg hij bij ADO Den Haag een andere mogelijkheid om zijn HBO-studie Sportmanagement in de praktijk te brengen als assistent van Paul van Lith. Na het vertrek van Van Lith naar China, volgde Falco hem op 1 april 2018 op als Manager Opleiding. In de gaten In zijn huidige rol heeft Falco een heel breed takenpakket. ‘Als manager ben ik verantwoordelijk voor de planning, randvoorwaardelijke zaken voor de organisatie van de jeugdopleiding en het in de gaten houden van de begroting. En omdat er geen vervanging

is gekomen voor mijn vroegere functie, houd ik mij ook bezig met zaken als het regelen van oefenwedstrijden en scheidsrechters en van het vervoer van spelers. ’ Dat hij tussen de bedrijven door wel eens optreedt als speaker bij thuiswedstrijden van de hoofdmacht, laat hij bescheiden onvermeld. Falco werkt op De Aftrap al ruim twee jaar nauw samen met Hoofd Opleiding Frans Danen en sinds vorige maand ook met Albert van der Dussen. ‘Frans en ik moesten met z'n tweeën de zaken hier oppakken en zo groei je ook naar elkaar toe. Frans is verantwoordelijk op voetbaltechnisch vlak. Ik zorg voor de organisatorische zaken die nodig zijn om zijn plannen te realiseren.’ Complex belangrijk De grootste verandering die Falco bij ADO Den Haag heeft meegemaakt, is de vernieuwing van het jeugdcomplex. Hij maakte die ingrijpende operatie stap voor stap mee. ‘Eerst het draaien van de velden, daarna de 16

ADO DEN HAAG POST VOORUIT - EN TERUGBLIK

aanleg van kunstgras en vervolgens de bouw van de nieuwe clubgebouwen en van de Sportcampus. Het oude complex stond voor nostalgie en gezelligheid, maar voor een opleiding tot profvoetballer is het moderne complex dat wij nu hebben met de Sportcampus ernaast super belangrijk. Dat merk je ook aan mensen die hier een tijd niet zijn geweest en nu hun ogen uitkijken.’

Den Haag moeten spelen en er structureel meer jeugd moet gaan doorstromen naar de hoofdmacht. ‘Je ziet dat de directie nu meer spelers uit onze jeugdopleiding vastlegt en dat er met talenten die nog te jong zijn om te contracteren wordt gesproken om de plannen met hen toe te lichten. Zo wordt structureel geprobeerd om jongens aan de club te binden.’ Dat is ook noodzakelijk, want vorig seizoen nog werd een groot aantal jeugdige talenten snel door andere clubs weggehaald. Ook de keuze voor een nieuwe hoofdtrainer is voor de kans op doorstroming van belang. ‘Als je iemand aanstelt van wie je weet dat hij over het algemeen eerder zal kiezen voor ervaren spelers, is dat minder gunstig. Het is voor de jeugdopleiding belangrijk dat twee of drie jonge spelers deel kunnen uitmaken van de A-selectie. Zo kunnen zij ook beter worden en aan spelen toekomen.’ Maakte de coronacrisis een abrupt einde aan het seizoen 2019-2020, zij zorgde er ook voor dat de terugkeer van het Internationaal Jeugdtoernooi moest worden uitgesteld. Samen met vertegenwoordigers van de gemeente Den Haag, afdelingen uit het stadion en de HFC ADO Den Haag had Falco de organisatie van het toernooi op De Aftrap in de komende zomer zo goed als rond. ‘Het deelnemersveld was bijna compleet, er was al gesproken met hotels. Zonder de coronacrisis was het zeker een mooi toernooi geworden. Nu moet dat maar volgend jaar worden.’

Tot zijn spijt is de samenwerking met de Sportcampus tot nu toe nog beperkt tot incidentele zaken. ‘Dat is ook een kwestie van vraag en aanbod. Zo hebben wij een half jaar een pilot gehad waarin spelers van de onderbouw les kregen van studenten van de HALO. Op die manier kwamen die spelers met andere sporten in aanraking en dat was heel goed voor hun motoriek. Alleen had de HALO vervolgens moeite om nieuwe studenten voor die lessen te vinden, ook omdat er een onderwijsprogramma aan vast moest zitten. Op directieniveau wordt nu wel besproken of wij meer samen kunnen doen.’ Meer expertise Als belangrijke verbetering noemt Falco dat de jeugdopleiding van steeds meer expertise gebruik is gaan maken. ‘Voorbeelden zijn dat er nu wordt gewerkt met performance trainers en het gebruik van video-analyse. Wat dat betreft is er veel veranderd.’ In de toekomstplannen voor de jeugdopleiding staat centraal dat de grootste talenten uit de regio bij ADO

VAARWEL JONG ADO DEN HAAG Geen Jong ADO Den Haag in de Derde divisie komend seizoen. De competitie werd medio maart stopgezet en als niet gespeeld verklaard. Geen promotie, geen degradatie dus. De stijlprijs kreeg de formatie van trainer Virgilio Teixeira praktisch vanaf het begin steeds in handen gedrukt, de punten kwamen pas later. Het spel was soms subliem, spelers ontwikkelden zich steeds meer. Corona liet Jong ADO in de knop breken. De moraal bleef goed. Toen er weer mocht worden getraind werd er ook getraind! Tot het officiële afscheid op 6 juni met een met veel vrolijkheid omgegeven footvolleytoernooi op het beachcourt van het Zuiderpark. Met Kilian van Mil, Lorenzo van Kleef en Sem Steijn als glorieuze winnaars... van de epiloog. Vaarwel Jong ADO…

Ron Triep is sinds kort lid van HFC ADO Den Haag. Een oude bekende, want hij was in de jaren tachtig werkzaam bij FC Den Haag. Eerst vrijwillig, later in loondienst. Nadien bleef hij de club altijd volgen als supporter. Tijdens het EuropaCupavontuur van FC Den Haag in 1987 begeleidde hij namens de club een vorstelijke bezoeker. Deze bijzondere ervaring leest u hieronder. Ron was gastheer van de toenmalige Kroonprins!

RON TRIEP: GASTHEER VAN DE KROONPRINS BVD De telefoon rinkelde, ik nam op. ‘Iemand van de Binnenlandse Veiligheids Dienst’, klonk het. ‘Geef maar door’, zei ik niets vermoedend, met een loopbaan van enige jaren bij die dienst achter de rug. Het bleek inderdaad de Binnenlandse Veiligheids Dienst te zijn met de vraag of ze met mij een afspraak konden maken in het stadion. De reden werd niet werd niet gegeven. Uiteraard was dat geen probleem. Daags na het telefoongesprek stonden vier personen aan de deur die ik uitnodigde op mijn kamer. ‘De Kroonprins is uitgenodigd door een aantal Leidse medestudenten. Zij zijn FC Den Haag-fans, en de Kroonprins zou dan te gast zijn bij de wedstrijd FC Den Haag–Upjest Dozsa. Of ik begreep dat dit uitzonderlijk was. En dat er aan absolute geheimhouding voldaan moest worden. En dat de plek van de Kroonprins goed bereikbaar moest zijn, met goede aan- en afvoermogelijkheden bij eventuele calamiteiten.’ Dat was uiteraard voor mij allemaal vanzelfsprekend.

Zo statig en indrukwekkend stond hij op de volledig verlaten Dam in Amsterdam tijdens de Nationale Dodenherdenking. Ons staatshoofd, onze vorst, onze Koning Willem-Alexander. Mijn gedachten dwarrelden nadien af naar mijn eerste ontmoeting met de toen nog 20-jarige Kroonprins Willem-Alexander in het alom vertrouwde Haagse Zuiderparkstadion. Dat was op 30 september 1987. Toen was ik zelf ook nog maar 27, maar toch, een memorabele ontmoeting. Enkele dagen voor de return van de wedstrijd FC Den Haag–Ujpest Dozsa, - de heenwedstrijd in Budapest verloor FC Den Haag met 1-0 – was ik als coördinator druk met alle voorbereidingen. Destijds werd al het administratieve werk door vier, vijf man gedaan. Telefoon, kaartverkoop, cash geld, kaartjes op de rol, veiligheid, pers. De meesten deden dit werk ook nog als vrijwilliger. Twaalfduizend toeschouwers werden er verwacht bij de aankomende return voor de eerste ronde van het Europa Cuptoernooi voor bekerwinnaars. 18

ADO DEN HAAG POST TERUGBLIK

De meesten kennen de vernieuwde Zuidtribune in het Zuiderparkstadion. De beste seats waren daar de ‘skyboxen’ bovenin. Maar een skybox was toen, niets meer of minder dan een zes- of achttal stoelen, omheind met een stuk vaal geel plastic. Niets meer of minder, de verdere luxe bestond uit een kopje koffie in plastic bekertje in de rust, geserveerd door Freek, vanuit een klein keukentje naast de stadionspeaker en een bitterbal. En tegen de achterwand van het stadion je reclamebord. Echter, goed bereikbaar per trap en het looppad bovenin. Vanaf de ontvangstruimte van het stadion boven het FC Den Haag Restaurant was de wandeling dus kort, recht-toe-rechtaan en konden we een lege box kiezen, waar de Kroonprins met zijn gevolg plaats zou nemen. De bewaking zou er voor en naast zitten, aan het eind van het looppad bij de trap en ik in de buurt. De box werd gereserveerd onder de naam ‘Van Buren loge’, refererend aan zijn schuilnaam tijdens de Elfstedentocht van 1985. Ook het aan- en afrijden bij de parkeerplaats werd doorgenomen en het sein ‘brand meester’ werd gegeven. Zijne Koninklijke Hoogheid kon komen, maar ik moest absolute geheimhouding in acht nemen. Dat beloofde ik. Niemand bij FC Den Haag wist het, behalve ik.

speelde een fantastische wedstrijd, de Prins genoot zichtbaar van het voetbal, de sfeer en leefde zeer enthousiast mee. Ook verbaal. Prachtig om te zien en te horen, want enige Haagse tongval kon hem toch niet worden ontzegd. Tijdens de rust weer naar het restaurant om koffie te drinken. De geruchten waren toen al veel groter. Ook in de bestuurskamer van FC Den Haag was zijn bezoek niet onopgemerkt gebleven. In de pauze was het voorzitter Dé Stoop die op hem afstapte en hem uiterst hartelijk welkom heette in het Zuiderpark en bij FC Den Haag. De rest van het bestuur volgde al snel. Ondertussen was het weer tijd om snel de tribune op te zoeken, waar fotografen nu platen probeerden te schieten van de Prins en zijn gezelschap. Je beseft dan wel hoe je totaal niet jezelf kan zijn, omdat alles wat je doet vastgelegd kan worden. Maar het zal in zijn opvoeding gezeten hebben, want hij liet zich nergens van weerhouden. Juichte mee bij iedere goal van FC Den Haag en zong ook van harte mee met het ‘Oh, oh, Den Haag’, dat door de duizenden fans werd gezongen. En de tekst, ja die kende hij goed. Na de prachtige 3-1 zege en de volgende ronde op zak, werd er na afloop nog heel even een glas genuttigd, alvorens de Prins, na ons hartelijk bedankt te hebben en te spreken van een ‘mooie belevenis’ weer per hofauto richting Leiden, met zijn studiegenoten. De pers repte de dag erna uitvoerig over het bezoek van de Kroonprins. Ik glom van trots, op mijn kluppie en het bezoek van de Prins.

Hectiek Op de wedstrijddag alle hectiek, die er normaal al is. Nu extra, het gaat immers om een Europese wedstrijd. Druk, druk, gekkenhuis, nagenoeg uitverkocht. Check, check. Route vrij, bord ‘Loge Van Buren’ geplaatst. Om 19.15 uur beneden wachtend bij de ingang op het moment, dat de Prins zou arriveren. En exact op de afgesproken tijd uiteraard: beveiligers die de deuren openen en ik die mij voorstel aan de Prins, geoefend met wat zeg je tegen zo’n iemand. Vooraf was geadviseerd ‘Hoogheid’ en in de U-vorm te spreken. Dat deed ik dan ook maar. ‘Hoogheid, welkom bij FC Den Haag, welkom in het Zuiderparkstadion’. ‘Dank U’, antwoorde hij en hij volgde mij met zijn bewakers naar de deur, de trap op naar de ‘sponsorruimte’ boven het FC Den Haag Restaurant. Daar verdween hij eigenlijk onopvallend in de groep van zijn medestudenten en ging aan de koffie. Ik liet hem met rust tot een paar minuten voor de wedstrijd en wij, met zijn gezelschap naar de lege box konden gaan. De trap op Zuid, boven langs. Niemand nog had iets in de gaten. Dat ging goed. FC Den Haag

Evaluatie Is het verhaal dan klaar? Oh nee! De dag erna was er bestuursvergadering om de wedstrijd te evalueren en uit te kijken naar de loting van de komende vrijdag. Punt 1 op de agenda was het bezoek van de Prins. Zo, daar kreeg ondergetekende er toch ongenadig van langs van voorzitter Dé Stoop. Wel eens een Amsterdammer boos gezien???? ‘Hoe ik het mijn kop gehaald had om niemand te informeren over het bezoek? We hadden hier publicitair veel uit kunnen halen. Jij mag geen geheimen hebben voor het bestuur...’. Het bleek, dat Arjan den Dulk, de zoon van bestuurslid Pieter den Dulk, één van de vrienden van de Prins, zijn vader vooraf had geïnformeerd over de komst van de Prins. Dat was al voor de aftrap bij Dé terechtgekomen... Ondanks het heftige tegengesputter van mijn kant, dat ik beloofd had aan de BVD en beveiligers om met niemand hier over te spreken en dat het toch allemaal reuzegoed

was uitgepakt, dat hij ook de volgende wedstrijd wilde komen...’ Het viel allemaal heel slecht bij Dé Stoop. Het heeft de verdere samenwerking met ook deze memorabele en markante man niet verder in de weg gestaan. Integendeel, heb overigens daarna ook nooit meer geheimen voor hem gehad. ‘Nooit zien verliezen’ Hetzelfde scenario van het bezoek van de Kroonprins herhaalde zich kort daarna bij de thuiswedstrijd van FC Den Haag tegen Young Boys. Ook hier weer veel lol, veel gezang, winst, en zelfs in het stadion het ‘Oranje Boven’, dat gezongen werd, alhoewel die tekst niet helemaal meer (om moverende redenen) in mijn geheugen terug te vinden is. Dat week volgens mij wat af van het origineel, herinner ik mij. Rond en tijdens die wedstrijd verliep alles ook veel gemakkelijker en vertrouwder. De Prins vroeg of het mogelijk was om mee te gaan naar Bern. Als ik tickets kon regelen zou hij wel met een ‘privéjet’ naar Bern gaan. Het aanbod stond, maar helaas is er toen geen gebruik van gemaakt. Misschien maar

goed ook, want nu heeft hij FC Den Haag nog nooit zien verliezen! Onlangs las ik dat hij tijdens een staatsbezoek zijn voorkeur uitgesproken had voor een andere club, met een stadion met een Koninklijke Loge. Ergens is het dan toch weer misgegaan. Misschien moeten wij zo’n loge ook maar maken in het Cars Jeans Stadion en hem weer eens uitnodigen. Als we hopelijk snel weer mogen voetballen. En hij ons weer ziet winnen... De Prins van toen, is nu onze Koning. Kleine jongens worden groot. Daar moest ik aan denken, aan onze Majesteit op die 4e mei 2020.

Competitie-indeling jeugd Onder 16 Divisie 2: ADO Den Haag, De Graafschap, FC Twente/Heracles, FC Utrecht, Volendam, Brabant United, Excelsior en VVV/Helmond Sport

Komend seizoen is er geen Jong ADO Den Haag. De KNVB had bepaald, dat in de Derde Divisie geen ‘Jong-elftallen’ van profclubs meer worden ingedeeld. Daarom – en ook om financiële redenen – in het nieuwe voetbaljaar geen Jong ADO Den Haag, maar een team in de nieuw ingevoerde ‘Onder 21’-competitie. De winnaar promoveert naar de Tweede Divisie.

Onder 15 Divisie 2: ADO Den Haag, De Graafschap, FC Twente/Heracles, FC Utrecht, Volendam, Excelsior, Heerenveen en VVV/Helmond Sport.

Onder 21 Divisie 1: ADO Den Haag, Almere City FC, FC Groningen, Heerenveen, FC Twente/Heracles, Feyenoord, NAC en NEC

Onder 14 Divisie 1: ADO Den Haag, Ajax, AZ, Feyenoord, PSV, Excelsior, Sparta, Vitesse

Onder 18 Divisie 2: ADO Den Haag, AFC, FC Groningen, FC Twente/Heracles, Volendam, NEC, NAC en Vitesse

Onder 13 Divisie 1: ADO Den Haag, Ajax, AZ, FC Groningen, FC Twente, FC Utrecht, Feyenoord en NEC.

Onder 17 Divisie 2: ADO Den Haag, AFC, Almere City FC, Alphense Boys, De Graafschap, FC Dordrecht, Volendam, Koninklijke HFC

Onder 12 (ingedeeld in O13, Divisie 3): ADO Den Haag, De Graafschap, Eindhoven, PSV, Brabant United, Roda JC, Willem II, VVV/Helmond Sport.

ADO DEN HAAG POST BESTE JEUGDTEAM ALLER TIJDEN

VI’s foto over ADO’s beste jeugdlichting aller tijdens spreekt voor zich.

ADO’S BESTE JEUGDTEAM ALLER TIJDEN Martin Jol begon er tijdens de presentatie van ADO’s technisch hart ineens over: de tijd dat de jeugdopleiding in het Zuiderpark nog de beste van Nederland was. Hij noemde de namen van spelers als Tscheu-la Ling, Johnny Dusbaba, Leen Swanenburg, Kees Storm, Martin Toet… Hij had ook zijn eigen naam kunnen noemen, want Martin sprak over de jeugdploeg van FC Den Haag-ADO uit de jaren 1972, 1973 en 1974. Dat team was waarschijnlijk onze ‘sterkste jeugdploeg aller tijden’. Met spelers die (bijna) allemaal in de Eredivisie zouden gaan spelen. Velen waren jeugdinternational, Jol, Ling en Dusbaba haalden zelfs het Nederlands elftal.In het begin van de jaren ’70 was het Zuiderpark een gigantisch voetbalbolwerk. In het seizoen

1970-1971 was ADO – na het binnenhalen van het officieuze winterkampioenschap – in de competitie uiteindelijk derde geworden. En dàt tijdens een seizoen waarin Feyenoord wereldkampioen was en Ajax de Europese titel veroverde. In een poging om het gat met deze twee topclubs wat meer te verkleinen gingen in Den Haag de twee Eredivisieclubs ADO en Holland Sport samen om FC Den Haag/ADO te vormen. Het eerste jaar na de samensmelting was geen uitgesproken succes, al werd nog wel de KNVB-bekerfinale gehaald. In De Kuip verloor FC Den Haag na een spannende wedstrijd met 2-3 van Ajax. Ondanks de nederlaag kon de Haagse ploeg met trots terugkijken naar de ma21

nier waarop zij het - in die tijd oppermachtige - Ajax partij had gegeven. Dat was aanzienlijk beter dan Feyenoord (dat een maand eerder in eigen huis met 1-5 verloor) en Internazionale (dat in de eveneens in De Kuip gehouden Europa Cupfinale door Ajax van het kastje naar de muur werd gestuurd, 2-0) hadden gedaan.

ten dik tegen. En daarmee ook de toeschouwersaantallen en de daarbij behorende recettes. Zo teleurstellend als het eerste team vaak speelde, zo veel viel er te genieten bij de wedstrijden van het reserveteam (FC Den Haag B) en van het jeugdelftal. Beide werden in het voorjaar van 1973 ook kampioen van Nederland. Zo veelbelovend was met name de ontwikkeling van de onder leiding van trainer Huub Ruygrok (die Baan opvolgde, nadat deze hoofdtrainer werd van FC VVV) staande jeugdploeg, dat het bestuur van FC Den Haag al snel het besluit nam om zo ongeveer het gehele jeugdteam een contract te geven. Zo wilde het de toekomst van de club veiligstellen.

In zekere zin was die KNVB-bekerfinale tegen Ajax het laatste hoogtepunt van de ploeg, die drie jaar eerder vorm kreeg door het werk van de Tsjechische toptrainer Václav Ježek. Hij leidde in zijn tweede jaar ADO naar het beste Eredivisieseizoen aller tijden. In de zomer van 1972 moest Ježek verplicht terugkeren naar zijn vaderland. Zijn opvolger werd de ambitieuze Evert Teunissen van Fortuna Sittard. Hij had de reputatie jeugdspelers de kans te geven zich te ontwikkelen. In een interview in de eerste FC Den Haag pocket (1972) zei Teunissen daarover: ‘Het prettige aan FC Den Haag is de aanwezigheid van ook al een kern van jeugdspelers. Met de gearriveerde jongens moeten zij zodanig kunnen samenwerken, dat er een goede doorstroming ontstaat’.

In de regionale competitie was de jeugdploeg zó veel sterker dan de concurrentie, dat al op 13 januari 1973(!) tijdens de thuiswedstrijd tegen SC Lisse (het latere FC Lisse, na fusie met Lisser Boys) met het aanstormende arbitragetalent John Blankenstein als scheidsrechter de kampioensvlag in top kon gaan. Van de 20 wedstrijden werden er 19 gewonnen; alleen de uitwedstrijd tegen regerend kampioen Feyenoord eindigde in een gelijkspel. De doelcijfers spraken boekdelen: 63-9!

Teunissen zei dit niet zomaar. Nog voordat hij solliciteerde naar de trainersfunctie bij FC Den Haag had hij de spectaculaire ontwikkelingen die zich in de Haage jeugdafdeling hadden voorgedaan, uitgebreid bestudeerd. Onder leiding van Rob Baan (in de jaren ’80 de trainer van het FC Den Haag dat ongeslagen kampioen werd en twee interlands interim-bondscoach van Oranje) was er in de jaren 1969 en 1970 intensief gescout in de leeftijdsgroep van jeugdspelers van rond de 14 jaar. Al snel daarna deed in de vaderlandse voetbalwereld het verhaal de ronde, dat er in Den Haag wat bijzonders aan de hand was. Verhalen die ook Teunissen hadden bereikt.

Om de jeugdploeg – die in de competitie nauwelijks tegenstand ondervond – beter op het op handen zijnde profbestaan voor te bereiden organiseerde FC Den Haag vanaf maart een reeks dinsdagavondwedstrijden tegen de sterkste amateurploegen uit de regio. Inzet was De Posthoorn Trofee. Op 13 maart was Wilhelmus de eerste tegenstander. De Haagse jonkies wonnen met 3-1 dankzij treffers van Wim Berckenkamp (2x) en Leen Swanenburg.

Door veel blessures en tegenslagen werd Teunissens eerste seizoen als trainer van FC Den Haag geen overweldigend succes. Na een derde plek en twee vijfde posities op rij was de club in ‘72-‘73 onder zijn leiding slechts 13e geworden. Een teleurstelling, want voor het begin van het seizoen lieten diverse spelers in interviews nog weten geweest, dat ze de tweede plaats (achter Ajax) voor mogelijk hielden. Toen FC Den Haag in de voorbereiding ook nog eens won bij de Engelse kampioen Derby County (1-2) was het optimisme helemaal groot. Maar met uitzondering van een paar wedstrijden (onder meer 3-2 winst op Feyenoord) vielen de resulta-

Met het verstrijken van de weken werd de belangstelling voor de Haagse jeugdvoetballers groter en groter. Een stroom van berichten over de vele zeges en nieuwsberichten over steeds weer nieuw getekende contracten maakte voetballend Den Haag nieuwsgierig om zelf eens te komen kijken waartoe al die jonkies in staat waren. Geen wonder dan ook dat in mei’73 de belangstelling voor het fameuze Internationale Jeugdtoernooi groot was. Ruim 12.000 fans maakten die dagen de tocht naar het Zuiderpark. En het moet gezegd: de 24e editie van het jeugdtoernooi was zó goed en zó spectaculair, dat het toernooi de bijnaam ‘West-Europa Cup’ kreeg.

ADO DEN HAAG POST BESTE TIJDEN DENJEUGDTEAM HAAG POSTALLER TERUGBLIK ADO

Boudewijn de Geer (21 Eredivisiewedstrijden voor FC Den Haag en Haarlem en ook actief bij De Graafschap, Molde FK, Lilleström, Brisbane Lions, Hercules Alicante) Kees Storm (137 Eredivisiewedstrijden voor FC Den Haag, De Graafschap en NAC, later ook nog FC Den Bosch) Leen Swanenburg (142 Eredivisiewedstrijden voor FC Den Haag, FC Groningen en NAC) Na het gelijkspel tegen Haarlem lukte het de jeugdploeg van FC Den Haag-ADO om zich op zaterdag te plaatsen voor de finale van zondag. Nadat het eerst FC Brugge eenvoudig met 2-0 (treffers Storm en Dusbaba) opzijzette, was vervolgens de zege van 1-0 (Swanenburg) op het sterke Middlesbrough genoeg voor plaatsing voor de eindstrijd tegen FC Amsterdam.

ale Internationaal Jeugdtoernooi 1973: Leen Swanenburg passeert de doelman van FC Amsterdam.

De enige ontmoeting, die FC Den Haag-ADO niet won, was de op donderdagavond gespeelde openingswedstrijd tegen een kei- en keihard spelend Haarlem (1-1, gelijkmaker Dusbaba). FC Den Haag-ADO (waar de geblesseerde Tscheu-la Ling – 242 Eredivisiewedstrijden voor FC Den Haag, Ajax en Feyenoord - ontbrak) begon aan de wedstrijd tegen Haarlem, de winnaar van een jaar eerder, met:

Op de warme finaledag was Jong FC Amsterdam – met spelers als Nico Jansen, Gerard van der Lem, Geert Meijer en reserve Heini Otto in de gelederen – een geduchte tegenstander. Dat vooral bleek tijdens de eerste helft waarin Van der Lem met een daverend afstandsschot De Lieverdjes aan de leiding bracht. Pas in de tweede helft slaagde FC Den Haag-ADO er in het tempo te verhogen. Prompt ging het snel. Een listige kopbal van Leen Swanenburg, een slimme De Geer en vervolgens ook nog een door een griepje geteisterde Martin Jol bepaalden de eindstand op 3-1. Vol trots kon aanvoerder Aad Kila de beker in ontvangst nemen uit handen van algemeen voorzitter Pim Arons.

Jos Smits (186 Eredivisiewedstrijden Roda JC en VVV) Joop Quellhorst (alleen Eerste Divisie FC Vlaardingen) Rob Monnee (26 Eredivisiewedstrijden FC Den Haag en VVV) Martin Toet (41 Eredivisiewedstrijden FC Den Haag, later nog actief voor KV Kortrijk) John Dusbaba (145 Eredivisiewedstrijden FC Den Haag, Ajax en NAC en in België voor Anderlecht, Standard Luik en Sint Niklaas)

Vooral trainer Evert Teunissen was tevreden met wat hij die meidagen zag. Direct na afloop liet hij weten dat zowel Swanenburg, De Geer, Dusbaba, Van der Wulp alsmede doelman Jos Smits per direct werden toegevoegd aan de A-selectie, die enkele dagen later zou aantreden tegen het Haagse amateurelftal. Over Martin Jol en de steeds ijzersterk ogende Wim Berckenkamp kon hij nog niet beschikken. Beiden hadden het hen voorgelegde contract nog niet getekend en waren in gesprek met andere clubs. FC Twente had interesse in Jol, terwijl Berckenkamp fullprof kon worden bij Feyenoord. Het zou nog een paar weken duren voordat beiden ook een contract bij FC Den Haag tekenden.

Aad Kila (318 Eredivisiewedstrijden voor ADO, FC Den Haag en FC Twente) Martin Jol (253 Eredivisiewedstrijden voor FC Den Haag en FC Twente, en ook actief voor Bayern München, West Bromwich Albion en Coventry City) Wim Berckenkamp (12 Eredivisiewedstrijden voor FC Den Haag en Go Ahead Eagles)

Een week na de winst op het eigen jeugdtoernooi volgde de echte kroon op het werk van Baan en Ruygrok. 23

Tijdens en tweedaags toernooi op het KNVB Sportcentrum in Zeist werd op zeer imponerende wijze het landskampioenschap binnen gehaald. Met een spervuur van aanvallen werden de kampioenen van vijf andere regio’s moeiteloos opzij gezet. Op zaterdag wonnen de Haagse talenten van MVV (7-1) en Emmen (5-0), waarna op zondag eerst een revanche volgde op Haarlem voor het gelijkspel van een week eerder. Dit keer werd met 4-1 gewonnen. Twee 2-0 zeges op PEC Zwolle en BVV maakten het feest vervolgens compleet. In vijf wedstrijden (steeds van 2x 30 minuten !!) was liefst 20 keer gescoord. Met acht doelpunten werd Kees Storm topscorer van het toernooi om de nationale titel.

ingeschreven voor de Intertoto-competitie. Na slechts drie trainingen en nog zonder de om verschillende redenen ontbrekende basisspelers Aad Kila, Kees Bregman en Hans van Eeden begon op avond van zaterdag 7 juli 1974 het nieuwe seizoen met de thuiswedstrijd tegen de Zweedse koploper Atvidaberg. De ontmoeting leverde direct een 3-2 zege op en met name het spel van de twee keer scorende en zeer kopsterke spits (1,87 meter) Thor Fuglset was de 5.238 aanwezige toeschouwers goed bevallen. Tot aan de laatste voorrondewedstrijd bleef FC Den Haag in de race voor de groepszege en de prijs van 10.000 Zwitserse franken. Uiteindelijk lukte dat niet omdat de laatste thuiswedstrijd tegen het West-Duitse Hannover’96 met 0-1 verloren ging.

Iedereen bij ADO wist dat de grote transitie van de zomer van 1973 – hoe noodzakelijk ook - een flinke gok was. Dick Advocaat vertrok immers naar Roda JC, terwijl ‘superstar’ Harald Berg terugkeerde naar Noorwegen. In een afscheidsinterview met Wim Schild jr. van de Haagsche Courant was de Noor uiterst lovend over de aanstormende jeugdtalenten. Over Boudewijn de Geer bijvoorbeeld. Volgens Berg had de 17-jarige jonkheer, kleinzoon van een voormalige minister-president en afkomstig van HVV, ‘alle eigenschappen van een spelmaker.’ Ook over de door Feyenoord begeerde Berckenkamp (‘een uitstekende linkerspits’) en John Dusbaba was hij lovend, al zou volgens Berg de linksback uiteindelijk beter tot zijn recht komen als ausputzer of voorstopper. De Noor had een vooruitziende blik, want eenmaal spelend vanuit een centrale rol zou Dusbaba later een vooraanstaande rol gaan spelen bij Ajax en Anderlecht. En ook zou hij op die positie vier keer voor Oranje uitkomen.

VI afficheert FC Den Haag als toekomstig landskampioen.

Vol goede moed begon FC Den Haag aan het nieuwe seizoen. Echter, binnen enkele weken was er van dat goede gevoel niets meer over. De eerste wedstrijden (1-1 thuis tegen De Graafschap en een 0-1 nederlaag bij Sparta) waren teleurstellend. Echt rampzalig was het feit, dat de achtvoudige Noorse international en spits Thor Fuglset eind augustus van artsen het advies kreeg vanwege hartritmestoornissen zijn loopbaan direct te beëindigen. Behalve dat het voor de zeer sympathieke 22-jarige Noor een persoonlijk drama was zat Evert Teunissen in één klap zonder aanvalsleider. Om een centrale rol te kunnen vertolken kwamen Bregman en Bres immers nog fysieke kracht te kort en was jeugdspeler Kees Storm uiteraard nog te onervaren.Geen wonder dan ook dat met het team van ‘Oom Aad en zijn neefjes’ maar niet echt wilde vlotten. In de eerste negen Eredivisiewedstrijden van ‘73-‘74 werd

Zonder de middenvelders Berg en Advocaat zou FC Den Haag de weg omhoog weer kunnen oppakken, zo was het idee bij het FC-bestuur: de as Thie-MansveldDe Zoete-Fuglset was ijzersterk, de aanstormende jeugd van exceptionele klasse. In het Zuiderpark stond iets bijzonders te gebeuren, dat kon niet missen. Voetbal International komt de eer toe de kreet ‘Oom Aad met zijn neefjes’ bedacht te hebben. Het weekblad publiceerde een verhaal met daarbij een foto waarop de centraal staande Mansveld een elftal talentvolle FC-jeugdspelers (zittend op twee wippen) presenteert. Eén van de besten - Tscheu-la Ling – ontbreekt op de foto. Om de jonge selectie nog voor de competitiestart zo veel mogelijk ervaring te laten opdoen, had FC Den Haag zich

ADO DEN HAAG POST BESTE JEUGDTEAM ALLER TIJDEN

slechts zes keer gescoord. En zelfs niet één keer door een aanvaller. Met drie treffers was de vederlichte middenvelder Hugo Lochtenbergh in die tijd de topscorer van de ploeg. Pas eind oktober kwam ‘de FC’ los. Tegen NAC werd thuis met liefst 8-3 gewonnen, een week later werd Feyenoord in De Kuip met de rug tegen de muur gezet. Hoewel het jonge FC Den Haag die wedstrijd niet won (3-3) was het spel aanleiding voor Voetbal International om de kop ‘Den Haag kampioen van 1977’ op de cover te zetten.

zigheid zou kosten, maar hem uiteindelijk twee maanden aan de kant zou houden. Zonder de sturende aanvoerder won FC Den Haag in die twee maanden géén van de zeven wedstrijden en speelde slechts twee keer gelijk. Het was in deze periode, dat Teunissen een nieuwe jeugdspeler een kans gaf zich in het eerste te bewijzen. Op zondag 20 januari 1974 debuteerde Martin Jol in het Zuiderpark tegen Ajax (0-1). Pas op 3 maart maakte Aad Mansveld in de met 0-1 verloren thuiswedstrijd tegen FC Amsterdam zijn rentree. Het leek ruim op tijd voor het begin van het WK, maar twaalf dagen later raakte Mansveld opnieuw geblesseerd. Op de vrijdagavondtraining kwam hij na een kopbal zo ongelukkig terecht dat hij daarbij zijn linkerenkelband scheurde. Het gevolg: een operatie en acht weken gips. Weg WK en - voor FC Den Haag - weg seizoen. In de resterende maanden won FC Den Haag slechts één keer (thuis van Haarlem, 1-0) en scoorde nauwelijks. Met slechts 28 treffers (waarvan elf in die laatste week van oktober) was FC Den Haag de minst scorende ploeg in de Eredivisie.

‘Waar de ploeg twee jaar lang werd afgeschilderd als de mislukte fusie tussen ADO en Holland Sport, heette FC Den Haag ineens dé kandidaat om over enige jaren te profiteren van de slijtageverschijnselen van Ajax en Feyenoord. Dat perspectief werd zondag nogmaals benadrukt, toen FC Den Haag zeer verrassend Feyenoord een gelijkspel afdwong. Met tot aan het begin van dit seizoen volkomen onbekende spelers als Dusbaba, Lochtenbergh, Storm en Swanenburg presteerde de ploeg het nota bene om vanuit en verloren positie (3-1) terug te komen. Het duidt op mentaliteit, terwijl de in potentie aanwezige kwaliteit in de slotfase eveneens tot uitdrukking kwam - de kranten hebben er maandag bol van gestaan,’ schreef Voetbal International.

Toch beleefden de weinig verwende Haagse voetbalfans een mooi competitieslot. Na afloop van de laatste wedstrijd tegen MVV (1-1), werd doelman Ton Thie uitgeroepen tot de beste speler van het seizoen. Hij moest die titel wel delen met Jan Jongbloed van FC Amsterdam.

Tot en met de Kerst presteerde het vernieuwde FC Den Haag daarna volgens de verwachtingen. Nadat FC Utrecht op Tweede Kerstdag in het Zuiderpark met 2-0 was verslagen, stonden de jonge Hagenaars met 17 punten uit 16 wedstrijden keurig in de bovenste helft van de ranglijst. Het zou de hoogste positie van het seizoen zijn. Immers, de ploeg verloor opnieuw een belangrijke speler uit ‘de as’. Daags na kerstmis werd Aad Mansveld in het Bronovo ziekenhuis aan de wreef geopereerd. Het was een blessure die hem al lang kwelde. Vooraf had de medische staf aangegeven dat het om een kleine en simpele ingreep zou gaan, maar in de praktijk viel dat zwaar tegen. Plotseling zaten ‘de neefjes’ enkele maanden zonder ‘hun Oom’ die kort ervoor hét mooiste moment uit zijn loopbaan meemaakte. Als international van Oranje speelde Aad Mansveld in het Olympisch Stadion met 0-0 gelijk tegen België. Die puntendeling was genoeg voor WK-kwalificatie. FC Den Haags aanvoerder leek zeker van deelname aan de eindronde in West-Duitsland. Vandaar, die wreefoperatie, die hem oorspronkelijk slechts tien dagen afwe-

Het was pas echt genieten van het feit dat – nadat alle competitieverplichtingen achter de rug waren – FC Den Haags ijzersterke jeugdploeg van een jaar eerder, weer voor enige tijd werd herenigd. Eerst tijdens het eigen internationale jeugdtoernooi en daarna ook nog in de strijd om de KNVB-beker voor C-teams. In vergelijking met een jaar eerder waren alle spelers media 1973 sterker en meer ervaren. Velen hadden al Eredivisieervaring, anderen waren fysiek getest tijdens talloze oefenwedstrijden tegen Eerstedivisieclubs en tegen top-amateurteams. Op 17 maart 1973 had de algemene vergadering van de KNVB besloten een einde te maken aan de competitie voor B-teams (reserve-elftallen) en daarvoor in de plaats een betaalde jeugdcompetitie (alsmede een bekertoernooi) in te voeren. De B-ploeg van FC Den Haag sloot twee maanden later de competitie winnend af en werd daarmee de laatste reservekampioen van Nederland. De invoering van de nieuwe jeugdcompetitie (voor spelers van 16 tot 21 jaar, met twee

dispensatiespelers) betekende overigens dat FC Den Haag-ADO niet langer aan de interregionale jeugdcompetitie van het amateurvoetbal kon deelnemen. Uiteraard was kampioen FC Den Haag de voor iedere tegenstander te kloppen ploeg. Ondanks het feit dat de helft van de oude ploeg inmiddels in de Eredivisieselectie was opgenomen, deelde FC Den Haag op de eerste speeldag van de nieuwe jeugdcompetitie (1 september 1973) een daverende dreun uit door in De Meer met 2-4 van Ajax te winnen. Kees Storm en Barend van Hijkoop troffen ieder twee keer doel. Die zege in Amsterdam was geen toeval. In alle onderlinge ontmoetingen met Ajax en Feyenoord bleef FC Den Haag ongeslagen. De thuiswedstrijden tegen Ajax (1-0, een goal van Leen Swanenburg) en Feyenoord (2-1; Jol en Van Hijkoop) werden gewonnen; de return in De Kuip eindigde in 0-0. Uiteindelijk zorgde één off day er voor dat FC Den Haag niet opnieuw de titel veroverde. Door onderschatting verloor FC Den Haag op een koude zaterdagmiddag in februari met 2-0 van het later als 11de geëindigde Telstar. Ondanks het feit dat zeven van de acht wedstrijden daarna werden gewonnen, was Ajax niet meer in te halen. De Amsterdammers (die dus twee keer waren verslagen) hadden na 24 wedstrijden 37 punten, FC Den Haag ééntje minder.

Tscheu-la Ling als maker van het enige doelpunt in de finale van het Internationaal Jeugdtoernooi 1974 tegen Ajax.

de bal vervolgens in het lege doel deponeerde. De ploeg waarmee FC Den Haag aan de finale begon was: Van der Meer – Toet, Monnee, Dusbaba, Landers – Van der Wulp, Jol, Berckenkamp – Ling, Storm, De Geer. Voordat ‘het beste jeugdteam aller tijden’ uiteenviel, wachtte FC Den Haag nog één klusje: de laatste fase van de naar ex-international Henk Pellikaan genoemde bekercompetitie. In de loop van het gewone seizoen had FC Den Haag al vier poulewedstrijden gespeeld in een regionale groep met AZ’67, Haarlem, Telstar en Volendam. Drie keer werd gewonnen, alleen bij het dekselse Telstar (dat FC Den Haag twee weken later in de competitie dus opnieuw zou verrassen) werd met 0-0 gelijkgespeeld. Een week na het internationale jeugdtoernooi werd in een tijdsbestek van tien dagen de knock-out fase van de zogenaamde Pellikaan Beker afgerond. Op 30 mei was in de kwartfinale Go Ahead Eagles kansloos (4-1, 2x De Geer, Ling en Berckenkamp), zodat FC Den Haag zich in de halve finale opnieuw kon verheugen op een ontmoeting met Ajax. De wedstrijd op 5 juni 1974 was de vierde ontmoeting van de beste spelers van het Zuiderpark en De Meer. En voor de vierde keer dat seizoen was het FC Den Haag die als winnaar het veld verliet. Opnieuw was de score 1-0. Maker van het enige doelpunt was dit keer vleugelspits Barend van Hijkoop.

De twee weken tussen de laatste competitiewedstrijd in Haarlem en het begin van het jeugdtoernooi waren ruim voldoende om de teleurstelling van de gemiste titel te verwerken. Het resultaat was er ook naar: tussen 23 en 26 mei’74 slaagden de zeer gemotiveerde jeugdige Hagenaars er in om voor de tweede keer op rij het eigen toernooi (editie 25) te winnen. In totaal 20.000 kijkers waren op het jubileumevenement afgekomen. Na zeges op Middlesbrough (2-0, Storm en Ling) en Haarlem (3-0, 2x De Geer en Storm) en ondanks een onverwachte nederlaag van 1-0 tegen het Haags Jeugdelftal werd de finale bereikt waarin de grote concurrent Ajax de tegenstander was. In de voorronden van het toernooi hadden de Amsterdammers al hun wedstrijden gewonnen, maar dat bleek geen garantie voor succes tegen het oppermachtige FC Den Haag. Net als in de competitie eindigde de wedstrijd tussen beide kemphanen in het Zuiderpark in 1-0. Het enige doelpunt kwam op naam van de excellerende Tscheu-la Ling, die de uitlopende Ajax-doelman Van der Linden handig wist te passeren en

Diezelfde Van Hijkoop zou een paar dagen later (op zaterdag 8 juni) tijdens de in stromende regen gespeelde finale in Zoetermeer een belangrijke, maar buitengewoon

ADO DEN HAAG POST BESTE JEUGDTEAM ALLER TIJDEN

korte rol spelen. De eindstrijd tegen Feyenoord (dat in de andere halve finale PSV met 1-2 had geklopt) was nog geen negen seconden (!!!) oud, toen de doorgebroken Van Hijkoop door Feyenoord-verdediger en latere (23-voudige) international Michel van de Korput meedogenloos tegen de grond werd geschopt en scheidsrechter Frans Derks wel een strafschop móest geven. Het goede nieuws voor FC Den Haag was dat Boudewijn de Geer vanaf de strafschopstip doelman Ger Reitsma moeiteloos klopte. Het feit echter dat Van Hijkoop niet verder kon spelen en direct al door Martin Jol moest worden vervangen, was voor de ploeg van trainer Rinus Loof wel degelijk een forse klap.

naam van dispensatiespeler-doelman Woody Louwerens. De ex-doelman van Holland Sport liet de bal glippen, waarna Wim van Til de gelijkmaker intikte. In de tweede helft was een steeds slordiger spelend FC Den Haag kansloos, zeker nadat Jan Everse gebruik had gemaakt van een dekkingsfout van Rob Monnee (2-1, 63). De derde Feyenoord-treffer, die op naam kwam van Adri Nanlohy, zorgde er uiteindelijk voor dat sponsor Henk Pellikaan na afloop een cheque van 8000 gulden overhandigde aan Feyenoord. Als finalist mocht FC Den Haag 3.000 gulden incasseren. En zo werd in de Zoetermeerse regen een prachtig hoofdstuk in de Haagse voetbalgeschiedenis afgesloten. Dit was de laatste opstelling van het unieke elftal: Louwerens – Quellhorst, Ouwehand, Monnee, De Caluwé – Van Spronsen, Berckenkamp, De Graaf – De Geer, Storm (Van der Wulp), Van Hijkoop (Jol). Een groot aantal van de spelers zou het daaropvolgende seizoen deel uitmaken van het FC Den Haag van Vujadin Boškov. Anderen zouden in de loop der jaren de club verlaten om elders successen te vieren.

Een beetje analoog aan wat het grote Oranje een maand later in de WK-finale in München zou overkomen bleek een hele vroege, benutte penalty geen garantie voor succes. In de slagregens was die zaterdagmiddag goed voetbal onmogelijk, zodat de bekerfinale een waar foutenfestival werd. Eén van die fouten kwam na 35 minuten op

Elf maanden na de nederlaag in Zoetermeer stonden De Caluwé, Ouwehand, Jol en – als invaller – Van Hijkoop opnieuw in een bekerfinale. Op 15 mei 1975 maakten ze deel uit van het FC Den Haag, dat in De Kuip FC Twente met 1-0 klopte.

Johnny Dusbaba’s laatste daad namens FC Den Haag ADO voor zijn vertrek naar Ajax: de beker in ontvangst nemen van het Internationaal Jeugdtoernooi 1974.

SUPERSONISCH SNELLE ONTWIKKELING

Regionaal kampioen

Winnaar Internationaal Jeugdtoernooi 1973

ADO’S BESTE JEUGDLICHTING MAAKTE EEN SNELLE ONTWIKKELING DOOR, HETGEEN HET TREFFENDST WORDT GEÏLLUSTREERD DOOR BIJGAANDE TEAMFOTO’S. VAN KAMPIOEN IN DE A-REGIONALE COMPETITIE OP 13 JANUARI 1973, NAAR HET WINNEN VAN HET INTERNATIONAAL JEUGDTOERNOOI IN JUNI 1973, ALS HOFLEVERANCIER (5 SPELERS!) VAN DE UEFA-JEUGD (ORANJE ONDER 18), HOFLEVERANCIER VAN FC DEN HAAG IN HET SEIZOEN 1973-1974 TOT HET WEER WINNEN VAN HET INTERNATIONAAL JEUGDTOERNOOI IN JUNI 1974. NOOIT GING DE ONTWIKKELING VAN DE EIGEN JEUGD ZO SUPERSONISCH SNEL!

ADO POST COLUMN

Hofleverancier UEFA-jeugd

In selectie 1973-1974 FC Den Haag 1

(Weer) winnaar Jeugdtoernooi 1974

JOS JONKER: ‘IK WILDE HELEMAAL NIET NAAR AZ, MAAR BIJ FC DEN HAAG BLIJVEN’ JOS JONKER HAD VEEL LANGER BIJ FC DEN HAAG WILLEN BLIJVEN DAN DIE TWEE SEIZOENEN (1978-1979 EN 1979-1980) DIE HIJ ER SPEELDE. ZELFS NU, VEERTIG JAAR NA DATO, VINDT DE 69-JARIGE NOORD-HOLLANDER DAT NOG. HIJ LICHT TOE: ‘WAT MIJ BETREFT MOEST ÉÉN MAN DAAR WEG, ANDERS ZOU IK GEWOON STOPPEN!’

Wie die man was wil hij zelfs nu niet zeggen. De trainer, Piet de Visser? ‘Nee, die kwam zelfs naar mijn huis in Castricum toe. Hij zei op de hem enthousiaste wijze: Jos, jij gaat niet stoppen, jij gaat ook niet weg. Jij blijft bij mij, bij FC Den Haag!’ De linkermiddenvelder, die beschikte over een verfijnde techniek, een magnifiek overzicht en een fluwelen pass die veelal vertrok van zijn linkervoet, ging uiteindelijk toch overstag. Naar AZ’67, naar de op titeljacht zijnde formatie van trainer Georg Kessler.

Jos Jonker legt aan met links tijdens de bekerwedstrijd tegen VUC.

Een mooier verjaardagscadeau kon de familie het meisje niet geven’. En Jos Jonker bleek in de Alkmaarderhout het laatste puzzelstukje te zijn, dat minutieus paste in een team, dat op weg was naar de eerste landstitel, die in 1981 zou worden behaald. Hij werd zelfs international, tweemaal liet hij het oranje shirt over de schouders glijden. Bondscoach Jan Zwartkruis liet hem op 11 oktober 1980 in Eindhoven tegelijk met Martin Jol (toen uitkomend voor FC Twente) debuteren voor Oranje tegen West-Duitsland (1-1). Rob Baan riep hem op 22 februari 1981 op voor de WK-kwalificatie-interland tegen Cyprus (3-0) in Groningen. Liefst zeven spelers van AZ stonden toen in de basis van Oranje, waar oud-ADO’er Romeo Zondervan (destijds speler van FC Twente) zijn enige interland speelde.

Jos Jonker tekent evenals Ton Wickel het contract bij FC Den Haag onder toeziend oog van trainer Piet de Visser.

Pieter de Dulk, destijds voorzitter van FC Den Haag, onderhandelde met zijn Alkmaarse confrater Klaas Molenaar over de transfer van Jos Jonker. Eerst op het Italiaanse eiland Capri ten tijde van het EK 1980, dat op het Apennijns schiereiland plaatsvond. En de afrondende besprekingen waren ten huize van de familie Molenaar in Heiloo. Pieter herinnert zich niet, dat Jos Jonker juist in Den Haag wilde blijven. ‘Sterker nog, de familie Molenaar was juist speciaal blij met de komst van Jos naar AZ. De dochter des huizes was die dag jarig en gek van Jos.

Met AZ werd hij behalve landskampioen ook winnaar van de KNVB-beker (2x) en bereikte hij de finale van de UEFA Cup tegen Ipswich Town. En toch stelt hij tot aan de dag van vandaag wonderlijk genoeg: ‘Ik had in 30

ADO POST JOS JONKERS

Den Haag willen blijven! Joh, ik had het naar mijn zin in Den Haag. Ik speelde lekker, in een goede ploeg bovendien. Werd ook nog een keer uitgeroepen tot Speler van het Jaar. Hoewel ik helemaal geen figuur ben die zo nodig op zoek is naar complimenten voelde ik mij wel gewaardeerd.’ Zuiderpark In de zomer van 1978 koos Jos Jonker voor het Zuiderpark na acht jaar Telstar, zijn eerste profclub na in zijn jeugdjaren te zijn begonnen bij Vitesse’22, de club uit zijn woonplaats Castricum. Bij Telstar ontwikkelde hij zijn kwaliteiten op Eredivisie-niveau: zijn balvaardigheid, inzicht, overzicht en passes met bijna computergestuurde precisie. Tempo en temperament kwamen wat ingetogen over. Wie persoonlijk met hem kennis maakte voelde prompt de bevestiging van de indruk van zijn rustige karakter, maar ontdekte ook dat Jos onverwacht kolderiek uit de hoek kon komen. Zoals een moment, waarop hij na twee bevredigend afgewerkte interlands (tegen WestDuitsland en Cyprus) door bondscoach Kees Rijvers niet

Als debutant in Oranje tegen West-Duitsland. Ook Martin Jol droeg voor het eerst het shirt van Oranje.

tief adequate aanvulling kwam. Jos Jonker gaf aan, dat dit vroeg of laat zou leiden tot degradatie. ‘Ik hoef niet per se weg, maar als dit beleid niet verandert zoek ik toch een andere club.’ In 1978, zijn laatste jaar bij Telstar werd zijn verwachting werkelijkheid. Jos Jonker vertrok, wilde wel in Castricum bij familie en zijn fijne huis nabij de duinen blijven wonen en koos voor een club binnen redelijke afstand. Dat werd FC Den Haag, hoewel hij eigenlijk al eerder rond was met Sparta. ‘Toen kwam FC Den Haag, vond ik een leuke club, kreeg een leuk contract’. In een veel eerder stadium had hij lichte interesse gewekt van Ajax. Die was trouwens snel voorbij, nadat hij Rinus Michels de hand had geschud. ‘Een slap handje’, vond Ajax’ toenmalige coach. Jos Jonker haalde toen maar zijn schouders erover op. Hij vond het een raar argument om de belangstelling voor zijn voetbalkwaliteiten te laten verdampen. In het Zuiderpark kwam Jos Jonker terecht in een wat sterkere spelersgroep terecht dan hij gewend was bij Telstar. Een selectie met onder anderen Hans Galjé, René van Antwerpen, Aad Mansveld, Dick Advocaat, Cees Tempelaar, Simon van Vliet, Ton Wickel, Arie van der Zwan, John Lorié, Roger Albertsen, Aad Kila, Joop Korevaar, Chris Treling, André Wetzel, Bert Blijie, Fred Goemans, Oeki Hoekema en Henk van Leeuwen. In zijn tweede Haagse jaar dienden zich jongeren als Marco de Vroedt, René den Os, René van Delft, Emiel Monsanto, Aad van Bergenhenegouwen aan, alsmede aankopen als Ron Goodlass, Harrie Melis en de van Waddinxveen aangetrokken Dido Havenaar. ‘Een goede spelersgroep. Ik kon met mijn spel goed uit de voeten, kon mijn passes fantastisch kwijt. En het ging eigenlijk qua resultaten heus aardig. Het leukste vond ik een thuiswedstrijd tegen AZ, die wij met 3-2 wonnen. Ik scoorde een keer. Scoren

Met een vrije trap stelt Jos Jonker de verdediging van Feyenoord op de proef.

werd geselecteerd. Tegen intimi mopperde Jos Jonker daarover en floepte de kwalificatie ‘tuinkabouter’ eruit. Niet wetende dat er een verslaggever van De Telegraaf in zijn nabijheid vertoefde. Prompt stond het de volgende dag in de krant en kon Jos een vervolg van zijn interlandloopbaan vergeten. ‘Jemig, weet je dat nog? Was jij soms die verslaggever?’ lacht hij nu. Hoewel Jos Jonker nooit veel pretenties had was hij wel kritisch. Een houding, die hem noopte na acht jaar Telstar te verlaten. De club uit de IJmond draaide jarenlang degelijk mee in de Eredivisie, maar zag jaar in, jaar uit, zijn beste krachten vertrekken zonder dat er voor kwalita31

tegen de club uit de buurt van je woonplaats, dat deed mij wel iets.‘ En tegen je latere werkgever, waarmee de nationale top bereikte, waardoor je international werd en Europees beker voetbal speelde. ‘Ja, okay, dat was later… In mijn eerste jaar eindigde FC Den Haag als zevende en in het tweede als tiende. Helemaal niet slecht, toch?’ Toch klinkt het vreemd, dat je ondanks die successen in Alkmaar met meer genoegen terugkijkt op je tijd bij FC Den Haag dan bij AZ. ‘Weet je, bij FC Den Haag kon ik mijn eigen spel spelen. En dat paste ook nog goed binnen het spel dat FC Den Haag als ploeg wilde spelen. Bij AZ moest ik toch meer in dienst van de ploeg spelen. Ik begrijp natuurlijk wel, dat het moest, maar dat neemt niet weg, dat het spelen van je eigen spel veel leuker is.’ In ieder geval bereikte Jos Jonker er mee, dat hij een gewilde speler werd bij de Alkmaarse club, daar naar toe

De trotse vader Jan Jonker met negen van zijn zonen in zijn slagerij.

Ajax) en de opmerkelijke doelcijfers 101-30. Goed voor de eerste landstitel. Na drie seizoenen Alkmaarderhout was de koek op als voetbalprof. Jos Jonker ging terug naar de club waar het voetballen voor hem en zijn familie begon: Vitesse’22. Jonker stamt uit een gezin met veertien kinderen (!). Ooit speelde hij in het eerste van Vitesse’22 met nog vijf van zijn broers. Zes Jonkers in één team dus! Hij komt dus uit wat je met recht een kroosrijk Hollands gezin mag noemen. Jos Jonker: ‘Inderdaad, meneer pastoor zat er achter, hè. Ik bedoel, hij stimuleerde dat blijkbaar. Zo ging dat in die tijd. Dan heb ik het een stuk rustiger aangedaan, met drie kids. Maar ja, die hebben inmiddels voor acht kleinkinderen gezorgd. En er komt nog meer aan. Van mij mag het, hoe meer hoe leuker,’ zegt hij zonder ‘meneer pastoor’ te willen uithangen. Een ander opmerkelijk feit uit de familiehistorie is, dat Jos Jonker als jeugdspelertje bij Vitesse’22 niet altijd in de pas liep. Hij werd door zijn jeugdtrainer zelfs weggestuurd. De jeugdtrainer, die uiteindelijk zijn schoonvader zou worden… Trouwens, nog steeds is Jos Jonker als speler bij Vitesse’22 hooglijk gewaardeerd. Hij werd eind vorig jaar met het veruit grootste aantal stemmen gekozen voor de Hall of Fame van de club. Nog voor Arjan de Zeeuw, Johan Baltus, Kees Luijcks (oud-speler ADO Den Haag), Michel Vonk, Dick Twisk en zijn oudere broer Nico.

Als speler van AZ’67 schiet hij doelman Eddie Treijtel te hulp voordat Ajacied Dick Schoenaker gevaarlijk kan worden.

ging en er drie seizoenen zou volmaken.… Kampioen en tweemaal bekerwinnaar worden, tweemaal international, negentien Europese bekerwedstrijden speelde, inclusief de finale tegen Ipswich Town voor de UEFA Cup. AZ had trouwens een prachtig team met spelers als Jantje Peters, Kristen Nygaard, Kees Kist, Pier Tol, Kurt Welzl, Ron Spelbos, Hugo Hovenkamp, Peter Arnzt en Eddy Treijtel in het doel. AZ hanteerde een systeem van geduldig, bijna eindeloos combineren, waarmee praktisch alle tegenstanders als het ware in slaap werd getikt. En dan sloeg de brigade van Georg Kessler genadeloos toe. De editie van 1980-1981 van de Eredivisie sloot het ‘Gouden’ AZ, waarvan Jos Jonker deel uitmaakte, af met 27 zeges, zes gelijke spelen en één nederlaag (tegen

‘Na mijn profloopbaan ben ik nog lang doorgegaan met voetballen. Bij Vitesse’22 zoals gezegd. Tot mijn 47e in het eerste, later in een – zeg maar – vriendenelftal. Ik heb mij wel vaak kapot geërgerd aan scheidsrechters. Ik werd zelfs een keer zo boos, dat ik de scheidsrechter zijn opschrijfboekje uit handen griste, verscheurde en weggooide. Hij beweerde, dat ik een kopstoot had gege32

ADO POST JOS JONKERS

van een nieuwe kruisband. En ook kneusde ik mijn voet op drie plaatsen tegelijk. Ik doe het nu rustig aan. Pensionado, hè. Ben graag thuis, familieleden om me heen. Kinderen, kleinkinderen. Geen last van corona, maar een rustig en goed leven. Tijdens en na het voetbal altijd gewerkt, de nodige cursussen gevolgd. Ook tot aan mijn (burgerlijke, red.) pensioen is het mij goed gegaan.’

ven. Nou, dat was helemaal niet zo. Maar goed, nu heb ik daar geen last meer van, want ik ben inmiddels al lang gestopt. Dertig jaar voetballen bij de amateurs is lang zat, niet?’ Opmerkelijke verhalen voor iemand, die voor het ‘grote publiek’ eerder als rustig, sterker nog, introvert bekend stond. Een lang leven voetbal eiste ook zijn tol. Jos Jonker: ‘Ik had heel lang veel last van mijn knie. Ben ook voorzien

JOS JONKER IN CIJFERS Geboren op 23-04-1951 in Castricum Begonnen met voetbal bij Vitesse’22 (Castricum) PROFLOOPBAAN: 1970-1978: Telstar (225 competitiewedstrijden, 17 doelpunten) 1978-1980: FC Den Haag (64 competitiewedstrijden, 5 doelpunten) 1980-1983: AZ’67 (90 competitiewedstrijden, 15 doelpunten) Totaal: 379 wedstrijden in de Eredivisie, 37x gescoord Loopbaan beëindigd bij Vitesse’22 (Castricum)

ORANJE 11-10-1980: 22-02-1981:

EINDKLASSERINGEN IN EREDIVISIE: Nederland – West-Duitsland 1-1

1970-1971:

11e plaats met Telstar

(in Eindhoven)

1971-1972:

11e plaats met Telstar

Nederland-Cyprus 3-0

1972-1973:

12e plaats met Telstar

(WK-kwalificatie, in Groningen)

1973-1974:

6e plaats met Telstar

1974-1975:

7e plaats met Telstar

DOELPUNTEN VOOR FC DEN HAAG:

1975-1976:

9e plaats met Telstar

Seizoen 1978-1979

1976-1977:

14e plaats met Telstar

12-08-1978:

FC Den Haag-KV Kortrijk

1977-1978:

18e plaats met Telstar

30-09-1978:

NAC-FC Den Haag 3-1 (1 doelpunt)

(oefenduel) 2-1 (1 doelpunt)

(degradatie naar Eerste divisie)

28-10-1978:

MVV-FC Den Haag 1-1 (1 doelpunt)

1978-1979:

7e plaats met FC Den Haag

07-03-1979:

FC Amsterdam-FC Den Haag 0-2

1979-1980:

10e plaats met FC Den Haag

1980-1981:

1e plaats met AZ’67 (landskampioen)

1981-1982:

3e plaats met AZ’67

1982-1983:

11e plaats met AZ’67

(1 doelpunt) 02-06-1979:

FC Den Haag-AZ’67 3-2 (1 doelpunt)

SEIZOEN 1979-1980 13-10-1979:

FC Den Haag-VUC (beker) 5-1 (2 doelpunten)

ALS PROF GETRAIND ONDER:

10-11-1979:

Sparta-FC Den Haag 2-2 (1 doelpunt)

Jan Rab

(Telstar)

09-01-1980:

RKSVM-FC Den Haag (oefenduel) 2-9

Joop Castenmiller

(Telstar)

(4 doelpunten)

Mircea Petescu

(Telstar)

26-01-1980:

AZ’67-FC Den Haag 2-1 (1 doelpunt)

Piet de Visser

(FC Den Haag)

17-02-1980:

SC Amersfoort-FC Den Haag (beker) 1-8

Georg Kessler

(AZ’67)

(1 doelpunt)

Hans Eijkenbroek

(AZ’67)

DE BEELDEN ‘Bij de beelden’. Iedere rasechte ADO’er weet waarover wij het hebben. Het gaat over de beelden die staan aan de ingang van het Zuiderpark, bij het Veluweplein. ‘Ja, Adam en Eva’, klinkt steevast de reactie. De beelden zijn een creatie van de kunstenares Corinne Franzén-Heslenfeld (1903-1989). Zij begon er in 1941 aan en liet haar creaties gieten in de Eerste Nederlandsche Witmetaalfabriek in Leiden. In 1945 kregen de beelden hun bestemming bij de ingang van het Zuiderpark en vormen sindsdien hèt erkenningspunt van het grootste volkspark van Nederland. ‘Man’ en ‘Vrouw’ was de simpele benaming, die Corinne Franzén-Heslenfeld haar kunstwerken meegaf. De ‘Man’ staat in haar ogen symbool voor overwinning, de ‘Vrouw’ voor snelheid. In de volksmond werd het al snel ‘Adam en Eva’. Als je er jaar in, jaar uit langs gaat zie je het bijzondere nauwelijks meer. Eigenlijk schandalig. Als je erover nadenkt moeten velen het bijzonder en mooi vinden. Zo’n entree van een park, waar je club jarenlang was gevestigd en met de opleiding daar nog steeds haar

thuisbasis heeft. En straks, als in het Cars Jeans Stadion het kunstgras verdwijnt, ook de profs hier gaan trainen. De ‘Beelden’, ‘Adam en Eva’, vormen het herkenningspunt, sterker het is eigenlijk al tientallen jaren een ‘meeting point’. Heel speciaal is de entree van het Zuiderpark wel. Zeker voor nieuwelingen, voor wie de beelden veelal als eerste indruk gelden en zelden zullen vergeten. Ouderen zullen over Adam en Eva spreken, als zij teruggaan naar de tijd van hun jeugd en voor uitwedstrijden nog moesten verzamelen op ADO. En als er in piektijden geen ruimte op ‘De Aftrap’ (dat toen nog niet zo heette) was dan was het ‘verzamelen bij de beelden’. Met een ondeugende knipoog naar Eva… Zonder het hardop te zeggen vindt iedereen die beelden mooi. En bijzonder.

ADO POST VAN AUGUSTUS 1945 In augustus 1945 verscheen de eerste ADO Post van na de Tweede Wereldoorlog. Een bijzonder nummer, waarin gevoelens van (herwonnen) vrijheid op ingetogen wijze de boventoon voerden. Ingetogen, omdat schaarste en beperkingen die tijd nog duidelijk kenmerkten. Trainer Wim Tap deed een oproep om voetbalschoenen met elkaar te delen… Wie een wedstrijd had gespeeld kreeg het advies de schoenen uit te lenen aan clubgenoten die die dag later moesten spelen! De bevrijders worden bedankt, slachtoffers herdacht. Genegenheid over de voedseldroppings om de ellende van der hongerwinter 1944 zo snel mogelijk te vergeten. Opgetogen over het feit, dat de media, waaronder ADO Post, weer konden verschijnen na een verbod wegens papierschaarste en dat was opgelegd door de bezetter. Lange tijd kon tijdens de bezetting worden gevoetbald. Bizar genoeg beleefde ADO haar gloriejaren (driemaal op rij afdelingskampioen en tweemaal landskampioen) in deze duistere tijd. Maar de competitie 1944-1945 ging niet door, omdat op 3 september 1944 het Politiestandrecht werd afgekondigd en sportwedstrijden werden verboden. Vandaar, dat ADO Post van augustus 1945 wel opgetogen verslag deed van de eerste wedstrijden na de Bevrijding. Ruim een maand na 5 mei kwam ADO in actie bij VUC aan de Schenkkade en won met 2-1. Sindsdien speelde het weer elke week. Eind juli vond zelfs een jubileumtoernooi plaats vanwege het veertigjarig bestaan van de vereniging.

maar één van de van Quick gehuurde tribune moest worden afgebroken en teruggebracht. Maar bovenal heerste het gevoel van vrijheid, weer lekker kunnen trainen en voetballen! Een gevoel, dat wij – de generatie van nu – ook in zekere mate herkennen. Ineens mochten wij niet meer trainen, voetballen, in het stadion of op De Aftrap komen vanwege de aanwezigheid van de vijand. Geen zichtbare en bruut geweld gebruikende vijand, wel een onzichtbare (Corona), die ook de nodige slachtoffers maakte. Wij danken en applaudisseren voor de medici, de zorgmedewerkers, de supermarkten, de media voor hun nimmer aflatende inzet. En de voedselbanken, al blijft het onbegrijpelijk dat deze in ons land zo hartstikke noodzakelijk zijn. Hoewel ons tamelijk vrijgevochten volk zich behoorlijk aan de opgelegde beperkingen hield met een opmerkelijk grote mate van discipline werden complete sectoren vooral economisch keihard getroffen. Met hart en ziel willen werken aan je bedrijf, maar niet mogen is financieel èn emotioneel nauwelijks te verteren ondanks alle begrip voor de maatregelen. Geen wonder, die blijheid met ook maar een beetje versoepeling. Echter, het oude normaal is nog ver weg. Ook voor de sport, het voetbal en ADO Den Haag.

Het oorlogstijdperk liet ook zijn sporen na. Mensen, die gedwongen naar Duitsland werden gevoerd en niet of dodelijk ziek terugkeerden. Ook deze droefenis meldde ADO Post. Daags na de Bevrijding moesten de voorzitter, de secretaris en een speler de vereniging verlaten vanwege hun politieke overtuiging. Op 23 mei had de club een nieuw bestuur. De strenge winter van 19441945 had tot gevolg, dat Hagenaars bomen van het Zuiderpark omhakten om met het gesprokkelde hout thuis de kachel aan te steken. De houten tribunes van het ADO-complex bleven nog redelijk gespaard, 35