INTER VIEW
JANUARI 2014
5
MAXÏMO PARK
‘HET MOMENT VANGEN EN IN EEN FLESJE STOPPEN’ Ze worden een ‘clevere’ popband genoemd, Maxïmo Park uit het Noord-Engelse Newcastle-upon Tyne. Vaak vergeleken met regiogenoten als The Futureheads en Field Music, maar ook met een groep als het Schotse Franz Ferdinand, dat eveneens knisperend springerige muziek combineert met slimme teksten. Zanger Paul Smith is verantwoordelijk voor die teksten waarin de Britse samenleving met een scherpe blik en hier een daar een literaire kwinkslag kritisch beschouwd wordt. INTERVIEW PETER BRUYN FOTO’S HANS DE BRUIJN
D
aarmee plaatst Smith zich in een rijke traditie van songschrijvers als Ray Davies, Paul Weller, Morrissey van The Smiths, XTC’s Andy Partridge, Pulps Jarvis Cocker, Arctic Monkeys’ Alex Turner en Alex Kapranos van het al genoemde Franz Ferdinand. In 2005 verscheen het debuutalbum van Maxïmo Park, ‘A certain Trigger’, dat prompt genomineerd werd voor de prestigieuze Mercury Prize. Met de vierde plaat, ‘The National Health’ uit 2012, becommentarieerde de groep het in een economische crisis wegzakkende Engeland. Nu dat punt gemaakt is, is het tijd voor iets nieuws. Begin februari verschijnt ‘Too Much information’. Paul Smith, vierendertig inmiddels en voormalig leraar kunstgeschiedenis, vertelt.
‘The National Health’ had een heel duidelijk thema. Een conceptalbum bijna. Hoe zit dat bij ‘Too much Information’? Paul Smith: “We ontlenen onze plaattitels altijd aan een fragment uit één van de liedjes – in dit geval ‘Midnight on the Hill’. Daarin zing ik ergens ‘I tell my secrets to a perfect stranger. It was midnight on the hill. A sudden silence; too much information.’ Die titel verwijst eigenlijk vooral naar onze eigen songs, waarin altijd heel veel gebeurt, zowel muzikaal als in de teksten.” “Er staan veel herinneringen op ‘Too much Information’. En die spelen vaak in de nacht. Herinneringen aan een tijd dat ik veel buiten de deur verbleef; veel uitging. Als je daarop terugkijkt krijgt dat ook iets romantisch. En ik heb
veel gelezen de afgelopen jaren. Die invloed is ook in mijn teksten doorgesijpeld. De song ‘Drinking Martinis’ bijvoorbeeld. Die schreef ik nadat ik de roman ‘Underworld’ van Don DeLillo had gelezen.” Ik dacht dat ‘Too much Information’ wellicht ook verwijst naar de onuitputtelijke bron van informatie die het internet is. En aan de door Facebook en andere sociale media gestimuleerde behoefte van Jan en alleman om zijn of haar hele privéleven online te zetten. Paul Smith: “Jazeker. Dat speelde op de achtergrond zeker mee. Dat is één van de actuele thema’s van deze tijd, dus logisch dat wij daar op inhaken. Persoonlijk ben ik overigens helemaal niet zo
actief op de sociale media. Ik heb niet eens een Facebookaccount. En ook in liedjes moet je wat mij betreft als songschrijver niet teveel weggeven, vind ik. Liever nèt genoeg om de luisteraar te prikkelen om verder te denken.” Maar op het vorige album, ‘The National Health’ zong je toch heel concreet en direct wat bepaalde maatschappelijke kwesties betreft, zoals de teloorgang van de sociale voorzieningen in Engeland. Was dat een plaat die gemaakt móést worden? Paul Smith: “Al onze platen moesten gemaakt worden. Kijk, je kunt muziek maken om geld mee te verdienen en daar heb ik niks op tegen. We moeten allemaal brood op de plank hebben. Maar voor ons is de
belangrijkste motivatie toch dat we onszelf willen uitdrukken. Dat we een bepaald moment in ons leven willen markeren en in een flesje willen stoppen. Iets maken uit niets, daar komt het op neer. Je probeert een moment te vangen en te bottelen, zonder dat de essentie van dat moment verloren gaat.” En dat was bij het vorige album de crisis in Engeland en wat die concreet voor de mensen betekent? Paul Smith: “Precies. We wilden een plaat maken waar de mensen zich mee konden associëren. Niet voor niets luidt de openingszin van dat album ‘England is ill and it is not alone’. Heel veel mensen worden persoonlijk getroffen door de crisis, maar wij wilden benadrukken dat niemand daarin alleen staat. Ik heb op die plaat nogal wat reacties van verpleegsters gekregen. Zoals je wellicht weet staat ‘National Health’ ook voor de sociale gezondsheidszorg in het Verenigd Koninkrijk die door de huidige regering steeds verder uitgehold wordt.” Maar we bieden met onze muziek geen maatschappelijke oplossingen. Natuurlijk niet. Alles wat je met een
song kunt doen is vragen stellen. En dat blijkt soms al provocerend genoeg. In het laatste nummer van die plaat, ‘Where we’re going’, zing ik in feite dat mensen zich niet moeten laten verlammen door hun angsten. Dat ze beter kunnen proberen om uit hun situatie te breken. Hun eigen expressie vinden. Voor mijzelf was destijds de muziek een vluchtweg uit een leven waarin ik mij vastgelopen voelde.” Het bekendste nummer van Maxïmo Park is nog altijd ‘Apply some Pressure’ uit 2005. Voor veel mensen is het ook een hart-onderde-riem liedje gebleken in moeilijke tijden. Vooral door de regels ‘What happens when you lose everything? You just start again’. Die mogelijkheid tot identificatie, is dat wat popmuziek en popcultuur in het algemeen ook voor jou waardevol maakt? Paul Smith: “De regel die jij nu noemt was voor mijzelf ook direct de kern van dat nummer. Eigenlijk gaat die song over een heel specifieke situatie: een romantisch thema – het einde van een relatie. Maar de geest van het lied is algemener
en zo wordt het ook ervaren. Mensen schrijven mij dat ze er troost in vinden bij het overlijden van een vriend of familielid en dat is natuurlijk mooi.” En dan is er nog de groepsnaam. Het ene moment lees ik dat Maxïmo Park is vernoemd naar een Park in Miami waar veel Cubanen komen. Anderen verwijzen naar een Park in Havana. Hoe zit het nou? Paul Smith: “Er zijn inderdaad op verschillende plekken parken die vernoemd zijn naar Maximo Gomez. Maar wij hebben onze naam echt van het park in Havana, waar al die oude revolutionairen samenkomen om te schaken, te kaarten en te praten over vroeger. Onze drummer was daar ooit en vond dat zo mooi. Dat gevoel van verbondenheid was precies wat wij met onze groep ook wilden. Vandaar.” Het album ‘Too much Information verschijnt 3 februari 2014 bij Pias Records Maxïmo Park speelt di 11 februari 2014 in de Melkweg Max, Amsterdam