52
μύρτιλο • ΤΕΥΧΟΣ 6
Αθηνά Βορρίση Κάποιος… κάπου… τον είδε
Ή
ταν χειμώνας όταν οι ελληνικές μεραρχίες στα βουνά της Αλβανίας προσπαθούσαν να αναμετρηθούν με τις ιταλικές φασιστικές δυνάμεις του Μουσολίνι, όταν αυτά τα παιδιά με θάρρος και ανδρεία ρίχτηκαν στη μάχη, για να προασπίσουν τα ιδανικά τους. Αυτά που διδάχτηκαν από τις οικογένειές τους, από τους δασκάλους τους και από τη φτώχεια του μεσοπολέμου. Τα ίδια ιδανικά, που κάποιοι Έλληνες, άλλες εποχές, με τον ίδιο τρόπο υπηρέτησαν. Αρκετοί απ’ αυτούς είχαν πολεμήσει και στον πρώτο παγκόσμιο. Άλλοι είχαν μεγαλώσει μέσα στη μιζέρια και την εξαθλίωση που ακολουθεί τον πόλεμο. Και τώρα, πριν προλάβουν να ζήσουν, ένας ακόμη πόλεμος! Όμως, δεν δίστασαν ούτε για μια στιγμή. Τίποτα δεν τους εμπόδισε να εκδηλώσουν την αγάπη τους για την πατρίδα, την ουτοπική επιδίωξή τους: να νικήσουν τους Ιταλούς. Έφτασε μια ειδοποίηση στο σπίτι της οκταμελούς οικογένειας, εκεί όπου ζούσαν πέντε αγόρια, ένα κορίτσι και οι γονείς. Από πολύ νέος, ο πατέρας δοκιμάζεται. Νωρίς, έχοντας μόλις φέρει στη ζωή τα τέσσερα από τα παιδιά του, έχασε τη γυναίκα του, τη συνοδοιπόρο, τη σύντροφό του. Πώς θα μεγαλώσει μόνος του τα ορφανά; Ποιος θα του σταθεί τις κρύες νύχτες του χειμώνα; Ποιος θα ετοιμάσει το φαΐ για τα παιδιά του; Ποιος θα τα ξεπροβοδίσει με τον καλό του λόγο, για να απαλύνει τα βάσανα της ζωής, της μιζέριας και της εξαθλίωσης του μεσοπολέμου; Μόνος δεν τα μπορούσε όλα αυτά... Σύντομα μια άλλη σύζυγος πήρε τη θέση της πρώτης στην οικογένεια και άλλα δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, ήρθαν στη ζωή, για να πληθύνει έτσι η οικογένεια και να χαράξει την πορεία της μέσα στον χρόνο, με όλα τα βάσανα προχωρώντας, όπως οι περισσότερες πολυμελείς οικογένειες της εποχής. Άρχισε ο πατέρας να γλυκαίνει, να γίνεται υπομονετικός, ανεκτικός στην καθημερινότητα της ζωής, καλή ή λιγότερο καλή. Τα τέσσερα αγόρια έφτασαν τα δεκαοκτώ, δεκαεννέα, είκοσι ένα και είκοσι δύο χρόνια. Η Ιταλία του Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα του Μεταξά. Η επιστράτευση κηρύχτηκε αμέσως και μαζί με όλα τα παιδιά που πανηγύριζαν σαν να πήγαιναν σε γιορτή, κατέβηκαν στο λιμάνι και τα παιδιά του κυρ-Δημήτρη. Τα τέσσερα μεγάλα παιδιά μπήκαν στις βάρκες για να φτάσουν στο μεγάλο πλοίο, που είχε αράξει στα βαθιά νερά του όμορφου νησιού τους και έφυγαν για τον πόλεμο. Τα δύο μικρότερα επέστρεψαν στο σπίτι χωρίς να καταλαβαίνουν αυτό που ζούσαν. ZZ Η Αθηνά Χ. Βορρίση είναι φιλόλογος και υπηρετεί στην εκπαίδευση από το 1989 μέχρι σήμερα. Ασχολείται με τη λογοτεχνία, την έρευνα στην ιστορία και στην εκπαίδευση. Είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, υλοποιεί πολιτιστικά προγράμματα, εκθέσεις βιβλίων και πειραματικές διδασκαλίες στο σχολείο της, ενώ παράλληλα συμμετέχει σε επιστημονικά συνέδρια με ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις άρθρων της.
Book 1.indb 52
29/12/2014 2:37:50 μμ