408 by Dyo Deka S.A.

τχ.408/13112014

Νο1 me to πολυγθαλυτερο site/οεματικο δηγοσ

www. lifo.gr

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

θεατρο Το ετήσιο αφιέρωμα της LiFO στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας. Aπό τη LiFO Team

36 ηθοποιοι κατω των 40

transitions 2

νικοσ καραθανοσ λενα κιτσοπουλου

η φονισσα του παπαδιαμαντη

Η νέα γενιά των Ελλήνων ηθοποιών εξηγεί γιατί κάνει θέατρο σήμερα

Η ανεξάρτητη λατινοαμερικάνικη σκηνή στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

Τα πιο πολυσυζητημένα ονόματα της σύγχρονης θεατρικής σκηνής μιλούν στη LiFO

Ο Γιώργος Κουμεντάκης κάνει όπερα το κλασικό αριστούργημα

απο τον αλεξανδρο διακοσαββα

απο την αργυρω μποζωνη

απο την τινα μανδηλαρα

απο τη ματινα καλτακη

2 lifo – 13.11.14

☛ Για το «Μουσείο που δεν ανοίγει» (το ΕΜΣΤ, στο Φιξ) έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος, προκαλώντας ενδιαφέρουσα συζήτηση στα σχόλια της ηλεκτρονικής εκδοχής του άρθρου του. «Συνήθισε το μάτι μας στην κακογουστιά πλέον, που με τόση ευκολία αποκαλούμε “μοντερνισμό”» σχολίασε ο Ugg, στον οποίον απάντησε ο atman: «Βασικά, έχει συνηθίσει το μάτι μας στην έλλειψη συντήρησης και σε διαβεβαιώ ότι αν έχεις δει τα προσφυγικά σε φωτογραφία όταν ήταν καινούργια, ήταν πολύ μπροστά από οποιαδήποτε άχαρη πολυκατοικία φτιάχτηκε από τα ’80s και μετά – από όλες. Ένα σοβάτισμα και ένα βάψιμο θέλουν και είναι μια χαρά. Αλλά στην Ελλάδα οι πολλές οι μίζες είναι, παραδοσιακά, στην κατασκευή, όχι στη συντήρηση των έργων και των υποδομών... Είμαστε στη φάση “γκρεμίζουμε” και όχι “συντηρούμε”...». «Βασικά, μοντερνισμός (στην αρχιτεκτονική) είναι αυτό ακριβώς που είναι το Φιξ» έγραψε ο/η karamchristi. «Δηλαδή, επιβλητικό, επαναληψιμότητα των υλικών, συμμετρία κ.λπ. Δεν σημαίνει ότι είναι “μοντέρνο” (!). Σήμερα, υπάρχει και η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική, την οποία κατά τη γνώμη μου το ΜΣΤ θα έπρεπε να αποπνέει». «Ναι, έχει αλλάξει και το ύφος του κτιρίου, και οι αναλογίες και όλα» τόνισε ο/η Vlix. «Θα τολμήσω να πω, όμως, έστω κι έτσι, είναι μια πρόοδος από το άθλιο κουφάρι του Φιξ. Η γειτνίαση, δε, με Πλάκα, Ακρόπολη, Μουσείο, θα φτιάξει έναν σημαντικό πόλο πολιτισμού για την πόλη, όταν λειτουργήσει. Μακάρι να μη φτάσουμε να λέμε τα ίδια του χρόνου τον Σεπτέμβρη».

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

Ελάτε να εξερευνήσουμε το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ με το συναίσθημα Λέμε «όχι» στον σχολικό εκφοβισμό.

να από τα πιο σημαντικά και έντο-

αισθήματα θυμού. Την ίδια ώρα οι γονείς

να προβλήματα που έχουν κάνει

και οι εκπαιδευτικοί που συνοδεύουν τα

την εμφάνισή τους σε πάρα πολ-

παιδιά συναντούν την ψυχολόγο και μέσα

λά σχολεία της χώρας μας είναι αυτό

από τη διαλογική συζήτηση ενημερώνο-

της ενδοσχολικής βίας με τη μορφή του

νται για το πώς να αντιλαμβάνονται αλλά

☛ Με το «Γιατί οι εκπομπές του Anthony Bourdain είναι περισσότερο ζωή και λιγότερο φαΐ» ασχολήθηκε ο Μιχάλης Μιχαήλ στα «Ημερολόγια Κουζίνας» του. «Τρομερή εκπομπή!» συμφώνησε ο/η foodie, και με αυτό το ψευδώνυμο ξέρει τι λέει. «Το επεισόδιο στο Ιράν το είδα χθες το βράδυ και ειλικρινά με έκανε να θέλω να πάω. Έχω ήδη κάνει ταξίδια, στα οποία επισκέφθηκα μέρη και εστιατόρια όπου έχει πάει». Υπήρξαν κι άλλα καλά λόγια από τους Ιζόλδη («Ο Leonard Cohen της γαστρονομίας. Τον αγαπώ!»), JohnnyP («Η μόνη εκπομπή με φαγητά που μπορώ να δω. Κορυφή ο τύπος») και Kotsyfi: «Aξέχαστο θα μου μείνει το επεισόδιο στο οποίο έχουν καλέσει τον Αnthony μαζί με άλλους σεφ, στον Καναδά νομίζω, και τους έχουν ετοιμάσει ένα μενού διαφορετικό για τον καθένα, και στον δικό μας σερβίρεται ένα επιδόρπιο με κρέμα από καπνό Μarlboro, ξέροντας ότι είναι φανατικός καπνιστής.. Αξεπέραστο!». Kαι μια απορία από τον realthinking: «Ωραία εκπομπή, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δείχνουν τόσο ενδιαφέρουν οι Έλληνες για τα μέρη του κόσμου, όταν προέρχονται από κάμερες –και ιδιαίτερα ξένες–, αλλά είναι τόσο ρατσιστές με τους αλλοδαπούς που ζουν στο κέντρο της Αθήνας...».

σχολικού εκφοβισμού (bullying). Το πρό-

και το πώς πρέπει να χειρίζονται τα γεγο-

βλημα αυτό, μαζί τους τρόπους αντιμε-

νότα ενδοσχολικής βίας.

☛ «Η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι φλερτ, είναι μια μορφή βίας» διευκρίνισε ο Δημήτρης Κυριαζής στο εξαιρετικό του ρεπορτάζ «It’s a dress, not a yes». Nα μερικές από τις αντιδράσεις που προκάλεσε: Ana-mpoumpoula: «Η σεξουαλική παρενόχληση είναι κάτι άσχημο, πολύ άσχημο όταν συμβαίνει. Το ασχημότερο όμως είναι ότι αφού έχεις παρατηρήσει ή βιώσει κάτι τέτοιο, ξαφνικά είσαι περισσότερο στην τσίτα, σε επιφυλακή, σε καχυποψία. Αυτό, ως παθούσα, είναι το μεγαλύτερο κακό που μου είχε προκαλέσει αυτή η εμπειρία κάποια χρόνια πριν, σε σημείο να μην μπορώ να αποδώσω όσο θα ήθελα, τόσο στη δουλειά όσο και στις σπουδές μου... Τραγικό». Malox: Προς Γυναίκες: «Επειδή αυτό το είδος ανθρώπου κατανοεί μόνο μια συμπεριφορά, αρχίστε krav maga ή άλλο μέσο αυτοάμυνας άμεσα. Μια εξάρθρωση θα του μάθει το σωστό και θα τον βοηθήσει να είναι πιο συνετός στο μέλλον».

σθήματά τους, να μιλήσουν για όσα τους

☛ Ο M. Hulot μίλησε με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο και ο Faceless σχολίασε: «Νομίζω ότι είναι ο πιο σημαντικός συγγραφέας των τελευταίων 20 χρόνων. Το Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων έκανε το μεγάλο μπαμ σε πωλήσεις (απίστευτες στον αριθμό), αλλά στο Εκ Πειραιώς είναι συγκλονιστική η γραφή. Να επισημάνω τις πολύ καλές ερωτήσεις και τις στακάτες απαντήσεις».

τώπισής του, είναι το θέμα της νέας εκ-

Στο τέλος της δράσης η εικαστικός ενο-

παιδευτικής δράσης που διοργανώνει το

ποιεί τη μουσειακή εμπειρία όλων. Γονείς

Μουσείο Τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ για τον

και παιδιά κατεβαίνουν στο εργαστήριο,

μήνα Νοέμβριο (Σάββατο 22 & Κυριακή

όπου με μεικτή τεχνική, μέσα από εκατο-

23), με τίτλο «Ελάτε να εξερευνήσουμε

ντάδες λέξεις, διαλέγουν εκείνες που θα

το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ με το

μεταμορφώσουν σε τέχνη.

συναίσθημα».

Ενημερωθείτε για τα διαφορετικά προ-

Η δράση πραγματοποιείται με τη συ-

γράμματα του Μουσείου Τηλεπικοινωνι-

νεργασία μουσειοπαιδαγωγού, ψυχο-

ών που διοργανώνονται διαδοχικά μέχρι

λόγου και εικαστικού και απευθύνεται

τον Μάιο και προσφέρονται δωρεάν (απα-

σε παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς. Τα

ραίτητη η κράτηση).

μουσειοπαιδαγωγικά παιχνίδια παροτρύνουν τα παιδιά να εκφράσουν τα συναι-

κλεiστε

eγκαιρα

θeση!

απασχολούν αλλά και να εξομαλύνουν τα

Free Press. Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

PUBLI

☛ «Ποτέ δεν χυνόταν τόση χολή δημοσίως, όπως τώρα, στο facebook. Aυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι» έγραψε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος στο προηγούμενο editorial του. Η amarcord πρόσθεσε: «Η τζάμπα μαγκιά είναι μέσα στο ποιόν κάποιων και, πράγματι, πίσω από ένα πληκτρολόγιο αναδύεται σαν Αφροδίτη στον αφρό μιας θάλασσας merde και αποκαλύπτεται, ρυπαρή και σιχαμένη, σε όλο της το μεγαλείο. Το θέμα είναι ότι το ban ενεργεί ως ακυρωτικό της κουραδομαγκιάς, οπότε η χρήση του εκ φύσεως αφορά μόνο όσους δεν τη διαθέτουν. Αποτέλεσμα: η επίδειξή της απλώς συνεχίζεται δυο-τρεις σελίδες πιο κει απερίσπαστα και ίσως και με περισσότερο μένος. Με λίγα λόγια, η στρέβλωση του μέσου είναι τόσο ισχυρή, ώστε πολύ φοβούμαι ότι μόνο η υπέρβαση του μέσου θα δώσει δίοδο για μια νέα ευγένεια, στην πιο θεμελιώδη της μορφή».

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

feedback407

Η τζάμπα μαγκιά στο facebook

posts γράμματα e-mails

Πρωτέως 25 Ν. Κηφισιά, 2106201899, e-mail: ote-museum@ote.gr www.ote.gr/mouseio 13.11.14 – lifo

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Edito

StatusUpdate:

Λεσβιακή Μελάνη

Ποια θεατρική παράσταση της φετινής σεζόν θα προτείνατε στους αναγνώστες της LifΟ να παρακολουθήσουν; Γιατί;

Mια ιστορία έρωτα και δερματοστιξίας. Λέγεται «And Now This». Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που φτάνει στα άκρα απ’ τον πόθο για μια άλλη γυναίκα. Είναι η ομoρφιά της που τη θολώνει, η αδιαφορία της, η διαφορά της.

εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ ... Προτείνω τον «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ.

Την απάγει, την κλείνει στο εργαστήριο τατουάζ όπου δουλεύει, κάτω από μια γέφυρα, της κάνει ενέσεις, και κάνει σεξ με το αναίσθητο σώμα της. Όμως, μέσα στο σώμα που αγκαλιάζει, υπάρχει ένα μυαλό που δεν δίνει δεκάρα γι’ αυτήν. Τρεις μέρες την κρατάει αναίσθητη και τη χτυπάει με τις βελόνες του τατουάζ. Γράφει: «Πιέστε εδώ» στην κοιλιά της, «made in England» στην πλάτη της. Τη γεμίζει πουλιά, τέρατα, λουλούδια, αραβουργήματα – από μια λύσσα να την κάνει δική της, να μπει μέσα της, να ζήσει μέσα της, να… Αδύνατον. Όταν τελειώνει εξουθενωμένη το αριστούργημά της, τηλεφωνεί στο νοσοκομειακό και την αστυνομία. Θέλει να πεθάνει.

εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου υπεύθυνος ψηφιακής ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης art director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Στη Θεσσαλονίκη παίζει την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη η Άννα Κοκκίνου το επίτευγμά της «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη. Στο θέατρο Αυλαία. αρχισυντακτησ lifo.gr Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας

Στο μεταξύ, την έχουμε δει να τραβιέται στα τυφλά. Θέλει να κάνει ένα παιδί, θέλει να μην κάνει έρωτα ευκαιριακά, να μην είναι λεσβία, να μην είναι μόνη, να μην έχει αψιλίες. Οπότε, πιάνει δουλειά στα τατουάζ του Ντοκ Πότερ και μαθαίνει να χτυπάει δελφίνια στο μπράτσο των αγγέλων της κόλασης.

Και την απάγει – εύκολα, πανεύκολα. Τη φυλακίζει – όπως την πεταλούδα ο συλλέκτης. Αλλά είναι αδύνατο να αγαπηθεί και από αυτήν. Την εκδικείται, χαλώντας το ωραίο της δέρμα. Καταστρέφοντας το αντικείμενο του πόθου της. Είναι ένα δυνατό μικρό διήγημα που διάβασα φέτος, «And Now This». Δημοσιεύεται στο περιοδικό «20/20», με υπογραφή Carl Tighe, και είναι βραβευμένο, το 1988. Γιατί με συγκινεί τόσο; Γιατί σε αυτό φαίνεται καθαρά κάτι που επίτηδες πολλοί αποσιωπούν: η ταξική πλευρά του σεξ. Πόσο στενά είναι συσχετισμένο με τις οικονομικές διαφορές. Με την εκδίκηση. Τον ανταγωνισμό. Τον φθόνο. Τον πόνο… Φαίνεται επίσης, με λίγα λόγια και καλά, το σεξουαλικό τοπίο όπου ζούμε. Όλοι κοιμούνται με όλους, όλοι τα κάνουν όλα, και όλοι είναι κατά βάθος αγνοί – ναι, αγνοί. Και αθώοι. Και μόνοι. Και φοβισμένοι. Φοβούνται τους άντρες, τον σεξισμό, τις γυναίκες, την τρυφερότητα, τον οργασμό, τις λεσβίες, το στόμα που μυρίζει τσιγάρο – ένα νευρωτικό τοπίο, όπου η ασυδοσία είναι απότοκο της μοναξιάς κι ο πόθος κάτι εγκεφαλικό, κάτι μανιακό, που δεν κοιτάει πια τα άλλα σώματα, αλλά το δικό μας, σαν ένα μάτι που είναι στραμμένο προς τα μέσα μας.

☛

Κι έπειτα έρχεται αυτή. Απόλυτα ωραία. Εκτυφλωτική. Μαύρα μαλλιά. Γαλανά μάτια. Αυτοκινητάρα... Όλα τα κλισέ του θεού! Τη βλέπει τυχαία. Και θέλει να τη χαστουκίσει, να τη φιλήσει, να κουβεντιάσει μαζί της, να την πετάξει στις λάσπες. Λαγνεία; Χαρά; Οργή; Παθος; Όλα – και κάτι ακόμα. Η ταξική διαφορά.

συντονισμός ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... Προτείνω και σκοπεύω να δω το « Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» για την εξαιρετική, όπως λένε, ερμηνεία της Ουζουνίδου. Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

take 2 tα δυό λάθη του τεύχους 407 1 Το remix στο κομμάτι «Αγάπη που ’γινες δίκοπο μαχαίρι» της Μελίνας Μερκούρη, που αναφέρθηκε στο θέμα «Γιατί πήξαμε στις easy listening διασκευές θρυλικών τραγουδιών;», έχει επιμεληθεί ο Papercut.

2 Στη δεύτερη σελίδα του θέματος «Depression Era» η παραπομπή έχει λανθασμένη σελιδαρίθμηση. Κανονικά θα έπρεπε να γράφει «συνέχεια από τη σελίδα 33».

Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifΟ; Στείλτε γράμμα, ή e-mail στο lathi@lifo.gr.

Είναι, αν έχει αξία να το πω, το λογοτεχνικό ανάλογο στις φωτογραφίες της Ναν Γκόλντιν. Είναι η νέα λογοτεχνία, φαινομενικά στεγνή, αντιγκλάμορους, λακωνική, χύμα και κατά βάθος ρομαντική, τόσο που σε κάνει να λυπάσαι, γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι που η χημεία του δεν αντέχει να θέλεις κάτι που δεν μπορείς να το έχεις. Από το online Ημερολόγιό μου στη LiFO www.lifo.gr/team/diary

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Boυλής 22, Αθήνα, 105 63, τηλ.: 210 3254 290, fax: 210 3249 785, info@lifo.gr

4 lifo – 13.11.14

www.facebook.com/stathis.tsagar

στο εξωφυλλο

Η Αγγελική Παπούλια φωτογραφημένη από τον Πάνο Μιχαήλ.

συντακτική ομάδα columnists: Δημήτρης Ρηγόπουλος... Το «Ατελείωτο Βασίλειο» σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη στο Επί Κολωνώ, μια πολύ ευρηματική, αρκετά σουρεαλιστική και ευφρόσυνη παράσταση που απευθύνεται, υποτίθεται, σε παιδιά 7 έως 12 ετών, αλλά βλέπεται μια χαρά και από ενήλικες. Στέλιος Κούλογλου, Γιάνης Βαρουφάκης, Θεόφιλος Δουμάνης ... Η «Εκδοχή του Μπράουνινγκ» στο θέατρο Εμπορικόν. Ένας καθηγητής κλασικής φιλολογίας σε αγγλικό κολέγιο, ερμηνευμένος με μεγάλη δεξιοτεχνία από τον Δημήτρη Καταλειφό. Βιβλίο: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης ... Το «Ξενύχτι» του απίστευτου τύπου Wallace Shawn, όπως το σκηνοθέτησε με καταιγιστική ευθυμία ο Πέρης Μιχαηλίδης στο Beton7, είναι η παράσταση που με σκληρό post-punk χιούμορ ξεσκίζει τα βλαμμένα ήθη κι έθιμα μιας βλαμμένης εποχής. Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Θέατρο: Ματίνα Καλτάκη ... Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ το επόμενο διάστημα θα πάω στον «Μάκβεθ» στο Από Μηχανής, για να δω με τον Άκι Βλουτή και την Κωνσταντίνα Τάκαλου σε αυτό το έξοχο έργο του Σαίξπηρ, σκηνοθετημένους από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου (από τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες της νέας γενιάς), και στα «Πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» στο Μικρό Ρεξ για να δω την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη σ' έναν σπουδαίο ρόλο, σκηνοθετημένη από την Άντζελα Μπρούσκου. Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη ... Έχω να προτείνω το Broadway show της Ντίσνεϊ «Beauty and the Beast» επειδή είναι φαντασμαγορικό κι επίσης μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια. Σύνταξη: Βασίλης Καψάσκης ... Έχω να προτείνω την παράσταση «Ο Σωσίας» στο θέατρο Ροές που ξεκινά στις 21/11 για δύο λόγους. Γιατί είναι βασισμένη στο σπουδαίο, ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι και γιατί πρωταγωνιστεί ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, ο Αριστείδης Σερβετάλης. Για να δούμε! Αλέξανδρος Διακοσάββας ... Με το «Δεκαήμερο» του Νίκου Καραθάνου ένιωσα ότι γνώρισα από την αρχή την τέχνη του θεάτρου. Επειδή όμως οι λίγες παραστάσεις που απομένουν είναι όλες sold out, θα πρότεινα τον «Μουνή» της Λένας Κιτσοπούλου, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη που επαναλαμβάνεται στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Όλη η παθογένεια και η υποκρισία της αθάνατης ελληνικής επαρχίας σε ένα έργο-δυναμίτη, που μου προκάλεσε απόλυτη δυσφορία. Δημήτρης Κυριαζής ... Αν και παίζεται για δεύτερη χρονιά, προτείνω ανεπιφύλακτα τον «Πουπουλένιο» στο θέατρο Αθηνών. Φοβερό κείμενο και ερμηνείες από τους καλύτερους ίσως ηθοποιούς της γενιάς μου. Κατερίνα Ηλιάκη ... Θα πρότεινα την περφόρμανς «Όσα είναι δίπλα μου» του Fernando Rubio, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του φεστιβάλ της σύγχρονης ανεξάρτητης λατινοαμερικάνικης σκηνής στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον γιατί γίνεται σε εξωτερικό χώρο στο κέντρο της Αθήνας, διαρκεί μόνο 10 λεπτά και μπορείς να ακούσεις την ιστορία του ηθοποιού πάνω σε ένα κρεβάτι. intern Σιμόνη Σούρσου συνεργατεσ Αργυρώ Μποζώνη ... Όσο περισσότερες παραστάσεις από το Transitions στη Στέγη. Σπάνια μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε θέατρο από τη Λατινική Αμερική. Αργεντινή, Χιλή, Βραζιλία Κολομβία. Τι έχουν να μας πουν αυτοί οι δημιουργοί από την άλλη πλευρά του πλανήτη;

Χρήστος Παρίδης ... Θα ήθελα να προτείνω σε όποιον δεν την έχει δει, αλλά και σε όσους την είδαν παλιότερα, τη «Μήδεια» του Μποστ στο θέατρο Στοά με τη σπουδαία ηθοποιό Λήδα Πρωτοψάλτη. Μια απολαυστική παράσταση που συνδέει την παλιά γενιά ηθοποιών με το σήμερα χάρη στο αλάνθαστο χιούμορ του σπουδαίου συγγραφέα και ζωγράφου Μποσταντζόγλου. M. Hulot ... Θα πρότεινα την «Ωραία Ελένη», την κωμική όπερα του Ζακ Όφενμπαχ που παρουσιάζει η ομάδα του Olvio με ελληνικό λιμπρέτο και σύγχρονη ματιά, ως διασκεδαστική «σαπουνόπερα». Ο Πάρις είναι πανούργος βοσκός που ξελογιάζει την Ελένη, η όπερα μπερδεύεται πετυχημένα με το «Baywatch» και ο έρωτας, σε αρσενική και θηλυκή version, σκορπάει χαμόγελα. Θοδωρής Αντωνόπουλος ... Θα πρότεινα το «Rocky Horror Picture Show» που σκηνοθετεί ο Ρήγος για την alegria de vivir μιας αρκετά καλοστημένης, σε γενικές γραμμές, παράστασης και ιδίως για τη σπουδαία ερμηνεία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Μαρία Παππά ... Προτείνω την «Καταστρούπολη» που παίζεται στο θέατρο Πόρτα. Δεν το έχω δει, αλλά είναι του Φίλιπ Ρίντλεϊ, ενός από τους πιο καλτ Βρετανούς συγγραφείς των τελευταίων χρόνων. Τα έργα του δεν τα βλέπεις να ανεβαίνουν συχνά. Bασιλική Πλιάτσικα, Ευθύμης Φιλίππου, Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Φουτσιτζή, Θεώνη Σκαλέρη Τίνα Μανδηλαρά ... Το «Εσωτερικό» του Μορίς Μέτερλινκ. Κείμενο, ατμόσφαιρα και συγκλονιστικές ερμηνείες γύρω από το παιχνίδι της ζωής με τον θάνατο. Όλα όσα κρύβονται και όσα δεν λέγονται, με τους Νέστορα Κοψιδά, Εύα Νικηφόρου, Αλεξάνδρα Ντεληθέου, Κώστα Κορωναίο / Κωνσταντίνο Παπαθεοδώρου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη. Μίνα Καλογερά φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Θανάσης Καρατζάς, Αναστασία Βουτυροπούλου, Freddie F., Στάθης Μαμαλάκης, Νίκος Κατσαρός, Aλέξανδρος Ακρίβος, Photoharrie creative media Kώστας Στανέλλος aτελιέ Βανέσσα Φερλέ aτελιέ ipad Γιάννης Καρδάσης ... «Έλλην Βρυκόλαξ» στο Μουσείο Μπενάκη. Για τη μοναδική ευκαιρία να δείτε το μουσείο ανοιχτό βράδυ... Γιατί θα «τρομάξετε» και θα μάθετε γι’ αυτά τα παρεξηγημένα πλάσματα μέσα από ένα λαογραφικό πρίσμα. Γιατί θα σιγουρευτείτε ότι δεν είναι θέμα χρημάτων μια αξιοπρεπής παραγωγή. Όρεξη, μελέτη και δουλειά είναι αυτά που χρειάζονται. internet assistant Νινέττα Γιακιντζή ... Προτείνω την παράσταση «Αβελάρδος και Ελοΐζα» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, γιατί ο Γιάννης Καλαβριανός δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ! διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου ... Οπωσδήποτε το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τ. Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Δ. Μαυρίκιου, γιατί ακόμα θυμάμαι τον «Γυάλινο Κόσμο», όπως τον είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος σκηνοθέτης αρκετά χρόνια πριν στο Εμπρός και ήταν από τις παραστάσεις που με έκαναν να καταλάβω γιατί αγαπάω το θέατρο. γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου senior advertising manager Ισμήνη Βoυρδαχά ... «Αβελάρδος και Ελοΐζα», Θέατρο Νέου Κόσμου. Μια αληθινή, τραγική ιστορία αγάπης, τύπου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Μου άρεσε για το βαθιά συγκινητικό, ποιητικό κείμενο με τις βαριές αλήθειες που λέγονται με τόσο απλά λόγια.«Γιατί οι άνθρωποι γίνονται ζώα όταν ερωτεύονται. Και θηρία όταν ερωτεύονται οι άλλοι». «Γιατί ο χρόνος θαμπώνει τα γεγονότα. Και ο έρωτας θαμπώνει το μυαλό. Γιατί ο χρόνος και ο έρωτας θαμπώνουν τα πάντα». Ενδιαφέρον το εύρημα της συνεχούς εναλλαγής ρόλων μεταξύ των ηθοποιών καθώς και η προσθήκη ανάλαφρου τραγουδιού και κίνησης που αποφορτίζει τον θεατή από το βαρύ θέμα της ιστορίας. Πολύ καλές ερμηνείες, εξαιρετική η Ελένη Κοκκίδου. Μην ξεχάσετε να πάρετε χαρτομάντηλα μαζί. senior direct market manager Κώστας Μαντάς direct market managers Βούλα Καραβαγγέλη Γιώργος Λυκουργιώτης Σπύρος Αποστολόπουλος direct marketing Σέλια Τέρνοβα υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης, Μαριλένα Παππού, Άλκηστις Γκούμα κωδικος εντυπου 7639

13.11.14 – lifo

«Θαλασσογραφία», Στέφανος Ρόκος

iLoveAthens

Talk of the Town

ΕΚΘΕΣΗ

στο υπογειο νησι του Γκαλερί Ζουμπουλάκη

Mε αφορμή τα εβδομηκοστά γενέθλια του Διονύση Σαββόπουλου αλλά και τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων διαδρομής στο ελληνικό τραγούδι, μια νεότερη γενιά καλλιτεχνών εμπνέεται από στίχους, τραγούδια, τίτλους δίσκων, ηχητικά αποσπάσματα και μουσικούς πειραματισμούς του σημαντικού Έλληνα συνθέτη και με τη χρήση σύγχρονων εικαστικών μέσων δημιουργεί διάφορα έργα που επιχειρούν να αναμετρηθούν με τη δουλειά και την παρουσία του στα δημόσια πράγματα. Γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλ. Κολωνακίου 20, 210 3608278, 19/11-6/12. Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ. & Παρ. 11.00-15.00 &17.0020.00, Τετ. 11.00-15.00 & Σάβ. 11.0014.00, www.zoumboulakis.gr

6 lifo – 13.11.14

13.11.14 – lifo

Όλη η Eλλάδα διαβάζει

LiFO.gr

Νο1

to ρο υτε meγαλεματικο θ πολυe/οδηγοσ sit

lifo.gr www.

H μεγάλη ψηφιακή επιτυχία

2.900.000 Unique visitors ΤΟΝ ΜΗΝΑ οκτωβριο Με στοιχεία Google Analytics

Το Νο. 1 πολυθεματικό site / οδηγός

τχ.356/03102013

Νο1 www.lifo. gr

to meγαλ πολυθ υτερο site/οεματικ

ο δηγοσ ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

και τωρα, τι;

Η επόμενη μέρα της σύλληψης της Χ.Α. απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

4η μπιεΝαλε 10 έργα που μας άρεσαν απο τη σταματια δημητρακοπουλου

τχ.356/03102013 τχ.364/28112013

Νο1

ΝαΝοσ βαλαωριτησ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Αθηναίος της εβδομάδας

ΚΑΦΕΣ και γλυκα

www.li fo.gr

σελ. 38

απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

to meγαλυτερο πολυθεματ to meγαλυτερο site/οδηγο ικο ïëá ãéá ôçí áèçíá! press äùñåáí ïäçãïó ôçó ðïëçó êõêëïöïñåé êáèå ðåµðôç ολα για την αθηνα! free free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη πολυθεματ σ site/οδηγοικο σ

ΤΟΣΗ ΟΜΟΡΦΙ Α ΙΑΤΙ

Γ ΚΙΝ FO ΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΑΛ ΔΥ ΛΑ LI ΟΥΡΝΟ Π Α ΡΑ Μ Ε Ν Ε Ι ΑΡ ΚΑ ΝΕ Η Φ ΣΟ. ΙΣΤ ΥΕ Ι Σ Τ Κ Α Ι ΛΥΔ Ρ Ο ΑΘ Ο Λ ΟΥ Κ Α ΛΟ . ΕΡ Ι ΟΣ ΤΑ Κ Α ΠΟ ΚΕ ΕΙ

απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

4η μπιεΝαλε

απο τhν αγιατη μπεναρδου

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ Αθηναίος της εβδομάδας, ένας σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης

Κ Ζ

ΟΥ ΤΟ

απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

Εικαστικα happy days

η νεα εκθεση του τασου ΠαυλοΠουλου

ΤΑ Τ ΡΑ

σελ. 6

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜ

ΟΣ

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Μ ΙΛ

ΛΕ

ΚΟ

ΙΤ

ΑΕ

Η ΚΑ ΟΗ Π ΟΛΥ Σ Χ Ι Δ ΗΣ ΔΡ Ι ΕΡΓ Α ΛΟ ΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ ΘΕΡΟΥ ΣΤΗΡ ΤΖΩ ΓΑ ΜΕΓ Σ. ΙΟ Ν ΜΕ ΕΣΩ ΤΟ Α ΥΡ ΤΗΤ ΣΤ Μ ΡΙΕΣ ΚΑΙ Π ΙΣ Α ΕΙ ΑΠΟ ΕΝ ΕΝ Α ΡΟΒ ΤΕ ΛΥ Ν ΛΗ ΜΕ Τ ΙΝ Σ’ Η, Α; Σ Ο Η Ε Υ Χ Η Τ Ο Υ ΑΦ Ο Ρ Μ Μ Α Τ Μ ΜΠ Υ Μ S TA R Σ Η ΙΑ ΡΩ Υ T T ΤΟΝ Ι Σ Μ Α, Ρ Π RE Η Ρ K Κ ΝΕΟ Ο Υ ΙΑ Ε ΑΙ Δ Σ Η ΙΣΚ Α ΚΑ Ο Ι Σ

Μ Τ

ΣΕΛ.

STEPHEN MILLER Ο αρχαιολόγος που ανέδειξε την Αρχαία Νεμέα μιλάει στη LiFO

ΤΕΣ

ΒΙΝΥΛΙΟ απο τη μαρια παππα

ΤΗ

ΑΙ I

Y Ν RT ΤΩ Σ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ

Τ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗ O Μ Υ Α Α ΣΤΗ Σ ΣΤ L V I ΕΛ ΕΙ ΙΚ Π Ο Ω Ν Υ Μ Α. Ο L O, Ρ Α Η IF ΑΛΛ ΕΠ Η O. Ο Α Σ Η ΠΟ Τ’ ΙΣΟΤΗΤΩΝ. Μ GR Σ Τ Μ Α Ι Κ Ο ΑΩ Ν Α Ν Ο Μ Υ Α Ρ Ρ Ω Ν ΙΩΤ ΩΝΙΚ Φ Ν ΛΛ Ν Α , Α ΚΟ Ι

LI Ο F Ν O

ΗΣ A Η

D X ΠΟ Α

Π ΚΕ ΑΝΙΑ. ΙΣ ΑΡΜ ΕΠ ΤΑ Χ ». ΙΑΣ ΙΣ ΕΧ ΡΔ ΩΡ ΙΑΛ Σ ΚΑ Δ Η «Τ ΙΟ – Σ ΑΖΕΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΒ

8 lifo – 13.11.14

Κάθε μήνα και ψηλότερα

Α ΦΙ ΟΓΛΟΥ ΜΙΛΑ ΣΤΗ ΟΡ ΙΠΠ L ΟΜ ΦΙΛ Σ ΦΥ Σ Η Σ . Σ Τ Ε Ι ΛΤ Ε I F O ΛΛΗ ΤΙΣ ΓΙ 30 Ν ΟΕ Μ ΒΡ ΙΟΥ ΛΗ ΑΣ Ε Α Β Β ΑΤ Ο Ο Λ Σ Τ Π Ο Τ Τ Ο Σ Α ΥΘ Ε Ρ Ω Σ Η Σ Τ Η Σ ΚΟ Ι Ε ΝΑ Μ Ε Ε Ρ Ω Α Τ Ε ΝΩΝ Π Ι Ω ΙΑΣ ΣΗΜ Τ Η Η Κ Σ Δ Η ΕΝΕ ΑΠΕΛ ΣΕ ΕΡΙ Σ Ε Ν Σ Ι Α ΙΛΟΞ Λ Π Ι Δ Α ΑΙ ΑΝ Ε Ι Η ΤΙ Τ Ο Π Ο .S Φ ΛΗ Ε ΕΣ Ο T Σ Σ Α G Α ΑΥ E A Α Η .O. ΜΕΓ Ξ P

Ν Η

ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑ ΣΤΗ ΜΕΑ ΝΕ ΛΩ Ο ΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠ Η ΔΗΓ Ο Τ ΣΕ Α ΣΤ ΑΝ Ο ΡΗΣ. ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ. ΚΑ ΤΟ ΓΕΝ Α Ε Ν ΥΛ ΓΑ ΛΥ ΕΔΕΙΞΑ ΚΑΙ Σ ΝΗ ΔΙ ΕΙ ΤΗ ΤΕ 19 ΒΟ Ζ ΜΕ ΘΗΚ ΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑ 8 3 Ν Κ ΟΥ ΣΙΑ ΛΗΣ ΒΔΟΜ ΡΚ Ε ΩΣ Σ Ε Ε Ε Σ . Τ Υ ΤΗ

ΕΡ

απο τον θοδωρη αντωνοπουλο

Αθηναίος της εβδομάδας

ΛΑ

ΝαΝοσ βαλαωριτησ

ΑΛ

Δ , Ι ΙΑ ΚΑ Υ Ο

Η Ι Α Ν Α Μ. ΕΝΑΣ Ι Τ ΠΑ Α ΕΣ ΛΑΩΡ ΑΠΩ ΟΥΛΟΥ Α ΟΓ ΠΑ Ο Α Π ΧΑ ΝΙΚ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΝΑΣ Α ΙΛ Υ Β ΓΙΑ ΓΙ ΠΙ Ρ Κ ΕΠ ΝΟ ΟΦΟ ΩΡ ΠΙ ΤΗ Ε Π Α Γ Γ Ε Λ Μ ΑΤ Ι Κ Μ Η Δ Α Τ Α ΕΙ ΚΗΣ, Η Ι ΝΑ Ν Λ Γ Ι Τ Ι ΠΡΩΤΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΗ Σ , Σ Α ΡΡΕ Ο Η Μ ΟΛ Ο Κ (Η Η Ο Σ ΝΕΑΣ ΤΕΧΝ Σ SPO Ε Λ Ε ΕΙ . Τ ΣΤ , Π ΘΑ» ΟΛΟ Γ ΕΛΗ ΤΗ R ΜΠ Σ ΙΑΣ TEX Κ Η Σ Ρ Ν Η ΤΑ Ο Φ ΙΗ Ν Η ΑΠ Μ Ε AU Ρ Ι Ι Κ «ΠΑ ΠΩΣ Υ ΤΑ D I O Τ Ι Ν Ο Α Τ L, ΓΚ Ο Ο ΤΡ Μ LIZO ΥΡΙΝ ΕΠ ), Τ Κ Η Θ ΟΝ Ο Σ Θ Η FE TΟ Τ S

απο τη σταματια δημητρακοπουλου

Η ΕΙ ΤΟ ΒΡ ΤΟ ΣΤ Ι Σ Α Ν Λ ΖΕ Ε

10 έργα που μας άρεσαν

Νο1

και τωρα, τι;

Η επόμενη μέρα της www.li της Χ.Α. σύλληψης fo.gr

Εικαστικα happy days

η νεα εκθεση του τασου ΠαυλοΠουλου

σελ. 6

noemβριου

Talkof theTown

2014

Κατερίνα Ντούσκα

μουσικοσ «Είναι σημαντικό να μπορείς να σηκώνεσαι όσες φορές πέφτεις» Από τη Μαρία Παππά

σελ. 18

Οι αιτήσεις για μετεγγραφές έφτασαν τις 12.848. Από αυτές το 80% περίπου αφορούσε ιδρύματα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Είχε υπολογιστεί ότι δικαιούνταν μετεγγραφή 20.000 περίπου εισακτέοι.

Η αύξηση στη Γυμναστική Ακαδημία μετά τις μετεγγραφές που εγκρίθηκαν φθάνει το 108%, στο Ιστορικό/ Αρχαιολογικό το 91%, στο Παιδαγωγικό Τμήμα το 91,5%, στην Ιατρική το 76,6%, στο τμήμα Χημείας το 71,2%, στη Νοσηλευτική το 60% και στο τμήμα ΜΜΕ το 40%.

Στους 1.325 πρωτοετείς φοιτητές του ΕΜΠ έρχονται να προστεθούν άλλοι 900. Στο 1ο έτος του τμήματος Ηλεκτρολόγων οι εισακτέοι ήταν 225 και με τις μετεγγραφές ο αριθμός τους θα ανέλθει στους 550. Στο τμήμα Αρχιτεκτόνων οι 150 εισακτέοι πρωτοετείς θα γίνουν 300. Στο τμήμα Μηχανολόγων οι 125, 300. Στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών οι 150, 310.

Στο ΤΕΙ Πειραιά θα μετεγγραφούν 1.200 φοιτητές, ενώ οι εισακτέοι ήταν 1.100. Στο τμήμα Λογιστικής θα μετεγγραφούν 370 φοιτητές, ενώ εισήχθησαν 120. Στο τμήμα Διοίκησης και Οικονομίας μετεγγράφονται 250, ενώ εισήχθησαν 120 και στο ΜηχανολογίαςΗλεκτρολόγων μετεγγράφονται 360, ενώ οι εισακτέοι είναι 180.

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί, όμως, και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο αριθμός των πρωτοετών φοιτητών αυξήθηκε κατά 1.800 άτομα και αναμένεται να προστεθούν άλλοι 500 φοιτητές από τις υπόλοιπες (17 στο σύνολο) ειδικές κατηγορίες, όπως, για παράδειγμα, οι αθλητές, τα τέκνα Ελλήνων εξωτερικού, οι απόφοιτοι ξένων λυκείων, οι αλλοδαποί και αλλογενείς από κατατακτήριες εξετάσεις.

Την ίδια ώρα αποδυναμώνεται το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, καθώς φεύγουν οι 1.551 από τους 4.000 πρωτοετείς του, δηλαδή περίπου το 36% του δυναμικού του. Μόλις 33 άτομα έρχονται στο ΔΠΘ με την ίδια διαδικασία.

Τα ιδρύματα όλης της χώρας προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με δεμένα χέρια, καθώς αντιμετωπίζουν μεγάλες ελλείψεις σε διοικητικό προσωπικό. Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ κ. Φορτσάκης είπε πρόσφατα: «Από τους 1.300 υπαλλήλους μάς άφησε 600 και παρακαλούμε τόσο καιρό να μας επιστρέψει τους 140 που εκκρεμούν στο ΑΣΕΠ και 247 που είναι σε διαθεσιμότητα. Ακόμη και αν μας επέστρεφε και αυτούς, πάλι θα χάναμε το 40% των υπαλλήλων μας, αλλά το κράτος έχει κλείσει τ’ αυτιά του και δεν λέει να καταλάβει ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν μπορεί να λειτουργήσει».

Το υπουργείο Παιδείας αρχικά έκανε λόγο για διαχειρίσιμο αριθμό στην αύξηση των εισακτέων από τις μετεγγραφές.

2 Σύμφωνα με υπολογισμούς του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μετά τον νέο νόμο για τις μετεγγραφές και τη χαλάρωση των κοινωνικών κριτηρίων, θα εισαχθούν στο ίδρυμα 25% περισσότεροι φοιτητές από πέρσι.

3 Στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία ενεγράφησαν 181 φοιτητές (159 από πανελλαδικές εξετάσεις και 21 από ειδικές κατηγορίες), ενώ εγκρίθηκαν 176 μετεγγραφές φοιτητών, στους οποίους αναμένεται να προστεθούν και οι μετεγγραφέντες με οικονομικά κριτήρια. Δηλαδή, μιλάμε για αύξηση της τάξης του 117%.

aπο τον δημητρη κυριαζη

TheBuzz

εικονογραφηση: dreyk the pirate

επιμελεια: the lifo team

Οι αθρόες μετεγγραφές φοιτητών οδηγούν σε ασφυξία τα αθηναϊκά πανεπιστήμια

Την ώρα που χιλιάδες γονείς αδυνατούν να πληρώσουν τις σπουδές των παιδιών τους εκτός πόλης, το κύμα των μετεγγραφών πάει να «πνίξει» τα μεγαλύτερα ιδρύματα της πρωτεύουσας.

11 Ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος, σε πρόσφατη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, προανήγγειλε νομοθετική πρωτοβουλία, με την οποία θα μεταφερθεί στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ της χώρας η αρμοδιότητα για τους εισακτέους στις σχολές και τις μετεγγραφές.

Εικονογράφηση: Κώστας Στανέλλος

Talk of the Town

του δημήτρη σταμουλη

Η ελληνοτουρκικh φιλiα - Το τeλος μιας σχεσης; Οι νέες εξελίξεις στο θέμα με την κυπριακή ΑΟΖ δοκιμάζουν μια σχέση με ιστορικό.

500 εκατ.

άνθρωποι χρησιμοποιούν πλέον το Facebook Messenger!

1.000Ι

παραστάσεις παρουσιάζονται φέτος στο ελληνικό θέατρο.

10 lifo – 13.11.14

Είναι η πρώτη φορά μέσα στα τελευταία 15 χρόνια, μετά την ύφεση στις εντάσεις και την ελληνοτουρκική προσέγγιση που άρχισε με την «πολιτική των σεισμών» το 1999, συνεχίστηκε με τις ζεϊμπεκιές του Γιώργου (Παπανδρέου) και σφραγίστηκε με τις κουμπαριές του Κώστα (Καραμανλή), που οι ελληνοτουρκικές διαφορές ανεβαίνουν και πάλι στην ατζέντα των διμερών σχέσεων. Και εννοώ καθαρά τα ελληνοτουρκικά, πέρα, αλλά όχι ανεξάρτητα, από το Κυπριακό. Oι απειλές της Τουρκίας για έρευνα στην κυπριακή ΑΟΖ (ως εγγυήτρια των δικαιωμάτων της τουρκοκυπριακής κοινότητας), η διακοπή των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό με πρωτοβουλία της ελληνοκυπριακής πλευράς και, τέλος, η πρόσφατη συνάντηση Σαμαρά Αναστασιάδη - Ελ Σίσι στο Κάιρο στο πλαίσιο μιας προσέγγισης που σκοπεύει να καταλήξει σε συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ των τριών χωρών οδηγούν σταδιακά, αλλά σταθερά τις αγαστές μέχρι τώρα και εφησυχάζουσες ελληνοτουρκικές σχέσεις σε νέα όξυνση. Η ΑΟΖ δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία αν σε αυτήν δεν είχαν βρεθεί αξιόλογα και εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Όμως, τώρα, η μεν Κύπρος έχει ήδη αρχίσει συστηματικά τις προσπάθειες για εξόρυξη κι έχει οριοθετήσει τη ζώνη της σε σχέση με αυτήν του Ισραήλ, η δε Ελλάδα προσπαθεί να προωθήσει θέσεις για την ΑΟΖ που, αν γίνουν αποδεκτές κι επικρατήσουν (π.χ. ΑΟΖ για το Καστελλόριζο), θα καταστήσουν –όπως αναλυτές χαρακτηριστικά αναφέρουν– όχι μόνο το Αιγαίο αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Μεσόγειου ελληνική λίμνη. Έτσι, η Τουρκία θα περιοριστεί σε λίγα μίλια πέρα από τις ακτές της, κάτι που είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να αποδεχτεί, και προσπαθεί να προασπίσει τα συμφέροντά της, αντιδρώντας έμπρακτα και ανεβάζοντας τη διμερή ένταση. Το ζήτημα, βεβαίως, για την Τουρκία είναι μέχρι πού σκοπεύει να προχωρήσει και πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι στην πολιτική της διαφαινόμενης αντιπαράθεσης με την Ελλάδα, δεδομένου ότι τα ανοιχτά μέτωπα εξωτερικής πολιτικής είναι πολλά και σοβαρά. Από την άλλη, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος

βρίσκονται σε δύσκολη θέση αυτή την περίοδο λόγω της οικονομικής κρίσης και μια εκ νέου πολιτική αβεβαιότητα ή μια νέα αύξηση των ποσών για τους εξοπλισμούς ενδέχεται να τινάξει την εύθραυστη ελληνική οικονομία στον αέρα. Το θέμα, πάντως, βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων, που συνήθως δεν ασχολούνται με τα ελληνοτουρκικά, ενώ και άρθρα έγκριτων ξένων μέσων, όπως η βρετανική εφημερίδα «Guardian», επισημαίνουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και τη διαφαινόμενη όξυνση. Η υπό τον κ. Ερντογάν Τουρκία φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο της περιφερειακής δύναμης, οικονομικά και πολιτικά, ηγούμενη του σουνιτικού ισλαμικού κόσμου στην περιοχή και ελέγχοντας τα περάσματα των ενεργειακών πόρων, ωστόσο η πραγματικότητα λίγο φαίνεται να ευνοεί τους τουρκικούς στόχους, με δεδομένα τα μέτωπα που η Τουρκία έχει ανοιχτά προς όλες τις κατευθύνσεις, τον πόλεμο στα σύνορά της αλλά και την επαπειλούμενη νέα κρίση στο Κουρδικό. Μετά και από τη σχετική ψύχρανση των σχέσεων με τους Κούρδους του βόρειου Ιράκ αλλά και τις εξελίξεις τις σχετιζόμενες με την ΑΟΖ που αφορούν τις σχέσεις και με την Ελλάδα, η μόνη κυβέρνηση στην ευρύτερη περιοχή με την οποία η Τουρκία έχει άριστες σχέσεις είναι αυτή της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του έγκριτου αρθρογράφου της «Χουριέτ», Γιουσούφ Κανλί, με τον λιτό αλλά εύγλωττο τίτλο «Αίγυπτος, Ελλάδα, Ελληνοκύπριοι». Ο δημοσιογράφος, αφού επισημαίνει τους κινδύνους για τα συμφέροντα της Τουρκίας που προκύπτουν από την τριμερή προσέγγιση, καταλήγει χαρακτηριστικά, κάνοντας έμμεση, αλλά σαφή κριτική στην εξωτερική πολιτική της χώρας του: «Σε μια εποχή που τη ρητορική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες αντικατέστησε η πραγματικότητα του “κανένας φίλος στη γειτονιά” χάρη στις μεγάλες εμμονές (μας), είναι να αναρωτιέται κανείς: δεν λείπει, αλήθεια, το Ισραήλ και ο Μπέντζαμιν - Μπίμπι- Νετανιάχου από αυτήν τη συνάντηση “των φίλων της Τουρκίας” στο Κάιρο;». — γιαννης γιγουρτσης

13.11.14 – lifo

Γαία πυρί μιχθήτω

❝ Ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Βλέπουμε νέα Τείχη. Στην Ουκρανία υπάρχει ένα τεράστιο χαράκωμα που κάποιοι θέλουν να σκάψουν. Ο κίνδυνος είναι ακόμη εδώ ❞

Κόντρα στα μετεωρολογικά προγνωστικά, ο φετινός χειμώνας προμηνύεται πολιτικά θερμός σε Ελλάδα και Ευρώπη. Δώσε!

Belli

α π ό το ν θ οδωρη αν τ ων οπ ουλο

Κόντρα στα μετεωρολογικά προγνωστικά, οπότε, ο χειμώνας στη Γηραιά Ήπειρο προμηνύεται θερμός. Ο ίδιος ο βασιλιάς αποδεικνύεται ξεβράκωτος, όπως συμβαίνει με τις δημόσιες παραδοχές ΔΝΤ και ΟΟΣΑ περί «λαθών» στο 1ο ελληνικό μνημόνιο (κι άσε την Κομισιόν να διαφωνεί), τις αποκαλύψεις για «εκβιασμό» της Ιρλανδίας να μπει επίσης σε μνημόνιο το 2010 από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και, κυρίως, για το τεράστιο off-shore σκάνδαλο του Λουξεμβούργου, ενόσω, μάλιστα, πρωθυπουργός ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), μια σειρά από μυστικές φορολογικές συμφωνίες έγιναν μεταξύ 2002 και 2010 ανάμεσα στο Μεγάλο Δουκάτο και 340 πολυεθνικές. Στην Ελλάδα, μάλιστα, το σοβαρότατο αυτό θέμα καλύφθηκε ελάχιστα, παρότι –ή ακριβώς επειδή– φέρονται εμπλεκόμενες και εταιρείες ελληνικών συμφερόντων. Σε δισεκατομμύρια ευρώ υπολογίζονται τα διαφυγόντα κέρδη για τις κυβερνήσεις (το Δημόσιο δηλαδή) και κάτσε εσύ, Ευρωπαίε πολίτη, να αναρωτιέσαι γιατί σε σκίζουν στις εισφορές, σου φυραίνουν το μεροκάματο και σου ροκανίζουν σύνταξη και κοινωνικές παροχές. Με τα μνημόνια απλώς ν’ αλλάζουν όνομα και τις πολιτικές της υπερφορολόγησης, της λιτότητας, της καταστολής και της άγριας περιστολής δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση και το καθεστώς που τη συντηρεί παίζουν το τελευταίο τους χαρτί με τη λύσσα πληγωμένου θηρίου που απειλείται. Με το Πολυτεχνείο, την επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, τις κινητοποιήσεις φοιτητών και μαθητών κι έναν ολόκληρο χειμώνα νέων μέτρων εν όψει, υπάρχει κίνδυνος για εκτροπές ή προβοκάτσιες – η αξιωματική αντιπολίτευση ας προσέξει να μην παρασυρθεί σε μια «πολιτική της έντασης», τελευταίο καταφύγιο του αυταρχισμού. Ας προσέξει, επίσης, όλους όσοι από πεποίθηση ή απόγνωση στηρίζουμε φανερά ή σιωπηρά μια κυβέρνηση της Αριστεράς, κάνοντας πως παραβλέπουμε τον ολοένα σφικτότερο συγχρωτισμό με τα εγχώρια και διεθνή κέντρα εξουσίας, τη διογκούμενη διάσταση μεταξύ «κινηματικών» και «πραγματιστών», την υιοθέτηση λαϊκίστικων λόγων, νοοτροπιών και πρακτικών. Όσοι καταφέραμε να ξεγελάσουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια με «όπλα» τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, το πείσμα, την εφευρετικότητα, όσοι οραματιστήκαμε μια κοινωνία πιο δίκαιη, ισότιμη και αξιοκρατική. Όσοι δεν περιμένουμε, βέβαια, θαύματα, αν η Ε.Ε. συνολικά δεν υποχρεωθεί από τα πράγματα να αλλάξει «τροπάρι», απαιτούμε όμως σθεναρά ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, έναν ειλικρινέστερο δημόσιο λόγο/διάλογο, περισσότερη δημοκρατία, μεγαλύτερο σεβασμό στα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα. Γιατί δίχως όλους «εμάς», πουκάμισο αδειανό θα μείνει.

Ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, μιχαήλ γκορμπατσόφ, είναι που έριξε ένα τείχος και υψώθηκαν πολλά.

Verbatim

Κοινώς, «όλα πουτάνα». Καθώς χειμωνιάζει, το κλίμα για τη συγκυβέρνηση φαντάζει μη αναστρέψιμο. Με όλους τους λεονταρισμούς Σαμαρά και τους βερμπαλισμούς Βενιζέλου, οι πρόωρες εκλογές μοιάζουν αναπόφευκτες, για τον επιπλέον λόγο πως θεωρείται απίθανη η συναίνεση στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Όλα δείχνουν ότι σύντομα εξουσία θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι επειδή έχει καταφέρει να πείσει (προπαντός εαυτόν) ότι, ναι, διαθέτει μια πραγματικά αξιόπιστη εναλλακτική αλλά απλώς γιατί η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο – και όχι, δεν χρειάζεται να ζήσουμε «αποκαλυπτικές» καταστάσεις για να το εμπεδώσουμε, τύπου στάση πληρωμών, γενικευμένο χάος, σκελετωμένα παιδάκια να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια κ.λπ. Αρκούν το διαρκές «απαγορευτικό» σε κάθε όνειρο πέρα από τον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης, αρκεί η τσαλακωμένη ζωή και αξιοπρέπεια όλων όσοι καταδικαστήκαμε να πληρώνουμε εφεξής τα σπασμένα ενός παιχνιδιού που δεν παίξαμε ποτέ, δηλαδή της πλειονότητας. Για την προνομιούχα, διαπλεκόμενη μειονότητα, κανένα πρόβλημα φυσικά – τον έχει τον τρόπο της, όπως τον είχε πάντα. Το περίφημο «success story» αποδεικνύεται μαγική εικόνα. Ο πρωθυπουργός έχει εγκαταλειφθεί και από τους Ευρωπαίους συμμάχους του, κι ας πρόσφερε απλόχερα ό,τι του ζητήθηκε (το είδαμε και στην Πορτογαλία το έργο). Η ακατάσχετη φορολογία έχει γονατίσει τα πιο ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού, διατηρώντας στο απυρόβλητο τους μεγαλο-οφειλέτες. Τα απλήρωτα χρέη κοντεύουν τον Όλυμπο –και τι να σου κάνουν οι περισσότερες δόσεις, όταν δεν περισσεύουν ούτε για προκαταβολή–, η περιουσία του Δημοσίου βγαίνει στη λοταρία, η δημόσια υγεία καρκινοβατεί, η παιδεία είναι καζάνι που βράζει, ενώ εν όψει των νέων σκληρών μέτρων που της υπαγορεύονται, η κυβέρνηση εξετάζει καινούργιους περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας και το συνδικαλίζεσθαι γενικότερα, με την Τρόικα να πιέζει για επαναφορά του lock out και το Eurogroup να προειδοποιεί ότι, λίγο να «λοξοδρομήσουμε», κομμένο το ρευστό. Την ίδια στιγμή, οι αντιδράσεις κατά των πολιτικών της «λιτότητας για τη λιτότητα» αποκτούν πανευρωπαϊκό χαρακτήρα. Δεν πρόκειται πια για κάποια «υπανάπτυκτη» χώρα της περιφέρειας όπου τάχα «ηγεμονεύει ιδεολογικά η Αριστερά». Βρετανία, Γαλλία κι άλλες χώρες της περιφέρειας «κλοτσάνε» με την τευτονική εμμονή στο δίπολο λιτότητα/δημοσιονομική εξυγίανση, που έφτασε να προβάλλεται ως το απαύγασμα 2 εκατ. ετών ανθρώπινης εξέλιξης. Οι Ιταλοί ξαναβγαίνουν μαζικά στους δρόμους, στην Ισπανία πρωτοστατούν δημοσκοπικά οι Podemos, η αριστερόστροφη πολιτική μετεξέλιξη των εκεί «Αγανακτισμένων», στις Βρυξέλλες είδαμε ογκώδεις, δυναμικές διαδηλώσεις ενάντια στο πρόγραμμα περικοπών ύψους 11 δισ. ευρώ που συνοδεύτηκαν, όπως και στη Ρώμη, από σοβαρά επεισόδια, στην ίδια τη Γερμανία οι απεργίες ξαναγίνονται της μόδας, με εμβληματικότερη αυτή των μηχανοδηγών, τη μεγαλύτερη, διαβάζω, της εικοσαετίας.

επιμελεια: θεοφιλοσ δουμανησ

Talk of the Town

❝ Ο Λετονός ΥΠ.ΕΞ. ανακοίνωσε ότι είναι ομοφυλόφιλος. Άντε να δούμε πότε θα γίνει κάτι τέτοιο στη «φιλελεύθερη», «ευρωπαϊκή» και «ανεκτική» Ελλάδα ❞ Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δ. παπαδημούλης μέσω Twitter, μετά το coming out του Έντγκαρς Ρίνκεβιτς, για τη χώρα που θαυμάζει πολύ ό,τι συμβαίνει μακριά.

❝ Αν είσαι ευχαριστημένος με αυτά που έχεις, και ας μην είναι πολλά, γιατί να τα κάνεις περισσότερα και να είσαι δυστυχής; Αυτοί είναι νόμοι αδηφάγοι του κεφαλαίου. Λόγω της αχορτασιάς του, θα φάει το κεφάλι του, θα φάει κι εμάς ❞ Ο ηθοποιός χρήστος στέργιογλου για τους νόμους από λίγους που παρασύρουν πολλούς.

❝ Θα ήθελα πολύ να του πάρω συνέντευξη για να παρουσιάσω την άποψη που οι Αμερικανοί δεν θέλουν να ακούσουν ❞ Χόλιγουντ καλεί Μόσχα. Ο σκηνοθέτης όλιβερ στόουν «καδράρει» τον τσάρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

❝ Στα 20 όλοι είναι ποιητές, στα τριάντα πολύ λιγότεροι. Στα σαράντα δεν έχει μείνει σχεδόν κανείς. Για τους περισσότερους ανθρώπους η ευτυχία είναι να έχουν φίλους, καλή δουλειά και χρήματα ❞ Ο Αμερικανός συγγραφέας πολ όστερ, μετρώντας χρόνια και απώλειες στην τέχνη της γραφής.

❝ Είμαι Αμερικανός, αλλά για τις πρώτες τέσσερις ταινίες μου με έλεγαν Ιρανο-αμερικανό ή και απλώς Ιρανό... Αν σε απασχολεί η εθνικότητα κάποιου, κάτι φοβάσαι. Υπάρχει μεγάλη καχυποψία και υπεραπλούστευση των πραγμάτων. Φοβάμαι ότι όλος ο πολιτισμός θα πνιγεί σ’ ένα ομαδικό, χυδαίο selfie ❞ Ο σκηνοθέτης ραμίν μπαχράνι για τις σημαίες που σκεπάζουν τη σκέψη.

❝ Ήταν ένα θαύμα ότι όλα έγιναν ειρηνικά... Έφυγα από τη σάουνα το απόγευμα της 9ης Νοεμβρίου… και γιόρτασα μαζί με ανθρώπους που μου ήταν τελείως ξένοι. Υπήρχε απλώς ένα απίστευτο αίσθημα ευτυχίας… Ήταν μια νύχτα που δεν θα ξεχάσω ποτέ ❞ Η άνγκελα μέρκελ, με αφορμή την πτώση του Τείχους, για τη δική της επανάσταση που δεν πνίγηκε στο αίμα αλλά στους ατμούς.

Χρήστος Στέργιογλου

Άνγκελα Μέρκελ

12 lifo – 13.11.14 Πολ Όστερ

Δημήτρης Παπαδημούλης

13.11.14 – lifo

Εικονογράφηση: David Shrigley

φωνή λαού

Talk of the Town

ειρήνη κωστάκη Η δημοσιογράφος του Vouliwatch μας μιλά για κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ σε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα Βουλή. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Όχι στη συναίνεση, ναι στη συνεννόηση

α π ό το ν γι άν η βα ρουφά κ η

Nullius

Η μέση οδός ως πολιτική επιλογή στην παρούσα κατάσταση της χώρας φαντάζει επικίνδυνη και ανεδαφική.

14 lifo – 13.11.14

Στις μέρες που ζούμε, η χώρα δεν αντέχει να μην προβεί σε εκλογές, ακριβώς όπως η δικαιοσύνη δεν αντέχει τη μη σύγκρουση μεταξύ κατηγόρου και υπεράσπισης. Όλοι θέλουμε μια πολιτισμένη πολιτική διαμάχη, μακριά από τη διχόνοια και την εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα. Άλλο όμως αυτό κι άλλο η συναίνεση για χάρη της συναίνεσης. Όταν υπάρχουν βαθιές διαφωνίες για την υφή του «κοινωνικού προβλήματος», όταν οι πολιτικές δυνάμεις αντικατοπτρίζουν εντόνως συγκρουόμενα συμφέροντα και αντιλήψεις, μια επίπλαστη συναίνεση απαξιώνει την πολιτική διαδικασία. Κι όταν απαξιώνεται η πολιτική διαδικασία, οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι πολέμιοι της δημοκρατίας. Μια κοινωνία σε κρίση θυμίζει δικαστική διαμάχη, με την κυβέρνηση μονίμως στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Όπως στο δικαστήριο, η μόνη ελπίδα για την «απονομή δικαιοσύνης» είναι η σκληρή σύγκρουση μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, του κατηγόρου και της υπεράσπισης – με την κάθε πλευρά να κάνει ό,τι είναι δυνατόν, εντός του πλαισίου της νομιμότητας και των δικονομικών κανόνων, ώστε να υπονομεύσει το επιχείρημα της άλλης, ενισχύοντας το δικό της. Μόνο μέσα από αυτή την τιτάνια, αλλά πολιτισμένη και εντός κανόνων, σύγκρουση υπάρχει η πιθανότητα να υπερισχύσει το «δίκιο». Αν, αντί γι’ αυτήν τη σκληρή αντιπαράθεση, κατήγορος, υπεράσπιση και δικαστές καθόντουσαν γύρω από ένα τραπέζι «να τα βρουν», καμία δικαιοσύνη δεν θα αποδιδόταν. Αθώοι θα κατέληγαν στη φυλακή, έστω για λίγους μήνες, πλάι-πλάι με τους βαριά ένοχους, που κι αυτοί θα αντιμετώπιζαν σχετικά ελαφριές ποινές (ως απόρροια της «συναίνεσης»). Όλοι θα ήταν «ολίγον ένοχοι». Το ίδιο και στην πολιτική. Τον καιρό της κρίσης, κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού (π.χ. της Γερμανίας σήμερα) καταντούν να εξυπηρετούν μόνο την... κρίση, καθώς, όταν οι απόψεις διίστανται σημαντικά, ο κοινός τόπος που απαιτεί μια συναίνεση είναι κάπου στη μέση. Σε κανονικούς καιρούς αυτή η «μέση» μπορεί να είναι χρήσιμη, π.χ. όταν οι κοινωνικές δαπάνες προσδιορίζονται συναινετικά σ’ ένα επίπεδο ούτε τόσο υψηλό, που να χρεοκοπούν το κράτος, ούτε και τόσο χαμηλό, που να καταρρακώνουν την ιδέα ενός κράτους πρόνοιας. Όμως, σε μη κανονικούς καιρούς, τον καιρό της κρίσης π.χ., όταν το κράτος είναι πτωχευμένο, ό,τι και να κάνει με τις κοινωνικές δαπάνες, ο «μέσος» δρόμος είναι η χείριστη επιλογή. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως και στο δικαστήριο, οι «ένορκοι»-πολίτες υποχρεούνται να αποφανθούν ως προς ένα απλό ερώτημα: πτώχευσε το κράτος ή όχι; Εξέρχεται από τη χρεοκοπία του με τις πολιτικές της κυβέρνησης ή βυθίζεται πιο πολύ σε αυτήν; Μέση

απάντηση, όπως και στην περίπτωση της αθωότητας ή ενοχής ενός κατηγορούμενου, δεν υπάρχει. Ή, τουλάχιστον, δεν υπάρχει τέτοια απάντηση που να συνάδει με τη δικαιοσύνη στην περίπτωση του δικαστηρίου και με την έξοδο από την κρίση στην περίπτωση της ελληνικής κοινωνικής οικονομίας. Οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να πάρουν θέση (α) είτε υπέρ της κυβερνητικής θέσης ότι βγαίνουμε από την κρίση (και πως γι’ αυτό πρέπει να μην αλλάξει η σημερινή πολιτική), (β) είτε υπέρ της θέσης της αντιπολίτευσης πως η σημερινή πολιτική βαθαίνει την κρίση. Ακριβώς όπως δεν πρέπει να φοβόμαστε τη στιγμή που το δικαστήριο θα αποφασίσει, όσο καλύτερα μπορεί, αν ο κατηγορούμενος είναι ένοχος ή αθώος, έτσι είναι και επιθυμητό, ορθό και απαραίτητο να αποφανθεί ο πολίτης, στην κάλπη, ποια από τις δύο θέσεις, της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, είναι ορθή. Η μέση οδός σε συγκυρίες όπως η σημερινή είναι άκρως επικίνδυνη. Είναι σαν να πλησιάζει το αυτοκίνητο μια διχάλα με μεγάλη ταχύτητα και οι διαφωνούντες επιβαίνοντες, για «να τα βρουν» μεταξύ τους, να συναινούν πως πρέπει να μη στρίψουν ούτε αριστερά ούτε και δεξιά αλλά να συνεχίσουν ευθεία. Επί του (σημερινού) πρακτέου, ακούμε τους συγκυβερνώντες να λένε πως «δεν πρέπει να παίζουμε με τους θεσμούς», πως απαιτείται συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, πως στη «χειρότερη» περίπτωση θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε κυβέρνηση συνασπισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτό; Επειδή η συναίνεση είναι η βέλτιστη οδός για τη χώρα; Ή επειδή έτσι κάποιοι θα μείνουν στην εξουσία λίγο παραπάνω; Καταρχάς, δεν καταλαβαίνω γιατί αποτελεί «παίγνιο με τους θεσμούς» το να καταψηφίσει ένα κόμμα της αντιπολίτευσης τον υποψήφιο Πρόεδρο που προτείνει η συμπολίτευση με στόχο την προκήρυξη εκλογών. (Αν ήταν πρόβλημα κάτι τέτοιο και δεν ήταν θεμιτή η χρήση αυτού του δικαιώματος για να προκηρυχθούν εκλογές, τότε γιατί το Σύνταγμα προβλέπει αυτή την περίπτωση;) Ούτε κατανοώ τη μόνιμη επωδό πως η χώρα δεν αντέχει εκλογές. Αν η χώρα δεν αντέχει εκλογές –ένα επιχείρημα που πάντοτε επικαλούνταν οι τύραννοι –, τότε δεν αντέχει τη δημοκρατία. Για να το πω λίγο διαφορετικά: στις μέρες που ζούμε, η χώρα δεν αντέχει να μην προβεί σε εκλογές, ακριβώς όπως η δικαιοσύνη δεν αντέχει τη μη σύγκρουση μεταξύ κατηγόρου και υπεράσπισης. Αυτό που πράγματι απαιτείται, ώστε η μη συναίνεση να παραγάγει μια θεραπευτική ετυμηγορία, είναι η συνεννόηση μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, ώστε η διαμάχη να εξελίσσεται πάντα εντός πολιτισμένων κανόνων που να βοηθούν τους πολίτες να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους νηφάλια.

Τι είναι το vouliwatch; Το Vouliwatch είναι μια πλατφόρμα διασύνδεσης πολιτών με τη Βουλή και τους βουλευτές. Ψέματα, δεν είναι μόνο μια πλατφόρμα, είναι κίνημα επί της ουσίας, μια προσπάθεια που αποσκοπεί στη μεγαλύτερη διαφάνεια της νομοθετικής εξουσίας, στο να γίνουν πιο προσιτές οι διαδικασίες της Βουλής στους πολίτες μέσω της καλύτερης ενημέρωσης, της ανάδειξης ζητημάτων, της απαίτησης πρόσβασης του πολίτη σε περισσότερη πληροφορία. Συνεχίζουμε την καμπάνια κοινωνικής χρηματοδότησης (crowdfunding) στην πλατφόρμα indiegogo, με σκοπό τη βιωσιμότητα της προσπάθειας. Τι μπορεί να κάνει ένας απλός πολίτης μέσω του website σας; Ο κάθε πολίτης με πρόσβαση στο Διαδίκτυο μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στην πλατφόρμα μας, να κάνει ερωτήσεις στους βουλευτές, να δει στο προφίλ του κάθε βουλευτή τι απαντά στους άλλους πολίτες και όλα αυτά χωρίς να χρειάζεται να επικοινωνήσει με το ίδιο το γραφείο του βουλευτή, όλα σε ένα μέρος, ανοιχτά και προσβάσιμα από όλους, προς όλους. Μπορεί ακόμα να καταθέσει πολιτικές απόψεις αλλά και να ενημερωθεί για το τι συμβαίνει στη Βουλή μέσω του ρεπορτάζ στο «Παρατηρητήριο», να δει πώς συμπεριφέρονται οι βουλευτές ως προς την ψήφο στο «Votewatch» αλλά και να μάθει πώς λειτουργεί τόσο η Βουλή όσο και το Ευρωκοινοβούλιο με το ενημερωτικό υλικό που έχουμε επεξεργαστεί και είναι προσβάσιμο. Τι αγαπάς και τι μισείς στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ; Τα κατατεθέντα, ό,τι και να είναι αυτά, που μας έρχονται σε μη επεξεργάσιμη μορφή πάντα, ή τα στραβοσκαναρισμένα pdf με χειρόγραφη αρίθμηση ή τις τροπολογίες σε hard copy, φωτοτυπίες μπροςπίσω πια –γιατί εξοικονομούμε και χαρτί– με το συρραπτικό. Είναι το «φαΐ» του ρεπόρτερ, αλλά δεν παύει να είναι απαράδεκτο το ότι όλα κινούνται ακόμα έτσι. Επίσης, αγαπώ όλα αυτά τα νομοσχέδια που είναι «ξηρών καρπών και ανατινάξεων» που λέω κι εγώ, δηλαδή έχουν στον τίτλο ένα θέμα και μετά πάντα «και άλλες διατάξεις». Ο θάνατος της καλής νομοθέτησης και της κωδικοποίησης νομοθεσίας. Αν με ρωτήσεις, από τις βασικές παθογένειες της χώρας. Ποιο είναι το πιο αστείο περιστατικό που έχεις πετύχει ποτέ στη Βουλή; Εντάξει, πάνω στο ρεπορτάζ ακούς διάφορα, αλλά είναι ανθρώπινα. Τόσες ώρες μπορεί να συζητήσεις από πολιτικά, ποδόσφαιρο, πώς και αν μαγειρεύονται οι μπάμιες. Μέχρι και τα ντοκιμαντέρ που παίζει το Κανάλι της Βουλής έχω σχολιάσει, κλαίγοντας από τα γέλια, στο εστιατόριο της Βουλής, με βουλευτή να τρώει Μπολονέζ και να σου λέει γιατί ο κροκόδειλος δεν συνηθίζει να τεμαχίζει το θήραμά του.

13.11.14 – lifo

Φωτό: Big Olive

q Λοιπόν, η περιοχή όπου μένω είναι αυτό που λέμε «σύνορα». Μπορεί να ’ναι Μετς, μπορεί να ’ναι Παγκράτι, μπορεί να ’ναι Καλλιμάρμαρο, μπορεί πλατεία Βαρνάβα. Εκεί, στο πέρασμα.

Urban

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η ρ ηγ όπ ουλο

Talk of the Town

χριστόφορος ζαραλίκος

q Πάντα έμενα στο κέντρο της Αθήνας, από τότε που πρωτοκατέβηStand up comedian, κα από τις Κουκουβάουνες (που είναι ηθοποιός, ραδιοφωνικός μετά τη Νέα Φιλαδέλφεια) για να πάω στη δραματική σχολή. Το λάτρεψα παραγωγός. το κέντρο. Μου αρέσει πάρα πολύ να μένω στο κέντρο για πολλούς λόγους. Μου αρέσει ο κόσμος που κυκλοφορεί στο κέΟ Χριστόφορος βρίσκεται σε ντρο, το περπάτημα στο κέντρο, μου αρέσουν οι περιοδεία με τον διαδηλώσεις στο κέντρο.

Σπύρο Γραμμένο, με μια... πολυμορφική παράσταση. Διονυσίου Αρεοπαγίτου σε πρώτο πλάνο και πιο πίσω το ωραίο, αστικό χάος της Αθήνας.

Λίγο πριν από τον χειμώνα (αθηναϊκές ειδήσεις που έχουν κάτι να μας πουν)

q Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γειτονιάς μου είναι δύο και έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους. Πρώτον, έχει πολλούς καλλιτέχνες, κάτι που επηρεάζει όλο τον κόσμο. Δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο όλοι σε αυτήν τη γειτονιά είναι καλλιτέχνες! Ο κύριος Ανδρέας, ο κουρέας, είναι καλλιτέχνης, ο Γιώργος, που ψωνίζω ο λαχανικά, είναι καλλιτέχνης, ο τίγρης, ένας μανάβης που βρίσκω στη λαϊκή, είναι καλλιτέχνης, ακόμα και αυτός με το πρακτορείο του ΟΠΑΠ είναι μια καλλιτεχνική φυσιογνωμία. Το δεύτερο χαρακτηριστικό της γειτονιάς είναι ότι σχεδόν όλοι έχουν κατοικίδιο. q Έχω δύο αγαπημένα παραδοσιακά μπακάλικα, το ένα μάλιστα είναι και μανάβικο. Στην πλατεία Βαρνάβα, στην οδό Μάρκου Μουσούρου, και το δεύτερο στην Αρχιμήδους. Στη Μουσούρου, επίσης, έχει ένα πολύ ωραίο καφέ. Εγώ, βέβαια, δεν κάθομαι, γιατί δεν έχω τη συνήθεια να πίνω καφέ έξω, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ να το χαζεύω και να βλέπω ανθρώπους να πίνουν κάτι και να διαβάζουν.

Μετς Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν

q Ο αγαπημένος μου περίπατος είναι, βέβαια, στον λόφο του Αρδηττού. Είναι σίγουρα το πιο υπέροχο σημείο της γειτονιάς, και μάλιστα σου δίνει και πολλές επιλογές για το πώς και από ποια πλευρά θα καθαρίσεις το μυαλό σου: από την πλευρά που βλέπεις Λυκαβηττό, Υμηττό, Ακρόπολη ή προς το λιμάνι στον Πειραιά, μέχρι όσο φτάνει το μάτι σου στη θάλασσα;

από τον δημήτρη κυριαζή

γειτονιά

Ο εμπρησμός της «Athens Voice» ήταν μια ακόμα υπενθύμιση για το σημείο στο οποίο βρίσκεται η πόλη / τα Εξάρχεια, ύστερα από μια περίοδο σχετικής ηρεμίας και με αιχμή τις πρωτοβουλίες των ίδιων των κατοίκων για να διώξουν τους θύλακες εμπορίας ναρκωτικών από τη γειτονιά τους, επιστρέφουν σταδιακά σε έναν νέο κύκλο βίας: ο δικηγόρος που τις «έφαγε» την ώρα που έτρωγε σε μια ταβέρνα, ο αρχιτέκτονας που δέχθηκε επίθεση με βαριοπούλα στις 3 το μεσημέρι και τις προάλλες τα γραφεία της «Athens Voice» 1 / οι κάτοικοι ξέρουν καλύτερα και οι κάτοικοι δεν είναι ένα μονολιθικό πράγμα, μια άποψη μπετόν αρμέ / μπορεί να το έχουν ζητήσει ήδη, αλλά αυτή η γελοιότητα με τους Ελληνικό αστυνομικούς να «περιφρουρούν» κάθε βράδυ τη γειτονιά από τις παρυφές της, στο ύψος Είναι το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο της Ακαδημίας και της Χαριλάου Τρικούπη, θα πρέπει να λήξει / καταλαβαίνει κανείς τις στην Ελλάδα, έκτασης «ειδικές» ευαισθησίες μερίδας των ανθρώπων που ζουν ή βγαίνουν στα Εξάρχεια, 6.200 στρεμμάτων και επένδυσης 8 αλλά το γεγονός ότι η Αστυνομία είναι περίπου εξοβελισμένη από τη γειτονιά δεν εκατομμυρίων ευρώ. την κάνει οπωσδήποτε καλύτερη από το Παγκράτι ή το Θησείο, όπου, όταν σου κλέψουν το σπίτι ή το αμάξι, η Αστυνομία έρχεται κανονικά / σε άλλα νέα της εβδο2 μάδας, κάπως πιο αισιόδοξα, το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφάσισε να επιτραπεί η υπογραφή της σύμβασης πώλησης του 100% των μετοχών της «Ελληνικό Α.Ε.», ξεμπλοκάροντας το Δημοτική μεγαλύτερο σύγχρονο ιδιωτικό αναπτυξιακό έργο στην Ελλάδα, συνολικής επένδυσης Πινακοθήκη ύψους κοντά στα 8 εκατομμύρια ευρώ / υπενθυμίζουμε ότι η επένδυση προβλέπει την Το παλιό κτίριο της ανάπτυξη οικιστικών ζωνών, ξενοδοχείων, εμπορικών κέντρων, θεματικών πάρΠινακοθήκης στην πλατεία Κουμουνδούρου κων, μουσείων, υπαίθριων πολιτιστικών χώρων, κέντρων υγείας και ευεξίας, χώρων είναι έργο του αρχιτέκτονα αθλητισμού και αναψυχής, τη δημιουργία ενός σύγχρονου επιχειρηματικού, εκπαιΠαναγιώτη Κάλκου και δευτικού και ερευνητικού κόμβου καθώς και την πλήρη αναβάθμιση της υπάρχουχτίστηκε το 1875. σας μαρίνας και του παραλιακού μετώπου / ταυτόχρονα προβλέπεται η δημιουργία του μεγαλύτερου στην Ελλάδα μητροπολιτικού πάρκου έκτασης 2.000 στρεμμάτων, με ελεύθερη, εννοείται, πρόσβαση για όλους (για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, ο Εθνικός Κήπος έχει έκταση 120 στρέμματα) / είναι προφανές ότι είμαι... 1.000% υπέρ της επένδυσης / εξαρχής ήμουν εντελώς εναντίον όσων υποστήριζαν ότι το Ελληνικό έπρεπε να γίνει μια αχανής έκταση πρασίνου / το Ελληνικό, κατά τη γνώμη μου, είναι μια αναξιοποίητη πλουτοπαραγωγική μονάδα για την Αθήνα και το πάρκο των 2.000 στρεμμάτων είναι παραπάνω από Η εμμονή αρκετό / μακάρι, λοιπόν, να δούμε το πρότζεκτ να προχωμε το κινητό του πρόδωσε ράει και νομίζω πως η ελληνική κοινωνία είναι περισσότερο τον ληστή! Ίσως ο πιο αστείος έτοιμη από ποτέ για να το υποστηρίξει (οι σχετικές δημολόγος για να σε συλλάβουν. σκοπήσεις δείχνουν θεαματική μεταστροφή της κοινής γνώμης) / χάρηκα πολύ που άκουσα ότι το υπέροχο Έχουμε ακούσει ιστορίες για ληστές που τους έπιασαν επειδή έπεσαν για ύπνο, για ληστές που κτίριο του παλιού Βρεφοκομείου της οδού Πειραικάνουν όλων των ειδών τις γκάφες. Ληστές, όμως, που ώς βρίσκεται ξανά στη διάθεση της Δημοτικής Πιτους πιάνουν επειδή παίζουν με το κινητό τους πρώτη νακοθήκης / και εγκαινιάστηκε, μάλιστα, με μια καλή φορά το ακούμε, και είναι ελληνικό! Η ξεκαρδιστική έκθεση με αφορμή τη συμπλήρωση 180 χρόνων από είδηση έφτασε μέχρι την Αμερική, αφού για πρώτη την ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα του ελληφορά μεταδόθηκε στο κανάλι του Greek Reporter. νικού κράτους / η επίσημη έδρα της Πινακοθήκης Αλλά δεν θα σας πούμε τίποτε παραπάνω. εξακολουθεί να είναι το ανακατασκευασμένο κτίριο Μπείτε στο lifo.gr στην ενότητα Viral για να δείτε του Μεταξουργείου στην πλατεία Αυδή, αλλά το γετον πιο περίεργο τρόπο που μπορεί μια γονός ότι η... ναυαρχίδα της πλατείας Κουμουνδούρου ληστεία να αποτύχει! επιστρέφει στη ζωή της πόλης είναι καλή είδηση και για την ευρύτερη γειτονιά και για το κέντρο συνολικά.

16 lifo – 13.11.14

q Μένω εδώ τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και τα προηγούμενα πέντε δεν έμενα μακριά. Λίγο παρακάτω, κοντά στο Α’ Νεκροταφείο.

q Για να καταλάβει κάποιος αυτήν τη γειτονιά είναι καλό να κάνει μια βόλτα από τη Μουσούρου μέχρι την Αρχιμήδους, να μπει στην Εμπεδοκλέους, να κάνει αριστερά στην πλατεία Βαρνάβα, να ξαναβγεί στην Αρχιμήδους και να μπει στο Καλλιμάρμαρο. Αυτή είναι η γειτονιά. q Έχουμε υπέροχα παλιά δίπατα σπίτια, αλλά και κάποια καινούργια, που τα έχουν φτιάξει σε αυτό το στυλάκι. Το δικό μου αγαπημένο, που κάθε φορά που περνάω απέξω το χαζεύω και το ζηλεύω κιόλας, είναι το σπίτι του κυρίου Κούνδουρου. Ξέρω, επίσης, ότι μένει στη γειτονιά ο Θάνος Μικρούτσικος και ο αγαπημένος και φίλος Φοίβος Δεληβοριάς. q Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι σ’ αυτήν τη γειτονιά, θα ήταν αυτό: υπάρχουν δύο μηχανάκια, που έχουν βγαλμένη την εξάτμιση και κάθε φορά που περνάνε από τον δρόμο αρχίζουν να χτυπάνε όλοι οι συναγερμοί των αυτοκινήτων, κάτι πολύ σπαστικό για έναν ήσυχο δρόμο και μια ήσυχη γειτονιά σαν αυτήν. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, ή θα άλλαζα το δρομολόγιο αυτών των δύο παιδιών, που έχουν τις μηχανές, ή θα έβαζα όλους τους οδηγούς της γειτονιάς να βγάλουν τον συναγερμό από το αυτοκίνητό τους.

13.11.14 – lifo

κ ει μ εν ο : μ αρι α π απ π α, φωτ ο γ ραφι α: π αρι ς ταβ ι τ ι αν

55' με την

Κατερίνα Ντούσκα Το ερώτημα αν η νεαρή τραγουδίστρια είναι η νέα Amy ή όχι ξεπερνιέται εύκολα μόλις ακούσεις την εξαιρετική και πολύ ιδιαίτερη μουσική της.

Τα περισσότερα σχόλια για τη μουσική της Κατερίνας Ντούσκα στο YouTube περιστρέφονται γύρω από το αν η νεαρή τραγουδίστρια είναι η νέα Amy Winehouse ή όχι. Πολλοί χρήστες διαπληκτίζονται, δε, μεταξύ τους για το αν είναι αναγκαίες οι συγκρίσεις ή όχι. Το «Once in a million», το πιο γνωστό κομμάτι της, πάντως, είναι ένα πολύ όμορφο σόουλ ποπ κομμάτι που αναδεικνύει τη φωνή της και ένα αρκετά προσωπικό στυλ που σίγουρα σε κάνει να την προσέξεις. Το έχει γράψει η ίδια, και τη μουσική και τους στίχους. «Δεν με ενοχλεί όταν με συγκρίνουν με την Amy Winehouse. Με συγκρίνουν με ένα σωρό άλλους. Τα τελευταία σχόλια που διάβασα είναι ότι μοιάζω με τη Lana Del Rey, ότι έχω τα χαριτωμένα δόντια της Heidi

18 lifo – 13.11.14

Williams και ότι ακούγομαι σαν την Amy. Και, παρ’ όλα αυτά, το σχόλιο ήταν καλοπροαίρετο. Όταν ξεκινάς, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες, οπότε με τιμά να με συγκρίνουν με σπουδαίες φωνές, ασχέτως με το αν συμφωνώ ή όχι. Δεν νομίζω πως έχει σημασία. Αναζητώ περισσότερο την αρνητική παρά τη θετική κριτική. Αυτό εν μέρει είναι κακό, επειδή εστιάζω σε αυτά που δεν έχω, παρά σε αυτά που έχω. Όταν αντιλαμβάνομαι κόμπλεξ και εμπάθεια γενικότερα στην κριτική, είτε αφορά εμένα είτε όχι, λυπάμαι. Δεν νομίζω ότι έχει κάτι να σου δώσει αυτό. Εκτιμώ τα εποικοδομητικά σχόλια και τον τρόπο που μπορεί να εκφραστούν αυτά. Υπάρχουν τρόποι και τρόποι να κάνεις ένα σχόλιο, ώστε να πιάσει τόπο» μου λέει όταν τη συναντάω για καφέ στη γειτονιά της στο Παγκράτι.

©TCFTD

American Horror Story: Freak Show Η πιο τρομακτική σειρά της τηλεόρασης επιστρέφει με νέα επεισόδια, την Κυριακή 16 Νοεμβρίου, στο FOX!

ο τηλεοπτικό «παιδί»των Ryan Murphy και Brad Falchuk που έχει σαρώσει τις υποψηφιότητες και τα βραβεία Emmy στα τρία χρόνια προβολής του επανέρχεται με το τέταρτο, αυτοτελές κεφάλαιο της σειράς, αποκλειστικά στο κανάλι FOX. Στα ολοκαίνουργια επεισόδια πρωταγωνιστεί η Jessica Lange μαζί με τους Kathy Bates, Sarah Paulson, Evan Peters, Michael Chiklis και Angela Bassett. Αυτήν τη φορά, η ιστορία τοποθετείται αρχές της δεκαετίας του ’50 στη μικρή, επαρχιακή πόλη Jupiter της Φλόριντα. Την εποχή που ο κόσμος του αμερικανικού καρναβαλιού έχει αρχίσει να

αργοπεθαίνει, ένα αλλόκοτο, περιπλανώμενο freak show φτάνει στην πόλη, ακριβώς την ίδια περίοδο που κάνει την εμφάνισή της μια σκοτεινή οντότητα, η οποία απειλεί τη ζωή των κατοίκων και των μελών του θιάσου. Η πρεμιέρα του «American Horror Story: Freak Show» έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή 16 Νοεμβρίου στις 23:15, αποκλειστικά στο κανάλι FOX. Stay tuned! Το κανάλι FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω Nova, OTE TV, hol και Cyta Hellas. www.fox-greece.gr/american-horror-story

13.11.14 – lifo

Talk of the Town

Από το πρώτο τραγούδι που ανέβασε στο Διαδίκτυο, τη βρήκε η EMI, υπέγραψε μαζί της και τώρα βρίσκεται στις ηχογραφήσεις για τον πρώτο της δίσκο, που καθυστερούν επειδή την ταλαιπωρεί μια φθινοπωρινή γρίπη. Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι την ανακάλυψαν έτσι. «Δεν υπήρχα στον χάρτη μέχρι τότε. Ήθελα να υπάρχει ένα δείγμα της δουλειάς μου στο διαδίκτυο, ώστε να προσελκύσω μουσικούς και να αρχίσω να ασχολούμαι. Δεν σκάμπαζα καν από τεχνολογία και με ένα απλό και πρώτο upload του κομματιού μου στο YouTube ξεπεράστηκε κάθε προσδοκία μου – ειδικά όταν άρχισαν να το παίζουν στο ραδιόφωνο. Δεν ξέρω τι να πω. Μάλλον έχει δύναμη το Διαδίκτυο και τα πράγματα απέκτησαν ροή χωρίς να το έχω στο μυαλό μου ή στόχο μέχρι τότε. Όλα ήρθαν κάπως ανορθόδοξα». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Καναδά, ήρθε στην Ελλάδα στα 16 της και παράτησε τις σπουδές της στη Νομική για να ασχοληθεί πιο

επαγγελματικά με τη μουσική. «Με το που ήρθα έπεσα με τα μούτρα στα μαθήματα και στις Πανελλήνιες. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ελληνικά ήξερα επειδή πήγαινα σε ένα σχολείο τρίγλωσσο. Μας τα δίδασκαν μαζί με αγγλικά και γαλλικά. Μιλούσαμε και στο σπίτι, βέβαια, αλλά χρειάστηκε να τα βελτιώσω αρκετά. Με το που τελείωσα το σχολείο, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να αρχίσω να μαθαίνω μουσική, επειδή το είχα πάρα πολύ ανάγκη. Αισθανόμουν κάπως καταπιεσμένη από μικρή, επειδή, ως καλή μαθήτρια, όλοι είχαν συγκεκριμένες βλέψεις για μένα. Μέχρι έναν βαθμό μεγάλωσα με τη νοοτροπία του “οk, ωραίο είναι αυτό ως χόμπι”. Βέβαια, τώρα έχει αλλάξει τελείως η αντιμετώπιση των γονιών μου ως προς το επάγγελμα που έχω επιλέξει και υπάρχει

20 lifo – 13.11.14

τρομερή στήριξη από πλευράς τους. Αγαπούσα το τραγούδι, αλλά ήμουν πάρα πολύ ντροπαλή και συνήθιζα να το κρύβω. Άρχισα να συμμετέχω σε μουσικές παραστάσεις επειδή δήλωναν τη συμμετοχή μου σε αυτές οι φίλοι μου εν αγνοία μου. Έτσι, είδα ότι τελικά η φωνή μου μπορεί να αρέσει σε κάποιους ανθρώπους και άρχισα να αισθάνομαι πιο άνετα με το να τη χρησιμοποιώ. Οι μουσικές παραστάσεις ήταν κάτι σαν τα λεγόμενα “αμερικανικά talent shows”, σε σχολικό πλαίσιο πάντα, χωρίς τις κάμερες. Ευτυχώς, έζησα και σε εποχές προ reality. Εκείνη την εποχή υπήρχε πραγματική αίγλη γύρω από αυτό, ακόμη κι αν τραγουδούσες μπροστά σε 50 άτομα. Σήμερα, με την ευκολότερη πρόσβαση σε ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό, τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ. Τότε έπαιζες μπροστά σε μια τάξη σχολείου και ήταν αξεπέραστο. Στην Ελλάδα ήρθα πρώτη φορά όταν ήμουν 7 χρονών, αλλά όταν μετακομίσαμε ήταν σαν να ερχόμουν πρώτη φορά. Στον Καναδά πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο θηλέων κι εδώ σε ένα δημόσιο λύκειο στον Βύρωνα. Όταν πρωτοπήγα και είδα τα γκράφιτι στο κτίριο, είχα σοκαριστεί. Ήταν αδύνατο να δεις κάτι παρόμοιο σε καναδικό σχολικό περιβάλλον. Κάποια πράγματα ήταν ανεπίτρεπτα. Όλα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετικά για μένα, αλλά άρχισα πολύ γρήγορα να εκτιμώ τα ωραία που είχε η Ελλάδα και δεν έβρισκες στον Καναδά κι έτσι εξοικειώθηκα με το καινούργιο περιβάλλον πολύ εύκολα. Για παράδειγμα, όταν έλειπε ένας καθηγητής και δεν υπήρχε αναπληρωτής και όλοι φώναζαν “κενό” κι έτρεχαν έξω, εγώ ψαχνόμουνα, επειδή δεν ήξερα τι σημαίνει το κενό και καθόμουν μέσα στην τάξη. Μόλις έμαθα τι είναι το κενό, αμέσως είπα “εδώ μπορώ να συνηθίσω”. Γενικά, όσο κι αν υπάρχουν στιγμές που ο κόσμος με ρωτάει γιατί άφησα μια χώρα με τέτοιο βιοτικό επίπεδο, προσωπικά αισθάνομαι πολύ ευλογημένη που έχω γνωρίσει και τις δύο αυτές χώρες με τις τελείως διαφορετικές νοοτροπίες, τρόπους ζωής και ρυθμούς. Το θεωρώ προνόμιο αυτό. Όσον αφορά τη μουσική, θεωρώ ότι όπου σου δοθεί η ευκαιρία να ακονιστείς και υπάρξει το οποιοδήποτε ενδιαφέρον, εκεί είναι καλό να μένεις – προφανώς, δεν χωράει η γεωγραφία σε αυτό. Έχω αποφασίσει να κυνηγήσω κάτι στην Ελλάδα επειδή εδώ μένω, αλλά τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να βρεθώ κάπου αλλού, κάποια στιγμή. Για μένα δεν υπάρχουν σύνορα στη μουσική. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η σκηνή είναι πολύ μικρή, ειδικά για το αγγλόφωνο τραγούδι, αλλά κάποια πράγματα δεν έχουν κορεστεί ακόμη. Συνεχίζει να υπάρχει ακόμα ρομαντισμός. Πλέον, με την κρίση, ουσιαστικά γνωρίζουμε μια πολιτισμική αναγέννηση ως χώρα και ως λαός κι έχουν αρχίσει να διευρύνονται οι συνειδήσεις, τα μυαλά και τα γούστα μας. Φαίνεται από πολλά πράγματα αυτό. Π.χ. το φαστ-φουντ δεν είναι μόνο το σουβλάκι, βρίσκεις λιβανέζικο στο κέντρο, κινέζικο, ινδικό, γιαπωνέζικο κ.λπ. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα και μας κάνουν να είμαστε ανοιχτοί σε διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές γεύσεις, διαφορετικούς ήχους. Και επειδή οι περισσότερες έξοδοι έχουν έναν οικονομικό αντίκτυπο και ο κόσμος δίνει από το υστέρημά του σε δύσκολες εποχές, θα πάει να ξοδέψει για μια εμπειρία, για κάτι που δεν έχει ξαναδεί, για κάτι που δεν έχει χιλιοφάει ή χιλιοακούσει, για κάτι που ίσως δεν έχει ξανανιώσει, γι’ αυτό το κάτι παραπάνω. Έχουμε γίνει πολύ πιο επιλεκτικοί, έχει αρχίσει να γίνεται ένα ξεκαθάρισμα όσο στενεύουν τα πράγματα και θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα έχει πολύ καλές επιπτώσεις. Η Ελλάδα έχει ένα θέμα με την αξιοκρατία. Ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που μου έκαναν εντύπωση όταν πρωτοήρθα εδώ. Δεν συναντάς ανθρώπους σε θέσεις και ρόλους που τους αξίζουν, απ’ όπου να μπορούν να προσφέρουν. Τώρα που έχουν δυσκολέψει τα πράγματα και προκειμένου να κινηθεί η αγορά, αναγκαστικά πρέπει να ανέβει η ποιότητα και να απαιτούμε την αφοσίωση και το μεράκι στη δουλειά. Επιπλέον, αρχίζουμε σταδιακά να ξεφεύγουμε από κοινωνικά στερεότυπα και ταμπού. Είναι μια εποχή στην Ελλάδα που αξίζει να συμβάλεις στο να χτιστούν καινούργια θεμέλια. Μέσα σε αυτό εντάσσω και τη μουσική. Και σίγουρα πρέπει να προσπαθείς να κάνεις πάντα αυτό που αγαπάς. Βλέπω άτομα της ηλικίας μου που δεν έχουν επιλέξει ή δεν μπορούν να κάνουν αυτό που αγαπούν κι έχουν λιγότερες αντοχές από μένα και πολύ πιο μειωμένο ψυχικό σθένος. Αυτό, αν το πάρεις ως αρχή και μπορέσεις να το ακολουθήσεις θα σου δώσει πολλά πράγματα. Το βλέπω και στον εαυτό μου. Και είναι σημαντικό να μπορείς να σηκώνεσαι όσες φορές πέφτεις και να συνεχίζεις να παλεύεις, παρά τις αντιξοότητες». YouTube: Katerina Duska, Facebook.com/katerine.duska. To καινούργιο κομμάτι της Κατερίνας Ντούσκα θα κυκλοφορήσει στα τέλη Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη.

Η Ελλάδα έχει ένα θέμα με την αξιοκρατία. Δεν συναντάς ανθρώπους σε θέσεις και ρόλους που τους αξίζουν, απ’ όπου να μπορούν να προσφέρουν.

To Samsung Galaxy Note 4 έφτασε στην Ελλάδα για να καταπλήξει με εκπληκτικές και πρωτοποριακές λειτουργίες!

o νέο μέλος της σειράς Note διαθέτει μια πλούσια γκάμα από μοναδικά τεχνολογικά χαρακτηριστικά που προσφέρουν στο χρήστη μια τεχνολογική εμπειρία δίχως προηγούμενο. Πάμε να γνωρίσουμε μερικά από αυτά:

S Pen Το νέο πενάκι του Samsung Galaxy Note 4 σου κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Τώρα, μπορείς να σημειώσεις τα πάντα γρήγορα και παντού, με την ίδια ευκολία που θα έκανες γράφοντας με στυλό στο χαρτί. Τα ραντεβού και τις υποχρεώσεις της επόμενης μέρας στη δουλειά, τα μαθήματα, είτε απλώς τη λίστα με τα ψώνια του σούπερ μάρκετ. Λειτουργεί με την ίδια ευκολία που χρησιμοποιείς το ποντίκι του υπολογιστή σου ή ένα ψαλίδι που κολλάς ό,τι χρειάζεται (π.χ. ένα κολλάζ με φωτογραφίες). Λειτουργ ία multi-window Πολλαπλά παράθυρα σημαίνει πολλαπλές εφαρμογές στην οθόνη σου που δεν χρειάζεται να κλείνεις και ν' ανοίγεις κάθε τόσο. Η λειτουργία multiwindow παρέχει τον καλύτερο τρόπο να κάνεις πραγματικό multitasking και να τελειώνεις τις δουλειές σου ακόμη πιο γρήγορα. Έτσι, χάρη στον γρήγορο επεξεργαστή του Samsung Galaxy Note 4, χωρίζοντας την οθόνη σε 2 μέρη, μπορείς ταυτόχρονα να περιηγείσαι στα social media , να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι, να κρατάς σημειώσεις

ή ακόμη και να κάνεις drag & drop και να μεταφέρεις κείμενα και φωτογραφίες από τη μία εφαρμογή στην άλλη . Camera Aπαθανάτισε τα αγαπημένα σου στιγμιότυπα κάτω από oποιεσδήποτε συνθήκες, χωρίς «θολούρα» και «κούνημα», για να έχεις το καλύτερο τελικό αποτέλεσμα. Ο οπτικός σταθεροποιητής σε βοηθάει να βγάζεις πολύ καλές και φωτεινές φωτογραφίες σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Και με την μπροστινή κάμερα, όμως, μπορείς να βγάζεις ποιοτικές και φωτεινές φωτογραφίες, αλλά και πανοραμικές selfies με όλη την παρέα σου. Χάρη στο μέγεθος της οθόνης, μπορείς να προβάλλεις πολύ περισσότερο περιεχόμενο, είτε είναι mail, φωτογραφίες, κείμενο ή video. Χάρη στον 4πύρηνο επεξεργαστή η απόδοση των χρωμάτων είναι τέλεια για να απολαμβάνεις το παιχνίδι, ταινίες ή σειρές κ.λπ. Fast charging Επειδή στην εποχή μας ο χρόνος είναι χρήμα, η λειτουργία fast charging σου δίνει τη δυνατότητα να φορτίζεις το κινητό σου από 0 % σε 50% σε 30 μόλις λεπτά. Οπότε, μέχρι να πιεις τον καφέ το πρωί ή να κάνεις ένα ντους, το smartphone θα είναι έτοιμο για χρήση. www.samsung.com/gr

13.11.14 – lifo

athens on stage

ΘΕΑΤ

22 lifo – 13.11.14

Το ετήσιο αφιέρωμα της LiFO στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας. Aπό τη LiFO Team

ΑΤΡΟ

Από την παράσταση «Το θηρίο της ζούγκλας». Φωτό: Πάνος Μιχαήλ 13.11.14 – lifo

athens on stage

MIR

Ενα «μυστικο» φεστιβαλ Highlights από το εξαιρετικό ανεξάρτητο φεστιβάλ που κατορθώνει κάθε χρονιά να μας εκπλήσσει με τις πρωτοποριακές του παραγωγές. Από την Αργυρώ Μποζώνη

24 lifo – 13.11.14

☛

man from managra Στο πρόγραμμα του MIRfestival 2014 περιλαμβάνεται και μια μουσική περφόρμανς. Το Man from Managra είναι το νέο πρότζεκτ του Coti K., ενός από τους πιο σημαντικούς Έλληνες συνθέτες ηλεκτρονικής και ηλεκτροακουστικής μουσικής. Ο Coti K., εκπλήσσοντάς μας για άλλη μια φορά, παρουσιάζει μια σειρά από τραγούδια για φωνή, μπάσο και κρουστά που διερευνούν την ανθρώπινη ανάγκη έκφρασης μέσω του τραγουδιού. Γράφτηκαν στο νησί της Τήνου με ένα ηλεκτρικό μπάσο και μια φωνή. Τα παρουσιάζει μαζί με τους Χρήστο Λαϊνά και Πάνο Γαλάνη.

▼ θέατο και ουσιαστικό, το έργο

Lecture for

Everyone της Βελγίδας Sarah Vanhee απλώ-

νεται στην πόλη κρυφά, σε μέρη όπου άνθρωποι συναντιούνται για έναν σκοπό. Σαν φιλικός εισβολέας, η περφόρμερ εμφανίζεται απρόσμενα σε μια τέτοια συνάντηση γιατί έχει κάτι επείγον να πει: έναν λόγο που απευθύνεται στον καθέναν χωριστά και σε όλους μαζί ως κοινότητα, ένα κείμενο που προτείνει να ξανασκεφτούμε τι κάνουμε όλοι μαζί για εμάς ως μονάδες αλλά και ως κοινότητα. Αν και δεν έχει τίποτα το θεαματικό, αν και ανατρέπει τις πιο πολλές από τις συμβάσεις του ζωντανού θεάματος, το Lecture for Everyone έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο των σημαντικότερων φεστιβάλ της Ευρώπης, αφήνοντας στην κάθε πόλη τον απόηχό του.  Οι Fingersix, διεθνής ομάδα στην οποία συμμετέχει η Ελληνίδα χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη, καταπιάνονται με το θέμα της εμμονής του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού με τις προβλέψεις. Τι ζητάμε να μάθουμε για το μέλλον; Τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε για να το μάθουμε; Η περφόρ-

ώσει χρησιμοποιώντας τον κώδικα επικοινωνίας των ελαφιών και όχι τον ανθρώπινο. Όσοι συμμετάσχουν, θα εκπαιδευτούν το μεσημέρι της Κυριακής 30/11 και μέχρι το βραδάκι θα ζήσουν την καταπληκτική εμπειρία τού να είσαι ελάφι στην Αθήνα!  Το Tonight, Lights

Out! του Βέλγου David Weber-Krebs είναι μια περφόρμανς που μένει αξέχαστη στους θεατές. Μέσα στην εικαστική εγκατάστασή της ένας αφηγητής μοιράζεται με το κοινό μια σαγηνευτική ιστορία για ένα αγόρι που στο σκοτάδι «είδε το φως». Στη συνέχεια, σαν τελετάρχης μιας αλλοτινής τελετουργίας, οδηγεί τους θεατές να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι φωτός και σκότους, που όμως προϋποθέτει μια δημοκρατική διαπραγμάτευση ανάμεσά τους.  Ποιος δεν έχει ακούσει τη φράση-κλισέ «Αυτός ο τόπος δεν θ’ αλλάξει ποτέ»; Ή τη φράση: «Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, παιδί μου...». Κόντρα σε αυτές τις προκαταλήψεις, η

1 μανς The paradox of a

future in the occidental paradigm εμπλέκει το

κοινό σε ένα παιχνίδι αναζήτησης προφητειών, προβλέψεων και χρησμών, φέρνοντας στην επιφάνεια το παράδοξο αυτής της εμμονής με κάτι τόσο αβέβαιο όσο το μέλλον – ειδικά εφόσον δεν αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό ως κοινότητα…  Οι Φινλανδοί Other Spaces θα φέρουν μαζί

τους στην Αθήνα κάτι από τον άνεμο της Σκανδιναβίας… Δημιουργούν έργα-εμπειρίες που συμπλέκουν το σώμα, τον χώρο και τους «άλλους χώρους» της φαντασίας, όπως λέει και το όνομά

✻ ΙNFO

MIRFESTIVAL 27/11-3/12 www.mirfestival. gr/

τους. Το Reindeer Safari είναι ένα έργο που έχει παρουσιαστεί σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Οι συμμετέχοντες καλούνται να σχηματίσουν μια «αγέλη ελαφιών». Η αγέλη θα βγει στην πόλη και θα πρέπει να επιβι-

Μέντη Μέγα, ιδιαίτερη παρουσία στον χώρο του σύγχρονου ελληνικού χορού, δημιουργεί ένα σόλο για την ανθρώπινη δύναμη της αλλαγής, το Transforming Me. Ένα δίγλωσσο σόλο που μιλά για όλους εκείνους που αρνούνται να παραδοθούν στη μοιρολατρία, που αποδέχονται τις αντιφάσεις τους και με αργά βήματα μετατρέπουν τη ζωή τους σε μια δημιουργική διαδικασία. Για όλες τις μονάδες που προσπαθούν να μοιραστούν αυτήν τη μεταμόρφωση με τους άλλους και από προσωπική υπόθεση να την κάνουν συλλογική.  Η Ayelen Parolin μεγάλωσε στην Αργεντινή, όμως εδώ και δεκαπέντε χρόνια ζει στο Βέλγιο. Με το χορογραφικό της πρότζεκτ Hérétiques επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια την πιο ουσιαστική δύναμη της ανθρώπινης φύσης, την εκρηκτική, ζωώδη ενέργεια που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Η χορογραφία της για δύο χορευτές και έναν πιανίστα μιλά για την αντοχή και την επανάληψη, για την επιμονή και την αντίσταση, ισορροπεί

ανάμεσα στον κανόνα και στην ταυτοφωνία, αντλώντας υλικό από πέντε τελετουργικές κινήσεις που χρησιμοποιούν οι σαμάνοι.  Ο Αχιλλέας Χαρί-

σκος, ένας νέος περφόρμερ και δημιουργός, εμπνέεται από τις περιστροφικές διαδρομές, από την εμμονή με τη μινιμαλιστική κίνηση, από την καθημερινή τελετουργία της καθαριότητας. Το Πλυντήριο είναι το σόλο ενός ανθρώπου που ψάχνει απαντήσεις για το πριν και το μετά, για την ανάγκη και την ουτοπία, για τον χρόνο και την υπομονή, για το ξεθώριασμα, την τριβή, την καθαριότητα, την καθαρότητα και, εν τέλει, την κάθαρση.  Το πρόγραμμα θα κλείσει με την παράσταση Atlas_Athina, η οποία θα προετοιμάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ από την πορτογαλική ομάδα

CasaBranca και 100 Αθηναίους επαγγελματίες. Το Atlas είναι ένα πρότζεκτ των Ana Borralho και Joao Galante που ταξιδεύει από πόλη σε πόλη και δημιουργεί ένα μοναδικό παραστασιακό γεγονός, φέρνοντας στη σκηνή 100 διαφορετικούς επαγγελματίες ύστερα από ένα εβδομαδιαίο εργαστήρι. Δημιουργεί επί σκηνής ένα ζωντανό ανθρώπινο τοπίο χαρτογραφώντας την τάξη των ανθρώπων που σε κάθε τόπο σηκώνουν στους ώμους τους το βάρος της οικονομικής του ζωής, όπως ο Άτλας σήκωνε τον ουρανό. Με τα διαφορετικά τους επαγγέλματα, με τις προσωπικές και τις συλλογικές διεκδικήσεις τους, οι άνθρωποι αυτοί δημιουργούν έναν «άτλαντα» που αποτυπώνει τη σύνθετη συνοχή του κοινωνικού ιστού. Οι δημιουργοί του φιλοδοξούν να ξανακάνουν το θέατρο χώρο πολιτικής σκέψης και δράσης, συνδέοντας την τέχνη με τη ζωή. Οι Αθηναίοι που επιθυμούν να πρωταγωνιστήσουν σε αυτό το μοναδικό γεγονός, ζώντας μια ανεπανάληπτη εμπειρία και συμμετέχοντας στην κατασκευή μιας παράστασης από και για τους πολίτες αυτής της πόλης, μπορούν να επικοινωνήσουν με το MIRfestival.

4 εναλλακτικεσ παραγωγεσ οπερασ στην αθηνα Από την Αργυρώ Μποζώνη

ωράει η όπερα στην τσέπη μας; Μπορείς να ακούσεις Όφενμπαχ στην Ιερά Οδό; Γουίλιαμ Γουόλτον και Τζιαν Κάρλο Μενότι σε μια σκηνή μια σταλιά; Η Διδώ και ο Αινείας τι δουλειά έχουν στην πλατεία Βικτωρίας; Υπάρχει κοινό που ψάχνει να βρει τέτοιου είδους παραστάσεις; Μπορείς να δεις όπερα μακριά από μια κρατική σκηνή; Το ίδιο το κοινό δίνει την απάντηση. Το λυρικό θέατρο κερδίζει κοινό. Διδώ και Αινείας Το διάσημο σκηνικό έργο του Πάρσελ Διδώ και Αινείας σε λιμπρέτο του Nahum Tate είναι ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου λυρικού ρεπερτoρίου. Βασισμένο στην Αινειάδα του Βιργιλίου, ανήκει στην κατηγορία της Όπερας Δωματίου και πρωτοπαρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 1688. Από τότε η Διδώ έχει γνωρίσει εξαιρετικής επιτυχία, με διάσημα ανεβάσματα στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου. Μεγάλες τραγουδίστριες, όπως η περίφημη κοντράλτο Κάθλιν Φέριερ, η Kίρστεν Φλάγκσταντ, η Tατιάνα Τρογιάνος, η Τζάνετ Μπέικερ και η Τζέσι Νόρμαν, χάρισαν τη φωνή τους στη θρυλική βασίλισσα της Καρχηδόνας και στο διδώ και περίφημο «Lamento» της Διδώς «When I am laid in earth», αινείας το οποίο στην τελευταία σκηνή περιγράφει συγκλονιστικά την απελπισία και τον θάνατο της ηρωίδας και ανήκει στις χρυσές σελίδες της οπερατικής ιστορίας. θεατρο βικτωρια, μαγνησιασ 5 & γ' σεπτεμβριου 119, 210 8233125, 17/11-6/11 Ωραία Ελένη Σε εντελώς άλλο κλίμα η Ωραία Ελένη, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Αθήνα. Πάνω στον καμβά της ομηρικής ιστορίας, ο Ζ. Όφενμπαχ και οι δημιουργοί του λιμπρέτου, Λουντοβίκ Αλεβί και Ανρί Μεϊγιάκ, κεντούν ένα έργο αυθεντικής απόλαυσης που δεν έχει καμία πρόθεση να φανεί σοβαρό. Όταν η Ωραία Ελένη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, τον Δεκέμβρη του 1864, σημείωσε αμέσως τεράστια επιτυχία, παρά τη θύελλα αντιδράσεων από τους κριτικούς της εποχής, που μιλούσαν για βλασφημία, τολμηρά υπονοούμενα και ανήθικη πλοκή. Μέσα από την παρωδία της κλασικής ελληνικής μυθολογίας οι δημιουργοί του κατάφεραν να κάνουν ένα καυστικό σχόλιο για τον σχεδόν παρακμιακό τρόπο ζωής των Γάλλων μεγαλοαστών στα μέσα του 17ου αιώνα με ένα έργο στο οποίο χωρούν όλοι: ο απατημένος σύζυγος Μενέλαος, η αισθησιακή Ελένη, οι διεφθαρμένες αρχές στο πρόσωπο ωραία ελένη του Κάλχα, ο αυθάδης γιος Ορέστης, οι πολυλογάδες και άμυαλοι «ωραίοι» Αγαμέμνονας και Αχιλλέας. Και, βέβαια, ο Πάρις που, χάρη στην ομορφιά και την ευφυΐα του, κερδίζει έστω και ως «απλός βοσκός» στην πνευματική Ολυμπιάδα.olvio, ιερα οδοσ 67 & φαλαισιασ 7, 210 3414118, εωσ 30/11 Tο Μέντιουμ Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Τζιαν Κάρλο Μενότι, μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης όπερας, γράφει το 1946 –εμπνευσμένος από μια προσωπική του εμπειρία–, στο σπίτι μιας φιλικής του οικογένειας που αναζητούσε απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με την αδικοχαμένη νεαρή κόρη της, το Μέντιουμ, μια σύντομη δραματική όπερα σε δύο πράξεις, ένα έργο-σχόλιο για την επίδραση του πνευματισμού, την έλξη των ανθρώπων προς το άγνωστο και τη μεγάλη καριέρα των απατεώνων μέντιουμ της εποχής του. Το Μέντιουμ επαναλαμβάνεται φέτος για δεύτερη χρονιά σε σκηνοθεσία Ράιας Τσακηρίδη. Η ίδια είναι ψυχοθεραπεύτρια και ξεκίνησαν, από το 2013, με τον διευθυντή ορχήστρας Ανδρέα Τσελίκα και την ομάδα το μεντιουμ τους The Medium Project, να παρουσιάζουν έργα από το λυρικό ρεπερτόριο, έχοντας στόχο να φέρουν τη σύγχρονη όπερα πιο κοντά στο ευρύ κοινό και να αναδείξουν τις αξίες της στη σημερινή πραγματικότητα. απο μηχανησ θεατρο, ακαδημου 13, 210 5237297, απο 9/11-04/02 Revisited, Η Καριέρα / Το Ατύχημα / Η Παγίδα Μετά την επιτυχία που σημείωσε η πρώτη παρουσίαση των τριών λυρικών του μονόπρακτων τον Μάρτιο του 2014, ο συνθέτης Χάρης Βρόντος επιστρέφει στη σκηνή του ΒΕΤΟΝ7 με τις Όπερες Τσέπης, διάρκειας περίπου 15 λεπτών η καθεμία, τις οποίες συνέθεσε το 2011 και το 2012 πάνω σε δικό του λιμπρέτο: τρία ζευγάρια, άλλα πρόσωπα ιστορικά και άλλα φανταστικά, ακροβατούν στο κενό σε μια στιγμή κρίσης. Τα όρια μεταξύ σωτηρίας και καταστροφής, λογικής και τρέλας, ηθικής και ανηθικότητας είναι μέχρι το τέλος δυσδιάκριτα. Η μουσική ντύνει έναν λόγο που περνά από την ποίηση στην ακραία ωμότητα, δοκιμάζοντας τις εξπρεσιονιστικές αντοχές της ελληνικής γλώσσας. beton7,πυδνασ 7, 210 7512625, 28/11-29/11 βετον7 13.11.14 – lifo

παίνει μέσα στο καφέ όπου τον περιμένουμε και γυρνάμε όλοι προς το μέρος του. Αυτό ήταν και το ζητούμενο της προετοιμασίας του για τον ρόλο, όπως θα μου εξηγήσει λίγο αργότερα, να βγάζει λάμψη χωρίς να το προσπαθεί. Λίγο καμπουριαστός, αγουροξυπνημένος Κυριακή πρωί, βήμα συρτό από τη συσσωρευμένη κούραση των παραστάσεων όλης της εβδομάδας, είχε και γυρίσματα για ένα επεισόδιο της «10ης Εντολής», που το έκανε «αποκλειστικά επειδή σκηνοθετεί ο Χρήστος Δήμας». Σκέφτομαι ότι δεν θα έχει καθόλου διάθεση να μιλήσουμε, όμως πέφτω τελείως έξω, αφού, με μια σπρωξιά, παίρνει μπρος. Τα νύχια του, βαμμένα μαύρα. « Έχετε καθόλου ασετόν να τα ξεβάψω ή πάλι θα βγω έτσι στις φωτογραφίες;». Πάλι έτσι θα βγεις, Κωνσταντίνε Ασπιώτη, γιατί για τους επόμενους δύο μήνες δεν υποδύεσαι απλώς τον Dr. Frank στο Rocky Horror Show του Κωνσταντίνου Ρήγου, είσαι ο Dr. Frank. Η παράσταση που βασίζεται στο θρυλικό μιούζικαλ του Ρίτσαρντ Ο’ Μπράιαν και στην ομώνυμη ταινία του 1975 θεωρητικά είναι διαδραστική, με το κοινό να συμμετέχει ενεργά, στοιχείο που συντέλεσε στο τεράστιο καλτ στάτους που τη συνοδεύει από την πρεμιέρα της το 1973 στο West End μέχρι σήμερα. Οι Έλληνες θεατές δεν τα πάνε και τόσο καλά με τη διάδραση, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για θεάματα στα οποία πρέπει να αφήσουν κάθε σεμνοτυφία και συστολή στην είσοδο, να «μπουν μέσα στη διαστροφή», όπως τους προτρέπουν τραγουδιστά στην αρχή οι ήρωες, και να φωνάζουν «τσούλα» και «μαλάκα» στη συνέχεια – νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα κομμάτια που θα δυσκόλεψε αρκετά την ομάδα του Ρήγου. «Ο Frank έχει πάντα άπειρα κέφια. Είναι μια κατεξοχήν πάρε-δώσε παράσταση και, φυσικά, το interaction δεν είναι το ίδιο κάθε μέρα. Εγώ, ως ηθοποιός, έχω την ελευθερία να μετακινούμαι προς τα εκεί που θέλω, μέσα σε κάποιο πλαίσιο. Ο κόσμος όμως έχει συνηθίσει, όταν πηγαίνει στο θέατρο, να φοράει τα καλά του, είτε είναι ρούχα είτε διάθεση. Αυτό, βέβαια, δεν είναι απαραίτητα κακό. Την Πέμπτη που ήρθες να μας δεις δεν ήταν από τις αγαπημένες μου μέρες. Γενικά, όμως, μια παράσταση έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Δεν είναι όπως μια κινηματογραφική ταινία, που κρατάς τις καλύτερες λήψεις». Ο μύθος του Rocky Horror Show συντηρεί εδώ και χρόνια πολύ ενεργό fanbase, ενώ η ταινία συγκεκριμένα θεωρείται εκείνη με τη μεγαλύτερη χρονική διάρκεια προβολών στην ιστορία του σινεμά, αφού από την πρεμιέρα της το 1975 ως σήμερα δεν έχει σταματήσει να προβάλλεται μεταμεσονύχτια σε κινηματογράφους όλου του κόσμου. Ρωτώ τον Κωνσταντίνο αν ανήκε στους φαν του πρότζεκτ, πριν εμπλακεί με αυτό. «Δεν το είχα δει καν πριν μου γίνει η πρόταση. Όταν είδα την ταινία, ψιλοτρόμαξα και αρχικά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά άρχισε να λειτουργεί μέσα μου μερικές μέρες αργότερα, επειδή μιλάει στο υποσυνείδητο. Δεν είναι ένα έργο που απλώς αποζητά τη διασκέδαση. Έχει πολύ σοβαρά μηνύματα, που τα παίρνεις ανάλαφρα. Εγώ, γενικά, δεν είμαι τύπος του μιούζικαλ, δεν το κατέχω τόσο καλά. Μπήκα στη διαδικασία, λοιπόν, να μελετήσω τι μπορεί να είναι το μιούζικαλ. Την ταινία δεν την ξαναείδα έκτοτε, ήθελα να είμαι μόνο εγώ, το

26 lifo – 13.11.14

κείμενο και οι συμπαίκτες μου επί σκηνής. Δεν ήθελα να πατήσω κάπου, δεν έχει νόημα για μένα να κάνω κάποια μίμηση πάνω στη δουλειά κάποιου άλλου». Ο ρόλος του Frank είναι πρόκληση, ένας εξωγήινος πανσεξουαλικός επιστήμονας που κυκλοφορεί με ψηλοτάκουνα και ζαρτιέρες και κάνει σεξ με ό,τι βρει μπροστά του. Ανεξάρτητα από το αν μας άρεσε η παράσταση ή όχι, η παρέα των δέκα περίπου ατόμων με την οποία πήγα να τη δω συμφώνησε ομόφωνα ως προς ένα τουλάχιστον στοιχείο: η εκπληκτική, σχεδόν διονυσιακή προσέγγιση του Ασπιώτη βγάζει τρομερή σεξουαλικότητα. Πώς προσεγγίζεις έναν τέτοιο ρόλο σε σχέση με αυτό το κομμάτι για να τον παρουσιάσεις διασκευασμένο για πρώτη φορά στα ελληνικά στο αθηναϊκό κοινό; «Δεν μπορώ να σου περιγράψω μέσα σε λίγες λέξεις όλη τη διαδικασία της δουλειάς που έγινε σε αυτό το κομμάτι του ρόλου. Εγώ, πάντως, θέλω, λίγο πριν βγω στη σκηνή, να τους γαμήσω όλους, και αυτούς που είναι πάνω, και το κοινό, έναν-έναν. Αυτή είναι η διάθεσή μου πια όταν βγαίνω ως Dr. Frank. Η απόλαυση του πανσεξουαλισμού, η απόλυτη αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να το πετύχει με όποιον του κάνει κέφι. Είναι πάρα πολύ απελευθερωτικό αυτό όταν συμβαίνει στη ζωή μας, ανεξαρτήτως εμφάνισης. Έπρεπε γενικότερα να βρω το κομμάτι της αυτοπεποίθησής του. Όχι ότι δεν την είχα ανεπτυγμένη, μεγάλωσα σε οικογένεια από την οποία δέχτηκα πολλή αγάπη από μικρό παιδί. Το στοιχείο αυτό, όμως, καλλιεργείται αφού γνωρίζουμε κι άλλους ανθρώπους στην πορεία μας και εξελισσόμαστε. Δούλεψα πολύ, λοιπόν, πάνω σε αυτό το κομμάτι, όλους τους μήνες που έκανα πρόβα. Ήταν μια μελέτη για μένα, αλλά έτσι αντιλαμβάνομαι όλους τους ρόλους μου».

ια να καταφέρει να γίνει Frank, ο Κωνσταντίνος ευγνωμονεί όλη την ομάδα της παραγωγής που τον βοήθησε αποκλειστικά σε όλα τα κομμάτια του δικού του ρόλου, από τους συμπαίκτες ηθοποιούς, από το ένδυμα και την κίνηση, μέχρι τη συμπεριφορά του εκτός προβών. Μου περιγράφει ατελείωτες συζητήσεις με τον κομμωτή Νάσο Ασημακόπουλο για την παραμικρή λεπτομέρεια στην μπούκλα των μαλλιών ή τα καθημερινά δωράκια του ενδυματολόγου Γιώργου Σεγρεδάκη, «για να νιώθει καλά ο Frank». «Όλα αυτά για να γνωρίσεις σταδιακά το drag κομμάτι;» τον ρωτώ και μου πετάει: «Το ποιο; Δεν έχει να κάνει με drag όλο αυτό. Είναι απλώς το ένδυμα ενός βασιλιά της απόλαυσης. Τι σημαίνει drag; Είναι ένας παρενδυτικός ρόλος ο Frank, επειδή φοράει γυναικεία ρούχα, όμως ο χαρακτήρας θα μπορούσε να πετύχει μόνο με το να είναι απόλυτα αρσενικός πάνω στις γόβες του». Πολύ πριν γίνει Dr. Frank, ο 32χρονος σήμερα Θεσσαλονικιός Κωνσταντίνος μου περιγράφει ότι έζησε μια εφηβεία με ποδόσφαιρο, καράτε, στίβο και πολύ παιχνίδι, τότε, στα ’90s, τα οποία του έχουν αφήσει τους Oasis, τους Blur και κάτι κύματα ραπ και heavy metal που τον βάραγαν κατά καιρούς με όλη την εφήμερη έντασή τους. «Και πολλές βόλτες δίπλα στη θάλασσα, που είναι το στοιχείο μου. Υποφέρω εδώ, που δεν την έχω δίπλα μου τη θάλασσα». Η πρώτη παράσταση που τον ενθουσιάζει είναι το Κουκλόσπιτο του Ίψεν σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, με τη Φωτοπούλου, τον Ναζίρη και τον Καταλειφό. Τότε ανακαλύπτει ότι το θέατρο είναι πολύ κοντά σε αυτό που θέλει να προ-

athens on stage

σφέρει ο ίδιος και δίνει εξετάσεις για το ΚΘΒΕ. « Ήταν πάρα πολύ καλή η σχολή του Κρατικού, με εξαιρετικούς δασκάλους. Το 2004, όταν πήραμε το Euro, εγώ έδινα διπλωματικές. Ευτυχώς, έκλεισα κατευθείαν πολύ καλές δουλειές: τα Μαξιλάρια της Ουρανούπολης, πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Σίμου Κακάλα στο παιδικό Νέο Θέατρο, και ταυτόχρονα το “504 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας” για την τηλεόραση». Του λέω ότι για μένα, όπως και για πολλούς της γενιάς μου, το «504» του Λαζόπουλου, μια νεανική τηλεοπτική σειρά που διαδραματιζόταν στις φοιτητικές εστίες της Θεσσαλονίκης, ήταν το «μπαμ» μέσα από το οποίο τον γνωρίσαμε. Έκτοτε, για μένα ο Ασπιώτης έχει συνδεθεί με κάτι αυθεντικά κωλοπαιδίστικο. Γελάει. «Κάθε τρεις και λίγο κάνω ένα “μπαμ” εγώ. Ευτυχώς, κάποιοι με παρακολουθούν μέσα στα χρόνια. Γιατί ευτυχώς; Βαριέμαι να κάνω πράγματα που είναι κοντά μεταξύ τους. Οι άνθρωποι με μανιέρες το κάνουν επειδή το ζητά το κοινό. Εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό, όμως έχει αντίκτυπο σ’ εμένα κάποιος που θα με έχει δει σε μια παράσταση πιθανόν να μη με αναγνωρίσει καν στην επόμενη. Έχω απορρίψει πάρα πολλές δουλειές έτσι». Του επισημαίνω όμως ότι έχει καταφέρει να αφήσει στίγμα σε τηλεόραση, σινεμά και θέατρο, από το Αρμαντέιλ, που σκηνοθέτησε ο ίδιος, μέχρι τη Στρέλλα του Πάνου Χ. Κούτρα, σε μια εποχή που πολλοί ταλαντούχοι συνάδελφοί του δεν το πετυχαίνουν και τον ρωτώ γιατί επιμένει θεατρικά. «Το θέατρο είναι ο μαγικός χώρος όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα. Είναι το γενναιόδωρο κλειδί στην πόρτα της φαντασίας. Επίσης, τυχαίνει να υπάρχουν στο θέατρο οι άνθρωποι με τους οποίους με ενδιαφέρει να συνεργάζομαι και τα υλικά των έργων και των ρόλων που με ενδιαφέρει να αφηγούμαι. Δεν μου έρχεται συχνά ένα σενάριο τηλεόρασης που να είναι τόσο προσεγμένο όσο το θεατρικό κείμενο, να περιέχει τον έρωτα και την ανάγκη που έχει ο Νίκος Καραθάνος, ας πούμε, να κάνει τον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ. Στην ελληνική τηλεόραση όλα είναι πολύ γρήγορα, “να βγει το επεισόδιο”. Ένας άλλος λόγος είναι, φυσικά, η μαγεία του ζωντανού, σαν να βρίσκεσαι στο σπίτι μιας οικογένειας». Του ζητώ να μου περιγράψει την καθημερινότητά του τα τελευταία 10 χρόνια που είναι κάτοικος Αθηνών. «Μάλλον ρέπω προς τη φτώχεια και όχι προς τον πλούτο, υπό την έννοια ότι δυστυχώς δεν μπορώ να βγαίνω πολύ για να ανακαλύπτω ωραία μέρη. Σίγουρα, υπάρχουν κάποια κι εδώ, αλλά σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη νομίζω δεν υπάρχει σύγκριση. Πάνω δεν έχεις πού να πρωτοπάς – τα μπαρ, ο κόσμος που διασκεδάζει, το φαγητό, που είναι τόσο σημαντικό για μένα. Η Αθήνα έχει κάτι το ωραίο και κάτι το πολύ άσχημο που συνοψίζεται στο ότι δεν κοιταζόμαστε στα μάτια. Το βλέπω από τον εαυτό μου. Είμαι συνέχεια με το κεφάλι σκυμμένο και τρέχω. Δεν μου αρέσει όταν το παρατηρώ σ’ εμένα αυτό, αυτή την αποξενωμένη φάση. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει. Πάντως, δεν νιώθω Αθηναίος». Έχει τελειώσει τον καφέ του και μάλλον πεινάει. Τον ρωτώ τι θα φάει σήμερα, αφού έχει χάσει 20 κιλά για τις φυσικές κι αισθητικές ανάγκες του ρόλου του. Μου λέει ότι πρέπει να πάρει τα 30 γραμμάρια πρωτεΐνης που λαμβάνει ανά τρίωρο και 200 γραμμάρια υδατάνθρακα. «Σαν ρομπότ σου μιλάω, ε; Πιθανότατα θα φάω 7 ασπράδια αυγών και 200 γραμμάρια ρύζι ή μακαρόνια ολικής. Θα το σκεφτώ πηγαίνοντας προς το σπίτι». ¶

✻ ΙNFO «Rocky Horror Show» Rex, Πανεπιστημίου 48, 211 8000080 Τετ., Κυρ. 19.30, Πέμ.Σάβ. 20:30, εισ. €5-45 «Αρμαντέιλ» Rex, Πανεπιστημίου 48, 211 8000080 Κυρ. 14:00 Από τέλη Δεκεμβρίου

Ως υπερσεξουαλικός, επιθετικός και υπέροχος Dr. Frank στο Rocky Horror Show, ο νεαρός ηθοποιός κατορθώνει να υπερβεί όλα τα όρια. Αυτό ήταν και το ζητούμενο του ρόλου του άλλωστε.

Ο Κωνσταντινος Ασπιωτης δινει την ερμηνεια της χρονιας!

Από τον Αλέξανδρο Διακοσάββα

13.11.14 – lifo

athens on stage

Υπαρχει λογος που το αποκαλουν «κλασικο θεατρο»

4 Διάσημα έργα, κλασικού ρεπερτορίου, ανεβασμένα από εξαιρετικούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς αποτελούν μερικές από τις καλύτερες προτάσεις για το ευρύ κοινό κάθε ηλικίας και όλων των καλλιτεχνικών απαιτήσεων. Από τον Χρήστο Παρίδη

28 lifo – 13.11.14

A ς ξεκινήσουμε από το Εθνικό Θέατρο, όπου το ρεπερτόριο οφείλει πάντα να επιλέγεται με κριτήρια καλλιτεχνικά και όχι εισπρακτικά. Η πρώτη μεγάλη και εντυπωσιακή παραγωγή δεν είναι άλλη από τους Μυστικούς Αρραβώνες, βασισμένη σε ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε θεατρική διασκευή του Άκη Δήμου και σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη. Μια αναπόληση της Μπελ Επόκ με φόντο τα αστικά σαλόνια των αρχών του 20ού αιώνα, όπου πάθη και έρωτες αναστατώνουν τους ανθρώπους. Στην πολύ καλή διανομή ξεχωρίζουν ονόματα όπως ο Άλκης Κούρκουλος, ο Αλέξης Γεωργούλης, η Μαρίνα Καλογήρου, η

Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου και πολλοί άλλοι. Στις 20 Νοεμβρίου ξεκινάει στην κεντρική σκηνή του Μεγάρου Τσίλερ, στην Αγ. Κωνσταντίνου, το κλασικό πια έργο, που έγινε γνωστό παγκοσμίως χάρη στην κινηματογραφική του μεταφορά, Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές του Ρόμπερτ Μπολτ. Σε μετάφραση του Ροδόλφου Μορώνη και διασκευή της Έλσας Ανδριανού, το έργο που βασίζεται σε ιστορικά πρόσωπα, όπως εκείνο του ουμανιστή Τόμας Μορ και του Ερρίκου Η’, θέτει το ερώτημα της σημασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όταν βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την εξουσία. Σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος και πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Μιχα-

λακόπουλος, ο οποίος επιστρέφει μετά από 17 χρόνια στο Εθνικό, ο Γιώργος Μοσχίδης, ο Δημήτρης Πιατάς, η Στεφανία Γουλιώτη, η Αννέζα Παπαδοπούλου, ο Μάνος Βακούσης, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, ο Γιάννης Τσορτέκης και άλλοι. Μέσα Δεκέμβρη ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Χώρα στην Κυψέλη ένα από τα πιο ξεχωριστά έργα στην ιστορία του θεάτρου, το Κρίμα που είναι πόρνη του Τζον Φορντ. Γραμμένο στα χρόνια της Αναγέννησης, κάπου μεταξύ 1629 και 1633, παρουσιάζει τον άνομο έρωτα μεταξύ δύο αδελφών αρχοντικής γενιάς, του Τζοβάνι και της Αναμπέλα. Ο Δημήτρης Λιγνάδης που υπογράφει τη σκηνοθεσία, καθοδη-

γεί στους κεντρικούς ρόλους νεότερους ηθοποιούς, όπως ο Δημήτρης Πασσάς και η Κατερίνα Κίτσου, και παλιότερους, όπως ο Ιερώνυμος Καλετσάνος, ο Θέμης Πάνου και ο Μηνάς Χατζησάββας. Στο Θέατρο Τέχνης, που φέτος κάνει ένα άνοιγμα σε όλες τις νέες δυνάμεις του σύγχρονου θεάτρου, είτε εμφανίζονται ατομικά είτε ως ομάδες, οι παραστάσεις οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν συμβατικές είναι οι λιγότερες. Ξεχωρίσαμε το Με τα δόντια του Θόρντον Ουάιλντερ, που επανέρχεται στο Υπόγειο του θεάτρου εξήντα χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα στον ίδιο ακριβώς χώρο, σε σκηνοθεσία και διασκευή του Γιάννη Μόσχου, με

τους Ιωάννα Παππά, Φωτεινή Αθερίδου, Ιωάννα Μαυρέα, Αντίνοο Αλμπάνη, Θανάση Δήμου και Άγγελο Μπούρα. Τέλη Γενάρη αναμένουμε την Ανταλλαγή του Πολ Κλοντέλ, ένα έργο για τον έρωτα και την Αμερική ως τον νέο κόσμο που κάποτε οραματίζονταν οι άνθρωποι. Σκηνοθετεί ο Νίκος Μαστοράκης και πρωταγωνιστεί η Όλια Λαζαρίδου. Έτος Τσέχοφ φέτος, καθώς έχουν περάσει 110 χρόνια από τον θάνατό του και ουκ ολίγα έργα του ανεβαίνουν σε πολλά θέατρα, συχνά σε εκδοχές που αντιμετωπίζουν τον σπουδαίο δραματουργό απλώς ως έναυσμα. Ο Θείος Βάνιας που σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ στο θέατρο Χορν δεν είναι από αυτές πάντως,

και το πιστοποιεί η διανομή, η οποία αποτελείται από τους Γιάννη Φέρτη, Γιάννη Βόγλη, Στέλιο Μάινα, Αλεξία Καλτσίκη, Έρση Μαλικένζου, Μαρίνα Ψάλτη και άλλους. Το πρωτόλειο και εν μέρει ημιτελές έργο του, Πλατόνοφ, που βρέθηκε είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του, αποπειράται να ανεβάσει ο Ένκε Φεζολάρι στον τεχνοχώρο Cartel, με τους Παναγιώτη Σούλη, Φαίη Τζήμα και άλλους της νεότερης, κυρίως, γενιάς ηθοποιούς. Μία από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις της προηγούμενης σεζόν επαναλαμβάνεται με νέα διανομή, αλλά τον ίδιο πρωταγωνιστή. Η Εκδοχή του Μπράουνινγκ του Τέρενς Ράτιγκαν, πασίγνωστο έργο χάρη

στις δύο μεταφορές του στον κινηματογράφο, πραγματεύεται την περίπτωση κατά την οποία η πράξη καλοσύνης ενός παιδιού θέτει σε αμφισβήτηση την απατηλή ζωή των ενήλικων ηρώων, ενός αντιπαθητικού καθηγητή κολεγίου και του περίγυρού του. Με τον Δημήτρη Καταλειφό, την Πέγκυ Σταθακοπούλου, τον Ντένη Μακρή, τον Βύρωνα Σεραϊδάρη και άλλους. Η σκηνοθεσία είναι της Ελένης Σκότη. Το Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι του Τένεσι Ουίλιαμς ανεβάζει η Μπέτυ Αρβανίτη στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, έργο που έγινε διεθνώς γνωστό χάρη στην κινηματογραφική μεταφορά με τους Κάθριν Χέπμπορν, Μοντγκόμερι Κλιφτ και

Λιζ Τέιλορ. Τη φετινή αθηναϊκή εκδοχή σκηνοθετεί, σε δική του διασκευή, ο Δημήτρης Μαυρίκιος, με την Αρβανίτη στον ρόλο της Βάιολετ Βέναμπλ. Μαζί της, μεταξύ άλλων, ο Αλέξανδρος Βάρθης και η Λουκία Μιχαλοπούλου, ενώ τον ποιητή Σεμπάστιαν Βέναμπλ που κατασπαράσσεται από ιθαγενείς θα υποδυθεί ο Νίκος Κουρής (θα τον βλέπουμε μέσα από βίντεο). Το έργο θα κάνει πρεμιέρα τον Δεκέμβρη. Το Loot - Τα λάφυρα, μαύρη κωμωδία του Τζο Όσμπορν που γράφτηκε το 1964 και σατιρίζει τη μικροαστική Αγγλία και την Εκκλησία, υπογράφει σκηνοθετικά ο Μάκης Παπαδημητρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η πρεμιέρα

έχει οριστεί για την 1η Δεκεμβρίου. Πρωταγωνιστούν οι Γιώργος Μακρής, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς, Όμηρος Πουλάκης και Γιάννος Περλέγκας. Μία από τις διασημότερες κωμωδίες του Νόελ Κάουαρντ, το Φάντασμα με γόβες – Παρακαλώ!, που ο σπουδαίος Άγγλος δραματουργός έγραψε μέσα στον πόλεμο και έγινε από τις μακροβιότερες παραστάσεις του Γουέστ Εντ, σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής στο θέατρο Γκλόρια. Στο ρόλο του μέντιουμ Μαντάμ Αρκάτι που κατά λάθος φέρνει το πνεύμα της πεθαμένης γυναίκας ενός συγγραφέα, του πλέον κλασικού γυναικείου κωμικού ρόλου του αγγλικού θεάτρου, η

Υρώ Μανέ. Στον ρόλο του συγγραφέα Τσαρλς Κοντομάιν ο Φάνης Μουρατίδης. Ένα από τα πιο διαχρονικά έργα του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, η κλασική κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου που όλοι έχουμε δει ως κινηματογραφική ταινία με τον Βασίλη Λογοθετίδη και την Ίλια Λιβυκού, το Ένας ήρωας με παντόφλες, ανεβαίνει στο θέατρο Βρετάνια από τον Γιάννη Μπέζο, που υπογράφει τη σκηνοθεσία και κρατάει τον κεντρικό ρόλο. Ένας αφελής απόστρατος αξιωματικός πέφτει θύμα επιτηδείων σε μια καθ' όλα αναγνωρίσιμη ελληνική κατάσταση, προσφέροντας ακόμα πικρό

γέλιο, 60 χρόνια μετά τη συγγραφή του. Ο Φον Δημητράκης του Δημήτρη Ψαθά παρουσιάζει έναν πολιτευτή που μεσούσης της Κατοχής γελοιοποιείται και γελοιοποιεί την οικογένειά του, αφού συνεργάζεται με την κυβέρνηση. Πικρή κωμωδία χαρακτήρων που, καθώς φαίνεται, διατηρεί τη φρεσκάδα της και αποτελεί για το ελληνικό κοινό ένα επίκαιρο έργο. Ο Πέτρος Φιλιππίδης υπογράφει τη σκηνοθεσία και κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τον πλαισιώνουν οι Μαρία Κατσανδρή, Φαίη Ξυλά, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Δημήτρης Μαυρόπουλος και άλλοι. Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, Η μητέρα του σκύλου του Παύλου Μάτεσι, γίνεται για

δεύτερη φορά θεατρική παράσταση, από τον Σταύρο Τσακίρη στο Σύγχρονο Θέατρο. Μια αναδρομή στην πολιτικοκοινωνική ιστορία της Ελλάδας από την Κατοχή μέχρι τα μοντέρνα χρόνια μέσα από τη σπαρακτική αφήγηση επιβίωσης μιας αρτίστας, της Ραραούς, την οποία υποδύεται η Δήμητρα Χατούπη. Μια παράστασηυπερθέαμα του Γιάννη Κακλέα στο Πάνθεον της οδού Πειραιώς, ο Σιρανό ντε Μπερζεράκ, έμμετρο έργο του Εντμόν Ροστάν, αφηγείται την ιστορία του ποιητή Σιρανό που είναι ερωτευμένος με την ξαδέρφη του Ρωξάνη, αλλά μια φυσική του ατέλεια τον θέτει σε τόσο δυσχερή θέση, ώστε να μην μπορεί

να εκφράσει τον έρωτά του για εκείνη. Γραμμένο το 1897 με ήρωα ένα πραγματικό πρόσωπο –ωστόσο, τα γεγονότα που αφηγείται δεν είναι απαραίτητα πραγματικά–, αποτελεί μία από τις πιο διάσημες ρομαντικές κωμωδίες όλων των εποχών, γιατί, εν τέλει, η υπερμεγέθης μύτη του ευφυούς και ευγενικού ήρωα δεν στέκεται εμπόδιο στο σμίξιμό του με την όμορφη νέα. Στον ρόλο του Σιρανό ο υπέροχος Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Ρωξάνη η Σμαράγδα Καρύδη, ενώ βασικούς ρόλους κρατούν ο Κώστας Μπερικόπουλος και ο Γιώργος Παπαγεωργίου. Επί σκηνής η ζωντανή ορχήστρα της Ευανθίας Ρεμπούτσικα – η ίδια παίζει βιολί. ¶

athens on stage

Δημιουργοί από το Μπουένος Άιρες, το Σαντιάγο της Χιλής, την Μπογκοτά, το Σάο Πάολο και τις φαβέλες του Ρίο θα παρουσιάσουν για δύο εβδομάδες την πρωτοποριακή δουλειά τους στη Στέγη. Από την Αργυρώ Μποζώνη

transitions 2:

ερχονται οι Λατινο αμερικανοι

30 lifo – 13.11.14

5 estrellas Εκτός από τις παραστάσεις, ένας από τους σημαντικότερους Αργεντινούς καλλιτέχνες, ο Φεντερίκο Λεόν, δημιουργός ενός ανθρωποκεντρικού θεάτρου, σκληρού και δηκτικού, συμμετέχει στο φεστιβάλ Transitions με μια ομιλία σχετικά με τη δουλειά του, ένα εργαστήριο πειραματικού θεάτρου και την ταινία Estrellas (Αστέρια, 2007).

5 ✻ ΙNFO

Transitions 2. Latin America: Φεστιβάλ της σύγχρονης ανεξάρτητης λατινοαμερικάνικης σκηνής Νοέμβριος 2014 Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα Εισιτήρια: 210 900 5 800 www.sgt.gr

 Η τριανταοκτάχρονη Λόλα Αρίας είναι η εναλλακτική σούπερ σταρ της Αργεντινής. Γεννημένη το 1976, είναι ποιήτρια, συγγραφέας, σκηνοθέτις, ηθοποιός και τραγουδοποιός. Έχει ιδρύσει μια κολεκτίβα καλλιτεχνών, με την οποία δουλεύει τα θεατρικά, λογοτεχνικά, μουσικά και εικαστικά της πρότζεκτ. Οι παραστάσεις της συνιστούν ένα κράμα θεάτρου-ντοκουμέντου και μυθοπλασίας. Στο έργο της Η ζωή μου μετά (1819 Νοεμβρίου) τέσσερις ηθοποιοί, μία χορεύτρια και ένας μουσικός –και μαζί τους ένα μικρό παιδί– ανασυνθέτουν τις ζωές των γονιών τους και, αναπόφευκτα, τη στοιχειωμένη ιστορία της χώρας τους. Μέσα από οικογενειακά άλμπουμ, προσωπικές εξομολογήσεις, παλιές μαγνητοταινίες και απόρρητα έγγραφα, η ιστορία μιας χώρας συμπυκνώνεται στην ιστορία μιας οικογένειας και το συλλογικό πεπρωμένο ταυτίζεται με το ατομικό. Σκηνικό ντοκουμέντο, συγκινητικό αλλά και παιγνιώδες μουσικοθεατρικό θέαμα, αντιπαρέρχεται την τυραννία της μνήμης με την πίστη στο εδώ και τώρα. «Απενεργοποιήστε τα κινητά σας τηλέφωνα. Κατευθυνθείτε προς το κρεβάτι που θα σας υποδειχθεί. Καθίστε στην αριστερή πλευρά. Βγάλτε τα παπούτσια σας. Όταν δείτε πως και οι υπόλοιποι θεατές είναι έτοιμοι, ξαπλώστε πλάι στην ηθοποιό. Από τη στιγμή εκείνη και μέχρι η ηθοποιός να σας αποχαιρετήσει, παραμείνετε σιωπηλοί. Μόλις εκείνη σας πει “αντίο”, ανασηκωθείτε στο κρεβάτι, φορέστε τα παπούτσια σας, σηκωθείτε και αποχωρήστε». Αυτή είναι η οδηγία προς τους θεατές της παράστασης. Κέντρο της δράσης, ένα κρεβάτι. Η σύλληψη ανήκει στον 39χρονο σκηνοθέτη, δραματουργό, ηθοποιό και εικαστικό Φερνάντο Ρούμπιο από το Μπουένος Άιρες. Με την κολεκτίβα του Ιntimoteatroitinerante δημιουργεί τα έργα και τις αστικές παρεμβάσεις του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και συνεργάζεται πάντα

Από την παράσταση Πιντοράμα της Λία Ροντρίγκες.

με ηθοποιούς που ζουν στη χώρα της παρουσίασης του έργου. Οι θεατές θα πλαγιάσουν δίπλα στις ηθοποιούς Κίκα Γεωργίου, Δήμητρα Κούζα, Άννα Μάσχα, Έλενα Μεγγρέλη, Αγγελική Παπαθεμελή, Μαρία Παρασύρη, Εύη Σαουλίδου, οι οποίες θα τους εκμυστηρευτούν μια ιστορία. Εμπειρία αλλόκοτα συγκινητική, σφοδρή και πρωτόγνωρη, με φόντο τη βουή του αστικού κέντρου, καταγράφει μια ιδιωτική στιγμή που εισβάλλει σε έναν απροσδόκητο δημόσιο χώρο. Ο Χιλιανός δραματουργός και σκηνοθέτης Γκιγιέρμο Καλντερόν, ηγετική μορφή του νέου πολιτικού θεάτρου της Λατινικής Αμερικής, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το σημαντικότερο μέχρι σήμερα έργο του, το Σχολείο (19-20 Νοεμβρίου). Ο Καλντερόν γεννήθηκε στο Σαντιάγο, το 1971, δηλαδή έναν χρόνο μετά την εκλογή του Σαλβαδόρ Αλιέντε στην προεδρία της χώρας. Ενηλικιώθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ. Ο θείος του δολοφονήθηκε από το καθεστώς και ο ίδιος περιγράφει την εφηβεία του ως εξής: «Ζούσα κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού, σε ένα καθεστώς βίας, ακούγοντας διαρκώς τους πυροβολισμούς από τον δρόμο». Το έργο αναφέρεται στη δράση μιας ομάδας Χιλιανών ακροαριστερών, τέλη της δεκαετίας του ’80, οι οποίοι εκπαιδεύονται

Τeσσερις χωρες, πεντε πολεις, οκτω παραστασεις θεατρου, δυο παραστασεις χορου και τα προσωπα του φεστιβαλ.

για να ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς του Πινοσέτ. Βασισμένοι σε ντοκουμέντα της εποχής και αληθινές μαρτυρίες, πέντε ηθοποιοί επωμίζονται τον ρόλο των μαθητευόμενων ανταρτών πόλης, οι οποίοι μυούνται στον ένοπλο επαναστατικό αγώνα, στις μεθόδους και πρακτικές του. Με το έργο του ρίχνει φως σε μια σκοτεινή σελίδα της συλλογικής μνήμης του λαού της Χιλής και αναρωτιέται: πώς αγωνιζόμαστε, πώς θυμόμαστε ή, απλώς, τι στ’ αλήθεια είναι ο άνθρωπος; «Hiato» στα πορτογαλικά σημαίνει «χάσμα». Είναι το όνομα της ομάδας που ιδρύθηκε το 2008 στο Σάο Πάολο από τον 31χρονο συγγραφέα και σκηνοθέτη Λεονάρντο Μορέιρα, ο οποίος υποστηρίζει ότι κάνει «δραματουργία της μνήμης». Στο έργο του Ο κήπος (23-24 Νοεμβρίου) αναδεικνύονται με την ίδια ένταση η νόσος του Αλτσχάιμερ και η συλλογική λήθη, η ιστορία μιας χώρας και η περιπέτεια μιας οικογένειας, η αλήθεια και η σχετικότητά της, η πραγματικότητα και η μυθοπλασία, ο ηθοποιός και ο θεατρικός χαρακτήρας μέσα από τρεις εποχές, τρεις ιστορίες και μια οικογένεια που στροβιλίζονται αέναα στον χρόνο και στις αναμνήσεις. Με έναν

σπαρακτικό λυρισμό κι έναν αδιαπραγμάτευτο ανθρωπισμό, ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Λεονάρντο Μορέιρα αποτίνει με τον Κήπο του έναν ιδιοσυγκρασιακό φόρο τιμής στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχοφ. Ο Μαριάνο Πενσότι θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο διακεκριμένους, διεθνώς, δραματουργούς και σκηνοθέτες της Λατινικής Αμερικής. Ο τίτλος της παράστασης Το παρελθόν είναι ένα ζώο αλλόκοτο (26-27 Νοεμβρίου) αποτελεί μετάφραση στα ισπανικά ενός τραγουδιού του ροκ συγκροτήματος Of Montreal, του εντεκάλεπτου «Τhe past is a grotesque animal» από το άλμπουμ τους «Hissing Fauna, Are you the destroyer?». Η παράστασή του είναι ένα σχόλιο για την Αργεντινή του 1999, μέσα στην οποία τέσσερις νέοι στέκουν σαστισμένοι από το τέλος των ουτοπιών. Μια επική αφήγηση στα πρότυπα της Ανθρώπινης Κωμωδίας του Μπαλζάκ εκτυλίσσεται επί σκηνής. Η πορεία της ζωής τους θα καθοριστεί από την οικονομική και θεσμική χρεοκοπία της χώρας τους. Κάθε φορά που μιλούν για τον εαυτό τους κατασκευάζουν εκ νέου την ταυτότητά τους. Η ύπαρξή τους οικοδομείται πάνω στην

ίδια την αφήγησή της και το παρελθόν μοιάζει με ένα αλλόκοτο ζώο που αλλάζει μορφές κάθε φορά που ανατρέχει κανείς σε αυτό. «Μια ομάδα που παρουσιάζει αυτό που συμβαίνει σήμερα, εδώ και τώρα»: με αυτήν τη φράση μάς συστήνεται η ομάδα Jorge Hugo Marin / La Maldita Vanidad Company από την Μπογκοτά της Κολομβίας που ιδρύθηκε το 2009. Ο συγγραφέας και δραματουργός Χόρχε Ούγκο Μαρίν δημιούργησε το πρώτο έργο της τριλογίας του με τον γενικό τίτλο Sobre algunos asuntos de familia (Σχετικά με κάποια οικογενειακά ζητήματα, 2009-11), το οποίο έφερε στην ομάδα τη διεθνή αναγνώριση. Στο έργο, τρία αδέρφια, η Νόρα, ο Χόρχε και ο Σέρζιο, με τους δύο τελευταίους να συνοδεύονται από τις συζύγους τους, βρίσκονται στο σπίτι της μητέρας τους για να αποφασίσουν ποιος θα αναλάβει εφεξής τη φροντίδα της. Η άρνηση των δύο συζύγων να επωμιστούν μια τέτοια ευθύνη προκαλεί ένταση και, σταδιακά, η σκοτεινή πλευρά της δυσλειτουργικής αυτής οικογένειας αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο. Στο δεύτερο έργο της «οικογενειακής» τριλογίας του, ο Μαρίν αντλεί έμπνευση από ένα κλασικό έργο

του μετρ του τρόμου, Άλφρεντ Χίτσκοκ, τη Θηλιά (1948). Μόνο που η ιστορία των δύο κολεγιόπαιδων που δολοφονούν έναν συμφοιτητή τους για να αποδείξουν τη θεωρία του «τέλειου φόνου» προσαρμόζεται στα σημερινά δεδομένα της Κολομβίας. Οι παραστάσεις των Maldita Vanidad αποδίδουν με τρομερή πιστότητα ιδιωτικές στιγμές της καθημερινότητας. Σκηνικό τους γίνεται το προσωπικό άδυτο: το σαλόνι ενός σπιτιού όπου μαίνεται ένας οικογενειακός εμφύλιος (Ο διανοούμενος συγγραφέας, 26-27 Νοεμβρίου) ή η κουζίνα μιας φοιτητικής γκαρσονιέρας όπου έχει μόλις διαπραχθεί ένας άγριος φόνος (Οι δράστες, 29-30 Νοεμβρίου). Στις δύο παραγωγές που έχουν περιοδεύσει σε περισσότερες από δεκαεπτά χώρες διαφαίνεται το ότι η βία των καρτέλ και της τρομοκρατίας έχει διαποτίσει κάθε έκφανση της ζωής στην Κολομβία. Από τη Χιλή, μια χώρα με έντονη πολιτιστική ταυτότητα και ακραίες αντιθέσεις, έρχεται ο δημιουργός Χοσέ Λουίς Βιδάλ. Το Loop είναι μια ιδιόμορφη περφόρμανς, στην οποία εννέα σώματα κινούνται μέσα σε ένα τετράγωνο, δύο επί δύο μέτρα μόλις. Μια χορογραφική φράση που διαρκεί περίπου δύο λεπτά επαναλαμβάνεται σε loops, που ξεκινούν από διαφορετικό κάθε φορά σημείο του τετραγώνου, περιστρέφοντας σιγά-σιγά

το σύνολο κατά 360 μοίρες. Έτσι, οι θεατές μπορούν να δουν απ’ όλες τις πλευρές τη χορογραφία, μια ζωντανή κατασκευή από εννέα σώματα εμπνευσμένη από μπαρόκ πίνακες και σύγχρονες φωτογραφίες. Ο Βιδάλ πειραματίζεται με την αργή και γρήγορη ταχύτητα, η ανθρώπινη μάζα συμπυκνώνεται και αραιώνει, αναπνέει, ιδρώνει και παράγει ήχους που αποτελούν τμήμα της μουσικής της παράστασης. Σκηνές μάχης, σκηνές πάλης αθλητών από ομαδικά σπορ, σκηνές λατρείας και μίσους εναλλάσσονται διαρκώς μπροστά στα μάτια μας, ανακαλώντας στη μνήμη γνωστούς πίνακες, όπως το ναυάγιο της «Σχεδίας της Μέδουσας» του Géricault, κινηματογραφικές εικόνες ή στιγμιότυπα από δελτία ειδήσεων. Η Βραζιλιάνα Λία Ροντρίγκες είναι μια χορογράφος με βάση της από το 2003 τη φαβέλα της Maré, μία από τις μεγαλύτερες στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Η παράσταση Πιντοράμα (29-30 Νοεμβρίου) αναφέρεται στο όνομα της Βραζιλίας πριν από την άφιξη των Πορτογάλων. Ένας Βραζιλιάνος ιστορικός έγραψε ότι, όταν οι Πορτογάλοι έφτασαν με τις καραβέλες τους στην ακτή, την περιέγραψαν ως «μια άδεια χώρα». Στην πραγματικότητα, σε αυτήν τη χώρα ζούσαν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, απλώς με έναν τρόπο που οι άποικοι ήταν ανίκανοι να δουν. Αυτό που είδαν ως ένα «άδειο τοπίο» ήταν μια κατοικημένη χώρα γεμάτη καλλιέργειες. Η Ροντρίγκες δημιουργεί ένα εφήμερο εικαστικό και θεατρικό τοπίο που συμπεριλαμβάνει τους θεατές και όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια τους, μια μεταφορά για τους συλλογικούς αγώνες στις μέρες μας μέσα από μια απλή αλλά σημαντική ιδέα: ότι όταν δεν αναγνωρίζουμε κάτι, απλώς δεν το βλέπουμε. Όταν δεν αναγνωρίζεις τον πολιτισμό του άλλου, αυτός ο άλλος άνθρωπος δεν υπάρχει για σένα, είτε είναι κάτι που το αρνείσαι, είτε αποτελεί απειλή που πρέπει να εξουδετερώσεις. ¶ 13.11.14 – lifo

athens on stage

θεατρικες ομαδες που εχουν κατι να μασ πουν

bijoux de kant (2010)

Εταιρεία Θεάτρου Χώρος (2004)

Κάθε σεζόν ξεπηδούν νέα σχήματα, των οποίων η μακροημέρευση κρίνεται, φυσικά, εκ του αποτελέσματος. Eπιλέξαμε οκτώ από αυτές και τις ρωτήσαμε ποιο είναι το πιο διακριτό τους στοιχείο και ποια δουλειά τους θα ξεχώριζαν ως πιο χαρακτηριστική. Επιμέλεια: Αλέξανδρος Διακοσάββας

32 lifo – 13.11.14

Οι όπερες των ζητιάνων (2005)

«Δύο πράγματα χαρακτηρίζουν το στίγμα μας: το πρώτο είναι η ανεπιφύλακτη πεποίθηση πως η όπερα δεν είναι μουσειακό, ιδρυματοποιημένο θέαμα, αλλά καίρια και αειθαλής μορφή τέχνης που μας αφορά άμεσα και αδιαμεσολάβητα. Το δεύτερο είναι η άποψη πως οποιοσδήποτε έχει τη φωνή και το όραμα δικαιούται να αναμετρηθεί τόσο με το κλασικό ρεπερτόριο όσο και με τη σύγχρονη μουσικοθεατρική δημιουργία, ανεξάρτητα από τον βαθμό πρόσβασής του στο χρήμα και τα μέσα παραγωγής. Επιδιώκουμε, δηλαδή, μια “απογκουρμεδοποίηση” της όπερας, αναζητώντας δρόμους και τρόπους ώστε αυτή να λειτουργήσει πέρα από την ασφάλεια της “υψηλής αισθητικής απόλαυσης”, ως τέχνη που τσιγκλάει, αφυπνίζει, ακόμη και ενοχλεί. Πιο χαρακτηριστική μας παραγωγή θα λέγαμε ότι είναι το Yasou Aida!, μια μεταμοντέρνα διασκευή της Αΐντα του Βέρντι και μια ειρωνική ματιά στα στερεότυπα της κρίσης».

«Αναζητήσαμε και συνεχίζουμε να αναζητούμε μεθοδολογία που να βασίζεται σε πραγματικά μεγέθη και να συνιστά μέθοδο με αρχή, μέση, τέλος. Με όχημα τη λογική του μπουλουκιού γυρίσαμε παντού, από το Νευροκόπι μέχρι το Τορόντο, ψάχνοντας από παράσταση σε παράσταση την άμεση επικοινωνία με το κοινό, τη ζωντανή σχέση με τους κώδικες της σκηνικής γλώσσας που μας ενδιέφερε. Οι παραστάσεις ήταν ο τρόπος να χρηματοδοτείται η έρευνα – βασικά, οι άνθρωποι που κάνουν την έρευνα, η ομάδα και οι ειδικοί της συνεργάτες. Νομίζουμε ότι τελικά δεν μας χαρακτηρίζουν οι μάσκες, η ανοιχτή επικοινωνία με το κοινό, το ποιητικό θέατρο και άλλα πράγματα με τα οποία ασχοληθήκαμε, αλλά το ρίσκο της διαφορετικής προσέγγισης. Ό,τι έγινε, έγινε στον βωμό της γνώσης. Αν και η Γκόλφω μάς μεγάλωσε και υπήρξε το πεδίο πολλών πειραματισμών, θα λέγαμε ότι το Λιωμένο Βούτυρο είναι η αντιπροσωπευτικότερη δουλειά μας, γιατί ήταν η μόνη φορά όπου οι περισσότεροι παράμετροι της εργασίας μας συναντήθηκαν ταυτόχρονα».

«Η bijoux de kant γεννήθηκε με ρομαντική προδιάθεση και μεγαλώνει με ρομαντική εμμονή. Θεωρούμε τη μελαγχολία επαναστατική πρακτική. Αγαπάμε τους κεκοιμημένους, τους αποσυνάγωγους, τους ποιητές. Αναζητoύμε την ελληνικότητα του σήμερα μέσα στον διεθνισμό του αύριο. Θεωρούμε τον Γκαίτε Έλληνα και τις επιγραφές νέoν κτερίσματα. Ακολουθούμε ευλαβικά τις εμμονές μας, έχοντας μικρή ιδέα για τον εαυτό μας και μεγάλη για την τέχνη. Ο λόγος μας είναι πρωτίστως σωματικός και τα τοπία μας ψυχικά. Επανεγγράφουμε στον παρόντα χρόνο τη μυθολογία του χθες, παραμένοντας συνειδητά παλαιομοντέρνοι. Οι παραστάσεις μας είναι τεχνολογίες μνήμης. Από τις μέχρι τώρα δουλειές ξεχωρίζουμε το Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα και το Στέλλα travel: η γη της απαγγελίας. Το πρώτο, γραφές του Γιώργου Ιωάννου, το δεύτερο της Μπασδέκη. Οδυνηρά έργα και τα δύο, αλληγορίες ανάστασης επί της ουσίας. Οι αναστάσεις στο μανιφέστο μας είναι συνώνυμες της ιστορικής ανατροπής». bijoux de kant «αχ!» της γλυκερίας μπασδέκη, σε σκηνοθεσία γιάννη σκουρλέτη από 21/11, στο υπόγειο του ιμκ

blitz theatre group Από την παράσταση Vanya. Δέκα χρόνια μετά που ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης. Φωτό: Πάνος Μιχαήλ

Η κολεκτίβα του Μπαγκλαντές (2014)

blitz theatre group (2004) Sforaris (2006) Helter Skelter Company (2010) «Βασικός μας στόχος, μέχρι στιγμής, είναι να βρούμε έναν τρόπο να συνδιαλλαγούμε με κείμενα της κλασικής δραματουργίας. Ο πυρήνας της έρευνάς μας καταρχάς αφορά την αρχαία ελληνική τραγωδία. Προσπαθούμε να δούμε τα κείμενα αυτά μέσα από μια προσωπική οπτική που βασίζεται σε έναν δημιουργικό διάλογο πολλών τεχνών, με άξονα περισσότερο τη σκηνική πράξη και όχι τόσο τον λόγο. Μέσα από τη θεωρητική ενασχόληση με το μυθικό και το ιδεολογικό υπόστρωμα της κάθε τραγωδίας, εντοπίζουμε αυτό που πιστεύουμε πως είναι ο κεντρικός θεματικός πυρήνας του κάθε έργου και στην πορεία προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα αυτόνομο θέαμα. Η τελετή, η εικαστικότητα, η στοχευμένη χρήση του λόγου, οι εναλλαγές των σκηνικών χώρων και όλα τα επιμέρους μέσα της θεατρικής γλώσσας χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν πάνω στη σκηνή έναν αυτόνομο κόσμο, τον κόσμο του τραγικού προσώπου. Πιο συγκεκριμένα και πιο καθαρά, αυτό που μας αφορά ως κατεύθυνση έχει αποτυπωθεί στις παραστάσεις Venison και Pedestal, πρώτο και δεύτερο κομμάτι τριλογίας με βάση την Ορέστεια του Αισχύλου, που θα ολοκληρωθεί με το τρίτο και τελευταίο κομμάτι αυτού του κύκλου, το Colossus».

«Η Sforaris δημιουργήθηκε από 5 ανθρώπους που έπεσαν από το θέατρο ρεπερτορίου που είχαν διδαχτεί στο ΑΠΘ και την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης στη Θεσσαλονίκη σε μια χαώδη και φωνακλάδικη θεατρικά Αθήνα, όπου για να επιβιώσεις έπρεπε να προλάβεις να καπαρώσεις έναν επιθετικό προσδιορισμό για το θέατρο που κάνεις. Βασική μας αρχή ήταν και παραμένει να μην αποκτήσουμε κανέναν υφολογικό ή θεματικό προσδιορισμό στη δουλειά μας, αλλά να εμβαθύνουμε στις ιδέες που θεωρούμε ενδιαφέρουσες τις διάφορες περιόδους της ζωής μας και να οδηγούμαστε σε πρωτότυπες παραστάσεις. Αυτό που θέλουμε, κι ελπίζουμε πλέον ότι μας ξεχωρίζει, είναι η δημιουργία διαφορετικών παραστάσεων εκ του μηδενός, η συγγραφή των κειμένων γύρω από τις αρχικές ιδέες και μια σκηνική γλώσσα που περπατάει στα όρια αφήγησης-αναπαράστασης, ρεαλισμού-ποιητικότητας και συνεχίζει να ψάχνει τον τρόπο πρόκλησης έντονου συναισθήματος με ελάχιστα μέσα και ακαριαίο τρόπο. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποια από τις δουλειές μας, αφού η καθεμία ήταν αντιπροσωπευτική της στιγμής κατά την οποία δημιουργήθηκε». sforaris «αβελάρδος και ελοΐζα» σε σκηνοθεσία γιάννη καλαβριανού έως 28/12, στην κεντρική σκηνή του θεάτρου του νέου κόσμου

«Γράφουμε και σκηνοθετούμε δικά μας κείμενα. Ακόμα και στις περιπτώσεις που έχουμε ασχοληθεί με έργα του κλασικού ρεπερτορίου, τα αντιμετωπίζουμε μάλλον ως πηγή έμπνευσης παρά ως τελικό προϊόν, όπως στην περίπτωση του Θείου Βάνια ή του Φάουστ παλιότερα. Προσπαθούμε πολύ ώστε το θέατρο που κάνουμε να είναι “επείγον” και να αλλάζει έστω και λίγο τον τρόπο που οι θεατές αντιλαμβάνονται τον κόσμο και την πραγματικότητα. Βαριόμαστε τα γνωστά “όπλα” του θεάτρου και προσπαθούμε να βρούμε καινούργια, άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε όχι. Ξεκινάμε κάθε φορά χωρίς να έχουμε ιδέα πού θα καταλήξουμε. Τις περισσότερες φορές μένουμε κι εμείς οι ίδιοι έκπληκτοι στο τέλος. Μας ενδιαφέρει η ζωή περισσότερο από την τέχνη, αν και μάλλον τα καταφέρνουμε καλύτερα στη δεύτερη. Όλες οι παραστάσεις μας είναι το προϊόν της ανάγκης μας, της σκέψης μας, της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε κάθε εποχή, της αντίδρασής μας στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Είναι, λοιπόν, μάλλον αυτονόητο ότι η πιο αντιπροσωπευτική μας παράσταση ως προς το ύφος είναι αυτή που δουλεύουμε τώρα». blitz «vanya. δέκα χρόνια μετά», εμπνευσμένο από τον «θείο βάνια» του τσέχοφ από 27/11, στο θέατρο τέχνης τησ φρυνίχου

«Στόχος μας είναι να παλέψουμε με όλες τις δυσκολίες που μας παρουσιάζονται σε πρακτικά ζητήματα. Το στίγμα μας πιστεύουμε ότι το δίνουμε μέσα από τους πειραματισμούς των περφόρμανς που κάνουμε, χωρίς παράλληλα να νιώθουμε την ανάγκη να γεμίσουμε μια μεγάλη ή μικρότερη αίθουσα. Η διάθεση συνεργασίας είναι απαραίτητη ώστε να μην καταλήξουμε να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του. Θέση μας είναι η δουλειά μας να έχει σχέση με όσα βιώνουν οι μετανάστες που ζουν στο κέντρο της πόλης. Θέλουμε να δίνουμε απαντήσεις σε πάγια προβλήματα που μας απασχολούν, χωρίς να πρέπει να λογοδοτούμε πουθενά».

Vasistas (2005)

«Κάθε φορά δημιουργούμε στη σκηνή ένα σύμπαν αυθύπαρκτο όσο και διαστρεβλωμένο, που κινείται στα όρια του πραγματικού και του αλλόκοτου, μπορεί να λειτουργήσει ως παραμορφωτικός καθρέφτης και είναι πάντα σε άμεση σχέση με το παρόν. Κάτι σαν μουσική χορογραφία, σε παρόντα χρόνο. Χαρακτηριστικό στοιχείο στις παραστάσεις μας είναι η πρόσμειξη διαφορετικών υλικών (λόγος, μουσική, κίνηση, εικόνα) με τρόπο τέτοιο που να συνθέτουν μια γλώσσα, έναν κώδικα αναγνωρίσιμο, ο οποίος απευθύνεται τόσο στη νόηση όσο και στις αισθήσεις. Χαρακτηριστική είναι και η καθαρή και απλή παρουσία των ηθοποιών επί σκηνής, χωρίς συναισθηματική, ψυχολογική ή άλλης φύσης επιτήδευση. Οι συνεργάτες όλοι είναι σταθεροί και ενεργητικοί συνομιλητές στην κάθε δημιουργία, μέχρι η ζωή να υποδείξει κάτι διαφορετικό. Κάθε καινούργια μας δουλειά θεωρείται αναπόφευκτα η πιο αντιπροσωπευτική, γιατί αυτή εκφράζει το παρόν μας. Τα Αίματα είναι τώρα η πιο αντιπροσωπευτική μας». vasistas «domino», σε σκηνοθεσία αργυρώς χιώτη στις 22/11, στο θέατρο le phénix στη valenciennes ¶

13.11.14 – lifo

εν είναι ζευγάρι, δεν έχουν ξεπηδήσει από μια συγκεκριμένη παράδοση ή τάση και –το σημαντικότερο– δεν επιτρέπουν στη φιλία τους να επηρεάσει τη διαφορετική ματιά και τη διαφορετική αισθητική που τους διαχωρίζει και συνάμα τους ορίζει. Αντίστοιχα καθορίζει και το ετερόκλητο κοινό τους και είναι απίστευτο αν σκεφτεί κανείς πόσο διαφορετικοί άνθρωποι συναινούν σε αυτή την ομόφωνη εκδήλωση ενθουσιασμού απέναντί τους. Ίσως είναι η μοναδική περίπτωση που ένα κοινό χωρίς όμοια χαρακτηριστικά δεν σπεύδει να απολαύσει συγκεκριμένο θεατρικό συγγραφέα ή έργο αλλά την κατά Κιτσοπούλου ή Καραθάνο εκδοχή του. «Δεν ξέρω αν αυτό που κάνουν είναι κακό ή καλό, καινοτόμο ή πρωτοποριακό, εγώ ξέρω ότι αυτό το θέατρο θέλω να βλέπω» είχε ομολογήσει κάποια στιγμή ένας φίλος, περιγράφοντας με τον καλύτερο τρόπο την κοινή εμπειρία που χαρίζουν οι αποκωδικοποιημένες εντάσεις ενός θεάτρου που πάνω από όλα στοχεύει στα ουσιαστικά και στα ανθρώπινα. Και από εδώ αρχίζει η αναζήτηση για τα διάσπαρτα κομμάτια που πρέπει να συναρμολογηθούν για να ορίσουν το παζλ του φαινομένου Καραθάνου - Κιτσοπούλου. «Τα πράγματα στην “περίπτωσή” μας –αν μπορούμε να την ορίσουμε έτσι– γίνονται κάπως ασυνείδητα. Δεν υπάρχει ένα εξωτερικό κριτήριο που να μας ορίζει τι θα λειτουργήσει και τι όχι. Λειτουργούν ενστικτωδώς, σαν μαγικό παιχνίδι» λένε από κοινού, αδυνατώντας να χωρέσουν σε λέξεις εμπειρίες, καταστάσεις, σχέσεις, αντιδράσεις, συναισθήματα και αμφιταλαντεύσεις χρόνων. Άλλοτε μοιάζουν να τινάζουν στον αέρα τις ταυτότητες, μετονομάζοντας την Ελλάδα σε ταχυφαγείο, όπως στον άκρως ειρωνικό Αθανάσιο Διάκο, κι άλλοτε θέτουν εν αμφιβόλω τις ψυχικές βεβαιότητες, όπως στον πρόσφατο Ματωμένο Γάμο. Αντίστοιχα πάλι, η εμπνευσμένη αλληγορία της κατά Κιτσοπούλου Κοκκινοσκουφίτσας υπομονεύει τα εξοργιστικά και τετριμμένα παραμύθια που τρέφει κανείς για τον εαυτό του, ενώ η απόλυτα ρομαντική εκδοχή του κατά Καραθάνο Σιρανό επιβεβαιώνει το σθένος της ερωτικής ψευδαίσθησης. Εκεί η Κιτσοπούλου ακκιζόταν επί σκηνής ως μια σκανδαλιάρα και ακαταμάχητη Ρωξάνη, ενώ ο Καραθάνος στον Ματωμένο Γάμο επεσήμανε τη δυναμική του αίματος, παίρνοντας πάνω του την ευθύνη της Μάνας. Αλληλοσυμπληρωματικά κομμάτια, βγαλμένα από μια κοινή πορεία όπου «δεν χωράει πάντα η ανάλυση, γιατί τα πράγματα λειτουργούν πιο σωματικά. Είναι όπως σηκώνεσαι σε ένα γλέντι για να χορέψεις. Τι να εξηγήσεις ακριβώς, γιατί σηκώθηκες και χόρεψες ή να περιγράψεις από πού προέρχεται ο ρυθμός;» απαντάει ρητορικά η Λένα. «Η ανάλυση κρύβει πράγματα παρά φανερώνει» συμπληρώνει ο Νίκος. «Καλύτερα να γράψεις ένα ποίημα. Γι’ αυτό υπάρχει το βιογραφικό του καθενός – για να μιλήσει από μόνο του.

Από κει και πέρα, οτιδήποτε άλλο είναι περιττό. Τι άλλο να κάνεις, να μιλάς για τον εαυτό σου ή να μένεις σε περισπούδαστες αναλύσεις γύρω από τα έργα; Καλύτερα να ξαπλώσεις με τον φίλο σου και τη φίλη σου στην παραλία και να κοιτάζετε τα αστέρια. Από κει και πέρα αρχίζει η συζήτηση». Τις απαντήσεις, επιμένουν και οι δύο, τις δίνουν τα αποτελέσματα της εκάστοτε δημιουργίας. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά: η απεραντολογία, η ομφαλοσκοπική εμμονή γύρω από τον συγγραφέα, η εκ των υστέρων αποτίμηση του έργου. Αντιστοίχως αδιέξοδα θεωρούν και ερωτήματα του τύπου «ποιο είναι το μεταξύ σας κοινό στοιχείο» ή το απόλυτα κλισέ «μυστικό της επιτυχίας σας». «Δυσκολεύομαι να απαντήσω πραγματικά σε αυτές τις ερωτήσεις, κάτι που έκανα πιο εύκολα παλιότερα» παραδέχεται ο Καραθάνος. «Από την ώρα που βάζεις μπροστά το μηχάνημα και βλέπεις πώς λειτουργεί, αρχίζεις τη δική σου πορεία. Χαίρεσαι να το βλέπεις να λειτουργεί και δεν ρωτάς γιατί συμβαίνει. Εξαρτάται από σένα πώς θα πάει, τι κατεύθυνση θα έχει, αν θα επιταχύνει επικίνδυνα και αν θα βρεθεί μοιραία πάνω σε μια μάντρα. Δεν εξαρτάται ούτε από τάσεις ούτε από εξωτερικές συγκυρίες. Ξέρεις, άλλωστε, ότι δεν μπορείς να συνδεθείς με εξωτερικές συνάφειες και μόδες, αφού έχεις μέσα σου έναν άλλο δρόμο περπατήσει. Άσχετα από το πού θα καταλήξει η πορεία, έχεις αποκτήσει τη δική σου ιδιαιτερότητα και αυτή δεν χωράει εξηγήσεις: είναι όπως όταν κάποιος ξυπνάει το πρωί και δεν θέλει να βγει στον δρόμο, αλλά θέλει να κάτσει, να πιει τον καφέ του. Έτσι γουστάρει, λοιπόν, τώρα. Άσ’ τον αυτόν. Είναι απλά τα πράγματα. Έτσι και στο θέατρο: από μια ηλικία κι ύστερα αρχίζεις να πετάς πράγματα, να ξεφορτώνεσαι τα περιττά και δεν χρειάζεται να κάνεις τον εαυτό σου αχθοφόρο – μπορείς πολύ πιο εύκολα να ίπτασαι στο κενό. Είναι βάρος περιττό οι περιγραφές για τη δική σου σύνδεση με το θέατρο – τι να πεις ακριβώς μετά από όλα αυτά; Παλιότερα κάτι κουτσοέλεγα όταν με ρωτάγανε. Τώρα, το μόνο που μπορώ να σου πω για το πώς δουλεύουμε με τη Λένα είναι ότι όλα αυτά έχουν απέραντη χαρά αλλά και αμέριστο πόνο, γιατί μόνο εμείς ξέρουμε πώς γονατίζουμε όταν δεν έχουμε βρει αυτό που ψάχνουμε. Ξέρεις πόση αφάνταστη ντροπή έχει αυτή η αναμέτρηση με τη δημιουργία; Αφάνταστη ντροπή και αφάνταστο ζόρι και τραύμα και πόνο. Πολλές φορές όχι μόνο δεν τολμάς να αρθρώσεις τα πράγματα και να τα εκθέσεις προς τα έξω, αλλά ντρέπεσαι και να τα πεις, ακόμη και στους δικούς σου και στους φίλους σου. Τον έχω νιώσει αυτόν το φόβο και τον έχω δει πολλές φορές στο πρόσωπο της Λένας» – κι εκείνη νεύει συγκαταβατικά σε κάθε λέξη του Νίκου και σε κάθε του πρόταση. «Πόσες φορές έχω πει δεν θέλω, δεν υπάρχω, δεν μπορώ να τα πω;» συμπληρώνει με τη σειρά της. «Και μετά από λίγο αλλάζω γνώμη και λέω, όχι, θα βγω να πω τα πάντα, θα τα κάνω όλα σκόνη. Έχω περάσει από πολλές στομαχικές διαταραχές, είναι αλήθεια».

Και οι δυο ομολογούν ότι η λέξη «οδύνη» είναι πιο κοντά στη διαδικασία δημιουργίας του έργου. Χαρά, αλλά και τρόμος. Αυτό που για τους άλλους αντηχεί σαν τελετουργικός ψίθυρος ή σαν μια δουλειά όπως οι άλλες, για εκείνους είναι ανοιχτή διαδικασία προς τα έγκατα του κόσμου ή του ίδιου τους του εαυτού. «Είναι σαν το ζώο που πληγώθηκε και γιατρεύεται. Άλλου είδους διαδικασία» συμφωνούν. «Κι αυτό επειδή είναι μια δουλειά που σε ενέχει. Σε περιλαμβάνει σε καθοριστικό βαθμό. Αναμοχλεύεις τον εαυτό σου μέσα από αυτές τις διαδικασίες. Έτσι ήταν πάντοτε η τέχνη: άλλος κάθεται στο εργαστήριό του, πετάει τα πινέλα του και ουρλιάζει μόνος, άλλος πίνει ουίσκια ή το ρίχνει στις πεζοπορίες, όλοι όμως τρώγονται με το ίδιο τους το είναι, δαγκώνουν τις σάρκες τους. Το ίδιο συμβαίνει και όταν βγαίνεις στη σκηνή: δεν είναι εύκολη η έκθεση. Πολλές φορές φτιάχνεις μια εικόνα τόσο ξένη προς εσένα, που δεν την αντέχεις» ομολογεί η Λένα. «Γι’ αυτό κοκκινίζουν οι ηθοποιοί» τονίζει επιτακτικά ο Νίκος. «Και είναι καλό αυτό. Δείχνει μια φυσικότητα. Είναι υπέροχη αυτή η επιστροφή στη φύση του ηθοποιού, σε αυτό που τον ορίζει». Όσο για τα έργα των σπουδαίων δημιουργών ή αυτά που γράφουν οι ίδιοι –κυρίως η Κιτσοπούλου, που έχει χαρίσει κείμενά της στον Καραθάνο, όπως στο Δεκαήμερο και στην Γκόλφω–, δεν λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο. «Το θέμα είναι να λειτουργήσει το έργο στην πράξη, ως έργο, όχι ως αναπόληση ή ενατένιση. Το θέμα είναι τι κάνεις με αυτό. Είναι όπως η μπάλα που πετιέται στο γήπεδο – άντε πιάσ’ την, βάρα τη» επιμένει ο Νίκος. «Παλιότερα άκουγες τη λέξη “παράδοση” και ήξερες ότι θα ακολουθήσει μια στρατιά από φέρετρα, άνθρωποι που ζούσαν ανέκαθεν στο τέλμα και στη νεκροφάνεια. Έτσι είχαν μάθει να θέλουν τα πράγματα, νεκρά. Εγώ θέλω ζωντάνια, αλλά το πώς θα την καταλάβω και πώς θα την ερμηνεύσω είναι δικός μου λογαριασμός. Το θέμα είναι να αφήσεις τα όνειρά σου να περάσουν στο σώμα σου και να βρεις τι κρύβεται απέναντι, να νιώσεις το αίμα που χύνεται στον Λόρκα και να ακούσεις τους πυροβολισμούς». Και η Λένα επίσης θεωρεί ότι δεν γίνεται αλλιώς: «Πρέπει να έχει ένταση και βάσανο το πράγμα, αλλιώς δεν υπάρχει ουσία. Διαφορετικά, θα μισήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί, άλλωστε, τα κάνουμε όλα αυτά; Αφού λεφτά, ως γνωστόν, δεν βγάζουμε...». Ωστόσο, ο Νίκος Καραθάνος επιμένει ότι η εποχή της κρίσης και των αδιεξόδων έχει και τις χαρές της. «Είναι ωραία η εποχή και τα πράγματα. Είναι σαν να τα ξαναβλέπεις από την αρχή, να τα ανακαλύπτεις για πρώτη φορά. Και αυτό είναι που ψάχνουμε με την τέχνη μας: τα χωράφια που δεν έχουν οργωθεί, τα δωμάτια στα οποία δεν μπήκαμε ακόμη. Tη στιγμή που θα πω –όπως όταν είδα τη δουλειά που έκανε η Λένα στον Ξενόπουλο– “Όπα! Εδώ είμαστε!”. Αυτή είναι η χαρά τού να αρχίζεις να ξεθάβεις τα πράγματα που σε ξεσηκώνουν και λες ευτυχώς που αρχίζει η θάλασσα να έχει κύματα, ευτυχώς που ανταριάζει. Έτσι είναι ακόμη πιο ωραία».

«Όλα αυτά έχουν απέραντη χαρά αλλά και αμέριστο πόνο, γιατί μόνο εμείς ξέρουμε πώς γονατίζουμε όταν δεν έχουμε βρει αυτό που ψάχνουμε»

34 lifo – 13.11.14

✻ ΙNFO Τον Απρίλιο θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών τον «Βυσσινόκηπο» του Άντον Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, με τη Λένα Κιτσοπούλου σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Δεν λέμε κάτι καινούργιο: αυτά είναι σίγουρα τα πιο πολυσυζητημένα ονόματα στο ελληνικό θέατρο σήμερα. Από την Τίνα Μανδηλαρά Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

«Ειναι ωραια η δυσκολια στο θεατρο. Πιο ωραια ειναι η θαλασσα οταν ανταριαζει» Λενα Κιτσοπουλου Νικος Καραθανος

athens on stage

13.11.14 – lifo

athens on stage

36 ηθοποιοi κaτω των 40 απαντουν σε μια μονο ερωτηση: γιατι κανεισ θεατρο; Επιμέλεια: Αλέξανδρος Διακοσάββας

Αργύρης Πανταζάρας 26 ετών Το θέατρο είναι ο χώρος που με φέρνει σε πλήρη εναρμόνιση με την ύπαρξη. (Παίζει στο «Σλάντεκ» του Έντεν φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, στο θέατρο Πόρτα, και ετοιμάζει την παράσταση «ΑΩ», έναν μονόλογο βασισμένο στον «Ακατονόμαστο» του Σάμιουελ Μπέκετ, που ανεβαίνει από τον Δεκέμβριο στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων.) Λένα Παπαληγούρα 29 ετών Βρίσκω στο θέατρο την ελευθερία που δεν έχω στη ζωή μου. Το θέατρο φτιάχνει κόσμους από το τίποτα και κοροϊδεύει τη ματαιότητα. (Μόλις τελείωσε με το «Blasted» της Σάρα Κέιν και κάνει πρόβες για την «Κατερίνα» του Αύγουστου

36 lifo – 13.11.14

Κορτώ σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη που ανεβαίνει στο θέατρο Θησείο από τις 28/11 και για τον «Ματωμένο Γάμο» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.) Όμηρος Πουλάκης 31 ετών Κάνω θέατρο σήμερα για τον ίδιο λόγο που έκανα και χθες και θα κάνω και αύριο: είναι η τέχνη μου και η δουλειά μου! (Ετοιμάζεται για τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, που ανεβαίνει στο θέατρο Πορεία από τις 22/11, και κάνει πρόβες για το Loot του Τζο Όρτον σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου από 1/12.) Ελίνα Ρίζου 28 ετών Το θέατρο είναι για μένα ό,τι πιο κοντινό

στη φυσιολογική λειτουργία της ζωής, τουλάχιστον έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ. Είναι ένας δρόμος που δεν ξέρω πού θα με οδηγήσει κάθε φορά. (Μόλις τελείωσε με το «Bitch Boxer» της Σαρλότ Ζοζεφίν που παρουσιάστηκε στο ΙΜΚ και θα παίζει στο «Γυναίκα και Λύκος» της Έλενας Πέγκα σε σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου που ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από 21 έως 25/11.) Χρήστος Λούλης 38 ετών Κάνω θέατρο σήμερα για τον ίδιο λόγο που θα το έκανα 40 και 80 και 200 χρόνια πριν, και άλλα τόσα στο μέλλον: για να ζω στην εποχή μου, χωρίς η εποχή μου να με καθορίζει.

(Ολοκληρώνει τις παραστάσεις του «Δεκαήμερου» του Βοκάκιου σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου που θα παίζεται στο Εθνικό ως τις 16/11 και ετοιμάζεται για τον «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, που ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών από τις 14/1.) Γιώτα Αργυροπούλου 36 ετών Το θέατρο είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να κάνω αυτή την εποχή. Έχει δράση, δύναμη και ομορφιά αυτή η διαδικασία τού να ψάχνεις συνέχεια να καλύψεις το ανικανοποίητο. Σήμερα το θέατρο έχει ίσως περισσότερο νόημα από ποτέ, γιατί στην εποχή μας όλα γίνονται πολύ γρήγορα, ενώ το να καταφέρεις να πεις κάτι θεατρικά είναι μια αργή κι επίπονη διαδικασία,

και αυτό έχει κάνει τη σχέση μου μαζί του πιο δυνατή από τότε που ξεκινούσα. (Κάνει πρόβες για την « Έντα Γκάμπλερ» του Ερρίκου Ίψεν σε σκηνοθεσία Βασίλη Κωνσταντάτου που ανεβαίνει στη μικρή σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών από τις 22/12.) Κόρα Καρβούνη 34 ετών Ασχολούμαι με το θέατρο με την ευχή να καταφέρω να κάνω έστω κι έναν θεατή να αναλογιστεί τη ζωή του και τις σχέσεις του. (Κάνει πρόβες για τα «Παράσιτα» της Βίβιεν Φράντσμαν σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου από τις 3/1.) Γιώργος Χρυσοστόμου 34 ετών Νιώθω ότι πλέον,

κάνοντας θέατρο, κάνω κάτι καλό για τους άλλους. Ή, για την ακρίβεια, προσπαθώ να κάνω κάτι και για τους άλλους, πράγμα πολύ δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα, αλλά και προϊόν συγκρούσεων μέσα μου. (Κάνει πρόβες για το «Λίλιομ» του Φέρεντς Μόλναρ σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου που ανεβαίνει στο θέατρο Πόρτα από τις 20/12.) Σύρμω Κεκέ 37 ετών Κάνω θέατρο γιατί, όταν είμαι τυχερή, εκεί συναντιέμαι με ανθρώπους που τους κατατρέχουν τα ίδια «θηρία», εκεί αισθάνομαι λιγότερη μοναξιά και μπορώ να είμαι δημιουργική με έναν τρόπο που να έχει νόημα, χρησιμότητα και δύναμη απέναντι σε όσα δύσκολα και

ακυρωτικά συμβαίνουν γύρω μας σήμερα. (Παίζει στο «Θηρίο στη ζούγκλα» του Χένρι Τζέιμς σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου και ξεκινάει πρόβες για το «Ιμάνουελ Καντ» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, που ανεβαίνει στην ίδια σκηνή από τις 28/1.) Μιχάλης Οικονόμου 35 ετών Κάνω θέατρο σήμερα για να καταλάβω γιατί έκανα θέατρο χθες και για το πώς θα κάνω θέατρο αύριο. Και όλα αυτά έχουν να κάνουν πάντα με το εδώ και τώρα. Είτε μιλάμε για το χθες, είτε για το αύριο. Αν δώσω μια πιο σαφή απάντηση σε αυτή την ερώτηση, είναι πολύ πιθανό να μη χρειαστεί να ξανακάνω θέατρο ποτέ.

(Παίζει στο «Σλάντεκ» του Έντεν φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο θέατρο Πόρτα και από τις 24/11 στο «Cleansed» της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία Έφης Γούση στο θέατρο Σημείο.) Γιάννος Περλέγκας 34 ετών Ασχολούμαι με το θέατρο για να αναζητήσω πιο συστηματικά τη δική μου μέθοδο. Για να ξαναβρώ τη δική μου έμπνευση. Για να ακονίσω τη δική μου ακρίβεια. Για να ξαναβρώ το ηθικό μου ανάστημα. Για να αισθανθώ ελευθερία. Και γιατί είμαι ερωτευμένος με τον Τόμας Μπέρνχαρντ. (Κάνει πρόβες για το «Loot» του Τζο Όρτον σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου από τη 1/12 κι ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει το «Ιμά-

νουελ Καντ» του Τόμας Μπέρνχαρντ στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου..) Λένα Δροσάκη Το θέατρο είναι για μένα ο τρόπος να αντισταθώ στη μιζέρια και στη θλίψη του μυαλού. Ένας τρόπος επανάστασης που με κρατά ζωντανή. (Θα παίζει στο «Γυναίκα και λύκος» της Έλενας Πέγκα σε σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου που ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από τις 21 έως τις 25/11 και στο «Αχ!» της Γλυκερίας Μπασδέκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, που ανεβαίνει στο ΙΜΚ, επίσης από τις 21/11.) Άλκηστις Πουλοπούλου 39 ετών Το θέατρο μου επιτρέπει να κάνω βαθιές βουτιές στην ψυχή μου και να αγγίζω άγνωστα κι επικίνδυνα

κομμάτια μου μέσα από σημαντικά κείμενα σε ένα «ασφαλές» περιβάλλον. Κι ελπίζοντας ότι μέσα από αυτήν τη διαδικασία θα «συναντηθούμε» με κάποιους θεατές, με τους οποίους μας συνδέουν κοινά βιώματα. (Κάνει πρόβες για τον «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά που ανεβαίνει στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών από τις 14/1.) Κατερίνα Λυπηρίδου 39 ετών Για μένα η κάθε ομάδα σε κάθε παράσταση αποτελεί μια οικογένεια. Αναπτύσσω μαζί τους γερούς δεσμούς, οι οποίοι όμως κρατούν όσο καιρό παίζεται το έργο. Το θέατρο, για μένα, είναι ένας τρόπος να αντέχω την πραγματικότητα. (Κάνει πρόβες για το

«Loot» του Τζο Όρτον σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου από 1/12 και για το «Ιμάνουελ Καντ» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα που ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου από τις 28/1.) Μιλτιάδης Φιορέτζης 34 ετών Αυτό φανταζόμουν από μικρός ότι κάνει ο ηθοποιός, θέατρο! Είναι μια πράξη ουτοπίας, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να αγωνίζεσαι ενάντια στις συνθήκες. Τι κερδίζω; Αγάπη. Κι αν όχι καθημερινά, δεν πειράζει, θα έρθει την επόμενη μέρα. (Παίζει στο «Φιλί της γυναίκας αράχνης» του Μανουέλ Πουίγκ σε σκηνοθεσία Αλέξη Ρίγλη στο θέατρο 104.)

Αντίνοος Αλμπάνης 31 ετών Δεν αναρωτιέμαι συχνά πώς και γιατί. Μου αρέσει το παιχνίδι, οι ιστορίες, τα ψέματα, η αλήθεια της υπερβολής, η μνήμη και όχι η νοσταλγία. Κάνω θέατρο γιατί με ξεβολεύει. Και με μετακινεί. (Παίζει στο «Με τα δόντια» του Θόρντον Ουάιλντερ σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και από τον Απρίλιο του 2015 στους «Αδερφούς Καραμάζοφ» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη, στην ίδια σκηνή.) Στεφανία Γουλιώτη 34 ετών Στο θέατρο βρίσκω τον ενθουσιασμό, τη χαρά και την αδρεναλίνη – υπάρχουν και στη ζωή μου, αλλά πόσο πιο όμορφο είναι να γίνονται και επάγγελμα! Συγχρόνως, ανακαλύ-

πτω ουσία, βάθος και σχέση με άπειρες ανεξερεύνητες περιοχές, ψυχικές, υπαρξιακές κα ανθρώπινες. Με κρατάει σε μόνιμη εγρήγορση γιατί μου αφήνει πάντα κάτι ανικανοποίητο, το οποίο καλούμαι καθημερινά να ανακαλύψω από την αρχή. Κι έτσι νιώθω ζωντανή. (Παίζει στους «Αστερισμούς» του Νικ Πέιν σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο « Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές» του Ρόμπερτ Μπολτ σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου που ανεβαίνει στο Εθνικό από τις 20/11.) Σοφία Κόκκαλη 27 ετών Κάνω θέατρο γιατί είναι η καλύτερη δουλειά του κόσμου! (Ξεκινάει πρόβες για το «Master and Man» της

13.11.14 – lifo

athens on stage

Αμαλίας Μπένετ που ανεβαίνει στο θέατρο Πόρτα από τις 10/1.) Αργύρης Ξάφης 38 ετών Κάνω θέατρο γιατί έχω σιχαθεί τον φασισμό του «φαίνεσθαι» και με ενδιαφέρει να ψάξω και να κινητοποιήσω τον κόσμο να ψάξει το «νόημα» σε αυτό το χάος που φαίνεται πως ζούμε. (Ξεκινάει πρόβες για το «Μότζο» του Τζεζ Μπάτεργουερθ σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου που ανεβαίνει στο θέατρο Πόρτα τον Φεβρουάριο και διδάσκει υποκριτική στο Ωδείο Αθηνών.) Κατερίνα Λάττα 30 ετών Είναι μια ανάγκη για μένα, που γεννήθηκε στην πορεία της ζωής μου. Καθότι δεν ήμουν παραγωγική σε άλλες

38 lifo – 13.11.14

δουλειές, έψαχνα τι είναι αυτό που με ιντριγκάρει για να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους άλλους. Παίζει σπουδαίο ρόλο για μένα ότι πρόκειται για μια συλλογική δουλειά, ότι πάντα έχεις την αγωνία να βρεθείς κάπου στη μέση με τον θεατή. (Μόλις τελείωσε με τον «Ιππόλυτο» του Εθνικού.)

Συγκριτικά με άλλες μορφές υποκριτικής, από το θέατρο νιώθω ότι κερδίζω πράγματα καθημερινά, γνωρίζοντας ανθρώπους και αντιδράσεις. (Παίζει στο « Ένας ήρωας με παντόφλες» των Αλέκου Σακελλάριου, Χρήστου Γιαννακόπουλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, στο θέατρο Βρετάνια.)

Αμαλία Νίνου 24 ετών Το θέατρο, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει να πει πράγματα. Δεν είναι τυχαίο που πάει καλά στα δύσκολα. Είναι τρομερά συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους που έχουν πληρώσει ένα ποσό, όταν ξέρεις ότι δεν τους περισσεύουν, να συμμετέχουν ενεργά σε αυτό που τους προσφέρεις.

Ορέστης Καρύδας 25 ετών Κάνω θέατρο γιατί δεν μπορώ χωρίς αυτό. Είναι για μένα μια βιολογική ανάγκη που δεν μπορεί να οριστεί πέραν του ότι χωρίς θέατρο, πώς; Κάνω θέατρο για να ομορφαίνω, να δυσκολεύω, να εκπαιδεύω το μυαλό και την ψυχή μου. (Παίζει στο μιούζικαλ «Shrek» του Εθνικού σε σκηνοθεσία Άγγελου Μέντη

και από τις 24/11 στο «Cleansed» της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία Έφης Γούση, στο θέατρο Σημείο.) Σοφία Γεωργοβασίλη 34 ετών Το θέατρο είναι το μόνο ζωντανό μέσο που αφηγείται μια ιστορία στο εδώ και τώρα, σε σχέση με τη ζωή και ό,τι αυτή φέρει. Κρατάει αφυπνισμένες όλες μου τις αισθήσεις κι ελπίζω πάντοτε και του κοινού που το βλέπει. (Παίζει στον «Γλάρο» του Άντον Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, στο θέατρο Θησείο.) Αντώνης Αντωνόπουλος 32 ετών Δεν είμαι σίγουρος γιατί ασχολούμαι με το θέατρο. Οι άνθρωποι συνήθως έχουν ανάγκη

από ένα φίλτρο για να καταφέρουν να επικοινωνήσουν. Ίσως το δικό μου είναι το θέατρο. (Συμμετείχε στα «Αίματα» του Ευθύμη Φιλίππου που παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, παίζει στο «Σλάντεκ» του Έντεν φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο θέατρο Πόρτα και στις 22/11 παρουσιάζει με τους Vasistas το «Domino» στο θέατρο Le Phénix στη Valenciennes.)

τον θεατή κατάματα και να συνδεθώ με τις σκέψεις του, με αφορά ιδιαίτερα. (Παίζει στο «Μυστήριο της πολιτείας Χάμελιν» των Θωμά Μοσχόπουλου και Κορνήλιου Σελαμσή σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, στο θέατρο Πόρτα, και σύντομα ξεκινάει πρόβες για το «Μότζο» του Τζεζ Μπάτεργουερθ που ανεβαίνει στην ίδια σκηνή τον Φεβρουάριο, επίσης σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.)

Γιώργος Παπαγεωργίου 33 ετών Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο καλά. Πέρα από αυτό, όμως, η άμεση επικοινωνία με το κοινό είναι ένας ισχυρός λόγος για τον οποίο κάνω θέατρο. Αυτό το φάτσα-φάτσα, που μπορώ να κοιτάξω

Κωνσταντίνος Μπιμπής 25 ετών Κάνω θέατρο γιατί είναι το μόνο που μπορώ να κάνω. Είναι ο μοναδικός τρόπος που έχω να αντιστέκομαι και να μάχομαι για όλα όσα πιστεύω, να καταλαβαίνω αυτή την παράλογη και συγ-

χυσμένη εποχή μας. Κάνω θέατρο για όλους όσους αγαπώ. (Παίζει και συνυπογράφει με τους Κώστα Γάκη και Αθηνά Μουστάκα το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο» στο θέατρο Θησείο και ανεβάζει με τους ίδιους συντελεστές την «Τελευταία μαύρη γάτα» του Ευγένιου Τριβιζά στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» από τις 22/11.) Άρης Μπαλής 28 ετών Είναι μια ανάγκη κι επιθυμία που δεν εξετάζεται με λογικά κριτήρια. Σίγουρα παίζει ρόλο στην ενασχόλησή μου με το θέατρο η συλλογικότητα που προσφέρει, η συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους, που μάλλον έχει εκλείψει από τη ζωή μας. (Παίζει στο «Σλάντεκ»

του Έντεν φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο θέατρο Πόρτα και ξεκινάει πρόβες για τον «Φαέθονα» του Δημήτρη Δημητριάδη που ανεβαίνει τον Φεβρουάριο στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων, επίσης σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.) Αριστείδης Σερβετάλης 38 ετών Κάνω θέατρο γιατί με έλκει το παράλογο. (Ετοιμάζεται για τον «Σωσία» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα που ανεβαίνει στο θέατρο Ροές από τις 21/11.) Μάκης Παπαδημητρίου 39 ετών Η ελευθερία που μου παρέχει το θέατρο, δίνοντάς μου τη δυνατότητα να ξεφεύγω από

τη ρουτίνα καθημερινά, είναι μοναδική. Το ενδιαφέρον ανανεώνεται, νιώθω δημιουργικός και δεν απορροφώμαι από την ίδια τη δουλειά. Εκτός από τη μοναδικότητα της καθημερινότητας, κατά τη διάρκεια μιας σεζόν εναλλάσσονται παραστάσεις και πρόβες για τα επόμενα έργα, η θεματολογία ανανεώνεται, γνωρίζω άλλα πρόσωπα και δέχομαι νέες προκλήσεις. (Παίζει στους «Αστερισμούς» του Νικ Πέιν σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σκηνοθετεί το «Loot» του Τζο Όρτον που ανεβαίνει από 1/12 στο ίδιο θέατρο και ξεκινάει πρόβες για το «Ιμάνουελ Καντ» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα,

που ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου από τις 28/1.) Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος 35 ετών Δεν νομίζω ότι μπορώ να ορίσω γιατί ασχολούμαι με το θέατρο. Ό,τι κι αν πω, θα ακουστεί λίγο ή πολύ. Είναι σαν να με ρωτάς γιατί υπάρχω. (Παίζει στον «Πουπουλένιο» του Μάρτιν ΜακΝτόνα σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο θέατρο Αθηνών.) Μαρία Κίτσου 35 ετών Κάνω θέατρο γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι για μένα μια τεράστια ανάγκη, θα ήμουν τρελή αν δεν ήμουν θεατρική ηθοποιός. Το θέατρο είναι για μένα θεραπεία,

σωτηρία, η χαρά της ζωής. (Κάνει πρόβες για το «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζον Φορντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη που ανεβαίνει στο θέατρο Χώρα από τις 17/12 και ετοιμάζεται για την επανάληψη του «Αρμαντέιλ» του Ουίλκι Κόλινς σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη, που ανεβαίνει στο Rex από τις 21/12.) Θοδωρής Σκυφτούλης 32 ετών Κάνω θέατρο γιατί γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Ασχολούμαι με αυτήν τη δουλειά για να βιώνω έντονα συναισθήματα και να ξεφεύγω καθημερινά από την πραγματικότητα. (Παίζει στην «Αναφορά» του Φραντς Κάφκα που ανεβαίνει τον Ιανουάριο και στο «Ο Ρόζενγκραντζ

και ο Γκίλντερστερν είναι νεκροί» του Τομ Στόπαρντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, που ανεβαίνει στο Θέατρο επί Κολωνώ, επίσης τον Ιανουάριο.) Λουκία Μιχαλοπούλου 31 ετών Μέσα από την ενασχόλησή μου με το θέατρο, καταφέρνω να μεταδώσω όσα δεν μπορώ να πω ως άνθρωπος στην καθημερινότητά μου. Το κέρδος μου είναι η ελευθερία μου, δεν υπάρχουν όρια στην έκφραση, σε αντίθεση με τα όρια που μας θέτουν συνέχεια στη ζωή. (Ετοιμάζεται για το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου που ανεβαίνει στο Θέατρο της οδού Κε-

φαλληνίας από 19/12.) Θάνος Τοκάκης 34 ετών Κάνω θέατρο για να υπάρχω. (Ετοιμάζεται για τον «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά που ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών από τις 14/1 και για την παράσταση του Χάρη Φραγκούλη που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων τη νέα χρονιά.) Ελεάνα Στραβοδήμου 30 ετών Στο θέατρο λειτουργούν όλες μου οι αισθήσεις. Η επικοινωνία με το κοινό, η εκτόνωση που νιώθω και η ενέργεια που λαμβάνω και δίνω, η οποία είναι κατευθυνόμενη σε

σχέση με την υπόλοιπη ομάδα, αφού πρόκειται για μια συνθετική δουλειά, μου ταιριάζουν και λειτουργούν απόλυτα σ' εμένα. (Κάνει πρόβες για το «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζον Φορντ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη που ανεβαίνει στο θέατρο Χώρα από τις 17/12.) Ευγενία Δημητροπούλου 31 ετών Το θέατρο μου ικανοποιεί την επιθυμία να διηγηθώ με τον τρόπο μου μια ιστορία. Γιατί πάντα οι ιστορίες με κάνουν να νιώθω παιδί. (Παίζει στον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο Παλλάς και ξεκινάει πρόβες για το «Πιαφ», επίσης σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, που ανεβαίνει στο Εθνικό τον Φεβρουάριο.)

ια ελαφριά κατασκευή, ένας οικισμός δίπλα στη θάλασσα, κυριαρχεί στη σκηνή της αίθουσας Τριάντη. Η σκηνική εγκατάσταση του Πέτρου Τουλούδη λειτουργεί στον αντίποδα της βαριάς ψυχικής διάθεσης της Φραγκογιαννούς, της Φόνισσας, αυτού του συναρπαστικού προσώπου που συνέλαβε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης το 1903 και που, τόσα χρόνια μετά, εξακολουθεί να εμπνέει νέα έργα τέχνης. Τώρα μια όπερα, που πήρε τρία χρόνια στον Γιώργο Κουμεντάκη να την ολοκληρώσει. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά γεμίζουν τον σκηνικό χώρο, αφού η φιλόδοξη πρόταση απαιτεί τέσσερις χορωδίες (ανδρών, γυναικών, παιδιών και τέσσερις μοιρολογίστρες που τραγουδούν πολυφωνικά της Ηπείρου) για να ζωντανέψει το ανθρώπινο τοπίο απέναντι στο οποίο θα σταθεί, σαν άγγελος-τιμωρός, η Φόνισσα. Η Φραγκογιαννού σκοτώνει τα κοριτσάκια για να τα προφυλάξει από τα δεινά που τους επιφυλάσσει η ζωή. Λίγο πριν από τον φόνο της εγγονής της εκφράζει την εξής απορία: «[…] δεν έπρεπε τω όντι, αν δεν ήσαν τυφλοί οι άνθρωποι, να βοηθούν τη µάστιγα, τη διά πτερών Αγγέλων πλήττουσαν, αντί να ζητούν να την εξορκίσουν; [...] ∆εν έπρεπεν ηµείς, ως καλοί χριστιανοί, να βοηθώµεν το έργον των Αγγέλων;». Η Εγκληµατολογία αναγνωρίζει στη σκέψη της «τεχνικές εκλογίκευσης ή εξουδετέρωσης», με τη βοήθεια των οποίων ο φόνος µικρών κοριτσιών επιβάλλεται ως προέκταση του έργου των αγγέλων και άρα ως οιονεί θρησκευτικό καθήκον. Κατά τον συγγραφέα, όμως, αυτή η αγράμματη γυναίκα είχε «εξαρθεί εις ανώτερα ζητήµατα». Που σημαίνει ότι οι φόνοι της ανήκουν στην τάξη του συμβολικού και της θεολογίας. Ίσως γι’ αυτό ο Παπαδιαμάντης δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να πιάσουν τη Φόνισσα και να την τιμωρήσουν με τους νόμους τους: η γυναίκα γυρίζει πίσω, εκεί όπου ανήκει, στη φύση, στη θάλασσα. Το μήνυμα θα μπορούσε να είναι το εξής: όταν εμποδίζεται η ζωή, ο φόνος είναι πέραν του καλού και του κακού, είναι αποκάλυψη-μάθημα και προειδοποίηση. Οι πρώτοι στίχοι του έργου, πάντως, ξεγελούν για το θρίλερ που ακολουθεί: ανακαλούν νανουρίσματα από τη δημοτική παράδοση («Ο ύπνος τρέφει τα μωρά κι η γη τα μεγαλώνει, κι η Παναγιά Κυρα-Ψηλή τα καλοξημερώνει»). Και σε άλλα σημεία το λιμπρέτο του Γιάννη Σβώλου αξιοποιεί στίχους από τη δημοτική ποίηση – πρόκειται για στοιχείο που ανταποκρίνεται στις αναζητήσεις του Γιώργου Κουμεντάκη τα τελευταία δέκα χρόνια. Ο λόγος στον συνθέτη. «Η Φόνισσα ξεκίνησε ως ιδέα του Γιάννη Σβώλου. Αρχικά σκεφτόμασταν μια όπερα δωματίου, κάτι σαν σύμπτυξη της ιστορίας του Παπαδιαμάντη. Όταν ο Μιχαηλίδης μου έκανε πρόταση συνεργασίας με τη Λυρική και συμφωνήσαμε για τη Φόνισσα, το σχέδιο άλλαξε και προσανατολιστήκαμε στη δημιουργία μιας κανονικής όπερας. Οπότε, ξεκινήσαμε από την αρχή, αφήνοντας στην άκρη την αρχική ιδέα. Έγραψα τη μουσική με γραμμικό τρόπο, δηλαδή δεν ανακάτευα τις πράξεις. Προχωρούσα βήμα-βήμα, ακολουθώντας την εξέλιξη της πρωτότυπης ιστορίας. Ο Σβώλος μου έδινε σωρευτικό και εκτενές υλικό, από το οποίο κατέληγα στο κείμενο που χρειαζόμουν για το μουσικό έργο. Η σύνθεση της μουσικής, η ενορχήστρωση, η μελοποίηση και η δραματουργία γίνονταν ταυτοχρόνως, τα έκανα όλα

40 lifo – 13.11.14

μαζί, σκηνή τη σκηνή, με τρόπο τέτοιο, που όλα τα στοιχεία να έχουν οργανική σχέση και εξέλιξη. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να λείπει τίποτα από τη μορφή που πήρε τελικά το έργο. Είναι μια δομή ακριβής, που απαιτεί καλή συνεργασία απ’ όλους όσοι συμμετέχουν στη σκηνική του πραγμάτωση – και δεν είναι λίγοι: ορχήστρα, σολίστες, τέσσερις χορωδίες, όργανα επί σκηνής». — Η σκηνική πράξη φωτίζει, αλλάζει, την εντύπωσή σας για το δημιούργημά σας; Γιατί, φαντάζομαι, ότι πρέπει να είναι αποκαλυπτική εμπειρία το να βλέπεις κάτι που έχεις συλλάβει εγκεφαλικά να αποκτά σώμα κι ανάσα. Στο καθαρά μουσικά μέρος, αυτό που φαντάστηκα δεν έχει απόκλιση από αυτό που ακούω. Δεν έκανα καμία διόρθωση. Στο κομμάτι της σκηνικής απόδοσης, όμως, η εμπειρία είναι συγκλονιστική. Μέχρι πρότινος έβλεπα τα πρόσωπα ως ιδέες, δεν τα είχα προσωποποιήσει μέσα μου, μου ήταν αδύνατο να φανταστώ πώς μπορούσε να είναι η όψη αυτού του έργου. Όταν ο Τουλούδης έφερε τα σκηνικά, έγιναν τα κοστούμια και ο Αλέξανδρος Ευκλείδης άρχισε να στήνει την παράσταση, μπόρεσα επιτέλους να αναπληρώσω αυτό που μου έλειπε τρία χρόνια που δούλευα τη Φόνισσα: είδα το έργο να ζωντανεύει και το φαντασιακό να γίνεται υλικό με καθαρότητα και σαφήνεια. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσε να πάρει μια τέτοια όψη και μια τέτοια προέκταση. Πάντα σκεφτόμουν κάτι λιγότερο απ’ αυτό που τελικά έδωσαν οι συνεργάτες μου. — Και, απ’ όσο είδα στην πρόβα, αποφεύχθηκε ο κίνδυνος να ξεφύγει η όψη προς «φολκλορικές» λύσεις. Δεν υπάρχει τίποτα φολκλόρ ούτε στην όψη ούτε στη σκηνοθεσία. Αυτό, βέβαια, έχει να κάνει με τη μουσική. Δηλαδή, ο τρόπος που δουλεύω το μουσικό μέρος έχει τη δύναμη να υπερβεί τη συνήθη οπερατική σύμβαση. Η μουσική μου προσπαθεί να φτάσει στα έγκατα, στο βάθος των πραγμάτων. Είναι κάτι σαν ψυχολογικό ταξίδι αυτό το έργο. Νιώθω ότι η μουσική της Φόνισσα, ακολουθώντας τον ψυχισμό της ηρωίδας, σε βάζει σε μια ατμόσφαιρα σαν σε ταινία θρίλερ. — Μία δεκαετία τώρα δοκιμάζετε τον τρόπο που η ελληνική παραδοσιακή μουσική μπορεί να γονιμοποιήσει ένα σύγχρονο μουσικό ιδίωμα, μοντερνιστικό, όπως το δικό σας. Αυτό προσπαθείτε και στη «Φόνισσα». Πώς αποτυπώνεται αυτή η αναζήτηση στη μουσική σας; Η παραδοσιακή μουσική αφορά ένα κομμάτι της ζωής μου πολύ ζωντανό, επειδή έχω μεγαλώσει στην Κρήτη. Κουβαλούσα την κρητική μουσική, το βυζαντινό μέλος, τα λαϊκά ακούσματα μιας γειτονιάς στο Ρέθυμνο, αλλά ήταν μια παρακαταθήκη που είχα καταπιέσει, ακολουθώντας τη γραμμή του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, με τις συγκεκριμένες εγκεφαλικές επιταγές του. Έπρεπε να ωριμάσουν διάφορα μέσα μου ώστε να μπορέσω να ελευθερώσω το μεσογειακό ταμπεραμέντο και να ανταποκριθώ στην πρόκληση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής χωρίς συμπλέγματα και δισταγμούς. Αυτό συνέβη την τελευταία δεκαετία και η «απελευθέρωση» ήρθε εύκολα και φυσιολογικά, ζώντας αναλόγως (επιλέγοντας να ζήσω στην Τήνο). Η ίδια η μουσική μού έδειξε πώς μπορούσε να συμβεί η συνάντηση του παραδοσιακού με το σύγχρονο. — Σε τι διαφέρει ο δικός σας τρόπος από ανάλογες προσπάθειες του παρελθόντος, του Καλομοίρη ή του Σκαλκώτα; Δεν υπάρχει η εναρμόνιση με τον τρόπο των κλιμάκων και των διαστημάτων και των συγχορδιών που χρησιμοποιούν εκείνοι. Εγώ δεν παίρνω ένα παραδοσιακό μουσικό θέμα για να το αναπτύξω μέσα από τον δυτικό τρόπο, έρχεται ως μνήμη. Παρά τον

πλούσια ενορχηστρωμένο ήχο, η σύνθεση βασίζεται στον απόλυτο μινιμαλισμό, στη χρήση του ελαχίστου. Δεν υπάρχουν συγχορδίες. Όλη η μουσική μου βασίζεται σε νότες, υπάρχουν μέρη που βασίζονται μόνο σε μία νότα. Κάθε νότα είναι σαν κουκούλι – γύρω της κινούνται κι άλλες δέκα-δεκαπέντε. Βρήκα έναν τρόπο, και στη σημειογραφία μου, να φτιάχνω τέτοιου είδους ποικίλματα γύρω από την κάθε νότα, ώστε να δημιουργείται πολύ μεγάλη ενέργεια. Έχουμε δηλαδή ένα ισοκράτημα και τα μουσικά θέματα που προκύπτουν από τη μνήμη – τα δύο δεν εναρμονίζονται αλλά συνυπάρχουν και «συνεργάζονται» στη χρήση του πιο βασικού πράγματος, της νότας που συγκρατεί όλο αυτό το σύμπλεγμα. Κάθε μουσικό θέμα είναι σαν ένα λάστιχο. Τεντώνοντας και χαλαρώνοντάς το, έχεις όλη την πλοκή της μελωδικής γραμμής – η οποία κινείται μόνη της, ομοφωνικά και μονοφωνικά. Λέμε μινιμαλισμός κι έρχονται στο μυαλό μας Αμερικανοί και Ευρωπαίοι συνθέτες, αλλά η έννοια του ελαχίστου και της επαναληπτικότητας μας είναι οικεία από τη δική μας μουσική παράδοση, που έχει ακριβώς τις ίδιες συστατικές αρχές. Η κρητική μουσική βασίζεται σε μικρούς πυρήνες (κοντυλιές), όπως και η ποντιακή ή τα πολυφωνικά τραγούδια της Ηπείρου, που κι αυτά βασίζονται σε μικρούς πυρήνες αενάως επαναλαμβανόμενους. Οι απειροελάχιστες διαφορές, αποτέλεσμα των αυτοσχεδιασμών, δίνουν όλον αυτό τον πλούτο σε κάτι σχετικά μονότονο. Τι να τον κάνω, λοιπόν, τον αμερικανικό μινιμαλισμό, όταν μπορεί να με οδηγήσει η ελληνική μουσική; Αυτή η σκέψη με οδήγησε την τελευταία δεκαετία, και στρεφόμενος στην παραδοσιακή μουσική, διαπίστωσα πόσο γενναιόδωρη ήταν, πόσα μου ανταπέδωσε. — Κάποιοι δημιουργοί, και εσείς, υποστηρίζουν μια διαφορετική, ποιητική χρονικότητα, που δεν έχει σχέση με τον χρόνο όπως τον βιώνουμε στην καθημερινότητα. Το κοινό είναι κακομαθημένο, όμως, δυσκολεύεται… Η ταχύτητα, το να καταναλώνεις γρήγορα και να προχωράς παρακάτω, έχει επηρεάσει και τον τρόπο που προσεγγίζουμε την καλλιτεχνική δημιουργία. Στην τέχνη δεν μπορεί όλα να είναι άμεσα καταναλώσιμα και εύπεπτα. Το καλλιτεχνικό έργο πρέπει να σε κρατάει σε μια απόσταση, ώστε να σε απασχολήσει για ένα διάστημα, να σε προκαλέσει να το κατακτήσεις. Τα πράγματα που μου αρέσουν τα κράτησα μέσα μου για μήνες, για χρόνια. Έχω ακόμη ακέραιη μέσα μου τη μνήμη του συναισθήματος που μου προκάλεσε πριν από χρόνια μια ταινία του Ταρκόφσκι. Γι’ αυτό και αγαπώ τις τέχνες, γιατί οι καλές στιγμές τους γίνονται και στιγμές της προσωπικής μας ιστορίας. Τα έργα των σημαντικών δημιουργών αφήνουν το αποτύπωμά τους στη ζωή μας. Το ζήτημα του χρόνου με απασχολεί χρόνια. Η πίεση της ταχύτητας ήταν ο λόγος που επέλεξα να ζήσω για 10 χρόνια στην Τήνο – ήθελα να ζήσω σ’ έναν άλλον συμπαντικό χρόνο. Μακριά από την πόλη, την προχειρότητα των επαφών, τη βιασύνη, το φαστ στο φαγητό, στη φιλία, στον έρωτα. Έχανα τον προσανατολισμό μου – μεταφορικά μιλώντας. Αυτό που μένει στη ζωή μας δεν είναι απλώς και μόνο αυτό που αξίζει αλλά αυτό που θα του δοθεί ο χρόνος για να κατασταλάξει μέσα μας. Οι μεγάλες σχέσεις είναι με ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να συζητήσεις ώρες. Είναι κάτι που αφορά την τέχνη, τη θρησκεία, την πολιτική, όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Με τρομάζει όλη αυτή η πίεση χρόνου για να βγουν τα νούμερα στο πεδίο της πολιτικής και της οικονομίας – μόνο αποτυχία υπόσχεται. ¶

✻ ΙNFO γιώργος κουμεντάκης η φόνισσα Ποιητικό κείμενο (βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη): Γιάννης Σβώλος Μουσική διεύθυνση: Βασίλης Χριστόπουλος Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης ΠΡΕΜΙΕΡΑ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 19, 21, 23, 26 Νοεμβρίου 2014 Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη Παγκόσμια πρώτη παρουσίαση Παραγγελία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Ώρα έναρξης: 20.00 Σκηνικά: Πέτρος Τουλούδης Κοστούμια: Πέτρος Τουλούδης - Ιωάννα Τσάμη Φωτισμοί: Βινίτσιο Κέλι Παραγωγή video: Aνδρέας Δικτυόπουλος Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Μάτα Κατσούλη

backstage Από τις πρόβες της παράστασης. Φωτογραφία: Βασίλης Μακρής

φονισσα

O Γιώργος Κουμεντάκης κάνει όπερα το αριστούργημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Από τη Ματίνα Καλτάκη

athens on stage

13.11.14 – lifo

εν πρόκειται για χθεσινή διαπίστωση. Από το Θέατρο του Παραλόγου, μετά το τέλος του δεύτερου μεγάλου πολέμου, ξεκίνησε η διαδικασία ρήξης με το νόημα σ’ έναν κόσμο όπου το παράλογο κυριαρχεί. Η «ιδεολογική» πρόθεση δεν μπορούσε να μην επηρεάσει τον τρόπο γραφής. Από τότε το θεατρικό έργο σταδιακά έπαψε να στοχεύει σε μια ποιότητα λόγου τέτοια που να εξασφαλίζει και την αναγνωστική απόλαυση. Επιπλέον, με τις αναζητήσεις νέων τρόπων υποκριτικής, όπου το σώμα να πρωταγωνιστεί, και με την εμφάνιση νέων σκηνικών τρόπων (περφόρμανς, physical theatre, θέατρο-ντοκουμέντο κ.ά.) από το ’60 και μετά, το θέατρο του λόγου θεωρήθηκε παρωχημένο. Η ρήξη προχώρησε κι άλλο μέσα στα χρόνια. Σήμερα, πια, η τεχνολογική επανάσταση και η χρήση των νέων μέσων στη σκηνή έχει μετατοπίσει το ενδιαφέρον σε πρωτόγνωρα πεδία και μορφές – σε διαδράσεις που δεν αφορούν πια τη σχέση πλατείας και σκηνής, αλλά, ας πούμε, τη σχέση σκηνικής δράσης με θεατές διαφορετικών χωρών μέσω live streaming. Ο προβληματισμός είναι εύλογος. Πού οδηγείται το θέατρο, αν δεν απαιτείται πια σκηνικό κείμενο αξιώσεων και ο λόγος που ακούγεται από σκηνής είναι επιπέδου τηλεοπτικού σεναρίου ή καθημερινής συνομιλίας στα κοινωνικά δίκτυα; O Alistair McDowall, ένας από τους νέους, πολλά υποσχόμενους Βρετανούς συγγραφείς, έγραφε την περασμένη εβδομάδα στην «Guardian» ότι ακόμη και σήμερα σπάνια βλέπεις στο θέατρο έργα στα οποία να αποτυπώνεται το αχανές πολιτισμικό δίκτυο στο οποίο ζούμε. Μάλιστα, υποστηρίζοντας τον Μr Burns, το «post-electric» έργο της Anne Washburn, που το περασμένο καλοκαίρι προκάλεσε μεγάλη συζήτηση για τη «συνάντηση» υψηλής και ποπ κουλτούρας που προτείνει (σε μια κατεστραμμένη Αμερική, χωρίς καν ηλεκτρισμό, οι νέοι ραψωδοί αφηγούνται γύρω από τη φωτιά τις περιπέτειες της οικογένειας Simpson!), καλεί τους συντηρητικούς θεατρόφιλους να παραδεχθούν ότι η δημοφιλής animation σειρά «The Simpsons» είναι ένα αξιοπρόσεχτο σύγχρονο πολιτιστικό προϊόν, που έχει καταγραφεί στην κουλτούρα των νεότερων και είναι φυσιολογικό να επηρεάζει και να εμπνέει τη θεατρική γραφή. «Αν κάτι είναι καλό, είναι καλό με τους διη μεγαλη χιμαιρα κούς του όρους» καταλήγει ο McDowall. Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Ποιοι είναι οι όροι της σημερινής θεατρικής τέχνης, ώστε να έχει την απαίτηση ο σημερινός καλλιτέχνης να αξιολογηθεί με τους «δικούς του όρους»; Είναι προφανές ότι το βασικό «ζήτημα» του μεταμοντερνισμού, η συνάντηση του υψηλού με το «χαμηλό», της απαιτητικής τέχνης με την εμπορική, εξακολουθεί να απασχολεί τους θεατρικούς δημιουργούς. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Πρώτον, γιατί ζούμε σε μια εποχή που όλα κρίνονται με όρους οικονομικούς και, δεύτερον, γιατί η αλλαγή των μέσων παραγωγής ποτέ δεν ήταν εύκολη και ανώδυνη – ούτε τώρα είναι. Μια διαφορετική mentalité διαμορφώνεται από τη χρήση του Διαδικτύου: μπαίνεις, π.χ., στο YouTube και εισάγεσαι άμεσα σ’ ένα απίστευτο πολιτιστικό patchwork, όπου τα πλέον σημαντικά, απαιτητικά και εκλεπτυσμένα από τον χώρο της επιστήμης, της διανόησης και των τεχνών συνυπάρχουν με κάθε λογής σκουπίδια από κάθε πολιτιστικό «χώρο» και απ’ όλο τον κόσμο. Το θέατρο μπορεί να μείνει ανεπηρέαστο, όταν μεγάλο μέρος του κοινού του είναι ήδη κολλημένο στο timeline του facebook και αυξάνονται διαρκώς οι δυνάμει θεατές που έχουν εθιστεί στην «επικοινωνία» των κοινωνικών δικτύων; Ήδη τα νέα μέσα έχουν εισχωρήσει στη θεατρική πράξη. Πρόσφατα, π.χ., η ομάδα Forced Entertainment παρουσίασε σε εξάωρο live-streaming από το βερολινέζικο θέατρο Hebbel am Ufer την παράσταση Speak Bitterness. Το σκηνικό κείμενο αφορούσε λάθη, αποτυχίες και ενοχές που με εξομολογητική διάθεση αποκαλύπτουν οι ηθοποιοί και οι θεατές σχολιάζουν, σημειώνοντας τι συνέβη στους ίδιους, μέσω twitter. Όλο αυτό μοιάζει με τηλε-συνεδρία ανώνυμων «ενοχικών» (και είναι σαφής η σχέση με το The Oh Fuck Moment, την περφόρμανς που παρουσιάστηκε στο Βios τον χειμώνα του 2012 και επαναλαμβάνεται τώρα ξανά στον ίδιο χώρο). Αλλά είναι θέατρο αυτό; Η «επικοινωνία» αγνώστων και η παραδοχή ότι όλοι έχουμε κάνει λάθη αντικαθιστά την απόλαυση μιας καλής παράστασης «παλαιού τύπου»; Οι πλέον ανοιχτοί και δεκτικοί κριτικοί μιλούν για νέα κριτήρια που δεν αφορούν πια την ποιότητα του λόγου και της ερμηνείας αλλά την επικοινωνιακή δυνατότητα του θεάτρου. Οπότε, ευλόγως αναρωτιέται κανείς: κι άλλη «επικοινωνία»; Κι άλλη διάδραση με αγνώστους; Και είναι προχωρημένη «φάση» να βλέπεις στο λάπτοπ, από τον καναπέ σου, μια σκηνική δράση που συμβαίνει κάπου στον κόσμο;

Προφανώς, η μικρή σκέψη, το διαμεσολαβημένο –μέσα από υπολογιστές και οθόνες– συναίσθημα και ο φτωχός καθημερινός λόγος που χαρακτηρίζουν πολλές σύγχρονες σκηνικές προτάσεις δεν ικανοποιούν ούτε τους ίδιους τους δημιουργούς του θεάτρου, αν κρίνουμε από τον μεγάλο αριθμό παραστάσεων που παρουσιάζονται αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα και βασίζονται σε εγνωσμένης αξίας διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, ακόμη και σε ποιητικές συλλογές. Δεκαήμερον (1350) του Βοκάκιου, Kόλχαας (1810-11) του Χάινριχ φον Κλάιστ, Από τι ζουν οι άνθρωποι του Λέοντος Τολστόι, Θηρίο στη ζούγκλα (1903) του Χένρι Τζέιμς, Μεταμόρφωση (1915) του Κάφκα, Ο αναρχικός τραπεζίτης (1922) του Φερνάντο Πεσόα, Μεφίστο (1936) του Κλάους Μαν, Αλεξανδρινό Κουαρτέτο (1957-1960) του Λόρενς Ντάρελ, και Οδύσσεια, Το αμάρτημα της μητρός μου (1883) του Γεωργίου Βιζυηνού, Μία ψυχή (1891) του Παπαδιαμάντη (διήγημα στο οποίο βασίζεται η μονολογική παράσταση Φεύγουσα Κόρη), Το παράπονο του νεκροθάπτου (1895) του Ροΐδη, Μυστικοί Αρραβώνες (1915) του Γρηγορίου Ξενόπουλου, Η αληθινή απολογία του Σωκράτη (1931) του Κώστα Βάρναλη, Το Θείο Τραγί (1931) του Γιάννη Σκαρίμπα, Ο Μέγας Ανατολικός (1945-1951) του Ανδρέα Εμπειρίκου, Η Μεγάλη Χίμαιρα (1953) του Καραγάτση, Ωδές στον πρίγκιπα (1981) του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, Η μητέρα του σκύλου (1990) του Παύλου Μάτεσι. Αν σ’ αυτά υπολογίσει κανείς ότι κείμενο παράστασης αποτελούν το Α’ Βιβλίο της Ιστορίας του Θουκυδίδη, τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και οι λογοτεχνικής αξίας επιστολές του Λιούις Κάρολ, του συγγραφέα της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, με άλλα λόγια ιδιαίτερες μορφές πρόζας, τότε δικαιολογημένα θα σκεφτεί ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι του θεάτρου εμμέσως διατυπώνουν την αμηχανία τους για τη σύγχρονη θεατρική γραφή. Έχει ενδιαφέρον, ακόμη, το γεγονός ότι η πλειονότητα των λογοτεχνικών κειμένων που διασκευάζονται και παρουσιάζονται αυτήν τη στιγμή στα θέατρα της Αθήνας είναι γραμμένα πριν από το 1950. Βέβαια, ο θαυμαστός κόσμος της λογοτεχνίας από παλιά ενέπνεε τη σκηνική τέχνη. Απλώς στο παρελθόν συνηθίζονταν οι κατά το δυνατόν πιστές στο πρωτότυπο διασκευές για τη σκηνή. Και μολονότι δεν λείπουν παραστάσεις που ακολουθούν αυτή την κατεύθυνση, όπως η Μεγάλη Χίμαιρα που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Τάρλοου στο θέατρο Πορεία, είναι περισσότερες οι παραστάσεις που αντιμετωπίζουν το λογοτεχνικό έργο ως πεδίο έμπνευσης και ελεύθερης διαχείρισης. Αυτές οι απόπειρες είναι σαφώς πιο «επικίνδυνες», αλλά και δημιουργικές. Γιατί προϋποθέτουν δύσκολη αναμέτρηση με το πρωτότυπο, ώστε, μέσα από διαδικασίες συμπύκνωσης και αφαίρεσης, να αποσπαστεί το σκηνικό κείμενο. Απαιτούν, επιπλέον, ευρηματικότητα και σκληρή δουλειά, ώστε να μπορέσουν οι ηθοποιοί να αποδώσουν με την ερμηνεία τους το πλούσιο σε ιδέες, αισθήματα και καταστάσεις αφηγηματικό υλικό. Αυτός είναι, κατά τη γνώμη μου, ο βασικός λόγος που η λογοτεχνία μοιάζει τόσο ελκυστική για τους καλλιτέχνες του θεάτρου: είναι μια ανοιχτή δυνατότητα. Μπορούν να επιλέξουν πού θα σταθούν, ποια πλευρά θα φωτίσουν και ποιοι ερμηνευτικοί τρόποι ταιριάζουν καλύτερα στην προσέγγισή τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ομάδας Splish-Splash που παρουσιάζει στο Vault τη Μεταμόρφωση του Κάφκα σαν χιουμοριστική παντομίμα χωρίς λόγο, αλλά και η Αλεξάνδρεια στο Θέατρο Τέχνης, που συνδέει την τετραλογία του Λόρενς Ντάρελ Αλεξανδρινό Κουαρτέτο με κείμενα του καθηγητή Φιλοσοφίας Θεοφάνη Τάση, της Βαλεντίνας Καραμπάγια, του Μαρκήσιου ντε Σαντ, ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη, του Σαρλ Μποντλέρ, του Κόβεντρι Πάτμορ αλλά και ιστορικά και πολιτικά ντοκουμέντα. Η εποχή είναι μεταβατική και ο τεχνολογικός πολιτισμός έχει ακυρώσει ισορροπίες και αξίες παγιωμένες για πολλούς αιώνες, προκαλώντας μετεωρισμό και αγωνία για την καινούργια πραγματικότητα. Η ισορροπία μεταξύ αυτού που πέρασε κι αυτού που έρχεται είναι ζητούμενο. Η λογοτεχνία, έτσι όπως εμπνέει το θέατρο, εξακολουθεί να προστατεύει από τον ίλιγγο του καινούργιου, ενώ υπηρετεί ακριβώς το καινούργιο. Πόσο καλύτερα πια;

Πίσω στη λογοτεχνία!

Τι συμβαίνει και τα σύγχρονα θεατρικά έργα δεν μπορούν να θεωρηθούν λογοτεχνία; Ποιοι είναι οι λόγοι που όλο και πιο σπάνια πια γράφονται έργα που να αξίζει να τα διαβάσεις, ν’ ασχοληθείς μαζί τους και εκτός παράστασης; Και πώς αντιμετωπίζουμε τη λογοτεχνία στη σκηνή του 2014;

Ο καλλιτέχνης ανέκαθεν είχε την ευγενική φιλοδοξία να αφήσει ίχνος στον μεγάλο Χρόνο, να ακυρώσει το προσωρινό. Απ’ όλες τις τέχνες κάτι «υλικό» μένει και, παρά την εγγενή προσωρινότητα της σκηνικής τέχνης, από το θέατρο έμενε τουλάχιστον το κείμενο, το έργο, που μπορούσε να διαβαστεί ή/και να αναπαρασταθεί ξανά και ξανά. Αν θεωρήσουμε ότι το θέατρο της επόμενης εποχής θα ξεπεράσει τη σημασία του λόγου, είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι η τέχνη της σκηνής καταδικάζεται στην απόλυτη προσωρινότητα – σε κάτι που καταναλώνεται αμέσως, ανίκανο να προκαλέσει, σε δεύτερη φάση, κάποιας σημασίας επενέργεια.

42 lifo – 13.11.14

Θεατρο και λογοτεχνια στην εποχη των νεων μεσων

Από τη Ματίνα Καλτάκη

✻ ΙNFO Η Μαρία Σκουλά γεννήθηκε το 1971. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1993. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους Λ. Βογιατζή, Κ. Τσιάνο, Γ. Χουβαρδά, Θ. Μοσχόπουλο, Ακ. Καραζήση, Ν. Χατζόπουλο, Β. Γεωργιάδου, Κ. Χένκελ, Μ. Μαρμαρινό, Λ. Μπάουρ, Στ. Τσακίρη, Μ.Φ. Χένινγκ, Έ. Θεοδώρου, Σπ. Ευαγγελάτο, Χ. Φραγκούλη, σε έργα των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Γκαίτε, Λέσινγκ, Σίλερ, Μπίχνερ, Κλάιστ, Μολιέρου, Τσέρτσιλ, Τσέχοφ, Πίντερ, Τ. Ουίλιαμς, Δ. Κεχαΐδη-Ελ. Χαβιαρά, Γ. Διαλεγμένου, Δ. Δημητριάδη, Ακ. Καραζήση, Λ. Κιτσοπούλου. Η Μαρία Σκουλά αυτή την περίοδο κάνει πρόβες για το έργο «Συγχώρεσέ με» των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο (27/11) σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση.

athens on stage

Η ταλαντούχα καλλιτέχνις σκιαγραφεί τον ρόλο του σύγχρονου ηθοποιού στις ελληνικές σκηνές. Πώς ήταν όταν ξεκινούσε αυτή και πώς είναι σήμερα.

Η Μαρια Σκουλα σε μια αιωρουμενη εποxh Eπιμέλεια: Αργυρώ Μποζώνη Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

ουλεύαμε όλοι μαζί και αυτό είχε να κάνει με μια επιθυμία να προχωρήσουμε σε σχέση με το θέατρο. Δεν επιδιώκαμε να βρούμε έναν σκηνοθέτη ή ένα θέατρο. Απλώς συνέβαινε. Ήταν οι συναντήσεις τέτοιες. Γινόταν μόνο του. Δεν ήταν δύσκολο. Αυτή είναι η διαφορά με το σήμερα. Τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, πιο ανοιχτά. Συζητούσαμε. Ήμασταν η τελευταία γενιά που είχε μπαμπάδες. Μπαμπάδες πολύ ισχυρούς. Τώρα είναι σαν να περιμένουμε πάλι έναν μπαμπά, να φοβόμαστε να μεγαλώσουμε, να θέλουμε καθοδήγηση. Ίσως η δική μου γενιά να μην είμαστε και καλοί γονείς. Ίσως φοβόμαστε ότι δεν έχουμε να πούμε κάτι. Ότι δεν είναι κάτι ωραίο και σημαντικό. Για μας πολύ γρήγορα ήρθαν εύκολα τα πράγματα. Ήταν ένα όνειρο, ήμασταν πολύ τυχεροί και τα πήραμε όλα απλόχερα. Και δουλέψαμε σκληρά. Αλλά δουλεύαμε για όλα, ενώ σήμερα δουλεύει ο καθένας γι’ αυτό που κάνει. Όμως τότε υπήρχαν οι άνθρωποι που προκαλούσαν αυτήν τη συζήτηση. Μας άφησαν για να ενηλικιωθούμε και οι σχέσεις πρέπει να είναι ισότιμες πια. Οι νεότεροι από εμάς τολμούν και μιλούν, τολμούν να κάνουν λάθος. Γι’ αυτό υπάρχει θαυμασμός για τους νεότερους, ακόμα και από εμάς. Παλιότερα, και αναφέρομαι σε ένα παρελθόν το οποίο δεν είναι πολύ μακρινό, πηγαίναμε να ξεπεράσουμε τα όρια, χωρίς φόβο. Αυτήν τη στιγμή είναι σχεδόν σαν να μην είναι ζητούμενο. Θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε την αιτία σε πολλούς λόγους. Ακόμα και στο ότι δεν υπάρχουν εκείνοι οι χώροι οι συγκεκριμένοι που υπήρχαν και λειτουργούσαν ως μοντέλα, ένα κέλυφος, μέσα στο οποίο έμπαινες, ελεύθερος να κάνεις πράγματα. Οι χώροι είχαν όρια κι εσύ ήθελες να τα ξεπεράσεις. Και όλο αυτό γινόταν με όλο το ρίσκο, αλλά και με όλη την προστασία. Το πρόβλημα της εποχής έχει να κάνει με το πώς μπαίνουμε στα πράγματα. Η μόνη λύση είναι να πάμε σε βάθος και να ζητάμε αυτό που μας συγκινεί. Αποφεύγουμε αυτό που μας συγκινεί και μας φέρνει σε δύσκολη θέση απέναντι στα εκφραστικά μας μέσα, απέναντι σε αυτό που μας φοβίζει, να μην κάνουμε απλώς μια αναπαραγωγή του εαυτού μας. Αυτό γινόταν παλιά. Νομίζω ότι δεν μιλάμε. Δεν υπάρχει διάλογος. Γίνεται ένας χαμός γύρω μας και δεν μιλάμε. Ούτε καν στις παρέες μεταξύ μας δεν μιλάμε και συνεχίζουμε όπως συνεχίζει και η ζωή μας. Γιατί δεν ανοίγω τη μοναξιά μου, αφού και άλλοι, σίγουρα, νιώθουν μόνοι τους; Και δεν είμαι σίγουρη ότι ακόμα και τώρα λέω την αλήθεια, ότι είμαι απόλυτα ειλικρινής. Γιατί κι εγώ μπορεί να μην αντέχω να το πω το αληθινό πρόβλημα. Γιατί μπορεί να μην είναι μόνο η κρίση. Ίσως δεν μιλάμε γιατί παλιά δεν χρειαζόταν να μιλάμε πολύ, ο δρόμος υπήρχε. Είμαι μέσα σε αυτή την υπόθεση που ονομάζεται “θέατρο” και δεν έχω περιθώριο να είμαι και παρατηρητής, να λυπάμαι ή να στενοχωριέμαι. Σήμερα υπάρχει ένας συμβιβασμός. Ποτέ ο συμβιβασμός δεν προχωρούσε τα πράγματα. Τα πράγματα σήμερα δεν είναι φωτεινά και δεν χρειάζονται απαραίτητα τα χρήματα μόνο για να συμβεί αυτό. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι οι άνθρωποι γύρω μας δεν προσπαθούν. Υπάρχει άπειρη δουλειά και καταναλώνεται άπειρη ενέργεια είναι τόσo πολλά αυτά που γίνονται. Όμως οι άνθρωποι που ξέρουν τι θέλουν αποτελούν εξαίρεση. Αυτό να βρούμε, τι ζητάμε. Να καταλάβουμε τι ζητάμε και τι μας ζητούν. Αλλιώς, είναι σαν να έχουμε πεθάνει. Θα είναι απλώς μια δουλειά και μετά μια άλλη δουλειά και μια άλλη δουλειά. Μπορεί να έφτασε η ώρα της ενηλικίωσης όλων μας».

11 13.11.14 – lifo

αι μόνο η διαπίστωση ότι στο ελληνικό θέατρο γίνονται φέτος 1.000 παραστάσεις δείχνει πόσο δύσκολα μπορεί να βγάλει κάποιος συμπεράσματα. Τι είναι το ελληνικό θέατρο σήμερα; Υπάρχει κυρίαρχη τάση; Ποια έργα καταλαμβάνουν τον μεγαλύτερο «χώρο»; Οι ομάδες, τα μικρά σχήματα, οι παραστάσεις περιορισμένου χρόνου. Εδώ και τρία χρόνια το θέατρο είναι ένα παλίμψηστο. Υπάρχουν τα πάντα. Η, δε, σχέση κοινού-παραστάσεων αριθμητικά θα μπορούσε να είναι φαινόμενο διαγαλαξιακό. Γιατί κάνουν τόσοι άνθρωποι θέατρο και πώς το κάνουν; Εύκολα και δύσκολα. Εύκολα, επειδή σήμερα μπορούν να βρουν έναν χώρο και ομότεχνούς τους, οι οποίοι δεν έχουν και πολλές ελπίδες άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης με τις συνθήκες που επικρατούν, κι έτσι έχουν τη δυνατότητα να στήσουν μια παράσταση με καλό περιτύλιγμα στα σόσιαλ μίντια, να σκηνοθετήσουν, να σκηνογραφήσουν και να επιχειρήσουν μόνοι τους. Να προσπαθήσουν να γράψει κάποιος γι’ αυτούς, να τους δει κάποιος άλλος. Να βάλουν την παράσταση στο βιογραφικό τους. Δύσκολα, επειδή η παράσταση, αν δεν υπάρχουν χρήματα, δεν μπορεί να «ζήσει» περισσότερο από έναν-δυο μήνες, στριμωγμένη μέσα σε άλλες 999 παραστάσεις. Τι δημιουργεί όλο αυτό; Θόρυβο. Όλο και λιγότερο υπάρχει η βέβαιη πληροφορία αν η παράσταση είναι καλή ή κακή και τις περισσότερες φορές, μέχρι να δουλέψει το «από στόμα σε στόμα», η παράσταση έχει κατέβει. Τι καταλαβαίνουμε απ’ όλο αυτό; Έχουμε περίπου μια εικόνα, στην οποία οι ψηφίδες προστίθενται και αφαιρούνται με μεγάλη ταχύτητα, είμαστε μπερδεμένοι, όπως το κοινό, που δεν μπορεί να ψάξει, να βρει και να συζητήσει. Όσοι έχουν μια στέγη πιστεύουν πως όσο περισσότερα πράγματα βάλουν, τόσο περισσότερο κόσμο θα προσελκύσουν. Εκεί πιστεύω ότι έχει γίνει ένα μεγάλο λάθος. Όμως αυτό το «πλούσιο» πρόγραμμα δίνει και λύσεις οικονομικές για τη βιωσιμότητα των χώρων. Ο πληθωρισμός αυτός, αν το προσεγγίσουμε μαρξιστικά, μόνο το κεφάλαιο ευνοεί στο τέλος. Αυτούς που έχουν χρήματα, μπορούν να κρατήσουν τις παραστάσεις σε διάρκεια και μπορούν να κάνουν διαφήμιση. Αλλιώς, πόσες προσκλήσεις θα μοιράσεις για να φαίνεσαι γεμάτος; Βεβαίως, δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε ότι είναι η πρώτη φορά που στο ελληνικό θέατρο αναπτύσσονται τόσο ελεύθερα και απενοχοποιημένα, με ιδέες και φαντασία, οι τάσεις, οι απόψεις και η προσωπική γλώσσα των δημιουργών, χωρίς την ευλογία του συστήματος, της σχολής, του πατέρα-σκηνοθέτη, του θεάτρουκουκουλιού. Το δυσάρεστο, δυσοίωνο κομμάτι αυτής της πλουραλιστικής ιστορίας είναι ότι κανένας δεν ξέρει τι θα συμβεί μελλοντικά. Δύσκολα μπορεί να προγραμματίσει κάποιος την επόμενη χρονιά, να ξέρει ότι μπορεί να πορευτεί σταθερά σε μια ομάδα. Πόσο αντέχουν οι άνθρωποι χωρίς χρήματα, χωρίς ασφάλιση; Και πώς θα πούνε όχι σε κάποιον που τους εξασφαλίζει μια πεντάμηνη σύμβαση; Και αλλιώς: πόσο αντέχει κάποιος να παίζει σε δυο, τρεις, τέσσερις παραστάσεις τη χρονιά; Ας μην κρυβόμαστε, ο ηθοποιός είναι ένας εργάτης. Κερδίζει το θέατρο από αυτό; Μπορεί όχι. Σίγουρα ναι ή όχι δεν μπορεί να πει κανείς. Αυτή η ζύμωση θα οδηγήσει κάπου και αυτό είναι μοιραίο. Η χρονιά αυτή, εκτιμώ, θα είναι το μεγάλο crash test. Τα τελευταία χρόνια πηγαίνουμε στο θέατρο τις περισσότερες φορές για το προϊόν που πλασάρεται υπέροχα, το γεγονός που δημιουργεί, τις ιδέες που το συνοδεύουν. Η συζήτηση για το καλλιτεχνικό περιεχόμενο είναι σαφώς μικρότερη. Όμως, αυτό το περιεχόμενο είναι που θα φέρει τις αλλαγές. Ατόφιο, το θεατρικό υλικό. Πέρα από τις αποδόσεις και τις προσεγγίσεις. Θα δημιουργήσει καινούργιες ανάγκες, νέα ζήτηση. Και αν μέσα σε έναν τέτοιο αριθμό παραστάσεων πολλοί πιστεύουμε ότι εύκολα μπορεί να χαθεί κάτι που έχει αξία, αν έχει αντοχή θα το συναντήσουμε στην επόμενη φάση. Μέσα από τις συζητήσεις, τις ερωτήσεις, τις εξομολογήσεις ενός ολόκληρου κόσμου, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ποτέ κανείς δεν θα σταματήσει να ασχολείται με αυτό που αγαπά, όσες και αν είναι οι δυσκολίες. Όσο τρελός, παθιασμένος και ρομαντικός μπορεί να φαίνεται.

44 lifo – 13.11.14

Μερικες σημειωσεις για το ελληνικο θεατρο

athens on stage

Υπάρχει κάτι που να χαρακτηρίζει το σημερινό θεατρικό τοπίο;

Φωτό: Πάνος Μιχαήλ

Aπό την Αργυρώ Μποζώνη

το θηριο στη ζουγκλα

13.11.14 – lifo

απο ton m. hulot. φωτογραφια: πανοσ μιχαηλ.

οιAθηναίοι

Η γειτονιά μου είχε χωματόδρομους, δεν υπήρχε ακόμα άσφαλτος και είχε πολλά οικόπεδα άχτιστα, με μαργαρίτες. Κυλιόμουν στα χώματα και είχα πολλές μελανιές και γδαρσίματα που έκλειναν και άνοιγαν συνέχεια.

q Απ’ όσα έλεγα ότι θα γίνω μικρή, το ηθοποιός ήταν το τελευταίο. Κι έγινα το τελευταίο. Μας πήγαιναν συχνά στο θέατρο και στο σινεμά οι γονείς, αλλά δεν ήμουν το άτομο που έπαιρνε μέρος στις παραστάσεις του σχολείου. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε μια θεατρική ομάδα και αμέσως μετά έδωσα εξετάσεις στο Εμπρός.

q Οι Blitz φτιάχτηκαν τον Οκτώβριο του 2004. Είμαστε μαζί δέκα χρόνια και μας αρέσει να είμαστε μαζί, παρόλο που η διαδικασία είναι δύσκολη. Με καλύπτει η ομάδα. Εξάλλου, χρειάζεται να κάνεις τόσο πολλά δημιουργικά πράγματα, που δεν έχω ούτε χρόνο, ούτε διάθεση να κάνω κάτι άλλο. Ήταν μια συνειδητή επιλογή, ξεκινήσαμε χωρίς να μας υποστηρίζει κανένας, ανεξάρτητοι, και κάναμε διάφορες δουλειές παράλληλα για να υποστηρίξουμε αυτό που κάναμε. Τα τελευταία χρόνια καταφέραμε να ζούμε από αυτό επειδή ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, διαφορετικά δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να βιοποριζόμαστε. Δεν μου φαίνεται δύσκολο να συνυπάρχεις, όταν υπάρχει συνεννόηση και επικοινωνία – μου φαίνεται δύσκολη η καθημερινότητα και το ότι κάθε φορά ξεκινάμε από την αρχή.

q Με τους Blitz ετοιμάζουμε μια παράσταση που βασίζεται στον Θείο Βάνια του Τσέχοφ και δείχνει ανθρώπους σε μια άδεια κατάσταση. Δεν πάνε ούτε μπροστά ούτε πίσω, είναι σαν να είναι εγκλωβισμένοι σε έναν άδειο χώρο. Σε μια κατάσταση κενού. Έχει να κάνει πολύ με τη μοναξιά. Είναι μια εξέλιξη που μου αρέσει πολύ, γιατί έχουμε πάει σε κάτι που δεν είναι πολύ οικείο σ’ εμάς, έχουμε προχωρήσει. Είναι μια παράσταση αρκετά χαμηλόφωνη και χαμηλότονη, χωρίς να χάνει την ορμή που έχουν οι προηγούμενες παραστάσεις μας. Έχουμε ποιητικό λόγο, αποσπάσματα κειμένων από τον Θείο Βάνια, ποιήματα της Ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνας Τσβετάγιεβα και του T.S. Eliot. Κι έχουμε βασιστεί στην αίσθηση του Τσέχοφ, όχι στην πλοκή του. Ο Τσέχοφ έχει κάτι διπλό συνέχεια, το κωμικό με την τραγικότητα, το ποιητικό με τη χυδαιότητα – τα συνδυάζει όλα αυτά συνέχεια, γι’ αυτό είναι τόσο μουσικά τα έργα του. Κι έχει παύσεις.

q Μεγάλωσα σε ένα φοβερά σεξιστικό περιβάλλον. Τα πράγματα, γενικά, είναι πιο δύσκολα για μια γυναίκα που μεγαλώνει στην Ελλάδα απ’ ό,τι για έναν άντρα. Όχι μόνο αν είσαι ηθοποιός. Συνέχεια αισθανόμουν ότι βαλλόμουν και ότι ανά πάσα στιγμή υπήρχε μια επίθεση πάνω μου σε διάφορα επίπεδα. Το πρώτο έχει να κάνει με την εμφάνιση, με το σώμα, με το πόσο όμορφη ή όχι είσαι. Κρίθηκα και κρίνομαι σε ένα επίπεδο το οποίο για τους άντρες δεν ισχύει. Τουλάχιστον, όχι σε τέτοιο βαθμό. Υπάρχει μια τρομερή πάλη για αποδοχή. Αισθανόμουν, και ακόμα αισθάνομαι, ότι πρέπει κάπως να παλεύω για να με αποδεχτούν όπως θέλω να με αποδέχονται, δεν είναι κάτι δεδομένο. Ενώ για τους άντρες υπάρχει μια πιο εύκολη αποδοχή, εμείς πρέπει κάτι να αποδείξουμε παραπάνω. Στην πρεμιέρα της ταινίας του Σύλλα Τζουμέρκα έρχονταν άντρες μετά το τέλος της ταινίας λέγοντάς μου «συγχαρητήρια» και μου έκαναν αρκετά σχόλια για την εμφάνισή μου, του τύπου «ωραία κρατιέσαι, ωραίο είναι το σώμα σου». Ακόμα και οι γνωστοί μας, που υποτίθεται ότι δεν είναι ο μέσος όρος. Είμαι σίγουρη ότι αν ήμουν άντρας, κανένας δεν θα έκανε τέτοιου είδους σχόλια. Κάποιος καλλιεργημένος αυτό δεν θα έπρεπε καν να το σκεφτεί. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ακούσει να μιλούν με αδιανόητο τρόπο όσον αφορά τη σεξουαλικότητα, εντελώς υποβιβαστικό. Όχι μόνο για μένα, αλλά ακόμα και για άλλες γυναίκες όσο ήμουν παρούσα.

q Είμαστε μια πολύ συντηρητική κοινωνία, πολύ αποπροσανατολισμένη, και ταυτόχρονα με καμία διάθεση αυτοκριτικής. Δεν μπορείς να προχωρήσεις αν δεν καταλάβεις τι κάνεις λάθος, για να το αλλάξεις – να προσπαθήσεις τουλάχιστον. Ίσα-ίσα, βλέπω να υπάρχει φοβερή ευθιξία και μια διάθεση καφρίλας και τραμπουκισμού που συνεχίζεται.

q Είμαι κατά της πικρίας. Είναι ένα αίσθημα που δεν μου ταιριάζει καθόλου. Μου φαίνεται πολύ εύκολη παγίδα για να αφεθείς σε σχέση με τη ζωή, τους ανθρώπους, την υγεία σου. Μια έκφανση της πικρίας μπορεί να σε οδηγήσει στην παραίτηση. Είναι μεγάλη ευκολία να πεις «πω πω, πόσο πικραμένος είμαι». Μου φαίνεται ψευτοδραματικό. Η μάσκα της μιζέριας είναι μια φοβερή ασφάλεια για τους ανθρώπους. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι και δεν είναι θέμα γενιάς. Είναι θέμα συμπεριφοράς, στάσης απέναντι στη ζωή. Έχει μια τέτοια ηδονή και απόλαυση ουσιαστικά το να αφήνεσαι στην πικρία και τη μιζέρια, που είναι ναρκισσιστικό. Σε βολεύει πάρα πολύ αυτό. Γιατί όλοι θέλουν να είναι το θύμα κάποιου. Άλλο η πικρία, άλλο ο θυμός. Η πικρία που σε οδηγεί στον θυμό μου φαίνεται πιο υγιής.

q Δεν θα ήθελα ποτέ να επαναπαυτώ και να σταματήσω να προσπαθώ. Βεβαίως, οι επιτυχίες, η πρόοδός μου και όλα αυτά που έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια μού έχουν δώσει μεγάλη χαρά. Με τις ταινίες μου έχω πάει στα Όσκαρ, στο Φεστιβάλ της Βενετίας, στο Φστιβάλ των Καννών, στο Λοκάρνο και σε όλα τα μικρότερα φεστιβάλ. Μου έχουν δώσει ικανοποίηση και ελευθερία, αλλά ταυτόχρονα δεν αισθάνομαι καμιά ανάγκη να τα διαφημίζω ή να βγαίνω στην τηλεόραση και να μιλάω γι’ αυτά.

q Σε όποια πόλη πηγαίνω, βλέπω τον τρόπο που έχουν λύσει το θέμα των σκουπιδιών και καταλαβαίνω πολλά για τους ανθρώπους της. Από τον τρόπο που στοιβάζονται τα σκουπίδια καταλαβαίνεις τι είδους πόλη είναι. Στο Άμστερνταμ, για παράδειγμα, περπατάς μέσα στην πόλη και δεν βλέπεις κάδους. Είναι θαμμένοι και προεξέχει μόνο ένα μικρό μέρος τους και είναι σαν να μην υπάρχουν. Ανοίγεις τον μικρό κάδο και καταλαβαίνεις ότι είναι μεγάλος, που όμως βρίσκεται υπόγεια. Μου φάνηκε φοβερό όταν το κατάλαβα. Στο Βερολίνο και στις βόρειες χώρες έχουν κάδους στις πίσω αυλές και ταξινομούν τα σκουπίδια σύμφωνα με τα υλικά που ανακυκλώνουν. Στη Βενετία οι άνθρωποι άφηναν σε μικρές σακούλες τα σκουπίδια τους μόνο συγκεκριμένες μέρες. Εδώ καταλαβαίνεις ποια είναι η ποιότητα ζωής και πόσο ενδιαφέρονται οι κάτοικοι και ο δήμαρχος για την πόλη από το βουνό των σκουπιδιών σε κάθε υπερφορτωμένο και υπερχειλισμένο κάδο. Η Αθήνα είναι μια πόλη με τρομακτική έλλειψη γούστου και αισθητικής. Αυτό έχει να κάνει με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική, τα κτίρια, τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει καμιά φροντίδα γι’ αυτά. Η σύγχρονη αισθητική δεν μου αρέσει καθόλου.

q Μερικές φορές, όταν έρχομαι από το εξωτερικό, έχοντας λείψει μήνες, και περνάω από τον περιφερειακό του Θησείου και βλέπω το τοπίο, τα τείχη και τους Στύλους στου Μακρυγιάννη, έχω την εντύπωση ότι ζω σε μια πόλη μυθική. Έχει μια τέτοιου είδους αγνή ομορφιά η Αθήνα, που είναι σαν πίνακας παλιού ζωγράφου. Τότε καταλαβαίνω πώς τη βλέπουν οι τουρίστες. Όσο μεγαλώνεις, έχεις την ανάγκη να βλέπεις πιο όμορφα πράγματα, γι’ αυτό προσέχεις περισσότερο την ομορφιά.

Αγγελική Παπούλια Ηθοποιός. Γεννήθηκε στο Μπραχάμι, ζει στου Φιλοπάππου. Απ’ όσα έλεγε πως θα γινόταν όταν ήταν μικρή, διάλεξε το τελευταίο. 46 lifo – 13.11.14

☛

q Γεννήθηκα στον Άγιο Δημήτριο, στο Μπραχάμι. Μικρή, μου άρεσε να παίζω. Συνέχεια, δεν ήθελα τίποτε άλλο.

Info Η Έκρηξη του Σύλλα Τζουμέρκα στην οποία πρωταγωνιστεί η Αγγελική Παπούλια βγαίνει τον Νοέμβριο στα αθηναϊκά σινεμά. Ο Θείος Βάνιας της Ομάδας Blitz ανεβαίνει στις 27 Νοεμβρίου στο Θέατρο Τέχνης.

13.11.14 – lifo

40 θεατρικές και μουσικές παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε τη φετινή σεζόν. επιμελεια: βασιλης καψασκης

Ο Αριστείδης Σερβετάλης από την παράσταση «Ο Σωσίας» στο θέατρο Ροές.

48 lifo – 13.11.14

Ψυχαγωγία με τη σωστή αναλογία τιμής και διασκέδασης To COSMOTE DEALS for YOU σας δίνει τη δυνατότητα να δείτε από κοντά εξαιρετικές παραστάσεις από όλο το φάσμα του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου. Θεατρο

ton

badmin

Θεατρο

aθηνων

Θα περάσει κι αυτό

Θεατρο

ton

badmin

Κάθε Πέμπτη, -30% στο εισιτήριο (€14) O Kωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν ΜακΝτόνα μαζί με έναν θίασο αγαπημένων και καταξιωμένων ηθοποιών (Ν. Κουρής, Οδ. Παπασπηλιόπουλος, Γ. Πυρπασόπουλος). Μια μαύρη κωμωδία με στοιχεία αστυνομικού θρίλερ και ίσες δόσεις χιούμορ και συγκίνησης, που καθήλωσε το θεατρόφιλο κοινό. Θέατρο Αθηνών, Βουκουρεστίου 10, 210 3312343

Θεατρο

ια

bρεταν

ρη

μουσου

Φον Δημητράκης

Πουπουλένιος

Σε κάθε παράσταση, 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός Ένα μουσικοχορευτικό υπερθέαμα αφιερωμένο στην Αθηναϊκή Επιθεώρηση. Μέσα από τις περιπέτειες, τα τραγούδια και τα σουξέ της επιθεώρησης, η παράσταση αφηγείται ολόκληρη την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, από τη δικτατορία μέχρι τις μέρες μας. Κείμενα και στίχοι: Άγγελος Πυριόχος. Ενορχηστρώσεις: Γ. Κατσαρος. Παίζουν: A. Λουδάρος, Μ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Μαρίνος, Μ. Μπεγνής κ.ά. Θέατρο Badminton, Ολυμπιακά Aκίνητα, Γουδί, 210 8840600

Θεατρο

Κάθε Πέμπτη, -30% στο εισιτήριο (€14) Πέρσι ο Πέτρος Φιλιππίδης καθήλωσε κοινό και κριτικούς με τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία του ως «Φον Δημητράκης» και φέτος τον χειμώνα συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του, επαναλαμβάνοντας το ιδιαίτερα επίκαιρο και κλασικό έργο του Δημήτρη Ψαθά, το οποίο είναι μια σπαρταριστή σάτιρα πάνω σ’ ένα επίκαιρο θέμα: το πάθος για εξουσία. Παίζουν: Π. Φιλιππίδης, Γ. Σκιαδαρέσης, Δ. Μαυρόπουλος, Φ. Ξυλά κ.ά. Θέατρο Μουσούρη, Πλ. Καρύτση 7, 210 3310936

Θεατρο

αθηνα

Η πόρνη από πάνω

Δεν θα με τρελάνεις εσύ, εμένα

Κάθε Δευτέρα, 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός

Κάθε Τρίτη, -30% στο εισιτήριο (€8,5)

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός

Μια παράσταση-αφιέρωμα σε όλους τους άσημους θεατρίνους που δίδαξαν τον πολιτισμό και το θέατρο στις πιο απομακρυσμένες γωνιές αυτής της χώρας. Σκην.-κείμ.: Δημήτρης Μαλισσόβας Παίζουν: Γ. Μπέζος, Χ. Αλεξανιάν, Π. Βλαντή, Κ. Καζάκος κ.ά. Θέατρο Badminton, Ολυμπιακά Aκίνητα, Γουδί, 210 8840600 www.badmintontheater.gr

Μια παντρεμένη νοικοκυρά που νιώθει εγκλωβισμένη στην καθημερινότητά της αρχίζει να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά, όταν στο διαμέρισμα πάνω από το δικό της εγκαθίσταται μια πόρνη. Το κείμενο του Α. Τσιπιανίτη και η σκηνοθεσία του Σ. Πατρώνη συνθέτουν μια παράσταση με δυνατές συγκινήσεις και χιούμορ που επιχειρεί μία βαθιά καταβύθιση στον ανθρώπινο ψυχισμό. Παίζει η Κατερίνα Διδασκάλου Θέατρο Βρετάνια, Πανεπιστημίου 7, 210 3221579

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Θωμόπουλος μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα της Αθήνας της δεκαετίας του ’60 και μας παρουσιάζει μια φρέσκια κωμωδία με πολλές σκηνές γέλιου. O Παύλος, ένας καρδιοκατακτητής, βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένος με τέσσερις γυναίκες που τον διεκδικούν. Παίζουν: Σ. Πούλης, Σ. Σπαντίδας, Π. Πλάκα Θέατρο Αθηνά, Δεριγνύ 10 & Πατησίων, Πεδίον Άρεως, 210 8237330

Mια Ελλάδα Θέατρο

minton

αργ Θεατρο

bad Θεατρο

Θεατρο

ια

βρεταν

Ζέβρα Πυτζάμα

Oι Αγνοούμενοι - Μια ενδιαφέρουσα ζωή

Κάθε Κυριακή, 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός

Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός

Κάθε Πέμπτη, -30% στο εισιτήριο (€14)

Ένα επίκαιρο έργο που πραγματεύεται τα θέματα της μνήμης και της άγνοιας και τοποθετείται σε μια εποχή γενικευμένης λήθης και ευδαιμονισμού, όπως αυτή που βίωναν η Κύπρος και η Ελλάδα λίγο μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων. Κείμ.: Βασίλης Κατσικονούρης.

Η κωμωδία ηθών του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου, ένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής θεατρικής δραματουργίας και σύμβολο της μεταιχμιακής κοινωνικοπολιτικής ζωής της Ελλάδας του Εμφυλίου, παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο θέατρο Βρετάνια σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου.

Mετά τη θρυλική παιδική ραδιοφωνική σειρά «Εδώ Λιλιπούπολη» του Τρίτου Προγράμματος που λειτουργούσε υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι, η Μ. Κριεζή και η Άννα Παναγιωτοπούλου γράφουν ένα οικολογικό, μουσικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους με θέμα την επιστροφή στην αθωότητα. Θέατρο Badminton, Ολυμπιακά Aκίνητα, Γουδί, 210 8840600 www.badmintontheater.gr

Σκην.: ομαδική. Παίζουν: Α. Υψηλάντη, Α. Σταύρου, Μ. Τσαρούχα

Θέατρο Αργώ, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, 2105201684-5, www. argotheater.gr

Ένας ήρωας με παντόφλες

Μαζί του πρωταγωνιστούν οι: Δ. Λαμπρογιάννη, Τ. Γιαννόπουλος κ.ά.

Θέατρο Βρετάνια, Πανεπιστημίου 7, 210 3221579

Απολαύστε αυτές τις παραστάσεις κι ακόμα περισσότερες χάρη στο COSMOTE DEALS for YOU! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα κενό SMS στο 19019 (χρέωση €0,50/sms) και να χρησιμοποιήσετε τον μοναδικό κωδικό που θα λάβετε κατά τη διαδικασία αγοράς των εισιτηρίων σας. Περισσότερες πληροφορίες στο www.cosmote.gr/dealsforyou/. Οι προσφορές ισχύουν εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα εισιτήρια.

13.11.14 – lifo

Γυναίκα και Λύκος

στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

σκηνοθέτις Έλλη Παπακωνσταντίνου συναντά την ανατρεπτική συγγραφέα Έλενα Πέγκα και μαζί στήνουν μια παράσταση που θυμίζει έντονα ψυχαναλυτικό θρίλερ μέσα σε έναν ακραίο εικαστικό κόσμο. Η ηθοποιός Θεοδώρα Τζήμου υποδύεται τον ρόλο της Γυναίκας, η οποία αποφασίζει να αφήσει πίσω της σύζυγο, φίλους και καριέρα για χάρη ενός απαγορευμένου πάθους που την έχει εξαγριώσει. Την έχει κάνει λύκο. Η ευτυχία έχει αγριότητα. Η ηρωίδα τη διεκδικεί μαζί με τη θέση της στον κόσμο. Θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη Νόρα, θα μπορούσε να είναι η Ωραία του παραμυθιού. Είναι όμως η Ωραία και το Τέρας μαζί. Mαζί με τη Θεοδώρα Τζήμου οι: Νικόλας Χανακούλας, Λένα Δροσάκη, Ελίνα Ρίζου, Βασίλης Μαργέτης, Περικλής Γιώργος Φωκιανός, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου. Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Ηρώων Πολυτεχνείου 32, 210 4143310-320, 21-25/11. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρ., Σάβ., Δευτ. & Τρ. 21.00, Κυρ. 19.00 (για πέντε μόνο παραστάσεις), www.dithepi.gr

Τα φώτα στο βάθος

στο Από Μηχανής Θέατρο

ε το νέο της έργο η θεατρική εταιρεία «Έβδομη Θύρα» συνεχίζει την παράδοσή της στο «ανέβασμα» έργων βασισμένων σε ιδιαίτερα κείμενα σύγχρονων συγγραφέων. Aυτήν τη φορά επιλέγει δέκα διηγήματα από το ομώνυμο βιβλίο της Niemands Rose. Mονόλογοι, αποσπάσματα φιλοσοφικών, πολιτικών και ερωτικών διαλόγων, διανθισμένων με μουσική, συνθέτουν το παζλ μιας παράστασης που καλεί τον θεατή να κοιτάξει τον εαυτό του και τον «Άλλο» στο βάθος της νύχτας, της απελπισίας, του εγκλήματος, της αδικίας, και να ανακαλύψει στον ορίζοντα τα ανεπαίσθητα φωτεινά σημεία, όπως η αλληλεγγύη, η αγάπη και η χαρά. Σκηνοθεσία: Esther Andre Gonzalez. Κείμενα: Πέλα Σουλτάτου. Παίζουν: Αντωνία Γιαννούλη, Μάνος Καναβός, Ιζαμπέλα Κογεβίνα, Κώστας Φαλελάκης. Από τις 5 Δεκεμβρίου. Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5237297, 6957 045138. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρ. & Σάβ. 22.00, Κυρ. 18.00. Εισ.: €14, €10 (φοιτ.), €5 (ΟΑΕΔ), syn-epi.com

50 lifo – 13.11.14

Kαιομένη

στο Θέατρο Σημείο

ολμηρό και πρωτότυπο, το έργο του Νορβηγού συγγραφέα και δραματουργού Γιον Φόσε είναι ένας στοχασμός στην αέναη αγάπη και στο ελάχιστο της ζωής. Ένα σχόλιο για τη μοναξιά μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας. Μπροστά στη θάλασσα, στην άκρη του κόσμου, μια γυναίκα, η Σίγκνα, ζει και «πυρπολείται» από την επιστροφή του αγαπημένου της που χάθηκε μια νύχτα του Noέμβρη σε κάποιο φιορδ. Είκοσι χρόνια τώρα, όμως, εκείνη συνομιλεί μαζί του σαν να βρίσκεται εκεί, δίπλα της, όπως πάντα. Θέατρο Σημείο, Χαριλάου Τρικούπη 10 (πίσω από το Πάντειο Παν/μιο), 210 9229579, 6973 308172. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρ., Σάβ. 21.30, Κυρ. 19.30. facebook.com/pages/Θέατρο-Σημείο, semio-theatre.blogspot.gr

Αθηναϊκά θέατρα: Το νέο, λαμπερό μέλος της θεατρικής οικογένειας Kάνουν το ντεμπούτο τους στην ελληνική θεατρική παραγωγή με μοναδικές παραστάσεις και θεάματα για όλη την οικογένεια.

Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας

Ντόλλυ, η προξενήτρα

O Δικηγόρος Ντάροου

Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας καταπιάνεται για πρώτη φορά με την κλασική ελληνική ιστορία αγάπης του Δημητρίου Κορομηλά που γράφτηκε το 1890. Πρόκειται για ένα ελληνικό, καθαρά ποιητικό και λαϊκό έργο που είναι γραμμένο σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, αλλά παράλληλα είναι αρκετά επίκαιρο, αφού διατηρεί ολοζώντανο το απόλυτο στοιχείο του έρωτα και της πίστης σε πείσμα μιας τεχνοκρατούμενης εποχής που διακατέχεται από τη λογική και το ψυχρό συμφέρον. Ένα έργο όπου η κωμωδία εναλλάσσεται με το δράμα. Έως 30 Νοεμβρίου. Παίζουν: Ρένη Πιττακή, Μαρία Πρωτόπαππα, Χρήστος Στέργιογλου, Ευγενία Δημητροπούλου, Βασίλης Μπισμπίκης, Πάνος Βλάχος, Χριστίνα Τσάφου, Νίκος Μαγδαληνός κ.ά. Τραγουδάει ο Γιώργος Μαργαρίτης. Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, City Link

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης επιλέγει να καταπιαστεί με το έργο του Θόρντον Ουάιλντερ. Μια κωμωδία καταστάσεων που διαδραματίζεται αρχές του 20ού αιώνα. Η Ντόλλυ, που θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη προξενήτρα της διπλανής πόρτας, ειδικεύεται στο να μπλέκεται στις αισθηματικές υποθέσεις των γύρω της και να τις χειρίζεται έτσι όπως θέλει εκείνη. Αποστολή της είναι να βρει την ιδανική σύζυγο στον πλούσιο έμπορο Οράτιο Βαντεργκέλντερ, έναν δύστροπο, γκρινιάρη και αντιπαθητικό χήρο. Απρόσμενες καταστάσεις και ερωτικές ραδιουργίες συνυπάρχουν σε έναν καταιγιστικό ρυθμό κωμικών καταστάσεων. Παίζουν: Bίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Ρένια Λοϊζίδου κ.ά. Θέατρο Αλίκη, Αμερικής 4, City Link

Ο Σταμάτης Φασουλής ανεβαίνει στη σκηνή για να ενσαρκώσει έναν ρόλο-σταθμό στον κινηματογράφο και το θέατρο, που έχουν υποδυθεί πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί, όπως ο Όρσον Ουέλς, ο Χένρι Φόντα και ο Κέβιν Σπέισι. Πρόκειται για τον θρυλικό δικηγόρο Κλάρενς Ντάροου, μια εμβληματική προσωπικότητα της αμερικανικής Δικαιοσύνης που συνδέθηκε όσο κανείς με την υπεράσπιση των φτωχών και των αδικημένων, σε μια εποχή δύσκολη και σκληρή σαν τη δική μας. Τον καθηλωτικό μονόλογο του Ντέιβιντ Γ. Ρίντελς σκηνοθετεί ο Νίκος Χατζόπουλος. Θέατρο «Δημήτρης Χορν» Αμερικής 10

Η εκδοχή του Μπράουνινγκ Γραμμένο το 1948, θεωρείται ένα από τα πιο ώριμα και συγκινητικά έργα του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Τέρενς Ράτιγκαν. Μια αυθόρμητη πράξη καλοσύνης από ένα παιδί γίνεται η αφορμή να ξετυλιχτούν οι περίπλοκες σχέσεις των ενήλικων ηρώων που δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν με ειλικρίνεια τη ζωή τους. Σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη. Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Καταλειφός, Πέγκυ Σταθακοπούλου κ.ά. Για περιορισμένες παραστάσεις. Θέατρο Εμπορικόν, Σαρρή 11, Ψυρρή

Ήρωες

Πράματα και Θάματα

Οι Ηλίθιοι

Μια μουσικοσατιρική παράσταση που μπλέκει πριγκίπισσες από τη Μόσχα, ναυαγούς, τηλεοπτικές ιερόδουλες, σαδομαζοχιστές και πολιτικούς κρατούμενους. Όλοι αυτοί χορεύουν τσάμικο και τραγουδούν στη σκηνή του Μικρού Παλλάς βαριά ποπ και ελαφριά ζεϊμπέκικα. Για 20 μόνο παραστάσεις. Σκηνοθεσία & κείμενο: Ελένη Γκασούκα. Παίζουν: Θανάσης Αλευράς, Κωνσταντίνος Καϊκής, Βίκυ Καρατζόγλου, Θοδωρής Μαυρογιώργης κ.ά. Mικρό Παλλάς, Αμερικής 2

Η παράσταση που γράφει και σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αθερίδης συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά. Η ιστορία τριών φίλων, μπλεγμένων σε ηλεκτρονική απάτη, καταλήγει, παρ’ όλη την υπερβολή της, να είναι αληθινή. Η προσπάθεια ενός θαυματοποιού να ξεδιαλύνει το χάος καταλήγει σε μια underground πολιτική σάτιρα της σημερινής μας κατάστασης. Παίζουν: Γιάννης Ζουγανέλης, Θοδωρής Αθερίδης, Λευτέρης Ελευθερίου, Αλίνα Κoτσοβούλου, Ευαγγελία Συριοπούλου, Γιάννης Μπισμπικόπουλος. Μικρό Παλλάς, Αμερικής 2

O Πέτρος Φιλιππίδης επιλέγει ένα από τα πιο ιδιαίτερα έργα του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Νιλ Σάιμον για να δημιουργήσει μια παράσταση για όλη την οικογένεια και να μιλήσει για θέματα σύγχρονα που αγγίζουν όλα τα παιδιά και προβληματίζουν τους γονείς, όπως η διαφορετικότητα και το bullying. Παίζουν: Νίκος Κουρής, Τζένη Θεωνά, Θοδωρής Κατσαφάδος, Ορφέας Παπαδόπουλος, Ελένη Ουζουνίδου. Από 22 Νοεμβρίου. Θέατρο Αλίκη, Αμερικής 4

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ- ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Άντρες έτοιμοι για όλα Η πασίγνωστη κωμωδία των Stephen Sinclair και Anthony McCarten συνεχίζει για τρίτη χρονιά. Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Σε μια επαρχιακή πόλη, μια ετερόκλητη αντροπαρέα που δοκιμάζεται από πολλά και πολλαπλά οικονομικά προβλήματα αποφασίζει να τα λύσει. Πώς; Χορεύοντας γυμνοί. Απόδοση-σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας. Πρωταγωνιστούν: Κώστας Κόκλας, Θανάσης Ευθυμιάδης, Κώστας Ευριπιώτης, Γιάννης Τσιμιτσέλης κ.ά. Θέατρο Λαμπέτη, Λ. Αλεξάνδρας 106

TΗΛ.: 211 1000 365

13.11.14 – lifo

O Σωσίας

στο Θέατρο Ροές

πηρεασμένος τόσο από τον Γερμανό Χόφμαν όσο και από τον Ρώσο Νικολάι Γκόγκολ, ο Ντοστογιέφσκι έγραψε τον περίφημο Σωσία του πριν από τα διάσημα, μεταγενέστερα έργα του (Έγκλημα και Τιμωρία, Δαιμονισμένοι, Αδελφοί Καραμάζοφ). Το έργο αυτό κατέταξε τον σπουδαίο Ρώσο συγγραφέα στους μεγάλους συγγραφείς της εποχής του και του άνοιξε τις πόρτες στους ρωσικούς λογοτεχνικούς κύκλους. Όπως στα περισσότερα από τα έργα του, έτσι και σε αυτό κεντρικό μοτίβο είναι η διάσπαση. H εικαστικός-σκηνοθέτις Έφη Mπίρμπα ελκύεται από την πραγματικότητα του ήρωα και επιλέγει έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, τον Αριστείδη Σερβετάλη, για να στήσει γύρω του μια παράσταση για την κοινωνική αποκοπή, την απομόνωση, τον θόρυβο και τη σιωπή. Από τις 21 Νοεμβρίου. Παίζουν ακόμη: Δρόσος Σκώτης, Γιώργος Συμεωνίδης, Συμεών Τσακίρης και Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης. Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι (στάση Κεραμεικός), 210 3474312. Ώρες και ημέρες παραστάσεων: Τετ.-Σάβ. 21.00, Κυρ. 20.00, Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr Μια παραγωγή της ngbgroup, Νίκος Ηλίας

Σμύρνη μου αγαπημένη

στο Θέατρον, Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»

Ω! Τι κόσμος μπαμπά στο Θέατρο Προσκήνιο

ο θεατρικό έργο του Κώστα Μουρσελά γραμμένο τα χρόνια της δικτατορίας παραμένει μέχρι τις μέρες μας επίκαιρο, αφού καταφέρνει να συνδυάζει διάφορα θεατρικά είδη (επιθεώρηση, μιούζικαλ, μπουλβάρ, οπερέτα) με την κοινωνική σάτιρα και την κριτική. Ακριβώς σαράντα χρόνια μετά την πρεμιέρα του στην Αθήνα, το έργο ανεβαίνει ξανά στη σκηνή του θεάτρου Προσκήνιο, σε μια σύγχρονη, μοντέρνα σκηνοθετική προσέγγιση του Νίκου Χατζηπαπά. Μαζί του παίζουν οι ηθοποιοί: Εύα Αλεξανδρή, Κατερίνα Βαρδακαστάνη, Γιώργος Γιαννούτσος, Δημήτρης Κακαβούλας, Πάνος Λαμπρίδης, Χρύσα Μαρκατά, Κωστής Σαβιδάκης, Τσαμπίκα Φεσαξή, Ελένη Φίλιππα, Νίκος Χατζηπαπάς. Θέατρο Προσκήνιο, Καπνοκοπτηρίου 8 & Στουρνάρη, 210 8211855. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρ., Σάβ. 21.00 & Κυρ. 19.00. Εισ.: €12, μειωμ.: €10

52 lifo – 13.11.14

Μιμή Ντενίση γράφει και σκηνοθετεί μια παράσταση για την πολυπολιτισμική κοινωνία της Σμύρνης από το 1917 μέχρι την προσφυγιά και την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923. Η συνύπαρξη Λεβαντίνων, Αρμένηδων, Τούρκων και Ρωμιών, ο «μαγικός» τρόπος ζωής, η κουζίνα και η μουσική που επηρεάστηκαν απ' όλες τις εθνικότητες, αλλά και οι κρυφές δυσαρμονίες, τα αντικρουόμενα συμφέροντα και τα ιστορικά γεγονότα, αποτυπώνονται μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων της παράστασης. Παίζουν οι: Μιμή Ντενίση, Tάσος Χαλκιάς, Τάσος Νούσιας, Χριστίνα Αλεξανιάν, Κρατερός Κατσούλης, Δημήτρης Μακαλιάς, Κατερίνα Γερονικολού, Μιχάλης Μητρούσης και ο Κώστας Βουτσάς. Θέατρον, Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Ταύρος, 212 254 0300. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετ., Πέμ. 19.00, Παρ. & Σάβ. 20.00, Κυρ. 18.30. Εισ.: €14-35 (για μεγάλους), €9-12 (για παιδιά), www.theatron254.gr

13.11.14 – lifo

Madre Dolorosa - O Έρωτας στο Tin Pan Alley

οίηση με λόγο παραληρηματικό, έμμονο, ιδεοληπτικό και συγχρόνως λυρικό. Το ομώνυμο ποίημα της Σόνιας Ζαχαράτου είναι μια εξερεύνηση του έρωτα σε όλη του την έκταση. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που σταμάτησε τον χρόνο και αποφάσισε να ζει σε μια μόνο στιγμή. Tο ποίημα αυτό επέλεξε να σκηνοθετήσει θεατρικά ο Δημήτρης Καντιώτης, διαλέγοντας για την αφήγηση την αισθαντική Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Μαζί της επί σκηνής ο εξαιρετικός Andre Maia στο τραγούδι και ο Γιώργος Ταμιωλάκης στο τσέλο, ενώ την παράσταση «ντύνει» οπτικά βίντεο που θα προβάλλεται παράλληλα με την αφήγηση.

Ο Ρόζενγκραντζ και ο Γκίλντερστερν είναι νεκροί στο Θέατρο Επί Κολωνώ

Tin Pan Alley (Modular Events Space), Τουρναβίτου 6, πλατεία Ασωμάτων, 210 3210158. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτ. 21.00 (και κάθε Δευτέρα για έξι ακόμη παραστάσεις). Εισ.: €15 (γεν.είσοδος), €10 (μειωμ.) – δεν περιλαμβάνει ποτό. www.tinpanalley.gr

ετά τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης της παραγωγής, Γράμματα αγάπης στον Στάλιν, η εταιρεία θεάτρου «Εν Δράσει» παρουσιάζει στο θέατρο Επί Κολωνώ την παράλογη κωμικοτραγική ιστορία των δύο παραγκωνισμένων και συμβατικών νεαρών αυλικών του Άμλετ, του Ρόζενγκραντζ και του Γκίλντερστερν, όπως την αποτύπωσε στο ομότιτλο αριστούργημά του ο σημαντικός Βρετανός συγγραφέας Tομ Στόπαρντ. Οι ήρωες αυτοί έρχονται πρώτη φορά στο προσκήνιο και μας καλούν να παρακολουθήσουμε τα πάθη του νεαρού Άμλετ μέσα από τα δικά τους μάτια. Η σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Μυλωνά. Παίζουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Γιώργος Παπαπαύλου, Θοδωρής Σκυφτούλης, Άννα Ελεφάντη και Σπύρος Χατζηαγγελάκης. Θέατρο Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός, 210 5138067. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κυρ., Δευτ. & Τρ. 21.15. Εισ.: €15, €10 (μειωμ.), www.epikolono.gr

Χάνσελ και Γκρέτελ: To μυστικό του σοκολατόδεντρου στο Μικρό Παλλάς

Σταύρος Στάγκος εμπνέεται από το βραβευμένο συλλογικό βιβλίο 9 παραμύθια και μια ξύλινη κουτάλα της Έρσης Νιαώτη και παρουσιάζει μια φαντασμαγορική παράσταση με «έξτρα δόση» μαγείας, ταχυδακτυλουργικά κόλπα και αληθινή σοκολάτα. Παίζουν: Αγγελική Καρυστινού, Πάρις Λύκος, Φωτεινή Αθερίδου, Σταύρος Βόλκος, Ισιδώρα Δωροπούλου, Έκτορας Λιάτσος, Μαρία Παπαφωτίου. Μικρό Παλλάς, Αμερικής 2

Τέλος του παιχνιδιού στο Θέατρο Τζένη Καρέζη

να από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Mπέκετ αλλά και του σύγχρονου ρεπερτορίου παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στη σκηνή του θεάτρου Καρέζη, σε σκηνοθεσία του Λεωνίδα Παπαδόπουλου. Τέσσερις άνθρωποι ζουν μέσα σε ένα πνιγηρό καταφύγιο. Ο ένας, ο Χαμ, παράλυτος και τυφλός, στο αναπηρικό καροτσάκι. Ο άλλος, ο Κλοβ, δεν μπορεί να καθίσει. Έχει μάθει μόνο να εκτελεί εντολές. Του έχουν αφαιρέσει τη σκέψη και τη συνείδηση. Οι δύο άλλοι, ο Ναγκ και η Νελ, οι γεννήτορες του Χαμ, ζουν πεταμένοι μέσα σε δυο σκουπιδοντενεκέδες. H απουσία του οριστικού άρθρου «το» από τον τίτλο του έργου τον κάνει απόλυτα οριστικό. Παιχνίδι τέλος. Έχει τελειώσει. Παίζουν: Κώστας Καζάκος, Κωνσταντίνος Καζάκος, Nίνα Γιαννίδη, Γιώργος Μωρόγιαννης. Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3, 210 3636144, 210 3625520. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρ. & Σάβ. 21.15, Κυρ. 20.00. Εισ.: €18, €12, www.theatrotzenikarezi.com

54 lifo – 13.11.14

Scooby-Doo και το μυστήριο της πυραμίδας στο Παλλάς

αγαπημένος τετράποδος φίλος μικρών και μεγάλων, μαζί με τη διάσημη παρέα του (τον Shaggy, τον Fred, τη Velma και την Daphne), έρχεται αυτά τα Χριστούγεννα στο θέατρο Παλλάς με μια μοναδική περιπέτεια και φόντο τις αιγυπτιακές πυραμίδες. Ένα μουσικό υπερθέαμα για όλη την οικογένεια, με ατέλειωτες σκηνές δράσεις και περιπέτειας, που θα σας μαγέψει. Aπό 20 Δεκεμβρίου στο Παλλάς

Η «Λυκόφως» προτείνει πάντα παραστάσεις που έχουν κάτι να πουν Κλασικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, σπουδαία ελληνικά έργα, επαναλήψεις που αξίζουν! Να κάποια από αυτά που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον:

ΘΕiΟΣ ΒaΝΙΑΣ

Το πιο «τσεχοφικό» από τα έργα του Ρώσου συγγραφέα συμπυκνώνει το υπαρξιακό αδιέξοδο του ανθρώπου. Οι ήρωες του έργου αναζητούν απελπισμένα το νόημα της ζωής και επιδίδονται σε ένα ιλαροτραγικό κυνήγι ευτυχίας. Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ. Παίζουν: Γιάννης Φέρτης, Γιάννης Βόγλης, Στέλιος Μάινας, Έρση Μαλικένζου, Μαρίνα Ψάλτη, Μελίνα Βαμβακά, Αλεξία Καλτσίκη, Χάρης Χαραλάμπους. Από τις 5 Δεκεμβρίου.

FiT

στο Θέατρο Βικτώρια

ετά τη σύντομη και πολύ επιτυχημένη παρουσίαση του έργου πριν από μερικούς μήνες, η παράταση επιστρέφει με νέα διανομή στην καινούργια σκηνή Black Box του θεάτρου Βικτώρια. Πρόκειται για την αιχμηρή, μαύρη κωμωδία του «κακού παιδιού» του Μπρόντγουεϊ, Νίκι Σίλβερ, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Κομνηνού. To έργο εξετάζει τις δυσλειτουργικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων, ανεξάρτητα από το φύλο ή τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, εστιάζοντας παράλληλα στις κοινωνικές συνθήκες που αναπτύσσονται γύρω από το χρήμα και τις εξαρτήσεις. Παίζουν: Σταμάτης Ζακολίκος, Ζώγια Σεβαστιανού, Πάνος Ροκίδης, Στέλιος Ψαρουδάκης. Θέατρο Βικτώρια, Μαγνησίας 5 & Γ’ Σεπτεμβρίου, 210 8233125, 6972 964339. Ώρες και ημέρες παραστάσεων: Tετ. & Πεμ. 21.15, www.theatrovictoria.gr

Θέατρο «Δημήτρης Χορν», Αμερικής 10, 210 3612500. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμ., Παρ. 21.00, Σάβ. 18.30 & 21.30, Κυρ. 20.00, www. ticket365.gr

O Γλaρος

Μετά τον Φιλοκτήτη, την Τίρζα και τον Μένγκελε, ο σκηνοθέτης Κώστας Φιλίππογλου καταπιάνεται με το αριστούργημα του Τσέχοφ. Έξι ηθοποιοί (Ναταλία Τσαλίκη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιάννης Στεφόπουλος, Σοφία Γεωργοβασίλη, Ίριδα Μάρα, Γιάννης Καραούλης) και τέσσερα ανδρείκελα ζωντανεύουν την κωμικοτραγική αυτή ιστορία και τα πάθη των δέκα χαρακτήρων του έργου.

Dido and Aeneas

Θησείον - Ένα θέατρο για τις τέχνες, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, 210 3255444. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμ., Παρ. & Κυρ. 21.15, Σάβ. 21.30, www.ticketservices.gr

στο Θέατρο Βικτώρια

Κατερiνα

ο έργο του Χένρι Πάρσελ, σε λιμπρέτο του Nahum Tate, είναι ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου λυρικού ρεπερτoρίου. Βασισμένο στην Αινειάδα του Βιργιλίου, ανήκει στην κατηγορία της Όπερας Δωματίου και πρωτοπαρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 1688. O Παναγιώτης Αδάμ εμπνέεται από τη διάσημη όπερα και παρουσιάζει στο θέατρο Βικτώρια μία ιδιαίτερη θεατρική παράσταση, με τη συμμετοχή ηθοποιών, μουσικών και χορωδίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Διδώς οι ηθοποιοί Ελένη Λιώνα / Μαρισία Παπαλεξίου, ενώ στον ρόλο του Aινεία ο Νίκος Ζιάζαρης.

Ο Γιώργος Νανούρης διασκευάζει και σκηνοθετεί για το θέατρο το best seller του Αύγουστου Κορτώ. Πρόκειται για ένα αληθινό, βιογραφικό μυθιστόρημα που ακολουθεί την ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. Η Λένα Παπαληγούρα ερμηνεύει την Κατερίνα, με τον Λόλεκ να τη συνοδεύει μουσικά live επί σκηνής, ενώ στην παράσταση συμμετέχει και ο Γιώργος Νανούρης. Από τις 28 Νοεμβρίου.

Θέατρο Βικτώρια, Μαγνησίας 5 & Γ’ Σεπτεμβρίου, 210 8233125, 6972 964339. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτ. & Τρ. 21.00, www.theatrovictoria.gr

Θησείον - Ένα θέατρο για τις τέχνες,Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, 210 3255444. Ώρες και ημέρες παραστάσεων: Δευτ. 21.00, Παρ. 23.45, www.ticketservices.gr

Η τελευταiα μαyρη γaτα

Leonardo’s Ring στο Studio Κυψέλης

το περσινό της ανέβασμα, η παράσταση που βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του βραβευμένου με 4 Τony, Rick Elise, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και σημείωσε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία pocket theater στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια. Φέτος, επιστρέφει για δεύτερη χρονιά με ανανεωμένο team, πιο φρέσκο, πιο προκλητικό και πιο εντυπωσιακό από ποτέ, για να αφηγηθεί και πάλι την ιστορία του περίφημου δαχτυλιδιού που σχεδίασε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και έκτοτε ταξιδεύει από χώρα σε χώρα για να ενώσει και να χωρίσει ανθρώπους. Studio Κυψέλης, Κυψέλης & Σπετσοπούλας 9, Κυψέλη, 210 8819571. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτ. & Τρ. 21.15. Εισ.: €15 (με ποτό).

Το όσο ποτέ επίκαιρο διεθνές best seller του εθνικού μας παραμυθά Ευγένιου Τριβιζά παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο, σε σκηνοθεσία Kώστα Γάκη, Αθηνάς Μουστάκα και Κωνσταντίνου Μπιμπή. Μια παράσταση που χρησιμοποιεί την τεχνική του 3D mapping, θεαματικές προβολές που κατακλύζουν μαγικά όλο τον σκηνικό χώρο και αλληλεπιδρούν με τους ηθοποιούς. Συμμετοχή δέκα νέων ταλαντούχων ηθοποιών και ζωντανή μουσική επί σκηνής. Θέατρο «Δημήτρης Χορν», Αμερικής 10, 210 3612500. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάβ. 15.45, Κυριακή 11.00 & 15.00, www.ticket365.gr

Περισσότερες παραστάσεις στο www.lykofos.org 13.11.14 – lifo

Γράμματα αγάπης στον Στάλιν

στο Θέατρο Επί Κολωνώ

Πού να σου εξηγώ;

στο L.A. (Life n’ Art) Theater Ψυχολογικό δράμα εποχής (1930-1940). Ένα ψηφιδωτό από ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που λυγίζουν κάτω από ακραίες καταστάσεις και από θύματα γίνονται θύτες. Και αυτή η ιστορία μοιάζει με κάποια ιστορία που έχουμε ζήσει, αν όχι εμείς, κάποιος άλλος που μας μοιάζει. Οι άνθρωποι μοιάζουμε μεταξύ μας, αλλά δεν είμαστε ποτέ ίδιοι. Όσα μας ενώνουν, άλλα τόσα μας χωρίζουν. Σκηνοθεσία: Ευτυχία Αργυροπούλου. Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) : Κωστής Γεωργακόπουλος, Βένια Ζήση, Νάνσυ Μητροπούλου, Ίλια Παππά, Αγγελική Παρδαλίδου, Παναγιώτα Χαϊδεμένου. Από τις 22 Νοεμβρίου.

Μετά τις sold out παραστάσεις σε Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη, η παράσταση που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μυλωνάς επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Επί Κολωνώ. Το έργο του Ισπανού δραματουργού Χουάν Μαγιόργκα είναι μια φανταστική ιστορία βασισμένη στην εμπειρία του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, τον οποίο ο σταλινισμός καταδίκασε σε σιωπή. Πρόκειται για έναν στοχασμό πάνω στη σχέση της εξουσίας και του καλλιτέχνη, της εξουσίας και του ατόμου. Παίζουν οι: Μελέτης Ηλίας, Άννα Ελεφάντη, Σπύρος Τσεκούρας. Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Θέατρο Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός, 210 5138067. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάβ. 18.30 & Κυρ. 21.15. Εισ.: €12, €8, www.epikolono.gr

Villagers of Ioannina City στο Fuzz

Η πιο πολυσυζητημένη μπάντα της εγχώριας σκηνής με τον ιδιαίτερο ήχο που συνδυάζει την ηλεκτρική κιθάρα και τη δυνατή rhythm section με τις μελωδίες του ηπειρώτικου κλαρίνου και τις πολυφωνίες ξεκινά μια περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα που θα περάσει και από τις δύο μεγαλύτερες πόλεις. Στην Αθήνα θα βρεθεί στις 15/11 για να ανέβει στη σκηνή του Fuzz Live Music Club για ένα μοναδικό live. Μαζί τους οι Smallman, ένα γκρουπ από τη Βουλγαρία, που, όπως και οι V.I.C., συνδυάζει με μοναδικό τρόπο rock’n’roll, πειραματικούς και ψυχεδελικούς ήχους με την παραδοσιακή μουσική. Fuzz Live Music Club, Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, 210 3450817. 15/11. Εισ.: €8 (προπώληση), €10 (ταμείο), www.fuzzclub.gr

L.A. (Life n’ Art) Theater, Κωνσταντινουπόλεως 82, 210 5789337 (μετρό Κεραμεικός). Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάβ. 20.00, Κυρ. 21.00, εισ.: €12, €8, €5, www.latheater.gr

Από τη Ζούγκλα Έρχομαι…

Ο Θάνατος και η Κόρη στο Θέατρο Τζένη Καρέζη

Τι συμβαίνει όταν τα στοιχεία της φύσης συναντιούνται με τα ζώα στη ζούγκλα και αποκτούν ανθρώπινη φωνή; O Ευάγγελος Σαμιώτης γράφει και σκηνοθετεί ένα κωμικό, σουρεαλιστικό έργο με οικολογικό προσανατολισμό. Παίζουν οι: Μαρίνα Κουτρούμπα, Βαγγέλης Μπότης, Τόνια Οικονόμου, Παύλος Πιερρόπουλος, Ευάγγελος Σαμιώτης, Ρία Σταυράκη. Από τις 21 Νοεμβρίου.

Ο Κώστας Καζάκος σκηνοθετεί το βραβευμένο έργο του Αργεντινού συγγραφέα Άριελ Ντόρφμαν. Η υπόθεση τοποθετείται στη Χιλή κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και ακολουθεί τη ζωή της Παολίνας Εσκομπάρ, μιας γυναίκας που προσπαθεί να αποκαταστήσει τις ανοιχτές πληγές που άφησαν στην ψυχή και το σώμα της οι βασανιστές της δικτατορίας του Πινοσέτ. Όταν θα αναγνωρίσει στη φωνή ενός γιατρού της τον παλιό βασανιστή της, όλα θα αλλάξουν. Πρωταγωνιστεί η Ηρώ Μουκίου.

L.A. (Life n’ Art) Theater, Κωνσταντινουπόλεως 82, 210 5789337 (μετρό Κεραμεικός). Ώρες και ημέρες παραστάσεων: Παρ. & Σάβ. 21.15, €12, €8 (φοιτ.-άνεργοι), www.latheater.gr

Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3, 210 3636144, 210 3625520. Ώρες και ημέρες παραστάσεων: Δευτ. & Τρ. 21.15, Τετ. 19.30, Πέμ. 21.15. Εισ.: €15, €12 (Τετ.), €10 (φοιτ., μαθ., άνεργοι), www.theatrotzenikarezi.com

στο L.A. (Life n’ Art) Theater

56 lifo – 13.11.14

Οι Trashformers στο KooKoo

Το αυθεντικό και πρωτοπόρο team της ακραίας διασκέδασης ετοιμάζει δύο ακόμη μοναδικά trash πάρτι. Τα εξωπραγματικό DJ set, το πολυδιάστατο VJ set και οι secret guests δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη. Οι ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί θα σας κάνουν να δονείστε στους συμπαντικούς ρυθμούς, ενώ οι ίδιοι οι Trashformers υπόσχονται πως κάθε φορά που θα κοιτάζετε γύρω σας θα είναι σαν να ερωτεύεστε για πρώτη φορά. ΚοοΚοο live music bar, Ιάκχου 17, Γκάζι, 210 3450 930, 15/11 & 29/11. Εισ.: €9,99 (με μπίρα ή κρασί), facebook.com/trashformers.gr, www.kookoo.gr

Η μητέρα του σκύλου στο Σύγχρονο Θέατρο

το εμβληματικό του μυθιστόρημα ο Παύλος Μάτεσις καταθέτει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, πότε δηκτικό και πότε χιουμοριστικό, πότε δραματικό και πότε σουρεαλιστικό, την οπτική του για ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσακίρης επιλέγει να μεταφέρει την ιστορία της Ραραούς στη σκηνή, ζωντανεύοντας μέσα από ένα διαρκές φλασμπάκ εικόνων μια κοινωνία, περίπου όπως η δική μας, που προσπαθεί να τα βολέψει σε συνθήκες ανέχειας. «Μέσα σε έναν χώρο που μεταμορφώνεται συνεχώς εκτυλίσσεται ένα λαϊκό παραμύθι που μιλάει για αισθήματα, για απορρίψεις, για άκυρες ζωές» σημειώνει ο ίδιος. Τη Ραραού υποδύεται η Δήμητρα Χατούπη. Παίζουν ακόμη οι ηθοποιοί: Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά, Μαριαλένα Ροζάκη. Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι, 210 3464380, 210 3425410. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμ. 19.30, Παρ.-Σάβ. 21.00, Κυρ. 19.30, www.sixronotheatro.gr

H Chinawoman στο Fuzz

Η Καναδή καλλιτέχνις και τραγουδοποιός με τα μελοδραματικά ρεφρέν και τους post-punk ήχους, που εντυπωσίασε με τις πρώτες της εμφανίσεις στην Ελλάδα πριν από ενάμιση χρόνο, επιστρέφει μαζί με την μπάντα της για δύο μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 29 και 30/11. Στις αποσκευές της θα έχει το τρίτο της άλμπουμ, «Let’s part in style», που κυκλοφόρησε μέσα στο 2014. Fuzz Live Music Club, Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, 210 3450817. Εισ.: €14 (προπώληση), €17, €20 (ταμείο), www. fuzzclub.gr 13.11.14 – lifo

58 lifo – 13.11.14

Disaronno Wears Versace

Good

Το Disaronno και ο οίκος μόδας Versace ενώνουν τις δυνάμεις τους καθώς πλησιάζουμε προς τα Χριστούγεννα με μια συλλεκτική φιάλη. Η special edition μεταμόρφωση του Disaronno γίνεται για καλό σκοπό, καθώς μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις θα δοθεί στη φιλανθρωπική οργάνωση Fashion 4 Development.

Νέο Galaxy A5 και Galaxy A3 Η Samsung παρουσιάζει δύο ολοκαίνουργια smartphones με μοντέρνο σχεδιασμό, προηγμένες λειτουργίες και απίστευτο στυλ. Ανακαλύψτε τα νέα Galaxy A5 και Galaxy A3, με τον ιδιαίτερα λεπτό, μεταλλικό σχεδιασμό και το εύρος χρωμάτων (λευκό, μαύρο, ροζ, χρυσό, ασημί και γαλάζιο). Ακόμα, διαθέτουν μοναδική ποιότητα οθόνης, δυνατό επεξεργαστή και εμπρόσθια κάμερα 5MP για να απαθανατίσετε κάθε στιγμή σας. Θα είναι διαθέσιμα στην ελληνική αγορά το πρώτο τρίμηνο του 2015.

Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών Tο Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών οργανώνει τον Νοέμβριο Συμβουλευτική Ομάδα με θέμα «Αλλάξτε οριστικά τη σχέση σας με την τροφή». Στόχος της ομάδας είναι να δοθούν αποτελεσματικές λύσεις διά της συμβουλευτικής οδού σε όλους εκείνους τους παράγοντες που διαιωνίζουν προβλήματα διατροφικής συμπεριφοράς. Κόστος συμμετοχής: €75 ανά μήνα. Ημερομηνίες και ώρες διεξαγωγής: κάθε Δευτέρα 19:30 -21:30. Έναρξη: 17 Νοεμβρίου 2014. Τόπος διεξαγωγής: Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών, N.Κηφισιά, www.hcfed.gr.

Εκπαιδευτικός Όμιλος ΑΚΜΗ - ΣΕΓΑΣ

Market Research επιμελεια: the lifo team

Επικυρώθηκε επισήμως η συνεργασία του εκπαιδευτικού ομίλου ΑΚΜΗ με τον ΣΕΓΑΣ. Σε κοινή συνέντευξη Τύπου στις εγκαταστάσεις του ομίλου και παρόντων των προέδρων Κώστα Παναγόπουλου (ΣΕΓΑΣ) και Κωνσταντίνου Ροδόπουλου (Όμιλος ΑΚΜΗ), δόθηκαν υποτροφίες σπουδών στους αθλητές της ομοσπονδίας στο πλαίσιο της ευρύτερης συνεργασίας τους, εγκαινιάζοντας ένα πρόγραμμα που συνδυάζει άψογα τις αξίες της εκπαίδευση και του αθλητισμού. Στην εκδήλωση παρέστη και ο εθνικός προπονητής Δημήτρης Ευαγγελόπουλος, που δήλωσε την πρωτοβουλία του ομίλου. 13.11.14 – lifo

μ ιχ αλ ησ μι χ α η λ

ημερολόγια κουζίνας

Διάφορα!

60 lifo – 13.11.14

ύο παράγραφοι πρόχειρα μεταφρασμένοι από μένα, από μια συνέντευξη που έδωσε μια θρυλική σεφ. Η Eugénie Βrazier δεν ήταν μόνο μία από τις πρώτες γυναίκες σεφ – ήταν διάσημη, είχε αστέρια Michelin και στην κουζίνα της θήτευσαν γίγαντες της γαλλικής κουζίνας, όπως ο Paul Bocuse. Ο οποίος, μάλιστα, δήλωσε πως η θητεία του δίπλα σε αυτήν τη σιδηρά κυρία ήταν ό,τι πιο τρομακτικό έχει βιώσει. Λέει, λοιπόν, η κυρία Brazier για ένα από τα πρώτα φαγητά που θυμάται με νοσταλγία: «Όταν ήμουν μικρή, δεν είχαμε σοκολάτες. Και φυσικά, ούτε καφέ ή τσάι με γάλα. Έφευγα από το σπίτι νηστική. Το χωράφι όπου έβοσκαν τα γουρούνια δεν είχε φράχτη και τα όριά του τα όριζαν κάτι πέτρες. Τα γουρούνια έπρεπε να μένουν εντός των ορίων και να μην ξεφεύγουν προς τα χωράφια του γείτονα. Είχα πολύ σημαντικό ρόλο στη φύλαξη του κοπαδιού. Πεινούσα, αλλά δεν τολμούσα να το πω. Έβλεπα τους θεριστές να φεύγουν για δουλειά και περίμενα πότε θα κάνουν διάλειμμα για φαγητό. Τότε έτρωγα κι εγώ. Η μητέρα μου έφερνε τη σούπα. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση αυτής της σούπας! Γαλατένια, με μεγάλες φέτες ψωμιού να επιπλέουν στο ζουμί. Ποτέ δεν έχω ξαναφάει καλύτερα! Ήταν ένα πολύ απλό φαγητό – πράσα που έχουν σιγοβράσει σε γάλα και ζωμό λαχανικών. Στον ζωμό αναμείγνυες με ένταση ασπράδια αυγών και μετά περιέχυνες σιγά-σιγά το ζουμί πάνω σε κρόκους αυγών. Έπειτα σέρβιρες τη σούπα σε μπολ με το ψωμί που ανέφερα». Πιο κάτω θυμάται την πρώτη της βάρδια στο δικό της εστιατόριο: «Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο εστιατόριο. Μια Κυριακή που έμεινε πάντα στο μυαλό μου ως μία από τις πιο αγχώδεις μέρες στη ζωή μου! Μια προμηθεύτρια που με συμπαθούσε μου πρότεινε να σερβίρω καραβίδες, τις οποίες θα μπορούσα την άλλη μέρα να επιστρέψω, αν δεν κατάφερνα να τις πουλήσω. Έτσι, σχεδίασα ένα μενού με καραβίδες και μαγιονέζα, και περιστέρια με αρακά. Είχα σκεφτεί πως όσο οι ξένοι θα έτρωγαν τις καραβίδες, εγώ θα μπορούσα να ψήσω σωστά τα περιστέρια. Όμως, εκείνη την Κυριακή δεν εμφανίστηκε ούτε ένας πελάτης. Όταν κατά τη μία το μεσημέρι δεν είχε φανεί ούτε ψυχή, ο γιος μου, ο Γκαστόν, μου είπε: “Μάνα, έκανες λάθος που πήρες αυτό το εστιατόριο. Έπρεπε να είχαμε αγοράσει ένα κατάστημα ανδρικών ειδών”. Μέχρι το απόγευμα με είχε καταλάβει απελπισία. Όμως το βράδυ το εστιατόριο γέμισε κόσμο. Δεκαπέντε πελάτες. Για γλυκό, δεν ήθελα να φτιάξω κάτι που θα χαλούσε – δεν είχαμε ψυγεία τότε. Είχα έναν φούρναρη γείτονα που μου δάνεισε κάτι καρβέλια μπριός. Και αυτά θα μπορούσα να τα επιστρέψω αν δεν κατάφερνα να τα πουλήσω. Στον γιο μου άρεσαν τα μήλα φλαμπέ με ρούμι. Σέρβιρα, λοιπόν, κι εγώ τα μήλα όπως άρεσαν στον Γκαστόν, μέσα σε φωλιές από μπριός. Όλοι είχαν ενθουσιαστεί. Το γεύμα κόστιζε 5 φράγκα». Άλλο θέμα, τα δύο εκπληκτικά βιβλία της Jennifer McLagan που απέκτησα πρόσφατα. Η συγγραφέας έγραψε τρία θεματικά βιβλία για κάποια «σοβαρά» θέματα στη μαγειρική: το λίπος και τη σωστή χρήση του, τα κόκαλα αλλά και την πικρή γεύση. Εξαιρετικές αναλύσεις και όμορφες συνταγές που φωτίζουν αρκετά τα εν λόγω θέματα. Διαβάζοντάς τες, καταλαβαίνει κυρίως κανείς πόσο πολλά μπορεί να κατορθώσει κάποιος όταν έχει γνώση των υλικών του. Μεταφράζω από το βιβλίο για τα πικρά: «Η απροθυμία που παρατηρείται ως προς το να τρώμε πικρά φαγητά είναι κατανοητή, αφού όλοι έχουμε μια έμφυτη απώθηση για την πικρή γεύση. Οι γλώσσες μας είναι καλυμμένες με αισθητήρια που ανιχνεύουν και το παραμικρό ίχνος πικρής γεύσης – ένα φυσικό αμυντικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, που μας προστατεύει. Αφού τα περισσότερα δηλητήρια είναι πικρά, το σύστημα σου λέει να φτύνεις τα πικρά. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο πολύ εκπαιδευόμαστε στις πικρές γεύσεις αλλά και στο γεγονός ότι κάποιες πικρές τροφές δεν μας σκοτώνουν. Αντιθέτως! Πολλές τροφές, όπως ο καφές, το αλκοόλ, η πικρή σοκολάτα και άλλα μπορούν να αναζωογονήσουν το νευρικό μας σύστημα». Στο Διαδίκτυο ανακαλύπτω ένα νέο βιβλίο μαγειρικής αφιερωμένο στα… βιβλία μαγειρικής. Ναι, οι εκδόσεις Phaidon θα εκδώσουν σύντομα έναν τόμο αφιερωμένο στα 100 πιο επιδραστικά βιβλία μαγειρικής της τελευταίας δεκαετίας. Δεν ξέρω τι άλλο να πω για να σας εξηγήσω πως η τρέλα με τη μαγειρική κοντεύει να φτάσει την τρέλα με το σεξ. Αν κάτσει κανείς να μετρήσει πόσα βιβλία μαγειρικής εκδίδονται κάθε μήνα, πόσα πωλούνται και πόσο στ’ αλήθεια χρήσιμα είναι, νομίζω θα εκπλαγεί. Ξεφυλλίζοντας τα δικά μου, αρχίζω να ψυχοπλακώνομαι. Λίγα είναι αυτά που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη νόρμα. Να μη μιλήσουν για τα ίδια και τα ίδια. Να εμπνεύσουν και να δείξουν έναν καινούργιο δρόμο. Και στην τελική, πολλές φορές αναρωτιέμαι πού ακριβώς απευθύνεται, ας πούμε, το βιβλίο με τις συνταγές του Νόμα. Ναι, είναι έμπνευση, ναι, το διαβάζεις με θαυμασμό, αλλά είναι χίλια μίλια μακριά απ’ όλες τις κουζίνες όλων των κανονικών ανθρώπων. Και αν το Νόμα είναι ένα ακραίο παράδειγμα, να είστε σίγουροι πως ακόμα και τα βιβλία μαγειρικής πιο «ταπεινών» εστιατορίων είναι συνήθως το ίδιο ακατανόητα και ανέφικτα στη χρήση τους. Έλα, όμως, που είναι όμορφα και αν δεν τα ξεφυλλίσεις, δεν καταλαβαίνεις τι αλλάζει και τι μένει το ίδιο στη μαγειρική... Σας φιλώ!

Week

εγκαινια πρεμιερες Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα; Σελ. 62

xoλαργοσ

γευση

Αφιέρωμα σε μια μικρή, αλλά ολοζώντανη γειτονιά. Σελ. 72

Η Νίκη Μηταρέα για τον Μπακαλόγατο και το Terrasse. Σελ. 75

νυχτεσ στην αθηνα Η Κατερίνα Ηλιάκη για τα πάρτι και τα live της εβδομάδας. Σελ. 76

Ένα περιστέρι έκατσε σ’ ένα κλαδί, συλλογιζόμενο την ύπαρξή του

Η νέα ταινία του Ρόι Άντερσον με τον ελαφρώς ακαταλαβίστικο και αντιεμπορικό τίτλο έρχεται να ολοκληρώσει την προσωπική, σουρεαλιστική τριλογία του Σουηδού σκηνοθέτη που ξεκίνησε με τα Τραγούδια του δευτέρου ορόφου και συνεχίστηκε με το Εσείς οι ζωντανοί. Πρόκειται για μια ανατρεπτική μαύρη κωμωδία που επιχειρεί να μιλήσει για τα παράλογα της καθημερινής ζωής. Πρωταγωνιστές είναι οι Σαμ (Νιλς Γουέστμπλομ) και Τζόναθαν (Χόλγκερ Άντερσον), δυο πλανόδιοι πωλητές ασυνήθιστων παιχνιδιών, που ως άλλοι, σύγχρονοι σύντροφοι όπως ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Πάντσα παρασύρουν τον θεατή σε μια περιπλάνηση στο ανθρώπινο πεπρωμένο και στην ομορφιά των απλών στιγμών. Διαβάστε την κριτική του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου στη σελ. 64.

Ο Μαστρο-Ντον Τζεζουάλντο στα ελληνικά Το κορυφαίο μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Βέργκα κυκλοφορεί σε υποδειγματική μετάφραση από τις εκδόσεις Gutenberg. Aπό την Τίνα Μανδηλαρά. σελ. 70

13.11.14 – lifo

μη χασετε!

n Την 4η έκθεση χειροποίητου («Handmade Dreams») που φιλοξενείται στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων από τις 14 ως τις 16/11.

Ίασις Μέσα από σχεδόν 300 αρχαία αντικείμενα που προέρχονται από τις συλλογές 41 μουσείων της Ελλάδας και του εξωτερικού παρουσιάζεται η εξέλιξη των θεραπευτικών πρακτικών στην αρχαία Ελλάδα και η μετάβαση από τη μαγικο-θρησκευτική θεραπεία στην ορθολογική, επιστημονική και ιατρική. Τα εκθέματα είναι χωρισμένα σε τρεις ενότητες (Υγεία, Νόσος και Θεραπεία) και χρονικά καλύπτουν ένα διάστημα περίπου από το 1200 π.Χ. έως τον 3ο αι. μ.Χ. Η έκθεση «Ίασις», μαζί με την έκθεση «Επέκεινα» που παρουσιάζεται στις 11 Δεκεμβρίου, ολοκληρώνει την τριλογία αρχαιολογικών εκθέσεων που πραγματεύεται πανανθρώπινα θέματα και ξεκίνησε με την έκθεση «Έρως» το 2009. r Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4 Βασ. Σοφίας & Ηροδότου 1, 210 7228321-3, 19/11-31/5. Ώρες λειτουργίας: Δευτ., Τετ., Παρ., Σάβ. 10.00-17.00, Πέμ. 10.00-20.00, Κυρ. 11.00-17.00, www.cycladic.gr

r Μουσείο Μπενάκη - Κεντρικό Κτίριο, Κουμπάρη 1, 210 3671000, 13/11-1/3. Ώρες λειτουργίας: Τετ., Παρ. 09.00-17.00, Πέμ., Σάβ. 09.00-24.00, Κυρ. 09.0015.00, www.benaki.gr

Christiane Löhr Η δουλειά της Γερμανίδας καλλιτέχνιδας είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένη με τη φύση. Εκεί γίνεται η συλλογή των οργανικών υλικών (μίσχοι φυτών, πικραλίδες, σπόροι από κισσό, γρασίδι, τρίχες αλόγου) που χρησιμοποιεί στα έργα της αλλά και ολόκληρη η προεργασία τους. Στην πρώτη της ατομική έκθεση στην Ελλάδα παρουσιάζεται μια επιλογή από μικρά γλυπτά και έργα σε χαρτί.

Week

Βασίλης Σεβδαλής Μια σύντομη συζήτηση με τον resident DJ του Needless mobile party.

Πόσα χρόνια είσαι DJ; Πληρώθηκα πρώτη φορά για να παίξω μουσική το 2001. Πώς σου ήρθε να ασχοληθείς με αυτό; Ίσως επειδή δεν κατάφερα ποτέ να γίνω μουσικός!

☛

επιμελεια: βασιλησ καψασκησ / email: loveathens@lifo.gr

r Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11, 210 3413936, 20/11-8/1, www.bernier-eliades.gr

62 lifo – 13.11.14

the face

small

Φέτος συμπληρώνονται 400 χρόνια από τον θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και αρκετά μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό διοργανώνουν διάφορες θεματικές εκθέσεις και αφιερώματα. Το Μουσείο Μπενάκη αποτίνει τον δικό του φόρο τιμής στον σπουδαίο αναγεννησιακό ζωγράφο με δύο εκθέσεις. Η πρώτη, χρονικά, παρουσιάζεται στο Κεντρικό Κτίριο και επικεντρώνεται στην παρουσίαση των διανοουμένων, των συλλεκτών και των παραγγελιοδοτών που απάρτιζαν τον προσωπικό κύκλο του Γκρέκο στο Τολέδο. Η έκθεση περιλαμβάνει σημαντικό αρχειακό υλικό από τα αρχεία στο Τολέδο και τη Μαδρίτη, καθώς και τέσσερις προσωπογραφίες του Γκρέκο από τις συλλογές του Museo del Prado, του Museo del Greco στο Τολέδο καθώς και από μια ιδιωτική συλλογή του εξωτερικού.

α π ο τ h ν k at ε ρ ι να η λ ι α κ η

O φιλικός κύκλος του Γκρέκο στο Τολέδο

Ο Nelson Freire στο Μέγαρο Μουσικής

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 20 χρόνων ζωής του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, η ΙΑΝΟS Αίθουσα Τέχνης εγκαινιάζει μια νέα ομαδική εικαστική έκθεση που περιλαμβάνει δισδιάστατα και τρισδιάστατα έργα παιδιών από τις συλλογές του μουσείου και έργα σημαντικών σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών.

O βιρτουόζος Βραζιλιάνος πιανίστας που φέτος έκλεισε τα εβδομήντα του χρόνια συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους πιανίστες του κόσμου. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης σε ηλικία 24 ετών και στη συνέχεια ταξίδεψε σε περισσότερες από 70 χώρες, συνεργαζόμενος με κορυφαίους μαέστρους και τις μεγαλύτερες ορχήστρες. Στις 19 Νοεμβρίου θα τον δούμε στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής για μία μοναδική συναυλία, στην οποία θα ερμηνεύσει έργα του Σούμαν και του Σοπέν.

r IANOS Αίθουσα Τέχνης, Σταδίου 24, 210 3217810, 13/11-13/12. Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ. 9.00-21.00, Σάβ. 9.00-20.00, www.ianos.gr

r Mέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 210 7282333, 19/11. Ώρα έναρξης: 20.30, εισ.: €7,5-50, www.megaron.gr

20 + 20

stop the press ! Η έκθεση με τίτλο «Ενδο-οικογενειακή Διένεξη» του γλύπτη Μανώλη Πεταλά και του ζωγράφου Βασίλη Παπαγεωργίου παρουσιάζεται στην γκαλερί Kourd μέχρι τις 5/12.

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου; Απλώς υπέροχη! Πώς είναι να δουλεύεις τόσο αργά κάθε βράδυ, τόσα χρόνια; Σε έχει κουράσει καθόλου; Σίγουρα δεν δουλεύω κάθε βράδυ και σίγουρα δεν θα μπορούσα να το κάνω συνεχώς! Ούτως ή άλλως, δεν είναι η μοναδική επαγγελματική δραστηριότητά μου. Συνεπώς, υπάρχουν μέρες που όντως «δεν το ’χεις», αλλά όταν αποζημιώνεσαι από τη βραδιά και τη μουσική την ίδια, το ξεχνάς. Μπορεί να ζήσει κανείς μόνο με τα λεφτά που βγάζει παίζοντας μουσική; Εξαρτάται σε ποιο επίπεδο και με τι τρόπο το κάνει κανείς. Ποιος είναι ο τελευταίος δίσκος που αγόρασες; Δεν ξέρω αν είναι ο τελευταίος που αγόρασα, αλλά ένας πολύ πρόσφατος που μου αρέσει πολύ και τον προτείνω ανεπιφύλακτα είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Bison. Needless: Eddie C w/ Soulseduction + Chevy, 14/11, 23:55, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, 210 3210510, €5

13.11.14 – lifo

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί, συλλογιζόμενο την ύπαρξή του

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό Θερινός

A pigeon sat on a branch, reflecting on existence

Ναι, έχετε δίκιο, ο τίτλος... μοιάζει με ανέκδοτο ή ακαταλαβίστικο υλικό για παντομίμα. Ωστόσο, όταν μιλάμε για ταινία του Ρόι Άντερσον, δικαιολογείται απόλυτα. Με το βραβευμένο με Χρυσό Λιοντάρι Περιστέρι... ολοκληρώνει την τριλογία που ξεκίνησε με τα Τραγούδια του δευτέρου ορόφου και συνέχισε με το Εσείς οι ζωντανοί, στο ίδιο σουρεαλιστικό πνεύμα και στο ίδιο γλαφυρό, ιδιότυπο ύφος, με τη μορφή φαινομενικά ασύνδετης σειράς από βινιέτες, που ωστόσο ενώνονται σταδιακά, για να σχολιάσουν, σχεδόν βουβά κι ενίοτε «κουφά», το αδόκητο κουβάρι που είναι ο Άνθρωπος. Εννοείται πως σαφές, στρογγυλό συμπέρασμα δεν εξάγεται για το όχι πάντα ευχάριστο θαύμα της ψυχής και της συμπεριφοράς, αλλά αν κάτι μένει από την κοσμοθεωρία του Σουηδού σκηνοθέτη, είναι η ασημαντότητα και η γελοιότητα του ανθρώπου μέσα στο περιβάλλον που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, στο ευρύτερο πλέγμα των σχέσεων και του πολιτισμού. Μαθημένος στην οικονομία της αφήγησης των μικρού μήκους διαφημιστικών που έχει γυρίσει για βιοποριστικούς λόγους, ο Άντερσον δεν εκτείνεται σε μια ενιαία πλοκή για να εκθέσει τη φιλοσοφία του αλλά προτιμά την ελλειπτική τροχιά «περιστατικών» που μοιάζουν τυχαία, αλλά υπακούνε σε συγκεκριμένη και συμπυκνωμένη λογική: λευκά, ανέκφραστα πρόσωπα, απαθής εκφορά του λόγου, εικαστικές αναφορές, όπως ο πίνακας του Φλαμανδού Πέτερ Μπρούγκελ, απ’ όπου και ο τίτλος. Οι δύο πρωταγωνιστές και συνδετικοί κρίκοι είναι δύο κακόμοιροι, αγέλαστοι πλανόδιοι πωλητές που προσπαθούν να πλασάρουν σε αδιάφορους, ας πούμε, πελάτες δύο μουτσούνες ξεπερασμένες και άνευ αξίας. Οι μπεκετικοί χαρακτήρες εμφανίζονται συχνά-πυκνά, χωρίς να επηρεάζουν άμεσα την επεισοδιακή πλοκή, δίνουν ωστόσο τον τόνο για τον διάλογο που πέφτει στο κενό: η μοναξιά των ηρώων, μελαγχολική και βαριά ή ξερή και αστεία, βάζει στο ζύγι την ύπαρξη, το λεπτό σύνορο της ζωής με τον θάνατο. Τα σκετς είναι απολαυστικά, διαποτισμένα από έκκεντρη κωμικότητα, μαεστρικά κατασκευασμένα, μοναδικά τέκνα ενός στοχαστή, που σαν των πραγματικά σπουδαίων (όπως ο Ντέιβιντ Λιντς, για παράδειγμα) μοιάζουν αδιαπέραστα σε πρώτο επίπεδο, αλλά αποζημιώνουν σε βάθος και σκέψη. ΑΣΤΥ -ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

64 lifo – 13.11.14

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Σαν να ’ναι η σύγχρονη εκδοχή του Δον Κιχώτη και του Σάντσο Πάντσα, οι Σαμ και Τζόναθαν, δύο πλανόδιοι πωλητές που εμπορεύονται ασυνήθιστα «παιχνίδια», μας μεταφέρουν σε μια καλειδοσκοπική περιπλάνηση στο ανθρώπινο πεπρωμένο. Πρόκειται για ένα ταξίδι που αποκαλύπτει την ομορφιά των απλών στιγμών, την ευτέλεια των άλλων, το χιούμορ και την τραγωδία που κρύβονται μέσα μας, το μεγαλείο της ζωής και την απόλυτη αδυναμία της ανθρωπότητας.

Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία: Ρόι Άντερσον Πρωταγωνιστούν: Χόλγκερ Άντερσον, Νιλς Γουέστμπλομ

Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Kill the messenger Σκηνοθεσία: Μάικλ Κουέστα Πρωταγωνιστούν: Τζέρεμι Ρένερ, Μέρι Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ

Η πραγματική ιστορία του ρεπόρτερ Γκάρι Γουέμπ, εργαζόμενου σε ήσσονος εμβέλειας εφημερίδα του Σαν Χοσέ, ο οποίος αποκάλυψε τη διασύνδεση της χρηματοδότησης των ανταρτών στη Νικαράγουα με τη διακίνηση κοκαΐνης στην καρδιά του Λος Άντζελες – απ’ ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, ο Ρίγκαν καιγόταν να ανατρέψει τους αριστερούς Σαντινίστας, που νωρίτερα είχαν ανατρέψει τον «συμμορφωμένο» προς τα αμερικανικά συμφέροντα δικτάτορα Σομόζα, και κατέφυγε στη βοήθεια εμπόρων ναρκωτικών, πληρώνοντάς τους αδρά. Η μεγάλης έκτασης εμπλοκή της κυβέρνησης στην αποχαύνωση της μαύρης κοινότητας στις φτωχογειτονιές του Λος Άντζελες υπήρξε μια μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία, καθώς και μια σοβαρή κατηγορία με αλυσιδωτές αντιδράσεις που επισκιάστηκαν από το σκάνδαλο Λεβίνσκι/ Κλίντον εκείνη την περίοδο. Ο Μάικλ Κουέστα, που είχαμε θαυμάσει για τον λεπτό χειρισμό ευαίσθητων θεμάτων, όπως η παιδοφιλία στο L.I.E. και ο εφηβικός εκφοβισμός στο 12 and Growing, αλλά στη συνέχεια τον κέρδισε η τηλεόραση αξιώσεων, επιστρέφει με μια πιο mainstream ταινία, που κερδίζει σε ρυθμό και λεπτομέρειες, αλλά κάπως σκοντάφτει στην αφηγηματικότητα – προφανώς, γιατί η βιογραφική δραματοποίηση χρειαζόταν κάποιες παραπάνω ελευθερίες για να λειτουργήσει κινηματογραφικά. Αυτό συμβαίνει όταν τέτοια γεγονότα «παραείναι αληθινά για να ειπωθούν», όπως σημειώνεται σε μια κρίσιμη καμπή του φιλμ, όταν ο ήρωας οφείλει να λάβει υπ’ όψιν του τις παράπλευρες προσωπικές απώλειες, εφόσον επιθυμεί να προχωρήσει στην έρευνα και στη δημοσιοποίηση μιας βρόμικης υπόθεσης. Ο Τζέρεμι Ρένερ, ένας σπουδαίος ηθοποιός παλαιάς κοπής, καθώς στοιχειώνεται αυθεντικά και πειστικά από δαίμονες, χωρίς να ποζάρει ως ταλανισμένο θύμα των περιστάσεων, μεταφέρει τη φιλοδοξία του ρεπόρτερ και την αγωνία του να βρει την άκρη και να αποκαταστήσει την αλήθεια, με γνώμονα την εύθραυστη οικογενειακή ισορροπία. Όσο για τον Κουέστα, η εμπειρία του στα σίριαλ, και ειδικά στο «Homeland», τον βοήθησε σημαντικά να μοντάρει τη σύνθεση των γεγονότων και τη σταδιακή, μεθοδευμένη αποκαθήλωση του δημοσιογραφικού scoop. VILLAGE RENTI 20-VILLAGE MALL 8-VILLAGE FALIRO 3-VILLAGE AG.DIMITRIOS 5-STER ILION 6-ODEON OPERA 1-ΑΕΛΛΩ 3-ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 2

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Horns Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Αζά Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Μαξ Μινγκέλα

Με συνεχόμενες ανορθόδοξες επιλογές, ο Ντάνιελ Ράντκλιφ παίρνει την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας από την τεράστια ρετσινιά του Χάρι Πότερ. Ως πότε, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Στην παρούσα ταινία υποδύεται τον Ιγκ Πέρις, και ένα ωραίο πρωί ξυπνάει κι έχει βγάλει κέρατα, χωρίς να μαθαίνουμε, ιατρικά ή μεταφυσικά, με ποιον τρόπο και για ποιον ακριβώς λόγο. Όλοι, συγγενείς και συγχωριανοί, τον κατηγορούν πως έχει βιάσει και σκοτώσει την αγαπημένη του και με το που βλέπουν τα ανεξήγητα κέρατα του μιλάνε με πάσα ειλικρίνεια, βγάζοντας ωστόσο τον

χειρότερο εαυτό τους – όλοι, εκτός από τον παιδικό του φίλο, που κάποτε τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, αλλά μην ανησυχείτε, κάποιος λόγος θα υπάρχει που δεν καταλαβαίνει καν τη διαφορά στην εμφάνιση. Ο Αλεξάντρ Αζά, γνώστης του τρόμου και του σοκ, μπερδεύει το θρίλερ που πάει να σκαρώσει με το εύρημα και μετατρέπει τον Ιγκ/ Ράντκλιφ σε ένα τεταμένο hellboy, με μια αμηχανία που αντιπροσωπεύει πλήρως την αδυναμία πλεύσης της σκηνοθεσίας. Πολύ ωραίες συνθέσεις, ατμοσφαιρικές και υποβλητικές, που χάνονται σε ένα τολμηρό χάος: το φινάλε υπονοεί πως, ενδεχομένως ως κωμωδία, η Μεταμόρφωση θα είχε περισσότερες ελπίδες. VILLAGE RENTI 17-STER ILION 2-ΝΑΝΑ 3-ΑΕΛΛΩ 2-ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2-ODEON STARCITY 6-ODEON KOSMOPOLIS 6

Το παιδί Ζιγκ Ζαγκ Nono, het Zigzag kind Σκηνοθεσία: Βίνσεντ Μπαλ Πρωταγωνιστούν: Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Μπούργκαρτ Κλάουσνερ, Φέντζα βαν Χούετ

Δυο μέρες πριν από το Μπαρ Μίτζβα του, ο μικρός Νόνο πηγαίνει στον θείο του που έχει αναλάβει να τον νουθετήσει. Στη διάρκεια του ταξιδιού με το τρένο ο Νόνο, μαζί με τον ιδιοφυή τζέντλεμανληστή Φίλιξ Γκλικ, παλιά γνωριμία του πατέρα του, σταματάει το τρένο και μπαίνει σε έναν κόσμο γεμάτο μεταμφιέσεις, ανθρωποκυνηγητό, γαλλικά τραγούδια και τη Ζοχάρα, μια μυστηριώδη γυναίκα που θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα. ΤΙΤΑΝΙΑ-ΑΛΚΥΟΝΙΣ

aiΘoyΣeΣ αθήνα αμπελοκηποι - γκαζι - θησείο - νεάπολη ΑΑΒΟΡΑ

Ιπποκράτους 180, Νεάπολη, 2106423271-2106462253, Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 18:15, 21:00

ΑΘΗΝΑΙΟΝ

Βασιλισσης Σοφίας 124, Αμπελόκηποι, 21077821222112112222, www. athinaioncinemas.com ÜΑίθουσα 1: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 17:20. Interstellar Πεμ-Τετ 20:00, 23:10. Οι υπερέξι (μτγλ.) Κυρ 15:20. ÜΑίθουσα 2: Interstellar Πεμ-Τετ 18:20, 21:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) ΣαβΚυρ 16:20

ΑΣΤΥ

Κοραή 4, Αθήνα, 2103221925. Ενα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξη του Πεμ-Τετ 16:10, 18:00, 20:10, 22:15

ΓΑΛΑΞΙΑΣ

Μεσογείων 6, Αμπελόκηποι, 2107773319-2107700491 ÜΑίθουσα 1: Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:45. ÜΑίθουσα 2: Ιστορίες για αγρίους Πεμ-Τετ 17:50, 20:15, 22:40

GAZARTE

Βουτάδων 34, Γκάζι, 21034522772103460347, www.gazarte.gr. Δύο ημέρες, μία νύχτα ΠεμΤετ 19:00, 21:00, 23:00

ΔΑΝΑΟΣ

Λεωφόρος Κηφισίας 109 & Πανόρμου, Αμπελόκηποι, 2106922655, www. danaoscinema.gr. ÜΑίθουσα 1: Ida Πεμ-Τετ 17:00, 18:50, 20:40, 22:30. ÜΑίθουσα 2: ‘71 Πεμ-Τετ 20:10, 22:20. Το ανθρώπινο κεφάλαιο Πεμ-Τετ 17:50

ΕΛΛΗ

Ακαδημίας 64, Αθήνα, 2103632789. Ida Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:30, 20:20, 22:10 / ΣαβΚυρ 16:45, 18:30, 20:20, 22:10

ΕΜΠΑΣΣΥ

Πατριάρχου Ιωακείμ 5 και Ηροδότου, Κολωνάκι, Αθήνα, 2107215944, www.i-ticket.gr, St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος Πεμ-Τετ 18:20. Δύο ανάσες Πεμ-Τετ 20:30, 22:30

ΙΝΤΕΑΛ

Δυο Ανάσες Respire / Breathe Σκηνοθεσία: Μελανί Λοράν Πρωταγωνιστούν: Τζοζεφίν Ζάπι, Λου ντε Λαζ, Ιζαμπέλ Καρέ, Κλερ Καΐμ, Ροσάν Ντουράν

Η Τσάρλι είναι δεκαεφτά χρονών, μια συνηθισμένη έφηβη, στο μεταίχμιο της αβεβαιότητας μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλικίωσης. Η ζωή της αλλάζει όταν γνωρίζει τη Σάρα, ένα διαφορετικό νέο κορίτσι, όμορφο και με περισσό θράσος. Πρόκειται για μια αυθεντική, αληθινή προσωπικότητα. Ανάμεσα στις δυο κοπέλες θα ξεκινήσει μια δυνατή φιλία, όμως ο χαρακτήρας της υπέροχης, αλλά εύθραυστης Τσάρλι δεν μπορεί να αντέξει για πολύ τα τερτίπια και τις τσαχπινιές της απρόβλεπτης Σάρα. ΕΜΠΑΣΣΥ -ΝΙΡΒΑΝΑ-ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1-ΓΛΥΦΑΔΑ 1-ODEON KOSMOPOLIS 5

Πανεπιστημίου 46, Αθήνα, 2103826720. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:20, 20:20, 22:20

ΝΙΡΒΑΝΑ

Λεωφόρος Αλεξάνδρας 192, Αμπελόκηποι, 21064693982106445221, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr. Δύο ανάσες Πεμ-Τετ 18:50, 20:40, 22:30 Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας 2 (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:50

ODEON ΟΠΕΡΑ

Ακαδημίας 57, Αθήνα, 2103622683, www.odeon.gr , www.i-ticket.gr. ÜΑίθουσα 1: Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 20:00, 22:30 ÜΑίθουσα 2: Ενα ταξίδι 30,5 μέτρα μακριά Πεμ-Τετ 19:30, 22:10

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΛΑΪΣ

Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, 2103609695-2103612046, contact@tainiothiki.gr, www. tainiothiki.gr ÜΑίθουσα 1: Σπιρτόκουτο Πεμ 20:00. Βάρβαρη χώρα Πεμ 18:00. Οικογενειακό ένστικτο Πεμ 22:00. Γλυκιά Γερμανική ζωή Πεμ 23:00. Mambo Cool Παρ 20:00. Το μικρό ψάρι Παρ 22:00. Το άλλο γράμμα Παρ 18:20. Παρασκευή με Δευτέρα Παρ 18:00. Αγόρι συναντά κορίτσι Σαβ 20:00. Η Άστα αναστατωμένη Σαβ 22:00. Ε όπως ελεύθερος χρόνος Κυρ 18:00 Ο πρώτος οργασμός της Νίκολα Κυρ 20:00. Η δική

μας νύχτα Κυρ 22:00. Δυτικό 4.33 Κυρ 20:10. Ενα τραγούδι για τον Χέκτορ Κυρ 20:20. Μοιρολόι για τα θύματα της Μαρικάνα Κυρ 20:25. Η φάρσα του σωλήνα Δευ 20:00 Ο Ρολάνδος τραυματίας Δευ 22:00. Οι εραστές της γέφυρας Τρι 20:00. Επιστροφή στην οδό Αιόλου Τρι 22:00. Κορφή Τρι 18:00. Holy Motors Τετ 20:00 Έιμυ! Τετ 18:00. Τοτέμ Τετ 22:00. 23 Αυγούστου 2008 Τετ 18:30. ÜΑίθουσα 2: Η μεγάλη πλημμύρα Πεμ 20:00. Η σκοτεινή καταγραφή μια ηλιογραφίας Πεμ 22:00. Ανήσυχα πνεύματα Παρ 18:00. Η ταινίαμπαλάντα της μαμαντάντα Παρ 20:30. Η καγκελόπορτα Παρ 22:00. Περιπλάνηση Σαβ 20:00. Ενας χρόνος Σαβ 18:00 Χάμιλτον Σαβ 18:30. Μετά 40 μέρες Σαβ 22:00. Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις Σαβ 22:20 Απεταξάμην Σαβ 23:00. Μαχαιροβγάλτης Κυρ 22:00 Ηταν ένας ήσυχος θάνατος Κυρ 18:00. Λυόμενος Κυρ 20:00 Μόνο μυρίζοντας γιασεμί Δευ 20:40. Ντόπιος Νεοϋορκέζος Δευ 22:00. Ο χρόνος που σκοτώναμε Δευ 22:25. Τα μέτρα και τα σταθμά της Νέας Υόρκης Δευ 22:15. Καλημέρα νύχτα Δευ 20:00. Σταδιακή βελτίωση του καιρού Δευ 20:15. Η ζωή που θα’θελες Δευ 20:55. Belleville Baby Τρι 18:00 Απ’αυτήν την πλευρά του Παραδείσου Τρι 20:00 Ο δικός μας Νίξον Τρι 20:30 Το σιδερένιο μέσο Τρι 22:00 Μόρσολτς Τετ 18:00. Το κίνητρο του κέρδους κι ο άνεμος που ψιθυρίζει Τετ 20:00 Η απούσα πέτρα Τετ 22:00

ΤΙΤΑΝΙΑ

Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους 5, Αθήνα, 2103811147, cinemax1@otenet.gr, www. cinemax.gr. Φθινόπωρο Πεμ-Τετ 18:00. Το παιδί Zigzag Πεμ-Τετ 20:00, 22:00

αργυρούπολη αγ. δημήτριος δάφνη ΑΤΛΑΝΤΙΣ

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 245, Πλατεία Καλογήρων, Δάφνη, 2109711511. ÜΑίθουσα 1: Δύο ανάσες Πεμ-Τετ 18:15, 20:15, 22:15. ÜΑίθουσα 2: Ιστορίες για αγρίους Πεμ-Τετ 19:40, 22:00 Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα Πεμ-Τετ 17:50

VILLAGE CINEMAS ATHENS METRO MALL ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276, Άγιος Δημήτριος, 210 6104100 14 848, www.villagecinemas.gr. ÜΑίθουσα 1: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:50, 18:00 / Σαβ-Κυρ 13:30, 15:50, 18:00. Interstellar Πεμ-Τετ 20:10, 23:30. ÜΑίθουσα 2: Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:30 / Σαβ-Κυρ 12:20, 14:30, 16:30. Interstellar Πεμ-Τετ 18:30, 22:00. ÜΑίθουσα 3: Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ-Κυρ 13:10, 15:30, 17:30 Ο δικαστής Πεμ-Τετ 19:40, 22:30. ÜΑίθουσα 4: Annabelle Πεμ-Τετ 23:10. Dracula Untold Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:00, 21:10 / Σαβ-Κυρ 21:10. Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 18:45. ÜΑίθουσα 5: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:10 / Σαβ-Κυρ 12:45, 15:00 , 17:10. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 19:20, 21:40, 00:00

ΝΑΝΑ

Λεωφόρος Βουλιαγμένης 179 Δάφνη,(στάση ΜΕΤΡΟ Αγ.Ιωάννης), 21097031582109706865, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr. ÜΑίθουσα 1: Interstellar Πεμ-Τετ 18:00, 21:30. Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές (μτγλ.) Σαβ 16:00 / Κυρ 12:00, 14:00, 16:00. ÜΑίθουσα 2: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:45 / Σαβ-Κυρ 15:30 ,

17:45. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ, Σαβ, Τετ 19:45, 22:00, 00:15 / Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι 19:45, 22:00. Barbie στο μυστικό βασίλειο (μτγλ.) Κυρ 11:30, 13:30. ÜΑίθουσα 3: Ο δικαστής Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:15. Μεταμόρφωση Πεμ-Τετ 21:00, 23:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ 16:30, 18:45 / Κυρ 12:00, 14:15, 16:30, 18:45. ÜΑίθουσα 4: Η συγκάλυψη Πεμ-Τετ 23:00. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:30, 20:45. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ 16:45. ÜΑίθουσα 5: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:15 / Σαβ-Κυρ 15:00, 17:15. Interstellar Πεμ-Τετ 19:30, 22:45. ÜΑίθουσα 6: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 18:00, 21:00. Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας 2 (μτγλ.) Σαβ 15:45 / Κυρ 11:45, 13:45, 15:45

ΣΟΦΙΑ

Ευσταθιάδου 2, Πλατεία Αγίας Τριάδος, Αργυρούπολη, 2109927447-2109917094, Στα καλά καθούμενα Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30. Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 17:15

αχαρνών πατησίων ΑΕΛΛΩ

Πατησίων 140, 2108259975 2108215327, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr. ÜΑίθουσα 1: Η συγκάλυψη Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:45. Interstellar ΠεμΤετ 21:00. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 14:15 , 16:30 , 18:45. ÜΑίθουσα 2: Μεταμόρφωση Πεμ-Τετ 19:15. Ο δικαστής ΠεμΤετ 21:30. Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές (μτγλ.) Σαβ 15:15, 17:15 / Κυρ 12:15, 15:15, 17:15. ÜΑίθουσα 3: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:45 / Σαβ 15:30, 17:45 / Κυρ 11:30, 13:30, 15:30, 17:45. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 20:00, 22:15. ÜΑίθουσα 4: Interstellar Πεμ-Τετ 18:30, 22:00. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ 15:00, 16:45 / Κυρ 11:30, 13:15, 15:00, 16:45

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Πατησίων 77-79, σταθμός ΗΣΑΠ “Βικτώρια”, 2108219298, Θεέ μου, τι σου κάναμε? Πεμ-Τετ 20:00. Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 22:00. St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος Πεμ-Τετ 18:00

ΑΛΚΥΟΝΙΣ

Ιουλιανού 42-46, πλατεία Βικτωρίας (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), Αθήνα, 210 82200082108220023-2108220076, Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου Πεμ-Παρ 22:00 Το παιδί Zigzag Πεμ-Τετ 18:00, 20:00. Metropolis Σαβ-Κυρ 22:00. Μ - Ο δράκος του Ντίσελντορφ Δευ-Τετ 22:00

ΙΛΙΟΝ CINEMA

Τροίας 34 & Πατησίων 113, 2108810602-6955466939. ‘71 Πεμ-Τετ 22:15. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:30, 20:20

ΟΣΚΑΡ

Αχαρνών 330, Κάτω Πατήσια, 2102281563. Ιστορίες για αγρίους Πεμ-Τετ 20:00, 22:30. Ενα ταξίδι 30,5 μέτρα μακριά ΠεμΤετ 18:00. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ, Δευ 16:00 / Κυρ 11:30, 16:00

ΤΡΙΑΝΟΝ

Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, 2108222702-2108215469 Xenia Πεμ-Τετ 20:45. Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα Πεμ-Τετ 23:00. Βιέτ Κώστας Πεμ-Τετ 18:30

ζωγράφου παγκράτι

VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI

Υμηττού 110 & Χρεμωνίδου, Εμπορικό κέντρο Millennium, Παγκράτι, 210 7566240 - 14 848, www.villagecinemas.gr ÜΑίθουσα 1: Interstellar Πεμ-Τετ 19:00, 22:30. Πώς να

εκπαιδεύσετε το δράκο σας 2 (μτγλ.) Σαβ, Κυρ, Τετ 17:00. ÜΑίθουσα 2: Annabelle Πεμ-Τετ 20:00, 22:10, 00:20. Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:00. ÜΑίθουσα 3: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 18:20, 21:20, 00:20. ÜΑίθουσα 4: Interstellar Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 23:40 / Σαβ, Κυρ, Τετ 23:15. Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 20:30 / Σαβ, Κυρ, Τετ 20:10. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 18:10 / Σαβ, Κυρ, Τετ 17:50. ÜΑίθουσα 5: Interstellar Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 18:00, 21:30 / Σαβ, Κυρ, Τετ 21:00, 00:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ, Κυρ, Τετ 18:40

ΠΑΛΑΣ

Υμηττού 109, Παγκράτι, 2107511868. Ο θυρωρός ΠεμΤετ 22:40. Η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά Πεμ-Τετ 20:35. Ο αξέχαστος μήνας Πεμ-Τετ 18:20

ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ

Ριζάρη 24, Παγκράτι, 2107253915. Ενα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξη του Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:00, 20:10, 22:15 / Σαβ-Κυρ 16:10, 18:00, 20:10, 22:15

βαρκιζα ΒΑΡΚΙΖΑ

Θάσου 22, 2108973926 ÜΑίθουσα 1: Ο δικαστής ΠεμΤετ 20:00, 22:10. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:30 / Σαβ-Δευ 16:30, 18:30 ÜΑίθουσα 2: Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:10, 20:20, 22:30. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ-Δευ 16:30

γλυφάδα

ΑΘΗΝΑΙΟΝ Cinepolis

Ζησιμοπούλου 7 & Ιωάννου Μεταξά, Γλυφάδα, 21089832382112112222, www. athinaioncinemas.com ÜΑίθουσα 1: Interstellar ΠεμΤετ 20:00, 23:10. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 17:50 Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 15:50. ÜΑίθουσα 2: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 18:00. Μεταμόρφωση Πεμ-Τετ 22:40. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 20:40. Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:00. ÜΑίθουσα 3: Interstellar Πεμ-Τετ 18:20, 21:30. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:20. ÜΑίθουσα 4: Ida Πεμ-Τετ 18:50, 20:40, 22:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:50

ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON

Ζέππου 14 & Ξενοφώντος 31, Γλυφάδα, 2109650318, www. odeon.gr, www: i-ticket.gr ÜΑίθουσα 1: Δύο ανάσες ΠεμΤετ 20:20, 22:20. St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος ΣαβΔευ 18:10. ÜΑίθουσα 2: Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 20:00, 22:40

ιλιον αγιοι ανάργυροι - πετρούπολη ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

Αγίας Παρασκευής 40, ΑνάκασαΑγ. Ανάργυροι, 2102639208, Σε λάθος χρόνο Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:30, 21:30 / Σαβ-Κυρ 21:30. Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες (μτγλ.) Σαβ 16:00, 17:30, 19:30 / Κυρ 12:00, 14:00, 16:00, 17:30, 19:30

STER CINEMAS

Λεωφ.Δημοκρατίας 67α, εμπορικό κέντρο CAPE, Ιλιον, 801 801 7837 -210 8092690, www. stercinemas.gr. ÜΑίθουσα 1: Annabelle Πεμ-Τετ 00:00 Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:00, 19:00 / Σαβ 15:00, 17:00, 19:00 / Κυρ 13:00, 15:00, 17:00, 19:00. Interstellar ΠεμΤετ 21:00. ÜΑίθουσα 2: Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:00 / Σαβ 14:00, 16:00 / Κυρ 12:00, 14:00, 16:00. Μεταμόρφωση

Πεμ-Τετ 20:10, 22:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:00. ÜΑίθουσα 3: Interstellar Πεμ-Τετ 16:50, 20:00, 23:00. ÜΑίθουσα 4: Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30, 19:30 / Σαβ 15:30, 17:30, 19:30 / Κυρ 13:30, 15:30, 17:30, 19:30. Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 21:30 / Σαβ 21:30, 00:20. ÜΑίθουσα 5: Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:15 / Σαβ 15:15, 17:15 / Κυρ 13:15, 15:15, 17:15. Interstellar Πεμ-Τετ 19:00, 22:00. ÜΑίθουσα 6: Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας 2 (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:40 / Σαβ 14:20, 16:40 / Κυρ 12:10, 14:20, 16:40. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 18:50, 21:10, 23:30. ÜΑίθουσα 7: Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:30, 18:30 / Σαβ 14:30, 16:30, 18:30 / Κυρ 12:30, 14:30, 16:30, 18:30 Στα καλά καθούμενα Πεμ-Τετ 20:20. Ο δικαστής Πεμ-Τετ 22:15

εκτός αττικής ΜΑΓΙΑ

Αβάντων 83 & Ιατρίδου, Χαλκίδα, 22210-25625, www. odeon.gr, www.i-ticket.gr. Η συγκάλυψη Πεμ-Τετ 20:15. Χελωνονιντζάκια Πεμ-Τετ 18:00. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 22:30

ηράκλειο νέα ιωνία ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Λεωφόρος Ηρακλείου 386, Νέο Ηράκλειο, 21028268732102825607, www.triaasteria.gr ÜΑίθουσα 1: Interstellar ΠεμΤετ 19:00, 22:00. ÜΑίθουσα 2: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 21:30 Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ-Τετ 17:15, 19:15

καλλιθέα ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Κρέμου 141, Καλλιθέα, 2109512624 -2109512604 ÜΑίθουσα 1: Ο δικαστής ΠεμΤετ 18:30. ‘71 Πεμ-Τετ 20:45, 22:30. ÜΑίθουσα 2: Η μοναχική σύζυγος Πεμ-Τετ 18:40 Το ανθρώπινο κεφάλαιο ΠεμΤετ 21:00. Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα Πεμ-Τετ 23:00 Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ 16:30

κορυδαλλος κερατσίνι ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Αγίου Γεωργίου & Ζάππα 4, Κορυδαλλός, 2104960955, cineparadisos.blogspot.gr. Κλειστό Πεμ. Ιστορίες για αγρίους Παρ-Τετ 21:00. St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:00. Ο δολοφόνος με το πριόνι Σαβ 23:00. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ 17:00, 19:00 / Κυρ 11:00, 13:00, 15:00, 17:00, 19:00

κουκάκι νέος κόσμος ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Λεωφόρος Συγγρού 106, 2109230081, mikosmos@otenet. gr, http://www.mikrokosmos.gr, We Are the Bt! Πεμ-Τετ 19:00, 20:45, 22:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Δευ 17:00

ΟDEON STARCITY

Λεωφόρος Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος, 14560, www.odeon.gr , www.i-ticket.gr. ÜΑίθουσα 1: Ο δικαστής ΠεμΤετ 18:30. Interstellar Πεμ-Τετ 21:20. Οι υπερέξι (μτγλ.) ΣαβΚυρ 16:10. ÜΑίθουσα 2: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 19:10, 22:10. Ενας σκίουρος σούπερ-ηρωας (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 17:00. ÜΑίθουσα 3: Dracula Untold Πεμ-Τετ 19:40, 21:40. Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Σαβ-

Κυρ 17:30. ÜΑίθουσα 5: Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 18:10, 20:30, 23:00. ÜΑίθουσα 6: Μεταμόρφωση Πεμ-Τετ 20:40, 23:10. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:20 / Σαβ-Κυρ 16:00, 18:20. ÜΑίθουσα 7: Η συγκάλυψη Πεμ-Τετ 23:20. Interstellar Πεμ-Τετ 20:00. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ-Δευ 18:00. ÜΑίθουσα 8: St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 20:10, 22:30 / Σαβ-Κυρ 17:40, 20:10, 22:30. ÜΑίθουσα 9: Ενα ταξίδι 30,5 μέτρα μακριά Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 20:20, 22:50 / Σαβ-Κυρ 17:50, 20:20, 22:50. ÜΑίθουσα 10: Interstellar ΠεμΤετ 19:00, 22:20

μαρκόπουλο πόρτο ράφτη

ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Γιαννάκη 2, Μαρκόπουλο, 22990-23924. Θεέ μου, τι σου κάναμε? Πεμ 19:00, 21:15. Στα καλά καθούμενα Παρ-Τετ 19:00, 21:15

μαρούσι κηφισιά

VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL

Ανδρέα Παπανδρέου 35 (παράπλευρος Αττική οδού) θέση ψαλίδι, Μαρούσι, 14 848, www. villagecinemas.gr. ÜΑίθουσα 1: Dracula Untold Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:45, 20:45, 22:45 / Σαβ-Κυρ 14:30, 16:40, 18:45, 20:45, 22:45. ÜΑίθουσα 2: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:10, 18:20 / Σαβ-Κυρ 13:50, 16:10, 18:20. Interstellar Πεμ-Τετ 20:30, 00:00. ÜΑίθουσα 3: Ο δικαστής Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:10, 21:00, 23:45 / ΣαβΚυρ 15:00, 18:10, 21:00, 23:45. ÜΑίθουσα 4: Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:50 / Σαβ-Κυρ 12:50, 16:50. Interstellar Πεμ-Τετ 19:00, 22:15. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 15:00. ÜΑίθουσα 5: Annabelle Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 21:20, 23:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:00, 19:10 / Σαβ-Κυρ 12:30, 12:30, 14:40, 14:40, 17:00, 17:00, 19:10, 19:10. Interstellar Τρι 21:30. ÜΑίθουσα 6: St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος ΠεμΤετ 17:10, 21:40. Στα καλά καθούμενα Πεμ-Τετ 19:20, 23:50. ÜΑίθουσα 7: Interstellar Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 18:00, 21:30. Annabelle Τρι 23:30 ÜΑίθουσα 8: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 15:20 , 17:30 / Σαβ-Κυρ 13:10 , 15:20 , 17:30. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 19:40, 22:00, 00:20. ÜΑίθουσα 9: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 19:30, 22:30. Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:20 / Σαβ-Κυρ 12:40, 15:10, 17:20. ÜΑίθουσα 10: Interstellar Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:30, 19:50, 23:10 / ΣαβΚυρ 13:00, 16:30, 19:50, 23:10. ÜΑίθουσα 11: Ο δικαστής Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:10, 20:00, 23:00 / Σαβ-Κυρ 20:00, 23:00. Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας 2 (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 13:40, 15:40, 17:40. ÜΑίθουσα 12: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 17:50, 21:10, 00:10 Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 16:00 / Σαβ-Κυρ 12:20, 14:10, 16:00. ÜΑίθουσα 13: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 20:00, 23:00. ÜΑίθουσα 14: Interstellar Πεμ-Τετ 19:00, 22:20

ΔΙΑΝΑ

Περικλέους 14,Μαρούσι, 2108028587. Το ανθρώπινο κεφάλαιο Πεμ-Τετ 22:15 Δύο ημέρες, μία νύχτα ΠεμΤετ 18:30, 20:20. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:50

ΚΗΦΙΣΙΑ

Λεωφόρος Κηφισίας 245, (Ζηρίνειο), Κηφισιά, 2106233567-

13.11.14 – lifo

2106232808, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr. ÜΑίθουσα 1: Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 22:20. Ιστορίες για αγρίους Πεμ, Παρ, Σαβ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30, 20:00 / Κυρ 20:00 Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ 15:30 / Κυρ 15:30, 17:45. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Κυρ 11:45, 13:45. ÜΑίθουσα 2: Ο δικαστής ΠεμΤετ 18:45. Interstellar Πεμ-Τετ 21:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ 16:30 / Κυρ 12:00, 14:15, 16:30

ΚΗΦΙΣΙΑ Class

Δροσίνη 6 (απέναντι από Βάρσο ), Κηφισιά, 21062316012106231933, cinemax1@otenet. gr, www.cinemax.gr. Δύο ημέρες, μία νύχτα ΠεμΤετ 18:00, 20:15, 22:30. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) ΣαβΚυρ 16:15

ODEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ

Κινηματογράφος και πρωτοπορία Ας ρίξουμε μια ματιά στα must της πρώτης εβδομάδας του 8ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας (12-26 Νοεμβρίου) που διοργανώνεται από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Μην τα χάσετε. Διαγωνιστικό τμήμα: Μικρά και μεγάλα διαμάντια της χρονιάς, όλα σε πανελλήνια προβολή. Από τον πρόσφατα βραβευμένο με το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, Πέντρο Κόστα (Λεφτά για άλογα, Παρ.: 21.11, στις 20:00, αίθ. Α), και τον κινηματογραφιστή-ανθρωπολόγο Τζ. Π. Σνιαντέκι, ο οποίος επιλέγει έναν εξαιρετικά πρωτότυπο τρόπο για να πιάσει τον παλμό της πολυσύνθετης Κίνας που αγωνιά να κατακτήσει το μέλλον (Το σιδερένιο μέσο, Τρ.: 18.11, στις 22:00, αίθ. Β), μέχρι τον ανερχόμενο στον κινηματογράφο Μπέντζαμιν Κρότι, ο οποίος προέρχεται από την video art με κοινωνικο-πολιτικές καταβολές (Οχυρό Μπιουκάναν, Πέμ. 20.11, στις 22:30, αίθ. Α), και τον πρωτοεμφανιζόμενο, αλλά πολλά υποσχόμενο Κρις Γκουντ από την Κολομβία (Mambo Cool, Παρ. 14.11, στις 20:00, αίθ. Α), όλοι οι σκηνοθέτες του διαγωνιστικού τμήματος του 8ου ΦΠΚΑ διακρίνονται για το πολυσχιδές έργο τους, τη μόνιμη αγωνία τους να εξερευνήσουν τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, καθώς και την πρωτοποριακή ματιά τους απέναντι στην μοναξιά, τον πολιτιστικό μαρασμό, τον φασισμό, τον έρωτα, το ξόδεμα του χρόνου, τον φόβο, την καταγραφή της ιστορίας στο παρελθόν, την εργασία και τη φτώχεια.

Οι Αμερικανοί πειραματίζονται με την εικόνα: Μη χάσετε το πρόγραμμα «Πανόραμα αμερικανικών πειραματικών αφηγήσεων τη νέα χιλιετία» σε επιμέλεια Τζον Γκάρτενμπεργκ (πρόεδρος της Gartenberg Media Enterprises, αρχειονόμος, διανομέας και προγραμματιστής), με ταινίες των Steve Bilich, Jem Cohen, Jennifer Reeves, Jonas Mekas, Penny Lane, John Gianvito, Bill Morrison, Abigail Child, Mark Street, Julie Talen, Chris Sullivan, Matt Porterfield και Thomas Allen Harris, καθώς και το αφιέρωμα «Ο πειραματικός κινηματογράφος της Άμπιγκεϊλ Τσάιλντ*» με ταινίες της media artist, ποιήτριας, και συγγραφέως Άμπιγκεϊλ Τσάιλντ. *Η Άμπιγκεϊλ Τσάιλντ είναι υπότροφος του προγράμματος Fulbright Specialist.

Τα ανοιχτά στο κοινό masterclasses και οι συζητήσεις που δεν πρέπει να χάσεις: Ο Λεός Καράξ, το τρομερό παιδί του γαλλικού κινηματογράφου, ο κεντρικός καλεσμένος του 8ου ΦΠΚΑ, θα παραδώσει ανοιχτό masterclass στην Ταινιοθήκη την Τετάρτη 19.11, στις 16:00 (αίθ. Α). Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης: «Κινηματογραφικά και οπτικοακουστικά αρχεία, δημόσια και ιδιωτικά», με ομιλητές τους Ζοζέ Μανουέλ Κόστα (διευθυντής Cinemateca Portuguesa-Museu do Cinema), Μαρία Κομνηνού (διευθύντρια του 8ου ΦΠΚΑ, γενική γραμματέας του Δ.Σ. της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα ΕΜΜΕ), Τζον Γκάρτενμπεργκ (πρόεδρος της Gartenberg Media Enterprises, αρχειονόμος, διανομέας και προγραμματιστής), Λόρα Μάλβεϊ (θεωρητικός του κινηματογράφου, σκηνοθέτις και συγγραφέας, καθηγήτρια στο τμήμα Κιν/φου του Birkbeck College, University of London) και Τζένη Μαρκέτου (intermedia artist) την Πέμπτη 20.11, στις 16:00 (αίθ. Α). Όλες οι πληροφορίες για το 8ο ΦΠΚΑ στο site: 8aagff.tainiothiki.gr

66 lifo – 13.11.14

Λεωφόρος Κηφισίας .73 & Πουρνάρα (Κόμβος Αττικής οδού), 14560, www.odeon.gr, www.i-ticket.gr. ÜΑίθουσα 1: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 17:50, 21:00. ÜΑίθουσα 2: Μαγεία στο σεληνόφως Πεμ-Τετ 19:10, 21:20. Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Σαβ-Δευ 16:50. ÜΑίθουσα 3: St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:40, 20:50, 23:10 / Σαβ-Δευ 16:20, 18:40, 20:50, 23:10. ÜΑίθουσα 4: Dracula Untold Πεμ-Τετ 19:50, 22:00. Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας 2 (μτγλ.) Σαβ-Δευ 16:30 ÜΑίθουσα 5: Δύο ανάσες ΠεμΤρι 19:20, 21:10 / Τετ 22:10 Η συγκάλυψη Πεμ-Τρι 23:10 / Τετ 17:40. Το παιδί με την κουρδιστή καρδιά Σαβ-Κυρ 15:00. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Δευ 17:00. ÜΑίθουσα 6: Μεταμόρφωση Πεμ-Τετ 20:10, 22:40. Οι υπερέξι (μτγλ.) ΣαβΚυρ 15:10 , 17:30 / Δευ 17:30. ÜΑίθουσα 7: Ο δικαστής ΠεμΤετ 19:40, 22:30. Ενας σκίουρος σούπερ-ηρωας (μτγλ.) ΣαβΚυρ 15:40, 17:40 / Δευ 17:40. ÜΑίθουσα 8: Interstellar ΠεμΤετ 19:00, 22:20. Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 15:20, 17:10 / Δευ 17:10. ÜΑίθουσα 9: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ-Τετ 18:00. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 20:20, 22:50. Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές (μτγλ.) Σαβ-Δευ 15:50. ÜΑίθουσα 10: Interstellar Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 20:00, 23:20 / Σαβ-Δευ 16:40, 20:00, 23:20. ÜΑίθουσα 11: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:30 / Σαβ-Δευ 16:00, 18:30. Interstellar Πεμ-Τετ 21:30. ÜΑίθουσα 12: Ενα ταξίδι 30,5 μέτρα μακριά Πεμ-Τετ 17:50, 20:30, 23:00

νέα σμύρνη παλαιό φάληρο ΑΤΤΑΛΟΣ

Κοτιαιου & Ελευθερίου Βενιζέλου Νέα Σμύρνη, 2109331280. Ida Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:45, 20:40, 22:30 / Σαβ-Κυρ 17:00, 18:45, 20:40, 22:30

CINERAMA

Αγίας Κυριακής 30, Παλαιό Φάληρο, 21094035932109403595. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ 16:15 / Κυρ 12:30, 16:15

VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO

Παλαιά Λεωφόρος Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτινη 3 Δέλτα Παλαιού Φαλήρου, 14 848, www. villagecinemas.gr. ÜΑίθουσα 2: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 21:20, 00:20. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ-Τετ 17:00, 19:10. ÜΑίθουσα 3: Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:50 / Σαβ-Κυρ 15:50, 17:50. Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 19:50, 22:05, 00:20. ÜΑίθουσα 4: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 20:50, 23:40. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:40 / Σαβ-Κυρ 16:30, 18:40. ÜΑίθουσα 5: Interstellar Πεμ-Τετ 19:00, 22:30. Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές (μτγλ.) Πεμ-Τετ 17:00. ÜΑίθουσα 7: Interstellar Πεμ-Τετ 17:30, 21:00, 00:20. ÜΑίθουσα 8: Interstellar Πεμ-Τετ 19:00, 22:20. ÜΑίθουσα 9: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 18:30, 21:20

ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΔΗΜ.ΚΙΝ/ΦΟΣ

Κωνσταντίνου Παλαιολόγου 18, Νέα Σμύρνη, 2109313360 ÜΑίθουσα 1: Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:20, 20:20, 22:20. Οι υπερέξι (μτγλ.) ΣαβΚυρ 16:30. ÜΑίθουσα 2: Ιστορίες για αγρίους Πεμ-Τετ 17:50, 20:10, 22:30

πειραιάς ΖΕΑ

Χαριλάου Τρικούπη 39, Πασαλιμάνι, Πειραιάς, 2104521388. Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ-Τετ 19:50 Dracula Untold Πεμ-Τετ 22:30 Ενα ταξίδι 30,5 μέτρα μακριά Πεμ-Τετ 17:50. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:00

ΣΙΝΕΑΚ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ

Πλατεία Δημαρχείου, 2104225653. Interstellar Πεμ-Τετ 21:30. Δύο ημέρες, μία νύχτα ΠεμΤετ 17:40, 19:35 Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) ΣαβΔευ 16:00

περιστέρι

ΦΟΙΒΟΣ CINEMA

Εθνικής Αντιστάσεως 1, στάση ΜΕΤΡΟ Περιστέρι, 2105711105, Interstellar Πεμ-Τετ 22:00. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:30, 20:15. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:30

νέα μάκρη μάτι - ζούμπερι ΑΛΙΚΗ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ

Λεωφόρος Μαραθώνος 196, 22940-69871, kedmarahon@ yahoo.gr. Ιστορίες για αγρίους Πεμ, Κυρ, Δευ, Τρι 20:30 / ΠαρΣαβ 19:00, 21:15 / Τετ 19:00 Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) Παρ-Κυρ 17:00. Κλέφτης ποδηλάτων Τετ 21:15

ρέντη

VILLAGE SHOPPING AND MORE

Θηβών 228 & Παρνασσού ,Άγιος Ιωάννης Ρέντης, 210 4215100 14 848, www.villagecinemas.gr. ÜΑίθουσα 1: Interstellar ΠεμΤετ 18:40, 22:00. ÜΑίθουσα 3: Στα καλά καθούμενα Πεμ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:00, 20:00, 22:10, 00:10 / Παρ 20:00, 22:10, 00:10. ÜΑίθουσα 4: Interstellar Πεμ-Τετ 19:45, 23:15. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:20 / Σαβ 15:00, 17:20 ÜΑίθουσα 5: Annabelle Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:10, 21:30, 23:50 / Σαβ 16:50, 19:10, 21:30, 23:50. ÜΑίθουσα 6: The Equalizer Πεμ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:15, 20:50, 23:30 / Παρ 20:50, 23:30. ÜΑίθουσα 7: Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:10 / Σαβ 15:50, 18:10. Interstellar ΠεμΤετ 20:30, 00:00. ÜΑίθουσα 8: Dracula Untold Πεμ-Τετ 22:30 Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 20:10 / Σαβ-Κυρ 17:40, 20:10. ÜΑίθουσα 9: Interstellar Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:40, 22:00 / Σαβ 15:15, 18:40, 22:00 ÜΑίθουσα 10: Χελωνονιντζάκια Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 17:00. Ο δικαστής Πεμ-Τετ 19:15, 22:15. ÜΑίθουσα 11: Η συγκάλυψη Πεμ-Τετ 19:30, 21:45, 00:00. Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ 15:30, 17:30. ÜΑίθουσα 12: Sex Tape: Μια τρελή βραδιά Πεμ-Τετ 19:00, 21:00. Αμνησία Πεμ-Τετ 23:00. ÜΑίθουσα 13: Ο δικαστής Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Τρι, Τετ 17:45, 20:45, 23:45 / Δευ 20:45, 23:45. ÜΑίθουσα 14: Interstellar Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Τρι, Τετ 17:50,

21:10, 00:30 / Δευ 21:10, 00:30 ÜΑίθουσα 15: Dracula Untold Πεμ-Τετ 19:40, 21:40, 23:40 Τα τερατοκουτάκια (μτγλ.) Σαβ 15:00, 17:10 / Κυρ 17:10. ÜΑίθουσα 16: Ο λαβύρινθος Πεμ-Τετ 19:20, 21:50, 00:20 Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες (μτγλ.) Σαβ 15:10, 17:15 / Κυρ 17:15. ÜΑίθουσα 17: Μεταμόρφωση Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 18:50, 21:20, 23:50 / Τρι 21:20, 23:50. ÜΑίθουσα 18: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 17:00, 20:15, 23:20 / Τρι 20:15, 23:20. ÜΑίθουσα 19: Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:20 / Σαβ 16:20, 18:20 Annabelle Πεμ-Τετ 20:20, 22:40 ÜΑίθουσα 20: Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει Πεμ-Τετ 18:10, 20:40, 23:10

ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ ΟΝΕΙΡΟ

Πειραιώς & Χρυσοστόμου Σμύρνης 84 (απέναντι από FACTORY OUTLET), 2104830330, Το ανθρώπινο κεφάλαιο Πεμ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 19:00, 21:00 / Παρ-Σαβ 19:00, 21:00, 23:00

χαλάνδρι χολαργός μελίσσια ΑΒΑΝΑ

Κηφισίας 234 και Λυκούργου 3, 2106756546. Δύο ημέρες, μία νύχτα Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30

ΑΙΓΛΗ

Λεωφόρος Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010 ÜΑίθουσα 1: Interstellar ΠεμΤετ 19:00, 22:00. Οι υπερέξι (μτγλ.) Παρ-Δευ 17:00. ÜΑίθουσα 2: Ida Πεμ-Τετ 18:00. Ο δικαστής Πεμ-Τετ 20:00, 22:40

ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ (πρωην ΑΛΟΜΑ) Μεσογείων 232 & Βεντούρη, Χολαργός, 2106525122, Ο δικαστής Πεμ-Τετ 18:45 Interstellar Πεμ-Τετ 21:30 Το μαγικό σπίτι (μτγλ.) ΣαβΚυρ 17:00

χαϊδάρι

ΑΝΟΙΞΗ ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΥ 2+1

Αγωνιστών στρατοπέδου 49, Χαϊδάρι, 21058134702105813450. ÜΑίθουσα 1: Ο δικαστής Πεμ-Τετ 20:00. Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα Πεμ-Τετ 22:30. Οι υπερέξι (μτγλ.) Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι, Τετ 18:00 / Σαβ-Κυρ 16:00, 18:00 ÜΑίθουσα 2: Ida Πεμ-Τετ 18:40, 20:30, 22:15. Οι υπερέξι (μτγλ.) Σαβ-Κυρ 16:45

Cat Power

Τι άλλο καλό κυκλοφορεί;

Περιμένοντας το live της Cat Power στην Αθήνα

Limi` nana

i’ve got trouble in my mind: 7 and rare stuff 2009/2014 Το ζευγάρι από το Περπινιάν κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες το άλμπουμ «I ’ve got trouble in my mind: 7 and Rare Stuff 2009/2014», μια συλλογή/best of με τα (εξαντλημένα) σινγκλάκια τους, συν δύο ακυκλοφόρητα κομμάτια. Ο Lionel και η Marie Limi` nana είναι από τους αναβιωτές του ήχου της «μοντέρνας γαλλικής μουσικής» των ’60s – της σκηνής που ονομάστηκε ye-ye (από τα yeah! yeah! των συγκροτημάτων του Merseybeat). Μια σκηνή η οποία άνθισε σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία – να τολμήσω να προσθέσω και την Ελλάδα;), αλλά θεωρείται γαλλική επειδή στο συλλογικό ασυνείδητο ταυτίστηκε με τον –πολύ μεγάλο– Serge Gainsbourg. Ο ήχος των Limi` nanas θυμίζει ασπρόμαυρες ταινίες της nouvelle vague, αλλά ευτυχώς δεν είναι lounge, αφού οι φαζαρισμένες κιθάρες τους παραπέμπουν περισσότερο στο garage που μάθαμε από τις συλλογές Nuggets. Κορυφαία στιγμή του δίσκου: η ελεύθερη και σέξι απόδοση του «Wild Thing» των Troggs με τίτλο «Tu es à moi».

Τι πρέπει να ξέρεις για την Αμερικανίδα ερμηνεύτρια που έμαθε την τέχνη της στην εκκλησία;

Nέα στήλη

She Keeps Bees eight house

CAT POWER + OPENING ACT: T.B.A. Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, Αθήνα, 210 3450817, www.fuzzclub.gr). Η προπώληση ξεκινάει στα 23 ευρώ και θα ισχύσει για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους θα συνεχιστεί στα 25 ευρώ. Στο ταμείο, το βράδυ της συναυλίας, η τιμή θα είναι 28 ευρώ. Διάθεση: τηλεφωνικά στο 11 876, στα καταστήματα Public, Seven Spots, Παπασωτηρίου, Ιανός, Reload και το www.viva.gr.

Mirel Wagner

when the cellar children see the light of day

απο τη χιλντα παπαδημητριου

μουσική του αμερικανικού Νότου. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Μέμφις, από ντόπιους μουσικούς που ξέρουν τα συστατικά της sweet soul music, αφού ήταν υπεύθυνοι για τους δίσκους του Al Green, της Ann Peebles και του O. V. Wright. Το «Greatest» είναι δίσκος που τα έχει όλα: ερωτικές εξομολογήσεις, μελαγχολία για διαλυμένες σχέσεις, jazzy μελωδίες, μπαλάντες παλιομοδίτικες. Και το ομώνυμο τραγούδι, «The Greatest», είναι ένα από τα 50 ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Έστω, ένα από τα 100. Στις περιοδείες της η Cat Power συχνά καταφεύγει σε διασκευές, έχει ηχογραφήσει μάλιστα δύο άλμπουμ με τραγούδια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι «ρίζες» της. Αμφιταλαντευόμενη ανάμεσα στο «Cover Records» και το «Jukebox», καταλήγω στο πρώτο· παρότι στο δεύτερο υπάρχει μια εξαιρετική εκτέλεση του «Don’t Explain», ποιος θέλει να ακούσει την Cat να διασκευάζει Liza Minnelli ή James Brown; Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του «Cover Records» είναι η απόδοση του «(I can’t get no) Satisfaction» – η πρώτη φορά που προσέχει κανείς τι ακριβώς λένε όλοι οι στίχοι και όχι μόνο το ρεφρέν. Εκεί βρίσκουμε τη μοναδική εκτέλεση του «I found a reason» που μπορεί να σταθεί δίπλα στο πρωτότυπο των Velvet Underground. Και το υπνωτιστικό «Sea of Love», και φυσικά το «Red Apples» του παλιού της αγαπημένου Bill Callahan. Για τα σκόρπια τραγούδια, θα σας συστήσω να καταφύγετε στο YouTube: ακούστε τις σκοτεινές διασκευές «Don’t Explain» και «Dark end of the street», όπου η Cat Power δείχνει πόσο ουσιαστικά έχει χωνέψει όλο το φάσμα της μαύρης μουσικής· τις δικές της συνθέσεις «Good Woman», «Cross Bones Style», «Nude as the News» και «Werewolf». Και τρία τραγούδια από τον τελευταίο της δίσκο, «Sun», του 2012: το «Cherokee», το «3,6,9» και το «Manhattan». Θα σας δω στο κάγκελο, αριστερά κάτω από τη σκηνή.

Μουσική

εννημένη στην Ατλάντα της Τζόρτζια και μεγαλωμένη με μουσική σόουλ, η Charlyn Marie Marshall έμαθε να τραγουδάει στην εκκλησία, όπως οι περισσότεροι σπουδαίοι Αμερικανοί τραγουδιστές. Έγινε γνωστή ως Cat Power από το όνομα της πρώτης της μπάντας, αλλά ανακάλυψε τον δικό της προσωπικό ήχο το 1992, όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και είδε μια συναυλία του συνθέτη, μουσικού και φιλόσοφου Anthony Braxton. Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τον Δεκέμβριο του 1994, όταν ηχογράφησε μέσα σε μια ημέρα τα δύο πρώτα άλμπουμ της, και από τότε η Cat Power άλλαξε ύφος αρκετές φορές. Όπως άλλαξε και διάφορους τρόπους ζωής: από καινούργιο αστέρι της δισκογραφικής Matador έγινε ερημίτισσα, καταφεύγοντας σε μια αγροικία στη Νότια Καρολίνα. Εκεί είδε έναν εφιάλτη που οδήγησε στην ηχογράφηση του «Moon Pix» στην Αυστραλία, το 1998, με τη βοήθεια των Dirty Three. Μετά από ένα μικρό πέρασμα από τον κόσμο της μόδας, το 2001, και πολλά προσωπικά σκαμπανεβάσματα και παιχνίδια με εξαρτήσεις, η Cat Power κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να ολοκληρώσει δίσκους που δείχνουν πόσο έντονη είναι η επιρροή της σε όλες τις νεότερες τραγουδοποιούς – ερμηνευτικά και στιχουργικά. Φέτος το φθινόπωρο βρίσκεται σε περιοδεία στην Ευρώπη και όσοι δεν την ξέραμε την πρώτη φορά που είχε έρθει στην Ελλάδα (τον Ιούνιο του 2000, στο Mo Better), θα συρρεύσουμε στο Fuzz, στις 21 Νοεμβρίου, για να δούμε από κοντά αυτή την εύθραυστη, ιδιοσυγκρασιακή τραγουδοποιό που μοιάζει τελείως ξένη στον κυνικό, εξωστρεφή κι επιφανειακό κόσμο της σύγχρονης μουσικής. Σε όσους θέλουν να προετοιμαστούν για το λάιβ προτείνω δύο άλμπουμ και μερικά τραγούδια σκόρπια. Ίσως λόγω της αδυναμίας μου στη σόουλ, θεωρώ κορυφαίο δίσκο της τον «The Greatest», του 2006, επειδή μ’ αυτόν επέστρεψε στις ρίζες της, στη γλυκιά και αισθησιακή

Ένα άλλο ντουέτο, από το Μπρούκλιν αυτήν τη φορά, είναι οι She Keeps Bees, ένα σχήμα indie/rock με συναρπαστικές σόουλ/μπλουζ χροιές. Το τέταρτο άλμπουμ τους, με τίτλο «Eight House», αποπνέει μια βαθιά ρετρό μελαγχολία, ενώ συνδυάζει ισορροπημένα τις οργισμένες indie κιθάρες με το ηλεκτρικό πιάνο και τα πνευστά. Το κυριότερο ατού του δίσκου είναι η smoky φωνή της Jessica Larrabee, λυρική και πλούσια. Ακούστε πόσο μαγικά δένει με τα πνευστά και τα φωνητικά της Sharon van Etten στο «Owl» και στο «Is what it is».

Γεννημένη στην Αιθιοπία, ζει στη Φινλανδία και βγάζει δίσκους στη Sub Pop. Είναι η Mirel Wagner και η μουσική της είναι η πιο σκοτεινή folk της φετινής χρονιάς. Το δεύτερο άλμπουμ της λέγεται «When the cellar children see the light of day» και για να περιγράψει κανείς τη θεματολογία του χρειάζεται έναν όρο λιγότερο φθαρμένο από το gothic. Την ψιθυριστή και δυσοίωνη ερμηνεία της επιτείνει η υπέρμετρα λιτή ενορχήστρωση: μια ακουστική κιθάρα κυρίως, και σε κάποια σημεία το τσέλο, ένα αρμόνιο, το ηλεκτρικό πιάνο. Στην εισαγωγή του «Oak Tree» αντιγράφει σχεδόν το «Heart of Gold» (του Neil Young), οι στίχοι της όμως αφηγούνται ένα τρομακτικό αληθινό παραμύθι για τα παιδιά που χάθηκαν – πιο άγριο από τα αιματοβαμμένα παραμύθια των αδελφών Γκριμ.

Marianne Faithfull

give my love to london

Και μια τελευταία πρόταση: το καινούργιο άλμπουμ της Marianne Faithfull, με τίτλο «Give my love to London», το οποίο προτείνω όχι από συνήθεια, ούτε επειδή είμαι λάτρης της φωνής της. Η Marianne, που φέτος κλείνει 50 χρόνια στη μουσική, επιστράτευσε εδώ μια μπάντα από μουσικούς-αστέρια (Ed Harcourt, Adrian Utley, Rob Ellis, Warren Ellis). Τα τραγούδια τα έγραψε σε συνεργασία με την Anna Calvi, τον Ed Harcourt, τον Steve Earle και τον Nick Cave, ενώ δύο κομμάτια τής χάρισαν και οι Leonard Cohen και Roger Waters. Το ομώνυμο τραγούδι είναι ένα πικρό ειρωνικό αριστούργημα που ανακαλεί μια καταστροφή ανάλογη εκείνης του «London Calling» (ή εγώ βρίσκω σε όλα την επιρροή των Clash;): «The river’s running bloody, the towers tumbling down». 13.11.14 – lifo

nuccio ordine

Ζήτω οι υπέροχα άχρηστοι άνθρωποι της τέχνης! Τι μπορεί να χρειάζεσαι την τέχνη σε εποχή οικονομικής ύφεσης; Και πόσο μπορείς να επικαλείσαι τα στιχάκια των ποιητών σε σπουδές που οδηγούν στην ανεργία;

68 lifo – 13.11.14

nuccio ordine Η χρησιμότητα του άχρηστου Mτφρ.: Ανταίος Χρυσοστομίδης Εκδόσεις Άγρα Σελ.: 264 Τιμή: €12,00

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

εν είναι να απορείς που ο Πλάτωνας πέταξε κλοτσηδόν τον Όμηρο έξω από την «Πολιτεία» του ή που οι ναζί κυνήγησαν με μανία τους εκφραστές της «παρηκμασμένης» τέχνης: οι ήρωες που φτιάχνει το ζωγραφικό πινέλο ή που κατασκευάζει η φαντασία του ποιητή είναι ίσως πιο επικίνδυνοι και πιο αληθινοί από τους ένσαρκους. Σε πείθουν να κρυφτείς μαζί τους στην ασφαλή γωνία του δικού τους χωροχρόνου και στο κατώφλι του ονείρου με την πραγματικότητα. Όταν όλα τελειώνουν και χάνονται, εκείνοι –οι λογοτεχνικοί ήρωες, τα ιδανικά αυτά πρόσωπα ή σύμβολα– παραμένουν εκεί, στον απροσδιόριστο αλλά συνάμα τόσο ιδανικό χώρο, για να σου θυμίζουν όλα αυτά που έγινες και που ακόμη δεν ανακάλυψες ότι είσαι. Η Μαντάμ Μποβαρί επικαλείται τη θλίψη, ο Ρασκόλνικοφ την ενοχή, ο Οθέλλος τη ζήλια και ο Όμηρος το ίδιο το ταξίδι της ζωής σου. «Ακόμη και όταν εγώ θα έχω χαθεί, εκείνη η πόρνη η Μποβαρί θα είναι εκεί» έγραφε με την πιο αδυσώπητη ειλικρίνεια ο Φλομπέρ για τους λογοτεχνικούς ήρωες που μένουνε για πάντα. Και όλα αυτά ξέρεις καλά ότι δεν μπορείς να τα μετρήσεις με κανένα τίμημα. Το αίσθημα της ταύτισης που μπορεί να ένιωσες μέσα από την ιδανική περιγραφή της απόγνωσης από τη Μαντάμ Μποβαρί, η λεπτομέρεια της σάρκας στους πίνακες του Λούσιαν Φρόιντ, η ομορφιά των φρούτων που ακροβατούν στην άκρη του τραπεζιού στα έργα του Σεζάν, δεν είναι καταγεγραμμένα σε περιχαρακωμένα κιτάπια – και το σημαντικότερο, δεν εξαργυρώνονται. Για τους πολλούς είναι άχρηστα, αλλά για τους διεκδικητές του πολύτιμου ψυχικού πλούτου ανεκτίμητα. «Τα παραμύθια των ποιητών, ανε-

ξάρτητα από την ποσότητα του ψωμιού που μπορεί κανείς να αγοράσει, είναι αναγκαία για να καταλάβει κανείς τα βασικά πράγματα που έχουμε ανάγκη» γράφει σοφά ο Νούτσιο Όρντινε, καθηγητής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας, σε ένα βιβλίο που εγείρει με τρόπο πρωτότυπο –αν όχι ακριβή και ευφάνταστο– το μεγάλο ζήτημα των ημερών. Τι μπορεί να χρειάζεσαι την τέχνη σε μια εποχή οικονομικής ύφεσης; Και πόσο μπορείς να επικαλείσαι τα στιχάκια των ποιητών σε σπουδές που οδηγούν στην ανεργία; Κάνοντας μια παράλληλη καταγραφή της χρησιμότητας του ψυχικού πλούτου που επιφέρει η επαφή με τα γράμματα και τις τέχνες, ο Όρντινε αντιστρέφει τα ερωτήματα και χαρίζει στο πρωτότυπο μανιφέστο του τον τίτλο Η χρησιμότητα του άχρηστου (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα). Λέει, δηλαδή, πως όσο εσείς επιμένετε ότι οι τέχνες, οι ανθρωπιστικές σπουδές, η λογοτεχνία και τα ποιήματα είναι άχρηστα, τόσο εμείς θα επικαλούμαστε την ανεξάντλητη χρησιμότητά τους. Τόσο θα προσβλέπουμε σε έναν κόσμο όπου το χρήμα δεν είναι αυτοσκοπός – αλλά, το κυριότερο, δεν είναι ούτε καν τρόπος για να είναι χρήσιμος κανείς στην κοινωνία. Και το αίτημα αυτό της ανθρωπιστικής εξέγερσης κατά του ωφελιμισμού δεν είναι τωρινό, υπήρχε πάντα. Από την εποχή του Πλάτωνα το κέρδος δεν είχε κεντρική σημασία κατά τη συγκρότηση της ιδανικής Πολιτείας, ενώ ακόμη και ο Αρχιμήδης ένιωθε βαθιά περιφρόνηση για την «εφαρμοσμένη μηχανική», αποσκοπώντας σε κάτι πιο βαθύ και φιλοσοφημένο. Πόσο, επίσης όμορφα και παραστατικά, έδινε έμφαση ο Βοκάκιος, αρκετούς αιώνες αργότερα, στον ζωτικό ρόλο που διαδραμάτιζε η τέχνη για την επιβίωση, ακόμη και όταν ενέσκηπτε απειλητικά ο θάνατος. «Και τι να πω σ’ εκείνους που με οικτίρουν για την πείνα μου και με συμβουλεύουν να κοιτάξω για ψωμί; Και εγώ δεν ξέρω – αν και είμαι περίεργος να ’βλεπα την απάντησή τους, αν τύχαινε, από ανάγκη, ν’ αποταθώ σ’ αυτούς. Φαντάζομαι πως θ’ απαντούσαν: “Πήγαινε από δω! Ζήτησέ το από τα παραμύθια σου”. Και ασφαλώς οι ποιητές βρήκαν περισσότερο ψωμί στα παραμύθια τους, απ’ ό,τι πολλοί πλούσιοι στους θησαυρούς τους. Κι ακόμα, πόσοι ποιητές, κυνηγώντας τα παραμύθια τους, έφτασαν στην ακμή της ηλικίας τους, ενώ, αντίθετα, πολλοί που επιζητούσαν ν’ αποκτήσουν περισσότερο ψωμί απ’ όσο χρειάζονταν, βρήκαν πρόωρο θάνατο!» γράφει ο Βοκάκιος στο περίφημο Δεκαήμερό του. Ποτέ, άλλωστε, η τέχνη δεν λειτούργησε έξω από τη ζωή και ποτέ καμία δημιουργική φαντασία δεν κατανόησε το υβριδικό νόημα της ζωής έξω από την πραγματικότητα. Κατά τον Όρντινε, οι τέχνες, η λογοτεχνία, και κατ’ επέκταση οι ανθρωπιστικές σπουδές, δεν είναι άχρηστες, όπως πολλοί ενδεχομένως νομίζουν, αλλά ανέκαθεν χρησίμευαν στην ίδια τη ζωή, αποτελώντας το ύψιστο και ιδανικότερο συμπλήρωμά της. Επικαλούμενος τον Οβίδιο, ο συγγραφέας επιμένει πως γράφοντας ποίηση «παραμένει κανείς προσκολλημένος σε μια άχρηστη μελέτη», όπως ακριβώς συμβαίνει «με έναν μονομάχο που, παρά τα τραύματά του, επιστρέφει να αγωνιστεί, ή στον ναύτη που, παρότι γλίτωσε από ένα ναυάγιο, δεν μπορεί να επιστρέψει στη θάλασσα». Οι τέχνες μάς κάνουν εν ολίγοις ταυτόχρονα δυνατούς και ατελείς, ανθρώπους που ξέρουν ότι το δικό τους μερτικό στην αθανασία είναι η αδιανόητη θνητότητα. Η αγωνία μπροστά στον θάνατο είναι που σε ωθεί στη γραφή, άρα και η πιο ρεαλιστική συνειδητοποίηση της πιο αδιανόητης οδύνης. Με άλλα λόγια, δημιουργός

ή μελετητής δεν γίνεται κανείς επειδή ονειροβατεί αλλά επειδή έχει επίγνωση ότι μόνο έτσι το άγος του θανάτου μπορεί να ποτιστεί με στάλες της αθανασίας. Στο κάτω-κάτω, πώς μπορείς να υποστηρίξεις ότι είσαι πραγματικός δημιουργός, αν προηγουμένως δεν νιώσεις τη ζωή στα περιθώριά της; Κανείς δεν ξεκίνησε να γράψει επειδή θέλησε να κερδίσει δόξα ή λεφτά ή επειδή αυτό του ήταν χρήσιμο για κάτι έξω από την ίδια του τη ζωή. Ο Πολ Όστερ, που πέρασε πρόσφατα από τη χώρα μας, επέμενε πως αυτό το χαρακτηριστικό της αχρηστίας της τέχνης είναι που την κάνει ανώτερη και που «μας κάνει να διαφέρουμε από όλα τα υπόλοιπα πλάσματα που κατοικούν στον πλανήτη κι αυτό είναι που ουσιαστικά μας προσδιορίζει ως ανθρώπινα όντα». Αυτός είναι, επίσης, ο λόγος που κατέληξε ο ίδιος να γίνει συγγραφέας – «ακριβώς επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Δεν ξέρω γιατί. Αν ήξερα, ίσως να μην ήμουν καλός συγγραφέας». Πρόκειται ακριβώς για το επίπεδο αχρηστίας που πρέπει να κατακτήσει κάθε γραφιάς, επιμένει στο βιβλίο του ο Όρντινε, ακολουθώντας το παράδειγμα του Σιοράν, αν θέλει να εξυψωθεί στα ίδια του τα μάτια. Το ίδιον και συγκεκριμένο όφελος δεν θα τον έκανε ποτέ κανέναν καλό συγγραφέα.

μως –παρότι έχουμε συνείδηση ότι καμία λογοτεχνική ή καλλιτεχνική δημιουργία δεν συνδέεται με κάποιο όφελος– δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, στον χειμώνα της συνείδησης που ζούμε, στις ουμανιστικές γνώσεις και στην ελεύθερη από κάθε ωφελιμισμό επιστημονική έρευνα, σε όλα εκείνα τα λούσα που θεωρούνται άχρηστα χρεώνουμε το καθήκον να τροφοδοτούν την ελπίδα, να μετασχηματίζουν την αχρηστία τους σε ένα χρησιμότατο εργαλείο αντίστασης κατά της βαρβαρότητας του παρόντος, σε μια τεράστια σιταποθήκη όπου θα διασωθεί η μνήμη και εκείνα τα γεγονότα που αδίκως προορίζονται για τη λήθη» επισημαίνει με συγκινητική ακρίβεια ο Όρντινε. Η χρησιμότητα των αποκαλούμενων «άχρηστων» ανθρωπιστικών σπουδών έγκειται στο ότι μετασχηματίζουν αρμονικά την κοινωνία στο βαθύτερο είναι της, καθιστώντας τους πολίτες της αν όχι καλύτερους, τουλάχιστον διαφορετικούς και περισσότερο ελεύθερους. Ένας πραγματικός πολίτης, με άλλα λόγια ένας αληθινός δημοκράτης, δεν μπορεί να σκέφτεται το δικό του όφελος αλλά την πανανθρώπινη αξία των αγαθών της ηθικής, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, όλα αυτά που τελικά μπορούν να τα δώσουν μόνο τα κλασικά αναγνώσματα και η επαφή με τις τέχνες. «Η συνάντηση με έναν κλασικό μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή» επιμένει ο Όρντινε με τον κατηγορηματικό τρόπο του ποδηγέτη και την αγωνία του ανθρώπου που γράφει ένα μανιφέστο αποσκοπώντας στην ανθρωπιστική επανάσταση της γνώσης. Δεν επεξηγεί, ξεσηκώνει. Γι’ αυτό και στο βιβλίο του δεν παρατίθενται επιχειρήματα που προσπαθούν να πείσουν για το καλό των κλασικών σπουδών αλλά αποσπάσματα που καταυγάζουν έμπνευση και γνώση. Αν η τέχνη ενοχλεί και ταυτόχρονα φαιδρύνει, είναι ακριβώς γιατί εγείρει αισθήματα μακριά από το όφελος και στοχεύει άμεσα στην ίδια τη ζωή. Το φανταστικό και το πραγματικό πλάθονται στα ίχνη που αφήνει η τέχνη και μέσα από αυτά βρίσκει η ανθρωπότητα τις χαμένες της διαστάσεις. Ή, αλλιώς, «και τι ζωή χωρίς αυτά να κάμεις;», που θα έλεγε ο ποιητής. Τόσο απλά και τόσο ξάστερα, σε ένα βιβλίο-θησαυρό για τον πιο πολύτιμο πλούτο που μπορεί να αποκτήσεις σε αυτήν τη ζωή: την ίδια τη Γνώση.

Radio Bookspotting από τον γιώργο-ίκαρο μπαμπασάκη

Σμίγουν γενιές, ΙΙ Σχόλια για τα πρόσφατα βιβλία του Νικόλα Σεβαστάκη και του Ζήση Σαρίκα. Γενιά της Μεταπολίτευσης. Η γενιά μου/μας, μια φέτα της γενιάς, για να είμαι ακριβής, επιζήτησε πρώτα να ζήσει και μετά να μεγαλώσει και ακόμα πιο μετά να δει τι θα γίνει όταν θα μεγαλώσει. Παρότι ζήσαμε, και εξακολουθούμε να ζούμε, με ένταση και ταχύτητα, παρότι ο στοχασμός για τα πράγματα της ζωής δεν μας έλειψε, φαίνεται ότι την καταγραφή συμβάντων και αναφορών την αφήσαμε για μια πιο ώριμη φάση. Φίλες και φίλοι που καταπιαστήκαμε με κάμποσα κακόφημα κόλπα, που ασκήσαμε πολλά και διάφορα επιτηδεύματα, που περάσαμε από τη μουσική και το θέατρο, από την κοινωνιολογία και τη φιλοσοφία, από τον χορό και τον κινηματογράφο, από την ημιπαρανομία και τις κατακόμβες της επίσημης πραγματικότητας, ερχόμαστε, nel mezzo del camin di nostra vita, να δείξουμε ότι το γράψιμο θέλει ωριμότητα/ρυτίδες/βραχνάδα και ότι, βέβαια, η ωριμότητα θέλει γράψιμο. Ο Νικόλας Σεβαστάκης (Καρλόβασι Σάμου, 1964) μας προσφέρει στις 228 σελίδες του συναρμολογούμενου μωσαϊκού πολυαφηγήματος Γυναίκα με ποδήλατο (εκδ. Πόλις) τη δική του, πολύτιμη για μας, ιστορία των μεταπολιτευτικών χρόνων. Συναντήσεις και συγκινήσεις, περιπολίες στο παρελθόν που δεν λέει να πεθάνει, ίσως γιατί δεν πέθαναν οι όροι που το γέννησαν, αν μ’ εννοείς. Πολλά σπάνια, και με τις δύο έννοιες, τραγούδια και μουσικοτεμάχια. Μια ψιθυριστή δοξολόγηση αυτών των προσώπων και πραγμάτων που τα προσπερνάνε οι πολλοί, ενώ είναι θαυμάσια και θαύματα. Μια (ακόμα) απάντηση στην τότε λίαν πρόχειρη και τόσο άστοχη απόφανση ότι είμαστε η γενιά του ιδιωτικού οράματος. What the fuck!, που έλεγε ξανά και ξανά ο εσμός των ηρώων του Tόμας Πίντσον. Ναι, what the fuck! Διαβάζοντας τον Σεβαστάκη θυμήθηκα τον Βακαλόπουλο και τον Τορνέ, την αγάπη τους για τα πρόσωπα που χάνονται, που αποσύρονται πότε μ’ έναν λυγμό και πότε μ’ έναν βρόντο. Θυμήθηκα την τόσο ευαίσθητη φωτογράφο Anna Wich που ήρθε από το Βερολίνο και τον Theodor Adorno για να αποκρυπτογραφήσει με την κάμερα και το βλέμμα της τι σημαίνει καφενές, ελαιώνας, τσαλάκωμα, αξιοπρέπεια. Ακούστε πώς μιλάει ο Σεβαστάκης: «Πού πήγε αυτό το είδος ανθρώπων; Ποια τάφρος τούς ρούφηξε και τους εξαφάνισε από προσώπου γης; Κι αν από τότε ζούσαν χωριστά, σε μια αυτόνομη ζώνη σεμνών συγκινήσεων, σε μια παράλληλη Αθήνα, πώς θα συνέχιζαν τώρα τη μελωδική τους αποστασία πλάι στα ερείπια του κέντρου;». Γενιά του Πολυτεχνείου. Χαμηλοί τόνοι, αλλά με ένταση μεγάλη από κάτω, λόγια απλά και απέριττα, αλλά με χιλιάδες σελίδες φιλοσοφίας διαβασμένες/μεταφρασμένες να κρύβονται στις χαραμάδες της αφήγησης, το θέμα σπάει κόκαλα. Από τις πρώτες αράδες καταλαβαίνεις ότι για κείνη τη γενιά, για μια φέτα εκείνης της γενιάς, δεν κάπνισε τζάμπα και βερεσέ όλα τα άφιλτρα του ντουνιά, ούτε ξεπατώθηκε να συζητάει για τα πάντα και τους πάντες μερόνυχτα ολόκληρα και νυχτοήμερα, που έλεγε κι ο Καρούζος. Από τις πρώτες αράδες του βιβλίου Κυριακή ρεπό (εκδ. Εστία) του Ζήση Σαρίκα (Θεσσαλονίκη, 1953) καταλαβαίνεις ότι μορφή και περιεχόμενο είναι ένα και ότι σήμερα, τώρα που έχουν πια όλα γίνει στην τέχνη της γραφής, το ζητούμενο είναι να έχεις κάτι να πεις και να ξέρεις πώς να το πεις. Απλά πράγματα, που δίχως πάθος/ λογική/διάβασμα/σκέψη/ξενύχτι δεν ξέρεις να τα διακονήσεις. Από τις πρώτες αράδες καταλαβαίνεις ότι υπάρχει πολύ ψωμί: «Όταν πρωτοήρθε η Ελένη από τη Γεωργία στην Ελλάδα, αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, αμέσως μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, την έλεγαν Ναντέζντα, δηλαδή Ελπίδα. Έτσι έγραφε η ταυτότητά της. Και το επίθετό της ήταν ρωσικό, Στεπάνοβα ή κάτι τέτοιο». Ακολουθούν 137 σελίδες που ιστορούν τα όσα τράβηξε, αγόγγυστα και με την αξιοπρέπεια, η Ελένη//Ναντέζντα, από την Τσάλκα και τη Μόσχα ίσαμε τη Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε και δούλεψε και γνώρισε ανθρώπους. Ο Σαρίκας γράφει, μέσα από τους τύπους που περνάνε από τις σελίδες του, μέσα από τις καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται η ηρωίδα του, την ιστορία της κοινωνικής/πολιτικής/οικονομικής τεθλασμένης που είναι και η ιστορία της Ελλάδας από τη δεκαετία του 1990 έως σήμερα: ένα προμεταμοντέρνο κουλοβάχατο που κινείται με σπασμωδικούς ρυθμούς, μες στα κουρέλια και τα μέταλλα, σαν γλυπτό του Yves Tinguely.

νικόλας σεβαστάκης Γυναίκα με ποδήλατο

Εκδόσεις Πόλις Σελίδες: 228

ζήσης σαρίκας Κυριακή ρεπό Εκδόσεις Εστία Σελίδες: 137

radiobookspotting.blogspot.gr/ 13.11.14 – lifo

Giovanni Verga

Πλούσιοι και φτωχοί στον ιταλικό Νότο

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Το κορυφαίο μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Βέργκα κυκλοφορεί στα ελληνικά σε υποδειγματική μετάφραση από την Έφη Καλλιφατίδη.

70 lifo – 13.11.14

ρθε ο καιρός να ακουστεί σαν μοιρολόι το τρυφερό τραγούδι που κάνουν οι παλμοί της καρδιάς» διακηρύσσει η πρώτη φράση της επιβλητικής όπερας Καβαλερία Ρουστικάνα του Μασκάνι μια εποχή που επέτρεπε για πρώτη φορά να ακούγεται τόσο δυνατά, μέσα από την τέχνη, ο πόνος του καθημερινού ανθρώπου. Οι καρδιές πονούσαν, αλλά μπορούσαν πλέον να βρουν τον τρόπο για να μετατρέψουν τον ανθρώπινο πόνο σε λεκτική παρηγοριά. Λίγο μετά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, οπότε ο κόσμος είχε αρχίσει να εκφράζεται μέσα από την αυτοδιάθεση σε ένα δημοκρατικό πλέον σύμπαν, κορυφαίοι Ευρωπαίοι συγγραφείς, όπως ο Τζιοβάνι Βέρ-

γκα, έγιναν οι κατεξοχήν εκπρόσωποι της νέας λογοτεχνικής τάξης. Εξέφραζαν τις φωνές των φτωχών και των αδυνάτων αλλά και αναπαριστούσαν με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο όλες τις ταξικές συγκρούσεις που έφερναν στο φως οι εποχές των μεγάλων επαναστάσεων. Λίγο μετά το τέλος των κινημάτων του 1848, ο κόσμος ήξερε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να ανεχτεί στωικά τη μοίρα του, αν και πλέον είχε το πλεονέκτημα να μπορεί να την εκφράζει ελεύθερα, πριν ακόμη ενσκήψει η λαίλαπα του Μουσολίνι. Το ιταλικό κίνημα του βερισμού το οποίο εξέφρασε ο Βέργκα πιο δυνατά από οποιονδήποτε, εμπνέοντας με το ομώνυμο έργο του και τη σπουδαία όπερα του Μασκάνι,

ήταν αυτό που άνοιξε τον δρόμο στην ελεύθερη, παραστατική έκφραση της ταλανισμένης βούλησης. Αντίστοιχα, πάλι, ο Βέργκα, με τον μνημειώδη Μαστρο-Ντον Τζεζουάλντο που κυκλοφορεί σε υποδειγματική μετάφραση από την Έφη Καλλιφατίδη και τη σειρά Orbis Literae των εκδόσεων Gutenberg, ήταν ο πρώτος που έδωσε με την πένα του δύναμη στην ψυχή του ανήμπορου και του φτωχού, αναπαριστώντας με τα πιο όμορφα χρώματα τα πολύχρωμα τοπία του ιταλικού Νότου. Οι απέλπιδες φωνές του τραγικού του ήρωα, Τζεζουάλντο, αυτού του περήφανου ανδρός που γεννήθηκε φτωχός, έγινε πλούσιος και δεν κατέληξε ποτέ ευτυχισμένος, αντήχησαν δυνατά στους αιώνες που ακολούθησαν, φτάνοντας μέχρι τα αυτιά δημιουργών όπως ο Βισκόντι. Από τις γοητευτικές ιαχές που αφήνουν οι πονεμένοι ήρωες στα βιβλία του Βέργκα εμπνέεται τελικά ο κορυφαίος σκηνοθέτης του ιταλικού νεορεαλισμού, μεταπλάθοντας στις ταινίες του τον γοητευτικά σκληρό κόσμο του Βέργκα. Και κάπως έτσι εξηγείται ο κορυφαίος αντίκτυπος που έχουν μεγαλειώδη έργα όπως ο Μαστρο-Ντον Τζεζουάλντο, το ιταλικό ίσως αντίστοιχο της Μαντάμ Μποβαρί, στους συγγραφείς των επόμενων αιώνων. Όντας η αρσενική εκδοχή της Έμμα Μποβαρί, βασανίζεται εξίσου στην πορεία προς την ανθρώπινη υπέρβαση και, εν τέλει, υποτάσσεται στην ίδια του τη μοίρα, καθώς δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον σκόπελο των κοινωνικών συγκρούσεων και των ταξικών διαφορών. Στο μυθιστόρημα που φέρει περήφανα το όνομα του τραγικού του ήρωα, Τζεζουάλντο, ο Βέργκα μιλάει για έναν άνθρωπο ο οποίος, μολονότι προερχόταν από ταπεινή οικογένεια, κατάφερε να εισέλθει στους κόλπους των ευγενών Τράο, αλλά, ουσιαστικά, χωρίς να ενσωμαGiοvanni Verga τωθεί ποτέ στον άγνωστο κόσμο τους. Βγάζοντας από τη δύσκολη θέση την ευγενούς καταγωγής, πλην όμως φτωχή Μπιάνκα Τράο, ύστερα από την αποκάλυψη της παράνομης σεξουαλικής συνεύρεσης με κάποιον άνδρα της τάξης της, ο Τζεζουάλντο δημιουργεί μαζί της μια νέα οικογένεια. Φαινομενικά είναι πλέον κι αυτός ένας Ντον –ένας Τράο–, αλλά στην ουσία τίποτε δεν επιβεβαιώνει ότι έχει ξεφύγει από την καταραμένη μοίρα των φτωχών. Τα υψηλά σαλόνια δεν αποδέχονται τον ταπεινό χαρακτήρα του, ούτε και το περήφανο σθένος του, που δεν συνάδει με τον έμφυτο σνομπισμό των ευγενών. Η τραγικότητα του Τζεζουάλντο θα διαφανεί απόλυτα στο τέλος του έργου, όταν ο ίδιος, έχοντας επίγνωση της επερχόμενης κατάληξης, θα ακολουθήσει, σαν τραγικός ήρωας, τον απονενοημένο δρόμο της αυτοκαταστροφής. Για πρώτη φορά, ίσως, ο Βέργκα απελευθερώνει, αν και με τρόπο τραγικό, το θυμικό των λαϊκών ανθρώπων, συνενώνοντάς το με έναν σκληρό, πλην γοητευτικά λυρικό γλωσσικό περίγυρο σε ένα έργο που θα γράψει ιστορία στην πορεία της σύγχρονης γραμματολογίας. Οι εμπνευσμένες από τις εναλλαγές της φύσης giovanni verga διακυμάνσεις της ψυχής, όπως περιγράφονται Μαστρο-Ντον στον Ντον Τζεζουάλντο, είναι που διαπότισαν το Τζεζουάλντο ερωτικό σύμπαν του D.H. Lawrence, ο οποίος Μτφρ: Έφη ανέλαβε να τον μεταφράσει σε υποδειγματικά Καλλιφατίδη αγγλικά και να ξεδιπλώσει τις ξεχωριστές λογοΕκδόσεις: Gutenberg τεχνικές του χάρες. Κανείς, άλλωστε, δεν ξεπέΣελ.: 430 Τιμή: €18,00 ρασε αυτόν το συναρπαστικό ήρωα και γνήσιο εκπρόσωπο του ευρωπαϊκού νατουραλισμού, σημείο αναφοράς για κάθε εκφραστική αναζήτηση στις γραμμές της ανθρώπινης μοίρας.

13.11.14 – lifo

AνεβαίνονταςτηΜεσογείων Λίγο πιο μακριά από το κέντρο της πόλης υπάρχει μια γειτονιά που ξεχειλίζει από ενέργεια και ζωντάνια.

Χολαργός

Από τη Lifo Team. Φωτό: Αλέξανδρος Ακρίβος

Juicy Grill

Κεραμεικού 2, Χολαργός, 215 5203201, facebook.com: JuicyGrill, www.juicygrill.gr

Χωμένο σ’ ένα μικρό στενάκι στον Χολαργό βρίσκεται ένα από τα καλύτερα και πιο δημοφιλή μπεργκεράδικα της πόλης. Από την ατμόσφαιρα και την εξυπηρέτηση του προσωπικού (πάντα χαμογελαστό και απόλυτα ενημερωμένο) μέχρι τις εξαιρετικές επιλογές για φαγητό, όλα μοιάζουν φροντισμένα στην εντέλεια. Ο κατάλογος περιλαμβάνει χορταστικά πιάτα για κάθε γούστο, όπως το λαχταριστό Midtown Burger (διπλό μοσχαρίσιο μπιφτέκι, διπλό τυρί τσένταρ, iceberg, ντομάτα, κέτσαπ και μαγιονέζα) ή το Soprano Burger (εμπνευσμένο από την ομώνυμη θρυλική σειρά του HBO) που αποτελείται από σπιτικό spicy coleslaw, beef burger, μοτσαρέλα, παστράμι και μουστάρδα Dijon σε ψωμάκι μπριος. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τη φοβερή barbeque sauce που συνοδεύει αρκετά από τα πιάτα και τις καλοψημένες μπριζόλες. Extra tip:Από γλυκά, δοκιμάστε οπωσδήποτε το μπράουνι με φιστικοβούτυρο.

72 lifo – 13.11.14

Blue Peach

25ης Μαρτίου 5, 210 6549139, facebook.com/BluePeach

Ένα από τα πιο διαχρονικά στέκια του Χολαργού (πρωτοάνοιξε τις πόρτες του το 1993), είναι κάτι παραπάνω από ένα συνοικιακό καφέ-μπαρ. Μικρό, ζεστό, με ατμοσφαιρικό φωτισμό και με το ξύλο να κυριαρχεί στο εσωτερικό του, δημιουργεί μια αίσθηση γλυκιάς θαλπωρής. Οι καλοδιαλεγμένες μουσικές επιλογές του κινούνται κατά κύριο λόγο μεταξύ φανκ, σόουλ και τζαζ ρυθμών. Extra tip: Τα καθαρά ποτά και οι καλές τιμές.

Bootleg

Φανερωμένης 8, 210 6511288, facebook.com/pages/Bootleg-Athens

Η ζεστή ατμόσφαιρα και το γνώριμο ύφος του Bootleg συνεχίζουν να σας υποδέχονται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, προσφέροντας από νωρίς το πρωί άρωμα Βενετίας του Caffe Del Doge, ποικιλία γεύσεων από τον «Δρόμο του Τσαγιού» και ξεχωριστά ροφήματα που συνδυάζουν τη σοκολάτα με τον καφέ. Η πίτσα με ιταλικό ζυμάρι, τα club sandwiches, τα χοτ-ντογκ και οι σαλάτες συνοδεύονται από αποκλειστικές ετικέτες κρασιού Ελλήνων παραγωγών καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Μεγάλη ποικιλία από classic, greek αλλά και μοναδικά signature cocktails με αποκλειστικές συνταγές του Bootleg (Lucky Number 8, Kentucky Roots, Bootleg Margarita) ξεκινούν να σερβίρονται από νωρίς το απόγευμα και συνεχίζουν μέχρι αργά το βράδυ («After Office Time», 18:00-21:00, Δευτ. έως Παρ., 6 ευρώ όλα τα κοκτέιλ). Extra Tip: To Bootleg δίνει έμφαση στην καλή μουσική και δημιουργεί events με καταξιωμένους DJs και μουσικούς παραγωγούς (Monsieur Minimal, Μιχάλης Δέλτα, Cayetano) αλλά και με γνωστούς ραδιοφωνικούς παραγωγούς.

αφιερωμα Xoλαργός

White Spoon

Λεωφ. Μεσογείων 234 & Βεντούρη 1, Χολαργός, 210 6533645, facebook.com/ WhiteSpoongr

Νεανικό και μοντέρνο στέκι του Χολαργού που στόχο έχει να ικανοποιήσει κάθε σας επιθυμία χάρη σ’ αυτή την τόσο ταλαντούχα ομάδα που κρύβεται πίσω του και φροντίζει κάθε λεπτομέρεια, από τον εξαιρετικό καφέ, μέχρι τα μοναδικά κοκτέιλ και τα ιδιαίτερα πιατάκια που δημιουργούνται στην κουζίνα του. Ένα από τα πιο δυνατά σημεία του White Spoon είναι το μικρό, αλλά εύστοχο μενού για το brunch του Σαββάτου και της Κυριακή που δημιουργήθηκε λαμβάνοντας, φυσικά, υπόψη τις επιθυμίες των πελατών. Scrambled eggs με φρυγανισμένο ψωμί, σπανάκι, τοματίνια και μπέικον, απολαυστικό και παραδοσιακό Whitespoon Breakfast με δύο τηγανητά αυγά πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί, μανούρι, μπέικον και ρόκα πάνω σε ντομάτα, μπολ με γιαούρτι, μέλι και φρούτα εποχής, μπουκιές τραγανών δημητριακών, pancakes με σοκολάτα, μπανάνα ή μέλι και φρούτα εποχής είναι μόνο μερικές από τις επιλογές που σας περιμένουν κάθε Σαββατοκύριακο από τις 11:00 μέχρι τις 16:00. Στα συν, οι μουσικές επιλογές που επιλέγουν οι DJs και το εξαιρετικό service.

13.11.14 – lifo

Floyd

Περικλέους & Κεραμεικού, Χολαργός, 210 6565115, facebook.com: floyd, www.floyd.gr

To concept του Floyd δίνει έμφαση στο καλό, αλλά όχι ακριβό κρασί. Πώς ακριβώς επιτυγχάνεται αυτό; Η wine list του Floyd συνοδεύεται από ένα εξαιρετικό μενού που επιμελείται καθημερινά ο σεφ Γιώργος Λέκκας, όπου ξεχωρίζουν πολλά πιάτα, όπως το ταρτάρ σολομού ή τα πλατό τυριών και αλλαντικών με κλασικές γεύσεις που ταιριάζουν και αναδεικνύουν τα κρασιά. Εκτός από τη wine list και το μενού που τη συνοδεύει, μπορεί κανείς να δοκιμάσει burgers, finger food και ποικιλίες καφέ, όπως ο ναπολιτάνικος (100% arabica kimbo). Τα κοκτέιλ φέρουν την υπογραφή του γνωστού, πολυβραβευμένου bartender Aristotelis που δημιουργεί τις ολοδικές του συνταγές.

αφιερωμα Xoλαργός

Τσιπουρίτο

Αγαμέμνονος 23, Χολαργός, 210 6511307

Παραδοσιακό τσιπουράδικο που προσφέρεται για παρεΐστικες καταστάσεις και «μεζεδοποτάκια». Στο Τσιπουρίτο θα βρείτε καλό, προσεγμένο και ποιοτικό φαγητό που συνδυάζεται ιδανικά με εκλεκτά αποστάγματα. Το μενού είναι πλήρως ανανεωμένο και προσφέρει ωραίους μεζέδες και πρωτότυπα πιάτα, όπως η χοιρινή πρασοτηγανιά με σέλινο και κεφαλοτύρι. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το ποτό τσιπουρίτο που σερβίρει αντί τσίπουρου. Extra tip: Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή σας περιμένει με ζωντανή μουσική υπό τους ήχους του μπουζουκιού και της κιθάρας.

Φυσαρμόνικα Μεζεδοποτείον

l l

My Place

25ης Μαρτίου 22, 210 6519301, fb: My Place

Ζεστό και φιλόξενο all day bar που αναδίδει μια ατμόσφαιρα η οποία σε κάνει να νιώθεις ό,τι λέει το όνομά του: πως βρίσκεσαι σε ένα μέρος δικό σου, σαν στο σπίτι σου. Ανοιχτό από το πρωί με καλό καφέ, φρέσκους χυμούς, milkshakes σε διάφορες γεύσεις, σπιτικά γλυκά, απολαυστικά σάντουιτς, καταπληκτική πίτσα, που θεωρείται η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού κ.ά., το βράδυ δίνει τη σκυτάλη στα πεντακάθαρα ποτά και στα δροσερά κοκτέιλ. Το δυνατό σημείο του My Place είναι τα πολύ πετυχημένα μουσικά πάρτι και οι live βραδιές. Από ελληνικές κι έντεχνες βραδιές μέχρι events με πολλή ροκ μουσική, θα βρείτε σίγουρα μία μέρα που να σας ταιριάζει.

74 lifo – 13.11.14

Λεωφ. Μεσογείων 180, Χολαργός, 210 6564388, facebook.com: fysarmonika

Η φυσαρμόνικα είναι ένα μικρό πνευστό μουσικό όργανο που παράγει τέλειους, αρμονικούς ήχους. Σε μια τέτοια, τέλεια αρμονία λειτουργεί και η ομάδα αυτού του μικρού εξαιρετικού μεζεδοπωλείου που άνοιξε πρόσφατα τις πόρτες του στον Χολαργό. Ξύλινα τραπεζάκια και πέτρινο δάπεδο δίνουν το στίγμα στην ατμόσφαιρα, ενώ η κουζίνα του σερβίρει συνεχώς απολαυστικά και οικονομικά μεζεδάκια, όπως το σαγανάκι από φορμαέλα Αράχωβας με δημητριακά, χαρουπάλευρο και γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο ή οι τρομερές πατατόφλουδες με κρεμμυδάκι, ψιλοκομμένη ντομάτα και σάλτσα γιαουρτιού. Extra tip: Σας περιμένει ανοιχτό από το πρωί με καφέ και ιδιαίτερα πρωινά.

TAste of the week ωραίο κάπνισμα και ταίριαζε με τη γλύκα του παντζαριού (€10,50). Ο μπακαλιάρος σιγομαγειρεύτηκε υπομονετικά σε ελαιόλαδο με χαμηλή θερμοκρασία και έδεσε με παχύρρευστο ζωμό χορταρικών από την Κρήτη, κρέμα πατάτας και σταφίδες κονσομέ (€24). Ενδιαφέρουσα ήταν η διακριτική πικράδα των χόρτων που ισορροπούσε όμορφα με τη γλύκα της σταφίδας. Εξαιρετικό ήταν το μοσχάρι, μαγειρεμένο σε κενό αέρος στους 58 βαθμούς, περιχυμένο με γλασέ κρεμμυδάκια, χυμό μαϊντανού και υπέροχη μπαχαρένια σάλτσα κοκκινιστού. Το κρέας, όμορφα μελωμένο, απογειωνόταν από την ευωδιαστή σάλτσα. Εύγε, σεφ! Το αλλιώτικο γαλακτομπούρεκο (€9) που ήρθε να βάλει τη γλυκιά του σφραγίδα ήταν ένα ποίημα. Τραγανά καραμελωμένα φύλλα κρούστας, Sabayon βουτύρου και παγωτό από κατσικίσιο γάλα, που στην καρδιά του έκρυβε ένα μικρό ζελεδάκι μελιού, το οποίο άφηνε τη γλύκα του στην επίγευση. Άξιο μνείας είναι το κοκτέιλ που ετοιμάζει στο μπαρ ο άξιος Χρήστος Καλαϊτζής. Εντυπωσιακό σε εμφάνιση όσο και σε γεύση το Sparkling Salmon, με προσέκο αρωματισμένο με σολομό, bitter από δεντρολίβανο με κανέλα, εσάνς από αβοκάντο με κόκκινο ξηρό βερμούτ και κλωναράκι θυμάρι. ☛ La Terrasse, ξενοδοχείο Πεντελικόν, Δηληγιάννη 66, 210 6281400

Από την Κρήτη στην Κάσο Με άρωμα Κρήτης από τον νέο σεφ του Terrasse και κασιώτικα πιάτα στον Μπακαλόγατο. à votre santé! Από τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου και για όλη την εβδομάδα στο Ηeteroclito cave & bar à vin θα έχετε τη δυνατότητα να δοκιμάσετε κρασιά από την κορυφαία οινική περιοχή του πλανήτη, τη Βουργουνδία, και συγκεκριμένα από τα καλύτερα κτήματα όπως τα J. Drouhin, Regnard, Serafin, Leroy. Ελλάς-ΓαλλίαΣυμμαχία, λοιπόν, με κέφια για μεγάλες οινοποσίες!

r Μπακαλόγατος:

Με ποιότητα στη γεύση που διαρκεί. Πολλές φορές αισθά-

ηeteroclito cave & bar à vin Φωκίωνος 2 & Πετράκη (απέναντι από τη Μητρόπολη) www.heteroclito.gr Δευτέρα-Σάββατο από τις 12:30 Κυριακή από τις 17:00

La Terrasse: Η παράδοση συναντά τις σύγχρονες τεχνικές. Τα πρώτα δείγματα μαγειρικής γραφής της νέας εποχής των εστι-

Βγες

aπο τη νικη μηταρεα

επιτέλους

ατορίων του ξενοδοχείου Πεντελικόν δίνει μέσα από το εστιατόριο La Terrasse ο σεφ Γιώργος Στυλιανουδάκης. Ο νέος executive chef του Πεντελικόν ήρθε με μεταγραφή από το γνωστό εστιατόριο «Αυλή» του Ρεθύμνου, έχοντας «χτίσει» ένα καλό όνομα στα εστιατόρια της Κρήτης. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στη φρέσκια πρώτη ύλη, και ιδιαίτερα σε αυτήν που έχει κρητικό διαβατήριο. Το μαγειρικό του στίγμα δίνεται από τον συνδυασμό της καλής πρώτης ύλης με τις ιδιαίτερες τεχνικές, οι οποίες έχουν καταβολές που ξεκινούν από τα γαλλικά διδάγματα και φτάνουν έως τις παρυφές της μοριακής κουζίνας. Η σάλα αποπνέει κλασική αισθητική άλλων εποχών, με το πιάνο με ουρά και τις μελωδίες του και τους γυάλινους θόλους La Terrasse που επιτρέπουν στο βλέμμα τα ταξιδεύει στον ουρανό. Τα προϊόντα της ελληνικής γης μεταμορφώνονται με τέχνη σε εξαιρετικές γευστικές δημιουργίες. Αρχή με amuse-bοuche, το καλωσόρισμα του σεφ, που σε βάζει στο κλίμα της μαγειρικής του. Τραγανή γκοφρέτα με σαφράν, μαύρος ταραμάς, χώμα από άγριο μανιτάρι και επάνω ελιά μανιταριού γεμισμένη με πραλίνα μανιταριού με βιολογικό φουντούκι. Ένα ωραίο παιχνίδι γεύσεων και υφών που ανοίγει την πόρτα της όρεξης. Συνέχεια με αρωματικά βραχάκια κρητικής γραβιέρας, κρέμα κρητικής γραβιέρας σε τραγανή κρούστα και από πάνω υπέροχα αρωματισμένα σπαράγγια που συνοδεύονται με απαλή κρέμα τρούφας, ενώ το πιάτο ενισχύεται τη στιγμή που έρχεται στο τραπέζι με τσιπς φρέσκιας τρούφας (€12,50). Άψογη τεχνική και γεύση φινετσάτη, όπου η πληθωρική γραβιέρα συναντά στον ουρανίσκο τη μαγεία της τρούφας. Ένα διαφορετικό ταξίδι στα βουνά της Μεγαλονήσου. Η σαλάτα ήταν ένας όμορφος μπαξές με πουρέ παντζαριού, σέλερι, καρότο, φρέσκα λαχανικά και ζουμερή καρδιά ντομάτας που συνοδευόταν από φλούδα αφυδατωμένης πατάτας και χώμα ελιάς ραντισμένο με έξτρα παρθένο κρητικό ελαιLa Terrasse όλαδο (€10,50). Τρως πρώτα με τα μάτια και μετά με το στόμα. Ακολούθησε το παιχνίδι με τις διαφορετικές υφές του παντζαριού. Η σύνθεση περιλάμβανε κίτρινο παντζάρι, μαρέγκα κόκκινου παντζαριού, παντζάρι στον φούρνο με καπνιστό ξύγαλο στο κέντρο του πιάτου και φέτα τριμμένη. Απλώς υπέροχο! Τις γευστικές εντυπώσεις έκλεψε η γεύση του ξύγαλου που άφηνε ένα

μπίρα donkey Η μπίρα donkey με σήμα το γαϊδουράκι που παράγεται στη Σαντορίνη έχει αποκτήσει αρκετούς διψασμένους φανατικούς θαυμαστές, πράγμα που οδήγησε τη Ζυθοποιία Σαντορίνης στο να αναβαθμίσει το ζυθοβραστήριό της. Μεγαλύτερη παραγωγή φρέσκιας απαστερίωτης μπίρας που θα φτάνει πλέον και στην Αθήνα, καλύπτοντας τους μπιρόφιλους.

νομαι ότι έχω κόλλημα με την ηλικία των εστιατορίων. Δοκιμάζεις ένα καινούργιο μαγαζί με προσμονή και αν ικανοποιήσει τις προσδοκίες σου, αρχίζεις να αναρωτιέσαι αμέσως πόσο θα κρατήσει έτσι. Γιατί ξέρεις ότι από τις πλέον ευμετάβλητες καταστάσεις που γνωρίζεις είναι αυτές της ποιότητας και της απόδοσης των ελληνικών εστιατορίων. Οι σεφ κάνουν τους (γρήγορους) κύκλους τους, οι βοηθοί το ίδιο, οι προμηθευτές... Ασταθείς ισορροπίες που ανατρέπονται. Εν ολίγοις, το «φρέσκο» είναι καλό, αλλά αυτό που έχει αντέξει στον χρόνο είναι καλύτερο. Οι σκέψεις αυτές έρχοΜπακαλόγατος νται αβίαστα, έχοντας μόλις (ξανα)δοκιμάσει το φαγητό ενός εστιατορίου που έχει συμπληρώσει έξι χρόνια ζωής ως ελληνικό μεζεδοπωλείο, αλλά καταφέρνει και τώρα να σου δίνει την ίδια φρεσκάδα, την ίδια καλή διάθεση των ανθρώπων που το έχουν. Ο Μπακαλόγατος στην Κυψέλη, δημιούργημα ενός νεαρού ζευγαριού, του Γιώργου (στην κουζίνα) και της Φανής (στη σάλα), υπηρετεί με πάθος την καλή ελληνική κουζίνα, αυτήν που όταν τη δοκιμάσεις, αισθάνεσαι αβίαστα τη θαλπωρή του νόστιμου φαγητού. Όλα τα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν είναι στη θέση τους: η αναζήτηση καλής πρώτης ύλης που τηρεί την εντοπιότητα, ο μαγειρικός χειρισμός που δεν επιτρέπει άσκοπους πειραματισμούς να χαλάσουν τη δοκιμασμένη στα χρόνια προσέγγιση, το πάθος για το καλό αποτέλεσμα που διαισθητικά σχεδόν κρατά τις σωστές ισορροπίες. «Τη γεύση τη δίνει η φύση» συνηθίζει να λέει ο Γιώργος. Ο χώρος απλός, στην κλασική αισθητική γραμμή του σύγχρονου μεζεδοπωλείου, με λίγα τραπέζια στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη και άλλα τόσα στο εσωτερικό, το οποίο θερμαίνεται από την πατίνα του χρόνου και τη ζεστή υποδοχή των ανθρώπων του. Ο κατάλογος αποκαλύπτει την καταγωγή του σεφ Γιώργου Καντέλη από την Κάσο, με πολλές αναφορές και προτάσεις από την κασιώτικη παραδοσιακή κουζίνα, τις οποίες, αν ακολουθήσεις, δεν θα βγεις χαμένος. Το κασιώτικο «λαδοβρόχι» με ντομάτα, κάππαρη, θρούμπες, ανθότυρο και μπόλικο ελαιόλαδο (€5,5) απογειώνεται χάρη στην κασιώτικη κουλούρα με μαυροκούκι, που αποτελεί τη βάση της σαλάτας, αλλά και την εξαιρετική ποιότητα των υλικών που τη φτιάχνουν. Τα ντολμαδάκια που φτιάχνονται στο μικρό νησί των Δωδεκανήσων είναι θρυλικά για το πολύ μικρό τους μέγεθος και τη νοστιμιά τους. Όποια προσδοκία και να έχεις, τα κασιώτικα του Μπακαλόγατου θα την υπερβούν. Μινιατούρες μοσχαρίσιου κιμά, διπλωμένες υπομονετικά σε διαλεγμένο, τρυφερό αμπελόφυλλο και λουσμένες με αιγοπρόβειο βούτυρο (€11,5). Δυνατή και πλούσια γεύση που σε κρατά σε εγρήγορση έως ότου το βουνό από ντολμαδάκια στο πιάτο εξαντληθεί. Η σιτάκα, το τοπικό κρεμώδες τυρί, απογειώνει Μπακαλόγατος το επόμενο πιάτο, όπου συναντά τις μακαρούνες και το τσίκνομα κρεμμυδιού (€8) σε έναν συνδυασμό κλασικό, αλλά αξεπέραστο σε νοστιμιά. Το αποκορύφωμα του κασιώτικου ρεπερτορίου το συναντάς στο κασιώτικο πιλάφι (€12,50), όπου το ρύζι έχει βράσει σε ζωμό από κατσικάκι και αφού μελώσει ιδανικά σερβίρεται με ικανή δόση κανέλας, βουτύρου και συνοδεύεται από κοτόπουλο. Προτιμήστε την εκδοχή που στο πιάτο μπαίνει, αντί για κοτόπουλο, το κατσικάκι. Ο κατάλογος του Μπακαλόγατου δεν εξαντλείται στην Κάσο. Τα κρητικά κεφτεδάκια (€5,50) ήταν τραγανά και ευωδίαζαν δυόσμο. Η μελιτζάνα γιαρτουλού (€5,50) έβγαζε νόστιμες ισορροπίες με την ντοματένια σάλτσα και το γιαούρτι. Οι επιλογές που υπάρχουν είναι πολλές σε τοπικούς μεζέδες με ονομασία προέλευσης, κρέατα στη σχάρα και ψάρια, όταν το επιτρέπει ο καιρός. Ρωτήστε αν έχει κάτι ειδικό η κουζίνα, εμείς πετύχαμε ροΐκιο, το πραγματικό άγριο σταμναγκάθι που φτιάχνεται γιαχνί με κρεμμύδι, φρέσκια ντομάτα και πιπέρι. Ο Μπακαλόγατος είναι πραγματικά το διαμάντι της Φωκίωνος Νέγρη. Το μόνο πρόβλημα που έχεις είναι να τιθασεύσεις την αχαλίνωτη όρεξη που σου ξυπνά το φαγητό του. ☛ Μπακαλόγατος, Φωκίωνος Νέγρη 72, 210 8216598 13.11.14 – lifo

blend presents nick curly O Γερμανός DJ, παραγωγός και label owner αναλαμβάνει τη μουσική στο Pixi υπό τη συνοδεία των Manolaco και Tap.

aπο τhν κατερινα ηλιακη

Νύχτες

Αθήνα

15/11, 23:00, Pixi, Ευμολπιδών 11, Γκάζι, 210 3423751

76 lifo – 13.11.14

Earthless

¶ Live: Earthless, 12/11, 21:00, An Club, Σολωμού 13, 210 330 5056, €18. Στις 12 Νοεμβρίου οι Earthless έρχονται για πρώτη φορά στη Αθήνα. Το instrumental trio ξεκινάει από το Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια και καταλήγει στη σκηνή του An Club για μία μοναδική εμφάνιση. Οι Earthless σχηματίστηκαν το 2001 και μέχρι το 2005 είχαν κυκλοφορήσει τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο «Sonic Prayer». Ακολούθησαν τρία ακόμα άλμπουμ, με το τελευταίο, «From the Ages», να λαμβάνει πολύ καλές κριτικές. Ξεχωρίζουν για τις ψυχεδελικές συνθέσεις που θυμίζουν Led Zeppelin, Monkey3 και Cream, τα εντυπωσιακά σόλο από τον κιθαρίστα τους Isaiah Mitchell και τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα live αποτελεί η κυκλοφορία τους «Live at Roadburn» που ηχογραφήθηκε στο ομώνυμο φεστιβάλ και παρουσιάζει την μπάντα στη σκηνή χωρίς να γνωρίζει ότι ηχογραφείται. Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Tuber, η instrumental rock μπάντα από τις Σέρρες. Έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο τους EP, ενώ τον Δεκέμβριο πρόκειται να κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο «Desert Overcrowded». ¶ Party: Martin Garrix, 15/11, 23:00, Gazi Music Hall, Ιερά Οδός 7-13, 210 3428055, €3545. O Martin Garrix έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στη σκηνή του Gazi Music Hall. Το Σάββατο 15 Νοεμβρίου ένας από τους νεαρότερους παραγωγούς της διεθνούς σκηνής κάνει μια μικρή στάση στην Ελλάδα στο πλαίσιο της περιοδείας του. Ο Ολλανδός έφηβος ξεκίνησε να παίζει μουσική από 13 χρονών και σήμερα ανήκει στο δυναμικό της δισκογραφικής εταιρείας Spinnin’ Records. H πρώMartin Garrix τη του εμφάνιση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή ενός κλαμπ στο Άμστερνταμ. Για αρκετό καιρό το πρωί πήγαινε στο σχολείο και τα βράδια εμφανιζόταν σε διάφορα τοπικά κλαμπ. Δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε ένα remix στο κομμάτι «Tonight» του Enrique Iglesias, που τον έκανε ευρέως γνωστό. Σε σύντομο χρονικό διάστημα προχώρησε στην πρώτη του κυκλοφορία «Error 404» αλλά και σε συνεργασίες με ονόματα όπως οι Sidney Samson και Julian Jordan. Πέρσι δημιούργησε το κομμάτι «Animals» που του χάρισε την πρώτη θέση στο Beatport Top Songs Chart, ενώ ακολούθησε το remix του «Project T» και η συνεργασία του με τον Jay Hardway. Σήμερα είναι μόλις 18 χρονών, δημιουργεί διαρκώς καινούργια κομμάτια και ταξιδεύει στον κόσμο παίζοντας ηλεκτρονική μουσική σε σημαντικά μουσικά φεστιβάλ και events. ¶ Festival: π04: Phormix meets π, DVS1, Morah, 3.14, 16/ 11, μετά τα μεσάνυχτα, six d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, 210 3210510, €8. Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου οι ομάδες π και Phormix διοργανώνουν ένα πάρτι με τον DVS1 ή, αλλιώς, Zak (Devious One). Πρόκειται για έναν από τους πιο περιζήτητους Αμερικανούς DJs που επιδίδεται σε πολύωρα sets, παίζοντας μουσική για 8 με 11 ώρες. Κάνει συχνές εμφανίσεις, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία, συνδυάζοντας την techno με τη house μουσική σε κάθε του εμφάνιση. Είναι συλλέκτης βινυλίων και η συλλογή του περιλαμβάνει πάνω από 10.000 δίσκους. Παίζει μουσική για περισσότερο από 20 χρόνια, έχει συνεργαστεί με τον Ben Klock και τη δισκογραφική του Klockworks, ενώ στον ίδιο ανήκουν τα labels Hush και Mistress. Στην τρίτη του εμφάνιση στη Αθήνα θα τον συνοδεύσουν οι residents των Phormix και π πάρτι, Morah και 3.14. O Morah παίζει μουσική από 16 χρονών και είναι ο ιδρυτής των Phormix πάρτι. Του αρέσουν οι πειραματισμοί, κινείται κυρίως ανάμεσα σε techno, electro και house μουσικές επιλογές και θα αναλάβει το άνοιγμα της βραδιάς με τη βοήθεια του Alex που είναι DJ, παραγωγός και ιδρυτής των π πάρτι. Τα sets του περιλαμβάνουν από acid των ’90s, industrial και deep ακούσματα, μέχρι πιο επεξεργασμένους ήχους της σύγχρονης πειραματικής σκηνής. DVS1

Αρισμαρί & Αβάρσαμο Σύρου 13-15, Γαλάτσι, 210 2923401, www.arismari-avarsamo.gr facebook: ΑΡΙΣΜαΡί-ΑΒάΡΣαΜΟ

Πριν από λίγες ημέρες γιόρτασε τα πρώτα του γενέθλια και συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο και μεράκι να χαρίζει μοναδικές γευστικές εμπειρίες, βγαλμένες από την Κρήτη και την ελληνική ύπαιθρο. Οι βραβευμένοι σεφ σας προτείνουν μια σειρά από πλούσιες, παραδοσιακές συνταγές που προσφέρουν μια διαφορετική μαγειρική οπτική. Από τα κοπανάκια κοτόπουλου με σος μπάρμπεκιου μέχρι τα πλευρώτους σχάρας με σκορδόλαδο και βαλσάμικο και από το σύγκλινο Κρήτης με στάκα και αυγά μέχρι τη χοιρινή τηγανιά, οι επιλογές είναι πολλές κι έχουν άρωμα από αρισμαρί και αβάρσαμο. Στα συν, το φιλικό κλίμα και τα διάφορα events με ζωντανή μουσική που διοργανώνει κατά καιρούς.

ΓΕΥΣΗ news

hot spot ΚαλαμάκιΛαμπρινάκι

Τραλλέων 67, πλ. Αγίου Ανδρέα, Λαμπρινή, 210 2222667, www. kalamakilambrinaki. gr, facebook.com/ pages/Κalamaki-Lambrinaki Έχει τραβήξει την προσοχή χάρη στη μοναδικότητά του και στο μεράκι των ανθρώπων του. Ο παραδοσιακός χαρακτήρας του και η πρωτότυπη διακόσμηση δημιουργούν ένα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον. Αυτό, όμως, που πραγματικά θα σας κερδίσει είναι η κουζίνα του. Φρέσκα υλικά και κρέατα σε συνδυασμό με σωστό ψήσιμο χαρίζουν μοναδικές γεύσεις. Ολόφρεσκες τηγανητές πατάτες, τηγανητά κολοκυθάκια, ντοματοκεφτέδες από ντοματίνια Σαντορίνης, χορταστικές μερίδες κρεάτων και απολαυστικά τυλιχτά είναι μερικές από τις επιλογές.

New Orleans Burgers Περικλέους 42, Μαρούσι, 213 0332032, facebook: neworleansburgers Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που η Νέα Ορλεάνη συνάντησε το Μαρούσι... γευστικά τουλάχιστον! Υπεύθυνο γι’ αυτή την πρωτότυπη συνάντηση είναι το New Orleans Burgers που προσφέρει καθημερινά αυθεντικές γεύσεις, άριστης ποιότητας. Ολόφρεσκος μοσχαρίσιος κιμάς, ψωμί ημέρας και σπιτικές σάλτσες δημιουργούν πεντανόστιμα burgers, σαν το Katrina Classic, το Hangover Blues και το Veggie Βurger. Αν επισκεφτείτε το New Orleans Burgers δοκιμάστε και τα τέλεια milkshakes.

El Presidente Πανόρμου 18, Αιγάλεω, 210 5903545, elpresidente.gr, facebook.com/ elpresidentegr Μια ανακαινισμένη μονοκατοικία, όπου vintage πινελιές μπερδεύονται με μοντέρνα στοιχεία και φτιάχνουν έναν ξεχωριστό χώρο. Αυτό είναι το El Presidente, που οι άνθρωποί του το έχουν φροντίσει άψογα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Το El Presidente αγαπά τους πειραματισμούς κι αυτό φαίνεται και στους καφέδες, τις σοκολάτες και τα εξαιρετικά κοκτέιλ που δημιουργούν bartenders γεμάτοι φαντασία. Extra tip: Μουσικές που θα σας ταξιδέψουν.

Πλαστελίνη live @ Melouk

Την Πέμπτη 20 /11, στις 21:0 0, η Πλαστελίνη θα αφήσει στο M elouk το πολύχρωμ ο μουσικό τη ς στίγμα με funk soul και acid jazz με af ro-πνευστά, έντονους ρυθμ ούς, δεξιοτεχν ικά σόλο και jazz αρμονίες, τόσο σε origin al τραγούδια τους όσο και σε επιλεγμένε ς διασκευές, προκαλώντας χαμόγελα ευ φορίας και έντονη διάθεσ η για χορό. Melouk, Κολοκο τρώνη 5, Χαλά νδρι, 210 6824600 www.melouk.g r

ΤΑyΡΟΣ Αν σας έχουν κουράσει η μιζέρια και η εμμονή των γύρω σας σχετικά με το πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες διαβίωσής μας, ήρθε μάλλον η στιγμή να απομακρυνθείτε από κάθε είδους τέτοιες νοοτροπίες και κολλήματα, ώστε να καταφέρετε να ανασάνετε και να πορευθείτε δίχως να κουβαλάτε στους ώμους σας όλο αυτό το βάρος της σίγουρης ήττας που προσπαθούν να σας φορτώσουν οι άλλοι. Όσοι έχετε γεννηθεί μέσα στο δεύτερο δεκαήμερο, θα πρέπει να χειριστείτε με αρκετή διπλωματία και σύνεση την κατάσταση, γιατί το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε είναι να στρέψετε την προσοχή όλων προς το μέρος σας. Στον οικονομικό τομέα, αν καταφέρετε να κρατήσετε μια συντηρητική συμπεριφορά, θα μπορέσετε να ξεπεράσετε το δύσκολο αυτό διάστημα με μια σχετική άνεση, καθώς θα είστε σε θέση να αντεπεξέλθετε σε κάποιες από τις υποχρεώσεις που σας κυνηγούν κι έχετε χάσει τον ύπνο σας τον τελευταίο καιρό, οπότε μη δυσανασχετείτε που δεν θα μπορέσετε να υλοποιήσετε κάποιες αγορές για την προσωπική σας ευχαρίστηση.

ΔiΔΥΜΟΙ Η σύνοδος Άρη-Πλούτωνα μέσα στις

ΚΑΡΚiΝΟΣ Παρόλο που σας έχει πλημμυρίσει ένα κύμα ενθουσιασμού, θα μπορούσατε να είστε ακόμη πιο ευτυχισμένοι, αν είχατε τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης, καθώς όμως υπάρχουν πολλοί εξωγενείς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη των γεγονότων, μη σπαταλάτε αδίκως ενέργεια προσπαθώντας να αλλάξετε κάτι που δεν είναι στο χέρι σας. Ένα άτομο από το περιβάλλον σας για το οποίο τρέφετε μεγάλο σεβασμό πιθανόν να σας απογοητεύσει μέσα στις επόμενες μέρες, καθώς θα νιώσετε την ανάγκη να εξωτερικεύσετε τις σκέψεις και να μοιραστείτε μαζί του αυτά που σας προβληματίζουν, αλλά, δυστυχώς, δεν θα υπάρξει ανταπόκριση από την πλευρά του. Ξαναπροσπαθήστε κάποια άλλη στιγμή που ίσως να μην είναι και ο άλλος τόσο βυθισμένος στα δικά του προβλήματα, ώστε να μπορέσει να σας ακούσει με την ανάλογη προσοχή.

ΛeΩΝ Εκεί που θα πιστεύετε, στην αρχή της εβδομάδας, ότι είστε σε οικονομικό αδιέξοδο και πως δεν μπορείτε να πάτε βήμα παρακάτω, ένα καινούργιο δεδομένο θα αλλάξει εντελώς την πορεία των πραγμάτων και θα καταφέρετε να βγείτε από αυτήν τη δύσκολη φάση, έστω και στο παρά πέντε. Μη χάνετε τις ελπίδες σας και μην αισθάνεστε μονίμως εγκλωβισμένοι στα γεγονότα αν κάποια σχέδια που είχατε στο μυαλό σας δεν έχουν πραγματοποιηθεί, προτού καν εξετάσετε όλες τις δυνατές λύσεις που υπάρχουν. Δεν υπάρχει λόγος να απογοητεύεστε, ειδικά αν δεν είχατε εξετάσει προσεκτικά όλες τις λεπτομέρειες, γιατί σας δίνεται η ευκαιρία να αναθεωρήσετε τα δεδομένα και να ξανακάνετε τις προσπάθειές σας με πιο εμπεριστατωμένη άποψη πλέον. Μην παίρνετε βιαστικές αποφάσεις, ώστε να φτάσετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα δίχως απώλειες.

ΠΑΡΘeΝΟΣ Ένας καταιγισμός ιδεών θα είναι το χαρακτηριστικό της εβδομάδας και δεν θα ξέρετε από πού να ξεκινήσετε να πραγματοποιείτε αυτά που σκέφτεστε και πού να καταλήξετε. Κάντε ένα οικογενειακό συμβούλιο αν θέλετε και μια δεύτερη γνώμη γι’ αυτά που σκοπεύετε να πραγματοποιήσετε, γιατί μπορεί να ακούσετε κάτι που θα σας βοηθήσει πραγματικά να ξεμπλοκάρετε. Με την επιρροή της Σελήνης θα νιώσετε έντονα την ανάγκη να επαναξιολογήσετε φιλικά σας πρόσωπα και να δείτε τις πραγματικές βλέψεις του καθενός μέσα από άλλο πρίσμα. Ίσως η νέα οπτική που θα έχετε να σας πληγώσει, αλλά θα σας βοηθήσει ώστε να γνωρίζετε από δω και πέρα πού βαδίζετε και, το κυριότερο, να μην τρέφετε αυταπάτες. Η συμβουλή ενός κοντινού σας προσώπου θα σας βοηθήσει ώστε να αποδεσμευτείτε μια ώρα αρχύτερα από σχέσεις και καταστάσεις που σας ρουφούσαν την ενέργεια στο έπακρο.

ΖΥΓoΣ Κάποια ξαφνικά έξοδα θα σας προκαλέσουν αρκετή πίεση στον τομέα των οικονομικών και θα χρειαστεί ίσως να κάνετε ορισμένες θυσίες ώστε να σώσετε την κατάσταση. Προτού κάνετε βιαστικές κινήσεις που δεν πρόκειται να σας οδηγήσουν πουθενά, ενημερωθείτε από κάποιον εμπειρογνώμονα για το πώς θα πρέπει να κινηθείτε στο εξής. Η σύνοδος Άρη-Πλούτωνα θα σας προκαλέσει μια ασυμβίβαστη διάθεση σε σχέση με τα επαγγελματικά σας και θα νιώσετε την ανάγκη να ασχοληθείτε με κάτι που θα σας γεμίζει περισσότερο. Αν δεν έχετε κάποια ιδέα στα σκαριά ή μια νέα επαγγελματική πρόταση που θεωρείτε πως θα σας εξιτάρει, προσπαθήστε να κάνετε τη ρουτίνα σας πιο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική και το, κυριότερο, επανεκτιμήστε το γεγονός ότι δουλεύετε, γιατί για κάποιους άλλους το θέμα της εργασίας είναι όνειρο απατηλό.

ΣΚΟΡΠΙoΣ Με τον Πλούτωνα να επηρεάζει τον τομέα της προσωπικής αλλά και επαγγελματικής σας κατάστασης, θα έχετε την εντύπωση πως ό,τι και να κάνετε, θα είναι όλα εναντίον σας και η κάθε σας κίνηση, μάταιη. Μη δίνετε παραπάνω σημασία σε αυτό που αισθάνεστε γιατί σίγουρα θα είναι παροδικό, συνεχίστε την προσπάθεια και μην το βάζετε κάτω με τις πρώτες αναποδιές. Το ενδεχόμενο να κάνετε εσείς κάποιο λάθος λόγω βιασύνης το έχετε σκεφτεί; Η αναποφασιστικότητα κάποιων ατόμων από το επαγγελματικό σας περιβάλλον θα σας προκαλέσει μεγάλη αγανάκτηση και θα σας οδηγήσει μέχρι και στη σκέψη να παραιτηθείτε! Μη δίνετε συνεχώς προτεραιότητα στους άλλους στο θέμα της λήψης αποφάσεων και προκειμένου να εκραγείτε, πάρτε κι εσείς πρωτοβουλίες.

ΤΟΞoΤΗΣ Αν και θα είναι αρκετά βατή η εβδομάδα για εσάς τους Τοξότες και θα καλύψετε πολλές υποχρεώσεις σε σχέση με τα οικονομικά σας, το μυαλό σας θα είναι στο πώς θα

καλύψετε τις επόμενες. Αν δεν καταφέρετε να παίρνετε λίγη χαρά και κουράγιο από τα θετικά βήματα που γίνονται (ας είναι και μικρά), τότε είστε καταδικασμένοι να ζείτε μες στην αγωνία και την ανασφάλεια συνεχώς, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η υγεία σας σε μεγάλο βαθμό. Στον ερωτικό τομέα, θα υπάρχει μια σχετική ένταση τις επόμενες μέρες εξαιτίας της τάσης σας να μη δείχνετε περισσότερη ευαισθησία σε θέματα που είναι σημαντικά για το έτερόν σας ήμισυ σας και αν δεν βρείτε τρόπο να εκφράσετε τα συναισθήματά σας, μάλλον δε θα έχετε και πολύ μέλλον μαζί... Οργανώστε μια ρομαντική βραδιά προς τα μέσα της εβδομάδας και προσπαθήστε να ξυπνήσετε τα ένστικτα του συντρόφου σας, γιατί ίσα που προλαβαίνετε…

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από τη Μαριβίκυ Καλλέργη.

ΑΙΓoΚΕΡΩΣ Η σύνοδος Ήλιου-Άρη μέσα στις επόμενες μέρες θα προκαλέσει έντονα επίπεδα ενέργειας και αν δεν είστε προσεχτικοί στις αντιδράσεις σας και κυρίως στα λόγια σας, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστροφικό. Ο αυξημένος εγωισμός σας ίσως να βγάλει στην επιφάνεια την επιθετική πλευρά του εαυτού σας και το γεγονός πως δεν θα δέχεστε ούτε μύγα στο σπαθί σας θα σας δημιουργήσει κάποια προβλήματα στον τομέα της εργασίας, οπότε φροντίστε να κουμαντάρετε τα νεύρα σας και προσέξτε ιδιαιτέρως τη συμπεριφορά σας απέναντι σε αφεντικά και προϊσταμένους, ώστε να αποφύγετε τα χειρότερα. Κατάλληλες μέρες για να ξεκινήσετε ένα πρόγραμμα για τη βελτίωση της φυσικής σας κατάστασης, ώστε να καταφέρετε να εκτονώσετε την ενέργειά σας με κάθε τρόπο, αλλιώς, αν την καταπιέσετε, υπάρχει κίνδυνος να αρρωστήσετε. Ενισχύστε τον οργανισμό σας με βιταμίνες που θα σας βοηθήσουν να αποβάλετε την ένταση και το άγχος και θα συμβάλουν στην ενίσχυση της πνευματικής σας διαύγειας. ΥΔΡΟΧoΟΣ Αρκετά ευοίωνη η κατάσταση στον τομέα των οικονομικών και θα καταφέρετε να αυξήσετε το εισόδημά σας είτε λόγω κάποιας προαγωγής ή μιας δεύτερης απασχόλησης, οπότε θα είστε πλέον σε θέση να βάλετε μια τάξη στις υποχρεώσεις σας αλλά και να πραγματοποιήσετε ορισμένες αγορές για το σπίτι και την οικογένεια. Προσπαθήστε να είστε συγκρατημένοι στα έξοδα που θα κάνετε, ώστε να διατηρήσετε τον προϋπολογισμό σας σε φυσιολογικά επίπεδα. Με την Αφροδίτη να αναζωογονεί τον τομέα της φιλίας, θα σας δοθεί η ευκαιρία να συναντήσετε φιλικά σας πρόσωπα με τα οποία είχατε αρκετά χρόνια ίσως να βρεθείτε και θα νιώσετε αρκετή νοσταλγία για τα όμορφα χρόνια που περάσατε όλοι μαζί. Για τους ελεύθερους και ειδικά του τρίτου δεκαήμερου πιθανόν να προκύψει κι ένα ρομαντικό ειδύλλιο ή να αναζωπυρωθεί ο έρωτας με ένα παλιό σας φλερτ.

☛

επόμενες μέρες θα προκαλέσει ακόμα πιο έντονα το ενδιαφέρον γύρω από οικονομικά και αισθηματικά ζητήματα που θα βγουν στην επιφάνεια και θα σας απασχολήσουν με μεγάλη ένταση, γι’ αυτό μην παρασύρεστε από τις θετικές εξελίξεις της κατάστασης, καθώς υπάρχουν ζητήματα που ενώ τα θεωρούσατε λυμένα, θα κάνουν την εμφάνισή τους και δεν θα ξέρετε πώς να τα αντιμετωπίσετε. Η αίσθηση που θα έχετε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πως είστε κολλημένοι όλη την ώρα σε ένα γραφείο και πως η εργασία σας είναι αρκετά μονότονη θα σας δημιουργήσει μια έντονη ανησυχία και μια διάθεση να ασχοληθείτε με κάτι διαφορετικό, αλλά ευτυχώς θα είναι παροδική, οπότε μη βιαστείτε να πάρετε αποφάσεις βασιζόμενοι στην αισθηματική κατάσταση της στιγμής.

από τη μαριβίκυ καλλέργη (starfax@lifo.gr)

σας μέσα στις επόμενες μέρες και κατά πάσα πιθανότητα θα σας πιάσει μια τάση να επανεξετάσετε τα δεδομένα της ζωής σας, σε σημείο που θα αρχίσετε να αμφιβάλλετε για όλα αυτά που έχετε πράξει μέχρι σήμερα. Αν δεν καταφέρετε να απομονώσετε εξωγενείς παράγοντες και να εκτιμήσετε περισσότερο τις ικανότητες και τα ταλέντα σας, κινδυνεύετε να μείνετε στάσιμοι σε μια λανθάνουσα κατάσταση που θα διαρκέσει αρκετό διάστημα. Περιορίστε όσο μπορείτε την εριστική σας διάθεση απέναντι στους ανθρώπους που σας στηρίζουν και μη θεωρείτε πως έχετε κάθε λόγο να τους επιβαρύνετε με τη συμπεριφορά σας. Στον επαγγελματικό τομέα αμετάβλητη θα είναι η κατάσταση κι αν δεν το πάρετε απόφαση ώστε να καταβάλλετε το εκατό τοις εκατό της προσπάθειάς σας, μην έχετε ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά τα αποτελέσματα. Αφήστε τις δικαιολογίες και στρωθείτε στη δουλειά!

StarFax

ΚΡΙoΣ Ανάμεικτα θα είναι τα συναισθήματά

ΙΧΘyΣ Με τον Κρόνο να επηρεάζει την ψυχική σας κατάσταση, θα έχετε δύσθυμη διάθεση κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και προκειμένου να μείνετε κλεισμένοι στο σπίτι και να σας φάει η μιζέρια, επιδιώξτε να πάτε κάπου όπου δεν συνηθίζατε να συχνάζετε ως τώρα, καθώς το γεγονός ότι θα είστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων θα σας βοηθήσει να ξαναβρείτε σύντομα το κέφι σας μόνο και μόνο επειδή δεν θα χρειαστεί να αναλύσετε σε κανέναν αυτά που αισθάνεστε. Η διαφωνία που θα έχετε με τον σύντροφό σας σχετικά με το θέμα της συμβίωσης θα προκαλέσει αρκετή ένταση στη σχέση σας, καθώς υπάρχει περίπτωση το ταίρι σας να μην ασπάζεται τις απόψεις σας, οπότε, αν είστε αποφασισμένοι πως είναι ο άνθρωπος της ζωής σας, σταματήστε να πιέζετε καταστάσεις μέχρι να έρθει η στιγμή που θα το έχετε αποφασίσει από κοινού. Αν, πάλι, δείτε ότι καθυστερεί να το πάρει απόφαση, μάλλον δεν θα το πάρει ποτέ.

sudoku 7 1 9 3 2 6 7 8

5 9 1 2 8

7 9

7 1

3 5

1 2

6 9

4 6

4 5 1

Η λύση του προηγούμενου 8 9 3 4 2 7

7 6 5 9 1 8

1 2 4 3 6 5

5 4 8 6 9 3

9 3 7 2 8 1

2 1 6 5 7 4

3 5 2 1 4 6

6 7 9 8 5 2

4 8 1 7 3 9

1 4 8 2 6 9 7 3 5 5 2 9 7 4 3 8 1 6 6 3 7 1 5 8 9 4 2

13.11.14 – lifo

☛ Ρενα Ρασουλη ΤραγουδίστριαΤραγουδοποιός Ετοιμάζει το ΕP της «Lovers». Φωτογραφήθηκε στο Παγκράτι, το Σάββατο 8 Νοεμβρίου.

❝ Στην Αθήνα με συναρπάζει ο κυκλοθυμικός χαρακτήρας της! Μέσα σε ένα βράδυ μπορεί να σου τα προσφέρει όλα απλόχερα και καθώς ξημερώνει να τα πάρει όλα πίσω, χωρίς καμιά εξήγηση. Προσπαθείς εναγωνίως να την ανακαλύψεις, αλλά φανερώνεται μόνο όταν εκείνη θέλει. Μαγεία! ❞

78 lifo – 13.11.14

Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης «Naked City».

οι αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο

NakedCity

φωτογραφια: πάρις ταβιτιάν

13.11.14 – lifo