283

230212

Ζυράννα Ζατέλη

«Τιποτα σαν τα αγριολουλουδα»

77 αρχαιότητες μείον Κινδυνευουν τα ελληνικα μουσεια ή μηπως υπερβαλλουμε;

Μάρτιν Σέρμαν

GET A LÉFO! FREE PRESS ÄÙÑÅÁÍ ÏÄÇÃÏÓ ÔÇÓ ÁÈÇÍÁÓ ÊÕÊËÏÖÏÑÅI ÊÁÈÅ ÐÅÌÐÔÇ No 283

«Αν καποιος εχει προφανως αποτυχει, αυτος εiναι η κ. Μερκελ»

; Ε Μ Α Κ Η Θ Ω Σ τικα αγμα ρ π η ο στιγμ ιναι ιος ε αυτην τη ο π ι ζε η ξετα υρωπ λου ε ς στην Ε γ ο λ ο Κου ισμεν λιος κερδ Ο Στε

www.lifo.gr

Κλασικά εικονογραφημένα. Η επικαιρότητα σε strip. Aπό τους GPO.

Free Press. Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

23-29.02.2012

Το Eurogroup ενέκρινε τη Δευτέρα τη βοήθεια (;) των 130 δισ. ευρώ και έδωσε πράσινο φως για την ολοκλήρωση του PSI.

Ο αόριστος φόβος και η χρεοκοπία

YouSaidIt Γράμματα, e-mails, fax και post στο ίντερνετ που σχολιάζουν τα κείμενα της LifO ή εκφράζουν ενδιαφέρουσες απόψεις.

Ο φόβος, ειδικότερα όταν καλύπτεται από τον μανδύα του αόριστου, μοιάζει ακόμα πιο αποτελεσματικός. Για τον φόβο της χρεοκοπίας και τον τρόπο που επηρεάζει τους ανθρώπους έγραψε στη στήλη του ο Κώστας Βαξεβάνης. Τα σχόλια ξεπέρασαν τα 65 και οι κοινοποιήσεις τις 520. Ανώνυμος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Μην τα βάζετε, λοιπόν, με τον Βαξεβάνη που επισημαίνει το θέμα του φόβου. Ακόμη κι αν αγνοήσουμε τις θέσεις πολλών σοβαρών οικονομολόγων ότι το Μνημόνιο 2 θα οδηγήσει σε άτακτη χρεοκοπία και έξοδό μας από το ευρώ (που είναι η χειρότερη προοπτική), επειδή η διεθνής κατάσταση είναι πολύ ρευστή, είναι πιθανό να οδηγηθούμε σε κάτι τέτοιο από κάποιον τυχαίο παράγοντα, που ουδόλως θα εξαρτάται από εμάς. Μια πραγματι-

Εξήντα πέντε εκθέματα έκαναν φτερά την Παρασκευή από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας ύστερα από ένοπλη ληστεία.

κά υπεύθυνη κυβέρνηση θα στήριζε με επιχειρήματα το πρόγραμμά της, αλλά θα φρόντιζε και να ηρεμεί τον κόσμο απέναντι στην πιθανότητα μιας χρεοκοπίας, αποπνέοντας τη βεβαιότητα ότι θα είναι σε θέση να τη χειριστεί». Την άποψή του επί του θέματος καταθέτει και ο Γιάννης Κορκολής, που παραθέτει το εξής σχόλιο: «Όποιος θέλει να είναι εθνικά υπερήφανος και κοινωνικά δίκαιος πρέπει να παράγει πλούτο και να τον αναδιανέμει όσο πιο δίκαια γίνεται. Με δανεικά δεν γίνεται να ζεις πολύ καιρό. Διαφορετικά, ας καταναλώνουμε στο επίπεδο που παράγουμε (δεν είναι κακό). Δεν μπορείς να απαιτείς μισθούς Ελβετίας και κοινωνικό κράτος Σουηδίας με παραγωγικότητα Ελλάδας». .

«We are all Greeks» ήταν το σύνθημα που φώναξαν χιλιάδες διαδηλωτές σε ολόκληρη την Ευρώπη το Σάββατο, υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας.

Πάλι για άλλα μιλάμε

Ο δήμαρχος βγήκε παγανιά. Ο Γιάννης Μπουτάρης ντύθηκε Χάρος, σκορπώντας τον πανικό στους δημότες της Θεσσαλονίκης.

ενήλικης ζωής τους. Ανακουφίζομαι όταν διαβάζω τη γρήγορη μεταστροφή σου σε μια νέα ζωή, πιο ταπεινή Σε συνέχεια της συζήτησης που αλλά καθόλου ταπεινωμένη...». ξεκίνησε με το editorial του Στάθη Σε ένα διαφορετικό σχόλιο από Τσαγκαρουσιάνου «Για άλλα μιλάανώνυμο αναγνώστη αναφέρεται το με», ήρθε η επόμενη στήλη του με εξής: «Αντί να κάνουμε κάτι για να τίτλο «Ω, λα λα», που συζητήθηκε, βελτιώσουμε την κατάστασή μας, σχολιάστηκε και αναδημοσιεύτηαντί να πάρουμε τη μοίρα μας στα κε αρκετά, έχοντας περίπου 130 χέρια μας, από το να περιμένουμε να σχόλια και 480 κοινοποιήσεις. Η Εύα μας τη μοιράσουν άλλοι, καθόμαστε Δαγκλή γράφει σχετικά: «Αγαπάω και σχολιάζουμε επί των σχολίων του τη ζωή, την ευγένεια, το μέτρο, τη editorial ενός δημοσιογράφου. Δεν φιλοκαλία, τον άνθρωπο που αλληλεέχω τίποτα με τον κ. Τσαγκαρουπιδρά έγκαιρα με το περιβάλλον του σιάνο, δεν τον γνωρίζω ως άνθρωπο και ξεχωρίζει τι να κρατήσει στην και δεν θα καταφερθώ εναντίον του αγκαλιά του πριν αρχίσει να τρέχει ούτε θα μιλήσω υπέρ του γι’ αυτόν για να σωθεί, όχι από πανικό αλλά το λόγο. Απλώς οργίζομαι με την από υποχρέωση στην ομάδα. αυτόβουλη παθητικότητα Να βρει διέξοδο, να βρει των συνανθρώπων μου, δρόμο, νέο σπίτι, νέα που περιμένουν να πέσει ήθη, νέα αξιοπρέπεια κι στο κεφάλι τους το κάτι Γράψε κι εσύ κάτι ας φτώχυνε η ελπίδα, άλλο, το διαφορετικό letters@lifo.gr γιατί πολλές “Μαρίες” από αυτό που ζουν χάνουν τα στάνταρ της τώρα».

4

23-29.02.2012

Verbatim

Επιμέλεια: Θεόφιλος Δουμάνης

«Όταν χρησιμοποιούμε τον όρο διάσωση είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν είναι οι άνθρωποι που διασώζονται, ή τουλάχιστον όχι οι Έλληνες. Το πακέτο δεν θα σώσει ούτε έναν Έλληνα. Το αντίθετο μάλιστα».

1. Ο william wall της «Guardian» για τα μέτρα ως πακέτο με μοβ κορδέλα.

«Πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν οι παράνομοι μετανάστες από το κέντρο της Αθήνας και να μεταφερθούν σε κέντρα υποδοχής διασκορπισμένα σε όλη την επικράτεια και σε χώρους που θα ορίσουν και οι περιφέρειες... Δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε άλλο το κέντρο της πόλης να γίνεται έρμαιο εξαθλίωσης».

2. Άννα, μην κλαις… Η υπουργός παιδείας ανακαλύπτει το εξαθλιωμένο κέντρο και τους υπαίτιους τώρα πια που η μιζέρια δεν έχει χρώμα.

«Η Ελλάδα έδωσε αξίες και όρισε ιδανικά. Απέναντι σε μια χώρα που πρόσφερε σημαντικά πράγματα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, οφείλουμε να είμαστε περισσότερο γενναιόδωροι».

3. Η γκουίνεθ πάλτροου καταφεύγει στα sos του αρχαίου κλέους για να μπορέσει να βρει λόγια στήριξης για τη σύγχρονη Ελλάδα.

«Πώς μπορεί να κανείς να ζητήσει μια μειλίχια αντίδραση από ανθρώπους που δέχονται άγριες περικοπές στο βιοτικό τους επίπεδο και να συμφωνήσουν ότι τόσοι νέοι άνθρωποι θα ζήσουν παγιδευμένοι στη μακροχρόνια ανεργία;».

4. Από μακριά όλα φαίνονται πιο καθαρά. Ο john holloway της εφημερίδας «Guardian» βλέπει ως αναμενόμενη αντίδραση αυτά που τα εγχώρια ΜΜΕ προβάλλουν ως εθνική ντροπή.

«Όλες οι αγριότητες των Γερμανών, η βαρβαρότητα… είναι κάτι απίθανο πώς οι Γερμανοί έφτασαν σε τέτοια άκρα. Αυτοί που πούλησαν τόσα πράγματα στην Ελλάδα, που έκαναν τόσα σκάνδαλα στην Ελλάδα, πληρώνοντας τους μεν και τους δε για ν’ αγοράσουν τα προϊόντα τους. Αυτό το ξεχνούν τώρα. Η κ. Μέρκελ αδιαφορεί».

5. Ο σκηνοθέτης κώστας γαβράς για την ασθενή μνήμη της αυστηρής καγκελαρίας.

« Έχω άλλα πράγματα που με γεμίζουν. Τα καθήκοντά μου στον δήμο, τους φίλους μου, τον αθλητισμό. Δεν κάνω σεξ και δεν ντρέπομαι να το πω… Μπορεί να έχω να κάνω σεξ κι έναν χρόνο».

6. Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι κι αγώνας. Ο εξαγνισμένος απόστολος γκλέτσος από το ασκηταριό της Στυλίδας.

1

5 6

3

5 ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

Boυλής 22, 105 63 - Σύνταγμα, Αθήνα τηλ. 210 3254 290, fax 210 3249 785 info@lifo.gr

Edito

Aπό τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο

Status Update (χωρίς λογοκρισία) Εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος ...Το ωραιότερο πράγμα της στήλης αυτής είναι ότι δεν ανεβαίνει στο ίντερνετ. Διευθυντής Έκδοσης Μιχάλης Μιχαήλ ... Eίναι πολύ περήφανος γι' αυτό το τεύχος... Εμπορική Διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου Διευθυντής Σύνταξης Φώτης Βαλλάτος ...

Creative Director Στάθης Μητρόπουλος ... «Eίμαι TOP-VERS, ζητώ ΜΟΝΟ TOP ή VERSTOP και ΤOP-VERS. Όχι VERS-BTMS, όχι BTMS και ΒΤΜS-TOP. Νο ΜSN». Αρχισυνταξία Σταύρος Διοσκουρίδης ... Σοκαρισμένος από την ερμηνεία του Γκάρι Όλντμαν στο κατασκοπευτικό «Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι».

ολοκληρη η lifo

Υπεύθυνος lifo.gr Άρης Δημοκίδης ... Εξαιρετική ταινία ο «Άδικος Κόσμος» του Φίλιππου Τσίτου με τον Αντώνη Καφετζόπουλο. Συντακτική Ομάδα Κωστής Παπαγιώργης Νίκος Δήμου ... «Αναμένοντας το Κοντό PSI». Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος ... Αναρωτιέται τι φρέσκο ή αυθεντικά συγκινητικό θα προσφέρουν η τελετή και τα φετινά Όσκαρ, που σαφώς θα καταλήξουν στο «Artist». Διαβάστε τον γραπτό διάλογο της Μανόλα Ντάργκις και του Άντονι Σκοτ στους «New York Times», μια ψύχραιμη και διαβασμένη αποτίμηση/ανάλυση ενός θεσμού που τρώει τα μούτρα του όποτε πάει να το παίξει hip - καθώς βασικά αποτελείται από 60χρονους ψηφοφόρους, κάτι που γνωρίζει καλά ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Γιώργος Βέλτσος Κώστας Βαξεβάνης ... Στη ΝΔ το τσεκούρι θα φτάσει στο κόκαλο. Ευθύμης Φιλίππου, Στέλιος Κούλογλου, Νίκη Μηταρέα, Δέσποινα Τριβόλη, Μερόπη Κοκκίνη, Μαρίνα Φωκίδη, Χρήστος Παρίδης, Τζούλη Αγοράκη Stupid Greg ... Όσο θα φτιάχνετε φλώρους, τόσο θα φτιάχνουμε αλήτες. Θοδωρής Αντωνόπουλος ... Τι είν ‘η πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι; Μην είναι τ’ άπαρτα, ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της που χρυσολάμπει; Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά; Πάνος Μιχαήλ ... Η Πόπη του Τσουκάτου προλαβαίνει να πάει στη ΔΗΜ. ΑΡ. μέχρι τον Απρίλη; Θεόφιλος Δουμάνης ... Η κρίση άλλαξε και τις νύχτες μας. Παλιά άκουγες: «χθες τα σπάσαμε στον Ρέμο ή στον Κιάμο». Τώρα ακούς «τα σπάσαμε στον Μπεγλίτη και στον Σπηλιόπουλο» Ηρακλής Κορέλης ... Η φάση είναι experimental jetset, trash, and no star. Δημήτρης Ρηγόπουλος, Άρης Δημοκίδης, Λένα Φουτσιτζή, Σωκράτης Σωκράτους, Μαρία Παπαπαναγιώτου, Θεώνη Σκαλέρη, Αγιάτη Μπενάρδου Συντονισμός Ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη ... +1 -1 = ένα ολοστρόγγυλο 0 Φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Αναστασία Βουτυροπούλου, Μαριάννα Βεριγάκη, Μάρω Θωμά, Παντελής Ζερβός, Σπύρος Σιμωτάς, Γεράσιμος Δομένικος, Charlie Makkos, Γιάννης Κωσταρής, Ινώ Μέη, Natasha Papadopoulou, Photoharrie Assistant Art Director Rinétta Κοσκινίδου ...Ονειρεύεται παραλίες, ήλιο, καράβια, καραβίδες, ουζάκια, αλμύρα στα μαλλιά, βόλτες με τον Πελοπίδα (sorry Kώστα) και τον Μarco στην παραλιακή, μαγιό, παρεό...

Creative Media Kώστας Στανέλλος ...Still loving police.

Aτελιέ Βανέσσα Φερλέ

Aλκοολική βραδιά Νο3 Δέκα και μισή, χειμώνας βράδυ. Ζεστή ατμόσφαιρα. Μπαρ. Ουίσκι. Playfulness.

Α

take 1

το 1 λαθος του τευχους 282 1 Το street art της φωτογραφίας που συνόδευε τη στήλη Edito του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου είναι του Dreamer. Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifO; Στείλτε γράμμα, ή e-mail στο lathi@lifo.gr.

Έλα, μικρό, καπιταλιστικό γατάκι, δίπλα μου και πες μου: Τι πιστεύεις; Δικαιούται να είναι αγανακτισμένη η τραγουδίστρια που μετά την αγανάκτησή της πηγαίνει στο ζάπλουτο εξοχικό της να ξεκουραστεί; Δεν έχει κακές προθέσεις, αλλά μήπως είναι λίγο πορνογραφικός ο καημός της, δεδομένου ότι δεν μοιράζει ούτε το δέκατον της περιουσίας της, κατά τας εντολάς του Ευαγγελίου; Μήπως θα ήταν πιο αξιοπρεπές ν’ αφήσει τους φτωχούς στη φτώχια τους και να τραγουδήσει για τις κάψες των ομοίων της; (Λόγια, λόγια, λόγια - σε μια εποχή που κάνει κρα για πράξεις. Ύβρεις, ύβρεις, ύβρεις - σε μια χώρα που γέννησε το Μέτρο και το πέταξε, όλο χάρη, σαν βότσαλο στη λίμνη. Και νάνοι, νάνοι, νάνοι - σε ένα κράτος που ούτε ηγέτη αντέχει, ούτε στην αληθινή δημοκρατία πιστεύει. Οριζοντίως και καθέτως). Λοιπόν, γατάκι, τι λες; Θα κάψουμε τα χειμερινά ανάκτορα for a change; Κι ο Μπρεχτ δικαιούται να ομιλεί, καπνίζοντας Cohiba Coronas Especiales; Το γατάκι απαντά: Μακάρι να 'ξερα. Μπας κι έχω ξαναζήσει ιστορικούς καιρούς; Έχεις κι εσύ τα δίκια σου. Βρέθηκες ανέστιο, στην ερημιά με χάρι. Από μέσα το κοντό βρακάκι του lifestyle κι απ' έξω οι κουρελούδες της Αριστεράς. Διχασμένο, συγχυσμένο - με συμπεριφορά άρχοντα και ψυχολογία ρεμπέτη. Θέλω να σε προστατεύσω. Θέλω να χύσω πάνω σου το μέλι της αμνησίας.

Χύνω αμνησία πάνω σε σένα, μεθυσμένο γατάκι, που γεννήθηκες για χάδια και φιλιά, αλλά ο καπιταλισμός σε ξέβρασε «στα γυμνά χαλίκια του κόσμου», στην Παραλία του Ντόβερ, στα βράχια της Πειραϊκής - εκεί όπου κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής / κοιμάται κι ονειρεύεται πως την αυγή παντρεύεται.

Senior Advertising Manager Ισμήνη Βoυρδαχά ... Η εξέδρα στον Ρωσικό Ναύσταθμο Πόρου λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Υπεύθυνος Ψηφιακής Ανάπτυξης Νίκος Ζαφείρης Senior Direct Market Manager Κώστας Μαντάς Direct Market Managers Φωτεινή Δαλαμάγκα, Βούλα Καραβαγγέλη, Γιώργος Λυκουργιώτης Υποδοχή Διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου

Ο ΤΥΠ ΕΝ

ΑΝΑΚ ΥΚ

Βλέπω μια φωτογραφία του Μπρεχτ στον τοίχο. Τη γνωστή. Με το τεράστιο πούρο του. Corona Especial! Αν κυκλοφορούσε στους δρόμους της Αθήνας θα τον κοίταζαν με περιφρόνηση και υποψία. Θα εθεωρείτο θύμα του ευδαιμονισμού, υπαίτιος της συντριβής μας. Τα ποιήματά του; Ποιος νοιάζεται για ποίηση σε δύσθυμη εποχή!

Χύνω αμνησία πάνω στον δημοσιογράφο που πατάει με το τακουνάκι του το βδελυρό μνημόνιο σαν κατσαρίδα, πηγαίνοντας αμέσως μετά να γευματίσει με τον άνθρωπο που έχει κατακλέψει την Ελλάδα και με τον οποίο αλληλοπροσφωνούνται τρυφερά «Ρε μαλάκα».

Ιntern Βασίλης Καψάσκης ... Διαβάζει τον τόμο με τα τρία βιβλία του Καπισίνσκι (εκδόσεις Μεταίχμιο) και διαπιστώνει, έστω και αργά, πόσο σπουδαίος ήταν.

ΑΥΤΟ Τ ΣΤΕ Ο ΛΩ

πευθύνομαι στο γατάκι: Ζω ιστορικούς καιρούς. Αλλά τους περίμενα πιο συναρπαστικούς. Οk, η δυστυχία καλπάζει και ορισμένοι πλούσιοι ζορίζονται, αλλά πού είναι οι τυφεκισμοί στου Γουδή! Η δήωση των ανακτόρων (μετά βιασμών)! Το φονικό στην εκκλησιά! Κάποια πριγκίπισσα να φυγαδεύεται σε μια μπρατσέρα τη νύχτα!

Χύνω αμνησία πάνω στις τραγουδίστριες που πονούν για τους άστεγους και μετά ο σοφέρ τις οδηγεί κουρασμένες στο περίφρακτο ανάκτορό τους, ενώ ο λογιστής ετοιμάζει τη νέα τους φοροδιαφυγή.

Γραμματεία Σύνταξης Ελένη Τσατσαλμά ... Περιμένει αυτή την άνοιξη, όπως το βαφτιστήρι τη λαμπάδα της νονάς!

ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 7639

mπειτε στο w w.lifo kai ιαβw αστε .gr το τευχδο σ α οπωσ τυπωκριβωσ νεται

Βέβαια, το πλήθος προσπαθεί. Εξαθλιώνεται όσο μπορεί. Και εξαγριώνεται. Τα μισά σχόλια στο ίντερνετ είναι νευρικά παραληρήματα. Σπασμένα νεύρα. Οι πιο χρησιμοποιημένες λέξεις της εποχής είναι «Ουστ» και « Έλεος». Με το παραμικρό χυμάει ο ένας στον άλλο. Κάτι είναι κι αυτό.

Διόρθωση Κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου Υπεύθυνος Λίστας Δημήτρης Κυριαζής ... Το Σαβ/κο υποτίθεται ότι οι εργαζόμενοι ξεκουράζονται.

Οικονομική Διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος Λογιστήριο Αρετή Ανδριτσοπούλου, Βασίλης Κοτρωνάκης, Μαρία Κοκκινίδου

σε ψηφιακη μορφη

Έλα, ας διασχίσουμε τη νύχτα. Ας το πάρουμε απόφαση ότι μπήκαμε σε μια θολή περίοδο σύγχυσης και αβεβαιότητας, όπου όλα τα όρια έχουν διαχυθεί και όλα τα δεύτερα νοθεύουνε τα πρώτα. Κι όσο κρατήσει η νύχτα αυτή, ας ακούμε με επιφύλαξη κάθε τραγούδι, κάθε κατηγορία, κάθε έπαινο, κάθε υπόσχεση.

στο εξωφυλλο: Έργο του Δημήτρη Ρόκου από την έκθεση «Παγωτούπολη». Γκαλερί Fizz, 23/2-17/3

Κι «ας είμαστε αληθινοί ο ένας με τον άλλο, γιατί ο κόσμος, που μοιάζει να απλώνεται μπροστά μας σαν χώρα ονείρων, τόσο ποικίλος, τόσο όμορφος, τόσο νέος, δεν έχει πράγματι μήτε χαρά, μήτε αγάπη, μήτε φως, μήτε βεβαιότητα, μήτε ειρήνη, μήτε βοήθεια για τον πόνο. Κι είμαστ’ εδώ σαν σε σκοτιδιασμένο κάμπο σαρωμένο από συγκεχυμένους συναγερμούς αγώνα και φυγής, όπου άγνωρες στρατιές χτυπιούνται τη νύχτα». ΥΓ.: Η μετάφραση του ποιήματος «Η παραλία του Ντόβερ» από το περιοδικό «Εκηβόλος».

αου h φωνη του λ

7 ημέρες κουλτούρας & εκτόνωσης

STOP THE PRESS!

Ο Γιάγκος Αντίοχος και τα φετινά Όσκαρ Επιμέλεια: Σταύρος Διοσκουρίδης

i-LoveAthens

λ ές Φεστιβά Το 7ο Διεθν ς θα να θή Α ς τη Animation ό 1/3 έως ποιηθεί απ πραγματο κη θή ιο ιν Τα 7/3 στην ς. της Ελλάδο

Είναι φέτος τα Όσκαρ πιο influential από ποτέ; Εμένα μου λες; Όπου βρουν με ρωτάνε ποιος θα το σηκώσει… Πάντως, η προβολή τους από τα media τα τελευταία χρόνια αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς.

ΕικαστικA

Παγωτούπολη

Αυτή είναι η δεύτερη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Ρόκου, που στο ευρύ κοινό είναι γνωστός και από τη συνεργασία του με την ομάδα Κορμοράνοι. Στη νέα του δουλειά ο Ρόκος χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη τις ξυλομπογιές, συνδυάζει την αγάπη του για την παρωδία και την τέχνη και αποτυπώνει (κυρίως σε χαρτιά μικρών διαστάσεων) είτε συγκεκριμένες εικόνες είτε άλλες, ακαθόριστου χωροχρόνου και σημασίας, έχοντας πάντα ως κύριο θέμα του το ανθρωπάκι. Ζωγραφίζοντας σαν ένα μάλλον υπερανεπτυγμένο παιδί, ο Δημήτρης Ρόκος προσπαθεί περισσότερο να αγνοήσει παρά ν’ αναδείξει τα μεγάλα θέματα, τα οποία όμως κάνουν πάντα αισθητή την παρουσία τους, ακόμη και τις φορές που ο ίδιος το κάνει με δήθεν ζητούμενο την παραπλάνηση του κοινού. «Παγωτούπολη», Δημήτρης Ρόκος, 23/2-17/3, Fizz Gallery, Bαλαωρίτου 9, Αθήνα, 210 3607598.

Είναι το Hugo η καλύτερη ταινία της χρονιάς; Κάτσε να πάρει κάνα Όσκαρ πρώτα, γιατί έχει χάσει σχεδόν όλα τα βραβεία των επαγγελματικών ενώσεων. Τουλάχιστον για μένα, το Hugo και το Artist, το οποίο θα είναι πιθανότατα η ταινία που θα σαρώσει στο Kodak Theather, δεν είναι οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Πώς θα χαρακτήριζες τη χρονιά με βάση τις φετινές υποψηφιότητες; Υπερβολικά νοσταλγική και υποτονική.

μουσικη

ΘEατρο

eiκαστικα

Η ομάδα «κι όμως κινείται» οργανώνει και παρουσιάζει στο κοινό την εναλλακτική πολυσυλλεκτική παράσταση medDet, που περιλαμβάνει ζωντανή μουσική, χορό και ακροβασίες, σε μια προσπάθεια να υιοθετήσει την παραληρηματική οπτική ως αντίδραση σ’ έναν κόσμο που κινείται σ’ έναν εξίσου παραληρηματικό δρόμο.

Το πρώτο έργο του Αμερικανού συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπι παρουσιάζεται στην γκαλερί Beton 7 για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων. Πρόκειται για ένα μονόπρακτο που θέτει στο επίκεντρο την ανθρώπινη μοναξιά, την τάση για κοινωνικό αποκλεισμό και την έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων για επικοινωνία στο πλαίσιο του κόσμου που ζούμε.

Η Αικατερίνη Γεγησιάν, καλλιτέχνις από την Αρμενία, επεμβαίνει με εντυπωσιακό τρόπο σε εικόνες που απεικονίζουν την καθημερινότητα στη Σοβιετική Αρμενία και προέρχονται από επετειακά άλμπουμ και τουριστικούς οδηγούς της δεκαετίας του ’50 και του ’60, υλικό που συνέλεξε σε υπαίθριες αγορές και βιβλιοπωλεία του Ερεβάν, της αρμενικής πρωτεύουσας.

«The zoo story», Έντουαρντ Άλμπι, 19-2026-27/3, 2-3-9-10/4, Βeton7, Πύδνας 7, Βοτανικός, Αθήνα, 210 7512625.

«Who doesn’ t like a good old story?», 21/231/3, Kalfayan Galleris, Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα, 210 7217679.

medDet

πειτε μaσ τι ετοιμαζετε: press@lifo.gr

Αλλάζουν οι εισπράξεις μιας ταινίας, αν κερδίσει μερικά αγαλματίδια; Αν μιλάμε για την Αμερική, δεν το συζητάμε. Είναι σύνηθες πλέον να γίνεται δεύτερο release της ταινίας που θριαμβεύει στα Όσκαρ στα αμερικανικά σινεμά. Πάντως, και στην Ελλάδα οι ταινίες που μαζεύουν τα αγαλματίδια κερδίζουν ένα εισπρακτικό πουσάρισμα. Βέβαια, πριν από δύο χρόνια είχαμε τη χλιαρότατη πορεία του οσκαρικού νικητή Hurt Locker και τον εισπρακτικό θρίαμβο του ηττημένου Avatar. Οι εξαιρέσεις, όμως, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

«medDET» - κι όμως κινείται, 1-4/3 & 8-11/3, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, εισ.: €10, 210 3418579.

Τhe Zoo Story

Γεγησιάν

επίσης, μη χάσετε: την εκθεση φωτογραφιας της aga wojcik στην booze cooperativa απο τις 2 εως τις 16/3 το μουσικο αφιερωμα στους μεταμοντερνους ελληνες και ξενους συνθετες στο μεγαρο μουσικης στις 23 φεβρουαριου την εκθεση «περι ελευθεριας» στην αιθουσα τεχνης τεχνοχωρος απο τις 7 εως τις 31 μαρτιου την αναδρομικη εκθεση της μαριας μυλωνα-κυριακιδη στην πινακοθηκη του δημου αθηναιων εως τις 28/4.

Πώς θα χαρακτήριζες την επιστροφή του Μπίλι Κρίσταλ στην παρουσίαση; Είναι σαν να επιστρατεύεις τον Νεστορίδη για να συμμαζέψει το φετινό χάλι της ΑΕΚ. Θα είναι σίγουρα καλύτερος από τον αξιολύπητο περσινό παρουσιαστή Τζέιμς Φράνκο, αλλά νομίζω ότι είναι θλιβερό για την Ακαδημία να ρίχνει στην οσκαρική αγορά ληγμένα κωμικά προϊόντα. Υπάρχει και ο Σεθ Ρόγκεν, που δεν έχει βγει ακόμη στη σύνταξη. Η μεγαλύτερη αδικία της χρονιάς; Η μη υποψηφιότητα του Λεονάρντο ντι Κάπριο για τον ρόλο του Έντγκαρ Χούβερ. Εκπληκτική ερμηνεία, αλλά τον έφαγε το FBI. Αν έπαιζα στοίχημα, ποια θα ήταν τα τρία σίγουρα πονταρίσματα που θα μου πρότεινες; Τα Όσκαρ β’ ρόλων έχουν κλειδώσει: Κρίστοφερ Πλάμερ και Οκτάβια Σπένσερ έχουν ήδη αγοράσει την προθήκη. Επίσης, εκτιμώ ότι το Artist είναι το απόλυτο φαβορί για την Καλύτερη Ταινία.

Γιάγκος Αντίοχος - κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό «Αθηνόραμα». Η τελετή των βραβείων είναι τα ξημερώματα της Καθαράς Δευτέρας 27/02/2012.

8

i-Love Athens

23-29.02.2012

i-wasthere 100 Φεστιβάλ Cult Κινηματογράφου / Μια πορνογραφική σχέση Tα είδε όλα

10o Cult Festival

Άννα Μαρτίνου

Gagarin 205 16-19/02/2012

We are all Greeks Now, Λονδίνο, Σάββατο 18/02/2012 Επιμέλεια: Σταύρος Διοσκουρίδης Πού έγινε και πόσος κόσμος συμμετείχε; Έξω από την Ελληνική Πρεσβεία, η οποία βρίσκεται στο Ηοlland Park, στο δυτικό Λονδίνο. Με το ζόρι μαζευτήκαμε διακόσιοι. Ποια ήταν τα κεντρικά συνθήματα; «We don’ t want your bailout, take your money and get out», «Athens, Cairo, Rome, Berlin, We shall fight, we shall win», «Μια νύχτα μαγική σαν την Αργεντινή, να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί». Το τελευταίο ήταν λίγο παράλογο, διότι κανείς ξένος δεν μπορούσε να επαναλάβει. Βέβαια, Έλληνες ήμασταν στην πλειονότητα, παρόλο που ο σκοπός ήταν το αντίθετο. Ποιας πολιτικής απόχρωσης ήταν οι παρευρισκόμενοι; Kυρίως από το Socialists Workers UK, το Occupy Saint Paul και την Antarsya, αλλά και εκπρόσωποι φοιτητικών κινημάτων, όπως άτομα από το Εκπαιδευτικό Ακτιβιστικό Κίνημα (!). Οι Έλληνες που είχαν μαζευτεί δεν ήταν κάποιας πολιτικής απόχρωσης. Φοιτητές, εργαζόμενοι (ή προς αναζήτηση εργασίας) αλλά και μεγάλοι άνθρωποι που ζουν χρόνια στο Λονδίνο και πονάνε από μακριά. Οι Άγγλοι τόσο καιρό

δεν ήταν επικριτικοί απέναντί μας; Οι Άγγλοι είναι επικριτικοί εκ φύσεως, ας μην το παίρνουμε τόσο προσωπικά - με τόσο γκρι, τι να κάνεις. Πάντως, είναι από αυτούς που πραγματικά πιστεύουν πως η Ελλάδα οφείλει να τα βγάλει πέρα μόνη της. Πιστεύεις ότι ήταν περισσότερο αλληλέγγυοι στον λαό ή φοβούνται μήπως τα σκληρά μέτρα μετατραπούν σε επιδημία και «κολλήσουν» κι αυτοί; Ισχύει ο φόβος της επιδημίας. Αν και νομίζω ότι λειτουργεί αντίστροφα: «σε κάνω πέρα να μην κολλήσω». Όμως το κλίμα της συγκέντρωσης ήταν όντως αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Σε κάποια στιγμή που μίλησε ένας Άγγλος είπε ότι «συμπαραστεκόμαστε στην Ελλάδα με το ίδιο σθένος που αντιστεκόμαστε στις περικοπές του Κάμερον. Το ίδιο πράγμα είναι, η ίδια πολιτική». Πώς σε αντιμετωπίζουν όταν λες ότι είσαι Ελληνίδα; Οι αντιδράσεις κυμαίνονται από ταπ-ταπ στην πλάτη μέχρι «πάμε να σου πάρω μια μπίρα», αλλά εγώ έχω να κάνω με πολιτισμό και άλλα ευγενή. Οι μπάνκερ δεν ξέρω αν θα έκαναν το ίδιο.

Η Άννα Μαρτίνου είναι υπεύθυνη επικοινωνίας στο ]performance s p a c e[, Λονδίνο. www.performancespace.org/

θρυλική πια ρήση του Γιάννη Ζουμπουλάκη, σύμφωνα με την οποία το Cult Φεστιβάλ που διοργανώνει εδώ και δέκα χρόνια ο Νικόλας Τριανταφυλλίδης στο Gagarin 205 είναι το «παχύ έντερο του ελληνικού κινηματογράφου», μολονότι κινείται στα όρια της κριτικής μοχθηρίας, δεν στερείται και σπέρματος αληθείας. Απομένει φυσικά στον καθένα μας χωριστά να ξεκαθαρίσει αν διατηρεί τρυφερή σχέση με το παχύ έντερό του, αν τον ταλαιπωρεί ή αν φροντίζει σαν τη γάτα να σκεπάζει άρον άρον τα σκατά του στην άμμο. Υπό αυτό το πρίσμα, πάντοτε θα υπάρχουν άνθρωποι που θα απεχθάνονται το cult και θα θεωρούν περιττή πολυτέλεια να το διαχωρίσουν από το trash, την ίδια στιγμή που άλλοι -όχι αναγκαστικά διεστραμμένοι- πάντοτε θα το νοσταλγούν και θα το αποζητούν. Μια και ολοφάνερα ανήκω στους δεύτερους, δεν θα παραστήσω ντε και καλά τον αντικειμενικό, αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι έλκει εμένα σ’ αυτό το πανηγύρι. Πρώτα απ’ όλα, αυτό ακριβώς. Είναι πανηγύρι. Σε μια πόλη και σε μια χώρα που δεν έχουν και

H

Μια πορνογραφική σχέση Θέατρο Αθηνών Πέμπτη 16/02/2012

ια γυναίκα κι ένας άντρας, όχι στην πρώτη τους νιότη, διηγούνται μια ιδιότυπη σχέση. Πώς γνωρίστηκαν μέσα από μια αγγελία σε εφημερίδα για να εκπληρώσουν την εξωφρενική σεξουαλική φαντασίωση της γυναίκας, που όταν την ξεστόμισε στο περιβάλλον της, της έκοψαν και την καλημέρα. Η πρώτη φορά πήγε τόσο καλά, που οι επαφές τους συνεχίζονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Εκείνη, μια γυναίκα που δεν πάει ο νους σου ότι έχει ανάγκη από τέτοιου είδους κρυφές συνευρέσεις, αφοπλιστικής ευγένειας, χωρίς ίχνος χυδαιότητας. Εκείνος, αρρενωπός σαν σοβαρός

M

πολλούς λόγους πλέον να πανηγυρίσουν, στήνεται κάθε χρόνο μια εύθυμη γιορτή, κατάλληλη για κάθε καλλιτεχνικό ουρανίσκο, είτε ευφραίνεται με χοντρή πλάκα είτε με πιο λεπτές γεύσεις. Είναι και ζήτημα ηλικίας. Οι νεότεροι ρέπουν στην καζούρα, καθώς δυσκολεύονται να συμφιλιωθούν με το μέγεθος της αθωότητας των περασμένων δεκαετιών, ενώ όσοι έχουν καβατζάρει τα πενήντα, όπως εγώ, μπορεί με τις ίδιες ακριβώς μπαλαφάρες ακόμη και να δακρύσουν. Δεν δακρύζουν για τις μπαλαφάρες. Δακρύζουν για όλες εκείνες τις αναμνήσεις -εξωραϊσμένες, ούτε κουβέντα- που οι μπαλαφάρες ανακινούν. Δεν υπάρχει πιο ύπουλος πυροκροτητής της συγκίνησης από μια άγαρμπη κωμωδία. Αν πρόκειται, μάλιστα, για δράμα με κωμικά ερήμην του αποτελέσματα, γίνεται στην αίθουσα ο κακός χαμός. Εδώ φέτος θα βραβευτεί ο Έλληνας Τσακ Νόρις, ο Κρις Σφέτα, και η αειθαλής «μούρη» του Κώστα Τσάκωνα. Εδώ ο πρωτοπόρος Όμηρος Ευστρατιάδης θα μας θυμίσει το πρώτο και μάλλον τελευταίο πολιτικοποιημένο σοφτ πορνό, με τα κρατητήρια της ΕΣΑ όπως δεν (θα θέλατε να) τα είχατε δει ποτέ. Εδώ η Τζένη Χειλουδάκη, εμφανισιακά σχεδόν αγνώριστη, θα ερμηνεύσει τον... εαυτό της στον Στραγγαλιστή της Συγγρού, αδιάφορη για τη δημόσια εικόνα που θα πλασάρει στο μέλλον. Στο ίδιο έπος, ο μακαρίτης ο Σουγκλάκος θα ντυθεί τραβεστί και θα βγάλει

επιδεικτικά τη γλώσσα στον μάτσο μύθο του. Εδώ ο Στιβ Ντούζος, στο Μπάτσοι πουλούν την ηρωίνη Νο 2, θα δώσει την πιο αναληθή κλοτσοπατινάδα από γενέσεως κινηματογράφου και θα θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για το τρόπαιο της Καλύτερης Χειρότερης Ταινίας Όλων των Φεστιβάλ. Το τρόπαιο όμως θα κερδίσει ο Εντ Γουντ της Ελλάδας, ο Δημήτρης Βογιατζής, με το Χόμπυ μου ο βιασμός. Έχω κι εγώ τα όριά μου. Αυτή η κινηματογραφική εμπειρία ξεπερνάει μακράν τις περιγραφικές μου ικανότητες. Το cult, όμως, δεν είναι μονάχα καζούρα. Είναι κι εξαιρετικές ταινίες, δυσεύρετες πλέον σήμερα, όπως ο Κήπος του Θεού του Τάκη Σπυριδάκη, το Μαύρο Γάλα του Νικόλα Τριανταφυλλίδη (ποιος σκηνοθέτης θα διανοηθεί ξανά να συμπεριλάβει στο ίδιο casting ως πρωταγωνιστές τον Μιχαήλ Μαρμαρινό και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη;) ή το σπαρταριστό Ας περιμένουν οι γυναίκες του Σταύρου Τσιώλη, διαρκής υπενθύμιση της χτεσινής Ελλάδας που άφησε σ’ εμάς να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Τα παραδείγματα δεν μπορούν παρά να είναι ενδεικτικά και κορφολογημένα από ένα τετραήμερο άγριας χαράς, που ο εμπνευστής του δήλωσε ότι φέτος θα είναι και το τελευταίο, για να εισπράξει αμέτρητα αναθέματα ευθύς κατόπιν. Ξέχνα το, Νικόλα. Μονάχα πάνω από τα πτώματά μας. Πέτρος Τατσόπουλος

έφηβος, εικόνα καλοστεκούμενου οικογενειάρχη. Συναντιούνται κάθε εβδομάδα, την Πέμπτη, στο ίδιο μπαρ, στο ίδιο ξενοδοχείο, στο δωμάτιο 246. Όχι ονόματα, καθόλου συναίσθημα. Μέχρι που η μεγάλη εγγύτητα μπάζει από τη χαραμάδα την εξάρτηση. Του ζητάει να κάνουν έρωτα. Και μπροστά σ’ αυτό τον «κίνδυνο» έρχεται η μεγάλη ανατροπή. Το καρδιακό επεισόδιο ενός ηλικιωμένου άντρα και η αυτοκτονία της γυναίκας του, γεγονότα των οποίων γίνονται μάρτυρες, τους προσγειώνουν στην πραγματικότητα. Συνειδητοποιούν την απειλή της κανονικότητας, της φθοράς, της απώλειας. Αν σμίξουν, η ιδανική σχέση που τώρα έχουν θα πάψει να υφίσταται. Θα γίνουν ένα ανδρόγυνο όπως όλα τ’ άλλα. Έξι μήνες κύλησαν χωρίς τέτοιες πολιορκητικές απειλές. Κι επιλέγουν την επιστροφή στην ανωνυμία. Οι δύο πρωταγωνιστές αφηγούνται παράλληλα και από τη δική τους οπτική γωνία ο καθένας

την ίδια ιστορία. Αναμειγνύονται με το κοινό ενίοτε, κάνοντάς το «συνένοχό» τους. Είναι ίσως το βασικότερο εύρημα του ΚωνσταΜατσούκα - Μάινας ντίνου Μαρκουλάκη που σκηνοθέτησε την παράσταση: «κλέβει» το συναίσθημα μέσω της ταύτισης του κοινού. Η Δήμητρα Ματσούκα, με μια πληγωμένη γλυκύτητα, χωρίς αιδώ και με αρκετή δόση χιούμορ, σχεδόν προκαλεί τη συμπόνια, πείθοντας για το αδιέξοδο της μοναξιάς ακόμα και μιας τόσο ωραίας γυναίκας στην αχανή πόλη, ενώ ο Στέλιος Μάινας απομυθοποιεί την αυτοπεποίθηση του στιβαρού άντρα, αποκαλύπτοντας την καλά κρυμμένη ευαισθησία του. Χρήστος Παρίδης

The weekly verdict αρησ δημοκιδησ

ΕΛ.ΑΣ.

Νέα Συμφωνία

Σινέ Θησείον

Σωθήκαμε; Καταστραφήκαμε; Θα τηρήσουμε αυτά που συμφωνήσαμε; Κανείς δεν ξέρει πια.

Σύμφωνα με τη λίστα του CNN, το Σινέ Θησείον καταλαμβάνει την πρώτη θέση στις δέκα καλύτερες κινηματογραφικές αίθουσες και υπαίθρια σινεμά σε όλο τον κόσμο!

We are all Greeks Ευχαριστούμε τους φιλέλληνες, αλλά αν έβλεπες Μega, θα νόμιζες ότι οι μερικές εκατοντάδες Έλληνες του εξωτερικού (και κάποιοι συμπαθούντες) ήταν σύσσωμη η Ευρώπη που μας ζητούσε συγγνώμη.

Comment is free! letters@lifo.gr.Η LifO δημοσιεύει ευχαρίστως τα σχόλια και τις απόψεις σας.

2666 Ένα μεγάλο μυθιστόρημα. Ίσως όχι τόσο αισιόδοξο για την ανθρώπινη κατάσταση, παρ' όλα αυτά αριστούργημα.

Ακόμα και το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων τα έβαλε μαζί της, ξεμπροστιάζοντάς τη για τη δημόσια χρήση των φωτογραφιών του για την αναγνώριση υπόπτων.

10

23-29.02.2012

Ο Ευθύμης Φιλίππου συναντά πρόσωπα που του λένε ιστορίες. Κύριε Ζαμπίκο, μπορείτε να μου μιλήσετε για διάφορα πράγματα γενικά, σας παρακαλώ; Ήταν ένα μεγάλο διαμέρισμα και στο σαλόνι είχαμε έναν πίνακα, του Γιαννακόπουλου νομίζω, μ’ έναν φαντάρο που πεθαίνει με ένα γράμμα στα χέρια και απέναντι από αυτόν ήταν ένας άλλος, τεράστιος πίνακας, πάρα πολύ βρόμικος, καθώς δεν τον είχε καθαρίσει ποτέ κανείς, αντίγραφο κάποιου ελαφρώς αναγεννησιακού ταμπλό, με μια τσιγγάνα που διάβαζε την παλάμη ενός βοσκού, ό,τι κι αν σας λέει αυτό. Κάθε χρόνο παίρνανε τον πίνακα με τον φαντάρο για περίπου έναν μήνα γιατί γινότανε μια έκθεση στο Ζάππειο για την πολεμική αρετή των Ελλήνων. Στο δωμάτιό μου είχε καεί λίγο ένας τοίχος γιατί έπαιζα συχνά αυτό το παιχνίδι με τα σπίρτα, ξέρεις, που βάζεις το σπίρτο όρθιο στο σπιρτόκουτο και μετά το εκσφενδονίζεις με το δάχτυλο και το σπίρτο ανάβει και πετάγεται, ξέρεις. Εκεί μεγάλωσα, σε αυτό το σπίτι στην οδό Σκουφά, σε μια παλιά πολυκατοικία, προπολεμική πολυκατοικία, παλιά. Έχουν ρίξει κάτω όλα τα κτίρια του Ζενέτου και αυτό που τους νοιάζει είναι να μη χαθούν τα νεοκλασικά, τα ακροκέραμα, τα μπαλκονάκια 80 x 1,24, οι καλύβες του μπαρμπα-Θωμά. Εμένα δεν μ’ αρέσουν τα κτίρια. Προσπαθώ να μη μ’ αρέσουν τα κτίρια γιατί είναι πολύ επικίνδυνο αυτό για έναν αρχιτέκτονα. Ο πατέρας μου πέθανε χωρίς να έχει δει τα αρχαία του Μουσείου της Ακρόπολης. Εγώ θα πεθάνω, έχοντας δει τα αρχαία του Μουσείου της Ακρόπολης. Η διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο νεκρούς είναι χαώδης. Σταματάει να έχει σημασία και το κτίριο του μουσείου, δηλαδή, κάποια στιγμή. Τώρα μένω στην Πλάκα. Τώρα η Πλάκα μού φαίνεται νεκρή. Καταλάβατε; Δείτε, σας παρακαλώ, τις πολυκατοικίες στην παραλιακή. Δείτε τες και θα καταλάβετε πως τσακώνεται η μία με την άλλη για να μην είναι διαφορετική, για να μοιάζουν με τις πίσω πολυκατοικίες που δεν βλέπουν στη θάλασσα*. Οι πολυκατοικίες στην παραλιακή βλέπουν στη θάλασσα και προσποιούνται ότι δεν την βλέπουν και αυτό είναι τραγικό, να το ξέρετε. Τα χρόνια του σχολείου ήτανε τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου, συνειδητοποιούσα ότι πολλοί συμμαθητές μου σχεδόν το ευχαριστιόντουσαν και δεν μπορούσα για 12 χρόνια να μιλήσω με κανέναν για το πόσο αδιάφορο με άφηνε αυτή η υποχρεωτική διαδικασία, οπότε δεν μπορώ να σας πω ότι θυμάμαι με νοσταλγία κάτι. Πήγα σχολείο στο Κολέγιο κι εντάξει, ακόμα έχω μερικούς φίλους από τότε, αλλά όχι, δεν ξέρω αν είναι φίλοι, φίλος είναι κάποιος που είναι στη Μινεσότα ή στη Νέα Υόρκη και ξέρεις ότι μπορεί να μην τον ξαναδείς ποτέ, ενώ σε μια μικρή πόλη, όπως το Αγρίνιο ή η Αθήνα ή οι Συρακούσες, βαφτίζουμε τους ανθρώπους φίλους μας από συνήθεια, επειδή τους βλέπουμε αναγκαστικά συνέχεια μπροστά μας και αυτό είναι τόσο άδικο γι’ αυτούς γιατί υπό άλλες συνθήκες, πραγματικές συνθήκες, θα μπορούσαν όλοι αυτοί να ήταν πραγματικοί φίλοι μας. Εντάξει, δεν είναι τόσο, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ, το τεστάρισμα των ανθρώπων, αυτό, δεν είναι εύκολο στη μικρή αυτή πόλη. Ήμουνα μέτριος μαθητής, έδωσα 2 φορές εξετάσεις, ετοίμασα τα χαρτιά μου για Αγγλία και Καναδά κι επειδή η Αγγλία ήταν φτηνότερη, πήγα εκεί. Αλλά είναι τόσο παλιά όλα αυτά που σας λέω, που, όταν φύγετε, θα θυμηθώ ότι τα πράγματα δεν έγιναν έτσι ακριβώς όπως σας τα περιγράφω τώρα, αλλά κάπως αλλιώς, γιατί έτσι γίνεται συνήθως όταν μιλάς για κάτι που συνέβη παλιά. Υπάρχει στην αρχιτεκτονική ένας εσωτερικός κώδικας. Δεν μπορώ να σας υποσχεθώ ότι δεν θα σχεδιάσω ποτέ μια φυλακή ή ότι δεν θα φτιάξω ποτέ μια χρυσή κορνίζα, καταλάβατε, δεν πάει έτσι. Στην Ελλάδα μπορεί μια γριά που μένει σ’ ένα χωριό ενός βουνού να σου αναφέρει λέξεις όπως ΦΕΚ και δεκαεννιάρι MDF. Το ότι αυτή η γριά αναφέρει τη φράση δεκαεννιάρι MDF είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα για την αρχιτεκτονική. Πρέπει συνεχώς να εφευρίσκει κανείς επιχειρήματα που να ακούγονται σωστά στ’ αυτιά των μισοκαλλιεργημένων πελατών και μετά εσύ αρχίζεις να προτείνεις πράγματα που δεν θα πρότεινες ποτέ στον ίδιο σου τον εαυτό κι αρχίζεις ν’ αυτολογοκρίνεσαι, αλλά όχι γιατί αυτός απέναντί σου το ζητάει, όχι, αυτό θα ήταν πολύ κινηματογραφικό, «κάνε αυτό που σου λέω αμέσως γιατί θα χάσεις την δουλειά σου», όχι, όχι, αυτολογοκρίνεσαι γιατί θες να είσαι αρεστός σε αυτόν που έχεις απένα-

ντί σου και που περιμένει από σένα κάτι πολύ συγκεκριμένο και αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ο ψιλομαλάκας, ο μαλάκας και ο χοντρομαλάκας είναι και οι τρεις στο τέλος μαλάκες, είναι και οι τρεις το ίδιο. Ίσως ένας αρχιτέκτονας θα έπρεπε κανονικά να φτιάξει μόνο μια μονοκατοικία στη ζωή του, μόνο ένα διαμέρισμα, μόνο ένα γραφείο κ.λπ. με την έννοια ότι ένας άνθρωπος έχει μόνο μια εικόνα για το πώς πρέπει να είναι μια μονοκατοικία. Γι’ αυτό παραδέχομαι όλους αυτούς που κάνουν πάντα μονοκατοικίες που μοιάζουν μεταξύ τους, που είναι σαν ίδιες, αυτούς που σχεδιάζουν, ψιθυρίζοντας «Εγώ έτσι πιστεύω ότι πρέπει να είναι μια μονοκατοικία κι έτσι φτιάχνω τις μονοκατοικίες όλη μου τη ζωή». Το προτιμώ αυτό γιατί μου φαίνεται το πιο ειλικρινές πράγμα του κόσμου. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες αρχιτεκτόνων. Οι αρχιτέκτονες, οι αρχιτέκτονες αρχιτέκτονες και οι αρχιτέκτονες πελάτες. Οι αρχιτέκτονες είναι οι αρχιτέκτονες, οι αρχιτέκτονες αρχιτέκτονες είναι αυτοί που ουρλιάζουν με την πρώτη ευκαιρία ότι είναι αρχιτέκτονες και που ό,τι κάνουν στη ζωή τους είναι «αρχιτεκτονικό», και οι αρχιτέκτονες πελάτες είναι αυτοί που ό,τι κάνουν στη ζωή τους είναι αυτό που τους λένε οι πελάτες τους να κάνουν. Στις τρεις αυτές κατηγορίες υπάρχουν και ταλαντούχοι και ατάλαντοι άνθρωποι. Είναι τόσο κλισέ, φοβάμαι, όλα αυτά που σας λέω τόση ώρα. Όταν ένας άνθρωπος σου ζητάει ένα τριάρι με λουτρό και σαλόνι δεν πρέπει να του δίνεις «τη σχέση της υφής της μητρόπολης με τον κάνναβο της ιστορίας και το ίζημα αυτής στο τρίτο της * Πολυκατοικία που δεν βλέπει θάλασσα, απέναντι στρώμα». Όχι, πρέπει σε αυτό τον άνθρωπο από το πατρικό σπίτι της Αγγελικής. να δώσεις απλά ένα τριάρι και πρέπει να φτύσεις αίμα και να χαλάσεις λεφτά που δεν έχεις και να βρεις χρόνο που δεν έχεις για να βρεις πώς σκατά θα είναι αυτό το γαμωτριάρι. Έχω ένα μικρό πρόβλημα με αυτό που λένε ελληνική ποιοτική μουσική ή έντεχνη μουσικούλα, αυτή με τον δουλεμένο στίχο, η μουσική που έχει λίγο ούτι. Δηλαδή δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω κάποιους αυτοματισμούς, έχω στη συμπεριφορά μου εννοώ, και που μετά, όταν σκέφτομαι πώς αντέδρασα, θα προτιμούσα να είχα συμπεριφερθεί αλλιώς. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με μία λέξη έναν αντιπαθητικό άνθρωπο, θα διάλεγα τη λέξη άπλυτος και με τρίχες σε άσχετα σημεία. Άπλυτος όχι με την έννοια του μπάνιου, όχι άστεγος άπλυτος, αλλά άπλυτος με την έννοια του ιδρωμένου που έχει κάνει μπάνιο πριν από λίγη ώρα, του γλιτσερού, του ανθρώπου που τα μέσα του και τα έξω του είναι πολύ κοντά. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω και αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Γι’ αυτό μου αρέσουν οι Αμερικάνοι. Οι Αμερικάνοι συνήθως μυρίζουν σαπούνι και αγαπάω πολύ τη μυρωδιά του σαπουνιού. Δεν τρώω ποτέ κουνουπίδι ογκρατέν. Αν έχετε προσέξει, τα ωραία ρούχα υπάρχουν μόνο σε μαύρο χρώμα. Η άσφαλτος είναι το πιο καθαρό πράγμα στον κόσμο. Θα μπορούσα να περπατάω ώρες ξυπόλυτος σ’ έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Θα μπορούσα να πάω μέχρι τον Πειραιά έτσι. Καταλαβαίνετε; Αλλά δεν αντέχω τη σάπια ύλη, γι’ αυτό δεν μου αρέσει η μυρωδιά του κουνουπιδιού ογκρατέν. Όταν μου έρχεται ένα πιάτο με φαγητό αφήνω πάντα το κομμάτι που μου αρέσει για το τέλος, π.χ. τις καλές τηγανητές πατάτες, που είναι πιο τραγανές από τις υπόλοιπες πατάτες του πιάτου.

o κυριος ζαμπικος, γραμμενο με μπλε parker, rollerball

Κύριε Ζαμπίκο, κι εγώ αφήνω τις πιο τραγανές τηγανητές πατάτες του πιάτου για το τέλος. Αν το κάνετε κι εσείς, προσέξτε. Σταματήστε το. Καμιά φορά δεν προλαβαίνεις να φας το καλό κομμάτι κι όσο περνάνε τα χρόνια δεν προλαβαίνεις πολλές φορές το καλό κομμάτι και όταν μιλάμε για πατάτες είναι οk, αλλά όταν σας συμβεί με ανθρώπους, είναι τραγικό, τραγικό. Ο Άρης Ζαμπίκος είναι 18 ετών. Το θέμα που έπεσε στις εξετάσεις του ελεύθερου σχεδίου όταν έδωσε ήταν μια μαύρη ζακέτα γεμάτη αίματα, μελάνια ραπιτογράφων, σορμπέ μάνγκο, σορμπέ μανταρίνι κι άλλο ένα με φούξια χρώμα, αφημένη στο γραφείο ενός θυρωρού μιας πολυκατοικίας στη Βουλιαγμένη, που στις σκάλες το νερό δεν είχε στεγνώσει ακόμα και ήθελε μεγάλη προσοχή για να μην πέσει κανείς. Δεν έχει σπουδάσει ποτέ γλυπτική. Το Σάββατο και την Κυριακή δεν προγραμματίζει ραντεβού γιατί παρακολουθεί αρχιτέκτονες με κάτι αρβύλες του ‘81 που πηδάνε από μπαλκόνια 80 x 1,24 ψηλών κτιρίων. Το γραφείο του είναι στους 2 τελευταίους ορόφους ενός ψηλού κτιρίου.

Η άσφαλτος είναι το πιο καθαρό πράγμα στον κόσμο. Θα μπορούσα να περπατάω ώρες ξυπόλυτος σ’ έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο.

12

23-29.02.2012

Γνώμες εικονογραφησεις: GPO

Spin Doctor

Επιτέλους! Οι δανειστές μας σώθηκαν Για εμάς, βέβαια, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Από τον Στέλιο Κούλογλου Προχθές, την Τρίτη το πρωί, μόλις είχε ανακοινωθεί η νέα «ιστορική» απόφαση του Eurogroup για τη σωτηρία της Ελλάδας, η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας εμφανίστηκε ικανοποιημένη, αν και με κάποιες επιφυλάξεις. «Μέχρι στιγμής η Ελλάδα έχει καταβάλει έγκαιρα τους τόκους, αλλά από εδώ και στο εξής το κέρδος για την Αυστρία θα είναι μικρότερο, καθώς αποφασίστηκε μείωση του επιτόκιου δανεισμού της Ελλάδας». Όταν, μάλιστα, ερωτήθηκε αν η Αυστρία έχει κερδίσει από τη βοήθεια προς την Ελλάδα, απάντησε: «Δεν θα το έλεγα». Εγώ θα το έλεγα. Την ίδια μέρα, η επίσης Αυστριακή εφημερίδα «Der Standard» δημοσίευε μια αποκαλυπτική μελέτη του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών: τα κράτη με τριπλό Α, αυτά δηλαδή που έχουν την υψηλότερη αξιολόγηση όσον αφορά την πιστοληπτική τους ικανότητα, όπως είναι και η Αυστρία, έχουν αποκομίσει μεγάλα κέρδη από την όλη υπόθεση με την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα. Τα κέρδη αυτά επιτυγχάνονται πρώτον, λόγω

#changingGreece

Έσκασαν 4 φούσκες, μα δεν αρκεί... Οι περισσότεροι Έλληνες και οι (συντριπτικά) περισσότεροι Ευρωπαίοι συμφωνούν στο ότι η Ελλάδα αλλάζει πολύ αργά.

Aπό τον Στάθη Χαϊκάλη Να δούμε ορισμένους τομείς, όπου μέσα στην οχλοβοή της κρίσης έχουν γίνει βαθύτατες αλλαγές, με το ερώτημα μήπως είναι too little, too late να παραμένει μετέωρο. Κληρονομική δημοκρατία: Μάλλον τελείωσε οριστικά η παγκόσμια πρωτοτυπία της Ελλάδας, όπου επί 60 χρόνια οι πολίτες ψηφίζαμε και καθιστούσαμε παντοδύναμες 3 πολιτικές οικο-

της πληρωμής των τόκων από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που έχουν πάρει δάνεια, όπως π.χ. η Πορτογαλία, και δεύτερον, λόγω των πολύ χαμηλών επιτοκίων που πετυχαίνουν, όταν τα ίδια τα κράτη ΑΑΑ δανείζονται, εξαιτίας ακριβώς της κρίσης που πλήττει τις νοτιοευρωπαϊκές χώρες. Η Γερμανία, παραδείγματος χάριν, κατέληγε το άρθρο, έχει κερδίσει 45 δισ. ευρώ «μόνο μέσω των αγορών», χωρίς δηλαδή να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι της. Με την ιστορική συμφωνία τα κέρδη των μνημονιακών τοκογλυφικών δανείων, που στη διεθνή κοινή γνώμη παρουσιάζονται ως βοήθεια προς τους τεμπέληδες Έλληνες, χωρίς καμιά αντίδραση από τις ανίκανες ελληνικές κυβερνήσεις, τα κέρδη λοιπόν αυτά όχι μόνο θα διατηρηθούν, έστω και με μικρότερο επιτόκιο, αλλά

διασφαλίζονται κιόλας: θα πρέπει να ψάξει κανείς στην ιστορία της αποικιοκρατίας για να δει συμφωνία η οποία να προβλέπει τη δημιουργία ειδικού κλειστού λογαριασμού για την κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση του χρέους. Με τη δημιουργία του ειδικού λογαριασμού, εξηγούσε ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, «η Ελλάδα θα δαπανά γι’ αυτά που πρέπει». «Δεν διασώσαμε την Ελλάδα, η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή βυθίζεται στο χάος», συμπέραινε ο Γερμανός καθηγητής οικονομικών Μαξ Όττε, μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία. «Εδώ και δύο χρόνια διασφαλίζουμε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει υπάκουα να καταβάλλει τα επιτόκιά της στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα». Οι υπέρμαχοι της νέας συμφωνίας θα πουν, βεβαίως βεβαίως, ότι μπορεί όλα τα παραπάνω

γένειες. Ούτε στην Ινδία δεν συνέβαινε αυτό. Η δραματική κρίση που μας βρήκε μετά το 2009 φαίνεται να έχει πλήξει ανεπανόρθωτα την πολιτική ισχύ των 3 οικογενειών (και 3-4 δεύτερης γραμμής). Λόγω της παντοδυναμίας τους (brand, μηχανισμός προσώπων κ.λπ.), είχαν κάψει σχεδόν κάθε άλλο πρόσωπο που θα μπορούσε να αναδειχτεί ηγετική φιγούρα. Οι 4 φούσκες: Το ’99 είχαμε τη φούσκα του Χρηματιστηρίου (τι τρελά πάρτι!), το 2004 γλεντήσαμε την Ολυμπιάδα. Η φούσκα των ακινήτων κράτησε από το 2005 μέχρι το 2009. Η φούσκα του ΚΠΣ και του ΕΣΠΑ από το 1990 έως το 2010. Σε όλες αυτές τις φούσκες δημιουργήθηκαν απίστευτα εισοδήματα, που δεν περιορίστηκαν σε μια μικρή ελίτ. Πελατειακό κράτος, Δημόσιο: Γύρω από τη λεηλασία του κράτους και τον εκμαυλισμό ευρέων στρωμάτων στήθηκε το μεγάλο πανηγύρι μετά το 1974. Το χρεοκοπημένο κράτος δεν μπορεί να στηρίξει αυτόν το μηχανισμό. Το μόνο που του απομένει είναι να γίνει ένας μίζερος μηχανισμός καταμερισμού της αδικίας, που θα

Δεν ξέρω πόσα μπορούν να σωθούν. Νιώθω όμως ότι υπάρχουν αξίες αυτής της χώρας που μπορούν να σταθούν.

μοιράζει ξεροκόμματα από κάποιο νέο Σχέδιο Μάρσαλ και την «ωραία ατμόσφαιρα» των (υποχρεωτικών, κατά τα άλλα) ιδιωτικοποιήσεων. Εξωστρέφεια: Η χώρα της Αργοναυτικής Εκστρατείας είχε απορροφηθεί μετά το 1990, απολαμβάνοντας τις 4 φούσκες. Πάρα πολλοί Έλληνες δεν είχαν κανέναν λόγο να ταλαιπωρηθούν στο εξωτερικό (που δεν έχει και τη «νύχτα» της Αθήνας), αφού μια σχέση με το κράτος ήταν πολύ πιο αποδοτική από το να τρέχουν στο Λονδίνο ή στο Βουκουρέστι, στο Ντουμπάι ή στο Γιοχάνεσμπουργκ. Στο εξής, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, όλοι πρέπει να κοιτάμε τον παγκόσμιο χάρτη. Είτε παίρνοντας τη βαλίτσα μας

να ισχύουν, τα κράτη-πιστωτές να κερδίζουν, ο ειδικός λογαριασμός να είναι ταπεινωτικός κ.λπ., αλλά τουλάχιστον αποφύγαμε τη χρεοκοπία, την επιστροφή στη δραχμή και τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ, όπου δεν θα υπάρχει παρά οδοντόκρεμα, όπως στην Πολωνία επί πραξικοπήματος Γιαρουζέλσκι (το άκουσα και αυτό στην ελληνική τηλεόραση, της οποίας οι υπεύθυνοι, αν λειτουργούσαν οι νόμοι στην Ελλάδα, θα έπρεπε να είχαν συλληφθεί για κατ’ εξακολουθηση παραβίαση του αντιτρομοκρατικού νόμου). Αν πράγματι αποφεύγουμε τη χρεοκοπία, ας δεχτούμε την αυξημένη επιτήρηση που επίσης προβλέπει η συμφωνία. Αν είναι να μείνουν στα ράφια μόνο οδοντόκρεμες, ας παίρνει η τρόικα κάθε τρίμηνο και χίλια γυναικόπαιδα για σκλάβους, όπως τις παλιές καλές εποχές. Σωθήκαμε όμως; Στην πραγματικότητα, το Μνημόνιο 2 που συνοδεύει την προχθεσινή συμφωνία θα προκαλέσει μια ακόμα μεγαλύτερη ύφεση στην οικονομία, η οποία με τη σειρά της θα απομακρύνει ακόμα περισσότερο την επίτευξη του στόχου, στον οποίο υποτίθεται ότι θυσιάζουμε τα πάντα: τη μείωση του χρέους στο 120,5 του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος το... 2020. Για να ορθοποδήσει η χώρα θα χρειαζόταν ένα γενναίο κούρεμα στο σύνολο του συνολικού χρέους της -και όχι μόνο σε αυτά που χρωστούσε σε ιδιώτες, όπως γίνεται τώρα- και ένα αναπτυξιακό Σχέδιο Μάρσαλ. Αλλά αυτά δεν τέθηκαν στο τραπέζι, γιατί αλλιώς πώς θα κέρδιζαν δεκάδες δισ. οι πιστωτές; Το αποτέλεσμα είναι ότι τα εισοδήματα και η οικονομία θα κατρακυλήσουν κι άλλο, προκαλώντας κοινωνική κατάρρευση και πολιτικό χάος. Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα. Ο Στέλιος Κούλογλου διευθύνει το tvxs.gr και παρουσιάζει στην ΕΡΤ το «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα».

για το Βελιγράδι ή το Βίλνιους, είτε παράγοντας κάτι στην Ελλάδα που μπορεί να το πληρώσει ένας ξένος. Πολιτισμός/τουρισμός: Αισθάνομαι οργή κάθε φορά που ένα διεθνές μέσο κάνει αναφορά σε θέματα της ελληνικής αρχαίας ιστορίας, ενώ βαρύγδουποι Έλληνες σχολιαστές ανατρέχουν μονίμως σε ιστορίες από τους χούλιγκαν των γηπέδων για να ενισχύσουν τα «επιχειρήματά» τους. Τώρα πια αλλάζει το παιχνίδι. Αν θέλουμε να μειώσουμε την κατρακύλα, θα πρέπει ν’ ανακαλύψουμε ξανά την Ιστορία αυτής της χώρας και να προστατεύσουμε τον τουρισμό μας που είχε γίνει πασαρέλα της αρπαχτής. Δεν ξέρω πόσα μπορούν να σωθούν. Νιώθω όμως ότι υπάρχουν αξίες αυτής της χώρας που μπορούν να σταθούν, γιατί έχω την τύχη να εισπράττω κάθε μέρα την επιμονή απλών ανθρώπων που θέλουν να στρατευτούν σ’ έναν μικρό ή μεγάλο σκοπό. Είμαι ευγνώμων... Ο Στάθης Χαϊκάλης συμμετέχει σε ομάδες εθελοντών που υποστηρίζουν πρωτοβουλίες, όπως το UP Greek Tourism ή το TEDxAthens. Ασχολείται με τη στρατηγική επικοινωνίας.

13

All write

Άκοπα, αβάδιστα Το καλό και το κακό σε μια χώρα όπου ο ορθολογισμός μοιάζει με τον υποβολέα που μιλάει δυνατά την ώρα της παράστασης. Του Κώστα Βαξεβάνη Δεν αποφασίζουμε ανάμεσα στο καλό και το κακό. Δεν απαντάμε για να λύσουμε κανένα τέτοιο δίλημμα. Η διάκριση του καλού από το κακό θέλει, εκτός από κριτήριο, και αξιακό σύστημα. Η σύγχρονη Ελλάδα, μπερδεμένη από τις επιλογές της, άπειρη στα ζωτικά διλήμματα, καλοζωισμένη και νωχελική σαν ευνουχισμένη γάτα, αδυνατεί να κάνει τέτοιες διακρίσεις. Δεν υπάρχει καλό ή κακό, χρήσιμο ή περιττό. Το ζητούμενο είναι το εύκολο. Η Ελλάδα παραπαίει δυο χρόνια πάνω από τον γκρεμό. Το σύνολο των Ελλήνων υποστηρίζει πως το καταλαβαίνει. Ο καθένας με τον τρόπο του. Η κατανάλωση μειώνεται, ξαφνικά θεωρούμε παράλογο μια τσίχλα να κάνει 1,5 ευρώ (500 δραχμές δηλαδή), η γενιά των 700 ευρώ έγινε (ποιος να το περίμενε) η γενιά των προνομιούχων και τα κόμματα αναζητούν μια τελεία στον κατήφορο. Όλα αλλάζουν. Πώς, όμως, αλλάζουν; Το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, η ΝΔ,τον καιρό της κρίσης θεώρησε πως πρέπει ν’ ανοίξει στην κοινωνία. Κι έτσι συμπεριέλαβε στις τάξεις του τον κύριο Μάκη Βορίδη. Στο διαδίκτυο υπάρχουν ακόμα φωτογραφίες του κυρίου υπουργού με το τσεκούρι στο χέρι να κυνηγά τους Αριστερούς ανθέλληνες στο κέντρο της Αθήνας. Άλλαξε μήπως; Όπως ο ίδιος δήλωσε σε συνέντευξή του, ήταν απλώς ένας «ακτιβιστής της Δεξιάς». Δεν μένει, λοιπόν, παρά ο Σαμαράς να περιμένει τη συγγραφή του βιβλίου Ο ακτιβιστικός ΑΓΩΝ μου από τον Μάκη Βορίδη. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται πως το μεγάλο του πολιτικό ερώτημα είναι ποιοι θα είναι οι ήρωες-εθελοντές που θα σηκώσουν στα χέρια τον Βενιζέλο για να τον οδηγήσουν ως τον θρόνο της αρχηγίας του κόμματος. Μέσα σε αυτές τις πολιτικές ανακατατάξεις τα κόμματα βρίσκουν τον χρόνο να σώσουν την Ελλάδα. Τα ίδια που την κατέστρεψαν αποδίδουν στο παρελθόν μια αόριστη ευθύνη, για να καταλήξουν πως η μόνη που πραγματικά έχουν είναι η σωτηρία της χώρας. Είναι σωστά ή λάθος όλα αυτά; Καλά ή κακά; Πολύ πριν από τις εκλογές, καλούμαστε ν’ απαντήσουμε σε όλα εκείνα τα διλήμματα που καθορίζουν τη χώρα. Μόνο που η ερώτηση για το αν είναι κάτι καλό ή κακό εσωτερικοποιείται μέσα μας και μετασχηματίζεται σε ένα άλλο δίλημμα: αν είναι εύκολο ή δύσκολο. Σωστό είναι ό,τι είναι εύκολο και λάθος ό,τι απαιτεί κόπο, σκέψη, αντίδραση. Ρωτάς κάποιον αν είναι σωστό αυτό που συμβαίνει και μέσα του αναρωτιέται αν είναι εύκολο γι’ αυτόν. Αν ναι, τότε είναι σωστό. Στην Ελλάδα οι αντιθέσεις μοιάζουν να μην μπορούν να κινήσουν τις εξελίξεις. Κάνουν απλώς μασάζ στο μουδιασμένο κορμί της χώρας. Ο ορθολογισμός μοιάζει με τον υποβολέα που μιλάει δυνατά την ώρα της παράστασης. Σώζει τους ηθοποιούς, αλλά θυμίζει ότι είναι θέατρο. Παρατηρώ την αντιπαράθεση του τελευταί-

ου διαστήματος σχετικά με το αν έπρεπε να πάμε στη λύση ενός νέου μνημονίου ή στη στάση πληρωμών. Ο κόσμος για πρώτη φορά ανησυχεί, μιλά, αλλά, όπως συμβαίνει και με τις πολιτικές δυνάμεις, απαντά σε άλλα από τα πραγματικά διλήμματα. Στο δίλημμα, για παράδειγμα, αν πρέπει να χρεοκοπήσουμε, να περάσουμε μερικούς μήνες άσχημα για ν’ ανακάμψουμε, οι περισσότεροι λένε όχι, ακόμη και αν έχουν ως συμπέρασμα πως το άλλο σενάριο θα είναι καταστροφικό. Λύση είναι αυτό που δεν μας βάζει απέναντι στη δυσκολία. Η αδράνεια, αυτή η τάση της κοινωνίας να διατηρεί την κινητική της κατάσταση, όπως ακριβώς συμβαίνει σε ένα αυτοκίνητο που φρενάρει απότομα, αλλά οι επιβάτες συνεχίζουν να πηγαίνουν μπροστά, είναι καταστροφική. Στις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε για μια κατάσταση που αφορά το μέλλον απαντάμε με τη νοσταλγία για το παρελθόν. Απαντάμε «ναι» σε όποιον αφήσει να εννοηθεί, ή επιτρέψει σ’ εμάς να παρερμηνεύσουμε, πως μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε με την ευκολία. «Άκοπα, αβάδιστα», όπως έλεγαν οι παλιές αγγελίες των εφημερίδων. Τρομάζουμε μπροστά στην πιθανότητα να χρειαστεί να κάνουμε κάτι. Όχι γιατί είμαστε τεμπέληδες, αλλά γιατί ταυτίσαμε τη ζωή και την επιτυχία με τη χωρίς κόπο εξασφάλιση. Οι τηλεοράσεις, οι πολιτικοί, το sex and the city του κινηματογράφου, υπόσχονταν μια ζωή, όπου ο κόπος, το ζόρι, ήταν σχεδόν αρρώστια. Από το λαμόγιο των θαλασσοδανείων και των επιδοτήσεων ως τον διανοούμενο σκηνοθέτη που περίμενε να κάνει ταινία με τις επιδοτήσεις του κράτους σαν να είναι τα μπαμπάκια του θεσσαλικού κάμπου, όλοι συναίνεσαν στο συμπέρασμα πως αυτή είναι η ζωή. Η ευκολία δεν δημιούργησε μόνο την πλαδαρότητα αλλά και την ομοθυμία. Όλοι συμφωνούσαν για να μη χαλάσει το πάρτι. Όποιος τολμούσε να πει κάτι άλλο ήταν αντιδραστικός,

γραφικός και ασύμβατος. Όποιος χαλούσε τον κύκλο που ανατροφοδοτούσε τη μεταφυσική πίστη στην ευκολία ήταν μια μύγα μέσα στο γάλα που πρόσφερε η μεγάλη αγελάδα που γελάει σε κάποια διαφήμιση. Το γέλιο ήταν επίσης νομοτελειακό ζητούμενο. Ακόμα και στις διαπροσωπικές σχέσεις, το «θέλω να γελάω» ήταν το σλόγκαν που συναγωνιζόταν τη συμπαντική ανοησία του Κοέλιο περί αυτού που θέλεις πάρα πολύ και άρα πρέπει να συμμαχήσουν μέχρι και τα δαχτυλίδια του Κρόνου για να το αποκτήσεις. Ο προβληματισμός θεωρήθηκε η κατάρα που απειλούσε την ευτυχία. Οποιαδήποτε ευτυχία η οποία προσδιοριζόταν ως η λύση της ευκολίας και όχι η ευκολία των λύσεων. Και ξαφνικά ο κύκλος έσπασε, μαζί με τον κύκλο που ανατροφοδοτούσε με χρήμα τις φούσκες όλου του κόσμου. Τα ζευγάρια δεν θέλουν να γελούν αλλά να ζήσουν, οι άνθρωποι τρομάζουν από το ίδιο τους το κλάμα, που ξαφνικά τους θυμίζει πως είναι και αυτό κάτι δικό τους και η επιπολαιότητα δεν μπορεί να γίνει ούτε σενάριο σε σίριαλ της προκοπής. Ανακαλύψαμε πως δεν είμαστε μόνοι, δεν μπορούμε να ζούμε μόνοι και ζούμε όταν ανασαίνουμε και όχι όταν γελάμε. Ανακαλύπτουμε πως η ζωή είναι ένα σύνολο από πράγματα που δεν ξορκίζονται, δεν εξαφανίζονται, φτύνοντας στον κόρφο μας με το ακριβό roll on, αλλά υπάρχουν. Και ευτυχία είναι η ικανοποίηση που νιώθουμε από την επιτυχή αντιμετώπισή τους. Η ζωή έσπασε το γυαλί της τηλεόρασης και είναι μπροστά μας σαν μια από τις χειρότερες σκηνές της. Και δεν ξέρουμε ούτε ότι δεν είναι ταινία, ούτε πώς να την αντιμετωπίσουμε. Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Δυστυχώς, ακόμα μέσα μας απαντάμε «σωστό είναι το εύκολο». Η εκπομπή του Κώστα Βαξεβάνη «Το κουτί της Πανδώρας» προβάλλεται από τη ΝΕΤ.

Υπερκείμενα

Η επανάσταση ως μόδα Aπό τον Νίκο Δήμου p Στη σειρά της LifO «Naked City». Περασμένο τεύχος: Diana V. Cat Black jewelry designer. Φωτογραφήθηκε στο σπίτι της στα Εξάρχεια, τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου. Δήλωσε: «Στην Αθήνα μου αρέσουν αυτά που όμορφα καίγονται». p Τη θυμήθηκα δύο μέρες αργότερα, περπατώντας στη Σταδίου. Αυτά «που όμορφα κάηκαν» ήταν εκεί και δεν ήταν καθόλου όμορφα. Ήταν αποτρόπαια, εφιαλτικά. p Όμως η Diana, την ώρα που η Ελλάδα ανατρίχιαζε, βλέποντας τις φωτιές στην τηλεόραση, την ώρα που οι πυροσβέστες προσπαθούσαν να σώσουν τα νεοκλασικά, απολάμβανε το όμορφο θέαμα. Κι αν ήταν στους δρόμους, ίσως θα συνεργαζόταν με αυτούς που προσπαθούσαν να εμποδίσουν τους πυροσβέστες. Για να μην της χαλάσουν την ευχαρίστηση. p Προσπαθώ να καταλάβω. Μία νέα γυναίκα, σχεδιάστρια κοσμημάτων (άρα αρκετά καλλιεργημένη), απολαμβάνει την καταστροφή. Όχι της ασκήμιας - της ομορφιάς, της ευγένειας, της αρχοντιάς και της ιστορίας. p Θα μου πείτε: γούστο σου και γούστο της. Εκείνης δεν της αρέσουν τα νεοκλασικά. Ναι, αλλά «όμορφα καίγονται»; Ακόμα και στην ταινία του Ντραγκόγιεβιτς (Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται) ο τίτλος είναι σαρκαστικά τραγικός. Τίποτα δεν καίγεται όμορφα. Κάθε φωτιά είναι καταστροφή. p Ίσως, σκέπτομαι, να είναι πυρομανής. Τι λέει η εγκυκλοπαίδεια; «Πυρομανία, η: ψυχαναγκαστική παρόρμηση που παρωθεί ορισμένα άτομα να προκαλούν πυρκαγιές. Έχει όλους τους χαρακτήρες της γνήσιας ιδεοληψίας». p Όμως, η Diana δεν είπε πως βάζει πυρκαγιές, αλλά ότι της αρέσουν. Μήπως όμως τις έβαζε κιόλας; Λέτε ν’ ανήκε στις παρέες που πέταγαν τις νέες μολότοφ μέσα στα κτίρια; p Μπα - τίποτε από όλα αυτά. Το πιθανότερο: είναι ένα κορίτσι της μόδας. Σχεδιάζει κοσμήματα, βάφει τα νύχια της μαύρα, μένει στα Εξάρχεια και το παίζει επαναστάτρια. Αυτό ζητάει σήμερα η μόδα. Και πώς ορίζεται η επανάσταση; Μα, με την καταστροφή, τη φωτιά, την αντίδραση. Τι πιστεύουν οι καλοί αστοί: ότι τα νεοκλασικά είναι ωραία; Ε - να, λοιπόν. Εμείς τα καίμε και το χαιρόμαστε! p Αχ καημένοι πραγματικοί επαναστάτες και μεγάλοι αναρχικοί, εκεί καταντήσαμε. Εσείς γκρεμίζατε (όσο γινόταν λιγότερο) για να χτίσετε. Τώρα, όμως, η επανάσταση έγινε μόδα, κάτι σαν πρετ-α-πορτέ. Θέλεις να είσαι in, trendy, fashion; Παίζεις τον επαναστάτη και θαυμάζεις την καταστροφή. p Μόνο που μερικοί την πατάνε και παίρνουν τη μόδα στα σοβαρά. Και μετά αδυνατούν να σβήσουν τις πυρκαγιές που άναψαν.

14

23-29.02.2012

Breaking News

Χωρίς ελπίδα Το δίλημμα των ανοιξιάτικων εκλογών θυμίζει νόμισμα που και στις δύο του πλευρές κυριαρχεί η απελπισία.

Aπό τον Σταύρο Διοσκουρίδη Μετά και το Eurogroup έχουμε την ικανότητα να δούμε όλη την ιστορία της ελληνικής κρίσης πιο σφαιρικά. Πριν από δύο χρόνια το δημόσιο χρέος άγγιζε το 120% του ΑΕΠ, έγινε όλος αυτός ο κακός χαμός, τώρα είναι στο 169% κι ελπίζουμε ότι σε οκτώ χρόνια θα ξαναγίνει 120% και θα καταστεί βιώσιμο (!). Αν ήμουν έγκλειστος στο Δαφνί, θα είχα βρει πειστικότερες εξηγήσεις για να περιγράψω αυτή την παλινωδία. Το επιχείρημα της κυβέρνησης, φυσικά, είναι πως, αν δεν έπαιρναν τα απαραίτητα μέτρα, θα είχαμε χρεοκοπήσει… λίγο περισσότερο από όσο έχουμε χρεοκοπήσει σή-

μερα. Και έρχομαι και ρωτάω, ο πονηρός: αν η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε μεγαλύτερη αίσθηση της πολιτικής οικονομίας, χωρίς καμία πρόθεση αλληλεγγύης, δεν θα ήταν προτιμότερο να επέβαλλε στην Ελλάδα τη λήψη σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, να της δάνειζε με χαμηλό επιτόκιο μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, να μείωνε την ισχύ των οίκων αξιολόγησης και να μη φόρτωνε μια υπερχρεωμένη χώρα με άλλα διακόσια τόσα δισ.; Γιατί λεφτά ακούμε, αλλά λεφτά δεν θα δούμε, αφού θα τα βάζει η τρόικα σ’ έναν λογαριασμό για να τα παίρνουν οι χώρες που εκπροσωπεί και να κοιμάται η πλούσια Ευρώπη ήσυχη, την ώρα που η φτωχή βράζει. Με αυτά τα δεδομένα οδηγούμαστε στις εκλογές που, αν μη τι άλλο, θα στηριχτούν σε ένα δίλημμα. Η μία του πλευρά είναι να συνεχίσουμε στην ίδια ρότα, να περνάμε καθημερινούς ελέγχους από τύπους που το όνομά τους καταλήγει σε -μπαχ, να ακούμε τη λέξη «νέα μέτρα» κάθε τρεις και λίγο και στο τέλος ν’ αντιληφθούμε ότι μπορεί στη Βουλγαρία και

στη Ρουμανία να είναι καλύτερα τα πράγματα, παραμένοντας, όμως, μέλη της Ευρωζώνης. Η άλλη πλευρά είναι η άγνωστη: να αλλάξουμε πολιτική, να μη συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, να πετάξουμε τα μνημόνια στον κάλαθο των αχρήστων και να γίνουμε πιο δημιουργικοί, φλερτάροντας με την οικονομική καταστροφή και την απομόνωση. Ο πρώτος δρόμος είναι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Αν ο δικομματισμός κερδίσει για μια ακόμη φορά, τότε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα έχει επιλέξει τον μονόχνοτο δρόμο της νέας ελληνικής ενσωμάτωσης στην Ευρώπη, που πια λειτουργεί σύμφωνα με τις ορέξεις των χρηματοπιστωτικών κολοσσών της. Ο άλλος είναι αυτός που εκφράζει η ενδυναμωμένη δημοσκοπικά Αριστερά. Έξω από το μνημόνιο, χωρίς χρέη, πιθανότατα χωρίς ευρώ και ό,τι ήθελε προκύψει. Από τη μία η Τρόικα και από την άλλη το άγνωστο. Και στις δύο περιπτώσεις, η ελπίδα είναι σε άλλη βάρκα. sd@lifo.gr

Τώρα που μεγαλώνουν οι μέρες σε αγαπάμε λίγο πιο πολύ.

Urban lab

Mετά τη μεγάλη νύχτα

Υπάρχει μια διαδεδομένη αντίληψη, σύμφωνα με την οποία, όσο υπάρχουν άστεγοι, άνθρωποι που υποφέρουν, χαμηλόμισθοι ή εντελώς άνεργοι, καλό είναι να μιλάμε μόνο για ανάλογα θέματα και κυρίως να δείχνουμε πόσο συμπάσχουμε / όλα τα υπόλοιπα οφείλουν να πάρουν την πραγματική τους διάσταση ως εντελώς δευτερεύοντα ή ακόμα και να εξαφανιστούν, γιατί διαφορετικά είσαι λίγο γαϊδούρι, δηλαδή αναίσθητος / η ευαισθησία στην Ελλάδα είναι αγαπημένο σπορ και μην τολμήσετε να μας το πάρετε / κάποιες φορές λίγο στα λόγια, αλλά, θα μου πείτε, λεπτομέρειες / κι άλλες καθόλου στα λόγια, γιατί στις δύσκολες αυτές ημέρες οι Αθηναίοι έδειξαν το πραγματικό τους ανάστημα, πλημμυρίζοντας τις αποθήκες του Ιδρύματος Αστέγων με χιλιάδες πακέτα γεμάτα ρούχα και κουβέρτες / τόσο πολύ, που οι άνθρωποι του ιδρύματος κάνουν έκκληση να μη στείλουμε άλλα ρούχα, άλλα τρόφιμα/ εκεί οι ανάγκες είναι μεγάλες / οι επαγγελματίες ευαίσθητοι στην Ελλάδα είναι το πρόβλημα και δυστυχώς από αυτούς δεν έχουμε και λίγους / σήμερα το πρωί μια διακοσαριά νέα παιδιά, δεν κατάλαβα αν ήταν μαθητές ή φοιτητές, ανηφόριζαν την οδό Ριζάρη με κατεύθυνση τη Βασιλίσσης Σοφίας / έκλειναν το ένα ρεύμα και μια μοτοσικλέτα της αστυνομίας ήταν έτοιμη να διακόψει την κυκλοφορία / τους είδα από το λεωφορείο και δεν πρόλαβα ν’ ακούσω συνθήματα ή να διαβάσω κάποιο πανό / σίγουρα δεν τους ήρθε πρωινιάτικα να πάρουν τους δρόμους έτσι, χωρίς λόγο/ ένας επαγγελματίας της ευαισθησίας

Φωτό: Νίκος Βατόπουλος

... και λίγο πριν από τη μεγάλη αλλαγή.

Aπό τον Δημήτρη Ρηγόπουλο

θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμα των «παιδιών» να κλείσουν τον μισό δρόμο και να υποβάλουν κάποιους εκατοντάδες συμπολίτες τους στο μαρτύριο μιας ακόμα πορείας / και είναι τόσο επαγγελματίας, που ξεχνάει πως, όταν γίνεται υπερβολική χρήση ενός δικαιώματος, υπάρχει πάντα κάποιος από την άλλη πλευρά που πιέζεται λίγο περισσότερο / αλλά, εντάξει μωρέ, εδώ υπάρχουν άστεγοι κι εσύ ασχολείσαι με τα «παιδιά» που έκλεισαν τη μισή Ριζάρη; / τόσο ξενέρωτος, ρε φιλαράκι; / τόσο αλλού; / αλλά τα παιδιά μεγάλωσαν σε μια πόλη όπου ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει, τα ρίξαμε στα στάσιμα νερά του «χύμα» που οι μανάδες και οι πατεράδες τους, καμιά εικοσαριά χρόνια πριν, τα πέρασαν για «πρόοδο» και «Ευρώπη» / και τώρα, ακόμα πιο μπερδεμένα από τους γονείς τους, με μια κρίση πάνω από τα κεφάλια τους, δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ακόμα πόσο

τους μοιάζουν / κι ενώ το κέντρο της Αθήνας είναι κλινικά νεκρό, κυκλοφορούν φήμες ότι όροφοι σε μεγάλα κτίρια σε Ακαδημίας, Πανεπιστημίου και Σταδίου αλλάζουν χέρια εν αναμονή άλλων, καλύτερων ημερών / εδώ φυσικά πάει από κοντά η γνωστή συνωμοσιολογία / ότι το κέντρο υποβαθμίζεται «επίτηδες» για να κάνουν δουλειές κάποιοι άγνωστοι ατσίδες του real estate / εδώ είπαν ότι το Ίδρυμα Ωνάση, που ετοιμάζεται ν’ ανακοινώσει μια σημαντική δωρεά για το κέντρο, το κάνει γιατί έχει κτίρια εκεί και θέλει να τους ανεβάσει τις τιμές / οι ανακοινώσεις πήραν μια μικρή παράταση, πήγαν για Μάρτιο / αυτό που έχει κλειδώσει είναι η επέκταση του τραμ από Σύνταγμα μέχρι Ηπείρου, με πρόβλεψη για κάλυψη ολόκληρης της οδού Πατησίων / αλλά θα περιμένουμε ν’ ακούσουμε ολόκληρο το πακέτο / άντε, ν’ ακούσουμε και κάτι (πολύ) θετικό γι’ αυτή την πόλη.

Υπερβολές

Πράσινες απορίες Μικρά, συνήθως οικολογικά σχόλια.

Aπό τον Ν.Σ. Μάργαρη Όπως με πληροφορούν φίλοι καλλιεργητές, η γενικευμένη χρήση των ορμονών για τη γονιμοποίηση άνευ σπέρματος των αχλαδιών τα κάνει να αλλάζουν και μορφή. Λέτε να πάψει να έχει νόημα η παροιμία «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»; Γνωρίζετε ότι όσο ανεβαίνουμε σε ύψος στο Πήλιο, ψεκάζουν πολύ λιγότερο με φυτοφάρμακα στις καλλιέργειες αχλαδιών; Ότι κάτω από τους αχλαδεώνες που είναι χαμηλά στη θάλασσα και δέχονται μέχρι και δεκαπέντε ψεκασμούς οργιάζουν τα «νοστιμότατα» βλίτα που τρώμε το καλοκαίρι στις σαλάτες; Ότι τα βλίτα, επειδή προκαλούν υπνηλία, είναι το γνωστό «κουτόχορτο»; Εν όψει «τουριστικής αξιοποίησης» μιας παραλίας, έφτασε αγανακτισμένος περιβαλλοντολόγος. Μου έδειξε το «εύρημα» με το οποίο θα κατατρόπωνε τους κακούς αναπτυξιολόγους. Ήταν δύο φωτογραφίες της ίδιας ακτής. Στη μία υπήρχαν μόνο ένας άνδρας και δύο ωραιότατες κοπέλες. Στην άλλη είχε προσθέσει τουρίστες τον ένα πάνω στον άλλον. Θα τις δείξω, μου είπε, και θα ρωτήσω: Ποια προτιμάτε από τις δύο; Αν είμαι εγώ ο άνδρας στους μοναδικούς τρεις επισκέπτες, σίγουρα την πρώτη. Αν, όμως, δεν είμαι, το σκέφτομαι! Τι σόλες στα παπούτσια τους προτιμούν οι «οικολόγοι»; Πλαστικές ή δερμάτινες; Σε τι διαφέρουν ένας οικολόγος με δερμάτινο σακάκι και μια κυρία με γούνα; Στο ότι οι τρίχες της γούνας παρέμειναν στο δέρμα, ενώ στο δερμάτινο σακάκι έχουν ξυριστεί! Πόσοι νέοι γνωρίζουν τι σημαίνει η παροιμία «ζωή και κότα»; Πώς προέκυψε; Τι περιγράφει η έκφραση «ρίχνει νερό στο μήλο της αντίδρασης»; Γιατί όταν έχουμε έναν ευχάριστο τύπο στην παρέα λέμε ότι «αυτός είναι περιβόλι» και δεν λέμε, εφόσον συνεχώς μιλάμε για φυσικό περιβάλλον, «αυτός είναι δάσος»; Γιατί το Άγιο Όρος το ονομάζουμε «περιβόλι της Παναγίας» και όχι«δάσος της Παναγίας»; Πόσοι απ’ αυτούς που μιλούν για την προστασία των αρκούδων και τη διατήρηση του φυσικού τους περιβάλλοντος γνωρίζουν ότι, αν δεν υπάρχουν στην περιοχή καλλιέργειες καλαμποκιών και άλλων φρούτων καθώς και μεγάλη μελισσοκομία -ανοίγουν κυψέλες και παίρνουν το μέλι!-, δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν; Πόσοι γνωρίζουν ότι, αν εξαιρέσουμε τους υγροβιότοπους, οι γεωργικές εκτάσεις είναι οι δεύτερες σε σημασία για τη βιοποικιλότητα της ορνιθοπανίδας, πολύ πάνω από το φυσικό περιβάλλον; Ότι ο παράδεισος της ορνιθοπανίδας στη χώρα μας, σύμφωνα με τον διάσημο ορνιθολόγο Χάλμαν, είναι οι ορυζώνες; Γνωρίζετε ότι, όταν επρόκειτο να γίνει το χωροταξικό της Κέας, είχε απαγορευτεί η λειτουργία λατομείων; Aλλά ότι υπήρχε και εισήγηση στην ίδια πρόταση όλα τα σπίτια να γίνονται… πέτρινα; Θα υπήρχε καλύτερος χαρακτηρισμός της εποχής μας από το «η εποχή των καλωδίων»; Πόσα «ταυ» και μπαλαντέζες χρειάζονται για τα αναρίθμητα φωτιστικά, στερεοφωνικά συγκροτήματα, τηλεοράσεις, βίντεο, ψυγεία, κουζίνες, μικροκύματα, πλυντήρια, υπολογιστές, ασύρματα τηλέφωνα;

15

Mελόδραμα Remix

Mικροπράγματα

Stranger in Ρaradise

Βογκητά και αγκομαχητά στον αέρα

Κάπως έτσι το φως χαμηλώνει κάθε μέρα. Από τον Πάνο Μιχαήλ

Η πιο παράξενη ιντερνετική είδηση. Από τον Άρη Δημοκίδη Ο online βρετανικος Jazz FM παίζει τζαζ. Όμως, το περασμένο Σάββατο οι ψηφιακοί ακροατές του είχαν ένα έξτρα ηχητικό σάουντρακ. Για αρκετά λεπτά στον αέρα ακούγονταν αγκομαχητά που προέρχονταν από ταινία γκέι πορνό. Ακούγονταν όσο έπαιζε η μουσική αλλά και οι διαφημίσεις. Ο Jazz FM έχει κατά μέσο όρο μισό εκατομμύριο ακροατές και, παρότι η γκάφα με το πορνό δεν τους ενόχλησε τρομερά, εξέδωσε απολογητική ανακοίνωση, διευκρινίζοντας πως κάνει έρευνα για να βρει τι συνέβη. (Ακούστε το απόσπασμα στην ιντερνετική εκδοχή του «Network».) Αυτο. «Καθε μερα, επί 4 μήνες, πηγαίνοντας στη δουλειά, βλέπεις τον ίδιο άστεγο στο ίδιο σημείο. Κι ένα πρωί δεν είναι εκεί. Και αναρωτιέσαι...». (kiriakosg) Τι στο καλο είναι τα blogoscars του ελληνικού ίντερνετ; (Εξηγεί ο Μανώλης Βαμβούνης.) «Η απάντηση στα αμερικανικά κινηματογραφικά βραβεία. Ένας μαζικός αριθμός από Έλληνες μπλόγκερ, κάθε χρόνο και μεγαλύτερος, ψηφίζει τις αγαπημένες του ταινίες. Ορίζουμε κάθε μέρα την κατηγορία της ψηφοφορίας και το κάθε μπλογκ ανεβάζει τη δική του δεκάδα υποψηφίων. Στο τέλος μετράμε όλες τις ψήφους και “απονέμουμε” τα βραβεία. Οι συμμετοχές έχουν αυξηθεί θεαματικά φέτος. Έχουμε 130 μπλόγκερ που ψηφίζουν, σχεδόν διπλάσιο αριθμό από πέρσι. Λανσάραμε και το δικό μας site, το www.blogoscars.gr, από το οποίο οργανώνουμε την ψηφοφορία και το hashtag μας στο twitter #blogoscars. Δεν μιλάμε για ξερές λίστες, αλλά συχνά για καθημερινές παρουσιάσεις-υπερπαραγωγές. Στις 24/2, όμως, τελειώνει το νταβαντούρι της ψηφοφορίας και μαζευόμαστε να μετρήσουμε όλες τις ψήφους. Την επόμενη εβδομάδα θα ανακοινώσουμε τους νικητές της χρονιάς σε ένα μεγάλο πάρτι που θα οργανώσουμε με την υποστήριξη του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, για το οποίο θα έχουμε σύντομα περισσότερες πληροφορίες».

Facebook. «Τι είναι χειρότερο: αυτός που δεν αλλάζει γνώμη με τίποτα ή αυτός που αλλάζει ανάλογα με τα likes;». (lenfou) Μεγαλες Αληθειες: «ΦΙΟΥ, πάλι καλά να λέτε που δεν νομιμοποιήσαμε (και φορολογήσαμε) τα ναρκωτικά - είμαι βέβαιος πως όλοι προτιμάμε τους μειωμένους μισθούς!». (karamits) ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ (αλλά θα το πω). Πάντα αντιπα-

θούσα κάπως τον τίτλο του μπλογκ μου «Bits and Pieces», μόλις τώρα όμως, μετά από δυο χρόνια, αποφάσισα να τον αλλάξω με το μονολεκτικό κι ελληνικό «Μικροπράγματα».

RETWEETS! «Απόψε διασκεδάζουν μόνο οι εντυπώσεις». (kakia_analiti) /// «Το μνημόνιο είναι σαν το Κεφάλαιο του Μαρξ: πολλοί το επικαλούνται, λίγοι το έχουν διαβάσει». (panws_k) /// «Με ενημερώνουν από το κοντρόλ ότι κατά της απόφασής μου για δίαιτα από Δευτέρα ασκήθηκε αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου». (Theocharis) /// «Την επόμενη φορά ζητήστε να βάλουν πρωθυπουργό τη Σαπουντζάκη που δεν θα σας κοιμίζει». (ggsuss) /// «“40 χωρίς απόδειξη, 50 με απόδειξη”. Πλήρωσα τα 50. Οι μούντζες που έχω φάει από το πρωί είναι περισσότερες νομίζω…». ( RenoDakota) /// «Σοκαριστήκατε που η Eurostat είπε ότι 28% των Ελλήνων είναι στα όρια της φτώχιας, ενώ στις ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ τους φτωχοί είναι το 82%;». (akasapis) /// «Φτάνουν πια τα σενάρια περί δραχμής! Πρέπει, επιτέλους, κάποιος να γυρίσει και την ταινία». (AugusteCorteau) /// «Έπεσε στην αντίληψή μου ποιητική συλλογή με τον τίτλο Αλεξίλυποι Σκιαλύτες. Τι να σημαίνει άραγε αυτός ο catchy τίτλος;». (MichalisLIfO) /// «Ευτυχώς που οι ποιητές είναι άνθρωποι, πεθαίνουν κάποια στιγμή και διαβάζουμε κανένα ποίημα μετά από καιρό». (kbougas) *Περισσότερα κάθε μέρα στη στήλη μου Bits & Pieces, στο Lifo.gr.

Angelo Says

Silver Couch no 55:

Μαργαρίτα Μυρογιάννη Από τον Άγγελο Πλέσσα Πιστεύεις ακόμα σε πολιτικά μανιφέστα και ιδεολογίες; Δεν πιστεύω ακόμα, γιατί απλώς δεν πίστευα ποτέ. Έχοντας παρακολουθήσει από πολύ κοντά διάφορες εκφάνσεις του πολιτικοκοινωνικού μας βίου, έχω απόλυτη συνείδηση της τεράστιας ανικανότητας, αναποφασιστικότητας, αμορφωσιάς, και ψηφοθηρίας του πολιτικού μας συστήματος. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πιο εναλλακτικής και ίσως πιο αποτελεσματικής πολιτικής στάσης από το να ψηφίζεις; Ίσως το ν’ ανακυκλώνεις, να ξέρεις τη διαφορά ανάμεσα στο γκράφιτι και τη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, να είσαι όσο πιο συνεπής και τίμιος με το αντικείμενό σου, και οι χριστιανοί ας προσεύχονται… Η Μαργαρίτα Μυρογιάννη είναι καλλιτέχνις με έδρα την Αθήνα. www.margaritamyrogianni.com www.angelosays.com | www.twitter.com/angelosays

Μετά το κατά τα φαινόμενα τελευταίο διασωστικό πακέτο κανείς δεν έχει πραγματικά διάθεση να πανηγυρίσει. Όλες οι πλευρές ξέρουν πως κατά βάθος συμφωνήθηκαν σκόρπια λόγια, σκόρπια νήματα, σκόρπια νοήματα. Όσο και να επαναδιατυπωθούν, άλλωστε, οικονομικές έννοιες, χρηματοπιστωτικές σχέσεις και διαθέσεις, τα moralities και ethics της συμφωνίας είναι συγκεκριμένα. Και σε μεγάλο βαθμό, πέρα από τη διαπόμπευση, τον χλευασμό και τη δυνάστευση του πιο αδύνατου κοινωνικά κομματιού, δεν θα καταφέρουν να εκπληρώσουν τους στόχους τους. Τι θα συμβεί από δω και πέρα και μέχρι οι φιλάνθρωποι φίλοι μας στην Ευρώπη ν’ αποφασίσουν πως είναι βολικότερες γι’ αυτούς άλλες εκδοχές από τη συνεχή παροχή δανείων; Καταρχάς, ο Βενιζέλος προεκλογικά θα μας βομβαρδίζει ακατάπαυστα, ρητορικά και συντονισμένα, με την καλά υπολογισμένη επωδό πως αυτός, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους, κατάφερε για πρώτη φορά στα χρονικά ελληνική κυβέρνηση να διαγράψει χρέος. Βέβαια, ο διάβολος κρύβεται στα μικρά γράμματα της συμφωνίας, αλλά αυτά για τον Ευάγγελο είναι έτσι κι αλλιώς ψιλά γράμματα. Τώρα που επιτέλους θα γίνει αρχηγός, με ανάγλυφες εξάρσεις θα σου ανοίξει τη καρδιά του, μετά το στόμα του και μετά θα σε κάνει μια χαψιά. Κοινώς, μας έφεξε. Από την άλλη πλευρά, ο Αντώνιος, που την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή ανακάλυψε πως κοσκινίζοντας βουνά ολόκληρα αντιμνημονιακού αγώνα δεν θα κατάφερνε να πάρει το δανειστικό χρίσμα άστεγος, κουκουλωμένος και χωμένος στις εσοχές του Φαήλου, αναγκάστηκε να διακοσμήσει την τακτική του με τις αναγκαίες προσαρμογές που θα του διασφάλιζαν ναι μεν λεκιασμένη μνημονιακή ενοχή, θα απομάκρυναν όμως την πρόσκρουση με το παγόβουνο των δανειστών. Εξωτερικά το παίζει ατάραχος. Αλλά όλα πια έχουν αλλάξει. Και ίσως η πραγματικότητα τον αναγκάσει να σκοντάψει γι’ ακόμα μια φορά. Κατά τ’ άλλα, η ζωή στην πτωχευμένη αποικία συνεχίζεται. Με τα αναμενόμενα επεισόδια, τις εκατέρωθεν ανθρωποφαγίες, τις άτσαλες εκκαθαρίσεις, όλα αυτά τα ευτελή απότοκα κάθε περιόδου αποσύνθεσης. Η γέννηση του νέου, άλλωστε, πάντα μέσα σε πόνους και αίματα συμβαίνει, χωρίς καλλιέπειες κι αισθητικές χορογραφίες. Καμιά φορά, βέβαια, εκτρέπεται σε γκροτέσκα μονοπάτια που σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι για το bitch karma μας και το θυμικό καρικατούρας που μας διακατέχει, ακόμα και στις πιο δραματικές στιγμές. Μελαγχολία. Τη μελαγχολία την παλεύουμε χρόνια. Το θέμα είναι πως η διαδικασία τού να ψάχνεις να βρεις ψήγματα χαράς μέσα σε τόσο μαύρο πλαίσιο προκαλεί κάθε φορά όλο και μεγαλύτερη δυσκολία. Βλέπω ό,τι θέλω ή θέλω να μη βλέπω πια, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα; Ξένος εδώ ή ξένος αλλού; Κάπως έτσι το φως χαμηλώνει κάθε μέρα.

16 23-29.02.2012 συνεντευξη

μάρτιν σέρμαν

«mε την αδικία και την απληστία αναμετριέσαι μόνο αν έχεις μάθει ν’ αγαπάς και να μοιράζεσαι» Με αφορμή το εκ νέου ανέβασμα του Bent, ο επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος βρέθηκε ξανά στη χώρα μας που αγαπά ιδιαίτερα -δίχως, πάντως, να της χαρίζεται- η οποία, λέει, θα πρωταγωνιστεί στο επόμενο έργο του. Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο, Φωτό: Βαγγέλης Κύρης.

Α

17 νοιχτά ομοφυλόφιλος, Αμερικανός πολιτογραφημένος Λονδρέζος, αλλά ταυτόχρονα... Εβραίος μέχρι το μεδούλι, όπως ομολογεί, ο 74χρονος σήμερα δημιουργός ήταν ορεξάτος και μίλησε για πολλά: για τέχνη, θρησκεία, πολιτική, ακτιβισμό, για τον φασισμό, τον καπιταλισμό, τους γκέι, τα δικαιώματα και βέβαια για τον έρωτα, στον οποίο πιστεύει περισσότερο απ’ ό,τι στον Θεό και τον οποίο συνιστά κιόλας στους Έλληνες ως σύμμαχο αξιόπιστο στην κρίση!

Θα χαρακτηρίζατε το «Bent» στρατευμένο θεατρικό έργο; Τι σας παρακίνησε στη συγγραφή του; Είναι και ιστορικό, είναι και πολιτικό, αλλά κυρίως είναι ένα έργο για τον έρωτα. Το έγραψα σε μια εποχή που ο περισσότερος κόσμος αγνοούσε πλήρως το ολοκαύτωμα των «ροζ τριγώνων». Όντας, λοιπόν, Εβραίος και ταυτόχρονα ομοφυλόφιλος, θεώρησα σημαντικό να το αναδείξω, γράφοντας ταυτόχρονα μια δυνατή ιστορία αγάπης με ευρύτερη απήχηση. Οι Έλληνες συντελεστές της παράστασης πώς σας φάνηκαν; Είδα τις πρόβες κι ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν. Εκτιμώ ότι η παράσταση θα είναι εξαιρετική! Είμαι επίσης ευτυχής που θα παιχτεί στην Αθήνα της κρίσης, σε μια εποχή που η ζωή μοιάζει απελπιστική για πολλούς ανθρώπους. Όπως οι ήρωες του έργου, έτσι κι εσείς μπορείτε, πιστεύω, να βρείτε τον δρόμο σας σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δίχως ν’ απολέσετε την αξιοπρέπεια, την τιμή και την ταυτότητά σας. Και ναι, μια σπουδαία κινητήρια δύναμη γι’ αυτό είναι και ο έρωτας, η αγάπη. Υπάρχει, πιστεύετε, ενδεχόμενο να ξανασυμβεί ένα τέτοιο ολοκαύτωμα; Μα, φυσικά. Κοιτάξτε μόνο πώς αντιμετωπίζουν τους ομοφυλόφιλους στην Ουγκάντα και σε αρκετές άλλες αφρικανικές και ασιατικές χώρες. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τιμωρούνται, δολοφονούνται, εκτελούνται μόνο και μόνο επειδή αγαπούν διαφορετικά. Η κατάσταση στη Δύση άλλαξε θεαματικά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, δεν πρέπει όμως να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας, αγνοώντας τι συμβαίνει αλλού. Το γεγονός ότι σε Αμερική κι Ευρώπη δεν είμαστε πια αόρατοι έχει παρακινήσει πολλούς γκέι και λεσβίες και στον υπόλοιπο κόσμο να ξανοιχτούν, πράγμα που σε ορισμένες κουλτούρες μπορεί ν’ αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνο. Χρειάζεται να βρούμε έναν τρόπο να τους ενθαρρύνουμε και να τους στηρίξουμε, δίχως ταυτόχρονα να δυσχεράνουμε τη θέση τους.

Αν ο Θεός επέτρεψε το Ολοκαύτωμα, τη σφαγή της Ρουάντας, τα φονικά τσουνάμι ή, στην περίπτωσή σας, τη γέννηση της... Άνγκελα Μέρκελ, τότε δεν είναι εκείνος ο Θεός που θα ήθελα να λατρεύω.

Κάποιοι κάνουν λόγο για γκέι αισθητική του Γ’ Ράιχ, αναφερόμενοι στην αποθέωση της ακατέργαστης ομορφιάς, της macho αρρενωπότητας, της ανδρικής συντροφικότητας κ.λπ., όπως αποτυπώνεται στις ταινίες της Ρίφενσταλ. Η αισθητική τού Γ’ Ράιχ δεν ήταν ομοφυλόφιλη αλλά ομοερωτική, κάτι πολύ διαφορετικό. Βασικά ήταν μισογύνηδες. Λάτρευαν το ανδρικό κάλλος και τη συντροφικότητα όχι επειδή πίστευαν πως οι άνδρες όφειλαν να αγαπιούνται (με όποια έννοια) αλλά διότι θεωρούσαν τις γυναίκες κατώτερες κι άρα ανάξιες συμμετοχής στις «υγιείς» ανδρικές δραστηριότητες. Ενοχλούμαι αφάνταστα όταν ακούω όλο αυτό το παραμύθι περί της δήθεν γκέι αισθητικής των ναζί. Η «άσπιλη αγνότητα» της ανδρικής φόρμας κινδύνευε να μολυνθεί, αν λάμβανε οποιαδήποτε σεξουαλική διάσταση. Η λατρεία τους του ανδρικού σώματος δεν ήταν αισθησιακή, αλλά καθαρά διανοητική και προέκυπτε από την αντίστοιχη απαξίωση της θηλυκότητας. Οι αρχαίοι Έλληνες π.χ., τους οποίους προσπάθησαν να προσεταιριστούν, θαύμαζαν εξίσου το ανδρικό και το γυναικείο σώμα, καθώς και τον έρωτα σε κάθε του μορφή. Αντιθέτως, με εξαίρεση τον Ερνστ Ρομ και κάποιους κολλητούς του που γρήγορα εξοντώθηκαν, το Γ’ Ράιχ ήταν πατριαρχικό, σεξιστικό κι ετεροφυλόφιλο στον υπερθετικό βαθμό. Αν ο ομοφυλόφιλος γάμος καθιερωθεί ευρύτερα, πιστεύετε πως το LGBT κίνημα θα έχει, ουσιαστικά, εκπληρώσει τους στόχους του; Παρεμπιπτόντως, πόσο ικανοποιημένος είστε από τις προόδους του αλλά κι απ’ ό,τι αποκαλούμε «γκέι σκηνή»; Οι πρόοδοι που έχουμε κάνει ως κοινότητα είναι σίγουρα αξιοθαύμαστες, ας μη λησμονούμε όμως ότι χρειάστηκε να προηγηθούν ανείπωτες τραγωδίες ώσπου να τις πραγματοποιήσουμε. Κατά μια ειρωνεία της τύχης, βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο χάρη στο AIDS. Εκείνο, ουσιαστικά, μας έφερε κοντύτερα και μας μετέτρεψε σε ακτιβιστές. Προηγουμένως η ομοφυλόφιλη απελευθέρωση ήταν κυρίως μια υπόθεση θαρραλέων, αλλά σχετικά λίγων ανδρών και γυναικών. Με το AIDS έγινε συλλογικό αίτημα. Ταυτόχρονα, ο ετεροφυλόφιλος κόσμος αναγκάστηκε να μας ακούσει, όταν συνειδητοποίησε ότι σχεδόν κάθε οικογένεια διέθετε ένα μέλος ή έστω έναν φίλο που ήταν γκέι και που είχε στοχοποιηθεί. Δεν ήμασταν πια αόρατοι. Τα πράγματα πήραν σταδιακά τον δρόμο τους και να, έχουμε μέχρι και γκέι γάμο τώρα. Αυτές οι κατακτήσεις, ωστόσο, παραμένουν εύθραυστες, γι’ αυτό ας είμαστε σε επιφυλακή. Αν αύριο στις ΗΠΑ π.χ. εκλεγεί ρεπουμπλικανός Πρόεδρος, θα υπάρξουν σίγουρα πολλές αναθεωρήσεις. Στη Βρετανία οι επιθέσεις ενάντια σε ομοφυλόφιλους παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση. Δείτε επίσης τι συμβαίνει στη Ρωσία... Αλλά μήπως στην Ελλάδα είστε καλύτερα; Πού είναι οι ανοιχτά γκέι πολιτικοί, ηθοποιοί, συγγραφείς κ.λπ.; Η σύγχρονη Ελλάδα, αντίθετα με την κλασική, εμφορείται από τη γνωστή macho μεσογειακή νοοτροπία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι, όταν το

AIDS βρισκόταν σε έξαρση, κάποιοι Έλληνες γνωστοί μου μου έλεγαν για έναν φίλο τους φορέα πως «φυσικά θα το κόλλησε στο Παρίσι», λες και η ομοφυλοφιλία είναι κανένα εξωτικό φρούτο! Επιπροσθέτως, το να έχεις μια εκτεταμένη γκέι σκηνή ίσως αποδειχτεί αποπροσανατολιστικό. Τα διάφορα κλαμπ, οι σάουνες, οι μπουτίκ, τα «γκέι χωριά», οι εκδόσεις μας κ.λπ. δεν εγγυώνται απαραίτητα την ισότητα και την ελευθερία, αλλά μάλλον -τουλάχιστον σε κάποιες περιπτώσεις- την οικονομική εκμετάλλευση. Θυμίζω ότι το Bent ξεκινά στις απαρχές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, όταν στη Γερμανία υπήρχε επίσης μια πλούσια γκέι σκηνή, ακόμα και ομοφυλόφιλο κίνημα. Και, ξαφνικά, ο πέλεκυς έπεσε βαρύς, μαζί με τον χειρότερο κατατρεγμό που φανταστήκαμε ποτέ. Εβραίος και ανοιχτά γκέι. Πρόβλημα; Και, αλήθεια, πόσο θρήσκος είστε; Κοιτάξτε, σκέφτομαι τον Θεό όσο Εκείνος εμένα, δηλαδή, καθόλου! Αν ο Θεός επέτρεψε το Ολοκαύτωμα, τη σφαγή της Ρουάντας, τα φονικά τσουνάμι ή, στην περίπτωσή σας, τη γέννηση της... Άνγκελα Μέρκελ, τότε δεν είναι εκείνος ο Θεός που θα ήθελα να λατρεύω. Στην ανθρώπινη ιστορία βιώσαμε και βιώνουμε ακόμα πολύ τρόμο εν ονόματι κάποιου θεού. Από την άλλη, με συγκινούν η πνευματικότητα, το μυστήριο, το άγνωστο. Στο σύμπαν κρύβονται πράγματι μυστηριώδεις δυνάμεις. Δυνάμεις όμως, όχι θεοί. Υπάρχουν, επίσης, περιπτώσεις ανθρώπων με τόσο εξωπραγματική σοφία και καλοσύνη, που θα αποκαλούνταν άνετα θεϊκοί. Ο Ιησούς ήταν ένας τέτοιος, ο Σαίξπηρ επίσης. Δεν υπάρχει σκέψη, συναίσθημα ή συγκίνηση που να μην έχει αποτυπώσει στα έργα του - αλήθεια, πώς μπορούσε να έχει άποψη για όλα; Όσο για την εβραϊκή μου ταυτότητα, είναι απλώς μια ταυτότητα που έχει να κάνει περισσότερο με την παράδοση και λιγότερο με τη θρησκεία. Είμαι Αμερικανός, ζω στο Λονδίνο, αλλά είμαι επίσης σίγουρα πολύ... Εβραίος, το νιώθω στα κόκαλα, στο DNA μου! Πιστεύετε ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα αξίζει και δεύτερη θητεία; Πώς κρίνετε το κίνημα Occupy και το Tea Party; Αναμφίβολα την αξίζει κι εφόσον την πάρει, ελπίζω να προχωρήσει και στις αλλαγές που δίσταζε ως τώρα να κάνει. Οι ρεπουμπλικανοί αντίπαλοί του είναι όλοι κλόουν, αλλά ένας κλόουν με εξουσία είναι επικίνδυνος. Το κίνημα Occupy εκφράζει την ολότελα δικαιολογημένη οργή και απελπισία των πολιτών στις ΗΠΑ αλλά και τον κόσμο ολόκληρο. Το Tea Party βασίστηκε επίσης στην οργή και την απελπισία, αλλά στη λάθος τους εκδοχή. Το Occupy θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο, το Tea Party εκτιμά πως έχει ήδη αλλάξει υπερβολικά κι αν γινόταν ποτέ εξουσία, τα πράγματα σαφώς θα χειροτέρευαν. Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, και στην Αμερική ακόμα. Τι πάει λάθος στο σύστημα; Μήπως είναι το ίδιο το σύστημα λάθος; Έχει η τέχνη απαντήσεις; Η τέχνη, αγαπητέ, δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα. Γράψε δέκα βιβλία κατά του καπιταλισμού, αυτός θα παραμένει. Μόνο η συλλογική βούληση μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Η τέχνη μπορεί απλώς να εμπνεύσει, να ενεργοποιήσει και να υποστηρίξει αυτήν τη θέληση, δημιουργώντας ένα κλίμα όπου τέτοιες ιδέες μπορούν να γίνουν αντιληπτές και να συζητηθούν. Δεν ξέρω, επίσης, αν μπορούμε να αποδώσουμε στον καπιταλισμό όλα τα κακά που συμβαίνουν στον κόσμο, όταν όλοι οι άλλοι -ισμοί έχουν αποτύχει. Στην περίπτωση της Ελλάδας, π.χ., δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός, τουλάχιστον όχι αποκλειστικά. Πρόκειται αναμφίβολα για ένα σύστημα που εμφανίζεται συχνά εξαιρετικά άδικο και άπληστο, ωστόσο η αδικία και η απληστία είναι, ξέρετε, συνυφασμένες με την ανθρώπινη φύση. Και δεν έχω καταλήξει πώς αναμετριέται κανείς με αυτές τις αντινομίες, εκτός από το να ξέρει να αγαπά και να μοιράζεται. Η Άνγκελα Μέρκελ δήλωνε πέρυσι ότι η πολυπολιτισμικότητα προφανώς απέτυχε. Συμφωνείτε; Νομίζω ότι αν κάποιος έχει προφανώς αποτύχει, αυτός είναι η κ. Μέρκελ. Οι ήρωες του «Bent» κατάφεραν να αντισταθούν και να επιβιώσουν χάρη στην αγάπη. Πόσο πιστεύετε σε αυτή; Μπορεί, άραγε, να σώσει τον κόσμο; Ναι, πιστεύω στην αγάπη και ναι, μπορεί σίγουρα να σώσει τον κόσμο - το ερώτημα είναι αν θα το κάνει. Δεν το έπραξε μέχρι τώρα και δεν βλέπω γιατί θα το πράξει μελλοντικά. Κανείς δεν προσέγγισε την αγάπη ωραιότερα από τον Ιησού, κι όμως η Εκκλησία που δημιουργήθηκε στο όνομά του σφάγιασε εκατομμύρια. Ο Βούδας επίσης είπε πολλά για την καλοσύνη, βλέπουμε όμως τοιχογραφίες σε ιαπωνικούς ναούς με στρατιώτες να σκοτώνουν βάναυσα άλλους στρατιώτες. Ξέρω όμως πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε για την αγάπη. Υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα; Αν καθένας μας έδινε ειλικρινά ένα τέτοιο δώρο στον άλλο, ίσως κάτι ν’ άλλαζε στον ανθρώπινο ψυχισμό συνολικά. Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο παιδί που επιθυμεί να «βγει προς τα έξω»; Απλώς να γνωρίζει ότι το να μένει «στην ντουλάπα» είναι, μακροπρόθεσμα, πολύ πιο επώδυνο. Να συνειδητοποιήσει, επίσης, ότι δεν είναι μόνο του. Αντιλαμβάνεται κανείς, ωριμάζοντας, πόσο απελευθερωτική είναι η αποδοχή του εαυτού του και πόσο συμβάλλει στην ευτυχία και την αυτοπραγμάτωση. Το αγαπημένο σας ρητό; «Κάνε ταξίδια. Προκάλεσέ τα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο». Τένεσι Ουίλιαμς, Camino Real.

Το «Bent» ανεβαίνει στις 23/2 (Κάθε Παρασκευή & Σάββατο) στον πολυχώρο Vault σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, ο οποίος και πρωταγωνιστεί μαζί με τον Στέφανο Κακαβούλη. Παίζουν ακόμα: Πάνος Μπρατάκος, Θοδωρής Πανάς, Πάνος Ροκίδης, Ιούλιος Τζιάτας, Νικόλας Σουλογιάννης. Μελενίκου 26, Βοτανικός, 210 3302348. Αυτή την περίοδο στην Αθήνα παίζεται επίσης ο μονόλογος «Rose» του Μάρτιν Σέρμαν, με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Λάσκαρη, στη θεατρική σκηνή «Ζωή Λάσκαρη» - Πολυχώρος Αθηναΐς, Καστοριάς 34-36 & Ιερά Οδός, Βοτανικός, 210 3477878.

WHO IS WHO Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ το 1938. Σπούδασε στη Βοστώνη και ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός συγγραφέας στη Νέα Υόρκη. Το 1979 γράφει το Bent που αφορά την ερωτική ιστορία δύο ανδρών, έγκλειστων σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί. Το έργο, που ανακινεί ένα ξεχασμένο ολοκαύτωμα, γνωρίζει τεράστια επιτυχία, ανεβαίνει στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου και το Μπρόντγουεϊ, για να παιχτεί στη συνέχεια σε περισσότερες από 50 χώρες. Μεταξύ των πρώτων ερμηνευτών του ήταν ο σερ Ίαν Μακ Κέλεν και ο Ρίτσαρντ Γκιρ. Το 1997 γίνεται και ταινία που βραβεύεται στις Κάννες και αλλού. Έχει ανεβάσει ακόμα δεκάδες έργα, ανάμεσά τους ένα για τον Ωνάση, καθώς και τον γυναικείο μονόλογο Rose (2000) που παίζεται επίσης στην Αθήνα και θεωρείται η μεγαλύτερη επιτυχία του μετά το Bent.

18 23-29.02.2012 peπορταζ Οι «αρπαγές» από το 1990 μέχρι σήμερα 1990 Αρχαιολογικο Μουσειο Κορινθου: Αφαίρεση 263 αρχαιολογικών εκθεμάτων. Αρχαιολογικο Μουσειο Πυθαγορειου Σαμου: Kλοπή 8 αρχαίων αντικειμένων. Αρχαιολογικο Μουσειο Αμφιαραειου στον Ωρωπο: Αρπαγή της κεφαλής του αγάλματος Πανός και επιγραφών.

1991 Αρχαιολογικη Συλλογη Γορτυνιας: Κλοπή κορμού αγάλματος Απόλλωνος Λυκείου κι εννέα ακόμη αντικείμενων της ρωμαϊκής περιόδου.

1992 Αρχαιολογικο Μουσειο Αιγινας (Κολωνα): Αρπαγή 90 αρχαιολογικών αντικειμένων. Ναος Αλεας Αθηνας: Αφαίρεση κεφαλής του Τήλεφου (έργο του Σκόπα). Αρχαιολογικο Μουσειο Τεγεας: Κλοπή 18 αντικειμένων. Αρχαιολογικο Μουσειο Παρου: Αφαίρεση 18 πρωτοκυκλαδικών ειδωλίων. Αρχαιολογικο Μουσειο Ακροπολεως: Αρπαγή χάλκινης κεφαλής. Αρχαιολογικο Μουσειο Σχηματαριου: Αφαίρεση διάφορων αντικειμένων.

1993 Μουσειο Παυλου & Αλεξανδρας Κανελλοπουλου: Κλοπή κεφαλής

κόρης. Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο: Αφαίρεση κεφα-

λής Σφίγγας.

1995 Αρχαιολογικο Μουσειο Θεσσαλονικης: Κλοπή ρωμαϊκής κεφαλής Απόλλωνα.

1997 Αρχαιολογικος Χωρος Ραμνουντα: Αρπαγή επιτύμβιας στήλης και επιτύμβιου γυναικείου αγάλματος.

2001 Αρχαιολογικος Χωρος Νικοπολης: Αφαίρεση επιτύμβιας στήλης.

2009 Αρχαιολογικος Χωρος Αρχαιας Ολυμπιας: Κλοπή κιονόκρανου παλαιοχριστιανικής βασιλικής.

2012 Εθνικη Πινακοθηκη: Aρπαγή ενός πίνακα ζωγραφικής του Πάμπλο Πικάσο, ενός πίνακα ζωγραφικής του Πιετ Μοντριάν κι ενός έργου σε χαρτί του Γκουλιέλμο Γκάτσια (Μονκάλβο).

2012 Μουσειο Ιστοριας των Ολυμπιακων Αγωνων της Αρχαιας Ολυμπιας: Ένοπλη ληστεία με αφαίρεση 77 αρχαίων αντικειμένων.

τ σ ι κ α ρ ω Θ

! α ρ ω τ α ι ε σ υ ο μ τε τα 19

, ν ιδιαίτερης προσοχής ου άν γχ τυ να πε ρε έπ τομέων που θα ούν και με αποδυνάμωση ι απλοί πολίτες ανησυχ εί κα ι αμ γο υν λό οδ ιο ισ ν χα ιώ αρ , εσ ία ηρ μπ ατικών υπ ην Αρχαία Ολυ . Η κατάρρευση των κρ Μετά και τη ληστεία στ ς. ιά ομ ον ηρ γράφηση: Stupid Greg κλ νο κο ής Ει τικ η. ισ ίδ λιτ υρ πο ς κο τη οσ η Δι ό τον Σταύρο όπως η διαφύλαξ μιας ακτινοβολίας. Απ όσ γκ πα ν τω μά θε εκ ια για την ασφάλε

Η

κρίση τα μεγεθύνει όλα. Από τα θέματα επιβίωσης μέχρι αυτά της πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό συμβαίνει και με την ξαφνική ανησυχία που νιώθει η κοινή γνώμη για τα μουσεία. Όχι γιατί δεν υπάρχει κυριολεκτικά μεγάλο πρόβλημα, αλλά επειδή, απ’ ό,τι δείχνει το αστυνομικό δελτίο, πλην συγκεκριμένων περιπτώσεων, τα ελληνικά μουσεία ποτέ δεν πέρασαν περίοδο που να ένιωθαν αρκετά… ασφαλή. Πόσο μάλλον τώρα, που η κρατική μηχανή είναι σβηστή. Ένας από τους συνομιλητές, μάλιστα, παρομοίασε τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα με αυτήν εμπόλεμων κρατών όπου ανάμεσα στα «θύματα» ήταν μεγάλα μουσεία και ανεκτίμητοι θησαυροί. Θυμηθείτε τι έγινε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βαγδάτης, της Καμπούλ και τα πρόσφατα γεγονότα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Καΐρου.

εχουν γνωση οι φυλακες; Μετά τις δύο πρόσφατες ληστείες στην Πινακοθήκη και την Ολυμπία, αν και είναι διαφορετικές περιπτώσεις, φάνηκαν για μια ακόμη φορά οι αδυναμίες μας. Αφορμή δεν είναι οι μειώσεις στα κονδύλια του υπουργείου Πολιτισμού (35% κάτω στα μνημονιακά χρόνια), αλλά ένα νομοσχέδιο του Προκόπη Παυλόπουλου που έκανε τις συμβάσεις των εποχικών δημόσιων υπαλλήλων 24μηνες και μετά εμπόδιζε την επαναπρόσληψή τους. Η λήξη των συμβάσεων και οι γενικότερες ανακατατάξεις στον δημόσιο τομέα δημιούργησαν ένα αλαλούμ, με αποτέλεσμα να μείνουν 2.500 θέσεις κενές (κυρίως φυλάκων) και πολλά μουσεία να κλείσουν για λίγο καιρό. Μέσα σε αυτά και ορισμένες αίθουσες του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών και το επίμαχο Μουσείο της Ολυμπίας. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, αλλά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα άλλαξε ο νόμος Παυλόπουλου και οι συμβάσεις των 24 μηνών μετατράπηκαν σε πενταετείς. Παρόλα όσα ακούγονται περί «περίεργων προσλήψεων», η πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Δέσποινα Κουτσούμπα, μας πληροφορεί ότι οι θέσεις καλύφθηκαν πλήρως το 2011 με 2.500 προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ. Η κ. Κουτσούμπα σημειώνει επίσης πως «θεωρούν γενικά ότι για κάποιον περίεργο λόγο όλοι οι φύλακες είναι άνευ ειδικότητας. Ούτε αυτό είναι αλήθεια. Έχει φτιαχτεί εδώ και αρκετά χρόνια ΙΕΚ Φυλάκων. Αρκετά πριν από αυτό, από τότε που ψηφίστηκε το «προσοντολόγιο» του Δημοσίου, έχουμε καταφέρει, μέσα στα υπόλοιπα, να υπογραμμίζεται πως ο φύλακας πρέπει να γνωρίζει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα. Και κατά προτίμηση να είναι από το ΙΕΚ Φυλάκων. Δηλαδή, όταν προκηρύσσονται από το ΑΣΕΠ θέσεις, παίρνουν ΙΕΚ Φυλάκων και μόνο. Γιατί έγραψαν πως δεν παίρνουμε φύλακες από τον ΟΣΕ και ότι αυτούς που πήραμε τους κάναμε κλητήρες. Προφανώς γιατί οι άνθρωποι που ήρθαν από τον ΟΣΕ ήταν υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Δεν θα καταργήσουμε και

το “προσοντολόγιο” του Δημοσίου επειδή του ήρθε του υπουργείου Πολιτισμού να μας φέρει από τον ΟΣΕ κόσμο. Εκτός αν θέλουμε να γυρίσουμε στα παλιά και να έχουμε τον φύλακα να λέει “έι, πού πας”. Kάναμε πολλά χρόνια να το ξεπεράσουμε αυτό και να έχουμε φύλακες που να γνωρίζουν, έστω, μία ξένη γλώσσα». Ο Παναγιώτης Κουτής, πρόεδρος του Σωματείου Εκτάκτων Αρχαιολόγων, εντοπίζει κι άλλα προβλήματα στη λειτουργία των μουσείων. «Θα έλεγα πως υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτά της φύλαξης. Εξαρτάται, βέβαια, από το πώς βλέπει κάποιος το μουσείο. Αν το βλέπει απλώς ως έναν χώρο όπου πηγαίνουν οι τουρίστες για να κόψουν εισιτήρια, τότε εντάξει. Αλλά ένα μουσείο έχει κάποιες υποδομές, όπως η συντήρηση των αρχαιοτήτων, η ανάδειξη, η καταλογογράφηση και η μελέτη που θα γίνει, οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί τελείως. Υπάρχουν μουσεία που τα εργαστήριά τους είναι κλειστά. Υπολειτουργούν, δεν έχουν το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό. Οι αρχαιότητες στοιβάζονται σε ακατάλληλες αποθήκες πολλές φορές και ουσιαστικά ξαναθάβονται. Ενώ βγαίνουν από τη γη στις ανασκαφές, μετά ουσιαστικά τις ξαναθάβουν μέσα στις αποθήκες. Πολλές φορές συμβαίνει να φθείρονται και να καταστρέφονται από την αδιαφορία».

Ληστεια στην Αρχαια Ολυμπια: Κακια μοδα ή θρασυτατο φαινομενο; Η δημοσιογράφος της «Καθημερινής» Μαργαρίτα Πουρνάρα θυμάται πως «πέρυσι είχα πληροφορίες από διευθυντή μεγάλου μουσείου ότι είχαν τρομερές ελλείψεις στη φύλαξη, σε βαθμό που ανάγκασαν τους συντηρητές να βγουν έξω μέρα μεσημέρι και να παριστάνουν τους φύλακες. Τότε αποφασίσαμε κι εγώ και η εφημερίδα να μην το γράψουμε, γιατί μας είπε ο διευθυντής ότι θα τα βρούμε με το κράτος. Αυτό που σας λέω έγινε την περασμένη άνοιξη. Το θέμα, όμως, δεν λύθηκε». Ακολούθησαν τα περιστατικά σε Πινακοθήκη και Ολυμπία. Η προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΥΠΠΟ Μαρία Ανδρεάδη-Βλαζάκη υποστηρίζει πως πρώτη φορά «συναντάμε το φαινόμενο να γίνονται οι κλοπές την ώρα που το μουσείο είναι ανοιχτό. Όπως γίνονται ένοπλες ληστείες στις τράπεζες, μπαίνουν μέσα κουκουλοφόροι, ενώ ο φύλακας έχει απενεργοποιήσει τον συναγερμό. Είναι κάτι που δεν το είχαμε ως τώρα». Μόνο η κ. Κουτσούμπα θεωρεί πως υπήρχε σχέδιο για την Ολυμπία: «Δεν μπουκάρεις έτσι σ’ ένα μουσείο, χωρίς να υπάρξει παραγγελία. Τα συγκεκριμένα εκθέματα υπάρχουν σε πάρα πολλές φωτογραφίες και δεν μπορείς να υποστηρίξεις πως τα βρήκες από τη γιαγιά σου ή τον παππού σου και να τα πουλήσεις στην ελεύθερη αγορά». Είναι πολλοί, όμως, που θεωρούν πως είναι δύσκολο να δημιουργηθεί μόδα. Είναι πολύ δύσκολο να κινηθούν στην αγορά καταγεγραμμένα και φωτογραφημένα έργα και πολλά μουσεία του εξωτερικού, όπως το Γκετί και της Καρλσρούης, έχουν αλλάξει την πολιτική τους όσον αφορά την απόκτηση αντικειμένων αμφίβολης προέλευσης.

Δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως, με τις λαθρανασκαφές, που είναι αυτήν τη στιγμή η Νο 1 πηγή αρχαιοκαπηλίας.

Απο δω και περα τι;

Η ασφάλεια των μουσείων δεν είναι αποκλειστικά ευθύνη του κράτους. Υπάρχουν διευθυντές και διοικητικά συμβούλια. Θα πρέπει ν’ αναλαμβάνουν ευθύνες κι αυτοί που έρχονται σε καθημερινή επαφή με το μουσείο. Δεν μπορεί να τα χρεώνονται όλα ο υπουργός και ο γενικός γραμματέας.

Υψηλό στέλεχος κορυφαίου μουσείου της χώρας, που δεν επιθυμούσε να αναφερθεί το όνομά του, υποστηρίζει πως «έχουμε μείνει πολύ πίσω. Θεωρούμε ότι είναι θέμα διορισμών φυλάκων. Η στρατηγική πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τα καινούργια επιτεύγματα της τεχνολογίας. Έχουμε μείνει στο θέμα του διορισμού και δεν ασχολούμαστε με τίποτε άλλο. Από κει και πέρα αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους. Παρηγορούμασταν μέχρι τώρα επειδή κλέβανε καταναλωτικά αγαθά και όχι μουσεία». Εκτός από το κράτος, ρίχνει την ευθύνη και στους διευθυντές. «Τόσα χρόνια δεν αντιδρούσαν, μόνο ζητούσαν διορισμούς. Δεν είναι αποκλειστικά ευθύνη του κράτους. Υπάρχουν διευθυντές και διοικητικά συμβούλια. Θα πρέπει ν’ αναλαμβάνουν ευθύνες κι αυτοί που έρχονται σε καθημερινή επαφή με το μουσείο. Δεν μπορεί να τα χρεώνονται όλα ο υπουργός και ο γενικός γραμματέας». Η κ. Κουτσούμπα επιμένει πως πρέπει να σταματήσουν οι περικοπές στον Πολιτισμό: «Να σκύψουμε με σοβαρότητα πάνω στο θέμα του προσωπικού, που είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν είναι το μόνο. Προσέξτε! Ένοπλη ληστεία σε μουσείο, πρωί, δεν έχει ξαναγίνει. Ριφιφί, βράδυ, εντάξει. Αν ήταν δύο ή τρεις φύλακες, επειδή η συγκεκριμένη ενέργεια ήταν πολύ βίαιη, φοβάμαι πως θα είχαμε θύματα. Δεν είναι ότι θα βάλουμε τον φύλακα να πάει να σκοτωθεί. Θα μπορούσε, όμως, να υπάρχει ένα κουμπί ασφαλείας και να πιάνονταν στην έξοδο. Υπάρχουν σημεία στα συστήματα ασφαλείας που μπορούν να βελτιωθούν, αλλά πρέπει να γίνουν με σοβαρότητα. Ένας νυχτοφύλακας δεν μπορεί ν’ αποτρέψει πέντε ένοπλους, γι’ αυτό έχουμε και τους συναγερμούς και όλα τα υπόλοιπα. Πρέπει να δούμε πιο σοβαρά τα συστήματα ασφαλείας που θα λειτουργούν πιο αποτρεπτικά και με άμεση επέμβαση της αστυνομίας, αλλά θα πρέπει να δούμε και το θέμα του προσωπικού. Όπως επίσης και το επικοινωνιακό, το γεγονός πως συνολικά η κοινωνία πρέπει να βλέπει την όλη υπόθεση ως θέμα εθνικής κληρονομιάς, ώστε να δημιουργήσουμε τη δική μας κουλτούρα. Είναι καταρράκωση για όλους μας αυτή η κλοπή. Επίσης, πολύ σημαντικό για όλους μας είναι να πιάσουμε αυτούς τους ανθρώπους, για να περάσουμε έτσι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα». Από το υπουργείο η κ. Βλαζάκη μας βεβαιώνει ότι θα παρθούν μέτρα. «Προτεραιότητά μας είναι η φύλαξη και η συντήρηση». Ήδη, από τα προηγούμενα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, τα περισσότερα μουσεία έχουν συστήματα συναγερμού, κάμερες κι ενισχυμένες περιφράξεις. «Ακούγεται και η λύση να κλείσουμε ορισμένα μουσεία. Αλλά αυτό σημαίνει ότι θα είναι πιο ασφαλή; Θα έχετε προσέξει πως μόλις κλείνει ένα μουσείο της χώρας γίνεται πάλι μια φοβερή επίθεση σχετικά με τα μουσεία που κλείνουν και για τα υποτιθέμενα χρήματα που χάνονται από τον τουρισμό».

O Θανάσης Μασούρας, υπεύθυνος για τη φύλαξη του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, εξηγεί πώς εξοπλίζεται ένα σύγχρονο μουσείο. «Έχουμε κάνει τις προβλεπόμενες κινήσεις όσον αφορά το προσωπικό. Κατά καιρούς οργανώνουμε σεμινάρια φυλάξεων, έχουμε το οργανόγραμμα για τις φυλάξεις των εκθέσεων, μόνιμων ή περιοδικών, προσπαθούμε να μην υπάρχουν κενά, παράλληλα έχουμε ενισχύσει με ηλε-

κτρονικά μέσα τη φύλαξη όλων των χώρων, εξωτερικών και εσωτερικών, έχουμε συναγερμούς σε όλες τις προθήκες, υπάρχουν ανιχνευτές κίνησης, πυρανίχνευσης, υπάρχει άνθρωπος που είναι 24ωρες το 24ωρο όλες τις ημέρες του χρόνου μέσα στο control room, απ’ όπου εποπτεύει τα συστήματα ασφαλείας και οτιδήποτε δη-

μιουργηθεί είναι σε θέση να το εντοπίσει. Δηλαδή, έχει πλήρη εικόνα του χώρου και με τις κάμερες και με τους συναγερμούς και, παράλληλα, αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι και ανάλογα με το επίπεδο της επικινδυνότητας, είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά, ενημερώνεται η εταιρεία που έχει αναλάβει τη φύλαξη και η αστυνομία σε ένα ανώ-

τερο επίπεδο». Δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά συστήματα που ν’ αντικαθιστούν το ανθρώπινο προσωπικό; «Σίγουρα υπάρχουν. Στις βιτρίνες έχουμε ηλεκτρονικούς συναγερμούς που σε οποιαδήποτε κίνηση ή παραβίαση ενεργοποιούνται. Δεν μπορεί, δηλαδή, να πάει κανείς και να πάρει ένα έκθεμα. Αμέσως ο

πρώτος που παίρνει το σήμα είναι ο φύλακας στο control room, αν και θα έχει γίνει ήδη αντιληπτός από το κλειστό σύστημα τηλεόρασης και τους ανιχνευτές από τη στιγμή που θα βρεθεί στο χώρο. Θα έλεγα πως με τον κατάλληλο σχεδιασμό τα ηλεκτρονικά μέσα μπορούν ν’ αποδειχτούν πολύ αξιόπιστα».

20

23-29.02.2012

Π

ού παραπέμπει ο τίτλος της νέας σου δουλειάς «Τα νύχια του Θεού»; Τον δανείστηκα από ένα μαγαζί περιποίησης νυχιών στον Βόλο, όπου έχω το εργαστήριό μου και δουλεύω, το οποίο ονομάζεται God Nails. Μου άρεσε πολύ ως εικόνα και σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίος τίτλος για ένα φανταστικό φυτό που έφτιαχνα εκείνη τη στιγμή. Έχει απόλυτη σχέση με το Σολάρις, όπου περιγράφεται ο πλανήτης ως ατελής θεός, που όμως καταρρέει μέσα από την παντοδυναμία του. Κι ενώ είναι ικανός να κάνει τα πάντα, δεν βρίσκει νόημα ως προς το τι θα κάνει. Μια μοναχική ύπαρξη που οι άνθρωποι προσπαθούν να προσεγγίσουν και να καταλάβουν, αντιλαμβάνονται δε ότι, χωρίς να προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί τους, μιμείται κάποιες μορφές, παίρνοντας διάφορα σχήματα και μορφώματα.

τού που θα μπορούσε να μοιάζει πάρα πολύ με τον ατελή θεό του Σολάρις. Ολόκληρη η γκαλερί είναι ένα in situ έργο φτιαγμένο με πολλή χειρωνακτική εργασία, αφού όλη η εγκατάσταση είναι ένα μεγάλο πλεκτό. Για μένα αυτή η διαδικασία ήταν μια διέξοδος απ’ όλα αυτά που προσπαθούν να μας εξοντώσουν. Απασχολημένος μέσα στο εργαστήριο, έφτιαχνα τρισδιάστατα αντικείμενα περισσότερο ως μια διαδικασία διαλογισμού, μια αργή διαδικασία που σχεδόν μιμείται τους χρόνους της ίδιας της φύσης. Που δεν τη βιάζει τίποτα και που εν τέλει κερδίζει τη συνείδηση των πραγμάτων.

Οπότε, θα έλεγες ότι έχει και μια μεταφυσική διάσταση, ότι έχουμε πια αφεθεί στα νύχια του Θεού; Όχι με τη χριστιανική έννοια, γιατί υπάρχει αυτή η άμεση αναφορά στο Σολάρις. Η έκθεση συνδέεται και με τη μελαγχολία της εποχής, στην οποία συμβάλλουν κατά κόρον τα ΜΜΕ και ειδικά η τηλεόραση, η οποία σε κρατάει σε ένα συνεχές σοκ. Αν όμως βγεις με το αυτοκίνητό σου έξω από την πόλη, όλη αυτή η πληροφορία της κρίσης διαχέεται. Και το ισχυρότερο στοιχείο που βλέπεις στην ύπαιθρο είναι η ακμάζουσα βλάστηση, που σε θεραπεύει. Η ιδέα γεννήθηκε κάπως έτσι, καθώς απομακρυνόμουν από την πόλη και κατευθυνόμουν στο νότιο Πήλιο. Ήταν χειμώνας προς άνοιξη και βρήκα τον μπαξέ μου με ελάχιστα μόνο ίχνη της δικιάς μου ύπαρξης από το καλοκαίρι, κυρίως πτώματα φυτών και άγρια βλάστηση που είχαν ανακαταλάβει όλο το μέρος που είχα στο παρελθόν καλλιεργήσει. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος που έχει ένα πολύ σταθερό πρόγραμμα ανάπτυξης κι εξέλιξης κι αυτός είναι η φύση. Η οποία προσπαθεί να ανακαταλάβει κάθε ίχνος εδάφους, όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει ανασταλεί.

Και ποια είναι τα αναγνωρίσιμα στοιχεία τα οποία κατέκτησε και τελειοποίησε; Βρίσκω υπέροχο το ότι συνεχίζει ατέρμονα να δημιουργεί, χωρίς να περιμένει δύο χρόνια να μαζέψει τεράστια budgets για να κάνει μια ταινία. Αρχίζει αμέσως να διηγείται άλλη μια ιστορία. Δεν πιστεύω στις κορυφώσεις.

Περιγράφεις τις συνέπειες της εγκατάλειψης… Η καλλιέργεια είναι ένα στοιχείο πολιτισμού. Όποτε αυτό σταματάει, μια δύναμη αρχίζει την προσπάθεια οικειοποίησης του χώρου. Πάντα μ’ ενδιέφερε τι συμβαίνει στις πόλεις-φαντάσματα, όπως η Αμμόχωστος στην Κύπρο. Στην Πράσινη Γραμμή η βλάστηση αρχίζει να κατατρώει ό,τι ο ανθρώπινος πολιτισμός είχε χτίσει. Πιστεύοντας ότι δεν θα πάρω απαντήσεις για την κρίση από τους οικονομολόγους -δεν πιστεύω ότι η λύση θα έρθει από εκεί, σκοπίμως μας κάνουν να την περιμένουμε από τα οικονομικά μοντέλα-, άρχισα να μελετώ ορισμένες νομοτέλειες. Εκεί ήταν το σημείο αναφοράς μου, η ακμάζουσα φύση που προϋπήρξε του ανθρώπινου είδους. Που προετοίμασε τις συνθήκες για να υπάρξει ο άνθρωπος. Και συνεχίζει να έχει ένα πρόγραμμα, είτε υπάρχει κρίση είτε όχι. Στρέφω το βλέμμα μου λοιπόν εκεί, γιατί εκεί υπάρχουν απαντήσεις. Παρ’ όλα αυτά, πάντα επιστρέφεις στην πόλη. Δεν μιλάω για μια επιστροφή στη φύση. Χαίρομαι πάρα πολύ ανθρώπους που, λόγω κρίσης, επέστρεψαν στην επαρχία. Εγώ μεταφέρω μια εμπειρία. Το αντικείμενο της μελέτης μου βρίσκεται εκεί για να μου δώσει απαντήσεις για την πόλη. Το ίδιο το έργο είναι μια αναπαράσταση περιβολιού σε αγρανάπαυση, όπου αρχίζει να αναπτύσσεται ένα είδος μύκητα, ένα είδος φυ-

Θα έλεγες ότι έχεις φτάσει σε μια «κορύφωση» της δημιουργικής σου πορείας; Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι ο Γούντι Άλεν των εικαστικών, σαν τακτική δράσης μέσα στα χρόνια. Χωρίς εφέ και φανφάρες λέει μια ιστορία και μόλις τελειώνει μ’ αυτήν, πάει στην επόμενη. Βλέποντας ταινίες του, δεν μπορείς να πεις ότι έχει μια κορύφωση.

Μα, δεν έχεις πει ότι η εγκατάστασή σου «Body Milk» ήταν ένας σταθμός στην καριέρα σου; Το είπα. Λέμε κάποια πράγματα και μετά μας δεσμεύουν… (γέλια). Ε, λοιπόν, τώρα το παίρνω πίσω. Δεν μ’ αρέσουν οι σταθμοί. Μήπως εννοούσες σταθμό σε μια δυνητικά διεθνή καριέρα, επειδή εκτέθηκε στο Γκούγκενχαϊμ του Μπιλμπάο; Δεν υπάρχει η έννοια της καριέρας στην Ελλάδα. Όπως αποδεικνύεται, είναι περίεργο να μιλάς για καριέρα στους εικαστικούς. Δεν υφίσταται. Δεν σημαίνει τίποτα το σπουδαίο να βγαίνεις και να εκθέτεις μια φορά

σ’ ένα μουσείο, όταν δεν υπάρχει συνέχεια. Γιατί δεν επεδίωξες να κάνεις καριέρα εκτός Ελλάδας; Γιατί είχα εμπειρίες από καλλιτέχνες που συναντούσαν τους εραστές τους στα αεροδρόμια και μετά ζούσαν μια νευρωτική ζωή. Ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι η πατρίδα μου είναι εκεί όπου ήταν οι φίλοι μου και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι. Και είχα την εμπειρία μιας άλλης κλιματολογικής συνθήκης, που δεν θα την άντεχα. Ήξερα ότι θα μείνω για πάντα στην Ελλάδα, και ειδικά στο νότιο Πήλιο. Το πήρα οριστικά απόφαση και δεν το έχω μετανιώσει. Δηλαδή, δεν είχες ούτε τάσεις φυγής ούτε υπέρμετρη ματαιοδοξία. Σου αρκούσαν η καριέρα και η ζωή εδώ… Ήμουν απόλυτα συνειδητοποιημένος από τα 24. Βρήκα πρόσφατα ένα χαρτάκι στο οποίο είχα γράψει ένα μανιφέστο της προσωπικής μου ευτυχίας. Έλεγε: «Είμαι ευτυχισμένος, αν έχω κάπου να μένω, κάτι να τρώω, πάρα πολλά μολύβια και πάρα πολλά χαρτιά. Οτιδήποτε άλλο το θεωρώ επιπλέον». Πάντα υπήρχαν πολύ περισσότερα και τ’ απολάμβανα σχεδόν με ενοχές. Μόλις ρίξαμε την ταφόπλακα σε μια θρασεία κι ελαφριά εποχή που διέβρωσε και την καλλιτεχνική δημιουργία. Μάλιστα, η γενιά σου επηρεάστηκε απ’ όλο αυτό και υπήρξες και ο ίδιος μέρος μιας τέτοιας έκφρασης. Αν θέλεις να επικοινωνήσεις, πάντα λειτουργείς με τους αναγνωρίσιμους κώδικες της εποχής σου. Απ’ όλη αυτή την εποχή της αλαζονείας του lifestyle, τι κρατάς και τι πετάς; Νομίζω δεν έχω πρόβλημα να το πετάξω όλο αυτό. Ήταν συμπτώματα μιας εποχής την οποία ζήσαμε και στην ουσία μιλήσαμε με τους κώδικές της. Τι είναι αυτό που σε οδηγεί στη σύλληψη ενός έργου; Η προσωπική ή η συλλογική αγωνία; Είναι μάταιο να μην ξεκινάς από προσωπικές ανησυχίες. Ξεκινάς από το πιο κοντινό

σου πρόβλημα. Π.χ. ένα παιδί που κλαίει. Πολλές μου εκθέσεις ξεκίνησαν από αυτό. Άλλο όμως είναι ένα παιδί που κλαίει επειδή είναι κακομαθημένο κι άλλο ένα παιδί που δεν έχει να φάει… Συνήθως βλέπω το δικό μου παιδί, που είναι κακομαθημένο. Ξεκινάς από το δικό σου πρόβλημα, το εξετάζεις μες στον μικρόκοσμό σου, κι αρχίζεις να εξετάζεις αν αυτό αντέχει σ’ ένα οικουμενικό πεδίο. ήπως έφτασε η ηλικία της ωριμότητας και της υπευθυνότητας; Δεν ξέρω αν η υπευθυνότητα θα έλυνε τα προβλήματα. Πάντα πίστευα ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να έχουν έναν βαθμό ανευθυνότητας. Αυτό, βέβαια, δημιουργεί πολλά προβλήματα στην προσωπική σου ζωή. Ίσως αυτό που φοβήθηκε η δική μου γενιά είναι αυτό που λες ωριμότητα. Αλλά μοιραία, μεγαλώνοντας, αλλάζουν οι διάλεκτοι κι αρχίζεις να κατανοείς περισσότερο τα πράγματα και τους ανθρώπους έξω από τον μικρόκοσμό σου. Φροντίζεις τότε η γλώσσα σου να απευθύνεται σε όσο περισσότερους γίνεται.

Μ

Σήμερα, που το ζητούμενο είναι η επιβίωση, ποιος ρόλος απέμεινε για την τέχνη; Η τέχνη είναι η μόνη διεξοδική ματιά απέναντι σε ό,τι συμβαίνει. Έβλεπα στα διόδια της Αττικής Οδού ένα χέρι με χρυσό Ρόλεξ να βγαίνει από μια μπλε ελεκτρίκ Πόρσε, να παίρνει το χαρτάκι και να το πετάει κάτω. Αυτό είναι έλλειμμα παιδείας και πολιτισμού. Ο θυμωμένος πιτσιρικάς που τα καίει κι ο πλούσιος που φοροδιαφεύγει έχουν την ίδια έλλειψη κουλτούρας. Και είναι τεράστιο λάθος να νομίζουν ότι στην οικονομία θα βρεθούν οι λύσεις. Αυτή η κρίση θα μας φτωχύνει και θα μας κάνει πιο πλούσιους συγχρόνως. Γιατί θα αναγκαστούμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, που στις χρυσές εποχές τ’ αφήσαμε γιατί βολευόμασταν. Και η τέχνη αρχίζει να έχει μεγαλύτερο βάρος κι ενδιαφέρον όταν μιλάει σε μια εποχή προβλημάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι στα θέατρα και στις εκθέσεις υπάρχουν αυξημένα νούμερα. Ακούγεται ότι τα νούμερα των πελατών στην τέχνη είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Δεν μας νοιάζει αυτό, καλύτερα. Δεν σε νοιάζει, γιατί έχεις πελάτες πλούσιους συλλέκτες. Όχι, κάποτε ζούσα από αυτό. Σήμερα πια δεν υπάρχει. Τέλειωσε κι αυτό με το lifestyle; Δεν μ’ αρέσει που με κατατάσσεις εκεί. Έτυχες ιδιαίτερης προβολής σε μια εποχή πλαστής ευμάρειας. Λειτούργησε υπέρ σου… Ναι, αλλά δεν έγινα πλούσιος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, χρηματιστήριο τέχνης στην Ελλάδα δεν είχαμε. Η Ελλάδα δεν μιμήθηκε την αγορά άλλων ευρωπαϊκών χωρών ή της Αμερικής. Από δω και πέρα, λοιπόν, τι απομένει; Αν υπάρχει μια μορφή άμυνας απέναντι σ’ ό,τι αυτήν τη στιγμή συμβαίνει, είναι να μη σταματήσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε. Αυτό που ο καθένας μας θεωρεί αναγκαίο για τον ίδιο να κάνει. Εγώ δεν θα σταματήσω να κάνω αυτό που έκανα. Δεν ξέρω αν θα είναι πιο ώριμη τέχνη, απλώς θα συνεχίσω να λέω τις δικές μου ιστορίες, όπως ο Γούντι Άλεν.

Aλέξανδρος Ψυχούλης. «Τα νύχια του Θεού», 10/312 /4/2012, a.antonopoulou.art, www.aaart.gr

Πιστεύοντας ότι δεν θα πάρω απαντήσεις από τους οικονομολόγους, άρχισα να μελετώ ορισμένες νομοτέλειες. Εκεί ήταν το σημείο αναφοράς μου, η ακμάζουσα φύση που προϋπήρξε του ανθρώπινου είδους.

αλεξανδρος ψυχουλης

«Η τέχνη είναι η μόνη διεξοδική ματιά απέναντι σε ό,τι συμβαίνει» Επηρεασμένος από την αιώνια διαδικασία και ικανότητα της φύσης να εξαπλώνεται εκεί που η ανθρώπινη δραστηριότητα αναστέλλεται, ο Αλέξανδρος Ψυχούλης δημιούργησε ένα νέο έργο, προσπαθώντας να βρει απαντήσεις για τη σημερινή πραγματικότητα, αφού, όπως ο ίδιος τονίζει, οι λύσεις δεν θα έρθουν από τους οικονομολόγoυς. Από τον Χρήστο Παρίδη

21 συνεντευξη

22

23-29.02.2012

oi αθηναιοι23

Ζυράννα Ζατέλη Γεννήθηκε στον Σοχό Θεσσαλονίκης, ζει στο Κουκάκι. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κατάλαβε τη διαφορά του δείκτη Nikkei από τον Nick Cave. Από τον Σταύρο Διοσκουρίδη, Φωτό: Γιώργος Μαυρόπουλος. Εγω, η αδερφη μου! «Πέρυσι με πλησίασε μια κοπέλα, λίγο τρακαρισμένη, και με ρώτησε αν είμαι όντως η αδελφή της Ζυράννας Ζατέλη. Είχα πάει στην παρουσίαση του βιβλίου ενός φίλου, ο οποίος θεώρησε καλό να κάνει πλάκα και να πει πως έχουμε εδώ και την αδελφή της Ζ.Ζ., η ίδια δεν μπορούσε να έρθει. Είστε στ’ αλήθεια η αδελφή της, με ρώτησε η κοπέλα, πώς γίνεται; Γιατί πώς γίνεται, της λέω, εκείνη γράφει, εγώ εμφανίζομαι - τη δένουμε, τη δέρνουμε να κάθεται να γράφει, πού το παράξενο».

> Γεννήθηκα στον Σοχό Θεσσαλονίκης το 1951, έτος Γάτας κατά τους Κινέζους. Την ηλικία μου δεν την κρύβω αλλά και δεν την πιστεύω. Δεν καίγομαι πια να την πιστέψω, παρότι την έχω αποδεχτεί, τι περίεργο. Πρόλαβα πράγματα, ακούσματα από μια κοινωνία αγροτική, όπως θα ήταν και πριν από πεντακόσια χρόνια. Κάποια στιγμή άρχισαν όλα να αλλάζουν, έπρεπε όμως να περάσουν καναδυό δεκαετίες για να γίνει αντιληπτό, να το χωνέψουμε. Τώρα οι αλλαγές είναι ραγδαίες και, συχνά, αδυσώπητες. Καταπίνουμε σπαθιά αντί να ανασαίνουμε σαν άνθρωποι. Δεν το ζηλεύω αυτό το πράγμα. Ωστόσο, πάντα μένει μια παράδοξη ελπίδα στο βάθος. Μπορεί να είναι κι απόγνωση που τελεί χρέη ελπίδας.

> Συνέβη ν’ αρχίσω να γράφω από μικρή, έκανα τι έκανα, όλο εκεί ο νους μου, μα σημασία έχει ότι δεν επρόκειτο για ένα παροδικό βασανάκι των παιδικών κι εφηβικών χρόνων. Κι ενώ το πρώτο βιβλίο δεν το έβγαλα παρά στα 33 μου, ψυχανεμίστηκα από αρκετά νωρίς ότι αυτός είναι ο δρόμος μου. Από μικρή στο αμάρτημα, λοιπόν, αλλά στην αγορά αφού γεύτηκα την πρώτη ωριμότητα. Με ρωτούν καμιά φορά πώς νιώθω που έγινα γνωστή και τέτοια. Δεν ξέρω, δεν μοιάζει να με απασχολεί, σαν να ήταν πάντα έτσι. Δεν ξιπάστηκα ούτε για πέντε λεπτά, μπορώ να το πω άφοβα. Ζω με πολλά πρόσωπα στο κεφάλι μου, φαντάσματα, πώς το λένε, εμμονές, αγωνίες, ενδόμυχες θύελλες και προσωρινούς θανάτους, μέχρι να βγάλω μια παράγραφο που να με ικανοποιεί. Όλα μαύρα και αντίμαυρα, και ξαφνικά ένα ουράνιο τόξο. Και ξανά όλα μαύρα και ξανά ένα αίσθημα δικαίωσης. Μια βιβλική ρουτίνα η συγγραφή, δεν θα την άλλαζα με τίποτα.

> Κι όμως, τίποτα σαν τα αγριολούλουδα, τίποτα σαν το βλέμμα ενός ζώου. Αγαπώ τα ζώα γι’ αυτό που είναι, κι αυτό που είναι έχει κατά πολύ να κάνει με το ότι δεν έχουν ιδέα από χρήμα, από κέρδος. Όπως και τα πολύ μικρά παιδιά. Φαντάζομαι ένα πουλί να περνάει κάθε τόσο από πάνω μας, αφήνοντας μια περίεργη, νηφάλια κραυγούλα: Αχ άνθρωποι, άνθρωποι...

> Μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον το αντίθετο από αυτό που λέμε αστικό ή μικροαστικό. Έφυγα νωρίς από το σπίτι, μετά το γυμνάσιο, ταξίδεψα κυνηγώντας χιμαιρικούς έρωτες ή και πραγματικούς ενίοτε, γύρισα, ξανάφυγα, μάτωσα, ξεμάτωσα, μα πάντα τούς έγραφα πως είμαι καλά, πολύ καλά. Και παρότι τα ‘πιαναν όλα στον αέρα, ποτέ δεν με ζόρισαν με ερωτήσεις. Οι γονείς μου δεν πήραν σχεδόν χαμπάρι τη συγγραφική μου ιδιότητα. Κάτι έφτανε στο αυτί τους και μάλλον δεν τους ερχόταν άσχημα, μα ως εκεί, όχι πολλά-πολλά. Μια μέρα ο πατέρας μου με ρώτησε: «Δηλαδή, μπαίνουν άνθρωποι στα μαγαζιά, δίνουν λεφτά και παίρνουν το βιβλίο σου;». Ναι, του λέω. «Ε, μπράβο», μου κάνει κι αυτό ήταν όλο. Πέθανε ενόσω έγραφα τους Λύκους. Η μάνα μου πάλι τόλμησε να μου ζητήσει μια μέρα να της φέρω, αν θέλω, να διαβάσει κι αυτή κανένα βιβλίο μου. Άσε τώρα, μαμά, της λέω, είναι μικρά τα γράμματα, οι προτάσεις μεγάλες, θα κουραστούν τα μάτια σου. Και το δέχτηκε, δεν επέμεινε. Της πήγαινα στα γεράματά της να διαβάζει παραμύθια για παιδιά, και για να δείξει ότι εκτιμάει το δώρο μου, τα διάβαζε και μετά μου τα διηγιόταν. Έβαζε και δικά της μέσα, από φαντασία δεν υστερούσαμε. Πέθανε εφτά χρόνια μετά τον πατέρα μου

> Αυτή η γυναίκα, ταπεινή καθ’ όλα, της Δ’ Δημοτικού, είχε μια σπάνια σκέψη, που μόνο στα γράμματά της προς εμένα διαφαινόταν. Τα οκτώ τελευταία χρόνια της ζωής της δεν βγήκε καθόλου από το σπίτι, είχε μια πάθηση στη μέση, την κύκλωνε γενικώς και μια μελαγχολία, και σε μια από τις επισκέψεις μου την άκουσα να μονολογεί, κοιτώντας από το παράθυρο: «Τα χρόνια περνούν, οι ώρες δεν περνούν». Έμεινα άφωνη. Μπορεί και να το διάβασε κάπου, μα δεν νομίζω, ήταν δικό της, πολλά τέτοια έλεγε.

> Ο πατέρας μου άνοιξε κινηματογράφο στον Σοχό από το 1952, πρωτοφανές για ορεινή επαρχία τότε. Ήταν κι αυτός ένας ιδιόρρυθμος κανονικός άνθρωπος. Τελειομανής, αφηρημένος, αυστηρός, με έφεση στο χιούμορ, και, ει δυνατόν, να φοράει τη γραβάτα του κι όταν πήγαινε στα χωράφια. Είχε άλλη για γάμους και άλλη για κηδείες, που τις μπέρδευε καμιά φορά. Έμπορος κατά τα άλλα, με μπακάλικο και ξυλαποθήκη, εκτός από το σινεμά. Στα χωράφια ερχόταν μάλλον για να επιβλέπει, να μας βάζει να χαλάμε μια αράδα και να την ξανασπέρνουμε απ’ την αρχή, αν του φαινόταν λίγο στραβή ή πρόχειρη. Και αγαπούσε πολύ τα ζώα. Αυτό κυρίως μας άφησε ως κουλτούρα. Να αγαπάμε τα ζώα, να περπατάμε πολύ και να τρώμε με μέτρο. Οι παραπάνω πιρουνιές, έλεγε, είναι μαχαιριές. Μη φανταστείτε, βέβαια, κάποιον Γκάντι, ήταν καλοζωιστής ο άνθρωπος. Απλώς του άρεσε να σπρώχνει το πιάτο του πριν χορτάσει, γιατί τότε, έλεγε, θα ‘χει βαρυστομαχιάσει. Σοφόν το σαφές.

> Πέρυσι με πλησίασε μια κοπέλα, λίγο τρακαρισμένη, και με ρώτησε αν είμαι όντως η αδελφή της Ζυράννας Ζατέλη. Είχα πάει στην παρουσίαση του βιβλίου ενός φίλου, ο οποίος θεώρησε καλό να κάνει πλάκα και να πει πως έχουμε εδώ και την αδελφή της Ζ.Ζ., η ίδια δεν μπορούσε να έρθει. Είστε στ’ αλήθεια η αδελφή της, με ρώτησε η κοπέλα, πώς γίνεται; Γιατί πώς γίνεται, της λέω, εκείνη γράφει, εγώ εμφανίζομαι - τη δένουμε, τη δέρνουμε να κάθεται να γράφει, πού το παράξενο. Απομακρύνθηκε κάπως ανήσυχη, μοιρασμένη στα δύο: να το πάρει στα σοβαρά; Nα γελάσει; Κάμποσο καιρό μετά με σταματάει ένας γνωστός στον δρόμο και μου λέει ότι άκουσε κάποιον να λέει ότι γνώρισε την αδελφή της Ζατέλη. Μα εγώ είμαι η αδελφή της, του λέω, γιατί πάτε να με μπερδέψετε;

> Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έστειλα μια επιστολή στα ΝΕΑ, σε έναν επιφανή τότε δημοσιογράφο, παρακαλώντας τον να τη δημοσιεύσει. Ζητούσα εκεί έναν μεγαλόψυχο άνθρωπο, έναν μαικήνα ας πούμε, που να με ενισχύσει οικονομικά, στοιχειωδώς, όχι μεγάλα πράγματα, για να αφοσιωθώ στο γράψιμο χωρίς το άγχος του κατοστάρικου. Υπέγραφα ως «Ραμάνθις Ερέβους» και περίμενα τηλεφώνημά του είχα δώσει το τηλέφωνο ενός φίλου, δικό μου δεν είχα. Κάποια μέρα με πήρε για να μου πει ότι κατανοεί μεν το ζήτημά μου, αλλά δεν μπορεί να δημοσιεύσει το γράμμα διότι θα περιέπιπτε, λέει, στον νόμο περί μαστροπείας. Άκου τώρα τρελό. Λίγα χρόνια μετά έστειλα στον δημοσιογράφο την Περσινή Αρραβωνιαστικιά και στην αφιέρωση έβαλα σε παρένθεση και το «Ραμάνθις Ερέβους», μα, αν του θύμισε κάτι αυτό ή όχι, δεν το γνωρίζω. Είναι πια στους ουρανούς ο άνθρωπος, πάει καιρός. Πάντως, έγραψε τότε μια καλή κριτική για το βιβλίο. Το τελευταίο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη «Η ηδονή στον κρόταφο», όπως και όλα τα υπόλοιπα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ακούστε καθημερινά στις 19:30 στο Τρίτο Πρόγραμμα τη συγγραφέα να διαβάζει το εμβληματικό μυθιστόρημά της «Και με το φως του λύκου επανέρχονται».

> Δεν είναι και πολλά χρόνια που, μισακούγοντας να μιλούν στο ραδιόφωνο για τον Nikkei στο Τόκυο, νόμιζα ότι εννοούν τον Νick Cave! Τόση ασχετοσύνη, κι αν θέλετε το πιστεύετε. Σκάλωνα προφανώς στον ήχο της λέξης -Νικέι, Νικ Κέιβ- κι άφηνα τα άλλα. Κι απορούσα τι δουλειά μπορεί να έχει κάθε τόσο ο Νικ Κέιβ με το Τόκυο. Το ίδιο πάνω-κάτω κι όταν άκουγα γενικώς για χρηματιστήρια, για μετοχές, ομόλογα, φούσκες. Δεν καταλάβαινα πώς λειτουργεί όλο αυτό το «λεξιλόγιο», ήταν κινέζικα για μένα. Τώρα τελευταία άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα, να τα παρακολουθώ όσο γίνεται, αλλά και πάλι αδυνατώ να τα εννοήσω πραγματικά, να τα εξηγήσω. Εξήγηση υπάρχει βέβαια για το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, μα δεν αρκεί αυτό για τη θεραπεία. Και να θεραπευτούμε δηλαδή, πάλι από δω θα το πάμε, από κει θα το φέρουμε για να ξανανοσήσουμε, να ξαναθρέψουμε αποστήματα. Είναι ο παραλογισμός της μοίρας μας, τι να πω, του έλλογου είδους στο οποίο, υποτίθεται, ανήκουμε.

> Το βαθύ βούρκωμα το έπαθα με την είδηση ότι λιώνουν οι πάγοι στην Αρκτική. Και γιατί λιώνουν οι πάγοι, από δικό τους καπρίτσιο; Πόσες ελπίδες, λοιπόν, να ‘χουμε μέσα στην έρμη υπεροχή μας, πώς να μη φτάσουμε στο σημερινό φονικό αλαλούμ μεταξύ μας; Καθόλου δεν μου αρέσουν οι οδυρμοί και τα κηρύγματα, οι ηθικολογίες, μα δεν μπορώ να μη σκέφτομαι κάτι που είπε, σε ανύποπτο χρόνο, ο Κοσμάς ο Αιτωλός: «Οι άνθρωποι θα πεθάνουν επειδή δεν θ’ αγαπούν πια τα δέντρα».

24

23-29.02.2012

TheBookLovers Από τον Κωστή Παπαγιώργη

Σ

ωστά ασφαλώς έπραξε ο εκδότης του Θεμέλιου να αποσπάσει από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη με τον τίτλο Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία (1991) την εισαγωγή και να την εκδώσει αυτόνομα. Μέρες που είναι οι σοβαρές γνώμες παραμένουν ακριβοθώρητες, κατά συνέπεια ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει τον εαυτό του πάνω σ’ ένα δύσκολο ζήτημα και συνάμα ν’ απολαύσει την επιχειρηματολογία ενός άνθρωπου που μπορεί να σταδιοδρόμησε λαμπρά στη Γερμανία, ωστόσο ουδέποτε έκοψε τους δεσμούς του με τα πάτρια. Το καίριο πρόβλημα για το νεοπαγές βασίλειο της Ελλάδος αφορούσε βέβαια τη συγκρότηση της ντόπιας κοινωνίας, με αιχμή την αστική λεγόμενη τάξη. Υπήρχε αστική τάξη ή δεν υπήρχε; Οι εύποροι πολίτες, οι πλουτοκράτες, οι νοικοκυραίοι, ο παροικιακός ελληνισμός, συγκροτούσαν όντως μια τάξη που θα μπορούσε να αποτελέσει γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη της πτοημένης χώρας; Ο Κονδύλης είναι κατηγορηματικός: περνώντας στον εικοστό αιώνα, αποφαίνεται ότι στη χώρα μας η «αστική τάξη» εισήχθη ως έννοια, φέροντας φορτίο αρνητικών παρασημάνσεων. Συγκεκριμένα, η αστική τάξη θεωρήθηκε στα καθ’ ημάς αντίπαλος της ανερχόμενης εργατικής τάξης, ενώ στην Ευρώπη -για μακρό χρονικό διάστημα- ενσάρκωνε τον κύριο κοινωνικό αντίπαλο της αριστοκρατίας και της κληρικοκρατίας, με άλλα λόγια ήταν φορέας νέας θετικής αντίληψης για την οργάνωση της ζωής και μιας ρωμαλέας, νέας κοσμοθεωρίας. Η απορία είναι απλή: θεωρήσαμε, άραγε, την αστική τάξη ως προοδευτικό στοιχείο ή εξ υπαρχής την καταδικάσαμε ιστορικά; Το παράταιρο εν προκειμένω αφορά την εισαγωγή κοινωνικών όρων που δεν αντιστοιχούσαν στα ντόπια δεδομένα. Με έννοιες προωθημένων κοινωνιών, όπως ήταν οι ευρωπαϊκές, πασχίζαμε να αναλύσουμε τη δική μας κοινωνία που απείχε παρασάγγες. Συγκεκριμένα, οι δραστηριότητες των καραβοκυραίων και των βιοτεχνών αποτελούσαν μάλλον φαινόμενα προκαπιταλιστικά, καθώς οι εργασιακές σχέσεις διέπονταν από άγραφους πατριαρχικούς νόμους του δούναι και λαβείν, καλλιεργώντας με άλλα λόγια τη σχέση υπακοής και προστασίας. Λόγος για αστικό πολιτισμό δεν μπορεί να γίνει, απεναντίας η Ελλάδα εξακολουθούσε να κινείται στο πλαίσιο της βαλκανικής πατριάς. Δύο καίρια χαρακτηριστικά σημειώνει ο Κονδύλης: δεν επετεύχθη «μετακένωση» στο εσωτερικό ούτε της αστικής δραστηριότητας ούτε ενός κάποιου σοβαρού νεοελληνικού Διαφωτισμού. Ο καπιταλισμός ήταν αρχικά ευρωπαϊκό φαινόμενο, καθότι και ο φεουδαλισμός ευρωπαϊκού τύπου (άγνωστός σε ‘μας) αποτέλεσε την απαραίτητη αρνητική προϋπόθεση για την ανάπτυξη αστικής τάξης. Όπερ σημαίνει ότι οι φορείς της οικονομικής ανόδου δεν απέβαλαν τα πατριαρχικά τους γνωρίσματα. Αν άτομα και ομάδες του παροικιακού ελληνισμού απέκτησαν αξιόλογη οικονομική ισχύ, αυτό οφειλόταν στην ταύτιση των συμφερόντων τους με συμφέροντα αγγλικών, κυρίως, μεγάλων εταιρειών. «Εδώ έλειπε μια ουσιώδης διάσταση της αστικής οικονομίας, του αστικού πολιτισμού και της αστικής αυτοσυνείδησης: η διάσταση η προμηθεϊκή, η οποία, ιδίως στο οικονομικό επίπεδο, και ιδίως από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, συνδεόταν πρωταρχικά με τη μορφή του καινοτόμου βιομήχανου ως φορέα και πρακτικού

Bιβλιομανία

Η άλωση του κράτους από την κοινωνία

Ο Παναγιώτης Κονδύλης αναζητά τις αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας στον τρόπο που συνδέθηκαν οι παραγωγικές τάξεις μεταξύ τους και πώς επηρέασαν αυτές την κρατική δομή. μετουσιωτή του πνεύματος της σύγχρονης επιστήμης και τεχνικής, του πνεύματος της προόδου και της ρήξης με τη στείρα παραδοσιοκρατία του αγροτικού πατριαρχισμού»(σ. 24). Όπου δεν έχουμε ακέραια και μεστή πρόοδο, μοιραία παρατηρούμε ποικίλες στρεβλώσεις. Η εισαγωγή του βασιλευόμενου κοινοβουλευτισμού, για παράδειγμα, και η καθολική ψηφοφορία δεν ήταν αναπόδραστη απόρροια εγγενών συνθηκών, αλλά ξένη πρωτοβουλία, η οποία οδήγησε σε «τερατογενετικά» και «ιλαροτραγικά» μορφώματα. Τι σχέση μπορούσαν να έχουν ο κοινοβουλευτισμός και η καθολική ψηφοφορία με μια κοινωνία που ήταν παγιδευμένη σε πατριαρχικές σχέσεις, νοοτροπίες και αξίες; Ένα αρχιβασικό ζήτημα ήταν ο χωρισμός του κράτους από την κοινωνία που αντι να εμπεδωθεί, μετέτρεψε το κράτος σε εντολοδόχο του γενικού συμφέροντος. Τις συνέπειες τις διακρίνουμε σήμερα σε όλο τους το μεγαλείο. Ο κρατικός μηχανισμός διογκώθηκε λόγω του κοινοβουλευτικού συστήματος, επειδή τα κόμματα εξασφάλιζαν ψηφοφόρους, παρέχοντας υπαλληλικές και άλλες θέσεις. Το κράτος μεταμορφώθηκε σε εργοδότη και τα κόμματα σε πιστό νομέα της κρατικής εξουσίας. Ο κομματάρχης εξελίσσεται σε μεσάζοντα που αποκαθιστά κοινωνικά τους οπαδούς του κόμματος. Πρόκειται για το πελατειακό κράτος που ζει και βασιλεύει μέχρι σήμερα. πό τη μιά έχουμε πατριαρχικό κοινοβουλευτισμό και από την άλλη σπάνη θέσεων εργασίας στην ελεύθερη αγορά. Αυτή η στρέβλωση όχι μόνο δεν βοήθησε την αστική τάξη, αλλά αποτέλεσε τροχοπέδη και εμπόδιο για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Τα αστικά τζάκια με την οπισθοδρομική τους νοοτροπία εδραίωσαν μια νοοτροπία προαστική, όπου το πολιτικο-κομματικό παιχνίδι κυριάρχησε. Ο ψηφοφόρος παρείχε και παρέχει υποστήριξη, διεκδικώντας προστασία, ενώ ο πολιτικός εκποιεί το κράτος στους ψηφοφόρους. Διόλου παράδοξο, λοιπόν, το γεγονός ότι τα ντόπια κόμματα ήταν και είναι κόμματα κρατικά, κρατικιστικά και συνάμα «λαϊκά», όπου η συνεπής ταξική πολιτική παρέμεινε απλή προσδοκία, καθώς η αποσύνθεση των πατριαρχικών δομών δημιούργησε μια μάζα μικροαστών και μικροϊδιοκτητών που έλκονταν από δεξιά, φιλελεύθερα ή αριστερά συνθήματα. Το δημοσιοϋπαλληλίκι αναδείχτηκε σε χρυσόμαλλο δέρας του Νεοέλληνα μικροαστού που ανήκε σε πληθυσμιακά στρώματα, καθυστερημένα από πολιτισμική άποψη. Περιττό να τονιστεί ότι η αγραμματοσύνη, η στενοκεφαλιά, η

Α

κουτοπονηριά και η ευνόητη ανικανότητα αποτελούσαν τροχοπέδη για τον κρατικό μηχανισμό. Άλλωστε, ο μέσος δημόσιος υπάλληλος δεν μπορούσε να προσανατολιστεί σε απρόσωπες, γενικές και αφηρημένες αρχές. Αντίθετα, ο ορίζοντάς του μόλις που έφτανε στο συγγενολόι, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στους φίλους και στους προστάτες. Το «ρουσφέτι», τουρκικό κατάλοιπο, αναδείχτηκε σε σχολείο παρανομίας, καθοδήγησης και αφανούς παραβατικότητας. πό την άλλη μεριά, η διάσταση έθνους και κράτους αποτελεί μια άλλη σοβαρή διάσταση της ελλιπούς ανάπτυξης του αστικού κράτους. Εφόσον η Μεγάλη Ιδέα ανέβαλε την εποχή της ισχύος έως να ανακτηθούν τα χαμένα εδάφη, το ασύμπτωτο εθνους και κράτους οδηγησε σε προαστικά και πατριαρχικά σχήματα. Το έθνος παρέμεινε ως μέγεθος ευρύτερο από το κράτος, άρα ανεξάρτητο από την ιδέα της σύγχρονης θεσμικής οργάνωσης, έτσι η εθνική ιδεολογία στράφηκε προς φυλετικούς και πολιτισμικούς παράγοντες (γλωσσικό, θρησκευτικό, χαμένες πατρίδες), αφήνοντας στο περιθώριο την απαραίτητη θεσμική οργάνωση. Το εκκλησιαστικό ζήτημα ο Κονδύλης το επιλύει δίκην γόρδιου δεσμού. Η Εκκλησία ήταν θεσμός ξένος προς το έθνος, θεσμός πολυεθνικός και επομένως μη εθνικός. Άρα, είναι σφάλμα να λέμε ότι η Εκκλησία πρόδωσε το έθνος. Εκ των υστέρων, η Εκκλησία θα ταυτιστεί με το έθνος και το κράτος - όσο για τον χωρισμό τους, δεν θα τολμήσει να τον απαιτήσει ούτε καν η Αριστερά. Προϊόντος του χρόνου, η Εκκλησία θα ηγηθεί πνευματικά του έθνους, θα γίνει παράγοντας εθνικής συσπείρωσης και μέγας παράγοντας του νεοπαγούς ελληνο-κεντρισμού. Καθώς ο σκιώδης αστισμός αντιπαρατασσόταν στον πατριαρχικό εθνικισμό, δημιουργήθηκε μια ιδεολογία που επικάλυπτε τις βαθύτερες αντιφάσεις. Για παράδειγμα, η αρχαιολατρία συναιρέθηκε ιδεολογικά με τον Χριστιανισμό! Ο ελληνοχριστιανικός ελληνοκεντρισμός πάτησε πόδι επί πάντων ορατών και αοράτων. Γράφει ο Κονδύλης: «Οι ραγδαίες κοινωνικές ανακατατάξεις που συνόδευσαν τα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου πολέμου και του εξαμβλωματικού εκσυγχρονισμού των επόμενων δεκαετιών σήμαναν τη μετάβαση της ελληνικής κοινωνίας από το καθεστώς του πατριαρχικού και του νόθου ή επίπλαστου αστισμού στο καθεστώς μιας εξίσου νόθας μαζικής δημοκρατίας, δηλαδή μιας δημοκρατίας με πολύ μεγαλύτερη κοινωνική κινητικότητα από πριν, αλλά ταυτόχρονα ανίκανης ν’ απαλλαγεί από τις πολιτειακές

Α

νοοτροπίες και σχέσεις που της κληροδότησε η προτέρα κατάσταση. Απεναντίας μάλιστα, η αναμφισβήτητη διεύρυνση της δημοκρατίας και του πλουραλισμού, ιδίως στη μεταδικτατορική περίοδο, οδήγησε τελικά στην επίταση των διαρθρωτικών αδυναμιών του συστήματος, εφόσον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι "κλάδοι" τη χρησιμοποίησαν για να εμπεδώσουν και να επαυξήσουν όσα τους είχε ήδη αποφέρει η πελατειακή συναλλαγή κομμάτων και ψηφοφόρων. Πρέπει να πούμε ότι οι κατοχικές και μεταπολεμικές ανακατατάξεις επηρέασαν, το ένα μετά το άλλο, όλα τα κοινωνικά στρώματα. Πρώτα-πρώτα, άλλαξαν σημαντικά τη σύνθεση του στρώματος που προπολεμικά ονομαζόταν "αστικό", έτσι ώστε σήμερα ν’ αποτελείται, σε βαθμό καθοριστικό για το ποιόν και τον χαρακτήρα του, από νεόπλουτους, και μάλιστα νεόπλουτους χάρη σε εργολαβικές και μεταπρατικές δραστηριότητες, τις οποίες εξέθρεψαν, μετά τη μαύρη αγορά, η "ανοικοδόμηση" και τα "μεγάλα δημόσια έργα", καθώς και η διοχέτευση όλο και μεγαλύτερου όγκου εισαγωγών στην εσωτερική αγορά. Έτσι, σε γενικές γραμμές εξέλειψε ακόμα και ο προγενέστερος νόθος αστισμός» (σ.

58). Όσο για τον «λαϊκισμό», που απέβη πλέον μέγα επιχείρημα όλων των παρατάξεων, πέρα από τον διορισμό των ημετέρων, τη δανειοδότηση, τη μεσολάβηση και την έμμεση προστασία, μεταφυτεύτηκε αδρά και στο επίπεδο των μαζών. Μάλιστα, χάρη στην εμφάνιση της τηλοψίας, η λαϊκίστικη δημαγωγία συγχωνεύτηκε με το επιχώριο πελατειακό σύστημα. Η ψήφος μετετράπη σε «γραμμάτιο προς εξόφληση». Έτσι, μια χώρα που εισάγει τα καταναλωτικά της αγαθά κι ελάχιστα παράγει στράφηκε προς τον δανεισμό, «εκχωρώντας έτσι τις αποφάσεις για το μέλλον της στους δανειοδότες της». Η ανάπτυξη συνεπάγεται συσσώρευση, εντατική εργασία και προσωρινή στέρηση, ενώ ο δρόμος της βραχυπρόθεσμης ευημερίας οδηγεί ταχύτατα στον παρασιτισμό και στην εκποίηση της χώρας. Έτσι, ενώ οι πλατειές μάζες «λάδωσαν το άντερό τους» για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, στρεφόμενες προς την ανεξέλεγκτη κατανάλωση, η χώρα έφτασε στο χείλος του ιστορικού γκρεμού, ζώντας με ξένα λεφτά και με αντίβαρο έναν «μυγιάγγιχτο εθνικισμό» που τελικά καλλιεργεί το μίσος για τους «ξένους». Ο Κονδύλης μιλάει και για την πνευματική ζωή του τόπου, τις διασκεδάσεις, την υπαρκτή ή ανύπαρκτη καλλιέργεια, το πλήθος, τον εξυπναδικισμό, τη μεταμοντέρνα σύμφυρση των πάντων με τα πάντα, ακόμα και για τα κέντρα διασκεδάσεως. Η σκληρή διάθεσή του, πάντως, καταλήγει σε πένθιμα συμπεράσματα: «Η Ελλάδα εντάσσεται σε πολύ χαμηλή θέση στο σύστημα του διεθνούς καταμερισμού της υλικής και πνευματικής εργασίας. Ο δικός της μεταμοντερνισμός συνίσταται στο ότι αποτελεί μια στενή και παράμερη λωρίδα στο ευρύ φάσμα του μεταμοντερνισμού άλλων». Εξού και η διαφαινόμενη παρακμή της.

παναγιωτης κονδυλης οι αιτιες της παρακμης της συγχρονης ελλαδας

Σελ.: 69, τιμή: €8,52, εκδόσεις Θεμέλιο

Radio Bookspotting

Μουσική και Τζέιμς Τζόις

25

ΝΕΑ ΣΤΗΛ Η

neeσ εκδοσεισ

Τα τραγούδια που ακούγονται σ’ ένα εμβληματικό μυθιστόρημα και η επικείμενη έκδοση ενός άθλου. Από τον Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη

1

Soundtrack: Τα βιβλία έχουν τη μουσική τους. Και δεν εννοώ την προσωδία της πρόζας ενός Τζακ Κέρουακ, φέρ’ ειπείν, ή τις μελωδίες των κρυστάλλων στα μυθιστορήματα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ. Εννοώ όντως μουσική, τραγούδια που παρεισφρέουν στις σελίδες και ακούγονται από πικάπ, από κασετόφωνα σε παλιά αμάξια, από στερεοφωνικά υψηλής πιστότητας, ή άλλοτε τα σιγοτραγουδάνε οι ήρωες, καθώς θυμούνται μια χαμένη νιότη ή ετοιμάζονται για μια περιπέτεια. Ο Ισπανός Ενρίκε Βίλα-Μάτας (Βαρκελώνη, 31/03/1948), μετρ του διακειμενισμού, αποτίνει φόρο τιμής στον Τζέιμς Τζόις και νοσταλγεί την εποχή της ακόρεστης κι ακούραστης βιβλιοφιλίας. Στη Δουβλινιάδα (μτφρ. Ναννά Παπανικολάου, εκδ. Καστανιώτη), ο Σάμουελ Ρίβα είναι εκδότης, πότης, μελαγχολικός και πικραμένος, και αποφασίζει να τιμήσει την Bloomsday, παρασύροντας τους παλιόφιλούς του να προσκυνήσουν το Δουβλίνο. Θαυμάσια! Ένα μυθιστόρημα βούτυρο στο ψωμί κάθε booklover Ενρίκε Βίλα-Μάτας που ομνύει σε ονόματα όπως Μπέκετ, Μπέρνχαρντ, Μπόρχες, Μπάλαρντ, Μπολάνιο, Μπάροουζ, αντιλαμβάνεστε. Επίσης, η Δουβλινιάδα έχει έξοχα τραγούδια. Παραθέτω μερικά: Μπομπ Ντίλαν, «Most likely you go your way» (σ. 41). Τομ Γουέιτς, «Downtown Train» (σ. 66). Ζορζ Μπρασένς, «Les copains d’ abord» (σ. 70). Ριτά Μιστουκό, «Le petit train».

Ρίτσαρντ Χώλεϋ, «Just like the rain» (σ. 81). Μπομπ Ντίλαν και Τζόνι Κας, «That’s all right, mama» (σ.

108). Φρανσουάζ Αρντύ, «Partir quand même» (σ.

156). Λίαμ Κλάνσυ, «Green fields of France» (σ. 174).

Javier de Galloy, «Walk on the wild side» (σ. 182, παρεμπτιπτόντως: άθλια διασκευή, κυριολεκτικώς εκτέλεση). Beatles, «This Boy» (σ. 188). Το ιρλανδέζικο λαϊκό τραγούδι που ακούγεται στο τέλος της ταινίας Οι Νεκροί του Τζον Χιούστον, το «Lass of Aughrim» (σ. 191). Φρανκ Σινάτρα, «The best is yet to come» (σ. 296). Ακούγονται επίσης: Les Surfs (σ. 34), τζαζ μουσική (σ. 49), Μπίλι Χόλιντεϊ (σ. 61), γαλλική μουσική από το ραδιόφωνο (σ. 162) και Coldplay (σ. 264).

2

Coming soon: Αναμένεται με

αδημονία, αποτελεί ήδη θέμα έντονων συζητήσεων στις βιβλιοφιλικές ομάδες του facebook -δες Έλληνες πυντσον-όφιλοι (ή πυντσονολάγνοι) και Bookspotting, φυσικά- και θα είναι, το δίχως άλλο, ένα από τα εκδοτικά γεγονότα του 2012. Μιλάμε για το (σχεδόν αμετάφραστο) Finnegans Wake του Τζέιμς Τζόις. Όταν το ανακοίνωσα για πρώτη φορά, κάμποσοι φίλοι νόμιζαν ότι έκανα ακόμα μία από τις γνωστές φάρσες μου. Αλλά όχι, είναι αλήθεια και το γεγονός της επικείμενης έκδοσης από την Εστία και το όνομα του τολμητία μεταφραστή: Ελευθέριος Ανευλαβής. Τον οποίο πολλοί θυμούνται ως τζόρα και ρωμαλέο καλεσμένο σε τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις. Σημειώνω ότι δείγματα του άθλου που επιτέλεσε ο Ανευλαβής, με την απόλυτη στήριξη του ιστορικού οίκου της Εστίας, βρίσκουμε ήδη στα τεύχη 1798 (Μάρτι-

ος 2007), 1804 (Οκτώβριος 2007), 1812 (Ιούνιος 2008), και 1833 (Μάιος 2010) της Νέας Εστίας.

3

Text: Παραθέτω την περιλάλητη τρίτη

παράγραφο του Finnegans Wake, όπως την αποδίδει ο χαλκέντερος Ελευθέριος Ανευλαβής: «Η πτώση (μπαμπαμπαναλγκχαραγκχτακαμμιναρροννκοννμπροντόννερρονντουοννθανντροβαρρχοουναουσκαουντοοχοοχορντενένθουρνουκ!) ενός, κάποτε κατρουλόγερου του τοιχοστενοσόκακου, ξαναϊστορείται, από το λίκνο μέχρι το βασίλεμα της ζωής, μέσα από τη χριστιανική υμνωδία. Το κατρακύλισμα από τον ψηλό τοίχο, μοιραία, σχεδόν χωρίς προειδοποίηση , έφερε πφφτζουτ το γκρεμοτσάκισμα του Φίννεγκαν, Ιρλανδού στιβαρού άντρα, που το βουισμένο χαμπτοκορφοκέφαλό του πάραυτα στέλνει ερευνητή πέρα στη δύση να διενεργήσει έρευνα για τα ταμπτυποδοδάχτυλά του: και η πανωγυρισμένη κορυφοσημειοθέση τους βρίσκεται στο ύψωμα, πέρα κει στο φοινοκόπαρκο, όπου πορτοκάλια είναι αφημένα να οξειδαναπαύονται πάνω στο πράσινο, απ’ όταν οι πρωτοδουβλινέζοι αγάπησαν τη λίββυ».

μαριβιτα γραμματικακη το αστερι του γιγαντα Σελ.:32, τιμή: 16,00 Εκδόσεις Καλέντη Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα και την απομόνωση, την προκατάληψη και την απόρριψη, τη μοναξιά και τον φόβο, τα όνειρα και την ελπίδα.

κωνσταντινος σβολοπουλος καραμανλης 19071998: μia πολιτικη βιογραφια Σελ: 262, τιμή: 17,00 Εκδόσεις Ίκαρος Μια επιστημονική πραγμάτευση των ιστορικών γεγονότων και του ιστορικού πλαισίου, εγχώριου και διεθνούς, μέσω μιας τεκμηριωμένης κι επιμελούς έρευνας.

βασιλης σπανος καρδια: εμαθες; σωθηκες Σελ.: 136, τιμή: €12 Εκδόσεις Διόπτρα

ενρικε βιλα ματας δουβλινιαδα

Συμβουλές για τη διατήρηση της καλής υγείας της καρδιάς.

Μτφρ: Ναννά Παπανικολάου Σελ.: 320, τιμή: €17,00, εκδόσεις Καστανιώτης

Επιμέλεια: Μαρία Δρουκοπούλου

TheGoodLifO personal shopper

/ market research / ημερολογια κουζινασ

The art of Jameson

Παραμένοντας σχεδόν αναλλοίωτο για περισσότερα από 200 χρόνια, το χαρακτηριστικό μπουκάλι του Jameson Irish whiskey έχει αναδειχτεί σε σημαντικό κομμάτι της ιρλανδέζικης κληρονομιάς. Θέλοντας να γιορτάσει την παράδοση αυτή, το Jameson Irish whiskey ανέθεσε σε κορυφαίους Ιρλανδούς καλλιτέχνες τη δημιουργία συλλεκτικών φιαλών σε περιορισμένη έκδοση. Φέτος παρουσιάζεται στο κοινό η πρώτη συλλεκτική έκδοση, σχεδιασμένη από τον διάσημο καλλιτέχνη Paul Daly. Το σχέδιο της νέας συσκευασίας είναι εμπνευσμένο από το πιο ιστορικό βιβλίο της Ιρλανδίας, το Book of Kells. Το τελικό αποτέλεσμα ξεπερνάει κάθε προσδοκία, ξεχωρίζοντας για την ενέργεια και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Η συλλεκτική έκδοση θα κυκλοφορεί σε επιλεγμένες κάβες για περιορισμένο χρονικό διάστημα στην τιμή της κανονικής φιάλης.

ινfo

232 χ δημ ρόνια μ ιουρ ε γία τ τά τη wh Jam iskey το ου, το es υ ιρλα on είνα John νδέζ ι το Ν ι στο κο whi ο1 s ν κό σμο key .

27 Market Research

ΙΕΚ ΑΚΜΗ

To IEK ΑΚΜΗ, πρωτοπόρο στον τομέα της φωτογραφίας, τιμά τον τελειόφοιτο και αριστούχο σπουδαστή της σχολής Αχιλλέα Γεωργαλλίδη για το φωτογραφικό του οδοιπορικό στην πανέμορφη πόλη της Βαλένθια. Ο Γεωργαλλίδης επισκέφτηκε τη μαγευτική πόλη και φωτογράφισε τα αρχιτεκτονικά θαύματα του σύγχρονου design που διαθέτει η πόλη, καθώς και τις παραδοσιακές της ομορφιές. Το φωτογραφικό οδοιπορικό πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος «Φωτογραφικές Εφαρμογές - Βιομηχανική και Αρχιτεκτονική Φωτογραφία». Ο δημιουργός τιμήθηκε με το βραβείο «Εύγε» και η συλλογή του θα παρουσιαστεί σε ειδική έκθεση. Κοδριγκτώνος 16, Αθήνα, 210 8224074, Τσιμισκή 14, Θεσσαλονίκη, 2310 260200. www.iek-akmi.gr

bartender 2012

Ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η πρώτη φάση των προκριματικών του παγκόσμιου διαγωνισμού World Class Bartender Of The Year 2012 . Οι τρεις καλύτεροι Έλληνες θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στους ημιτελικούς τον Μάιο στο Λονδίνο και ο καλύτερος από κάθε χώρα θα πάει τον Ιούλιο στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας για να διεκδικήσει τον τίτλο του καλύτερου bartender. Diageo. www.facebook.com/worldclassgreece

texnh για καλο σκοπο Την Τρίτη 28 και την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου οι εκδόσεις Το Ροδακιό, σε συνεργασία με το Φουγάρο και τον Χώρο Τέχνης 24, διοργανώνουν δημοπρασία έργων τέχνης για να εξασφαλίσουν στέγη και συντήρηση για τη Βιβλιοθήκη Βασίλη Διοσκουρίδη και για να συνεχιστεί η δραστηριότητα των εκδόσεων Το Ροδακιό.

Σ

το καταστατικό της ίδρυσης του Σωματείου «Εταιρεία Φίλων του περιοδικού Εκηβόλος και των εκδόσεων Το Ροδακιό» ο Βασίλης Διοσκουρίδης είχε συνεισφέρει την ακόλουθη παράγραφο: «Ο σκοπός είναι διπλός: 1) η γνωριμία του ελληνικού κοινού με ξένα φιλολογικά κείμενα της Ανατολής και της Δύσης και η γνωριμία του ξένου κοινού με ελληνικά κείμενα, σε μεταφράσεις όσο το δυνατόν πιστές και ωραίες 2) Η ανάδειξη νέων Ελλήνων συγγραφέων, ποιητών και πεζογράφων, μέσα και έξω από τα ελληνικά σύνορα. Στοιχειώδης μέριμνα είναι και η μορφή, ώστε, όπως ακριβώς το περιεχόμενο, να είναι για τον κοινό αλλά και για τον ειδικό αναγνώστη, ελκυστική όσο και πνευματική. Τέλος, με την τακτική έκδοση κειμένων, που εγκιβωτίζουν στιγμές αλήθειας από διαφορετικές γλώσσες και διαφορετικούς πολιτισμούς, θέλει να ξαναφέρει τον άνθρωπο σε άμεση σχέση με τον εαυτό του· ειδικά όταν στοχαστεί κανείς ότι μπορεί να είμαστε μπροστά στο γεγονός μιας “σύγχρονης πνευματικής ζωής” που βαδίζει προς την αυτοδιάλυσή της και έχει χάσει το κέντρο της, δηλαδή τον άνθρωπο». Η διήμερη Φεύγοντας πριν από δυο μήνες, ο Βασίλης εκδήλωση θα Διοσκουρίδης άφησε πίσω του δεκάδες βιβλία φιλοξενηθεί στον Χώρο Τέχνης 24, φροντισμένα προς έκδοση και μια μοναδική βιΣπευσίππου 38 στο βλιοθήκη πολλών χιλιάδων τόμων λογοτεχνίας, Κολωνάκι, όπου θα θεωρίας της λογοτεχνίας, κριτικής, φιλολογίας δημοπρατηθούν τα και ιστορίας. Συσπειρωμένοι γύρω από αυτόν έργα την Τετάρτη τον πυρήνα είμαστε κάμποσοι που δουλεύουμε 29/02 στις 7.30 μ.μ. με το ίδιο σκεπτικό. Αποφασίσαμε λοιπόν να δώσουμε ένα νέο νόημα στη φράση «η τέχνη για την τέχνη». Να δώσουμε τα έργα τέχνης που συνδέονται με τα 35 αυτά χρόνια πνευματικής προσφοράς για να εξασφαλίσουμε στέγη και συντήρηση για τη Βιβλιοθήκη Βασίλη Διοσκουρίδη και για να συνεχίσουν να γεννούν οι εκδόσεις Το Ροδακιό.

Αθανασίου Μαρίνα, Ακριθάκης Αλέξης, Βουτυροπούλου Αναστασία, Γουλάκος Περικλής, Δοξιάδη Ευφροσύνη, Διαλισμά Νατάσα, Δημητριάδης Αλέξανδρος, Ευαγγελίδου Έρικα, Θεοφυλακτόπουλος Μάκης, Ιερεμιάδης Πέρης, Iotoff Venzi, Καλούδη Κατερίνα, Καρυωτάκη Ισμήνη, Καστρινάκης Αντώνης, Κάσση Μαριγώ, Κουρουνιώτης Νίκος, Κτενάς Αλέκος, Κυριαζή Πελαγία, Κυριακοπούλου Φλωρίκα, Λιβάνης Στάθης, Μπογκιγιάν Άννα, Νικολαρεΐζη Ιωάννα, Pandolfini Pino, Πανδή Θεανώ, Ρέτσος Άρης, Σάμιος Παύλος, Σιατερλή Δήμητρα, Σούτογλου Ευανθία, Σπεράντζας Βασίλης, Στεφάνου Νίκος, Τάρλοου Φίλιππος, Τσαρούχης Γιάννης, Φασιανός Αλέκος, Φωτόπουλος Κώστας, Χριστοδούλου Αλέξανδρος

28

23-29.02.2012

Τάπερ Δευτέρα 20/2 Εγώ δεν ήμουν ποτέ παραλήπτης τάπερ. Στις σπουδές μου είχα απαγορεύσει αυστηρά αυτό το μαμόθρεφτο έθιμο. Σιχαινόμουν τους συμφοιτητές που κατέβαιναν στο αεροδρόμιο φορτωμένοι με κούτες γεμάτες τρόφιμα (έπαιρναν ακόμα και λεμόνια (!) και παγωνιέρες γεμάτες φαγητά της μάνας, που πάγωναν επιμελώς τις σεφταλιές κι έκλειναν αεροστεγώς γλυκά του κουταλιού για τον κανακάρη ή την πριγκίπισσά της που πήγαινε να σπουδάσει στη έρημο Σαχάρα μάλλον και όχι σε μια από τις μεγαλύτερες food capitals της υφηλίου). Τότε κανείς δεν το έκανε για οικονομικούς λόγους. Ήταν άλλο ένα από τα κουσούρια των συμπατριωτών μου, που πολύ συχνά (ακόμα και σήμερα) λένε πως άλλο μέρος σαν το νησί τους δεν υπάρχει (σαν την Κύπρον εν έσιει) και που πιστεύουν πως τίποτα δεν είναι πιο νόστιμο από τους ντολμάδες της μάνας τους. Θυμάμαι μια φορά που μια μάνα έβαλε για την κορούλα της μαγειρίτσα σε ντενεκέ λαδιού. Η κόρη έβαλε τον ντενεκέ στις αποσκευές πάνω από τους επιβάτες. Στη μία ώρα ο ντενεκές ράγισε και η Αγγλίδα στο μπροστινό κάθισμα λούστηκε αυγολέμονο και συκωταριές. Ήταν οριστικό: ούτε σοκολατάκι δεν θα άφηνα τη δικιά μου να μου βάλει στις αποσκευές. Η απόφαση αυτή τηρήθηκε κατά γράμμα και με μεγάλη αυστηρότητα για δεκαετίες. Μέχρι σήμερα, μετά από πολλά χρόνια μακριά της, καθόλου τάπερ στις βαλίτσες. Μόνη εξαίρεση τα τυριά που έφερα για μια φίλη πριν από λίγο καιρό. Ήθελε να μου δώσει τα διπλάσια, αλλά της έβαλα τις φωνές και πήρα μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Στο γραφείο όλοι φέρνουν τάπερ. Στην κουζίνα, μάλιστα, υπάρχει ένα βουνό από δαύτα. Όλο και κάποιος το ξεχνάει και η μάνα που σε ξέρει φυσικά δεν σου δίνει τα καλά της, αλλά αυτά που είναι και λίγο για πέταμα, γνωρίζοντας πως μάλλον θα το χάσεις ή θα το ξεχάσεις. Λοιπόν, σήμερα τα

Ιννταχουντ Ιστορίες από τη γειτονιά

Μερόπη Κοκκίνη

foto: Δημήτρης Τσουμπλέκας

ΗμερολόγιαΚουζίνας

Μιχάλης Μιχαήλ

τάπερ δεν είναι σαν αυτά των παλιών συμφοιτητών μου. Σήμερα υπάρχουν για λόγους εξοικονόμησης, μην πω επιβίωσης. Ξέρω μια άλλη ιστορία, που μια κυρία δίνει στον γιο της καθημερινά δύο τάπερ, ένα γι’ αυτόν κι ένα για τον συνεργάτη του, που της φαίνεται λίγο αδυνατισμένος - ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Σκέφτομαι πως ίσως όλα αυτά τα τάπερ να είναι άλλο ένα υποχθόνιο σχέδιο των μανάδων για να μας κρατάνε αιώνια δεμένους, όχι μόνο από το μυαλό αλλά και από τον ουρανίσκο. Είναι απίστευτα τα πάθη που ξεσηκώνονται όταν πας να πεις κάτι για το φαΐ της μάνας του άλλου! Τις προάλλες ένας φίλος έφερε ένα κολασμένο μαμαδίστικο κοκκινιστό να δοκιμάσουμε. Ήταν τόσο βαρύ, η σάλτσα ήταν τόσο πηχτή, γεμάτη σκόρδα και λάδια (και μια γερή δόση ξιδιού, ναι, φίλε), που με το που άνοιξε το τάπερ όλοι (πλην αυτού) κάπως εκσφενδονιστήκαμε στο δίπλα δώμάτιο. Αυτός, ατάραχος, έτρωγε μ’ ένα αέρινο βλέμμα ευτυχίας το κοκκινιστό, κάνοντας παπάρες με ζυμωτό ψωμί μέσα στη σάλτσα. Όταν τόλμησα να ψελλίσω μια λέξη για το κοκκινιστό, μου έσυρε τα εξ αμάξης και μου είπε πως δεν είμαι άξιος ούτε να κοιτάω το κοκκινιστό της μαμάς του. Οι υπόλοιποι της παρέας γέλασαν με την καρδιά τους, εγώ ζήτησα συγγνώμη και βεβαίως σκέφτηκα πόσο δίκιο έχει ο φίλος και πόσο ηλίθιος είμαι που τα βάζω με το μεγάλο και κομβικό θέμα που ονομάζετα «μάνα» και «τάπερ». Και κάπως στενοχωρήθηκα που εγώ έζησα χωρίς τάπερ. Ίσως κι αυτό να ήταν άλλη μια γέφυρα που θα ένωνε δύο ανθρώπους (εμένα και αυτήν) που οι ζωές τους διαφέρουν όσο η μέρα με τη νύχτα. Σήμερα το πρωί, που μίλησα μαζί της στο τηλέφωνο, σχεδόν της ζήτησα να μου στέλνει μια φορά την εβδομάδα κάτι. Έτσι, για να ξέρω πως υπάρχει ακόμα, πέραν της φωνής της στο τηλέφωνο. Σπάνιο κι εξαιρετικό πράγμα οι μάνες, φίλοι. Σας φιλώ. michalis@lifo.gr

Αμάντα Μιχαλοπούλου Living in Paradise ● Τη γειτονιά μου δεν την επέλεξα, με επέλεξε. Εκεί γεννήθηκα, πήγα στο Νηπιαγωγείο του Δούκα. Όσες φορές έφυγα, άλλες τόσες ξαναγύρισα. Παλιά ονομαζόταν Παράδεισος Αμαρουσίου, σήμερα λες Νέο Μαρούσι για να καταλάβει ο ταξιτζής. Ένα γεφυράκι, στο ρέμα, μας συνδέει με τον Δήμο Βριλησσίων. Ως τη μέση χώμα, από κει και πέρα ασφαλτόστρωση. Σύνορα με τα όλα τους! Κάποτε από την Κυπρίων Αγωνιστών περνούσε ο παγωτατζής, περνούσαν κοπάδια πρόβατα. Σ’ ένα παράσπιτο ο αυγουλάς τύλιγε αυγά στις εφημερίδες. Σήμερα τα αυτοκίνητα σπινιάρουν στο ιδιωτικό μας Λος Άντζελες. ● Μαθήτρια δημοτικού ερωτεύτηκα τον Δημήτρη, ένα αγόρι με άσπρες ελβιέλες. Σκαρφάλωνα στις αμυγδαλιές και τον κατασκόπευα: έπαιζε μπάσκετ στο σπίτι των θείων του. Έλεγα ότι κάποτε θα τον παντρευτώ. Έτσι κι έγινε. Μερικές φορές η ζωή είναι πιο μυθιστορηματική από μυθιστόρημα. ● Περνάμε τη γέφυρα με την κόρη μου και της λέω ιστορίες για τον πατέρα της: πώς έπαιζαν πόλεμο ή Ολυμπιακούς Αγώνες στο ρέμα με τα «Τιγράκια». Στην άλλη μεριά του ρέματος ο πολιτισμός: ο φαρμακοποιός μας, ο Γιάννης, το Ωδείο Μπεχράκη, το Μπαρ 33 και στη λεωφόρο Πεντέλης η Νανά Γιώτη με τα γλυκά της, η Μάρθα με τα ψάρια της, ο προαστιακός. ● Μεγάλωσα με την άποψη πως η γειτονιά μού ανήκει, επειδή η γιαγιά μου πουλούσε κομμάτι-κομμάτι τα οικογενειακά κτήματα. Ο δρόμος που μένουμε έχει το όνομα του παππού μου και του θείου του άντρα μου - στον κεντρικό δρόμο μέναμε εμείς, στο ρέμα εκείνοι. Ο Νίκος Κεσσανλής και η Χρύσα Ρωμανού επέστρεψαν

από το Παρίσι κι έφτιαξαν ατελιέ ζωγραφικής στα παλιά κοτέτσια. Ο πατέρας του Κεσσανλή και η γιαγιά μου είχαν ανοίξει πόρτα στον φράχτη μ’ ένα καμπανάκι για να ειδοποιούν ο ένας τον άλλο. Είχαν κι ένα σιντριβάνι με χρυσόψαρα: μια ανεξίτηλη ανάμνηση είναι οι ιριδισμοί των λεπιών τους στο νερό. Στον κήπο είχαν αθάνατους και μπούζια. Ο Δημήτρης ονόμασε τη νέα του έκθεση φωτογραφίας στην Ιλεάνα Τούντα «Τέξας». Δεν είναι τυχαίο. ● Στον δήμαρχο θα έλεγα να μην ασφαλτοστρώνει τον δρόμο για τα μάτια του κόσμου πριν από τις εκλογές. Ήρθαν δυο εργάτες, έριξαν πίσσα, η ρύση ήταν θεόστραβη. Πλημμυρίσαμε, βγάζαμε νερά με την αντλία. Στο καινούργιο σπίτι, απέναντι από το δικό μας, ο ιδιοκτήτης είχε ανάψει τα φώτα και μας κοιτούσε με σταυρωμένα χέρια, μην τυχόν γυρίσουμε το λάστιχο της αντλίας προς τη μεριά τους. Παλιά οι άνθρωποι έβγαιναν να βοηθήσουν. Σε μια νύχτα έριχναν μπετά κι έχτιζαν όλοι μαζί τα σπίτια τους. Σήμερα παρακολουθούν με απάθεια μέσα από το φωταγωγημένο κάστρο τους. ● Από την μπαλκονόπορτα βλέπω τον κήπο μας. Τη ροδακινιά που ξεπετάχτηκε από ένα κουκούτσι, τον ευκάλυπτο που φύτεψε ο πατέρας μου, το πεύκο όπου ήταν δεμένη μια παιδική κούνια. Η γιαγιά μου μένει ακόμη εκεί δίπλα. Οι συγγενείς της όμως έφτιαξαν μεζονέτες στο κτήμα με τις αμυγδαλιές. Στα όνειρά μου βλέπω συχνά το μονοπάτι που ένωνε το αυθαίρετο με τα ελενίτ και τη μικρή κουζίνα που είχα φτιάξει από κάτι σπασμένα τούβλα για να παίζω σπίτι. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου είναι συγγραφέας. Από τις 02/03 διδάσκει δημιουργική γραφή στο Μουσείο Ηρακλειδών. Το μυθιστόρημά της «Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη» ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο 104, σε σκηνοθεσία Β. Ατταριάν. Την άνοιξη θα κυκλοφορήσει από τον Καστανιώτη το νέο της βιβλίο «Πέντε λεπτά από τη θάλασσα». meropik@lifo.gr

TheWeek

φεβρουαριοσ δ τ τ π π σ κ 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 01 02 03 04

κινηματογράφος . . . 30 | θεατρο . . . 34 | bγεσ εξω επιτελουσ . . . 36 | μουσικη . . . 37

«Στη ζωή το μόνο σίγουρο πράγμα είναι ο θάνατος» Η διάσημη Βελγίδα χορογράφος Αν Τερέζα ντε Κερσμάκερ παρουσιάζει δύο από τα διασημότερα έργα της στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Πήγαμε αποκλειστικά στη Μες της Γαλλίας για να τα δούμε πρώτοι. Από τη ΔέσποιναΤριβόλη ι δουλειές της Αν Τερέζα ντε Κερσμάκερ με την ομάδα Rosas, εγκεφαλικές, δύσκολες και άκρως πειραματικές, της έχουν χαρίσει φανατικό κοινό, όπως καταλάβαμε από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα που εισέπραξε το βράδυ που παρακολουθήσαμε και τις δυο παραστάσεις, οι οποίες παρουσιάζονται στην Αθήνα αυτήν την περίοδο. Είδαμε τις δυο παραστάσεις της διάσημης χορογράφου στη Μες, μια μικρή γαλλική πόλη, μιάμιση περίπου ώρα με το τρένο από το Παρίσι. Τα δύο έργα παίζονταν σε διαφορετικούς χώρους Το Fase, ένα από τα πρώτα της Κερσμάκερ, στο οποίο μάλιστα χορεύει και η ίδια εδώ και 30 χρόνια, το είδαμε στο oλοκαίνουργιο (εγκαινιάστηκε το 2010 από τον Πρόεδρο Σαρκοζί) Centre Pompidou της Μες. Το κτίριο, έργο του διάσημου Γιαπωνέζου αρχιτέκτονα Σιγκερού Μπαν, θυμίζει πεσμένο καπέλο ή ένα φουτουριστικό ξύλινο μανιτάρι. Σε ένα σκοτεινό στούντιο στο υπόγειο, ιδανικό για την ωμή ενέργεια του έργου, η Κερσμάκερ και η Michel Anne De Mey παρουσίασαν ένα απίστευτα συμπαγές έργο. Μέσα σε 70 λεπτά είδαμε το επαναλαμβανόμενο υπνωτιστικό παιχνίδι δύο σωμάτων με τις σκιές τους - πάντα υπό τη μουσική υπόκρουση του Αμερικανού Στίβεν Ράιχ. Τα χειροκροτήματα στο τέλος ήταν εκκωφαντικά. «Είναι μια παράξενη εμπειρία», μας είπε στο τέλος της

O

βραδιάς η Κερσμάκερ, που έμοιαζε τελείως αλλιώτικη από το τέρας συγκέντρωσης που είχαμε παρακολουθήσει στη σκηνή. «Δεν συμβαίνει συχνά να χορεύεις πάνω από 30 χρόνια το ίδιο κομμάτι. Επιστρέφω ξανά και ξανά σε αυτό, μου αρέσει να το χορεύω και θέλω να το κάνω για όσο ακόμα μπορώ. Οι χορογραφίες δεν είναι σαν εικαστικά έργα ή κομμάτια μουσικής. Όταν κάποιος δεν τις χορεύει, ξεχνιούνται». Καθώς μιλάει, δίνει την εντύπωση πως το Fase είναι το αγαπημένο της παιδί. «Όχι, κανείς άλλος δεν χορεύει αυτήν τη χορογραφία, μόνο εγώ. Είναι ο δικός μου χορός, τελείως δικός μου», λέει. Το δεύτερο έργο της Κερσμάκερ, το En attendant (επίτηδες γραμμένο λάθος «γιατί έτσι γράφεται στα παλιά γαλλικά»), έργο που ανέβασε μόλις το 2010 στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, όπου και εισέπραξε διθυραμβικές κριτικές, φτιάχτηκε ειδικά για τον εξωτερικό χώρο ενός μοναστηριού στην Αβινιόν. «Το έφτιαξα ειδικά για το Φεστιβάλ της Αβινιόν. Είναι το πρώτο κομμάτι ενός δίπτυχου και είναι σχεδιασμένο για να δείχνει τη μετάβαση από το φως στο σκοτάδι», εξηγεί η Κερσμάκερ. «Στις τελευταίες μου παραστάσεις προσπαθώ να πλάθω τον χρόνο και τον τόπο χωρίς πολλά μέσα - λιγότερο φως, λιγότερα αντικείμενα». Πράγματι, το έργο που είδαμε, αυτήν τη φορά στο Αrsenal de Metz, ήταν χτισμένο γύρω από τη γαλλο-φλαμανδική μουσική φόρμα Αrs Subtilior, μια μυστική αισθησιακή μουσική του 14ου αιώνα, προϊόν του τέλους μιας εποχής.

Στο έργο, που ήταν πολύ οργανικό και απλό, χορευτές και μουσικοί έμοιαζαν κομμάτια ενός άρρηκτου συνόλου που εξερευνούσε τα όρια της κίνησης. Αναρωτηθήκαμε για τον τίτλο του έργου, τη ρωτήσαμε τι περιμένει η ίδια. «Ποιο είναι το μόνο πράγμα για το οποίο είναι κανείς σίγουρος; Ο θάνατος», μας απάντησε. Στην Κερσμάκερ δεν αρέσει να δίνει συνεντεύξεις και να μιλάει πολύ. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος με τον οποίον μιλάει για τη δουλειά της επιβεβαιώνει αυτό που μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς και επί σκηνής, πως οι χορογραφίες της είναι κυρίως προϊόν βαθιάς σκέψης. «Δεν ξέρω αν η τέχνη προσφέρει λύσεις. Ρωτάω συνέχεια τον εαυτό μου και νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται σε μια άλλη ερώτηση. Σε ποιες ιστορίες ανήκουμε; Μπορούμε να μοιραστούμε εμπειρίες; Δεν έχουμε πια καμία εμπειρία που να μοιραζόμαστε συλλογικά, εκτός ίσως από το ποδόσφαιρο. Δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία, δεν κάνουμε τίποτα μαζί. Δεν έχουμε συλλογικές εμπειρίες ως κοινότητες. Η κοινωνία μας δεν είναι δομημένη με αυτό τον τρόπο».

Το «Fase» θα παιχτεί στις 28-29/2 και το «En Attendant» στις 2-4/3, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Εισ. €15-18, 28, μειωμένο €10, 15. Για όσους επιλέξουν να δουν και τις 2 παραστάσεις θα υπάρξει πακέτο προσφοράς: έκπτωση 20% & μειωμ. €20 (Ισχύει μόνο για τηλεφωνική πώληση και αγορά από τα εκδοτήρια της Στέγης). Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Λεωφόρος Συγγρού 107-109, 210 900 5 800.

30

Κινηματογραφοσ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

νεεσ ταινιεσ

Η ταινiα της εβδομaδας

L, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Σκηνοθεσία: Μπάμπης Μακρίδης Πρωταγωνιστούν: Άρης Σερβετάλης, Μάκης Παπαδημητρίου

Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά Extremely loud and incredibly close

Σκηνοθεσία: Στίβεν Ντάλντρι Πρωταγωνιστούν: Τόμας Χορν, Μαξ φον Σίντοου, Τομ Χανκς, Σάντρα Μπούλοκ Ο 11χρονος Όσκαρ είναι πεπεισμένος πως ο πατέρας του (Τομ Χανκς), που πέθανε στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου στο World Trade Center, του έχει αφήσει ένα τελευταίο μήνυμα κάπου στην πόλη. Νιώθοντας αποκομμένος από τη μαμά του (Σάντρα Μπούλοκ) και μη θέλοντας να πιστέψει σε πράγματα που δεν μπορεί να παρατηρήσει, ο Όσκαρ αρχίζει να ψάχνει στη Νέα Υόρκη για την κλειδαριά που ταιριάζει σ’ ένα μυστηριώδες κλειδί που βρήκε στην ντουλάπα του μπαμπά του. Το ταξίδι του στην πόλη θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει την απώλεια που βίωσε και να καταλάβει καλύτερα τον κόσμο γύρω του.

Π

λημμυρισμένο από την ασταμάτητη ομιλία, on και off camera, ενός υπερκινητικού αγοριού, σε τέτοιο βαθμό έξυπνου κι ευσυγκίνητου που υποδηλώνεται αυτισμός ή Άσπερτζερ, το Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά καθορίζεται εντελώς από τους υπερβολικούς τροπισμούς του παιδιού. Φαντάζομαι πως στο ομώνυμο ευπώλητο μυθιστόρημα του Φόιερ η παιδική φωνή που πυροβολεί συναισθήματα και σκέψεις εκλαμβάνεται διαφορετικά. Ο ήχος αυτής της φωνής μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστες εκπλήξεις και να χαλάσει τη συγκίνηση. Η ευαισθησία του Όσκαρ, που μισεί τη μάνα που επέζησε έναντι του χαμένου πατέρα του, τον οποίο λάτρευε, γίνεται μελοδραματικά υστερική. Η ταινία συνέρχεται μόνο όταν εμφανίζεται ο γηραιός κύριος, που προφανώς είναι ο παππούς του παιδιού και δεν μιλάει από επιλογή εδώ και χρόνια. Τον υποδύεται ο Μαξ φον Σίντοου και μακάρι να πάρει αυτός το Όσκαρ δεύτερου ρόλου για τρεις λόγους: πρώτον διότι απορροφάει τον πόνο του παιδιού κι εκπέμπει την τραγωδία που έχει ζήσει από τον βομβαρδισμό της Δρέσδης (δεν είναι από το Ολοκαύτωμα, ούτε είναι Εβραίος), δεύτερον είναι πιο εύγλωττος απ’ όλες τις λέξεις της ταινίας και αναδεικνύει τη σκηνοθεσία, και τρίτον γιατί έχει παίξει στην Έβδομη Σφραγίδα του Μπέργκμαν! Ο Όσκαρ και ο παππούς του διασχίζουν ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης και η συγκεκριμένη διαδρομή βγάζει νόημα και προχωράει ένα κατά τα άλλα κατασκευασμένο σεναριακό σχήμα. Διότι είναι εξαιρετικά απίθανο και απίστευτα υπερβολικό να βλέπεις ένα 11χρονο καθαρό, γαλανομάτικο, λευκό

αγόρι να διασχίζει σε καθημερινή βάση τη Νέα Υόρκη και τα προάστιά της μ’ ένα σακίδιο, μια σφυρίχτρα κι ένα ντέφι, να χτυπάει κουδούνια, να ρωτάει αγνώστους και να ξαναγυρίζει σπίτι, χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι, αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Προς τιμήν του, ο Ντάλντρι επέλεξε να αποτίσει φόρο τιμής στην τραγωδία, χωρίς να την απεικονίσει φάτσα κάρτα, άρα να τη θυσιάσει στον βωμό του θεάματος, χαιρετίζοντας έτσι το ενωτικό πνεύμα των κατοίκων της πόλης που επλήγη και όχι αναπαράγοντας τις τραχιές, σοκαριστικές τηλεοπτικές μνήμες της κατάρρευσης των Δίδυμων Πύργων. Ο μικρός είναι το μοτέρ που διατρέχει το φιλμ, αλλά ο Ντάλντρι δεν υπολόγισε σωστά το εκτόπισμα της παρουσίας του και, κατ’ επέκταση, την αληθοφάνεια του χαρακτήρα του. Σε όλες του τις ταινίες (και οι τέσσερις έχουν προταθεί για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας!) ο Βρετανός δημιουργός έχει ένα νέο αγόρι στον πρωταγωνιστικό ή στον κεντρικό ρόλο. Κι ενώ στις Ώρες ο κατεστραμμένος χαρακτήρας του Εντ Χάρις σε νεαρή ηλικία ξεκλείδωνε το σπονδυλωτό δράμα, διασχίζοντας τις εποχές, και στα Σφραγισμένα Χείλη ο Νταβίντ Κρος άφηνε διακριτικά ελεύθερο χώρο στη Χάνα της Κέιτ Γουίνσλετ να διατρέξει τα σπαράγματα του παρελθόντος της, ο γεννημένος χορευτής Μπίλι Έλιοτ και ο μανιακός εξερευνητής Όσκαρ Σελ έχουν τα προβλήματά τους: βρίσκονται αντιμέτωποι με αντικειμενικές δυσκολίες και αντιμετωπίζονται με περίσσια συναισθηματική φόρτιση και απροκάλυπτη, μελό συμπάθεια από τον Ντάλντρι. Το στρογγυλεμένο, αλά best seller, φινάλε επιβεβαιώνει αυτήν τη σημαντική αδυναμία.

VILLAGE MALL - VILLAGE PARK - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2 - ΝΑΝΑ 2 - ΑΕΛΛΩ 3 - EMBASSY - CINEPOLIS 2

Ένας άντρας ζει μέσα στο αυτοκίνητό του. Είναι 40 ετών και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά όταν έχει, επιλέγει να τον περνά με την οικογένειά του. Συναντάει τη γυναίκα του και τα 2 παιδιά του συγκεκριμένες ώρες και ημέρες σε πάρκινγκ αυτοκινήτων. Η δουλειά του είναι να βρίσκει και να μεταφέρει το καλύτερο μέλι που υπάρχει σ’ έναν άντρα 50 ετών. Η εμφάνιση ενός καινούργιου οδηγού προκαλεί την απόλυση του άντρα. Η ζωή του αλλάζει και θεωρεί παράλογο το ότι δεν τον εμπιστεύεται κανείς. Επειδή ο πρωταγωνιστής/οδηγός (Άρης Σερβετάλης) δεν είναι ο μόνος στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μπάμπη Μακρίδη που μιλάει σαν GPS ή σαν αυτόματος τηλεφωνητής από το έξω διάστημα, αλλά το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιποι, είτε είναι η γυναίκα και τα δυο παιδιά του ή η παράξενη παρέα των μηχανόβιων, ο νεκρός φίλος του, ο άντρας που ζητάει μέλι και ο ιδιοκτήτης του ιστιοπλοϊκού σκάφους, αναγκαστικά εξάγω το

συμπέρασμα πως το σύμπαν που περιγράφεται είναι ολοκληρωτικά παράλληλο, σχεδόν ανιμιστικό, μια διαθλασμένη εικόνα ζωής σε αποσπασματικό λόγο κι ελλειπτική μουσική. Η ταινία είναι κυριολεκτικά ανοιχτή: μετά την εισαγωγή με τον οδηγό που κατοικεί στο αμάξι του και μετακομίζει σε μια μοτοσικλέτα δεν κλείνει μόνο το σενάριο, αλλά εξατμίζεται και το αρχικό εύρημα. Αν ο Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου ήταν μια ερμητική, σουρεαλιστική εκδοχή της οικογένειας με επίπεδα και αναγνώσεις, το L, που διαγωνίστηκε στο Sundance και συμμετείχε στο Ρότερνταμ, είναι το ντανταϊστικό μανιφέστο του άτυπου κινήματος του «παράξενου» νέου ελληνικού σινεμά του 21ου αιώνα - μια αντίδραση στον μπουρζουά καθωσπρεπισμό της κλασικής αφήγησης και μαζί ένα τέντωμα στα όρια του ίδιου του σινεμά που υπηρετεί αυτό το ρεύμα. Η φόρμα της ταινίας είναι αξιοσημείωτη, συγκεκριμένη και συνεκτική. Λείπουν, ωστόσο, το υπόγειο χιούμορ (τα ψήγματά του δεν λειτουργούν) και το ανθρώπινο στοιχείο. ΕΛΛΗ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ Σκηνοθεσία: Μακ Τζι Πρωταγωνιστούν: Τομ Χάρντι, Κρις Πάιν, Ρις Γουίδερσπουν

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό

Οι δύο κορυφαίοι μυστικοί πράκτορες του κόσμου συμβαίνει να είναι κολλητοί φίλοι, που δεν αφήνουν τίποτα να μπει ανάμεσά τους, μέχρι που ερωτεύονται την ίδια γυναίκα. Τότε ένας ανεξέλεγκτος πόλεμος ξεσπά, καθώς οι δύο κατάσκοποι μάχονται με συστήματα παρακολούθησης τελευταίας τεχνολογίας, προηγμένες στρατηγικές αλλά κι ένα οπλοστάσιο ικανό να σβήσει μια μικρή χώρα από τον χάρτη. Όταν είδαμε τον Κύριο και την Κυρία Σμιθ, είπαμε πως είναι μια χαρά ταινία για το είδος και με τον τρόπο της προσφέρει ψυχαγωγία, σχολιάζοντας τα φύλα και την εξουσία που αναπτύσσεται στη δυναμική τους. Με τον καιρό, το φιλμ που έφερε τον Πιτ κοντά στην Τζολί έχει αναχθεί σε αξεπέραστο αριστούργημα, μπροστά στις κόπιες που ακολούθησαν. Το Αυτό θα πει πόλεμος είναι μια παραλλαγή σε τρίο, με τους διαφορετικού τύπου πράκτορες να σφάζονται στην ποδιά της Ρις Γουίδερσπουν - της Ρις Γουίδερσπουν, αν είναι δυνατόν! Εκτός από κάποιες έξυπνες παρατηρήσεις, ο Μακ Τζι, άρχων του ύστατου σαματά και των άλογων εκρήξεων, ασχολείται βασικά με τη χλαπαταγή και όχι με το je ne sais quoi που οδηγεί τα άλφα αρσενικά να σκοτώνονται για να κατακτήσουν μια ξανθιά. ΓΛΥΦΑΔΑ 1 - ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ 1, 8 - ODEON STARCITY 5 - STER ΙΛΙΟΝ 7 - VILLAGE MALL 3, 9 - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ 5, 3 VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ 5 - VILLAGE ΡΕΝΤΗ 2, 5, 6, 14 - VILLAGE METRO MALL 5

Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

συνεχιζονται Hugo 3D Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε Πρωταγωνιστούν: Τζουντ Λο, Άσα Μπάτερφιλντ, Κλόι Γκρέις Μόρετζ, Μπεν Κίνγκσλεϊ Μια μαγική ιστορία για ένα 12χρονο ορφανό αγόρι στο Παρίσι της δεκαετίας του ’30 που φροντίζει τα ρολόγια του σιδηροδρομικού σταθμού έχοντας για παρέα ένα ανθρωπόμορφο μηχάνημα.

ODEON KOSMOPOLIS 3 ODEON STARCITY - VILLAGE MALL - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ 2, 4 - VILLAGE ΡΕΝΤΗ 7, 18, 19 - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ 2, 6 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3, ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 1 - 3 ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ODEON KOSMOPOLIS 5 - ODEON STARCITY 6 - STER ΙΛΙΟΝ 2 - VILLAGE ATHENS METRO MALL 1 - VILLAGE MALL 2 - ΑΕΛΛΩ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΑΣΤΟΡ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΝΑΝΑ 4 - ΑΙΓΛΗ 1

Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Tinker, tailor, soldier, spy

Σκηνοθεσία: Τόμας Άλφρεντσον Πρωταγωνιστούν: Γκάρι Όλντμαν, Κόλιν Φερθ Ο Τζόρτζ Σμάιλι, πρώην πράκτορας, αναλαμβάνει να ξετρυπώσει έναν «τυφλοπόντικα» που έχει φωλιάσει στα ανώτερα κλιμάκια της βρετανικής αντικατασκοπείας και πουλάει μυστικά στη Σοβιετική Ένωση.

VILLAGE MALL - VILLAGE PARK - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY STER ΙΛΙΟΝ - ΙΝΤΕΑΛ - ΚΗΦΙΣΙΑ 3 - ΝΙΡΒΑΝΑ - ΝΑΝΑ 1 - ΑΕΛΛΩ 4 - CINEPOLIS 3 - ΑΙΓΛΗ 2 ΕΤΟΥΑΛ - 3 ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - ΣΙΝΕΑΚ - ΦΟΙΒΟΣ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ

αιθουσεσ

αθήνα αμπελοκηποι - γκαζι - θησείο νεάπολη ΑΑΒΟΡΑ

Ιπποκράτους 180, Νεάπολη, 2106423271 The Artist Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30

ΑΘΗΝΑΙΟΝ

Βασιλισσης Σοφίας 124, Αμπελόκηποι, 2107782122 ÜΑίθουσα 1: Hugo Πεμ-Τετ 17:30 3D, 20:00 3D, 22:30 3D Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ-Τετ 16:00 [ψηφιακή προβολή] ÜΑίθουσα 2: Εξαιρετικά δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 18:00, 20:30, 23:00 The Muppets (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 15:50 [ψηφιακή προβολή]

ΑΠΟΛΛΩΝ - Cinemax Class

Σταδίου 19, Αθήνα, 2103236811, Κλειστό λόγω επισκευών.

ΑΣΤΟΡ HOLLYWOOD 3D

Σταδίου 28, Αθήνα, 2103310820 Hugo Πεμ-Τετ 17:00 3D, 19:40 3D, 22:15 3D

ΑΣΤΥ

Κοραή 4, Αθήνα, 2103221925 Το λιμάνι της Χάβρης Πεμ-Τετ 18:30, 20:30, 22:30

ΑΤΤΙΚΟΝ - Cinemax Class

Σταδίου 19, Αθήνα, 2103228821. Κλειστό λόγω επισκευών.

ΓΑΛΑΞΙΑΣ 3D Digital

Μεσογείων 6, Αμπελόκηποι, 2107773319 ÜΑίθουσα 1: The Grey Πεμ-Τετ 18:00, 20:15, 22:30 ÜΑίθουσα 2: Το κορίτσι με το τατουάζ Πεμ-Τετ 22:00 Η σιδηρά κυρία Πεμ-Τετ 18:00, 20:00

GAZARTE

Βουτάδων 34, Γκάζι, 2103452277 Shame Πεμ-Τετ 18:00, 20:20, 22:40

ΔΑΝΑΟΣ

Λεωφόρος Κηφισίας 109 & Πανόρμου, Αμπελόκηποι,

31 2106922655 ÜΑίθουσα 1: Shame Πεμ-Τετ 18:20, 20:30, 22:40 ÜΑίθουσα 2: Οι απόγονοι ΠεμΤετ 17:30, 20:00, 22:30

ΕΛΛΗ

Ακαδημίας 64, Αθήνα, 2103632789 L Πεμ-Τετ 19:15, 21:00, 22:45

ΕΜΠΑΣΣΥ NOVA ODEON

Πατριάρχου Ιωακείμ 5 και Ηροδότου, Κολωνάκι, Αθήνα, 2107215944 Εξαιρετικά δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 17:00, 19:45, 22:30

ΙΝΤΕΑΛ

Πανεπιστημίου 46, Αθήνα, 2103826720 Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 17:30, 20:00, 22:30

ΝΙΡΒΑΝΑ Cinemax Cyta

Λεωφόρος Αλεξάνδρας 192, Αμπελόκηποι, 2106469398 Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 17:30, 20:00, 22:30

ODEON ΟΠΕΡΑ

Ακαδημίας 57, Αθήνα, 2106786000 ÜΑίθουσα 1: Shame Πεμ-Τετ 17:50, 20:10, 22:30 ÜΑίθουσα 2: Οι απόγονοι Πεμ-Τετ 17:20, 19:50, 22:20

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΛΑΪΣ

23:00 / Σαβ-Δευ 12:45, 15:30, 18:00, 20:30, 23:00 ÜΑίθουσα 2: Εξαιρετικά δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:30, 20:00, 22:30 / Σαβ-Δευ 12:30, 15:00, 17:30, 20:00, 22:30 ÜΑίθουσα 3: Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ-Τετ 23:15 Ερωτας από την αρχή Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:30, 18:45, 21:00 / Σαβ-Δευ 12:00, 14:15, 16:30, 18:45, 21:00 ÜΑίθουσα 4: The Muppets (μεταγλ.) Πεμ-Τετ 16:15 Hugo ΠεμΤετ 19:45 3D, 22:15 3D Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:15 / Σαβ-Δευ 11:45, 13:15, 14:45, 18:15 ÜΑίθουσα 5: Το άλογο του πολέμου Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:30 / Σαβ-Δευ 11:30, 14:00, 16:30 The Grey Πεμ-Τετ 19:00, 21:30, 00:00 ÜΑίθουσα 6: The Artist Πεμ-Τετ 18:30, 20:45 Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:45 / ΣαβΔευ 11:30, 13:15, 15:00, 16:45 The Grey Πεμ-Τετ 22:45

ΣΟΦΙΑ

Ευσταθιάδου 2, Πλατεία Αγίας Τριάδος, Αργυρούπολη, 2109927447The Artist Πεμ-Τετ 20:30, 22:30 Το άλογο του πολέμου Πεμ-Τετ 17:45

βαρκιζα βουλιαγμένη

ΟΣΚΑΡ

Αχαρνών 330, Κάτω Πατήσια, 2102234130 The Artist Πεμ-Τετ 20:10, 22:20 Albert Nobbs ΠεμΤετ 18:10

ζωγράφου παγκράτι

VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI

Υμητού 110 & Χρεμωνίδου, Εμπορικό κέντρο Millennium, Παγκράτι, 2107566240 ÜΑίθουσα 1: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι 17:00 / Σαβ-Δευ 12:10, 14:10 Εξαιρετικά δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ, Παρ, Τρι 18:50, 21:30, 00:10 / Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 16:10, 18:50, 21:30, 00:10 ÜΑίθουσα 2: Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ-Τετ 20:00, 22:10, 00:20 Hugo Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ-Δευ 12:20, 15:00, 17:30 ÜΑίθουσα 3: Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ, Παρ, Τρι 17:10 Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 19:10, 21:50, 00:30 Happy Feet 2 (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 12:30, 14:45 Αυτό θα πει πόλεμος Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ 16:45 ÜΑίθουσα 4: Hugo Πεμ, Παρ, Τρι 18:40 3D, 21:10 3D, 23:45 3D / Σαβ-Δευ 16:10 3D, 18:40 3D, 21:10 3D, 23:45 3D / Τετ 16:10 3D, 18:40 3D, 21:10, 23:45 The Muppets (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 11:50, 14:00 ÜΑίθουσα 5: Αυτό θα πει πόλεμος ΠεμΤετ 19:00, 21:20, 23:30 Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:15 / Σαβ-Δευ 12:00, 13:45, 15:30, 17:15

Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, 2103612046 ÜΑίθουσα 1: 1η ΒΑΡΚΙΖΑ εβδομάδα Αφρικανικού Θάσου 22, 2108973926 κινηματογράφου Ολα καλά ÜΑίθουσα 1: Hugo Πεμ-Τετ 18:20 Πεμ 20:00 Μαντέλα: Ιδιωτικές 3D, 20:35 3D, 22:45 3D Barbie, στιγμές Παρ 18:00 Στάση Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας Παράδεισος Παρ 19:00 Ο,τι 2 (μεταγλ.) Πεμ-Τετ 16:50 θέλει η Λόλα Παρ 21:00 Ü Αίθουσα 2: The Muppets (μεΤσινετσιτά Σαβ 18:00 ταγλ.) Πεμ-Τετ 16:50 The Grey Περιμένοντας τον Παζολίνι Πεμ-Τετ 18:30, 20:40, 22:45 ΠΑΛΑΣ Σαβ 22:00 Mbaku Σαβ 20:00 Υμηττού 109, Παγκράτι, 210 Ελκυστική ψευδαίσθηση Κυρ 7511868 Ενας χωρισμός Πεμ18:00 Teza Κυρ 19:30 Κάιρο 6 7 Τετ 22:30 Το παιδί με το ποδή8 Κυρ 22:00 Πες μου Σεχραζάντ λατο Πεμ-Τετ 18:30 Κοτόπουλο Δευ 20:30 Ο θησαυρός του με δαμάσκηνα Πεμ-Τετ 20:30 Σίντι Σάλεμ Δευ 19:00 Ο ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ κάμεραμαν του Μαντέλα Ριζάρη 24, Παγκράτι, 210 Τρι 18:00 Το χρώμα του 7291800The Grey Πεμανθρώπου Τρι 18:45 Τετ 18:00, 20:15, 22:30 Η ελευθερία των γυναικών: πορτρέτα Φοβερή προσφορά από τον πογυναικών από την Τυνησία Τρι 20:45 ΑΘΗΝΑΙΟΝ λυχώρο Gazarte στο οικονομικό Africano Τρι 22:00 Cinepolis Περιπλάνηση Ζησιμοπούλου 7 & πνεύμα των ημερών: δείτε την αγαΤετ 18:30 Κάστρα Ιωάννου Μεταξά, πημένη σας ταινία και απολαύαπό άμμο Τετ Γλυφάδα, 2108983238 18:30 Η τέχνη ÜΑίθουσα 1: The Grey στε ένα πλήρες δείπνο στη του Μεζουέντ Πεμ-Τετ 18:20, 20:40, Τετ 18:30 Λευκός 23:00 The Muppets φοβερή τιμή των €22! γάμος Τετ 20:00 (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 16:20 [ψηΧασσάν και φιακή προβολή] ÜΑίθουσα 2: Gazarte, 32-34 Βουτάδων, Μάρκους Τετ 22:00 Ερωτας από την αρχή ΠεμÜΑίθουσα 2: Αδικος κόΤετ 17:50 Εξαιρετικά δυνατά Γκάζι, τηλ. κρατήσεων σμος Πεμ-Τετ 19:45, 22:00 & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 210 3460347 20:10, 22:40 ÜΑίθουσα 3: Κι ο ΤΙΤΑΝΙΑ Cinemax κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πανεπιστημίου & Πεμ-Τετ 20:30, 23:00 Hugo Θεμιστοκλέους 5, Αθήνα, Πεμ-Τετ 18:00 Γάτος σπιρου2103811147 Ενας χωρισμός νάτος (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 16:10 Πεμ-Τετ 17:40, 20:00, 22:20 ÜΑίθουσα 4: Hugo Πεμ-Τετ 17:30 3D, 20:00 3D, 22:30 3D Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 ΑΕΛΛΩ Cinemax 5+1 Cyta (μεταγλ.) Πεμ-Τετ 16:00 [ψηφιακή Πατησίων 140, 2108259975 προβολή] ΑΤΛΑΝΤΙΣ 3D DIGITAL ÜΑίθουσα 1: Hugo Πεμ-Τετ Λεωφόρος Βουλιαγμένης 245, ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON 18:30 3D, 21:00 3D The Grey Ζέππου 14 & Ξενοφώντος 31, Δάφνη, 2109711511 ÜΑίθουσα Πεμ-Τετ 23:30 Barbie, Στην 1: Shame Πεμ-Τετ 18:00, 20:15, Γλυφάδα, 2109650318 ÜΑίθουσα Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 1: Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, 22:30 ÜΑίθουσα 2: Οι απόγονοι (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:50 Παρ, Τρι, Τετ 20:10, 22:30 / Πεμ-Τετ 17:30, 19:50, 22:15 / Σαβ-Δευ 11:30, 13:15, 16:50 Σαβ-Δευ 17:50, 20:10, 22:30 VILLAGE CINEMAS ATHENS The Muppets (μεταγλ.) ΣαβÜΑίθουσα 2: Οι απόγονοι ΠεμMETRO MALL ΑΓΙΟΣ ΔΗΔευ 14:45 ÜΑίθουσα 2: Ερωτας Τετ 19:30, 22:00 ΜΗΤΡΙΟΣ από την αρχή Πεμ-Τετ 17:40 Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276, The Grey Πεμ-Τετ 19:45, 22:15 Άγιος Δημήτριος, 2108108080 Happy Feet 2 (μεταγλ.) Σαβ-Δευ ÜΑίθουσα 1: The Muppets 12:30 Το άλογο του πολέμου ΑΣΤΕΡΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:30 Σαβ-Δευ 15:00 ÜΑίθουσα 3: ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΝΕΑΣ / Σαβ-Δευ 12:00, 14:15, 16:30 Εξαιρετικά δυνατά & απίΙΩΝΙΑΣ Hugo Πεμ-Τρι 18:50 3D, 21:30 στευτα κοντά Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ Ασκληπιού 4, Νέα Ιωνία, 3D, 00:10 3D / Τετ 18:50 3D, 17:30, 20:00, 22:30 / Σαβ-Δευ 2102712640 Melancholia Πεμ21:30 3D Η γυναίκα με τα μαύ12:30, 15:00, 17:30, 20:00, 22:30 Τετ 22:00 Ενας χωρισμός Πεμρα Τετ 00:30 ÜΑίθουσα 2: The ÜΑίθουσα 4: Κι ο κλήρος έπεσε Τετ 18:00, 20:00 Grey Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:20, στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 18:00, 18:50, 21:20, 23:50 / Σαβ-Δευ ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 3D Digital 20:30, 23:00 Γάτος σπιρουνά11:20, 13:50, 16:20, 18:50, 21:20, Λεωφόρος Ηρακλείου 386, τος (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 12:15, 23:50 ÜΑίθουσα 3: Η γυναίκα Νέο Ηράκλειο, 2102826873 14:15, 16:00 με τα μαύρα Πεμ-Τετ 20:00 Jack ÜΑίθουσα 1: Hugo Πεμ-Τετ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ and Jill Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:00, 18:00 3D, 20:30 3D The Grey Λεωφόρος Αλεξάνδρας και 18:00 / Σαβ-Δευ 12:00, 14:00, Πεμ-Τετ 22:40 Barbie, Στην Πατησίων 77-79, 2108219298 16:00, 18:00 Κι ο κλήρος έπεσε Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεΗ σιδηρά κυρία Πεμ-Τετ 18:10 στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 22:00, ταγλ.) Πεμ-Τετ 16:45 ÜΑίθουσα 2: Οι απόγονοι Πεμ-Τετ 20:15, 00:40 ÜΑίθουσα 4: Εξαιρετικά Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι 22:40 δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 17:30, 20:00, 22:20 CAPITOL ΖΕΦΥΡΟΣ Πεμ-Τετ 17:10, 19:50, 22:30 Ιουλιανού & 3ης Σεπτεμβρίου, Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλ.)

2103462677 Σαβ-Δευ 11:10, 13:10, 15:10 Kuhle Wampe-Σε ποιον ανήÜΑίθουσα 5: Αυτό θα πει πόλεΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟκει ο κόσμος? Πεμ-Τετ 22:00 μος Πεμ, Παρ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τετ ΓΙΑΝΝΗΣ Συντροφικότητα Πεμ-Τετ 18:00 19:00, 21:10, 23:20 / Τρι 18:20, Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα, Η όπερα της πεντάρας Πεμ23:00 Barbie, Στην Ιστορία 2103418550 Κλειστό Πεμ-Τρι Τετ 20:00 Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Τα φτερά του έρωτα Τετ 21:30 ΤΡΙΑΝΟΝ Filmcenter Παρ, Τετ 17:15 / Σαβ-Δευ 12:00, Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 13:45, 15:30, 17:15 / Τρι 16:30 101, 2108222702 The Artist ΝΑΝΑ Cinemax Cyta Πεμ, Κυρ, Δευ, Τρι, Τετ 20:30, Λεωφόρος Βουλιαγμένης 179 22:30 / Παρ-Σαβ 22:30 Ο Θεός Δάφνη, 2109703158 ÜΑίθουσα 1: STER CINEMAS της σφαγής Πεμ, Κυρ, Δευ, Τρι, Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Λεωφ.Δημοκρατίας 67α, Ιλιον, Τετ 17:15, 19:00 / Παρ-Σαβ 17:15 Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:00, 20:30,

Happy Endings

γλυφάδα

αργυρούπολη αγιος δημήτριος - δάφνη

αχαρνών πατησίων

ηράκλειο νέα ιωνία

πετράλωνα ταύρος

ιλιον αγ.ανάργυροι πετρούπολη

801 801 7837 ÜΑίθουσα 1: The Muppets (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ-Δευ 12:50, 15:20, 17:30 The Grey Πεμ, Δευ, Τρι, Τετ 19:40, 22:00 / Παρ-Κυρ 19:40, 22:00, 00:20 ÜΑίθουσα 2: Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ, Δευ, Τρι, Τετ 22:30 / Παρ-Κυρ 22:30, 00:30 Hugo Πεμ-Τετ 17:30 3D, 20:00 3D Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 12:00, 13:50, 15:40 ÜΑίθουσα 3: The Grey Πεμ-Τετ 16:20, 18:40, 21:00, 23:20 Το άλογο του πολέμου Σαβ-Δευ 13:40 ÜΑίθουσα 4: Ερωτας από την αρχή Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:10, 18:30, 20:50 / Σαβ-Δευ 13:30, 16:10, 18:30, 20:50 Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 23:00 ÜΑίθουσα 5: Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ-Τετ 21:30, 23:30 Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:00, 17:50, 19:40 / Σαβ-Δευ 12:20, 14:10, 16:00, 17:50, 19:40 ÜΑίθουσα 6: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:50 / Σαβ-Δευ 12:30, 15:00, 16:50 Εξαιρετικά δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 18:40, 21:20, 00:00 ÜΑίθουσα 7: Οι απόγονοι Πεμ-Τετ 23:10 Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:10, 19:10, 21:10 / Σαβ-Δευ 13:00, 15:10, 17:10, 19:10, 21:10

kαλλιθέα ΕΤΟΥΑΛ

Ελευθερίου Βενιζέλου 152, Πλ. Δαβάκη, Καλλιθέα, 210 9592611 Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 17:30, 20:00, 22:30

κορυδαλλος κερατσίνι ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Αγίου Γεωργίου & Ζάππα 4, Κορυδαλλός, 2104960955 Οι απόγονοι Πεμ, Παρ, Δευ, Τρι 18:30, 20:30, 22:30 / Σαβ-Κυρ 20:30, 22:30 / Τετ 18:30, 21:00

μαρκόπουλο πόρτο ράφτη

ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Γιαννάκη 2, Μαρκόπουλο, 22990 23924 Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλ.) Πεμ-Τετ 19:00 Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών Πεμ-Τετ 21:30

κουκάκι νέος κόσμος ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ Filmcenter

Λεωφόρος Συγγρού 106, 210 9215305L Πεμ-Τετ 19:00, 20:45, 22:30 Οι περιπέτειες του ΤενΤέν: Το μυστικό του μονόκερου Σαβ-Δευ 17:00

ΟDEON STARCITY

Λεωφόρος Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος, 8011160000 ÜΑίθουσα 1: The Grey Πεμ-Τετ 18:40, 21:10, 23:40 Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:00 / Σαβ, Δευ 15:20, 17:00 / Κυρ 12:00, 13:40, 15:20, 17:00 ÜΑίθουσα 2: Hugo ΠεμΤετ 17:50, 20:30, 23:10 Αγρια φύση Κυρ 11:00 [Cinema Park] Ο πράσινος πλανήτης Κυρ 13:00 [Cinema Park] Πέρα από τα όρια Κυρ 15:00 [Cinema Park] ÜΑίθουσα 3: Μάρθα Μάρσι Μέι Μαρλίν Πεμ-Τετ 17:30 Ερωτας από την αρχή Πεμ-Τετ 19:50, 22:20 Αγρια φύση Κυρ 11:00 [Cinema Park] Ο πράσινος πλανήτης Κυρ 13:00 [Cinema Park] Πέρα από τα όρια Κυρ 15:00 [Cinema Park] ÜΑίθουσα 4: Οι απόγονοι Πεμ-Τετ 19:40, 22:30 Στενά περιθώρια Πεμ-Τετ 17:30 Αγρια φύση Κυρ 11:00 [Cinema Park] Ο πράσινος πλανήτης Κυρ 13:00 [Cinema Park] Πέρα από τα όρια Κυρ 15:00 [Cinema Park] ÜΑίθουσα 5: Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 19:10, 21:20, 23:30 / Σαβ-Δευ 16:50, 19:10, 21:20, 23:30 Αγρια φύση Κυρ 11:00 [Cinema Park] Ο πράσινος πλανήτης Κυρ 13:00 [Cinema Park] Πέρα από τα όρια Κυρ 15:00 [Cinema Park] ÜΑίθουσα 6: Hugo Πεμ-Τετ 19:30 3D, 22:10 3D Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:50 / Σαβ, Δευ 16:10, 17:50 / Κυρ 12:50, 14:30, 16:10, 17:50 ÜΑίθουσα 7: Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ-Τετ 23:20 Star Wars:Επεισόδιο I - Η αόρατη απειλή Πεμ-Τετ 17:10 3D, 20:10 3D The Muppets (μεταγλ.) Κυρ 12:30, 14:50 ÜΑίθουσα 8: Η

Πρεμιέρες Conn-x!

Φαλήρου, 2107566240 σιδηρά κυρία Πεμ-Τετ 18:30 One for the money ÜΑίθουσα 1: Εξαιρετικά Πεμ-Τετ 20:50, 22:50 δυνατά & απίστευτα ÜΑίθουσα 9: Κι ο κοντά Πεμ-Τετ 18:50, Αν ξέρεις ότι η νέα ταινία της κλήρος έπεσε στον 21:40, 00:30 Barbie, Σμάιλι Πεμ-Τετ Στην Ιστορία Ντίσνεϊ βασίζεται σε κλασικό μυθιMιας Γοργόνας 17:20, 20:00, 22:40 Γάτος 2 (μεταγλ.) Πεμ, στόρημα που έγραψε o δημιουργός του Παρ, Τρι, Τετ σπιρουνάτος 17:10 / Σαβ-Δευ (μεταγλ.) Κυρ Ταρζάν, είσαι ταλαντούχος θεατής! Μπες 13:10, 15:10 12:10, 13:50, στη σελίδα του Conn-x στο facebook και κέρδι15:30, 17:10 ÜΑίθουσα 10: Εξαιρετικά ÜΑίθουσα 2: Η σε μία από τις 630 διπλές προσκλήσεις για να δυνατά & γυναίκα με τα απίστευτα μαύρα Πεμ-Τετ απολαύσεις με την παρέα σου την επίσημη πρεκοντά Πεμ, 22:10, 00:10 μιέρα της περιπέτειας επιστημονικής φαντασίας Hugo Πεμ, Παρ, Παρ, Σαβ, Δευ, Τρι, Τετ 17:40, Τρι, Τετ 17:10, της Ντίσνεϊ «John Carter – Ανάμεσα σε δυο 20:20, 23:00 / 19:40 / Σαβ-Δευ Κυρ 12:10, 14:50, 14:40, 17:10, κόσμους» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη!

17:40, 20:20, 19:40 ÜΑίθουσα 23:00 3: Ερωτας από H πρεμιέρα θα γίνει την αρχή Πεμ-Τετ την Τρίτη 6 Μαρτίου.

19:00, 21:00, 23:00 Εξαιρετικά δυνατά & www.facebook.com/ απίστευτα κοντά ΣαβVILLAGE 15 CINEMAS @ Δευ 15:30 ÜΑίθουσα 4: The THE MALL connx.gr Artist Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:50 Ανδρέα Παπανδρέου 35, / Σαβ-Δευ 16:20, 18:50 Κι ο Μαρούσι, 210 6104100 κλήρος έπεσε στον Σμάιλι ÜΑίθουσα 1: Jack and Jill ΠεμΠεμ-Τετ 21:20, 23:50 ÜΑίθουσα Παρ 16:30, 18:30 Κι ο κλήρος 5: Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ Παρ, Τρι, Τετ 17:50, 19:50, 21:50, 20:30, 23:00 Sherlock Holmes 23:50 / Σαβ-Δευ 15:50, 17:50, 2: Το παιχνίδι των σκιών 19:50, 21:50, 23:50 ÜΑίθουσα Σαβ-Δευ 12:15, 15:00, 17:45 / 6: Hugo Πεμ, Παρ, Τρι 17:40 3D, Τρι-Τετ 17:45 ÜΑίθουσα 2: Hugo 20:00 3D, 22:20 3D, 00:40 3D Πεμ, Παρ, Τρι 16:00 3D, 18:30 / Σαβ-Δευ 20:00 3D, 22:20 3D, τά & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 3D, 21:00 3D, 23:30 3D / Σαβ, 00:40 3D / Τετ 17:40 3D, 20:00 17:15, 19:45 Γάτος σπιρουνάΚυρ, Δευ, Τετ 18:30 3D, 21:00 3D, 22:20, 00:40 Barbie, Στην τος (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 15:15 3D, 23:30 3D The Muppets Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 11:45, 14:00, ΚΗΦΙΣΙΑ Cinemax Class (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 11:40, 13:20, 16:15 / Τετ 16:15 ÜΑίθουσα 3: Cyta 15:00, 16:40, 18:20 ÜΑίθουσα 7: Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, Τρι Δροσίνη 6 (απέναντι από Βάρσο ), The Grey Πεμ-Τετ 19:30, 22:00, 15:45, 18:00, 20:15, 22:30 / Παρ, Κηφισιά, 210 6231601 ÜΑίθουσα 00:30 The Muppets (μεταγλ.) Τετ 15:45, 18:00, 20:15, 22:30, 1: Κι ο κλήρος έπεσε στον Σαβ-Δευ 15:30, 17:30 ÜΑίθουσα 00:45 / Σαβ-Κυρ 20:15, 22:30, Σμάιλι Πεμ, Παρ, Σαβ, Δευ, Τρι, 8: Εξαιρετικά δυνατά & απί00:45 / Δευ 20:15, 22:30 Happy Τετ 17:30, 20:00, 22:30 / Κυρ στευτα κοντά Πεμ-Τετ 20:10, Feet 2 (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 11:15, 15:00, 17:30, 20:00, 22:30 23:00 ÜΑίθουσα 9: Κι ο κλήρος 13:30, 15:45, 18:00 ÜΑίθουσα ODEON KΟSMOPOLIS έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 4: The Grey Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ ΜΑΡΟΥΣΙ 18:30 The Grey Πεμ-Κυρ 21:00, 17:30, 20:00, 22:30 / Σαβ-Κυρ Λεωφόρος Κηφισίας .73 & 23:30 / Δευ-Τετ 23:30 The Artist 20:00, 22:30, 01:00 / Δευ 20:00, Πουρνάρα, 210 6786000 Δευ-Τετ 21:20 22:30 Barbie, Στην Ιστορία ÜΑίθουσα 1: Μάρθα Μάρσι Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΜέι Μαρλίν Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ Σαβ-Δευ 12:00, 14:00, 16:00, ΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 17:00 / Σαβ-Δευ 14:40, 17:00 18:15 ÜΑίθουσα 5: Κι ο κλήρος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου 18, Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ-Τετ έπεσε στον Σμάιλι Πεμ, Παρ, Νέα Σμύρνη, 210 9333820 19:10, 21:20, 23:30 ÜΑίθουσα Τρι, Τετ 16:00, 18:15, 21:30, ÜΑίθουσα 1: The Artist Πεμ-Τετ 2: Ερωτας από την αρχή Πεμ00:15 / Σαβ-Δευ 13:15, 16:00, 19:00, 21:00, 23:00 Τετ 17:40, 20:00, 22:20 Γάτος 18:15, 21:30, 00:15 ÜΑίθουσα ÜΑίθουσα 2: Ο Θεός της σφασπιρουνάτος (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 6: Κλειστό Πεμ Κι ο κλήρος γής Πεμ-Τετ 19:00, 20:45, 22:30 13:20, 15:30 Ü Αίθουσα 3: Hugo έπεσε στον Σμάιλι Παρ 16:00, Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:50, 20:30, 18:45, 21:30, 00:15 The Artist 23:10 / Σαβ-Δευ 12:30, 15:10, Σαβ-Τετ 19:30 Οι απόγονοι ΣαβΣΙΝΕΑΚ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗ17:50, 20:30, 23:10 ÜΑίθουσα Τετ 21:30 Jack and Jill Σαβ-Δευ ΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 4: Το άλογο του πολέμου 11:30, 13:30, 15:30, 17:30, 00:00 Πλατεία Δημαρχείου, 210 Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 19:00 / Σαβ/ Τρι-Τετ 15:30, 17:30, 00:00 4225653 Ενας χωρισμός ΠεμΔευ 16:00, 19:00 One for the ÜΑίθουσα 7: The Grey Πεμ-Τετ Τετ 17:20 Κι ο κλήρος έπεσε money Πεμ-Τετ 22:00 ÜΑίθουσα 19:00, 21:45, 00:30 Barbie, στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 19:45, 5: Hugo Πεμ-Τετ 19:30 3D, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 22:20 22:10 3D Barbie, Στην Ιστορία (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:00 Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) / Σαβ-Δευ 11:00, 13:00, 15:00, Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:50 / Σαβ17:00 ÜΑίθουσα 8: Hugo Πεμ, CINE CITY Δευ 12:50, 14:30, 16:10, 17:50 Τρι 17:15, 19:45, 22:15 / Παρ, Τετ Κωνσταντινουπόλεως 82, ÜΑίθουσα 6: Η γυναίκα με 17:15, 19:45, 22:15, 00:45 / Σαβπλ. Μπουρναζίου, Περιστέρι, τα μαύρα Πεμ-Τετ 23:20 Star Κυρ 12:15, 14:45, 17:15, 19:45, 2105756243 Κλειστό λόγω Wars: Επεισόδιο I - Η αόρατη 22:15, 00:45 / Δευ 12:15, 14:45, επισκευών. απειλή Πεμ, Σαβ, Κυρ, Δευ, Τρι, 17:15, 19:45, 22:15 ÜΑίθουσα 9: Τετ 17:10 3D, 20:10 3D / Παρ ΦΟΙΒΟΣ Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, Παρ, 17:10 3D The Muppets (μεταγλ.) Εθνικής Αντιστάσεως 1, Τρι, Τετ 16:45, 19:00, 21:15, 23:30 Περιστέρι, 2105711105 Σαβ-Δευ 12:30, 14:50 ÜΑίθουσα / Σαβ-Δευ 12:00, 14:30, 16:45, Κι ο κλήρος έπεσε στον 7: Κι ο κλήρος έπεσε στον 19:00, 21:15, 23:30 ÜΑίθουσα Σμάιλι Πεμ-Τετ 18:00, 20:20, Σμάιλι Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:20, 10: Εξαιρετικά δυνατά & απί22:40 Γάτος σπιρουνάτος (με20:00, 22:40 / Σαβ-Δευ 14:30, στευτα κοντά Πεμ, Τρι 16:30, ταγλ.) Σαβ-Κυρ 16:30 17:20, 20:00, 22:40 ÜΑίθουσα 19:15, 22:00 / Παρ, Τετ 16:30, 8: Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, 19:15, 22:00, 00:45 / Σαβ-Κυρ Παρ, Τρι, Τετ 17:50, 20:10, 22:30 11:00, 13:45, 16:30, 19:15, 22:00, / Σαβ-Δευ 13:30, 17:50, 20:10, ΑΛΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙ00:45 / Δευ 11:00, 13:45, 16:30, 22:30 ÜΑίθουσα 9: Εξαιρετικά ΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΝΕΑΣ 19:15, 22:00 ÜΑίθουσα 11: Η δυνατά & απίστευτα κοντά ΜΑΚΡΗΣ γυναίκα με τα μαύρα Πεμ, Τρι Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:40, 20:20, Λεωφόρος Μαραθώνος 196, 16:45, 18:45, 20:45, 22:45 / Παρ, 23:00 / Σαβ-Δευ 12:20, 15:00, 22940 69871 Τετ 16:45, 18:45, 20:45, 22:45, 17:40, 20:20, 23:00 Ü Αίθουσα Albert Nobbs Πεμ-Τρι 21:00 / 00:45 / Σαβ-Κυρ 20:45, 22:45, 10: Οι απόγονοι Πεμ-Τετ 17:20, Τετ 19:00 00:45 / Δευ 20:45, 22:45 Γάτος Submarino Τετ 21:15 19:50, 22:20 ÜΑίθουσα 11: The σπιρουνάτος (μεταγλ.) ΣαβGrey Πεμ-Τετ 18:40, 21:10, 23:40 Δευ 12:30, 14:30, 16:30, 18:30 Barbie, Στην Ιστορία Mιας ÜΑίθουσα 12: Ερωτας από την Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, VILLAGE SHOPPING AND αρχή Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:30, Τρι, Τετ 17:00 / Σαβ-Δευ 12:00, MORE 18:45, 21:00, 23:15 / Σαβ-Δευ 13:40, 15:20, 17:00 ÜΑίθουσα Θηβών 228 & Παρνασσού, Άγ.

11:45, 14:15, 16:30, 18:45, 21:00, 12: Η σιδηρά κυρία Πεμ-Τετ Ιωάννης Ρέντης, 210 4278600 23:15 ÜΑίθουσα 13: Εξαιρετικά 17:10, 19:30 Στενά περιθώρια ÜΑίθουσα 1: The Grey Πεμ, Παρ, δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 22:00 Τρι, Τετ 15:45, 18:15, 20:45, 23:15 Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 19:15, 22:00 / Σαβ-Δευ 13:15, 15:45, 18:15, / Σαβ-Δευ 16:30, 19:15, 22:00 20:45, 23:15 ÜΑίθουσα 2: Αυτό ÜΑίθουσα 14: The Grey Πεμ, θα πει πόλεμος Πεμ, Παρ, Τρι, Παρ, Τρι, Τετ 20:45, 23:15 / ΣαβATTΑΛΟΣ Τετ 17:00, 19:15, 21:30, 23:45 Δευ 18:15, 20:45, 23:15 Κοτιαιου & Ελευθερίου Βενιζέλου / Σαβ-Δευ 12:30, 14:45, 17:00, ΔΙΑΝΑ Νέα Σμύρνη, 2109331280 Αι 19:15, 21:30, 23:45 ÜΑίθουσα Περικλέους 14, Μαρούσι, 210 ειδοί του Μαρτίου Πεμ-Τετ 3: Sherlock Holmes 2: Το παι8028587Υπηρέτριες Πεμ-Τετ 22:40 Ενας χωρισμός Πεμ-Τετ χνίδι των σκιών Πεμ-Τετ 20:15 17:40 Το κορίτσι με το τατουάζ 18:00, 20:20 Το κορίτσι με το τατουάζ Πεμ-Σαβ 22:25 Το άλογο του Πεμ-Τετ 23:15 Το άλογο του ποCINERAMA πολέμου Πεμ-Τετ 20:00 Ο Θεός λέμου Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:15 Αγίας Κυριακής 30, Παλαιό της σφαγής Κυρ-Τετ 22:25 / Σαβ-Δευ 11:00, 14:00, 17:15 Φάληρο, 2109403593 Το λιμάνι ΚΗΦΙΣΙΑ Cinemax Cyta ÜΑίθουσα 4: The Grey Πεμ, Δευ, της Χάβρης Πεμ-Τετ 20:40, Λεωφόρος Κηφισίας 245, Τρι 20:00, 22:30 / Παρ, Σαβ, Κυρ, 22:30 Αδικος κόσμος Πεμ-Τετ (Ζηρίνειο), Κηφισιά, 210 6233567 Τετ 20:00, 22:30, 01:00 Barbie, 18:30 Happy Feet 2 (μεταγλ.) ÜΑίθουσα 1: Hugo Πεμ, Παρ, Τρι, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 Σαβ-Δευ 16:45 Τετ 17:45, 20:15 / Σαβ-Δευ 15:15, (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:00, VILLAGE 9 CINEMAS @ 17:45, 20:15 Εξαιρετικά δυνατά 18:00 / Σαβ-Δευ 12:00, 14:00, FALIRO & απίστευτα κοντά Πεμ-Τετ 16:00, 18:00 ÜΑίθουσα 5: Γάτος Παλαιά Λεωφόρος Ποσειδώνος 22:45 ÜΑίθουσα 2: Οι απόγονοι σπιρουνάτος (μεταγλ.) Πεμ, 1 & Μωραϊτινη 3 Δέλτα Παλαιού Πεμ-Τετ 22:15 Εξαιρετικά δυνα-

μαρούσι κηφισιά

πειραιάς

περιστέρι

ραφήνα

ρέντη

νέα σμύρνη παλαιό φάληρο

Παρ, Τρι, Τετ 15:45, 18:00 / ΣαβΔευ 11:30, 13:30, 15:45, 18:00 Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ-Τετ 20:00, 22:15, 00:30 ÜΑίθουσα 6: Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:00, 19:15, 21:30, 23:45 / Σαβ-Δευ 12:30, 14:45, 17:00, 19:15, 21:30, 23:45 ÜΑίθουσα 7: Hugo Πεμ-Τετ 17:00 3D, 19:30 3D, 22:00 3D, 00:30 3D Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 15:00 / Σαβ-Δευ 11:00, 13:00, 15:00 ÜΑίθουσα 8: The Muppets (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:00 / Σαβ-Δευ 12:30, 14:45, 17:00 The Grey Πεμ-Τετ 19:15, 21:45, 00:15 ÜΑίθουσα 9: The Grey Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 15:45, 18:15, 20:45, 23:15 / Σαβ-Δευ 13:15, 15:45, 18:15, 20:45, 23:15 ÜΑίθουσα 10: Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 16:45, 19:00, 21:15, 23:30 / Σαβ-Δευ 12:15, 14:30, 16:45, 19:00, 21:15, 23:30 ÜΑίθουσα 11: Jack and Jill Πεμ, Τρι 18:45, 21:00, 23:15 / Παρ, Τετ 18:45, 21:00, 23:15, 01:30 / ΣαβΚυρ 12:00, 14:15, 16:30, 18:45, 21:00, 23:15, 01:30 / Δευ 12:00, 14:15, 16:30, 18:45, 21:00, 23:15 ÜΑίθουσα 12: Ερωτας από την αρχή Πεμ, Τρι 17:45, 20:15, 22:30 / Παρ, Τετ 17:45, 20:15, 22:30, 00:45 / Σαβ-Κυρ 11:00, 13:15, 15:30, 17:45, 20:15, 22:30, 00:45 / Δευ 11:00, 13:15, 15:30, 17:45, 20:15, 22:30 ÜΑίθουσα 13: Οι απόγονοι Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:15 / Σαβ-Δευ 11:45, 14:30, 17:15 Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ, Δευ, Τρι 19:45, 22:30 / Παρ, Σαβ, Κυρ, Τετ 19:45, 22:30, 01:15 ÜΑίθουσα 14: Αυτό θα πει πόλεμος Πεμ-Τετ 18:30, 20:45, 23:00 Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλ.) Σαβ-Δευ 12:30, 14:30, 16:30 ÜΑίθουσα 15: Εξαιρετικά δυνατά & απίστευτα κοντά Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:45, 21:30, 00:15 / Σαβ-Δευ 13:15, 16:00, 18:45, 21:30, 00:15 ÜΑίθουσα 16: Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:30, 21:15, 00:00 / Σαβ-Δευ 13:00, 15:45, 18:30, 21:15, 00:00 ÜΑίθουσα 17: Underworld: Η αναγέννηση Πεμ, Τρι 19:00, 21:00, 23:00 / Παρ, Τετ 19:00, 21:00, 23:00, 01:00 / Σαβ-Κυρ 12:15, 14:15, 16:45, 19:00, 21:00, 23:00, 01:00 / Δευ 12:15, 14:15, 16:45, 19:00, 21:00, 23:00 ÜΑίθουσα 18: Hugo Πεμ, Τρι 17:15, 20:15, 22:45 / Παρ, Τετ 17:15, 20:15, 22:45, 01:15 / Σαβ-Κυρ 12:15, 14:45, 17:15, 20:15, 22:45, 01:15 / Δευ 12:15, 14:45, 17:15, 20:15, 22:45 ÜΑίθουσα 19: Hugo Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 18:45, 21:15, 23:45 / Σαβ-Δευ 11:15, 13:45, 16:15, 18:45, 21:15, 23:45 ÜΑίθουσα 20: Happy Feet 2 (μεταγλ.) Πεμ, Παρ, Τρι, Τετ 17:30 / Σαβ-Δευ 12:45, 15:15, 17:30 Η γυναίκα με τα μαύρα Πεμ-Τετ 20:00, 22:15, 00:30

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΝΕΙΡΟ

Μπαλτατζή & Χρυσοστόμου Σμύρνης, 210 9028042 Το άλογο του πολέμου ΠεμΤετ 19:00 Αδικος κόσμος Πεμ-Τετ 22:00

χαλάνδρι χολαργός μελίσσια ΑΒΑΝΑ

Κηφισίας 234 & Λυκούργου 3, 210 6756546 The Artist Πεμ-Τετ 17:00, 22:30 Η σιδηρά κυρία Πεμ-Τετ 18:40, 20:40

ΑΙΓΛΗ

Λεωφόρος Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 210 6841010 ÜΑίθουσα 1: Hugo Πεμ-Τετ 17:30 3D, 20:00 3D, 22:30 3D Barbie, Στην Ιστορία Mιας Γοργόνας 2 (μεταγλ.) Πεμ-Τετ 16:30 ÜΑίθουσα 2: Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 18:00, 20:30 The Grey Πεμ-Τετ 22:45

ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ (πρωην ΑΛΟΜΑ)

Μεσογείων 232 & ΒΕντούρη, Χολαργός, 210 6525122 Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι Πεμ-Τετ 17:30, 20:10, 22:50

χαϊδάρι

ΑΝΟΙΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2+1

Αγωνιστών στρατοπέδου 49, Χαϊδάρι, 210 5813470 ÜΑίθουσα 1: Ερωτας από την αρχή Πεμ-Τετ 18:45, 20:45, 22:45 ÜΑίθουσα 2: J. Edgar ΠεμΤετ 21:45 Ο Θεός της σφαγής Πεμ-Τετ 18:00, 20:00

32

Pulp Fiction

Αδελφοί Ταβιάνι

δωρη ο ον θο υλ Απο τ γιαννοπο ο κουτσ

Στο Φεστιβάλ Βερολίνου με βαριά καρδιά Πρώτο φεστιβάλ κινηματογράφου χωρίς τον Αγγελόπουλο.

Τ

α ειλικρινή μου συλλυπητήρια», μου λέει ο Ρίτσαρντ Λόρμαντ, γνωστός εκπρόσωπος Τύπου καλλιτεχνικών ταινιών, έξω απο το Filmpalast, την κύρια αίθουσα προβολής στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Ναι, αποκρίνομαι, επιστρέφοντας το θλιμμένο ύφος, όντως η Ελλάδα αξίζει συλλυπητηρια με όλα αυτά που γίνονται... Ο Λόρμαντ με διακόπτει ευγενικά: «Εννοούσα τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Τι απώλεια, τι τραγικό που πρέπει να ήταν για εσάς τους Έλληνες! Κι έγινε στα γυρίσματα της ταινίας του».

συνηθισμένος στον καθημερινό απολογισμό της μίζερης πραγματικότητας, σχεδόν ανακουφίστηκα που κάποιος δεν με κοίταξε με αυτό το μισοκακόμοιρο, καλοπροαίρετο, δεν λέω, αλλά λίγο «τσάι και συμπάθεια» ύφος, σαν να έχεις ουλή στο πρόσωπο και σου εύχονται «μακάρι να εξαφανιστεί». Αυτή είναι η Ελλάδα για τους έξω, μια αρρώστια που χτύπησε και απειλεί. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να βρίσκεσαι σε αίθουσες προβολής ταινιών και να προσποιείσαι πως η τέχνη γιατρεύει τα πάντα, ειδικά τις ψυχές - δεν είμαστε ευνούχοι σε όργιο! Ένας από τους λόγους που κάποιος γίνεται εραστής του σινεμά (πόσο μάλλον επαγγελματίας εραστής του) είναι για να σβήνει τα φώτα και να κρύβεται σε μια ασφαλή περιπέτεια που διαρκεί δύο περίπου ώρες, ελπίζοντας πως θα μεταλάβει συγκίνηση και, κυρίως, πως όταν ξαναβγεί στον καθαρό αέρα, κάτι από το παρελθόν θα έχει ξεχαστεί και κάτι από το μέλλον θα έχει φτιάξει. Ο κριτικός κινηματογράφου, ωστόσο, δεν είναι αθλητικογράφος, δεν κινείται σε εντελώς παράλληλη πραγματικότητα, δεν γίνεται να παραγράψει τις φωτιές: ακόμη και το Avatar είναι πιο ρεαλιστικό από το ντέρμπι των αιωνίων.

με το φιλμ ο καίσαρας πρέπει να πεθάνει οι αδελφοί Ταβιάνι κέρδισαν δίκαια τη Χρυσή Άρκτο με μια αιφνιδιαστική αλλαγή πλεύσης στα 80 φεύγα τους: σαγηνεύτηκαν από την αφοσίωση κρατουμένων στην Τέχνη και μέσα σε 76 λεπτά κατέγραψαν τον πυρετό της προετοιμασίας και το πάθος της εκτέλεσης του ανεβάσματος του κλασικού θεατρικού Ιούλιος Καίσαρας. Η επιστροφή των φυλακισμένων στα κελιά υψηλής ασφάλειας κι αν ήταν μια σπίθα ταύτισης για έναν Έλληνα! Σαν να λέμε «εισπνεύστε λίγο Σαίξπηρ και αμέσως μέσα τα κεφάλια». Οι Ιταλοί («είμαστε οι επόμενοι», όπως μου έλεγαν συνάδελφοι από τη γείτονα χώρα), μέσω των λαμπρών και τιμημένων αδελφών σκηνοθετών του Πατέρας Αφέντης και του Αλονζανφάν, πρόσφεραν μια αλληγορία που δεν μασάει τα λόγια της για το παιχνίδι της εξουσίας. και τα ελληνικά μετέωρα του Σπύρου Σταθουλόπουλου, με θέμα τον έρωτα μιας Ρωσίδας μοναχής κι ενός Έλληνα καλόγερου, μας μετέφερε σε ένα αλισβερίσι του λαϊκού με το πνευματικό, τη μάχη της σάρκας με το σώμα, βασισμένο στην κατανόηση της ελληνορθόδοξης πίστης, σε αντίθεση με την ποινική διάθεση των καθολικών. Χωρισμένα σε τρία στρώματα (στη μέση το σύννεφο που διαιρεί την Καλαμπάκα από τα μοναστήρια), τα Μετέωρα είναι μια ασυνήθιστη και άνιση ταινία, με εκπληκτικά animated ιντερλούδια, που δίνουν μεταφυσική ζωή σε βυζαντινές εικόνες και σχολιάζουν τις ενδιάμεσες γραμμές της πλοκής. Εδώ δεν χρειάζεται να σχολιάσω τη σύγχρονη ελληνική αμηχανία μπροστά στην ακυρωμένη επιθυμία.

έτη φωτός μακριά από το βερολίνο, ο κύκλος έκλεισε από κει που ξεκίνησε. Βρέθηκα στο Σκότσντεϊλ της Αριζόνα για συνεντεύξεις για την ταινία επιστημονικής φαντασίας Τζον Κάρτερ. Ο Κάρτερ είναι ένας αξιωματικός στον αμεστο βερολίνο, λίγο πιο μακριά από τις ρικανικό εμφύλιο που μεταφέρεται μυσυνεδριάσεις που θα έκριναν και πάλι στηριωδώς στον Άρη, πολεμά τους κατο μέλλον της Ελλάδας, δεν κατάφερα κούς πλάι σε 9μετρα πράσινα πλάσματα να πάρω απόσταση από την Αθήνα. Για κι ερωτεύεται μια θαρραλέα πριγκίπισσα. πρώτη φορά έβλεπα ταινίες φεστιβαλιΤο έγραψε ο Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ, Μετέωρα κές, πρεμιέρες των οποίων το περιεχόμενο δημιουργός του Ταρζάν, πριν από ακριβώς αγνοούσα, και τις έφερνα στα δικά μου μέτρα.

100 χρόνια. Γιατί στην Αριζόνα; Επειδή είναι το Το Barbara του Κρίστιαν Πέτζολντ πραγματευόταν μόνο μέρος στη Γη που μοιάζει με τον Άρη κι έγιναν εκεί το δίλημμα μιας υπό επιτήρηση Ανατολικογερμανίδας τα γυρίσματα, εκτός από τη Μεγάλη Βρετανία. γιατρού στις αρχές των ’80s, ανάμεσα στον αγαπημέεκτός τόπου, με ζέστη κι ευπρόσδεκτα ξηρό κλίμα νο της στη Δύση και το καθήκον στον τόπο της. Ταυμετά τη γερμανική παγωμάρα, ανάμεσα σε κάκτους τίστηκα απόλυτα με την Μπάρμπαρα. Ζω στην Αθήνα όλων των αποχρώσεων και των μεγεθών, στην έρημο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και νιώθω τις της Σονόρα, με κατακόκκινους, προϊστορικούς βράσειρήνες της λογικής από τους φίλους μου στη Ευρώπη χους πίσω μου και μια αρσενική κουκουβάγια που και την Αμερική: «Μα, γιατί δεν φεύγεις, δεν φεύγετε, σεργιάνιζε στα δέντρα μέχρι να του σφυρίξει η σύζυγος αφού έχετε πέσει σε παγίδα;». Εδώ η Μπάρμπαρα, με για να επιστρέψει στη φωλιά, μιλούσα με τον τυχοδιεραστή που την αγαπούσε, την ποθούσε, την επισκεώκτη ηθοποιό Γουίλεμ Νταφόου, ο οποίος δάνεισε πτόταν, της έφερνε τα υλικά που δεν έβρισκε και είχε τη φωνή του σε έναν από τους 9μετρους πράσινους καταστρώσει το πλάνο για τη φυγή της, μέσω Δανίας, Αρειανούς. Με τα μπλε μάτια να φωτίζουν το πλισέ δίσταζε σοβαρά. Το καθήκον δεν είναι αφηρημένη του πρόσωπο, ο Νταφόου έσκυψε ελαφρά το κεφάλι, έννοια, αλλά σχετίζεται άμεσα με τους ανθρώπους. Οι χαμογέλασε νοσταλγικά και μίλησε για τον σκηνοθέτη γηραιότεροι θα φεύγαμε, αν ήμασταν νεότεροι, αλλά του στη Σκόνη του Χρόνου: «Ήταν τόσο ευχάριστος ο είμαστε αγκιστρωμένοι στον μπλεγμένο ιστό από σχέΤεό στη συνεργασία. Δεν συμβαίνουν συχνά σ’ έναν σεις, ευθύνες και υποχρεώσεις. Και μας παρακολουθεί ηθοποιό ταινίες με φιλοσοφικό και ποιητικό λόγο. Δεν η εγχώρια Στάζι και μας απειλεί από πάνω, με συνεχείς γνώριζα και πολλά για τον ρόλο μου - άλλωστε έπαιζα έρευνες αποτίμησης κι επιτίμησης. Της δύστυχης, έναν σκηνοθέτη χωρίς όνομα! Αυτό που δεν θα ξεχάεξόριστης Μπάρμπαρα (τρομερή η Νίνα Χος) της ψασω είναι πως τις περισσότερες φορές ο Αγγελόπουλος χούλευαν τον πρωκτό χωρίς αιτία. Και σ’ εμάς το ίδιο με έβαζε να επαναλαμβάνω μια σκηνή ακριβώς με τον δεν κάνουν; τρόπο που την πρόβαρε ο ίδιος μπροστά μου!».

33

κινηματογράφος

H

φωτογραφία του «L» είναι γεμάτη αποστειρωμένα τοπία, χωρίς αναφορές στο ελληνικό τοπίο. Είναι κάτι που το απέφυγες ηθελημένα; H ιδέα ήταν η γεωγραφία της ταινίας να μην παραπέμπει σε κάτι συγκεκριμένο. Ο χώρος και ο χρόνος της να είναι απροσδιόριστοι. Τα τοπία να είναι άδεια και χωρίς ζωή. Το μόνο ζωντανό να είναι η δράση της ιστορίας του L. Κάθε ταινία πρέπει να έχει τον δικό της, μοναδικό κόσμο. Πιστεύω στη γεωγραφία του πλάνου και του μοντάζ. Ο σκηνοθέτης είναι και λίγο αρχιτέκτονας, ή καλύτερα πολεοδόμος. Βρίσκω μεγάλη ευχαρίστηση στη δημιουργία μιας καινούργιας γεωγραφίας μέσα από μια ήδη υπάρχουσα. Αυτή είναι δύναμη του κάδρου.

O Μπάμπης Μακρίδης (δεξιά) με τους Άρη Σερβετάλη και Ελευθέριο Ματθαίου στα γυρίσματα της ταινίας.

Πολλές φορές τα κάδρα σου μου έφεραν στο μυαλό τις φωτογραφίες του Πάνου Κοκκινιά. Γνωρίζεις τη δουλειά του; Όχι. Μισό λεπτό να κοιτάξω στο δίκτυο... Ναι, τώρα που τις βλέπω, μοιάζουμε λίγο. Κυρίως στη χρήση του γενικού πλάνου με τους ανθρώπους μικρούς σε αναλογία. Επίσης, στη «νέκρα» που έχουν τα τοπία του. Θα πρέπει μάλλον να τον γνωρίσω. Ο Roy Andersson λέει κάπου ότι η ανθρώπινη τραγωδία γράφει καλύτερα σε γενικό πλάνο. Όχι βέβαια ότι το «L» είναι μια ανθρώπινη τραγωδία. Το L έχει μια γεωμετρία και μια αυστηρότητα δωρικού ρυθμού στα κάδρα του. Αυτή του η αυστηρότητα δίνει στα αστεία γεγονότα μια σοβαρότητα. Έτσι, όλα μοιάζουν φυσιολογικά, γιατί τίποτα δεν τα ειρωνεύεται, ούτε τα τονίζει. Και μολονότι είναι road movie, όλα είναι ακίνητα. Το «L» έχει καθ’ όλη τη διάρκειά του μια φόρμα στους διαλόγους και τη σκηνοθεσία που μου θυμίζει Μίκαελ Χάνεκε και Καουρισμάκι. Πόσο έχεις εμπνευστεί από αυτούς τους σκηνοθέτες και σε τι βαθμό σ’ έχουν επηρεάσει; Ο Καουρισμάκι είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Ο Χάνεκε μου αρέσει, αλλά ζω και χωρίς αυτόν. Είναι πολύ προκλητικός για τα γούστα μου. Η βία που υπάρχει έξω από τα κάδρα του νομίζω ότι είναι πιο προκλητική από τη βία μέσα στο κάδρο. Ο Καουρισμάκι έχει μια απέραντη αγάπη για τους χαρακτήρες του κι επίσης είναι πολύ αστείος με τον τρόπο του. Οι ταινίες του είναι «απαλές». Μέσα από την απλότητα και τη διακριτικότητα, χωρίς στόμφο, λέει με καθαρά κινηματογραφικό τρόπο τις ιστορίες του. Μου αρέσει η απλότητα. Μου αρέσουν οι σιωπές και η ελάχιστη χρήση της μουσικής μόνο όταν έχει αφηγηματικό ρόλο και όχι απλώς για να δώσει συναίσθημα. Μου αρέσουν η σταθερή κάμερα και ο παράδοξος χρόνος των ταινιών του Roy Andersson. Τι γνώμη έχεις για το «Δόγμα» του Τρίερ; Ήταν το νέο σινεμά βεριτέ ή απλώς μια προβοκατόρικη ιδέα στο υπερφίαλο μυαλό του Τρίερ; Όταν βλέπω μια ταινία του Τρίερ νομίζω ότι μέσα στο δωμάτιο της μηχανής προβολής βρίσκεται ο ίδιος ο Λαρς που, πίνοντας μια μπίρα, γελάει μαζί μας. Πάντα όμως θα μου αρέσουν οι Ηλίθιοι και το Dancer in the dark. Είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος που καταφέρνει πάντα να είναι ενδιαφέρων, είτε σου αρέσει είτε όχι. Δεν ήμουν ποτέ φανατικός του Δόγματος, κυρίως γιατί με ζάλιζε η κάμερα. Επίσης, νομίζω ότι το σινεμά, ό,τι επαναστατικό ήταν να κάνει, το έκανε μέχρι τη δεκαετία του ’50. Τώρα το μόνο καινούργιο που

Η Αθήνα είναι βίαιη πόλη; Η Αθήνα πλέον είναι μια βίαιη πόλη. Χορεύει σε ρυθμούς σκληρού ροκ εν ρολ. Αν σου αρέσει το ροκ εν ρολ, μπορεί και να βρεις μια γοητεία σε αυτό. Κάποιες φορές λέω μήπως είναι η ώρα να το ζήσουμε ως γνήσιοι ρόκερ, χωρίς να το αποφύγουμε, γιατί έτσι μπορεί να μάθουμε κάτι. Σαν ένα ενθουσιώδες stage jumping σε μια συναυλία σε φαβέλα. Το θέμα είναι επίσης αν κάποιο από το σπίτι στη φαβέλα είναι δικό σου.

μπαμπης μακριδης

the L world Ο σκηνοθέτης της πρώτης ελληνικής ταινίας που συμμετείχε στο διαγωνιστικό του Sundance μιλάει στη LifO για τα νεκρά τοπία των πλάνων του, την ερμηνεία της βίας και τον μπασίστα των Jesus and Mary Chain που δηλώνει φανατικός του L. Από τον Φώτη Βαλλάτο υπάρχει είναι η χρήση της digital τεχνολογίας, που ίσως καταφέρει να κάνει την επανάσταση ή να μας κάνει να καταλάβουμε καλύτερα ότι τίποτα δεν αλλάζει. Δεν νομίζω ότι υπάρχει παρθενογένεση. Θεωρείς ότι ανήκεις στη γενιά του «weird wave of greek cinema», όπως αποκαλεί όλη αυτήν τη σκηνή η «Guardian»; Όλος ο πλανήτης κοιτάει τα καμένα κτίρια στους δρόμους και ύστερα κοιτάει και τις ταινίες που μπορεί να βρει δίπλα. Είμαστε στη μόδα. Πρέπει να μας τοποθετήσουν σε λίστα, σε κάποια κατηγορία, για να πουλήσουμε. Λες να έχει γεννηθεί η Nouvelle Vague της Ελλάδας; Ποιος θα είναι ο Γκοντάρ, ποιος ο Τριφώ, ποιος ο Σαμπρόλ, ποιος ο Μελβίλ; Είναι περίεργες οι στιγμές που περνά η χώρα, άρα πρέπει και το σινεμά μας να είναι «περίεργo»; Δεν το πιστεύω. Όλα αυτά μας κάνουν λίγο γραφικούς. Κάποιοι μοιράζονται ίδιους συνεργάτες, ίδιες αισθητικές. Αυτό μπορεί να κάνει κάποιες ταινίες να μοιάζουν. Το μέλλον θα δείξει αν θ’ αντέξουμε, αν δεν είμαστε απλώς μια μπόρα. Ένα είναι το κύμα του κινηματογράφου στην Ελλάδα σήμερα: αυτό που έκανε το low budget αισθητική. Και είναι πολλές και καλές οι ταινίες που γυρίζονται με αυτό τον τρόπο. Πάντα σκέφτομαι ότι, αν η χώρα ευημερούσε, ίσως πολλοί από εμάς να μην έκαναν ποτέ ταινία. Λες η κρίση να έσωσε τον ελληνικό κινηματογράφο ; Σου αρέσει ο λεγόμενος «παλιός, καλός ελληνικός κινηματογράφος»; Έχουμε μεγαλώσει και θα μεγαλώσουμε λίγο ακόμα με αυτές τις ταινίες. Είναι σαν

σου στις πιο ανύποπτες στιγμές. Όπως στη σκηνή που ο Σερβετάλης χτυπάει το κεφάλι του στο εσωτερικό του αυτοκινήτου ή όταν χτυπάει με μανία το αυτοκίνητό του στις κολόνες του πάρκινγκ. Ποια είναι η ερμηνεία της βίας στο «L»; Όπως οι χαρακτήρες της ταινίας, η βία είναι αφελής. Σαν το παιδάκι που χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο όταν θυμώσει για κάτι που έχει κάνει. Το κεφάλι χτυπά τον τοίχο μπρος και πίσω με επαναλήψεις και σταθερό ρυθμό. Είναι, όμως, τόσο πολλές οι επαναλήψεις, που η κρανιακή βλάβη είναι κοντά. Η βία της ταινίας δεν έρχεται από κάτι ξένο προς αυτόν που τη δέχεται. Είναι βία από τον εαυτό προς τον εαυτό. Δεν προκαλεί κάτι σε κάποιον, παρά μόνον σε αυτόν που την ασκεί. Επίσης, είναι αποδραματοποιημένη. Βία που παρακολουθείται από απόσταση, χωρίς να τονίζεται. Είναι «σεμνή». Η ταινία έχει και αίμα, που τρομάζει τον πρωταγωνιστή, όπως τρομάζει τα μικρά παιδιά.

το φαγητό της μαμάς, που μπορεί να μην είναι νόστιμο, αλλά επειδή έχει γίνει συνήθεια, θα φαίνεται πάντα νόστιμο. Κάπως έτσι γίνεται και με τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Άσε που τις περισσότερες από αυτές τις ταινίες τις βλέπαμε στην τηλεόραση, όταν τρώγαμε το φαγητό της μαμάς. Επίσης, παρατήρησα ότι μέσα από το «L» προβάλλεις αρκετά το νεοελληνικό κιτς. Βλέπουμε το «κλασικό» αρωματικό δεντράκι στο αυτοκίνητο του Σερβετάλη, τις κιτς ελληνικές πολυκατοικίες, τα αυτοσχέδια μαθήματα οδήγησης, τις κασέτες Πανασόνικ... Τι σε εμπνέει απ’ όλο αυτό; Μπήκαμε στον πειρασμό να σκεφτούμε αν θα είναι κασέτα ή CD. Λέγαμε ότι η κασέτα θα είναι λίγο trendy κι ότι ίσως δεν πρέπει. Αλλά, τελικά, το φετίχ νίκησε. Η ταινία έχει πολλά φετίχ. Αυτοκίνητα, μηχανές, παπούτσια, κασέτες, σκάφη. Το αρωματικό δεντράκι είναι το πιο καλό δώρο που μπορείς να κάνεις σ’ έναν άνθρωπο που ζει μέσα στο αυτοκίνητό του. Αν του πας λουλούδια, θέλεις και βάζο. Θέλεις και νερό στο βάζο. Τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα. Το αρωματικό δεντράκι κάνει τη δουλειά των λουλουδιών, χωρίς να σου ρουφάει και το οξυγόνο. Όλοι έχουμε καθίσει στα πόδια του πατέρα μας, κρατώντας το τιμόνι του αυτοκινήτου. Όλοι παίζαμε τον οδηγό. Κάναμε και τον ήχο του αυτοκινήτου με το στόμα μας. Αν όλα αυτά στοιχειοθετούν το ελληνικό κιτς, τότε έχουμε μεγαλώσει μέσα σε αυτό και δεν μπορούμε να απαλλαγούμε εύκολα. Έχω την αίσθηση ότι η βία εισχωρεί στην ταινία

Πώς μπορεί να συνδεθεί αυτό που θέλεις να πεις με το «L» με την Ελλάδα του Μνημονίου 2; Δεν υπάρχει θεματική σχέση της ταινίας με το μνημόνιο. Δεν υπάρχει πολιτική σκέψη. Ίσως είναι μια ταινία που μας έκανε για ένα μεγάλο διάστημα να ξεχάσουμε τι γίνεται γύρω μας. Με το σινεμά χάνεις τον προσωπικό σου χωροχρόνο, είτε ως θεατής για δύο ώρες είτε ως κατασκευαστής του για πολλούς μήνες. Το Μνημόνιο 2 είναι πολύ καλός τίτλος για ταινία. Θα μπορούσε να είναι μια ταινία για τη μνήμη. Πολλά εισιτήρια και σίγουρο σίκουελ: Μνημόνιο 3 - Η εκδίκηση. Πώς ήταν η εμπειρία σου στο Sundance; Το ταξίδι κουραστικό. Το αεροπλάνο γεμάτο. Το κρύο και το χιόνι πολύ. Αγάπη από τους διοργανωτές του φεστιβάλ για τους σκηνοθέτες και τις ταινίες τους. Οι ταινίες πολλές, αλλά δεν είδα καμία. Η πρώτη προβολή της ταινίας σε κοινό. Αγωνία και άγχος. Απολαυστικά μπέργκερ και λιγότερο κάπνισμα γιατί απαγορεύεται παντού και έξω κάνει πολύ κρύο για να βγεις να καπνίσεις. Ουρές από συντελεστές ταινιών στις πόρτες λεωφορείων του φεστιβάλ. Και άλλη προβολή της ταινίας. Διάλογος με το κοινό. Πολύ γέλιο. Ξύλα για το τζάκι. Οι περίεργες μούρες αυτών που τους άρεσε η ταινία. Ο Γιάννης που κοιμάται δίπλα μου. Κι άλλη προβολή της ταινίας. Διάλογος με το κοινό. Πολύ γέλιο. Εθελοντές με πορτοκαλί μπουφάν κάποιου διάσημου σχεδιαστή. Εθελοντές, εθελοντές, εθελοντές. Σκιέρ. Κρασί. Πολλοί εθελοντές. Τηλεοράσεις στα μπαρ με αγώνες μπάσκετ και snowboard. To χιόνι είναι ακόμα και μέσα στην τηλεόραση. Τον Αγγελόπουλο τον χτύπησε μοτοσικλέτα. Ο μπασίστας των Jesus and Mary Chain δηλώνει φανατικός του L. Το «L» του Μπάμπη Μακρίδη σε σενάριο του ίδιου και του Ευθύμη Φιλίππου με τους Άρη Σερβετάλη, Μάκη Παπαδημητρίου και Γιάννη Μποσταντζόγλου θα προβάλλεται στις αίθουσες από σήμερα.

34

θεατρο

H σκηνοθεσία ξεπέρασε την αρχή της σκηνικής ψευδαίσθησης, της αληθοφάνειας, που για δεκαετίες ταλαιπωρούσε τη σκηνική απόδοση του τσεχωφικού θεάτρου.

Θείος Βάνιας - σκηνές από τη ζωή στην ύπαιθρο

θεατρα ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια, 210 5242211. Από 21/10 «Piaf» του Δημήτρη Μαλισσόβα. Σκηνοθεσία: Δ. Μαλισσόβας. Από 24/11 «Μαντάμ Φλο» του Stephen Termperley. Μετάφρ.: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου. Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος. «Σεβάς Χανούμ» μονόλογος του Γιώργου Χρονά. Σκηνοθεσία: Κ. Ρήγος.

ΑΘΗΝΑ

θέατρο του νέου κόσμου

Tσέχωφ δωματίου

Μια διαφορετική προσέγγιση του Θείου Βάνια, με τους ηθοποιούς να αφοσιώνονται πλήρως στον λόγο, αφήνοντας κατά μέρος την οποιαδήποτε σκηνική δράση.

Σ

ε μικρό διάστημα έτυχε να δω δύο εκδοχές του Θείου Βάνια: τη βραβευμένη παράσταση (2009) του μοσχοβίτικου θεάτρου Βαχτάνγκοφ στο Βadminton, σε σκηνοθεσία του Λιθουανού σκηνοθέτη Ρίμας Τούμινας, και την καινούργια, μικρού, εσωτερικού χώρου, για τρεις ηθοποιούς, ερμηνεία, που σκηνοθέτησαν ο Έκτωρ Λυγίζος και ο Δημήτρης Καρατζάς. Σύγκριση μεταξύ των δύο δεν νοείται. Να βλέπεις Τσέχωφ από ρωσικό θίασο, ακόμη και σ’ ένα αθηναϊκό θέατρο που δεν έχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα και θερμοκρασία, είναι μια καθ’ όλα ενδιαφέρουσα εμπειρία. Όχι μόνο γιατί είναι απόλαυση να βλέπεις πώς ερμηνεύεται ο λόγος από ηθοποιούς που μιλάνε τη γλώσσα του πρωτότυπου κι έχουν διδαχτεί τη μεγάλη υποκριτική παράδοση που συνεχίζεται κι ανθεί στη Ρωσία ήδη από τα χρόνια του Τσέχωφ, αλλά κυρίως για τους ίδιους τους Ρώσους ηθοποιούς και τις θηριώδεις δυνατότητές τους - οι οποίοι, ας πούμε, έπαιξαν σ’ ένα θέατρο 2.000 θέσεων χωρίς μικροφωνικές ψείρες, όταν σε πολλές ελληνικές παραστάσεις η χρήση τους δεν αποδίδεται στην ελλιπή φωνητική εκπαίδευση των ηθοποιών, αλλά έχει πλέον περάσει ως αναγκαία και φυσιολογική συνθήκη! Ωστόσο, η ρωσική παράσταση δεν με συγκίνησε τόσο όσο το πειραματικών προθέσεων σκηνοθετικό εγχείρημα του Λυγίζου και του Καραντζά. Πρώτος και βασικός λόγος είναι ότι ένα αριστούργημα, όπως είναι ο Θείος Βάνιας (1899), μπορείς πραγματικά να το απολαύσεις στη γλώσσα σου και όχι διαβάζοντας υπότιτλους σε οθόνες matrix. Πόσο μάλλον που στην παράσταση των δύο χρησιμοποιείται η έξοχη μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη, στην οποία βασίστηκε η παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή (Νέα Σκηνή, 1989-1990). Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τον τρόπο που η σκηνοθεσία ξεπέρασε την αρχή της σκηνικής ψευδαίσθησης, της αληθοφάνειας, που για δεκαετίες ταλαιπωρούσε τη σκηνική απόδοση του τσεχωφικού θεάτρου. Στο μικροσκοπικό Δώμα, λοιπόν, του Θεάτρου του Νέου Κόσμου τρεις ερμηνευτές, ο Θύμιος Κούκιος, η Ελίνα Ρίζου και ο ίδιος ο Λυγίζος, αναλαμβάνουν και τα 9 πρόσωπα του έργου σε μια αντεστραμμένη εκδοχή αφηγηματικού θεάτρου. Δηλαδή, ενώ οι τεχνικές του αφηγηματικού θεάτρου (μεταξύ άλλων, η σύμπτωση αφηγητή και προσώπων και το μετωπικό παίξιμο) χρησιμοποιούνται σε σκηνικές μεταφορές μηθεατρικών, συνήθως λογοτεχνικών κειμένων, εδώ ένα θεατρικό έργο αντιμετωπίζεται ως λο-

γοτεχνικό κείμενο. Έτσι, σχεδόν κάθε φορά που παίρνει τον λόγο ένα πρόσωπο, προστίθεται ένα «είπε η Μαρίνα» ή «είπε ο Αστρώβ». Η λύση αυτή επιτρέπει στους τρεις ηθοποιούς να χειριστούν τα πρόσωπα με απόλυτη ελευθερία, ως φορείς λόγου και όχι συγκεκριμένου ήθους. Το ήθος του κάθε προσώπου διαμορφώνεται μέσα από τον λόγο του κάθε ρόλου, χωρίς να υπάρχει σύγχυση για το ποιος μιλάει (όπως συνέβη, π.χ., με τον Μάκβεθ, πάλι για τρεις ηθοποιούς, σε σκηνοθεσία Γιώργου Γάλλου, που είχαμε δει το 2006 στον ίδιο χώρο). Όλη η προσοχή μας (τα φώτα του Δώματος δεν χαμηλώνουν κατά τη διάρκεια της παράστασης, ώστε η σχέση ηθοποιών-θεατών να είναι συνεχώς ενεργή) οδηγείται έντεχνα στον λόγο και μόνο. Και ξαφνικά, ο καλοπροαίρετος θεατής διαπιστώνει ότι δεν είχε προσέξει ποτέ πριν τόσο εντατικά τι λένε τα θλιμμένα και διαψευσμένα πλάσματα του έργου, πόσο σύνθετες, στην απλότητα μιας καθημερινής συνομιλίας, σκέψεις μεταφέρουν, πόσο μεγαλειώδη και σπαρακτικά είναι τα ταπεινωμένα αισθήματα που εκφράζουν. Εννοείται πως από το έργο έχουν κοπεί όλες οι σκηνές που θα μετέφεραν το ενδιαφέρον από τον ίδιο τον λόγο στη δράση. Δεν θα δείτε τη σκηνή που ο Βάνιας κλέβει μορφίνη από το φορητό φαρμακείο του Αστρώβ ούτε τη σκηνή της αναχώρησης του καθηγητή και της Ελένα. Ωστόσο, η εμφανής προσωπική εμπλοκή των τριών ηθοποιών στην ερμηνεία του Θείου Βάνια, η αφοσίωσή τους στον λόγο και ο αγώνας τους να φωτίσουν τα νοήματά του, η επιρροή του Λευτέρη Βογιατζή στην ερμηνεία του Έκτορα Λυγίζου (δεν είναι κι αυτή απόδειξη μιας κάποιου είδους συνέχειας;), όλη αυτή η παλαιά όσο και γενναία μονομαχία με τους ανεμόμυλους έθεσαν αρκετές στιγμές τον προσωπικό μου διακόπτη ασφαλείας εκτός λειτουργίας (αυτόν που εμποδίζει τα δάκρυα να κυλήσουν σ’ έναν δημόσιο χώρο, όπως είναι το θέατρο). Για μένα αυτό είναι ήδη πολύ. Αλλά, αν δεν ξέρετε το έργο του Τσέχωφ, κι αν δεν ανήκετε στους αφοσιωμένους θαυμαστές του, αυτή η παράσταση δεν ξέρω πόσο μπορεί να σας αφορά. «Θείος Βάνιας - σκηνές από τη ζωή στην ύπαιθρο», του Άντον Τσέχωφ. Μτφρ.: Χρύσα Προκοπάκη, σκηνοθεσία Έκτορας Λυγίζος, Δημήτρης Καραντζάς, ερμηνεύουν: Θύμιος Κούκιος, Ελίνα Ρίζου, Έκτορας Λυγίζος, Δημήτρης Καραντζάς κ.ά., σκηνικά: Κλειώ Μπομπότη, κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη. Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 210 9212900. Παραστάσεις: 8/28/4/2012, Τετ., Πέμ., Παρ., Σάβ. 21:15 & Κυρ.

19:30. Εισιτήριο: €15, €10 (φοιτ.).

Δεριγνύ 10 & Πατησίων, Πεδίον Άρεως, 210 8237330. «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω» του Γ. Θεοδοσιάδη. Σκηνοθεσία: Χρ. Χατζηπαναγιώτης. Από 21/10 «Το Mήλο» του Γιώργου Βάλαρη.

Θεατρική Σκηνή «Ζωή Λάσκαρη» - ΑΘΗΝΑΪΣ Καστοριάς 34-36 & Ιερά Οδός, Βοτανικός, 210 3477878. «Σιγά τα αίματα!...Oresteia the next generation», Σκηνοθεσία: Αγγ. Καραγιαννοπούλου. Μουσική: Στ. Κραουνάκης. «Το αμάρτημα της μητρός μου» του Γεωργίου Βιζυηνού. Σκηνοθεσία: Ηλ. Λογοθέτης. «Ρόουζ» του Μάρτιν Σέρμαν. Σκηνοθεσία: Ατ. Σαπίρο.

ΑΘΗΝΩΝ Βουκουρεστίου 10, Αθήνα, 210 3312343. «Κατσαρίδα» του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Σκηνοθεσία: Κ. Γάκης. «Μια πορνογραφική σχέση» του Φιλίπ Μπλασμπάν. Σκηνοθεσία: Κ. Μαρκουλάκης.

ΑΚΡΟΠΟΛ Ιπποκράτους 9-11, Κέντρο 210 3643700. «Ερωτόκριτος» του Βιντσέντζου Κορνάρου. Σκηνοθεσία: Στ. Λιβαθινός. «Οι τρεις βασιλοπούλες που λιώναν τα γοβάκια τους» των αδελφών Γκριμ. Σκηνοθεσία: Σοφία Σπυράτου.

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ Κυψέλης 54, Κυψέλη, 210 8827000. Από 14/10 «Η κωμωδία του τυχαίου θανάτου ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο. Σκηνοθεσία: Σπ. Παπαδόπουλος.

ΑΛΙΚΗ Αμερικής 4, Αθήνα, 210 32310021. «Τα κορίτσια με τα μαύρα» των Αλέξανδρου Ρήγα, Δημήτρη Αποστόλου. Σκηνοθεσία: Αλ. Ρήγας.

ΑΛΜΑ Αγ. Κωνσταντίνου & Ακομινάτου 15, Αθήνα, 210 5220100. «Ο χορός του θανάτου» του Αυγούστου Στρίνμπεργκ. Μετάφραση: Ε. Χρυσάφη. Σκηνοθεσία: Ι. Μιχαλακοπούλου. «Ιδιωτικές ζωές» του Νόελ Κάουαρντ. Σκηνοθεσία: Π. Φιλιππίδης. «Τερατώδη προβλήματα» του Μάρτιν Ντάουνινγκ. Σκηνοθεσία: Τ. Ιορδανίδης.

ΑΝΕΣΙΣ – ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ «ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ» Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 210 7488881. «Αλήτες θεατρίνοι» του Σάιμον Γκρέι. Σκηνοθεσία:Θ. Αθερίδης. «Άνθρος του γιαλού». Δραματοποιημένα διηγήματα. Σκηνοθεσία: Μ. Παπαδημητρίου.

ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο 210 5231131. «Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ», του Εμανουέλ Νταρλέ. Μεταφ.: Μ. Πατεράκη-Γαρέφη. Σκηνοθεσία: Κ. Μπερδέκα. «Ευγενείς αγωνίες» του Σωτήρη Σαμπάνη. Σκηνοθεσία: Τ. Τζαμαργιάς.

ΑΠΟΘΗΚΗ Σαρρή 40, Ψυρρή, Αθήνα, 210 3253153. «Σεσουάρ για δολοφόνους» των Μπρους Τζόρνταν, Μέριλιν Άμπραμς. Σκηνοθεσία: Κ. Αρβανιτάκης.

ΑΡΓΩ Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο 210 5201684-5. «Duende» μουσικοθεατρική των Ελένη Πέτα, Παναγιώτη Μάργαρη. «Παραμύθια από ψέμματα κι αλήθεια» σκηνική σύνθεση από την Εταιρεία Θεάτρου Παίκτες. «Ένα τρελό τρελό χωριό» κωμωδία από την ομάδα Μυθωδία. Σκηνοθεσία: Ν. Χανιωτάκης. «Η νύχτα της Ιγκουάνα» του Τενεσί Ουίλιμας. Σκηνοθεσία: Αλ. Κοέν. «Ο κουλοχέρης του

Σποκέιν» του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Σκηνοθεσία: Ν. Χανιωτάκης. «Η άγνωστη χώρα» της Τζένης Δάγλα. Σκηνοθεσία: Αντ. Διαμαντής.

ΑΣΚΗΣΗ Φραγκούδη 18-20, Καλλιθεά 210 9236992. Έως 26/2 «Η καταιγίδα» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ. Σκηνοθεσία: Π. Μουστάκης.

ΑΤΤΙΣ Λεωνίδου 7 & 12, Μεταξουργείο 210 5226260. «Ιοκάστη» του Γιάννη Κοντραφούρη. Σκηνοθεσία: Θ. Τερζόπουλος. «Μάουζερ» του Χάινερ Μύλλερ. Σκηνοθεσία: Θ. Τερζόπουλος.

ΑΥΛΑΙΑ Β’ Μεραρχίας & Κουντουριώτου, Πειραιάς, 210 4522332. «Ζωή ποδήλατο» του Ντέιβ Φρίντμαν. Σκηνοθεσία: Β. Τσιβιλίκας. «Σαλταρισμένοι» του Γιώργου Κωνσταντίνου, Ελένης Ελευθεριώτη. Σκηνοθεσία: Γ. Κωνσταντίνου.

Bar2 Ανδρέου Μεταξά 30-32 & Θεμιστοκλέους, Εξάρχεια, 6973381332. «Το πράσινο λεμόνι» της Μέτης Καρατζά. Σκηνοθεσία: Σ. Φιλιππίδου. Από την ομάδα 5 προς το παρόν. «Δε σε μπορώ-Σ’αγαπώ» του Γιώργου Παπασίνου. Σκηνοθεσία: Γ. Σεϊταρίδης.

ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Πλαταιών & Προφ. Δανιήλ 3, Αθήνα, 210 3467735. «Φτωχοί και Άγιοι» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Διασκευή: Αντ. & Κ. Κούφαλη. Σκηνοθεσία: Αν. Χρυσομάλη.

ΒΑΦΕΙΟ – ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός, 210 3425637. «Ο Πατέρας» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ. Σκηνοθεσία: Γ. Βούρος. «Τα ημερολόγια ενός…διαβόλου». Μουσικοθεατρική παράσταση. Αφηγείται-ερμηνεύει: Ι. Αγγελίδη. «Η χελώνα του Δαρβίνου» του Χουάν Μαγιόρκα. Σκηνοθεσία: Μ. Ξανθοπουλίδου.

Βεάκη Στουρνάρη 32, Εξάρχεια 210 5223522. «Rent» του Τζόναθαν Λάρσον. Σκηνοθεσία: Θ. Μαρσέλλου.

BETON 7 Πύδνας 7, Βοτανικός, 210 7512625. «Αγαμέμνων» του Αισχύλου. Σκηνοθεσία: Π. Μιχαηλίδης. «Ο θάνατος του

kληρωσεισ Η LifΟ προσφέρει 3 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση: Το Υγιές βλάπτει σοβαρά την υγεία

από την Ευσταθία στο θέατρο Eliart την Παρασκευή 16 Μαρτίου. Στείλε SMS στο 19400 με την ένδειξη LIFOΑ κενό και το ονοματεπώνυμό σου ως την Πέμπτη 15/3.

Και τρεις διπλές προσκλήσεις για την παράσταση: Spring Contrast

από τον Αντώνη Μιτζέλο & τη Salina στο θέατρο Eliart το Σάββατο 3/3. Στείλε SMS στο 19400 με την ένδειξη LIFOΒ κενό και το ονοματεπώνυμό σου ως την Παρασκευή 2/3. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με SMS να παραλάβουν τις προσκλήσεις τους από την είσοδο του θεάτρου μισή ώρα πριν από την έναρξη της κάθε παράστασης. Ώρα προσέλευσης: 23:00 Eliart: Κωνσταντινουπόλεως 127, στάση μετρό Κεραμεικός 0,31€/SMS, συμπεριλαμβάνεται ο ΦΠΑ.

απο τη μαtινα kaλτακη

Αντονέλο» της Βιβής Πηνιώτη. Σκηνοθεσία: Λ. Σπετσιέρης, Κ. Παπαθεοδώρου.

BIOS Πειραιώς 84, Γκάζι, 210 3425335. «Οίκοι ανοχής» performance από την ομάδα Επτά. Σκηνοθεσία: Β. Μαστρογιάννη, Μ. Γεωργίου. «I am my own wife» του Νταγκ Ράιτ. Σκηνοθεσία: Ι. Βαρδάκης. « Η τελεία». Σκηνοθεσία: Δ. Μπογδάνος.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ Πανεπιστημίου 7, Αθήνα, 210

7 1/2 ξανθές Από τις 24/2 και για έξι παραστάσεις (Παρασκευή & Σάββατο) έκπτωση 50% ανά 2 άτομα. Θέατρο Παραμυθίας: Παραμυθίας 27, Κεραμεικός 3221579. «Θα’σαι ‘δω ξανά του χρόνου». Σκηνοθεσία: Θ. Αθερίδης.

ΒΡΥΣΑΚΙ Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι 210 3210179. «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα» της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη. Σκηνοθεσία: Ηλ. Ελληνικιώτη. «Ξένος». ΣΚηνική σύνθεση. Σκηνοθεσία: Γ. Παλούμπης, Γ. Καλαβριανός. «Γλίσχρασμα». Performance της Νάντιας Παπαθεοδώρου.

ΓΚΛΟΡΙΑ Ιπποκράτους 7, Αθήνα, 210 3609400. Από 20/10 «Θα σε κάνω βασίλισσα» των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου. Σκηνοθεσία: Κ. Τσιάνος. «Ο μυστηριώδης Mr. Love» της Karoline Leach. Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ.

ΘΕΑΤΡΟ 104 Θεμιστοκλέους 104 & Καλλιδρομίου, Αθήνα. «Φ» της ομάδας Tandem. Σκηνοθεσία: Μ. Γερογιάννη. «Ποιός κοιμάται απόψε;» της Χρύσας Σπηλιώτη. Σκηνοθεσία: Χρ. Σπηλιώτη. «Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη» της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Σκηνοθεσία: Β. Ατταριάν. «Νίνα 2» μονόλογος της Κάτιας Σπερελάκη. Σκηνοθεσία: Θ. Μουμουλίδης. «It’s my party!»του Μίνου Θεοχάρη. Σκηνοθεσία: Φ. Ευαγγελινός. «Αν αργήσω, κοιμήσου». Του Άκη Δήμου. Σκηνοθεσία: Μ. Θεοχάρης, Κ. Ασπιώτης. «kAPUTT» φάρσα του Χρήστου Στρέπκου. Σκηνοθεσία: Χρ. Στρέπκος. «Κέλυφος» του Ανδρέα Φλουράκη. Σκηνοθεσία: Χρ. Χριστοφή.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ Λέσβου 8 & Απειράνθου, Κυψέλη 210 8645400. «Η νοσταλγός» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Σκηνοθεσία: Δ. Αβδελιώδης.

ELIART Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός, 211 8505650. Από 29/10 «Γυναίκα Loser» της Βίλης Σωτηροπούλου. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπογδάνος. «Υψηλή μαγειρική των σχέσεων» της Βίλης Σωτηροπούλου. Σκηνοθεσία: Κ. Σπανού. «Φωνές». Σκηνοθεσία: Μ. Νατιώτη.

ΕΞ ΑΡΧΗΣ Εμμ. Μπενάκη & Δερβενίων 46, Εξάρχεια. «Το δωμάτιο της Βερόνικα» του Άιρα Λέβιν. Σκηνοθεσία: Ντ. Σπυρόπουλος. «Είμαι χάλια» του Ντίνου Σπυρόπουλου.

ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ Θεμιστοκλέους 69, Εξάρχεια 210 3300879. «Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ. Σκηνοθεσία: Έλ. Πατρικίου.

ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ

Λεπενιώτου 26, Ψυρρή 210 3236431. «Άγιος (και) ο Θεός» του Νίκου Κανέλλη. Σκηνοθεσία: Ν. Κανέλλης.

Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός 210 5138067. «La Chunga» του Μάριο Βάργκας Λιόσα. Σκηνοθεσία: Ελ. Σκότη. «Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας» του Μαρκ Τουέιν. Σκηνοθεσία: Λ. Μελεμέ. «Κόντρα στη δημοκρατία» του Εστέβα Σολέρ. Σκηνοθεσία: Μ. Παλίλη.

CINE TRIANON

HBH

Ghost House

Κοδριγκτώνος 21, Κυψέλη, 210.8215469. Από 17/1 «Το τάβλι». Σκηνοθεσία-Ερμ.: Νίκος Ορφανός-Κωνσταντίνος Κάππας. «O γνωστός μας άγνωστος κύριος Γκάτσος» μουσικοθεατρική παράσταση της Μάνιας Παπαδημητρίου. «Το κουτί της Πανδώρας». Μουσικοθεατρική παράσταση από τον θίασο Ηλία Καρελλά.

CORONET Φρύνης 11 & Υμηττού, Παγκράτι, 210 7012123. Από 20/10 «Caveman» του Ρομπ Μπέκερ. Σκηνοθεσία: Αν. Παπαστάθη. «Ανδρική νοημοσύνη, οξύμωρο;» του Ρόμπερτ Ντούμπακ. Σκηνοθεσία: Αναστ. Παπαστάθη.

ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ Αμερικής 10, Κολωνάκι 210 3612500. «Γυάλινος κόσμος» του Τένεσι Γουίλιαμς. Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου.

ΔΙΑΝΑ Ιπποκράτους 7, Κέντρο 210 3626596. «Κατάδικος μου» των Ελένη Ράντου, Σάρα Γανωτή, Νίκου Σταυρακούδη. Σκηνοθεσία: Γ. Παλούμπης.

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, 210 5288100. «Περικλής» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Σκηνοθεσία: Γ. Χουβαρδάς. «Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Σκηνοθεσία: Γ. Κακλέας. «Ερωφίλη» του Γεωργίου Χορτάτση. Σκηνοθεσία: Δ. Αβδελιώτης. «Του κουτρούλη ο γάμος» του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή. Σκηνοθεσία: Β. Παπαβασιλείου. «Πατρίδες» των Θανάση Παπαθανασίου, Μιχάλη Ρέππα. Σκηνοθεσία: Θ. Παπαθανασίου, Μ. Ρέππας.

EΚΑΤΗ Εκάτης 11, Κυψέλη, 210.6401931. «Δανειστές» του Αυγούστου Στρίντμπερκ. Σκηνοθεσία: Β. Λουρμπά.

Σαρρή 27, Ψυρρή 210 3213112 «Ο παππούς έχει πίεση» της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Σκηνοθεσία: Δ. Παπαδοπούλου, Αγγ. Τσούγκου.

GIALINO UP STAGE Λεωφ. Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη 210 9315600. «Καταστασιόν απελπιστίκ» του Αλέξη Ανδρίτσου. Σκηνοθεσία: Αλ. Ανδρίτσου. «Πλούτος» του Αριστοφάνη. Σκηνοθεσία: Αγγ. Κασόλα.

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ Νάξου 84, Πλ. Κολιάτσου 210 2236890. «Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη» του Θανάση Βαλτινού. Σκηνοθεσία: Αντ. Αντωνίου.

ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ Πλατεία ΗΣΑΠ, Νέο Φάληρο 210 4816200. «Ανοιχτό ζευγάρι…εντελώς ορθάνοιχτο» του Ντάριο Φο. Σκηνοθεσία: Ν. Δαφνής.

ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη, 210 8838727. «Φόνισσα» του Αλέφανδρου Παπαδιαμάντη. Σκηνοθεσία: Στ. Λιβαθηνός. «Σκότωσε ό,τι αγαπάς» του Αλέξη Σταμάτη. Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Φρυνίχου 10, Πλάκα 210 3231591. «Hedda Gabbler… το παιχνίδι». Perfomance της ομάδας DRAMAholics.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Αθήνα, 210 9212900. Έως 21/02 «Η Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη. Σκηνοθεσία: Εν. Φεζολλάρι. Από 22/10 έως 07/04 «Όρνιθες» του Αριστοφάνη. Σκηνοθεσία: Τζ. Κακουλάκη. «Τα σημάδια του Κάιν». Σκηνική σύνθεση. Σκηνοθεσία: Θ. Χαλκιάς. «Ταξιδεύοντας με τον μπαμπά μου»

35 του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Σκηνοθεσία: Β. Θεοδωρόπουλος. «Stallerhof»του Φραντς Ξάβιερ Κρετς. Σκηνοθεσία: Β. Θεοδωρόπουλος. «Μια τεράστια έκρηξη» του Β. Μαυρογεωργίου. Σκηνοθεσία: Β. Μαυρογεωργίου, Κ. Γάκης. «Θείος Βάνιας – Σκηνές από τη ζωή στην ύπαιθρο» του Άντον Τσέχοφ. Σκηνοθεσία: Έκτ. Λυγίζος, Δ. Καραντζάς. «Το χέρι» του Τιμ Κράουτς. Σκηνοθεσία: Έλ. Πέγκα.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Πειραιώς 254, Ταύρος 212 2540300. «Πήρε τη ζωή της στα χέρια της» του Βασίλη Κατσικονούρη. Σκηνοθεσία: Γ. Παλούμπης. «Οι άθλοι του Ηρακλή» διασκευή μύθου από την Κάρμεν Ρουγγέρη.

ΘΗΣΕΙΟΝ Τουρναβίτου 7, Ψυρρή 210 3255444. «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» του Ίρβιν Γιάλομ. Σκηνοθεσία: Α. Καραζήσης, Ν. Χατζόπουλος. «I will survive» των Αντίνοου Αλμπάνη, Γιώργου Παπαγεωργίου, Γιάννη Σαρακατσάνη. Σκηνοθεσία: Γ. Σαρακατσάνης. «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Σκηνοθεσία: Ν. Φώσκωλου. «Λιωμένο βούτυρο Revisited» του Σάκη Σερέφα. Σκηνοθεσία: Σ. Κακάλας.

ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418550. «PARking». Σκηνοθεσία: Λ. Τσολάκη. «4 πλευρές» του Όθωνα Λαμπρόπουλου. Σκηνοθεσία: Όθ. Λαμπρόπουλος. «Όνειρα». Σκηνοθεσία: Αλ. Σωτηρίου. «Η γραμμή» του Ίσραελ Χόροβιτς. Σκηνοθεσία: Γ. Σουξές.

ΙΛΙΣΙΑ - ΝΤΕΝΙΣΗ Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια, 210 7210045. «Ο φυλακισμένος της διπλανής πόρτας» του Νιλ Σάιμον. Σκηνοθεσία: Γ. Βαλτινός.

«ΚΑΠΠΑ» Κυψέλης 2, Κυψέλη 210 8831068. «Αθώος ή ένοχος» του Τζέφρεϊ Άρστερ. Σκηνοθεσία: Κ. Σπυρόπουλος. «Σωτηρία Μπέλλου η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας», βιογραφία βασισμένη στο κείμενο της Σοφίας Αδαμίδου. Σκηνοθεσία: Αθ. Καραγιαννοπούλου. «Η ξανθή, η μελαχρινή και η εκδικητική κοκκινομάλλα» μονόλογος του Ρόμπερτ Χιούετ. Σκηνοθεσία: Αντ. Γαλέος.

«ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ» Αγ. Μελετίου 61Α & Πατησίων, Κυψέλη, 210 8640414. «Να κανείς ή να μη ζει;» των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα. Σκηνοθεσία: Θ. Παπαθανασίου, Μ. Ρέππας.

ΚΑΦΕΘΕΑΤΡΟ Κοδριγκτώνος 2, Κυψέλη, 210.8235467. «Η πόρνη από πάνω». Του Αντώνη Τσιπιανίτη. Σκηνοθεσία: Στ. Πατρώνης.

KΕΛΥΦΟΣ Αμφικτύονος 17 και Βασίλης, Θησείο 210 3410820. «Καταλόγια». Σκηνοθεσία: Θ. Οικονομίδης. «Ρέκβιεμ για τρεις φωνές και κοντραμπάσο» του Γιώργου Κώνστα. Σκηνοθεσία: Γ. Κώνστας.

ΚΙΒΩΤΟΣ Πειραιώς 115, Αθήνα, 210 3417000. «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» των Θανάση Παπαθανασίου & Μιχάλη Ρέππα.

Σκηνοθεσία: Θ. Παπαθανασίου, Μ. Ρέππα.

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ STUDIO Ερεχθείου 22, Κουκάκι, 210 9248328. «4ever» του Γιώργου Ηλιόπουλου. Σκηνοθεσία: Αντ. Γύρα, Δ. Αγοράς. «Anais + Henry. A love song» της ομάδας Les Enfants Terribles. Μτφρ.: Γ.-Ίκ. Μπαμπασάκης, Αν. Σταθοπούλου.

ΚΝΩΣΣΟΣ Πατησίων 195 & Κνωσού 11, Πατήσια 210 8677070. «Το μόνο της ζωής του ταξείδιον» του Γεωργίου Βιζυηνού. Σκηνοθεσία: Δ. Αβδελιώδης.

ΛΑΜΠΕΤΗ Λεωφ. Αλεξάνδρας 106, Αμπελόκηποι 210 6457086. «Ζείτε παίδες Ελλήνων» των Αλέξανδρου Ρήγα, Δημήτρη Αποστόλου. Σκηνοθεσία: Αλ .Ρήγας.

ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ – ΘΕΑΤΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑ Ακαδημίας 59-61, Κέντρο 210 3612461. «Το μαγικό βιολί» του Νίκου Ξανθούλη. Σκηνοθεσία: Λ. Γεωργιάδου. «Ο παπουτσωμένος γάτος» του Τσέζαρ Κουί. Σκηνοθεσία: Θ. Μοσχόπουλος. «Δον Κιχώτης» μπαλέτο του Λούντβιχ Μίνκους. Σκηνοθεσία: Βλ. Βασίλεφ.

ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο 210 5234382. Έως 26/01 « Μαράν Αθά» του Θωμά Ψύρρα. Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης. «Camille Claudel: το κύμα της τρέλας». Σκηνοθεσία: Στ. Κρασανάκης.

ΜΙΚΡΟ ΠΑΛΛΑΣ Αμερικής 2 (στοά Σπυρομήλιου), Κέντρο 210 3210025. «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» βασισμένη στην ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Σκηνοθεσία: Γ. Κακλέας.

ΜΟΥΣΟΥΡΗ Πλ. Καρύτση 7, Αθήνα, 210 3310936. «Χάρολντ και Μοντ» του Κόλιν Χίγκινς. Σκηνοθεσία: Π. Ζούλιας. «Πέτρες στις τσέπες του» της Μαρί Τζόουνς. Σκηνοθεσία: Π. Φιλιππίδης.

NUEVA TROVA Αθηνάς & Βλαχάβα 9, Μοναστηράκι 6980091150.

«Romantica» του Νεκτάριου Δημητρακόπουλου. Σκηνοθεσία: Άκης Σιδέρης. «Ιπτάμενα κόκκινα μπαρμπούνια». Σκηνοθεσία: Κ. Δανίκας, Δ. Φίλιππας.

OLVIO Φαλαισίας 7, Γκάζι 210 3414118. «Εξαιτίας της αναταραχής» από τον θίασο Μοντέρνοι Καιροί. Σκηνοθεσία: Κ. Νταλιάνης. «Πεθαίνω σαν χώρα» χοροθέατρο από την ομάδα Paracoon. Σκηνοθεσία: Γ. Μάντσης.

ΟΡΦΕΑΣ Πανεπιστημίου 38, Αθήνα, 210 3604618. «Η Παναγία των Παρισίων» του Βίκτωρος Ουγκό. Σκηνοθεσία: Χ. Βόρκας.

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ Παραμυθίας 27, Μεταξουργείο, 210 3457904. «Δύσκολα τα πράγματα» stand up comedy του Γιώργου Χατζηπαύλου. «Υγρά μάτια» του Κωνσταντίνου Παππά. Σκηνοθεσία: Κ. Παππάς. «7 ½ ξανθές» της Αλμπέρτας Τσοπανάκη. Σκηνοθεσία: Αλ. Τσοπανάκη. «Πεθαίνω σαν χώρα» του Δ. Δημητριάδη. Από την ομάδα πέντε έβδομα.

ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 131

ΣΦΕΝΔΟΝΗ

Πειραιώς 131, Γκάζι, 210 3426802. «Ράους» των Θ. Παπαθανασίου & Μ. Ρέππα. Σκηνοθεσία: Θ. Παπαθανασίου & Μ. Ρέππας.

Μακρή 4, Μακρυγιάννη, 210.

9246692. «Ρίττερ, Ντένε, Φος» του Τόμας Μπέρνχαρντ. Σκηνοθεσία – Ερμ.: Ρ. Οικονομίδου, Αν. Κοκκίνου, Δ. Καταλειφός, Π. Παπαδόπουλος.

ΠΕΡΟΚΕ Οδυσσέως 2, Μεταξουργείο 210 5240040. «Δείπνο ηλιθίων» του Φρανσίς Βεμπέρ. Σκηνοθεσία: Μ. Σεφερλής.

ΠΟΡΕΙΑ Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου, Πλ.Βικτωρίας 210 8210991. «Αμερικάνικος βούβαλος» του Ντέιβιντ Μάμετ. Σκηνοθεσία: Δ. Τάρλοου.

ΠΡΑΞΗ ΕΠΤΑ STUDIO Βαλτετσίου 45, Εξάρχεια 210 3800624. «Δεσποινίς Μαργαρίτα» του Ρομπέρτο Ατάιντε. Μεταφρ.: Κ. Ταχτσής. Σκηνοθεσία: Θ. Γράμψας. «Και τώρα οι δυο μας» του Αλεξάντερ Γκέλμαν. Σκηνοθεσία: Θ. Γράμψας. Μτφρ.: Γ. Κιμούλης.

ΠΡΟΒΑ Ηπείρου 39 & Αχαρνών, Πλ. Βικτωρίας 210 8818326 «La Lupa» του Τζιοβάνι Βέργκα. Μεταφρ.: Εύα Γεωργουσοπούλου. Σκηνοθεσία: Σ. Τσόγκας. «Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν Ένσλιν» βασισμένο σε κείμενα των Κάφκα, Μπρίκνερ. Σκηνοθεσία: Σ. Τσόγκας.

ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ Καπνοκοπτηρίου 8 & Στουρνάρη, Εξάρχεια 210 8252242-3 «M. Butterfly» του Ντέιβιντ Χένρι Ουάνγκ. Σκηνοθεσία: Αντ. Λουδάρος. «Πινακοφρίκη» των Κ. Νικολοπούλου, Δ. Πιέτρη. Σκηνοθεσία: Στ. Κοντομάρης. «Οι κοντοί μπροστά» του Πάνου Τσαπάρα. Σκηνοθεσία: Ν. Μαρμαράς.

RABBITHOLE Γερμανικού 20, Μεταξουργείο 210 5249903. «Grimm» performance/εγκατάσταση από την ομάδα Νοσταλγία. Σκηνοθεσία: Τ. Ράλλη.

ΡΟΕΣ Ιάκχου 16, Γκάζι 210 3474312 «Η κατάρα της Ίρμα Βεπ» του Τσαρλς Λάντλαμ. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης.

«A steady rain» του Κιθ Χαφ. Σκηνοθεσία: Αντ. Καφετζόπουλος. Μεταφρ.: Αθ. Καραγιαννοπούλου.

ΣΗΜΕΙΟ Χαριλάου Τρικούπη 10, Καλλιθέα, 210 9229579. «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ. Μεταφρ.: Εύα Γεωργουσοπούλου. Σκηνοθεσία: Ν. Διαμαντής.

ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ Λεωφ. Συγγρού 107-109, 210 9005800. «Μακμπέθ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Σκηνοθεσία: Θ. Μοσχόπουλος. «Στην οθόνη φως» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Σκηνοθεσία: Σ. Βγενοπούλου.

ΣΤΟΑ Μπισκίνη 55, Ιλίσια, 210 7702830. Από 13/10 «Φαύστα» του Μποστ. Σκηνοθεσία: Θ. Παπαγεωργίου.

STUDIO ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια, 210 6453330. «Ριχάρδος ο Τρίτος –Μόνο της φήμης το πρόσκαιρο κενό». Σκηνοθεσία: Φ. Μακρής. «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθρουρ Μίλερ. Σκηνοθεσία: Κ. Καπελώνης.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ Φρυνίχου 14, Πλάκα, 210 3222464. «Τζόρνταν» των Άννα Ρέινολτνς, Μόιρα Μπουφίνι. Σκηνοθεσία: Ν. Μαστοράκης.

ΤΕΧΝΗΣ «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ» ΥΠΟΓΕΙΟ Πεσμαζόγλου 5, Κέντρο 210 3228706. «Ο δρόμος περνά από μέσα» του Ι. Καμπανέλλη. Σκηνοθεσία: Δ. Χρονόπουλος. «Η μέθοδος Gronholm» του Χόρντι Γκαλθερόν. Σκην.: Δ. Χρονόπουλος.

ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ Πειραιώς 100 & Περσεφόνης, Γκάζι 210 3461589. «Εκείνος που δέχεται χαστούκια» του Λεονίντ Αντρέγεφ. Σκηνοθεσία: Δ. Τσιάμης.

ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων, 210 8656004. «Μηχανή Μπέκετ ή στα βήματα του Κραπ». Μτφρ.: Σ. Βελέντζας. Σκηνοθεσία: Ν. Καμτσής. «Κόλχαας» του Χάινριχ φον Κλάιστ. Σκηνοθεσία: Ν. Αλεξίου. «Ο προτελευταίος των Μόνικιν» του Πάρι Τακόπουλου. Σκην.: Ν. Καλαμός.

ΤΡΕΝΟ ΣΤΟ ΡΟΥΦ Σιδηροδρομικός σταθμός Ρουφ, επί της Κωνσταντινουπόλεως, Ρουφ 210 5298922. «Ένας όμηρος» του Μπρένταν Μπίαν. Σκηνοθεσία: Τ. Λύγαρη. «Fa(k) ebook stories», μουσικοθεατρική.

ΦΟΥΡΝΟΣ Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα, 210 6460748. «Θέλεις να πας μακριά;» της Άννας Μελή.

«Jalousie» της Εστέρ Βιλάρ. Σκηνοθεσία: Τ. Παπαμόσχου. «Το τέλος και η αρχή» από την ομάδα Πλεύσις. «H Κασσάνδρα και ο λύκος» της Μαργαρίτας Καραπάνου». Σκηνοθεσία: Γ. Ανδρέου.

ΧΩΡΑ Αμοργού 20, Κυψέλη, 210 8673945. «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαϊδη», της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Σκην.: Δ. Παπαδοπούλου, Αγγ. Τσούγκου. «Ψέκασα την Ελίζα» των Ν. Μουτσινά, Τζ. Διαγούπη. Σκην.: Ζ. Ξανθοπούλου, Ν. Μουτσινάς. «Ένας κόμης στον Άδη». Σκην.: Εύη Δόβελου, Ελ. Ευταξοπούλου, Αγγ. Σταυροπούλου. Από την ομάδα Cheek-Bones. «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι» της Δ. Παπαδοπούλου. Σκην.: Δ. Παπαδοπούλου, Αγγ. Τσούγκου. «Αδερφές» του Ιανού Σβάρνα. Σκην.: Πρ. Τοσουνίδης. Από την ομάδα Θεατρικές Partίδες.

ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΣΩΜΑΤΩΝ Ασωμάτων 6, Θησείο, 211 8009838. «Σ’έξαλλες καταστάσεις» της Κωνσταντίνας Ρουμελιώτη. Σκηνοθεσία: Κ. Κιμούλης. «Το παράπονο του νεκροθάπτου» του Εμμανουήλ Ροΐδη. Σκηνοθεσία: Ανδ. Κουτσουρέλης. «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική» της Χρύσας Σπηλιώτη. Σκηνοθεσία: Όλγα Τζωρτζ.

36

βγεσ εξω επιτελουσ!

Με τον Φώτη Σεργουλόπουλο στο Shamone Μια πορνοστάρ από την Κυψέλη. Από τον Φώτη Βαλλάτο, Φωτό: Photoharrie.

Σ

την είσοδο μας υποδέχεται η «θρυλική» τραβεστί Μπέτυ, φορώντας ένα καταπληκτικό vintage Chanel ταγέρ. Στο μέρος που θυμίζει μια μείξη μπαρ του γαλλικού Marais, της Νέας Υόρκης, του Μαϊάμι και του Τόκυο, οι μπάρμεν φοράνε γαλόνια στους ώμους, ένας καθρέφτης με μπορντούρα από ομαδικές περιπτύξεις δεσπόζει στον ένα τοίχο και μια σαδίστρια γοργόνα του b. στον άλλο. Ο DJ παίζει Scissor Sisters, Pet Shop Boys, Imany και Ορχήστρα του 5ου Γαλαξία (καλά, που το θυμήθηκε αυτό;). Στη μια πλευρά, πάνω από την τεράστια μπάρα, μια μεγάλη καμπάνα και από την άλλη μια κούνια («όπου μπορεί όποιος θέλει ν’ ανέβει κατά τη διάρκεια της βραδιάς»). Ο Φώτης κάθεται σε μια γωνιά κάτω από τα ηχεία του μαγαζιού και περιεργάζεται τον χώρο, τον δικό του χώρο, με αυτό το ανάμεικτο συναίσθημα του δημιουργού και του επιχειρηματία ταυτόχρονα, σαν ζωγράφος που μόλις τελείωσε τον πίνακά του (το Shamone σήμερα κλείνει μόλις πέντε μέρες λειτουργίας!) κι επεξεργάζεται τις χρωματικές λεπτομέρειες («μήπως εκεί πάνω να έριχνα ένα μπλε;»). Θυμάμαι πάντα τον Φώτη Σεργουλόπουλο ως έναν από τους πιο κουλ αναγνωρίσιμους τύπους στη χώρα. Ως έναν τύπο που, παρόλο που βρισκόταν υπερεκτεθειμένος και τσουρουφλισμένος από τα φώτα της δημοσιότητας, ήταν ένας από εμάς, στην πρώτη γραμμή των συναυλιών του Ρόδον, του Gagarin και του Λυκαβηττού, στην πίστα των κλαμπ τις καλές εποχές της αθηναϊκής νύχτας, στο Rockwave, παντού. Φτιαγμένος από αυτήν τη σπάνια για την Ελλάδα (σχεδόν δεδομένη στο αμερικανικό stardom) πάστα celebrity, που ενώ παρουσιάζει ένα σόου για τη Γιουροβίζιον γυρνάει στο καμαρίνι του και ακούει Massive Attack για να χαλαρώσει, που η διαδρομή του δεν του επιτρέπει να καταδυθεί στο πηγάδι της αβάσταχτης ελαφρότητας για να κερδίσει ένα ακόμα τηλεοπτικό μπόνους. Ένας κανονικός άνθρωπος.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Παγκράτι και συνεχίζω να ζω εκεί. Θυμάμαι, όταν ήμουν παιδί, έμενα πίσω από το Καλλιμάρμαρο και ήταν λίγο σαν χωριό. Έβγαινα, έπαιζα μπάλα μπροστά στον δρόμο όπου μέναμε - δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση. Έμενα και μένω σε μία περιοχή που λέγεται Γούβα. Είναι παλιό κομμουνιστικό άντρο, που στον Εμφύλιο έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο για τους κομμουνιστές. Εγώ, όταν σκεφτόμουν τον εαυτό μου, σκεφτόμουν πάντα το θέαμα. Λόγω του ότι η αδερφή της μαμάς μου, η Κατερίνα Γιουλάκη, ήταν ηθοποιός, έχω μεγαλώσει πολύ σε καμαρίνια κι έχω δει παρασκήνια κινηματογραφικών ταινιών και πάντοτε αυτό που με ενθουσίαζε ήταν το τι γίνεται στο φως. Ήθελα από παιδί να κάνω το βήμα και να περάσω στο φως. Όλα όσα συνέβαιναν στον χώρο του θεάματος με εντυπωσίαζαν. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Σχολείο πήγαινα στη Λεόντειο, που είναι σχολείο παπάδων. Εκεί έγινα παπαδοπαίδι γιατί όλο το τελετουργικό μου έκανε κάτι σαν θεατρική παράσταση». Ο πρώτος δίσκος που αγόρασε ήταν ένας τον Deep Purple - όπως πολλοί τότε, φαντάζομαι. Οι γονείς του άκουγαν αμερικανικά κι ευρωπαϊκά και ολίγη από Ζαμπέτα - τον Έλληνα ροκ εν ρολ σταρ της εποχής. Άνθρωποι της αστικής τάξης, γλεντζέδες με την ουσιαστική έννοια, πήγαιναν στα καμπαρέ, έπαιζαν χαρτιά, χωρίς ποτέ να ξεφεύγουν από τη λεπτή γραμμή που χώριζε την καταγωγή τους από το περιθώριο. «Το πρώτο μου 45άρι ήταν το “Daddy Cool” των Boney M. Ήρωάς μου, όμως, ήταν ο Φρέντι Μέρκιουρι. Λάτρευα το “A night at the opera” και το “A day at the races”. Τα έχω και τα δύο στη μνήμη μου ως παιδική εικόνα». Ο Φώτης από μικρός χωνόταν με την πρώτη ευκαιρία στα σινεμά της πόλης. Έκανε κοπάνες από τα αγγλικά και πήγαινε στο Αττικόν για να δει σε πρώτη προβολή από Γκοντάρ και Κιούμπρικ μέχρι το King Kong με την Τζέσικα Λανγκ. « Έβλεπα και πολύ θέατρο. Θυμάμαι, πιτσιρικάς, έχω δει μόνος μου την Έλλη Λαμπέτη να παίζει

τον ρόλο της Σάρα στα Παιδιά ενός κατώτερου θεξέρω τι θα γινόταν αν αποφάσιζα να μείνω. Ίσως ού στο Μπρόντγουεϊ. Eίχα μείνει άφωνος. Είχα να ήμουν τελείως διαφορετικός σήμερα». δει τον Δημήτρη Χορν και μαζί τον Γιώργο ΚιΑντ’ αυτού, έγινε ραδιοφωνικός παραγωμούλη στην πρώτη του εμφάνιση το 1979 σ’ ένα γός στον τότε ΚΛΙΚ FM. « Έκανα ραδιόφωνο έργο που λεγόταν Χιτ. Γενικά, έβλεπα πάρα πολύ από απελπισία, επειδή δεν έβρισκα δουλειά ως θέατρο, σινεμά και πήγαινα σε συναυλίες. Έχω ηθοποιός. Με φώναξε μια μέρα η φίλη μου η δει τους Police στη συναυλία τους στο ΣπόρΜαρία η Μπακοδήμου κι έτσι ξεκίνησα. Ήταν τινγκ, όπου έπεσε ξύλο τρελό, τους Εloy, ένα μια τρομερή εποχή τότε για το ραδιόφωνο. Σου ψυχεδελικό συγκρότημα, επίσης στο Σπόρτινγκ, συγχωρούσαν όλα τα λάθη. Ήμασταν σαν νεοχίαλλά και το τρομερό φεστιβάλ Rock in Athens πις. Έκανες ό,τι μαλακία ήθελες. Αλλά εκεί κατο 1985 με τους Depeche Mode, Stranglers, τάφερα να χτίσω όλο αυτό που έκανα μετά στην Culture Club, Talk Talk, Nina Hagen, Cure και τηλεόραση».

Clash». O Φώτης έχει επίσης γράψει πολλά χιΗ μετέπειτα τηλεοπτική του πορεία είναι λιόμετρα στο αθηναϊκό nightlife, στις ντισκοτέκ γνωστή, έχει περάσει σχεδόν από όλα τα μεγάλα των '80s, στα πρώτα underground κλαμπ των κανάλια με μεγάλη επιτυχία, χρεωμένος μ’ ελά'90s, στα rave parties. «Σε μέρη όπως το Place χιστες αποτυχίες και πάντα μ’ ένα overground στην Τσακάλωφ, ένα από τα ωραιότερα κλαμπ προφίλ. Και τώρα έκανε αυτό εδώ το μπαρ, το που υπήρξαν ποτέ. Στο Figaro, στο Κολωνάκι, ελντοράντο και η νέμεσίς του μαζί, αλλά ταυστην οδό Ξάνθου, και στις Εννέα Μούσες στην τόχρονα ένα υπέροχο μαγαζί που δεν μοιάζει με Ακαδημίας, που μετά ονομάστηκαν Craze κι κανένα στην πόλη. Για το όνομα κάθισαν και έγιναν αφτεράδικο. Και βέβαια έχω κάνει ουρά διαλογίστηκαν ώρες ολόκληρες. «Μαζί με τον για να μπω, αλλά δεν έχω μπει ποτέ, στο 14 στην Κώστα τον Σκουλαρίκη που έχει το Circus και πλατεία Κολωνακίου, εκεί που είναι το Rock τον Βαγγέλη τον Γερασίμου που είναι οι συνέταιand Roll τώρα. Όταν πρωτομπήκα σε ντισκοροί μου είχαμε σκεφτεί δεκάδες ονόματα, αλλά τέκ, νόμισα πως ήμουν στον παράδεισο. Ήταν κανένα δεν μας έκανε. Ώσπου, κάποια στιγμή, στο Olympic House στη Γλυφάδα. Έχω περάσει ακούω το “Βad” του Μάικλ Τζάκσον, ο οποίος στη νύχτα, έχω δει πολλά πράγματα και τα έχω σε κάποιο σημείο του κομματιού λέει “shamon, ακολουθήσει όλα. Ακόμη και το rave στα '90s. shamon” ως μια δική του, ιδιότυπη μετάφραKαι στα πάρτι στα Οινόφυτα και στο Αλεποχώρι ση του “c’mon, c’mon”. Και λέω, έτσι θα το πήγαινα. Και, δόξα τω Θεώ, υπάρχω ακόμα...». πούμε. Μόνο που θα έπρεπε να εφεύρουμε μια Ο Φώτης σπούδασε ηθοποιός. Πήγε στη Σχοιστορία πίσω από αυτήν τη λέξη. Έτσι, ένα κυλή Βεάκη και ύστερα, ακολουθώντας μια παριακάτικο πρωί σηκώθηκα στις επτά κι έγραψα ρόρμηση, βρέθηκε στο Παρίσι, στη σχολή του τη φανταστική ιστορία της κυρίας Shamone, η περίφημου Jacques Lecoq. «Εκεί γνώρισα μία οποία είναι μια γυναίκα ονόματι Σεβαστή Γεωργίου, γεννημένη στην οδό Ιθάκης, κοντά ιντελιγκέντσια του Παρισιού πολύ ιδιαίτερη, μέσα στην οποία ήταν και η Αριάν στην πλατεία Γεωργίου στην Κυψέλη, Μνουσκίν που έχει το Θέατρο του που έγινε μια από τις πιο διάσημες Shamone Ήλιου, η οποία μου πρότεινε να μείπορνοστάρ στον κόσμο. Νομίζω πως Κωνσταντινουπόνω εκεί και να ενταχθώ στον θίασό σε αυτήν τη γυναίκα είναι συγκελεως 46, Γκάζι, της. Αλλά τότε ήμουν ερωτευμένος ντρωμένες όλες οι εμπειρίες από τις 210 3450144. στην Ελλάδα και δεν δέχτηκα. Ελπίγυναίκες που έχω γνωρίσει στη ζωή ζω να μου βγήκε σε καλό. Είναι αυτά μου». fvallatos@lifo.gr τα sliding doors, όπως στην ταινία. Δεν

37

μουσικη

Julia Holter

New weird America

Τραγωδίες και παραδοξότητες. Από τον Ηρακλή Κορέλη

Π

οιος γνωρίζει τι ιστορίες κρύβει στο μυαλό της η Julia Holter; Απ’ την περίοδο κυκλοφορίας του «Ys» της Joanna Newsom είχε ν’ απασχολήσει την alternative κοινότητα ένα ανάλογου ύφους άλμπουμ, όπως το «Tragedy» της Julia Holter. Βασισμένο στην τραγωδία Ιππόλυτος του Ευριπίδη, το «Tragedy» είναι ένα αβανγκάρντ παράδοξο στη σημερινή ποπ. Έξι μακροσκελείς συνθέσεις, έτοιμες από στιγμή σε στιγμή να σπάσουν σε χίλια κομμάτια, ισορροπούν επίφοβα μεταξύ της ambient και του lo-fi της Maria Minerva. Το «Tragedy» θυμίζει μυστικιστική εμπειρία, κι αν απαιτεί υπομονή απ’ τον ακροατή, όσα θα του προσφέρει θα είναι έμμεσα κι υπαινικτικά, χαμένα κάπου ανάμεσα στα samples του «So Lillies» και στο αρμόνιο του «Finale». Η σουρεάλ, abstract φύση της Holter ταίριαξε απόλυτα με τη ρετρό αναβίωση, όταν αποφάσισε να διασκευάσει το «Delicious» απ’ το φολκ κομψοτέχνημα «Parallelograms» της Linda Perhacs από το 1970, από κοινού με την ίδια την Perhacs (ως «Delicious Descant»). Το νέο της άλ-

μπουμ «Ekstasis» αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2012, σαφέστατα με καμία υποχώρηση ως προς την εκκεντρικότητα. Στην ίδια μαρμίτα με τη Holter έχει πέσει κι η γεννημένη στη Λουιζιάνα Julianna Barwick. Το άλμπουμ της «The Magic Place» που κυκλοφόρησε το 2011 φιγουράρισε σε πολλές λίστες «καλύτερων της χρονιάς». Χτισμένο πάνω σε λούπες κι αιθέρια φωνητικά, το «Magic Place» σου μεταφέρει μια θρησκευτικού τύπου αίσθηση, σαν ν’ ακούς το άλμπουμ μέσα σε μια ερημωμένη εκκλησία, στη μέση του πουθενά. Όταν φτάσει το (σχεδόν καθαρτήριο) τέλος του «Flown», το «Magic Place» θα θυμίζει όνειρο. Η Julia Holter κι η Julianna Barwick είναι περιπτώσεις Αμερικανών μουσικών που δεν αρκέστηκαν στο στερεότυπο της «θηλυκής τραγουδοποιού» με την κιθάρα υπό μάλης. Αγάπησαν την τεχνολογία κι άγγιξαν τη φoλκ τόσο εύκολα όσο εύκολα θα πατούσαν ένα κουμπί, περνώντας την Joan Baez απ’ το ping pong delay effect του Ableton. Το «Tragedy» της Julia Holter κυκλοφορεί από τη Leaving Records, ενώ το «Magic Place» της Julianna Barwick από την Asthmatic Kitty.

Black Βox Recorder Η εμφάνιση της Mαντόνα στον τελικό του αμερικανικού φούτμπολ μεταξύ Giants και Patriots είχε όλο το glam που άξιζε στην περίσταση. Απ’ την άλλη πλευρά όμως, οι συμμετοχές από M.I.A., Nicki Minaj (που παίζουν και στο βίντεο του νέου της κομματιού «Give me all your luvin»), Cee-Lo και των (κακόγουστων) LMFAO έδειξαν με τον πιο τρανό τρόπο τη σύγχυση της σημερινής mainstream ποπ ••• Κάτι παραπλήσιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την ακατανόητη επιλογή των Grammy να δώσουν στον Skrillex τρία βραβεία - ή πώς η σύγχυση για την αποδοχή ενός είδους, όπως το dubstep, απ’ τη μουσική βιομηχανία, καταλήγει σε τραγωδία ••• Η νέα αγάπη μου στον χώρο της house είναι ο μυστηριώδης Terekke. Το EP του «Damn» στην εταιρεία L.I.E.S. και τα ονειρικά δείγματα που ανεβάζει στο soundcloud.com/terekke τον κάνουν αυτομάτως τον Neworldaquarium του 2012 ••• Αν αφαιρέσεις απ’ την παραγωγή του «Visions» της Καναδής Grimes (ή αλλιώς Claire Boucher) τις τεχνικές που προσπαθούν να του δώσουν το στίγμα του ηλεκτρονικά υπερ-προχωρημένου, μένεις με τις αφελείς synthpop προθέσεις μιας έφηβης Julee Cruise (Grimes-Visions** , 4AD Records) ••• Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στο «U&I» της Leila Arab, με αντίστροφη όμως φορά: εδώ η IDM ατμόσφαιρα που δημιουργεί η Leila είναι το ισχυρό κομμάτι του άλμπουμ, που βυθίζεται αργά στη μετριότητα όταν εισβάλλουν (χωρίς oυσιαστικό λόγο ύπαρξης) τα φωνητικά του Mount Sims (Leila-U&I **½ , Warp Records) ••• Πολύ καλά λόγια ακούγονται για το επερχόμενο νέο άλμπουμ του D’ Angelo, 17 χρόνια μετά το ντεμπούτο του «Brown Sugar» που τον έχρισε μεγάλη ελπίδα της σόουλ, στο μακρινό πια 1995. Οι ζωντανές εμφανίσεις στη φετινή τουρνέ του στην Ευρώπη παίρνουν εξαιρετικές κριτικές κι όλοι περιμένουμε την επιστροφή της χρονιάς (το hype της χρονιάς το έχει κατοχυρώσει η Lana). Ο Maxwell, αλήθεια, πού έχει χαθεί; ••• Πλήρως αναβαθμισμένο επιστρέφει το Plissken Festival τη φετινή χρονιά. Το πολύ ενδιαφέρον line-up περιλαμβάνει ονόματα, όπως Notwist, Forest Swords, Joker, Junior Boys, Male Bonding, Drums of Death, Peaches και Kid 606, μεταξύ άλλων. Αναμονή μέχρι το Σάββατο 12 Μαΐου.

Ενημερωτικές Δράσεις από ΟΤΕ και COSMOTE για την ασφαλή χρήση του Διαδικτύου και των Υπηρεσιών Κινητής Τηλεφωνίας «Από τον παραμυθένιο κόσμο του Internet… θέλουμε να λείπει ο κακός» Ο αριθμός των νέων που σερφάρουν, ενήλικες, γονείς, την Παρασκευή 10 και το chat-άρουν και δραστηριοποιούνται στο Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012 στο Τhe διαδίκτυο χωρίς κανέναν έλεγχο μεγαλώ- Mall Athens να ενημερωθούν για την ασφανει καθημερινά, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος λή χρήση του διαδικτύου, τους πιθανούς κινδύνους αλλά και τον εθισμό των νέων. Η πολλές φορές να χτυπάει κόκκινο! Ένα με 2 στα 10 παιδιά σε ποσοστό 14% δράση αυτή πραγματοποιήθηκε σε συνερτων νηπιαγωγείων της χώρας μας έχει ήδη γασία με τους φορείς του Ελληνικού Κέπροφίλ σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο. Την ίδια ντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, Saferinternet. gr και τη Γραμμή Βοηθείας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ στιγμή, μόνο 6% των Ελλήνων γονέων δεί800 11 800 15 που διαχειρίζεται χνουν να γνωρίζουν ότι τα παιδιά η Μονάδα Εφηβικής Υγείας τους έχουν δει επιβλαβές γι’ (Μ.Ε.Υ.) της Β΄ Παιδιααυτά περιεχόμενο, ενώ τρικής Κλινικής του το ποσοστό των παιδιών Πανεπιστημίου Αθηπου παραδέχεται πως νών, Νοσοκομείο έχει ενοχληθεί ή νιώΠαίδων «Π. & Α. Κυσει άσχημα για κάτι ριακού». Εκπρόσωπου είδε στο διαδίποι των παραπάνω κτυο αγγίζει το 10%, φορέων ήταν εκεί σύμφωνα με την για να απαντήσουν πρόσφατη έρευνα σε ερωτήσεις του eukidsonline.net. Αυτά κοινού, το οποίο ανταείναι μερικά μόνο από ποκρίθηκε με ιδιαίτερο τα αποκαλυπτικά στοιχεία ενδιαφέρον. που αποτελούν τη σημερινή Για περισσότεΠαράλληλα, το Μουσείο πραγματικότητα των νέων ρες πληροφορίες για Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ και για την οποία από διαασφαλή χρήση του διαδικτύσυνεχίζει για δεύτερη φορετικές θέσεις φέρουου και ασφαλή χρήση κινητού χρονιά τις ενημερωμε όλοι ευθύνη. επισκεφτείτε το τικές συναντήσεις με Με αφορμή τον πρόσφαwww.ote.gr/safeinternet θέμα «Πλοηγηθείτε στο το εορτασμό της Ημέρας και το www.cosmote.gr/ Internet με ασφάλεια», Ασφαλούς Διαδικτύου safeinternet.

2012 και αναγνωρίζοντας για μαθητές όλων των τον ρόλο τους ως παρόβαθμίδων εκπαίδευσης. Το χων νέων τεχνολογιών, πρόγραμμα στοχεύει στην καλύο ΟΤΕ και η COSMOTE τερη και ασφαλέστερη διαχείριση των υπενθυμίζουν τη σημασία της ασφαλούς προκλήσεων του ψηφιακού κόσμου, με χρήσης του διαδικτύου και της κινητής τη- χρήσιμες συμβουλές και πρακτικά παραλεφωνίας, ενισχύοντας περαιτέρω τις πρω- δείγματα. τοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποί- Επίσης, στο μουσείο πραγματοποιούνται ησης του κοινού και των εργαζομένων του ενημερωτικές συναντήσεις για ενήλικες. Ομίλου που πραγματοποιούν τα τελευταία Η επόμενη προγραμματισμένη συνάντηση χρόνια. θα γίνει το Σάββατο 17/3 και είναι ανοιχτή Ενδεικτικά, μεταξύ άλλων δράσεων, οι δύο για το κοινό. Για κρατήσεις θέσεων επικοιεταιρείες σε ειδική εκδήλωση κάλεσαν νωνήστε στα τηλέφωνα 210 6201899, 210 όλες τις ηλικιακές ομάδες παιδιά, εφήβους, 6201999.

38

Έντεκα λόγοι για να γιορτάσεις φέτος την Αποκριά.

Aπό τον Δημήτρη Κυριαζή Kookoo

Rock Architecture

Ιάκχου 17, Γκάζι, 210 3450930 Κάθε Σάββατο στο Kookoo εμφανίζεται ο τυφώνας της λεβάντας, Ο Λουδοβίκος των Καλαβρύτων, ο πρωταθλητής στο ρινγκ της φαβορίτας, ο επιβήτορας της μουσικής, ο International Playboy Tonis Sfinos, με ένα ρεπερτόριο από ’60s, ’70s ως late ’80s. Το λάιβ στις 25/2 (τελευταίο Σαβ/ κο των Αποκριών) αναμένεται να είναι… καταιγιστικό.

PassPort Καραΐσκου 119, Πειραιάς, 210 4296401 Στις 24/2 εμφανίζονται οι Μπλε. Στις 25/2 & 3/3 ο Κώστας Χατζής, ένας πρωτοπόρος του κοινωνικού τραγουδιού. Στις 9, 10, 23, 24/3 ο ακριβοθώρητος Θανάσης Παπακωνσταντίνου με το ιδιαίτερο έργο του. Στις 17/3 οι Last Drive, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά συγκροτήματα της τελευταίας 30ετίας, με καινούργιο μάλιστα υλικό. Στις 31/3 οι Blues Wire & Louisiana Red.

Ούλοφ Πάλμε 23, Ζωγράφου, 210 7472472 Ξέφρενα αποκριάτικα μασκέ πάρτι το τελευταίο Σαββατοκύριακο των Αποκριών με έμπειρους DJs, σέξι χορεύτριες και διαγωνισμούς καλύτερης αμφίεσης. Πρώτο βραβείο στις 24/2 ένα tablet pc και στις 25/2 ένα διήμερο ταξίδι στο εσωτερικό. Μην ξεχνάτε, κάθε Σάββατο οι «Μαμ, κακά και νάνοι» με δυνατό ροκ ρεπερτόριο από ‘80s και ‘90s.

Shamone Kωνσταντινουπόλεως 46, Γκάζι, 210 3450144 Το καινούργιο entry στο Γκάζι, διά χειρός Φώτη Σεργουλόπουλου, αντλεί έμπνευση από μια φανταστική πορνοστάρ με καταγωγή από την Κυψέλη και διεθνή καριέρα, που αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της. Την τελευταία Κυριακή των Αποκριών διοργανώνει το πιο καυτό carnival party με τον ίδιο τον Σεργουλόπουλο στα decks.

MY BAR Κακουργιοδικείου 6, Ψυρρή, 6947 439004

Piedra Live Αγαθημέρου 3 & Πειραιώς 134, πίσω από Μουσείο Μπενάκη, 210 3420700 Πάνω από το Piedra Bar βρίσκουμε τον λάιβ χώρο, ανοιχτό κάθε Παρασκευή και Σάββατο, με «οικοδεσπότες» τους σολίστες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Σταμάτη Μπέρη και Λυδία Αγγελοπούλου. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της βραδιάς, η ατμόσφαιρα χαλαρώνει περισσότερο και κινείται σε ελληνικά μονοπάτια. Η απόλαυση απογειώνεται με επιλεγμένα ελληνικά κρασιά κι εξαιρετικά συνοδευτικά πιάτα.

Santa Botella Πανόρμου 115Α, Αμπελόκηποι, 210 6981032. www.santabotella.gr Την Κυριακή 26/2 «αποσυνδεόμαστε» από την πραγματικότητα μ’ ένα διπλό event στο πιο φάνκι στέκι της Πανόρμου. Ξέφρενο μασκέ πάρτι στους γνωστούς ρυθμούς των ημερών στο ισόγειο και εκρηκτικό live Upstairs με τους Disconnected και nu metal, grunge και alternative μουσικές. To Santa Botella ξέρει πώς να διοργανώνει τα καλύτερα πάρτι!

The Bar

Ο Κάβουρας

Α. Παπανδρέου 15, Γλυφάδα, 210 8985180

Θεμιστοκλέους 64, Πλ. Εξαρχείων, 210 3810202

To πιο art μπαρ στη Γλυφάδα μας προσκαλεί σ’ ένα τρελό μασκέ πάρτι το τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς με την πιο κιτς αμφίεσή μας. Καρναβαλικοί ρυθμοί από τους έμπειρους DJs του The Bar, καθαρά ποτά και φοβερά κοκτέιλ υπόσχονται διασκέδαση μέχρι πρωίας. Μη χάσετε το λάιβ των stoner rockers 1000mods στις 23/2 (21:30)!

Με τριάντα χρόνια παρουσίας στα Εξάρχεια, ο Κάβουρας έχει καταφέρει να γίνει στέκι για εκείνους που αναζητούν ποιοτικό ελληνικό τραγούδι, σε έντεχνους, λαϊκούς και ρεμπέτικους σκοπούς. Ζεστός χώρος, φιλικό περιβάλλον, επαγγελματικός ήχος, παρεΐστικο κλίμα και διασκέδαση μέχρι πρωίας συνθέτουν μια πολύ ενδιαφέρουσα νυχτερινή πρόταση. Ανοιχτά Πέμ.-Σάβ.

Καφέ Διπλό Θεμιστοκλέους 70, Εξάρχεια, 210 3301177 Το νεοκλασικό της οδού Θεμιστοκλέους προσφέρει εδώ και χρόνια ένα όμορφο και ζεστό περιβάλλον από το πρωί. Το βράδυ η μουσική ανεβαίνει και το Διπλό «μεταμορφώνεται» σε καλόγουστο μπαρ. Στο πνεύμα δε της εποχής, οι τιμές μειώνονται κι άλλο (€2 espresso, €6 ποτό). Στις 24/2 διασκεδάστε με καρναβαλικούς ρυθμούς στο αποκριάτικο πάρτι.

Fabrizio’s Σπευσίππου 8, Κολωνάκι, 210 7247180 Η διάσημη ιταλική τρατορία του σελέμπριτι-σεφ Μπουλιάνι κάνει τη Σαρακοστή μας πιο ενδιαφέρουσα. Επιλέξτε από τα νέα πιάτα του καταλόγου: σαλάτα από φασολάκια Κένυας με ταραμά, σαλάτα από ταλιατέλες με μελάνι από σουπιές και πιπεριές ψημένες στα κάρβουνα, μαριναρισμένες γαρίδες με μάνγκο και δυόσμο, ριζότο με κονφί λεμόνι και αχινούς.

Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς το MY BAR μας προτρέπει να ξεθάψουμε ξεχασμένα συνολάκια από τις ντουλάπες μας και να τα συνδυάσουμε ευφάνταστα με ό,τι πιο λαμπερό, λαμέ ή μεταξωτό ένδυμα σκεφτούμε, για να «καρναβαλιστούμε» στο πιο hot kitscherella πάρτι της πόλης.

Kookoo

PassPort

Rock Architecture

Καφέ Διπλό

my Bar

Piedra Live

Santa Botella

The Bar

Ο Κάβουρας

Fabrizio’s

39

βγες έξω επιτέλους κριτικη

που να φασ! bar- restaurants APOLIS

Άλσος Αγ. Δημητρίου, Πετρούπολη, 210 5060000. Ανανεωμένο, υπέρκομψο στα μαύρα, με την καλύτερη θέα στην Αθήνα και «ανοιχτή» μεσογειακή κουζίνα.

BARON

Μεταξά & Ζησιμοπούλου 12, Γλυφάδα, 210 8941871.

BIG APPLE

Σκουφά 69, Κολωνάκι, 210 3643820. Νεοϋoρκέζικο σκηνικό και κουζίνα με μεσογειακές και αμερικανικές γεύσεις. € 25-35

capanna

Viva la Pasta

Η αυθεντική τρατορία που συνδυάζει μοναδικά νοστιμιά και καλές τιμές.

Aπό τη Νίκη Μηταρέα

T

ο Capanna είναι από τα hot spots της περιοχής, που χάρισε ποιότητα στην καθημερινή έξοδο σε μια περίοδο κρίσης και κατάθλιψης. Με το που δρασκέλισα το κατώφλι του, τα αβίαστα χαμογέλα του προσωπικού που σε υποδέχεται και η φιλική αύρα του χώρου με έκαναν να αισθανθώ οικεία και όμορφα. Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν θεαματική η υποταγή των εραστών της πάστας και της πίτσας στην κουζίνα του Capanna. Το να κλείσεις τραπέζι, ακόμη και καθημερινή, είναι κομματάκι δύσκολο. Ο Παναγιώτης Καλύβας (όπου Capanna σημαίνει καλύβα στα ιταλικά) που είχε την ιδέα της τρατορίας είναι άνθρωπος γνωστός μας από το επίσης επιτυχημένο «Καλαμάκι Κολωνάκι» κι έχει εμμονή με την ποιότητα των υλικών. Έτσι, το καλό φαγητό, οι προσιτές τιμές, ο καλόγουστος χώρος και το φιλικό σέρβις έκαναν τη διαφορά και το Capanna πλασαρίστηκε με τρέλα στις καθημερινές επιλογές των ανθρώπων της μόδας, των επιχειρηματιών και της νεανικής γυναικοπαρέας. Λαός και Κολωνάκι, λοιπόν, βρίσκουν την κοινή συνισταμένη πάνω από ένα πιάτο αχνιστό λαχταριστό σπαγγέτι, όπως στις φελινικές ταινίες. Το ντεκόρ του είναι φτιαγμένο για να αρέσει - χάρμα οφθαλμών. Η ομάδα του K-studio φρόντισε για τη γουστόζικη κι ευχάριστη ατμόσφαιρα. Η σάλα είναι μικρή και τονίζεται παιχνιδιάρικα από τα γαλλικού τύπου παντζούρια, ενώ τα vintage υπέροχα πλακάκια ξεκινούν από το δάπεδο και συνεχίζουν στη μια πλευρά του τοίχου, δίνοντας προοπτική στον χώρο - νοσταλγικές διακοσμητικές νότες που ενισχύονται όμορφα από τις διαφορετικού τύπου καρέκλες. Οικεία και χαλαρά. Το Capanna είναι μια αυθεντική πιτσαρία-τρατορία με άποψη. Εκτίμησα τα καλά υλικά που έρχονται φρέσκα από το Μιλάνο, τα χειροποίητα ζυμαρικά, την αυθεντική πίτσα και τις φοκάτσιες που ψήνονται στον ξυλόφουρνο, σε ξύλα από ελιές Μολάων. Πίτσες ηδονικές. Γεύσεις απλές, αρμονικά συνδυασμένες από τα χέρια του pizzaiolo Enrico Boffoni, βραβευμένου το 2008 ως ο «καλύτερος πιτσαδόρος στον κόσμο». Η πίτσα Parma δίνει το στίγμα της φρεσκάδας, με την τραγανή ρόκα, την παρμεζάνα και το εξαιρετικό προσούτο San Daniele. Τη χειροποίητη πάστα και τα ριζότι γνωρίζει πώς θα τα αναδείξει στην κουζίνα του ο Μιλανέζος σεφ Giovanni Caracciolo. Άψογο το ριζότο με σπαράγγια, νοστιμότατα τα λινγκουίνι με βόνγκολε - τόσο ωραία, που παραγγείλαμε και δεύτερη μερίδα. Τα λαζάνια αλά μπολονέζ μου έκλεψαν την καρδιά, όπως τυλίγονται ηδονικά γύρω από το πιρούνι -ένας χορός ερωτικός-, φρέσκα και al dente, λουσμένα στη σάλτσα φρέσκιας ντομάτας και κιμά. Γεύση αληθινή. Φαγητό καλοφτιαγμένο, εκφραστικό και με συνεχείς κορυφώσεις. Ένα κρασί βαλπολιτσέλα όλο Πλουτάρχου 38 & Χάρητος 42, μυστήριο, πολύπλοκο και Κολωνάκι, 210 7241777. με τανίνες απίστευτης φινέΑνοικτό: Καθημερινά από 13:00 τσας έρχεται να ενισχύσει έως 01:00, κλειστό Δευτέρα. Κρασί: όμορφα το γευστικό παιχνίΠεριορισμένη επιλογή από ετικέτες δι. Η νοστιμιά και η ποιότητα του ιταλικού αμπελώνα. Ειδική φλερτάρουν με τις τιμές, δίμνεία: Η σοκολατένια πίτσα νοντας το πράσινο φως για να είναι κολασμένη! Διάπας και να ξαναπάς στο Capanna. λεξε την αμαρτία.

Mille grazie! mitarea@lifo.gr

Capanna

BLACK DUCK

Χρήστου Λαδά 9Α, 210 3234760. Ο κομψός και ιδιαίτερης αισθητικής πολυχώρος -all day & night long.

HARD ROCK CAFÉ GLYFADA

Ζησιμοπούλου 5Α & Λαζαράκη 26, Γλυφάδα, 213 009028081. Προσεγμένο μενού, γευστικά επιδόρπια και μεγάλη λίστα από κοκτέιλ υπό τους ήχους ροκ μουσικής.

LALU

Αναγνωστοπούλου 1, Κολωνάκι, 210 6233933. Μεγάλη μπάρα, δερμάτινοι καναπέδες, mainstream ακούσματα στην καρδιά του Κολωνακίου. Μενού γεμάτο μυρωδιές και γεύσεις Μεσογείου.

MATILDE PIZZA BAR

Κωνσταντινουπόλεως 44, Γκάζι, 210 3411878. Αυθεντικές ιταλικές πίτσες που συνοδεύονται από πρωτότυπα κοκτέιλ σ’ ένα εντελώς νέο concept.

MONO BAR

Μπενιζέλου Παλαιολόγου 4Γ, Πλάκα, 2103226711. Ελληνική κουζίνα, εναλλασσόμενα λάιβ.

Prosopa

Κωνσταντινουπόλεως 4 και Μεγ. Βασιλείου 52, Ρουφ, 210 3413433. Μετακόμισε, όχι πολύ μακριά. Με την ίδια υψηλή μεσογειακή ποιότητα.

SALERO

Βαλτετσίου 51, Εξάρχεια, 210 3813358. Σαλάτες, tapas, ιβηρο-μεσογειακές προτάσεις και πανέμορφα κοκτέιλ, συντροφιά με έθνικ μουσικες. €15-30

Saloon Piano Restaurant

Αλκμάνου 36, Ιλίσια, 210 7242208. Το πρώτο piano-restaurant της Αθήνας στα 34 χρόνια λειτουργίας του παραμένει η καλύτερη επιλογή στο είδος του.

SANTA BOTELLA

Πανόρμου 115Α, Αμπελόκηποι, 210 6981032. Στο πιο κομβικό σημείο της πιάτσας της Πανόρμου, καλή μουσική, καθαρά ποτά. Ελληνική μεσογειακή κουζίνα και tapas σερβίρονται από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ.

Shamone

Κωνσταντινουπόλεως 46, Γκάζι, 210 3450144. shamone@mail.com. Νέο entry στο Γκάζι (στη θέση του Soul Kitchen) με φαγητό, κοκτέιλ και πολλά χάπενινγκ. Από το δημιουργικό μυαλό του Φώτη Σεργουλόπουλου.

SOHO

Βουτάδων 54Β, Γκάζι, 210 3422663. Ένα bar-restaurant για όλες τις ώρες της μέρας στην πιο πολυσύχναστη πλατεία της Αθήνας.

ελληνικη κουζινα ΑΓΟΡΑ

Λ. Αλεξάνδρας & Βουρνάζου 31, Αμπελόκηποι, 210 6426238 και Χατζ. Μέξη 8 & Βεντήρη 9, Ιλίσια, 210 7252252. Καλαίσθητη διακόσμηση, παρεΐστικη ατμόσφαιρα, μενού με επιρροές από τη διεθνή αλλά και τη μεσογειακή κουζίνα. Προσιτές τιμές σε ένα ζεστό και φιλικό περιβάλλον.

ΑΘΗΡΙ

Πλαταιών 15, Κεραμεικός, 210 3462983. Ελληνικές γεύσεις σε νεοκλασικό περίγυρο διά χειρός Αλέξανδρου Καρδάση. Κυριακή ανοιχτά το μεσημέρι. Κλειστά Κυριακή βράδυ και Δευτέρα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

Αργεντινής Δημοκρατίας 8Α & Ζωναρά 21, πάρκο Παναθήναια, 210 6420874. Καθημερινά ανοιχτό από το μεσημέρι, με ποιοτική ελληνική κουζίνα από φρέσκα υλικά. Δωρεάν πάρκινγκ.

βεργινα-αχιλλεας

Βαλτετσίου 58, 210 3302933. Τραπεζάκια στον πεζόδρομο.

Δαφνη

Μ. Αλεξάνδρου 86, Μπουρνάζι, 210 5773721. Παραπάνω από αξιόλογη παρουσία στα δυτικά. Καλά μαγειρευτά και ψαγμένα κρεατικά. €15-20

Κάρδαμο

Εθνικού Στρατού 17, Άνω Κηφισιά, 210 6233530. Ελληνική δημιουργική κουζίνα από τον Σπύρο Μαυροειδή, πρώην σεφ του Rock ‘n’ Roll, σε όμορφο, άνετο

40 περιβάλλον στα βόρεια προάστια. Κρητικές πινελιές στον κατάλογο, προσοχή στις πρώτες ύλες, πολύ ενημερωμένη κάβα.

coffee & drinks!

ΡΟΖΑΛΙΑ

ίντριγκα

Βαλτετσίου 59, 210 3202933. Σ’ έναν ωραίο κήπο που θερμαίνεται τον χειμώνα σερβίρονται φρέσκα κρέατα και ψαρικά.

Λίγο πιο πάνω από την πλατεία, η Ίντριγκα, με 30 χρόνια λειτουργίας, ενσαρκώνει το αυθεντικό πνεύμα των Εξαρχείων. Μικρό μαγαζί (παλιό, διώροφο σπίτι), λογικές τιμές, πεζόδρομος απ’ έξω για τις καλές ημέρες, ξύλινο μπαρ, όμορφη και απλή διακόσμηση, ημίφως, προσεγμένα ποτά, ωραίες μουσικές. Φημολογείται ότι σερβίρει την καλύτερη σοκολάτα στο κέντρο. Στα plus του χώρου οι συχνές φωτογραφικές εκθέσεις που φιλοξενεί. Θεμιστοκλέους & Δερβενίων 60, Εξάρχεια, 210 3300936

TIRBOUSON

Κωνσταντινουπόλεως 104, Γκάζι, 210 3410107. Λιτός χώρος, ιδιαίτερες γεύσεις ελληνικής κουζίνας και ψαγμένη ποικιλία κρασιών.

hip ταβερνεσ Barba lazaros

Ζησιμοπούλου 24Α, Π. Φάληρο, 210 9403003. Πεϊνιρλί έξοχο. Ζωντανή μουσική το Σαββατοκύριακο. €15-22

CUCINA POVERA

Ευφορίωνος 13, Καλλιμάρμαρο, 210 7566008.

8963739. Θέα μαγική. Ψάρι φτιαγμένο απλά αλλά πολύ καλά. Ακριβό. €45-65

Σκουφιας

Ιστιοπλοϊκος

Μεγάλου Βασιλείου 50, Ρουφ, 210 3412 252. Επιβάλλεται να επισκεφτεί κανείς τη στυλάτη νεο-ταβέρνα με το ανανεωμένο και πολύ πιο προσιτό μενού. Για γνήσιες ελληνικές γεύσεις με σπιτική ποιότητα και ρακή/ρακόμελα σε πολύ χαμηλές τιμές, στον πεζόδρομο.

SCALA VINOTECA

Σίνα 50 και Αναγνωστοπούλου, 210 3610041.

ψαρι FISHAΛΙΔΑ SEA-FOOD

Ναϊάδων 2 & Αντήνορος, περιοχή Χίλτον, 210 7234551. Θαλασσινές γεύσεις σε έναν μοντέρνο και προσεγμένο χώρο.

Ιθακη

Απόλλωνος 28, Λαιμός Βουλιαγμένης, 210 8963747, 210

Ακτή Μικρολίμανου, Πειραιάς, 210 4134084, 210 4134085. Σημείο αναφοράς στο Μικρολίμανο. Θαλασσινή πολυτέλεια με θέα σκάφη της μαρίνας. Έκπτωση 15% στις περσινές του τιμές.

ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ

Πανταζή 56, Ηλιούπολη, 210 9709150. Αυθεντικές κυκλαδίτικες συνταγές με γνήσια τοπικά προϊόντα σ’ έναν χώρο με οικεία ατμόσφαιρα.

Ο ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

Ηρακλέους και Λυσικράτους 32, Τζιτζιφιές, 210 9404518. Πιστός στο όνομά του, σερβίρει ψάρι και θαλασσινούς μεζέδες με τις καλύτερες πρώτες ύλες. Στην αυλή του με την τεράστια μουριά αφεθείτε σε γεύσεις με άρωμα θάλασσας που μένουν αξέχαστες. Το σέρβις του είναι

φιλικό και άψογο, ενώ ο χώρος σε αγγίζει με την απλότητά του. Ο Θαλασσινός έχει γίνει αγαπημένο στέκι των φανατικών του είδους και όσων ξέρουν από καλό ψάρι.

προορισμός για τους λάτρεις του κρέατος στην περιοχή του Γκαζιού. 10 % έκπτωση για τους φοιτητές!

κλασικα και μεσογειακα

Κηφισίας και Κασσαβέτη, (Εμπορικό Κέντρο Μελά), 210 8080880. Ζουμερά μπιφτεκάκια, χειροποίητα καλαμάκια.

CIBUS

Αίγλη Ζαππείου, 210 3369364, 210 3369300. Θέα στην Ακρόπολη και εκλεκτό μεσογειακό μενού από τον σεφ Δημήτρη Δημητριάδη.

μοντερνεσ μπριζολεσ Κανδαυλος

Περσεφόνης 47 & Ικαριέων 2, Γκάζι, 210 3424725. Η επωνυμία του σημαίνει «σουβλάκι» στα νέα ελληνικά. Με πολλές διαφορετικές συνταγές από κοτόπουλο και χοιρινό αλλά και με δύο νέα πιάτα, ο Κάνδαυλος δικαίως έχει καθιερωθεί ως απόλυτος

tasty lifo

ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ – MEAT BAR

MEAT & MORE

Βύρωνος 2 & Ναούσης, Πεύκη, 210 8060333. Μοντέρνος χώρος με καλό σουβλάκι και ψητά, με συνοδεία από χειροποίητες πίτες και φρέσκες τηγανητές πατάτες.

Meat Square

Λεωφ. Σταμάτας 5Α & Σολωμού (Εμπ. Κέντρο Φάρος), Δροσιά, 210 8004700.

ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΥΦΑ

Ομήρου & Σκουφά, Κολωνάκι, 210 3611116. Υπέρμοντέρνα σουβλακερί.

PRIME GRILL

Αδριανείου 46, Ν. Ψυχικό, 210 6753934. Τιμάει το κρέας με τον καλύτερο τρόπο. €25-35

SIMPLY BURGERS

congo palace

Το μοντέρνο εστιατόριο Boyoma Falls του πολυτελούς ξενοδοχείου Congo Palace στην καρδιά της κοσμικής Γλυφάδας συνδυάζει στο μενού του την εκλεπτυσμένη γεύση με την αισθητική. Τα πιάτα του καταλόγου είναι ως επί το πλείστον μεσογειακά και οι μερίδες πλούσιες. Η μίνιμαλ διακόσμηση του χώρου φέρει σαφείς επιρροές από την Αφρική, με την πισίνα ν’ αποτελεί το ιδανικότερο ντεκόρ για ένα απολαυστικό κοκτέιλ ή γεύμα. Λ. Ποσειδώνος 75, Γλυφάδα, 210 8946711

αμάλθεια

Για δεκαπέντε χρόνια η κρεπερί-γαλακτοπωλείο Αμάλθεια παραμένει πιστή στις αρχές της, δημιουργώντας έναν μύθο γύρω από το όνομά της. Θα συναντήσουμε από φοιτητοπαρέες μέχρι αρκετά μεγαλύτερους θαμώνες ν’ απολαμβάνουν το τσάι ή τον καφέ τους, γευστικότατα σπιτικά γλυκά και φυσικά τις πασίγνωστες αλμυρές και γλυκές της κρέπες. Το ζεστό, παραδοσιακό της στυλ αποπνέει άρωμα παλιάς Αθήνας, καθιστώντας την ένα ιδιαιτέρως ρομαντικό μέρος. Τριπόδων 16, Πλάκα, 210 3224635

18380: Ν. Σμύρνη / Αμπελόκηποι / Παγκράτι / Αγ. Στέφανος / Ν. Ερυθραία / Βριλήσσια / Ν. Ηράκλειο / Αγ. Παρασκευή / Γλυφάδα / Ηλιούπολη / Πασαλιμάνι / Κορυδαλλός / Γαλάτσι / Χαλάνδρι / Π. Φάληρο / Λάρισα. Φρέσκα υλικά σημαίνει καλύτερη γεύση. Κάτι παραπάνω από «απλά» burgers!

SWE BURGER

Εκφαντίδου 37, πλατεία Δεληολάνη, Παγκράτι, 210 7568800. Γρήγορο και ποιοτικό φαγητό που κατηφόρισε πριν από λίγο καιρό από τη Θεσσαλονίκη, με τιμές που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο!

εθνικεσ κουζινεσ Αλεξανδρεια

Μετσόβου 13 & Ρεθύμνου, Μουσείο, 210 8210004. Αιγυπτιο-μεσογειακό. Γλυκιά νοσταλγία για τις -όχι και τόσοχαμένες πατρίδες.

China Town

Λεωφ Βουλιαγμένης 8-10, Αθήνα, 210 9315223 (από κινητό) - 8011160200 Πολύ καλό κινεζικο-ασιατικό μενού σε λογικές τιμές κι ευχάριστο περιβάλλον.

Dal Professore

fabrizio’s

Τo αλέγκρο ταμπεραμέντο του Ιταλού σελέμπριτι σεφ Μπουλιάνι χαρακτηρίζει και την κουζίνα του. Τα πιάτα της αυθεντικής, ιταλικής του τρατορίας ξεχωρίζουν για τα φοβερά υλικά και την άψογη τεχνική. Είναι επίσης το πρώτο εστιατόριο στην Αθήνα που επισήμως επιτρέπει να φέρεις το δικό σου κρασί. Cozy χώρος, στημένος υπό τη διακοσμητική μπαγκέτα του Μάριου Βουτσινά, με καλλιτεχνικό ντεκόρ. Επισκεφτείτε το καθημερινά, εκτός Κυριακής. Σπευσίππου 8, Κολωνάκι, 210 7247180

sushi bar

Τα Sushi Bar μάς εισήγαγαν στη φιλοσοφία του σούσι ήδη από το 1996. Τα φρέσκα υλικά είναι νόμος στην κουζίνα που, τοποθετημένη στη μέση των εστιατορίων και ορθάνοιχτη, σου επιτρέπει να παρακολουθήσεις τη μέθοδο παρασκευής του αγαπημένου σου πιάτου. Κάθε Τρίτη απολαμβάνουμε όσα ρολά θέλουμε με €22 το άτομο. Γ. Βλάχου 38, Ν. Ψυχικό, 210 6729333, Πλ. Βαρνάβα, Παγκράτι, 210 7524354, Άτλαντος 1, Π. Φάληρο, 210 8942200, Κωνσταντινουπόλεως 15, Γλυφάδα, 210 8942200.

Διονύσου 47 & Χατζηαντωνίου 22, Μαρούσι, 210 6149000. Αυθεντικές συνταγές από την Ιταλία, χειροποίητα ζυμαρικά.

EL BANDONEON

Βιργινίας Μπενάκη 7, πλ. Μεταξουργείου, 210 5224346. Αργεντίνικο εστιατόριο με ανάλογα πιάτα και διακόσμηση υπό τους ήχους μουσικής τάνγκο.

Golden Chopsticks

Απόλλωνος 2, Σύνταγμα, 210 3232120.

PANDELI

Πεντέλης 3, Κηφισιά, 210 8080787. Απευθείας από την Κωνσταντινούπολη σε ένα κομψό περιβάλλον.

POLLY MAGGOO

Λεωνίδου 80 και Σαλαμίνος, Μεταξουργείο, 210 5241120. Νέα άφιξη στον τομέα της γαλλικής κουζίνας. Επιλεγμένα υλικά, δυνατή κάβα και υψηλές γεύσεις.

Postino (il)

Γριβαίων 3, Κολωνάκι, 210 3641414. Κλασικές συνταγές οικογενειακού ρεπερτορίου. Με delivery τις καθημερινές.

Sushi bar

Στίλβωνος 2, Πλ. Βαρνάβα, Παγκράτι, 210 7524354, 210 7564964 / Γεωργ. Βλάχου 38, Ν. Ψυχικό, 210 6729333, 210

41

βγες έξω επιτέλους

Παγκράτι, 210 7518 869, www. palia-athina.gr. Γραφική μονοκατοικία του ‘30, με αέρα εποχής και Στις 25/2 (21:30) το Congo αυλή. Παραδοσιακοί μεζέδες, υπό τους Palace διοργανώνει ένα ξέφρενο ήχους έντεχνων και ρεμπέτικων. αποκριάτικο πάρτι με guest εμφάνι-

6729334 / Κωνσταντινουπόλεως 15, Γλυφάδα, 210 8942200/ Ατλάντος 1, Π. Φάληρο, 210 9802111, 210 9802210. Όμορφα χρώματα, καλό σούσι. Και μποέμ παρουσίες στο Παγκράτι. €20-30.

210 9762754. Πίτσα με το μέτρο με την παραδοσιακή ιταλική ζύμη σε πολλές μοναδικές γεύσεις, αλλά και ζυμαρικά, μπρουσκέτες και σαλάτες.

Square sushi

ταβερνεσ και μεζεδοπωλεια

Δηληγιάννη 56, Κεφαλάρι, 210 8081512, 210 8081881.

Tutti a tavola

Λ. Κηφισίας 254, Χαλάνδρι, 210 6778765.

YUM YUM

Πανόρμου 61, Αμπελόκηποι, 210 6980288, 210 6980880/ Βουλής 9- 11, Σύνταγμα, 210 3233433, 210 3233533 / Υμμητού 110 (Εμπ. Κέντρο Millenium), 210 7013300 / Αγ. Κωνσταντίνου 32 και Διονύσου, 210 6105560, 210 6105570. Με Φιλιππινέζους σεφ και τοπ άποψη στις γεύσεις από Άπω Ανατολή.

ZIO PEPPE

Ν. Ιωνία: Λ. Ηρακλείου 287, 2114047481/Βούλα: Βασιλέως Παύλου 4, 210 8954280/Γαλάτσι: Λ. Βεΐκου 8, 210 2222232/ Αιγάλεω: Θηβών 389 & Ιεράς Οδού 278, 213 0052915/Δάφνη: Μεγάλου Αλεξάνδρου 2,

Congo Palace Hotel

ΣΑΛΟΣ ΛΑΓΟΣ ση του Γιάννη και του Μιχάλη ΚοΤρώων 63 & Αιολέων, νιτόπουλου με ένα ελληνικό, Άνω Πετράλωνα, 210 3471101. Γευστικές μεζεχορευτικό πρόγραμμα. δοπροτάσεις συνοδεύουν ΑΣΤΥ 68 Λ. Ποσειδώνος 75, Γλυφάάψογα τη ρακή, ενώ οι τιμές Κωνσταντινουπόλεως του ενθουσιάζουν. δα, 210 8946711, €10 (με 68, Γκάζι, 2103466896.

TIVOLI Αστικό καφενείο με πιάτα ποτό). Εμμ. Μπενάκη 34, Εξάρχεια, από την ελληνική και τη μεσογειακή κουζίνα και τιμές που εκπλήσσουν ευχάριστα.

ΒΥΡΙΝΗΣ

Αρχιμήδους 11, Παγκράτι, 210 7012153. Από τη 1 το μεσημέρι μέχρι τη 1 το βράδυ, δικό του πάρκινγκ δωρεάν και σούπερ μαγειρευτά, μεζεδάκια και σούπες.

ΚΑΠΠΑΡΗ

Κάβουρας

Λουκιανού 26, 210 7239600, 210 7239600. Θυμίζει γαλλικό μπιστρό. Η κουζίνα βέβαια παραμένει σταθερά ελληνική.

Θεμιστοκλέους 64, Πλ. Εξαρχείων, 210 3810202 / 210 3301177. Διαχρονικό στέκι στην πλατεία Εξαρχείων με ρεμπέτικα, λαϊκά και άφθονο κέφι μέχρι το πρωί. Ανοιχτά Πέμ.-Κυρ.

Δωριέων 36, Α. Πετράλωνα, 210 3450288. Εξαιρετική παραδοσιακή κουζίνα με δημιουργικές πινελιές. Τέλεια αυλή.

ΚΑΦΕΝΕΙΟ (ΤΟ)

ΠΑΛΗΑ ΑΘΗΝΑ

Εμπεδοκλέους 75 & Φιλολάου,

210 3830919. Στέκι για μεζέδες, παραδοσιακά μαγειρέματα αλλά και φρέσκο ψάρι σε έναν χώρο με ζωντανή, ρεμπέτικη μουσική.

ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑσ

Κρησίλα 34, 210 7525777, www.oraia-ellas.gr. Σ’ ένα όμορφο περιβάλλον ελληνική κουζίνα, νόστιμοι μεζέδες και ζωντανή μουσική χωρίς μικρόφωνα κάθε Πέμπτη-Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι.

για ολη μερα AL PASO BY CHE BUENOS AIRES Σίνα 21, Κολωνάκι, 210 3605629.

LIVE

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ

kookoo

Μετά τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους τον Δεκέμβριο, οι Smokey Bandits επιστρέφουν την Πέμπτη στο Kookoo με καινούργια, ακυκλοφόρητα κομμάτια. Την Παρασκευή 24/2 η Sofita παρουσιάζει ένα λάιβ με φλαμένγκο, σουίνγκ, ροκ εν ρολ, κρουστά που πετούν στον αέρα, κιθάρες που κάνουν επικίνδυνα ακροβατικά και σαξόφωνα που χορεύουν κλακέτες. Το Σάββατο κανονικά στο πρόγραμμά της η καλτ φιγούρα που ακούει στο όνομα Tonis Sfinos. Ιάκχου 17, Γκάζι, 210 3450930, €12 (με ποτό)

gazoo

Συνεχίζει τις εμφανίσεις της στο Gazoo η εξαιρετική Νατάσα Μποφίλιου, όπου παρουσιάζει για πρώτη φορά και τραγούδια του νέου της δίσκου. Τα τραγούδια μάς μιλούν για τις δύο φάσεις της γενιάς που πλησιάζει τα 30 σε μια δύσκολη εποχή: το πέρασμα προς την ενηλικίωση, το φως μετά το σκοτάδι. Στη σκηνή τη συνοδεύουν ο Θέμης Καραμουρατίδης και Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιάννης Κακλέας. Πειραιώς 102-104, Γκάζι, 210 3422888. Σάβ.

10:30 μ.μ., €10

Βασ. Σοφίας 46 (Χίλτον), 210 7281400. Από τις 6 με βασιλικό πρωινό. Η κουζίνα του προκαλεί «εκρήξεις». €35-45

Βύνη

Δράκου 10, Κουκάκι, 210 9226225. Από τις παλαιότερες μπιραρίες της πόλης, με δυνατή κουζίνα, ανοιχτή από το πρωί. Ωραία μουσική και γιγαντοοθόνες με βιντεοκλίπ ή αθλητικά, που παραπέμπουν σε παμπ του εξωτερικού.

CABANA RESTAURANT LOUNGE

Λ. Ποσειδώνος, ακτή Αλίμου (πρώην ble), 210 9859860. All day και all season lounge χώρος για καφέ, φαγητό ποτό με θέα το απέραντο γαλάζιο.

Craft

Λ. Αλεξάνδρας 205, Αμπελόκηποι, 210 6462350 / Ελευθερωτών 11, Πλ. Χαλανδρίου, 210 6832670. Μπίρα δικής τους παραγωγής (επιτόπου) και διευρυνόμενη γκάμα φαγητού. €10-25.

CREPA CREPA

Αθήνα 25ης Μαρτίου & Ειρήνης 2, Πλατεία Νέας Σμύρνης, 210 9717705/ Τραλλέων 71, Γαλάτσι, 210 2222071/ Πεζόδρομος Ηρακλείου 3-5, Χαλάνδρι, 210 6858138/ Πλατεία Ηρώων 5, 210 3218484/ Σκουφά 46, Κολωνάκι, 211 4044803/ Αλεξιουπόλεως 34, Αργυρούπολη, 210 9930700/ Athens Metro Mall, Άγιος Δημήτριος, 210 9731190. Πολλές επιλογές από αλμυρές και γλυκές κρέπες, με πολλά υλικά για να πειραματιστείτε και να δημιουργήσετε την αγαπημένη σας.

Hard rock cafe

Φιλελλήνων 18, Σύνταγμα, 210 3252758. Τρεις όροφοι αφιερωμένοι στη ροκ κουλτούρα.

Mama Roux

Αιόλου 48, Αθήνα, 213 0048382. Καινούργιος, πολύ όμορφος all day χώρος στην Αιόλου. Προσεγμένες γείσεις από μπέιγκελ, φοκάτσιες, μπέργκερ, αλλά και αρκετές λιβανέζικες πινελιές στο μενού.

OCTOBERFEST

Αγ. Ιωάννου 82, Αγ. Παρασκευή, 210 6082999. Δεκάδες μπίρες από όλο τον κόσμο και το ιδανικό μενού για να τις συνοδεύσει. Ιδανικό σημείο στην Αγία Παρασκευή.

ΠΙΣΙΝΑ

Ακτή Θεμιστοκλέους 25, Φρεαττύδα, 210 4511324. Ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά του Πειραιά, με ‘60s, ‘70s αισθητική, εκπληκτική θέα, δροσιστικά κοκτέιλ και δημιουργική ελληνική κουζίνα με μειωμένες τιμές.

T.g.i. Fridays

Κολοκοτρώνη 35, Πλ. Κεφαλαρίου, 210 6233947-8. Νεοφύτου Βάμβα 2, Κολωνάκι, 210 7227721 / Λ. Κηφισίας & Αλεξάνδρας, Αμπελόκηποι, 210 6475417-8 / Υμηττού 110, Παγκράτι, 210 7560544-5 / Λαζαράκη 43, Γλυφάδα, 210 898260-9 / Μαρίνα Φλοίσβου, Π. Φάληρο, 210 9853281. Fun food, κοκτέιλ και χαρούμενο σέρβις. Μεγάλες οι μερίδες, κεφάτες οι διαθέσεις. Κάθε μέρα όλη μέρα. €18-25.-

42

βγες έξω επιτέλους AMIGOS

night life

Λ.Θηβών 228, Village Park Ρέντη (1ος όροφος), 210 4922751.

ΑΜΠΑΡΙΖΑ

club mainstream BARAONDA

Κολοκοτρώνη 25, 210 3229805. Ένα από τα πιο σικ all day bar του κέντρου που διοργανώνει εκθέσεις και λάιβ events-εκπλήξεις.

Κάστορος 41 & Φωκίωνος, Πειραιάς, 210 4116505, 210 4116531.

Booze

MIRROR

Μάρκου Μουσούρου 1, Μετς, 210 9246777.

rock/ alternative clubs

Κολοκοτρώνη 57, Κέντρο, 211 4000863. Το κλασικό νεοκλασικό διαθέτει εκτός από -τρία πια- μπαρ και κυλικείο, εκθεσιακούς χώρους, σκηνή θεάτρου, γκαλερί και χώρο σεμιναρίων.

CAPU

Παπαδιαμαντοπούλου 36, Ιλίσια, 210 7757033. Ροκ βραδιές σε έναν χώρο από πέτρα και ξύλο. Μεγάλη ποικιλία από ποτά και μαλτ ουίσκι καθώς και μια από τις καλύτερες margaritas της πόλης. Πλατεία Αγίων Αναργύρων 5, Ψυρρή, 693 7888408. Ανανεωμένο και σε νέα διεύθυνση συνεχίζει με λάιβ και special events, αλλά διοργανώνει και εναλλακτικές θεατρικές παραστάσεις.

FLOCAFE LOUNGE BAR/ RESTAURANT

BARTESSERA

seven club

SECOND SKIN CLUB

APERITIF

Σίνα 21 & Σκουφά, 210 3635458. Vintage ατμόσφαιρα, εμπνευσμένα κοκτέιλ και εξαιρετικές μουσικές.

Βουτάδων 32-34, 210 3460347, 210 3452277. Ένα dinner lounge bar με πολύ τραγούδι και εξαιρετικά λάιβ happenings. Από τα καλύτερα μαγαζιά του Γκαζιού.

MOJO

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ

BAIRES

GAZARTE

Λέκκα 14, Στοά Λέκκα, Σύνταγμα, 210 3226844. Μαύρες μουσικές και πολύ κέφι.

Chandelier

Mπενιζέλου 4 Πλάκα, 210 3316330. Καινούργιο στέκι στο κέντρο της πόλης. Ρομαντική διάθεση για διαφορετικό night out. Κάποια βράδια μεταμορφώνεται σε bar theatre!

CIRCUS

Ναυαρίνου 11, 210 3615255. Με freestyle μουσικές και αισθητική.

clubrestaurants Almaz

Τριπτολέμου 12, Γκάζι, 2103474763. Ποπ, φαν διακόσμηση, ανανεωμένες γεύσεις με street food από όλο τον κόσμο. Και λάιβ κάθε Κυριακή. €20-30

GALAXY BAR (HILTON)

Βασ. Σοφίας 46, Αθήνα, 210 7281407, 210 7281000.

Aνανεωμένο, μας περιμένει να απολαύσουμε τα νέα υπέροχα κοκτέιλ του, με ή χωρίς αλκοόλ, με θέα φυσικά την Ακρόπολη.

cafe barall day 42 coctail bar

Kολοκοτρώνη 3, Κέντρο, 6948242455. Από τα πλέον ευρωπαϊκά μαγαζιά του κέντρου, το 42 σε μεταφέρει σε μία διαφορετική, πιο «ευγενική» και κοσμοπολίτικη Αθήνα.

ΑΓΚΥΡΑ

Σόλωνος 124 & Εμμ. Μπενάκη, 210-3837667. Κάθε μέρα από τις 9 το πρωί μέχρι το βράδυ, για καφέ, φαγητό ή ποτό. Χαλαρώστε στην αυλή, διαβάζοντας τ’ αγαπημένα σας βιβλία.

Θουκυδίδου 7, Χαλάνδρι, 210 6814459. All day café με μαύρες μουσικές και καλά ενημερωμένη κάβα.

Λέκκα 14, (εντός στοάς), Σύνταγμα, 210 3257644. Mεσοπολεμική ατμόσφαιρα, καλά κοκτέιλ, ποικιλίες εσπρέσο και τζαζ, φανκ, indie, ποπ μουσικές. Καλαμιώτου 4, Καπνικαρέα, 210 3240103. Από το πρωί για καφέ μέχρι το βράδυ με κοκτέιλ από ανθρώπους που ξέρουν να τα φτιάχνουν.

Τσόχα 43, Αμπελόκηποι, 210 6444308. Πλήρης διασκέδαση και για φαγητό και για ποτό και για χορό. Η πιο glam και rock baroque πολυσυζητημένη γωνιά της πόλης.

El Rey Alobar

The Hub

Πανεπιστημίου 11, 210 3258440. Απολαύστε τον καφέ σας, ενώ περιηγείστε σε διαδρόμους και ράφια γεμάτα βιβλία.

Αιγαίου 2 και Λ. Συγγρού 141, Ν. Σμύρνη, 210 9343003/Ποσειδώνος και Χαράς, Ν. Μάκρη, 210 2294091164/The Mall, Νεραντζιώτισσα, Μαρούσι, 210 9758892/Λαζαράκη 26, Γλυφάδα, 210 9680177. Τα αγαπημένα καφέ προσθέτουν τώρα και restaurant menu και γίνονται κάτι παραπάνω.

FLORAL

Θεμιστοκλέους 80, Πλ. Εξαρχείων, 210 3800070. Το Floral επιστρέφει! Ανανεωμένο, σε τρία επίπεδα, με φρεσκάδα και κέφι. Για καφέ, ποτό, κουβεντούλα και πολλά βιβλία.

GELEE ROYALE

Χαρ. Τρικούπη 157, Κηφισιά, 210 6253065 Αll day barrestaurant με ψαγμένη μουσική και απλές, γνήσιες γεύσεις.

EL BANDONEON CAFÉ

Ακάμαντος 11, Θησείο, 210 3479196. Με άρωμα από Αργεντινή, απευθύνεται ειδικά στους λάτρεις της λατινοαμερικάνικης κουλτούρας και του τάνγκο.

Keybar

Πραξιτέλους 37, 210 3230380. Μεγάλωσε, ομόρφυνε. Από τις 8 το πρωί, για πλούσιο πρωινό, φρέσκο καφέ και ανανεωμένα πιάτα. Τα βράδια εξακολουθεί να αποτελεί must στη νυχτερινή διασκέδαση down town.

κοκκοι καφε

Ασκληπιού 39 & Διδότου, 210 3641981. Ωραίο σποτ σε στρατηγικό σημείο. Ιδανικό για καφέ, διάβασμα και κουβέντα με τις ώρες!

LA RAMBLA

Ακαδημίας 74, Αθήνα, 213 0099703. Φάνκι, acid jazz, brit pop ήχοι και αισθητική που παραπέμπει σε Βαρκελώνη.

Happy hour: 5-9 μ.μ.

Me gusta

Θηβών 228, Village Park Αγ. Ιωάννου Ρέντη, 210 4922751. Ποπ και ρoκ. Lights snacks, γλυκά και παγωτά.

GINGER ALE

Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Σύνταγμα, 210 3611731. Στον 1ο όροφο του Ιδρύματος Θεοχαράκη βρίσκουμε έναν φωτεινό και ήσυχο χώρο με θέα στον Εθνικό Κήπο. Ευφάνταστα εδέσματα και φιλικότατο σέρβις.

Θεμιστοκλέους 74, 210 3301246. Café-cocktail-lounge καλλιτεχνικό στέκι με σπιτική ατμόσφαιρα.

Half Note ( Jazz club)

Τριβωνιανού 17, Μετς, 210 9213360. Το αγαπημένο μουσικό στέκι υποδέχεται και φέτος καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.

IANOS

Σταδίου 24, 210 3217810. Το πιο μουσικό πατάρι της Αθήνας. Από το πρωί για καφέ και βιβλία και πιο αργά για ποτό και μουσικές.

ιντριγκα

Θεμιστοκλέους και Δερ-

Jimmy’s coffee shop

Daluz

Θεμιστοκλέους 70, Εξάρχεια, 210 3301177. Στέκι που κλείνει δεκαπενταετία στην πλατεία Εξαρχείων.

ΜΑΓΚΑΖΕ

φανατικούς θαμώνες.

Χάρητος 43, Κολωνάκι 210 7228910. Διάσημα κοκτέιλ και πολυσυλλεκτικές μουσικές στην underground πλευρά του Κολωνακίου.

ΚΑΦΕ ΔΙΠΛΟ

Σκουφά και Σίνα 17, 210 3390929. Από το πρωί στις 7 καλό εσπρέσο, απαλές μουσικές και διάβασμα. Το βράδυ μετατρέπεται σε ατμοσφαιρικό wine-champagne bar.

βενίων 60, Εξάρχεια, 210 Στις 26/2, τελευταία 3300936. Από το 1981 Κυριακή της Aποκριάς, το σερβίρει από το πρωί 101% Dance Party θα μας κάνει τη φημισμένη σοκολάτα του. Το βράδυ «παίζουν» καθαρά ποτά και να χορέψουμε ξέφρενα με διάφορα είδη μουσικής. τις καλύτερες επιτυχίες ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΣ των ’80s και ’90s. Δελφών 3Β, Κολωνάκι, 210 3634583. Κλασικό vintage Αλκμήνης 5, Πετράστέκι από το 1978, που δεν λωνα, 210 3411009. χρειάζεται πολλά λόγια. Με

CITY

wi-fi που παρέχει το καφέ.

Βαλαωρίτου 7, Κολωνάκι, 210 3610444. Ζωντανός καφέ θρύλος στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου. Στέκι γιάπηδων και ρεπόρτερ.

JOKE CAFÉ

Ομήρου 13, Αθήνα, 210 3646026. Ποικιλία γερμανικών λουκάνικων, σπιτικά μαγειρευτά, δυνατή μπάρα.

ΚΑΦΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ

Πανεπιστημίου 17, Αθήνα, 210 3258440. Μίνιμαλ ιαπωνικό στυλ διακόσμησης με μοναστηριακά τραπέζια και χαμηλή lounge μουσική. Ήρεμη, χαλαρή ατμόσφαιρα κατάλληλη για διάβασμα αλλά και σερφάρισμα με το δωρεάν

Αιόλου 33, πλ. Αγίας Ειρήνης, 210 3243740. Ποπ πινελιές στα έπιπλα μέσα σε λαδοπράσινο φόντο. Freestyle μουσικές.

Merlin Café

MOSAIKO

Λαοδίκης 30, Γλυφάδα, 210 8983208. Νέα άφιξη στην περιοχή. Ανοικτό από τις 9 το πρωί με καφέ, σάντουιτς και γλυκά, μέχρι αργά το βράδυ με εμπνευσμένα κοκτέιλ.

OKIO

Μαρίνα Ζέας, Πειραιάς, 210 4284006. Στην προβλήτα της μαρίνας για καφέ, ποτό ή αυθεντικά κοκτέιλ, με φάνκι διάθεση στις μουσικές.

PAIRI DAEZA

Παρνασσού 3, Πλ. Καρύτση, 210 3210233. Στέκι του κέντρου που σημαίνει παράδεισος στα περσικά.

Passepartout

Σκουφά 47-49, 210 3645546.

PURE BLISS

Ρόμβης 24Α, Σύνταγμα, 210 3250360-2. Ο ιδανικότερος χώρος για στιγμές πραγματικής χαλάρωσης. Πιστεύει στην εναλλακτική φιλοσοφία, στις γεύσεις και στα ροφήματα.

SECRET CAFÉ

Ελ. Βενιζέλου 93, Ν. Σμύρνη, 210 9310464.

Santa Botella

Πανόρμου 115Α, Αμπελόκηποι, 210 6981032. Για φρέσκο καφέ, πολλά νόστιμα σάντουιτς και υπέροχα κοκτέιλ!

Σκουφακι

Σκουφά 47-49, Κολωνάκι, 210 3645888.

ΣΤΡΟΦΕΣ

Χάμιλτον 7 (έναντι ΑΣΟΕΕ), Αθήνα 210 8833625. Τεϊοποτείο με περισσότερα από 200 είδη τσαγιού, καφέδες, ροφήματα, τσίπουρα και ποικιλίες.

Ιδιαίτερα αγαπητό στον φοιτητόκοσμο.

Τασάκι

Μιλτιάδου 19 Αθήνα, 210 3310666. Ταπετσαρία στους τοίχους, κορνίζες με εξώφυλλα δίσκων τζαζ, μεγάλη μακρόστενη μπάρα, ένα κοντραμπάσο να κρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια και φοβερές μουσικές βραδιές.

Gay about town

43 Από τoν Θοδωρή Αντωνόπουλο

the bar

Ανδρέα Παπανδρέου 15, Γλυφάδα, 210 8985180.

Keep the lights on του Άιρα Σαχς

ΤΙΚΙ ATHENS

Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη, 210 9236208. Ένα εξωτικό μπαρ-εστιατόριο που αγαπάει τα ‘50s και τα ‘60s.

Τζιζ

Ναυαρίνου 12, Εξάρχεια, 210 3633120. Καινούργιο στέκι στη Ναυαρίνου, με όμορφη διακόσμηση και βιομηχανικά στοιχεία. Καφές και προσεγμένα πιάτα το πρωί και φοβερά κοκτέιλ ως αργά το βράδυ. Άψογη μουσική.

ΦΙΛΙΟΝ

Σκουφά 34, Κολωνάκι, 210 3637758. Το αγαπούν οι άνθρωποι της τέχνης και του λόγου.

mix and match bars 8 SIN COCTAIL BAR

Μεγάλου Αλεξάνδρου 141, Γκάζι, 2103477048. Νέα άφιξη στο Γκάζι με βιομηχανική αισθητική και ειδίκευση στα κοκτέιλ.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΙΡΑΡΙΑ Αργεντινής Δημοκρατίας 14, πάρκο Παναθήναια, 210 6450345. Καθημερινά από τις 6 έως τις 2 το βράδυ σερβίρει όλα τα είδη μπίρας σ’ έναν χώρο με παρεΐστικη ατμόσφαιρα.

ALMODOBAR

Κωνσταντινουπόλεως 60, Γκάζι, 6946 457442. Μικρό αλλά πολύ «δυνατό» μπαράκι με «αλμοδοβαρικό» ντεκόρ και εναλλασσόμενους DJs.

BARAK

Λουκιανού 8Α, Κολωνάκι, 210 7214959. Υψηλής αισθητικής pre-mium champagne bar. Με ακούσματα σουίνγκ, τζαζ, σόουλ και ‘90s.

ΓΚΑΖΑΚΙ

Τριπτολέμου 31, Γκάζι, 210 3460901. Εντυπωσιακά ξύλινο! Πολύ καλά ποτά και κοκτέιλ.

DUNKEL

Πανόρμου 117, 6944271969, 213 0409418. Ανακαινισμένο διώροφο με industrial αισθητική και πολύ δυνατή μπάρα και decks.

LA SOIREE DE vOTANIQUE

Καστοριάς 37, 210 3471401, Βοτανικός. Λατρεύει το βινύλιο και το δείχνει με μια σειρά από διαφορετικά events.

MYbar

Κακουργιοδικείου 6, Mοναστηράκι, 6947 439004.

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Ελασιδών & Κλεάνθους 8, Γκάζι, 210 3458534. Μαύρα ακούσματα - από χιπ χoπ μέχρι φάνκι.

Νox

Πραξιτέλους 5, Καρύτση, 6986 609709 / 6937 249199. Νέο entry που φιλοδοξεί να κάνει τη διαφορά στη nox (νύχτα στα λατινικά) της πλατείας Καρύτση. Μουσικές από τα ’60s ως σήμερα.

Piedra

Αγαθημέρου 3, έναντι Μουσείου Μπενάκη, 210 3420700. www.piedra.gr. Ατμόσφαιρα κελαριού σε δύο επίπεδα. Πάνω, κάθε Παρασκευή και Σάββατο σολίστες της λυρικής σκηνής λάιβ, και κάτω το μπαρ με ροκ, φανκ και σόουλ μουσικές και προσεγμένα πιάτα.

SALTA CONMIGO

Λεπενιώτου 11, Ψυρρή, 694 4675875. Μοναδικά tapas και ανεπανάληπτες ταξιδιωτικές εμπειρίες σε ατμόσφαιρα έντονων χρωμάτων και ήχων.

TOY CAFE

Καρύτση 10, Πλ. Καρύτση, 210 3311555. Χαλαρό, μικρό στέκι με φανατικό σινεφίλ κοινό.

Ξορκίζοντας τη μιζέρια! «Το ντέφι κι η Αποκριά είναι του πούστη η χαρά»

T

(oμοφοβική λαϊκή παροιμία)

eddy Awards 2012: Η δυνατή ερωτική ταινία Keep the lights on του Άιρα Σαχς (ΗΠΑ) ήταν η μεγάλη νικήτρια των 26ων Teddy Awards που διεξήχθησαν στο Βερολίνο το διάστημα 11-19/2, στο πλαίσιο της 62ης Berlinale. Η γνωριμία της μιας νύχτας μεταξύ δύο ανδρών από το Μανχάταν (ενός απελευθερωμένου δικηγόρου κι ενός πιο μαζεμένου σκηνοθέτη) εξελίσσεται σε μια σχέση πάθους κι αυτοκαταστροφής, που, εν τέλει, καταφέρνει να ισορροπήσει ακριβώς επειδή αμφότεροι είναι αποφασισμένοι να ευτυχήσουν. Με τους Θιούρ Λίντχαρντ - Ζάκαρι Μπουθ. Το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ απέσπασε το συγκινητικό Call me Kuchu των Μαλίκα Ζουχάλι - Κάθριν Φέρφαξ Ράιτ (η ζωή και οι αγώνες του δολοφονημένου ακτιβιστή David Kato στην Ουγκάντα), καλύτερη μικρομηκάδικη αναδείχτηκε η ταινία Loxoro της Κλόντια Λόζα για τους εκκεντρικούς τρανσέξουαλ του Περού, Βραβείο Κριτικής Επιτροπής πήρε το τρυφερό Jaures του Βινσέν Ντιούτρ, ενώ ειδικά βραβεία απονεμήθηκαν στον αγαπημένο πρωταγωνιστή του Άντι Γουόρχολ Μάριο Μόντεζ και στη σκηνοθέτιδα Ούρλικε Ότινγκερ. Και του χρόνου, ελπίζοντας στην ελληνική συμμετοχή που απουσίαζε και φέτος από τη μεγαλύτερη LGBT κινηματογραφική διοργάνωση! Συγγνώμη, αλλά τους γονείς και τους «ειδικούς» που συναινούν στο ν’ αλλάξουν φύλο παιδάκια 3, 4 και 5 χρόνων, όπως συμβαίνει, μαθαίνω, στις ΗΠΑ (και όχι λόγω... Αποκριάς), δεν τους λες προοδευτικούς, αλλά υποχόνδριους. theolux@hotmail.com

Queer Week

Koulouma time! 23/2 Queer theater (πρεμιέρα): Ορνιθόρυγχος του Σταυριανού Κιναλόπουλου: μια νεολαιίστικη ιστορία εξάρτησης, εκδίκησης κι εγκατάλειψης στο Θέατρο του Ήλιου, Φρυνίχου 10, Πλάκα, 210 3231591 • 23/2 Electro party με progressive, deep & tech house ήχους στο Spray club, Κολωνού 76, Γκάζι • 23/2 Γεωργία Λάλου - Άρης Γραικούσης λάιβ και έντεχνοι στο My Bar, Κακουργιοδικείου 6, Ψυρρή • 24/2 Elysium S-Class pre-party με DJ Nacho Chapado, Christo & live show από Alex Marte στο Fou club, Κελεού 8, Γκάζι. Τη μεθεπομένη 26/2 Drag Queens Carnival party με την Τζένη Χειλουδάκη και διαγωνισμό καλύτερου κοστουμιού • 24/2 «Η Φτώχια θέλει καλοπέραση, το Σεξ προφύλαξη»: Αποκριάτικο ξεφάντωμα με την Act Up στο Λάμδα club, Λεμπέση 15, Μακρυγιάννη. Τη μεθεπομένη 26/2 Mασκέ πάρτι με βραβεία καλύτερης μεταμφίεσης • 25/2 Οθωμανικός μοντερνισμός: Turk Lokumu Sinanay / Turkish Delight Dans Karnavali με Baris K., Undomondo & Minas Bashekim στο Alphabetalamda, Λεμπέση 15, Μακρυγιάννη • 25/2 Φύλ(λ)ο και φτερό! Αποκριάτικο μασκέ της ΛΟΑ στο Booze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57 • 25/2 Trash party με trash βίντεο, σόου και μουσικές στο Moe, Κελεού 1-5, Γκάζι • 26/2 11 χρόνια Gayhellas party με χάπενινγκ, σόου, τούρτα & Constantinos ds vs. Live Jasmine στο Blue Train, Κων/πόλεως 84, Γκάζι • 26/2 Κόλαση: Angels & Devils μασκέ πάρτι & go go dancers show στο S-Cape, Μ. Αλεξάνδρου 139, Γκάζι • 26/2 Dress for Success party! Βάλε μπρίο, κέφι, φαντασία και διεκδίκησε το i-pad που κληρώΤζένη Χειλουδάκη νει στο Sodade, Τριπτολέμου 10, Γκάζι.

simply burgers

Simply the best Nέες προσθήκες στο μενού, με το λαχταριστό burger Qwicky και τα Spicy Chicken Strips.

bicycle diaries

ΝΕΑ Η ΣΤΗΛ

Από τον Σπύρο Παπαγεωργίου

Τ

α Simply Burgers δημιούργησαν ένα νέο μενού που Qwicky ισχύει από τις 16/2 και περιλαμβάνει καινούργιες γευστικές επιλογές που σας περιμένουν να τις απολαύσετε. Περίοπτη θέση στον ανανεωμένο κατάλογο κατέχει το Qwicky, ένα νέο burger με αφράτο ψωμί μπριός, ζουμερό μπιφτέκι από 100% μοσχαρίσιο κιμά, τυρί τσένταρ, ντομάτα, ψιλοκομμένο μαρούλι και σος. Μία νέα, πικάντικη προσθήκη υπάρχει και στην κατηγορία των διάσημων Chicken Strips, τα Spicy Strips: φιλετάκια φρέσκου κοτόπουλου, παναρισμένα σε ειδικό γευστικό μείγμα και βουτηγμένα στην πικάντικη σπιτική σος Red Hot Pepparjam. Στο νέο μενού θα βρείτε ακόμη τα γεύματα Strips Meal και Quesadilla Club, ενώ για τους φίλους των ελαφριών γευμάτων δημιουργήθηκε η Lunch Salad, μία πιο μικρή αλλά χορταστική εκδοχή της Caesar με κοτόπουλο ή της Malibu Salad.

Spicy Strips Νέα Ερυθραία, Κ. Βάρναλη 78 / Χαλάνδρι, Λ. Κηφισίας, 228 / Βριλήσσια, Λ. Πεντέλης 41 / Παγκράτι, Αντήνορος 38 / Νέα Σμύρνη, Λ. Συγγρού 133 / Άγιος Στέφανος, Ηρώων Πολυτεχνείου 13 / Αγία Παρασκευή, Ευεργέτου Γιαβάση 13 / Νέο Ηράκλειο, Λ. Ηρακλείου 357 / Μαρούσι, Χατζηαντωνίου 3 / Γλυφάδα, Δ. Γούναρη187, / Αμπελόκηποι, Καρύστου 6 / Παλαιό Φάληρο, Λ. Αμφιθέας 183 / Ηλιούπολη, Λ. Πρωτόπαπα 43 / Πειραιάς, Σωτήρος Διός 48 (Πασαλιμάνι) / Γαλάτσι, Σύρου 5 / Περιστέρι, Παρασκευοπούλου 44Β (Μπουρνάζι). Τηλ. κέντρο παραγγελιών: 18380

Η ζωή με το ποδήλατο Το ποδήλατο είναι ο πιο απλός τρόπος μετακίνησης μετά το περπάτημα. Είναι, μάλιστα, τόσο φυσικό να το επιλέξει κάποιος, ώστε οι σύγχρονες κοινωνίες μέχρι πριν από μερικά χρόνια σχεδόν το ξεχνούσαν.

Ε

ίναι πολλά τα πλεονεκτήματα της χρήσης του ποδηλάτου στις σύγχρονες πόλεις και δεν είναι δύσκολο να επιχειρηματολογήσει κάποιος υπέρ της χρήσης του, προκειμένου να σκεφτεί σοβαρά να το εντάξει στην καθημερινότητά του.

• Είναι το πλέον εύχρηστο και βολικό μέσο για την κάλυψη μικρών αποστάσεων.

• Δεν χρειάζεται καύσιμα και το κόστος χρήσης και συντήρησής του είναι μικρό.

• Η τακτική του χρήση βελτιώνει την υγεία και αυξάνει σημαντικά το προσδόκιμο της ζωής.

• Δεν καταλαμβάνει χώρο, είναι αθόρυβο και δεν παράγει κανενός είδους ρύπο.

• Αποτελεί έναν θαυμάσιο τρόπο να γνωρίσει κάποιος καλύτερα την πόλη του. Όπως συμβαίνει με καθετί αυτονόητο όμως, συνήθως απαιτείται να πείσεις τους άλλους γι’ αυτό. Η επιχειρηματολογία μπορεί να είναι ιδιαίτερα απλή: Κάποιοι το έκαναν ήδη... Η ένταξη του ποδηλάτου στις πόλεις απαιτεί χρόνο και σχεδιασμό. Αναμφίβολα, απαιτείται η πολιτική βούληση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των πολιτικών προκειμένου να επεκταθεί η χρήση του. Χωρίς τις δικές τους αποφάσεις για τη δημιουργία υποδομών, δεν μπορούμε να μιλάμε για γενίκευση της χρήσης του ποδηλάτου. Αυτό όμως από μόνο του δεν αποτελεί... ουτοπία, καθώς στις πόλεις όπου οι πολιτικοί αγκάλιασαν το ποδήλατο -στην Ελλάδα μοιάζει απλώς σαν να θέλουν να κάνουν σεξ μαζί του και μετά να μην του ξανατηλεφωνήσουν ποτέ...- η χρήση του έως και διπλασιάστηκε. Φυσικά όχι αμέσως. Σε κάποιες πόλεις χρειάστηκαν έως και 20 χρόνια ώστε το 30% των μετακινήσεων να γίνονται με ποδήλατο, ενώ στο Λονδίνο, στη Σεβίλλη, στη Βαρκελώνη και αλλού τα πράγματα προχώρησαν πιο γρήγορα. Εκεί όπου οι πολιτικοί χρησιμοποίησαν τις τεχνικές του μάρκετινγκ, τη διαφήμιση και τις ποδηλατικές υποδομές, το ποδήλατο βρήκε σύντομα τη θέση του. Κάνω ποδήλατο γιατί βιάζομαι... Οι έρευνες αποδεικνύουν πως το ποδήλατο είναι ο γρηγορότερος τρόπος να μετακινηθεί κάποιος σε αποστάσεις έως και 5 χιλιόμετρα. Και είναι ταυτόχρονα τόσο πρακτικό κι ευέλικτο! Μπορείς να σταματήσεις οπουδήποτε για να ψωνίσεις, να πιεις έναν καφέ ή να μιλήσεις με έναν φίλο. Δεν χάνεις χρόνο, ψάχνοντας για πάρκινγκ, και δεν δίνεις χρήματα για να μετακινηθείς ή να παρκάρεις. Και δεν κάνει διαφορά, αν έχει

κίνηση ή όχι. Ο καλύτερος φίλος του αυτοκινήτου... Είναι ώρα αιχμής. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων, εκνευρισμένοι, περιμένουν τη σειρά τους να περάσουν το φανάρι. Όμως οι ποδηλάτες μετακινούνται με άνεση και ταχύτητα, χωρίς να «παίρνουν τη σειρά» κανενός. Ένας ποδηλάτης περισσότερος στον δρόμο σημαίνει ένα λιγότερο αυτοκίνητο. Άρα, για εκείνους που προτιμούν να μετακινούνται με τα αυτοκίνητά τους, ένα εμπόδιο λιγότερο. Ο ποδηλάτης μπορεί να θεωρείται ο καλύτερος φίλος του οδηγού αυτοκινήτου, γιατί του επιτρέπει να μετακινείται πιο γρήγορα, να παρκάρει πιο εύκολα, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί κι ένα «παράδειγμα» πως η ζωή κυλάει και χωρίς αυτοκίνητο. Καλό για την αγορά και την οικονομία. Όσοι πηγαίνουν στα καταστήματα με ποδήλατο, αγοράζουν λιγότερα τη φορά αλλά τα επισκέπτονται συχνότερα. Έχει υπολογιστεί πως ο πελάτης που φτάνει με ποδήλατο σε ένα σούπερ μάρκετ ξοδεύει σε μηνιαία βάση 10 ευρώ περισσότερα από τον πελάτη που φτάνει με αυτοκίνητο. Όταν σκεφτόμαστε σούπερ μάρκετ, σκεφτόμαστε μεγάλα πορτ-μπαγκάζ και φορτωμένα καρότσια. Όταν όμως έγινε μια καταγραφή των αντικειμένων με τα οποία έφευγε κάθε πελάτης, υπολογίστηκε πως το 80% αυτών μπορούσε να μεταφερθεί με ποδήλατο και μόνο το 6% απαιτούσε υποχρεωτικά τη χρήση αυτοκινήτου. Οι πόλεις με ελεύθερους χώρους είναι όμορφες πόλεις. Οι θέσεις πάρκινγκ έχουν εξαιρετικά υψηλό κόστος. Κι όμως, κάθε νέα θέση πάρκινγκ που δημιουργείται αμέσως καταλαμβάνεται από αυτοκίνητα. Οι πόλεις που επενδύουν στο ποδήλατο επωφελούνται από τη μείωση του κόστους για τη δημιουργία θέσεων παρκαρίσματος, ενώ ταυτόχρονα εξοικονομούν ελεύθερους χώρους για τους πολίτες, καθώς στον χώρο που απαιτείται για τη στάθμευση ενός αυτοκινήτου χωράνε 9 περίπου ποδήλατα. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος θα ρωτήσει «τι σας έπιασε επιτέλους με το ποδήλατο, πότε θα περάσει κι αυτή η μόδα;», αξίζει να του αναφέρουμε μερικούς από τους λόγους που η έννοια της βιώσιμης πόλης και της ανάπτυξης έχει πλέον ταυτιστεί με την επέκταση της χρήσης του ποδηλάτου. * Ο Σπύρος Παπαγεωργίου είναι εκδότης του ποδηλατικού περιοδικού ΜΒΙΚΕ.

45 Από την Τζούλη Αγοράκη (starfax@lifo.gr)

Ο Παρθένος νιώθει ότι έχει φάει πολύ ξύλο και ο Καρκίνος ξέρει ότι το πάθος είναι πάλι εδώ.

Καρκίνος Περπατάς μέσα στο δάσος των ανθρώπων και νιώθεις ότι έχεις κάπως χαθεί. Κάποια αγκάθια σε πόνεσαν - είσαι βέβαια και ξυπόλυτος (ποιος σου φταίει;). Όλη την ώρα προσπαθείς να θυμηθείς τους στίχους ενός παλιού τραγουδιού και δεν μπορείς και μέσα σ’ όλα φάνηκε και ο λύκος κι επειδή φοράς κόκκινο βρακί σε μπέρδεψε με την Κοκκινοσκουφίτσα και θέλει να βγάλει γούστα. Κι εσύ τι τις θέλεις τις ερωτήσεις «είναι μεγάλα τα δόντια σου» και «είναι μεγάλη η μύτη σου». Δηλαδή, αν πας γυρεύοντας, μετά μη λες ήμουν αθώος, κύριε πρόεδρε. Η έμπνευση, βέβαια, είναι και πάλι εδώ και όλα αυτά μπορεί να τα κάνεις βάσει σχεδίου. Στις 25/2 το εξάγωνο Ήλιου-Δία ανοίγει τους ορίζοντες και τα σύνορά σου που για καιρό ήταν κλειστά. Μη διστάσεις να ζητήσει τη βοήθεια καλών σου φίλων,

Daily starfax Καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις στο www.lifo.gr από την Τζούλη Αγοράκη.

9

1 2 5

sudokuno247

7 2 6 7

1 3

6 3

8

3

6

8

8 1

2 4 2 3

5 2

8 5

6 9

Η λύση του προηγούμενου 3 5 6 1 7 8

1 4 7 9 5 2

8 9 2 6 4 3

4 3 9 5 8 6

2 6 8 7 3 1

5 7 1 4 2 9

7 1 3 8 9 5

6 2 4 3 1 7

9 8 5 2 6 4

9 6 1 7 4 8 2 5 3 2 3 5 1 9 6 4 8 7 4 8 7 2 5 3 6 9 7

αν νιώσεις ότι χάνεσαι πάλι στη μετάφραση. Στις 28/2 το πάθος είναι και πάλι εδώ. Τι κι αν πέρασε από σαράντα κύματα; Τώρα ήρθε η ώρα για γαλήνη και δικαίωση.

Λέων Σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει και τελικά δεν έγινε. Και γυροφέρνεις τον στίχο «γιατί δεν είσαι εδώ να με ξυπνήσεις». Η τάση σου είναι ν’ αποδίδεις εδώ κι εκεί ευθύνες και δεν βλέπεις τι γίνεται με σένα. Σαν να έχεις αποκοπεί από το κομμάτι εκείνο του εαυτού σου που ξέρει και λέει τις μεγάλες αλήθειες. Η γη, όμως, κουβαλάει τα αναγκαία μονάχα κι εσύ έχεις γεμίσει με τόσα περιττά! Κάτι έξοχα πουλιά σε περιγελούν. Το ίδιο και ο παράδεισος, το ίδιο και το στέμμα σου, που παλιά το φόραγες στα όμορφα μαλλιά σου. Πιάσε το πράγμα από την αρχή. Από τη μέση δεν θα βγει η εξίσωση. Στις 25/2 το εξάγωνο Ήλιου-Δία σου δείχνει τον δρόμο της αρετής και της ελευθερίας, το μόνο που χρειάζεσαι είναι η τόλμη (και η αλήθεια σου). Στις 28/2 έχεις συμπαντική υποστήριξη και μπορείς να κάνεις τα δικά σου ανενόχλητος. Θα νιώθεις ανεβασμένος από κάθε άποψη. Καιρός σου ήταν. Παρθένος Νιώθεις ότι έχεις φάει πολύ ξύλο. Τα άλλα ζώδια,βέβαια, νομίζουν ότι έχουν φάει πολύ ξύλο από σένα. Θύμα και θύτης έχουν γίνει ένα και το αυτό, σαν τη Φραγκογιαννού στη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη. Δεν φοβάσαι για την τιμωρία, φοβάσαι μόνο τις Ερινύες. Αργά τη Ιχθύες: Ξέρεις ότι χρειάζεσαι, άμεσα, αλλαγή παραστάσεων στη ζωή σου. Γι' αυτό, μην κάθεσαι άλλο σαν κομπάρσος στο καμαρίνι. Εκμεταλλεύσου το πακέτο της Q, που με 1€ έχεις 300' ομιλίας προς Wind και Q, ανέβα στη σκηνή και μίλα ανέμελα.

νύχτα ακούς φωνές από το παρελθόν, που σε τραβάνε στα παλιά. Η Νέα Σελήνη, όμως, σου έδωσε γενναία ώθηση και ολοκαίνουργιες ευκαιρίες χτύπησαν ρυθμικά το τζάμι σου. Στις 25/2 επιτέλους κάτι καλό συμβαίνει. Στις 28/2 ένα τεράστιο κύμα πάθους έρχεται και σε σκεπάζει. Το συναίσθημα μοιάζει με τσούνια. Βοήθειά σου και η Παναγιά μαζί σου! Ή που θα τα ρημάξει όλα ή που θα βγεις ήρωας.

Ζυγός Το μυαλό σου φύρανε από τον πολύ χειμώνα, από τις πολλές προσδοκίες, από την αγάπη που άργησε μια μέρα, μπορεί και δύο. Γενικά, είσαι μέσα σε μια απροσδιόριστη θολούρα. Το κρεβάτι το νυφιάτικο είναι αναστατωμένο και η νύφη πετάχτηκε στη συνοικιακή μπουτίκ ν’ αγοράσει μια δωδεκάδα βρακιά. Τι να κάμει και δαύτη, αφού της τάξανε προικιά και της δώσανε στάχτη; Στις 25/2 το εξάγωνο Ήλιου-Δία φέρνει στον δρόμο σου εντελώς τυχαία μια καλογυαλισμένη επιτυχία. Επωφελήσου, φόρεσε το αυθόρμητο χαμόγελό σου και ας φανούν όλα τα σάπια δόντια σου. Στις 28/2 το εξάγωνο Ήλιου-Πλούτωνα βοηθά σημαντικά την επικοινωνία και καταφέρνεις και περνάς με πανέξυπνο τρόπο τη δική σου γραμμή. Μπράβο, ακόμα και μέσα στη λάσπη τραγουδάς θεσπέσια. Σκορπιός Είναι φορές που δεν ξέρεις αν βρίσκεσαι σε μια ανθισμένη κόλαση ή σ’ έναν γυμνό παράδεισο. Τα πράγματα, ενώ πηγαίνουν σε μια άλφα, ας πούμε, κατεύθυνση, ξαφνικά παίρνουν μια πορεία που δεν μπορούσες ούτε καν να φανταστείς. Η ζωή τρέχει σαν να ‘ναι δανεική. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι ν’ αφεθείς. Αν δεν μπορείς ν’ αποφύγεις κάτι, τουλάχιστον κάθισε και απόλαυσέ το. Στις 25/2 έρχεσαι πιο κοντά στα συναισθήματά σου και νιώθεις ότι μπορείς να τα ερμηνεύεις όλα με περισσότερη σαφήνεια, γιατί καιρό τώρα ήσουν χαμένος στη μετάφραση. Αν είσαι μπακούρι, σύντομα θα ζευγαρώσεις, αρκεί να πιστέψεις

Toυ Μανώλη Ανδριωτάκη. www.andriotakis.gr

secretcards

Είναι καλύτερα να πεις νικήθηκα στη Γη της Γεδρωσίας, να κάνεις πίσω και να ανασυνταχθείς, παρά να το παίζεις τάχα μου άνετος και δυνατός. Στις 25/2 το εξάγωνο Ήλιου-Δία ευνοεί το παρασκήνιο και στις 28/2 θα δεις τα πράγματα να παίρνουν μπροστά, παρόλο που εσύ δεν έχεις πάρει ακόμα. Ό,τι και να γίνει, όμως, μην παίρνεις απότομα θάρρος και κράτησε κλειστά τα χαρτιά σου - αν έχεις και άσους στο μανίκι σου, ακόμα καλύτερα. Δεν είναι η ώρα των αποκαλύψεων, αλλά η ώρα της συγκομιδής. Κοινώς: μάζευε και ας είν’ και ρώγες.

βολικά τον εαυτό σου και όλο αυτό έχει γίνει ύποπτο. Θα ήταν καλύτερα ν’ άφηνες και τίποτα να πέσει κάτω, δεν μπορείς να κρατάς τόσο σφιχτά και αλά μπρατσέτα το παρελθόν σου και να βασίζεσαι σε όλα εκείνα τα φανταχτερά που έκανες κάποτε. Στο εδώ και τώρα τι κάνεις; Εντατικές προσπάθειες να το παίξεις χαριτωμένος, μα οι περισσότερες πέφτουν στο κενό. Στις 25/2 το εξάγωνο Ήλιου-Δία βελτιώνει τα οικονομικά σου, αλλά περιμένει στη γωνία κάποιες καλές σου ιδέες. Στις 28/2 το εξάγωνο ΉλιουΠλούτωνα δυναμώνει τα μεγάλα πάθη και καταργεί τα μέτρια. Και μπορεί ο παλιός κόσμος να συνεχίζει να σε αγνοεί, ο καινούργιος όμως σε καλοδέχεται.

Ταύρος Ξυπνάς στο πρωινό των ορατών χαδιών. Και αν και γεννάς την πτώση, η συντριβή δεν έχει έρθει ακόμα. Απλώς ο έρωτας είναι πάλι δεσμώτης κι ενώ το παίζεις θυματάκι, το έγκλημα το έχεις πια για πρωινό μαζί με κορν-φλέικς. Στις 25/2 το εξάγωνο ΉλιουΔία βάζει πάνω πάνω το όνομά σου στη μαρκίζα των δυνατοτήτων. Μοιάζεις με φωτεινό αστέρι που το ξεκρέμασαν από τον ουρανό. Για να δούμε με τόση λάμψη τι μπορείς να κάνεις. Στις 28/2 έρχεσαι κοντά στους άλλους κι ανακαλύπτεις ότι καμιά φορά είναι ωραία να μοιράζεσαι τα όμορφα πρωινά του κόσμου και να ξεκινάς τη μέρα με γλυκές κουβέντες. Κάποιες καλές ειδήσεις προορίζονται για τ' αυτιά σου. Να ‘σαι ανοιχτός στο θαύμα.

Δίδυμος Η τεμπελιά σου ενάντια στον ζήλο την κέρδισε την κούρσα. Κάνεις σαν την κόρη Αφεντούλη λίγο πριν την κάνει άγαλμα ο Χαλεπάς. Το πας με την ξεψυχισμένη βερσιόν και θέλεις τον οίκτο τελικά, παρόλο που δηλώνεις ότι τον σιχαίνεσαι. Γενικά, δεν πείθεις ούτε τις ανεμώνες.

socialmediadiaries

Κριός Υπερασπίζεσαι υπερ-

πάλι στο φιλί και στην ιδέα του έρωτα εν γένει. Στις 28/2 αυτά που σε διακρίνουν είναι η πίστη, η αφοσίωση και η ερωτική υποταγή. Oh la la! Επικίνδυνες σχέσεις νο 2. Κωδικός: Λέγε με Βαλμόν.

Τοξότης Λες ένα λυπημένο τραγούδι. Στο καπάκι ένα χαρούμενο. Γράφεις ένα γράμμα και μέσα σ’ αυτό χρησιμοποιείς τρεις διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρες. Θέλεις να τραβήξεις ευθεία γραμμή, μα βγαίνει τεθλασμένη. Αναρωτιέσαι αν είσαι σε διχασμό ή απλώς σε κρίση πανικού. Μάλλον για όλα ευθύνεται η περίφημη αναποφασιστικότητά σου. Σκούριασε η χαρά σου γιατί δεν τη χρησιμοποίησες εγκαίρως και ο έρωτας δεν έχει από πού να τραφεί και τρέφεται από τις νευρώσεις σου. Στις 25/2, ωστόσο, ανεβάζεις ψηλά τον πήχη με τις απαιτήσεις στα επαγγελματικά σου. Καλό είναι να ζητάς, αλλά ακόμα καλύτερο να είσαι και παραγωγικός, γιατί κάποιοι δεν αποκλείεται να σε πουν γραφικό. Το εξάγωνο Ήλιου-Πλούτωνα στις 28/2 σε ισιώνει για τα καλά κι επιτέλους νιώθεις ότι η ταραχή μέσα στο κρανίο σου κάπως κόπασε.

Αιγόκερως Το χιόνι από την καρδιά σου λιώνει. Καιρός ήταν. Όμως το παρελθόν δεν λέει να φύγει, αφού κάθε μέρα το φιλεύεις τα καλύτερα και το έχεις βάλει και κάθεται σε περίοπτη θέση. Αποφάσισε: θέλεις να πας μπροστά ή θέλεις να μείνεις στα ολόιδια; Η πυξίδα σου έχει τρελαθεί, το ίδιο και το ένστικτό σου. Τα εσωτερικά μπουμπουνητά όμως έχουν αρχίσει και χτυπούν σαν κανόνια. Το μέσα σου (σοφό) ξέρει μια χαρά ότι δεν πρέπει να σταματήσεις να προχωράς και ας πονάει το γόνατό σου. (Φώναξε τη νονά να σ’ το φιλήσει.) Στις 25/2 θα έχεις ευχάριστες ειδήσεις. Δούλεψες, βέβαια, σκληρά γι’ αυτές. Ένα σχέδιό σου πάει με

χίλια. Έβαλε ροδάκια και τσουλάει. Πρέπει μόνο να προσέξει τις κατηφόρες. Στις 28/2 θα έρθουν αλλαγές και μπορεί να πεις κι ένα «τι έγινε, ρε παιδιά;», είναι όμως όλα προς όφελός σου, αρκεί να έχεις τη στωικότητα να περιμένεις και να μη βιάζεσαι το θαύμα να σκάσει σαν πυροτέχνημα μπροστά στα μάτια σου.

Υδροχόος Κάνεις φιλότιμες προσπάθειες να γίνεις κάπως πιο «ανθρώπινος», δηλαδή πιο πονετικός, με κατανόηση και φιλευσπλαχνία. Από την άλλη, όμως, πώς να το κάνουμε; Ο κυνισμός σού ταιριάζει περισσότερο. Όπως έλεγε ο Ελύτης, «προσπάθησε να οδηγήσεις την τεχνική τελειότητα στη φυσική της κατάσταση». Στον έρωτα άρχισε και ανταρτοπόλεμος. Ω ρε, μάνα μου! Στις 25/2, όμως, ο Ήλιος και ο Δίας, σου χαϊδεύουν στοργικά τα μαλλιά και κάπως γαληνεύεις από τις αντάρες σου. Διέγνωσαν, βέβαια, λίγη πιτυρίδα. Ν’ αλλάξεις σαμπουάν. Στις 28/2 καταφέρνεις να κοιτάς πολύ βαθιά, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Άφησε τ’ αφηρημένα και πιάσε σφιχτά την πραγματικότητα από τα κέρατα.

Ιχθύες Τίποτα δεν σαλεύει, σ’ ακούμε να λες στον κάμπο. Κι εσύ, όμως, είσαι σε πλήρη ακινησία και περιμένεις ένα φύσημα, μήπως και κάτι αλλάξει. Έξω από την πόρτα σου ένας έρωτας παλιός ακονίζει τα νύχια του. Όσο την κρατάς ερμητικά κλειστά, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Πρόσεχε μην πέσεις στον λύκο του χρόνου, στον λύκο του χθες. Στις 25/2 η τύχη (αυτή που είχες χάσει και τη γύρευες) είναι πάλι με το μέρος σου. Βέβαια, δεν μπορείς να περιμένεις να βάλεις γκολ από τον καναπέ. Συνδέσου με το ψάρι εκείνο που είναι το πιο γρήγορο στον ελιγμό. Μέσα από τα απλά πράγματα αντλείς και πάλι χαρά. Στις 28/2 το πάθος έρχεται και μαλακώνει και γίνεται αγάπη και αφοσίωση και όμορφα λόγια και, αχ, μπορείς να περάσεις καλά, αν είσαι νηφάλιος, δεν κοπείς κι έχουμε αίματα και πλακώσει κανένας καρχαρίας.

46

23-29.02.2012

Φωτό: Jimi Drosinos

oi αθηναιοι γδυνονται για καλο σκοπο στο μουσειο μπενακη Stay tuned για πληροφορίες σχετικά με τις ημερομηνίες της επόμενης έκθεσης Naked City.

Παναγιώτης Σπυρόπουλος Μετρ σε νυχτερινό κέντρο. Φωτογραφήθηκε στο Studio Drosinos, τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012.

«Η Αθήνα μου αρέσει γιατί όλα κρύβονται στο χάος της».