Mensen vertellen

Paspoort Hugo Marinus Habekotté

• Geboren 17 juni 1968 in RotterdamHillegersberg. Jongste uit een gezin van vier kinderen. In 1992 gehuwd met Anja samen vier kinderen in de leeftijd tussen de 18 en 25 jaar.

• Opleidingen: MEAO; Toelatingsexamen Universiteit; Faculteit Theologie (Nieuwe Testament en kerkgeschiedenis; Diverse specialisaties van het ambt van predikant door middel van aanvullende cursussen.

• Loopbaan: 1999 predikant SOWgemeente Exloërmond; 2004 Hervormde gemeente Raamsdonk en meegewerkt aan het tot stand komen van de Protestantse gemeente Raamsdonk en Raamsdonksveer.; 2010 Hervormde gemeente Maasdijk, het begeleiden van het fusieproces dat heeft geleidt tot de Protestantse gemeente Maasdijk.

• Hobby’s Schaatsen Antiek(restauratie) Stenen en mineralen

Ambtsperiode in teken besluitvormingsproces PKN // Samen zoeken, stil worden, het verhaal van de ander recht doen // Geen nadruk op verschillen maar zoeken naar wat samenbindt // Bezieling ontstaat juist in tijden van moeite

In een kerkdienst, die op 6 september a.s. wordt gehouden, neemt ds. H.M. Habekotté vanuit de vernieuwde Dorpskerk afscheid van de Protestantse gemeente Maasdijk. Samen met zijn gezin verhuist hij naar de gemeente Vlaardingen. De Protestantse wijkgemeente Vlaardingen-Holy heeft hem dit jaar beroepen en hij heeft dit beroep aanvaard. In 2010 werd ds. Hugo Habekotté predikant van de Nederlands Hervormde gemeente van Maasdijk. Bij zijn aantreden waren de fusiegesprekken tussen de plaatselijke Nederlandse Hervormde gemeente en de Gereformeerde kerk al in een vergevorderd stadium. In januari 2012 werd de fusieovereenkomst getekend en was de Protestantse gemeente Maasdijk een feit. Over enkele belangrijke thema’s moest in de jaren daarna nog een besluit worden genomen, onder andere de zegening van relaties van gelijk geslacht en de keuze voor één van beide kerkgebouwen. Wie de ontwikkelingen heeft gevolgd, weet dat dit het nodige stof heeft doen opwaaien. Inmiddels heeft de gemeente een vernieuwd kerkgebouw en bestaat de mogelijkheid voor echtparen van gelijk geslacht om een huwelijkszegen te ontvangen. De ambtsperiode van ds. Hugo Habekotté stond voor een belangrijk deel in het teken van dit fusie – en besluitvormingsproces.

“Het predikantschap is voor mij een bewuste keuze geweest. Van huis uit ben ik christelijk opgevoed en vanuit mijn geloof wilde ik iets kunnen betekenen voor de samenleving. Het predikantschap lag gezien mijn opleiding niet direct voor de hand. Het mooie van mijn werk/ambt is dat je wordt betrokken bij alle fasen van het leven. Van de wieg tot het graf en alles wat daar tussen ligt, iets voor mensen mogen betekenen. In één of andere vorm speelt het geloof daarbij een rol. Het geloofsgesprek gaande houden, niet hoogdravend maar belangstellend. Want hoe ervaart de ander God en zijn of haar geloof in tijden van intense vreugde of groot verdriet? Samen was erg leuk en het zingen achter je laptop of tablet een nieuwe uitdaging. In juli mochten we al wat meer volgens de richtlijnen en hebben we op het grasveldje achter de kerk een buiten repetitie (op gepaste afstand) gehouden. Ook dat was weer een nieuwe ervaring en errugg gezellig! Op 19 juli werd het koor getrakteerd door de feestcommissie op een goed georganiseerde en heerlijke picknick i.v.m. ons jubileumjaar. Al met al een nieuwe tijd met nieuwe uitdagingen en een dosis positiviteit! Zaterdagavond 5 september om 19.00 uur zingt het koor ( ingekort vanwege de 1,5 meter richtlijn) tijdens de kerkviering in de r.k. H. Jacobuskerk met als voorganger Diaken R. Dits. zoeken, soms stil worden of voor een moment of langer zwijgen. ‘Tevoorschijn luisteren’ en ‘het verhaal van de ander recht doen’ vormen mijn basishouding in het pastoraat. Daarbij de oude verhalen uit de Bijbel verbinden met wat iemand vandaag meemaakt.”

“De protestantse gemeente in Maasdijk heeft een moeizaam proces doorlopen. Het heeft gebotst en soms geknetterd en – hoe moeilijk soms ook, het is niet enkel verkeerd. Het maakt ook dat je weet wat je aan elkaar hebt. Vergelijk het met een gezin, er zijn meningsverschillen en er vallen harde woorden en soms moet er water bij de wijn […].

Wie niet te groot is om de minste te zijn, vindt vrede op de weg. Er is niets zo gemakkelijk als weglopen of uit elkaar gaan, samen naar oplossingen zoeken is veel ingewikkelder.

Toch ligt daar volgens ds. Hugo Habekotté de uitdaging in deze tijd. Niet langer de verschillen benadrukken maar wat samenbindt zoeken en op het spoor komen.”

“Zelf ben ik optimistisch van karakter. Net als ieder ander ken ook ik teleurstelling, toch laat ik mij daar niet door overheersen. Het verleden gaat met je mee, het hoeft niet de toekomst te bepalen. Dat is mijn wens bij het (naderende) afscheid voor de Protestantse gemeente Maasdijk.

Misschien is niet alles gegaan zoals we in onze dromen voor ogen hadden. De teleurstelling mag uitgesproken en benoemd worden, het hoeft toekomstige zegen niet in de weg te staan. De mooiste geloofsliederen die tot op de dag van vandaag worden gezongen, zijn

juist in tijden van moeite ontstaan.”

Veel Maasdijkers weten wel dat er op het Oranjeplein een soort van monument staat, maar lang niet iedereen heeft een duidelijk beeld van wat dit voorstelt.

Onlangs schreef Rick Prick, doorgaans toch redelijk goed op de hoogte van wat er in Maasdijk speelt, dat hij er vooral een boer uit de Oranjepolder in ziet die op een schop staat te leunen en peinst over de problemen des levens in het algemeen en de slechte prijzen van landbouwproducten in het bijzonder. In de praktijk blijken vooral onze gewaardeerde arbeidsmigranten dankbaar gebruik maken van het monument om even rustig te zitten, te discussieren en wat te drinken. Maar we kunnen gerust betwijfelen of zij de rijke symboliek ervan volledig beseffen. Daarom is het wellicht nuttig om

nog eens een korte toelichting te geven.

Het was vanaf het jaar 2000 dat in de kring van de Maasdijkse Belangen Vereniging MBV het idee postvatte om ons goede dorp Maasdijk een eigen monument te geven. Want wat is een dorp zonder herkenbaar monument? De eerste vraag was waar een dergelijk monument zou kunnen staan, want er was toen nog geen echt dorpscentrum. Dit punt werd gaandeweg duidelijk, want wie zou ontkennen dat het nieuwe Oranjeplein het centrum van onze kern is. Maar een nog belangrijker vraag was natuurlijk: wat voor monument moet het dan worden? Want de weliswaar vruchtbare bodem van onze polders heeft helaas geen volkshelden zoals Michiel de Ruyter voortgebracht. En dan zou het nog steeds de vraag zijn of een standbeeld van een dergelijke historische figuur, hoe eerbiedwaardig ook, een gevoel van saamhorigheid en lotsverbon

denheid zou kunnen opwekken bij een brede laag van de Maasdijkse bevolking. Welnu, daarover is binnen de MBV door een speciale werkgroep met steun van het Historisch Genootschap Maasdijk lang en diep nagedacht. Het monument, zo dacht men moest het wezen en het karakter van de Maasdijkse bevolking weerspiegelen, en hun leven en werken in een herkenbare vorm weergeven.

Men heeft deze symboliek uiteindelijk weten te vinden in een monument dat bestaat uit een rechthoek die gevormd wordt door dijken. Dit vanwege de verschillende dijken die ons dorp omgeven; de Maasdijk, de Pettendijk, de Oudedijk, de Noldijk, de Schenkeldijk en de Oranjedijk. Binnen de rechthoek staat De Maasdijker, een stoere figuur met een schop. Dit beeld vertelt ons allereerst het verhaal van onze voorouders die onze bodem hebben bevochten op de Maas en de Noordzee door deze in te dijken. De Maasdijker als werkwoord dus. Vervolgens hebben ze deze grond ontgonnen, afgezand en bewerkt voor landbouw, veeteelt en later de tuinbouw, om het dagelijks brood te verdienen voor hun gezin, en tegelijk te bouwen aan een toekomst voor hun nageslacht. De figuur staat op een sokkel, waardoor hij met de toeschouwer op ooghoogte komt. Het hoofd is opgericht en de blik naar voren gericht. Beiden symboliseren de openheid waarmee de Maasdijker de wereld tegemoet treedt. Dit idee wordt nog versterkt doordat de omliggend dijken niet aan-éénsluiten, maar openingen bevatten die zowel tot ingang als uitgang dienen. Maasdijk, zo wil dit zeggen, is weliswaar ooit begonnen binnen de beslotenheid van de polders, maar is gaandeweg ook wegen gaan zoeken om zich daarbuiten te ontplooien. En wie het Maasdijkse leven beziet, die weet dat onze landen tuinbouw, onze middenstand, onze transportbedrijven en onze toeleverende industrie een buitengewone bedrijvigheid kennen en letterlijk over de hele wereld uitzwermen. Vandaar dat dit monument zowel de historie als het heden, en hopelijk ook de toekomst treffend in beeld brengt.

Na een lange tijd van voorbereiding en overleg, en dankzij de medewerking van diverse instanties en sponsoren in natura en in liquide middelen kon het monument uiteindelijk in 2007 worden gerealiseerd. Op circa 50 m2 sierbestrating is de plattegrond van de Oranjepolder en het Honderdland weergegeven. In het middelpunt staat het manshoge beeld van De Maasdijker, met opgestroopte mouwen, vervaardigd door de bekende beeldhouwer Gerard Brouwer uit Katwijk. De vier dijken eromheen zijn voorzien van gerieflijke zittingen, en vormen zo tevens zitplaatsen voor bezoekers die het monument komen bezichtigen en natuurlijk de dorpsbewoners die er willen verpozen om te spreken en te luisteren over de historie en de dagelijkse gebeurtenissen in het dorp.

Wij Nederlanders zijn koplopers in Europa, gemiddeld ruim 8,5 uur per dag. We doen het vooral op kantoor, maar ook tijdens het eten en voor de buis.

Een record waar we niet trots op mogen zijn. Want meer dan 6 uur per dag zitten gaat gepaard met een verhoogd risico op diabetes en hart- en vaatziekten, dus een grotere kans op vroegtijdig overlijden.

Té veel zitten kan ook leiden tot fysieke klachten, waaronder lage rugpijn. Maar met een ‘high-tech’ stoel die je optimaal comfort en een prettige ondersteuning biedt, kan dat toch wel voorkomen worden? Helaas, ook al klinkt het aanlokkelijk, een stoel die té lekker zit zorgt er juist voor dat je nog langer blijft zitten! In zit zijn de diepe heupspieren aan de voorzijde, in een verkorte positie. Doe je dit vaak, dan passen zij zich aan en worden korter. Zou 100% staand werken dan de oplossing zijn? Misschien wel voor de verkorte heupspieren, maar de grootste boosdoener is de langdurige statische belasting. Afwisseling in zithouding en tussendoor bewegen is belangrijk om de gezondheidsrisico’s die té lang zitten met zich meebrengt teniet te doen.

Dus zit ik tegenwoordig steeds meer op de grond, lunchen we

bij mooi weer buiten op het gras en staat m’n laptop op een krukje waar ik op een klein kussentje achter zit. Deze manier van zitten bevordert de flexibiliteit in rug en heupen. En het gaan zitten en opstaan van de grond is gelijk een goede oefening. Comfortabel? Misschien, niet echt. Maar doordat geen houding meer dan 10 minuten prettig voelt, wissel ik regelmatig af of sta ik op om een stukje te lopen.

Ik overweeg nog thuis voor te stellen om de poten onder onze tafel in te korten tot zo’n 40 cm en op z’n Japans te gaan tafelen…

Tot slot wil ik jullie dit meegeven. De optimale zithouding is: de volgende.

De onthulling van het monument vond onder ruime belangstelling en muzikale omlijsting door EMM plaats op 30 april 2007 en wel op een speciale wijze. Allereerst waren daar natuurlijk de toespraken van Tjerk Prins, toenmalig voorzitter van de Maasdijkse Belangen Vereniging, en Jacob de Jong als voorzitter van het Historisch Genootschap Maasdijk. Al die tijd was het monument verscholen onder een enorme hoge hoed. Deze bedekking werd er met behulp van een hydraulische arm vervolgens afgetild door Burgemeester Van der Tak. Waarmee de burgervader dus als het ware symbolisch namens het hele Westland plechtig de hoed afnam voor de Maasdijker. Een ludieke actie met een knipoog die Burgemeester Sjaak naar waarde wist te schatten. het monument nog eens aandachtig te gaan bekijken. Mogelijk hebt u er al eens bij gestaan en u afgevraagd, wat moet dit voorstellen? Hopelijk heeft u er nu een beter beeld van. Wat u er verder ook van mag denken of vinden, laat ik namens de toenmalige initiatiefnemers de wens uitspreken dat dit monument en het standbeeld van de Maasdijker ons allemaal mag blijven inspireren om ons zo te gedragen in denken, spreken en handelen dat anderen met recht en reden de hoed voor ons kunnen afnemen en dat zij zeggen: “Chapeau voor Maasdijk en haar bewoners!” .

Historisch Genootschap Maasdijk Jan O. Voogt, secretaris. Prins Florisstraat 24 2676 CK Maasdijk, E-mail: jvomsd@caiw.nl